Jason en Faith (5)

“Ik heb je nu al meerdere malen moeten waarschuwen en licht moeten straffen voor het mij niet aanspreken met twee woorden! Vanaf nu, waar we ook zijn en met wie we ook zijn, als je mij niet aanspreekt met twee woorden ga je direct over de knie! Heb je me begrepen Faith?!”

“Ja Jason.”

Antwoord Faith zacht en geschrokken. Ze kent hem goed en weet dat hij altijd zijn beloftes na komt. Faith besluit beter op te gaan letten en zegt.

“Ik zal er beter op gaan letten Jason.”

“Dat is goed Faith, maar om mijn woorden kracht bij te zetten zal ik je nu een voorproefje geven.”

Hij tikt op zijn dij.

“Komt u maar mevrouw!”

Zegt hij sadistisch en met een glimlach rond zijn lippen. Schoorvoetend staat Faith op en doet wat er van haar gevraagd wordt. Langzaam gaat ze over zijn schoot liggen en nog langzamer stroopt hij haar rok omhoog en trekt hij haar slip tot net onder haar billen. Veel tijd om na te denken krijgt Faith niet. Ze pakt zijn broek bij zijn onderbeen vast en bijt haar kaken op elkaar. Faith probeert de pijn weg te zuchten en op te vangen, maar Jason slaat al direct stevig door. Aangezien Faith haar billen al aardig gevoelig zijn, begint ze al snel te piepen en wil ze haar billen beschermen tegen de stevige tikken die ze van Jason krijgt. Tegen de tijd dat Jason stopt ligt Faith huilend over zijn schoot. Hij laat haar even uithuilen en streelt haar rug. Faith heeft niet eens direct in de gaten dat Jason al gestopt is. Als ze rustiger is trekt Jason haar voorzichtig overeind en bij hem op schoot.
Faith droogt haar tranen met de rug van haar hand en duwt zich tegen Jason aan.

“Het spijt me Jason! Ik zal er echt op gaan letten.”

“Stil maar, ik geloof je.”

Stelt hij Faith gerust en zo zitten ze een tijdje. Nadat Faith helemaal rustig is geworden en weer rustig zichzelf begint te zijn, besluiten ze nog even op de camping te gaan kijken. Maar wel nadat ze bij Faith haar paarden geweest zijn.

De hele meivakantie logeert Jason nog bij Faith en krijgt ze vaak een tik of pak slaag van hem. Ze weet zich wel steeds beter in zijn bijzijn te gedragen en wordt ook vriendelijker naar haar moeder.

Ook zijn er momenten van stoeien en lekker gek doen. Als de mei vakantie uiteindelijk voorbij is, is Faith even heel verdrietig omdat Jason weer naar huis moet.

“Ik zie het echt niet zitten zonder jou Jason!”

“Ik weet dat je het kan lieverd! En ik ben er met de zomervakantie weer!”

“Ja ik moet ook niet zo zeuren. Ik heb gewoon een hekel aan afscheid nemen.”

“Afscheid nemen?! We houden toch gewoon contact!”

“Ja maar een stuk minder dan normaal. Ik ga mijn examens in he!”

“Klopt, maar daarom is er nog wel contact, dus geen zorgen.”

Faith kruipt dichter tegen Jason aan en zo blijven ze een hele tijd zitten. Pas met de zomervakantie zullen ze elkaar weer zien en dus wil ze zo lang als mogelijk is nog even lekker in zijn armen weg kunnen kruipen.

Jason en Faith (4)

“Wil je zo naar de camping? Of even naar de stad? Of had je wat anders in gedachte?”

Vraagt Jason aan Faith als ze bijna klaar zijn met de boswandeling.

“Naar de stad lijkt me wel leuk! Ik heb nog wat geld apart liggen. Dan kan ik direct even wat leuke kleding shoppen!”

Faith kijkt hem lachend aan en ziet aan Jason dat hij het ook wel ziet zitten om even te gaan shoppen. Als ze weer bij Faith thuis aankomen klikt Faith haar hond los en loopt direct naar boven om haar tas te pakken en het geld dat ze apart heeft liggen in haar portemonnee te stoppen. Jason blijft beneden op haar wachten. Beneden hoort ze wat gemopper, maar vergt er verder weinig aandacht aan. Ze hebben afgesproken om met de scooter te gaan dus pakt ze daarvan ook de sleutels mee. Als Faith weer beneden komt kijkt Jason haar verontrustend aan.

“Is er wat?”

Vraagt Faith hem met een vragende blik in haar ogen. Voordat Jason wat kan zeggen komt Faith haar moeder uit de keuken gelopen en kijkt Faith boos aan.

“Wat heb ik nu weer gedaan?!”

Vraagt ze boos kijkend aan haar moeder.

“Jij niks!”

Zegt ze boos en loopt de deur uit. Verbaasd gaat Faith aan de eettafel zitten en kijkt Jason vragend aan.

“Je vader is hier.”

Zegt hij dan met een een serieuze blik in zijn ogen.

“Ze kregen ruzie waar ik bij stond.”

“Ohw. En nu dan?”

“Hij gaat zijn praktijk gewoon hier houden ofzo en je moeder wil dat niet. Dus zullen we maar direct gaan?”

“Ja, dat lijkt me nu wel het beste.”

Snel pakken ze hun spullen bij elkaar en stappen op de scooter. Ze hebben het erg gezellig in de stad. Faith vind veel leuke kleding waarbij Jason haar uiteraard graag mee helpt uitzoeken. Ook vrijen ze stiekem in het pashokje en pas als de winkels gaan sluiten rijden ze rustig terug richting het huis van Faith.

Onderweg stopt Faith ineens bij een bankje en stapt af. Jason de doet de klep van zijn helm ophoog en kijkt haar even verbaasd aan maar stapt dan ook maar af. Faith zet de scooter op de standaard en loopt naar het bankje waarop ze neer ploft. Even schiet er een lichte pijn van haar billen door haar lichaam. Ze grimast erbij en Jason kijkt haar met een sadistische glimlach aan.

“Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om naar huis te gaan! Sorry Jason. Als je terug wil naar jou stacaravan op de camping breng ik je wel even.”

Begint ze dan zacht.

“Ohw nee dame! Daar komt niks van in! Weet je wat? We rijden naar je huis, checken of je vader er nog is en zo ja leggen we de gekochte spullen op je kamer en rijden dan samen met de scooter naar de camping. We melden je moeder dan wel via sms dat we op de camping bij mijn stacaravan zullen overnachten.”

Faith zucht.

“Oké.”

Jason duwt haar kin omhoog en kijkt haar doordringend aan.

“Oké Jason!”

Antwoord Faith snel. Hij schudt zijn hoofd.

“Kom we gaan! Het lesje van met twee woorden spreken dat leer ik je later nog wel.”

Faith slikt en antwoord zacht.

“Ja Jason, het spijt me.”

Een tijdje later komen ze bij het huis aan. Faith haar moeder is nergens te bekennen en haar vader is schijnbaar ook al verdwenen. Gerust gesteld brengt Faith de spullen naar haar kamer en loopt weer naar beneden. Jason zit op de stoel die bij het hoekje van het raam staat en zit met zijn kin te leunen op de grote houten pollepel. Juist op het moment dat Faith zich om wil draaien om weg te rennen breekt de houten lepel onder zijn kin! Faith begint vreselijk te lachen en Jason kijkt eerst wat geschrokken, maar begint dan ook te lachen.

“Hmmzz, naja, die kunnen we niet meer gebruiken!”

Zegt hij terwijl hij met een pijnlijk gezicht over zijn kin wrijft. Faith ligt helemaal dubbel van het lachen met moeite en tranen in haar ogen van het lachen zegt ze.

“Hahaha! Nee! Die kan je inderdaad niet meer gebruiken! Hahaha.. En gelukkig maar! Daar ben ik en vooral mijn achterste erg blij mee!”

Met haar hand wrijft ze de tranen uit haar ogen. Jason staat op van de stoel en loopt glimlachend en rustig richting Faith. Ze wil gaan rennen, maar moet nog zo erg lachen dat ze als aan de grond vastgenageld blijft staan. Haar lachen gaat langzaam over in een zenuwachtig gegiechel. Ze slikt en staart giechelend naar de grond. Jason pakt haar bij haar haren, trekt haar hoofd iets naar achter en geeft haar een kus. Zacht tegen haar lippen aan zegt hij.

“Ik heb mijn handen ook nog!”

Hij laat haar haren weer los en zegt.

“Ga maar vast naar boven. Ik kom er straks aan!”

“Ja Jason.”

Antwoord Faith gedwee en loopt langzaam en nog giechelend de trap op. Als ze eenmaal boven is gekomen gaat ze zenuwachtig op haar bed zitten wachten en weer schiet ze in de lach als ze in gedachten het gebeuren nogmaals afspeelt. Na een korte tijd komt Jason ook naar boven. Ze hoort hem rustig de trap op komen lopen en voelt ineens de zenuwen door haar buik gieren. Als Jason haar kamer binnen komt staart ze naar de grond. Jason loopt naar haar bureaustoel en gaat zitten.

“Kom eens hier voor me op je knieën zitten.”

Zegt hij rustig en met een geheimzinnige glimlach op zijn gezicht, maar wel op een toon die geen tegenspraak duld. Faith gehoorzaamt direct en gaat voor hem op haar knieën zitten. Zijn adem stokt even en Faith kan hem niet aankijken dus blijft ze naar de grond staren. Even is het stil.

“Oké..”

begint hij.

“Dat vond je erg grappig he?!”

Faith begint te giechelen zowel van de zenuwen als om hetgeen dat gebeurd is. Jason duwt haar kin omhoog zodat ze hem aan moet kijken. Faith ziet pretlichtjes in zijn ogen.

“Geef eens antwoord.”

Zegt hij zacht. Faith probeert hem ernstig aan te kijken maar slaagt er niet zo goed in. Een brede glimlach verschijnt op haar gezicht voordat ze het weer uit proest van het lachen.

“Hahaha, ohw het spijt me echt Jason! Hahaha, ohw ik kan niet stoppen . Pfff… hahaha. Je had jezelf moeten zien!”

Jason begint nu ook te lachen om haar zenuwachtige geklungel. Hij was van plan haar een pak slaag te geven maar geeft het op. Hij trekt Faith overeind op zijn schoot en geeft haar een knuffel.

Ineens gaat Jason rechtop zitten en kijkt haar verschrikt aan.

“Euhm, hoe gaan we dit aan je moeder uitleggen?!”

“Hahaha weet ik veel! Jij hebt het gedaan! Niet ik. Dus bedenk jij maar wat Jason.”

“Jah lekker is dat dan.. tsss”

“Ja jij deed het, niet ik!”

Jason begint te grinniken om Faith haar gezichtsuitdrukking en trekt haar steviger tegen zich aan.

“Bang dat je moeder je nog een pak slaag geeft?”

“Tsss, dat moet ze eens proberen! Maar nee daar ben ik niet bang voor, enkel ik ga niet de schuld op me nemen voor iets wat ik niet gedaan heb!”

Faith raakt wat gefrustreerd, Jason merkt het aan haar en zet haar van zijn schoot om haar vervolgens over zijn knie te trekken. Hij geeft haar een paar speelse tikken op haar billen.

“Je hoeft niet zo geïrriteerd te gaan doen Faith! Het was maar een grapje.”

“Sorry Jason.”

Antwoord Faith zacht.

Beneden begint de hond te blaffen en horen ze de voordeur open gaan. Het is Faith haar moeder. Jason zet Faith weer overeind.

