4) Nieuwe regels voor Edward

In de zes maanden dat Edward en ik nu samenwoonde raakte we steeds meer gewend aan elkaar en leerde ook elkaars gewoontes en eigenaardigheden kennen. Heel voorzichtig was ik in de afgelopen paar maanden, nadat Edward zijn eerste pak slaag had gehad, steeds wat dominanter geworden richting Edward. Dat uitte zich vooral in mijn instructies over de huishoudelijke taken en de dingen die Edward nog moest leren. Maar Edward luisterde goed en deed wat ik hem zei. Ik had het gevoel dat hij al geaccepteerd had dat ik de leiding had in onze relatie. Het leek mij na zes maanden dan ook een mooi moment om eens de balans op te maken en de touwtjes wat strakker aan te trekken. Tijdens het zondagochtend ontbijt vroeg ik Edward hoe hij de afgelopen zes maanden van samenwonen ervaren had en of hij tevreden was met de manier zoals het nu ging. Edward reageerde heel enthousiast en zei dat hij allereerst superblij was met mij en ook met onze relatie en onze manier van samenleven en dat hij nooit meer anders zou willen. Ik was blij met die reactie van Edward maar ik kon het niet laten om te vragen \”Ondanks dat ik je een paar keer straf heb moeten geven en dat ik dat misschien nog wel vaker moet doen?\”. \”Tja, dat ik straf kreeg vond ik niet fijn al had ik het beide keren wel verdient. En als ik eerlijk ben heb ik af en toe ik wel een beetje sturing van jou nodig en kennelijk hoort straf ook bij jou manier van sturen. Dus moet ik me daar maar bij neerleggen. Want voor de rest ben ik echt superblij zoals ik al zei.\” Ik had geen beter antwoord van Edward kunnen wensen. Hij had zo te horen volledig geaccepteerd dat ik hem strafte en was ondanks dat toch nog \’superblij\’.
\”En jij Johanna, hoe heb jij het de afgelopen zes maanden ervaren?\” vroeg Edward aan mij en ik zag dat hij het spannend vond wat ik zou gaan antwoorden. Ik zei \”Ik heb het de afgelopen maanden best wel fijn gehad samen met jou. Voor mij was het wel even wennen om iemand permanent in mijn huis te hebben. Maar ik heb er zeker een goed gevoel bij en ben ook blij met jou als persoon.\” Ik zag dat Edward positief verrast was met mijn reactie en hij ontspande zichtbaar. Ik wilde echter nog wel wat duidelijker zijn over het vervolg dus ging ik verder met \”Als het aan mij ligt gaan we op deze manier verder onze gezamenlijke toekomst tegemoet. Dat houdt dus ook wel in dat ik, ook in onze verdere toekomst, binnen onze relatie de touwtjes in handen wil houden maar ik neem aan dat je dat al wel begrepen had.\” Edward reageerde op mijn opmerking over onze gezamenlijke toekomst dat hij hoopte dat wij altijd bij elkaar zouden blijven en samen oud zouden worden. \”En, Ja Mevrouw, dat jij de touwtjes in handen wilt houden had ik al begrepen en ook niet anders verwacht.\” zei hij met een grote glimlach. \”Nou daar ben ik blij om. Misschien dat ik je dan nog ooit \’mijn man\’ mag noemen\” en met die uitspraak wist ik dat ik Edward een groot plezier deed en hem extra vertrouwen gaf dat ik met hem verder wilde. \”Zou zomaar kunnen!\” zei hij met een grote grijns op zijn gezicht.
\”Zullen we dan vanavond gezellig samen uit gaan eten om onze toekomst te vieren?\” stelde ik voor en Edward sloot zich daarbij aan.
\”We moeten wel nog wat betere financiële afspraken met elkaar en er zijn zeker nog wel een aantal zaken zijn die ik beslist anders zou willen zien en waar ik het met jou nog absoluut over moet hebben maar ik stel voor dat we dat uitstellen tot morgen en vandaag gewoon genieten.\” Edward reageerde met \”Morgen praten en vandaag genieten lijkt me prima.\”
Het was een heerlijk en romantisch etentje geworden wat we daarna samen thuis hadden voortgezet met alles wat daarbij hoorde.

Die dag erna waren wij allebei vrij en besteedde we allebei tijd aan onze huishoudelijke taken. Na de lunch zouden we met elkaar gaan praten zoals we dat de dag ervoor hadden besproken.
Qua financiën waren we er snel uit. We zouden allebei iedere maand een gelijk bedrag storten op een gezamenlijke rekening en daarvan werden alle kosten betaald. Edward stelde voor dat ik onze administratie zou doen omdat hij daar niet zo goed in was en ook wat slordiger. Ik was het daar wel mee eens. Daarna zei Edward tegen mij \”Jij had nog een aantal andere zaken die je graag anders zou willen zien en met mij wilde bespreken, ik zou zeggen; brand los!.\”
\”Dat klopt, er zijn een aantal zaken waar ik me de afgelopen maanden aan gestoord heb maar er niets over heb gezegd omdat we pas net samenwoonde. En nu wil ik wel dat deze zaken veranderen. Daarnaast heb ik dingen die we al hadden afgesproken en door jou niet werden nagekomen door de vingers gezien maar dat zal ik nu niet meer doen.\” ik pauzeerde even om Edward de kans te geven om te reageren maar hij wachtte rustig af, dus ging ik verder
\”Ik zal de zaken die ik bedoel een voor een opnoemen en ik zou het fijn vinden als je eerst gewoon luistert tot ik klaar ben met een punt voordat je reageert.
