Hoofdstuk 2;  Het omslagpunt.

Chris Hogervorst en Renske Ravenstein hadden nu een half jaar een relatie. Ze woonden inmiddels samen en waren zielsgelukkig met elkaar, maar het had wel wat voeten in de aarde gehad om de relatie een stevige basis te geven waarop gebouwd kon worden.

Renske was echt nog een adolescent te noemen; met alle onzekerheden die daar bij komen kijken om tot een evenwichtige volwassen ik te komen. Het recente overlijden van haar vader had dit proces geen goed gedaan. Het had haar nog onzekerder gemaakt dan ze al was. Chris had vaak het gevoel complexen te moeten verdrijven die er in zijn ogen helemaal niet waren. Dit koste hem veel energie. Maar toch had hij het gevoel aan Renske een gelijkwaardige partner te hebben; hij was ervan overtuigd dat er binnen in haar een sterke zelfverzekerde vrouw schuilde en hij was vastbesloten om haar te helpen die naar buiten te laten komen…

De manier waarop hij dat uiteindelijk vorm gaf werd ondersteund door zijn karakter en ging daarmee vanzelf. Chris kon van nature een dominante man genoemd worden; in een groep of situatie trok hij vanzelf de rol van leider naar zich toe. Een flinke dosis inlevingsvermogen maakte dat de mensen vaak Chris zijn oprechte interesse voelde. Zijn rustige en kalme uitstraling gaf hem het aanzien situaties onder controle te hebben en gaven hem een zelfverzekerde houding mee die prettig aanvoelde voor zijn omgeving. Al deze eigenschappen zaten gedeeltelijk in hemzelf en waren ‘genetisch aangeboren’ maar waren ook een product van wat hij van huis uit meegekregen had: Ook zijn beide broers en hun vader hadden die natuurlijke vorm van overwicht.

Het omslagpunt kwam na onmogelijk gedrag van Renske naar aanleiding van een periode dat het cotact met haar studiegenoten van haar HBO opleiding even wat minder was, wat haar erg onzeker maakte… Ze hadden in groepjes aan een project moeten werken, wat door meerdere factoren zoals taken die vooruit geschoven werden dreigde te mislukken waardoor de deadline niet gehaald ging worden. Renske trok zich dit erg persoonlijk aan waardoor ze de schuld meer bij zichzelf lag dan terecht was. Chris had al meerdere keren geprobeerd haar dit in te laten zien, maar hij drong niet tot haar door, Renske haar onzekerheid groeide. Gevoed door een zelfmedelijden die haar steeds dieper in de put liet afglijden….

Haar humeur in huis was beneden alle peil waarmee ze de sfeer volledig bepaalde, en dat duurde nu al drie dagen. Chris begon dit verongelijkte gedrag van Renske nu toch wel zat te worden en besloot er wat aan te doen…

Die zondagmorgen begon Chris erover nadat ze samen hadden ontbeten en hij daarna had opgeruimd. Hij dacht dat het voor Renske goed zou zijn om samen even iets leuks te gaan doen zodat zij de studie perikelen even los kon laten en relativeren. Het was een poging om haar uit die vicieuze cirkel van een slecht humeur te halen zodat ze daarna misschien met een nieuwe inzicht de draad weer op kon pakken en niet meer in haar gevoel vast bleef zitten waardoor ze geen steek verder kwam….

Hij vond haar in de woonkamer. “Lieverd”, begon Chris het gesprek: “Zullen we naar het strand rijden om lekker uit te waaien? Even alles van je af zetten…zal je goed doen.”

Renske keek Chris die in de deuropening stond boos aan. “Dat je dit zegt bewijst maar weer dat je er niks van begrepen hebt Chris” zei ze boos. “Je denkt toch zeker niet dat ik tijd heb om met jou leuk op het strand te lopen? Als ik nog een poging wil wagen om die deadline te halen zal ik toch echt mijn ‘leuke’ zondag op moeten offeren. Maar als jij je zo nodig wilt amuseren en mij aan mijn lot over wilt laten: ga gerust je gang hoor… Stel je voor dat je me zou helpen zodat ik misschien ook nog een stukje kan ontspannen vandaag” Het sarcasme in haar stem droop ervan af…

Renske hoorde ergens diep van binnen wel hoe ontzettend onredelijk dit klonk, maar was op de één of andere manier niet bij machte op haar ongenoegens te beteugelen. De frustraties die ze daar weer bij voelde gooide alleen maar meer olie op het vuur en had als gevolg dat ze er nog een schepje bovenop deed:

“Weet je Chris, ik vraag me werkelijk wel eens af of jij wel helemaal beseft waar ik zoal mee bezig ben; als jij werkelijk in mij zou verdiepen zo je het überhaupt niet in je hoofd halen om me mee uit te vragen. Je duwt me op deze manier alleen maar met mijn neus op de feiten…Je wordt weer bedankt voor zoveel ‘fijngevoeligheid’…NOT!.. Ik vind het eerder iets weg hebben van een lompe boer actie.” De stem van Renske was steeds harder en luider gaan klinken tot niveau schreeuwen. Chris had haar aangehoord en haar woorden raakten hem natuurlijk; Hij voelde de irritatie groeien bij zoveel onredelijkheid. Hij liet zich echter niet door Renske haar woorden intimideren maar bleef haar zwijgend strak aankijken….  

Renske voelde zich hier erg ongemakkelijk onder worden (omdat ze natuurlijk eigenlijk wel wist hoe ‘fout’ ze bezig was) En wilde het liefst de kamer verlaten om maar onder die alleszeggende blik van Chris uit te komen. Ze besloot dat weglopen uit deze situatie nu de beste optie was… Ze liep op Chris af die nog steeds in de deuropening stond en zei: “Als je me er dan nu even door wilt laten zodat ik kan beginnen, dat zal ik me als enige vandaag wel weer nuttig en productief maken, en kun jij je eigen gang gaan en hoef jij je niet druk om mij te maken: Veel plezier.” En met die woorden wilde Renske langs Chris de gang op lopen….

Maar zo ver kwam ze niet. Chris greep Renske nog net bij haar pols vast en zei terwijl hij haar naar zich toe trok: “Kom jij eens hier Renske.” Ze verstijfde direct bij het horen van de vastberaden toon in zijn stem, maar zei toch stoerder dan ze zich voelde:

“Waarom? Laat me los….ik heb nog meer te doen hoor.”

Chris trok zich niets van dit protest aan: “Wij moeten even praten,” zei hij en duwde Renske met zachte dwang weer terug de kamer in…

“Ga daar maar even zitten” zei Chris, en wees naar de bank. “Nou ik blijf wel staan hoor” zei Renske opstandig en probeerde zich een houding aan te nemen om vooral te maskeren dat ze zich toch wel wat opgelaten voelde met de situatie…. Chris was echter niet onder de indruk; liep op haar af zette haar voor de bank en met een lichte druk op haar schouders ‘dwong’ hij Renske te gaan zitten. “Even niet zo eigenwijs jongedame; zitten!” zei hij nog… Met deze actie nam Chris het heft in handen zonder zijn stem te hoeven verheffen of erg fysiek te worden. Hij maakte zo echter wel even duidelijk hoe de verhoudingen lagen wat als gevolg had dat Renske haar mond hield…

Hij nam plaats naast haar op de bank, sloeg zijn armen en benen over elkaar en vroeg: “Vind je dat je nu eerlijk bezig bent Renske? Al dagen loop je mokkend door het huis. Ik probeer je zoveel mogelijk te ontzien door je met rust te laten en je zoveel mogelijk huishoudelijke taken uit handen te nemen. Heb er zelfs begrip voor dat je momenteel niet altijd even aardig in je reacties bent. Ik heb je ook proberen te helpen door je te vertellen dat het niet halen van die deadline niet alleen jou aan te rekenen is, maar jullie allemaal in dat studiegroepje. Jij koos er vervolgens voor om mijn woorden niet te geloven en volledig naast je neer te leggen zonder er ook maar even over na te denken. Maar toch denk je het recht te hebben om mij af te snauwen en zelfs af en toe te commanderen”

“Dat is niet waar” schoot Renske in de verdediging “Je snapt er alleen helemaal niks van. En dat jij daarom misschien ook wel schuldig ben aan mijn ‘mokken’ zoals jij dat noemt komt niet in je kop op zeker? Nee…Chris doet niks fout; stel je voor zeg…Alles is Renske haar schuld. Chris de geweldige lost alles wel weer op met redelijk gepraat… Geweldig van je hoor!” Renske begon nu echt een beetje door te schieten in haar onredelijk relaas.

“Rens, ik begin hier nu een beetje genoeg van te krijgen” zei Chris en zijn stem klonk nu echt een beetje boos. “Zullen we het gesprek een beetje volwassen proberen te houden? Je gedraagt je nu echt een beetje als een klein kind.”

“Dan is dat maar zo;  kan me niets schelen”, antwoordde Renske. “Zijn we klaar? Kan ik nu dan wat gaan doen?”

