De eerste zomer van ‘Zeezicht’ vloog voorbij. Ieder weekend was het pension helemaal vol en meer dan de helft van de kamers bleef ook door de week bezet. Toen in oktober de nachten weer koeler werden en de eerste tekenen van het omslaande seizoen zich aandienden, was Marjo blij dat het eind van het toeristenseizoen naderde, dat het herfst werd en dat ze met Robert zou trouwen. Af en toe waren ze het op detail niet met elkaar eens, maar over het algemeen verstreken de dagen in perfecte harmonie. Behalve dan de kwestie van de ‘cursus ter voorbereiding van het huwelijk’, waren er geen zaken om je druk over te maken.

De dominee van de kerk stelde als voorwaarde aan het huwelijk dat ze deelnamen aan één van de cursussen ter voorbereiding voor het huwelijk, ofwel de cursus die de kerk zelf organiseerde of één die door de kerk erkend werd. In eerste instantie gruwelde Robert bij het idee en had het idee deze gifbeker aan zich voorbij te laten gaan, maar oom Wim had er opgestaan dat er voor zijn nichtje geen huwelijk zou zijn zonder een kerkelijk huwelijk. Uiteindelijk was Robert ervan overtuigd, hoewel het idee hem nog steeds tegenstond. Ze zouden de cursus volgen die door de Bonifaciuskerk in Harlingen georganiseerd werd. Ze zouden met de veerboot naar het vaste land gaan om daar twee dagen te verblijven, dus viel de planning uit op de derde week van oktober. Er waren twee gasten in ‘Zeezicht’ dat weekend, maar mevrouw de Boer had hun verzekerd dat met tante Bea op de achtergrond, er niets was wat ze niet aan zou kunnen.

In de eerste weken van oktober, waren het koele zeewater en de af en toe mistige en grauwe dagen een bezienswaardigheid voor de gasten van het vaste land. De horeca deed goede zaken met het serveren van warme chocola, thee en koffie aan de verkleumde strandwandelaars. De eigenaren van de vissersbootjes verwelkomden de koele en natte dagen. Het strand was nu minder aantrekkelijk en er waren veel mensen in voor een dagtrip aan boord van een vissersboot. Marjo en Robert genoten als ze de kans kregen van een wandeling langs het uitgestorven strand. Maar toen de koude dagen in aantal begonnen toe te nemen, was duidelijk dat het toeristenseizoen tot een onvermijdelijk einde kwam.

Tegen het eind van de maand bestonden de gasten alleen nog uit jeneverbesplukkers en mensen die geïnteresseerd waren in de vogeltrek. Wandelen en fietsen op het eiland bleef nog in trek, maar recreëren op het water had zijn charme verloren.

Marjo merkte dat ze weer steeds meer tijd voor zichzelf begon te krijgen. Het gebruikelijke gehaast om alle kamers schoon te maken en het linnengoed te vervangen tussen het ontbijt en de lunch, het doen van de boodschappen, bleef nu beperkt tot een uurtje in de ochtenduren en zelfs minder in de middag. Marjo benutte de tijd om achterstallige klussen in het huis te doen en om op het internet rond te snuffelen. Ze begon zelfs berichten te posten op het daphne-forum dat ze regelmatig bezocht.

Robert benutte de extra tijd om alvast te beginnen aan een paar renovatieklussen die hij voor die winter gepland had. Hij verrichtte loodgieterwerk in de badkamers boven en installeerde jacuzzi badkuipen in de kamers met ruime badkamers, dit allemaal omdat ze een buitengewoon goed seizoen gedraaid hadden. Het eerste seizoen had zijn stoutste dromen overtroffen. En er waren al reserveringen gemaakt voor Allerheiligen, sinterklaas, kerst en de jaarwisseling. Robert had het plan om speciale arrangementen voor de winterseizoenen te maken, voor de aankomende winter had hij nog wat verbouwingen op het programma staan, die hem zouden bezighouden.

