“Zo te zien haal ik het net!” zeg je vol zelfvertrouwen. Laura glimlacht, “veel plezier dan!” Je pakt gauw je spullen bij elkaar en gaat op een drafje richting de auto. Onderweg kom je langs het koffieapparaat. Sinds vorige week, toen er een nieuwe automaat is geïnstalleerd, is er heel lekkere koffie. Of ze dat op het lyceum ook hebben is nog maar de vraag. Maar ja, het is laat en je moet je al haasten.

Het moet maar een keertje zonder koffie, besluit je. Je wil niet te laat komen voor deze afspraak, je hebt tenslotte maar één kans voor een eerste indruk. Onderweg bedenk je je dat je de juiste keuze hebt gemaakt, want het is aardig druk en parkeren is ook een hel. Om 1 voor half 10 kom je het lyceum binnen, waar je direct wordt begroet door een slanke dertiger met een klein baardje. “Jij bent Irene?” vraagt hij. Je knikt en jullie schudden elkaar de hand. “Kom, dan gaan we naar mijn kantoor om kennis te maken.” Je volgt hem door het gebouw, een oud pand met een paar ruimtes voor klassikale instructie. In elk lokaal zitten kleine groepjes studenten, sommigen aan de zelfstudie en anderen met een leraar of lerares voor de klas. Daarnaast zijn er ook aardig wat kantoortjes, ouderwets nog met een deur en een naamplaatje. Hier is duidelijk geen plaats voor een kantoortuin. Even meen je bij het passeren van een kantoor een herkenbaar ritmisch klapgeluid te horen, maar jullie lopen snel door en je blijft onzeker over of het echt waar was of slechts verbeelding.

Het kantoor van Michiel is vrij ruim, met een grote kast aan de zijkant en een groot, massief houten bureau gericht naar de deur met een hoog raam in de rug. Achter het bureau staat een grote, houten stoel, aan de voorkant een kleinere en lagere variant. Het is duidelijk dat deze opstelling aardig intimiderend kan werken! Aan de andere zijkant staat ook een kleine, ronde tafel met houten stoelen. Michiel neemt daar plaats en wijst naar een stoel schuin naast hem. “Zo, wil je wat drinken?” vraagt hij vriendelijk. “Nou, een kopje koffie zou wel fijn zijn!” Hij staat op en komt even later terug met twee kopjes. “Leuk dat je ons komt bezoeken! Volgens mij weet je inmiddels al dat we een beetje een bijzondere club zijn, maar voor de zekerheid: wij hebben discipline hoog in het vaandel staan en we zijn van mening dat straf, in de vorm van een ouderwets pak slaag, helpt bij het leren. Uiteraard kan zoiets niet op een gewone school, maar alle leerlingen hier zijn volwassen en hebben zelf gekozen voor deze weg. Verder vinden we individuele begeleiding heel belangrijk. Iedereen heeft wat anders nodig: de een heeft moeite met de basisdingen zoals op tijd uit bed komen en niet het studeren over te slaan om in de kroeg te hangen, de ander kan het eigenlijk prima zelf, maar heeft een steuntje in de rug nodig voor het zelfvertrouwen of het volgen van een ritme. En, laat ik ook maar even eerlijk zijn, niet iedereen vindt het even erg om op de billen te krijgen, althans toch niet voor of na een pak slaag.” Je weet even niet wat je moet zeggen. Dit klinkt niet echt, maar toch, waarom zou iemand dit verzinnen? Je wil een vraag stellen, maar Michiel is je voor. “Je lijkt nog niet heel geschokt te zijn, dat is wel eens anders. Heb je zelf ooit billenkoek gekregen?” Je voelt dat je vuurrood wordt. Wat is dat nu voor een vraag? Nou ja, misschien is het wel relevant, maar zoiets durft toch niemand toegeven! Of, nou ja, je wil ook niet liegen natuurlijk.

Je besluit de mail even te laten voor wat het is. Snel zet je nog een kop koffie en scroll je verder op je telefoon, waarna het tijd is om te vertrekken naar de school waar je werkt. De reis gaat voorspoedig en net wanneer je je achter je bureau hebt genesteld, staat de rector van de school, Laura, aan je bureau. “Hey Irene, heb je je mail nog gelezen?” Je schudt van nee. “Geeft niets, lees nu maar gauw even.” Nieuwsgierig klik je de mail aan die je van Laura hebt gekregen.

