De zondagochtend kende een rustige start in huize Tom en Katy. Omdat Tom als eerste op was, was het vanzelfsprekend dat hij koffie ging zetten en voor Katy theewater ging op zetten. Katy had het koffiezetapparaat al startklaar gezet de vorige avond. Tom hoefde alleen maar op het knopje te drukken. Terwijl hij wachtte tot de koffie klaar was, pakte hij de fluitketel en liep ermee naar het aanrecht. Hij draaide de kraan open en liet de ketel vol water lopen. Toen hij naar buiten keek zag hij grote hoeveelheid vogels. Hij glimlachte. ‘Ik ben benieuwd hoelang het gaat duren voor mijn vrouw het nieuwe huisje ontdekt’, dacht hij bij zichzelf.

Toen hij de kraan dichtdraaide zag hij beweging aan de overkant van de straat. Toen hij beter keek zag hij dat Martin voor het raam van de eetkamer stond. Kim was in de keuken. ‘De soap aan de overkant zou zo wel een nieuwe aflevering beleven’, grijnsde Tom. Toen hij wat beter keek, zag Tom dat Martin aan het wijzen was en Kin opdroeg iets te doen. Kim schudde van nee, Tom knikte van ja. ‘Ik kan me vergissen, maar het ziet er naar uit dat buurman Martin de situatie onder controle heeft. En Kim vroeg hier wel heel nadrukkelijk om’, zei Tom in zichzelf toen hij de fluitketel op het gas zette. Hij grinnikte toen hij terugdacht aan alle adviezen die Wouter en hij de avond ervoor aan Martin gegeven hadden.

Tom liep via de hal naar buiten om de wakkere zondagkrant van Nederland te halen. Toen hij weer naar binnenliep, vouwde hij de krant open om alvast de koppen te kunnen lezen. Toen hij de deur dicht wilde doen, schoot de kat langs hem heen. Hij liep direct door naar de keuken. ‘Goedemorgen poes’, zei Tom. De kat miauwde bij wijze van antwoord, maar bleef koers in de richting van de keuken zetten.

In de keuken legde Tom de krant op de tafel en pakte een beker uit het keukenkastje. Een blik op het koffiezetapparaat maakte duidelijk dat de koffie nog niet helemaal klaar was, daarom liep Tom naar de koelkast en pakte het voer van poes.

‘Vertel eens, poes, ben je weer achter de vrouwtjes aangeweest?’, vroeg hij. Poes antwoordde natuurlijk weer met een miauw en streek zijn lichaam langs het been van het baasje. ‘Dat dacht ik al’, voegde Tom er aan toe, terwijl hij door zijn knieën zakte en de kat een goedkeurend klopje gaf. ‘Kijk eens aan kerel’, zei hij toen hij de volle bak naar poes toeschoof. Tom vulde eveneens het water bij. De koffie was inmiddels ook klaar. Hij schonk zijn beker vol, pakte de krant en liep naar de woonkamer.

Toen hij naar de keuken ging om nog eens bij te vullen, besloot Tom dat het tijd was om het ontbijt klaar te maken. Toen hij aan het fornuis stond, bedacht hij iets en hield op. Hij pakte een kop en een glas uit het kastje. Toen hij naar de slaapkamer liep, droeg hij een kop thee en een glas water. Katy glimlachte.

‘Goedemorgen, schatje’, zei Tom met een glimlach.

‘Goedemorgen, liefje’, antwoordde Katy. Ze ging rechtop zitten toen hij dichterbij kwam. Het was tijd voor haar medicijnen. Ze hield haar hand op om de pillen in ontvangst te nemen. Klagen had geen zin, dat deed ze dus ook niet hoewel ze er wel zin in had. Tom zette de thee op het nachtkastje. Toen Katy klaar was, gaf ze hem het glas aan. Hij boog zich voorover en gaf haar een kus op haar mond.

‘Hoe gaat het met mijn schatje’, vroeg Tom. Hij keek haar onderzoekend aan. Zonder dat er iets gezegd was, wist hij het antwoord al. Tom wachtte geduldig op een antwoord.

‘Het gaat prima’, zei ze met een glimlach.

‘Ik ga het ontbijt klaarmaken. Kom je zo naar beneden?’, vroeg hij.

‘Ik ben zo beneden, eerst even een snelle douche. Kan dat?’, vroeg Katy.

‘Prima, schatje. Ik wacht wel even’, zei hij. Tom boog zich voorover en gaf haar nog een kus. Toen ging hij terug naar de keuken.

Katy nam een paar slokjes van haar thee en nam het kopje vervolgens mee naar de badkamer. Ze was in gedachten druk bezig met de veranderingen die er in haar lichaam plaatsvonden. ‘Ik hoop dat Tom niet een al groot probleem maakt van mijn lange nacht’, dacht ze bij zichzelf. ‘Misschien heeft hij het wel niet gemerkt’, bad ze hardop.

Even later kwam ze in de slaapkamer terug, met alleen een handdoek om haar lichaam gewikkeld. Katy was opgewonden en haalde diep adem. ‘Schatje! Ik dacht dat je in de keuken was. Ik zal voortmaken’, zei ze.

‘Je hoeft je niet te haasten hoor. Kom even hier als je wilt. We moeten eens praten’, vroeg Tom serieus.

Katy liep naar Tom, Hij zat op het bed. Een ogenblik lang keken Tom en Katy elkaar onderzoekend aan. Katy hoopte van ganser harte dat dit niet betekende dat ze zich zorgen moest maken. Tom vroeg zich af of zijn beeldschone vrouw zich ervan bewust was wat er ging gebeuren.

‘Geef me je handdoek aan als je wilt Katy’, zei hij, ‘en ga op mijn schoot zitten’. Tom klopte met zijn rechterhand op zijn knie. Katy liep langzaam op Tom af. Ze deed de handdoek af en gaf die aan haar echtgenoot. Er werd nog steeds niets gezegd. Tom zette zijn benen uit elkaar en maakte met een armgebaar duidelijk dat hij wilde dat Katy op zijn rechterknie ging zitten. Ze deed wat er van haar verwacht werd. De handdoek lag inmiddels op de vloer bij de linkervoet van Tom. Het oogcontact was tijdens het hele gebeuren onafgebroken geweest. Toen Katy uiteindelijk op de knie van Tom ging zitten ging er een huivering door haar heen. Ze had kippenvel over haar hele lichaam.

‘Heb je het koud’, vroeg Tom terwijl hij haar met zijn rechterarm stevig tegen zich aan drukte.

