Uitdagen

Evi voelde zich ongedurig.

Ze zaten in een hectische periode waardoor er minder tijd voor haar en Sander samen was geweest. Daardoor voelde ze een enorme behoefte om aangepakt te worden.

Even alle touwtjes uit handen te geven, slaag te krijgen om daarna met een helder hoofd weer verder te gaan.

Ze hadden die dag hun jaarlijkse vriendendag en rond de middag zouden ze vertrekken.

Meestal had hij goed door waar ze op uit was dus besloot ze te gaan “bratten”.

Hem een beetje klieren en zo nu en dan een grote mond opzetten zou hopelijk voldoende zijn
om een pak slaag uit te lokken..
Ze besloot thuis alvast te beginnen door hem af en toe tussen zijn ribben te prikken, in een tepel te knijpen of een flauwe grap ten koste van hem te maken.
Het leverde haar in ieder geval alvast een paar waarschuwende blikken en een enkele klap op haar billen op.

Toen ze klaar waren om te gaan en ze in de auto zaten zei hij streng “Evi kijk me eens aan”. Ze deed wat hij vroeg maar wel op een uitdagende manier en vroeg “Wat?!?”
“Ik heb heus wel in de gaten waar je mee bezig bent, volgens mij wordt het weer eens hoog dat je over de knie gaat of niet?”
Ze vond het leuk dat hij de hint had begrepen en het spelletje meespeelde. Ze hield van dit spel namelijk.
“Ik heb geen idee waar je het over hebt” zei ze speels.
Hij legde zijn hand in haar nek en zijn vingers kropen omhoog, hij greep haar haar stevig beet zodat haar hoofd wat naar achteren werd getrokken.
Zijn blik was dreigend maar ze wist dat dit niet serieus was, hij was niet echt boos op haar.

En dat was precies wat ze wilde, “straf”, maar niet om iets dat daadwerkelijk heel erg was.

“Je gaat je wel gedragen de rest van de dag, begrepen?”
Ze rolde met haar ogen en zei “jahaaaaa”.
Hij verstevigde zijn greep en trok nog harder aan haar haar. “AUW…. Ok ok.. Ja Sander!”

Hij liet haar los, knipoogde en zei “goed zo”.
Ze kon een glimlach niet onderdrukken. Ze vond hem onweerstaanbaar als hij zo bazig deed en die strakke blik in zijn ogen kreeg.
Eenmaal daar aangekomen voelde ze zich vrolijk en ondeugend.

Dit kon wel eens een hele leuke dag worden.

Ze gingen die middag  barbecueën en in de avond zou er nog een quiz gespeeld worden.
Er stond een grote partytent met hangtafels in de ruime tuin, ze waren met een grote groep en de meeste waren al gearriveerd. Sander zou rijden dus zij kon een wijntje drinken.

Ze kon beter een beetje opletten en rustig aan doen want met net één drankje teveel op zou ze weleens iets té brutaal kunnen worden…

Ondanks wat ze hem beloofd had in de auto kon ze niet stoppen met hem zo nu en dan voor de gek te houden. Ze wilde zien hoe ver ze kon gaan en door de alcohol leek ze die grens niet meer heel goed te kunnen inschatten.
Toen ze naar binnen liep om naar de wc te gaan stond hij opeens achter haar.

Hij greep haar oor vast, trok er aan en kneep er hard in.
“Kom jij maar eens even mee” zei hij grimmig.
Ze schrok zich rot en probeerde haar oor te bevrijden maar dat lukte niet.

Jeetje wat deed dat pijn. Daarnaast was ze ook bang dat iemand hen zou zien.
Aan haar oor werd ze meegesleurd door de gang naar de woonkamer en vervolgens via de serre weer naar buiten.

Op die manier kwamen ze ongezien aan de achterkant van het huis en van daaruit nam hij haar mee naar een grote schuur die een eindje verderop stond.

Eenmaal verscholen en buiten gehoorsafstand van de rest liet hij haar oor los.

Meteen wreef ze erover, het gloeide!
“Ik geloof dat ik je vast een voorproefje moet geven op wat je thuis te wachten staat. Want je bent je behoorlijk aan het misdragen”.

Hij keek haar strak aan en ze wist dat ze de grens van het spelletje wel erg had opgezocht.
“Zet je handen tegen de muur en buk voorover”. Ze voelde zich enigszins verstijven.

