Gina staat op. Haar buik is nu duidelijk zichtbaar. Het heeft even geduurd voor ze zich neergelegd heeft bij haar nieuwe toekomst. De familie was door dolle heen toen ze het nieuws naar buiten brachten. Het sprookje was helemaal compleet toen Shirley en Oscar een maand later hun zwangerschapsaankondiging deden. 

Jonas grijnst geheimzinnig. ‘Klaar voor schatje?’

Gina zucht. ‘Je weet dat ik hier niet tegen kan. Ik wil weten wat we gaan doen.’

Jonas lacht geamuseerd. ‘Ik zeg niks.’

Ze gooit een theedoek naar zijn hoofd. Hij gaat achter haar staan en laat zijn hand een keer hard op haar billen neerkomen. ‘Volgens mij ben ik niet streng genoeg geweest vanmorgen.’

Gina draait zich snel om en slaat haar armen om hem heen. ‘Jawel hoor.’ Haar billen zijn nog erg gevoelig. 

Hij pakt een schone theedoek. ‘Draai je om.’ 

Ze sputtert tegen als hij deze om haar hoofd knoopt. Ze ziet niks meer. ‘Wat doe je?’

‘Ik heb een verrassing voor je en ik wil niet dat je ook maar iets ziet voordat we er zijn.’

Gina stampt een keer nijdig op de grond. ‘Wat nou als ik misselijk word?’

‘Maar dat word je niet.’

Gina laat zich met lichte tegenzin meevoeren. Als ze in de auto gezet wordt, wordt ze pas echt zenuwachtig. Wat kan het zijn? Ze probeert te bedenken hoe ze rijden, maar Jonas stelt haar zoveel vragen en kletst zoveel dat ze al snel te afgeleid is om te weten waar ze zijn.

‘Nog even en dan zijn we er.’

Er stijgen allemaal kriebels op in haar buik. ‘Waar zijn we?’

‘Ik zeg niks.’ Jonas heeft plezier van haar reacties. Ze wil graag de controle houden, maar dat is nu niet mogelijk. 

Hij parkeert de auto en helpt haar met uitstappen. Hij pakt haar handen en loopt een stukje met haar vooruit. ‘Pas op hoor, want we lopen niet op een pad. Dus het kan wat hobbelig zijn.’

Voetje voor voetje stapt Gina vooruit. ‘Blijf hier maar staan.’

Hij haalt de blinddoek voor haar ogen weg. Ze knippert tegen het licht en kijkt om zich heen. Even is ze gedesoriënteerd, maar dan ziet ze de locatie van een van de nieuwe projecten van het familiebedrijf. Hier wordt een van de grote woonboerderijen gebouwd. De fundering staat, maar er moet nog een hoop gebeuren. 

Jonas knijpt even in haar hand. ‘Ik weet hoezeer je gehecht bent aan ons huis. Ik vind het heel erg dat je zoveel verdriet hebt van het feit dat ik daar geen gezin wil stichten. Wat denk je, lukt het je om je hier net zo thuis te gaan voelen?’

Verwachtingsvol kijkt hij in haar ogen. Verbaasd kijkt ze naar hem op. ‘Wat bedoel je?’

‘Ik wil hier met jou en onze zoon of dochter gaan wonen.’

Gina kijkt met grote ogen om zich heen. Deze plek heeft ze toen aangedragen, omdat het een prachtige locatie is om te wonen met een gezin. Nooit gedacht dat ze haar eigen toekomstige woonplek had uitgezocht.’

‘Oh Jonas, het is prachtig hier! Ik weet niet wat ik moet zeggen.’

‘Wil je het? Wil je hier wonen?’

Gina haalt voor zich wat ze heeft bedacht voor dit type woning waar er twee van worden gebouwd. Het wordt groter dan waar ze nu wonen. De dieren kunnen meeverhuizen en er is genoeg ruimte voor haar eigen bloemen- en groentetuin. Jonas hoeft nooit meer wakker te liggen vanwege de rivier. Het gaat kriebelen van binnen. Een huis wat ze echt samen kunnen opbouwen en inrichten. Een huis waar ze nooit meer weg hoeven, want het is groot genoeg. Als ze naar haar man kijkt en zijn enthousiasme ziet overvalt haar een groot gevoel van liefde. ‘Als het met jou is wil ik overal wel wonen.’