“Nee Renske Ravenstein, zitten blijven,” klonk Chris zijn stem nu zelfs wat dreigend “Ik heb nog wel wat meer te zeggen.”

Maar Renske luisterde al niet meer en dacht door snel op te staan en de kamer uit te lopen uit deze situatie weg te komen. Dat was een fikse misrekening: Nog voordat ze helemaal van de bank was opgestaan had Chris haar stevig beetgepakt en haar in één beweging over zijn knie gelegd. 

“Wat doe je?” vroeg Renske ontzet “ Doe normaal man, laat me los.” Chris begon echter stevig op haar billen te slaan. Eerst besefte Renske niet wat er precies gebeurde, totdat de pijn tot haar doordrong en het wel begreep.

AU! AU!…  WIE DENK  JE  VERDOMME WEL DAT JE BENT?….  AU! AU! DIT KUN JE NIET MAKEN EIKEL!… AU! AU!….LAAT ME LOS!…AU! AU!…LUL!  schreeuwde Renske nu.

Even stopte Chris. “Zoals de afgelopen dagen ga jij je in mijn aanwezigheid niet meer gedragen jongedame. En tegen mij schelden al helemaal niet.”  Hij schoof vervolgens haar rokje omhoog en trok haar legging naar beneden tot rond haar dijen, en zette het pak slaag voort op haar slipje.

AU! AU!….”Stop alsjeblieft!”….AU! AU!…”Ik ben geen klein kind!”….AU! AU!…”Stop nou!” AU! AU! AU!….Laat me nou los!…AU! AU! ….Het schreeuwen was nu overgegaan in een  jammeren maar het klonk nog steeds opstandig.

“Blijkbaar dringt het nog steeds niet tot je door” zei Chris en trok toen haar slip met legging verder naar beneden tot rond haar knieën. “Misschien dat dit helpt.”

Renske vocht om los te komen maar Chris hield haar stevig op haar plaats en ging verder waar hij gebleven was. Haar billen voelden aan alsof ze in brand stonden maar Chris bleef in het zelfde tempo en met dezelfde slagkracht door slaan. Er ontsnapte bij Renske nog wel kreetjes van pijn, maar ze was nu opgehouden met schelden en commentaar leveren. Wel begon ze nu te huilen en te snikken. Ze smeekte: “Chris….alsjeblieft….stop nou….het spijt me…”

Chris voelde dat hij zijn doel begon te bereiken maar wist dat hij nog even door moest zetten.

“Chris…neehee….toe nou…stop….het doet zo’n pijn” klonk een berouwvol stemmetje.

“Dat is ook precies de bedoeling” antwoordde Chris, gaf nog drie harde tikken en hield toen op.

Hij liet Renske echter nog niet overeind komen maar lag zijn hand op haar gloeiende en rood geslagen billen en vroeg toen: “Zul je je niet meer zo op mij afreageren als jij het druk hebt Renske?” -KLETS! KLETS! KLETS! – Chris liet nog een paar stevige tikken neerdalen om haar bij de les te houden maar vooral om haar het juiste antwoord te laten geven. Ze moest echt begrijpen dat deze manier van omgaan met stress desastreus  en weinig productief was….

“AU! Jaaa… ik bedoel nee….” jammerde Renske.

-KLETS! KLETS! KLETS!- “Ik wens niet dat je zo met me omgaat dame –KLETS!- Dat verdien ik niet hoor je? “-KLETS! KLETS!- 

“AU! AU!… Ja… ik snap het… Stop alsjeblieft.”

-KLETS! KLETS! KLETS!- “Voortaan ga jij op een volwassen manier met je spanningen om en vraagt mijn hulp als je er zelf niet uitkomt” –KLETS! KLETS!- “Is dat begrepen?” –KLETS! KLETS!-

“AU! Jaaaa”…huilde Renske nu voluit…”IK snap het…Echt waar”

“Mooi” zei Chris en gaf haar nog twee laatste ferme tikken.

Renske lag nu helemaal slap over zijn schoot en snikte nog hevig na….Chris wachtte kalm af dat ze weer wat rustiger zou worden en lag geruststellend een hand op haar rug en streelde haar zachtjes….Het snikken werd langzaam minder.