Hoi Irene,


Vanochtend ging ik door de instellingen met het hoogste slagingspercentage en ik zag daarbij een school voor volwassenenonderwijs waar ik nog nooit van het gehoord, het Venus Callipyge Lyceum. Ik dacht dat jij misschien wel even contact met ze kon opnemen om op werkbezoek te gaan. Ze hebben wel een beetje een gekke site hoor! Ze beweren dat studenten op zijn tijd een pak slaag geven de beste manier is om ze te laten leren. Ik dacht dat het een grapje was, maar toen ik ze belde om te vragen of er iemand langs kon komen, namen ze het allemaal heel serieus. Hoe dan ook, ze reageerden enthousiast en het was geen probleem om iemand op bezoek te laten komen.


Als je dit leuk lijkt, bel me dan even, dan kunnen we kijken of we je agenda leeg kunnen maken. Wel netjes gedragen hoor, anders beland je straks zelf nog over de knie, haha!


Groetjes, Laura

Je hart bonkt in je keel: een instelling waar billenkoek als straf wordt ingezet! Uiteraard heb je daar wel eens over gefantaseerd, maar een fantasie is heel wat anders dan de werkelijkheid. Uit alle macht probeer je de blik van Laura te ontwijken, want als ze zou zien dat je iets hebt met dit onderwerp, zak je waarschijnlijk door de grond. “Ik heb vanmorgen in je agenda gekeken en volgens mij heb je vandaag wel tijd! Dus heb ik even gebeld met Michiel, de rector van het lyceum, en hij zij dat je vandaag wel langs kon komen. We zijn zo vrij geweest om een afspraak in te plannen om half 10 bij het vrouwendispuut in Amsterdam. Gaat dat lukken?” Je zoekt de locatie snel op in Google Maps. Dat wordt krap! Je wil wel een goede indruk maken, dus misschien is een ander moment beter? Of misschien haal je het nog net als je nu in de auto springt.

Nou ja, het kan geen kwaad om een keertje extra in de mail te kijken. Je ziet dat je een bericht hebt gekregen van je baas, de rector van de school, met de intrigerende titel “Werkbezoek Venus Callipyge Lyceum”

Hoi Irene,


Vanochtend ging ik door de instellingen met het hoogste slagingspercentage en ik zag daarbij een school voor volwassenenonderwijs waar ik nog nooit van het gehoord, het Venus Callipyge Lyceum. Ik dacht dat jij misschien wel even contact met ze kon opnemen om op werkbezoek te gaan. Ze hebben wel een beetje een gekke site hoor! Ze beweren dat studenten op zijn tijd een pak slaag geven de beste manier is om ze te laten leren. Ik dacht dat het een grapje was, maar toen ik ze belde om te vragen of er iemand langs kon komen, namen ze het allemaal heel serieus. Hoe dan ook, ze reageerden enthousiast en het was geen probleem om iemand op bezoek te laten komen.


Als je dit leuk lijkt, bel me dan even, dan kunnen we kijken of we je agenda leeg kunnen maken. Wel netjes gedragen hoor, anders beland je straks zelf nog over de knie, haha!


Groetjes, Laura

Je hart bonkt in je keel, een instelling waar billenkoek als straf wordt ingezet! Uiteraard heb je daar wel eens over gefantaseerd, maar een fantasie is heel wat anders dan de werkelijkheid. Snel kijk je in je agenda. Zo te zien heb je vandaag niet echt wat bijzonders te doen. Dan klik je op het linkje onderaan de mail. De site liegt er niet om, overal wordt duidelijk gemaakt dat straf een goede motivatie is om beter je best te doen. Ook zijn er aardig wat afbeeldingen die duidelijk maken hoe dat in zijn werk gaat. Bij de contactinformatie zie je een telefoonnummer staan. Snel bel je op en laat je je doorverbinden met de rector van het lyceum, ene Michiel, die zich het gesprek met Laura nog kan herinneren en je hartelijk uitnodigt om langs te komen. “Kan het misschien vandaag al?” vraag je voorzichtig? “Natuurlijk! Zelf ben ik vandaag bij het vrouwendispuut in Amsterdam, kun je daar om half 10 zijn?” antwoordt Michiel uitbundig. Je belooft dat even met Laura af te stemmen en Michiel dan wat te laten weten.

