Kim kijkt lui op van haar boek en rekt zich uit. Vanaf het balkon geniet ze van het uitzicht op zee. Wat zijn ze op een prachtige plek terecht gekomen.
Het is warm, maar niet té warm, met een licht fris briesje. Perfect om in de vroege ochtendzon een boek te lezen. Ze kan haast niet wachten om “Atlas” van Lucinda Riley, het laatste deel van de bekende Zeven Zussen serie, uit te lezen.
Helaas moet haar boek wachten want ze gaan vandaag op excursie naar nationaal park El Teide. Liever zou ze naar het strand of zwembad gaan. Ze zucht. Wat is er nou leuk aan een nationaal park van een vulkaan? Logan lijkt echter heel veel zin in de excursie te hebben.
“Ik ga even snel een krantje beneden halen voor onderweg. De bus komt over een kwartiertje, zie ik jou zo bij de receptie?”
“Prima, ik smeer me nog even in met zonnebrandcrème dan zie ik je zo beneden,” antwoordt ze. Hij geeft haar een kus en dan is ze even alleen.
Ik heb nog een kwartiertje, denkt ze, dan kan ik vast ook nog wel even snel een hoofdstukje lezen. Misschien wel twee. Ik lees toch snel. Nieuwsgierig slaat ze pagina na pagina om.
“Ahum,” hoort Kim ineens naast haar. Verschrikt kijkt ze op van haar boek.
“Waar blijf je nou? De bus is er al. Heb je je eigenlijk wel ingesmeerd? Kom, we moeten gaan.”
Shit! Hoe kan de tijd nou zo snel zijn gegaan? Snel pakt Kim haar spullen bij elkaar en stopt ze in haar tas. Logan pakt haar bij haar arm. “Opschieten mevrouw McCallum. Die chauffeur zit nu op jóú te wachten, we hebben geluk dat ze niet gewoon zonder ons vertrekken.”
“Sorry dit was niet mijn bedoeling,” begint Kim.
“Ik wil nu geen smoesjes horen,” onderbreekt hij haar abrupt. “Je hebt niet alleen de chauffeur maar ook mij laten wachten. Ik rekende erop dat je naar beneden zou komen. Ik kom hier vanavond nog op terug en dan gaan we eens stevig in gesprek hierover,” zegt hij en werpt haar een strenge onheilspellende blik toe. Zijn blik bezorgt haar kippenvel en ze voelt vlinders in haar buik. Zal hij haar vanavond, net zoals de huwelijksnacht, onder handen nemen?
“Laten we er nu verder gewoon een leuke dag van maken samen, oké?” zegt Logan vervolgens met een stralende glimlach, alsof er verder helemaal niets aan de hand is.
De busreis naar El Teide is vreselijk lang en saai. Ze zou nu gewoon met Logan lekker chill in het zwembad moeten rondhangen. Ze hadden een intieme nacht gehad vannacht en ze wilde eigenlijk snel dat gespierde lichaam weer tegen de hare voelen.
Dan zijn ze eindelijk in het nationaal park van El Teide.
De gids vertelt bij een lange dunne steen in geuren en kleuren over verschillende westernfilms die opgenomen zijn op deze locatie, en dat de steen de bijnaam “De vinger van God” heeft gekregen. kim moet toegeven dat het een prachtige plek is en ze lacht naar Logan, die zijn arm om haar heen slaat.
“Zo zie ik je graag,” zegt hij goedkeurend.
Als iedereen klaar is met foto’s maken stappen ze weer in de bus. De bus klimt verder omhoog, op weg naar de krater Pico Viejo van El Teide. Uiteindelijk kan ze zelfs niet meer naar buiten kijken omdat ze letterlijk in de wolken rijden. Als ze er eenmaal zijn is het uitzicht bij de Pico Viejo werkelijk adembenemend.
“Zo,” zegt Logan, “het hoogtepunt van deze excursie is voorbij,” en ze moeten beiden om zijn opmerking lachen. Als snel zitten ze weer in de bus.
Kim doet even haar ogen dicht en doet geen moeite meer om naar het gebrekkige Engelse gebrabbel van de reisleiding te luisteren. Ze is blij want ze zijn nu vast snel terug bij het hotel. Dan ineens stopt de bus en moet iedereen uitstappen.