Ten eerste: we hebben in de verdeling van taken afgesproken dat ik o.a. zou wassen en voor de vouwwas zou zorgen en jij voor de strijkwas. Dat heb ik je de afgelopen maanden geleerd en dat kun je inmiddels uitstekend. We hadden ook de afspraak dat die strijkwas uiterlijk maandagavond, voordat onze werkweek weer begint, klaar zou zijn. Maar zeker vijf keer in de voorbije maanden heb ik zelf de strijkwas moeten doen op dinsdag omdat jij dat niet had gedaan. En ik zal heel duidelijk zijn; als in het vervolg de strijkwas niet klaar is op maandagavond krijg je straf. Is dat duidelijk?.\”
Edward reageerde schuldbewust \”Ja, heel duidelijk en nog sorry daarvoor. Ik zal zorgen dat het voortaan op tijd gebeurt.\”
\”Fijn, goed om te horen.\”
\”Ten tweede: sinds een maand of vier komt jou post ook aan op dit adres en in die tijd heb jij al drie keer post gehad van het centraal justitieel incasso bureau en een bekeuring moeten betalen voor te hard rijden. Je vertelde me iedere keer heel nonchalant en een beetje lacherig hoeveel je moest betalen. Hieraan heb ik me echt gestoord. In totaal was dat ongeveer 300 euro en dat is gewoon weggegooid geld wat je veel beter had kunnen besteden. Daarnaast is het ook veiliger, vooral voor andere weggebruikers, dat je je aan de toegestane snelheid houdt. Dus als je in het vervolg nog een bekeuring krijgt voor te hard rijden of iets dergelijk dan mag je voor straf, naast het bedrag wat je moet betalen aan het CJIB, ook nog een keer hetzelfde bedrag overmaken op onze gezamenlijke rekening. En dat geld zal ik dan doneren aan een goed doel. En om ervoor te zorgen dat dit ook als straf voelt mag je daarna naar boven en ga je over de knie. Voor iedere euro één klap met de houten borstel. Zou dat helpen denk je om bekeuringen te voorkomen?\”
\”Dat is wel een heftige straf vind ik. Het is maar een bekeuring hoor en zo erg is dat toch ook weer niet.\” was Edwards reactie. 
\”Dit is nu precies wat ik bedoel…\”reageerde ik fel \”weer die nonchalance over je geld wat je in het putje gooit. Ik wordt er nu alweer pissig om. Maar dit bevestigd wel dat, behalve het geld wat gedoneerd wordt aan een goed doel, een afspraak met de houten borstel over mijn knie echt wel nodig is om het je af te leren. Dus zo gaan we dat doen, discussie gesloten!\” en met een boze blik keek ik naar Edward die helemaal overdonderd was en met een beteuterd gezicht zei \”Oké.\” 
Mooi, dacht ik bij mezelf, hoe strenger ik hem toespreek des te meegaander reageert hij. Maar toch wilde ik van hem horen of hij dit niet allemaal te heftig vond.
\”Dit waren de eerste twee zaken die ik met je wilde bespreken en ik heb er nog drie op mijn lijstje staan. Wil je nog steeds met me samenwonen onder mijn voorwaarden?\” Hij reageerde echter meteen heel vastberaden met \”Ja natuurlijk wil ik nog met je samenwonen. Ik laat me door een paar van die regeltjes niet afschrikken hoor. Daarvoor ben ik veel te blij met onze relatie. En ik vind deze punten zoals jij ze uitlegt gewoon terecht en kan ik daar makkelijk aan voldoen.\” en naar mijn mening vol zelfoverschatting zei hij gekscherend \”laat de volgende drie ook maar horen …. \’Mevrouw\’.\”
\”Ik vind het fijn dat je er zo op reageert. Dat sterkt mijn vertrouwen in onze toekomst nog meer. Laten dan maar verder gaan.\”
\”Ten derde: en dit vind ik misschien wel het punt wat het zwaarste weegt voor mij maar waar jij je vermoedelijk helemaal niet van bewust bent geweest. Dat is namelijk in de situatie wanneer we bij jouw of mijn vrienden of familie zijn of überhaupt in welk gezelschap dan ook en we zijn in een gesprek gewikkeld. Al een paar keer is het voorgekomen dat wanneer ik dan iets zei, jij dan hierop reageerde met \’nee hoor dat is niet zo\’ of iets dergelijks en daarna ten overstaan van iedereen met mij een discussie begon over datgene wat ik gezegd had. Dat voelt echt heel vernederend en dat wil ik niet meer voelen, nooit meer!\” en terwijl ik dat zei merkte ik dat ik mijn tranen moest bedwingen omdat ik een dejavue kreeg van mijn eerste huwelijk. Edward zag dat ook en legde zijn hand op mijn arm en zei \”Het spijt me heel erg dat ik dat heb gedaan maar ik was me er inderdaad niet van bewust. Maar ik snap nu ook dat dat heel vernederend voelt. Ik zal mijn uiterste best doen om je nooit meer zo te laten voelen.\” Ik zag dat Edward dit oprecht erg voor me vond en ik zei \”Mocht je, nu je dit weet, me toch dit vernederende gevoel nog ooit weer geven dan verzeker ik je dat ik ervoor zorg dat je een week niet lekker kunt zitten.\” heel begrijpend zei Edward \”Dat snap ik; en terecht vind ik!\”