‘Niet echt’, antwoordde Katy.

‘Waarom tril je dan zo?’, vroeg hij.

‘Ik denk dat ik een beetje zenuwachtig ben’, zei ze.

‘Heb je een reden om nerveus te zijn, Katy?’, vroeg Tom, terwijl hij haar fronsend aankeek.

‘Ik ben altijd nerveus wanneer ik naakt op je knie zit en je rechterhand zich zo dicht bij mijn bips bevindt’, antwoordde Katy met een bezorgde gezichtsuitdrukking.

‘Ik snap het’, antwoordde Tom. Hij keek Katy even aan. ‘En ja, Katy, je hebt een reden om zenuwachtig te zijn. Als ik het me goed herinner heb je nog een stevig pak op je blote billen tegoed. We zullen even kijken wat ons allemaal te doen staat, voordat je over de knie moet’. Hij boog zich naar haar toe en gaf haar een kus op haar voorhoofd. ‘Maar laten we bij het begin beginnen. Ik heb net met dr. Freek gebeld. Hij wil je temperatuur weten’, zei Tom.

Voordat hij verder kon gaan, onderbrak Katy hem. ‘Je gaat helemaal niet doen, wat ik denk dat je van plan bent!’ Op hetzelfde moment, zag ze de thermometer en een potje vaseline aan de linkerkant van Tom op het bed liggen.

‘We kunnen de makkelijke weg kiezen, Katy, of ik geef je eerst een pak op je billen en doe vervolgens wat dr. Freek gevraagd heeft’.

‘Waarom zou dr. Freek jou in vredesnaam bellen en zeggen dat je dit moet doen?, vroeg Katy.

‘Ik heb niet gezegd dat dr. Freek me gebeld heeft. Om  precies te zijn heb ik hem gebeld om hem te vertellen hoe je de hele nacht hebt liggen woelen en draaien en hoe warm je aanvoelde. En daarnet voelde je nog steeds warm aan. Verder heb ik je dagboek aan hem voorgelezen. Hij vind overigens dat je het allemaal prima bijhoudt. Maar hij legde ook een verband toen hij hoorde hoe je gister op je blote voeten door de tuin gelopen hebt’, herinnerde Tom haar.  

‘Maar schatje’, zei Katy.

‘Niks te maren. Stil zijn en luisteren’, zei Tom terwijl hij Katy een klets op haar bips gaf.

‘Oh, auw!’, gilde ze van pijn en frustratie.

‘Dr. Freek zei me dat je afweersysteem verzwakt. We moeten erg voorzichtig zijn met bijvoorbeeld het op blote voeten in de tuin lopen. En nu ga ik je temperatuur nemen zoals de dokter bevolen heeft. Als dit in de toekomst vaker nodig is, dan veel ik geen protesten van je horen, jongedame. Is dat duidelijk?’, vroeg Tom streng.

‘Oh Tom’, klaagde Katy.

‘Laatste kans Katy. Begrepen?, vroeg Tom.

‘Ja Tom’, antwoordde ze zachtjes.

Onmiddellijk legde Tom Katy over zijn linkerknie, zodat haar bovenlichaam op het bed rustte. Hij pakte de benodigde hulpmiddelen en voor Katy zich kon beklagen, duwde Tom de thermometer met zijn linkerhand op zijn plaats. Met zijn rechterhand masseerde hij haar bovenbenen en de plaats waar ze op zat.

‘Je hebt nog wat blauwe plekken’, schatje. ‘Maar niet zo erg als ik gedacht had. Doet het nog steeds zeer?’, vroeg Tom terwijl hij haar een liefdevol klapje op haar rechterbil gaf.

‘Het gaat vanmorgen een stuk beter, maar waarschijnlijk niet voor lang’, zei ze verdrietig.

‘Hoor ik daar een pruilend toontje, Katy?’, vroeg Tom. ‘Je houding klopt niet helemaal. Denk daar maar eens over na’.

‘Het spijt me Tom. Echt waar’, antwoordde Katy. ‘Ik weet dat je je best doet om me te helpen. Maar ik heb er zo’n hekel aan. Ik haat het om ziek te zijn. Ik vind het beschamend. Ik haat het om een pak op mijn blote bips te krijgen. Ik haat het allemaal’. Tom kon Katy’s gezicht niet zien omdat ze van hem weggedraaid lag, maar hij wist dat ze huilde.

‘Katy er is niets om je voor te schamen. Ik heb ieder plekje van je lijf en leden gezien en aangeraakt. Wat je ook zegt, je bent van mij. Als het aankomt op wat hulp bij je gezondheidsperikelen, dan weet je dat ik zal doen wat er binnen mijn vermogen ligt. Het enige wat ik er nog over wil zeggen is dat je je moet herpakken en een glimlach op je gezicht moet zetten. We staan er samen voor’, zei Tom toen hij de thermometer verwijderde. ‘Je hebt overigens koorts. Je hebt 38,5 graden. Hetgeen betekent, jongedame, dat je de rest van de dag op je kamer moet blijven’.

Katy wilde zichzelf overeind drukken, maar Tom was nog niet klaar. Met zijn linkerhand drukte hij op haar rug om haar op haar plaats te houden. ‘Ik blijf niet de hele dag in bed liggen’, schreeuwde Katy.

Op hetzelfde moment maakte de rechterhand van Tom hard contact met de rechterbil die hij masseerde. KLETS!!! Langzaam ging hij hier mee door. Iedere klap kwam hard aan en brandde fel. KLETS! ‘Misschien dat je van gedachte wilt veranderen, Katy’, zei Tom, toen een volgende KLETS! Neerkwam op haar linkerbil. Katy kronkelde. Ze had echter geen zin om te antwoorden. Ze was boos. Ze was woest. KLETS!!!

‘Oh!”, gilde Katy.

En Tom ging nog steeds door. Het was echter niet zo’n pak slaag als Tom normaal gesproken gewend was uit te delen. Hij merkte aan de kracht die hij nodig had om Katy over zijn knie te houden, dat dit niet nodig was. Ze was niet in staat zich zo hard te verzetten als ze anders deed als een pak slaag kreeg. Tom had ook wel in de gaten dat Katy zich harder met zichzelf in gevecht was, dan met hem of het pak slaag. Hij haalde eens diep adem en ging door, KLETS! KLETS!!!

‘Ben je al van plan om van gedachten te veranderen, schatje’, vroeg Tom terwijl hij met een harde KLETS! Op het midden van haar bips sloeg.