“Wat? Nu? Hier?” vroeg ze aarzelend.
“Ja inderdaad. Het zal de enige manier zijn om jouw gestuiter onder controle te krijgen” zei hij op autoritaire toon.

Ze gehoorzaamde en plaatste haar handen tegen de muur en stak haar billen naar achteren.
Hij sloeg er een aantal keren hard op en ze voelde een kriebel door haar buik trekken.

Opeens zochten zijn vingers de knoop van haar broek en trok hij deze in één ruk naar beneden. Voor ze het wist stond ze daar met haar billen bloot.
“Wat doe je??” Vroeg ze paniekerig. Straks ziet iemand ons.
“Ja… Dan heb je wel wat uit te leggen hé” zei hij gemeen.
Met één arm omvatte hij haar middel en met zijn andere hand begon hij te slaan.

Behoorlijk hard. Ze wilde zich niet laten kennen maar klemde wel haar tanden stevig op elkaar.
Hij stopte even, keek om de hoek van het schuurtje of er niemand aan kwam en hervatte het pak slaag.
“Thuis ga je er ongenadig van langs krijgen dame dus laat dit vast een waarschuwing zijn.

Maar tot die tijd gedraag je je. Ik meen het serieus. Je hebt duidelijk gemaakt dat je er behoefte aan hebt maar dan moet je nu niet doorgaan en de grens overschrijden zodat het écht irritant wordt”.
Hij zette zijn woorden kracht bij door een tiental keer zijn hand hard op haar achterste te laten knallen.
“Heb je dat begrepen Evi?”
“Ja Sander” zei ze snel.

Hij deed haar broek weer omhoog, zette haar rechtop, draaide haar om en kuste haar hartstochtelijk op haar mond.
“Kom, we gaan terug. En denk eraan… Je kunt je maar beter aan je belofte houden anders zul je er echt spijt van krijgen”.
“Ok ik beloof het. Mag ik dan nu gaan plassen? Want ik moet echt heel nodig”.
“Ja ga maar gauw, ik zie je zo”.

Eenmaal op de wc wreef ze snel even over haar billen. Ze voelde warm aan. Dat was een spannend moment geweest. En de waarschuwende klank in zijn stem was haar niet ontgaan. Ze zou toch maar proberen te stoppen met uitdagen.
Toen ze zich weer bij de rest voegde kwam Sander aanlopen met een glas cola.
“Dit lijkt me beter voor je dan een glas wijn”. Ze stak haar tong uit maar nam het wel aan. Nu gaan zeuren om een wijntje leek haar niet verstandig. De rest van de avond gedroeg ze zich voorbeeldig.

Ze namen afscheid en liepen samen naar de auto. Ze kon het niet laten. Zonder erbij na te denken kneep ze hem even snel, maar hard, in zijn bovenarm.
“Die had je nog tegoed” zei ze grinnikend.
Doordringend keek hij haar aan… “Dat had je beter niet kunnen doen” zei hij gevaarlijk.

De spanning van het spel was leuk. Maar nu begon ze steeds nerveuzer te worden.

Het was maar een stukje rijden en wanneer ze thuis aan kwamen zou hij vast meteen ter zake komen dacht ze. Dit gevoel hoorde erbij maar toch werd ze er door overvallen. Opeens wilde ze tijd rekken en hoopte ze dat de rit naar huis nog lang zou duren.

Hem verleiden zou het een en ander kunnen vertragen dacht ze.

Verleidelijk legde ze haar hand op zijn been en ging tergend langzaam verder omhoog tot haar hand op zijn kruis lag. Zachtjes begon ze hem te strelen en onmiddellijk voelde ze hem hard worden. Een diepe zucht ontsnapte aan zijn lippen.
“We kunnen een kleine omweg maken” zei ze flirtend. Een kort moment bleef het stil. “Slimme tactiek wel” zei hij alleen. Ze was verbaasd omdat ze had verwacht dat hij op haar aanbod zou ingaan en ze wat tijd gewonnen had.
“Ik weet niet wat je van plan bent maar het kan best wachten tot na je straf”. Hij klonk beslist en dat deed haar zenuwen geen goed.

Eenmaal thuis wist ze zich plotseling geen houding meer te geven. Het bleef raar. Ze zou precies krijgen wat ze zo graag wilde, waar het haar allemaal om te doen was geweest maar nu voelde ze zich alleen maar heel ongemakkelijk en klein. Durfde ze hem amper in de ogen te kijken en was ze niet meer zo dapper.