“Godver,” moppert Kim humeurig, ”waarom gaan we niet gewoon verder?” Ze heeft geen zin om weer uit de airco die hitte in te stappen en op een afgelegen stoffige plek drinken te moeten kopen.
Logan kijk haar aan. “Heb je niet opgelet net?”
“Nee, hoezo, ik wil gewoon terug naar het hotel.” Mokt Kim.
“Hoezo? We moeten rustig stijgen en dalen, anders kun hoogteziekte krijgen. Als je net nog even het fatsoen gehad om te luisteren, mevrouw McCallum, met je hoezo, dan had je het geweten.” Zegt Logan bars. Zijn plotseling veranderde stem bezorgd haar rillingen.
“Nou sorry hoor, wat een flauwekul zeg. Nog nooit van hoogteziekte gehoord,” sputtert ze tegen.
Logan pakt haar bij haar arm en fluistert in haar oor: “twee dingen die je maar beter niet meer in mijn bijzijn moet doen, mevrouw McCallum, vloeken, dat is echt not done, en mijn verhaal in twijfel trekken. Dat wordt een lang gesprek vanavond, als je begrijpt wat ik bedoel. En nu hup opstaan, we gaan de bus uit,” commandeert hij.
Beduusd volgt Kim hem naar buiten en voor het eerst sinds hun huwelijk is de spanning tussen hen te snijden. Als ze even later allebei aan een koud blikje cola zitten blijft het ijzig stil. Logan heeft een iets geïrriteerde frons op zijn voorhoofd. Als hij zijn lege blikje verfrommeld spreekt zijn lichaamstaal boekdelen.
Kim bijt op haar lip en probeert niet in tranen uit de barsten. Ze haat ruzies en dit ziet er niet best uit. Dan verbreekt Logan uiteindelijk de stilte.
“Sorry,” zegt hij met mildere stem, “weet je, ik heb het ook wel een beetje gehad. Dat had ik niet op die manier op jou moeten afreageren. Maar ik meen het wel over die twee dingen.”
Hij pakt haar handen vast en kijkt haar serieus aan en praat zachtjes verder, “Ik zal je hier maar één straf voor geven omdat ik mezelf ook niet helemaal correct heb gedragen. Vind je dat oké?”
Nee, lul-de-behanger, denkt Kim, niets van dit is oké. Ik wil nu overal ter wereld zijn, behalve hier op die stomme vulkaan met jou. Ik wil naar huis en dit rare moment vergeten.
Maar door zijn hoopvolle blik houdt ze haar tirade in.
“Ik weet het even niet, Logan.” Zegt ze eerlijk.
“Als je nog één keer op die cynische toon mevrouw McCallum zegt spring ik waarschijnlijk van de vulkaan af,” Ze moeten beide lachen om haar opmerking en daarna lijkt alles weer koek en ei te zijn.
Eenmaal bij het hotel aangekomen wordt Kim zenuwachtig. Zou hij die tawse eigenlijk gewoon in zijn koffer hebben meegenomen hebben op huwelijksreis? Ze durft het niet te vragen.
Vlak voordat ze bij hun hotelkamer zijn houdt Logan haar staande. “Wil je nu praten of eerst dineren?”
“Ik… euhm,” ze heeft geen honger maar om nu gelijk al in de strafsituatie te stappen vindt ze behoorlijk snel.
Logan voelt haar besluiteloosheid aan en neemt een beslissing. “Volgens mij hebben we allebei nog geen trek. We gaan eerst nog even wat drinken maar daarna heb je nog verantwoording af te leggen, oké?”
De drankjes zijn natuurlijk sneller op dan ze hoopt.
Ze hoort Logan vervolgens in de slaapkamer in zijn bagage rommelen.
Hij komt terug, pakt haar hand en trekt haar overeind. In stilte begeleidt hij haar naar de slaapkamer. Op bed liggen die vervloekte tawse én een houten badborstel klaar. O shit, denkt Kim, dat ziet er echt niet goed uit. Haar hart begint hard te kloppen en de moed zakt haar in de schoenen.
“Kim McCallum-Hartman, je weet nu echt wat het inhoudt om een McCallum te zijn. Wil je nog steeds door met dit experiment?” Hij kijkt haar met zijn doordringende blauwe ogen kalm aan. “Je weet dat ik dit doe vanuit liefde en niet vanuit boosheid. Je hebt wat steken laten vallen vandaag, dat gaan we rechtzetten.”
Kim haalt diep adem en knikt terwijl ze haar paniek onder controle probeert te krijgen. De vorige keer had ze het tenslotte ook overleefd en dat is nu vast niet anders.
“Gebruik woorden, Kim, ik wil het je horen zeggen,”
“Ja, Logan,” zegt ze zachtjes.
“Oké mylady. Ik rammel trouwens dus het zal niet te lang laten duren vandaag.”
Hij legt hun hoofdkussens op het midden van het bed. “Doe je broek en slipje omlaag en ga daar met je buik op liggen,”
Ze legt haar kleding netjes opgevouwen naast het bed en gaat dan liggen zoals gevraagd.
“Kim McCallum-Hartman, je krijgt om te beginnen 12 klappen met de tawse, direct op je blote billen. Je hebt onnodig mensen op je laten wachten door je ondoordachte acties. De chaffeur, het reisgezelschap en mij. Hopelijk helpt dit moment je om zoiets in de toekomst te voorkomen. Ben je er klaar voor?”
Kim haalt nog eens diep adem. Ze wil niet, maar het moet. Alles wat het nu langer duurt is alleen maar uitstel van executie.
“Ja Logan,” fluistert ze met een brok in haar keel.
Een paar tellen is het helemaal stil. Ze wacht gespannen op wat komen gaat. Het wachten lijkt wel een eeuwigheid. Ze hoort Logan iets van het bed pakken. Ze voelt de tawse even kriebelen op haar billen terwijl ze nog steeds wacht op die eerste klap.
Er tikken weer een paar seconden voorbij zonder dat er iets gebeurt. Dan ineens klinkt er een heel snel kort zoevend geluid. Pats.
Kim schrikt van de intense pijn. Dit is heel anders dan eerst opwarmen over de knie. Ze kreunt zachtjes als de eerste pijn is weggeëbd. Kan ze dit wel volhouden?
Logan voelt opnieuw haar twijfel aan. “Één. Ik zal wel tellen, oké? Blijf in ieder geval netjes liggen anders telt het niet mee, duidelijk?” Hij wacht niet op haar antwoord.
Pats. “Twee,” De tawse land precies op dezelfde plek als de eerste klap. Drie en vier komen op precies diezelfde plek neer. “Au, au, stop,” huilt ze terwijl ze overeind probeert te krabbelen. Ze kan niet meer stil blijven liggen.
“Nee, mylady, blijf liggen anders beginnen we opnieuw,” waarschuwt Logan.
Pats. Nummer vijf komt op een andere plek neer. Kim voelt hoe de tranen nu over haar wangen rollen.
Nummer zes belandt weer op dezelfde plek als nummer vijf.
“Au, au, Logan stop. Het spijt me. Dit doet echt pijn,” snikt ze.
“Je bent halverwege. Rustig maar. Haal even diep adem. Ontspan. Nog maar zes te gaan. Als je dit niet meer mee wil maken stel ik voor dat je je beloftes na gaat komen en op tijd bent de volgende keer.”
Pats. “Zeven.” Pats. “Acht.” Kim schiet opnieuw snikkend overeind. Dit is teveel. Logan duwt haar onverbiddelijk weer terug.
“Nu nog de laatste vier. Blijf liggen. Knijp desnoods in de lakens maar blijf zo liggen. Ik kan je verkeerd raken, snap je. Dan zijn we misschien verder van huis.”
Kim duwt haar gezicht in het bed en pakt het laken stevig vast. De laatste vier slagen komen weer op een andere plek terecht. Kim begint onwijs te trillen maar het lukt haar stil te blijven liggen.
Logan helpt haar van het bed af en trekt haar in zijn armen. Hij houdt haar net zo lang vast totdat ze gestopt is met huilen en trillen.
“Klaar voor ronde twee?” vraagt Logan dan. Kim slikt en schud ongemakkelijk haar hoofd.
“Jij kan dit, ik help je er door heen,” zegt Logan en hij begeleid haar weer naar het bed. Ze werpt een blik op de badborstel en weet eigenlijk zeker dat ze het niet kan.