Na nog eens een stuk of dertig kletsen, huilde Katy, ‘Het spijt me. Het spijt me. Ik zal vandaag in bed blijven. Ik zal me gedragen’. Tom stopte onmiddellijk met slaan en trok Katy overeind en nam haar in zijn sterke armen. Hij hield haar stevig vast teerwijl ze snikte en huilde.

Tom wiegde haar in zijn armen heen en weer. ‘Shhhh, Katy, shhhhhh. Het is al goed. Ik houd van jou’, zei Tom. Hij pakte de sprei van het uiteinde van het bed en deed deze om Katy heen. Nog steeds wiegde hij haar heen en weer en hield haar stevig beet. ‘Ik houd van je schatje. Ik blijf vandaag bij je. Shhh, Katy, shhh’, fluisterde Tom terwijl de tranen bleven stromen. Hij gaf haar af en toe een kus op haar voorhoofd en fluisterde tegen haar dat hij van haar hield.

Katy kalmeerde al snel tot er alleen nog af en toe een snik overbleef. Tom keek haar aan. Hij veegde voorzichtig haar tranen weg. ‘Gaat het weer, schatje?’, vroeg hij.

‘Ik denk het wel’, zei Katy terwijl ze hem met grote en droevige ogen aankeek.

‘Ik denk niet dat ik ooit helemaal aan je stemmingen zal wennen, Katy’, zei Tom met een vragend gezicht. ‘Ik probeer al heel lang er achter te komen hoe ze in zijn werk gaan, maar ik weet het nog steeds niet’. Hij trok Katy stevig tegen zich aan. ‘Vertel eens, waarom ontstond er zoveel verzet toen ik zei dat je vandaag op je kamer moest blijven? We zijn bezig om te zorgen dat je beter wordt, Katy. Je kunt niet zomaar van alles doen, zeker niet als je koorts hebt. Dat weet je zelf ook dondersgoed, jongedame! Geef eens antwoord! Leg het me maar eens uit’.

‘je zou me vandaag meenemen als je het grofvuil ging wegbrengen’, zei Katy. ‘Ik had verschrikkelijk veel zin in dat ritje’, voegde ze er met een snik aan toe. ‘Enne….ja….ik wil niet de hele dag in bed blijven’.

‘Ik zou je een pak op je bips moeten geven zodat je niet meer kunt zitten’, zei Tom streng. ‘Je gezondheid gaat wel boven al het andere, Katy. ‘Snap dat nu eens een keer en houd alsjeblieft eens op met je geklaag. Ik heb er schoon genoeg van! Heb je me begrepen, jongedame?’, Hij pakte haar arm en schudde haar een beetje door elkaar.

‘Ja Tom’, antwoordde Katy met een snik.

‘Ik zou je nu onmiddellijk over de knie moeten leggen, maar ik moet nu eerst iets te eten maken, zodat je zo de rest van je medicijnen kunt innemen. Ik wil dat je wat kleren aan doet en naar de keuken komt, Katy. Dan kunnen we samen ontbijten. Daarna ga je terug je bed in. Ik kom dan nog even naast je liggen tot je slaapt. Misschien, en ik zeg misschien, kunnen we nog samen naar het grofvuil gaan, als de koorts gezakt is. We moeten maar even afwachten’, legde Tom uit.

‘Ik ga mee aankleden en dan kom ik, liefje’. Ik zal me gedragen. Dat beloof ik’, zei Katy toen ze Tom met een verleidelijk blik aankeek. ‘het spijt me van mijn gedrag van daarnet’. Ze keken elkaar onderzoekend aan. Katy zette haar allerliefste glimlach op.

‘Jij ondeugd!’ zei hij en schudde zijn hoofd toen hij zich uit hun omhelzing losmaakte. Toen hij haar in haar gezicht keek, boog Tom zich voorover en kuste haar. De kus was goed. Ze hadden hem beiden nodig. Tom gaf haar nog een kusje op haar mond. ‘En nu, kleine nudist, ga ik naar de keuken om het ontbijt te maken, voor ik alles vergeet en mijn kleren ook uitdoe’. Tom stond op en draaide zich om met Katy in zijn armen. ‘En dan zou ik een probleem met dr. Freek hebben!’. Hij zette haar voorzichtig op het bed. ‘Wil je iets speciaals bij je ontbijt?’, vroeg hij.

‘Een gekookt eitje en geroosterd brood graag, liefje, als het niet te veel moeite is’, antwoordde ze. ‘Ik kom zodra ik mijn kleren aan heb, OK?’, vroeg ze terwijl ze op de rand van het bed ging zitten.

Tom boog zich voorover. Hij gaf haar een kusje. ‘Afgesproken!’ Toen draaide hij zich om en liep de kamer uit.

‘Tom’, riep Katy. Hij stopte in de deuropening en draaide zich naar haar om.

‘Wat is er, schatje’, vroeg hij.

‘Ik wilde je alleen maar even vertellen hoeveel ik van je houd!’, Katy pauzeerde even. Met een warme liefdevolle glimlach voegde ze eraan toe, ‘Je bent de beste!’. Ze had tranen in haar ogen.

Tom glimlachte terug. ‘Ik houd ook van jou, schatje, ik houd ook van jou’. Hij gaf haar een knipoog en liep de kamer uit. Er gebeurde die ochtend verder weinig verheffends. Beiden deden het rustig aan. Ze genoten samen van het ontbijt en Katy klaagde niet toen Tom haar daarna naar bed dirigeerde. ‘ik ben hier nog even bezig, daarna kom ik nog even bij je kijken’, zei hij.

Het opruimen van de ontbijtspullen kostte maar een paar minuten. Tom bracht het naar het aanrecht en ruimde alles op. Het viel hem op dat Katy niet echt veel gegeten had. Ze had voornamelijk wat met het eten zitten spelen. Ze had wat van het geroosterd brood gegeten en haar beker was leeg. Tom zuchtte diep. Uit gewoonte reikte hij omhoog en liet zijn vingers door zijn haar glijden. ‘Verdomme’, zei hij, ‘wat heb ik hier een hekel aan’.