Gelukkig wist hij dit inmiddels en ging hij er goed mee om, namelijk door standvastig te blijven. Hij nam haar kin tussen zijn vingers en opeens verlegen keek ze hem aan.

“Doe je broek en onderbroek maar uit, vouw deze netjes op en leg ze op de bank. Daarna mag je in de hoek gaan staan met je handen op je rug. Dan kun je daar eens goed nadenken over je gedrag van vandaag en waarom je daarvoor gecorrigeerd gaat worden”.

Heel langzaam zette ze zich in beweging. Al zou ze het sneller willen doen dan nog dacht ze dat ze dat niet zou kunnen. Alles leek vertraagd te werken, ook haar gedachten.

Ze voelde haar wangen rood worden van schaamte terwijl ze hem gehoorzaamde en hij met een geamuseerde blik in zijn ogen toekeek hoe ze zijn opdrachten uitvoerde.
Schoorvoetend liep ze naar de hoek en vouwde haar handen op haar rug.
Even sloot ze haar ogen en probeerde ze de wirwar van emoties onder controle te krijgen.

Ook al wilde ze nu dat ze deze situatie niet had opgezocht was ze toch blij dat Sander had doorgepakt.

Want ondanks dat ze het nu doodeng vond wist ze dat ze enorm teleurgesteld zou zijn geweest als hij besloten had haar niet te straffen.
Al die tegenstrijdige gevoelens plus het feit dat ze zelf de situatie niet meer naar haar hand kon zetten wonden haar enorm op en ze voelde het tintelen tussen haar benen.

De hele dynamiek zoals die er de hele dag was geweest triggerde haar.

Maar goed.. Ze was in de hoek gezet om haar zonden te overdenken. Met dat geklier van haar door de dag heen had ze wel een pak voor haar billen verdiend natuurlijk.
Ze hoorde hem boven rommelen en een deur open en dicht gaan. Ze vroeg zich af welke instrumenten hij zou meenemen. En niet onbelangrijk… Hoe consequent hij zou zijn en hoe hard hij zou slaan.
Ze hoopte dat hij vlug zou komen en zou beginnen maar een ander stemmetje in haar hoofd wilde toch liever dat hij nog een tijdje zou wegblijven.

Toen hoorde ze de treden van de trap kraken en was hij weer met haar in dezelfde ruimte.
Ze merkte op dat hij wat op tafel legde en voelde vervolgens zijn warme hand in haar nek.

Hij kneep er zachtjes in en zei “kom mee, dan krijg je wat je verdiend hebt”.

Ze liet zich door hem meevoeren naar de bank en voor de leuning hield ze stil.

“Buig maar voorover” en met een bemoedigend duwtje tussen haar
schouderbladen deed ze wat hij vroeg.

Vlug keek ze naar links om te zien wat er op de tafel lag.

Ze zag de tawse, de leren paddle en de haarborstel.

Oeiii…De tawse. Die vond ze gemeen pijn doen.

Sander begon rustig op te warmen met zijn hand. Ze was blij dat het pak slaag begonnen was en ze zich kon focussen op de pijn en het ritme van de klappen.
Hij bouwde langzaam op tot een punt dat het echt pijnlijk werd maar ze haar positie wel kon aanhouden. Ze gaf geen kick. Toen hield het op en wreef hij lichtjes over haar brandende billen.
“Dan mag je me nu vertellen waarom je hier zo moet staan”. “Neeeee”… dacht ze. Ze zou de woorden moeten uitspreken, iets wat ze ontzettend moeilijk vond.

 “Nou??” drong hij aan. Ze haalde even diep adem en zei “omdat ik je de hele dag heb uitgedaagd”. “Precies ja. Daarom ga ik je nu duidelijk maken dat je je in het vervolg wat beter moet gedragen.”
Hij nam de leren paddle in zijn hand. “Hier beginnen we mee. Je krijgt er 100. Je telt mee en zegt ‘stop’ wanneer je er 20 hebt gehad. En je blijft in positie staan, geen gedraai, gewiebel of handen die naar achteren schieten. Ga je ergens de mist in begin ik weer helemaal van voren af aan. Begrepen?”

“Ja Sander” zei ze zacht.

Ze voelde het koude leer op haar warme billen voordat hij uithaalde en de eerste klap haar de adem benam. De opwarming was duidelijk ten einde en ze had het gevoel dat hij het haar niet makkelijk ging maken. Hij sloeg in een vast ritme en vrij snel achter elkaar. Ze greep een kussen dat binnen handbereik lag en kneep er met beide handen in.