“Ik zal je moeder maar gaan vertellen over de pollepel.”

Zegt Jason met een glinstering in zijn ogen. Faith kijkt hem bijdehand aan en zegt.

“Daar wil ik bij zijn! Benieuwd wat je gaat zeggen en haar reactie erop!”

“Je bent echt verschrikkelijk! In plaats van medelijden geniet je hiervan he!”

“Alsof jij medelijden met mij hebt als je me een pak op mijn billen geeft!”

Faith kijkt Jason nog bijdehanter en uitdagender aan. Net als hij wil antwoorden…..

“Faith! Wat is er met mijn pollepel gebeurd?!”

Jason houdt zijn mond en kijkt Faith met een sadistische glimlach aan.

“Ohw jij vreselijk naar ventje!”

Fluistert Faith door haar opeen geklemde kaken heen. Jason pakt Faith haar hand en neemt haar mee naar beneden. Haar moeder staat met een boos gezicht in de huiskamer met de kapotte houten lepel in haar hand.

“Volgens mij hebben jullie wat uit te leggen! Ik heb jullie al zo vaak gezegd van mijn spullen af te blijven!”

“Ach, zeur toch niet! Ongelukjes….”

Jason knijpt even stevig in de hand van Faith waarmee hij haar de mond snoert. De ogen van Faith haar moeder spuiten vuur.

“Dit is mijn schuld Mevrouw.”

Begint Jason waarmee hij de aandacht tussen Faith en haar moeder op zichzelf vestigt.

“Ik zat erop te leunen en toen brak dat ding onder mijn kin. Het spijt me en ik zal zorgen dat u een nieuwe krijgt.”

Faith begint wat te grinniken omdat ze het in haar gedachten weer ziet gebeuren, maar probeert het in te houden omdat dit niet de juiste situatie is om te gaan lachen.

”Ohw dus jij vind het grappig Faith!”

“Nee zeker niet.”

Probeert Faith zich in een mislukte poging te redden. Haar moeder zucht en loopt naar de keuken om de kapotte lepel weg te gooien.

“Laten we maar gaan!”

Fluistert Jason.

“Lijkt me een goed idee! Maar ik ga me eerst omkleden.”

Jason kijkt Faith even wanhopig aan.

“Je ziet er zo ook prima uit.”

“Dat weet ik maar ik wil er nog iets beter uit zien. Ik ben zo klaar. Beloofd.”

“Vooruit dan! Maar schiet wel op.”

“Jahja.”

Voordat Jason iets kan zeggen is Faith al de trap opgelopen.

Samen lopen ze als Faith klaar is richting de camping. Vandaag is er een dansavond voor de jongeren georganiseerd. Faith heeft het leuke zwart jurkje dat ze net nieuw gekocht heeft aangetrokken en daarover een kort leren jack.

“Je ziet er geweldig uit!”

Zegt Jason terwijl hij Faith dichter tegen zich aan trekt. Faith glimlacht naar hem.

“Zei toch dat ik er nog iets beter uit wilde zien!”

“Ik denk dat ik je vanavond maar dicht bij me in de buurt hou!”

“Huh! Waarom?”

Jason kijkt haar geheimzinnig aan, maar zegt niks. Ze hebben een geweldige avond en zijn pas laat weer bij Faith thuis. Faith is flink aangeschoten. Jason vind het wel grappig en begeleid haar naar haar bed en kruipt dan dicht tegen haar aan.

Jason en Faith (3)

De volgende morgen wordt Faith wakker door stemmen die van beneden komen. Gegiechel van een paar meidenstemmen die ze niet herkent. Rustig trekt ze een joggingbroek aan en pakt het shirt van Jason van de grond en trekt deze ook aan. Het ruikt nog heerlijk naar hem en ze neemt zijn geur in haar op. Jason slaapt nog, dus laat ze hem slapen en struint naar beneden. De stemmen… naja het gegiechel komt uit de slaapkamer van haar broer. Faith duwt de deur van zijn slaapkamer open en staat ineens oog in oog met wel vijf vreemde meiden die in haar broer zijn kamer rondhangen! Haar broer is nergens te bekennen! Dit flikte hij vaker en ze wordt woest.

“Opdonderen allemaal!” 

Schreeuwt ze. Haar ogen spuiten vuur.

“Mijn huis uit!” 

De meiden schrikken van Faith haar reactie en maken dat ze wegkomen. Faith volgt ze naar beneden en doet de deur achter hun dicht. Na een tijdje komt haar broer terug binnenlopen. Hij had schijnbaar haar hond uitgelaten om waarschijnlijk daarna met die meiden verder te kunnen fozen.

“Zijn de dames nog boven?”

Vraagt hij nonchalant aan Faith. 

“Die heb ik weggestuurd!” 

Antwoord ze kortaf. 

“Waarom?!” 

“Ze zaten met ze allen op je kamer eikel! En jij was nergens te bekennen!” 

Haar broer haalt zijn schouders op. 

“Ik ga naar de camping. Hier valt toch geen lol te beleven!”

Boos kijkt hij haar even aan en smijt de deur hard achter zich dicht. Jason had ze waarschijnlijk gehoord want die staat plotseling in de deuropening. 

“Alles goed?” 

Vraagt hij met een bezorgd gezicht. 

“Ja prima Jason! Bemoei je met je eigen zaken alsjeblieft” 

Antwoord Faith kortaf en boos. Ze kijkt Jason boos aan. 

Faith wil plaats nemen op een stoel aan de eettafel maar nog voor ze kan gaan zitten heeft Jason haar bij haar bovenarm vast. Hij draait de stoel onder de tafel vandaan, gaat zitten en trekt Faith in een snelle zwaai over zijn schoot. Faith is zich niet direct bewust van wat er gebeurt, maar probeert in een mislukte poging direct haar billen te beschermen. 

“Ik heb niks gedaan Faith!”

Begint hij terwijl hij met zijn vinger in haar billen prikt en haar hand bij haar pols stevig tegen haar zij vasthoudt.

“Je hoeft je boosheid dus niet op mij af te reageren vind je wel?!” 

Zijn woorden komen hard aan. Jason geeft Faith geen tijd om te antwoorden en geeft haar direct een paar ferme tikken op haar nu nog met joggingsbroek bedekte billen. 

“Oké! Sorry! Auw! Het spijt me!” 

Zijn tikken voelen direct scherp aan, waarschuwend, straffend, maar ze kan ze goed hebben. Hij heeft gelijk weet Faith, ze viel ook aardig uit tegen hem en heeft er nogal een handje van om zich altijd op hem af te reageren. Na een tijdje zet hij Faith overeind. Haar billen gloeien al aardig en ze wrijft met haar handen over haar gestrafte billen en kijkt naar de grond. Faith kan hem nu niet aankijken. Ze schaamt zich nogal voor haar uitbarsting tegenover hem.

“Het spijt me Jason.” 

Zegt ze zacht. 

“Dat gaat het je zeker!” 

Antwoord hij sarcastisch maar met een sadistische glimlach. 

“Blijf staan!” 

Jason loopt eerst naar de voordeur en doet de haken erop. Vervolgens doet hij de achterdeur ook op slot, het raam in de keuken dicht en zo ook alle gordijnen. Het wordt donker in de huiskamer en hij doet de huiskamerlamp aan. Daarna zet hij Faith haar hond in de gang en doet de deur dicht. Faith volgt zijn bewegingen aandachtig en ziet wat hij doet, maar begrijpt er weinig van. Jason loopt naar de keuken en komt teruglopen met een zeer brede en sadistische glimlach. In zijn hand houdt hij de grote houten lepel waar Faith hem de vorige dag nog een tik mee op zijn bovenarm had gegeven. Faith haar ogen worden groot en ze kijkt van de houten lepel naar Jason. 

“Nee alsjeblieft Jason! Ik gedraag me verder, echt waar!” 

Ze doet een paar stappen achteruit. 

“Blijf staan had ik gezegd Faith!” 

Zegt hij scherp. 

“Dat jij je vandaag gaat gedragen ga ik nu zeker even voor zorgen ja!” 

“Dat hoeft echt niet Jason, ik beloof het je! Echt waar!” 

Jason trekt zich echter weinig van Faith haar smeekgebeden aan en pakt haar kin vast om haar zo te dwingen hem aan te kijken. Faith slikt even.

“Ik ga je eerst nog even wat opwarmen met mijn hand maar daarna zal je deze toch even goed op je billen gaan voelen!”

Hij houdt daarbij de houten lepel omhoog. Daarna Laat hij haar kin los en gaat weer op de stoel zitten.

“Doe je broek naar beneden!”

Hij kijkt Faith daarbij doordringend aan. Ze twijfelt en voelt verzet in zich opkomen, maar staat als aan de grond vastgenageld. 

“Ik zeg het je niet nogmaals Faith! Maak het nu niet erger voor jezelf.”

Langzaam trekt Faith haar broek naar beneden. Ookal heeft Jason haar al vaker bloot gezien, toch schaamt ze zich nu. Als ze eenmaal haar broek tot op haar knieën naar beneden heeft tikt Jason op zijn schoot.

“Kom maar liggen.”

Ze kijkt hem verbijsterd en smekend aan. Haar gedachten draaien overuren. 

“Moet ze nu echt zelf over zijn schoot gaan liggen! Kan hij haar niet gewoon zelf vastpakken!”

“Kom maar.”

Zegt Jason nogmaals om haar wat aan te moedigen. Het werkt en Faith probeert zich op een nette manier over zijn schoot heen te leggen al voelt ze zich er een beetje klungelig bij. Als ze goed ligt zegt Jason terwijl hij haar slip tergend langzaam naar beneden trekt.

“Ik ga jou even een lesje geven in je in te kunnen gaan houden tegenover mij! Dat je eerst eens na gaat denken over eventuele consequenties die kunnen volgen op bepaalde uitspattingen van jou! Want ik ben het aardig zat dat jij je steeds tegenover mij loopt af te reageren als het weer even niet mee zit!”

Zijn woorden komen hard bij Faith binnen. Ze voelt de tranen in haar ogen prikken.

“Ben je er klaar voor?”

Vraagt Jason haar uiteindelijk. Zacht antwoord ze.

“Ja Jason.”

Faith zet zich schrap. Direct begint Jason haar hard op haar blote billen te slaan en al snel kan Faith niet goed meer stil liggen om haar straf netjes in ontvangst te nemen. Met een paar harde tikken op haar bovenbenen zegt hij.

“Lig stil! Neem je straf als de stoute meid die je bent in ontvangst!”

“Dat probeer ik ook Jason!”

Antwoord Faith iets te brutaal. Het wordt beloont met nog een paar harde tikken op haar bovenbenen.

“Auwauwauw! Jason alsjeblieft! Het spijt me!”

Jason duwt haar benen op zij en trekt Faith iets naar voren om haar vervolgens weer recht te trekken over zijn ene been en zijn andere been zet hij over de benen van Faith heen. Nu moet ze wel op haar plaats stil blijven liggen. Faith kan geen kant meer op. Met haar armen steunt ze op de vloer. Al snel zet hij het pak slaag dat hij voor haar in gedachten heeft voort.

*Klets*Klets*Klets*

Auwauw, Jason alsjeblieft stop! Ik kan dit niet meer!”

Jason negeert haar smeekgebeden en voert zijn tempo iets op. Na een tijdje houdt hij op en trekt Faith, die inmiddels luid snikkend over zijn schoot ligt overeind en neemt haar aan haar bovenarm mee naar een hoek in de huiskamer. Struikelend over haar broek laat ze zich luid snikkend meevoeren door Jason.

