Tom en Katy waren een heel gewoon stel in het dorp waar ze woonden. Het enige echte verschil tussen hen en het stel aan de overkant van de straat was dat ze aan huiselijke discipline deden. Martin en Kim, het stel waaraan gerefereerd wordt spraken niet over dergelijke dingen, laat staan dat ze er actief aan deden.

Voor zowel Tom als Katy was dit het tweede huwelijk. Beiden waren het er, voor ze besloten met elkaar te trouwen, over eens dat discipline een belangrijk deel van hun relatie zou moeten uitmaken. Katy had aanvankelijk haar uiterste best gedaan om duidelijk te maken dat het helemaal niet nodig was, maar Tom was onverbiddelijk. Hij zou niet voor een tweede keer in een huwelijk stappen waar de echtelieden elkaar met het servies bekogelden of waarin koude oorlog gevoerd werd door elkaar dagenlang te negeren.

De twee hadden het er vaak over gehad. In eerste instantie zag Katy het nut er niet van in. Ze was een volwassen vrouw en hield meer van Tom dan van wie of wat dan ook. ‘Waarom zou het ooit nodig zijn dat je me een pak op mijn billen geeft?’, had ze Tom gevraagd.

‘Ok jij bent in het bezit van hormonen, Katy. Geloof me maar, dat zal de meest voorkomende reden zijn waarom ik je af en toe over de knie zal leggen’. En zo werd uiteindelijk afgesproken. Katy zou moeten gehoorzamen of de consequenties onder ogen moeten zien. Gezondheid, veiligheid en respect waren voor Tom de belangrijkste begrippen. ‘Zolang je je aan de afspraken houdt, zul je geen pak slaag krijgen’, voegde hij eraan toe.

Tom was een machinebankwerker die in een grootbedrijf in de buurt. Katy werkte als boekhoudster op een klein advocatenkantoor. Zowel Tom als Katy waren op hun werk gewaardeerde krachten. Het stel was inmiddels al meer dan 20 jaar getrouwd. Ze hadden twee kinderen en inmiddels vier kleinkinderen. Tom was een grote man. Hij was 1.90 m en woog 95 kg. Katy was 1.65m en had het nooit over haar actuele gewicht. Ze was er nooit tevreden over en werd altijd een beetje chagrijnig als iemand erover begon. Tom grijnsde dan in haar richting en gaf haar een warme, liefdevolle knuffel en liet haar weten dat hij van haar hield zoals ze was. En als Katy het allemaal teveel overdreef dan gaf hij haar een klets op haar billen met de woorden ‘Genoeg!’ Vervolgens werd er niet meer over gesproken.

Behalve dat het werk en de kinderen de nodige tijd in beslag namen, vond Katy het heerlijk met de bloemen in de tuin bezig te zijn en Tom hield ervan aan de oude Volvo uit 1955 te sleutelen. Tom had in het achterste deel van de garage een knutselruimte ingericht waar ze beide met verschillende dingen bezig waren. Tom had gouden handjes. Katy was creatief en vond het leuk haar partner een beetje te helpen. Niet zelden kwam Katy met een idee wat hij zou kunnen maken. Tom deed de grote klussen met hout of metaal, terwijl Katy het afwerken, schuren, lakken of schilderen voor haar rekening nam. Ze vormden samen een goed team en vergaten nooit elkaar te complimenteren in wat ze deden.

Tom hield veel van Katy. Ook al maakte billenkoek onderdeel uit van hun relatie, zowel in erotisch als uit oogpunt van straf, hij had er een hekel aan wanneer het op straf uitdraaide. Ondanks dat zou hij zich er nooit onder uit werken, zoals Katy heel goed wist. In de loop der jaren, wisten ze beiden zonder het te benoemen wanneer iets in aanmerking kwam voor straf.

Het was een koude zaterdagochtend. Tom had in de garage gewerkt aan een geheimzinnige klus. Hij kwam het huis via de bijkeuken binnen en liep naar de keuken waar Katy aan het aanrecht stond. Hij deed zijn armen om haar heen en gaf haar een dikke knuffel. Vervolgens boog hij zich voorover om haar op haar wang te kussen. ‘Ik wil graag dat je een paar dagen uit de garage vandaan blijft, Katy’, zei hij. Hij vertelde haar dat hij het zou zeggen wanneer ze er weer naartoe zou kunnen gaan. Over het algemeen was het helemaal geen probleem. Wanneer Tom haar iets zei, dan luisterde ze en wist dat het voor haar bestwil was of omdat hij haar ergens mee wou verrassen.

Op deze dag leken de woorden van Tom Katy echter te irriteren. ‘En wat als ik de garage in WIL gaan, stoere man?’ vroeg ze spottend terwijl ze ophield met wat ze aan het doen was en zich naar hem omdraaide.

‘Ik denk niet dat het nodig is die vraag te beantwoorden, jongedame’, zei Tom met een strenge intonatie terwijl hij zijn wenkbrauw optrok.

‘Het is ook mijn garage’, zei ze en zette haar handen in haar zij.

‘Katy, het heeft geen zin om tegen te spreken, meisje, niet als je op je billen wilt kunnen zitten tenminste. Wat de garage betreft, je hebt me wel gehoord. Niet in komen! Einde discussie!’ Er viel even een stilte. ‘Ik moet naar de stad om wat spulletjes te halen. Wil je mee?’, vroeg hij.