Dit om te voorkomen dat ze ze beschermend over haar geteisterde billen zou leggen. Aangekomen bij 20 riep ze “stop”!

Even liet hij haar op adem komen en masseerde haar billen.

Net lang genoeg om het lichtelijk verdoofde gevoel dat optrad na een serie slagen te doen
afnemen. Helaas duurde het te kort om er echt van te kunnen genieten en werd het meteen weer afzien omdat hij het pak slaag net zo hard hervatte.

Zo ging hij door tot ze eindelijk bij 80 waren en ze weer “stop” riep.

Weer masseerde hij haar kort en bereidde ze zich voor op de laatste 20, dan zou ze deze
ronde in elk geval achter de rug hebben. Een “auw” kon ze nu niet meer onderdrukken en ze duwde haar gezicht in het kussen om haar kreten te smoren. Ze telde mee maar ergens rond de 12 veranderde hij plotseling van ritme en sloeg hij een stuk sneller waardoor ze de tel kwijt raakte.

Op de gok riep ze “stop!”.

“Waren dat er 20 denk je?” vroeg hij gemeen.

“Ja.. Ik denk het” antwoordde ze aarzelend. “Ik denk het niet. Het waren er pas 18”.

Ondanks dat hij streng klonk ontging haar de plagerige ondertoon niet.

“We beginnen weer bij één. De regels blijven hetzelfde. Ik zou dus goed opletten als ik jou was.”

“Sander dit is echt niet eerlijk!! Je sloeg expres zo snel zodat ik het niet zou kunnen
bijhouden. Doe dan die laatste 20 overnieuw maar niet nóg een keer 100…alsjeblieft?” vroeg ze smekend. “Afspraken zijn afspraken Evi. Ze worden gemaakt met de bedoeling dat je ze nakomt. Weer een les geleerd lijkt me.”

Ferm legde hij zijn hand even op haar onderrug om haar duidelijk te maken dat
ze moest blijven staan en er geen ontkomen aan was voor haar. “Ben je er klaar voor?”

Nee, ze dacht niet dat ze er klaar voor was maar hij liet haar natuurlijk geen keus.

Dus zei ze toch “ja Sander.”

Ze vroeg zich af of het haar zou lukken. Tellen was lastig wanneer er hard op je billen werd geslagen en dan ook nog netjes blijven staan leek haast onmogelijk.

Maar ze zou wel moeten, ze twijfelde er namelijk niet aan dat hij hier net zo lang mee door zou gaan tot het haar lukte. En stiekem (ze was gestoord) vond ze het geweldig dat hij zo standvastig bleef.

Met alle concentratie die ze bezat en het verlangen hem te laten zien dat ze het kon slaagde ze erin het tot een goed einde te brengen. Haar billen voelde heet aan.

En dan te bedenken dat de tawse én de haarborstel nog moesten komen.

De volgende keer als ze slaag wilde zou ze haar pesterijen toch een tikkeltje minderen
bedacht ze zich.

Ze voelde hoe Sander rustig zijn handen op haar schouders legde ten teken dat ze rechtop mocht gaan staan. Hij streek een lok haar uit haar gezicht en teder gleed hij even met zijn duim over haar lippen en kuste haar vluchtig. “Heel goed gedaan schatje”.

Verlegen en met rode wangen ontweek ze zijn intense blik.

Terwijl hij naar de bank liep en drie kussens op elkaar stapelde, wreef ze even snel over haar billen. “Ga hier maar eens overheen liggen” zei hij wijzend naar de stapel.

Ze was als was in zijn handen en haar brutale houding was als sneeuw voor de zon verdwenen. Ze wist heel goed dat hij de controle had en ze naar hem moest luisteren.

Het zorgde voor een geborgen en veilig gevoel. Hij was volledig gefocust op haar en zij op hem. Even was niets anders belangrijk, alleen zij twee.
Ze liep naar de aangewezen plek en ging liggen. Zo, dat haar nu knalrode billen, mooi omhoog staken. Ze zag hoe hij de tawse van tafel pakte en ze voelde haar zenuwen toenemen. Ze was blij dat ze een liggende positie had mogen aannemen maar dan nog zou de felle pijn van het instrument moeilijk te incasseren zijn.

Ze haalde even diep adem om de opkomende spanning de baas te blijven.

“Begint het al tot je door te dringen dat je geklier niet zonder consequenties blijft?”

vroeg hij scherp.”

“Ja Sander” wist ze uit te brengen. “Je krijgt er 40 met de tawse. Je telt hardop mee en zegt na elke slag ‘het spijt me dat ik me misdragen heb’. Ik verwacht dat je netjes blijft liggen en je handen uit de buurt van je billen blijven. Doe je dat niet dan krijg je er 5 extra. Begrepen?”
Haar hart bonkte in haar keel terwijl ze antwoordde “Ja Sander”.

Meteen daarna volgde de eerste klap. Ze balde haar handen tot vuisten en begroef haar gezicht in haar armen. De scherpe en brandende pijn overviel haar waardoor ze met haar voeten begon te trappelen. Snel zei ze “Één. Het spijt me dat ik me misdragen heb”.

Hij wachtte even voordat hij weer toe sloeg. Ze had geen idee of ze er 40 aan zou kunnen. Het deed zo ontzettend veel pijn!! Hij sloeg in een vast ritme maar met genoeg tijd tussen de slagen om de boodschap goed te laten doordringen. Weer hoorde ze de tawse door de lucht zoeven en deze keer landde hij precies onder haar billen. De pijn was zo fel dat haar handen haast onbewust naar achteren schoten. “Het spijt me het ging per ongeluk.” zei ze meteen verontschuldigend. “Helaas.. ‘Het spijt me’ gaat je niet helpen op dit moment.

Je kunt het best, dat weet ik”.

“Ja hoor… hij had makkelijk praten.” dacht ze bij zichzelf.

Maar toch voelde ze de drang om hem trots te maken, te bewijzen dat ze de straf aankon die ze zelf had uitgelokt. Dus haalde ze haar handen weg, legde haar armen weer over elkaar en kneep erin. Als een soort houvast zodat ze op hun plek zouden blijven. Haar voorhoofd liet ze rusten op haar onderarmen en ze deed haar ogen dicht. Ze moest er nog 9.

Nu plus 5, dus nog 14 slagen. “Klaar?” hoorde ze hem vragen. “Ja Sander” klonk ze vastberaden.

Tweeëndertig het spijt me dat ik me misdragen heb. Drieëndertig het spijt me dat ik me misdragen heb. Vierendertig het spijt me dat ik me misdragen heb…..

Toen ze de 40 bereikte hield hij even op en kneep liefdevol in haar billen.

“Nu komen de extra 5. Laten we die maar als een lesje in zelfbeheersing beschouwen. Daar ontbreekt het je nog wel eens aan, vind je zelf ook niet?” Hij klonk stellig maar ze hoorde ook dat hij het wel vermakelijk vond om het haar zo moeilijk te maken. En ondanks haar benarde positie genoot ze er ook van, ook al kon ze de pijn nog maar amper verdragen.
Ze realiseerde zich dat ze aan het wegdromen was en gaf vlug antwoord op zijn eerder gestelde vraag en zei “Ja Sander”.

Ze voelde hoe hij de tawse weer op haar billen legde. “Je hoeft niet mee te tellen dit keer” hoorde ze hem nog zeggen voor ze haar ogen stijf dicht kneep en haar nagels in haar armen drukte. Ook kruiste ze haar enkels in de hoop dat haar benen niet plots de lucht in vlogen.

Hij haalde vol uit en de pijn was zo intens dat de “AAAUUUWW” die aan haar lippen
ontsnapte er luid jammerend uitkwam. Ze was immens opgelucht toen de laatste klap erop zat.

Sander ging naast haar zitten en streelde haar haar. Compleet onverwacht werd ze overmand door emotie. Ze haatte het wanneer dat gebeurde. Ze wilde dit pak slaag, ze had het nodig, het wond haar op. De hele aanloop hiernaar toe was speels en opwindend geweest.

Waarom dan die stomme tranen? Het leek alles te verpesten. Zo onopvallend mogelijk veegde ze ze weg.
“Sta maar eens op en geef me de haarborstel aan” hoorde ze hem rustig zeggen.

Ze deed vlug wat hij vroeg zonder hem daarbij aan te durven kijken.
Inmiddels had hij zelf plaatsgenomen op de bank en legde ze de borstel in zijn uitgestoken hand. “Dan mag je nu over mijn knie komen liggen”.

