Katy was vastbesloten niet te huilen waar dr. Freek bij was. Ze was echter bang dat dit onvermijdbaar was als Tom haar nog een pak op haar bips zou geven. Het beste wat ze kon doen was haar tanden op elkaar zetten en zich zo stil mogelijk te houden. Oh, wat deden haar billen zeer, niet alleen van het pak slaag maar ook van de injecties.

Lange tijd kon je een speld horen vallen. Ondanks dat zei geen van drieën iets. Ze hielden allemaal hun adem in. Een ieder was bang om de eerste stap te zetten. Uiteindelijk trok Tom Katy overeind en zette haar terug op haar plaats op zijn rechterknie.

‘Zul je nu een beetje meewerken, zodat we ons bezoek hier kunnen afronden jongedame?’, vroeg Tom met een serieuze ondertoon. In werkelijkheid was hij vreselijk geschrokken over wat hij allemaal gehoord had.

Katy keek Tom aan. Ze kromp ineen van pijn toen haar billen plotseling contact maakten met zijn knie. Er liep een traan over haar gezicht. ‘Ja Tom, ik zal meewerken’, zei ze met een diepe snik.

Tom liet zijn vingers door haar haren glijden om vervolgens haar gezicht in zijn beide handen te pakken. Met zijn duim veegde hij een traan weg. ‘Rustig maar’, zei hij en gaf haar een kus op haar mond. Hij deed zijn arm om haar heen en trok haar dicht tegen zich aan. Hij nam haar rechterhand in zijn linkerhand en gaf haar een klein kneepje. ‘Goed, we luisteren, dokter’, zei Tom terwijl hij naar dr. Freek keek.

Tom deed alsof hij alles onder controle had. Maar inwendig trilde hij als een rietje. Zijn hand gloeide van het pak slaag en de laatste kletsen die hij Katy had gegeven. Hij kon zich voorstellen hoe haar arme billen zouden aanvoelen. Tom wist dat hij zich nu even groot moest houden voor Katy. Katy en hij zouden zich hier wel doorheen slaan, wat er ook komen mocht, pepte hij zichzelf op. ‘En als daar een pak op haar billen aan te pas moet komen, zoals de dokter zei, het zij zo’, verzekerde hij zichzelf.

Dokter Freek haalde eens diep adem. Hij ging achter zijn bureau zitten. Het was voor alle drie een emotioneel moment geweest. ‘Katy, ik wil dat je nog een paar minuten je aandacht erbij houdt, daarna kun je naar huis, OK?’, vroeg hij.

Een smal stemmetje antwoordde, ‘Ja, ik zal goed luisteren’.

Tom gaf haar een goedkeurende knuffel. Dokter Freek glimlachte. Toen vertelde hij over de injecties die ze net gekregen had, waarom ze zo belangrijk waren en wat hun werking was. Hij ging door met vertellen dat het belangrijk was dat ze alle rust nam die ze maar kon pakken. Terwijl hij sprak, schreef hij een drietal recepten uit. Eén had te maken met het komende bloedonderzoek dat ze donderdag zou moeten ondergaan. De andere twee recepten waren voor vandaag.

‘Ik wil dat je vanavond start met de medicijnen’, zei hij toen hij de papiertjes aan Tom gaf. Hij vertelde over de mogelijke bijwerkingen en over wat het met haar systeem kon doen. Tom voelde hoe Katy verstrakte en begon te huiveren alsof ze het koud had. Hij wist uit ervaring dat ze nerveus was en misschien wel bang. Hij gaf haar een liefdevol klopje om haar te laten merken dat het allemaal wel goed zou komen. Het leek te helpen.

‘Nog even iets anders, Katy. Ik wil dat je een in een notitieboekje of op de computer bijhoudt de dingen waarvan je merkt dat ze in je lichaam gebeuren en de eventuele vragen die je voor professor Groen of mij hebt. Als je dan weer hier bent of collega Groen aan de telefoon hebt, dan kunnen we je lijstje doornemen. Door het zo aan te pakken, weten we zeker dat we niets laten liggen en zul jij het gevoel hebben dat je controle over de situatie hebt. Zou je dat willen doen?’, vroeg hij.

‘Ja, dat zal ik doen’, antwoordde ze fluisterend.

‘Goedzo’, zei hij alleen maar. ‘En nu moet ik nog iets af maken in de onderzoekskamer. Ik zal jullie even de tijd geven om jezelf te herpakken en jou de gelegenheid geven om je aan te kleden, Katy. Kom maar naar de onderzoekskamer als jullie klaar zijn. Neem rustig de tijd’. Hij stond op en kwam achter zijn bureau vandaan.

Toen hij de deur opende om naar buiten te gaan, stopte hij en draaide zich om naar het echtpaar. ‘En Katy, voor het geval je het zou willen weten, er waren vanmiddag geen andere patiënten in huis. Ik had vanmiddag geen spreekuur gepland staan. Ik was van plan erop uit te gaan, totdat jij je afspraak voor de derde keer had afgezegd. Toen ik Tom aan de lijn had, leek dit het meest geschikte moment om even bij elkaar te komen. Ik had al het idee dat je echtgenoot een hartig woordje met je zou willen praten. Verder leek het me dat je na wat je vanmiddag te horen zou krijgen, je liever geen andere mensen tegen zou willen komen. Weet dat Tom en ik onze uiterste best zullen doen om je hier door heen te slepen. Ik ben bang dat je voor de goede zaak nog wel een paar keer een pak op je billen zult krijgen. Mijn advies aan jou is om dan even diep adem te halen en je over te geven aan wat Tom voor je in petto heeft. Verspil je energie niet aan verzet. Geef jezelf de tijd. Je hebt mijn telefoonnummer. Ik verwacht dat je me belt als je behoefte hebt aan een gesprek’. Dr. Freek gaf haar een glimlach en verliet toen de kamer. Hij deed de deur achter zich dicht. Hij hield de deurklink nog even beet toen de deur dicht was. Hij haalde diep adem. Hij had het hier al even moeilijk mee als Tom en Katy zelf.

Katy legde haar hoofd op Tom’s schouder en deed haar ogen dicht. Beide zeiden ze minutenlang niets. Tom drukte haar stevig tegen zich aan en rustte met zijn hoofd op het hare. Hij hield van de geur van haar haren. Het toverde een glimlach op zijn gezicht. Hij wreef haar over haar rug en liet zijn hand zelfs even over haar donkerrode billen glijden. Uiteindelijk kalmeerde Katy een beetje; althans ze hield op met trillen. Ze keek op naar Tom en vroeg, ‘Kan ik me aankleden zodat we naar huis kunnen gaan, liefje?’

Tom grinnikte en zei, ‘Reken maar, schatje. Laat me je helpen’. Hij hielp Katy met opstaan en deed haar onderbroek omhoog. Katy kromp ineen van pijn.

‘Oh, liefje, mag ik ze alsjeblieft uitlaten?’, vroeg ze.

Met een glimlach zei Tom, ‘Natuurlijk schatje. Deze keer mag je ze uitlaten. Maar daar maken we geen gewoonte van, begrepen?’

‘Ja, dat snap ik’, antwoordde ze.

Zelfs zonder haar onderbroek voelde het niet erg comfortabel toen ze haar broek omhoog deed en de rits dicht. Nog voor ze het gebouw verlaten hadden, was ze erin geslaagd de rits en knoop weer stiekem open te maken. Haar sweater zorgde ervoor dat niemand het kon zien. Ze zei ook niets tegen Tom. Ze wilde voorkomen dat dit onderwerp werd van toekomstig gesprek of correctie.

Ze gingen direct naar huis. Katy deed haar kleren uit en trok haar favoriete T-shirt aan. Haar bips deed nog erg pijn. Ze was heel erg moe. Tom was blij dat hij haar niet hoefde te vertellen dat ze zich moest verkleden. Hij wilde dat ze zou gaan rusten en had geen zin om hier op dit moment een strijd van te maken.

Ik ga je medicijnen ophalen, schatje. Ik ben zo terug. Is er iets wat ik voor je mee moet nemen?’, vroeg hij haar.

‘Ik weet niets te bedenken, liefje, maar lief dat je het vraagt’, zei ze.

Ze glimlachten naar elkaar. Tom boog zich naar haar toe en liet zijn vingers door haar haren glijden om vervolgens haar gezicht beet te pakken. Hij kuste haar voorzichtig op haar lippen. ‘We zullen ons hier samen door heen slaan, schatje’, Ik zal niet van je zijde wijken’, zei hij. Vervolgens trok hij haar tegen zich aan en kuste haar gepassioneerd. Beiden hadden deze lichamelijke nabijheid even nodig. Uiteindelijk maakte Tom zich los en gaf haar nog een klein kusje op haar mond. ‘Ik ben zo snel mogelijk terug, schatje. Red je het wel even?’

‘Komt wel goed, liefje’, antwoordde ze met een glimlach. Katy zag hoe hij zich omdraaide en de deur uitliep. Ze liep naar het raam en keek hoe hij in de auto stapte en wegreed.

Er verscheen een brede glimlach op haar gezicht toen ze er aan dacht hoeveel ze van deze man, haar echtgenoot en beste vriend, hield. Het was nu helemaal stil in huis. Katy bewoog niet. Ze kon haar hart bijna horen slaan, terwijl ze daar bij het raam stond.

Een klein jongetje reed op zijn fietsje voorbij. Een hond rende met hem mee. Katy glimlachte toen ze zag hoe de hond en het jongetje passeerden. ‘Dat zijn beste maatjes’, zei ze tegen zichzelf. Het deed haar denken aan haar eigen maatje die ze daarnet had zien vertrekken. Het deed haar realiseren hoe close Tom en zij waren, in meerdere opzichten. Ze kon zich geen leven zonder Tom voorstellen.’Ik hoop dat hij niet al te lang wegblijft. Ik verlang nu al weer naar één van zijn warme knuffels’, fluisterde ze.

Ze huiverde. Ze draaide zich om en liep naar de slaapkamer. Ze haalde een paar sokken uit de la. Om de een of andere reden had ze koude voeten. Ze ging voorzichtig op het bed zitten om de sokken aan te doen. ‘Oh jee,’ dacht Katy en trok een grimas. Ieder beweging die ze maakte om haar sokken aan te krijgen deed zeer aan haar billen. Uiteindelijk stond ze op. Ze wreef over haar billen en bad in zichzelf dat ze niet op korte termijn nog eens een pak op haar bips zou krijgen. Maar ze twijfelde er wel aan. Ze besloot hoofdschuddend dat ze er maar niet te veel aan moest denken. Ze draaide zich om en liep naar de keuken.

Ze pakte een glas uit de kast en liep naar de koelkast voor ijs. Ze vulde het glas met water en liep naar de huiskamer. Ze was van plan om de televisie aan te zetten, maar veranderde van gedachten en deed de installatie aan om naar muziek te luisteren. Vervolgens pakte ze een deken van de armleuning van de stoel en ging op de bank liggen. Ze wilde de komende uren niet denken aan wat er gebeurd was. Ze dronk van het water en luisterde naar de muziek. Daarna trok ze de deken over zich heen. Binnen een paar minuten lag ze diep te slapen.

Toen Tom thuiskwam en de muziek hoorde, wist hij precies waar Katy zich bevond. Hij wist ook dat ze onder de deken op de bank zou liggen. Het bracht een glimlach om zijn mond. Hij ruimde de boodschappen die hij gedaan had op. Vervolgens maakte hij het zakje waar de medicijnen inzaten open en las de bijsluiters. Tom zette de flacons met tabletten neer. Toen hij uit het raam naar het huis aan de overkant keek zag hij Kim en Martin. Ze stonden onder de carport. Tom zag hoe Martin bezig was een paar tassen uit de kofferbak te halen. Hij zag hoe Kim er op haar neus bij stond om de arme Freek te zeggen wat hij allemaal moest doen.

‘Er komt een dag’, zei Tom tegen zichzelf, ‘dat we er eens goed voor gaan zitten en dat we een lang gesprek zullen hebben, Martin. Je moet leren hoe je een eind kunt maken aan het gedrag van die helleveeg. Je moet haar eens laten zien wie de baas is’. Tom liet zijn vingers door zijn haar glijden. ‘Maar voorlopig heb ik mijn handen vol aan mijn eigen vrouw’, hield hij zichzelf voor.

Hij ging de woonkamer binnen en ging in een stoel naast Katy zitten. Hij had het nodig om dicht bij haar te zijn. Hij nam een slok van zijn bier en keek hoe ze lag te slapen. Er ging een wirwar van gedachten door hem heen over haar en hem, hun leven samen, de kinderen, hun manier van leven en hoe hij haar af en toe over de knie moest leggen om haar weer met beide benen op de grond te zetten. En vooral, hoeveel hij van haar hield. Een uiteindelijk toch ook aan het doktersbezoek en hoe het nodig was geweest haar daar een pak op haar bips te geven, omdat ze de waarheid maar niet onder ogen wilde zien. Hij wist dat ze het er snel weer over zouden hebben. Hij wilde zeker weten dat de lei schoon was en dat er niets meer tussen hen zou staan. Hij had helemaal geen zin om Katy een pak slaag te geven, maar hij had niet geaarzeld, zeker niet na de aanmoediging van dr. Freek. Verder zou de tijd leren hoe hun toekomstige gesprekje zou vallen.

Tom’s gedachten dwaalden af naar het begin van hun huwelijk en hoe hij haar toen vaak over de knie moest leggen voor allerlei dommigheden. Hij schudde glimlachend zijn hoofd bij de herinnering. Ze waren samen opgegroeid en volwassen geworden. En gedurende de laatste jaren had Katy vaker ‘gewoon’ voor haar billen gehad dan voor straf. Het had hun band versterkt. En toen dacht hij dat hij haar de laatste tijd juist weer meer had moeten straffen en dat ook op korte termijn weer zou moeten doen.

‘Zit daar een patroon in?’, vroeg hij zichzelf af. ‘Komt het door de ziekte van Katy? Heb ik niet goed in de gaten gehad wat er met mijn vrouw aan de hand was? Heb ik mijn taken als echtgenoot verwaarloosd? De tijd zal het leren’, stelde Tom zichzelf gerust. Hij dronk zijn bier op en liep naar de keuken om voor Katy en zichzelf wat te eten te maken. Hij deed de koelkast open en pakte het overblijfsel van het Chinese eten van de vorige avond eruit.

‘Gisteravond’, dacht hij. ‘Oh mijn God!’, de herinnering aan de vorige avond schoot door hem heen. ‘ik hoop dat het vanavond niet weer zo’n emotionele toestand gaat worden’, dacht hij en kromp ineen. ‘Niet vanavond’, hield hij zichzelf voor, ‘Niet vanavond’.

Tom had net alles klaargezet toen hij uit het raam keek en een auto zag stoppen. Hij glimlachte. ‘Mooi’, fluisterde hij. Er verscheen een tevreden blik op zijn gezicht. ‘Ze hadden niet zeker geweten of ze ze vanavond wel zouden kunnen bezorgen’, dacht hij bij zichzelf. ‘Ik ben onder de indruk’.

Tom liep naar de deur en opende deze nog voor er aangebeld kon worden. Hij gaf de man een royale fooi, bedankte hem, pakte de vaas aan en deed de deur dicht. Tom liep naar de huiskamer, waar Katy was. Hij zette het mooie boeket rozen in de kristallen vaas op het tafeltje aan de andere kant van de kamer.

Katy was wakker. Ze hoorde hoe Tom in de keuken rondscharrelde en hoe hij bij de voordeur met iemand praatte. ‘Ze zijn prachtig, liefje. Dankjewel!’, zei ze.

‘Ik dacht dat je sliep’, zei hij. ‘En hoe kom je erbij dat ik deze besteld heb?’, vroeg hij plagend.

‘Oh, dat weet ik gewoon. Ik ken de mannen zo langzamerhand wel een beetje. En omdat je mijn favoriet bent, mijn beste vriend en bedgenoot, weet ik zeker dat ze van jou komen. Breng me het kaartje maar eens dan zal ik het je laten zien’, zei ze met een liefelijke glimlach. Tom lachte terug en deed wat ze vroeg.

Katy schoof op zodat Tom in hun favoriete houding bij haar kon komen zitten. Wanneer Tom lekker zat, schoof Katy tegen zijn borst. Ze opende de envelop en las het kaartje. Op de voorkant stond een prachtige rode roos. Rozen waren de favoriete bloemen van Katy. In het kaartje stonden de woorden,

Liefje,

Je bent mijn vrouw,

Je bent mijn echtgenote,

Een leven lang bij elkaar!

Ik houd verschrikkelijk veel van je,

Je man en echtgenoot,

Tom

Katy vouwde het kaartje dicht en vouwde het tegen haar borst. Haar ogen waren al weer gevuld met tranen. Deze keer waren het tranen van ontroering. Ze zaten een poosje zwijgend bij elkaar. Toen pakte Tom het kaartje en legde het voor hen op de tafel. Hij nam Katy in zijn armen en knuffelde haar. Hij wist dat ze het nodig had, net zoveel als hem.

Toen Katy haar emoties weer onder controle had, fluisterde ze, ‘Het kaartje en de bloemen zijn mooi, net zo mooi als jou. Dankjewel liefje. Ik houd ook heel erg veel van jou!’ Ze knuffelden en luisterden naar de muziek. Ze genoten van het moment.

Tom wreef over haar rug en gaf een klapje op haar billen. Katy klemde zich aan Tom vast. Ze luisterden naar de nummers. Ze zeiden niets, tot Katy uiteindelijk vroeg, ‘Dus morgen krijg ik weer bloemen?’

‘Niet als je een pak op je billen verdiend hebt’, antwoordde Tom en gaf haar een tik op haar bips.

‘Maar je hebt me gisteren een flink pak op mijn billen gegeven en vandaag heb ik een bos prachtige rozen gekregen’, zei Katy terwijl ze naar het tafeltje waren de bloemen stonden, wees. ‘En vandaag heb je me weer over de knie gelegd, en kreeg ik dit mooie boeket met het kaartje’, zei ze plagend.

‘Ja, en ik zie nu in dat dat niet zo slim van me geweest is. Ik zal er meteen verandering in aanbrengen. Je bent duidelijk een verwend meisje’, antwoordde hij.

‘Maar je vindt het heerlijk om me te verwennen’. Zei Katy met een brede grijns. Tom lachte en gaf haar nog een paar tikken op haar billen. ‘Ik weet het. Ik weet het. Maar ik heb een beter idee. Laten we afspreken dat je me elke dag bloemen stuurt en me nooit weer een pak op mijn billen geeft’.

Tom barstte in lachen uit en kietelde haar. ‘Ik denk dat dat helemaal niet zo’n goed idee is. Je zult dan binnen de kortste keren net zo gedragen als Kim en je weet heel goed dat ik dergelijk gedrag nooit zou accepteren. Toch?’, vroeg hij.

Katy moest lachen toen hij doorging met kietelen. ‘OK, OK. Ik zal me gedragen. Ik zal me goed gedragen. Je mag me gerust een pak slaag geven. Houdt hier alleen mee op. Kietelen is niet eerlijk’, zei ze wanhopig.

Tom hield op. ‘Een pak slaag. Ik geloof dat je om een pak slaag vroeg, klopt dat?’, vroeg hij met een ondeugende blik in zijn ogen. In een snelle beweging had hij Katy in een positie gebracht waarin hij goed bij haar billen kon. Haar T-shirt werd omhoog gedaan en hij masseerde haar billen. ‘Je hebt erom gevraagd’, zei hij en gaf haar een paar speelse tikken.

‘Ik zei het alleen maar om je op te laten houden, liefje’, zei ze en probeerde de neerkomende hand te blokkeren. Dit had echter geen zin, Tom klemde haar met zijn been vast, waardoor hij een hand vrij had om haar arm te fixeren.

‘Ik weet het, maar in werkelijkheid drukten je woorden precies uit wat je af en toe nodig hebt’, zei Tom terwijl hij haar nog een paar speelse kletsen gaf.

‘Oh, oh, oh, liefje! Ik zal braaf zijn. Ik zal braaf zijn. Dat beloof ik’, zei ze.

‘Het lijkt erop of ik de aandacht van mijn ondeugd heb’, zei Tom plagend. “Heeft mijn vrouw overigens honger? Ik hoop het. Ik wel in ieder geval. Verder is het tijd dat je medicijnen inneemt. Zullen we dus maar naar de keuken gaan om wat te eten, schatje?’, zei hij, terwijl zijn grote hand haar billen constant bleef masseren. Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd.

‘OK! OK! Ik heb ook honger. Het is jouw beurt om te koken, is het niet?’, vroeg Katy. Tom hield op met zijn liefdevolle aanvallen op de billen van Katy. Niets te vroeg als je het haar vroeg.

‘Ja, we hebben nog de restjes van de Chinees.’, zei hij met een brede grijns. Katy grinnikte en probeerde voorzichtig overeind te komen. Tom hielp haar een beetje. ‘Je beweegt niet erg soepel, schatje. Is er wat aan de hand?

‘Je weet verdomd goed wat er aan de hand is’, snauwde Katy. ‘Niet erg verstandig om je zo uit te laten als je onder handbereik van je echtgenoot bent. Tom liet zijn hand een paar keer hard op haar bips neerkomen. ‘Zou je alsjeblieft een beetje om je woorden willen denken’, stelde Tom voor. ‘Tom’, klaagde ze. ‘Katy!’zei hij op een toon die niet veel goeds voorspelde. ‘OK, het spijt me, dat ik me de afgelopen dagen niet erg goed heb gedragen en dat je me over de knie hebt moeten leggen. Het doet erg zeer en ik beweeg me daarom ook een beetje stijf. Alsjeblieft, wil je mijn excuses aanvaarden voor mijn brutale mond, schatje. Ik weet ook niet waarom in dat zei’, antwoordde Katy.

Tom keek haar even aan voordat hij antwoord gaf. ‘Ik denk dat het voor ons beiden een heel verhaal gaat worden. Maar kom, we gaan eerst eten’, zei hij. Hij draaide zich om en liep naar de keuken.

‘Ik kom zo, schatje’, zei ze terwijl ze naar de vaas bloemen liep.

‘Schiet wel een beetje op’, zei hij en verdween door de deur.

Ze herschikte een paar bloemen in de vaas en rook eraan. ‘Oh, wat zijn ze mooi. Waar heb ik deze geweldige man aan verdiend, ook al geeft hij me af en toe op mijn billen’, zei ze tegen zichzelf en wreef over haar bips.

Toen hoorde ze zijn stem uit de keuken, ‘Schiet je nog een beetje op?’ Katy keek wel uit om hem tegen de haren in te strijken vanavond. Ze hadden hun ‘serieuze gesprek’ nog niet gehad en ze voelde er helemaal niets voor om deze gebeurtenis te bespoedigen. Ze haastte zich naar de keuken.

Ze aten samen. Katy nam haar medicijnen. Nadat ze de keuken opgeruimd hadden, gingen ze weer naar de huiskamer om muziek te luisteren, terwijl ze op internet surften en de nieuwe berichten op het forum bekeken. Toen het acht uur was keek Tom naar Katy. Ze zag er moe uit. Het afgelopen etmaal was voor hen beiden erg vermoeiend geweest. ‘Ik denk dat het tijd voor je is om naar bed te gaan. Wil je eerst nog douchen of ga je direct je bed in?’, vroeg Tom.

Eerst was Katy van plan om te protesteren. Ze opende haar mond om dat te doen, maar in plaats van dat te doen, haalde ze diep adem. ‘Weet je, liefje, ik heb zin om samen te douchen, net als vanmorgen’, zei ze met een glimlach.

‘OK, schatje, dat kan geregeld worden’, antwoordde Tom. Katy sloot de computer af en zette de muziek uit. Tom ging de deuren afsluiten en de kat naar buiten zetten. Toen hij een paar minuten later de badkamer inliep, stond Katy onder de douche. Ze stond te neuriën. Voor Tom een teken dat ze zich goed voelde.

Katy wreef shampoo in haar haren. Tom kleedde zich uit en deed zijn kleren in de wasmand. Het ontlokte een glimlach bij hem. ‘Mijn vrouw zal het erg goed vinden dat ik dit doe’, dacht hij bij zichzelf. ‘Ik moet zorgen dat ik hier geen gewoonte van maak. Ze is al zo verwend’. Hij grinnikte om zijn eigen gedachten.

‘En wat is daar zo grappig?’ De vraag klonk vanuit de douche.

‘Niets schatje’, zei hij met een grote grijns. Hij opende de deur en vergezelde haar onder de douche. ‘Kom schatje, laat mij dat doen’, zei hij toen hij de zeep van haar overnam. En toen begon het spel. En wederom bleven ze onder de douche staan tot het water koud begon te worden. Tom gaf haar een klets op haar bips en zei, ‘Het is mooi geweest. Tijd om naar bed te gaan’.

‘AUW! Moet dat nu altijd?’, klaagde Katy.

‘Nou en of!’, antwoordde Tom.

Katy wist wel beter dan op het onderwerp door te gaan. Het zou haar ongetwijfeld niets opleveren. Tom was eerder klaar in de badkamer dan Katy. Hij had zich zelfs nog geschoren. Toen hij het dekbed wegtrok om in bed te stappen hoorde hij de föhn. Niet lang daarna werd het stil. Hij lag ongeduldig te wachten tot ze in bed zou komen. Terwijl hij wachtte deed hij de televisie aan om te kijken of er een film bezig was.

‘Heb je iets leuk gevonden om te kijken’, vroeg Katy toen ze een paar minuten later de slaapkamer instapte.

‘Nee schatje. Ik lig gewoon op jou te wachten’, zei hij en deed de TV uit en legde de afstandbediening op het nachtkastje. Katy liet de handdoek van haar lichaam op de vloer voor het nachtkastje glijden en kroop voorzichtig tussen de lakens.

‘Wat een deugniet’, dacht Tom bij zichzelf. ‘Ze vind het heerlijk zo die dingen voor me te doen’.

‘Kom hier, jongedame’. Tom reikte naar haar en in een mum van tijd lag ze opgesloten in zijn armen. Katy hoopte dat dit moment tot morgenochtend zou wachten, maar ze wist onmiddellijk dat dit ijdele hoop was. Ze hield van de knuffels en de nabijheid. Ze had een hekel aan de woorden en het uiteindelijke resultaat.

‘Hoe voel je je nu?’, vroeg Tom met een serieuze toon in zijn stem terwijl hij haar stevig vasthield. ‘Een stuk beter, liefje. Ik ben alleen nog een beetje beduusd van wat ik allemaal gehoord heb. Misschien was het uiteindelijk onder ogen zien dat ik een tumor heb wel het moeilijkste’, antwoordde ze terwijl ze hem in zijn ogen keek.

‘Ik wil je bedanken dat je er de hele dag voor me geweest bent. Het spijt me dat het nodig was dat je me over de knie moest leggen. Ik hoop dat het nooit weer nodig is dat je dat in de spreekkamer van de dokter doet’, voegde ze er aan toe. ‘Ik zal in ieder geval erg mijn best doen om herhaling te voorkomen’.

Tom boog zich naar haar toe en kuste haar lippen. ‘Ik zal er altijd voor je zijn, Katy. Ik kan je echter niet beloven dat ik je in het kantoor van de dokter nooit weer een pak op je bips zal geven. Ik kan je alleen maar toezeggen dat wanneer je een pak slaag nodig hebt, ik je dat zal geven. Of niet?’, vroeg hij haar.

‘Ja Tom. Maar dat betekent nog niet dat ik het leuk vind’, zei ze.

‘Katy, spreek me nu niet tegen. Het is nu niet het goede moment om dat te doen. Ik zit er tegen aan om je weer een flink pak op je blote billen te geven. Gedraag je dus een beetje, alsjeblieft!’, zei hij.

‘Ik weet het liefje, en het spijt me. Ik zou dit nooit redden zonder jou’, Katy boog zich naar hem toe en gaf hem een kus op zijn wang. ‘Ik houd zoveel van je’, fluisterde ze.

‘Je bent een echte deugniet!”, zei Tom terwijl hij met gefronste wenkbrauwen naar haar keek.

‘Ja maar wel een lieve deugniet’, zei ze en zette haar allerliefste glimlach op.

Terwijl hij zijn hoofd schudde, zei Tom, ‘Katy, ik heb vanavond op het forum gelezen dat de enige lieve deugniet een deugniet is die een pak op haar bips heeft gehad en ligt te slapen. Hoe klinkt dit, ik geef je nu een flink pak op je billen en daarna ga je lekker slapen. Ja, dan ben je vast een lieve deugniet, of niet?’

‘Ik ben altijd een lieve deugniet. Ik doe soms alleen wel eens domme dingen’, zei ze terwijl ze opnieuw haar liefste glimlach tevoorschijn toverde. Tom kon deze niet weerstaan. Hij boog zich naar haar toe en kuste haar in haar nek. Het bezorgde haar altijd kippenvel. Ze moest ervan giechelen. Hij hield van haar gegiechel. ‘Tja, wie is er nu een deugniet’, vroeg ze.

‘Jij! Altijd jij, Katy’, antwoordde hij en kuste haar opnieuw, alleen deze keer was het een vluchtig kusje op haar mond.

‘Genoeg…Het wordt tijd dat we het eens over de consequenties gaan hebben, Katy, vanwege het overtreden van al die afspraken’, zei Tom. Dit keer klonk hij serieus.

‘Ja Tom. Ik was al bang dat het in die richting zou gaan’, antwoordde ze.

‘Mooi zo! Dan let je voor de verandering eens goed op’, zei hij. Katy wilde nog iets zeggen, maar Tom legde zijn vingers op haar lippen. ‘Nee. Nu is het tijd dat mijn lieve deugniet even luistert’. Katy gaf hem een warme glimlach voor hij verder ging. ‘Ik heb vanmiddag goed nagedacht, Katy, terwijl ik boodschappen deed, toen ik je zag slapen en zelfs toen we bij dr. Freek waren. Jij, jongedame, bent de weg volledig kwijt. Het wordt tijd dat iemand ingrijpt en de koe bij de hoorns vat, en dat is wat ik nu ga doen’. Tom pauzeerde even en keek Katy onderzoekend aan. ‘Kun je dat volgen>? Zitten we nog op dezelfde golflengte?’, vroeg hij.

‘Ja Tom. Ik kan je goed volgen’, antwoordde ze zachtjes.

‘Goedzo. Laten we dan eerst eens naar de afspraken kijken. Daarna kunnen we het over de consequenties hebben’, zei hij. ‘Om te beginnen zullen we het over de afspraak over je gezondheid hebben. Vandaag ben ik er achter gekomen dat je informatie omtrent je gezondheid voor me achter gehouden hebt. Alles wat we besproken hebben en van wat dr. Freek gezegd heeft, ben je al meer dan twee weken op de hoogte van de problemen. En wat zei dr. Freek? Corrigeer me maar als ik er naast zit, maar hij zei dat je al een maand of drie weet, dat er iets mis is. Klopt dat Katy?’, vroeg Tom met een serieuze en gekwetste uitdrukking op zijn gezicht.

‘Ja Tom. Dat klopt’, antwoordde Katy met een diepe frons. Hij haalde diep adem en blies deze langzaam uit.

‘Goed, dan gaan we verder met de afspraak over veiligheid. Als het zo is dat je al drie maanden met een probleem kampt, jongedame, dan betekent het ook dat je allerlei veiligheidsaspecten ten aanzien van je gezondheid hebt genegeerd. Hoe kun je zo dom doen, Katy, je gooit je leven in de waagschaal en verkleind de kansen op een volledig herstel. Gemakzucht is niet veilig wanneer er gezondheidsproblemen in het geding zijn. Punt! Begrijp je dat? Kun je me volgen? Zitten we nog op dezelfde golflengte, Katy?’, vroeg hij streng.

‘Ja, Tom, ik kan je volgen, echt waar’, antwoordde Katy zachtjes.

‘En tenslotte komen we dan nog op het begrip respect. Van deze afspraak, jongedame, heb je echt een ongelofelijke bende gemaakt. Niet alleen heb je geen enkel respect getoond ten opzichte van dr. Freek. Toen hij je geduldig van alles probeerde uit te leggen, had je het onbestaanbare lef, niet één keer, niet twee keer, maar drie keer te verhinderen dat hij met je aan de slag ging. Snap je dat die man bezorgd over je was? Door alles maar te bagatelliseren, heb je in deze hele situatie geen enkel respect jegens jezelf getoond, laat staan respect voor je echtgenoot, die meer van je houdt dan van wat dan ook, om van je kinderen en kleinkinderen maar te zwijgen. Ik begrijp er helemaal niets van. Ik ben ten einde raad’, zei Tom met een lage en boos klinkende stem. Hij pauzeerde even om diep adem te halen om zichzelf wat te kalmeren.

Katy deed haar ogen dicht en kromp ineen. Zijn woorden deden pijn. Ze schaamde zich dood. Ze verborg haar gezicht in zijn borst. Ieder woord wat Tom gezegd had, was waar geweest. ‘Hoe kan hij me ooit vergeven?’, vroeg ze in zichzelf.

Tom pakte haar kin en draaide haar naar zich toe zodat ze elkaar aankeken. ‘Katy, ik heb je nog nooit zo egoïstisch, onverantwoordelijk en disrespectvol meegemaakt in al de jaren dat we bij elkaar zijn. Wat er gebeurd is, maakt me bang en dan heb ik het niet over de lichamelijke problemen. Ik vraag me af waar het gezonde verstand van mijn vrouw gebleven is. Ik heb het gevoel dat ik stekeblind ben geweest voor hetgeen in mijn relatie gaande was. Ik heb het idee dat ik als echtgenoot gefaald heb in het beschermen van mijn vrouw, al was het maar tegen zichzelf’. Tom pauzeerde even en nam Katy goed op. Hij haalde diep adem en blies deze langzaam uit. Zijn hart klopte snel. Hij werd overspoeld door pijn, woede en verwarring.

‘Tom, …liefje’, zei Katy. Tom legde zijn vingers op haar lippen.

‘Nee. Niet nu, Katy. Straks misschien. Je hebt maanden de gelegenheid gehad om naar me toe te komen en wat te zeggen. Vanavond ben ik aan het woord en luister jij. OK?’, vroeg hij.

‘Ja Tom’, fluisterde Katy.

‘Je hebt de afgelopen 24 uur nogal wat op mijn bordje gelegd, Katy’. Tom pauzeerde even. ‘Mijn bord is zelfs zo vol, dat het bijna overloopt. Dus jongedame, van wie ik verschrikkelijk veel houd, we moeten hier beiden maar eens heel goed nadenken en in alle rust naar oplossingen zoeken’.

Hij haalde nogmaals diep adem. Vanmiddag, Katy, toen jij lag te slapen, toen probeerde ik mijn boosheid wat kwijt te raken en toen dacht ik terug aan alles wat ze samen beleefd hebben en hoe we samen gelachen en gehuild hebben. Ik dacht aan de dingen die we als stel maar ook als individuen beleefd hebben. Ik vroeg me zelf af, waarom, waarom een intelligente vrouw zulke domme dingen doet als het op haar gezondheid aankomt. Toen begon het me te dagen. Katy was op de vlucht. Mijn Katy was doodsbang. Je bent op de vlucht gegaan voor de waarheid en de realiteit, Katy. Maar nog het meest ben je voor jezelf op de loop gegaan. Ik weet niet eens of je je dit wel bewust bent. Maar hoe verder je wegvluchtte, hoe verwarder en banger je werd’.

Tom sloeg zijn sterke armen om Katy heen en gaf haar een liefdevolle knuffel. Hij kuste haar op haar voorhoofd. Toen hij haar losliet en haar weer aankeek vervolgde hij zijn verhaal. ‘Er is geen enkele reden om nog langer op de vlucht te gaan, Katy. Ik zal het niet toestaan. Als je bang bent, dan ben ik er voor je. Kom alsjeblieft bij me. Laat me doen wat ik als je man moet doen. Ga niet met mijn verantwoordelijkheden aan de haal en probeer me niet in bescherming te nemen. Dat is mijn taak. Ik ben jouw beschermheer. Ik wil je vasthouden, van je houden, voor je zorgen en je beschermen, zo goed als ik maar kan’. Hij gaf haar weer een kus op haar wang.

‘Alles wat we op deze wereld hebben Katy, is op dit moment hier. Dat gaan we niet verspillen. Het enige wat ons kan scheiden is de dood. Geen van ons beiden kan weten wie er het eerste doodgaat en daar gaan we ons ook niet druk over maken. Voorlopig gaan we het leven ten volste leven. Tegelijkertijd wil ik er zeker van zijn, dat als ik eerder ga dan jij, dat jij dan de kracht hebt en het gezonde verstand hebt om gewoon door te gaan. Ik moet er ook van overtuigd zijn dat je niet die domme dingen gaat doen, die je in de afgelopen weken hebt gedaan. Op dit moment zal ik daarom mijn uiterste best doen om de echtgenoot te zijn die je nodig hebt en verdiend. Jaren geleden heb ik je iets beloofd. Op dit moment kan ik alleen maar mijn excuses maken dat ik mijn beloften niet helemaal waar gemaakt heb. Ik heb het gevoel dat wanneer ik beter mijn best had gedaan, de hele toestand waar we nu inzitten zich nooit zou hebben voorgedaan. Vergeef het me alsjeblieft’. En weer trok Tom Katy dicht tegen zich aan. Hij fluisterde in haar oor, ‘Ik houd zo veel van je’.

Katy was alleen maar in staat om met een brok in haar keel uit te brengen, ‘Ik ook van jou’. Hun armen en benen omstrengelden elkaar terwijl ze elkaar in een innige omhelzing vasthielden. Beiden trilden inwendig van emotie. Hun harten deden bij iedere slag pijn. In stilte lieten beiden hun tranen de vrije loop. Hun lichamen kenden één ziel, wat zolang niet gebeurd was. Op dit moment wisten beiden dat het allemaal wel goed zou komen. Samen konden ze alles aan. Het genezingsproces en de vergeving was begonnen.

Nadat Tom Katy had losgelaten pakte hij haar haren van haar rug en legde ze over haar schouder. Vervolgens liet hij zijn vingers er kammend doorheen gaan, totdat het mooi gedrapeerd over haar linkerborst lag. Vervolgens legde hij zijn sterke hand in haar nek zodat hij met zijn vingers achter haar oor kon strelen. Katy keek naar zijn gezichtsuitdrukking toen hij haar naakte lichaam verkende. Hij boog zich naar haar toe en kuste haar heel voorzichtig, alsof ze breekbaar was. Hij streelde haar rechterborst en vervolgens de zachte huid van haar buik.

Katy reikte met haar hand naar hem toe, zoadat ze op haar beurt zijn gezicht kon strelen. Zij liet haar duim over zijn gezicht glijden. Tom bewoog zijn lippen naar haar handpalm en kuste deze. Ze voelden wederzijds de liefde als nooit tevoren. Geen van beiden sprak een woord. Tom pakte de olie en gebruikte deze om Katy te masseren. Zijn liefdevolle handen zorgden voor ontspanning. Toen ze op haar buik ging liggen masseerde Tom haar rug en billen. Haar lichaam voelde goed aan. Hij vond het heerlijk om haar aan te raken. En hoe meer hij dit deed, hoe meer hij ook voelde hoe hij zelf ontspande. Hij ging door met langzaam en zachtjes masseren totdat Katy in diepe slaap was.

Hij pakte haar haren van het kussen en liet zijn vingers er weer doorheen gaan. Oh, wat voelde dat lekker. Hij gaf haar een kus op haar schouder. Ze merkte er helemaal niets van. Ze leek zich weer veilig te voelen. Zelfs op haar gezicht kon Tom lezen dat Katy wist dat er goed op haar gelet werd en dat ze dit accepteerde. Tom lag net als Katy op zijn buik en zijn rechterbeen lag over haar linker. Hij legde zijn rechterhand op haar bips en fluisterde, ‘Ik houd van je Katy’. Toen deed hij zijn ogen dicht en viel in slaap.

Het was nog donker toen Katy wakker werd. Ze tastte naast zich en ontdekte dat de kant van Tom van het bed leeg was. Ze keek naar het nachtkastje en zag dat het tien over twaalf was. Katy draaide zich om en luisterde of ze hem kon horen. Maar ze hoorde niets. Ze stond op en liep naar de la om één van haar T-shirts te pakken. Toen ze was wezen plassen, ging ze op zoek naar Tom. Toen ze de huiskamer instapte, speelde de muziek zacht en lag haar liefje alleen in zijn spijkerbroek op de bank. Zijn bovenlijf en armen waren bloot. Katy glimlachte toen ze dat zag. Ze hield ervan wanneer hij geen shirt aanhad. Ze hield van zijn sterke borst en armen. Maar nog het meest van alles, hield ze van hem.

‘Hoi’, zei ze toen ze op hem afliep en zag dat hij wakker was.

‘Ook goedemiddag’, zei hij met een grijns. ‘Wat doet mijn schatje uit bed?’

‘Ik kon mijn liefje niet vinden in ons bed. Dus kom ik kijken of alles wel goed is’, zei ze.

‘Ja hoor, hier is alles OK’, zei hij en trok haar naar zich toe. In een mum van tijd lagen ze in een voor hen bekende houding. Tom onderop, Katy rustend op zijn borst, de deken over hun benen. Tom schoof wat heen en weer totdat Katy in zijn armen lag en ze elkaar aankeken.

‘Het spijt me dat ik zo verschrikkelijk dom geweest ben, liefje’, zei Katy. ‘Denk je dat je me kunt vergeven?’, vroeg ze terwijl ze haar hand over zijn borst liet glijden om zijn spieren te voelen en met zijn borsthaar te spelen.

‘Ik zal je altijd vergeven, schatje. Je zult soms een pak op je blote bips krijgen, maar achteraf praten we er niet meer over en is de lei weer schoon. Ik heb je toch altijd vergeven, of niet?’, vroeg hij.

‘Ja, dat klopt. Ik weet af en toe niet hoe je het op kunt brengen, maar ik ben blij dat het zo werkt’, zei ze met een glimlach. Ze trok even gemeen aan zijn borsthaar. Alleen maar even om te zien hoe hij zou reageren.

‘AUW! Jij kleine ondeugd!’, zei hij en sloeg haar hand weg.

‘Uhuh…nee hoor, ik ben niet een kleine ondeugd, weet je nog? Ik ben een lieve ondeugd’, zei ze met een brede grijns.

‘Oh ja, ik weet het weer. Een lieve ondeugd die op het punt staat een ongenadig pak op haar billen te krijgen’, gromde Tom.

‘Oh ja?’, giechelde Katy.

‘Nou en of! Zeker weten’, zei Tom. Katy keek hem met grote ogen aan alsof ze wilde zeggen ‘wie ik?’

‘Pas op, jongedame!’ zei hij en keek haar streng aan.

‘Wat? Wat doe ik nou weer?’, vroeg ze.

‘Dat weet je verdomd goed wat je aan het doen bent. Je bent bezig een pak op je billen aan het uitlokken. Nou, vergeet het maar. Daar is de tijd nog niet rijp voor’, voegde hij eraan toe.

‘Kon je daarom niet slapen vannacht?’, vroeg ze.

‘Ik kon de rust niet vinden. Ik wilde je niet wakker maken’, zei hij.

‘Je durft me nu niet goed een pak slaag te geven, of wel?’, vroeg ze.

‘Ik durf je niet goed aan te raken. Ik ben bang dat ik je pijn doe’, zei hij.

‘Dat is niet zo mooi’, mompelde Katy met een grimas. ‘Ik had al zo’n voorgevoel’.

‘Wat mompel je nou, jongedame?’, vroeg Tom en keek naar haar.

‘Nou ja, het betekent dat ik klem zit en dat het weet ik hoe lang kan gaan duren voor de lei schoongemaakt wordt. Ik vraag me ook af wat dat voor de sfeer betekent’, zei ze.

‘Waar heb je het in vredesnaam over, Katy?, vroeg Tom bars en trok een diepe frons in zijn voorhoofd.

‘Nou laten we eens kijken. Weet je nog dat toen we nog niet zolang getrouwd waren, ik je auto een keer fors beschadigd heb? Ik was toen zwanger. Wekenlang heb je toen met je vingers door je haar staan strijken en kwam je niet verder dan mompelend de kamer uitlopen als ik binnenkwam. Ik weet zeker dat als je eraan terugdenkt, je je nog wel kunt herinneren hoe je je toen voelde. Het doet me er sterk aandenken hoe je nu reageert’, zei Katy. Toen maakte ze zich voorzichtig los uit zijn omhelzing en zei, ‘Ik ga weer naar bed. Kom ook snel weer naar boven, liefje, ik heb een knuffel nodig. OK?’ Ze boog zich naar hem toe, gaf hem een kus op zijn mond en draaide zich vervolgens om en liep de kamer uit. Bij de deur draaide ze zich nog even om en zei, ‘Oh ja, en liefje, weet dat ik veel vertrouwen in je heb, nog meer dan ik mezelf’.