“Blijf hier maar even staan nadenken over waarom je deze straf verdiend hebt.”

Hij verwacht nu geen antwoord omdat hij wel aan Faith merkt dat ze op het moment geen woord uit haar mond kan krijgen. Hij pakt haar handen vast en brengt deze naar haar hoofd.

“Zo blijven staan, als je rustiger geworden bent dan krijg je nog met de houten lepel en daarna is je straf voorbij.”

Met die laatste woorden laat hij Faith in de hoek achter en gaat naar de keuken om wat te drinken voor zichzelf in te schenken. Faith voelt zich intens verdrietig, maar blijft gehoorzaam staan. Ze heeft dit verdient, dat weet ze wel, maar het doet zoveel pijn! En ze ziet enorm op tegen de houten lepel. Als Faith na een tijdje rustiger geworden is en Jason zijn drinken op heeft loopt hij op haar af en gaat achter haar staan.

“Waarom krijg je deze straf Faith?” 

Vraagt hij haar. 

“O-omdat ik zo t-tegen je tekeer ging”

Antwoord ze met moeite.

“Juist”

Jason loopt vast terug naar de stoel en pakt de houten lepel van de tafel.

“Kom maar hier.”

Zegt hij. Faith draait zich om en als ze Jason met de houten lepel naast de stoel ziet staan wil ze het liefst hard wegrennen, maar in plaats daarvan loopt ze moeizaam met haar broek en slip nog op de enkels richting Jason. Hij duwt Faith voorzichtig naar voren zodat ze met haar handen op de stoel kan steunen. Direct wil Faith weer gaan staan, maar voelt direct een zeer scherpe pijn door haar billen trekken. 

“Auuuww!”

Jason heeft haar direct op haar actie een ferme tik met de houten lepel gegeven. 

“Staan blijven! En handen op die stoel houden!” 

Zegt hij nu nog scherper.  

“Maar ik ga me echt gedragen Jason.” 

Smeekt Faith. Ze begint weer te huilen.

Jason pakt Faith overeind en neemt haar in zijn armen. Hij drukt Faith stevig tegen zich aan en geeft haar een kus op haar hoofd. 

“Ik weet dat je je gaat gedragen liefje, maar als ik dit niet doe neem je me niet meer serieus. Je hebt straf verdiend en dat weet je zelf ook! 

Langzaam voelt Faith zich meer op haar gemak en ziet inderdaad ook in dat ze deze straf verdiend heeft. Ook omdat ze de dag ervoor vrijwillig ermee ingestemd heeft en het eigenlijk vooral zelf ook wil. 

Faith knikt terwijl ze nog wat na snikt. Slikt hoorbaar en antwoord. 

“Ja Jason je hebt gelijk.” 

Haar stem trilt nog wat. Dat valt Jason ook op en duwt haar kin omhoog zodat ze hem aan moet kijken. Hij veegt met zijn hand haar tranen weg. 

“Als je wil dat ik stop, echt stop hoef je alleen maar rood te roepen oké?” 

Zegt hij zacht. Faith schudt direct nee. 

“Dat wil ik echt niet Jason!” 

Begint Faith. 

“Dit zocht ik, dit heb ik nodig! Het is alleen een beetje overweldigend allemaal in één keer. Sorry voor mijn gedrag Jason!” 

“Je bent nu niet bang van me hè?!” 

Vraagt hij haar zacht in haar oor. Heel zacht en een beetje onzeker. Nu is het Faith haar beurt om hem gerust te stellen. 

“Nee zeker niet Jason!” 

Faith drukt zichzelf nog dichter tegen hem aan en geeft hem een kus. 

“Ik hou van je! Alleen niet van die houten lepel!” 

Grapt ze. Jason begint direct sadistisch te glimlachen en duwt haar zacht van zich af. 

“Tja, dan heb je nu even pech!” 

Hij wijst naar de stoel. 

“Bukken!” 

Faith gehoorzaamt direct. Jason buigt zich voorover tot dicht bij haar oor en fluistert. 

“Zet je schrap!” 

Faith klemt haar kaken op elkaar en voelt dat hij zijn vrije hand op haar onderrug, net boven haar billen legt.

“Je krijgt er 20! 10 op elke bil!”

Even legt Jason de houten lepel op de rechter bil van Faith. Het hout voelt koud aan op haar bil. 

*Klets*

Het voelt direct erg scherp aan en ontneemt Faith even haar adem. 

“Auw!” 

Faith wil over haar bil wrijven. 

“Handen terug op de stoel!” 

Zegt Jason direct scherp.

“Als je nogmaals je handen van de stoel afhaalt begin ik weer opnieuw!” 

Faith schrikt ervan en neemt zich voor haar handen netjes op de stoel te houden. De volgende tik volgt snel nadat Jason zijn woorden uitgesproken heeft op haar linker bil. Deels om zijn woorden kracht bij te zetten en vlak daarna nog een tik op haar rechter bil. 

“Auwauwauw… pffffff…”

Faith probeert de pijn weg te zuchten. Haar voet komt van de grond bij de laatste tik, waarop Jason haar direct een tik op haar boven been geeft met de woorden. 

“Voeten op de grond houden! En antwoord een keer als ik je iets zeg!” 

“Ja Jason.” 

Piept Faith. 

“Vandaag ga jij je gedragen! Heb je me begrepen?!” 

Weer geeft Jason haar enkele scherpe tikken met de houten lepel op haar billen. 

“Auw Ja! Auwauw Ja Jason! Ik heb je begrepen Jason”

“En als je boos bent reageer je dat zeker niet af op mij! Dat is regel drie vanaf nu! Begrepen?!”

Weer geeft hij Faith een paar ferme tikken.

Auwwwww! Ja Jason! 

Piept Faith. De tranen staan alweer in haar ogen en ze probeert ze weg te knipperen. Ze wil niet weer gaan huilen. Faith is vast besloten haar straf moedig te ondergaan 

“Goedzo!” 

Antwoord Jason goedkeurend.

“Nu de laatste twee nog.”

De laatste twee laat Jason extra hard op Faith haar billen neerkomen. Ze gilt het uit. Jason legt de houten lepel terug op de tafel en wrijft over Faith haar billen. Hij is erg opgewonden, maar bij straf hoort geen lust vindt hij dus houdt hij zich in. Als hij zichzelf herpakt heeft en merkt dat Faith rustiger geworden is zegt hij. 

“Je mag weer rechtop gaan staan.” 

Faith gaat staan en wrijft over haar pijnlijke billen. 

“En wat zeggen we dan Faith?!” 

Vraagt hij haar met een sadistische glimlach. Faith kijkt hem met verbaasde en betraande ogen aan. 

“Dankjewel Jason?!” 

Probeert ze na een paar seconden.

“Heel goed! Je hebt het goed doorstaan!” 

Jason stapt naar voren en pakt Faith haar gezicht vast.  

“Ik ben trots op je en hou enorm veel van je.”

Hij geeft haar een kus op haar lippen. Dan trekt hij zich even uit de met passie gevulde kus terug en kijkt Faith even doordringend aan. 

“Gedraag je!” 

Zegt hij en kust haar alweer voordat Faith kan antwoorden. Daarna draait hij zich om en doet alles weer open. Vervolgens loopt hij naar boven om zich aan te gaan kleden. Faith bedeesd achterlatend in de huiskamer. Snel doet ze haar slip en joggingsbroek weer omhoog. Ze heeft haar lesje zeker wel geleerd en neemt zich voor om voortaan wat beter na te denken voordat ze zo zou uitvallen! Zeker naar Jason toe! Ze ziet dat Jason de houten lepel op tafel achter gelaten heeft. Ze staart ernaar en laat de lepel verder liggen. Dan loopt ze naar de keuken. Snel smeert Faith een paar boterhammen voor Jason en zichzelf. Als de boterhammen klaar zijn gaat ze koffie zetten. Dat is erg makkelijk omdat de koffiemachine van haar vader nog in de keuken staat. Één druk op de knop! Perfect gewoon! Jason komt aangekleed de kamer binnen lopen en gaat aan de eettafel zitten. Faith pakt de borden met de boterhammen mee uit de keuken en zet ze op tafel. Daarna haalt ze de koffie en wil liever blijven staan. Jason ziet haar twijfelen en glimlacht sadistisch.

“Kom je ook aan tafel zitten?”

Vraagt hij haar.

Met tegenzin gaat Faith heel voorzichtig ook aan tafel zitten. Haar billen prikken op de stoel maar ze probeert zich niet te laten kennen. Onder wat gebabbel en wat geinen eten ze hun boterhammen op en daarna gaat ook Faith zich even rustig wassen en aankleden. In de spiegel ziet ze dat haar billen toch wel wat gekleurd zijn en hier en daar wat blauwe plekken van de houten lepel te zien zijn. Faith besluit om een rokje aan te doen die haar billen goed zou bedekken. Ze grimast even bij het aantrekken van haar slip. Verder trekt ze een kort topje aan en een vest met lange mouw omdat het toch wat kouder is die dag. Ze maakt zich op en trekt haar laarzen met half hoge hak aan. Als Faith klaar is loopt ze rustig naar beneden en ziet dat Jason nog aan de eettafel zit. Ineens spot hij Faith en glimlacht. Faith glimlacht terug. 

“Leg die houten lepel maar terug voordat je moeder thuis komt.” 

Zegt hij rustig. Faith kijkt hem eerst met grote ogen aan, maar omdat hij haar doordringend aan blijft kijken antwoord ze netjes.

“Ja Jason.” 

Ze pakt de houten lepel van tafel en legt de lepel op zijn plaats in de keuken terug. Net op dat moment komt ook haar moeder weer via de voordeur binnen. Ze groet eerst de hond en daarna Jason en Faith. 

Faith heeft serieus nu geen zin meer om thuis rond te hangen en Jason ziet dat ook direct aan haar. Hij slaat een arm om Faith heen en zegt. 

We wilde net de hond uit gaan laten.” 

“Ja!” 

Zegt Faith samenzwerend. 

“Ik zal even de borden en mokken in de vaatwasser zetten.” 

Ondertussen dat Faith dat doet lijnt Jason haar hond aan en even later lopen ze samen in het bos. 

“Dankjewel Jason!” 

Zegt ze zacht tegen hem. En vleit zich tegen hem aan. 

“Dat is wel goed schat!”

Antwoord hij en geeft haar een kus op haar lippen. 

Jason en Faith (2)

Rustig lopen Faith en Jason richting de camping. Het is maar een kort stukje lopen. Ze lopen stil in gedachten naast elkaar. Dit is de eerste keer dat ze zo stil naast elkaar lopen hand in hand en beidde in gedachten over wat er zojuist bij Faith thuis gebeurd is. Opeens, in het tunneltje waar ze altijd doorheen moeten lopen voordat ze de weg over kunnen steken richting de camping, pakt Jason, Faith vast en drukt haar tegen de tunnelwand aan. Hij duwt haar kin omhoog zodat ze hem aan moet kijken. De tunnel is leeg ditmaal, maar normaal gesproken staan daar ook vaak de broer van Jason met zijn vrienden te hangen en streken uit te halen. Faith schrikt even van Jason zijn onverwachte actie en kijkt hem geschrokken aan. 

“Luister!” 

Begint hij scherp. Te Scherp merkt hij en verzacht zijn gezichtsuitdrukking iets. 

“Dit is voor mij ook de eerste keer! En dan heb ik het over het pak slaag dat ik je gegeven heb. Maar ik wil dat je nu beslist. Want geloof me in een ding Faith! Als je hiermee akkoord gaat zal het zeker niet de laatste keer zijn dat ik je zo heb aangepakt! Of erger aan zal pakken! Ik merk namelijk dat je het nodig hebt, ookal zal je dat niet zelf toegeven.” 

