Door Fioontje

‘Schat, begrijp het nou. Ik zeg het alleen maar omdat ik van je hou.’

Kwaad smijt Lyka haar boek op de grond. ‘Leugenaar! Als je van mij houdt laat je me gaan!’ Met grote stappen beent ze naar de voordeur en resoluut smijt ze deze achter zich dicht.

Die zal zo wel tot bedaren komen, denkt Lucas.

Daar zit hij goed fout. De ruzie vond rond etenstijd plaats en rond middernacht is ze nog niet thuis. Als Lucas haar belt, krijgt hij direct voicemail. Uit zijn groeiende bezorgdheid belt hij alle familieleden, vrienden en kennissen, maar tevergeefs. Lucas zit gespannen in de woonkamer. ‘Ik hoop maar dat er niks gebeurd is. Ze krijgt in ieder geval de les van haar leven!’

Als laatste mogelijkheid besluit Lucas rond te gaan rijden, in de hoop haar te vinden. Het dorp waar ze in wonen is niet zo groot, dus hij is al snel uitgekeken. Moedeloos rijdt hij terug naar huis.

Als hij de woonkamer binnen gaat ziet hij dat er is ingesproken op de huistelefoon.

Hoopvol luistert hij naar het bericht. ‘Nou je neemt niet op. Waarschijnlijk slaap je. Het doet je blijkbaar niks dat ik weg ben. Ik merk wel weer hoeveel je om mij geeft. Ik zie wel wanneer ik weer thuis kom.’

Machteloos drukt hij de telefoon uit. Hij kan wel horen dat ze dronken, of in ieder geval behoorlijk aangeschoten, was toen ze het insprak. Hij besluit haar te bellen. Haar telefoon staat uit dus spreekt ook hij een boodschap in.

‘Lieverd kom alsjeblieft thuis, ik heb net naar je gezocht, daarom nam ik niet op. Ik kan niet slapen, ik ben veel te bezorgd. Kom naar huis lieverd van me, dan praten we erover.’

‘Praten?’ dacht hij bij zichzelf. ‘Ik zal haar geven wat ik al veel eerder had moeten doen. Daarna gaan we wel praten.’

Niet veel later hoort hij de voordeur open gaan. Meteen snelt hij naar de gang. ‘Oh schat wat ben ik blij dat je weer thuis bent!’

Bedremmeld en een beetje onwennig geeft ze hem een kus. ‘Heb je echt naar me gezocht?’

‘Ik was zo ongerust, ik kon niet meer thuis blijven zitten.’

‘Wil je nu praten?’

Lucas schudt zijn hoofd. ‘Je bent dronken, moe en overstuur. Jij moet maar eerst even goed slapen, dan zien we morgen wel verder.’

Met tranen in haar ogen keek ze hem aan. ‘Ga je niet mee?’

‘Nee nog niet. Ik wil eerst het één en ander overdenken. Ik kom later wel bij je liggen.’

Zachtjes snikkend loopt ze naar boven.

Lucas zet een kopje thee voor zichzelf en denkt na over de te ondernemen stappen. Zal ik er goed aan doen? Zal ze het accepteren?

Voorzichtig nipt Lucas van zijn thee.  Zijn hoofd is helemaal leeg. Hij denkt nergens meer aan. Hij is voornamelijk opgelucht dat ze weer veilig thuis is. Nou ja, helemaal veilig? Haar billen wat minder.

Als hij zijn thee op heeft gaat ook hij naar boven. Lyka ligt te slapen. Haar make-up is uitgelopen en ze ziet er niet goed uit. Hij stopt haar even goed in en gaat vervolgens naast haar liggen. Hij wordt overvallen door de vermoeidheid en valt snel in slaap.

Als Lyka wakker wordt, ligt Lucas niet meer naast haar. Ze kijkt op de wekker, het is al half twee! Verschrikt loopt ze naar beneden. Daar is Lucas ook niet. Er ligt een briefje op tafel.

Ik ben even naar de supermarkt, ga jij maar even douchen. Ontbijtje/lunch staat in de koelkast.

Nieuwsgierig opent ze de koelkast. Daar liggen twee pistoletjes gezond op haar te wachten. Gulzig werkt ze deze naar binnen. Even kijkt ze naar de foto van hun samen die op de kast staat. Er komen tranen op. ‘Dit had nooit zo moeten gaan.’

De tranen vloeien veelvuldig en ze voelt zich ellendig. Ze reageert niet als ze de voordeur open hoort gaan. Lucas hoort haar huilen en slaakt een diepe zucht. Nu is de confrontatie wel heel dichtbij. Zachtjes zet hij de boodschappentassen neer en gaat naast haar zitten. Hij laat haar even bedaren. Teder streelt hij haar gezicht. Vanuit haar ooghoeken peilt ze zijn humeur. Voorzichtig leunt ze tegen hem aan en tot haar opluchting slaat hij een arm om haar heen.  Nu komen pas echt alle emoties eruit. Gefrustreerd slaat ze met haar vuist op de tafel. ‘Rustig maar meisje, het komt goed. Huil maar even, dat is goed.’

Als Lyka wat rustiger wordt, besluit Lucas dat het tijd wordt om haar in te lichten over zijn plannen.

‘Lyka meisje, je hebt mij echt heel erg laten schrikken en je hebt me ook heel erg boos gemaakt.’

Beschaamd staart ze naar de vloer. ‘Het spijt me schat.’

‘Ik wil niet dat het weer gebeurd Lyka, je weet dat ik het beste met je voor hebt. Je weet waarom ik niet wil dat jij alleen met Floor naar dat festival gaat, je weet dat ik dat alleen maar zeg uit bezorgdheid.’

‘Het zal niet weer gebeuren.’

Ze schrikt als ze in zijn ogen kijkt. Deze staan donker en teleurgesteld.

‘Lyka, ik vind dat je een pak voor je billen hebt verdient.’

Met grote ogen staart ze hem aan. ‘ Wat? Ik ben toch geen kind meer! Dat deed mijn vader vroeger, dat kan jij toch niet doen?’

‘Ga jij maar even douchen Lyka, laat het op je inwerken en denk er even goed over na. Hoe dan ook Lyka, ik doe het echt. Vandaag nog.’

Kwaad stampt ze naar boven. Lucas hoopt dat ze er goed over nadenkt.

Lyka weet van zijn interesse in huiselijke discipline. Diezelfde week had ze in de internetgeschiedenis een site zien staan die Lucas had bezocht. Met grote ogen heeft ze hier en daar wat gelezen. Het had haar geprikkeld, maar ook afgeschrikt. Vroeger had ze vaak, naar haar mening te vaak, over de knie gelegen bij haar vader. En nu? Nu wilde haar geliefde haar een zelfde behandeling geven als haar vader haar vroeger gaf.

Lyka staat gespannen onder de douche. Dit kan ze toch niet accepteren? Haar gedachten gaan alle kanten uit. Is het wel hetzelfde als wat papa deed? Lucas houdt echt van mij.

Het verwart haar. Ze draait de douche uit en droogt zich af. Voorzichtig gaat ze op de badrand zitten. Ze weet niet hoe ze het hebben moet. Enerzijds klinkt het logisch, anderzijds raakt ze er wanhopig van en wil ze niets liever dan heel hard wegrennen. Er gaat een flinke tijd overheen alvorens ze zich aankleedt. Nog een tikkeltje verward, loopt ze naar beneden.

Als ze Lucas ziet, komen de tranen weer op. Hij is in slaap gevallen.

‘De arme schat, hij is helemaal uitgeput. Door mij.’

Zachtjes sluit ze de deur en pakt vervolgens zijn laptop. Met trillende vingers probeert ze de site op te sporen die ze laatst ook had gevonden. Al snel heeft ze het gevonden en begint ze te lezen.

Hoe meer ze leest, hoe meer begrip ze krijgt voor Lucas’ gedachten.

Wat ze leest komt niet eens in de buurt bij de ervaringen die ze met haar vader heeft.

Ook groeit er een bepaald verlangen in haar. Ze voelt dat dit misschien de oplossing kan zijn voor vele moeilijkheden die ze tegenkomt en waarover ze niet goed weet te praten. Meestal uit ze dat door middel van ruzie.

Lyka opent Word en begint resoluut te typen.

Lieve Lucas,

Allereerst wil ik je vertellen dat ik heel veel van je hou en dat ik erg veel spijt heb van wat ik heb gedaan.

Lieverd ik heb net op die site gekeken over HD. Eerst vond ik het lastig, want ik associeerde het met de straffen van mijn vader. Al snel merkte ik dat ik daar fout zat. Jij doet het uit liefde, niet uit macht.

Ik heb hierdoor ook iets over mijzelf ontdekt. Eigenlijk durf ik het niet te vertellen, dat durf ik al tijden niet, daarom schrijf ik het voor je op.

Ik heb soms het gevoel dat ik mezelf opslok in negatieve gedachtes. Daar kom ik dan niet meer uit en dat wordt dan steeds erger. Het frustreert me dat ik het je niet kan duidelijk maken dat het even niet gaat en dat ik bang word van mijzelf. Daarom maak ik zoveel ruzie met je lieverd.

Jij bent altijd zo goed voor mij, dus dat verdien je niet. Ik denk dat deze vorm van een relatie kan bijdragen aan een verbetering in onze relatie. Misschien dat ik op deze manier van mijn rare gevoel afkom. Zo zal ik je niet meer uit kunnen lokken tot ruzie maken.

Lieve Lucas ik wil me jou meegaan op deze ontdekkingsreis en ik wil accepteren dat jij de touwtjes in handen neemt.

Ik ga nu even de buitenlucht in, even mijn gedachten ordenen. Straks kom ik thuis en dan zal ik, hoe moeilijk ik het ook vind, mijn straf in ontvangst nemen.

Liefs,

Lyka

p.s. Je weet waar mijn dagboek ligt, zou je die willen lezen? Dan begrijp je misschien wat meer van mijn gedachtes.

Met een diepe zucht slaat ze het bestand op en maakt zich daarna snel uit de voeten.

Lucas wordt wakker als hij de auto weg hoort rijden en verschrikt springt hij op.

In eerste instantie denkt hij dat ze niet meer terugkomt, maar dan ziet hij zijn laptop op tafel staan. Hij neemt plaats aan tafel en ziet meteen de site. In de taakbalk staat het wordbestand. Met een glimlach klikt hij deze aan. Aandachtig leest hij de brief.

Hij is blij, dol blij, maar ook bezorgd. Hij wist niet dat ze zich soms zo slecht voelde.

Vertwijfeld pakt hij haar dagboek erbij. Een machteloos gevoel omslaat zijn hart. De meest vreselijke gedachtes over zichzelf en over het leven heeft ze in haar dagboek geschreven. Elke pagina eindigt ze met ‘Lucas verdient een veel betere vriendin dan ik.’

Op het moment weet hij niet goed wat hij moet doen. Sinds hij Lyka kent, is hij gelukkiger dan ooit.

Hij is zo verdiept in haar dagboek, dat hij niet merkt dat ze thuiskomt.

‘Lucas?’

Verschrikt veert hij op. ‘Lyka toch, kom eens hier.’

Een tikkeltje geëmotioneerd geeft hij haar en dikke knuffel. Hij houdt haar stevig vast en fluistert in haar oor, dat hij van haar houdt en dat hij gelukkig is met haar.

Er is schaamte in haar ogen af te lezen.

‘Ik ben geschrokken lieverd, erg geschrokken. Wat jij schrijft over jezelf, dat is zorgwekkend.’

Lyka plukt zenuwachtig aan haar blouse. Liefdevol pakt hij haar hand beet en leidt haar naar de bank.

‘Lieverd, je bent lief, zorgzaam, vrolijk, gezellig, mooi, maar het belangrijkste, je bent het belangrijkste in mijn leven. Je schrijft dat ik een betere vriendin verdien, maar ik heb al de beste vriendin die er is. Waarom denk je dat ik een betere vriendin verdien?’

De tranen lopen bij Lyka over haar wangen.

‘Ik ben altijd zo gestrest en dan wordt ik kribbig en dat moet jij altijd ontgelden. Ik ben niet zo’n ster in het huishouden en ik ben ’s avonds vaak moe waardoor ik jou niet alle aandacht kan geven die je verdient. En door al die gedachtes over mijzelf kan ik niet altijd vrolijk zijn naar jou toe.’

Troostend slaat hij een arm om haar heen. ‘Meisje, meisje, meisje toch. Hoe kan ik die verkeerde, zeer verkeerde, gedachtes bij je weghalen? Je bent het mooiste wat me ooit is overkomen.’

Lyka barst in een hartverscheurend gesnik uit. Het gaat Lucas aan het hart.

Hij streelt haar, kust haar, knuffelt haar, om haar een beetje rustig te krijgen.

‘Lieve, lieve Lyka, we moeten echt wat aan die gedachtes van jou doen. Ik denk dat je een beste keuze hebt gemaakt door mij de leidende hand te laten voeren.’

‘Ik vind het zo eng.’

‘Geeft niet. We doe het samen. Ik ben er om je te beschermen, dat weet je toch?’

Zachtjes knikt ze.

‘Goed ga jij maar eerst even in bad, dan beginnen we daarna aan alles wat er nog in de weg staat, goed?’

Dankbaar omhelst ze hem en gaat vervolgens naar de badkamer.

Beneden kijkt Lucas bedenkelijk naar buiten. Hij maakt zich erg zorgen over Lyka. Hij wist wel dat haar zelfvertrouwen niet zo hoog was, maar dat ze zo slecht over zichzelf kon denken, had hij nooit gedacht.

Na een uurtje hoort hij Lyka op de trap. Een beetje verlegen komt ze naast hem zitten.

‘Lucas, het spijt me dat ik me gisteravond zo heb laten gaan en dat ik je zo ongerust heb gemaakt. Wil je me niet langer laten wachten alsjeblieft.’

‘Goed meisje. Bedenk wel, dat ik je nu zal straffen voor je misstap van gisteravond en dat we vanavond nog even aan de slag gaan met jouw gedachtegang.’

‘Ja schat’

Hij geeft haar nog een liefdevolle kus voordat hij haar streng en resoluut over de knie trekt.

Lucas trekt haar joggingbroek en slipje moeiteloos naar beneden. Er ontsnapt haar een diepe zucht.

Even aait hij haar over haar billen. Hij voelt haar ontspannen. ‘Omdat ik van je hou lieverd.’

De eerste klap overweldigt haar. Zo had ze het niet verwacht. ‘Waar ben ik aan begonnen?’ Denkt ze.

Lucas laat er geen gras over groeien. Hij heeft besloten om in een flink tempo haar billen goed af te straffen. Wanhopig probeert Lyka uit zijn greep weg te komen, maar dat verstevigt zijn greep alleen maar.

‘Waarom ben je weggelopen Lyka?’

‘Ik wilde zo graag met Floor naar het festival.’

Lucas slaat een beetje harder. ‘ En waarom wil ik niet dat jij daar alleen met Floor heen gaat?’

‘Omdat ik geen maat weet te, AU, houden met alcohol.’

Weer voert hij de intensiteit wat op. ‘Ik weet hoe je dan bent Lyka en ik wil je niet kwijt. Daarom mag jij niet met Floor mee. Ik bepaal dat, omdat ik van je hou. Heb je dat begrepen?’

‘Ja schat echt waar, alsjeblieft het is genoeg zo.’

Lucas schudt zijn hoofd. Nu slaat hij iets sneller achter elkaar. ‘Mooi dat je het begrepen hebt, dan wil ik dus NOOIT meer een herhaling van gisteravond.’

Zijn klappen zijn snel en hard. Wanhopig probeert ze de klappen de ontwijken. Haar ademhaling is snel en ongecontroleerd. Lucas wil dat punt bereiken, dat punt van overgave.

Hij hoeft niet lang meer door te gaan. Na een paar minuten voelt hij haar verzet afnemen. Hij voelt hoe haar lichaam zich overgeeft aan de pijn. Nog de laatste tien, harde klappen en dan is het voorbij.

Haar snikken raken hem. Liefdevol streelt hij haar over haar rug en billen. Langzaam wordt haar gesnik minder en dan helpt hij haar overeind. Even kijkt hij haar in haar betraande ogen aan, knikt geruststellend en neemt haar dan in zijn armen. Daar geeft ze zich over aan een nieuwe huilbui.

Dit is de start van hun nieuwe leven.

En Lyka’s probleem? Daar wordt mee afgerekend in een volgend verhaal.

Wordt vervolgd.