5b) Oprichting instituut “Recht door Zee”

5 jaar later: 28 september 1954
Het vierde jaar na de nieuwe aanstelling van directeur Thalen was in volle gang. Nadat hij in 1949 de school van Miss Twain in Engeland had bezocht, bezocht hij in het voorjaar van 1950 deze school voor een tweede keer en leerde veel over schoolresultaten in combinatie met billenkoek in alle soorten en maten. Ook sprak hij veel met miss Twain over zijn ideeën van een eigen Reformatory-instituut in Nederland.
Al deze inspanningen kwamen uiteindelijk samen in een prachtig oud gebouw in de buurt van de stad Regten, Holland. Instituut en Internaat “Recht door Zee”. Een half jaar voor de opening adverteerde meneer Thalen in kranten en legde hij zijn concept van discipline en schoolresultaten uit. De dag na de eerste publicatie rinkelde zijn telefoon de hele dag. Ouders in heel Nederland en België belden en maakten afspraken om zijn school te bezoeken.
In feite waren er drie soorten registraties. Ten eerste waren er ouders die heel blij waren dat oude tijden terug waren. Zij vonden dat billenkoek de enige manier was waarop hun 20-jarige dochters luisterden en resultaten zouden gaan halen. Zij vonden dat er nu eindelijk een instituut was met de juiste discipline voor hun dochters.
De tweede soort registraties waren jongvolwassen meisjes die juist van billenkoek hielden. Ze waren ernaar op zoek. Het instituut “Recht door Zee” van meneer Thalen was voor hen een uitkomst. Voor meneer Thalen was dit niet echt een verrassing. Dit soort meiden kende hij. Zij waren juist degenen die billenkoek nodig hadden ook als ze iets extreem goeds deden. In de krant adverteerde hij hier dan ook mee. Brave Meiden Billenkoek.
De laatste categorie die meneer Thalen belde waar de leraren. Dit waren natuurlijk vooral leraren en leraressen die billenkoek ook belangrijk vonden en hoopten dat ze zich bij dit internaat konden aansluiten.
Dat dit instituut zou uitgroeien tot 1 van de meest gerenommeerde correctie instituten van Europa, wist dhr. Thalen op dat moment in 1954 nog niet. In 2023 was het instituut professioneel, discreet en genoot het veel aanzien. De leiding was in handen van Dhr. Thalen zijn kleinzoon. Daar zal dan een zekere Lotte en Stan mee te maken gaan krijgen. En hoe!

5) Melissa

Kom binnen, riep ze en heel langzaam ging de deur open. Binnen kwam een mooi meisje in een school uniform. Een rode blazer, gele blouse en donkerblauwe rok.
Dus, zei Miss Twain, daar ben je Melissa, 2 minuten te laat zie ik. Je kunt mij je blazer geven, het zal alleen maar in de weg zitten. Melissa bracht haar blazer naar Miss Twain en keek beschaamd en bang toen ze meneer Thalen in dezelfde kamer zag zitten. Meneer Thalen kreeg direct zicht op de hoge taille rok van Melissa. Doordat haar rok strak om haar billen zat, was haar goed gevormde achterwerk perfect zichtbaar.
Miss Twain ging verder: Eerst zal ik jou voorstellen aan onze gast, meneer Thalen. Vandaag is hij overgekomen uit Nederland en wil alles weten over discipline. Hij wil vooral weten wat Engelse discipline inhoudt. Mellisa, kun je jezelf nu even voorstellen en uitleggen hoe je meneer Thalen kunt helpen in zijn missie?
Ehhh, begon Mellisa…..
Niet zo verlegen Mellisa, zei Miss Twain, kom op anders moet ik je straf heroverwegen, wil je dat?
Nee, nee Miss Twain, ik zal het uitleggen aan ehhh… meneer Thalen… Mister Thalen, Melissa begon, ik ben Melissa Meadows en ik moet me hier melden vanwege “grof taalgebruik” afgelopen vrijdag in de klas van miss Twain. Miss Twain beval me toen om vandaag naar haar kamer te komen met dit strafbriefje.
Melissa overhandigde meneer Thalen het strafbriefje. In dit briefje stond dat ze zondagochtend om 11 uur in de kamer van Miss Twain moest komen.


Tijd: zondag 10 april 1949, 12.00 uur
Plaats: kamer Directrice
Kleding: goed schooluniform
Ondergoed: Wit hemd en groene “Knickers”
Straf: hand-billenkoek
Positie: over de knie
Ontblotingsgraad: over rok en op onderbroek.
Duur: maximaal 15 minuten
Aantal slagen: onbepaald
Straf-uitvoerder: nader te bepalen


Nou, meneer Thalen, zei Miss Twain. Wat denk u, is het mogelijk dat u in dit geval de strafuitvoerder kunt zijn? Ik denk dat het ook voor uzelf en voor Melissa een goed begin zou kunnen zijn. Ik nodig u daarom uit om uw leerweg te starten met de klassieke “over de knie billenkoek” op haar rok en op haar onderbroek.

