‘Kan ik er op de een of andere manier voor zorgen dat je je wat beter voelt?’ Philip zat tegenover Kitty en gaf haar een hete beker thee.

‘Ik weet het niet’, zei ze. ‘Het scheelt al een stuk dat de camera er vandaag niet meer is. Ik kon er niet langer tegen dat die lens de hele tijd op me gericht was’.

Ze nam een slok van haar thee en keek uit het raam, ‘Ik had gedacht dat het allemaal heel anders zou zijn’, zei ze. ‘Ik had verwacht dat deze ervaring me een heel andere kijk op mijn relatie zou geven. Maar nadat Britt vanmiddag gezegd heeft dat Gerben haar ons appeltje voor de dorst gegeven heeft om te gaan winkelen, vraag ik me af of ik wel weet wie hij echt is’.

Philip keek over de rand van zijn beker naar haar. ‘Heb je er wel eens aan gedacht, Kitty, dat Britt wel eens niet de waarheid gesproken kan hebben? Mijn vrouw – hoe zal ik het zeggen – is iemand die het niet zo nauw neemt. Ze kan erg kattig en haatdragend zijn. Je moet niet uitsluiten dat ze die dingen gezegd heeft om je pijn te doen’.

‘Maar hoe is ze dan aan dat geld gekomen? Ze zal het niet gestolen hebben!’

Philip zuchtte en zette zijn beker thee neer. ‘Daar zou ik maar niet zo zeker van zijn’.

Kitty sperde haar ogen geschokt open. ‘Zou ze echt in staat zijn om zulke dingen te doen?’

‘Ik sluit het zeker niet uit’. Er klonk opeens verdriet in de stem van Philip door. ‘Het doet me pijn dit te moeten zeggen, maar ik ben niet met een erg aardig persoon getrouwd. Maar, God sta me bij, ik hou van haar, omdat ik er van overtuigd ben dat er in die blanke holster zich een blanke pit bevindt. Wist ik maar wat ik moet doen. Wist ik maar hoe ik kan zorgen dat ze een beetje lijkt op…’ Hij wachtte even en keek de andere kant op. ‘jou. Die Gerben van jou is een geluksvogel’.

Kitty glimlachte en leunde achterover. ‘Dank je Philip. Het is heel lief van je dat je dat zegt, maar ik was vroeger ook heel anders. Toen Gerben en ik elkaar ontmoetten kon ik ook erg koppig zijn. Ik had ook zo mijn slechte kantjes. Maar die heeft hij netjes glad geslepen’.

‘Hoe heeft hij dat gedaan?”, vroeg Philip. ‘Vertel het me, alsjeblieft. Misschien kan ik die manier ook wel gebruiken om te zorgen dat Britt zich beter gaat gedragen’.

‘Ik weet niet of je dat wel allemaal wilt horen’, zei ze.

‘Probeer het eens’, drong hij aan.

‘Goed dan’, zei ze en zette haar beker naast de zijne. ‘Ik zal volstrekt eerlijk tegen je zijn, Philip en je moet zelf maar beoordelen of je er iets mee kunt. Gerben hanteert billenkoek’.

‘Billenkoek?’ Philip herhaalde het woord alsof hij het verkeerd verstaan had. ‘Hij geeft billenkoek? Aan jou?’

‘Ja’, zei ze. ‘Het is al heel vroeg in onze relatie begonnen, nog voordat we besloten te trouwen. De allereerste keer was vanwege roken. We waren het er over eens dat ik daarmee op zou moeten houden. Hij heeft me vervolgens betrapt toen ik na mijn werk een sigaretje stond te roken. Hij heeft me toen zo’n pak slaag gegeven dat ik van mijn leven nooit weer een Marlboro wou zien’.

‘Jezus, je maakt een grapje’.