Chris liet Renske voorzichtig overeind komen en liet haar naast hem op de bank plaats nemen. Vervolgens stond hij op, gaf haar wat papieren zakdoekjes en schonk voor beide iets te drinken in. Hij nam weer plaats op de bank en zag dat Renske haar slip en legging tijdens het pak slaag op een of andere manier op de grond waren belandt…Hij raapte ze op en hielp Renske om voorzichtig! haar kleren weer aan te trekken. Toen de legging en slip echter over haar billen werden geschoven trok ze even een grimas…

“Renske….lieve meid….” begon Chris toen het gesprek wat er nu moest komen… “Ben je erg geschrokken van mijn actie???” Twee prachtige bruine ogen ontmoette de zijne en Chris was blij om te zien dat er geen angst in te lezen was. Wel een verwarring en confuus zijn. Het bleef even stil. “Rens… lieverd… geef eens antwoord?” vroeg hij. Renske haalde haar schouders op en zei zachtjes: “Geschrokken?…Nee geloof het niet…. Weet niet zo goed wat ik voel…. Gek genoeg wel rustig…. Maar dit kan natuurlijk niet Chris… Ik ben je vriendin; niet je dochter die je terecht moet wijzen”.

“Ook in een volwassen relatie moet je elkaar af en toe terecht kunnen wijzen Rens” antwoordde Chris. “Wat je nu net ervaren hebt is iets wat ik van huis heb meegekregen, het ging bij ons thuis niet veel anders. Het staat bekend als Huiselijke Discipline of Domestic Discipline maar is een levensvorm die in onze westerse moderne samenleving niet meer zo past. Ik geloof er echter nog wel in. Op het internet kun je alle informatie hierover lezen. Doe dat straks maar even. Want verdorie Rens… Eigenlijk ben ik er vanaf het begin van onze relatie van overtuigd dat het jou en onze relatie zo goed zou doen…. Maar ik durfde het niet tegen jou te zeggen…. Bang dat ik was om je te verliezen…. Het spijt me echt dat ik je nooit eerder hierover verteld heb.”

Renske keek Chris nog steeds aan en wist niets te zeggen. “Ikke… wat bedoel je daarmee?… Dat als jij vind dat ik me niet gedraag je me dan op mijn billen slaat? ….   Ik weet niet Chris…. Lijkt me nogal bizar…”

Chris nam Renske haar gezicht in beide handen en keek haar diep in de ogen. “Rens… lieverd… Ik wil je niet kwijt…. Dat zal ook niet gebeuren als je hier niet in mee kunt gaan…. Maar wil je alsjeblieft je verdiepen in de materie? …. Echt…. het zou je zo helpen een evenwichtige vrouw te worden… Het wederzijdse vertrouwen in ons zal zoveel groeien…. Alsjeblieft…. Lees de informatie en denk er over na…. Je zei net dat je rust voelde… Ook dat is een effect van wat ik zojuist heb toegepast…. Voelt dat niet heerlijk? …. Je moest eens weten hoe gelukkig je me maakte toen je zei dat je die rust voelde…”

Renske stemde er uiteindelijk mee in dat ze de informatie zou lezen. En er ging die zondag een wereld voor haar open. Eigenlijk kon ze zich zo vinden in alles wat ze las en vielen er zoveel dingen op zijn plaats… Het werd haar helemaal duidelijk waarom ze voor Chris gevallen was; Het was voornamelijk zijn karakter en zijn leiding die ze voelde (en nodig had) wat maakte dat ze zich veilig bij hem voelde…. Alle ruimte om zich te ontplooien. Dat gevoel.

Van haar studie project was die dag dan wel niet zoveel terecht gekomen, maar de inzicht die ze verkreeg en alle puzzelstukjes die die dag op zijn plaats vielen…. Daar kon geen studie tegenop om haar die levenswijsheden te leren.

Er volgde natuurlijk nog talrijke gesprekken voordat die levensvorm in hun relatie paste. Maar eigenlijk voelde dat proces heel natuurlijk aan. Chris had Renske ook verteld dat hij het idee had dat zijn familie zo hecht was mede doordat er bij hun thuis vroeger op die manier met elkaar omgegaan werd. Het had duidelijkheid, structuur en respect voor elkaar in het gezin gebracht en hij had in zijn jeugd geliefd en veilig gevoeld.

Renske voelde zich eerst wat opgelaten toen Chris ook nog vertelde dat hij wist dat bij Arjan en Emma ook die levensvorm werd nageleefd en dat hij daar met zijn broer vrijuit over kon praten. Maar toen er later tussen Emma en Renske een openhartig gesprek hierover plaats vond, en Emma Renske vertelde dat het haar goed deed, werd het laatste stukje twijfel bij Renske weggenomen en ging ze er helemaal voor….

Chris en Renske hadden natuurlijk nog wel hun nodige ups en downs, maar waren nog nooit zo gelukkig met elkaar geweest. En die liefde tussen twee prachtige mensen bleef groeien…