Meneer Thalen wist niet wat er gebeurde en zei…. Ehhhh wat… Ehh nou waarom niet.
Oké, Melissa, zet deze stoel in het midden van de kamer en vraag netjes aan meneer Thalen om daar plaats te nemen, zei Miss Twain tegen Melissa.
Melissa’s hoofd werd helemaal rood, ze was nog nooit op haar billen geslagen door een onbekende man… en in dit geval een knappe man uit Holland….
Ze pakte een beetje aarzelend een stoel uit een hoek en plaatste die in het midden van de kamer. Ze ging naast de stoel staan en zei een beetje verlegen: Geachte meneer Thalen, wilt u hier op deze stoel plaatsnemen zodat ik mijn straf bij u mag en kan ontvangen? Meneer Thalen stond op en ging op de stoel zitten. Hij voelde Melissa’s nabijheid en haar zenuwachtig wachten op haar instructies.
Meneer Thalen, zei Miss Twain weet u wat u moet doen? Heeft u ooit een meisje een pak voor haar billen gegeven?
Nee miss Twain, dit wordt echt mijn eerste keer!
Bent u ooit getuige geweest van billenkoek, thuis of ergens anders?
Nee Miss, de eerste keer dat ik een pak voor de billen zag ehh, stond in het boek waar uw instituut ook in voor komt, dus wellicht kunt u me vertellen wat ik moet doen.
Nou, ik zal u door het hele proces leiden….
Melissa stond de hele tijd naast de stoel te wachten en hoopte ondertussen dat het voor haar heel eenvoudig zou zijn om deze billenkoek te doorstaan. Zijn eerste keer, nou dat zou toch moeten meevallen. Ze had al bedacht om in ieder geval wat te wiebelen en flink au te roepen zodat meneer Thalen wellicht onder de indruk zou zijn en dus mild voor haar zou zijn.
Over de knie Melissa, kwam de strenge stem van Miss Twain.
Ja Miss….Melissa drapeerde zich over de sterke knieën van meneer Thalen. Haar prachtige billen in het strakke rokje recht omhoog in perfecte billenkoekpositie.
Met je handen houd je de stoelpoten vast Melissa, zei Miss Twain streng, en laat ze niet los Melissa!
Ja Miss….
Goed meneer Thalen, nu mag u haar billen voelen en controleren of er niet te veel lagen kleding zijn.
Het hart van meneer Thalen bonkte van opwinding, alsof hij de marathon liep… Hij legde zijn hand op de perfecte rondingen en wiebelde ze een beetje heen en weer. Melissa voelde zijn stevige en sterke hand op haar zachte billen.
Het is oké zei meneer Thalen tegen Miss Twain.
Prima, u kunt nu beginnen met uw hand stevig op haar billen te slaan. Houd u niet in, ik wil kunnen bepalen welk niveau u nu reeds heeft in de kunst van Billenkoek geven!
Meneer Thalen pakte Melissa goed vast en zwaaide zijn arm hoog in de lucht. Met een machtige zwaai belandde zijn handpalm in het midden van Melissa’s billen.
Melissa had dit soort kracht niet verwacht. Direct was er nog een klap in het midden van hier billen ook beantwoord met een “niet gespeelde” ahhh! van Melissa. Ze hield de stoelpoten goed vast want ze wist dat dit nodig was met de ogen van Miss Twain in de buurt! Het regende in constant tempo grote stevige handen op de zachte volle billen van de jonge Melissa. Na een tijdje begon Melissa te wennen aan de slagenregen en kwam ze in een soort trance. Ze stopte met geluid maken en haar handen werden wat meer ontspannen om de stoelpoten.
Na 5 minuten speed spanking van meneer Thalen zei Miss Twain: Stop!
Meneer Thalen stopte meteen met de billenkoek.
Melissa, sta op, commandeerde Miss Twain.
Melissa deed wat haar gevraagd werd en ging naast meneer Thalen staan.
Nu Melissa!! … Handen op je hoofd! Miss Twain liep naar Melissa toe. Melissa deed snel wat haar werd opgedragen.
Ok meneer Thalen, Melissa zal nu door mij volgens de regels van deze school worden uitgekleed tot “Vest and Knickers” belangrijk is daarbij de volgorde en het tempo.
Miss Twain ging voor Melissa staan en met haar vinger duwde ze de kin van Melissa omhoog. We beginnen met haar school-stropdas, zei Miss Twain. Ze ontknoopte de das en legde die keurig op haar bureau. Melissa bleef roerloos staan met haar hoofd omhoog gericht. Miss Twain knoopte vervolgens langzaam haar gele blouse los. Ze vouwde de 2 losgekomen zijden open zodat Mellisa’s witte hemd zichtbaar werd.
Mellisa, trek je blouse helemaal uit en geef het aan mij. Melissa deed snel wat haar was opgedragen. Nu je handen weer op je hoofd! Zei Miss Twain streng.
Mellisa deed wat haar was opgedragen.
Miss Twain liep langzaam om Melissa heen en plaatste zich achter Melissa. Ze legde haar handen op haar buik en voelde langzaam zijwaarts en omhoog…. Melissa kreunde een beetje toen de handen van Miss Twain in de buurt kwamen van haar borsten. Maar verder ging Miss Twain niet.
Ja meneer Thalen, we moeten altijd controleren of haar ondergoed volgens onze schoolregels is, nietwaar Melissa?
Melissa zei niets, maar haar ogen stonden wijd open en staarden naar een vast punt, zodat ze de situatie een beetje aankon.
Miss Twains handen bewogen nu naar de achterkant van Melissa’s rokje om deze open te kunnen ritsen. Wilt u de billenkoek op haar onderbroek geven, of heeft u liever dat ik u laat zien hoe een goede onderbroek-billenkoek wordt gegeven?
Meneer Thalen, helemaal opgewonden door alle spannende dingen die gebeurden zei…. Goed… Ehhh misschien kunt u me wat trucjes laten zien hoe je dat werk precies moet doen!
Oké, zei Miss Twain en in 1 snelle beweging trok ze het rokje van Melissa naar beneden, waardoor de elasticiteit van de billen van Melissa’s werd gedemonstreerd.
Daar stond ze dan, in wit hemd en een mooi gespannen wit schoolonderbroekje, klaar om billenkoek te krijgen van Miss Twain….
Thalen stond op van zijn stoel en Miss Twain nam voor hem plaats.
Melissa, zei Miss Twain streng: In Positie, Nu! Melissa ging over de knie liggen en pakte als vanzelf de stoelpoten weer vast.
Miss Twain sloeg Melissa zonder pauze een volle 6 minuten met kracht en snelheid. En tijdens de billenkoek had Miss Twain ook nog het gemak en de rust om uit te leggen wat ze deed en liet ze de zwakke plekken van achterwerken van meisjes en Melissa in het bijzonder zien! De hele tijd keek meneer Thalen toe hoe Melissa billen wiebelden en hoe Mellisa de poten van de stoel probeerde te vast te houden. Melissa wist dat loslaten geen optie was, haar enige manier om de billenkoek niet langer te laten duren was vasthouden.
Trouwens, meneer Thalen, zei Miss Twain (en ze versnelde Melissa’s billenkoek een beetje) u bent uitgenodigd voor de speciale schooldiscipline morgenvroeg om 9 uur. Ik had u al voor de telefoon verteld dat morgen een speciale dag is. Morgen vindt de jaarlijkse tuchtrechtbank plaats. Er zijn 4 meisjes morgenvroeg die gestraft moeten gaan worden. In het openbaar…in de centrale hal… op het podium van onze school….. Miss Twain stopte met praten om de volledige aandacht te schenken aan de laatste 10 slagen op de mollige derrière van Melissa. Vervolgens trok Miss Twain in 1 snelle beweging de onderbroek van Melissa naar beneden om het resultaten van het handwerk te inspecteren. Ondertussen zei ze tegen meneer Thalen; deze 4 meisjes probeerden allerlei verboden zaken de school binnen te smokkelen, Dit o.a. om andere meisjes om te kopen voor gunsten.
Melissa lag nog steeds over Miss Twain knie, hield nog steeds de poten van de stoel vast, in de hoop dat haar billenkoek niet zou doorgaan op haar blote zere billen… je wist het namelijk nooit met deze directrice.
Helaas, zei Miss Twain, probeerde een van de 4 meisjes een leraar om te kopen….dat was een fout die ze allemaal niet snel zullen vergeten….Ik kan u verzekeren dat ze het dagenlang zullen blijven voelen!
Mooi Melissa, sta op en leg je handen op je hoofd.
Melissa deed meteen wat haar gevraagd werd.
Miss Twain stond op en nodigde dhr. Thalen weer uit om op de stoel plaats te nemen.
Melissa ga nu schrijlings tussen de benen van meneer Thalen staan zodat meneer Thalen mijn werk goed kan inspecteren!
Melissa bloosde, maar deed wat haar werd opgedragen. Ze schuifelde langzaam met nog steeds haar handen op haar hoofd tussen de open benen van meneer Thalen, die zijn benen daarna sloot zodat haar benen klem zaten tussen zijn sterke benen.
Ok, zei Miss Twain, nu moet u haar billen voelen. Voel hoe elke bil-wang een beetje opgezwollen en heet is. U mag een beetje kriebelen en kneden, wellicht reageert ze daar wel op. Het is voor haar belangrijk om te weten wat er gebeurt met ondeugende meisjes. Tevens is het voor u ook belangrijk om te weten wat het eindresultaat van goede billenkoek zou moeten zijn!
Meneer Thalen legde voorzichtig zijn hand de bil vlak bij hem. De andere hand legde Meneer Thalen op Melissa haar buik. Hij bewoog zijn handen niet maar voelde alleen de warmte van Melissa. Na de pijn veroorzaakt door Miss Twain, was dit voor Melissa een heerlijk en zorgzaam moment waarin ze verbondenheid voelde. Voor beiden was het een prachtig stil en speciaal moment van samenzijn.
Zo Meneer Thalen, dat is genoeg. Mellisa, pak je kleren en ga naar je kamer!

