Angela kwam de volgende dag vroeg thuis van haar werk, ze wilde er voor Kiria zijn, in het geval zij haar nodig had. Toen ze om een uur thuis kwam, lag Kiria nog steeds op de bank te slapen. Angela liep op haar tenen naar de keuken. Ze kwam net binnen toen de telefoon op het kleine formica tafeltje begon te rinkelen. Ze pakt hem snal op in de hoop dat haar dochter niet wakker geworden was.

‘Is Kiria ook thuis?’ Angela herkende de aangename stem van Ansel de Wit.

‘Ze ligt momenteel te slapen, meneer de Wit’, zei Angela zachtjes. ‘Kan ik een boodschap doorgeven?’

‘Ja, ja haar auto klaar is en dat ik jullie kant op wil komen om haar op t e halen’.

‘In welke garage staat haar auto? Dan zal ik haar daar naartoe brengen zodra ze wakker is’.

‘Spreek ik met mevrouw Martin?’

‘Ja, daar spreekt u mee’.

‘Ik hoop dat u het niet erg vind, dat ik haar op kom halen zoals we afgesproken hebben. Bovendien wil ik u ook graag eens ontmoeten. Als dat tenminste geen probleem is’.

‘Meneer de Wit, ik begrijp niet goed waarom u dat zou willen. U hebt Kiria vannacht ondubbelzinnig duidelijk gemaakt dat het uit was tussen jullie twee. Ik denk dat het maar het best is als jullie elkaar niet meer zien’.

‘Wat? Waar heeft u het over?’

‘Meneer de Wit, Ik heb jullie gesprek vannacht meegeluisterd. Ze heeft u vannacht om vier uur gebeld. Ze heeft toegegeven dat ze tegen u gelogen heeft en u hebt haar gezegd dat ze u nooit weer hoeft te bellen!’

‘Mevrouw Martin, ik heb vannacht om vier uur helemaal geen telefoon gehad. En ik weet ook niet dat Kiria weer gelogen heeft!’

‘Lieve help’, riep Angela luider dan de bedoeling was. ‘Dan moet ze een verkeerd nummer gebeld hebben!’

‘Daar lijkt het wel op. Kan ik haar nu alstublieft aan de lijn krijgen, zodat ik haar een en ander uit kan leggen?’

Angela dacht even na voor ze antwoordde, ‘Nee, ik wil niet dat ze nog een keer zo’n huilbui krijgt’.

‘Mevrouw de Wit, ik kom nu naar jullie toe’.

‘Je zult ons niet kunnen vinden!’, lachte Angela. Ze heeft u vannacht naar het verkeerde huis gebracht, omdat ze zich schaamde voor het armmoedige huisje waar we wonen’.

Na een lange pauze zei Ansel, ‘Ok, waar wonen jullie dan?’

‘Er zijn nog meer leugens’, voegde Angela eraan toe.

‘Ga door, alstublieft’.

‘Ze heeft nog nooit van haar leven gekookt, behalve verbrande tosti’s. En ik was gisteravond helemaal niet thuis en kon dus ook niet gewekt worden. Ze is doodsbang voor slangen en weet ik wat ze allemaal nog meer verteld heeft, meneer de Wit. Ik haar geadviseerd alles op te biechten, en dat heeft ze gedaan, maar helaas is dat tegen een wildvreemde geweest’.

‘Mevrouw Martin, heeft Kiria u over onze relatie verteld?’

‘Ja, ik denk ik alles wel zo’n beetje’.

‘Dan wil ik graag dat u goed naar me luistert. Ik ben stapeldol op uw dochter, leugens of niet, en ik ben niet van plan haar kwijt te raken. Ik kom naar jullie toe, ik zou heel graag zien dat u me verteld waar jullie wonen, anders zal ik het in het telefoonboek op meten zoeken. Ik ben er over twintig minuten. Ik zou graag willen dat u haar wakker maakt en haar zegt dat ze zich aan moet kleden. Dan breng ik haar naar de garage en daarna gaat ze voor me koken, ook al is het patat met frikadellen’.