Jason laat haar kin los en ziet dat Faith zijn woorden tot zich neemt. Hij houdt haar lichtjes tegen de wand aangedrukt en blijft haar doordringend aankijken. Snel draait ze haar ogen uit de zijne weg en staart naar haar voeten. Ze zucht en slikt hoorbaar. Haar gedachten draaien overuren.

“Ze hadden gevreeën of geneukt zoals hij het noemde. Hij heeft haar zelfs ontmaagd en inderdaad haar ook een flink pak op haar billen gegeven! Nu ze gewoon rustig bij hem blijft moet hij toch al wel weten dat ze het ermee eens is?! Waarom zou ze dat dan nu nog in woorden uit moeten spreken?!”

Allerlei vragen schieten bij Faith door haar gedachten. Jason ziet haar worstelen. Hij laat haar los en zucht terwijl hij zijn hand door zijn haar haalt. 

“Luister Faith.. ik hou van je, maar dit is ook een deel van mij, dus voor we verder gaan moet ik echt van je weten of dit ook een soort van relatie is waar jij mee akkoord bent. Ik wil je niet echt pijn doen. Ja…” 

Hij zucht en ondanks dat hij de woorden niet uitspreekt snapt Faith precies wat hij bedoelt.

Hij zucht nogmaals en komt weer dichter bij haar staan. Rustig duwt hij Faith haar kin omhoog zodat ze hem aan moet kijken. Dan zegt hij met een zachte uitdrukking op zijn gezicht.

“Ik moet gewoon zeker weten dat je het ermee eens bent Faith! Ik wil je niet tot iets dwingen waarbij jij je niet fijn voelt. Daarom wil ik de woorden uit je mond horen komen zodat ik er zeker over ben dat jij het hier ook mee eens bent.”

Die woorden geven Faith de moed om eindelijk te spreken. Ze vindt al haar woorden terug en durft haar gevoelens uit te spreken. Zacht begint ze.

“Ik hou ook van jou Jason en eerlijk gezegd fantaseerde ik al een flink tijdje over billenkoek. Ik dacht altijd dat ik gek was. Je weet zelf ook dat ik vroeger billenkoek gekregen heb van mijn ouders als ik stout was geweest. Vooral vaak van mijn vader. Dat gaf denk ik ook die extra verwarring bij het fantaseren over billenkoek en ik heb het er nooit met je over durven hebben. Maar dit voelde heel anders. Het klinkt gek misschien maar ik voel me nu nog veiliger bij je na het pak slaag dat ik van je gekregen heb!” 

Faith ziet zijn blik veranderen. Jason kijkt vrolijker, maar nog steeds streng. 

“Dus jij wil dit ook?” 

“Ja.” 

Antwoord ze zacht. Zonder blikken of blozen geeft hij Faith een zachte tik in haar gezicht. Faith schrikt ervan en kijkt hem verbijsterd aan terwijl ze haar hand verschrikt naar de wang brengt waarop hij haar zojuist een tik gegeven heeft. 

“Ja wie?!” 

Vraagt hij dan scherper. 

“Ja Jason.” 

Antwoord Faith wat geschrokken. Maar weet diep van binnen dat hij gelijk heeft gehad haar die tik te geven. 

“Voortaan spreek je mij aan met twee woorden! Begrepen?” 

“Ja Jason!” 

Antwoord ze snel. Jason laat Faith los. Even staat Faith er verloren bij maar Jason geeft haar een warme knuffel en daardoor kan ze zich snel herpakken.

“Zo” 

Zegt Jason.

“De eerste twee regels van onze relatie! Je gedragen! En mij aanspreken met twee woorden!” 

Hij glimlacht en trekt Faith nog dichter tegen zich aan. Faith glimlacht en antwoord bijdehand. 

“Ja samen met een paar eerste rode billen!” 

“Nou die kleuren al aardig bij!” 

Antwoord Jason nonchalant. 

“Het lijkt nu net op het rood als je net opgestaan bent van een stoel ofzo.” 

Hij pakt Faith haar hand en rustig neemt hij haar zo verder mee naar de camping. Op een afstand zien ze Michel zijn broer samen met Stefan en Remco, de vrienden van zijn broer aan het klieren bij het patatzaakje van de camping. Lachend schudt Faith haar hoofd. Jason knijpt haar even in haar hand. 

“Hou het nu maar bij een sigaret ok?! Als je het niet doet dan leg ik je in het bijzijn van mijn broer en zijn vrienden over de knie!”

Hij zei het streng en op een manier die geen tegenspraak dulde. Faith blowt of drinkt nog wel eens met Michel en zijn vrienden mee, maar Jason vindt dat niet goed. Dat weet ze wel. Daar hebben ze ook samen al menig discussie en ruzie over gehad.

Faith voelt direct een kriebel door haar buik trekken en staart naar de grond. Ze knikt ja en direct houdt Jason halt. Hij kijkt haar scherp en onderzoekend aan. 

“Ja Jason!” 

Antwoord ze vlug. Hij knikt goedkeurend maar bedenkelijk. 

“Net optijd!” 

Zegt hij zacht en drukt een kus op haar lippen. Faith zwijmelt ervan en voor haar is de kus veel te snel weer voorbij. Ze lopen weer verder. 

“Hey Faith! Alles goed?” 

Vraagt Michel als hij hun spot. Ook Remco en Stefan komen hun kant op gelopen. 

“Ja beter dan met jullie!” 

“Hoezo?” 

Vraagt Michel haar met een vragende blik in zijn ogen. Maar wat Michel niet ziet is dat de eigenaren van het patatzaakje hem ook in zijn nekvel willen vastpakken in verband met alle rommel die hij samen met zijn vrienden daar gemaakt heeft. Remco en Stefan hebben ze al in de kraag gevat. Faith glimlacht alleen maar terwijl ze hem geheimzinnig aan blijft kijken. Jason schraapt zijn keel en antwoord voor Faith. 

“Euhm…ik zou maar gaan rennen!” 

Michel kijkt achter zich en nog voor de eigenaren ook hem te pakken hebben is hij weg. Ze kijken Jason even boos aan die enkel zijn schouders op trekt en met mij verder loopt in de richting van zijn stacaravan.

Remco en Stefan zijn met veel tegenzin de troep aan het opruimen. Faith grinnikt en denkt.

“Vroeger had ik daar nu misschien ook gestaan om op te ruimen!” 

maar sinds ze met Jason een relatie heeft haalt ze meer kattenkwaad naar hem uit dan dat ze op straat doet. 

“Deed je dat nou expres? Niks zeggen terwijl jij ook duidelijk zag wat er stond te gebeuren! Ze hadden hem bijna te pakken!”

Vraagt Jason aan Faith. Hij is niet boos maar wel benieuwd. 

“Wat deed ik expres Jason?”

Vraagt Faith alsof ze niet weet waar hij het over heeft. 

“Wel, dat ze hem bijna te pakken hadden? Je weet heel goed wat ik bedoel Faith!” 

Even kijkt hij haar streng aan. Faith kijkt hem bijdehand terug aan.

“Ohw dat!… Ja, hij had nog wat tegoed van mij. Hiermee hadden we kiet kunnen staan aangezien de laatste keer hij mij op liet draaien voor zijn rommel. En ik was nog maar net aan komen lopen! Dus ja, ik deed dat expres.” 

Jason lacht breed en geeft Faith een zachte tik tegen haar billen.

“Het is wel mijn broer he! Dus de volgende keer waarschuw je hem maar gewoon ok!”

“Ik zal er over nadenken.”

Antwoord ze hem bijdehand terug. Jason pakt haar kin vast en kijkt haar doordringend aan.

“Wil je nu weer over de knie?”

Vraagt hij rustig maar met een gevaarlijke blik in zijn ogen. Faith slikt en probeert haar ogen uit zijn blik weg te draaien.

*Klets*

Een harde tik belandt op haar billen.

“Auw!”

Faith wrijft met haar hand over de plek waar de tik terecht is gekomen. Direct pakt Jason met zijn andere hand haar hand vast.

“Niet wrijven! Wil je nu weer over de knie vroeg ik je!”

Hij spreekt de woorden nogmaals rustig uit. Faith wil nee schudden maar dat lukt haar niet omdat Jason haar kin ook nog steeds vast heeft.

“Nee Jason.” 

Antwoord ze daarom maar zacht en onder de indruk van zijn strenge blik. Hij laat haar los en trekt haar tegen zich aan.

“Gedraag je, ok?!”

“Ja Jason.”

Faith zucht zacht en herpakt zich. Samen lopen ze verder naar het chalet van Jason. 

“Wacht maar even hier op me, mijn vader ligt waarschijnlijk op de bank te slapen. Ik ben zo terug ok?” 

“Ja is goed lieverd.”

Hij geeft Faith een kus en loopt de stacaravan in. Terwijl Faith rustig met een sigaret staat te wachten tot Jason terug komt ziet ze zijn moeder aan komen lopen. 

“Hey meissie, alles goed?” 

“Ja, heel goed.” 

Antwoord Faith wat verlegen. 

Zijn moeder glimlacht en legt haar hand op Faith haar schouder. 

“Weet je, hij heeft het alleen nog maar over jou. Jullie zijn een leuk stelletje.” 

Faith glimlacht naar haar en knikt. 

“Hey mam! Ik zie je het einde van de week wel even ok?!” 

Zegt Jason als hij naar buiten komt stappen met zijn weektas. En zijn moeder zo samen met zijn vriendin ziet staan.

“Ohw, mocht het?” 

Jason geeft zijn moeder een kus op haar wang. 

“Zou ik anders gaan?” 

Ze lacht en geeft hem een knuffel. Faith is best wel jaloers op de relatie die hij met zijn ouders heeft. Het is zoveel anders dan hoe zij het gezinsleven kent. Jason pakt Faith haar hand en knipoogt naar zijn moeder. 

“Wees voorzichtig met haar Jason!” 

Maant ze hem. 

“Jah ja, komt goed!” 

Hij grinnikt… 

“Ze kent me te goed lacht hij.” 

Faith glimlacht naar hem maar zegt niks.

Als ze weer bij Faith thuis aankomen is haar moeder al weg en heeft haar zus zo te zien haar spullen al opgehaald. Samen kijken Jason en Faith een paar films en laten samen de hond uit. Hun avondeten bestaat uit chips, chocola, cola en een paar boterhammen. Pas om 2:00 uur gaan ze naar bed. Ze vrijen samen nog een keer en vallen dan in elkaars armen in een diepe slaap. 

Jason en Faith (1)

Faith is super blij. Vandaag zal ze Jason weer zien. In de vakanties en weekenden komt hij altijd naar de camping toe die dicht bij haar in de buurt is en Faith veel rond hangt. Ook haar broer en zus komen veel op de camping. Het is er altijd erg gezellig en er is veel te doen, zeker voor de jongeren wordt er veel georganiseerd. Jason en Faith hebben nu bijna een jaar een relatie. Beidde pubers, maar Jason is een stuk rustiger dan Faith. Jason is 17 jaar en Faith is 16 jaar. Haar ouders hebben hun handen vol aan haar gehad en haar moeder heeft dat nog steeds. Haar vader had haar zelfs op haar 13e nog een pak op haar broek gegeven. Soort van laatste poging tot, maar het had maar even geholpen. Vlak erna zijn haar ouders uit elkaar gegaan omdat haar vader vreemd was gegaan en daardoor is Faith nog erger geworden dan dat ze al was. Al is ze verder wel een leuke en spontane meid om te zien en mee om te gaan.

Faith begint opgewonden aan een berichtje voor Jason.

“Ben je al op de camping? Of kom je straks naar mij toe?”

Het duurt even maar uiteindelijk hoort ze de verlossende ping van een nieuw inkomend berichtje.

“Wat ben je toch ongeduldig! Ik ben onderweg en kom straks wel naar jou toe.”

Faith leest het berichtje en raakt er een beetje geïrriteerd van.

“Het was gewoon een vraag hoor.”

Stuurt ze uiteindelijk terug. Na een tijdje komt er een nieuw bericht binnen.

Jason:{“Gaan we geïrriteerd lopen doen?!”}

Faith:{“Ja en?! Wat zou dat?! Wat wil je eraan doen?! Ik zie je straks wel.”}

Even blijft het stil. Maar als ze bijna klaar is met haar make up hoort ze een nieuw bericht binnen komen.

Jason:{Tot zo!}

Niet echt wat ze verwachtte. Ze grijpt haar pakje sigaretten en schuift het raam van haar slaapkamer wijdt open. Aan een sigaret is ze nu wel even toe. Als ze haar sigaret bijna op heeft roept haar moeder naar boven.

“Faith? Ik ga boodschappen doen met je zus.”

Faith zucht en roept terug.

“Prima! Ik red me wel, tot straks.”

Zacht zucht ze nog.

“Zoals gewoonlijk.”

Als haar moeder boodschappen gaat doen, gaat ze ook altijd even shoppen dus weet Faith dat ze pas laat weer terug zal zijn.

“Oké, tot vanavond! Doeggg!” 

Faith reageert er niet meer op en nadat ze haar sigaret opgerookt heeft gaat ze zich aankleden. Ze heeft gekozen voor een zwarte, zeer korte broek waarbij je net niet de onderkant van haar billen ziet en een kort shirt waarbij haar buik en navel lekker bloot blijven. Het weer is er warm genoeg voor. Snel schiet ze haar zwarte slippers in. Net nadat ze klaar is gaat de deurbel. Ze rent naar beneden en gooit vrolijk de deur open. 

“Hey, lekker ongeduldig ding!” 

Het is Jason die met een grote en uitdagende glimlach in de deuropening staat. 

“Hallo, meneer vreselijk langzaam geval!” 

“Tsss, daar kan ik niks aan doen!” 

Antwoord hij kortaf. 

“Mag ik nog binnen komen?” 

Faith vliegt hem om zijn nek en Jason drukt haar stevig tegen zich aan. 

“Voor een knuffel dus?!” 

Vraagt hij zacht en glimlachend in haar oor. 

“Ik heb je gemist ja!” 

Antwoord Faith. Bijna met tranen in haar ogen. 

“Ik jou ook! En nu wil ik naar binnen.” 

Hij duwt haar zacht aan de kant. Faith doet de deur achter hun dicht en volgt hem naar de huiskamer. 

“Ben je alleen?” 

“Ja, mam is boodschappen aan het doen met mijn zus.” 

“Ah, boodschappen en shoppen dus?!” 

“Ja.” 

Antwoord ze sarcastisch en met een diepe zucht. 

“Och, dan hebben we het huis weer lekker voor onszelf aangezien ik begreep dat je broer logeren was?” 

“Ja klopt. Wil je wat te drinken?”

“Een cola gaat er wel in, dank je.” 

Rustig loopt Faith naar de keuken, terwijl Jason aan de achtertafel gaat zitten en schenkt twee grote glazen cola in. Voorzichtig loopt ze met de twee glazen terug naar de tafel, zet de glazen neer en gaat ook zitten. Terwijl Jason rustig een paar slokjes neemt, giet Faith een kwart van het volle glas in één teug naar binnen en voelt een tinteling opkomen. Ze kijkt Jason glimlachend en uitdagend aan en laat een boer van jewelste! Jason begint vreselijk te lachen. 

“Lekker vrouwelijk weer van je!” 

Zegt hij met tranen in zijn ogen van het lachen. Faith lacht met hem mee en antwoord. 

“Tja, je kent me!” 

Haalt haar schouders op en zet het glas weer voor haar neer. 

“Je bent echt vreselijk af en toe!” 

“Hoezo?!” 

“Tja, dat kan toch niet! Als dame zo hard boeren?!” 

“Ik wel, dat hoorde je toch?” 

Antwoord ze met een brede glimlach en kijkt hem nog uitdagender aan. Jason begint weer te lachen en schudt nee schuddend zijn hoofd. 

“Wat moet ik toch af en toe met jou?!” 

“Euhmmm….knuffelen?” 

Glimlacht Faith. Jason neemt nog een slok van zijn cola en zet dan ook zijn glas neer. Opeens krijgt Faith een plannetje en loopt naar de keuken. 

“Wat ga je doen?” 

“Ohw niks.” 

Antwoord ze geheimzinnig. 

“Jah ja, ik ken je langer dan vandaag Faith! Let op dat ik je gewaarschuwd heb!” 

“Je waarschuwt me zo vaak!” 

Lacht ze sarcastisch en uitdagend. Faith komt terug lopen met een zeer grote houten lepel die haar moeder voor de soep gebruikt en ze gespot had toen ze de cola inschonk. De stoeipartijen die ze met Jason heeft gaan altijd hardhandig maar zeer grappig. Als Jason spot wat ze in haar handen heeft zegt hij op dreigende toon. 

“Als je het waagt! Ik heb het je eerder verteld, je kent me nog niet Faith!” 

Heel even twijfelt Faith, maar al snel haalt ze haar schouders op en haalt uit op zijn bovenarm. Snel maakt ze dat ze aan de andere kant van de tafel komt. Gooit de houten lepel weg en ziet dat Jason de pijn weg bijt en met een geheimzinnige glimlach die boosheid, pijn en voorpret in een uitspreekt op haar af komt lopen! Faith word er een beetje onrustig van en begint zenuwachtig te giechelen terwijl Jason op haar af komt lopen. Steeds maakt Faith zich op tijd uit de voeten. Maar Jason verschuift de stoelen en de tafel op zo’n manier dat ze op een gegeven moment geen andere uitweg dan de keuken heeft! Jason zegt niks onder het opsluiten van Faith en kijkt haar enkel met een gevaarlijke glimlach aan. Uiteindelijk grijpt Jason haar stevig bij haar bovenarm. 

“Ik had je gewaarschuwd Faith!” 

Faith schrikt even van zijn donkere blik.

Voor ze in de gaten heeft wat er gebeurt zit Jason met één knie op de grond en zijn andere been heeft hij op zo’n manier voor zich gebogen dat hij op zijn voet steunt. Hij legt Faith in een snelle zwaai over zijn knie en heeft haar in zo’n vaste houdgreep dat ze niet los kan komen, op geen enkele manier en ook geen kans heeft om haar billen te kunnen beschermen voor wat komen gaat. Jason geeft Faith zo’n ongenadig pak op haar broek en deels blote billen en bovenbenen dat ze niet weet waar ze het zoeken moet. Al snel springen de tranen in Faith haar ogen en begint ze te piepen en smeekgebeden te maken. 

“Stop alsjeblieft! Ik zal me gedragen! Ik zal het nooit meer doen!”

 Jason stopte even en legt zijn hand op haar billen. 

“Ik had je gewaarschuwd!” 

Antwoord hij streng. Zachtjes en snikkend antwoord Faith. 

“Ja weet ik, het spijt me echt! Ik had alleen niet verwacht dat je het echt zou doen!” 

Weer slaat hij Faith een paar keer hard op haar billen. 

“Auwauw! Het spijt me!” 

“Reken maar van wel dame! Dat ik je echt een pak op je billen geef!”

Hij rolt haar van zijn knie af en staat rustig op. Faith licht huilend, achterlatend op de grond aan zijn voeten op handen en knieën. Even laat hij Faith zo zitten. Faith huilt en is een beetje verward over het geen wat er gebeurd is. Toch voelt ze zich ook goed en aangenaam. Er valt een zware last van haar schouders en ze voelt zich veilig. Na een tijdje grijpt Jason haar aan haar arm omhoog en kust haar teder. 

“Ik hou van je gekkie! Maar leer je gedragen!” 

Faith kijkt hem met betraande ogen aan en knikt ja. 

“Antwoord!” 

Zegt hij scherp en streng. 

“Ja ga ik doen.” 

“Wie ja?” 

“Ja Jason.” 

“Goedzo!” 

Faith slikt haar tranen weg. Desondanks haar billen enorm zeer doen voelt ze zich goed maar ook wat verward! Jason trekt haar dichter tegen zich aan. 

“Weet je wat we nu gaan doen?” 

Vraagt hij. 

“Nee? Wat dan?” 

“Nu gaan we neuken!” 

Zegt hij grof weg. Zijn grofheid vind Faith erg grappig en spannend tegelijk en laat zich door hem meevoeren naar de bank. Ze is nog maagd en heeft geen ervaring. Geen ervaring in echt vrijen, wel voorspel had ze al met hem gedaan. Jason gooit haar op de bank. Even schiet er een tintelend, pijnlijk gevoel door haar gestrafte billen, maar dat trekt gelukkig al snel weg. Langzaam en voorzichtig begint hij haar te kussen en betasten over haar broek en op haar intieme plekje. Ze geniet zichtbaar en kreunt. Dit windt Jason nog verder op en net op het moment dat ze een stapje verder willen gaan, parkeert ineens Faith haar moeder weer voor de deur op de oprit! Jason schiet overeind, spot zijn grote, die duidelijk door zijn broek heen te zien is en trekt Faith snel overeind. Gaat gauw op de bank zitten en trekt Faith op zijn schoot. Weer voelt Faith een pijnlijke tinteling door haar billen trekken en wil wat gaan verzitten. 

“Doe maar niet!” 

Zegt hij zacht en knipoogt naar Faith. Ze glimlacht en draait nog een rondje met haar pijnlijke billen over zijn stijve die ze duidelijk tegen haar geteisterde billen voelt prikken. Jason trekt haar iets naar achter aan haar haren en fluistert zacht in haar oor. 

“Je billen zijn nog warm, maar kunnen nog vele malen warmer worden als je nu niet ophoudt!” 

Zijn stem klinkt vriendelijk en vol van lust, maar ze merkt aan hem dat hij het meent en houd zich stil. 

“Hey, ben jij er ook al Jason?” 

Vraagt haar moeder aan Jason zodra ze hun samen zo op de bank ziet zitten. 

“Nog niet heel lang hoor.” 

“Naja, aan de tafel en zo te zien hebben jullie hier alweer flink huisgehouden!” 

“Tja, sorry, uw dochter kon zich weer niet gedragen!” 

Antwoord Jason met een glimlach. Faith haar moeder glimlacht grimmig, zucht even en loopt verder. Faith rolt met haar ogen en schaamt zich een beetje.

“We ruimen het zo zelf op Mevrouw!” 

Antwoord Jason nog gauw. Ze zucht alleen maar en loopt heen en weer naar de auto en de keuken om de boodschappen eruit te halen. Bij de tweede maal dat ze Jason en Faith voorbij loopt zegt ze. 

“Je zus eet hier vanavond ook niet mee omdat we haar vrienden tijdens het boodschappen tegen kwamen. Ze komt zo alleen nog even spullen ophalen en dan gaat ook zij logeren. Ik heb daarin tegen vanavond een afspraakje en weet niet of ik thuis kom vanavond. Red jij jezelf Faith?” 

