Er verstreken verschillende minuten voor Tom en Katy bewogen of praatten. Beiden genoten van het werk van de linkerhand van Tom die heel voorzichtig over Katy’s zere billen bleef wrijven. Toen hij haar een kus op haar voorhoofd gaf, vroeg Katy, ‘Kun je vergeven, liefje, dat ik zo egoïstisch geweest ben?’

Tom glimlachte en gaf Katy een paar voorzichtige klopjes op haar blote bips. ‘Ja schatje. Dat kan ik. Dat heb ik al gedaan. De vraag is meer, kun je het jezelf vergeven?’

Katy verborg haar gezicht in de borst van Tom. Tegelijkertijd voelde hij haar lichaam verstrakken. Onmiddellijk deed hij zijn armen om haar heen en trok haar stevig tegen zich aan. ‘Hee, hee, hee… rustig maar’, fluisterde Tom en trok haar nog dichter tegen zich aan. ‘Niet doen, Katy. Niet doen. Ik ben er voor je. Alles is goed. We staan er samen voor, weet je nog? Als ik je kan vergeven, dan kun je jezelf ook vergeven. OK?’

Tom tastte omlaag en duwde haar kin omhoog zodat hij haar aan kon kijken. Er liepen tranen over haar wangen. Voorzichtig kuste hij ze weg. Ondertussen deed het hem pijn zijn Katy zo te zien. Terwijl hij haar aankeek zei hij, ‘Ik houd van je, schatje’. Hij haalde diep adem. ‘Jij en ik staan nog voor een aantal beproevingen. We kunnen ze aan als we als man en vrouw sterk staan. En wat dat egoïsme betreft, ik vind dat je te streng bent voor jezelf. Je wilde sterk zijn, zonder iemand tot last te zijn of je echtgenoot om hulp te vragen. Je hebt je niet aan de afspraken gehouden. Je hebt de consequenties onder ogen gezien. En nu gaan we weer verder’.

Met zijn rechterhand veegde Tom een paar lokken uit het gezicht van Katy. Geen van beiden zei wat. Ze keken naar elkaar. Tom liet zijn vingers door haar haren glijden. Terwijl hij dat deed beroerden zijn grote vingers haar linkerborst en haar tepel. Hun blikken lieten elkaar niet los. Weer liet hij zijn vingers door haar lange haar glijden en iedere keer als zijn vingers haar tepel raakten, glimlachten ze.

‘Jij ondeugd!’, fluisterde Katy.

‘Ik niet’, antwoordde Tom met een flauw glimlachje terwijl hij voorzichtig in haar tepel kneep. ‘Ik ben van mening dat de enige ondeugd hier in dit huis momenteel in mijn armen ligt’. Tom boog zich voorover en gaf Katy een gepassioneerde kus. De spanningen in hun lichamen verdwenen als sneeuw voor de zon.

Niet lang daarna merkte Tom hoe Katy de knopen van zijn broek en hemd losmaakte. Zijn kleren verdwenen in de richting van de vloer. Man en vrouw kusten en knuffelden elkaar met hart en ziel. Uiteindelijk vielen ze vermoeid in elkaars armen in slaap.

Er verstreek een uur. Langzaam opende Katy haar ogen. Ze glimlachte. Tom had naar haar liggen kijken terwijl ze lag te slapen. Hij hield Katy in zijn armen. Hun benen omstrengelden elkaar. Ze boog zich naar hem toe en kuste hem.

‘Dankjewel liefje. Ik houd zoveel van je’, fluisterde Katy.

Tom kon geen woord uitbrengen. Hij kon zich alleen maar naar haar toebuigen om haar te kussen. De kus hield lang aan, totdat ze beiden achter adem waren. Hij gaf haar nog een kusje en fluisterde, ‘Ik houd ook van jou’. Zijn ogen vulden zich met tranen terwijl hij haar dicht tegen zich aan trok. Ze lagen lange tijd tegen elkaar aan, totdat Tom in haar oor fluisterde, ‘Ik ga douchen, liefje, ga je mee?’

Katy fluisterde terug, ‘Met jou altijd, schatje’.