‘Ja, meneer’, zei Angela zonder erbij na te denken.

‘ik denk dat ik verliefd op haar ben, maar waag het niet haar dat te vertellen’.

‘Ja, meneer’, zei Angela opnieuw. ‘We wonen naast het huis waar u haar vannacht heeft afgezet, is het kleine, blauwe huis, waar de verf afgebladderd was en waar het gras in de voortuin een halve meter hoog staat.

‘Ik hem em, Ik ben er zo’

‘Eh… ik zie ernaar uit om u te ontmoeten, meneer de Wit’, zei Angela en legde de telefoon neer.

Kiria werd wakker toen haar moeder aan haar schouder schudde. ‘Kiria, wakker worden! Je moet je klaar maken, Ansel is onderweg hiernaar toe!’

‘Wat?’ Was haar moeder helemaal gek geworden? ‘Waar heb je het over?’

‘je hebt vannacht het verkeerde nummer gebeld!’ Angela moest lachen en Kiria draaide zich met een ruk om naar de klok op de schoorsteenmantel’.

‘Is het kwart over een?’

‘Ja, Ansel belde net en hij wist niets van een telefoontje vannacht. Je hebt een wildvreemde aan de telefoon gehad!’

Kiria’s hart sloeg een slag over van vreugde. ‘Bedoel ej dat hij het helemaal niet uitgemaakt heeft?’

‘Nee hoor’.

‘En dat hij niets van mijn leugens weet?’

‘Tja… ik moest hem natuurlijk vertellen waar we woonden, dus heb ik hem ook maar ook de andere leugens verteld. Hij liet me vervolgens weten dat ik je wakker moest maken, omdat hij hier over twintig minuten zou zijn. Waarschijnlijk om je een flink pak op je billen te geven’, lachte Angela.

Kiria trok bleek weg. ‘Heeft hij echt gezegd dat hij me een pak op mijn billen gaat geven?’, vroeg ze bezorgd.

‘Nee, niet echt. Maar hij klonk ook niet echt vrolijk toen hij hoorde dat je hem voorgelogen hebt’.

Kiria keek haar moeder verbaasd aan en sprong toen overeind en rende naar de badkamer om een douche te nemen. Onder de douche zong ze het hoogste lied, terwijl ze het warme water over haar lichaam liet stromen. Ze was helemaal blij. Ansel had geen hekel aan haar. Hij wist dat ze gelogen had en toch kwam hij haar kant op! Ze lachte hardop, föhnde haar haar droog en borstelde het uit. Ze deed een joggingbroek en een T-shirt aan. Toen vroeg ze zich af of hij haar een pak op haar bips zou geven. Kon ze beter een rok aandoen? Wat deed je eigenlijk aan als je wist dat je een pak slaag zou krijgen? Ze lachte hardop en pakte haar make-up spulletjes. Maar toen bedacht ze zich dat ze vorige keer dat ze een pak op haar billen kreeg, moest huilen. Als hij haar een pak slaag ging geven, ging haar make-up naar de maan. Uiteindelijk koos ze voor een watervaste mascara, een eyeliner en een beetje rouge. Ze had wellicht de rouge wel achterwege kunnen laten, want ze had al blozende wangen. Ze smeerde wat Aloë Vera op haar arm, die nog steeds zeer deed en blauw begon te worden. Het was maar goed dat ze haar billen niet meer voelde.

Kiria liep de huiskamer in en ging naast haar moeder zitten. Het zou nog een paar minuten duren voor Ansel zou arriveren.

‘Ik wil een sigaret’, zei ze tegen Angela, die haar eentje toegooide. Kiria blies rook in de richting van de open haard en wachtte in gespannen afwachting de komst van Ansel af.

‘Mam, denk je dat hij nog steeds iets met me wil? Hij zag toch niet hier naar toekomen om te zeggen dat het uit is?’