Gelukkig blijkt het niet ingewikkeld om Laura te overtuigen. Zij is ook wel nieuwsgierig naar dit gekke lyceum en bovenal wil ze betere cijfers bereiken. Je kijkt op Google Maps. Het is aardig druk, maar je zou het wel moeten kunnen halen. Snel stuur je Michiel een mailtje dat je komt. Je bent al bijna de deur uit wanneer je bedenkt dat je in alle haast nog helemaal geen koffie hebt gezet. Je kijkt op je horloge. Misschien haal je het net? Het wordt wel krap…

“Ik kies weer Tessa, dan mag jij Naomi over de knie nemen,” antwoord je. “”Wat? Hoezo kies je mij wéér” zegt Tessa boos. “Nou, mooie billen denk ik, ik vond het wel leuk! En trouwens, denk je dat George zachter slaat?” Hij trekt zijn wenkbrauw omhoog. “Nou, nee, dat zal wel niet…” geeft Tessa toe. George zet zijn stoel weer klaar en nodigt eerst Naomi uit over de knie. Je kunt goed de donkere, gezwollen plekken zien van de eerdere klappen die ze heeft gehad. Hij begint met de hand en dat gaat in een hoog tempo. Naomi kan niet stil blijven liggen, noch stil blijven. Dan is de haarborstel aan de beurt. Het geluid van de klappen knalt door de kamer en je krijgt bijna medelijden met Naomi, die inmiddels klinkt alsof ze het spelletje niet meer zo leuk vindt. Ze beweegt wild met haar heupen, maar inmiddels zijn haar benen vastgepind door George en kan ze geen kant op. Na de laatste klap, die haar billen doet trillen, mag ze eindelijk overeind komen. Ze doet een klein dansje en besluit haar broek maar gewoon helemaal uit te laten deze keer.

Dan is het jouw beurt, en die van Tessa. Je gaat zitten en je wrijft in je handen. “Zo, tijd om jou weer onder handen te nemen!” “Ik voel de vorige keer al lang niet meer, dus ga je gang,” zegt Tessa schalks. Nou, mooi niet, denk je. Je begint te slaan, om beurten links en rechts. Nu is het makkelijker geworden om goed te slaan en tot je genoegen zie je dat je veel meer reactie krijgt dan bij de vorige spanking met de hand. Misschien komt dat ook omdat haar billen nu al een stuk gevoeliger zijn. “Ga je nog starten? Ik val bijna in slaap,” zegt Tessa uitdagend wanneer je klaar bent met het eerste gedeelte. Dat kun je natuurlijk niet over je kant laten gaan. “Straks was je ook best brutaal halverwege, volgens mij lag je toen op het einde kermend over de knie.” “Daar heb ik geen actieve herinnering” kaatst Tessa terug terwijl je de loopy cane oppakt. Met een scherpe beweging van je pols laat je de cane neerkomen. Deze laat direct een cirkel achter. “Voelde je dat toch wel?” “Hmm, ja, dat was wel pijnlijk…” geeft ze toe. “Oké, ja, ik weet het weer, je mag stoppen!” smeekt ze. “Mooi niet!” Nu gooi je het tempo erin en al snel wurmt Tessa weer over je schoot. Overal springen rode ronde lijntjes op. Gelukkig voor Tessa is het in dit tempo snel klaar. Zachtjes kermt Tessa nog, ze heeft duidelijk medelijden met zichzelf. Je wrijft haar nog even over de billen. “Volgens mij voelde je dat wel, maar je deed het weer goed hoor.” Ze staat op en geeft je een kushandje. Ook zij besluit haar broek maar uit te laten.

“Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Zelf wil je nog wel, maar je ziet in je ooghoek dat Tessa woedend kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan.