Hun huwelijk was een andere factor die hem ervan weerhield om gasten binnen te halen in de tweede helft van November. In plaats daarvan zou familie de kamers bevolken als hij met Marjo ging trouwen. Mevrouw de Boer had er op gestaan dat ze dan voor het eten zou zorgen. Marjo’s tante Bea zou de trouwjurk maken. Dat was eigenlijk alles wat geregeld moest worden.

Rustige dagen warden opgevolgd door nog rustiger dagen. Marjo en Robert hadden de gelegenheid om steeds meer tijd aan elkaar te besteden, en hoefde zich steeds minder te bekommeren om de wensen van de gasten. Ze benutten hun tijd goed. Ze spraken uren over hun dromen en plannen, vertelden elkaar over hun jeugd en hun schooltijd, hun ideeën over politiek, religie, liefde en hun toekomst, de mogelijkheid tot het krijgen van kinderen en hoe ze beiden dachten dit laatste in de tijd te realiseren. Ze begonnen ook de lichamelijke nabijheid te verkennen, iets dat helemaal nieuw was voor Marjo.

Het aanraken van Robert en hem haar laten aanraken, hoewel hij de ethische kant van hoe ver hij kon gaan, strikt in de gaten hield, was het een ervaring waar beiden geen genoeg van konden krijgen. Alleen al als ze door hem gekust werd, gaf een gevoel dat ze nooit eerder gevoeld had, en ze probeerde hem aan te moedigen steeds verder te gaan.

Op een avond, toen ze het hele huis alleen hadden, op mevrouw de Boer na die in haar kamer omscharrelde, zaten Robert en zij het grootste deel van de avond voor de televisie te knuffelen, vond Marjo de moed om haar verlangens met Robert te delen.

‘Ik zou willen dat je me meer aanraakt, Robert’, fluisterde ze nadat hij een sensuele kus had beëindigd. ‘Ik wil het helemaal meemaken’.

‘Het moet nog even wachten. Daarna zul je blij zijn dat we gewacht hebben’, zei hij.

‘Waarom? We willen beiden hetzelfde, toch? Ik zie niet in waarom we zouden moeten wachten. Het komt er toch wel van’. Marjo drukte haar handen tegen zijn borst, spreidde haar vingers en masseerde zijn spieren. ‘Ik wil je op die manier leren kennen’.

‘Dat gebeurt als de tijd rijp is en dat is nadat we elkaar de eed gezworen hebben’. Robert legde zijn handen op de hare en kneep zachtjes.

‘Alsjeblieft?’ Marjo legde haar gezicht op zijn handen en haalde diep adem.

‘Je hebt me wel gehoord’, waarschuwde Robert. ‘Ik vind het al even moeilijk als jij om me te beheersen, maar we zullen het doen zoals het hoort’.

‘Zie je wel? Jij wilt het ook en het blijft toch gewoon tussen ons? Niemand anders hoeft het te weten’. Ze had er veel moed voor nodig om het onderwerp ter sprake te brengen, dus Marjo stond niet toe dat het onderwerp zo gemakkelijk van tafel geveegd werd.

‘Schatje, het is goed zoals we het doen. Zo is de traditie. Het heeft een bepaalde eer in zich en die wil ik voor jou. De eerste keer zal met je echtgenoot zijn en het zal gebeuren in de huwelijksnacht’.

‘En als ik zeg dat je de eerste niet bent?’ Marjo hield haar hoofd verlegen een beetje opzij en haalde haar schouders een beetje pruilend op.

Robert pakte haar bij haar kin en liet haar hem aankijken. Hij keek een paar seconden in haar ogen en las haar gedachten. Toen lachte hij. ‘Dan zou je jokken en daarvoor zou ik je hard pak op je blote bips geven’.

Marjo gaf het niet op. Ze pruilde nu met haar hele lichaam. ‘Maar ik wil het. Het is niet eerlijk wanneer we elkaar zo op liggen te vrijen, zodat alles in me wil dat je me op plaatsen aanraakt en dingen met me doet waar mensen gewoonlijk niet over praten. Het houdt me dagenlang continu bezig en drijft me af en toe tot waanzin’.