De volgende uren hadden Tom en Katy alleen maar aandacht voor elkaar. Er werd niet veel meer gezegd. Daar was geen reden voor. Ze hadden beiden genoeg aan elkaars nabijheid. Ze stonden samen onder de douche en waren later op hun favoriete plaatsje in de woonkamer, op de bank, te vinden. Katy zat bij Tom op schoot en liet haar hoofd op zijn schouder rusten. Er klonk een zacht muziekje. Tom en Katy waren weer helemaal op één lijn.

Aan de overkant van de straat, verliep het allemaal heel anders. Kim maakte de verandering van levensstijl naar huiselijke discipline niet gemakkelijk voor Martin en zichzelf. Martin twijfelde er echter geen moment aan. Kim en hij moesten dit wel doen wilden ze hun huwelijk redden.

Toen Kim bij de tafel weg beende en Martin liet weten dat ze onder geen voorwaarde zoiets belachelijks zou laten gebeuren, was er een vuur in hem ontbrandt. Martin wist onmiddellijk dat de grens was overschreden. Hij zou geen ‘nee’ meer van Kim accepteren. Hij was vastbesloten, ook al zou het een echtscheiding betekenen. Kim zou moeten leren respect te hebben. En als ze geen respect toonde, zou ze de gevolgen onder ogen moeten zien.

Tom’s woorden schoten Martin weer te binnen, toen hij het had gehad over ‘zijn’ relatie. ‘ik zal me nooit inhouden’, had Tom gezegd. ‘Ik zal nooit toestaan dat Katy over me heen loopt… dat de verhoudingen binnen de relatie dan weg zouden zijn’.

Martin begreep nu waar hij het de afgelopen jaren had laten liggen. Hij wist al dat de verhoudingen in zijn relatie al een poosje weg waren. Het was zijn taak die weer aan te scherpen. Als dat zou betekenen dat hij zijn vrouw daarvoor af en toe een ongenadig pak op haar blote billen moet geven, dan moest dat maar. Met dit in gedachten, sprong Martin op van zijn stoel en greep Kim voor ze de keuken kon verlaten. Ze vocht als een bezetene om los te komen en schold hem uit voor alles wat mooi en lelijk was.

Martin sleurde Kim mee naar zijn stoel. Hij trok deze van de tafel vandaan en ging zitten. Nog steeds vechtend en scheldend werd Kim over de knie gelegd en duwde zijn sterke arm haar naar beneden. Haar spijkerbroek hing rond haar knieën. Kim was zo hard aan het schelden en stribbelen, dat ze zich niet realiseerde dat Martin haar in deze houding gelegd had.

‘Ik heb je meer dan eens gewaarschuwd wat er zou gebeurden. Je wilde niet luisteren. Nu gaan we alles tot in details doornemen totdat ik vindt dat we dit gesprek kunnen beëindigen. Is dat duidelijk?’, vroeg Martin.

‘Laat me los, jij grote lul!”, gilde Kim.

Martin schudde zijn hoofd en haakte zijn vingers achter het elastiek van haar onderbroek en schoof deze omlaag tot haar knieën. Ze stribbelde en schopte in een poging om los te komen. Zonder resultaat. Martin was veel te sterk. ‘Ik ben ervan overtuigd dat je me straks heel graag op een andere manier wilt toespreken. In de tussentijd, denk ik dat je wel een lesje kunt gebruiken hoe je respect aan je echtgenoot moet tonen’.

Nadat hij dit gezegd had, begon Martin Kim voor het eerst van haar leven een flink pak op haar blote bips te geven. Hij trok haar stevig tegen zich aan en hield haar met zijn linkerarm op haar plaats en sloeg haar hard op haar billen. Hij sloeg haar telkens opnieuw op haar bips en op de bovenkant van haar bovenbenen. Binnen de kortste keren had hij een ritme gevonden. Hij voelde zich op zijn gemak. Kim voelde zich daarentegen verre van op haar gemak.

‘Jij klootzak! Laat me onmiddellijk los! AUW! Verdomme! LAAT ME LOS!’, gilde ze.

‘Doe eens een beetje rustig, Kim’, zei Martin en schudde haar met zijn linkerarm een beetje door elkaar.

Zelfs toen hij zijn vrouw toesprak ging Martin door met slaan. Hij sloeg geen klets over. Zijn harde hand begon zowel psychisch als fysiek indruk op Kim te maken. Haar billen waren al behoorlijk rood gekleurd en waren hard op weg donkerrood te worden.

‘Ik houd niet op voor ik zeker weet dat je naar me luistert!’ Met deze woorden verhoogde Martin het tempo en de kracht waarmee zijn hand op haar bips neerdaalde.

Kim raakte langzaam in paniek. Ze stribbelde en vocht nog steeds voor wat ze waard was om aan de greep van Martin te ontkomen. De pijn deed de tranen bij haar opwellen.

‘Martin, houd op! Houd hier alsjeblieft mee op’, smeekte ze. ‘Je doet me zeer! AUW! Houd alsjeblieft op!’

Martin glimlachte. ‘Dit lijkt erop’, dacht hij bij zichzelf. ‘Ze zei alsjeblieft’. Met een grijns op zijn gezicht besloot hij het advies van Tom op te volgen en zijn vrouw een ongenadig pak op haar billen te geven. De volgende minuten bleef zijn hand hard neerkomen en vocht zij om van zijn knie weg te komen.

‘Kim!” Martin hield even op. ‘Ik houd niet op voordat je je rustig houdt en je verzet opgeeft. Verder hebben we wat zaken met elkaar te bespreken voordat ik je laat opstaan. Hoemeer je je dus verzet, hoe meer ik je op je billen zal slaan. Het is helemaal aan jou’. En toen hervatte hij het pak slaag.

‘Oh alsjeblieft, Martin. Ik zal me niet langer verzetten. Oh….AUW. Houd alsjeblieft op. Ik zal me beter gedragen. Dat beloof ik. Het doet zo’n pijn. Houd alsjeblieft op. Oh, alsjeblieft, houd op!’, smeekte Kim.

Na nog een paar harde kletsen op haar bips, hield Martin weer even op. Hij liet zijn hand op haar brandende billen rusten. Kim huilde heel hard. Haar lichaam hing helemaal slap over zijn schoot. Het duurde even voor ze zich realiseerde dat Martin opgehouden was met slaan. Zachtjes wreef hij over haar bips. De warmte die van haar billen en zijn hand afstraalde was meer dan Martin zich had kunnen voorstellen.

Nadat hij haar een paar minuten had laten uithuilen, trok hij haar overeind en liet haar op zijn schoot zitten. Toen haar bips contact maakte met zijn benen, stokte haar adem van pijn. Haar armen vlogen onmiddellijk om zijn nek.

‘Oh, het doet verschrikkelijk zeer, Martin’, huilde ze. Ze begroef haar gezicht in zijn borst en huilde nog harder. Hij hield haar beet in een liefdevolle omarming.

‘Ik weet het, schatje, dat is de bedoeling ook. Het komt echter wel weer goed, dat zul je zien’, zei Martin en gaf haar een kus op haar voorhoofd.

Kim’s tranen bleven nog een hele tijd stromen. Martin reikte omlaag en duwde haar onderbroek en spijkerbroek van haar enkels. Toen pakte hij haar onder haar benen en tilde haar op. Hij liep naar de huiskamer en ging op de bank zitten met Kim stijf in zijn armen. Ze huilde nog steeds.

Martin drukte haar stevig tegen zich aan en wreef over haar rug en armen. Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd. Af en toe reikte hij naar beneden en gaf haar een liefdevol klopje op haar bips. Alle twijfel bij Martin was verdwenen. Deze levensstijl was heel geschikt voor Kim en hem. De liefdevolle omarming van de twee sinds het pak op haar billen was meer dan ze in het afgelopen half jaar met elkaar gedeeld hadden. Martin hield van de nabijheid, en ja hij hield heel veel van zijn Kim. Toen hij naar haar betraande gezicht keek, brak een glimlach bij hem door. Kim was in slaap gevallen.