Jonas geeft haar een dikke zoen. ‘Het duurt natuurlijk nog wel even voordat het klaar is en als die kleine geboren wordt zullen we nog de eerste tijd in ons huidige huis wonen, maar dit wordt ons nieuwe thuis.’

Gina lacht en houdt hem stevig vast. ‘Ik zie ons hier wel wonen.’

‘Ik ook lieverd, ik ook.’

Gina gaat heel voorzichtig zitten. Shirley lacht. ‘Problemen?’

Gina zucht. ‘Ik kan er niks aan doen. Soms gooi ik er van alles uit waar ik dan weer spijt van heb, maar dan is het al te laat. En Jonas is niet heel toegeeflijk wat dat betreft.’

Gina trekt een nors gezicht als ze terugdenkt aan de borstel. 

Ze schenkt koffie in voor Shirley. ‘Wil jij niet?’

‘Ik weet niet wat het is, maar ik kan geen koffie verdragen momenteel.’

Shirley kijkt haar verbaasd aan. ‘Ik heb je veel te lang niet gezien. Hoe gaan je rijlessen? Ik wil alles horen. Ik baal zo dat ik moest afzeggen toen ik ziek was. En Jonas wil zeker weten dat ik weer genoeg energie heb dus voor mij duurt het nog even.’

Shirley lacht. ‘Het was even heel erg wennen, maar ontzettend leuk. Ik ben zo blij met die rijlessen. Het is al bijna vier weken geleden dat je ziek was. Dan moet je nou toch wel weer energie hebben.’

Gina schenkt toch een kop koffie in voor zichzelf en neemt een slok. Ze voelt haar maag protesteren, maar negeert het. Ze neemt nog een slok. Niet veel later springt ze op. Ze rent naar het toilet en is net op tijd. Shirley loopt haar achterna. ‘Ik wil niet nieuwsgierig zijn, maar kan het zijn dat je zwanger bent?’

Gina veegt haar mond schoon en trekt door. ‘Natuurlijk niet. Ik ben toch aan de pil.’

Shirley pakt haar hand vast. ‘Je weet dat als je overgeeft dat het kan dat de pil niet werkt toch?’

Ze ziet Gina wit wegtrekken. ‘Nee nee nee. No way.’

‘Wanneer was je voor het laatst ongesteld?’

Gina loopt naar de keuken en gaat zitten. ‘Nu je het zegt. Verdomme. Nee hoor Shirley. Dat zal toch niet? Ik wil nog geen moeder worden. Nee nee nee. Jij bent een geboren moeder. Ik niet hoor. Ik wil nog geen kinderen.’

‘Dat zal bij ons hoop ik ook niet lang meer duren. Maar ik denk dat jij nu eerst eens een test moet doen.’

Gina begint te huilen. ‘Nee! Ik wil het niet.’

Shirley pakt haar even stevig vast. ‘Kom op Gina herpak jezelf. Ik ga even naar de drogist om een test te halen. Dan kijken we daarna wel verder.’

‘Misschien is mijn maag gewoon nog gevoelig na die hele toestand.’

‘Wie weet, maar er is maar een manier om erachter te komen. Zet jij lekker thee, dat kan je nu beter gebruiken. Ik pak je fiets dan ben ik zo terug.’

Het lijkt een eeuwigheid te duren. Gina loopt nerveus heen en weer. Waarom heeft ze daar niet bij stil gestaan? Waarom heeft ze niet nagedacht over de werking van de pil bij overgeven? Ze ziet Shirley aankomen. Meteen vliegt ze naar de deur. Shirley geeft haar het doosje. ‘Succes lieverd.’

Met trillende handen scheurt ze het folie van de test. Snel leest ze de gebruiksaanwijzing. 

Zonder te kijken loopt ze terug naar Shirley. ‘Kijk jij maar. Ik durf niet.’

Shirley ziet op afstand de plus al staan. ‘Kijk zelf maar.’

Gina staart naar de test. ‘Nee, dit is niet waar. Dit overkomt mij niet.’

Gina vloekt en smijt de test op tafel. Als Shirley haar omhelst begint ze te snikken. ‘Ik wil niet Shirley. Ik ben hier nog niet klaar voor.’

Shirley wrijft troostend over haar rug. ‘Ik begrijp dat dit je overvalt, maar het is nu eenmaal zo Gina. Jullie worden fantastische ouders. Dat weet ik zeker.’

Gina haalt een paar keer diep adem. ‘Hoe ga ik het Jonas vertellen?’

‘Hoe zal hij reageren?’

‘Ik denk dat hij een gat in de lucht springt.’

Shirley trekt haar mee naar de gang. ‘Hup jas aan. We gaan winkelen.’

Gina sputtert tegen, maar laat zich toch meevoeren. 

Ze pakken de bus naar de stad. Gina denkt aan haar toekomst. Die ziet er plots heel anders uit dan dat ze zich had voorgesteld. ‘Waar denk je aan?’

Gina zucht. ‘Ik had gewoon gedacht nog heel wat uitstapjes te maken met Jonas. Gewoon wij met zijn tweeën. En ik had de hoop nog heel wat invloed te kunnen uitoefenen in het familiebedrijf. Dat ging net zo lekker. Nu verwachten ze natuurlijk dat ik thuis ga zitten moederen.’ Ze trekt er een zuur gezicht bij. 

Shirley lacht. ‘Het leven houdt niet op hoor als je moeder wordt. Met zijn drieën kunnen jullie ook gewoon de hort op. Stel je eens voor, zo’n klein hummeltje van jullie samen.’

Gina stelt zich voor hoe blij iedereen zal zijn. Dat stemt haar iets milder. 

‘Ik hou zo van dit huis en nu moeten we alweer verhuizen. Jonas wil geen kinderen grootbrengen in dit huis vanwege de rivier.’

De tranen springen in haar ogen. ‘Kom we moeten hier eruit.’

Shirley knijpt bemoedigend in haar hand. ‘Jullie hebben een hoop om met elkaar te bespreken. Jij hebt ook een stem en Jonas luistert ook naar wat jij belangrijk vindt.’

Shirley neemt haar mee naar een groot warenhuis. ‘Wat dacht je van een papa pakketje? We maken een doos en die vullen we met spulletjes. Een rompertje, speentje, sokjes dat soort dingen.’

Gina lacht voorzichtig. ‘Goed idee.’

Gina laat haar hand langs de witte rompertjes gaan. ‘Ik weet echt niks van baby’s. Ik weet niet eens welke maat ik zou moeten kopen.’

Shirley lacht. ‘Gelukkig heb je mij.’

Ze houdt een wit rompertje omhoog. Papa’s schatje staat erop. ‘Die leuk?’

Gina lacht en schudt haar hoofd. ‘Vreselijk, maar ja hij zal dat wel gaaf vinden. Doe maar.’

‘Maat 50 heb je nodig.’ 

Gina ziet een paar sokjes met een grijs werkje erin. Hoe zal het zijn? Er groeit nu echt een minimensje in haar buik. Wat een gek idee. Voorzichtig legt ze haar hand op haar buik. Ze pakt de sokjes en legt het in het mandje wat Shirley vast heeft. Shirley blijft maar volladen. Gina schudt haar hoofd. ‘Ik hoop dat jij ook snel zwanger bent, want jij houdt hier meer van dan ik. Ik ben straks bankroet als ik alles neem wat jij aanwijst.’

Shirley grijnst. ‘Nu nog iets om het in te doen.’

Gina laat haar oog vallen op een mand. Die is perfect. ‘Kom Shirley ik wil naar huis. We hebben meer dan genoeg en we moeten het nog inpakken.’