Weer een beetje rustiger geworden keek ik naar Edward en zei
\”Laten we maar naar punt vier gaan dus; Ten vierde: we zijn meestal wel een paar keer per week intiem met elkaar en dat voelt fijn. Ik geniet van alle plekjes van je lekkere lichaam alleen vind ik het jammer dat sommige plekjes behaard zijn. Jij vertelde mij dat je het heel fijn vond dat ik overal glad geschoren was en dat je dat opwind. Nou dat is voor mij hetzelfde dus zou ik graag willen dat jij er ook voor zorgt dat je lekker glad bent. Dus dat je ook geschoren bent rondom je piemel, tussen je billen en onder je oksels. Dat moet je natuurlijk wel goed bijhouden dus stel ik voor dat je dat iedere week op vrijdag doet dan ben je lekker glad voor het weekend. En denk eraan; mocht je het vergeten dan zal ik het moeten doen voor je.\” Dat laatste zei ik met een grote grijns op mijn gezicht. Edward zei dat hij niet wist dat ik dat ook fijn vond en dat hij zich op die plekjes nog nooit geschoren had maar als ik dat wilde zou hij dat zeker doen. Hij zou er vrijdag mee beginnen.
\”Nou dan ten vijfde en laatste wil ik het hebben over je ondergoed. Als ondergoed draag jij nog altijd de onderbroeken en hemden die je moeder altijd voor je heeft gekocht. Je witte onderbroeken vind ik op zich wel schattig en hygiënisch alleen je hemden vind ik wat ouderwets en daarom wil ik graag dat je in plaats van die hemden T-shirts gaat dragen. Dat past ook beter onder een trui of poloshirt. Natuurlijk wil ik je niet dat je hiervoor extra kosten maakt en omdat ik dat graag wil stel ik voor dat ik in de toekomst je ondergoed koop en dus ook nieuwe T-shirts i.p.v. hemden.\” Ik wachtte zodat Edward kon reageren. \”Oké, die hemden zijn inderdaad wel ouderwets dus wil ik graag in plaats daarvan T-shirts dragen. Maar ik kan die zelf ook wel kopen hoor.\” 
\”Nee hoor, ik vind het wel leuk dat ik deze taak van je moeder over kan nemen; ik wil dat graag doen.\” zei ik hem lief aankijkend.
\”Als jij dat persé wil vind ik het goed hoor. Dan zijn we nu klaar want dit was het laatste punt toch?\” vroeg Edward met een blij gezicht.
\”Nou nee, ik heb nog een punt over je ondergoed en dat vind ik wel een beetje lastig maar ik wil het toch zeggen want ik wil wel dat het veranderd.\” Edward keek me nu vragend aan dus ging verder met \”het is namelijk zo, dat ik iedere week als ik de witte en bonte was sorteer om in de wasmachine te doen, in bijna al jouw onderbroeken grote plasvlekken en poepstrepen zie zitten. Allereerst vind ik het niet fris dat je overdag zo\’n vieze broek aan hebt en daarbij hoort het niet bij de onderbroeken van een volwassen man. Ik zou graag willen dat je dat veranderd. Dus na het plassen zorgen dat je niet meer nadruppelt en afvegen met wc-papier en na het poepen beter je bips poetsen. Denk je dat je dat kunt?\” Edward reageerde heel verontwaardigd en misschien wel een beetje boos \”Om te beginnen vind ik het vervelend dat je dit onderwerp aanhaalt en daarnaast ga ik iedere avond na het eten douchen en ben ik daarna weer helemaal gewassen en schoon. Dus ik zie het probleem niet zo.\” Deze reactie van hem irriteerde mij. Wederom de nonchalance die hij vaker liet zien; hij zag het probleem niet zo? Dan moest ik \’het probleem\’ nog maar wat beter gaan benoemen, iets wat ik hem had willen besparen. Dus zei ik \”Oh, jij ziet het probleem niet, nou ik zie het probleem elke week en meestal wel zeven keer als ik de was doe. En het resultaat daarvan ruik ik regelmatig als ik overdag dicht bij je ben. Of dacht jij soms dat die druppels en dus ook de urine geur niet verder komt dan je onderbroek? Nou, dat is dus het probleem!!\” ik keek hem aan en zag dat hij zich heel ongemakkelijk voelde nu ik dat zo had gezegd en het leek erop dat hij zich behoorlijk schaamde. En ik snapte dat wel als zoiets tegen je gezegd wordt maar ja \’hij zag het probleem niet\’ maar nu hoogstwaarschijnlijk wel. Ik besloot verder te gaan want Edward bleef stil. \”Snap je nu het probleem wel Edward?\” hij zei \”Ja, ik snap het en ik vind het heel erg vervelend.\” \”Dus nu je het probleem wel snapt vraag ik je nog een keer; denk je dat voortaan beter je billen kunt poetsen en je plasvlekken kunt voorkomen?