Op het moment dat Kim van de keukentafel wegstampte, stond aan de andere kant van het dorp nog een vrouw op het punt bij haar man over de knie gelegd te worden. Annie stond naast Wouter en wachtte tot hij iets zou zeggen. Haar broek en onderbroek waren op haar enkels gezakt toen ze uit de hoek was komen lopen. Wouter maakte Annie duidelijk wat ze nu en wat ze straks -als ze terug zouden zijn van Tom en Katy- zou krijgen. Ze deed haar ogen dicht en haalde diep adem toen Wouter op zijn been klopte.

‘Laten we dit gedeelte maar eens afhandelen’, zei hij.

Annie deed haar ogen open en boog zich voorzichtig over zijn schoot. Wouter hielp haar in de goede houding. Woorden waren overbodig tijdens dit pak slaag. Wouter kwam meteen ter zake. Annie wist over het algemeen door de eerste klappen hoe fors haar pak slaag zou worden.  Vandaag hoefde ze daar niet op te wachten. De toon van Wouters stem had al duidelijk gemaakt hoe laat het was.

‘Je weet dat je ongenadig pak op je billen gaat krijgen, is het niet Annie?’, vroeg Wouter.

‘Ja Wouter’, antwoordde ze. Ze voelde de hand van Wouter op haar bips. Ze voelde een rilling door haar heen gaan en haar maag samentrekken.

‘Heb je nog iets te zeggen voor ik ga beginnen, Annie?’, vroeg Wouter.

‘Ik wil je vragen het me te vergeven, liefje. Het spijt me heel erg. Ik beloof dat ik het nooit weer zal doen. Echt, nooit weer!’

‘Reken daar maar op, jongedame. Je carrière als autocoureur is definitief voorbij. Punt. Tenzij je nooit weer comfortabel wilt zitten!’, stelde Wouter, terwijl hij over Annie’s billen wreef. Ze kromp ineen en hield haar adem in. ‘En nu eens kijken hoe lang ik je op je billen moet slaan voor je begrijpt waar ik het over heb! Ik hoop dat je goed bij de les blijft. Het is vooral in je eigen belang!’

Wouter tilde zijn rechterhand op en KLETS…..KLETS……KLETS… De schok was groot voor Annie. Nog nooit had Wouter haar vanaf het begin zo hard geslagen.

‘Oh mijn God!’, dacht ze bij zichzelf. En niet snel daarna liepen de tranen over haar wangen en smeekte ze hem om te stoppen.

‘We zijn nog maar net begonnen, aansteller’, zei Wouter streng. ‘Je hebt nog heel wat tegoed. Je hebt zelf besloten domme dingen te toen. En nu besluit ik het een halt toe te roepen’.

Wouter sloeg geen klap over. Annie raakte langzaam in paniek. Dat kon Wouter aan haar lichaamsspanning voelen. Ze was nu al aan het vechten en schoppen om los te komen. Hij stopte even om haar beter vast te pakken. Hij deed zijn rechterbeen over haar benen om haar het schoppen te beletten. Toen ging hij door met slaan. Langzaam en hard kleurde iedere klets haar bips meer en meer. Wouter sloeg haar ook op de achterkant van haar bovenbenen. Hij bleef doorslaan tot zijn rechterhand zo’n pijn deed dat hij op moest houden

Annie was enige tijd geleden al opgehouden met tegenstribbelen en huilde zo hard dat het haar niet eens opviel dat ze alleen nog maar over de knie lag. Haar billen en bovenbenen voelden alsof ze in brand stonden. Toen Annie weer wat bij haar positieven kwam, zette Wouter haar op haar benen. Hij hield haar nog even vast totdat hij zeker wist dat ze vast op haar benen stond.

‘En nu in de hoek staan, Annie’, zei Wouter streng.

‘Oh nee, schatje, nee’, huilde Annie.

‘Ja Annie! Ja!’, zei Wouter terwijl hij haar in de richting van de hoek duwde. ‘Hier laat me je helpen’, voegde hij eraan toe, terwijl hij haar aanspoorde door haar op haar bips te slaan. Hij bleef dit doen terwijl zij de afstand naar de hoek aflegde.

‘Oh alsjeblieft, schatje. Houd alsjeblieft op. Ik ga al. Ik ga al’, huilde ze. Met haar broek en onderbroek rond haar enkels schuifelde ze zo snel als ze kon in de richting van de hoek. Daar aangekomen sloeg Wouter haar nog twee keer heel hard op iedere bil. ‘Oh alsjeblieft, schatje’, huilde ze. ‘Het spijt me echt’.

‘Ben je niet blij dat je vanmorgen een eindje bent gaan rijden?’, vroeg Wouter sarcastisch.

‘Nee dat ben ik niet’, antwoordde ze snikkend.

‘Je hebt tien minuten. Ga met je neus in de hoek staan en heb niet het lef je bips aan te raken of anders beginnen we weer van voor af aan. Begrepen?’, vroeg Wouter met een strenge stem.

‘Ja Wouter’, huilde Annie.

‘Mooi zo! En gedurende die tien minuten denk je maar eens aan de borstel die je nog van me tegoed hebt’. Annie kromp ineen, maar zei niets. Ze kon alleen nog maar huilen. Ze was bang zelfs maar een woord te zeggen.

Wouter vervolgde, ‘Wanneer ik je uit de hoek roep, dan mag je je broek en onderbroek uitdoen en naar me toekomen. Je vraagt me dan netjes om het pak slaag met de borstel dat je zo hard nodig hebt. Begrepen?’

‘Ja Wouter!’, fluisterde ze met een luide snik. Ze draaide zich om en ging staan zoals haar opgedragen was. Annie wilde heel graag over haar bips wrijven, maar liet het wijselijk uit haar hoofd. Ze pakte met beide handen een slip van haar hemd en tilde dit omhoog zodat haar billen bloot waren. Haar tranen en snikken hielden de volle tien minuten aan.

Wouter liep naar haar toe, toen de tijd die ze in de hoek moest staan voorbij was. ‘Kom hier, Annie’, zei hij zachtjes. Ze draaide zich om en wierp zich in zijn armen. ‘Laat me je helpen met je kleren’, zei hij en knielde neer. Annie tilde beurtelings haar voeten omhoog, zodat hij haar broek en onderbroek uit kon doen. Hij gooide deze op de vloer en nam Annie opnieuw in zijn armen. Hij drukte haar stevig tegen zich aan, terwijl zij tegen zijn schouder huilde. Uiteindelijk tilde Wouter haar op en droeg haar naar de stoel en ging zitten. Annie had haar armen om zijn nek en haar hoofd rustte op zijn schouder. Ze kromp ineen toen hij ging zitten en haar arme billen in aanraking kwamen met zijn benen.

Geen van beiden zei minutenlang iets. Wouter hield Annie vast en liet haar huilen. Hij kuste haar op haar voorhoofd en wreef over haar rug. Uiteindelijk kalmeerde ze en bleef er nog een incidentele snik over. Ze keek Wouter aan en zei, ‘Het spijt me, liefje. Alsjeblieft, vergeef me’.

Wouter drukte haar stevig tegen zich aan. ‘Je weet dat ik je zal vergeven. Jij ondeugd! Je dagen als autocoureur behoren echter tot het verleden. Heb je dat goed begrepen?’

‘Ja Wouter. Ik begrijp het’.

‘En nu even over het pak slaag met de borstel dat je nog tegoed hebt’, zei Wouter. Annie haalde eens diep adem. ‘Dat ga ik je nu niet geven. Ik ga je dat waarschijnlijk morgenochtend geven. Voor dit moment ben je genoeg gestraft. Ik ben echter nog niet met je klaar, Annie. Sterker nog, als we weer thuis zijn, zal ik je bips nog eens nagloeien. Ik weet niet of je beseft hoe kwaad ik op je ben. Maar voor dit moment wil ik dat je naar de badkamer gaat om je wat op te knappen en één van je T-shirts aantrekt. Ik wil dat je een poosje op bed gaat liggen. Ik roep je wel wanneer het zover is om naar Tom en Katy te gaan,

Annie wou wat zeggen, maar Wouter legde haar het zwijgen op’. Je bent een slimme meid, schatje, je kunt maar beter niets zeggen. Doe maar gewoon wat ik je gevraagd heb. Tenzij je wilt dat ik nu al ga afmaken wat ik daarnet begonnen ben’. Annie schudde van nee. ‘Goedzo. Ga je dan klaarmaken voor het bed. Ik wacht hier om je in te stoppen’.

Met een beetje hulp van Wouter stond Annie op. ‘Mag ik nu mijn billen wrijven?’, vroeg ze.

‘Nee, natuurlijk niet, Annie. Ik wil dat je de effecten van dit pak slaag zolang mogelijk blijft voelen. Je hebt met je leven gespeeld. Het hindert dus helemaal niets als je er een poosje last van hebt. Misschien dat je dan voortaan beter naar me zult luisteren’, antwoordde Wouter.

‘Het doet zo’n pijn, liefje’, snikte Annie.

‘Dat is precies de bedoeling, schatje’, zei Wouter. ‘Een ongenadig pak op de billen moet ervoor zorgen dat de ontvangster niet snel opnieuw de fout ingaat. De enige manier om dat te garanderen is dat het pijn doet. Is dat helder?’

‘Kristalhelder’, fluisterde Annie.

‘Mooi! En nu naar bed’, verordonneerde Wouter.

Een paar minuten later was Annie klaar om het bed in te stappen. Eigenlijk wilde ze helemaal niet naar bed. Ze wilde naar Katy, maar ze wist wel beter dan Wouter op dit moment tegen te spreken.

Wouter hield het dekbed omhoog zodat Annie in bed kon stappen. Ze ging uiteraard op haar buik liggen. Haar arme billen deden erg zeer. Ze durfde ze niet aan te raken uit angst dat Wouter haar nog een keer over de knie zou leggen of nog erger, de borstel te gebruiken waar hij het over had. ‘Oh mijn God!’, dacht ze bij zichzelf. ‘Hoe kan ik dit ooit overleven?’

Wouter boog zich voorover en gaf Annie een kus op haar wang. ‘Ik ben zo terug. Probeer maar even tot rust te komen’.

‘Kun je er niet even bij komen liggen, liefje’, vroeg Annie.

‘We zien wel. Ik moet even het vlees in de koelkast leggen tot we weggaan. Gedraag jij je intussen een beetje. Ik ben zo terug.’ En hij voegde eraan toe, ‘En waag het niet je billen aan te raken!”

‘Ja Wouter. Ik zal lief zijn’, zei Annie en deed haar ogen dicht in een poging de tranen te stoppen.

Wouter ging zich bekommeren om het eten en het bier. Terwijl hij dit deed wreef hij over zijn rechterhand. Die deed behoorlijk pijn. Zijn vingers waren zelfs een beetje opgezwollen. ‘Dekselse meid’, mompelde hij in zichzelf.

Toen hij klaar was liep hij terug naar de slaapkamer om bij Annie te kijken. Ze snikte nog steeds. Hij deed zijn laarzen uit en ging naast haar liggen en hield haar in zijn armen. Het geluid van haar snikken deed zijn hart breken. Ze was per slot van rekening zijn schatje.

‘Zou je even bij me onder de dekens willen kruipen, liefje’, fluisterde ze. Wouter gaf toe, kleedde zich uit en kroop naast zijn vrouw in bed. Annie lag op haar zij. Ze legde haar linkerbeen over zijn benen en legde haar hoofd op zijn schouder. Haar arm lag over zijn borst. Wouter hield haar stevig in zijn sterke armen. Toen het snikken uiteindelijk ophield, keek Wouter haar aan, om te zien dat ze in slaap gevallen was. Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd en fluisterde, ‘Ik houd van je, kleine ondeugd!’

En dat waren de resultaten van een stevig pak slaag in de relaties van Martin en Kim, Wouter en Annie en Tom en Katy, drie alledaagse stellen uit het dorp.