Robert  kon niet voorkomen dat hij moest grinniken. ‘Mijn allerliefste bruid in spee, er zijn dingen die je met jezelf kunt doen, dat zal wat druk van de ketel halen en je tevens laten fantaseren hoe het in het echt toegaat over een paar weken.

‘Oh ja? Hoe dan?’, Marjo sloeg bij wijze van protest met haar vuist op zijn borst.

‘Door jezelf een pleziertje te geven?’, hij drukte haar steviger tegen zich aan en kneep speels in haar schouders.

’Robert!’, liet Marjo klagend weten, terwijl ze bloosde.

‘Het is anders een heel gewoon en gezond ding om te doen, iets dat je plezier zal verrijken als het echte werk straks komt kijken. Het helpt je om je lichaam te leren kennen en het zal je laten ervaren hoe je lichaam op een dergelijk plezier reageert’. Robert bleef ontspannen, ook al voelde hij Marjo verstijven van ongemak door het veranderde onderwerp.

‘Wil ik niet over praten. Dat is niet normaal’, Marjo kromp ineen.

‘Je bent grappig. Je kunt niet wachten de daad te verrichten en tegelijk voel je je ongemakkelijk als er door de man waar je intiem mee wilt zijn,over masturbatie gesproken wordt’.

‘Nou ja, het is niet het meest gemakkelijke onderwerp’.

‘Heb je dat ooit wel eens gedaan Marjo, met je eigen lichaam gespeeld?’, Robert trok Marjo met zich mee achter in de kussens van de sofa.

Marjo haalde haar schouders op.

‘Ik wel’, gaf Robert toe.

‘Jij wel?’

‘Natuurlijk’

‘Waar denk je aan als je dat doet?’

‘Aan jou. Dat ik je aanraak, dat ik je kus, dat je mij aanraakt en mij kust. Ik denk eraan dat we samen zijn en ik je hele lichaam ga verkennen, hoe ik je over je hele lichaam ga kussen en ga proeven hoe je smaakt. Ik denk eraan dat ik voor het eerst in je kom en hoe ik je op een manier zal klaarmaken die je voor de rest van je leven zal bijblijven’.

Marjo huiverde. ‘Robert! Alsjeblieft, je maakt me gek! Je bent me aan het pesten met iets dat je nu helemaal niet met me wilt doen’.

‘Het is de waarheid. Wat dacht je ervan om nu jouw fantasie aan mij te vertellen?, grinnikte Robert en kneep speels in haar schouders.

Marjo schoof naar beneden en ging tussen zijn arm en borst liggen en verzette zich tegen het antwoord geven op de vraag. Haar fantasie ging er zelden over dat hij haar beminde op een manier die hij net beschreef, maar dat hij haar een pak op haar billen gaf. Ze dacht niet dat hij dat zou kunnen begrijpen.

’Kom aan, schatje, vertel me wat je denkt’, drong Robert goedbedoelend aan.

‘Het is privé Robert’, antwoordde Marjo.

Ik hoop dat je me binnenkort het gevoel hebt dat je me alles maar dan ook alles kunt vertellen dat je plezier geeft. Ik wil ook dat je eerlijk tegen me zegt als dit niet het geval is. Seks is iets dat we samen beleven en dat alleen aan ons toebehoort. Als we het goed doen, is het één van de mooiste dingen die we samen zullen hebben.

‘Beloofd?’ Marjo hoopte dat ze hem af kon leiden van het onderwerp van de masturbatie.

‘Natuurlijk beloof ik dat, deel je fantasie met me Marjo, Wat gaat er om in dat kleine hoofd van je als je denkt aan de dingen die je op die manier opwinden?

‘Dat doe jij. Ik wil dat je me aanraakt en alles met me doet’, fluisterde Marjo.