\” hij antwoorde met een timide stemmetje \”Ja, dat denk ik wel. Dat moet me wel lukken.\” ik zei \”Dus geen vieze onderbroeken meer in de was! Mocht ik er toch nog tegenkomen dan krijg je onderbroek training van mij zoals dat ook bij kleine kinderen gebeurt.\” het leek me verstandig om ons gesprek nu te stoppen. Eigenlijk wist ik al dat voor alle vijf de punten die we hadden besproken regelmatig straf uitgedeeld zou moeten worden. Het ontbrak Edward namelijk nog aan genoeg zelfdiscipline. Welke straffen dat zouden zijn en op wat voor manier ik die zou uitvoeren daar kon ik nog over nadenken en dat deed ik met veel plezier en heel vaak. Ik zei tegen Edward \”Volgens mij hebben we alles besproken wat ik wilde. Heb je nog vragen ergens over of is alles duidelijk?\” Ik merkte dat Edward na dat laatste punt wat stiller was geworden en hij zei \”Voor mij is alles duidelijk.\” Ik stond op en liep naar hem toe en gaf hem een kus. \”Dank je wel dat je naar me wilde luisteren. Ik moest die punten namelijk wel met je bespreken want die stoorde mijn gevoel naar jou toe en dat wil ik absoluut niet. Laten we samen er iets moois van maken.\” Edward ontspande kuste me terug en zei \”Dat gaan we zeker doen.\”

3) Edwards eerste keer over de knie

Edwards hobby is voetballen. Iedere week, op woensdagavond, gaat hij naar de training en daarna is het in de kantine nog even gezellig samen zijn met zijn voetbalvrienden uit zijn team. Natuurlijk worden daar ook de nodige biertjes bij gedronken maar Edward kent zijn grenzen en drinkt er niet gauw teveel. Op zondag spelen ze in het voetbalseizoen competitie voetbal. Die wedstrijden beginnen dan meestal rond 13:00 uur en eindigen rond 15:00 uur. En ook dan weer spelen ze de bekende derde helft weer in de thuis- of uit kantine.
Die betreffende zondag had Edward ook weer een competitie duel en ze speelde een thuiswedstrijd. We hadden afgesproken om die zondagavond bij Edwards moeder Irene te eten. Ik was alvast rond 15:00 uur naar zijn moeder gegaan en Edward zou na de bekende derde helft zeker rond 17:00 uur bij zijn moeder zijn zodat we op tijd aan tafel konden gaan.
Met Edwards moeder kan ik het uitstekend vinden. We hebben het samen heel gezellig en kunnen over van alles praten. Natuurlijk gaat het vaak over Edward en zijn moeder wil ook graag van mij horen hoe het gaat met het samenwonen. Edwards moeder had zich wel een beetje zorgen gemaakt toen Edward bij mij kwam wonen vertelde ze mij. Ze was bang dat het mij erg zou tegenvallen omdat Edward thuis nooit iets had hoeven doen in huis en dat hij zich bij mij ook zo zou gedragen. Ik vertelde haar dat ik van te voren met Edward hierover had gesproken en hem had duidelijk gemaakt wat ik van hem verwachte en wat mijn voorwaarden waren om samen te wonen. Ook vertelde ik zijn moeder over mijn nare ervaringen uit mijn eerste huwelijk en dat ik dit in de toekomst niet meer zou laten gebeuren. Edwards moeder lachte en zei dat Edward haar had verteld, tijdens zijn wekelijkse vrijdagavondeten bij zijn moeder, over het feit dat hij zittend moet plassen. \”En ik ben het helemaal met je eens Johanna\” zei ze redelijk fel. \”Zelf heb ik mijn hele leven dagelijks de druppels en spetters van Edward en van zijn vader moeten opdoen. Het is goed dat je dit niet laat gebeuren.\” Ik dacht er even over na en vroeg toen aan haar of Edward ook verteld had dat hij straf had gekregen omdat hij zich regelmatig niet aan de \’zittend plassen\’ afspraak had gehouden. Verwonderd keek ze mij aan en zei \”Nee, dat heeft hij er niet bij verteld maar terecht dat je hem dan straft.\” en met een nieuwsgierige klank in haar stem en een glimlach op haar gezicht zei ze \”Vertel eens, wat voor straf heeft hij gekregen?\”. Ik vertelde haar in geuren en kleuren over Edwins strafregels inclusief alle details. Haar reactie was \”Goed gedaan Johanna en blijf het op jou manier doen. Edward is een hele lieve jongen maar hij heeft wel sturing nodig en soms kennelijk wat meer. Dat heb ik zelf te weinig gedaan maar ik ben blij dat jij dat beter doet en weet dat je mijn zegen hebt.\” Ik was blij met die steun en met mijn toekomstige schoonmoeder en vertelde haar dat ik de komende maanden langzaam maar zeker Edward de kneepjes van het huishouden en het koken zou bijbrengen zodat hij zijn taken ook echt kon uitvoeren.