‘Nee! Ik wil niet mee. Ik heb nog veel te doen’, zei ze met een sarcastische ondertoon.

‘Katy, is het nodig dat we een nu een serieus gesprek voeren?’, Tom hield de kin van zijn vrouw beet en dwong haar hem aan te kijken.

Tranen welden op in haar ogen. Ze sloeg onmiddellijk haar armen om Tom heen. ‘Het spijt me, liefje. Ik ben me zelf niet helemaal vanmorgen. Vergeef me alsjeblieft’, vroeg ze.

Tom drukte zijn vrouw even stevig tegen zich aan. Toen ze elkaar loslieten, pakte hij haar gezicht in beide handen en gaf hij haar een gepassioneerde kus. ‘Ik houd van je, Katy. Scheelt er iets aan of is er iets wat ik kan doen om te helpen?, vroeg hij.

‘Nee, het gaat prima. Ik moet mezelf alleen even hervinden. Maar het komt wel goed’, zei ze met een diepe zucht.

‘Er is toch niet iets wat je voor me achterhoudt. Katy?, vroeg Tom. Er was bezorgdheid in zijn blik te lezen.

‘Nee, liefje. Dat doe ik niet’, antwoordde Katy en een huivering trok door haar lichaam.

Tom kuste haar nogmaals op haar mond. ‘Weet je zeker dat je niet mee wilt? Het ritje zal je goed doen. We zullen niet lang weg zijn’.

‘Nee. Ik wil vanochtend het huishouden graag aan de kant hebben. En vanmiddag wil ik nog wat dingetjes voor de kinderen doen. Ga jij je spullen maar halen. Ik zal een beter humeur hebben als je terugkomt’, liet ze hem weten.

‘Goed dan. Ik ben zo terug’, zei hij. Hij liep naar de voordeur. Toen hij deze opende en naar buiten stapte riep hij Katy nog iets toe.

Ze kwam uit de keuken gelopen. ‘Niet naar binnen?’, vroeg ze.

‘Ik bedoelde de garage. Niet naar binnen gaan. Heb je me gehoord?’, zei Tom.

Katy grinnikte in zichzelf. ‘Ik zal uit de garage vandaan blijven ouwe dwaas. En nu opkrassen, voordat ik daar wel naar binnenga’.

Terwijl hij haar met een diepe frons aankeek, liet Tom weten, ‘Doe dat, jongedame en je billen zijn voor mij!”. Hij draaide zich om en liep weg.

Katy bleef een poosje staan. Voordat hij die laatste woorden gezegd had, was ze vast van plan om uit de garage vandaan te blijven. Zijn intonatie en de strekking van zijn woorden hadden echter het vuurtje aangewakkerd. Katy liep terug naar de keuken om af te maken waar ze mee bezig was. Vervolgens liep ze naar de bijkeuken om de was in de droger te doen. Nadat ze de was van de wasmachine naar de droger overgeheveld had, vulde ze de wasmachine opnieuw en zette beide machines aan. Bij ieder klusje wat ze deed voelde ze haar humeur oplopen. Terwijl ze naast de wasmachine stond voelde ze zich net een tijdbom die ieder moment kon ontploffen.

Katy liep naar de haken aan de wand bij de achterdeur en pakte haar jas. ‘Ik dacht dat ik gewoon de garage inging als ik zin had de garage in te gaan’, hield ze zichzelf voor. Op dat moment opende ze de deur en liep in de richting van de garage. Over het tegelpad bereikte ze in een ommezien de zijdeur. Toen ze de deur opende werd ze overvallen door een ‘ga terug, het is nog niet te laat’ gevoel. Dit liet ze echter van zich af glijden, stapte naar binnen en deed de deur achter zich dicht. Ze reikte naar het lichtknopje en deed het licht aan. Ze keek om zich heen. Alles leek het oude te zijn. ‘Waarom wilde Tom in vredesnaam niet dat ik hier naar binnen ging?’, vroeg ze zich af.

Toen zag ze het, de nieuwe draaibank. Daar hadden ze het regelmatig over gehad. Het was duidelijk dat Tom had besloten haar te verrassen en er eentje te maken. ‘Oh wat geweldig’, dacht ze en bekeek de nieuwe machine aandachtig. Toen draaide zich om naar de werkbank en zag daar diverse hulpstukken en beitels. Toen ze terugliep naar de draaibank kon ze zich niet langer beheersen. Ze moest het uitproberen. Alles zag er startklaar uit. De stekker zat erin en ze kon zien dat Tom het had uitgeprobeerd op een stuk hout.

Katy schakelde de draaibank in. Ze pakte een stuk hout en duwde deze voorzichtig tegen de ronddraaiende beitel aan. Ze glimlachte. ‘Ik kan het’, hield ze zichzelf voor…toen de draaibank opeens ophield met draaien. Katy keek op en zag Tom daar staan. Hij was woedend. ‘Liefje, wees niet boos op me. Alsjeblieft!’, smeekte ze.

‘Katy, maak dat je in huis komt, nu!’, zei hij terwijl hij naar de deur wees. Katy wist dat ze beter niets kon zeggen. In de loop der jaren had ze geleerd niet de discussie aan te gaan met een partner die boos was. Terwijl ze op weg naar de deur langs Tom heenliep, sloeg hij haar op de bips en liet haar weten dat hij zo naar huis zou komen om eens een hartig woordje met haar te spreken.

Katy hing haar jas op aan de haak in de bijkeuken. Nogmaals trok er een huivering door haar lichaam. ‘Waarom?’, vroeg ze zich af, ‘moet ik de altijd van die domme dingen doen?’ Ze liep door naar de slaapkamer om daar op haar echtgenoot te wachten. Er zwaaide wat, daar was ze zich goed van bewust. Zelden had ze Tom zo boos gezien. Katy deed een schietgebedje dat hij gekalmeerd zou zijn op het moment dat hij naar haar toe zou komen. Het wachten aan de andere kant, was verschrikkelijk. Katy bukte zich en deed de veters van haar schoenen los. Ze deed ze samen met haar sokken uit. Ze ging op de stoel zitten en wreef over haar voeten. Ze waren weer opgezwollen. De pijn in haar heup en stuitje liet zich bij iedere hartslag voelen. Tranen welden op in haar ogen. ‘Wanneer was je van plan dit nieuws met hem te delen?, vroeg Katy aan zichzelf en stond op en begon door de slaapkamer te ijsberen.

Ze wreef over haar billen, waar Tom haar geslagen had en de pijn herinnerde Katy eraan wat er spoedig zou volgen. Ze liep naar het slaapkamerraam en keek naar buiten over de met sneeuw bedekte tuin. Ze kon Kim zien. Ze zag hoe haar mond één en al beweging was. Het leek erop of ze Martin weer onder uit de zak gaf. Katy grijnsde. ‘Ik zou nooit tegen Tom durven praten zoals zij tegen Martin doet’, dacht ze. ‘Ik zou nooit weer kunnen zitten. Oh!’, dacht ze weer bij zichzelf. ‘Nog even en ik kan echt een poos niet zitten’. Toen ze zich van het venster wegdraaide, stokte haar adem van schrik. Tom stond in de deuropening en keek naar haar. ‘Je liet me schrikken, liefje. Ik wist niet dat je daar stond’.

Tom keek Katy lang aan. Uiteindelijk zei hij, ‘Katy jij hebt me ook erg laten schrikken. Ik ben heel erg boos op je. Ik ben erg teleurgesteld’. Hij verhief zijn stem niet, maar Katy kon aan zijn stem horen dat het hem menens was. Ze had er buikpijn van, dat ze haar echtgenoot zo overstuur gemaakt had.

‘Tom’, zei ze.

‘Nee Katy! Stil zijn. Luister naar me’, zei hij. Er viel opnieuw een lange stilte. Uiteindelijk haalde Tom diep adem. ‘Je weet waarom je hier in onze slaapkamer bent, is het niet?’, vroeg hij Katy. Ze knikte ja.

‘Mooi’, zei hij. ‘Ik heb vooraleerst niets te zeggen. Ik ga je een ongenadig pak op je blote bips geven. Daarna gaan we praten, waarna ik je waarschijnlijk nog een pak op je billen ga geven. Daar ben ik nog niet helemaal uit. Ik weet niet of je je ervan bewust bent, maar je hebt vandaag meer dan één afspraak geschonden, Katy. Ik weet niet wat ik allemaal moet doen om de lei schoon te maken, maar we zullen hem schoon krijgen. Ook al zal het de hele dag duren. Ook al zal het de hele wéék duren. Wanneer ik met je klaar ben, en ik zal je dat laten weten, zal de lei schoon zijn. En nu hier komen. Onmiddellijk!’, zei hij terwijl hij naar het bed liep en ging zitten.

Korte tijd later hield Tom woord. Katy lag over zijn knie met haar spijkerbroek en slip rond haar enkels. De linkerarm van Tom hield Katy op haar plaats en hij had zijn rechterbeen over haar beide benen geplaatst. Hij sloeg iedere vierkante centimeter van haar billen en de bovenkant van haar bovenbenen. Katy huilde en smeekte hem haar te vergeven. Maar hij ging gewoon door. En toen zijn hand helemaal verdoofd was, pakte hij de grote eikenhouten borstel, waar Katy zo’n onnoemlijke hekel aan had, van het nachtkastje. Hij klemde zijn kaken op elkaar en zette het pak slaag voort. Toen hij eindelijk ophield, hing Katy helemaal slap over zijn knie. Ze had wel tien minuten lang hard op haar billen gehad. Zich niet bewust dat Tom opgehouden was, bleef ze huilen.

Terwijl Katy huilde, wreef Tom over haar rug. Hij greep omlaag en schoof haar broek en onderbroek van haar enkels. ‘Deze heeft ze niet nodig’, dacht hij bij zichzelf. Hij greep haar bloesje en trok het over haar hoofd. Ze hielp hem het uit te trekken. Hij deed haar BH los. Hij wreef weer over de rug van zijn vrouw en zij wreef met haar rechterhand over haar bips. Uiteindelijk, toen Katy enigszins gekalmeerd was, trok hij haar overeind en zette haar op zijn schoot. Katy haalde diep adem toen haar billen in contact kwamen met de ruwe stof van zijn spijkerbroek. Katy nestelde zich in zijn armen en huilde een potje. Tom hield haar in een stevige omhelzing beet. Het deed hem zeer wanneer zijn vrouw huilde.

Uiteindelijk kuste Tom haar op haar voorhoofd. ‘Ik wil dat je gaat liggen en een dutje gaat doen, schatje’, zei hij. ‘Wanneer je wakker wordt, wil ik dat je bij me komt. Je kunt dan één van je wijde T-shirts aantrekken. Verder niets. Je hebt voorlopig niet meer nodig dan dat. Is dat duidelijk?’, vroeg hij streng. Katy knikte ja. Ze was bang dat wanneer ze iets zou zeggen, ze weer zou beginnen met huilen. Tom gaf haar een knuffel en zei, ‘Goed. Vooruit dan maar. Ik wil dat je nu naar bed gaat’. Katy deed wat er van haar gevraagd werd. Tom hielp haar. ‘Ik houd van je Katy. En nu ga je rusten’, zei hij. Tom keek een poosje naar haar. Toen draaide hij zich om en liep de kamer uit.

Normaal gesproken huilde Katy niet zo snel. Deze middag stroomden de tranen echter overvloedig. Tom had er een hekel aan. Katy was zijn leven, zijn oogappel. Toch had ze hem in de hoek gedreven en hem geen keus gelaten. Ze waren zich er beiden van bewust dat ze er nog niet lang niet waren. Katy begon weer te huilen toen Tom de kamer verlaten had. Ze huilde zichzelf in slaap.

Tom ging naar de keuken. Hij opende de koelkast en pakte een biertje. Hij liep naar het aanrecht, nam een slok van het bier en keek naar buiten. Tom stond daar nog steeds enigszins verdoofd na hetgeen hij met zijn vrouw gedaan had. Hij keek naar zijn vriend Martin die voor het grote raam van de woonkamer stond. Martin liet in afgrijzen zijn hand door zijn haar glijden. Door het kleine raam kon Tom Martins vrouw Kim zien. Zo te zien was ze aan het praten. Het leek erop of haar lippen non-stop aan het bewegen waren. Hoofdschuddend draaide Tom zich om en liep bij het raam vandaan. ‘Arme Martin’, dacht Tom bij zichzelf. Als Katy zo tegen me tekeer zou gaan zoals die vrouw tegen Martin doet, dan zou ze nooit weer kunnen zitten. Onmiddellijk dwaalden zijn gedachten af naar zijn vrouw. ‘Ik vraag me af hoe lang het duurt voor ze weer lekker kan zitten’.

In de wetenschap dat Katy twee tot drie uren in bed zou blijven, besloot Tom dat hij naar de garage zou gaan. Hij wilde niet dat Katy daar zou komen wanneer hij er niet was omdat hij nog niet alles goed beveiligd had. Ze zou zich gemakkelijk kunnen bezeren, omdat ze niet vertrouwd was met de nieuwe machine. Katy kon goed met al het gereedschap overweg. Net zo goed als hij. Hij had het haar per slot van rekening allemaal geleerd. Hij had haar ook bijgebracht veilig te werken en nooit met dingen te spelen die ze niet kende. Als hij daar aan dacht begon zijn bloed weer te koken.

Hij keek naar de tafel voor zich en liet net als zijn vriend Martin, zijn hand door zijn haar glijden. ‘Vrouwen!’, zei hij hardop. Hij zette de doos met spullen die hij aangeschaft had op de werkbank. Hij haalde er een zakje uit, opende het om er zeker van te zijn dat het de schroeven bevatte die hij nodig had. Dat was het geval. Hij pakte zijn boor. In het volgende uur monteerde Tom de draaitafel vast op de grote tafel. Zo nu en dan stopte hij even om zijn hand door zijn haar te laten glijden en een diepe zucht te slaken.

Tom zijn gedachten dwaalden af naar de situatie dat hij zijn vriend in de doe-het-zelf-zaak tegen het lijf zou lopen. ‘Ha die doc. Hoe gaat het met je?’, zei hij en stak zijn hand uit naar dr. Freek om deze hartelijk te begroeten. De twee mannen stonden naast de hoofdingang en starten een gesprek van vrienden onder elkaar. Ze kenden elkaar al bijna net zolang als ze leefden. Dr. Freek was de huisarts van het gezin. Tom was daar blij mee. Freek was een goede arts. Katy mocht dr. Freek ook graag. Ze hield zich altijd bezig met gezondheidsvraagstukken daar waar het Tom en de kinderen betrof. Maar Katy zelf was het grootste probleem. Ze had er een hekel aan om naar de dokter te gaan. Ze was al verschillende keren over de knie gelegd door Tom totdat ze luidkeels beloofde een afspraak te zullen maken.

Hij schudde zijn hoofd nogmaals en toen stopte Tom waar hij mee bezig was en ruimde het gereedschap op. Hij deed de lichten uit en liep terug naar het huis. Hij hing zijn jas op de haak naast die van Katy. ‘Nu weet ik waarom ze niet goed sliep de laatste tijd, waarom ze de hele nacht lag te woelen en te draaien en waarom ze zo lichtontvlambaar is’.  Hij liep weer naar de koelkast. Hij opende de deur en liet zijn blik over de inhoud gaan. Hij zag niets waar hij zin in had. Hij had honger en eigenlijk ook weer niet. Uiteindelijk greep hij nog een biertje. Hij liep naar de slaapkamer en keek naar Katy. Ze was in diepe slaap. ‘Mijn God, ik houd van je Katy’, dacht hij bij zichzelf.

Hij maakte geen beweging. Katy bewoog ook niet. Beiden waren in trance door de slaap of door de gedachten. Er rolde een traan over de wang van Tom. Hij deed zijn ogen dicht en liet het langzaam los. Uiteindelijk, nadat hij een paar minuten naar zijn vrouw had staan kijken, verliet hij de slaapkamer. Terug naar de keuken besloot Tom een broodje te smeren en te kijken of er ook voetbal op de televisie was. Hij wilde bij Katy in de buurt zijn als ze wakker zou worden. Ze had hem nodig en hij was zich dat bewust.

Toen hij in de koelkast op zoek was naar mosterd, pakte Tom er een grote schaal uit om er achter te komen dat het zijn favoriete kostje bevatte, garnalensalade. Katy had het kennelijk eerder klaargemaakt. Er verscheen een lach op zijn gezicht. Bijna ieder weekend maakte ze iets speciaals voor hem klaar. Tom zette de schaal op het aanrecht en pakte een klein schaaltje waar hij een portie in zou kunnen doen. Hij legde zijn broodje weer weg en ging op zoek naar de dressing die Katy ongetwijfeld tegelijkertijd met de salade moet hebben klaargemaakt. Daar stond het. Weer verscheen er een brede lach op zijn gezicht. Hij hield ervan te ervaren hoe ze van hem hield.

Niet lang daarna had Tom de salade ingeschept en het laten vergezellen met stukjes stokbrood waarvan hij wist dat Katy die ook in huis moest hebben gemaakt. Hij was klaar. Eerst was hij van plan geweest naar het voetballen kijken. In plaats daarvan ging hij aan de keukentafel zitten om zijn maaltijd te nuttigen. Daar zou hij Katy kunnen horen als ze om zou beginnen te scharrelen. Hij wilde haar vasthouden zodra ze wakker zou zijn. ‘Verdomme’, zei hij, ‘wat heb ik hier een hekel aan’.

Er was nu geen weg meer terug. Ze waren beiden op de hoogte van de afspraken. Terugkrabbelen zou voor beiden een deuk geven in het vertrouwen en de liefde voor de ander. Tom at in stilte. Het eten was lekker. De wetenschap dat Katy dit special voor hem gemaakt had hielp daarbij. Het eten hielp daarentegen niet de pijn in zijn hart te verzachten. Al snel had hij het op. Hij deed de afwas en ging naar de huiskamer. Hij koos niet voor het voetballen, maar zette een muziekje op en liep naar het bureau. Hij startte de computer op. Misschien kon hij zichzelf even bezig houden met het checken van de email of het bekijken van het forum van de HD-site.

De tijd verstreek langzaam, totdat Katy de kamer binnenkwam. Ze liep naar Tom die haar niet had horen komen. ‘Schatje?’, zei ze. Tom draaide zich onmiddellijk om in zijn stoel achter het bureau. Hij stak zijn armen naar haar uit en zij was er in een ommezien in gekropen. Hij trok haar op zijn schoot en hield haar stevig vast. Geen van beiden zei lange tijd iets. Ze huilden beiden stilletjes en hielden elkaar stevig beet.

Hij wreef met zijn hand over de rug van Katy en fluisterde, ‘Ik houd van je schatje!’.

Katy begon te huilen. ‘Ik houd ook van jou, liefje. Vergeef me alsjeblieft. Oh, vergeef me alsjeblieft’, smeekte ze.

Terwijl hij Katy in zijn armen heen en weer wiegde maakte Tom troostende geluidjes. ‘Natuurlijk vergeef ik je, schatje. We moeten echter wel praten. Er zijn veel dingen die we moeten bespreken voor de lei weer schoon is. Je weet waar ik het over heb, is het niet?, vroeg hij.

Katy was een tijdlang niet in staat een woord uit te brengen. Ze maakte een beweging om een ‘ja’ duidelijk te maken. Vervolgens hield ze Tom stevig beet en huilde in zijn armen. Geduldig hield hij haar beet en hield van haar zoveel hij maar kon.

Toen Katy ophield met huilen en haar ademhaling uiteindelijk kalmeerde, keek ze Tom in zijn gezicht en zei, ‘Het spijt me, liefje! En ik houd van je!’

Tom glimlachte. Hij boog zich voorover en kuste haar op haar voorhoofd en drukte haar liefdevol tegen zich aan met zijn warme, sterke armen. ‘Ik weet het, Katy. Ik weet het. Ik houd ook van jou!” zei hij terwijl hij haar in zijn armen heen en weer wiegde. Tom haalde eens diep adem. ‘Zo kleine driftkop, heb je zin in wat te eten of moeten we eerst ons gesprekje maar gaan houden?’ vroeg hij.

‘Ik zou heel graag een kop thee willen. Ik denk niet dat ik op dit moment een hap door mijn keel kan krijgen’, antwoordde ze.

‘OK. Dan gaan we thee voor mijn vrouw maken’, zei Tom terwijl hij Katy op haar benen hielp. Toen ze samen naar de keuken liepen, gaf Tom haar een tik op haar billen.

‘Oh, Schatje! Niet doen alsjeblieft!’, klaagde Katy.

‘Wen er maar aan Katy. Het zal een tijdje lang deel uitmaken van je dagelijkse routine, en ik wil geen klachten horen. Ik weet niet zeker of je begrijpt hoe boos ik momenteel op je ben. Aan de andere kant, tegen de tijd dat ons gesprek van vandaag erop zit, zul je dat wel zijn. Daar zal ik hoogstpersoonlijk voor zorgen!’

Tom deed water in de waterkoker terwijl Katy een beker pakte. Ze stond op het punt om aan Tom te vragen of hij ook wilde toen ze zag hoe hij een biertje uit de koelkast pakte.

‘Heb je vandaag gegeten en je medicijnen ingenomen?’ vroeg Tom aan Katy.

Geschrokken van de woorden van haar man, keek ze op en zag hoe Tom op haar afkwam. ‘We hebben samen ontbeten, weet je dat niet meer?’ antwoordde ze met trillende stem.

‘En je medicijnen, Katy, Heb je die ook ingenomen?’ vroeg hij met kalme maar strenge stem.

‘Nee, die heb ik niet ingenomen’ antwoordde ze terwijl Tom een paar flinke slokken van zijn bier nam. Katy deed haar ogen dicht en gaf aan zichzelf toe, ‘Hij weet het al. Hij weet het’.

‘Ga ze halen’, zei Tom en zette zijn bier op het aanrecht. Katy ging niet tegen Tom in en verliet spoorslags de keuken. Ze had nooit zo lang moeten wachten alvorens haar echtgenoot te vertellen wat er aan de hand was. Toen ze de pillen uit de flacon haalde hoorde ze Tom roepen, ‘Neem dat flesje mee hier naartoe, Katy!’.

De moed zonk haar in de schoenen. ‘Hij weet het. Op de één of andere manier is hij het te weten gekomen’. Katy twijfelde tussen ervandoor te gaan en zich te verstoppen of haar lot onder ogen te zien. Er verscheen een flauwe glimlach op haar gezicht. Eigenlijk had ze helemaal geen keus. Ze was er nog nooit vandoor gegaan. Nu zou ze dat ook niet doen. ‘Tijd om je lot onder ogen te zien’, zei ze tegen zichzelf. Ze liep terug naar de keuken.

Toen ze hem het potje medicijnen gaf, keek ze hem recht in de ogen. ‘Schatje’, zei ze, ‘Ik…’

‘Nee Katy! Niet nu. Ik wil geen woord horen. Ik wil er niets over horen. Ik wil dat je hier komt en daar gaat zitten. Eet je broodje en drink je thee op’, zei hij terwijl hij het potje met medicijnen in het borstzakje van zijn overhemd liet glijden ondertussen naar de tafel wijzend. Katy draaide zich om. Toen ze aarzelde pakte Tom haar bij haar schouder en liet zijn hand een paar keer hard op haar billen neerdalen. ‘Nu Katy! Niet morgen!’, zei hij.

Katy zat in een ommezien op de stoel. Haar bips stond weer in brand. Ze at haar broodje en schaamde zich omdat ze haar echtgenoot in onwetendheid gelaten had. Ze wist dat ze daarvoor gestraft zou worden. Op de één of andere manier zou ze die wel weten te doorstaan. Ze wist dat ze er niet gemakkelijk vanaf zou komen. Haar lot lag in zijn handen. Hopelijk, was ze in staat om het zonder al teveel poespas te ondergaan. Katy deed haar best om haar broodje en thee in stilte te nuttigen. Dat viel niet mee. Tranen brandden achter haar ogen. Ze deed haar best niets van het broodje over te laten. Langzaam at ze verder.

Katy had haar man zelden zo boos gezien. Tom was zichtbaar aangedaan. Terwijl ze aan tafel zat en haar broodje at en haar thee dronk, wilde Katy het liefst naar Tom toe rennen om hem te vragen haar stevig beet te houden en haar te vergeven. Maar dat durfde ze niet. Tom kookte. Hij moest even met rust gelaten worden. Tegelijkertijd had hij het nodig dat ze onder handbereik zou zijn. Dat was hij zo gewend. Op dit moment was hij het die bepaalde. Ze keek wel uit om nu de grenzen te overschrijden.

Tom stond bij het aanrecht. Katy zag hoe hij af en toe heel diep doorademde. Alleen zijn borst bewoog. Verder niets. Hij staarde naar buiten.

‘Wat ben je eigenlijk een knappe man’, dacht Katy bij zichzelf. ‘Ik hoop dat ik weer heel snel de vrouw voor je kan zijn die je verdiend. Ik houd zoveel van je. Alsjeblieft….wil je me het vergeven?’ Haar gedachten en smeekbedes gingen verder, terwijl de stilte tussen hen beiden steeds drukkender werd.

Uiteindelijk doorbrak Tom bijna fluisterend de stilte. ‘Katy!’

‘Ja, liefje!’ antwoordde Katy terwijl ze naar hem toeliep. ‘Wat is er Tom?, vroeg ze.

Tom draaide zich naar zijn vrouw toe toen ze haar bord en beker op het aanrecht zette, drukte haar stevig in zijn armen en fluisterde, ‘Katy, ben je je ervan bewust dat ik heel veel van je houd, dat ik je heel erg nodig heb en hoeveel je voor mij betekent?’ Hij hield haar stevig beet. De armen van Katy waren ook om Tom gesloten. Ze wist dat als ze zou proberen iets te zeggen de tranen zouden beginnen te vloeien. Ze leek wel een waterkraan. Nooit eerder was zo huilerig geweest.

Toen Tom Katy los liet uit de omhelzing, zei hij nog steeds niets. In plaats daarvan pakte hij haar bij de hand. Samen liepen ze naar de woonkamer. Tom haalde het flesje pillen uit zijn borstzak en zette het op de salontafel. Al snel lagen ze samen op de bank. Hun borst tegen elkaar. Katy had een deken om haar onderlichaam heengeslagen. Geen van beiden zei een woord. Katy lag met haar hoofd op zijn borst en liet haar hand op zijn schouder rusten. Tom zijn rechterhand maakte wrijvende bewegingen over haar rug. Met zijn andere hand reikte hij naar haar hoofd, dat hij stevig tegen zich aandrukte terwijl hij haar stevig over haar rug bleef wrijven.

Er klonk muziek uit de installatie. Ze kenden alle nummers. Tranen liepen over de wangen van Katy en drupten op zijn overhemd. Ze was zich er niet van bewust, maar ook bij Tom verschenen de tranen. Ze bleven elkaar omhelzen tot ze beiden in een diepe slaap gevallen waren. Na een uur werd Tom wakker. Hij gaf Katy een kus op haar voorhoofd.

‘Ben je wakker?’, vroeg hij, terwijl hij naar haar gezicht keek.

Ze opende haar ogen en keek met een glimlach op naar haar echtgenoot en antwoordde, ‘Ja liefje, ik ben wakker’. Ze kusten elkaar.

Toen ze uiteindelijk overeind kwamen, trok Tom haar op zijn schoot. De pijn in zijn borst was minder geworden. Hij wist dat hij zijn vrouw vergeven had, en nu zorg kon dragen voor haar straf. Katy wist ook heel goed wat er aan zat te komen toen haar echtgenoot het gesprek begon met de woorden, ‘Kun je je herinneren wat vlak voor we trouwden mijn drie basisregels waren, jongedame?’

Katy antwoordde, ‘Ja Tom’.

Hij keek haar in de ogen en zei, ‘Help me even herinneren, wil je? Over welke drie regels hebben we het precies? Ik wil even goed weten dat we op dezelfde golflengte zitten!’

‘De drie regels betreffen gezondheid, veiligheid en respect’, antwoordde ze.

‘Heel goed, liefje’, luidde zijn antwoord.

Inwendig kromp Katy ineen. Ze wist dat dit niet goed was. Iedere keer dat haar echtgenoot het had over ‘jongedame’, stond haar wat te wachten. Ze was de klos en dat besefte ze zich maar al te goed.

Tom begon met de opsomming van overtredingen waar hij van wist. ‘Alleen vandaag al, Katy, heb je twee keer tegen me gelogen. Ik heb je gevraagd of je me niet iets zou moeten vertellen. Je antwoordde dat dit niet het geval was. Ik vroeg je uit de garage weg te blijven. Je beloofde me dat je dat zou doen. Je vond het kennelijk niet nodig om me op de hoogte te stellen van het feit dat je ernstige problemen met je gezondheid hebt. Je kon het respect niet opbrengen mij antwoord op mijn vragen te geven en je beloftes na te komen. Verder heb ik geen idee hoe lang je al wezenlijke informatie voor me achterhoudt. Maar ik zal het allemaal tot op de bodem uitzoeken!’ Hij pakte het gezicht van Katy in zijn handen en liet haar rustig maar beslist weten, ‘Dit zal nooit weer gebeuren! Dat beloof ik je! Gezondheidsproblemen zullen we samen bespreken’.

Katy pakte met beide handen de polsen van Tom beet. Ze deed haar ogen dicht en haalde diep adem. Toen deed ze haar ogen weer open en keek diep in die van Tom, en zei, ‘Het spijt me, liefje. Eerlijk waar. Vergeef me alsjeblieft. Oh, vergeef me alsjeblieft’.

Tom glimlachte flauwtjes. ‘Oh, ik vergeef je, schatje. Ik vergeef je’. Hij gaf haar een kus op het puntje van haar neus. ‘Je billen zullen er echter van lusten! Ga er maar van uit dat je nadat ik met je klaar bent, je nooit meer tegen me zult liegen, nooit meer dingen doet waarvan ik niet wil dat je ze doet en dat je nooit weer informatie voor me achterhoudt. Doe je dat wel, dan beginnen we weer van vooraf aan. Is dat duidelijk?’

Zachtjes, antwoordde Katy, ‘Ja Tom!’