Gewillig gaf ze gehoor aan zijn verzoek. Ze zocht een comfortabele houding waarbij haar bovenlichaam zowel als haar benen op de bank rustte. Haar billen als onbeschermd doelwit omhoog stekend. “Hoeveel krijg ik er?” vroeg ze zacht. “Zoveel als ik denk dat genoeg is” luidde zijn antwoord. Het stelde haar gerust.
Hij kon haar goed lezen en wist vaak exact wat ze aankon. Soms ging hij net over de grens maar ook dan wist hij in welke situatie dat wel of niet kon. Ze vertrouwde hem volledig en daardoor voelde ze hoe haar lichaam alle spanning liet varen.

Hij begon rustig te slaan en bouwde de hardheid van de klappen langzaam op. De pijn was dof, brandend en doordringend zoals ze van hout inmiddels gewend was.

Doordat hij een constant ritme aanhield en zij volkomen ontspannen over zijn schoot lag begon ze zich zweverig te voelen. Het was bijna alsof ze van een afstandje naar zichzelf keek. Haar hoofd compleet leeg, geen enkele gedachte meer.

De pijn voelde ze wel maar was niet onaangenaam. Het besef van tijd raakte ze kwijt.

Tot ze door een ferme klap op haar bovenbenen door hem weer werd terug gehaald.

“Blijf je er wel een beetje bij dame?” Er volgde een tweede klap, dit keer op haar andere bovenbeen. Toen ze haar hand naar achteren wilde brengen werd deze poging handig geblokkeerd. Sander pakte haar hand stevig beet en hield deze gefixeerd op haar rug. Hij gaf haar nog een twintigtal harde klappen voordat hij de haarborstel naast zich neerlegde.

Nog een beetje beduusd lag ze over zijn schoot. Ze had het opeens erg koud en ook begon ze een beetje te trillen.

Hij hielp haar overeind, pakte een deken en trok haar tegen zich aan. Heerlijk warm tegen hem aan gekropen voelde ze zich intens tevreden en gelukkig. Ze hield zo ontzettend veel van hem. Hij was extra mannelijk en aantrekkelijk wanneer hij haar domineerde en zij zich even helemaal klein mocht voelen. Ze voelde zoveel fijne dingen..
Verliefdheid, verbondenheid, totale rust en dankbaarheid. Op deze momenten beseften ze des te meer hoeveel geluk ze met hem had. Waarschijnlijk zorgde dat alles ervoor dat ze emotioneel werd en de tranen weer begonnen te stromen. Zonder iets te zeggen veegde Sander ze teder weg met de rug van zijn hand en trok haar nog wat steviger tegen zich aan.

“Dankjewel” fluisterde ze zacht. “Waarvoor?” zei hij met gespeelde verbazing. “Nou dat weet je best…”

“Dat klopt maar ik wil je het horen zeggen”.

“Moet dat echt?” “Ja dat moet echt” antwoordde hij bemoedigend.

Ze haalde diep adem om moed te verzamelen en zei toen “dankjewel dat je me gestraft hebt”. “Graag gedaan. Ik heb me wel geamuseerd” zei hij met een knipoog. “Ja dat geloof ik best” antwoordde ze met een voorzichtig lachje.

“Weet je dat ik eigenlijk nog van plan was je ‘six of the best’ te geven met de cane?”
Nieuwsgierig ging ze overeind zitten. “Meen je dat? Waarom?” “Omdat je me voordat we in de auto stapten nog in mijn bovenarm kneep. Je weet dat ik daar een hekel aan heb en eigenlijk vind ik dat dat niet onbestraft mag blijven. Maar voor vanavond denk ik dat je genoeg hebt gehad dus bewaren we dat voor morgen”.

Ze wist niet goed of hij het nu serieus  meende maar de donkere blik in zijn ogen zorgde ervoor dat ze enorm opgewonden raakte. “Waarom de cane?” vroeg ze geïnteresseerd. “Omdat dat knijpen van jou daadwerkelijk pijn doet en die pijn wordt in plaats van snel minder alleen maar erger. Ik heb begrepen dat de cane een soortgelijk effect heeft dus dat leek me wel toepasselijk”. Ze rolde met haar ogen. “Je meent het! Heb je ook begrepen dat ‘six of
the best’ met de cane echt heel heftig is?”

“Ja en dat is ook precies wat je verdiend jongedame en dat weet je zelf ook! Dat wordt vanaf nu de consequentie, elke keer wanneer je het in je hoofd haalt me daar te knijpen. Wedden dat je het dan snel afleert.”

“Ik denk dat ik daar morgen pas een mening over heb” zei ze uitdagend. “Maar voor nu heb ik hele andere plannen!