Toen hij de borden op het aanrecht zette, besloot Tom dat hij ze later op zou ruimen. Hij wilde eerst even bij Katy kijken. Dr. Freek had hem gezegd haar goed in de gaten te houden en te letten op koortsverschijnselen. Tot zijn verrassing lag Katy al diep te slapen toen hij in de slaapkamer kwam. Tom bleef een tijdje in de deuropening staan om te kijken of ze niet alleen maar haar ogen dicht had. Poes lag helemaal naast haar. Hij was ook in diepe rust. ‘Je houd je groot voor de buitenwereld, Katy, of niet?’, dacht Tom bij zichzelf. Hij was echter vastbesloten al zou hij samen met haar voor iedere centimeter moeten vechten. ‘We redden het wel, schatje, we redden het wel’, fluisterde hij. Er kwam geen antwoord van zijn slapende vrouw. Hij liep om het bed heen. Hij trok haar dekens recht. Terwijl hij daar stond bekeek hij haar gezicht. Er schoten veel dingen tegelijk door zijn hoofd.

Tom draaide zich om en liep de slaapkamer uit. Hij besloot dat het beter was het grofvuil weg te brengen en zijn auto schoon te maken, terwijl Katy lag te slapen. Hij was ervan overtuigd dat het problemen op zou leveren als hij dit niet deed. Zijn vrouw zou dan een pijnlijke bips oplopen dankzij haar protesten. Katy zou vandaag niets anders doen dan rusten, voor zover hem betrof. En mocht ze zich wel beter voelen en geen koorts meer hebben, dan kon hij haar altijd nog meenemen voor een ritje.

Het geluid van de telefoon was er de oorzaak van dat Katy wakker werd. ‘Hallo’, zei ze nadat ze zich naar de horen had uitgestrekt die op het nachtkastje van Tom lag. ‘Oh hallo schatje’ Het was een kort gesprek wat eindigde met ‘Natuurlijk liefje. Of je grootvader of ik zullen het langsbrengen…OK…Ik houd van je….Dag”.

Nadat ze opgehangen had, lag Katy een poos te luisteren of ze Tom hoorde, Hij zou onderweg zijn naar de slaapkamer om te horen wie er aan de telefoon was, als hij thuis zou zijn. Maar alles bleef stil. Katy ging rechtop zitten en duwde de dekens terug. Er ging een rilling door haar heen en er verscheen meteen kippenvel op haar lichaam. Snel greep ze haar ochtendjas en liep naar de keuken. Op het aanrecht lag een briefje van Tom.

Schatje:

Mocht je wakker worden voor ik terug ben,

De dokter heeft gezegd dat je hier een van in moet nemen.

Ik ben zo terug.

Houd van je,

Tom

Katy pakte het potje medicijnen. Ze las het etiket en opende het en deed wat er in de instructie stond. Ze pakte het briefje nog eens op. ‘Verdomme!”, dacht Katy. Hij is naar het grofvuil gegaan. Ze liep naar de telefoon en begon zijn mobiele nummer te draaien. ‘Bekijk het ook maar’, zei ze. Ze legde de horen terug en liep naar de slaapkamer.

Een paar minuten liep Katy volledig in de kleren de keuken in. Ze pakte haar portemonnee en haar sleutels. Nadat ze de papieren waar haar kleinzoon om had gevraagd bijeen gezocht had, liep Katy naar haar auto. ‘Ik ben terug voor Tom weet dat ik weg ben’, hield ze zichzelf voor. Voor ze in haar auto stapte, rilde Katy. Snel zette ze de airco uit en draaide de verwarming hoog. ‘Ik ben zo terug’, zei ze tegen zichzelf.

Katy was inderdaad binnen twintig minuten terug. Toen ze de keuken weer inliep, legde ze haar portemonnee en haar sleutels op de stoel bij de telefoon. Katy had geen zin om weer in bed te kruipen. Ze zou het liefst bij Tom op schoot kruipen, zodat hij haar over haar rug kon wrijven. In de wetenschap dat die behoefte nu niet bevredigd kon worden, deed Katy een paar kleine huishoudelijke klusjes. Daarna zou ze weer naar bed gaan, zoals haar echtgenoot gezegd had.

Katy haalde de afwasmachine leeg en deed de borden die op het aanrecht stonden erin terug. Ze ruimde de huiskamer en de eetkamer een beetje op. Ondanks dat dit hele kleine karweitjes waren, deed binnen de kortste keren haar hele lichaam zeer. Ze rilde. ‘Ik kan maar beter weer in bed kruipen’, hield Katy zichzelf voor. Een paar minuten later lag ze in bed, vast te slapen. Poes was ook weer naast haar komen liggen.

Niet lang nadat Katy op bed was gaan liggen, kwam Tom thuis. Nog voordat hij uit zijn auto gestapt was, wist hij dat Katy erop uit geweest was. Haar auto stond niet op dezelfde plaats als toen hij vertrok. Toen hij naar het huis liep, kon hij zien hoe ze haar sporen in bijna alle kamers van het huis had achter gelaten. Tom voelde de woede opkomen.

Kamer voor kamer ging hij naar Katy op zoek. Toen hij de slaapkamer binnenstapte, bleef hij in de deuropening staan en keek naar de twee figuren die nog precies zo lagen als toen hij wegging. Deze keer was zijn blik echter gemengd met boosheid. ‘Je billen zullen ervan lusten, Katy’, fluisterde Tom toen hij naar haar toeliep en de achterkant van zijn vingers op haar wang legde. Ze voelde erg warm aan. Onmiddellijk verstrakten de spieren in zijn kaak, toen hij zijn tanden op elkaar klemde. Hij draaide zich om en liep de slaapkamer uit.

In de keuken controleerde Tom of Katy de medicijnen had ingenomen die hij op het aanrecht had achtergelaten. Dr. Freek had ze een dag eerder opgestuurd. Het waren koortsverlagende middelen. Tom zuchtte diep en opende de koelkast. Hij pakte een biertje. Terwijl hij terugliep naar het aanrecht nam hij een slok bier. Hij zette het flesje neer en zette zijn beide handen op het aanrecht. Hij haalde diep adem en blies langzaam uit. En nogmaals haalde hij diep adem. Om te zeggen dat Tom boos was, was een groot understatement.

Katy sliep nog twee uur door voordat Tom haar wakker maakte. Eigenlijk wilde hij dat niet, maar Katy had haar medicijnen nodig. Hij hielp haar overeind en gaf haar eerst de pillen en later het glas water aan. ‘Hier schatje’, zei Tom, ‘Neem deze maar in’. Katy deed zonder een woord te zeggen wat hij haar vroeg. Vervolgens trok Tom haar over zijn knie om haar te temperaturen zoals de dokter gezegd had. Onmiddellijk begon hij met zijn  rechterhand haar billen te masseren terwijl de linker de thermometer op zijn plaats hield. Katy schopte geen heibel. Haar spieren deden pijn en ze had het koud. Ze wilde zo snel mogelijk terug haar warme bed in.