Tom bleef nog een hele tijd zo liggen. Hij kon zich de situatie waar Katy aan refereerde nog goed herinneren. Hij wist alleen niet wat ze bedoelde toen ze iets zei over hij zich toen voelde. Katy had die dag zijn auto gepakt toen hij er met een vriend op uit was. Hij was niet eens zo lang weggeweest en had haar gezegd dat ze nergens naar toe moest gaan. Toen hij terugkwam gingen ze samen nog een eindje rijden. Katy was boos omdat hij haar alleen thuis had gelaten. Ze ging er dus vandoor in zijn auto. Ze wist dat hij daar boos om zou worden, maar ze wilde dat hij boos was, net zoals zij dat was. Maar onderweg, reed ze over een grote verkeersdrempel, Hierdoor werd de carter kapot gestoten en was de olie eruit gelopen.

Toen Tom aan alle details terugdacht gingen zijn nekharen overeind staan. Automatisch liet hij zijn vingers door zijn haar glijden. Steeds meer herinneringen kwamen boven, Tom herinnerde zich hoezeer hij aan de auto gehecht was, en Katy zijn lust en zijn leven zoals dat nog steeds het geval was. Toen hij thuis was gekomen en ontdekt had dat zowel Katy als de auto weg waren, was hij zoals Katy al gedacht had, witheet. Na meer dan een uur wachten was de boosheid aardig verdwenen en had plaats gemaakt voor bezorgdheid. Hij was bezorgd dat Katy of de baby iets overkomen was. Hij trok er in Katy’s auto op uit om haar te zoeken. Het was al donker toen hij haar vond op een b-weggetje in de middle of nowhere. Het was op zich nog een wonder dat hij haar voor het ochtendgloren gevonden had.

Toen hij de deur van de auto opentrok schrok hij zich een hoedje. Ze huilde alleen maar. Ze was hysterisch. Het duurde meer dan een half uur voor hij haar een beetje gekalmeerd had en ontdekt had dat haar niets mankeerde. Terwijl Tom naar de muziek luisterde en zich overgaf aan de herinneringen uit een grijs verleden, liet hij zijn vingers door zijn haar glijden en zuchtte diep.

‘Wat zou Katy bedoelen toen ze de vergelijking maakte over hoe ik toen was en nu ben?’, vroeg hij zich hardop af.

Hij liet zich door de herinneringen meeslepen en dacht diep na. Hij kon zich alleen maar herinneren hoe blij hij was dat hij zijn zwangere vrouw terug had gevonden. Zijn nekharen gingen echter rechtop staan toen hij terugdacht aan hoe verschrikkelijk kwaad hij toen geweest was. Toen realiseerde hij zich dat hij nu eigenlijk ook behoorlijk kwaad was.

‘Vermaledijde vrouw’, zei hij hardop. ‘Dit flikt ze me nu altijd’, dacht Tom.

Hij stond op van de bank en zette de muziek af. Hij deed het licht uit en ging kijken of Katy nog wakker was. Hij wilde dat ze haar opmerking beter uit zou leggen.

‘En waar denk jij dat je mee bezig bent, Katy?’, vroeg hij terwijl hij de slaapkamer inliep. Hij stond met zijn handen in zijn zij, op blote voeten, zonder hemd en een diepe frons op zijn gezicht. Toen ze opkeek van haar boek, moest Katy erom lachen.

‘Tja, liefje, om je de waarheid te vertellen lig ik hier eigenlijk te wachten tot mijn echtgenoot de kamer binnen komt stampen om te kijken of ik nog wakker was. Ik denk dat je wilt dat ik mijn laatste opmerking aan je uitleg’, glimlachte ze.

‘Jij deugniet’, zei hij.

‘Nee, dat probeer ik je nu steeds duidelijk te maken, liefje, ik ben een lieve deugniet’, grinnikte Katy.

‘Als je zo doorgaat, dan….dan….’

‘Wat dan, dan haal je je vingers weer door je haar?’, zei Katy. Beiden waren even stil en staarden elkaar aan. Toen zei Katy, ‘Kom hier bij me zitten en geef me een knuffel, dan hebben we het erover. OK?’.

Tom bleef haar nog even aankijken. Toen liet hij zijn handen zakken en liep naar de rand van net bed. Katy schoof een eindje op om ruimte voor hem te maken. Hij ging op het bed zitten met zijn rug tegen het hoofdeinde. Hij strekte zijn armen naar haar uit. In een oogwenk lag Katy in zijn armen en gaf hem een knuffel. Ze voelde zich in zijn sterke armen altijd geliefd en veilig.

‘Liefje, ik vind het heel erg wat ik gedaan heb. Ik voel me er kinderachtig bij. Ik voel me dom en beschaamd, alsof ik een idioot ben’. Tom deed zijn mond open om wat te zeggen, maar Katy legde haar vingers op zijn lippen zoals hij eerder bij haar gedaan had. ‘Laat me alsjeblieft uitpraten, als ik de juiste woorden tenminste kan vinden. Het valt niet mee om het toe te geven en het is ongetwijfeld één van de moeilijkste verzoeken die ik je ooit gedaan heb, lief mannetje’. Tranen vulden haar ogen. Ze deed haar ogen even dicht om ze tegen te houden. Toen ze zichzelf weer onder controle had, keek ze hem aan. Ze glimlachte even en ging toen verder.

‘Eerder vanavond, toen we naar bed gingen, heb je een hele verhandeling gehouden over regels en afspraken waar ik me niet aan gehouden heb. Ik dacht dat mijn hart zou breken toen ik naar je woorden luisterde. De pijn die ik voelde had niet zoveel te maken met wat ik mezelf aangedaan heb. Het is meer de pijn om wat ik jou en onze relatie aangedaan heb’.

‘Je had gelijk toen je zei dat ik egoïstisch, onverantwoordelijk en disrespectvol was. Je woorden waren helemaal waar. Ik ben nog steeds beduusd van wat ik gedaan heb. Ik had het eigenlijk helemaal niet door totdat jij me die spiegel voorhield en me duidelijk maakte dat ik op de vlucht en bang was. Waarom ik niet bij je gekomen ben kan ik niet verklaren. Het valt me van mezelf tegen dat ik het niet gedaan heb. Je bent mijn man, mijn bed-, en echtgenoot. Je bent alles voor me, liefje, Het spijt me en ik bied mijn excuses aan. Ik weet dat mijn woorden waarschijnlijk dom en belachelijk klinken, maar ze komen recht uit mijn hart’. Katy wachtte even. Toen haalde ze diep adem en zei, ‘Ik hoop dat je me op een dag zult vergeven. Om dit te kunnen doen is het wel belangrijk dat je jezelf geen verwijten maakt. Als je dit doet, zul je nooit in staat zijn de lei schoon te maken’. Katy wachtte weer even en keek naar Tom. Ze stak haar hand uit en legde deze op zijn wang.

‘Wat vergeving betreft, nee schatje, er valt niets te vergeven. Je bent je altijd je beloftes jegens mij nagekomen. Ik kan me echt niets beters wensen dan jou als mijn echtgenoot. Ik houd met hart en ziel van je’.

Tom boog zich naar haar toe. Ze kusten. Vervolgens haalden beiden diep adem.

‘En nu het moeilijkste stuk’, zei Katy. ‘Ik heb daarnet gezegd dat hoe je je momenteel gedraagt, me doet denken aan die keer dat ik de motor van je auto verbrand heb. Ik weet zeker dat toen je er aan terugdacht, je alle details van mijn gedrag de revue hebt laten passeren. Ik weet echter ook zeker dat je er geen moment aan teruggedacht hebt dat je me nadien drie weken genegeerd hebt. Iedere keer als we maar bij elkaar in de buurt kwamen, moest ik huilen. Om kort te gaan, we zaten absoluut niet op dezelfde golflengte en in de tweede plaats vertoonde jij vermijdingsgedrag, net zoals je dat nu ook doet’.

Tom leunde met zijn hoofd tegen het hoofdeind. Katy vervolgde, ‘Je weet dat het waar is wat ik zeg. Je kent me beter dan ik mezelf ken en ik ken jou beter dan je jezelf kent. Toen dat ongeluk met de auto gebeurde, was je boos op jezelf omdat je er met je vriend op uit was gegaan en dat je mij alleen had achtergelaten. Je nam alle schuld op je en het zorgde ervoor dat je bang was om me aan te raken. Je was bang dat je me fysiek iets zou aandoen. Ik had je ongelofelijk veel pijn gedaan door je auto te vernielen. Ik was zwanger. Je was bezorgd om mij en de baby. Ik had je bang gemaakt door alle mogelijke regels aan mijn laars te lappen. Door je zo te gedragen hoefde je me maar aan te kijken en ik barstte al in tranen uit. We gingen er beiden aan onderdoor. We misten elkaar volledig, Tom. Je was hartstikke boos. En toch wilde je de waarheid niet onder ogen zien. En waarom? Omdat je met het liefst een ongenadig pak op mijn blote billen wilde geven om de lei schoon te maken, maar het niet durfde. Je was bang mij of de baby schade toe te brengen door alle boosheid die je voelde. Voor wat mij betreft, omdat je niets deed, was ik er overtuigd dat je niet meer van me hield. Ik dacht dat we regelrecht op een scheiding aankoersten. Dus wat deed ik, ik liep rond met een enorm schuldgevoel en deed niets anders dan huilen. Weet je dat nog, Tom?’, vroeg Katy.

Tom Keek Katy aan. ‘Ja schatje, dat weet ik nog. Ik moet toegeven dat ik het allemaal vergeten was. Maar je hebt gelijk. Ik was in de war en bang. Ik weet ook nog hoe ik een keer tussen de middag thuis kwam en je vroeg iets te doen. Ik weet niet meer wat het was, maar je weigerde en gooide een glas water naar me toe. Toen je de deur uit wilde lopen, had ik je in een ommezien bij je arm gepakt en over de knie gelegd’, zei Tom.

‘Dat herinner ik me als de dag van gisteren. En de rest, kun je je de rest herinneren?’, vroeg Katy.

‘Wat bedoel je met de rest?’, vroeg Tom.

‘Weet je nog wat er voor nodig was om voor ons beiden de lucht te klaren?’ vroeg Katy.

‘Ik weet alleen maar dat ik je die middag een ongenadig pak op je blote bips gegeven heb’, zei Tom.

‘Nou en of! En vervolgens heb je dat iedere ochtend herhaald tot je de motor gerepareerd had. Iedere avond na het werk gingen we samen naar de garage. Ik was je hulpje. Weet je nog?’, vroeg Katy grinnikend.

‘Ik weet nog dat je me met de reparatie geholpen hebt. Ik moest steeds de smeer van je neus en van je gezicht vegen. Ik weet nog hoe je daar rondstapte met je dikke buik. Je was een propje. Ik heb ervan genoten. Ik heb genoten hoe we samen die motor gerepareerd hebben. Ik had die motor eigenlijk al eerder onder handen willen nemen, maar wilde ermee wachten tot na de geboorte. Door jou had ik een excuus om daar eerder mee aan de slag te gaan, zei Tom grinnikend.

‘Jij deugniet’, zei Katy en boog zich naar hem toe om aan zijn borsthaar te trekken.

‘AUW! Houd daar mee op!’, zei hij en sloeg haar hand weg.

‘En wat als ik dat niet doe’, vroeg ze en keek hem recht aan, terwijl haar lippen een fijne glimlach vertoonden.

‘Tja, mijn kleine lieve deugniet’, zei Tom terwijl hij Katy dicht tegen zich aan trok, ‘Laat ik het zo zeggen. Je hebt al een flink pak slaag tegoed en waarschijnlijk al meer dan één ook. Wil je nu alvast een voorproefje? Als dat zo is, ga dan gerust je gang en doe het nog eens. Ik beloof het je’. Tom keek haar lachend aan. Hij gaf haar een kus op het puntje van haar neus.

‘Niet nodig, hoor schatje, niet nodig’, zei Katy en lachte terug. Ze legde haar hoofd op Tom’s schouder en deed haar ogen dicht. Tom legde zijn wang op haar hoofd.

‘Kleine deugniet’, dacht hij bij zichzelf.

‘Ondeugd’, dacht ze bij zichzelf.

Ze hielden zich beiden een poosje stil. Katy wachtte tot Tom zijn gedachten op orde had. Ze had hem net duidelijk gemaakt dat de lucht geklaard moest worden en hem eraan herinnerd dat ze nog een flink pak slaag tegoed had. Een huivering trok door haar lichaam. Ze keek er helemaal niet naar uit. En toch keek ze uit naar het reinigende effect ervan. Zonder er nog verder bij na te denken, strekte ze haar arm uit en trok aan zijn borsthaar.

‘AUW! Jij kleine…’, zei Tom en begon Katy te kietelen. Even later lagen ze samen op bed te stoeien. Katy probeerde weg te komen terwijl Tom haar opnieuw kietelde. ‘Je zult het ook nooit leren, hè?’, zei Tom. Toen hij klaar was, had Katy niet langer een T-shirt aan. Deze lag op de vloer.

‘En nu ondeugd, zal ik je laten voelen wat er gebeurd als je niet luistert als ik tegen je zeg dat je op moet houden aan mijn borsthaar te trekken’, zei Tom. Hij hield Katy met zijn benen vastgeklemd en masseerde haar billen. Langzaam begon hij haar te slaan. Er was niet veel nodig om Katy bij de les te krijgen. Ze was erg gevoelig. Hij plaagde haar met liefdevolle woordjes en zei haar hoe ondeugend ze geweest was. De klappen werden harder. Hij beschreef tot in detail wat er gebeurde met ondeugende meiden. Al snel moest Tom stoppen om zich van zijn eigen kleren te ontdoen. Hun gepassioneerde liefdesspel duurde een hele tijd, tot ze uitgeput ik elkaars armen lagen.

Voor Tom in slap viel, fluisterde hij, ‘Schatje?’

‘Ja, liefje’, fluisterde de bijna slapende Katy terug.

‘Nadat we morgenochtend gedoucht hebben, dan zal ik je het eerste van een hele reeks straffen geven, voor de toestanden die je veroorzaakt hebt. Iedere ochtend een pak op je bips, iedere avond een knuffelpartij en ook nog iets ’s middags als we daar tijd voor hebben. Morgen zal ik je de details vertellen.

‘Goed, liefje’, mompelde Katy. ‘Ik houd van je. Slaap lekker’.

‘Jij ook’, antwoordde Tom en toen vielen ze beiden in slaap.

En zo begon een nieuwe fase in het leven van Tom en Katy, een alledaags stel uit het dorp.