‘Nee, ik maak geen grapjes’, ging ze verder. ‘En jaren later ben ik er achter gekomen dat ik die dag een sigaret opgestoken heb omdat ik wilde dat hij me zou betrappen. Ik wilde zien wat hij zou doen als ik me niet aan de afspraken zou houden’.

‘Maar waarom?’

Ze haalde haar schouders op. ‘Om hem uit te proberen. Om te kijken of hij sterk genoeg zou zijn om de touwtjes in handen te nemen’.

‘Was je daarnaar op zoek? Een leidersfiguur?’

Kitty schudde haar hoofd. ‘Als ik eerlijk moet zijn was ik me daar helemaal niet van bewust. Ik wist vaag wel dat ik iets in een man zocht, maar ik wist niet dat dit iets anders was dan mijn vriendinnen en de media me voorhielden. Ik had het idee dat er… meer moest zijn. Pas toen Gerben me voor het eerst een pak op mijn billen had gegeven, wist ik hoe dat ‘iets’ eruit zag. Hij hield genoeg van me om me tegen misstappen te behoeden. Hij hield genoeg van me om me te beletten dingen te doen die slecht zouden zijn voor mijn gezondheid of die me ongelukkig zouden maken’.

‘Legt hij je nog steeds over de knie?’, vroeg Philip.

‘Ja’, zei Kitty. ‘Niet zo heel vaak, want dat heb ik niet nodig. Het is vreemd genoeg een van de redenen om aan dit programma mee te doen. Gerben is af en toe zo streng dat ik wel eens een weekje door wilde brengen met een man die dat niet was. Gewoon om er zeker van te zijn, dat ik het gene wat ik heb, ook echt wil. En als ik Britt en jou zo bezig zie, dan denk ik dat Gerben precies is wat ik nodig heb’.

‘Maar…’, Philip stopte alsof hij de volgende vraag nog moest bedenken. ‘Maar gehoorzaam je dan alleen maar omdat je bang bent, Kitty? En wat is nu echt gezond?’

‘Zo zit het helemaal niet’, zei ze. ‘Ik gehoorzaam omdat ik zijn krachten respecteer. Een pak slaag doet me die kracht voelen. Het doet pijn, dat is zeker, maar ik ben dankbaar dat hij oog heeft voor mijn belangen en die van onze relatie’.

Philip moest lachen. ‘Weet je wat zo grappig is, Kitty?’

‘Wat?’

‘Ik heb al heel vaak gedacht dat het op zou luchten om Britt eens over de knie te leggen en haar een flink pak op haar blote bips te geven. Ik heb een deel van mijn jeugd in Engeland doorgebracht. Het rietje was daar gemeen goed. Onze oppas gebruikte hem op mijn broers en mij, en geloof me, we hadden er een heilig respect voor. Toen ze ons ging verlaten om met pensioen te gaan, liet ze het rietje bij ons achter. Ik heb hem nog steeds. Hij is nog even soepel en angstaanjagend als vroeger’.

Hij keek Kitty aan en trok zijn wenkbrauw op. ‘Ik vraag me af…’

‘Wat vraag je je af?’

‘Ik vraag me af hoe Britt zou reageren als ze thuis komt en er eindelijk eens wat regels gesteld worden onder dreiging van het rietje’.

‘Wie weet?’ Kitty knipoogde naar hem. ‘Het heeft jou goed gedaan. Wie zegt dat het haar geen goed zal doen?’

‘Ik weet het niet’, zei Philip. ‘Zeggen is een ding, doen iets heel anders. Britt is zo kwetsbaar en ik ben geen kleine jongen. Ik ben gewend rugby te spelen. Wat als ik haar schade toe breng?’

‘Als je voorzichtig bent, dan gebeurd dat helemaal niet’.

‘Ik weet niet of dat wel kan’.

‘Natuurlijk kan dat’, zei Kitty. ‘Gerben is minstens even groot als jij en hij brengt mij ook geen schade toe. Begrijp me niet verkeerd, natuurlijk doet hij me pijn, maar niet anders dan met een zere bips’.