4) Naar Engeland

Dus nu had Dhr. Thalen zondag 10 april een afspraak in Engeland in het stadje Hammingshire waar Miss Twain de scepter, of beter gezegd, de “cane” zwaaide. De volgende dag en nacht droomde hij over het feit dat hij wellicht in het echt 4 meisjes zou gaan zien die billenkoek zouden gaan krijgen. Hij dacht aan alle manieren waarop de meisjes hun billen moesten ontbloten. Of, werden hun billen op het podium door de leraren zelf van hun laagjes ontdaan. Toen fantaseerde hij over de manier waarop de meisjes op deze speciale gymkast moesten gaan liggen, wachtend op wat onvermijdelijk was. Langzaam vastgebonden worden, billen in een goede positie. Zou het billenkoek-meubilair in de loop van de tijd zijn verbeterd? Zouden de spanking attributen nog hetzelfde zijn als op de tekening in het boek? Zou miss Twain nieuwe instrumenten hebben laten maken om de vastgemaakte blote achterwerken van de meisjes te tuchtigen? Meneer Thalen wist dat in deze reformatorische scholen, schooluniformen een regel was, inclusief “Vest and Knickers”. Hij stelde zich de meisjes voor in een strak rokje en strakke dunne blouse. Wat zou daaronder schuilgaan?
De volgende Zaterdagmiddag vertrok hij naar Engeland en kwam zondag vroeg in de ochtend aan in Hammingshire , waar hij de Reformatory heel gemakkelijk vond. Iedereen wees hem de weg naar de bekende en gerespecteerde school. De Reformatory was een oud, mooi Engels gebouw uit 1864. Toen hij bij de poort aankwam en aanbelde, kwam miss Twain al snel uit de school lopen richting de poort om open te doen voor meneer Thalen.
Miss Twain was een heel mooie maar streng uitziende vrouw. Ze zag er jonger uit dan ze in werkelijkheid was. Haar respectabele uitstraling was daarentegen juist meer ouder dan ze in werkelijk was. Hier viel duidelijk niet mee te spotten, maar oh, het was een knappe dame met een speels lachje en volle bos donkerbruine haren die los over haar schouder vielen.
Miss Twain opende de poort en verwelkomde meneer Thalen. Volg me naar mijn kantoor zei ze, en ze liep voor meneer Thalen naar de school. Meneer Thalen kon het niet laten om het lichaam van Miss Twain te zien, soepel, sterk, teder, recht, maar ook volle billen die van links naar rechts wiebelden, tja hoge hakken hebben zeker effect, zeker ook op meneer Thalen!
Kom binnen meneer Thalen, wilt u een alvast een kopje thee?
Ja heel graag, na deze lange reis drink ik graag met u een kopje thee.
Miss Twain bood meneer Thalen een comfortabele stoel aan naast de gezellige open haard in haar kamer. Toen verliet Miss Twain haar kamer om wat thee te maken voor meneer Thalen.
Meneer Thalen keek rond in de kamer en het eerste wat hij zag was een groot bord met dunne rotan-stokken. Een aantal stokjes hadden een mooie krul aan het eind. Dat zouden wel eens de “Cane’s kunnen zijn dacht meneer Thalen. Ook bekeek hij direct naast zich een oude foto op Miss Twain haar bureau. Hij zag een meisje in schooluniform, heel mooi. Ze stond in profiel met haar hoofd naar de fotograaf gekeerd en een papier in haar hand. Zou dat de 24-jarige Emily zijn? Hij kon de goed gevormde billen van dit meisje op de foto zien. Zouden deze mooie billen ook gestraft zijn?…..
Miss Twain kwam met de thee de kamer binnen en zag dat meneer Twain naar deze foto keek. Ja, ja, dat ben ik met mijn eindexamen cijferlijst. De beste resultaten van de school sinds 1864.
Zo, zei meneer Thalen, een mooie foto is dat zeker.
Dankuwel, zei Miss Twain, en ze zette het kopje thee bij meneer Thalen neer en nam vervolgens zelf achter haar bureau plaats. Laat me u het verhaal van Reformatory Hammingshire vertellen.
Ik begrijp dat u het boek hebt gelezen waarin onze school een prominente plaats inneemt. Onze school is inderdaad een voorbeeld van goede resultaten door speciale en goede discipline. De discipline is hier in Groot-Brittannië iets wat normaal is en wat strikt wordt gehandhaafd. Dit handhaven is hetgeen waar u meer van wilt weten, is het niet?
Jazeker Miss Twain, daarvoor ben ik hier, zei meneer Thalen.
Welnu, hier in Engeland zijn wij aan de ene kant behoudend, maar aan de andere kant juist niet. Laat me dat uitleggen en ik zal nu vrijuit spreken over ons systeem. De ene kant is dat wij Britten heel bescheiden en behoudend zijn. Maar, als het om straf gaat, gebruiken we deze bescheidenheid op de tegenovergestelde manier zodat het meisje dat gestraft moet worden zich moet blootgeven. Iets wat je op een normale manier niet eens in het openbaar mag zeggen. De straf bestaat daarom niet alleen uit een pijn-component maar schaamte is in dezen heel belangrijk. De straf zal dus bestaan uit een lijfstraf. Een lijfstraf uitgevoerd op de billen, de blote billen van het meisje. Deze persoonlijke lichaamsdelen van het meisje zullen tijdens de straf min of meer ontbloot worden. Er is dus Engelse bescheidenheid aan de ene kant, en Engelse blootstelling en bestraffing aan de andere kant.
Tijdens deze uitleg begon meneer Thalen een beetje te blozen en voelde door de manier van vertellen van Miss Twain dat hij vlinders in zijn buik kreeg.
Miss Twain, vroeg meneer Thalen , u bent heel open over deze methode. Ik moet toegeven dat deze uitleg mij wel wat doet. Voor mij is het best verwarrend deze combinatie van strengheid en schaamte. U moet begrijpen dat dit voor een man best lastig is om het schaamte aspect te negeren.
Jazeker reageerde Miss Twain, ik begrijp dat ten zeerste, zelf ben ik ook niet ongevoelig voor het zicht op vrouwelijke naaktheid. Toch moeten we hier op een professionele manier mee omgaan. De schaamte is belangrijk, maar zeker zo belangrijk is om daar op een goede manier mee om te gaan. Dus met stijl en respect.
Wellicht kunt u me daar mee op weg helpen, zei meneer Thalen.
Zeker, dat ga ik doen, echter dit hoort nou eenmaal bij ons succesvolle onderwijs. Voor iedereen hier in het land, en op deze school in het bijzonder, is het duidelijk dat onze manier van opvoeden en disciplineren samengaat met de spanning die ontstaat door de straf van billenkoek en alle schaamte die daarbij hoort.
Ja, ja interessant, ik moet toegeven, dat het “schaamte” aspect van billenkoek iets is wat ik best spannend vind zeker in combinatie met respect. U zegt dat dit een normaal aspect is in uw visie op onderwijs en resultaten?
Ja, we hebben veel ervaring in het afstemmen van deze 2 aspecten van discipline om de beste resultaten voor de meisjes te hebben. Dit met verschillende strafinstrumenten die we in ons bezit hebben.
Verschillende strafinstrumenten? Ik heb juist gehoord dat in Engeland een specifiek instrument wordt gebruikt voor “spanking”, zei meneer Thalen. Maar u hebt meer dan 1 instrument in gebruik?
O ja, we gebruiken veel. Maar wat u bedoelt is natuurlijk “de cane”. Kijk, hier zijn ze. Miss Twain pakte 1 van de bamboestokjes van het bord, die meneer Thalen al had zien hangen.
Kijk, zei Miss Twain, een cane moet specifieke eigenschappen hebben. In ons dorpje Hammingshire is er een kleine fabriek: DtS, (Discipline through Spanking) waar cane’s worden gemaakt. In feite maakt deze fabriek allerlei spanking-instrumenten en spanking-meubels die worden gebruikt voor billenkoek op school. Misschien kunnen we DtS deze week eens bezoeken.
O ja, dat is een geweldig idee, zei meneer Thalen.
Miss Twain, vroeg meneer Thalen , hebt u destijds zelf ook deze school gevolgd?
Heb ik gedaan! Ik heb deze school bezocht vanaf mijn 20ste, dat was van 1924 tot 1930.
Voor mij en mijn familie was het vanzelfsprekend dat ik naar deze school zou gaan. Zie je, Miss Hailsham was mijn tante en zij was directrice van de Reformatory gedurende 38 jaar tot 1933.
Oké, dat is voor mij een verrassing, zei meneer Thalen, bent u het op die foto op het bureau? En hij wees met zijn vinger naar de foto die hij eerder had opgemerkt.
Ja inderdaad, zei Miss Twain. Daar studeerde ik af en werd in datzelfde jaar assistent van mijn tante in allerlei zaken.
Nou kan ik u vertellen dat ondanks het feit dat Miss Hailsham mijn tante was, ik de cane nogal eens op mijn blote billen heb gevoeld. In feite vond Miss Hailsham dat familie op deze school geen privileges mochten hebben. Nee, in tegenstelling tot dat, werd ik vaker vastgebonden op de billenkoekbank dan anderen.
Billenkoekbank? Vroeg meneer Thalen…
Ja, een van de perfecte billenkoek-meubels van DtS. Meisjes billen worden op deze bank perfect gepresenteerd en er is een bevestigingssysteem gemaakt zodat het meisje op een goede manier beschamend in beeld komt voor het publiek in de zaal. Dus voor het meisje is het gênant, en het wachten is, weet ik wel zeker, pijnlijk. Een hele goede combinatie voor de resultaten aan het einde voor het meisje. En eerlijk is eerlijk respectvol genieten voor ons als toeschouwer.
Dus….u vindt het leuk om uw leerlingen te slaan, vroeg meneer Thalen verlegen?
Natuurlijk vinden we dat goed en ook leuk. Pas als je van deze methode houdt en er echt in gelooft, dan pas zullen de resultaten veel hoger zijn in vergelijking met een leraar die het vanuit een “moeten” doet. Al onze leraren worden aangenomen omdat ze graag billenkoek geven aan meisjes. Maar wel omdat ze het graag geven vanuit een oprecht geloof in de werking daarvan.
Er volgt altijd eerst een stevig sollicitatiegesprek. Dan vallen er al een heleboel kandidaten af. De overgebleven kandidaten krijgen In de tweede ronde te maken met een meisje die een klein vergrijp heeft gepleegd. De kandidaat-leraren moeten beslissen hoe ze te straffen. Niet te veel maar ook niet te weinig. Hoeveel respect hebben ze, hoeveel overtuigingskracht hebben ze. Weten ze ons als jury te overtuigen dat ze thuishoren in de wereld van onze Reformatory. Geloof me, we kunnen kijken of een kandidaat geschikt is voor deze functie op onze school.
Oké, zei meneer Thalen, dus u heeft ook meerdere malen de cane op uw billen gevoeld? En hij keek naar de foto met Emily Twain en zag haar mooi gevormde lichaam en billen!
Ja, ja, in het begin was ik bang voor deze “spankingbench”, maar… na een paar jaar kreeg ik steeds meer een vreemd spannend gevoel in mijn lichaam toen ik wist dat ik gestraft zou gaan worden. De strenge en daadkrachtige blikken van mijn tante tijdens het ritueel van weten, wachten en ontvangen hadden sindsdien een krachtige en een beetje erotische invloed op mij.
Later vertelde Miss Hailham me dat ze hiervan op de hoogte was. Ze zag de reactie van mijn lichaam als ze me mededeelde dat de spanking bench op me stond te wachten.
Omdat mijn tante dit wist, veranderde ze de regels van discipline voor mij. Niet langer kreeg ik een pak slaag omdat ik iets verkeerds deed. Ik kreeg ook een pak slaag als ik iets extreem goeds deed. Billenkoek kon ik dus zogezegd echt verdienen.
Miss Hailham gaf DtS de opdracht om een speciale Emily spanking en exposure meubel te maken. Tevens werden er 2 extra instrumenten voor gebruik op mijn goed gevormde ronde billen gemaakt.
Deze billenkoek meubels en werktuigen werden gebruikt in de laatste 2 jaren van mijn studie. Ik werd altijd langzaam gedeeltelijk uitgekleed op het podium in de centrale hal. Altijd voelde ik een speciale soort opwinding, wetende wat er ging komen. Toen alles klaar was en ik zo bloot was dat de leraren het goed vonden, streelde tante Hailham trillende billen en zei: “Well Emily, I can see and feel that you are ready to recieve. let’s start your correction, or shall we say your satisfaction….
Op dat moment werd er zachtjes op de deur van de kamer van Miss Twain geklopt.

O ja, Miss Twain keek op haar horloge en fluisterde tegen meneer Thalen, er staat ons een verrassing te wachten in de gang.

3) Waar het begon

Intern opleidings- en correctie instituut “Recht door Zee”

Vanaf de jaren 50 van de vorige eeuw was er een school in het streng protestantse deel van Nederland. De school stond in Regten midden in het bos van “de Veluwe” bij Amersfoort. Deze school voor meisjes vanaf 20 jaar stond bekend om zijn strikte regels en discipline. Mede daardoor waren de resultaten van alle meisjes hoog. De school stond in hoog aanzien en er ontstond al snel een wachtlijst om in aanmerking te kunnen komen om deze school te kunnen volgen.
Het hoofd van deze meisjesschool, meneer Thalen, was een zeer strenge man die geloofde dat strikte discipline “de manier” was om te gaan met meisjes die een extra zetje nodig hadden in hun leven.
Bij de opening van de school in 1932 was er geen strikt regime. Er heerste een vrij denken waarbij schoolhoofd Jongsma en zijn leraren in uitzonderlijke gevallen een meisje naar huis kon sturen. De resultaten gingen omlaag en uiteindelijk nam het leerlingenaantal af.
Met de benoeming in 1950 van schoolhoofd Thalen kwam daar verandering in. Meneer Thalen zag steeds meer dat voor een bepaalde categorie meiden een strikt regiem met bijbehorende regels en sancties bepalend waren voor hun resultaat en dus hun toekomst. In zijn privébibliotheek had hij een boek over het Britse onderwijssysteem van 1860-1930. Dit boek had hij in 1936 tijdens zijn universitaire studie gekocht. Bij het lezen van dit boek, was hij vooral verbaasd over de fantastische schoolresultaten en de link die werd gelegd tussen dit niveau en de strenge discipline die op deze Britse scholen heerste. Vooral op “Reformatory’s” werden uitstekende resultaten behaald.
Voor het eerst las hij over het woord “spanking”, “cane” en “bare bottom” Ook zag hij in dit boek tekeningen hoe er “spanking” werd gegeven. Thalen was geïntrigeerd. “Billenkoek” zo kende hij het vanuit zijn jeugd. Maar het feit dat het zou kunnen helpen om de schoolresultaten te verbeteren ook bij volwassen meiden, was voor hem een eyeopener.
2 hoofdstukken gingen over een reformatorische instelling opgericht in 1864 in de buurt van Liverpool, met als directrice Miss Hailsham . Deze Reformatorische school was een voorbeeld over hoe deze strenge manier van aanpak hoge examenresultaten lieten zien voor meisjes die op hun 20ste levensjaar hopeloos de weg waren kwijtgeraakt.
Met veel verbazing en speciale interesse had hij een tekening van deze school zorgvuldig bekeken waar 3 meisjes op een podium stonden te wachten. Waar ze op wachten was duidelijk. Een 4e meisje werd namelijk op een soort sportbank/kast gelegd, speciaal uitgerust met riempjes om haar vast te kunnen zetten. Haar billen waren ontbloot en ze keek met angst in haar ogen over wat er zou gaan volgen. 1 van de strenge leraressen stond met een soort gebogen stokje in haar handen naast haar klaar en keek hoe haar secondanten de armen en benen van het meisje zorgvuldig aan het vast maken waren. Het tafereel liet niets aan de fantasie over wat er zou gaan gebeuren.
Vanaf dat moment wilde dhr. Thalen hier alles van weten. Hij noteerde de naam en het adres van deze “Reformatory en begon een korte brief te schrijven aan de directrice.

Regten, 22-03-1949

LS,
My name is Mister Thalen. I will be in the near future headmaster of the girls Reformatory “Recht door Zee” in Regten, a village near Amersfoort.
Because this school has a problem to keep the standards of education at a minimum level, we think that a change in discipline can solve this matter.
I have read the book “education in Britain 1860-1920” In this book there are 2 chapters concerning your Reformatory. In these 2 chapters, there is a good explanation about your way of discipline in relation to the schoolresults. I have to say that your style of discipline is, I think, perfect! In fact in my dreams I had a sort of “déjà vu” of your way of keeping discipline and results at high levels.
When I read about your Reformatory, I guess that spanking in your institute is a sort of art. Good for the girl’s but also good for the teachers who can give their emotions a way out. Swift, but with style.
My question to you; is it possible that I can visit your Reformatory and have a personal meeting with you where you can explain how your Reformatory deals with education in combination with discipline.
Sincerely
Mister G. Thalen
Slachstraat 14
Regten

Meneer Thalen postte de brief en was een beetje nerveus over wat de reactie zou kunnen zijn.
2 weken later kreeg hij een heel bijzondere envelop met een prachtig logo van een schoolinstelling. Het adres op de envelop was met sierlijke krullen geschreven.
Een beetje nerveus opende hij de brief.


Hammingshire, 03-04-1949

Dear Mister Thalen,

Thank you for your letter and compliments to our school and reformatory. You are right concerning our high standards of education and discipline. At this moment we have a waiting list of girls who want to attend this reformatory. This is because parents appreciate the way we keep girls in line and give them the best education for their future. All the parents know that in our school we don’t hesitate to use the cane on the bare bottom of all the girls. This discipline method is a proofed method to gain high results. Because of this, parents choose our school for their girls.
I like to invite you at our Reformatory and hope I can help you to find a way of education and discipline for your school.
When you intend to come to Hammingshire, please phone me so we can plan your visit here in our Reformatory. We can offer you a free teachers room, where you can stay during the visit.


Sincerely
Miss Emily Twain
Marlbench 1
Hammingshire
0044-5436728213


Meneer Thalen las de brief met veel aandacht, wetende dat hij deze school nu zou kunnen bezoeken.
Yes!! Riep hij in het luchtledige en een vreemd soort leuke spanning zette hem helemaal op scherp. Meteen liep hij naar de telefoon aan de muur. Pakte de hoorn van de haak. Na enige aarzeling en overdenking van wat hij zou gaan zeggen, draaide het nummer.
Na een paar keer rinkelen werd de telefoon opgenomen door Miss Twain zelf.

Twain: Reformatory Hammingshire, miss Twain speaking,
Thalen: Yes, you are speaking with mister Thalen from the Netherlands.
Twain: O yes, did you receive my letter?
Thalen:Yes, I did, excuse me for my English but at least I try to speak it
Twain: Well I think it is quite ok.
Thalen: In your letter you invite me to visit your Reformatory, so I like to make an appointment. Is that possible?
Twain: Yes of course, you can stay here and we have a free teachers room for you. You are especially interested in our corrective discipline I believe?
Thalen: Yes, that is the subject I want to discuss with you, if that is possible.
Twain: Well, in fact if it is possible for you to visit our school next week, then you can attend a very special corrective discipline moment in our school. Monday next week, we have to discipline 4 girls in our central Hall. It is planned at 10 am.
Thalen: Well, miss Twain, I think that is ok with me, let’s say I will arrive Sunday at 10 in the morning. Is it possible that I can stay for 1 week?
Twain: I think that is okay for me, 1 week you can visit at our school and I will guide you and teach you what British discipline is all about.
Thalen: Thank you miss Twain and see you Sunday at your Reformatory.

Waar een wilg is, is een weg

Wat als … Je D je straf uit handen geeft aan een externe organisatie die hierin
gespecialiseerd is? Slik …


Vervolgverhaal gebaseerd op een idee en verhaal van Vrolijke Dondersteen. Lees dus zeker eerst de verhalen “te laat” en “straf“, want dit vervolgverhaal start nadien.

In samenwerking met Tommathys en Marlou48

Inhoudsopgave

Een warme kerst

Met een zucht legt Anna haar telefoon weg. Gek wordt ze van Facebook waar iedereen zo gelukkig met elkaar lijkt. Het REM nummer Shiny Happy People is vast en zeker in de decembermaand geschreven. De meest prachtige kerstbomen komen weer voorbij. En natuurlijk ook de zoetsappige selfies van haar zus Kim en haar man Logan. Stiekem is ze best jaloers op Kim, ze gunt haar het beste hoor, maar zelf wil ze nu eindelijk ook eens een echte man.

Haar collega Ludwien heeft het al een poosje over Tinder, misschien moet ze dat ook maar een een kans geven. Na wat wikken en wegen pakt ze haar telefoon en gaat naar de Play Store. Niet geschoten is altijd mis. En daar gaat ze. Ze vult haar gegevens in naar waarheid. Het is ook best wel spannend wie weet waar ze terecht komt. Wat zoekt ze eigenlijk in een man? Daar kan ze nog wel even over nadenken en later invullen. Ze wil gewoon heel graag dingen samen doen. Met iemand die oprecht in haar geïnteresseerd is, haar laat lachen en die haar het gevoel geeft de leukste vrouw op aarde te zijn. Zo ingewikkeld kan dat toch niet zijn?

Ze begint te swipen, eigenlijk alleen maar naar links. Wat een suffe gebakjes allemaal, denkt ze teleurgesteld. Dan ineens na een paar dagen krijgt ze een melding van Tinder. Er is een match met iemand!

Anna hoopt nu op een normaal bericht. De flaters vlogen haar de afgelopen tijd om de oren met de berichtjes. Zo was er iemand, een wat oudere man van in de 40, die op zoek was naar de ware en graag kinderen wilde. Ja prima, maar eerst even elkaar zien voor we daar over gaan praten….Maar oké, geen match dus. En dan al die andere heren met soms merkwaardige ideeën, iemand die graag haar voeten wilde zien, een voorstel voor een trio, en of ze van een gouden douche hield?

Anna maakt een kleine aanpassing in haar profieltekst. Ze is niet op zoek naar iemand om gelijk een gezin mee te starten maar ze zou het leuk vinden om met heren wat af te spreken voor gewoon een gezellige avond. Plus een nieuwe beschrijving van wat ze zoekt in een man, een al wat oudere man, een beetje gezet postuur. Houdt van de sneeuw en wintersport en gaat voor gezelligheid. Misschien kan hij samen met haar haar ultieme droom waarmaken: samen snowboarden in Fins Lapland. En dat heeft gewerkt! Snel opent ze Tinder.

“Lieve Anna,” staat er in het berichtje, “wat ontzettend leuk om iemand te treffen die van snowboarden en Lapland houdt. Ik ben er wel eens geweest en het is mijn favoriete plek op aarde. Ik zou het leuk vinden je te ontmoeten en onze liefde voor Lapland en snowboarden te bespreken. Liefs Claus Moroz.”

Lapland wat heeft ze daar heerlijke vakanties gehad in haar jeugd en wat zou ze graag nog eens een keer daar heen gaan. Het berichtje dat ze van Claus kreeg doet haar hart sneller kloppen. Er zijn nog zoveel vragen die ze nu heeft. Ze besluit eerst een neutraal berichtje terug te sturen.

“Hallo Claus wat ontzettend leuk dat Lapland jou ook zo trekt. Ik heb er in mijn jeugd heel wat uren vertoefd. Er zijn eerst nog wel wat vraagjes. Want wonen wij een beetje bij elkaar in de buurt? En wat is jou leeftijd precies? Je profiel is niet helemaal ingevuld zag ik.”

Dezelfde avond nog stuurt Claus een berichtje terug.

“Lieve Anna, je bent duidelijk nog niet zo lang op Tinder. Je kunt zien hoever we van elkaar af wonen. Het is 15 km. Valt mee toch? Ik ben 44, maar leeftijd is maar een getal. Belangrijker is dat er een leuke klik is. Wil je binnenkort ergens koffiedrinken? Of misschien is er nog wel ergens een leuke kerstmarkt waar we elkaar kunnen ontmoeten? Liefs Claus,”

Wow, een kerstmarkt, wat leuk, met alle lichtjes en glühwein, wat fantastisch een man die daar een date wil, denkt Anna. Maar om daar nou alleen naar toe te gaan. Stel dat hij tegenvalt dan is ze daar alleen. Ze besluit er een nachtje over te slapen en morgen een berichtje terug te sturen.

De volgende morgen moet ze zich haasten naar haar werk. Duimen maar dat Simon vandaag een vrije dag heeft want ze gaat net te laat komen en hij had haar de roe belooft bij de volgende keer te laat komen. Dan piept haar telefoon. Snel kijkt ze even. Het is haar zwager Logan. “Hoi Anna, ga je volgende week mee naar de kerstmarkt in het dorp? Je zou Kim een groot plezier doen door erbij te zijn. Zien we je daar om 20:00? Groetjes L.” Aan de ene kant heeft ze weinig zin om tussen die twee tortelduifjes te lopen maar het geeft haar wel de gelegenheid om een back-up te hebben voor als Claus toch niets is. Een perfecte win-win situatie dus.

Ze stuurt een berichtje terug dat ze graag mee wil en dat 20.00 uur prima is. Dat stuurt ze ook door op Tinder naar Claus. Als hij dan toch wil afspreken is dit wel een mooie gelegenheid. Haar hoofd draaien nu wat overuren want wat zal ze dan eens aantrekken? Ze heeft laatst een mooie leren rok gekocht en onlangs ook nieuwe laarsjes die daar perfect bij passen. Ze moet alleen even nieuwe panty’s halen. Eigenlijk moet ze ook nog naar de kapper en een nieuw nagellakje is nooit verkeerd. Ze heeft ook nog mooie kerstnagels gezien, dat zou ze wel graag willen.

Pingg een whatsappje komt binnen. Het is haar zwager die aangeeft het fijn te vinden dat ze mee gaat en dat Kim haar de laatste tijd erg gemist heeft. Helaas heeft Anna hun bruiloft gemist omdat ze voor haar afstuderen op stage was in het buitenland. Kim zelf had ze ontzettend gemist dus het is erg leuk om even samen bij te kletsen, als ze zich tenminste niet zo klef gedragen.

Weer een een ping nu een berichtje van Tinder. Ze opent Tinder en ziet dat ze een berichtje binnen heeft gekregen van Claus.

“Lieve Anna, dan hebben we een date. Je kunt me om 20:15 in de kerk tegenover de kerstmarkt vinden, even weg van de drukte. Je kunt me daar niet missen. Wees op tijd! Tot gauw. X Claus.”

De week vliegt voorbij en gelukkig is de kapper rond de feestdagen langer open. Helaas lopen de afspraken iets uit en moet ze zich weer haasten naar de kerstmarkt. Haar timemanagement is weer eens niet zo best. Gelukkig ziet ze er wel fantastisch uit dus het is in ieder geval niet voor niets geweest.

Snel appt ze naar Kim dat ze iets later is en dat ze eerst nog even iets moet doen en dat ze haar later op de kerstmarkt zal ontmoeten.

Claus zal toch vast niet boos zijn nu ze fashionable late is, vraagt ze zich een beetje nerveus af. Op zo’n principieel Pietje Precies zit ze niet te wachten hoor.

Twintig minuten te laat arriveert ze in het kerkje. Overal branden kaarsjes en in het midden van alle kerkbankjes zit een knappe man in een kerstmanpak.

“Anna neem ik aan,” vraagt hij met een warme glimlach.

Anna voelt hoe haar mond van verbazing openvalt. Nog nooit heeft ze zo’n aantrekkelijke Kerstman gezien. Het pak accentueert zijn iets gezette maar ook overduidelijk gespierde lichaam.

“Je bent laat Anna, ik ben een beetje teleurgesteld in je. Ik heb vernomen dat je het wel vaker niet zo nauw neemt met de tijd. Ik zou je kunnen helpen om wat stipter te worden.” Zijn handen glijden naar de riem om zijn buik. “Deze riem heb ik natuurlijk niet voor de sier om.” Meteen denkt Anna terug aan het Sinterklaasfeest. Hoe is het mogelijk dat nu de Kerstman ook haar wil straffen voor te laat komen? Ze weet nog heel goed hoe de roe voelde. Maar een leren riem…geen idee hoe dat voelt. Zou Sinterklaas met de kerstman in contact zijn geweest? Dit is toch echt wel heel toevallig. Maar zei Claus niet dat hij wilde helpen?

Woosj… Claus klapt zijn riem dubbel. Anna voelt hoe haar haar wangen gaan branden bij het horen van dat geluid. Hij zal toch niet haar hier terplekke straffen met de kans dat er mensen binnen lopen? Ze blijft hem verbijsterd aankijken. Tegelijkertijd voelt ze ook vlinders in haar buik bij het aanzien van die gespierde armen in combinatie met die riem. En hoe zacht zou dat pak van hem eigenlijk liggen?

“Ik ga je voor iedere minuut te laat een klap op je blote billen geven. Eens kijken,” Claus kijkt met een schuin oog naar zijn horloge, “Met ons gesprekje van nu erbij is dat … tweeëntwintig klappen. Akkoord?” Met een grote glimlach kijkt hij haar aan. “En geen zorgen verder, dit is een katholieke kerk, dit soort dingen gebeuren vaker dan je denkt. Kom nu maar hier.” Nog even joviaal steekt hij zijn hand naar haar uit.

Er schieten allemaal gedachten door haar heen. Haar verbazing over deze ontmoeting is zo groot dat ze schoorvoetend naar hem toe loopt. Ze is ook wel een beetje nieuwsgierig. Ze gaat niet liggen dat voelt zo raar maar Claus merkt haar twijfels en pakt haar resoluut bij de arm en voor ze het weet ligt ze over de knie. Claus houdt eerst nog een algemeen praatje over op tijd op je afspraak of werk komen.

Of ze wel eens vaker over de knie heeft gelegen? En hoe dit nu voelt nu ze zo ligt?

Er komt geen antwoord van Anna. Ze wil wel maar er komt niks uit. Dat is voor Claus het startpunt dat hij dan maar even moet door pakken. Zijn hand aait even over haar leren rokje en schuift deze omhoog. Behendig haakt hij zijn vingers tussen haar been en het elastiek van haar slipje en ontbloot haar billen. Voor de tweede keer deze maand ligt ze bij een man op schoot met haar billen bloot. Ze duimt dat niemand de kerk binnenkomt, al helemaal Kim en Logan niet. Een golf van paniek overspoelt haar.

Claus lijkt het te merken en streelt even haar billen, maar zachtjes, heel teder eigenlijk. Misschien is hij wel bar slecht in het geven van billenkoek en komt ze er genadig vanaf.

Dan ineens PATS… de eerste klap met de riem.

“Holy Fuck,” schreeuwt Anna en schiet overeind maar Claus geeft haar meteen een standje waardoor ze weer netjes over de knie gaat liggen.

“Heb jij enig idee waarom jij zo ligt,” vraagt Claus. Anna zwijgt, ze denkt dat het erger wordt als ze wat gaat zeggen, maar dit keer is het andersom. Het wordt erger omdat ze niks zegt. “Nog één keer op nieuw Anna,” zegt Claus nadat hij haar een ferme tik had gegeven voor het niks zeggen. “Waarom lig jij hier?”

“Nou, omdat ik iets verlaat was en jij blijkbaar weinig geduld hebt,” flapt Anna eruit.

Een paar seconden is het oorverdovend stil. Anna heeft direct al spijt van haar geïrriteerde woorden. PATS!

“Ik denk lieve Anna, dat tweeëntwintig niet eens genoeg is voor jou om tot berouw te komen. We gaat tot dertig. Dat was twee.”

Anna schiet weer overeind van de pijn, ze kan er niet veel aan doen. Claus trekt haar nu over één been en zet haar in een beenklem.

“Blijf stil liggen Anna, misschien helpt dit een beetje.” Ze merkt dat ze eigenlijk bijna geen kant meer op kan en gek genoeg geeft het haar wat rust.

Eigenlijk ligt dit best fijn, denkt Anna. Claus zet de volgende tien slagen hard en snel in en Anna kan niets anders doen dan heel hard huilen.

Dan ineens hoort ze het kraken van een deur die opengaat.

“Huh, Anna ben jij dat?” hoort ze een bekende stem zeggen. Oh nee, het is Simon! Ook dat nog!

Verbaasd loopt Simon hun kant op. Maar diep van binnen moet hij best lachen. “Wat is de reden is dat Anna bij jou over de knie ligt?” vraagt hij aan Claus.

“We hadden een afspraak hier op de kerstmarkt maar Anna neemt het blijkbaar niet zo nauw met de tijd. Ze was dus best verlaat.” antwoordt Claus. “Dat valt best wel mee,” roept Anna recalcitrant.

“Dat is anders best heel herkenbaar,” zegt Simon, “weet je nog Anne toen met dat Sinterklaasfeest?” Ja natuurlijk weet ze dat nog hoe zou ze dat ooit kunnen vergeten?

“Nou”, zegt Claus, “dat verhaal wil ik zo wel eens even horen van jullie, onder het genot van een glaasje glühwein,” en hij geeft Anna een klein kneepje in haar bil.

“Maar eerst moeten we dit onderonsje nog even afmaken. Ik denk dat we wel bijna klaar zijn meneer, uh?”

“Simon Langendijk, manager van Anna. Ik regel vast de glühwein, zie ik jullie zo buiten?” Claus knikt ter goedkeuring en voor Anna er erg in heeft zet Claus de volgende reeks slagen in.

Maar dit keer stopt hij niet meteen meer. Die billen van Anna mogen het best even voelen. En zo slaat Claus gestaag een poosje door. Smeekbedes worden genegeerd. “Zo,” zegt Claus na een tijdje. “Ik denk dat die billen van jou niet meer zo koud voelen. Maar jongedame, volgens mij is dit niet de eerste keer dat jij een pak op je blote billen krijgt, heb ik zonet vernomen. En aangezien ik heel benieuwd ben naar het verhaal is het nu tijd voor een glaasje glühwein buiten bij het vuur. Anna, ga je mee?”

Claus helpt Anna overeind en als ze voorzichtig haar kleding weer aangetrokken heeft geeft Claus haar een stevige knuffel. Met zijn mouw droogt hij haar tranen en houdt haar net zolang vast totdat ze weer een beetje tot zichzelf is gekomen. Hier in de zachte maar toch gespierde armen van Claus voelt ze zich helemaal veilig. Claus geeft haar teder een kus op haar hoofd en last haar dan los.

“Kom,” zegt hij, we gaan Simon zoeken.”

Eenmaal bij de glühweinkraam ziet ze ook Kim en Logan staan. Kim loopt gelijk naar haar toe en geeft haar een dikke knuffel.

“Ja uhm dit zijn Claus en Simon, ik moest nog iets voor het werk afhandelen met ze,” stamelt Anna en ze voelt hoe ze begint te blozen.

“O gezellig, een échte kerstman,” zegt Kim. Ze drinken met zijn allen een glaasje glühwein en toasten op de aankomende feestdagen. Simon gaat in gesprek met Claus en Anna staat er wat zenuwachtig bij.

Maar dan trekt Logan haar aandacht en wijst naar een kraampje met allerlei houten attributen, schalen, snijplanken, mokken, borden en houten lepels.

“Kijk eens, ze hebben zelfs houten pollepels met rendieren uitgesneden,” lacht Logan, “oh die moet ik hebben. Perfect om vlees mee op te warmen,” en hij geeft Anna een knipoog. Kim begint te blozen en mompelt iets over de sterke glühwein waardoor ze het ineens erg warm krijgt. Nieuwsgierig kijkt Anna haar aan. Zou Logan haar misschien ook wel eens… nee dat zal toch niet?

Terwijl Logan zich naar het kraampje begeeft komt Claus afscheid nemen. “Dag lieve Anna, ik moet weer gaan. Zie ik je volgend jaar weer? Ik hou contact met Simon zodat ik weet wat we onze volgende date kunnen gaan doen.” Hij knipoogt en geeft haar een laatste stevige knuffel. Dan verschijnt er vanuit het niets een slee met rendieren en weg is Claus.

“Ho ho ho… Merry Christmas everyone,” roept hij in het voorbij gaan.

Tawse

De tawse komt oorspronkelijk uit Schotland en bestaat uit een lang, recht stuk leer waar een inkeping in gemaakt werd, zodat er twee repen naast elkaar zijn.

Minder klassieke versies hebben soms twee of meer inkepingen, waardoor er nog meer leren banden naast elkaar op de huid neerkomen. Net zoals bij andere instrumenten heb je de tawse in allerlei formaten: lang of kort, dik of dun … Een tawse wordt echter altijd uit leer vervaardigd.

Memories of 'getting the belt' in Caithness are all part of the past that  shaped our lives

Voor lijfstraffen er in de jaren 1990 werden afgestraft, werd de tawse in Schotse scholen vooral op de handen gebruikt. De leerling moest vooraan de klas komen staan, zijn/haar hand uitsteken en toekijken hoe de leraar de tawse er met een korte, felle beweging op neer liet komen, met een brandende pijn als gevolg die gerust een uur kon aanhouden voor die weer wegtrok.

Tawse

Op de blote billen heeft het instrument echter een nog grotere impact.

Tot in het jaar 1948 was dit laatste trouwens een mogelijke straf die werd opgelegd door de rechtbank. Jongens tussen de 14 en 16 jaar konden voor strafbare feiten veroordeeld worden tot 36 slagen op de blote billen met een extra zware tawse.

Een tawse slaat een beetje zoals een strap. Het is dus belangrijk om niet te ver te mikken. Wanneer je het instrument een paar centimeter voorbij de bilspleet mikt, zal deze in de praktijk prachtig over beide billen heen gaan. Verschillende soorten tawse (een vreemd meervoud) kunnen ook voor verschillende soorten pijn zorgen, van brandend aan de oppervlakte, tot brandend en diep doordringend, met name wanneer het leer dikker is. Zorg dus dat je voldoende experimenteert. De vorken van een tawse kunnen prachtige resultaten achterlaten en de reacties van de arme gestrafte zijn ook de moeite waard. Mocht je nog geen tawse in huis hebben, tijd om te gaan shoppen!

Het heerlijk avondje is gekomen

Tien minuten te laat loopt Anna gehaast haar werk binnen. Hopelijk zou het haar chef niet opvallen dat ze alwéér iets te laat is. Ze was gisteravond druk geweest met steentjes plakken voor de Diamond Painting voor haar zus Kim. Ze wilde haar met de kerst verrassen met een Diamond Painting versie van haar trouwfoto. Helaas was het veel meer werk dan ze had verwacht en was ze nog niet eens halverwege de 48.000 steentjes van de Painting. En dus was ze een uurtje later gaan slapen dan gewoonlijk en wist ze zich met moeite uit bed te slepen vanmorgen.

Eigenlijk gebeurt het wel met grote regelmaat dat ze te laat is of maar heel krap aan op tijd. Ze wil echt dat ze meer tijd er voor uit zou trekken om gewoon eens op tijd te zijn. Maar goed dit keer kwam ze er goed vanaf omdat ze zag dat haar chef Hans bezig was met een sollicitatie.

Snel sluipt ze zijn kantoor voorbij. Met een zucht van opluchting gaat ze snel op haar plekje zitten en zet snel haar computer aan. Morgen moet ze toch echt maar eens niet meer de wekker zo lang laten snoezen.

“Goedemorgen Anna,” haar chef kwam samen met de sollicitant aanlopen. “Dit is de nieuwe manager van afdeling HR. Hij had gelijk een leuk idee en jij lijkt me uitermate geschikt om hem hierbij te ondersteunen. Kom vanmiddag maar even bij me langs op kantoor. Dan moet ik gelijk nog even een hartig woordje met je spreken over de aanvangstijd van jouw werkdagen.” Hij kijkt haar serieus aan. Maar ze krijgt gaan tijd om te antwoorden want de sollicitant schud enthousiast haar hand.

“Hoi, ik ben Simon Langendijk. En geen zorgen hoor, we gaan een leuk Sinterklaas feest in elkaar zetten. En zo te horen kunnen er nog wel eens stoute collega’s in het boek van Sinterklaas staan.” Hij knipoogt naar haar. Anna’s hart gaat iets sneller kloppen. Wat was dat vroeger altijd een spannende tijd. Ieder jaar als ze het Sint snoepgoed in de winkels ziet liggen voelt ze weer even een kriebel in haar buik. De werkdag vliegt voorbij en met tegenzin klopt ze uiteindelijk aan bij haar chef.

Ze klopt op de deur en ziet hem zitten achter het bureau, echt zon mooie grote oude houten bureau. Ze heeft gehoord dat het best nog een speciaal meubelstuk is want hij had altijd op paleis Het Loo gestaan. Ooit eens op de kop getikt door een boedeldag. Daarachter dat statige bureau zit nu haar chef met die serieuze blik. Hij vraagt haar plaats te nemen en of ze zin heeft in een kopje koffie. Daar heeft ze wel zin in en zo kan ze even tijd rekken en zijn reactie proberen te peilen. Eigenlijk kent ze hem maar heel slecht bedenkt ze. Ze maken wel eens een praatje maar meer een algemeen gesprek. Hij komt weer haar richting oplopen met een dienblad met koffie en koekjes. Hij zet een kopje neer binnen haar handbereik en gaat zitten. Even is het stil. Beiden weten ze niet zo goed wat te zeggen.

Dan schraapt Hans zijn keel en kijkt Anna lang met een serieuze strenge blik aan. Ze schuift ongemakkelijk heen en weer op haar stoel en voelt hoe haar wangen kleuren door hoe hij nu naar haar kijkt.

“Wat vind je van het idee van Simon om een Sinterklaas feest te houden? Je weet toch dat je hier bent om dat te bespreken?” Anna glimlacht. Hij is dat andere punt vast alweer vergeten anders zou hij daar toch gelijk over beginnen?

“Nou hartstikke leuk. Sinterklaas is altijd een hele leuke tijd. En ik zou wel benieuwd zijn wat er allemaal in dat grote boek van Sinterklaas staat over alle collega’s.”

Hans vouwt een papier open en schraapt nog een keer zijn keel en neemt snel een slokje koffie.

“Eigenlijk ben ik al begonnen met het schrijven van Sinterklaas gedichten. Deze is voor jou Anna en het is niet fraai eigenlijk.

De Sint zat eens te denken

Wat hij onze lieve Anna kon schenken

Anna komt heel vaak te laat

En loopt dan de hele dag uit de maat

Maar zou ze het echt niet weten?

Of is ze het gewoon vergeten…

Dat haar te laat komen altijd wordt opgemerkt.

Dus zoeken we naar iets wat dat beperkt.

Beste Anna te laat komen is er voor jou hopelijk niet meer bij.

En leer je al heel gauw je lesje door mij.

Op tijd komen dat meen ik oprecht.

Hopelijk ben jij degene die dat straks uit zich zelf zegt.

Stoute meisjes leren alleen met behulp van de roe

Gevolgd door het geklets van iets van bamboe

Op het feestje dat je met Simon gaat geven

Zul je daarom iets heel bijzonders gaan beleven

Hopelijk kun je de komende nachten nog slapen

En loop je op je werk niet meer onbeleefd te gapen

Groetjes Sint en Piet.”

Hans vouwt met een serieus gezicht het velletje papier weer dicht. Meent hij dit nou echt, vraagt Anna zich af terwijl ze voelt hoe hang wangen gaan branden.

Snel neemt ze afscheid en loopt naar huis. Dat avondje zou nog wel eens heel bijzonder kunnen worden. Maar ze weet eigenlijk nog niet zo goed in welke richting ze moet denken aan wat er kan gaan gebeuren. Kriebels geeft haar dat, dat weet ze wel, net als vroeger op de dag dat Sinterklaas op school langs zou komen.

Een paar dagen later is het zover. Enigszins nerveus gaat ze naar het werk. Ze moet de tijd door zien te komen tot 17.00 uur. Daarna krijgen ze op het werk een etentje met aansluitend het Sinterklaasfeest. De dag verloopt nog redelijk vlot en het is tijd om aan tafel te gaan. De tafel is mooi gedekt. Er is echt wel werk van gemaakt.

Anna heeft zich zo voorbeeldig mogelijk gedragen en ze was nu iedere dag netjes op tijd gekomen. Ze had zonder mokken met een stralende glimlach voor iedereen steeds koffie gehaald.

Hans en Simon komen nu ook de kantine binnen. Het heerlijke avondje is nu echt begonnen. Tot haar grote schrik heeft Simon een echte roe in zijn handen.

“Dames en heren, graag even jullie aandacht,” steekt Hans van wal. “We hebben dit jaar een tafelbezetting bedacht. Aan het begin van de tafel is nog een plekje voor een bijzondere gast die speciaal vanavond wat tijd voor ons heeft vrijgemaakt.”

Ondertussen legt Simon de roe op het bord aan het hoofd van de tafel terwijl hij haar strak aankijkt. Ze voelt hoe haar wangen rood worden.

“Bijna iedereen heeft de afgelopen periode hard gewerkt en zijn beste beentje voorgezet. Waarvoor mijn dank. Vanavond gaan we er een feestje van maken. Geniet ervan en bedenk je dat altijd krijgt wat je toekomt. Veel plezier vanavond allemaal en smakelijk eten.”

Het eten wordt op tafel gezet. Er worden nog wat bedrijfsnieuwtjes uitgewisseld. De sfeer is ontspannen. Alleen Anna is wat stiller als anders wordt opgemerkt door Hans. Dan opeens een hoop kabaal op de gang. Iedereen kijkt verschrikt om. Er komt een Piet de zaal binnen. En hij wordt gevolgd door Sinterklaas. Zakken vol kadootjes liggen er op een hoop. Sinterklaas gaat aan tafel zitten waar een plekje voor hem is vrijgehouden. Met voor hem de roe. Anna begint toch even te slikken. Gaat dit echt gebeuren?

Sinterklaas vertelt over wat hij te weten is gekomen over dit team met hardwerkende mensen. En hoe goed de sfeer onder elkaar is. Hoe blij hij is met de wetenschap dat iedereen het beste voor heeft met de andere. Maar ook vertelt hij dat niet iedereen even hard werkt en dat er iemand is die soms de kantjes er vanaf loopt en vaak te laat op het werk komt.

“Geef mijn boek eens aan Piet,” zegt Sinterklaas met een strenge blik. “Eens kijken wie die persoon in kwestie is,”

Anna schuift ongemakkelijk op haar stoel heen en weer. O jeetje dit gaat niet de goede kant op. Ze voelt hoe haar hart begint te bonzen.

Piet brengt het boek naar Sinterklaas. Hij slaat het boek open. “O ja, hier staat het. Anna Hartman, is ze vandaag aanwezig?”

Anna steekt inmiddels met het schaamrood op haar kaken haar hand op.

“Kijk eens wat we hier hebben, Piet,” vervolgt Sinterklaas. “Dat heb ik lang niet meer gezien, een ouderwetse roe, goh die wordt niet vaak meer gebruikt. Maar ik loop op de zaken vooruit. Kom jij maar eens even bij Sinterklaas, Anna,”

Anna loopt naar voren toe. Dit is echt een moment dat ze graag door de grond wil zakken. Ergens vindt ze het ook nog wel spannend want als klein meisje keek ze altijd vol bewondering naar de roe en ze hield altijd goed in de gaten waar hij werd neergelegd. Zou ze echt met de roe krijgen?

Anna gaat voor Sinterklaas staan die haar streng toe spreekt. “Lieve Anna ik lees in het grote boek hoe dikwijls jij te laat komt. Klopt dat?”

Anna zoekt naar woorden maar er is maar 1 juist antwoord. ”Ja Sinterklaas,” fluistert ze heel zacht. Dan vraagt de Sint aan haar of ze weet wat er gebeurt met ongehoorzame meisjes. Anna weet het dondersgoed maar om dit nu zo uit te spreken tegen over haar collega’s vindt ze heel moeilijk dus knikt ze zachtjes van ja.

“Dat gaan we vandaag ook bij jou doen. Je krijgt een heuse straf met de roe en daarna mag je even wat beloven aan je manager. En beste collega’s, ik heb voor jullie ook nog een leuk nieuwtje. Maar eerst maar eens over de knie. Kom maar hier, Anna.”

Anna gaat naast Sinterklaas staan die haar hand beetpakt en vraagt of ze plaats wil nemen. Verschrikt kijkt ze achterom naar haar collega’s. Wat zouden ze hier van denken? Veel tijd om na te denken heeft ze niet. De Sint zwiepert haar zo over de knie en daar ligt ze dan. “De roe Piet,” vraagt Sinterklaas, “zou je mij die aan kunnen geven?” Piet pakt de roe van tafel en geeft deze aan de Sint. Met een paar ferme tikken daalt de roe neer op de billen van Anna, die koste wat het kost probeert te blijven liggen. Dat valt nog niet mee en ze vervloekt de roe in stilte. Na een paar stevige tikken vraagt Sinterklaas haar om weer op te staan. Hij vraagt haar: “Ga je voortaan beter op de tijd gaat letten, Anna?’ Anna belooft de Sint dat ze dat echt gaat doen. “Mooi ,”zegt de Sint “dan mag je dat gaan vertellen aan je nieuwe manager.”

Ze voelt de tranen achter haar oogleden branden. Moest ze nu ook nog echt ten overstaan van al haar collega’s excuses maken aan Simon? Veel tijd om te rekken krijgt ze niet want weer krijgt ze een paar tikken met de roe. Vlug staat ze op en loopt naar Simon.

“Ik beloof dat ik voortaan beter op de tijd zal letten en niet meer te laat kom,” stamelt ze zachtjes terwijl ze naar de grond kijkt.

“Kijk me eens aan, Anna. Wat zei je, ik heb je niet verstaan,” zegt Simon op barse toon. Anna knippert haar tranen weg en haalt diep adem.

“Ik beloof dat ik voortaan beter op de tijd zal letten en niet meer te laat kom,” zegt ze nu harder. Ze voelt hoe een traan over haar wang rolt. Het liefste zou ze nu door de grond zakken. Om te gaan huilen waar iedereen bij is, ze schaamt zich rot. “Dank je wel Anna. Laat dit een goede les voor je zijn,” zegt Simon streng.

“Dan is het bijna tijd voor alle pakjes,” jubelt Sinterklaas. “Maar niet voordat ik het nieuwtje aan jullie mag vertellen. De roe blijft achter bij Simon. Ik wil graag Hans uitnodigen om het verder toe te lichten.” Hans staat op en neemt het woord.

“Dames en heren, zoals jullie weten zijn wij een groot bedrijf en nemen we een belangrijke positie in de maatschappij in. Ik werk hier al geruime tijd maar merk de laatste tijd op hoe de mentaliteit van het personeel verslechterd is. Daarom heb ik Simon aangenomen die zelf ook wel ouderwets raad weet met de roe. Er gaat vanaf nu een andere wind waaien. Simon kun je samen met Anna een kleine demonstratie geven?”

Hans zet een stoel vlak naast Simon. Binnen een paar tellen ligt Anna opnieuw over de knie en voelt ze de roe opnieuw haar billen pijnigen. Simon slaat nog harder dan Sinterklaas.

“Oh.. au, au, het spijt me ik kom niet meer te laat,” snikt ze en de tranen rollen nu echt over haar wangen. Simon helpt haar weer overeind. “Dit kunnen jullie voortaan verwachten als jullie je niet aan afspraken houden, ik hoop dat dit nu voor iedereen heel duidelijk is.”

Dan gaat het feest eindelijk beginnen. Sinterklaas en Piet vertrekken weer, maar niet zonder eerst de roe een mooi plekje te geven in de vitrinekast van de kantine, als waarschuwing voor het hele personeel. Hoe lang zal het duren voordat de roe weer gebruikt zal worden?

Vol verwachting klopt ons hart…