Inmiddels was het half zes geworden en uiteindelijk kwam Edward via de achterdeur naar binnen. Het was mij meteen duidelijk dat hij deze keer toch wat teveel biertjes had gedronken. Zijn moeder Irene zag het ook en zei \”Het was zeker heel gezellig want ik zie dat je er genoeg gehad hebt?\” Edward lachte een beetje en bevestigde dat het erg gezellig was maar dat hij niet teveel gedronken had. Irene keek mij aan en ik haalde met een \’wij weten wel beter\’ blik mijn schouders op. We konden meteen aan tafel want het eten was klaar. Irene schonk voor ieder een glas water in voor tijdens het eten maar Edward zei \”Ik wil liever een biertje.\” \”Dat lijkt me niet verstandig\” reageerde Irene \”Dat ben ik helemaal met je moeder eens\” was mijn reactie. \”Volgens mij heb je al bier genoeg gehad Edward.\” vervolgde zijn moeder en ging zitten om het eten verder op te scheppen. Edward keek zijn moeder aan en zei \”Nou als jij het niet voor me pakt dan doe ik dat zelf wel. Ik ben oud genoeg om zelf te beslissen om nog een biertje te drinken.\” en vervolgens stond hij op en pakte een biertje uit de koelkast en maakte het flesje open. Met een zelfvoldane grijns ging hij weer zitten, hij nam een flinke slok uit het flesje bier en zei \”kijk zo doen we dat dames!\” en begon met zijn eten. Die opmerking vond ik naar zowel zijn moeder als naar mij behoorlijk respectloos. Ik vond dan ook dat ik hier nog even op moest reageren. Dus ik zei \”Edward, we zijn hier bij je moeder uitgenodigd om te komen eten. Jij en ik zijn hier dus te gast en ik schaam me voor jou respectloze en machoachtige gedrag.\” terwijl ik dit zei had ik hem boos aangekeken en ik zag dat hij mijn reactie niet verwacht had. Hij wilde iets gaan zeggen maar ik zei \”Het is misschien maar beter dat je niets meer zegt en je uitleg bewaart voor morgen wanneer ik je hierover nog even wil spreken als je niet gedronken hebt.\” en daarna keek ik naar zijn moeder \”Bij deze Irene mijn excuses voor het gedrag van Edward en laten we nu maar genieten van het lekkere eten.\” \”Dank je Johanna, en bij deze mijn excuses naar jou voor het gedrag van mijn zoon. Ook ik schaam me daarvoor.\”
Edward zat een beetje beteuterd te kijken en reageerde toch met \”Sorry, het was niet zo bedoeld.\”
\”Nou, eet smakelijk dan maar\” zei ik met een luchtige toon en ook Irene klonk weer gezellig als voorheen. Alleen Edward was wat stiller en had kennelijk ook geen zin meer in zijn biertje. Gaandeweg het etentje werd de sfeer weer minder gespannen en genoten we van het heerlijke eten. Na afloop van het eten, het was inmiddels half negen, bood ik Irene aan om nog even mee op te ruimen en af te wassen. Ik zei tegen Edward dat hij alvast naar huis kon gaan want hij was met de fiets en ik met de auto. Edward nam afscheid van zijn moeder en bedankte haar voor het eten. Mij gaf hij een kus op mijn wang en zei \”tot zo schat\”. Tijdens het opruimen en de afwas, Irene had geen vaatwasser, kwam Irene nog even terug op het voorval met het biertje. \”Nog even over dat biertje van Edward, ik vind het heel goed van je dat je hem niet zomaar met die actie liet wegkomen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf te vaak mijn mond heb gehouden bij dit soort situaties maar gelukkig zie ik nu dat jij dat zeker niet doet. Ik voelde me door jou erg gesteund zojuist. Dank je nog daarvoor.\” en Irene legde even haar hand op mijn arm. \”Nou Irene, ga er maar vanuit dat ik daar morgen met Edward, als hij weer helemaal drankvrij is, nog een hartig woordje over zal spreken. Dit soort gedrag tolereer ik niet en dat zal hij weten ook.\” Irene keek mij met een lichte grijns aan en vroeg \”krijgt hij ook straf?\” waarbij ze dacht aan de strafregels die ik hem eerder had laten schrijven. \”Tuurlijk\”. zei ik lachend, \”maar deze keer geen strafregels\” dacht ik er zelf bij.
Toen ik later rond tien uur thuis kwam zat Edward op de bank en was hij tijdens het tv-kijken in slaap gevallen. Ik pakte de afstandsbediening en zette de tv uit. Ik maakte Edward wakker en zei ik dat ik naar bed ging. Even later kwam Edward naar boven. Toen we allebei in bed lagen viel Edward weer binnen no-time in slaap. Zelf bleef ik nog even wakker en dacht eraan dat ik morgen voor de eerste keer Edward een flink pak voor zijn blote bips zou geven. Voor zowel Edward als mijzelf een vuurdoop. Ik vond het erg spannend maar verheugde me er zeker wel op!

De volgende ochtend, op onze vrije maandag, was Edward op tijd opgestaan. Hij had afgesproken met een vriend, die een garage bedrijf heeft, om zelf zijn auto te onderhouden daar waar nodig met de hulp van zijn vriend. Edward verwachte rond 13:00 uur weer thuis te zijn maar hij zou me appen als het later werd. Om 12:30 kreeg ik een sms\’je dat hij rond 14:30 thuis zou zijn.
Dat appje was voor mij een mooie aanleiding om hem te herinneren aan zijn gedrag van gisteren en ik sms\’te hem terug; \”Mooi, dan zie ik je rond 14:30 uur. Je kunt in de bijkeuken je vieze werkkleren uit doen en dan wil ik dat je naar boven komt in je ondergoed. Ik wacht op je in de logeerkamer. We hebben nog wat te bespreken over je gedrag tijdens het eten bij je moeder.\”
Het duurde een paar minuten voordat hij terug sms\’te \”Oké\”.
waarop ik reageerde met \”Je bedoelt zeker: Ja Mevrouw\”. Nu wist hij in ieder geval dat hij straf zou krijgen. Sneller dan ik had verwacht kwam zijn reactie \”Please, niet weer strafregels alsjeblieft. Ik zal me voortaan gedragen\”. Natuurlijk kreeg hij geen strafregels, zo gemakkelijk zou hij er deze keer niet vanaf komen maar daar zou hij gauw genoeg achter komen. Ik sms\’te terug \”Logeerkamer 14:30 uur, begrepen?\” hij begreep de boodschap \”Ja Mevrouw\”.
Even voor half drie hoorde ik Edward thuiskomen. Ik zat ik de fauteuil in de logeerkamer te wachten en had besloten om hem eerst flink de les te lezen terwijl hij voor me zou staan in zijn ondergoed. Op de zitting van de stoel met de rechte rugleuning had ik de saunaborstel neergelegd. De saunaborstel is precies hetzelfde als de zware houten badborstel alleen met een iets kortere steel. Een betere borstel dus voor over de knie. Ik was erg gespannen want het was voor mij de eerste keer dat ik iemand over de knie ging leggen en billenkoek zou geven. Ondanks dat het de eerste keer was dat ik dat ging doen was ik ervan overtuigd dat ik precies wist hoe zoiets perfect moest worden uitgevoerd. Jarenlang had ik op internet filmpjes gezien en verhalen gelezen. Zonder praktijk ervaring was ik toch een specialist op dit gebied en was zelfverzekerd. Edward ging een ontzettend pak slaag krijgen.
Een paar minuten nadat Edward thuis was gekomen hoorde ik hem de deur van de hal open doen en kwam hij de trap op naar boven. Schoorvoetend en een beetje schaapachtig kwam hij de logeerkamer binnen en keek hij mij aan. Ik stond op uit de fauteuil en ging op de houten stoel nadat ik de saunaborstel van de zitting had gepakt. De borstel legde ik in mijn schoot. Ik besloot meteen in mijn rol te gaan en zei \”Kom maar hier voor me staan, handen op je hoofd.\” Ik keek hem streng aan terwijl ik vroeg \”Zo Edward wil je misschien nog iets zeggen?.\” Edward keek naar me alsof hij zich heel schuldig voelde en zei \” Ja … ehh, het spijt me echt van gisteren … dus.\” Ik bleef hem streng aankijken en wachtte of hij nog meer ging zeggen maar dat bleek niet zo te zijn en pakte ik het woord weer. \”Ja Edward, je kunt er wel spijt van hebben maar dat maakt je gedrag wat je gisteren liet zien niet minder erg. Het was voor je moeder erg respectloos om zo provocerend tegen haar advies in te gaan om zelf bier te gaan pakken terwijl we bij haar te gast waren. En of dat al niet erg genoeg was ook nog zo\’n macho opmerking erachteraan tegen je moeder en mij \’zo doen we dat dames\’ hoe haal je het in vredesnaam in je hoofd om je zo te gedragen?\” Ik pauzeerde even en bleef hem nog steeds streng aankijken terwijl ik zag aan zijn houding en de blik in zijn ogen dat hij zich steeds kleiner voelde worden en dat zijn tranen niet meer ver weg waren. Hij begon op het kleine jongetje te lijken wat ik graag wilde zien in zo\’n situatie. \”Je begrijpt natuurlijk wel dat ik zo\’n gedrag niet tolereer en dat dit consequenties heeft Edward en dat je hier een fikse straf voor krijgt!! En om maar meteen duidelijk te zijn: dat worden geen strafregels maar over de knie voor een flink pak op je blote bips met deze borstel!\”. en terwijl ik dat zei pakte ik de houten borstel van mijn schoot en met mijn linkerhand en liet hem een paar keer demonstratief in mijn rechter hand vallen. Ik zag aan zijn gezicht dat hij dat niet verwacht had en dat hij ook niet wist wat dat in zou houden. Hij keek mij met grote ogen en hoog opgetrokken wenkbrauwen aan en zei \”hoezo een pak op mijn billen?\”.
\”Vind je dan dat je geen straf hebt verdient soms?\” vroeg ik hem meteen op een boze toon.
\”Jawel maar ik wil geen pak op mijn billen, ik ben geen kind meer.\”
\” Nee Edward dat klopt, je bent geen kind meer, maar je gedraagt je wel als een kind en dus krijg je ook straf als een kind. Daarbij hebben wij afgesproken dat ik volgens mij degene ben die jou straf bepaald en niet jij dus je hebt niets te willen. Tenzij jij je niet aan die afspraken wilt houden en weer liever thuis bij je moeder wilt gaan wonen?\” Ik zag dat Edward heel erg schrok van mijn laatste opmerking maar ik moest die maken om hem duidelijk te maken dat ik het meende en dat er geen ruimte was voor een discussie. Edward realiseerde zich heel snel wat hij op het spel zette met zijn discussie en zei \”Sorry Johanna, je hebt gelijk.\” \”Mooi, fijn dat we het daarover eens zijn. En ik en wil hierover in het vervolg dan ook geen enkele discussie nog ooit over voeren. Is dat duidelijk?\” kennelijk was ik duidelijk geweest want Edward reageerde met \”Ja Mevrouw.\” Edward stond nog steeds met zijn handen op zijn hoofd op een halve meter af stand van mij. \”Dan zullen eerst die broek maar eens omlaag doen\” en terwijl ik dat zei schoof ik zijn hemd wat omhoog haakte ik met twee vingers van mijn beide handen achter de elastieken band van zijn onderbroek en trok die langzaam omlaag totdat zijn billen bloot waren en zijn piemel in erg slappe toestand ook tevoorschijn kwam. Ik liet zijn onderbroek binnenstebuiten net boven zijn knieën hangen en ik zag een paar grote gele plasvlekken in de binnenkant van het kruis maar dat liet ik maar voor wat het was, voorlopig tenminste. Ik opende mijn benen en trok Edward iets naar voren zodat hij tussen mijn benen kwam staan. Ik had een donkerblauwe spijkerbroek aan en korte laarsjes met een hakje van zo\’n 5 cm en samen met mijn lengte van 1,79 meter maakte dit dat mijn benen hoog genoeg waren om er Edward goed overheen te laten liggen. Edward zelf was met 1,75 meter niet zo erg groot. \”Doe je handen maar naar beneden en kom maar over mijn rechter knie liggen.\” Ik ben namelijk linkshandig. Edward deed wat ik hem gezegd had en ging over mijn knie liggen. Toen hij er goed overheen lag plaatste ik mijn linkerbeen over zijn benen heen zodat ik hem goed op zijn plaats kon houden. Met mijn rechterhand pakte ik hem even vast in z\’n zij en trok ik hem even flink naar mij toe zodat hij stevig over mijn been lag. Ik tikte vervolgens op zijn linker schouder en zei \”Geef me je linkerhand op je rug.\” en ik pakte zijn hand in de mijne en drukte die stevig in het midden van zijn rug. In mijn andere hand hield ik de houten borstel vast en draaide hem met de vlakke kant naar beneden. Ik keek naar de stevige en iets te volle billen van Edward. Twee maagdelijk witte billen die, zoals ik het zag, in grote afwachting waren van de eerste kletsen van de borstel. Ik voelde dat mijn hartslag flink omhoog ging van de spanning want het was weliswaar voor Edward de eerste keer dat hij van mij een pak voor zijn billen zou krijgen maar het was ook voor mij de eerste keer dat ik überhaupt iemand over de knie had liggen en op zijn billen ging slaan. Vaak had ik hierover gefantaseerd en me allerlei voorstelling hierover gemaakt maar nu ging het echt gebeuren en ik voelde een ontzettende stoot adrenaline door mijn lijf gieren. Ik tikte zachtjes even met de borstel twee keer op Edwards beide billen en zei \”Zo Edward, nu zullen we die blote bips van jou eens even flink onderhanden nemen\” en terwijl ik dat zei bracht ik de borstel omhoog en en liet ik hem hard neerkomen midden op zijn linke bil. \”KLETS …..\” en voordat Edward kon reageren herhaalde ik dit met dezelfde kracht op de linke bil \”KLETS….\” en meteen weer naar de andere bil \”KLETS, KLETS …. KLETS, KLETS ….. KLETS, KLETS\” Edward wist niet wat hem overkwam en had zeker niet die helse pijn verwacht die hij nu voelde op zijn billen en hij begon eigenlijk al meteen na de eerste paar klappen te roepen \”AAAWWW, AAAWW, STOP, AAAWWW WWAWW, STOP AAAAAWWW AAWWAWW, NEE STOP ALSJEBLIEFFFF, AAAAAWWW AWAWAWWWAAWW. ..,\” Ik had me voorgenomen om hem meteen 25 klappen achter elkaar te geven en zijn billen overal goed te raken en dan even te stoppen om hem op adem te laten komen. Dus ging ik stevig door \”KLETS, KLETS, … KLETS, KLETS, … KLETS, KLETS, …KLETS, KLETS, …KLETS, KLETS, KLETS\” en de laatste zes liet ik neerkomen net onder zijn billen op zijn zitplekjes \”KLETS, KLETS, .. KLETS, KLETS, …. KLETS, KLETS.\” Terwijl ik was doorgegaan met het toedienen van alle 25 klappen was Edward alleen maar meer en harder gaan jammeren \”AAAWWWW, ALSJEBLIEF HOU OP, AAAWAWAAW, AAWWAAWWAAA\” en na ongeveer 15 klappen hoorde ik dat hij al in tranen was. Vooral bij die laatste 6 klappen onder zijn billen was het één lange kreet \”AWWAWAWAWAWAAAAAWWWWW…..