‘Natuurlijk niet’

‘Hoe weet je dat nou?’

‘Omdat hij gezegd heeft dat hij samen met je naar de garage gaat en dat je daarna voor hem moet koken, ook al is het patat met frikadellen’.

‘Oh’, glimlachte Kiria en ze nam een trek van haar sigaret. Ze voelde zich opgelucht dat ze geen leugens meer op hoefde te biechten, maar de gedachte dat hij haar misschien wel een pak op haar blote bips zou geven, maakte haar bloednerveus. Ze keek naar de klok en drukte haar sigaret uit en ging naar de badkamer om haar tanden te poetsen. Op dat moment ging de deurbel. Ze haastte zich naar de voordeur. En daar stind Ansel, zoals beloofd. Hij stapte naar binnen en Kiria deed de deur achter hem dicht. Na een kort moment van stilte, trok hij haar tegen zich aan en op slag was alles weer goed. Ze sloeg haar goede arm om zijn hals en hij pakte haar andere hand en gaf er kus op.

‘Hij snoof. ‘Waarom ruik je naar sigarettenrook?’

‘Oh, ik heb net de asbak schoongemaakt’, begon ze, maar ze bedacht zich. ‘En ik heb net voor je kwam een sigaret gerookt’.

‘Ik wist niet dat je rookte’.

‘Alleen als ik heel gespannen ben. Misschien een keer in de maand’.

‘Maak daar maar een keer in de week van, Ansel’, klonk de stem van Angela uit haar fauteuil. Kiria keek voorzichtig naar haar. Ansel liep de kamer in om Angela een hand te geven.

‘Aangenaam kennis met u te maken, mevrouw Martin’, zei hij. Angela bloosde.

‘Zeg maar gewoon Angela’, antwoordde ze. ‘Ik ben ook blij kennis met jou te maken’.

Ansel ging op de bank zitten en Kiria ging naast hem zitten. Ze spraken een poosje over koetjes en kalfjes.

‘Zo, ik ga maar eens boodschappen doen’, zei Angela. Kiria keek haar geschrokken aan. ‘Veel plezier jullie beiden’, grinnikte ze, pakte haar tasje, deed haar jas aan en liep naar buiten. Kiria zat in gedachten verzonken naast Ansel. Ze vreesde wat komen ging.

Ansel voelde hoe ze hele tijd naast hem zat te trillen. Hij draaide zijn gezicht naar haar toe en pakte haar bij haar handen. ‘Kiria, ik mag je ontzettend graag en ik zal het heus niet uitmaken omdat jij de slechte gewoonte hebt te liegen’.

Kiria bloosde en bestudeerde zijn halsketting.

‘Maar ik heb je een flink pak op je blote bips beloofd als je weer zou liegen. En ik doe altijd wat ik beloofd heb’.

Kiria’s ingewanden begonnen opgewonden te kriebelen, maar haar billen knepen protesterend samen. ‘Ja, Ansel’, mompelde ze. Haar wangen gloeiden. Hij zou het echt gaan doen!

‘Ik ben teleurgesteld dat je me zoveel dingen verteld hebt die niet waar zijn’, ging hij verder.

‘Het spijt me’, zei Kiria en staarde opgelaten naar haar blote voeten. ‘het was niet mijn bedoeling om te liegen, ik wilde alleen niet dat ik me voor je zou schamen, met zaken als…’

Ansel onderbrak haar. ‘Het kan me niet schelen waar je woont, of je kan koken of niet en of je wel of niet ergens bang voor bent’.

‘Echt niet?’, ze keek hem een ogenblikje met een blik van ongeloof aan.

‘Je hoeft je nergens voor te schamen en nergens over te liegen’, ging hij verder. Uit zijn ogen sprak oprechtheid.

‘Echt waar?’, er brak bijna een brede glimlach bij haar door, maar zijn strenge blik hield dit tegen.

‘Denk er niet te lichtvaardig over’, waarschuwde hij. ‘Ik wil wedden dat je nergens spijt van hebt, behalve dat je leugens uitgekomen zijn.