“Je was onbeleefd én hebt gevloekt…. Je krijgt om te beginnen twintig slagen met de badborstel zodat je de komende dagen je herinnert dat je altijd beleeft blijft. Je kunt zoveel beter dan dit. Van geen enkele McCallum wordt dit getolereerd, we hebben een naam hoog te houden. Ik denk dat je er nog heel genadig afkomt met maar twintig slagen, mylady.”
Logan gaat op het randje van het bed zitten en legt haar in één beweging over de knie.
“Als je rustig blijft liggen houden we het bij twintig. Maar als ik moet stoppen krijg je er iedere keer vijf bij, begrepen?”
“Ja Logan,” mompelt Kim zenuwachtig. Zachtjes masseert hij heel even haar onderrug. Dat voelt best fijn en ze voelt hoe haar lichaam iets ontspant.
“Goed. Je hoeft niet te tellen. Je krijgt ze snel achter elkaar. Ik tel ook niet hardop. Hopelijk kunnen we hierna snel iets gaan eten.”
De eerste klap met de badborstel voelt heel anders dan ze zich had voorgesteld. Haar huid lijkt wel in brand te staan. Het is te heftig. Na een paar klappen schiet haar hand automatisch naar achteren om haar brandende billen te beschermen. Ze schreeuwt het uit als de borstel haar duim raakt in plaats van haar billen.
“Nu begrijp je misschien waarom je stil moet liggen. Dat zijn er vijf meer,” zegt Logan onverbiddelijk.
Met zijn vrije hand pakt hij haar hand vast zodat ze haar billen niet meer kan afschermen.
Logan gaat verder maar na een paar klappen kan ze haar benen niet meer stil houden, uit een reflex schieten ze naar boven.
Logan stopt weer en zucht een beetje overdreven theatraal. Als ze niet over zijn knie zou liggen had ze hier best hard om moeten lachen.
“Vijf erbij, stil liggen zei ik toch,” zegt Logan streng en hij omklemt nu haar benen met zijn been. In deze leglock kan ze geen kant meer op. De laatste slagen zijn zo intens dat ze tranen met tuiten huilt.
Logan helpt haar voorzichtig overeind. Hij pakt haar handen vast en kijkt haar kalm aan.
“Ik heb je gestraft omdat je je beloftes niet na bent gekomen, je onbeleefd was en je ook nog onnodig vloekte. Wat heb je hierop te zeggen?”
“Het spijt me,” antwoordt ze nog nasnikkend. Hij trekt haar in zijn armen en laat haar rustig uithuilen terwijl hij haar haar streelt.
Ze schrikken beide van Logans telefoon die ineens afgaat. Hij drukt het gesprek weg.
“Als we weer thuis zijn ga het allemaal wat duidelijker voor je maken en wat regels opstellen. Geef die witte pot crème achter je maar aan en kom maar weer even liggen.” Logans telefoon gaan een tweede keer af en weer drukt hij het nummer weg.
Kim geeft hem de pot crème en gaat weer liggen. Hij smeert haar billen in en masseert zachtjes haar gekneusde billen.
Dat voelt een beetje pijnlijk maar ook fijn, denkt Kim en ze voelt zich slaperig worden.
Logan’s telefoon gaat weer af en nu neemt hij wel op.
“Athair? Is er iets aan de hand?… Sorry ik was even bezig net … Ja ik ben toch getrouwd … Patrick had me opgegeven, wat had ik anders moeten doen… Ik weet wat je gezegd had… Ja maar… … Oké we hebben binnenkort een gesprekje over mijn gedrag… Ik ben over twee dagen weer thuis. Bye.”
“Problemen?” vraagt Kim als ze Logan’s bezorgde blik ziet. Logan haalt zijn schouders op.
“Dat is iets voor later. Zullen we maar eens gaan eten? Fris jezelf maar even snel op dan gaan we er een leuke avond van maken.”
Kim komt voorzichtig overeind en loopt met gloeiende billen naar de badkamer. Hopelijk vinden ze straks een restaurant met zachte stoelen.
Als ze uit de badkamer komt pakt Logan haar hand.
“Kom, dan gaan we wat eten, mylady. Ik stel voor dat je je verder netjes gedraagt vanavond, anders lig je straks gewoon weer over mijn knie,” zegt hij met een glimlach.
Users Today : 17
Users Yesterday : 106
Users Last 7 days : 887
Total Users : 125629
Views Today : 31
Views Yesterday : 643
Views Last 7 days : 5264
Total views : 803421