“Nu kies ik Naomi, dan mag jij Tessa over de knie nemen!” antwoord je. “Je hebt geluk zeg, dat je weer mag kiezen,” zegt Naomi licht jaloers. George zet zijn stoel weer klaar en nodigt Tessa uit over de knie. Ze kijkt een beetje bevreesd, maar George wrijft haar even over haar rug en zegt dat hij niet zo gemeen zal zijn als hij meestal is met Naomi. Toch, wanneer George begint met slaan, is het direct duidelijk dat het geen aaitjes zijn. Algauw zijn Tessa’s billen flink rood, met nog streepjes van de cane eerder aan de zijkant. “Ziezo, weer opgewarmd,” zegt George tevreden. “Tijd voor de cane.” Tessa zuigt de adem naar binnen bij elke klap en haar bovenlichaam komt steeds een stukje overeind bij elke tik. Toch doet George het langzaam, zodat ze tijd heeft om de klappen te verwerken. Inmiddels staan er een hoop indrukwekkende, donkerrode cirkels op haar billen en bovenbenen. Bij de vijftigste klap kondigt George aan dat het tijd is voor de finale. Terwijl Tessa protesteert, pint hij ook haar benen vast en legt haar pols op haar onderrug, zodat ze zich niet kan bewegen. Dan laat hij, met twee, drie klappen per seconde, in een moordend tempo de cane nog vijfentwintig keer neerkomen. Tessa schreeuwt en jammert, ze probeert zich los te worstelen, zonder succes. Dan is het klaar en wrijft George even over haar billen om het ergste gevoel weg te krijgen. Wanneer ze overeind komt, besluit zij haar broek maar uit te laten.

Dan is het jouw beurt, en die van Naomi. Je gaat zitten en je wrijft in je handen. “Zo, tijd om jou ook eens onder handen te nemen!” Naomi ontbloot haar billen en gaat met een sierlijke beweging over je schoot liggen. “Ben je er klaar voor?” vraag je. Naomi tilt haar billen een stukje op, “Altijd!” Je begint te slaan, om beurten links en rechts. Nu is het makkelijker geworden om goed te slaan en tot je genoegen zie je dat je veel meer reactie krijgt dan bij de vorige spanking met de hand. Misschien komt dat ook omdat Naomi’s billen nu al een stuk gevoeliger zijn. “Zo, voel je het?” vraag je na de laatste klap. “Mwa, een beetje,” antwoordt Naomi uitdagend. Hmm, tijd om een grotere indruk te maken met de haarborstel. Je tikt Naomi eerst een paar keer zachtjes op je billen en laat de borstel dan hard landen. Naomi zucht en je ziet een grote witte afdruk ontstaan. Dat wordt morgen een blauwe plek. Je slaat nog een keer. Naomi zucht opnieuw en beweegt haar heupen heen en weer om de pijn uit te bannen. Nu raak je in een ritme en je kijkt naar de billen die dansen op je schoot. Ze begint te jammeren en doet bijna haar handen naar achter, maar je spreekt haar streng toe en zegt dat dat niet mag. Na de laatste klap slaakt Naomi een lange kreet. Daarna wrijft ze over haar pijnlijke, gezwollen billen. “Au, dat deed zeer hoor!” Je kriebelt even over haar rug. “Dat weet ik, maar je deed het super goed.” Naomi komt overeind en lacht naar je. Ook zij besluit haar broek maar uit te laten.

“Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Zelf wil je nog wel, maar je ziet in je ooghoek dat Tessa woedend kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan.

Je kiest voor de klaverenkaart. Waar je bang was dat George nu alles zo uit kon spelen, blijkt hij nog langer geblokkeerd te zijn. Ook Naomi en Tessa komen niet veel verder en je wint weer! “Woehoe!” roep je uit. “Nou, dan mogen wij de slachtoffers verdelen, hè,” zegt George. “Eens even kijken. Naomi krijgt vierendertig met de hand en en tien met de haarborstel en Tessa krijgt dertien met de hand en vijfentwintig met de loopy cane. En dat dan nog keer drie!” Tessa en Naomi kreunen gelijktijdig. “Irene, wie wil je nu over de knie hebben?” Je denkt even na. Waar ga je deze keer voor?

In eerste instantie is iedereen geblokkeerd, maar helaas kun je na de paar schoppenkaarten die je kunt leggen niet meer verder en moet je ook de harten spelen waarmee Naomi weer verder kan. Die maakt daar dankbaar gebruik van en met een enorme inhaalslag weet ze ervoor te zorgen dat ze als eerste uit is. Tessa kijkt beteuterd. Weer heeft ze geen ronde vrij en geen kans om eens iemand over de knie te nemen. “Eens even kijken. Tessa krijgt dertien met de hand en vijfentwintig met de loopy cane en Irene krijgt veertien met de leren paddle en veertien met de haarborstel. En dat dan nog keer drie!” Jullie kreunen gelijktijdig. Dat wordt echt een pijnlijke aangelegenheid. “En Naomi, wie kies je?” Ze hoeft niet lang na te denken. “Irene. Jij mag Tessa slaan.”