Kiria liet haar blik naar de grond zakken en veranderde van onderwerp. ‘Waarom kan je het niets schelen dat ik niet kan koken en mijn huis een bouwval is?’

‘Omdat ik die dingen niet belangrijk vind. Eerlijkheid is belangrijk en ik denk dat je dat heel goed wist toen je me van alles op de mouw spelde.

‘Op de mouw gespeld? Ik wilde niet…’ Kiria stopte, haar mond viel open van verbazing toen ze zich eindelijk realiseerde wat ze allemaal gedaan had. Ze had hem laten geloven dat ze heel iemand anders was dan ze in werkelijkheid was. ‘Je hebt gelijk. Zo heb ik het nog niet bekeken. Het spijt me echt heel erg, Ansel’. Ze keek hem schuldbewust aan. De aankomende straf was niet ene spelletje en haar leugens niet langer onschuldig.

‘Kok’, zei Ansel. Hij stond op en stak zijn hand naar haar uit.

‘Waar gaan we naar toe?’

‘Ik wil dat dit op je slaapkamer gebeurd, zodat je er iedere avond aan herinnerd wordt wat er gebeurd als je weer tegen me liegt’.

‘Maar… maar ik begrijp het nu wel, Ansel. Ik zal het nooit weer dien, dat beloof ik! Daar is geen pak op mij b-billen voor nodig!’

‘Misschien begreep je niet helemaal waarom ik zo’n hekel aan liegen heb, maar je hebt heel goed begrepen wat er zou gebeuren als je het weer zou doen. Ik heb je daarnet al gezegd, wat ik beloof, dat doe ik ook. Kom, we gaan’, Ansel stak zijn hand weer naar haar uit.

Kiria zette grote ogen op, maar ze pakte zijn hand en stond op. Toen ze door de hal liepen, bedacht ze zich dat ze gelukkig haar bed opgemaakt had en dat ze haar kleren opgeruimd had. Ansel deed zijn jasje uit en ging op het voeteneind van haar bed zitten. Kiria keek hem aan toen hij de mouwen van zijn overhemd begon op te rollen. Zijn krachtige spieren kwamen tevoorschijn. Ze wilde het liefst wegrennen, maar ze stond als aan de grond genageld, gefascineerd ondanks de kriebels. Ze wilde om genade smeken, maar ze besefte zich dat hij toch niet van gedachte zou veranderen. Ze zou eigenlijk blij moeten zijn dat hij dit wilde doen, dat hij haar wilde helpen van haar liegen af te komen.

‘Hier’, zei hij en klopte op zijn bovenbeen.

Kiria deed een stapje achteruit, staarde naar de grond en wrong haar handen zenuwachtig ineen. ‘Ik… ik kan het niet’, zei ze. Haar hart ging als een bezetene tekeer. Ze kon zich er zelf niet toe bewegen.

‘Kiria, je hebt dit zelf met me afgesproken’.

‘Ik weet het. Maar ik ben bang’, zei ze blozend. ‘Kunnen we het voor deze keer niet vergeten? Kunnen we niet gewoon…’

‘Waar ben je bang voor? Je gedrag onder ogen te zien? Boete te doen?’ Zijn zachte, vriendelijke stem, zorgde ervoor dat ze weer een stap naar voren deed.

‘Eh… nee… Ik ben niet bang voor jou. Ik ban bang voor de pijn… Ik ben de nachtmerrie voor iedere tandarts. Ik schud als een blad aan de boom als ik eenmaal in de stoel zit’.

‘En als ik je zeg dat het precies zo zal gaan als toen ik je gisteravond een pak op je billen gaf, ban je dan nog bang?’

Kiria dacht terug aan de vorige avond. Ze kon zich de brandende pijn herinneren en haar tranen die op de motorkap drupten. Maar ook dat Ansel haar nadien getroost had. Nee. Ze schudde haar hoofd. Daar was ze niet bang voor.