Jason knijpt even zacht in Faith haar billen ter waarschuwing. Hij weet hoe Faith uit kan vallen op dat soort momenten. Meestal keek hij haar dan boos aan en sprak haar dan later op haar gedrag aan, maar nu hij Faith al een pak op haar broek gegeven heeft, vind hij een kneepje in haar pijnlijke billen een betere waarschuwing. Faith heeft namelijk nogal de neiging om haar moeder helemaal uit te foeteren op de momenten dat ze haar weer in de steek laat en Jason vind dat niet kunnen omdat het wel haar moeder is. 

“Iemand die het ook moeilijk heeft!” 

Zegt hij altijd. 

“Ik red me prima mam!” 

Antwoord Faith sarcastisch. Ze zucht en wil zich tegen Jason aan laten vallen maar die ziet zijn kans schoon nu haar moeder weer naar de auto loopt. Hij staat op, pakt Faith haar hand en sleept haar op een snelle, maar vriendelijke manier mee naar boven. 

“Komen jullie niet helpen?” 

Vraagt haar moeder terwijl ze hun richting Faith haar zolderkamer ziet verdwijnen. 

“Één momentje Mevrouw. We komen zo echt helpen.” 

Zegt Jason gauw tegen haar. Faith hoort haar geïrriteerd zuchten. Maar trekt zich er weinig van aan. Zodra ze op Faith haar slaapkamer aankomen duwt Jason, Faith voorover gebogen over het bed. Direct doet Faith handen voor haar billen ter bescherming en hoort Jason achter zich grinniken. Ze wil overeind komen om hem boos aan te kijken maar die kans krijgt ze niet. Jason geeft er verder weinig aandacht aan en duwt haar handen terug op het bed. Daarna maakt hij haar broek los. Snel trekt hij zowel haar broek als slip naar beneden. Faith hoort hoe hij zijn stijve uit zijn eigen broek bevrijdt en een folie van een condoom stuk scheurt. Langzaam komt hij bij haar naar binnen. Even doet het pijn, maar al snel slaat de pijn om in genot. Hijgend komen ze al snel samen in een explosie klaar. Even staan ze na te hijgen waarna Jason zich uit haar terug trekt. Hij glimlacht en trekt Faith weer overeind. Weer kust hij haar en geeft haar een knuffel. 

“Zoals ik al zei, je kent me nog niet Faith!” 

Knipoogt hij naar haar, waarna hij haar los laat. 

“Nee! Daar ben ik inderdaad achter gekomen ja!” 

Antwoord Faith met een bijdehandte blik in haar ogen terwijl ze zich schoon maakt en daarna haar broek weer op trekt. Ze trekt er een pijnlijk gezicht bij aangezien haar billen nog best gevoelig zijn. Scherp kijkt Jason haar aan terwijl hij zich ontdoet van de condoom en zich schoon maakt. Faith kijkt gauw weg uit zijn donkere blik. Even is het stil. Na een kort tijdje zegt Jason op een toon die geen tegenspraak duld. 

“We gaan beneden je moeder helpen en daarna naar de camping mijn spullen ophalen! Ik blijf bij je logeren.” 

Van die laatste woorden vrolijkt Faith helemaal op en springt hem in zijn armen. Jason geeft haar een knuffel. Opeens spot Faith in de spiegel dat onder haar zeer korte broek, het gedeelte dat bloot is, ook best wel rood gekleurd is. Jason ziet haar kijken. Direct komt er een sadistische glimlach op zijn gezicht. 

“En je kleed je dus niet even om!” 

“Maar….!” 

“Nee geen gemaar! Ik had je gewaarschuwd! Je had je ook gewoon kunnen gedragen!” 

“Maar zo direct ziet iemand het!” 

“Tja, dan weten ze direct dat je stout geweest bent!” 

Grapt hij met een glimlach. Faith kijkt hem verbijsterd aan.

“En ik had gezegd .. Geen gemaar!” 

Faith zucht geïrriteerd en weet inmiddels wel dat hij op dat soort momenten geen tegenspraak duldt. Zonder verder iets te zeggen lopen ze daarna naar beneden om Faith haar moeder met de boodschappen te helpen. Bijna alles is al uit de auto dus is het voor Faith en Jason maar één keer lopen. Daarna ruimen ze zoals beloofd de rommel in de huiskamer op. 

“Laat je je hond nog even uit voordat je gaat Faith?” 

“Ja dat was ik net van plan! Die vergeet ik echt niet hoor!” 

Faith hoort haar moeder iets mopperen, maar dat interesseert haar niet. Ze lijnt haar hond aan en loopt de deur uit. Niet kijkend of Jason haar wel of niet volgt. Niet nadenkend over haar rode billen die duidelijk zichtbaar zijn. Ze is wat verward door alles en denkt onder het uitlaten van haar hond na over het hele gebeuren. Dit is namelijk iets waarvan ze nooit had kunnen of durven dromen. Jason! Hij houd dus ook van billenkoek?! Enkel dan van het geven ervan. Zou ze ooit iets tegen hem erover gezegd hebben? Faith gaat in haar gedachten hun gesprekken na. Nee! Ze had het er met hem ook nooit over gehad. Enkel over dat ze vroeger wel eens als ze stout was op zeer jonge leeftijd een pak op haar broek gekregen had. Hoe kan dit dan? Misschien is het wel helemaal niet iets geks! Ze besluit het later als ze alleen met Jason is het met hem te bespreken. Ze maakt haar rondje af en ziet dat Jason haar niet gevolgd is. Als ze eenmaal thuis komt zit Jason samen met haar moeder aan de eettafel op haar te wachten. Faith klikt haar hond los en pakt 2 sigaretten uit haar pakje. Één voor Jason en een voor haar zelf. 

“Zullen we dan maar?” 

Vraagt Jason aan haar terwijl hij de aansteker van haar overneemt om zijn sigaret ook aan te steken. 

“Ja is goed.” 

Antwoord Faith terwijl ze een pluim rook uitblaast. 

“Doei mam!” 

“Doei lief, veel plezier en tot morgen.” 

Volwassenheid (slot)

Gina staat op. Haar buik is nu duidelijk zichtbaar. Het heeft even geduurd voor ze zich neergelegd heeft bij haar nieuwe toekomst. De familie was door dolle heen toen ze het nieuws naar buiten brachten. Het sprookje was helemaal compleet toen Shirley en Oscar een maand later hun zwangerschapsaankondiging deden. 

Jonas grijnst geheimzinnig. ‘Klaar voor schatje?’

Gina zucht. ‘Je weet dat ik hier niet tegen kan. Ik wil weten wat we gaan doen.’

Jonas lacht geamuseerd. ‘Ik zeg niks.’

Ze gooit een theedoek naar zijn hoofd. Hij gaat achter haar staan en laat zijn hand een keer hard op haar billen neerkomen. ‘Volgens mij ben ik niet streng genoeg geweest vanmorgen.’

Gina draait zich snel om en slaat haar armen om hem heen. ‘Jawel hoor.’ Haar billen zijn nog erg gevoelig. 

Hij pakt een schone theedoek. ‘Draai je om.’ 

Ze sputtert tegen als hij deze om haar hoofd knoopt. Ze ziet niks meer. ‘Wat doe je?’

‘Ik heb een verrassing voor je en ik wil niet dat je ook maar iets ziet voordat we er zijn.’

Gina stampt een keer nijdig op de grond. ‘Wat nou als ik misselijk word?’

‘Maar dat word je niet.’

Gina laat zich met lichte tegenzin meevoeren. Als ze in de auto gezet wordt, wordt ze pas echt zenuwachtig. Wat kan het zijn? Ze probeert te bedenken hoe ze rijden, maar Jonas stelt haar zoveel vragen en kletst zoveel dat ze al snel te afgeleid is om te weten waar ze zijn.

‘Nog even en dan zijn we er.’

Er stijgen allemaal kriebels op in haar buik. ‘Waar zijn we?’

‘Ik zeg niks.’ Jonas heeft plezier van haar reacties. Ze wil graag de controle houden, maar dat is nu niet mogelijk. 

Hij parkeert de auto en helpt haar met uitstappen. Hij pakt haar handen en loopt een stukje met haar vooruit. ‘Pas op hoor, want we lopen niet op een pad. Dus het kan wat hobbelig zijn.’

Voetje voor voetje stapt Gina vooruit. ‘Blijf hier maar staan.’

Hij haalt de blinddoek voor haar ogen weg. Ze knippert tegen het licht en kijkt om zich heen. Even is ze gedesoriënteerd, maar dan ziet ze de locatie van een van de nieuwe projecten van het familiebedrijf. Hier wordt een van de grote woonboerderijen gebouwd. De fundering staat, maar er moet nog een hoop gebeuren. 

Jonas knijpt even in haar hand. ‘Ik weet hoezeer je gehecht bent aan ons huis. Ik vind het heel erg dat je zoveel verdriet hebt van het feit dat ik daar geen gezin wil stichten. Wat denk je, lukt het je om je hier net zo thuis te gaan voelen?’

Verwachtingsvol kijkt hij in haar ogen. Verbaasd kijkt ze naar hem op. ‘Wat bedoel je?’

‘Ik wil hier met jou en onze zoon of dochter gaan wonen.’

Gina kijkt met grote ogen om zich heen. Deze plek heeft ze toen aangedragen, omdat het een prachtige locatie is om te wonen met een gezin. Nooit gedacht dat ze haar eigen toekomstige woonplek had uitgezocht.’

‘Oh Jonas, het is prachtig hier! Ik weet niet wat ik moet zeggen.’

‘Wil je het? Wil je hier wonen?’

Gina haalt voor zich wat ze heeft bedacht voor dit type woning waar er twee van worden gebouwd. Het wordt groter dan waar ze nu wonen. De dieren kunnen meeverhuizen en er is genoeg ruimte voor haar eigen bloemen- en groentetuin. Jonas hoeft nooit meer wakker te liggen vanwege de rivier. Het gaat kriebelen van binnen. Een huis wat ze echt samen kunnen opbouwen en inrichten. Een huis waar ze nooit meer weg hoeven, want het is groot genoeg. Als ze naar haar man kijkt en zijn enthousiasme ziet overvalt haar een groot gevoel van liefde. ‘Als het met jou is wil ik overal wel wonen.’

Jonas geeft haar een dikke zoen. ‘Het duurt natuurlijk nog wel even voordat het klaar is en als die kleine geboren wordt zullen we nog de eerste tijd in ons huidige huis wonen, maar dit wordt ons nieuwe thuis.’

Gina lacht en houdt hem stevig vast. ‘Ik zie ons hier wel wonen.’

‘Ik ook lieverd, ik ook.’

Volwassenheid (18)

Gina gaat heel voorzichtig zitten. Shirley lacht. ‘Problemen?’

Gina zucht. ‘Ik kan er niks aan doen. Soms gooi ik er van alles uit waar ik dan weer spijt van heb, maar dan is het al te laat. En Jonas is niet heel toegeeflijk wat dat betreft.’

Gina trekt een nors gezicht als ze terugdenkt aan de borstel. 

Ze schenkt koffie in voor Shirley. ‘Wil jij niet?’

‘Ik weet niet wat het is, maar ik kan geen koffie verdragen momenteel.’

Shirley kijkt haar verbaasd aan. ‘Ik heb je veel te lang niet gezien. Hoe gaan je rijlessen? Ik wil alles horen. Ik baal zo dat ik moest afzeggen toen ik ziek was. En Jonas wil zeker weten dat ik weer genoeg energie heb dus voor mij duurt het nog even.’