George zet zijn stoel weer klaar en nodigt Tessa uit over de knie. Ze kijkt een beetje bevreesd, maar George wrijft haar even over haar rug en zegt dat hij niet zo gemeen zal zijn als hij meestal is met Naomi. Toch, wanneer George begint met slaan is het direct duidelijk dat het geen aaitjes zijn. Al gauw zijn Tessa’s billen flink rood, met nog streepjes van de cane eerder aan de zijkant. “Ziezo, weer opgewarmd,” zegt George tevreden. “Tijd voor de cane.” Tessa zuigt de adem naar binnen bij elke klap en haar bovenlichaam komt steeds een stukje overeind bij elke tik. Toch doet George het langzaam, zodat ze tijd heeft om de klappen te verwerken. Inmiddels staan er een hoop indrukwekkende, donkerrode cirkels op haar billen en bovenbenen. Bij de vijftigste klap kondigt George aan dat het tijd is voor de finale. Terwijl Tessa protesteert, pint hij ook haar benen vast en legt haar pols op haar onderrug, zodat ze zich niet kan bewegen. Dan laat hij, met twee, drie klappen per seconde, in een moordend tempo de cane nog vijfentwintig keer neerkomen. Tessa schreeuwt en jammert, ze probeert zich los te worstelen, zonder succes. Dan is het klaar en wrijft George even over haar billen om het ergste gevoel weg te krijgen. Wanneer ze overeind komt besluit zij haar broek maar uit te laten.

Dat betekent dat jij nu aan de beurt bent. Terwijl Naomi gaat zitten, maak je aarzelend de knoop van je broek los en trek je deze, met je ondergoed, naar beneden. Je zorgt dat je goed ligt en sluit heel even je ogen als je het koude leer op je nog licht warme billen voelt. Dan echoot de eerste klap door de kamer, maar het voelt minder pijnlijk dan je verwacht had. Snel erna volgt er nog een, maar ook die doen niet zo’n zeer. Naomi krijgt het in de gaten en wordt een beetje onzeker. “Volgens mij doe ik het niet helemaal goed?” George loopt naar haar toe en neemt de paddle over. “Je moet hem wat laten zwiepen, kijkt zo.” Hij haalt hard uit en je piept, van schrik en pijn. “Hey, da’s niet eerlijk!” zeg je verontwaardigd. “Je hebt gelijk, die telt niet,” zegt George gemeen. Hij geeft de paddle terug aan Naomi en ze probeert het opnieuw, onder zijn aanmoediging. Nu voel je de klappen een stuk beter. Het lukt niet zo goed om stil te blijven liggen of om stil te blijven. “Au, alsjeblieft Naomi, niet zo hard!” probeer je na een gemeen harde klap. “Natuurlijk wel, nu gaat het net zo goed!” zegt ze lachend. “Kijk, ik ben er al veel beter in!” Die laatste woorden worden onderstreept door twee klappen die je doen gillen. Gelukkig is dit gedeelte daarmee klaar. Helaas komt nu nog de haarborstel. Naomi tikt eerst een paar keer zachtjes op je billen en laat de borstel dan hard landen. Oef, wat doet dat zeer! Je hand vliegt naar achteren, maar Naomi wil daar niets van weten en algauw lig je, net als Tessa daarnet, vastgepind over de knie. Je worstelt nog wel, maar het heeft geen zin. Je arme billen zijn een doelwit voor de borstel, niets meer. Je jammert, je smeekt, je roept zelfs sorry, al weet je niet goed waarvoor, maar ja, het kan maar helpen, tot het eindelijk klaar is. Je billen staan in lichterlaaie. “Goed gedaan, Irene,” zegt Naomi met zachte stem. Dat voelt toch wel goed. “Zo, ik wist niet dat je zo gemeen was!” “Tsja,” antwoordt Naomi, “dit is soms ook wel eens leuk!” Je komt overeind en besluit het voorbeeld van Tessa te volgen; die broek heb je nu even niet nodig.

“Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Je kijkt haar woedend aan en je ziet in je ooghoek dat Tessa net zo kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan. Gezeten op een zacht kussentje laat je je billen nog even afkoelen.