Toen de thermometer 39 graden aanwees, spande Tom opnieuw zijn kaakspieren. Maar hij besloot er nu geen woorden aan vuil te maken. ‘Katy is te ziek om daar nu over te beginnen’, hield Tom zichzelf voor. ‘Bovendien, ik wil dat ze goed bij haar positieven is als ik haar hiermee confronteer. Hij wreef langzaam over haar bips toen deze gedachten door hem heen gingen. Toen legde hij Katy weer voorzichtig in bed, en stopte haar in. Hij boog zich voorover en gaf haar een kus op haar voorhoofd. ‘Ik houd van jou, schatje’, zei hij.

‘Ik houd ook van jou’, antwoordde Katy en viel weer in slaap.

Aan de overkant van de straat waren Martin en Kim ook druk bezig met hun nieuw verworven levensstijl. Toen Martin als eerste wakker werd die zondagachtend, heeft hij lang liggen kijken hoe Kim lag te slapen. Hij lag lang en diep na te denken over hun relatie. Hij glimlachte zelfs even toen hij een diep verlangen voelde haar over zijn knie te trekken voor een erotisch pak op haar bips, waar Wouter en Tom het over hadden. Deze gedachten gaven zijn verlangen naar de naast hem liggende naakte vrouw een heel andere betekenis.

Martin veranderde uiteindelijk zijn gedachten over een erotisch pak billenkoek. Hij besloot dat het focus in eerste instantie beter op de disciplinaire kant ervan kon liggen. Kim had per slot van rekening nog steeds moeite de veranderingen te accepteren. Als hij nu een nieuwe variant zou introduceren, zou hij haar waarschijnlijk alleen maar in verwarring brengen. Hij boog zich voorover en gaf Kim een kus op haar wang. Langzaam deed ze haar ogen open en glimlachte.

‘Goedemorgen’, zei Martin. Vanaf dat moment maakte het stel een gepassioneerde liefdesreis tot beiden helemaal uitgeput waren. Ze vielen daarna weer in slaap, waarna martin weer als eerste wakker was. Hij stond op, nam een douche en kleedde zich aan. Toen hij terugkwam in de slaapkamer was Kim net onderweg naar de badkamer om te gaan douchen. In het voorbijgaan omhelsden ze elkaar voor een kus en een knuffel.

‘Ik ga koffie zetten en de krant lezen’, zei Martin.

‘En ik maak een ontbijtje zodra ik klaar ben met douchen’, voegde Kim eraan toe.

Ze gingen ieder hun weg om hun ding te kunnen doen. Het duurde niet lang of Martin zat aan de eetkamer koffie te drinken en de krant te lezen. Kim was in de keuken met het ontbijt bezig. Toen hij opstond en naar de keuken liep, viel het Martin op dat Kim een leuke gele outfit aanhad. ‘Wat ziet dat er mooi uit’, dacht Martin bij zichzelf. Hij keek haar minutenlang aan. ‘Kim?’, vroeg hij.

‘Ja, Martin?’, vroeg ze terwijl ze met haar werk doorging.

‘Wat ben je van plan voor vandaag, waar ik geen weet van heb?’, vroeg Martin.

‘Niks eigenlijk. Ik moet de was doen, het huis een beetje opruimen en verder de dag samen met jou doorbrengen. Waarom vraag je dat?’, zei Kim, terwijl ze ophield waar ze mee bezig was en Martin aankeek.

‘Kun je je de serieuze gesprekken herinneren die we gister gehad hebben?’, vroeg Martin.

‘Natuurlijk kan ik dat. Jeetje, hoe zou ik dat kunnen vergeten?’, antwoordde ze met een frons. Op hetzelfde moment ging haar vrije hand naar achteren en wreef over haar billen.

‘Dat is precies waar ik aan dacht, liefje! Daarom, stel ik voor dat je je gaat verkleden zoals afgesproken tenzij je natuurlijk wilt dat ik het je nog eens duidelijk maak.

‘Dat meen je niet, Martin’, zei Kim een beetje overstuur.

‘Sla nu niet dat toontje tegen me aan, Kim. Ik heb je daar al eerder een pak slaag voor gegeven. En ik zal niet aarzelen dat nog eens te doen, als het nodig is. En reken maar dat ik steeds beter wordt met iedere keer dat ik je over de knie leg’, zei hij terwijl hij naar de slaapkamer wees. ‘En nu snel!’

Kim schudde van nee en keek hem met gefronste wenkbrauwen aan. Martin knikte van ja en gaf haar een laatste waarschuwing. Toen stapte hij de keuken in. Kim zag de spatel op het aanrecht liggen. ‘Martin, kunnen we het er niet gewoon over hebben?’, smeekte ze.

‘Nee! Doe wat je gezegd wordt of ik zal je bips een flink in brand zetten. Bovendien, zal ik vanaf dit moment geen waarschuwingen meer uitdelen. Als ik je iets vraag te doen en je gaat hier openlijk de discussie over aan zoals je nu doet, dan is een stevig pak slaag de enige oplossing’, zei Martin streng.

Zonder nog een woord te zeggen liep Kim de keuken uit. Martin liep naar het koffiezetapparaat en schonk zichzelf nog een beker koffie in. Hij nam een slok en ging vervolgens tegen het aanrecht aan staan wachten tot Kim terug zou komen. Hij grinnikte toen hij bij zichzelf dacht, ‘Er is geen denken aan dat het haar lukt om de hele dag een pak slaag te ontlopen, niet met de houding die ze nu heeft, tenminste. Misschien moeten we er inderdaad maar een paar dagen op uit gaan zoals Tom voorstelde’.

‘Hmm huh! Ik denk het’, zei Martin hardop.

‘Wat denk je’, vroeg Kim toen ze de keuken binnen kwam en naar het fornuis liep. Ze droeg nu een roze jurkje. Martin glimlachte goedkeurend. ‘Verdraaide vrouw’, dacht hij bij zichzelf. ‘Ze weet wel wat uitdagen is!’

‘ik denk dat we er maar eens een paar dagen tussenuit moeten om elkaar weer wat beter te leren kennen. En verder moeten we nog aan onze nieuwe levensstijl werken en hier en daar nog wat dingen aanscherpen’. Martin bekeek de verbaasde gezichtsuitdrukking van Kim. ‘Wat staat er deze week op je programma waar je niet onder uit kunt?’, vroeg Martin.

‘Oh Martin, dat kun je niet menen’, jammerde Kim terwijl ze het spek in de pan omdraaide.

Martin zette zijn beker neer en liep naar Kim. Hij ging achter haar staan en sloeg zijn armen om haar heen. Kim bleef gewoon met het ontbijt bezig. Martin gaf haar een stevige knuffel. Hij boog zich voorover en fluisterde in haar oor, ‘Ja liefje, ik meen het echt. Ik moet morgen en dinsdag nog werken, maar ik denk dat ik de rest van de week wel vrij kan nemen. Ik wil dat je kijkt of jij dat niet ook kunt doen. Dat zal vast wel lukken. Doe het alsjeblieft voor mij en voor ons’. Hij gaf Kim een klopje op haar billen. Kim draaide zich snel om in zijn armen. Martin trok grinnikend zijn wenkbrauw op toen hij zijn vrouw aankeek.

‘Oh Martin’, riep ze nogmaals.

Martin gaf haar een kus op het puntje van haar neus en zei, ‘Maak nu eerst het ontbijt maar af, wil je? Ik rammel van de honger. We kunnen het er straks nog wel even over hebben. We hebben toch nog iets liggen wat we nog moeten bespreken’. Hij liet Kim los en liep terug naar zijn koffie op het aanrecht.

Kim keek achterom naar Martin en was nog van plan iets te zeggen. Oh, wat wilde ze nog graag iets zeggen. Ze veranderde echter snel van gedachten. Ze zou het hem na het ontbijt wel vragen. Martin dekte de tafel en schonk voor hen beiden een glas jus d’orange in. Vervolgens ging hij met zijn koffie aan de tafel zitten en keek hoe kim met het ontbijt bezig was. Geen van beiden zei nog een woord. Beiden waren ze met hun gedachten bij de volgende stap.

Uiteindelijk zaten ze beiden aan tafel en genoten van het ontbijt dat Kim had klaargemaakt. ‘Het smaakt lekker, Kim’, gaf Martin haar een complimentje. ‘Dankjewel’.

‘Graag gedaan, Martin’, antwoordde Kim. Toen begon ze zonder er bij na te denken Martin uit te leggen dat ze het de hele week druk had met de bridgeclub, de cursus bloemschikken en nog meer zaken. ‘Je ziet het dus, Martin. Het zit er niet in dat ik de aankomende week vrij neem’, beëindigde ze haar betoog.

‘Tja, liefje, alles wat ik kan zeggen is dat je daar maar een oplossing voor moet zoeken. We vetrekken woensdagmorgen vroeg naar de camping. Als je om acht uur ’s morgens niet klaar staat, wil ik dat je bereid bent om de consequenties te ondergaan’, zei Martin op een toon die geen tegenspraak duldde.

‘Consequenties, consequenties’, jammerde Kim, ‘Wat voor consequenties?’

‘Goed, ik zal je wat vertellen. Help me even de tafel op te ruimen. Daarna zullen we samen de betekenis van het begrip consequenties uitgebreid bespreken’, zei Martin terwijl hij opstond en zijn bord en beker oppakte en deze naar het aanrecht bracht. Kim volgde hem met haar bord. Ze deed de afwasmachine open. Martine zei verder niets meer. Hij ging door met het afruimen van de tafel. Vervolgens nam hij de tafel af en droogde deze. Toen hij klaar was vroeg hij Kim, ‘Heb je hier in de keuken een schaar liggen, liefje?’

‘Ja hoor’, antwoordde ze. Ze opende een la en gaf Martin de schaar. Hij gaf haar de droogdoek voor de schaar. Kim ging verder met waar ze mee bezig was en kwam vervolgens naar de tafel waar Martin op haar zat te wachten. De serieuze gezichtsuitdrukking bij Martine maakte dat ze zich ongemakkelijk begon te voelen. Haar maag kromp ineen. Ze bleef naar de schaar kijken die naast de koffiekop van Martin lag. Martin keek naar Kim. Hij bestudeerde haar gezicht en zag dat ze zenuwachtig begon te worden. ‘Mooi zo’, dacht Martin, ‘dan heb ik in ieder geval haar aandacht’.

‘Je vroeg me naar de consequenties en wat voor consequenties. In dit huis is er nog maar een soort consequentie. Zoals jij en ik gisteren besproken hebben en een paar keer een demonstratie gezien hebben. En dan heb ik het over een stevig pak slaag’.

‘Oh Martin. Moeten we het daar vandaag weer over hebben?’, jammerde Kim.

‘Ja Kim. Dat moet. Er zal vandaag echter wel het nodige veranderen. Het is me opgevallen dat je het meeste wat we gisteren besproken hebben al weer vergeten bent en verder alles negeert wat ik daarover zeg. Ik heb dus besloten tot een nieuwe aanpak. Om te beginnen wil ik dat je met je neus in de hoek gaat staan’, zei Martin wijzend, ‘Ik stel ook voor dat je voorlopig even je mond houdt. Vanaf nu ben ik even aan het woord. Het is tijd om te luisteren en ik adviseer je met klem om dat ook te doen. Als je dat niet doet, dan houd ik ook even op met praten om je over de knie te leggen en je op je bips te geven tot we de draad weer op kunnen pakken waar hij is blijven liggen. En nu in de hoek gaan staan’, zei Martin streng terwijl hij naar de hoek wees.

Kim ging staan. ‘Ik kan niet geloven dat je me dit aandoet’, zei ze. Maar nog voor ze verder iets kon zeggen, had martin haar pols gepakt en haar over zijn knie getrokken. Zijn sterke linkerarm hield haar op haar plaats, terwijl zijn rechterhand fel kletsend op haar billen neerdaalde. De pijn maakte Kim onmiddellijk duidelijk dat ze te ver gegaan was. Zonder een verdere aankondiging zette Martin Kim weer op haar benen. ‘In de hoek! Nu!’, zei hij. Kim draaide zich om en liep haastig naar de hoek. Ze hield haar zere bips in haar handen. Het brandde. ‘je komt ook niet met je handen aan je billen als je in de hoek staat. Als je dat wel doet, krijg je een pak slaag’. Snel haalde Kim haar handen bij haar billen vandaan. Martin ging achter haar staan en sloeg haar beurtelings op iedere bil. ‘Ik stel voor dat je je handen voor je houdt’, zei hij, ‘en als je in de hoek staat, zeg je niets, tenzij ik je iets vraag. Als je me geen antwoord geeft, krijg je op je billen. Heb je dat begrepen?’, vroeg Martin.