Shirley lacht. ‘Het was even heel erg wennen, maar ontzettend leuk. Ik ben zo blij met die rijlessen. Het is al bijna vier weken geleden dat je ziek was. Dan moet je nou toch wel weer energie hebben.’

Gina schenkt toch een kop koffie in voor zichzelf en neemt een slok. Ze voelt haar maag protesteren, maar negeert het. Ze neemt nog een slok. Niet veel later springt ze op. Ze rent naar het toilet en is net op tijd. Shirley loopt haar achterna. ‘Ik wil niet nieuwsgierig zijn, maar kan het zijn dat je zwanger bent?’

Gina veegt haar mond schoon en trekt door. ‘Natuurlijk niet. Ik ben toch aan de pil.’

Shirley pakt haar hand vast. ‘Je weet dat als je overgeeft dat het kan dat de pil niet werkt toch?’

Ze ziet Gina wit wegtrekken. ‘Nee nee nee. No way.’

‘Wanneer was je voor het laatst ongesteld?’

Gina loopt naar de keuken en gaat zitten. ‘Nu je het zegt. Verdomme. Nee hoor Shirley. Dat zal toch niet? Ik wil nog geen moeder worden. Nee nee nee. Jij bent een geboren moeder. Ik niet hoor. Ik wil nog geen kinderen.’

‘Dat zal bij ons hoop ik ook niet lang meer duren. Maar ik denk dat jij nu eerst eens een test moet doen.’

Gina begint te huilen. ‘Nee! Ik wil het niet.’

Shirley pakt haar even stevig vast. ‘Kom op Gina herpak jezelf. Ik ga even naar de drogist om een test te halen. Dan kijken we daarna wel verder.’

‘Misschien is mijn maag gewoon nog gevoelig na die hele toestand.’

‘Wie weet, maar er is maar een manier om erachter te komen. Zet jij lekker thee, dat kan je nu beter gebruiken. Ik pak je fiets dan ben ik zo terug.’

Het lijkt een eeuwigheid te duren. Gina loopt nerveus heen en weer. Waarom heeft ze daar niet bij stil gestaan? Waarom heeft ze niet nagedacht over de werking van de pil bij overgeven? Ze ziet Shirley aankomen. Meteen vliegt ze naar de deur. Shirley geeft haar het doosje. ‘Succes lieverd.’

Met trillende handen scheurt ze het folie van de test. Snel leest ze de gebruiksaanwijzing. 

Zonder te kijken loopt ze terug naar Shirley. ‘Kijk jij maar. Ik durf niet.’

Shirley ziet op afstand de plus al staan. ‘Kijk zelf maar.’

Gina staart naar de test. ‘Nee, dit is niet waar. Dit overkomt mij niet.’

Gina vloekt en smijt de test op tafel. Als Shirley haar omhelst begint ze te snikken. ‘Ik wil niet Shirley. Ik ben hier nog niet klaar voor.’

Shirley wrijft troostend over haar rug. ‘Ik begrijp dat dit je overvalt, maar het is nu eenmaal zo Gina. Jullie worden fantastische ouders. Dat weet ik zeker.’

Gina haalt een paar keer diep adem. ‘Hoe ga ik het Jonas vertellen?’

‘Hoe zal hij reageren?’

‘Ik denk dat hij een gat in de lucht springt.’

Shirley trekt haar mee naar de gang. ‘Hup jas aan. We gaan winkelen.’

Gina sputtert tegen, maar laat zich toch meevoeren. 

Ze pakken de bus naar de stad. Gina denkt aan haar toekomst. Die ziet er plots heel anders uit dan dat ze zich had voorgesteld. ‘Waar denk je aan?’

Gina zucht. ‘Ik had gewoon gedacht nog heel wat uitstapjes te maken met Jonas. Gewoon wij met zijn tweeën. En ik had de hoop nog heel wat invloed te kunnen uitoefenen in het familiebedrijf. Dat ging net zo lekker. Nu verwachten ze natuurlijk dat ik thuis ga zitten moederen.’ Ze trekt er een zuur gezicht bij. 

Shirley lacht. ‘Het leven houdt niet op hoor als je moeder wordt. Met zijn drieën kunnen jullie ook gewoon de hort op. Stel je eens voor, zo’n klein hummeltje van jullie samen.’

Gina stelt zich voor hoe blij iedereen zal zijn. Dat stemt haar iets milder. 

‘Ik hou zo van dit huis en nu moeten we alweer verhuizen. Jonas wil geen kinderen grootbrengen in dit huis vanwege de rivier.’

De tranen springen in haar ogen. ‘Kom we moeten hier eruit.’

Shirley knijpt bemoedigend in haar hand. ‘Jullie hebben een hoop om met elkaar te bespreken. Jij hebt ook een stem en Jonas luistert ook naar wat jij belangrijk vindt.’

Shirley neemt haar mee naar een groot warenhuis. ‘Wat dacht je van een papa pakketje? We maken een doos en die vullen we met spulletjes. Een rompertje, speentje, sokjes dat soort dingen.’

Gina lacht voorzichtig. ‘Goed idee.’

Gina laat haar hand langs de witte rompertjes gaan. ‘Ik weet echt niks van baby’s. Ik weet niet eens welke maat ik zou moeten kopen.’

Shirley lacht. ‘Gelukkig heb je mij.’

Ze houdt een wit rompertje omhoog. Papa’s schatje staat erop. ‘Die leuk?’

Gina lacht en schudt haar hoofd. ‘Vreselijk, maar ja hij zal dat wel gaaf vinden. Doe maar.’

‘Maat 50 heb je nodig.’ 

Gina ziet een paar sokjes met een grijs werkje erin. Hoe zal het zijn? Er groeit nu echt een minimensje in haar buik. Wat een gek idee. Voorzichtig legt ze haar hand op haar buik. Ze pakt de sokjes en legt het in het mandje wat Shirley vast heeft. Shirley blijft maar volladen. Gina schudt haar hoofd. ‘Ik hoop dat jij ook snel zwanger bent, want jij houdt hier meer van dan ik. Ik ben straks bankroet als ik alles neem wat jij aanwijst.’

Shirley grijnst. ‘Nu nog iets om het in te doen.’

Gina laat haar oog vallen op een mand. Die is perfect. ‘Kom Shirley ik wil naar huis. We hebben meer dan genoeg en we moeten het nog inpakken.’

Shirley is net de deur uit. Het zal niet lang meer duren voor Jonas thuiskomt. Ze heeft al haar gevoelens op papier gezet en in een envelop gestopt. Die heeft ze helemaal onderin de doos gestopt. Ze is benieuwd hoe hij zal reageren. Als hij de deksel van de mand eraf haalt is het eerste wat hij ziet de zwangerschapstest met de niet te missen plus erop. De zenuwen slaan toe als ze de auto hoort. Jonas vraagt zich af wat er is. Het is doodstil in huis. Hij denkt terug aan gisteravond en hij hoopt niet weer haar te hoeven straffen. 

Als hij haar ziet zitten in de serre raakt hij bezorgt. Ze ziet er ongerust en verdrietig uit. 

‘Ha lieverd. Is er wat?’

Er springen tranen in haar ogen. ‘Maak eens open.’ Ze knikt naar de mand. 

Hij kijkt haar nog even bezorgd aan. Voorzichtig maakt hij de mand open. Met grote ogen staart hij naar de test. Hij kijkt haar even aan en als hij haar tranen ziet snapt hij meteen wat er aan de hand is. Hij pakt alles uit en bekijkt alles goed. Hij kijkt haar glimlachend aan.

‘Het schijnt dat de pil niet werkt als je kotst.’ Zegt ze droog.

Jonas lacht hard, loopt naar haar toe en tilt haar de lucht in. ‘Ik ben heel blij. En jij?’

Gina haalt haar schouders op. ‘Ik had dit moment liever nog een paar jaar willen uitstellen.’

Jonas knuffelt haar en kust haar keer op keer. ‘Het komt goed. We vinden onze weg hierin.’

Dan begint Gina hard te huilen. ‘Ik wil hier niet weg.’

Jonas zet haar op de bank neer en komt naast haar zitten. ‘Ik weet het lieverd, maar je weet wat ik heb gezegd.’

Gina vliegt overeind. ‘Jij denkt alleen maar aan jezelf! Je houdt helemaal geen rekening met mijn gevoelens. Jij harteloze holbewoner!’

Jonas moet veel moeite doen om zijn gezicht in de plooi te houden. Hij pakt haar pols vast en trekt haar dicht tegen zich aan. ‘Herhaal dat nog eens, maar bedenk even heel goed wat je daadwerkelijk zegt.’

Gina slaat gefrustreerd tegen zijn borst. ‘Ik wil niet verhuizen! Lul!’

Jonas moet nu echt heel erg lachen. ‘Oké jij moet eerst even op aarde komen voor we verder praten.’

Binnen mum van tijd ligt ze over zijn schoot. Verwoed schopt ze om zich heen. ‘Durf je wel tegen een zwangere vrouw!’

Jonas grijnst. ‘Ja hoor, die kleine zit veilig in jouw buik.’

Hij laat zijn hard snel en hard op haar billen neerkomen. Langzaam maar zeker verzwakken haar protesten. Hij pauzeert even om haar billen bloot te maken. Gina zucht diep en staakt haar tegenwerking. De klappen komen hard neer op haar billen. Verschrikt draait ze wat. Het doet zeer. Ze merkt dat de rust terugkeert in haar hoofd. Ze begint te snikken. Jonas laat er steeds meer pauze tussen zitten. ‘Het spijt me dat ik zo tekeer ging.’

‘Ik-begrijp-je-emotie-maar-dat-is-geen-reden-om-zo-te-ex-plo-de-ren.’ Hij geeft haar de laatste paar harde tikken en laat haar overeind komen. ‘We kunnen ook met elkaar praten zonder tegen mij schelden.’

Gina slaat haar armen om hem heen. ‘Je hebt gelijk lieverd, maar ik ben zo gehecht aan dit huis en ik had mijn leven gewoon heel anders voorgesteld.’

Jonas streelt haar troostend over haar rug. ‘Ik beloof je dat alles goed komt. Echt vertrouw me.’