‘Deze keer zal het harder zijn. En langer. En op je blote billen. Maar het zal snel voorbij zijn en dan speelt er niets meer tussen ons’.

Kiria wist dat er nu van alles tussen hen speelde. Ze had hem telkens opnieuw misleid en daar moest ze nu voor boeten. Ze wilde een stap naar voren doen, maar ze kreeg het niet voor elkaar. ‘Gister heb je me gedwongen’, zei ze. ‘Doe dat maar weer, ik kan het niet opbrengen’.

‘Nee’. Zijn antwoord klonk beslist.

‘Gister heb ik je geen keus gelaten. Nu is de keus aan jou. Het is jouw beslissing. Ik ga je niet dwingen’. Zijn ogen dwaalden van haar angstige gezichtsuitdrukking naar haar trillende handen en stopten bij haar gekwetste arm. ‘Wat is er met je arm gebeurd?’

‘Ik ben vannacht gevallen toen ik bij de buren vandaan kwam rennen. Ze hadden me bijna betrapt in hun garage’, mompelde ze.

Ansel schudde afkeurend zijn hoofd. ‘Dat is niet zo fraai’.

Kiria keek hem aan. ‘Vind je dat ik niet al genoeg gestraft ben? Het doet echt zeer’, smeekte ze, terwijl ze hem haar arm voorhield.

Ansel schudde zijn hoofd. ‘Je hebt tegen me gelogen. Verschillende keren. En je zult tegen me blijven liegen als we daar niets aan gaan doen’.

Kiria wist dat het nu of nooit was. Ze deed aarzelend een stap in zijn richting en bleef vervolgens even staan. Toen weer een stap en weer even blijven staan. Nog een stap en ze stond naast hem, haar hart klopte in haar keel. Ze wilde er het liefst vandoor gaan, maar ze ging over zijn schoot liggen.

Ansel deed haar joggingbroek naar beneden, gevolgd door haar witte onderbroekje. Ze huiverde toen ze de koele lucht op haar blote huid voelde. Nu kon hij haar blote bips zien, dacht ze. Ze hoopte dat het hem bevallen wat hij zag. Hij wreef even over haar billen. Toen begon hij haar, alsof hij haar niet af wilde schrikken, niet al te hard te slaan, waardoor haar huid langzaam opgewarmd werd. Haar lichaam ontspande toen ze in de gaten kreeg dat het geen pijn deed.

Kiria omklemde haar kussen en bedacht zich dat het bij nader inzien helemaal niet zo erg was. Ze wist eigenlijk niet waarom ze hier zo bang voor geweest was. Er verspreidde zich zelfs een aangename warmte over haar billen en yussen haar benen. Onbewust duwde ze haar billen omhoog om te klappen tegemoet te komen toen de mild brandende sensatie begon toe te nemen.

Ansel bleef doorslaan en de warmte bouwde zich langzaam op, terwijl ze zichzelf over zijn schoot begon te wrijven.

Ze had nog nooit eerder zoiets gevoeld. Het deed niet zeer zoals het pak slaag van gisteravond dat wel deed. Ze schuifelde onrustig met haar benen. Ze wilde meer en was helemaal vergeten hoe ze erbij lag. Ze kreunde en draaide met haar billen.

Maar toen zette hij zijn been over haar onderbenen en trok haar met zijn linkerarm stevig tegen zich aan. Hij begon sneller en harder te slaan.

‘Ansel! Nee, alsjeblieft…’, ze schopte haar benen een eindje omhoog. ‘Het spijt me, echt waar…’. Hij liet zijn hand op haar bovenbenen neerkomen, waardoor ze bijna van zijn schoot sprong. ‘Auw! Niet doen, alsjeblieft! Ik zal nooit meer liegen! Dat beloof ik! Maar hij bleef hard doorslaan, van de bovenkant van haar billen tot halverwege haar bovenbenen.

Kiria vocht als een leeuw om van de ondraaglijke pijn weg te komen. Hoe had ze kunnen denken dat ze dit wel lekker zou vinden? Ze smeekte, maar ze kon niet aan de vurige aanval ontsnappen. De kalme, strenge woorden van Ansel sneden diep door haar ziel. Hij zei haar nooit meer tegen hem te liegen. Ze probeerde zich op zijn woorden te concentreren. Niet snel daarna lag ze in haar kussen te huilen, niet meer in staat om terug te vechten, niet eens om helder na te denken, toen de klappen uiteindelijk ophielden. Ze voelde hoe Ansel zijn hand op haar brandende bips legde. Toen wreef hij zachtjes over haar rug en liet haar weten dat ze het goed gedaan had en dat alles weer goed zou komen. Ze kuchte en droogde haar tranen aan het kussensloop, terwijl het brandende gevoel langzaam overging in een milde pijn. Zijn troostende woorden en zijn zachte strelen hadden een hypnotiserende uitwerking. Ze lag bijna te slapen toen ze een harde klets op haar nog steeds blote billen voelde.

‘Kom, we hebben nog werk te doen’, zei hij.

Kiria drukte zich een beetje omhoog en deed haar slip en joggingbroek omhoog, terwijl hij onder haar vandaan gleed. Het leek wel of de sessie nog niet af was. Ze had net een flink pak op haar blote billen gekregen en er werd nu van haar verwacht dat ze overging tot de orde van de dag alsof er niets gebeurd was? Met tegenzin ging ze naast hem zitten en liet haar handen door haar haren glijden. Ze schaamde zich teveel om Ansel aan te durven kijken. En ze vroeg zich wederom hoe je je moest gedragen als je net een pak slaag had gekregen.

‘Alles goed met je?’ Hij sloeg zijn arm om haar schouder.

Kiria staarde naar de vloer en mompelde, ‘Nee, het doet nog steeds pijn’. Ze beet op haar onderlip en haalde diep adem.

‘Tja, je zult het nog wel even blijven voelen. Het zal je eraan herinneren dat je geen leugens mag vertellen’.

Ze barstte weer in tranen uit. ‘Het spijt me’, snikte ze. Hij draaide haar om zodat hij beide armen om haar heen kon slaan. Ze drukte haar gezicht in zijn overhemd en probeerde met weinig succes tegen de tranen te vechten. ‘Ik ben geloof ik een huilbaby’, snikte ze.

‘Nee hoor, dat ben je niet. Je bent hel alleen niet gewend om gestraft te worden. Voel je je niet opgelucht, nu alles voorbij is?’

‘Ja…’, ze bleef maar huilen. ‘Maar het doet zo zeer!’ Kiria kon niet ophouden met huilen. En hoe aardiger hij tegen haar deed, hoe meer ze moest huilen. Opeens liet hij haar los en ging staan’.

‘Zo is het wel genoeg, Kiria!’

‘Huh? Geschrokken van zijn stem, veegde ze haar gezicht af aan de mouw van zijn overhemd en ging rechtop zitten. Hij gooide een paar tissues op haar schoot. Ze pakte ze op, depte haar ogen en snoot haar neus.

‘Het is heel simpel’, zei Ansel op een no-nonsense toon. ‘Je hebt gelogen, hebt daar de prijs voor betaald en nu is het voorbij. Je zei dat het je speet en ik heb het je vergeven. Maar als je je in zelfmedelijden blijft wentelen, waarom ga je dan niet in de hoek staan?’

‘W-wat?’ Kiria keek hoe hij naar een lege hoek bij het raam wees. ‘Ga staan, trek wat anders aan en maak je klaar om weg te gaan’, liet hij haar weten, ‘en ga anders in de hoek staan tot je gekalmeerd bent.

Kiria keek hem even woedend aan en liet zich vervolgens voorover op het bed vallen en drukte haar gezicht in het kussen. ‘Ik wil niet weg’, jammerde ze en kneep haar ogen stijf dicht, maar er slechts één krokodillentraan tevoorschijn.

Ansel ging zitten, deed haar broek met een ruk naar beneden en slaagde erin haar drie kletsen op haar bips te geven, voor ze zich met een ruk omdraaide, overeind sprong en broek omhoog deed. Hij zat op het bed en keek naar haar.

Ze keek hem verbaasd aan terwijl ze over haar billen wreef. Uiteindelijk herpakte ze zichzelf. ‘Goed’, zei ze, ‘laten we gaan’.

Hij glimlachte, ging staan en drukte haar even stevig tegen zich aan. Toen liep hij naar de deur. ‘Zie je nu wel?’, zei hij, ‘als je een pak op je billen verdiend, dan zal ik je die geven. Daarna vergeef ik je en is het weer voorbij. Goed?’

‘Ik vraag me af hoe jij zou reageren als je de ontvangende partij zou zijn’. Ze trok haar la open en vroeg zich af wat ze aan zou doen.

‘Oh, dat is vaak genoeg gebeurd. Toe ik nog een kind was. Mokken en zelfmedelijden helpen niet. Geloof me maar’.

‘Oh’. Op de een of andere manier verbaasde het haar dat hij ook wel eens gekregen had wat zij net had moeten ondergaan.. Maar zo te horen had hij het vaker meegemaakt dan zij. ‘Goed’.

Ansel keek de kamer rond en zag een blouse en een spijkerbroek liggen.

‘je hebt echt een huishoudster nodig’, zei hij.

‘Huh?’, ze volgde zijn blik naar de uitpuilende wasmand, het stof op het dressoir en de stapel schoenen bij de kastdeur. ‘Ik vind mijn kamer gezellig zo’.

Hij lachte naar haar. ‘Schiet nu maar op en trek andere kleren aan; we moeten je auto op gaan halen. ‘Oh ja, in de garage zeiden ze dat er veel te weinig olie in zat’.

Kiria keek hem aan. ‘Ansel, je hebt me net een pak op mijn billen gegeven vanwege liegen, hebt me nog eens op mijn bips gegeven omdat ik huilde, je hebt commentaar op mijn kamer, staat erop dat ik andere kleren aan doe en wrijft me nog eens onder mijn neus dat ik mijn auto niet op tijd naar de garage gebracht heb’. Ze propte de spijkerbroek in haar la en sloeg haar armen over elkaar. ‘Wat vind je eigenlijk wel leuk aan me?’

Ansel grijnsde, pakt haar als een baby op en liet zich met haar op het bed vallen. Hij kuste haar vluchtig en gaf haar een dikke knuffel. ‘Ik vind het leuk dat je niet helemaal perfect bent’, fluisterde hij in haar oor. Ze moest erom lachen. ‘Ik vind het leuk dat je graag nieuwe dingen probeert, je houdt van avontuur, je hebt talent, je bent slim en ik vind je mooi’. Hij wreef met zijn lippen over de hare en kneep tegelijkertijd in haar billen. Ze maakte een felle beweging en hij grinnikte. ‘En je sterke lichaam windt me op’.

Hij ging op haar liggen. ‘Het spijt me van alle kritiek’, zei hij. Zijn ogen stonden serieus. ‘Ik heb je niet willen beledigen’. Toen begon het te lachen. ‘Je doet gewoon heel veel dingen waarvoor je een pak op je billen verdiend’.

Kiria grijnsde en kneep in zijn arm. ‘Ik denk dat ik een zelfde pak slaag als verdaag niet nog een keer overleef’.

‘Vandaag was speciaal. Je moet leren dat je niet mag liegen. Je hoeft niet bang te zijn dat ik de benen neem, dus je hoeft niets voor me achter te houden’.

Kiria glimlachte. ‘Ik denk dat je nu wel op de hoogte bent van al mijn geheimen’.

‘Ja, maar ik had het over een minder serieus pak op je billen. Je weet wel, je over de knie leggen en je paar flinke tikken geven omdat je gevloekt hebt of een snel pak op je bips omdat je je kamer niet opgeruimd hebt’, grinnikte hij en kneep nog eens in haar billen, ‘of ik geef je een pak slaag over de motorkap als ik er ooit nog eens achterkom dat je oliepeil veel te laag is…’

Kiria slikte moeizaam. ‘Dus je wilt meer dan toezien op mijn veiligheid en mij het liegen afleren’. Ze kronkelde onder zijn gewicht. Haar zere billen drukten hard tegen de matras, en ze voelde zijn stijve tegen haar bovenbenen duwen.

‘Ja, dat denk ik wel. Ik weet dat ik gisteravond nog anders beweerde, maar ik geloof dat ik een gulzigaard ben. Hoe meer ik krijg, hoe meer ik wil hebben’.

‘Maar ik wil niet de hele tijd op mijn billen krijgen!’

‘Maar in het begin vond je het best lekker’.

‘Natuurlijk! Maar toen deed het ook nog niet zo zeer’.

‘Ik zal je voor kleine dingen ook niet zo’n pijn doen’.

Kiria voelde de tranen weer in haar ogen branden. Zou ze hem dat wel willen geven? Moest het zeer doen om je leven met hem te delen? ‘Ik weet best dat ik bepaalde dingen moet veranderen’, zei ze zachtjes, ‘en hoewel ik denk dat het goed voor me is, wat doet een pak op je billen verdomde zeer! Op de een of andere manier dacht ik dat het romantisch en sexy zou zijn, maar het was afschuwelijk. Ik wil dat nooit weer meemaken!’

Ansel negeerde het vloekwoord en probeerde het geduldig opnieuw. ‘Dat was nu prcies de bedoeling Kiria. Het was een pak op je billen voor straf. Als je niet tegen me liegt, dan gebeurt het niet nog eens. Als ik je leugens allemaal genegeerd had, dan was ik nooit in staat geweest je nog te vertrouwen. En je kunt geen relatie hebben zonder vertrouwen.

‘Bedoel je dat je me nu wel vertrouwd?’, vroeg Kiria verrast.

‘Natuurlijk vertrouw ik je’.

Ze glimlachte. ‘Tja, hoe zal het dan gaan als ik perfect geworden ben en nooit meer iets verkeerd doe?’

‘Dan geef ik je een pak op je bips omdat je zo lief bent’, lachte hij. ‘Ik zou je zachtjes slaan, zoals ik daarnet begonnen ben. Dat zou je wel bevallen, denk ik’.

Kiria kon zich nog goed herinneren dat ze het in het begin lekker vond. Ze herinnerde zich dat ze haar billen omhoog duwde in de richting van zijn hand, verlangend naar de volgende klap. ‘Goed’, zei ze en ze vroeg zich af of ze soms een beetje masochistisch was.

Ansel glimlachte en gaf haar een voorzichtig kusje op haar mond. Ze deed haar armen om hem heen en trok hem dichter tegen zich aan voor een hartstochtelijker kus. Zijn hand streek over haar zij, toen langs haar nek en toen vlak langs haar borst, terwijl ze elkaar bleven kussen. Voordat ze het wist, masseerde hij haar borsten, kneep er zachtjes in en plaagde haar tepels terwijl hij met zijn erectie over haar been streek. Kiria deed haar ogen dicht, overweldigd alle gevoelens. Opeens deed hij haar T-shirt omhoog en deed haar bh aan de kant om haar linkerborst te kussen. Zijn lippen sloten zich erom heen en hij begon haar tepel te likken en er zachtjes op te knabbelen. Zijn hand gleed tussen haar benen. Hij streelde haar zachtjes door de dunne stof, waardoor er huiveringen van genot door haar heen gingen. Kiria had nog nooit eerder van haar leven zoveel passie gevoeld. Toen ze haar ogen een beetje open deed, voelde ze zich verdoofd en werd de gevoeligheid tot een bijna ondraaglijke hoogte opgestuwd.