Philip zat er opeens wat ongemakkelijk bij. ‘Ik – zou jij — ik bedoel, zou je me kunnen vertellen hoe Gerben te werk gaat?’

Kitty barstte in lachen uit. ‘Wil je dat ik je een billenkoek les geef?’

Philip keek beschaamd en moest toen zelf ook lachen. ‘Tja, bij gebrek aan een betere term, ja’.

Kitty keek omlaag en beet op haar lip. ‘Eens even kijken’. Ze keek de kamer rond. ‘Ik geloof dat dit wel zou kunnen’. Ze stond op en pakte een kussen van de stoel naast hen. Ze sloeg er een keer op en gooide het vervolgens naar Philip.’Kijk, hier kun je mooi op oefenen’.

Philip hield het kussen voor zich en bestudeerde deze van alle kanten. ‘Ik weet het niet. Het lijkt helemaal niet op de billen van mijn vrouw’.

‘Niet zo kieskeurig’, zei Kitty. ‘Ik probeer je alleen maar te helpen’.

‘Goed dan’, zei Philip. ‘Vertel me dan maar eens hoe ik dit kussen kan temmen zonder het te beschadigen’.

‘Je maakt een grapje zeker’, vroeg Kitty.

‘Ja’, zei hij. ‘ik denk dat ik momenteel met humor mijn onzekerheid prober te overdekken’.

‘Dat begrijp ik wel’, zei ze. ‘Maar als je echt wilt leren hoe je het moet doen, dan moet je goed luisteren. Voordat je op het kussen gaat slaan, wil ik dat je jezelf slaat’.

‘Mezelf slaan?’

‘Ja’, zei Kitty. ‘Op je been. Gerben heeft me eens verteld dat hij op die manier uitgeprobeerd heeft hoe hard hij me kan slaan. Hij wilde precies weten wat voor impact de klappen hadden’.

‘Dat klinkt logisch’, zei Philip en richtte met zijn hand op zijn bovenbeen. ‘Als mijn been dus de bips van Britt is….’ Hij liet zijn hand neerkomen met een gemiddelde snelheid. ‘Hm, dat brandt een beetje. Niet erg, maar als ik dit bij haar zou doen dan zou ze waarschijnlijk gillen als een speenvarken’.

‘Ja, maar laat je vooral niet voor de gek houden’, zei Kitty. ‘Ik had in het begin ook de neiging om het te overdrijven om te zorgen dat Gerben op zou houden. Hij heeft zich echter nooit laten leiden door mijn geluid om te bepalen of ik genoeg gestraft was’.

‘Hoe heeft hij dat dan wel gedaan?’

‘De roodheid’, zei Kitty. ‘Hoe rood mijn billen werden, hing af van de kracht van de klappen. Mensen hebben natuurlijk een verschillende pijngrens en ik heb het idee dat ik meer kan hebben dan de meeste vrouwen, maar als je het idee zou hebben dat Britt je voor het lapje houdt, dan zal de mate van roodheid je een goede indicatie geven’.

‘En als ze zich verzet?’

Kitty gooide het kussen op zijn schoot. ‘Als ze zich verzet, moet je haar stevig vast houden. Houdt haar met je ene arm onder bedwang terwijl je met de andere haar billen bewerkt’.

Philip greep het kussen stevig beet en begon er op te slaan. Maar na een paar tikken gooide hij het kussen aan de kant. ‘Dit is belachelijk’, zei hij.

‘Nou daar denk ik heel anders over…’

‘Nee, ik bedoel niet de billenkoek. Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik ervan overtuigd ben dat je gelijk hebt en dat Britt flink zal opknappen van een stevig pak op haar billen’, zei hij. ‘Nee, het is belachelijk dat ik hier op een kussen aan het slaan ben. Het is net of je leert paardrijden door op een tuinhekje te zitten’.

‘Wat had je dan in gedachten, dat ik mijn billen ter beschikking stel?’

‘Ja’.

‘Wat?’ Ze keek Philip aan en was verrast te zien dat hij het echt meende. ‘Je wilt het geven van billenkoek op mij oefenen?’

‘Waarom niet?’, vroeg hij. ‘Vertrouw je me niet?’

‘Natuurlijk vertrouw ik je wel’, zei ze. ‘Het is alleen dat, tja, er voor mij een soort intimiteit vanuit gaat…’

‘Dus zou je het idee hebben dat je ontrouw aan Gerben bent…’

‘Ik weet niet of het als ontrouw zou voelen, maar wel ongemakkelijk’ zei ze.

‘Misschien moet je het anders bekijken, zoals bij actrices die in een film andere mannen dan hun partner kussen. Zou dat helpen?’

Kitty liet hem weten het misschien wel zou helpen er op die manier tegen aan te kijken. ‘En als ik jou er nu mee kan helpen’, zei ze. ‘Dan denk ik wel…’

‘Tja, ik weet niet of het wel netjes is dat ik bij je over de knie ga. Vind je het erg als ik over de rugleuning van de bank ga liggen? Op die manier is er minder lichamelijk contact’.

‘Ik denk dat dat een goed alternatief is’, antwoordde Philip en hij ging staan. Kitty volgde hem naar de achterkant van de bank.

‘Ok,en wat moet ik nu doen?’, vroeg hij.

‘Het eerste wat je moet doen, is mij duidelijk maken waarom ik een pak op mijn bips ga krijgen’.

‘Eh, ok. Waarom geef ik je een pak slaag?’

Kitty zuchtte. ‘Oh, bedenk maar wat. Denk maar aan iets wat Britt wel eens doet en wat jou doet denken dat ze een pak slaag verdiend heeft. Dan heb ik dat gedaan’.

Philip was even stil.

‘Goed. Ik heb je je maandelijkse toelage gegeven. Je hebt dit opgemaakt en komt bij me voor meer. Ik heb er schoon genoeg van dat je doet alsof het geld me op mijn rug groeit, ook al is dit misschien wel het geval’.

Kitty moest lachen. ‘Weet je Philip, het scheelt al een stuk als je aan het eind van je standje niet een grapje maakt. En de toon moet een stuk strenger, Je klinkt veel te onzeker. Hoe kan ze zich ooit op haar nummer gezet voelen als jij zo onzeker overkomt’.

‘Gesnopen’, zei hij. ‘Ik begrijp wat je bedoeld. Laten we het nog een keer proberen’.

Philip schraapte zijn keel. ‘Ik heb je laten weten dat je het geld goed moest verdelen. En terwijl ik je het geld nog maar twee dagen geleden gegeven heb, kom je nu al weer om nieuwe zeuren, jongedame! Ik verwen je veel te veel. Het wordt tijd dat je die zelfzuchtige, verkwistende houding eens laat varen. Buk je voorover!’

Kitty was onder de indruk en beloonde zijn inspanningen door zich voorover over de leuning te buigen. Ze schrok toen de hand van Philip Michels met een luide klets op haar billen terecht kwam.

‘Auw!’. Ze sprong overeind en begon verwoed over de gloeiende plek te wrijven. ‘Je hebt me geslagen!’

‘Deed ik het goed?’, vroeg hij hoopvol.

‘Dat zou ik wel zeggen’, zei ze.

‘Het was niet te hard, of wel?’, vroeg hij.

‘Nee’, zei ze. ‘Hij zal geen blauwe plek achter laten, maar ik voel het wel branden’.

‘Het spijt me’, zei hij.

‘Je moet je niet verontschuldigen’, zei ze. ‘Biedt nooit je verontschuldigingen aan. Daar staat tegenover dat je ook nooit uit woede moet slaan’.

‘Natuurlijk’, zei Philip. ‘Dat klinkt logisch. Ik wil dat Britt zich gestraft voelt, niet mishandeld’.

‘Precies!’, zei Kitty blij. ‘Zie je wel, je begrijpt het al helemaal’.

‘En nu wat de duur betreft?’, vroeg hij. ‘Als je een stout meisje geweest bent, hoelang geeft Gerben je dan op je billen?’

‘Dat hangt ervan af’, zei ze. ‘Ik denk dat hij in de loop van de tijd zo zijn eigen stijl ontwikkeld heeft. Gerben geeft me over het algemeen een standje en legt me vervolgens over de knie voor een pak op mijn billen. Hij geeft me over het algemeen een hele serie klappen, kort achter elkaar, tussen twee preken in. Hij vraagt me of ik me voortaan zal gedragen. Meestal beloof ik dat natuurlijk in alle toonaarden’.

‘Meestal?’, vroeg Philip. ‘Ik neem aan dat je er van meet af aan al spijt van hebt.’

Kitty beet op haar lip. ‘Tja hoe moet ik dat nu uitleggen, maar soms is dat niet zo. Ik denk dat ik dan het reinigende effect wat een flink pak op mijn bips teweeg kan brengen, wil voelen. Ik denk dat dit niet goed te snappen is, tenzij je een onderdanige vrouw bent, maar een harder en langer pak slaag kan je de emotionele bevrijding opleveren’.

Philips gezicht betrok bij het horen van deze woorden. ‘Hm, maar ik denk niet dat Britt onderdanig is’.

Kitty schudde haar hoofd. ‘Daar zou je je wel eens in kunnen vergissen, Philip. Ik denk dat ze dat best wel eens kan zijn en op zoek is naar een manier om jou te dwingen de touwtjes in handen te nemen. Ze is zichzelf hier niet eens bewust van’.

Philip ging zitten. ‘Maar wat als ik het verkeerd heb, Kitty. Wat als ik dit probeer en ze blijkt helemaal niet zo in elkaar te zitten en ze is hier helemaal niet van gediend?’

Kitty ging naast hem zitten. ‘In dat geval moet je je afvragen of je je leven wel wilt slijten met een vrouw die iedereen als oud vuil behandeld’.

‘Ik denk dat ik dat niet zou kunnen’, zei hij. ‘Hoewel ik zielsveel van haar houdt, denk ik niet dat ik het met haar vol kan houden als ze niet veranderd. Ik hou van haar, maar ik denk dat liefde alleen niet genoeg is. Ik hoop dat je voorstel gaat werken’. Hij pauzeerde even en zuchtte. ‘Ik hoop dat het gaat werken. Het is mijn laatste hoop’.

Kitty schoof naar hem toe en gaf hem een knuffel. ‘Ik hoop niet dat je het erg vindt’, zei ze zachtjes. ‘Ik had het sterke gevoel dat je heel erg een knuffel zou kunnen gebruiken’.

‘Je hebt een opmerkelijke intuïtie’, zei hij en hield haar even stevig vast.

Toen Philip en Kitty elkaar loslieten, keken ze elkaar diep in de ogen. Kitty voelde de wederzijdse aantrekkingskracht. Hun monden bewogen naar elkaar toe. Vlak voordat hun lippen elkaar zouden raken, draaide ze haar gezicht weg.

‘Ik kan maar beter naar bed gaan’, zei ze. ‘Het is een lange dag geweest en we moeten morgen weer wakker zijn als Jan Willem belt’.

Philip ging staan. ‘J-ja. Natuurlijk. Helemaal goed. Ik hoop dat je lekker zult slapen’.

Ze glimlachte en liep naar de slaapkamer. Toen hij haar naam riep, draaide ze zich om, ‘Ja?’, antwoordde ze.

‘Bedankt’, zei hij. ‘Bedankt voor alles’.