Het verhaal van de munt (2)

Als ik mijn ogen open doe zie ik blauwe lucht vanuit het hotelraam en probeert een waterig zonnetje de kamer binnen te komen. Het lijkt een perfecte ochtend zoals we rustig in bijzijn van elkaar wakker mogen worden, samen in onze bubbel, onze werelden even één alsof er even niets ander bestaat dan wij twee.
Gisteren hadden we alleen van elkaars aanwezigheid genoten, na een lange periode van covid perikelen, en we zouden vandaag ook nog wat tijd samen tijd doorbrengen.”We need to have a certain discussion, but tomorrow. We’re just going to relax today,” had je gisteren gezegd.
“Good morning, sunshine,” zeg je rustig.“Let’s have some breakfast first. After that I want you to take a shower, but don’t delay, otherwise I will punish you for that too.” Ik onderdruk een rilling en door je woorden komt er snel een einde aan mijn utopische ochtendgevoel. We trekken snel wat kleding aan om te ontbijten en sneller dan me lief is sta ik fris en fruitig na een snelle douchebeurt weer voor je neus. In je hand zie ik iets glinsteren.
”Let’s play a game. It’s called memory. If you answer incorrectly, corner time with the coin will help refresh your memory, understand?” Ik staar je eigenlijk alleen maar een beetje sprakeloos aan en bedenk me hoe anders je ineens voor me staat in vergelijking met gisteren. Er staat een griezelige geamuseerde glimlach op je gezicht, alleen te zien aan je iets omhoog krullende mondhoeken en een glinstering in je ogen. Dat voorspelt niet veel goeds.
“I really really wonder if you forgot our agreement or if you just don’t care.” steek je van wal. “I would like to know from you what exactly we agreed. Right now.”Er valt een onheilspellende stilte. Mijn hoofd draait overuren maar ik kom er niet op. Welke afspraak? Ik begin licht te zweten en ik voel mijn hart bonken. Dit moment zonder woorden duurt te lang en ik voel paniek op komen.
“March,” commandeer je en je trekt me mee naar de muur zonder nog op een antwoord te wachten. O shit. Na een paar instructies sta ik met mijn armen op mijn hoofd met mijn neus tegen de muur aan en probeer ik mijn ademhaling onder controle te krijgen. Tussen mijn neus en de muur bevindt zich een munt die ik maar beter niet kan laten vallen.
“Calm down and just breathe, young lady. You have to stand there for ten minutes. But, if you let that coin drop, you’ll meet my belt right away. During that time, try to remember what our agreement is, otherwise you will get an extension of penalty time. Understood?” “Yes, Sir,” fluister ik zachtjes en hoop dat mijn minimale beweging de munt niet laat zakken. Mijn focus is gericht op geheel stilstaan. Mijn armen voelen al snel zwaar aan en mijn benen gaan licht trillen.
Plotseling kriebelt mijn neus. Ik probeer de nies te onderdrukken maar de prikkel is te sterk. Ik nies behoorlijk hard. Vervolgens onderdruk ik een giechel als een stukje van een cabaretier over twee soorten mensen en niezen als een container van de explosieve opruimingsdienst me te binnen schiet. Ik kan nu echt niet in de lach schieten en me meer problemen op de hals halen.
De munt valt met een tik op de grond, rolt even door en komt nog een paar keer om zijn as draaiend tot stilstand. Het blijft een paar tellen doodstil en ik leun afwachtend met mijn voorhoofd tegen de muur. Dit is foute boel besef ik me en ik probeer mijn ademhaling rustig te houden. Ik probeer nog steeds de cabaretier uit mijn gedachten te bannen. Adem in, adem uit.
Mijn paniek groeit en ik slaag er niet geheel in om diep adem te blijven halen en het lukt me maar net om niet in lachen uit te barsten. Het blijft verder stil in de kamer. De stilte lijkt een eeuwigheid te duren. Zou je in slaap gevallen zijn? Net als ik me om wil draaien om te kijken hoor ik een rinkelend geluid gevolgd door het dubbelklappen van een riem.Je haalt een paar keer flink uit en ik voel mijn ogen voorschieten en mijn billen gelijk al branden.
“Remember I told you I can really hurt you badly in just a few seconds,” zeg je kalm tussen de venijnige slagen door. Er volgen nog een paar klappen op mijn bovenbenen, daar doet het extreem pijn en ik jammer zachtjes. Je laat de riem vallen en trekt me zachtjes tegen je aan. Je handen wrijven zachtjes over mijn rug en mijn lijf ontspant weer. Ik snik nog even na maar kom dan volledig tot rust in je armen, door je bedwelmende geur en hartslag. Ik sluit mijn ogen en voel weer die bubbel van ons samen.
“Stay awake, young lady. We weren’t finished yet. Have you figured out what our agreement is?” Je blauwgrijze ogen kijken me verwachtingsvol aan en ongemakkelijk kijk ik terug. “I really can’t remember right now,” antwoord ik gefrustreerd. “Please don’t put me back in that corner. I won’t help me focus on your question.” Maar natuurlijk is dat precies waar ik eindig, opnieuw met dat stomme stukje metaal tussen mij en de muur. Dit keer lukt het wel en ik ben opgelucht als ik mijn verzuurde spieren weer kan bewegen.
Zonder iets te zeggen zet je een stoel voor me neer en gaat voor me zitten. Vervolgens maak je de manchetten van je overhemd los en rolt heel rustig je mouwen op. “Bring me that hairbrush that’s on the dresser and get over my knee young lady,” zeg je als je klaar bent met je mouwen oprollen. Ik bijt op mijn lip als ik de haarborstel aangeef, je blik vermijdend, en ga liggen. Heel even masseer je mijn billen maar al snel sla je met je hand behoorlijk hard en snel. Ondanks dat ik mijn broek aan heb doet het al behoorlijk pijn.
“Get up. Im gonna ask you again, what is our agreement?” Je helpt me voorzichtig overeind. Daarna pak je mijn handen en trekt me voor je. Een poosje kijk je me zwijgend aan en legt dan ineens je vinger onder mijn kin. Je blik is serieus en ik raak een beetje in de war. Hebben we nu echt iets afgesproken of speel je gewoon met me?
“I can refresh your memory, but for that I will punish you extra. Then you’ll get another spanking with my belt. You still have a choice. Tell me what we agreed or accept the consequences.” Ik haal zenuwachtig mijn schouders op. “I really can’t recall our agreement, I’m sorry.”“Oh you will be, young lady, you really will learn a hard lesson today. Put your pants down and come over my lap again.”
Onwillekeurig huiver ik en sluit mijn ogen. Mijn hart begint te bonken en ik merk dat ik moeite krijg met ademen. Dit moment, dat altijd zo spannend lijkt in mijn gedachte, is in het echt helemaal niet zo leuk. Ik besef me dat je niet van plan ben om je in te houden. Je lijkt bovendien ook echt waarde te hechten aan die afspraak die ik me absoluut niet eens kan herinneren.
“I’m waiting, young lady,” Shit. Ik haal diep adem en onderdruk mijn paniek. Snel doe ik mijn broek naar beneden en ga liggen. De eerste klappen zijn hard maar vol te houden. Ik voel dat je mijn slipje omlaag trekt. Ik zet me schrap voor de volgende klappen maar ik hoor alleen je rustige basachtige stem.
“I know we live miles and miles apart. I told you to tell me what’s going on in your life. Who you meet. I just want to know that. I don’t care what you do with other people. You just keep me updated. That’s all. You promised me to do that. It is just one simple agreement. Why is one agreement so hard to remember?” Pats… Sla je nu veel harder dan eerst of doet het echt veel meer pijn op je blote billen? Dit kan ik niet lang volhouden. Pffft.
“I kept an track on you. You failed to mention a lot of things, didn’t you?” Pats…Fuck… ook dat nog. “I thought you were joking about that,” zeg ik beduusd en ik raak nu echt in paniek. Deze situatie gaat er steeds slechter voor me uitzien.“Why on earth would I be joking about that. You know me better then that. I’m going to punish you severely for your disobedience. You won’t be able to sit for a few days after I’m done with you. Understood?”
“Yes Sir,” fluister ik nauwelijks hoorbaar. Ik voel mijn tranen branden en ik heb het ineens erg koud. Het is niet maar één ding dat ik niet verteld heb maar minstens zes. En blijkbaar weet hij alles al en heeft hij er een hele tijd niks over gezegd, tot nu dan.
Je helpt me overeind en dirigeert me naar het bed. Je trekt me over één been en slaat je andere been om mijn benen heen. Dan begint je te slaan, dit keer met de haarborstel, hard en snel. Al gauw kan ik nauwelijks stil blijven liggen en ben ik blij met de leglock. Ik voel mijn tranen opnieuw komen. Eigenlijk wil ik er niet aan toegeven. Ik wilde dit toch ook, flink straf krijgen? Dan moet ik toch incasseren ook al valt het ineens behoorlijk tegen? Ik wil absoluut geen aansteller zijn. Je stopt en masseert zachtjes mijn billen en onderrug.
“You take this very well, young lady. Don’t hold back, just let your emotions go. Let it out. It’s okay.” Opnieuw begin je te slaan. Maar mijn hoofd blokkeert, het lijkt wel een internetbrowser waarbij er teveel tabjes openstaan. Een tijdje gebeurt er niks. Het voelt bijna sereen, het ritmische geluid van de haarborstel op mijn billen en mijn bevroren mentale toestand.
Dan uiteindelijk breekt er iets in me en ik begin te snotteren. In golven komt ineens een waterval van paniek en verdriet omhoog. Ik begin oncontroleerbaar te huilen. Je stopt met slaan, trekt me tegen je aan en weet me uiteindelijk weer rustig te krijgen.Ik krijg een deken om weer warm te worden, snuit mijn neus en na een tijdje voel ik me weer een beetje kalm. We drinken samen koffie maar dan zie ik je blik ineens veranderen.
“Ready for your promised belting? ” vraag je dan. Ik kijk je geschrokken aan.“No. No. I can’t… you can’t… Just please… no more.” “Oh I defenatly can and will give you the punishment you deserve.” je pakt mijn kin beet en kijkt me met je blauwgrijze ogen streng aan. “Let go of your recalcitrant attitude, young lady. You need to learn a servere lesson today. You forgot what we agreed, apparently you don’t take me seriously enough. You wanted my guidance and you agreed to my stern hand. Now you really are gonna find out what punishment is. You really won’t forget this. Lie on your stomach on the bed, now.”
Ik ga trillend liggen en sluit mijn ogen. Ergens ben ik verbaasd dat ik bijna automatisch doe wat je vraagt en haal diep adem. Opnieuw voel ik mijn tranen branden achter mijn oogleden. Nog nooit ben ik zo flink onder handen genomen door je en dit is wel een grens waar ik over moet, doorgaan terwijl iedere vezel in mijn lijf wil stoppen en vindt dat het genoeg is geweest. Maar ik wil me nog steeds niet laten kennen en precies deze koppigheid brengt me vaak in een moeilijk parket.
Ik probeer op mijn ademhaling gefocust te blijven, mijn tranen in te houden en mijn hartslag omlaag te krijgen. Dan hoor ik het onmiskenbare geluid van je riem die dubbelgeslagen wordt. Pats! Ik schrik harder van het geluid dan van de klap zelf. Iedere klap brand nog erger dan de vorige en ik kan onmogelijk stil blijven liggen.“You wanted discipline young lady, well this is it. It suppose to hurt and it only ends when I think it’s enough. Now tell me why I’m punishing you.”
Het kost me moeite om te praten maar het lukt me om met redelijk vaste stem antwoord te geven. “Because I didn’t remember our agreement. I didn’t think you were serious about that.” “I” pats “really” pats “am” pats “serious” pats “about” pats “that” pats. “always” pats “young” pats “lady” pats. Ik jammer luid of leek dat maar zo? Ik kan echt niet nog meer aan. “I’m sorry, i’m sorry, please stop,” snotter ik.
“Ten more, then we’re done,” besluit je. Je telt de slagen van tien tot één af, het lijkt alsof ik in brand sta en dan is het voorbij. Ik ben opgelucht. Mijn tranen blijven lopen en ik heb het verschrikkelijk koud. Je legt een deken over me heen en laat me even bij mijn positieven komen. Dan kom je naast me zitten en trekt me tegen je aan. Je streelt mijn haar en ik ontspan als ik je lichaam tegen de mijne aanvoel.
You did very well again,” zeg je en je geeft me een kus op mijn hoofd. “You will probably be sore for a few days. I really hope you won’t forget our agreement anymore.” Je trekt me op schoot en ik leun vermoeid tegen je aan. Je handen masseren mijn schouders en onderrug. Mijn ogen worden zwaar en ik geniet van je warmte, je geur, je hartslag en sterke armen. Hier voelt het veilig. Mijn hoofd is leeg, ik voel me weer ontspannen en glimlach. Het is goed zo hier in onze bubbel. En hopelijk mogen we weer vaker onze grenzen verkennen.