‘Daar denk je dus aan? Dat ik je aanraak?, drong hij opnieuw aan.

‘Tja’, ze kromp ineen. ‘Ja, zoiets. Het is moeilijk om me het voor te stellen hoe als ik het nog nooit meegemaakt heb en ik niet weet hoe het zal zijn’.

‘Speel je met jezelf?’

‘Robert!’ Marjo trok haar knieën op om haar gezicht er achter te verbergen’.

‘Als we over een paar weken met elkaar getrouwd zijn, zullen we het nog wel over veel intiemere dingen hebben. We kunnen er net zo goed nu een start mee maken, zeker nu je er zelf over begonnen bent’. Robert lachte. Hij begreep wel dat Marjo zich ongemakkelijk voelde en probeerde dat niet erger te maken. Zijn lichaam reageerde op de gedachten en het gesprek, net zo goed als hij wist dat het hare dit ook deed. Hij wilde eigenlijk niets liever dan haar mee naar bed te nemen en haar de zijne te maken. Zijn gevoel voor eer en traditie belette hem dat, samen met de belofte aan hemzelf dat Marjo er nooit spijt van zou krijgen dat ze ja tegen hem gezegd had. De eerste keer moest alles zijn wat het hoorde te zijn. Hij wist dat hij zichzelf van de spanning zou verlossen als hij straks in bed zou liggen en vroeg zich af wat het kleine ding in zijn armen straks zou gaan doen.

‘Ik weet het Robert’, antwoordde Marjo verlegen. ‘Het is één ding om seks met je te hebben, maar iets anders om met je over seks te praten en zeker over dat andere’.

‘En dat andere is dan met jezelf spelen?’

‘Ja’.

‘Als we getrouwd zijn, en ik zou je vragen met te laten zien hoe je met jezelf speelt, zou je het dan doen?’ Hij was serieus en probeerde de vraag vriendelijk en to the point te stellen.

Marjo trok een grimas, maar besloot te proberen om te ontspannen en vrijuit te praten. ‘Zou je dat willen?’

‘Misschien wel’, knikte Robert. ‘En ik zou zeker willen weten wat je lekker vindt en wat je goed vindt voelen’.

‘Zou je het ook aan mij laten zien als ik je erom vroeg? Zodat ik weet hoe het moet?’

‘Als je erom zou vragen wel. Ik zou je handen ook begeleiden als je zou willen dat ik dat deed’.

‘Heb je wel eens een vrouw naakt gezien Robert?’

‘Een paar. Maar er was niemand die ik zo graag wilde zien als jou’.

‘Wat vind je opwindend dan?’

‘Dat heb ik je verteld, de gedachten dat ik je aanraak en vasthoudt en dingen met je doe die je lekker vindt’.

‘Dat weet ik, maar denk je alleen daar aan of spelen zich ook situaties af in je hoofd, bijvoorbeeld waar we zijn of wat we zeggen?’

‘Natuurlijk. In mijn fantasie gaan we naar het strand en doen we het op een donker plaatsje onder de blote hemel. Wil je mijn favoriete fantasie horen?’

‘Ja graag’, knikte Marjo.

‘Als ik het je vertel, beloof je dan die van jou ook te vertellen, maakte hij plagend een voorbehoud.

‘Misschien’, zei Marjo met een verlegen glimlach. ‘Dat hangt er van af hoe die van jou is’.

‘OK, daar gaat ie. Dit is één van mijn favorieten. Maakt dat ik je heel graag wil’. Robert kroop dicht tegen haar aan en begon het scenario te vertellen dat hij zo opwindend vond.

‘Je bent bijzonder uitdagend geweest en loopt hier rond alsof je de koningin bent. Je werkt uiteindelijk op mijn zenuwen en ik denk dat ik je het liefst een pak op je billen zou geven. Dan zie ik je knipogen en giechelen en ik weet dat je me met opzet uitgedaagd hebt, zodat ik het niet kan missen. Dus loop ik op je af en geef en een flinke tik op je billen. Dan kus ik je zoals je graag gekust wilt worden en fluister dat je een flink pak op je blote billen gaat krijgen. Je wordt helemaal rood, zoals nu ook het geval is en je probeert je eronder uit te kletsen.

Maar je kunt er helemaal niet onderuit komen en je weet dat en daarom probeer je weg te rennen, in de wetenschap dat ik je te pakken zal krijgen. Dit is ook het geval, net als je de slaapkamer in wilt vluchten. We gaan naar binnen, ik sla je op je bips en jij moet de hele tijd giechelen. Dan pak ik je om je over de knie te leggen. En als je daar ligt dan begin je me weer uit te dagen, net als je beneden deed, je daagt me uit om je een pak op je blote billen te geven.

Marjo schoof onrustig heen en weer op haar stoel, ze voelde zich ongemakkelijk omdat het verhaal van Robert zo dicht bij haar eigen fantasie kwam. ‘Wat als hij er achter komt dat het me opwindt?’ maakte ze zich zorgen, blind voor het feit dat Robert één van zijn eigen fantasieën had verteld. Hij plaagde haar niet door één van haar fantasieën te vertellen,het was zijn eigen.

‘Wat?’, Robert merkte dat ze zich ongemakkelijk voelde.

‘Niets’, antwoordde ze met zachte en verlegen stem.

‘Vind je het niet opwindend?, vroeg hij.

‘Nee, het is goed’, probeerde Marjo luchtig te antwoorden.

‘En toch is er iets mis, dat voel ik’, drong Robert voorzichtig aan.

‘Het is alleen’, zei Marjo en haalde haar schouders op, ze kon niet de woorden vinden om te zeggen wat ze wilde zonder teveel te zeggen.

‘Het is alleen wat?’, Robert zag haar gezichtsuitdrukking veranderen toen ze nadacht over wat ze wilde zeggen, en voelde de spanning in haar lichaam toenemen. ‘Vertel het me schatje, je kunt hierover niets zeggen wat me pijn zou doen of wat me kwaad zou maken. Ik beloof het’.

‘Het is niets Robert, echt waar. Het klinkt heel opwindend’, ze kroop dichter tegen hem aan in de hoop dat hij haar gezicht niet meer zo goed kon zien.

‘OK, ik geloof je. Zal ik verder vertellen?’, vroeg hij voorzichtig,niet willend dat ze zich nog ongemakkelijker zou voelen dan ze al deed’.

Marjo haalde haar schouders op. ‘Misschien moest je dat maar niet doen, als het je hetzelfde is’.

‘Wat is er schatje? Is het de billenkoek die je niet leuk vindt?’

‘Nee, dat is niet wat ik niet leuk vind, maar ik schaam me er een beetje voor. Billenkoek hoort toch niet opwindend te zijn, weet je?’ Marjo overwon haar angst met haar antwoord.

Robert lachte en trok haar stevig tegen zich aan. ‘Natuurlijk wel! Daar kun je je mooie witte billen onder verwedden. Er zijn maar een paar dingen die ik met je zou willen doen meer opwindend dan billenkoek. Geloof me dat je een pak op billen geven wanneer je het verdient, me een groot plezier geeft. En geloof me, mijn toekomstige vrouw, het zal jou even veel plezier doen als het mij doet’.

‘Een pak op je billen doet zeer Robert’, Marjo keek naar hem op om zijn gezichtsuitdrukking te zien.

‘Sommigen wel ja’, ging hij akkoord. ‘Maar niet allemaal. Die waar ik aan denk om je te geven wanneer je in een uitdagende bui bent en je je sexy voelt, zullen je op een manier opwarmen die je erg zal bevallen’.

‘Wind het je op als je me een pak op mijn blote bips geeft?’ vroeg Marjo. Ze liet haar weerstand varen toen ze zich realiseerde dat Robert volledig vrijuit met haar sprak over zijn gevoelens en verlangens en niet terugschrok van wat hij dacht dat de hare waren.

‘Nou en of’,knikte Robert. Hij knipperde niet eens met zijn ogen en Marjo wist meteen dat hij de waarheid vertelde.

‘Ook wanneer je kwaad op me bent?’, vroeg ze zich af.

‘Ook wanneer je zo onhebbelijk bent als wat, ja’, antwoordde hij. ‘Misschien niet op het moment zelf, maar als ik er later aan terugdenk hoe je veranderde van vol verzet naar meewerkend, hoe je op mijn schoot ligt te kronkelen en je billen, die steeds roder en roder worden, trillend onder mijn neerdalende hand. Als alles dan achter de rug is, is je houding is weer OK en je ben weer het lieve meisje waar ik zo gek op ben. Dat is een heel krachtige ervaring voor me’.

‘Voor mij ook’, Marjo’s verbazing was bijna hoorbaar.

‘Ik dacht dat al een poosje, toen ik die websites zag die je bezocht had’. Robert trok haar stevig tegen zich aan, wetend dat haar bekentenis ervoor gezorgd had dat ze zich kwetsbaar voelde.

‘En toch is het niet normaal, hè Robert?’, haar bezorgdheid klonk oprecht.

‘Wie zal het zeggen schatje? Als twee volwassen mensen zich bezig houden met iets wat ze zelf heel prettig vinden, of het nu seks, discipline of weet ik veel wat is, zolang ze elkaar of anderen geen schade mee toebrengen, dan vind ik dat het geen probleem is. Normaal is alleen maar wat het gemiddeld aantal mensen hetzelfde doen als jij. In onze slaapkamer zijn we maar met zijn tweeën. Wanneer we beiden vinden dat iets goed is, dan maakt dat dat we normaal zijn. Zo denk ik erover’.

Marjo kon een brede grijns niet onderdrukken. Zoals hij het verwoordde deed haar zich afvragen waar ze zich zo druk over gemaakt had.

‘Vind je het niet vreemd dat ik opgewonden raak als ik er aan denk hoe je mij een pak op mijn blote billen geeft? Niet alleen als je het voorzichtig en op een sexy manier doet, maar ook die andere keren. Ik fantaseer over de echte, degene die zeer doen wanneer ik er een potje van gemaakt heb, en ze winden me op’.

‘Je bent het perfecte antwoord op mijn vreemde fantasieën zou ik willen zeggen, omdat ik de man ben die het opwindend vind je een pak op je billen te geven. Robert ging verzitten en liet een gemeen lachje horen. ‘Het is zelfs zo, jongedame, dat omdat je zo graag wilt dat ik je aanraak en je een beetje opvrij, ik je nu een pak op je bips ga geven’.

Hij gaf haar geen gelegenheid om te protesteren en legde haar in een ommezien over zijn knie.

‘Houd op, Robert!’, gilde Marjo, die er goed oplette dat ze niet zo hard schreeuwde dat het door anderen gehoord zou kunnen worden. ‘Mevrouw de Boer hoort ons en komt zo kijken’.

‘Zit daar maar niet over in, ik kan heel stil zijn als ik wil’, grijnsde hij en liet zijn hand flink op haar bips neerkomen. Het gloeide en deed Marjo kronkelen.

‘AUW! Stop Robert!’ Ze stak haar handen naar voren in de hoop dat ze zich van zijn schoot zou kunnen laten glijden.

‘Stil liggen schatje’. Robert sloeg haar nog een paar keer stevig op haar billen. ‘Blijf rustig over mijn schoot liggen en ontspan je. Je krijgt een pak op je billen dat je straks met je mee naar boven kunt nemen. Je kunt er over dromen en ik beloof je dat je het fijn zult vinden’. Marjo draaide zich om en keek hem aan, ze zag aan de  twinkeling in zijn ogen en de tevreden uitdrukking op zijn gezicht dat hij het meende. Hij zag haar vragende gezichtsuitdrukking en probeerde haar op haar gemak te stellen. ‘Vertrouw je me?’

Marjo bloosde en legde zich weer languit over zijn schoot.

‘Ga maar lekker liggen’. Robert gaf haar een kussen zodat ze dat onder haar lichaam kon proppen en tilde haar voeten op de kussens van de bank, zodat ze volkomen ontspannen met haar billen omhoog over zijn schoot lag. ‘Lig je lekker?’, vroeg hij toen het schurken en schuifelen opgehouden was.

‘Je gaat me toch geen pijn doen hè?’ Marjo kon de twijfel die ze voelde niet verbergen, hoewel het idee haar steeds meer aan begon te spreken.

‘Misschien een beetje, maar ik denk dat je het fijn zult vinden. Ben je klaar?’

‘Marjo ging even verliggen, wiebelde haar heupen heen en weer en knikte. ‘OK’.

‘Goed dan, stout meisje, je gaat je eerste ‘goodgirl spanking’ krijgen om je bij te brengen waar ‘goodgirl spankings’ voor bedoeld zijn. Het wordt een lesje dat je nooit weer zult vergeten, begrepen?’

Marjo’s antwoord was gefluister. De strenge maar speelse ondertoon in de stem van Robert zorgde ervoor dat oncontroleerbare en elektrische impulsen door haar huid trokken, ze trilde en haar kruis trok samen.

‘Ja’

Robert verspilde verder geen tijd. Eerst gaf hij haar stevige klappen op iedere bil. Niet zo hard dat het zeer deed, maar hard genoeg om het te laten gloeien. Hij gaf haar tien tikken op iedere bil om vervolgens te stoppen en haar over haar billen te wrijven. Hij gebruikte beide handen om haar bips door de stugge stof van haar spijkerbroek heen te strelen en te kneden.

‘Binnenkort doen we dit weer, alleen zal deze dan niet in de weg zitten’. Roberts stem klonk hees. ‘Hoe is het tot nu toe?’

Marjo grijnsde en keek hem verlegen aan. ‘Het voelt wel goed geloof ik’.

‘Alleen maar wel goed?’, grijnsde hij en sloeg haar weer op haar billen.

Deze keer kwamen de klappen harder aan en begon Marjo uit licht protest met haar heupen te draaien. ‘AUW! AUW!’

‘Te hard’, grinnikte Robert en gaf haar nog een paar. ‘Ik heb je toch goed opgewarmd,is het niet?’

Marjo giechelde. De pijn was best te verdragen, en het voelde comfortabel en lekker om zo speels in deze positie te liggen. Haar bips gloeide door de aandacht die hij er aan gaf en wanneer hij stopte om haar billen te kneden, werd ze zich bewust van het warme gevoel dat zich in haar buik en tussen haar benen opbouwde.

Robert ontwikkelde een ritme van billenkoek, sensueel kneden, en lieve woordjes, zijn stem was hees. ‘Over een paar weken,wanneer we getrouwd zijn, dan doe ik je spijkerbroek naar beneden en sla ik je op je broekje tot het lijkt of deze in brand staat’. Hij begon wat harder te slaan. Marjo deed haar ogen dicht en haalde diep adem toen de klappen de pijngrens begonnen te benaderen. Robert las haar lichaamstaal en deed het wat rustiger aan, terwijl hij haar billen bleef masseren en kneden. ‘Dan, als je denkt dat je het niet langer kunt volhouden, dan doe ik je broekje omlaag en masseer ik de pijn uit je blote bips, totdat ze weer klaar zijn voor meer’. Marjo tilde haar billen op tegen de handen van Robert en slaakte een diepe zucht. ‘Dan sla ik je op je blote billen tot je licht te kronkelen en je prachtige bips vuurrood is’. Het pak op haar billen werd hervat. Een beetje harder nu als voorheen. ‘En wanneer je me smeekt om op te houden, dan straf ik je nog een beetje harder, zoals nu, totdat je ligt te gillen’. Het ritme van de klappen op haar billen ging omhoog. Marjo voelde nu geen pijn, alleen maar de aandrang om pompende bewegingen te maken, omhoog om zijn handen tegemoet zou komen, omlaag om de zalige warmte van de pijn door te laten dringen tot andere lichaamsdelen die daarnaar verlangden.

’Dit vind je lekker, is het niet schatje?’, vroeg Robert naar de bekende weg.

Marjo knikte alleen maar en concentreerde zich op het ritme van de klappen. Ze had het nodig dat het doorging. Toen Robert stopte en weer begon te masseren, kon ze een kreun van teleurstelling niet onderdrukken.

‘Meer? Wil je dat ik je meer op je billen geef?’ Zijn stem was nog heser dan eerder. Het plagen was verdwenen en er bleef alleen maar een seksueel element over.

‘Ja alsjeblieft’, hijgde ze. Hoe was het mogelijk dat in zo’n kort tijdsbestek haar angst dat hij haar geheime verlangens zou kennen zou veranderen in een zo overduidelijke demonstatie ervan? Het kon haar op dat moment echter niets meer schelen. Ze wilde niet dat het op zou houden.

Robert bleef tegen haar praten, haar billen kneden en masseren. Zijn woorden en het gevoel van zijn handen dreven haar dieper in een verlangen naar meer. ‘Je gaat nu hard op je bips geslagen worden, schatje. Zo hard als je nodig hebt. Ben je er klaar voor?’

‘Ja, alsjeblieft!’ Marjo drukte haar billen omhoog en Robert begon te slaan. Hard en snel. Tegelijkertijd drong zijn stem bij haar binnen. Hij vertelde haar dat ze precies kreeg wat ze verdiende en nodig had. Ver weg hoorde ze hem beloven dat ze altijd zou krijgen wat ze verdiende, ook als ze dat op dat moment niet met hem eens was. Geen van de andere redenen voor billenkoek hielden haar op dat moment bezig. Het enige wat er toe deed was dat een enorm orgasme zich in haar opbouwde en dat Robert wist dat dit gebeurde.

‘AHHHHH!’, Marjo’s gekreun kwam uit haar diepste binnenste en Robert wist dat hij haar klaar had laten komen toen haar heupen schaamteloos op zijn schoot beukten in een wanhopig gevecht met haar orgasme om vervolgens te ontspannen tot ze met haar billen schokte en haar kruis over zijn dijbeen wreef.

’Zo gaat ie goed’, hij leunde voorover en fluisterde in haar oor. ‘Nu ga je naar je kamer, je kruipt onder de lakens en geniet van de warmte van je rood geslagen bips. Denk eraan hoe we dit over een paar weken weer doen, er zal dan geen enkele beperking meer bestaan’.

Marjo haar lichaam was helemaal slap en ze straalde uit intens gelukkig te zijn toen ze overeind kwam om Robert een nachtzoen te geven. Hun kus was dieper en langer dan normaal en zijn lichaam schreeuwde om verlossing. Toen Marjo gehoorzaam naar bed gegaan was telde Robert zijn zegeningen. Nog maar een jaar geleden twijfelde hij nog over zijn terugkeer naar dit godvergeten eiland, en nu dit het geval was, met een bedrijf dat fantastisch liep en een leven dat hem beter beviel dan hij voor mogelijk gehouden had en een vrouw die een prachtige partij was en die als echtgenoot wilde hebben.

Ze hadden nog een maand te gaan en hij wist dat het heel moeilijk zou zijn de belofte die hij zich zelf gedaan had niet te breken.

Marjo sliep als een roos die nacht. De warmte van haar warmgeslagen billen hield aan tot in de vroege ochtenduren, toen ze wakker werd en haar handen tussen haar dijen liet glijden om het gevoel te herleven wat Robert veroorzaakt had.

‘Nog even’, zei ze tegen zichzelf toen haar vingers het glibberige vocht beroerden dat haar lichaam geproduceerd had. ‘Nog even en dan voel ik hem diep in me’.