‘Wanneer we klaar zijn met ons gesprek en voordat je vanavond een pak op je blote bips krijgt, wil ik dat je je baas belt en hem laat weten dat je tenminste drie tot vier weken niet op het werk zult zijn. Ik zal je laten weten wanneer je weer aan het werk kunt gaan. Ik wil dat je maandag een afspraak maakt voor ons beiden bij dr. Freek. Tot nader orde ga je nergens naar toe zonder dat ik met je meega. Je ligt ’s avonds niet later dan negen uur op bed. Tot nader order krijg je iedere dag een pak op je billen. Reken daar maar op. En Katy, nog één ding, iedere keer als ik zie hoe die heks aan de overkant haar arme echtgenoot afbekt, zal ik je billen bloot maken voor een flink pak slaag met de borstel’, zei Tom met een brede grijns.

Katy keek verward naar Tom en vroeg, ‘Waarom krijg ik in vredesnaam een pak op mijn billen voor wat Kim  Martin aandoet?’

‘Ik wil er zeker van zijn dat jij je nooit zoals haar gaat gedragen. Snap je?’. De gezichtsuitdrukking van Katy was onbetaalbaar. Tom glimlachte.

Tom pakte het potje medicijnen van de tafel en keek Katy met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘En nu wil ik dat je me alles vertelt over het disfunctioneren van je nieren, jongedame. Ik wil dat je me alles vertelt, Katy. En ik bedoel alles. Je zult erge spijt krijgen als je het nogmaals presteert informatie voor me achter te houden’, zei hij terwijl hij haar ernstig aankeek. Tom trok Katy stevig tegen zich aan en luisterde zorgvuldig naar haar verhaal en haar antwoorden op zijn talrijke vragen. Toen Katy uitvertelt was, slaakte Tom een paar diepe zuchten.

Toen was het tijd om de baas van Katy te bellen. Toen dat geregeld was belde Tom zijn eigen baas en regelde dat hij de volgende week vrij zou hebben. Katy was geschokt. Ze had haar echtgenoot nog nooit zo streng gezien, zo serieus en zo vastbesloten. Ze begreep het wel als ze de zaken vanuit zijn oogpunt bekeek. Ze beloofde niet alleen aan Tom dat ze dit nooit weer zo zou doen, ze beloofde zichzelf hetzelfde.

‘En nu kom je over de knie liggen, jongedame! Nu!’, zei Tom toen hij de telefoon had neergelegd. En toen begon het eerste pak slaag van de vele die Katy nog te wachten stonden. Iedere keer als hij haar over de knie legde sloeg hij een minuut of vijf of tien hard op haar billen. Haar bips was constant erg gevoelig. De periode van iedere dag een pak slaag hield tenminste een maand aan. De eerste week was het ergst. Katy kreeg iedere dag wel zes keer op haar billen. De tweede week was Tom weer aan het werk. Daar was Katy blij om. Het gaf haar de gelegenheid te herstellen. Zelf bleef ze zes weken thuis van het werk, en begon daarna eerst weer parttime te werken.

Zelfs dr. Freek begon erover toen ze op hun afspraak kwamen. ‘Katy, je zou een pak op je billen moeten hebben!” Tom verzekerde dat ze dat al gehad had en dat hij ervoor zou zorgen dat ze het weer kreeg als het nodig zou zijn. Hij vroeg dr. Freek zelfs dat mocht Katy zich niet aan de voorschriften houden, hij daarvan op de hoogte gesteld werd. Hij was ervan overtuigd dat hij dit onmiddellijk kon bijsturen.

Katy schaamde zich toen de mannen zo over haar spraken alsof ze er niet bij was. Ze volgde de instructies van de dokter nauwgezet op en herstelde langzaam maar zeker, mede dankzij de staat van haar arme billen. Tom was er niet zeker van of hij haar bips ooit de gelegenheid zou geven volledig te herstellen. Hij begon het ritueel zelfs te waarderen om zijn vrouw over de knie te leggen en haar billen donkerrood te kleuren.

Tegen het eind van de maand, leek alles weer normaal te worden. Er ging zelfs wel een dag voorbij zonder dat Katy op haar billen kreeg. Het duurde aan de andere kant nooit lang. Katy twijfelde eraan of Tom niet heel erg was gaan hechten aan de billenkoek. Het leek zijn favoriete tijdverdrijf geworden te zijn. Soms lag Katy weer over de knie voor een pak op haar blote bips zonder dat ze met haar ogen had kunnen knipperen. Zelfs haar geliefde buurvrouw Kim deed af en toe een duit in het zakje door iets stoms uit te halen. Katy zwaaide dan zonder pardon over de knie. Tom gebruikte de borstel voor de billenkoek voor Kim.

Hoe dan ook, het eindresultaat was altijd hetzelfde. Katy kreeg altijd een erg rode en erg zere bips. Ze probeerde niet te klagen. Ze hield veel van Tom. Als hij het nodig had haar een pak op haar billen te geven, dan had zij een pak op haar billen nodig.

Katy loog nooit weer tegen haar echtgenoot. Ze vergat de drie basisregels ook nooit weer. Want wanneer ze dat deed, dan was het eerste wat Tom zei, ‘Ik ga je eerst een ongenadig pak op je blote billen geven. Daarna bespreken we wat er precies aan de hand is en bekijken we of er nog meer straf nodig is’.

En zo zag een dag uit het leven van Tom en Katy, gewoon een alledaags stel uit het dorp, eruit.