Naomi kan inderdaad goed door, maar helaas kun je na de paar schoppenkaarten die je kunt leggen niet meer verder en moet je ook de klaveren spelen waarmee George weer verder kan. Die maakt daar dankbaar gebruik van en met een enorme inhaalslag weet hij ervoor te zorgen dat hij als eerste uit is. Tessa en Naomi kijken beteuterd. Weer hebben ze geen ronde vrij en geen kans om eens iemand over de knie te nemen. “Eens even kijken. Naomi krijgt twaalf met de hand en en tien met de haarborstel, Tessa krijgt dertien met de hand en vijfentwintig met de loopy cane en Irene krijgt veertien met de leren paddle en veertien met de haarborstel. En dat dan nog keer drie!” Jullie kreunen gelijktijdig. Dat wordt echt een pijnlijke aangelegenheid.

George zet zijn stoel weer klaar en nodigt eerst Naomi uit over de knie. Je kunt goed de donkere, gezwollen plekken zien van de eerdere klappen die ze heeft gehad. Hij begint met de hand en dat gaat in een hoog tempo. Naomi kan niet stil blijven liggen, noch stil blijven. Dan is de haarborstel aan de beurt. Het geluid van de klappen knalt door de kamer en je moet denken aan je arme billen, want je weet dat jij er nog meer gaat krijgen dan Naomi, die inmiddels klinkt alsof ze het spelletje niet meer zo leuk vindt. Ze beweegt wild met haar heupen, maar inmiddels zijn haar benen vastgepind door George en kan ze geen kant op. Na de laatste klap, die haar billen doet trillen, mag ze eindelijk overeind komen. Ze doet een klein dansje en besluit haar broek maar gewoon helemaal uit te laten deze keer.

Dan is Tessa aan de beurt. Ze kijkt een beetje bevreesd, maar George wrijft haar even over haar rug en zegt dat hij niet zo gemeen zal zijn als met Naomi. Toch, wanneer George begint met slaan, is het direct duidelijk dat het geen aaitjes zijn. Algauw zijn Tessa’s billen flink rood, met nog streepjes van de cane eerder aan de zijkant. “Ziezo, weer opgewarmd,” zegt George tevreden. “Tijd voor de cane.” Tessa zuigt de adem naar binnen bij elke klap en haar bovenlichaam komt steeds een stukje overeind bij elke tik. Toch doet George het langzaam, zodat ze tijd heeft om de klappen te verwerken. Inmiddels staan er een hoop indrukwekkende, donkerrode cirkels op haar billen en bovenbenen. Bij de vijftigste klap kondigt George aan dat het tijd is voor de finale. Terwijl Tessa protesteert, pint hij ook haar benen vast en legt haar pols op haar onderrug, zodat ze zich niet kan bewegen. Dan laat hij, met twee, drie klappen per seconde, in een moordend tempo de cane nog vijfentwintig keer neerkomen. Tessa schreeuwt en jammert, ze probeert zich los te worstelen, zonder succes. Dan is het klaar en wrijft George even over haar billen om het ergste gevoel weg te krijgen. Wanneer ze overeind komt, besluit zij ook haar broek maar uit te laten.

Dat betekent dat jij nu aan de beurt bent. Aarzelend maak je de knoop van je broek los en trek je deze, met je ondergoed, naar beneden. Je zorgt dat je goed ligt en sluit heel even je ogen als je het koude leer op je nog licht warme billen voelt. Dan echoot de eerste klap door de kamer en voel je de brandende afdruk. Snel erna volgt er nog een en algauw is je hele zitvlak bedekt met afdrukken. Het lukt niet zo goed om stil te blijven liggen of om stil te blijven. “Au, alsjeblieft George, niet zo hard!” probeer je na een gemeen harde klap. “Natuurlijk wel, als ik me zou inhouden, zou dat ook niet eerlijk zijn naar Tessa en Naomi toe. Nee, ik moet goed hard blijven slaan.” Die laatste woorden worden onderstreept door twee klappen die je doen gillen. Gelukkig is dit gedeelte daarmee klaar. Helaas komt nu nog de haarborstel. George tikt eerst een paar keer zachtjes op je billen en laat de borstel dan hard landen. Oef, wat doet dat zeer! Je hand vliegt naar achteren, maar George wil daar niets van weten en algauw lig je, net als Tessa daarnet, vastgepind over de knie. Je worstelt nog wel, maar het heeft geen zin. Je arme billen zijn een doelwit voor de borstel, niets meer. Je jammert, je smeekt, je roept zelfs sorry, al weet je niet goed waarvoor, maar ja, het kan maar helpen, tot het eindelijk klaar is. Je billen staan in lichterlaaie. “Goed gedaan, Irene,” zegt George met zachte stem. Dat voelt toch wel goed. Je komt overeind en besluit het voorbeeld van Tessa en Naomi te volgen; die broek heb je nu even niet nodig.

“Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Je kijkt haar woedend aan en je ziet in je ooghoek dat Tessa net zo kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan. Gezeten op een zacht kussentje laat je je billen nog even afkoelen.

“Ik kies weer Naomi, dan mag jij Tessa over de knie nemen!” antwoord je. “Wat? Hoezo kies je mij wéér” zegt Naomi boos. “Nou, mooie billen denk ik, ik vond het wel leuk! En trouwens, denk je dat George zachter slaat?” Hij trekt zijn wenkbrauw omhoog. “Nou, nee, dat zal wel niet…” geeft Naomi toe. George zet zijn stoel weer klaar en nodigt Tessa uit over de knie. Ze kijkt een beetje bevreesd, maar George wrijft haar even over haar rug en zegt dat hij niet zo gemeen zal zijn als meestal is met Naomi. Toch, wanneer George begint met slaan, is het direct duidelijk dat het geen aaitjes zijn. Al gauw zijn Tessa’s billen flink rood, met nog streepjes van de cane eerder aan de zijkant. “Ziezo, weer opgewarmd,” zegt George tevreden. “Tijd voor de cane.” Tessa zuigt de adem naar binnen bij elke klap, en haar bovenlichaam komt steeds een stukje overeind bij elke tik. Toch doet George het langzaam, zodat ze tijd heeft om de klappen te verwerken. Inmiddels staan er een hoop indrukwekkende donkerrode cirkels op haar billen en bovenbenen. Bij de vijftigste klap kondigt George aan dat het tijd is voor de finale. Terwijl Tessa protesteert, pint hij ook haar benen vast en legt haar pols op haar onderrug, zodat ze zich niet kan bewegen. Dan laat hij, met twee, drie klappen per seconde, in een moordend tempo de cane nog vijfentwintig keer neerkomen. Tessa schreeuwt en jammert, ze probeert zich los te worstelen, zonder succes. Dan is het klaar en wrijft George even over haar billen om het ergste gevoel weg te krijgen. Wanneer ze overeind komt, besluit zij haar broek maar uit te laten.

Dan is het jouw beurt, en die van Naomi. Je gaat zitten en je wrijft in je handen. “Zo, tijd voor ronde twee!” Naomi ontbloot haar billen weer en vlijt zicht weer over je schoot. “Ben je er weer klaar voor?” vraag je. Naomi tilt haar billen een stukje op. “Altijd!” Je begint te slaan, om beurten links en rechts. Nu is het makkelijker geworden om goed te slaan en tot je genoegen zie je dat je veel meer reactie krijgt dan bij de vorige spanking met de hand. Misschien komt dat ook omdat haar billen nu al een stuk gevoeliger zijn. “Zo, voel je het weer?” vraag je na de laatste klap. “Mwa, een beetje,” antwoordt Naomi uitdagend. Hmm, tijd om een grotere indruk te maken met de haarborstel. Je tikt Naomi eerst een paar keer zachtjes op je billen en laat de borstel dan hard landen. Naomi zucht en je ziet een grote witte afdruk ontstaan. Dat wordt morgen een blauwe plek. Je slaat nog een keer. Naomi zucht opnieuw en beweegt haar heupen heen en weer om de pijn uit te bannen. Nu raak je in een ritme en je kijkt naar de billen die dansen op je schoot. Ze begint te jammeren en doet bijna haar handen naar achter, maar je spreekt haar streng toe en zegt dat dat niet mag. Na de laatste klap slaakt Naomi een lange kreet. Daarna wrijft ze over haar pijnlijke, gezwollen billen. “Au, dat deed zeer hoor!” Je kriebelt even over haar rug. “Dat weet ik, maar je deed het super goed.” Naomi komt overeind en lacht naar je. Ook zij besluit haar broek maar uit te laten.

“Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Zelf wil je nog wel, maar je ziet in je ooghoek dat Tessa woedend kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan.