Katy trok een grimas toen ze voorzichtig achter het bureau ging zitten. ‘Oh, oh, oh’, kreunde ze, terwijl ze een gemakkelijke houding probeerde te vinden. ‘Soms wens ik dat Tom een beetje minder van me zou houden’, mompelde ze. Terwijl ze de computer aanzette bleef Katy tegen zichzelf praten. ‘Wat zou je zonder zijn liefde moeten beginnen, domoor’, sprak ze zichzelf toe. ‘Je zou voor de gedachte alleen al een pak op je billen moeten hebben’.

‘als ik je van dienst kan zijn, dan hoor ik het wel’, zei Tom terwijl hij achter Katy ging staan en zijn handen op haar schouders legde.

‘Oh Tom’, zei ze verrast. ‘Ik dacht dat je in de garage was’.

‘Dat was ik ook. Ik kwam alleen even kijken hoe het met je ging. Zo te horen, kom ik op het goede moment’, grinnikte Tom en draaide de bureaustoel om zodat Katy hem aankeek.

‘Oh liefje. Niet nu. OK?’, zei Katy en trok een pruillip.

‘Dus, je was weer eens streng voor je zelf, klopt dat?, vroeg Tom.

‘Nee. Hoewel…misschien. Ach, ik weet het niet’, zei ze sarcastisch.

‘Katy!’, zei Tom streng. ‘Je kunt je houding maar beter veranderen..en snel, of we moesten onze discussie van vanmorgen nog maar eens dunnetjes over doen’. Hij pakte haar kin en dwong haar hem aan te kijken. ‘Luister je naar me, schatje?’

‘Kom aan Tom. Ik had het tegen mezelf. Dat doe ik wel vaker, dat weet je toch. Houd je gemak een beetje, wil je?’, vroeg ze.

‘Niks ervan’, zei Tom plagend. ‘dr. Freek zei dat ik je moest helpen en dat ben ik van plan te doen. Laat het me dus weten als je het gevoel hebt dat je een pak op je bips nodig hebt. Ik geef hele goede. Mocht je daaraan twijfelen, laat het me dan weten. Dan zal ik het je laten zien.’voegde Tom er met een brede grijns aan toe. Hij boog zich voorover en gaf Katy een kus op haar mond. ‘Het is een zware taak. Het werk van een man is nooit af, maar goed je moet doen wat je moet doen’. Beiden lachten ze om zijn clichés.

‘Oh, voor ik het vergeet te vertellen’, zei Tom. ‘Wouter en Annie komen straks langs. We gaan vanavond barbecueën’. Tom pakte Katy’s hand en trok haar overeind. Hij ging op het randje van het bureau zitten en drukt Katy tegen zich aan. ‘Ik heb Wouter verteld wat er aan de hand is. Ik heb hem ook gevraagd nog niets aan Annie te vertellen. Ik dacht dat je dat zelf zou willen vertellen. Wouter bedacht dat we samen zouden kunnen eten, en ik dacht dat het Annie en jou mooi de gelegenheid zou geven wat bij te praten, terwijl wij in de garage bezig zijn’.

Katy legde haar hoofd op de schouder van Tom. ‘Hmmm! Dit klinkt veel meer dan ‘dat een man moet doen wat hij moet doen’, met andere woorden, Wouter en jij ontlopen het moeilijke gesprek en gaan lekker een paar biertjes drinken. Klopt?’, vroeg Katy.

‘Tja, ik denk dat je dat aardig samengevat hebt’, zei Tom en gaf Katy een dikke knuffel. Terwijl wij druk bezig zijn in de garage kunnen Annie en jij ongestoord wat bijkletsen. Als je er geen zin in hebt kun je dat gerust zeggen hoor. Dan bel ik ze om te zeggen dat we het liever een andere keer doen’. Tom keek Katy met een serieuze blik aan.

Katy glimlachte. ‘Nee schatje. Het is wel goed. Ik denk dat het gezellig is om wat met Annie te kletsen. Ik vind het leuk dat ze komen’, voegde ze eraan toe. ‘Ik ga maar snel een salade maken. Moeten we nog inkopen doen? Ik weet niet eens wat er allemaal nog in de koelkast ligt. Ik kan maar beter…..’.

‘Wacht, wacht, wacht. Wacht eens even, lieve schat. Je gaat hemelaal niets doen. Wouter en Annie zorgen voor het eten. Als je maar een beweging in de richting van de keuken maakt, dan zal ik je over de knie leggen. Begrepen?’, zei Tom terwijl hij Katy met een opgetrokken wenkbrauw aankeek.

‘Verdomme! Nu neem je mijn keuken ook nog van me af. Wat is het volgende?’, vroeg Katy met een pruillip.

‘Om te beginnen, valt me op dat je taalgebruik er niet beter op wordt. Ik stel voor dat je daar heel snel verandering in brengt, anders zal ik maatregelen moeten nemen’, zei Tom en gaf Katy een klets op haar bips.

‘AUW! Alsjeblieft, niet doen!’ gilde Katy. Ze bond onmiddellijk in toen ze zijn strenge gezichtsuitdrukking zag. ‘OK, OK! Het is me duidelijk’.

‘Goedzo!’ Zei Tom en knuffelde haar nog eens. ‘Is er nog actie op het forum? Heb je daar vandaag nog gekeken?’

‘Nog niet. Ik had de computer net aangezet toen je me tegen mezelf hoorde praten’, antwoordde Katy. ‘Ik kan je één ding verzekeren, schatje, en je zult er trots op zijn, ik kan niet goed zitten vandaag. Het zorgt ervoor dat ik vandaag heel gehoorzaam wil zijn’.

‘Ik ben blij dat te horen, schatje’, Zei Tom en gaf Katy een kus op haar voorhoofd. Hij hield haar even stevig in zijn armen. Het was alsof hij nooit genoeg kreeg van Katy. Hij rook haar haren.

‘Oh ja. Ik geloof dat er nog iets is wat ik je moet vertellen’, zei Tom met een verwarde gezichtsuitdrukking. Hij wist niet zeker of hij het Katy wel moest vertellen. ‘Ach, wat kan het ook schelen’, dacht hij bij zichzelf. ‘Toen ik vandaag met Wouter sprak, vertelde hij dat hij Annie eens even flink moest onderhouden over haar rijgedrag’.

‘Oh nee! Annie heeft weer eens te hard gereden, is het niet?’, vroeg Katy.

‘Dat is duidelijk. Michel heeft Wouter gebeld en verteld dat hij haar betrapt heeft. Hij had nog een klant en daarom kon hij haar niet aan de kant zetten. Volgens Wouter heeft ze er thuis niets van verteld. Als jij dat gedaan had, dan ben ik ervan overtuigd dat je geweten had wat er dan gebeurd was’, zei Tom.

‘Ja, schatje. Ik heb wel zo’n flauw idee hoe jij erop zou reageren’, antwoordde Katy. ‘Verdomd, ze houd wel erg veel van lekker scheuren. Is dit de tweede of de derde keer deze maand? Ik kan bijna niet geloven dat ze het alweer geflikt heeft! Verdomd nog aan toe!’

Voor Katy zich realiseerde dat ze vloekte sloeg Tom haar een paar keer op haar billen.

‘AUW! Oh!’, gilde Katy.

‘Denk een beetje om je taalgebruik, wil je’, zei Tom.

‘Ja Tom!’, antwoordde Katy en wreef over haar bips.

Tom gaf Katy nog een knuffel, stond toen op en zei, ‘Ik ga naar de garage’. Ze gaven elkaar een snelle kus op de mond. ‘En gedraag je een beetje, jongedame!”.

‘Ja, ga nou maar’, zei ze en probeerde hem een stomp op zijn arm te geven. Tom sprong echter snel uit de weg. Ze grinnikten beiden toen Tom de kamer uit liep.

Katy ging weer op de stoel zitten om haar mail te bekijken en een aantal daarvan te beantwoorden. Vervolgens ging ze naar haar favoriete forum om wat berichtjes te lezen. Even later merkte ze dat ze niet te lang op een stoel kon zitten. Dat deed zeer. Gefrustreerd logde ze uit, sloot de computer af en liep de huiskamer uit.

Katy liep naar de keuken. In eerste instantie wilde ze iets gaan bakken of zoiets. Dat deed ze meestal op zaterdag. Maar toen schoten Tom’s woorden haar weer te binnen. ‘Als je maar een beweging in de richting van de keuken maakt, dan zal ik je over de knie leggen’.

‘He verdomme!’, fluisterde Katy. Ze stond even in gedachten verzonken. ‘Dat is een goeie! Net wat ik nodig had, vloeken!’ Als Tom het hoorde zou hij haar een flink pak slaag geven. Hoofdschuddend voegde ze er aan toe, ‘Opletten, jongedame, opletten!’, Katy draaide zich om en liep de keuken uit.

Ze liep naar de woonkamer en ging voor het raam staan. Het was stil op straat. Er was geen enkele beweging te bespeuren. Met een diepe zucht liep ze naar de boekenkast. Ze vond niets van haar gading hoewel ze haar ogen lange tijd langs de titels liet glijden. Nog veel gefrustreerder dan daarnet achter de computer of in de keuken, voelde Katy de spanning oplopen. Ze stond op het punt in huilen uit te barsten. De tranen wilden echter niet komen.

‘Ik wilde dat ik even een potje kon janken’, dacht ze. Ze gaf het idee een boek te pakken op en liep naar de slaapkamer. Ze besloot zich te verkleden en de tuin in te gaan. De tuin had altijd een rustgevende uitwerking op haar.

Toen ze haar kast doorzocht op zoek naar iets dat ze in plaats van het jurkje wat ze droeg, te dragen, realiseerde ze zich dat haar billen nog veel te veel pijn deden om haar tuinkloffie te dragen. ‘Verdomme!’, zei Katy hardop. Ze deed haar ogen dicht, gooide haar hoofd in haar nek en haalde diep adem. Na een poosje fluisterde ze ‘zo verlies je de controle! Houd daar mee op!’ Ze pauzeerde even en haalde nog een keer diep adem. ‘OK, OK! Ik kan gewoon even naar buiten gaan om de kijken hoe de tuin ervoor staat om daarna een lijstje te maken wat er nog allemaal moet gebeuren als mijn bips geen pijn meer doet’. Katy deed de kastdeur dicht en liep de slaapkamer uit.

Langzaam liep ze op blote voeten door de tuin. Ze genoot van het gevoel van het koele gras. Hier en daar bleef ze even staan om te kijken hoe de bloemen er voor stonden. Af en toe boog ze zich voorover om wat onkruid te verwijderen. Katy hield van bloemen. En haar favorieten, dat waren natuurlijk de rozen.

Katy liep door de tuin en bekeek de bloembedden. Ze stopte bij de rode en gele tulpen en ging op haar knieën zitten om de bloemen goed te bekijken. Ze was weer helemaal gekalmeerd en er speelde een glimlach om haar lippen. De bloemen waren als goede vrienden, die tegen haar praatten en haar gezelschap hielden met hun mooie vormen en kleuren.

Nadat ze lange tijd door de tuin had gelopen, gekeken en nagedacht, voelde Katy hoe ze moe werd. Ze liep naar de tweepersoons schommelstoel. Ze wist dat deze niet bijzonder comfortabel was, maar het was of deze of het bed. Ze koos voor de schommelstoel. Voorzichtig ging ze op haar rechterheup zitten en boog zich naar de armleuning. Ze trok haar benen op en legde deze op het kussen naast haar. Met haar rechterhand aan het frame bracht ze de schommel in beweging. Twintig minutenlang bleef ze schommelen en bekeek ze de tuin. Toen hield ze op met schommelen.

Katy luisterde naar haar lichaam. Er waren duidelijke neveneffecten van de slaag die ze de afgelopen dagen had gehad. Ze was zich bewust van de symptomen. Aan de andere kant werd ze erdoor afgeleid van de andere pijnen die ze had, in het bijzonder de bonkende hoofdpijn. Ze wist dat het tijd was om weer naar het huis te gaan. Ze moest haar medicijnen innemen en even gaan liggen, voordat Tom zich ermee ging bemoeien en haar ging vertellen wat ze moest doen. ‘Verdomme!’, fluisterde Katy toen ze opstond en naar het huis liep. ‘Ik haat dit’.

Tom had het eveneens druk. Toen hij Katy bij de computer had achtergelaten, liep hij terug naar de garage. Als eerste ging hij de werkbank opruimen. Vervolgend haalde hij het vogelhuisje tevoorschijn wat hij voor Katy aan het maken was. Hij pakte gereedschap om er ronde in- en uitgangen in te kunnen maken.

Katy had hem al meer dan een jaar gelden gevraagd dit voor haar te maken. Ze wist er een heel mooi plekje voor, achter in de tuin. Ze zouden de vogels dan mooi kunnen bekijken als ze in de huiskamer zouden zitten. Katy had er de laatste tijd niet meer aan gedacht. Het was ook al zo lang geleden. Ze had geen flauw idee dat Tom er mee bezig was.

‘Ik hoop dat Katy hem mooi vind’, fluisterde Tom tegen zichzelf toen hij de laatste onderdelen van het dak bevestigde. Vervolgens haalde hij de kwast nog even langs de randjes en zette het werkstuk toen weer weg. Wouter zou zo komen en het huisje zou nu binnenkort klaar zijn. Tom glimlachte.

Toen hij de garage uit wilde lopen zag hij de bloembak staan. Het was een halve regenton, met metalen hoepels erom heen. Hij pakte een hamer en sloeg de hoepels stevig vast. Tevreden over zijn vakmanschap, pakte Tom de bak en liep ermee de tuin in. Hij zette de plantenbak op de plaats waar Katy hem wilde hebben en ging de kruiwagen halen. Niet lang daarna was de bak gevuld met tuinaarde.

‘Katy kan het mooi afmaken’, dacht hij zij zichzelf. Hij keek de tuin rond en moest toegeven dat zijn vrouw groene vingers had. Hij hield van dit alles. ‘God, wat houd ik van haar!’, fluisterde hij. ‘Help haar, alsjeblieft’.

Het volgende uur, maaide Tom het gazon en knipte de randjes. Hij bracht het tuinafval naar de composthoop. Toen alles klaar was liep hij naar de koelkast om een koud biertje te pakken. ‘Verdomme’, zei hij toen hij richting het huis liep. ‘Ik haat het’.

In heel veel andere huizen in het dorp hadden mensen zich met vergelijkbare klussen beziggehouden. Wouter had naast zijn vrouw Annie op bed gelegen. Hij hield haar in zijn armen terwijl zij lag bij te komen van het pak slaag dat ze eerder gekregen had. Toen ze haar ogen opendeed zag ze dat Wouter naar haar lag te kijken. Hij boog zich voorover en kuste haar op het voorhoofd.

‘Ha’, zei ze tegen hem.

‘Ook goedemiddag’ antwoordde hij met een brede grijns.

‘Ben je nog steeds boos op me, liefje’, vroeg Annie voorzichtig.

‘Ja!’, zei Wouter met een strenge maar liefhebbende blik.

‘Het spijt me echt’, smeekte Annie. ‘Houd je nog wel van me?’

‘Ja’, antwoordde Wouter. ‘Ik houd nog steeds van je, kleine dondersteen!’ Met een dikke knuffel en een kus op haar voorhoofd, voegde hij eraan toe, ‘we moeten de lei nog steeds schoonvegen, en dat gaan we heus nog doen. Maar eerst gaan we eens bij Tom en Katy kijken. Tom zal zich zo langzamerhand wel afvragen of ik je vermoord heb’.

‘Oh Nee! Tom weet toch niet dat je me een pak op mijn bips gegeven hebt, toch?’, vroeg Annie.

‘Ja! Dat weet hij wel degelijk. Je mag hem zelfs wel bedanken dat hij me eerst een beetje gekalmeerd heeft voordat ik je billen opgezocht heb’. Wouter gaf Annie nog een knuffel. ‘Kom aan. Het rustuurtje is voorbij. We moeten gaan’.

Ze wilde haar echtgenoot verder niet verontrusten en daarom zei Annie, ‘Ja Wouter’.

Martin zat op hetzelfde moment op de bank en keek hoe Kim lag te slapen nadat ze voor het allereerst een pak op haar blote bips had gehad. In gedachten liep hij alle jaren na die ze bij elkaar waren. Zijn grootste angst was dat hun relatie op een echtscheiding zou uitlopen. Uiteindelijk deed Kim haar ogen open. Ze keek Martin aan en glimlachte. Martin wist dat hij het antwoord had en glimlachte terug. Hij gaf haar een dikke knuffel.

‘Hoe gaat het met mijn vrouwtje? Goed?’, vroeg hij toen hij naar haar behuilde gezicht keek.

‘Het gaat goed hoor’, antwoordde Kim en wilde opstaan.

Martin hield haar stevig beet. ‘Waar denk je dat je naar toe gaat, jongedame?’

‘Om te beginnen ga ik me aankleden’, zei ze met een sarcastische ondertoon.

‘Niet nu’, zei Martine streng. ‘We hebben eerst nog wat te bespreken. Geen kleren voor we wat besluiten genomen hebben en wat afspraken hebben gemaakt’.

‘Dit is belachelijk, Martin. Laat me los’, zei Kim en probeerde zich los te trekken.

‘Het mag misschien belachelijk lijken. Maar voor mij is het bloedserieus. Ik ga er niet om strijden. Je kunt hier braaf op mijn schoot blijven zitten terwijl we praten en anders leg ik je weer over de knie om de discussie van daarnet voort te zetten. Wat zal het zijn?’

‘Oh Martin! Sla me niet meer. Daar heb ik een hekel aan. Het doet erg pijn’, jammerde Kim.

‘Het spijt me van het ongemak, Kim. Als een pak op je billen ons huwelijk kan redden, dan kun je erop rekenen dat het nog veel vaker zal voorkomen. Punt. Uit. Als je gedrag erom vraagt zal ik niet aarzelen je een pak slaag te geven, dat beloof ik’, zei Martin. ‘Luister goed. Als ik klaar ben, is het jouw beurt om te praten en jouw kant van de zaak te belichten’. Terwijl Martin en Kim hun gesprek voortzetten was Tom onderweg naar huis om een kijkje bij Katy te gaan nemen.

Net toen Tom de achterdeur bereikte ging zijn mobieltje. ‘Hallo’, nam Tom op. ‘Hee maatje, hoe gaat ie?’ Tom luisterde. ‘Ja, ik ben net onderweg naar binnen om bij haar te kijken… Oh ja….Ja, ik was in de garage….Kom deze kant maar op….Natuurlijk….Ik zie je zo meteen’. Tom drukte de telefoon uit. Toen hij naar binnen liep haalde hij het hoesje van zijn broeksriem af. Hij liep naar de huiskamer en deed de telefoon aan de lader. Vervolgens liep hij naar de slaapkamer. Even bij Katy kijken.

Toen hij de slaapkamer in liep, trok Tom zijn hemd uit de broek en trok deze vervolgens uit. Terwijl hij naar zijn kant van het bed liep, liet hij het hemd op de grond vallen. Hij ging zitten en boog zich naar Katy toe. ‘Ha schatje’, zei hij met een brede glimlach. ‘Hoe is het met mijn vrouwtje?’, vroeg hij.

‘Het gaat uitstekend, schatje. Ik moest even een poosje gaan liggen’, antwoordde ze met een brede glimlach. ‘En hoe is het met mijn sexy mannetje?’

Tom gaf Katy een vluchtige kus op haar lippen. Hij ging rechtop zitten om zijn laarzen en zijn sokken uit te doen. ‘Het gaat prima. Ik heb het gras gemaaid en de garage opgeruimd. Ook heb ik het afval voor het grofvuil klaargezet. Ik denk dat ik het morgen weg ga brengen. Misschien dat mijn liefje dan zelfs wel even mee kan’.

Katy schoof een eindje naar hem toe zodat ze bij zijn rug kon. ‘Ik zou het heel leuk vinden om mee te gaan, liefje. Ik hoop alleen wel dat ik dan beter kan zitten’.

‘Dat hoop ik ook, schatje!’, zei Tom en stond op. Hij keek naar Katy en voegde eraan toe, ‘Ik ga even douchen. Wouter en Annie zullen hier over een half uurtje wel zijn. Kom je me gezelschap houden?’, zei Tom en liep naar de badkamer.

‘Dat is goed’, antwoordde Katy. Voorzichtig stond ze op. Haar hoofdpijn was over. Over haar billen wrijvend liep ze naar de kaptafel. Het was nog steeds erg gevoelig. ‘Verdomme’, fluisterde Katy. ‘Oh’, voegde ze er verrast aan toe. ‘Je met eens een beetje op je taalgebruik letten’, mompelde ze toen ze de la opendeed en er ondergoed en sokken voor Tom uithaalde. Uit een andere la pakte ze een schone spijkerbroek voor hem. Ze bukte en pakte het hemd en de sokken die hij op de vloer had laten liggen.

Tom stapte net onder de douche toen Katy de badkamer binnenkwam. Ze legde de schone kleren van Tom op de commode, naast zijn sleutels, kleingeld, zakmes en portefeuille die hij uit zijn spijkerbroek gehaald had. Ze opende de wasmand en kieperde zijn vuile was erin. Met een glimlach pakte ze zijn spijkerbroek en ondergoed op. Ze lagen op de vloer voor de wasmand. Nadat ze de kleren in de wasmand gedaan had, draaide Katy zich om en haalde een washandje uit de kast.

‘Katy, wil je me een washandje aangeven?’, vroeg Tom.

‘Ja hoor, liefje’, antwoordde ze met een brede glimlach. Ze schoof de douchedeur open en gaf het hem aan.

‘Dank je’, zei hij en boog zich naar haar toe om haar een natte kus te geven.

‘Graag gedaan’, luidde haar antwoord. Ze schoof de deur dicht en pakte een badhanddoek. ‘Heb je me gemist? Ik heb jou wel gemist!’

‘Natuurlijk heb ik je gemist, schatje. Ik mis je altijd als je niet aan mijn broekspijp hangt’, antwoordde Tom. ‘Ik dacht dat je wel even alleen zou willen zijn en een beetje zou willen rusten. Of zit ik er naast?’

‘Nee. Dat had je goed gezien. Ik mis je alleen heel erg als ik me niet helemaal goed voel. Je zorgt er altijd voor dat ik me beter voel dan ik in werkelijkheid ben’, voegde Katy eraan toe.

Een paar minuten later, draaide Tom de kraan dicht en schoof de deur open om uit de douche te stappen. Katy gaf hem de badhanddoek aan. ‘Dankjewel schatje’, zei hij en pakte de handdoek aan. Als je me nodig hebt, hoef je maar te kikken. Als ik op het werk ben, kom ik naar huis. Als ik in de tuin of in de garage bezig ben, dan stop ik met waar ik mee bezig ben. Ik ben er als je me nodig hebt. Onthoud dat goed, alsjeblieft’. Hij gaf haar een kus op haar mond.

Terwijl Tom aan het woord was, had hij zichzelf afgedroogd en zijn kleren aangedaan. Terwijl ze tegen de commode leunde, keek Katy toe hoe hij zich aankleedde. Ze glimlachte. Ze hield van zijn lichaam. Toen hij zijn broek dicht maakte, bukte Katy om de handdoek te pakken die hij op de grond had gegooid. Ze hing hem over het handdoekrekje. Nu was het de beurt aan Tom om naar haar te kijken. Hij liep naar haar toe en pakte haar gezicht voorzichtig in zijn grote handen. Hij zei, ‘Dankjewel schatje, voor je goede zorgen. Ook al zeg ik je nooit dat het me opvalt dat je al die kleine dingetjes voor me doet, Ik zie het echt wel en waardeer het enorm’. Hij boog zich naar haar toe en kuste haar. Katy pakte zijn polsen toen ze zijn kus beantwoordde.

‘Graag gedaan, schatje’, antwoordde ze.

Tom omhelsde zijn Katy. Hij hield haar in zijn warme, sterke en liefdevolle armen. Ze legde haar hoofd op zijn naakte schouder en deed haar ogen dicht. Ze genoten beiden van het moment en van elkaars aanrakingen.

‘Hoe is het met je billen, schatje?’, fluisterde Tom.

‘Nog flink gevoelig’, antwoordde Katy.

Hij tastte met beide handen omlaag en pakte haar beet. Terwijl hij haar voorzichtig op haar bips sloeg, vroeg hij, ‘Er is niets wat je me moet vertellen, schatje?’

‘Ik kan niets bedenken, liefje. Maar misschien kun je me vanavond als Wouter en Annie weer naar huis zijn, weer zo vastgehouden en kunnen we even praten’, antwoordde Katy.

‘Natuurlijk schatje’, zei Tom, ‘Ik zie er naar uit’. Hij gaf haar nog een klapje, kneep in haar billen en schoof zijn sterke handen over haar rug omhoog. Katy kreunde goedkeurend. ‘We kunnen hier beter mee ophouden, of ik kleed me weer uit’, grinnikte Katy en liet haar man los. ‘Wacht, wacht, wacht’, riep Tom. Op hetzelfde moment ging de deurbel.

‘Ik ga wel, liefje’, zei Katy. ‘Doe je je blauwe overhemd aan, alsjeblieft?’, vroeg ze over haar schouder toen ze wegliep.

‘Het is niet eerlijk. Ik was nog lang niet klaar met je’, riep Tom toen hij Katy nakeek. Hij pakte zijn kleingeld, zakmes en portefeuille en liep haar achterna. Toen Katy de deur opendeed, glimlachte Tom.

‘Oh jeetje’, riep Katy uit.

‘Ik geloof dat deze voor u zijn, mevrouw Katy’, zei de bezorgjongen.

‘Dankjewel’, zei Katy, terwijl ze het prachtige boeket aanpakte.

‘Kijk eens hier’, zei Tom terwijl hij de jongen een goede fooi gaf.

‘Bedankt!”, glunderde de jongen. Tom knikte.

Terwijl hij de deur dicht deed, keek Tom om zich heen, waar Katy gebleven was. Ze was naar de huiskamer gelopen. Ze schoof de zware asbak naar de rand van de salontafel zodat ze het boeket van rode rozen en wit mint kruid er neer kon zetten. Tegen de tijd dat Tom zich bij haar gevoegd had, liepen de tranen over haar wangen.

‘Waarom huil je nou”, vroeg Tom enigszins van zijn stuk gebracht.

‘Oh schatje. Ik heb het vandaag helemaal niet verdiend om bloemen te krijgen’, huilde Katy.

‘Wie zegt dat nu weer?’, vroeg Tom terwijl hij een stoel bij de tafel wegtrok en Katy op zijn schoot trok.

‘Je zei zelf dat ik geen bloemen kon krijgen als je me een pak op mijn billen moest geven’, snikte ze.

‘Nou, dan ben ik van gedachten veranderd. Misschien moet ik je maar altijd bloemen geven als ik je een pak op je bips heb gegeven. Nee, nu ik er even over nadenk, ik denk niet dat ik me dat kan veroorloven. Niet op dit moment in ieder geval’. Ze moesten beiden lachen. ‘Heb je het kaartje gelezen?’, vroeg Tom.

‘Nee, dat ben ik vergeten’, zei Katy, terwijl ze hem uit het envelopje haalde, en las…

Schatje:

Ik moet je vandaag gewoon even verwennen

Geniet van de bloemen

Ik heb ze je met al mijn liefde gestuurd!

Tom

Katy hing om Tom’s nek. Ze huilde nu onbedaarlijk. Tom drukte haar tegen zich aan en wreef over haar rug. Hij wist dat de hormonen weer opspeelden.

‘Ik denk niet dat dit alleen maar van de bloemen komt, of wel?’, vroeg Tom.

‘Oh Tom!’, snikte Katy. ‘Ik ben soms zo onmogelijk en je bent zo lief voor me’.

‘Schatje, je bent helemaal niet onmogelijk’, grinnikte Tom. ‘Ik denk dat je vandaag een beetje labiel bent. Kom, laat je maar gaan. Laat mij je helpen. Luister naar me, OK?’ Tom liet Katy een beetje los zodat hij haar aan kon kijken. ‘Kijk me aan, schatje’. Katy opende haar ogen en keek Tom aan.

‘Schatje, je medicijnen laten zich gelden. Je bent van je stuk en in de war. Er zullen dagen zijn dat je geen controle hebt over je emoties. Verzet je er niet tegen. Dr. Freek zegt dat we er niet veel meer aan kunnen doen, dan er maar mee te leven. Ik zal je wel helpen. Ik zal alles doen wat nodig is om je er door heen te helpen. En wat het onmogelijk zijn betreft, zeg dat alsjeblieft niet. Je bent helemaal niet onmogelijk. Je bent ziek op dit moment, en we moeten zorgen dat je weer beter wordt’. Tom kuste Katy op haar voorhoofd. ‘Gaat het weer?’, vroeg hij.

‘Ik denk het wel, liefje’, antwoordde Katy met een luide snik.

‘Vind je de bloemen mooi?’, vroeg Tom terwijl hij de tranen van haar wangen veegde.

‘Oh ja, schatje. Ik vind de bloemen prachtig, en ik houd ook heel veel van jou!’. Ze drukte Tom nog een keer stevig tegen zich aan.

Terwijl hij onder haar benen greep met zijn rechterarm, tilde hij haar op, en zei, ‘Mooi! Daar ben ik blij om. Laten we ons nu klaarmaken voor Wouter en Annie. Ik heb nog een blauw overhemd nodig en jij moet je gezicht nog even wassen’. Hij gaf haar een kus op het puntje van haar neus. Katy legde haar hoofd op zijn schouder.

‘Dankjewel liefje’, zei Katy. ‘Ik hou net zoveel van jou’.

Tom droeg haar naar de slaapkamer. Voorzichtig legde hij Katy op het bed. ‘Wil je me laten zien welk overhemd ik aan moet trekken. Of vertrouw je erop dat ik de goede uitzoek?’ zei hij met een brede glimlach.

Een paar minuten later, waren Katy en Tom klaar om hun gasten te ontvangen. Tom droeg het blauwe overhemd wat Katy had uitgezocht en Katy een roze jurk die Tom gekozen had. Tom had zich geschoren terwijl hij had toegekeken hoe Katy haar haren gedaan had. Ze had haar gezicht gewassen en er een beetje make-up op gedaan. Met wat parfum en bodylotion waren ze er beide klaar voor. Ze deden het licht in de badkamer uit en gingen naar de huiskamer.

Kort daarna ging de deurbel. ‘Is er iemand?’, klonk de stem van Wouter bij de achterdeur.

‘Ja! We zijn hier, Wouter’, riep Tom terwijl hij hen tegemoet liep. ‘Kom binnen’.

Wouter en Annie waren bepakt en bezakt. ‘We lopen meteen door naar de keuken’, zei Annie met een glimlach. Tom hield de deur voor hen open.

Katy en Tom liepen mee naar de keuken om hun gasten te begroeten. ‘Kan ik ergens mee helpen?”, vroeg Tom.

‘En ik?’, zei Katy. ‘Ik wil ook graag helpen’.

Wouter draaide zich om en zag hoe het stel achter hem stond en hem verwachtingsvol aankeek als een paar kleine kinderen die graag mee wilden spelen. Hij glimlachte en zei, ‘Annie en ik hebben hier nu de leiding. We verwachten jullie medewerking door zo veel mogelijk uit de buurt te blijven. Houd je gemak dus maar even’. Hij grinnikte. ‘Om eerlijk te zijn, heeft Annie alles onder controle voor wat betreft het eten. Tom en ik zullen de leiding over de barbecue en de garage hebben. Ik denk dat we niet lang hoeven te wachten voor de meiden ons komen zeggen wat we moeten doen’.

Wouter liep naar Katy en gaf haar een dikke knuffel. ‘Ik ben bang dat ik mijn belofte niet nagekomen ben, Katy’, zei hij terwijl hij haar aankeek. ‘Ik had Tom beloofd het laatste nieuws niet aan Annie te vertellen. Onderweg hiernaar toe was Annie echter zo bezorgd, dat ik haar over je tumor verteld heb. Het spijt me als ik je daarmee ernstig teleurgesteld heb. Vergeef het me’.

Katy glimlachte naar Wouter terwijl haar ogen zich met tranen vulden. Ze gaf hem een vriendschappelijk kneepje. ‘Ik ben blij dat je het gedaan hebt, Wouter. Ik wist al niet goed hoe ik erover zou moeten beginnen. Nu weten we allemaal hoe het er voor staat. Ik ben bang dat mijn lijf me tijdelijk wat in de steek laat. Ik denk dat ik wel wat hulp kan gebruiken om een beetje voor Tom te zorgen in de komende tijd. Het zou fijn zijn als jullie er zouden willen zijn’.  

‘Reken maar! En ik zal je over de knie leggen als je verzuimd ons in te schakelen, jongedame! Denk om mijn woorden. Ze staan in steen gebeiteld!’, zei Wouter terwijl hij Katy nog een knuffel gaf.

Annie duwde Wouter aan de kant en omhelsde Katy. ‘Hij gaat je helemaal niet over de knie leggen, Katy. Hij kletst soms maar wat’.

‘Ik klets maar wat, huh? Daar hebben we het vanavond dan nog wel over, popje!’, zei Wouter zelfverzekerd. Annie keek hem met een smal lachje aan dat spijt uitdrukte.

‘Wat zeg je van een koud biertje, Wouter?’, vroeg Tom die vond dat het beter was om van onderwerp te veranderen. ‘Laten we de meiden hier maar in de keuken laten en ons naar de garage verplaatsen’. Ze moesten er allemaal om lachen.

‘Klinkt goed, maatje. Roep maar als we iets moeten doen, Annie’, zei Wouter en gaf haar een tik op haar bips. Annie trok een grimas als gevolg van het gebaar van haar echtgenoot.

‘Doe ik. Ga nu maar. Dan kunnen we ons met de belangrijke zaken bezighouden’, zei Annie met een knipoog in de richting van Wouter. Hij lachte hoofdschuddend terug.

We hebben niet echt haast met het eten. Neem er dus alle tijd van de wereld voor. Wouter en ik hebben genoeg te doen’, zei Tom met een brede glimlach. Hij boog zich voorover en gaf Katy een kus op haar wang en tikte ook op haar billen. De mannen liepen de keuken uit op weg naar de garage en het koude bier.

‘Oh ja, Tom. Ik heb het gereedschap waar je om vroeg op de werkbank gelegd’, zei Wouter terwijl hij zijn biertje openmaakte.

‘Mooi. Misschien kun je me even helpen, nu de meiden toch druk bezig zijn. Ik ben al een heel eind op streek. Ik moet alleen nog de openingen maken en vervolgens de zijkanten en het dak aan elkaar lijmen en spijkeren. Je zou me daar prachtig mee kunnen helpen, als je wilt’, zei Tom.

‘Geen probleem, Tom. Laat maar eens zien. Dan zullen we het eens piekfijn in elkaar zetten’.

Annie en Katy zetten het eten in de koelkast en gingen naar de huiskamer om eens lekker bij te kletsen. Wouter en Tom waren druk bezig met het vogelhuisje. En aan de overkant van de straat….tja, daar waren Martin en Kim nog steeds druk in gesprek. Martin had diep nagedacht hoe het vanaf nu allemaal zou moeten gaan, terwijl Kim in zijn armen lag te slapen. Na eerst nog eens over het advies van Tom nagedacht te hebben, zag hij geen enkele reden om de drie regels niet in te voeren. Als het goed werkt bij Tom en Katy, dacht Martin, waarom zou het dan niet bij Kim en hem werken.

Martin hield vast aan zijn voornemen. ‘Ik zal het element “huiselijke discipline” in onze relatie introduceren, Kim. Met andere woorden, je kunt voortaan met een flink pak op je blote billen rekenen als je je niet weet te gedragen, jongedame. Een voorproefje daarvan heb je daarnet gehad’.

Martin ging verder met het neerleggen van de drie basisregels en wat hij daarvan verwachtte. Hij vertelde ook onomwonden wat er zou gebeuren als ze zich niet aan deze regels zou houden. Kim had Martin nog nooit iets zo duidelijk horen uitleggen. Ze was helemaal beduusd over de manier waarop hij verbaal het initiatief nam en dat zij voortaan met een pak op haar bips kon rekenen in haar relatie.

‘Ik moet even heel nodig plassen, schatje’, zei Kim ten slotte.

‘Ok. Ga maar, maar ik wil dat je meteen terug komt. We zijn nog niet uitgesproken’, zei Martin terwijl hij Kim overeind hielp van zijn schoot en naast haar ging staan. Toen ze zich omdraaide om weg te lopen, gaf Martin haar een klets op haar billen. ‘Ik meen het! Direct terug komen’.

‘Is goed. Is goed’, zei Kim terwijl ze weg liep en onderwijl haar bips wreef. Een paar minuten later was ze terug. ‘Mag ik bij je op schoot zitten’, vroeg ze. Zonder wat te zeggen opende Martin zijn armen. Kim ging bij hem op schoot zitten en ze omarmden elkaar. Hij lachte in zichzelf. Het was lang geleden dat ze geknuffeld hadden. Hij genoot van de nabijheid.

‘Waarom heb je deze aangetrokken’, vroeg Martin terwijl hij aan het pijpje trok van de korte broek die ze aangetrokken had.

‘Ik had het koud’, antwoordde Kim.

‘Het is hier helemaal niet koud. Ik wil de waarheid horen. Waarom heb je dit aangetrokken?’, vroeg Martin nogmaals geduldig maar met een strenge ondertoon.

‘Schatje, ik wil niet zomaar bloot door het huis lopen’, jammerde Kim.

‘Kun je je nog herinneren wat ik eerder zei toen je je kleren aan wilde doen?’

‘Eh ja, maar toen waren we aan het bekvechten’, antwoordde ze. ‘Ik dacht dat je er nu niets op tegen zou hebben’.

‘Ik heb er wel wat op tegen. Je bent het helemaal niet vergeten. Je stelt je al weer met even weinig respect op als tevoren. Geef nu hier maar eens antwoord op. Wat zijn de drie basisregels die vanaf nu een integraal onderdeel van onze relatie uitmaken, tezamen met een stevig pak op je blote billen als één of meer van deze regels niet nageleefd worden?’, vroeg Martin.

Kim werd er nerveus van. Ze kon bijna niet geloven dat Martin maar doorging met deze onzin en nu wilde hij ook nog dat ze zijn belachelijke regels ging herhalen. Voor wat haar betreft was het alleen maar nodig dat ze dichter bij elkaar zouden komen. Ze wilde het helemaal niet over billenkoek of over die andere dingen hebben. Martin pakte haar bij haar kin zodat ze hem aankeek. ‘Geef antwoord, jongedame’, zei hij.

Met een diepe zucht en met een zachte stem zei ze, ‘Je zei had het over drie regels die te maken hadden met veiligheid, gezondheid en respect’.

‘Goedzo!’, liet hij sarcastisch weten. ‘Heb je toevallig één van die drie regels overtreden sinds ik ze ingevoerd heb?’, vroeg Martin met een opgetrokken wenkbrauw.

‘Nee. Ik heb me goed gedragen, Martin. Dat weet je toch’, zei Kim. Toen ze hem aankeek zag ze de opgetrokken wenkbrauwen. Hij keek erg serieus. ‘Je wilt toch niet zeggen dat ik geen respect heb getoond omdat ik mijn broek aangetrokken heb? Lieve help, Martin’, zei Kim. Er ging een rilling door haar heen. Haar maag trok samen. ‘Je gaat me hiervoor toch niet weer een pak op mijn bips geven?’, vroeg ze een beetje paniekerig.

‘Natuurlijk ga ik je een pak op je billen geven. Hoe kan ik je anders duidelijk maken dat het me menens is? Jij en ik gaan niet regelrecht op een scheiding af omdat ik dat eenvoudig kan verhinderen door je met af en toe een pak slaag anders naar de wereld in het algemeen en je relatie in het bijzonder kan laten kijken’, zei Martin streng.

‘Oh schatje, nee! Alsjeblieft! Alsjeblieft, niet doen. Ik zal beter mijn best doen. Ik zal doen wat je zegt. Echt waar’, smeekte Kim.

‘Dat hoop ik dan maar. Als het niet zo is, dan gaan we nog een drukke tijd tegemoet, is het niet?’, vroeg Martin.

‘Ik zal mijn best doen, Martin’, zei Kim.

‘We gaan gewoon door tot dit het geval is, of niet”, vroeg Martin nog een keer.

‘Ja’, zei Kim zacht.

‘Ja? Alleen maar ja? Weet je zeker dat je dat niet anders wilt zeggen?’, vroeg Martin.

‘Oh, Martin?’, jammerde Kim.

‘Kim!’, zei Martin. ‘Geef me antwoord op een manier zodat ik weet dat het je menens is!’

‘Ja, Martin! We gaan net zolang door tot ik het goed doe’, zei ze zachtjes.

‘Goed zo meisje!”, zei Martin terwijl hij met zijn rechterhand op Kim’s billen klopte. ‘En wat bedoelen we met “doorgaan”, zeg het alsjeblieft?’ Martin deed haar kin omhoog tot ze hem aankeek.

‘Dat betekent dat je me een pak slaag gaat geven’, snikte Kim.

‘En voor alle duidelijkheid, hoe krijg je een pak slaag? Heb je dan kleren aan of ga je het op je blote bips krijgen?’

‘Oh Martin! Ga je me altijd op mijn blote billen geven? Is dat wat je wilt zeggen?’, vroeg ze met afschuw in haar stem.

‘Ja! Ik ben je van plan je telkens op je blote billen te geven. Luister goed. Als je dat niet doet, dan verdien je nog een tripje over de knie, bovenop wat je toch nog tegoed hebt’. Het geschokte gezicht van Kim, maakte dat Martin haar een liefdevol kneepje gaf.

‘We kunnen dit op een volwassen manier oplossen of we maken het rondje steeds weer opnieuw. Het resultaat van dat laatste is, liefje, dat je nog heel wat op je billen gaat krijgen voor de dag voorbij is’.

Kim smolt in de armen van Martin en legde haar hoofd op zijn schouder. ‘Oh, Martin’, huilde ze.

‘Ik weet het schatje. Ik weet dat je niet wilt dat dat gebeurd. Om eerlijk te zijn, heb ik ook geen zin je op je billen te geven, maar ik ben er heilig van overtuigd dat onze relatie het waard is. Dus als heer des huizes heb ik mijn besluit genomen. Als je je aan de regels houdt die we vandaag opgeteld hebben, dan gebeurt je niets. Als je je niet aan de regels houdt, dan krijg je een pak slaag. Toen je je broek hebt aangetrokken, Kim, heb je je niet aan de regels gehouden. En daarvoor moet je nu de consequenties onder ogen zien. Ik wil dat je gaat staan, je broek en je onderbroek uitdoet en ze aan mij geeft. Dan gaan we terug naar de keuken. Nadat je mijn vragen beantwoord hebt, ga je over de knie voor het pak slaag waarvan je zelf ook weet dat je het nodig hebt. Verder, en ik herhaal, voor de rest van het weekend, zul je geen broek of onderbroek dragen. Ik wil dat bips tot nader order bloot is. Is dat duidelijk?’, vroeg Martin.

‘Martin Nee!’, gilde Kim vol ongeloof.

‘Kim!’, zei Martin.

Kim ging rechtop zitten en keek Martin schichtig aan.

‘Pardon?’, vroeg Martin bars.

‘Ja, Martin. Het is me duidelijk’, zei Kim.

‘Goedzo. Dan mag je nu gaan staan en je broek en onderbroek gaan uitdoen. We hebben nog een klus te doen’, voegde Martin eraan toe.

‘Is er niets wat ik kan doen om dit te laten stoppen, Martin?, vroeg Kim.

‘Absoluut niet. Vooruit!’, zei Martin.

Kim stond langzaam op van zijn schoot. Geduldig wachtte hij tot ze haar broek en onderbroek had uitgedaan. ‘Dank je’, zei hij toen Kim haar kleren had opgevouwen en ze hem aangaf. Hij stond op en pakte Kim bij haar arm en nam haar mee naar de keuken. Hij legde haar kleren op de tafel en trok een stoel onder de tafel vandaan.

‘Alsjeblieft schatje, doe me geen pijn’, huilde Kim. ‘Houd je dan helemaal niet meer van me?’, vroeg ze met betraande ogen.

Martin nam Kim in zijn armen. ‘Natuurlijk houd ik nog van je, anders zou ik mijn tijd niet verdoen’. Hij gaf haar een dikke knuffel. ‘We kijken niet meer naar het verleden, Kim. We kijken alleen nog maar vooruit. Laat ik je nu eerst dat pak op je billen geven, dan kunnen we ons vanavond met andere dingen bezighouden dan jou confronteren met de consequenties’. Hij kust haar op haar voorhoofd en liet haar los.

Martin ging op de stoel zitten. Hij pakte haar bij haar linkerhand en legde uit wat er zou volgen en waarom. Kim haalde eens diep adem en snikte.

‘Je gaat me een pak slaag geven omdat ik niet naar je geluisterd heb’.

‘Heb je daarvoor een pak slaag verdiend?’, vroeg Martin.

‘Ja Martin, Ik heb een pak op mijn bips verdiend. Maar daarom wil ik het nog niet’, zei Kim. ‘Het spijt me’, voegde ze eraan toe.

‘Ik weet het schatje’, zei Martin terwijl hij op zijn linkerknie klopte. ‘Laten we maar beginnen’. Hij hielp Kim over zijn knie en hield haar stevig beet door haar onder zijn linkerarm te klemmen. Met zijn rechthand schoof hij haar hemdje omhoog. Er werd niets gezegd. Martin begon te slaan. Hij nam alle tijd om zijn hand rustig op haar billen neer te laten komen. Ze maakte protesterende geluiden en riep of hij alsjeblieft wilde ophouden. Maar Martin ging gewoon door. Hij was vastbesloten zijn punt duidelijk te maken en aan Kim te laten merken dat het hem ernst was. Binnen een paar minuten hadden de blote billen en de bovenbenen van Kim een vuurrode kleur gekregen. Martin’s hand zette de arme bips van Kim in brand. Toen stopte hij en liet zijn hand op haar billen rusten.

‘Begrijp je waarom ik besloten heb deze levensstijl in onze relatie te introduceren?, vroeg hij haar.

‘Ja Martin, dat begrijp ik’, huilde ze. ‘Alsjeblieft, sla me niet meer’.

‘We zijn bijna klaar, schatje. Ik wil alleen zeker weten dat er geen misverstanden meer zijn. Accepteer je me als de heer des huizes?’

‘Ja Martin’, snikte ze.

‘Accepteer je dat ik je een flink pak op je blote bips zal geven als ik vind dat je de regels ten aanzien van veiligheid, gezondheid en respect overtreden hebt?’, vroeg Martin.

‘Ja Martin’, huilde Kim.

‘Goed zo’, zei Martin. Hij deed zijn rechterarm omhoog en begon opnieuw te slaan. De klappen waren deze keer harder en kwamen sneller neer. Kim dacht dat het nooit op zou houden. Toen ze uiteindelijk alle verzet had opgegeven en daar alleen nog maar kon liggen huilen, hield Martin op. Hij was klaar. Kim bleef snikken en huilen. Martin wreef over haar rug. Hij gaf een klopje op haar bips. Toen Kim gekalmeerd was, hielp hij haar met opstaan.

‘Oh Martin. Het doet zo’n zeer’, huilde ze.

Martin sloot haar in zijn armen en drukte haar stevig tegen zich aan. ‘Ik weet het schatje. Het zal over een poosje weer beter gaan. Kom maar. Ga maar mee, dan kun je op je buik op bed liggen’, zei hij. Kim was niet in staat een woord uit te brengen. Ze kon alleen maar ja knikken.

Toen ze op bed kroop, vroeg Kim aan Martin, ‘Wil je me nog even in je armen houden?’

Martin glimlachte en zei, natuurlijk. Laat me wat crème halen, dan kan ik dat op je billen smeren’. Toen hij de crème ging halen dacht jij bij zichzelf, ‘We redden het wel!’

Dit waren zo wat gebeurtenissen op een willekeurige zaterdag in het leven van Martin en Kim, Wouter en Annie en Tom en Katy, drie alledaagse stellen uit het dorp.