‘Ja’, zei Kim.

KLETS! KLETS!!! ‘Heb je dat begrepen?’, vroeg Martin.

‘Ja Martin’, huilde Kim.

‘Goedzo meisje!’, zei Martin. Hij liep terug naar de tafel en ging zitten. ‘We moeten het over een aantal dingen hebben, schatje. Ik ga alle onderwerpen waar we het gister over gehad hebben nog eens langs. De discussie en het aanschouwelijke onderwijs die je zult ondergaan zijn bedoeld om goed tot je door te dringen. Heb je dat begrepen?’, vroeg Martin.

‘Ja Martin’, huilde Kim nogmaals.

‘Goedzo meisje. We boeken progressie’. Martin stond op. Kim hoorde hem rondlopen. Ze had geen idee waar hij mee bezig was. Ze was boos op hem. Maar ze wou niet een pak op haar bips hebben. Voorlopig zou ze zijn spelletje wel even meespelen.

‘Je krijgt vandaag twee keer een stevig pak op je bips. Alles meer dan deze twee keer zullen reacties zijn op acties en reacties die jezelf laat zien. Gedraag jezelf en er zullen geen verdere consequenties zijn. Het eerste pak slaag ga je krijgen omdat je niet naar me luistert en omdat je geen enkel respect toont voor de serieuze gesprekken die we gisteren gevoerd hebben. Wanneer je over de knie ligt voor een pak op je bips, zal ik hier meer over zeggen. Het tweede pak slaag krijg je voor je houding en omdat je vanmorgen al mijn waarschuwingen in de wind geslagen hebt. Ook hier zal ik meer over vertellen als je over de knie ligt’, verklaarde Martin. Toen viel een stilte. Kim hoorde hem weer achter haar lopen.

Martin pakte zijn stoel op en zette deze achter Kim neer. Hij liep weer naar de tafel om de schaar te pakken. Vervolgens ging hij op de stoel zitten. Aan de rechterkant van Kim’s zomerjurkje, begon hij de rechterkant langs de zoom omhoog te knippen. Hij bleef tot in haar middel doorknippen. Daarna knipte hij ook langs de linkerzoom omhoog. Toen het jurkje aan beide kanten in geknipt was, ging Martin staan. Hij pakte de achterkant van het jurkje en trok deze naar achteren. Hij hield het strak en knipte vervolgens langs haar rug van links naar rechts. Niet lang daarna maakte de achterkant niet langer deel uit van het jurkje. Hij draaide zich om, om weer naar de tafel te lopen, toen hij ‘Verdomme’ achter zich hoorde.

Martin stapte weer snel naar de stoel toe. Hij zette zijn voet op de zitting. Toen draaide hij Kim om en legde haar over zijn dijbeen voor ze met haar ogen kon knipperen. Na vijfentwintig felle kletsen stopte hij en vroeg haar, ‘Is er verder nog iets wat je daaraan toe wilt voegen?’

Kim huilde. ‘Nee, nee, nee Martin’, antwoordde ze.

‘Goedzo meisje’, zei Martin terwijl hij haar weer op haar benen zette. Hij pakte haar bij haar schouders, keek naar haar betraande gezicht en zei, ‘En nu terug naar de hoek’. Terwijl Kim zich omdraaide greep ze naar haar billen.

Weer, lag ze voor ze het wist bij Martin over het been en kreeg nog tien harde kletsen. Toen ze weer op haar benen stond, bitste Martin, ‘Niet aankomen! Begrepen?’

‘Ja Martin’, huilde Kim terwijl ze haar gewicht van de ene op de andere voet verplaatste. Haar bips deed verschrikkelijk zeer.

Martin draaide Kim om en begeleidde haar terug naar de hoek. ‘We kunnen hier de hele dag mee doorgaan als je wilt, Kim. Ik stel voor dat je je gemak houdt en je gaat gedragen. Je hebt nog steeds twee pakken slaag tegoed. En nu je neus in de hoek’.

Kim was buiten zichzelf. ‘Hoe kon Martin hiermee doorgaan? Wist hij dan niet dat hij haar zeer deed?’, dacht ze bij zichzelf. Op het zelfde moment stampte ze met haar voet.

KLETS!! KLETS!! KLETS!!!

‘Oh, oh, AUW, oh auw AUW!”, huilde ze.

‘Gedraag je’, liet Martin haar weten.

Martin liet Kim het volgende half uur in de hoek staan. Hij dronk nog een kop koffie en wachtte geduldig. Hij wist dat het niet gemakkelijk zou worden. Met het verhaal van Wouter en Tom van de vorige avond in gedachten, was Martin echter vol vertrouwen dat Kim en hij het wel goed zouden oppakken.

Kim’s gedachten waren inmiddels aardig tot rust gekomen terwijl ze in de hoek stond. Ze had er een hekel aan, maar ze begon in te zien dat ze Martin zover gebracht had dat hij geen andere keus had dan haar tot de orde te roepen. Haar gedachten gingen naar haar zijden onderbroekje dat ze aan had. Nu de achterkant van jurkje weggeknipt was, was haar geheim uitgekomen. Kim wist dat ze de klos was. Martin had haar immers gezegd dat ze vandaag haar billen bloot moest houden.

‘Je mag wel even hier komen en voor me gaan staan, Kim’, zei Martin streng.

Toen ze zich omdraaide, zag ze dat Martin in de stoel die van de tafel weggeschoven stond was gaan zitten. Het was tijd dat ze een van de twee pakken slaag die ze nog tegoed had, in ontvangst zou nemen. Langzaam liep ze op hem af. ‘kun je me uitleggen wat er eerst moet gebeuren voor ik je een ongenadig pak op je bips ga geven?’, vroeg Martin.

‘Ik neem aan dat je het over mijn onderbroek hebt en het feit dat ik hem uit moet doen’, antwoordde Kim.

‘Het onderwerp is goed. Alleen heb je de gelegenheid om hem uit te doen laten verstrijken. Nu zal ik het voor je moeten doen. Geef me alsjeblieft even de schaar aan van de tafel, Kim’, zei Martin.

‘Oh nee, Martin, alsjeblieft’, riep Kim uit. Ze wilde niet dat haar broekje kapot geknipt zou worden. Het was een duur ding geweest en ze droeg deze graag. Ze had zelfs het idee dat Martin hem ook erg mooi vond’.

In een beweging lag Kim over de knie van Martin en kreeg ze tien harde klappen. Hij liet haar weer opstaan met de vraag, ‘Geef me alsjeblieft even de schaar aan die op de tafel ligt, Kim’. Met een snik liep Kim naar de tafel en pakte de schaar om deze aan Martin te geven. ‘Dankjewel. Kom nu wat dichterbij’, voegde hij eraan toe. Het was maar een kleine moeite om Kim zich een beetje te laten draaien, eerst naar links daarna naar rechts. Hij knipte aan beide kanten het bandje van haar onderbroek dat over haar heupen liep, kapot. Het lag op de keukenvloer. Hij gaf haar de schaar terug met het verzoek deze weer op de tafel te leggen’.

‘Kom hier aan mijn rechterkant staan’, droeg Martin haar op. Kim kromp ineen, maar deed wat haar echtgenoot haar vroeg. ‘Ik ga je nu een van de pakken slaag geven die ik je in het vooruitzicht gesteld heb. Ik hoop dat het begrip consequenties je helemaal duidelijk is tegen de tijd dat we klaar zijn. Verder, omdat je qua kleding vandaag niet hebt gedaan wat je opgedragen was, zelfs niet toen je een herkansing kreeg, zul je het roze jurkje altijd dragen als je ergens de consequenties voor moet ondergaan. Is dat duidelijk?’, vroeg Martin.

‘Oh Martin’, huilde Kim.

Martin trok zijn wenkbrauw op en herhaalde zijn vraag, ‘Is dat duidelijk?’

‘Ja Martin’, antwoordde ze.

‘Goedzo meisje’, ‘En kom nu over mijn knie liggen’, zei Martin terwijl hij op zijn been klopte. Met tegenzin boog Kim zich voorover en ging over zijn schoot liggen. Het koste Martin niet veel tijd om Kim stevig beet te pakken. Hij begon haar vervolgens verbaal duidelijk te maken waarom ze dit pak slaag zou krijgen. Vervolgens legde hij uit wat de rol van het roze jurkje in de toekomst zou worden. ‘Om misverstanden te voorkomen, wanneer ik zeg dat ik je billen bloot wil, betekent dit tot nader order dat je dit jurkje aan moet doen of een ander kledingstuk dat ik in de toekomst nog voor je ga ontwerpen. Einde discussie’, voegde Martin eraan toe.

Toen begon het pak slaag. Martin bewerkte haar hele bips en de bovenkant van haar bovenbenen de volgende vijf minuten. Toen hij er uiteindelijk mee ophield, was Kim ervan overtuigd dat ze nooit weer zou kunnen zitten. Martin liet Kim een paar minuten huilen terwijl ze nog over zijn schoot lag. Hij wreef over haar rug en masseerde haar paarse bips. Uiteindelijk hielp Martin Kim overeind. Haar armen vlogen onmiddellijk om zijn nek. ‘Oh Martin’, huilde ze, ‘het doet zo’n pijn, het doet zo’n pijn, het doet zo’n pijn’.

Martin drukte haar stevig tegen zich aan en knuffelde haar liefdevol. ‘Ik weet het, ik weet het. Maar dat was de bedoeling ook, weet je nog?’, voegde Martin eraan toe.

‘Oh Martin, sla me vandaag niet meer, alsjeblieft’, smeekte ze.

‘Het spijt me schatje’, antwoordde Martin. ‘Je krijgt nog een pak op je blote billen. Hoe snel ligt helemaal aan jou. En nu vooruit. Ik wil dat je weer in de hoek gaat staan en nadenkt over wat er gebeurd is en hoe je dat in de toekomst kunt voorkomen. Wanneer ik je weer roep om over de knie te gaan, zullen we zien of ik eindelijk tot je door begin te dringen en dat ik deze nieuwe levensstijl niet meer laat varen. Of je past je aan de nieuwe regels aan of je blijft de consequenties ondervinden. Is dat duidelijk, jongedame’, vroeg Martin streng.

Aan de andere kant van het dorp, bij Wouter en Annie was alles rustig. Annie was heel lang wakker voor Wouter wakker geworden was. Ze stond op, douchte en ging wat in de keuken lopen rommelen in afwachting van Wouter. De geur van koffie zorgde er voor dat Wouter zijn ogen opende. Hij bleef nog even liggen en luisterde naar de geluiden is huis.

‘Wat ben je aan het doen?’, vroeg Wouter toen hij achter Annie ging staan en zijn armen om haar heen deed?’

Ze haalde diep adem, voor ze antwoordde, ‘Oh, liefje, je laat me schrikken’. Ze pauzeerde even en draaide zich toen in zijn armen om. ‘Ik heb de koelkast schoongemaakt en een ontbijt voor je gemaakt. Ze deed haar armen om zijn nek en kuste hem op zijn lippen. Hij drukte haar stevig tegen zich aan en kuste haar terug. Ze beleven lange tijd tegen elkaar aan staan.

Toen Wouter omlaag greep en haar billen beetpakte, haalde Annie weer diep adem. Ze zei niets en Wouter vroeg nergens naar. Hij gaf haar een paar liefdevolle klapjes en liet haar vervolgens los. ‘De koffie ruikt lekker. Mag ik een beker?’

‘Natuurlijk! Laat me je wat inschenken’, zei Annie terwijl ze zich omdraaide naar de bekers die achter haar stonden en schonk er een voor hem vol. ‘En verder heb ik een eitje gekookt en brood geroosterd’.

‘Dat zie ik. Het ziet er goed uit’, zei Wouter terwijl hij over haar schouder boog en haar een kusje op haar wang gaf. ‘Alles goed vanochtend, schatje? Of zit je jezelf nog een beetje in het vaarwater?’, vroeg hij terwijl hij Annie met beide armen, waarmee hij op het aanrecht geleund stond, insloot. Zijn linkerwang was vlak bij haar rechterwang.

‘Oh Wouter’, zuchtte ze. ‘Ik weet niet goed waar ik mee bezig ben. Het spijt me zo erg van alle domme dingen die ik doe. Het spijt me bijzonder van mijn rijgedrag van gisteren. Maar het meest van alles heb ik er spijt van dat je me zo vaak tot de orde moet roepen’.

En zo verliep een zondagochtend van Martin en Kim, Wouter en Annie en Tom en Katy, drie doodgewone stellen uit het dorp.