Shirley is net de deur uit. Het zal niet lang meer duren voor Jonas thuiskomt. Ze heeft al haar gevoelens op papier gezet en in een envelop gestopt. Die heeft ze helemaal onderin de doos gestopt. Ze is benieuwd hoe hij zal reageren. Als hij de deksel van de mand eraf haalt is het eerste wat hij ziet de zwangerschapstest met de niet te missen plus erop. De zenuwen slaan toe als ze de auto hoort. Jonas vraagt zich af wat er is. Het is doodstil in huis. Hij denkt terug aan gisteravond en hij hoopt niet weer haar te hoeven straffen. 

Als hij haar ziet zitten in de serre raakt hij bezorgt. Ze ziet er ongerust en verdrietig uit. 

‘Ha lieverd. Is er wat?’

Er springen tranen in haar ogen. ‘Maak eens open.’ Ze knikt naar de mand. 

Hij kijkt haar nog even bezorgd aan. Voorzichtig maakt hij de mand open. Met grote ogen staart hij naar de test. Hij kijkt haar even aan en als hij haar tranen ziet snapt hij meteen wat er aan de hand is. Hij pakt alles uit en bekijkt alles goed. Hij kijkt haar glimlachend aan.

‘Het schijnt dat de pil niet werkt als je kotst.’ Zegt ze droog.

Jonas lacht hard, loopt naar haar toe en tilt haar de lucht in. ‘Ik ben heel blij. En jij?’

Gina haalt haar schouders op. ‘Ik had dit moment liever nog een paar jaar willen uitstellen.’

Jonas knuffelt haar en kust haar keer op keer. ‘Het komt goed. We vinden onze weg hierin.’

Dan begint Gina hard te huilen. ‘Ik wil hier niet weg.’

Jonas zet haar op de bank neer en komt naast haar zitten. ‘Ik weet het lieverd, maar je weet wat ik heb gezegd.’

Gina vliegt overeind. ‘Jij denkt alleen maar aan jezelf! Je houdt helemaal geen rekening met mijn gevoelens. Jij harteloze holbewoner!’

Jonas moet veel moeite doen om zijn gezicht in de plooi te houden. Hij pakt haar pols vast en trekt haar dicht tegen zich aan. ‘Herhaal dat nog eens, maar bedenk even heel goed wat je daadwerkelijk zegt.’

Gina slaat gefrustreerd tegen zijn borst. ‘Ik wil niet verhuizen! Lul!’

Jonas moet nu echt heel erg lachen. ‘Oké jij moet eerst even op aarde komen voor we verder praten.’

Binnen mum van tijd ligt ze over zijn schoot. Verwoed schopt ze om zich heen. ‘Durf je wel tegen een zwangere vrouw!’

Jonas grijnst. ‘Ja hoor, die kleine zit veilig in jouw buik.’

Hij laat zijn hard snel en hard op haar billen neerkomen. Langzaam maar zeker verzwakken haar protesten. Hij pauzeert even om haar billen bloot te maken. Gina zucht diep en staakt haar tegenwerking. De klappen komen hard neer op haar billen. Verschrikt draait ze wat. Het doet zeer. Ze merkt dat de rust terugkeert in haar hoofd. Ze begint te snikken. Jonas laat er steeds meer pauze tussen zitten. ‘Het spijt me dat ik zo tekeer ging.’

‘Ik-begrijp-je-emotie-maar-dat-is-geen-reden-om-zo-te-ex-plo-de-ren.’ Hij geeft haar de laatste paar harde tikken en laat haar overeind komen. ‘We kunnen ook met elkaar praten zonder tegen mij schelden.’

Gina slaat haar armen om hem heen. ‘Je hebt gelijk lieverd, maar ik ben zo gehecht aan dit huis en ik had mijn leven gewoon heel anders voorgesteld.’

Jonas streelt haar troostend over haar rug. ‘Ik beloof je dat alles goed komt. Echt vertrouw me.’

Meneer Clarckx, Oscar, Jonas en Gina staan in een grote hal. Overal staan opstellingen van keukens, badkamers en installatiemateriaal. Gina en Meneer Clarckx lopen druk discussierend voorop. Gina vindt dat in de luxe familiewoningen en in de, zoals zij ze noemt, vrijgezellenwoningen alles duurzaam moet. De meeste woningen in het project zijn rijtjeswoningen waarbij alles al voor uitgezocht is.

Oscar versnelt zijn pas. ‘Ik ben het er niet mee eens. Dit wordt te duur. Dat beperkt de markt.’

Haar ogen schieten vuur als ze hem een vernietigende blik toewerpt. ‘Nee het zorgt ervoor dat er normale mensen in deze wijk komen wonen en niet allemaal blaaskaken zoals jij.’

Meneer Clarckx richt zijn blik op het plafond om niet in lachen uit te barsten. Jonas probeert haar blik te vangen, maar ze negeert hem expres. Hij pakt haar bij haar hand en stapt een beetje weg bij de rest. ‘Moet ik volgende keer dat je Oscar gaat zien je preventief over de knie leggen? Of ben je volwassen genoeg om je in te houden?’

Gina rukt haar hand los. ‘Begrepen.’ Snauwt ze hem toe.

Zijn blik zegt genoeg. Uitdagend blijft ze hem aankijken. ‘Ik hoef niet te wachten tot thuis als het nodig is.’

Voor nu is dat voldoende waarschuwing. Gina ontdooit wat en besluit Oscar te negeren.

‘Dus geen gas.’ Gaat meneer Clarckx verder. Er verschijnt een tevreden lach om haar lippen. Ze heeft het voor elkaar. Oscar zucht hoorbaar. ‘Hier is het laatste woord nog niet over gesproken.’ Antwoordt hij geërgerd.

Meneer Clackx draait zich om naar zijn zoon ‘Oh jawel. Geen gas zei ik toch. Zorg jij er nou maar voor dat je een goede keus maakt voor een badkamer, dan is het nog nuttig dat je er bent.’

Gina focust zich op een grote stelling tegels die haar aanspreekt. Jonas komt naast haar staan. ‘Niet naast je schoenen gaan lopen hoor.’  Klinkt het geamuseerd.

‘Zorg jij er nou maak voor dat je een goede kleur van deze tegels kiest, dan is het nog nuttig dat je er bent.’ Herhaalt ze haar schoonvader.

Jonas lacht hard. ‘Wacht maar mevrouw Clarckx. Jij bent vanavond van mij.’

Het is al laat als ze bij de auto’s staan. Meneer Clarckx pakt haar hand en drukt er een kus op. ‘Het was fijn zaken te doen met u mevrouw. Ik ben blij met de gemaakte keuzes.’

‘Het genoegen is geheel aan mijn zijde meneer.’ Giechelt ze.

Oscar stapt in zijn auto. ‘Ik ga. Shirley wacht vast al met het eten.’

Zonder verder dag te zeggen rijdt hij weg. Jonas schudt zijn hoofd. Oscar kan er niet goed tegen als de dingen anders gaan dan dat hij wil. ‘Komen jullie anders bij ons eten? Als Gina nu nog moet koken wordt het zo laat voor jullie.’

Jonas knikt. ‘Prima, als mam het niet erg vindt.’

Mevrouw Clackx staat al op hun te wachten. Enthousiast groet ze hun. ‘Wat fijn dat jullie er zijn. Gezellig. Ga zitten.’

Jonas en Gina gaan aan tafel zitten. Het is gezellig en Gina is blij dat ze niet nog heeft hoeven koken. ‘Ik ben zo benieuwd wie ons als eerste grootouders zal maken.’ Zegt meneer Clarckx. Het valt meteen stil. Gina blijft stoïcijns naar haar bord staren. Mevrouw Clarckx geeft haar man een schop onder tafel. Jonas kucht. ‘Ik denk Shirley pa.’

‘Zal ik koffie zetten?’ Vraagt Gina als ze de laatste borden naar de keuken brengt.

‘Nee hoor kind. Ga lekker zitten. Dat apparaat van ons heeft binnen mum van tijd iedereen voorzien van koffie. Neem jij anders vast de gebakjes mee?’

Gina draagt voorzichtig de doos naar de tafel. Iedereen kiest een gebakje en zij neemt het gebakje dat overblijft. De eerste hap smaakt verschrikkelijk. Uit beleefdheid neemt ze nog twee happen en dan laat ze het staan. ‘Het spijt me mevrouw, maar ik heb echt genoeg gehad.’

‘Geeft niet kind. Lekker laten staan.’

Jonas pakt haar schoteltje. HIj neemt een hap, maar spuugt het in een servet uit. ‘Dat is niet goed hoor. Dat jij nog een hap genomen hebt is echt een heldendaad.’

Mevrouw Clarckx pakt het schoteltje en ruikt eraan. ‘Ik ga morgen meteen terug naar de bakker. Deze is bedorven. Gina je bent hier gewoon thuis hoor je kan gewoon zeggen als iets niet lekker is. Doen hoor de volgende keer.’

Gina knikt verlegen.

In de auto knijpt Jonas even in haar been. ‘Vond je het vervelend dat pa dat zei over kinderen?’

Gina knikt, maar zegt verder niks. ‘We moeten er beide klaar voor zijn Gina. Voel je niet verplicht om meteen een gezin te stichten.’

Gina haalt diep adem en sluit haar ogen. ‘Ik wil graag meteen naar bed. Ik voel me niet lekker.’

Jonas knikt. Ze ziet bleek. Misschien is haar maag van slag door dat gebakje. Als ze thuis zijn rent Gina meteen naar het toilet. Ze blijft overgeven. Jonas klopt op de deur. ‘Gaat het? Kan ik wat voor je doen?’

Hij krijgt geen reactie. Gina kan niet stoppen. Na een tijdje komt er niks meer op. Als ze de deur opent schrikt Jonas van hoe bleek ze ziet. ‘Kom lieverd ik breng je naar bed. Wil je een beetje water?’

Ze schudt haar hoofd. Halverwege de trap voelt ze zich weer beroerd. Net op tijd weet ze de badkamer te bereiken. Als ze op haar bed gaat zitten voelt ze zich slap en erg lamlendig. Jonas helpt haar met uitkleden en stopt haar lekker in. Hij blijft naast haar zitten tot ze slaapt.

De nacht verloopt onrustig. Meerdere keren loopt ze naar de badkamer. Je zou denken dat haar maag toch eens leeg moet zijn.

Als de wekker gaat komt ze overeind. Jonas duwd haar meteen terug in bed. ‘Geen denken aan. Jij blijft in bed. Ik zal je moeder bellen of ze straks bij je wil komen.’

Gina kreunt zacht. Haar hoofd doet pijn en haar maag is nog steeds van slag. ‘Ik wil naar beneden. En ik wil niet dat mijn moeder komt hoor.’

Jonas werpt haar een strenge blik toe. ‘Ik breng je beneden dat is goed, maar ik laat je hier niet de hele dag alleen zitten.’

Gina is te lamlendig om tegen te spreken. Als ze opstaat voelt ze pas hoe wankel ze op haar benen staat. Ze steunt op Jonas. Hij is bezorgd. ‘Ik denk dat ik een dokter bel.’

Gina schudt haar hoofd. ‘Het zal straks wel beter gaan. Misschien moet ik een cracker eten of iets dergelijks.’

Gina laat zich langzaam op de bank zakken. Jonas loopt naar de keuken. Ze hoort hem telefoneren. Als hij terugkomt heeft hij een kop thee bij zich en een droge cracker. ‘Je moeder komt meteen hierheen.’

Gina zucht diep. ‘Het is dat je te ziek bent om op je benen te staan anders had ik je over de knie gelegd.’

Gina krijgt een kleur. ‘Maar…’ Hij legt zijn vinger op haar lippen. ‘Neem een slok en probeer wat te eten.’

Voorzichtig neemt ze een slok thee. Het is nog te heet. Ze neemt een paar happen van de cracker. Het valt meteen verkeerd. Ze wil naar rennen, maar ze is te wankel en valt om. Jonas wil haar helpen, maar het is al te laat. ‘Oh shit sorry. Ik zal het opruimen.’

Jonas tilt haar op en legt haar terug op de bank. ‘Niks daarvan.’

Hij haalt een emmer en zet die naast haar neer. Dan loopt hij naar de keuken en maakt een sopje. ‘Ik ga de dokter bellen. Dit is niet goed.’

Terwijl hij de vloer schoonmaakt belt hij de dokter. Ze probeert het gesprek te volgen, maar het bonkt zo in haar hoofd dat ze zich laat wegzakken in slaap.

Later wordt ze wakker van gedempte stemmen. Voorzichtig komt ze overeind. Elke beweging is te veel. Gina kan nog net op tijd de emmer pakken. De deur gaat open en haar moeder loopt bezorgd naar haar toe. Ze voelt de koele hand van haar moeder op haar hoofd. ‘Volgens mij heeft ze koorts.’

Gina sluit haar ogen. De koele aanraking voelt prettig. ‘Dat is fijn mam.’

Haar moeder glimlacht. ‘Kan je een washandje nat maken Jonas?’

Jonas doet wat hem gevraagd wordt. Voorzichtig legt hij het koude washandje op haar voorhoofd. De deurbel gaat. Jonas doet open. Gina wil opstaan om de dokter een hand te geven, maar haar moeder duwd haar terug naar achter. ‘Spaar je krachten meisje, je hebt niet in de gaten hoe beroerd je bent.’

De dokter lacht vriendelijk naar haar. ‘Mevrouw Clarckx, ik wil dat u rustig blijft liggen. Ik ga u onderzoeken.’

Gina knikt. Haar mond is droog en ze heeft de kracht niet wat te zeggen.

‘Mevrouw, ik denk niet dat het heel ernstig is. Uw man vertelde, dat u maar heel weinig van het bedorven voedsel heeft gegeten. Toch heeft u er erg last van. Ik schrijf u wat voor zodat het spugen stopt. Het is belangrijk om te drinken, maar wel met kleine slokjes. Eten hoeft even niet, maar wel blijven drinken. Als het spugen na de medicatie niet stopt wil ik dat u contact met mij opneemt.’

Gina sluit haar ogen. ‘Dank u dokter.’ Zegt ze zacht.

Jonas laat de huisarts naar buiten.

‘Ik moet echt even de deur uit voor een afspraak, maar daarna kom ik weer terug. Fijn dat u hier bent, want ik wil niet dat Gina alleen is.’

‘Natuurlijk Jonas ik blijf hier zolang als nodig is. Maak je geen zorgen.’

De medicijnen slaan snel aan. Gina heeft nog wel een volle week nodig om echt weer op kracht te komen, maar dan is ze ook weer helemaal zichzelf.

Het is zaterdagochtend. Jonas heeft de opdracht gekregen in bed te blijven totdat Gina hem komt halen. Het is zijn verjaardag. De laatste dagen heeft ze in het geheim gewerkt aan een schilderij speciaal voor hem. In de serre heeft ze hem tentoongesteld op een ezel met een doek eromheen. In de eetkamer heeft ze de tafel mooi gedekt en een uitgebreid ontbijt verzorgd. Op zijn bord heeft ze een klein pakje gelegd. Een extra cadeautje.

Zo nu eerst samen douchen en dan kan de verjaardag beginnen.

‘Goedemorgen schat! Kom je mee douchen?’

Vrolijk staat ze naast het bed te huppen. ‘Dag schoonheid. Met jou wil ik altijd douchen.’

Samen lopen ze naar de badkamer. Dicht tegen elkaar staan ze onder de warme straal. Hij streelt haar rug en billen. Zij slaat haar armen om hem heen. Ze kan niet wachten tot ze haar cadeau kan geven. Hij merkt haar ongeduldigheid. Stiekem is hij heel nieuwsgierig wat ze beneden allemaal heeft gedaan, maar dat laat hij haar niet merken.

Na het douchen is Gina binnen mum van tijd aangekleed. Jonas neemt de tijd. ‘Kom nou. Schiet nou op.’

Gina wiebelt zenuwachtig heen en weer. ‘Ik wil naar beneden.’

Jonas lacht. ‘Waarom zo’n haast. Het is zaterdag en de visite komt pas vanmiddag.’

Gina rolt met haar ogen. ‘Kom nou maar gewoon mee.’

Ze pakt zijn hand en trekt hem mee. Onderweg naar beneden knoopt hij zijn overhemd nog dicht. Voordat ze de deur open doet houdt ze hem tegen. ‘Ogen dicht!’ Roept ze blij.

Hij sluit zijn ogen. Hij moet lachen om haar enthousiasme. ‘Ik ben benieuwd.’

‘Hoezo? Je wilde toch niks voor je verjaardag.’ Grapt ze.

‘Nou dan is dit behoorlijk wat poespas voor niks.’

Gina lacht en trekt hem mee. ‘Niet kijken hoor.’

Ze houdt stil voor het schildersezel. De zon schijnt door de ramen en het uitzicht op de bloeiende tuin is prachtig. ‘Oké kijk maar.’

Hij opent zijn ogen en kijkt om zich heen. ‘Haal het er maar af.’ Ze springt op en neer van plezier. ‘Wel voorzichtig doen hoor.’

Hij pakt een punt van het doek en haalt het voorzichtig eraf. Het blijft oorverdovend stil in de ruimte. Gina kijkt hem nerveus aan. ‘Vind je het niet mooi?’

Jona kijkt haar vol ongeloof aan. ‘Niet mooi? Gina het is prachtig! Heb jij dit geschilderd? Het lijkt wel een foto. Het is buitengewoon! Het raakt me ook. Ik weet niet hoe ik je moet bedanken.’

Gina ontspant zichtbaar. ‘Oh nou eh ja oke. Je hoeft niet te overdrijven.’

Jonas gaat telkens ergens anders staan om het goed te kunnen bekijken. ‘Ik overdrijf niet het is echt het mooiste wat ik ooit heb gezien.’

Gina heeft het huis geschilderd omringd door de prachtige bloemen die nu zo mooi hun plek opeisen in de tuin. Ook de geiten en kippen die nu veel buiten zijn heeft ze geschilderd. Hij doet een stap naar voor en klapt in zijn handen. ‘Ik zit in de serre! En jij daar! Aan het schilderen. Nou magnifiek! Deze komt in de woonkamer te hangen. Zeker weten. Iedereen moet dit zien.’

Verlegen staart ze naar de grond. Deze reactie had ze niet verwacht. Hij pakt haar beet en zwiert met haar door de kamer. Hij drukt een kus op haar mond. ‘Dank je wel lieverd. Ik had niet meer kunnen wensen.’

Gina lacht en pakt zijn hand. ‘Kom, het is nog niet klaar.’

Hij lacht hard als hij zijn versierde stoel ziet. Die hangt vol slingers en ballonnen. ‘Geweldig schat. Ik heb nog nooit zo’n uitgebreid verjaardagsontbijt gehad. Wat een werk heb je er van gemaakt.’

Hij pakt het doosje op en bekijkt het van alle kanten. ‘Wat is dit?’

‘Misschien moet je het openmaken dan weet je het.’

Voorzichtig haalt hij het papier eraf. Het is een langwerpig doosje. Hij opent de deksel en laat zijn vingers over de inhoud glijden. ‘Is het eh je smaak?’

Hij haalt de briefopener en pen uit het doosje. Er staan een datum en zijn initialen in gegraveerd. ‘Wat mooi lieverd. Het is precies mijn smaak. Je bent een engel.’

Gina zucht opgelucht. ‘Gefeliciteerd lieverd. Geniet van je dag.’