\”. Toen ik stopte ging Edward nog even door met \”AAAW WAW WAW …… Aw.\” en hoorde ik hem snikken en zijn neus ophalen en voelde ik zijn lijf zachtjes schokken. \”Dit is nu precies wat je verdient als je je respectloos gedraagt. Maar Edward, je snapt toch zeker wel dat we nog niet klaar zijn. Deze eerste 25 klappen waren voor het gedrag naar je moeder. De volgende 25 zijn voor je gedrag naar mij. Zo doet deze dame dat Edward. Dus ben je er klaar voor?\” Edward schrok en reageerde huilend \”NEEEE ALSJEBLIEF, NIET NOG MEER KLAPPEN, DAT HOU IK NIET MEER VOL, ALSJEBLIEFFFFFFFF …\” ik trok hem weer even goed op mijn knie en drukte zijn hand weer stevig op zijn rug en zei \”Nou je wel moeten want ik hou het namelijk wel vol en ik heb de borstel in mijn hand dus zet je maar schrap!\” en nadat ik dat gezegd had liet ik de borstel weer hard en met het goede ritme neerkomen op Edwards billen voor de volgende 25 klappen. Edward smeekte, krijste en huilde alles bij elkaar gedurende alle 25 klappen die hij van me kreeg en het was maar goed dat ik zijn hand vast had op zijn rug en zijn benen geborgd zodat hij geen kant op kon en het wel moest ondergaan. Toen ik klaar was waren zijn bips en zijn zitplekjes heel donkerrood met een beetje blauw. Edward beef nog een liggen tijdje nasnikken over mijn been totdat ik hem hem zei dat hij op moest staan. \”Ga maar in de hoek staan bij de beer met je handen op je hoofd.\” zei ik hem en hij schuifelde naar de hoek met zijn onderbroek op zijn knieën. Terwijl hij daar stond kon ik zijn bips goed bekijken en was ik tevreden met het resultaat.
Voor mijzelf was dit een eerste ervaring geweest en had met volle overgave Edwards billen onderhanden genomen en ik had er ook echt van genoten. Vooral die steeds roder worden billen die naar donkerrood veranderden en daarna weer een beetje wit kleurde zorgde ervoor dat het kruis van mijn eigen onderbroekje en spijkerbroek voelbaar vochtig waren geworden. Na deze ervaring wist ik zeker dat deze rol en positie voor mij waren weggelegd.
Na een kwartier zei ik tegen Edward dat hij zijn handen mocht laten zakken en dat hij uit de hoek mocht komen. Heel voorzichtig gingen zijn handen naar zijn geteisterde billen en wreef hij er even lichtjes overheen. Ik zei tegen hem \”Je straf is voorbij. Kom maar even hier dan zal ik wat zalf op je bips smeren.\” hij kwam naar me toe lopen en ik gaf hem een dikke knuffel die hij kennelijk heel erg nodig had. De eerste paar dagen na zijn pak slaag was het voor Edward pijnlijk om te gaan zitten maar na een week waren alle sporen verdwenen. Edward vertelde me de dag erna dat hij zich nooit gerealiseerd dat een pak voor je billen zo ontzettend zeer kon doen. En hij zei ook dat hij zijn best zou doen om te voorkomen dat hij dit vaker kreeg. Ik glimlachte naar hem en zei \”Dat was nou precies de bedoeling van die straf. Alhoewel ik niet geloof dat je dat gaat lukken maar dat zullen we wel zien.\” en ik klopte hem een paar keer zachtjes tegen zijn broek. Ik wist wel beter!!!

2) Edwards eerste straf

Een van mijn huisregels vanaf het eerste moment was dat Edward zittend zou plassen. Mannen die staand plassen laten de nodige druppels en spetters achter op de vloer en wc pot, wat ik niet erg fris vind. Daarnaast wil ik voorkomen dat ik op een koude natte wc pot ga zitten als ik snel wil gaan plassen omdat dan de wc-bril omhoog staat. In de eerste weken hield Edward zich netjes aan de deze regel maar na een maand zag ik de eerste druppels alweer op de grond verschijnen en regelmatig stond de wc bril omhoog.
Nadat ik hem er op aangesproken had werd het weer even beter maar na twee maanden was het weer hetzelfde liedje. Ik besloot om, bij de eerstvolgende keer, Edward hiermee te confronteren en hem hiervoor zijn eerste straf te geven.

Het was maandag, Edwards vrije dag omdat hij op zaterdag moet werken. Zelf werk ik dan ook niet zodat we samen op zondag en maandag vrij zijn. Edward was na het ontbijt naar buiten gegaan om in de tuin te werken. Een uurtje later ging ik even naar de wc waar ik wederom werd geconfronteerd met een omhoog staande bril en een nat geplaste vloer en wc pot. Dat was de letterlijke druppel!
\”Edward, wil je even naar binnen komen alsjeblieft.\”
Edward keek naar me en zei \”Ik kom zo, even dit afmaken\”.
Nu moest ik voor het eerst echt mijn autoriteit laten gelden en dit aan Edward ook duidelijk maken.
\”Nee Edward, ik wil dat je NU meteen naar binnen komt.\” Verbaasd keek Edward me aan en zei \”Hoezo nu meteen\”.
\”Precies zoals ik het zeg Nu meteen, en verder geen discussie. Hup naar binnen en ik zou maar een beetje opschieten als ik jou was!\” Geschrokken van mijn felle reactie koos Edward eieren voor zijn geld en kwam met een vragend gezicht de bijkeuken binnen.
\”Schoenen uit en handen wassen. En doe die broek en trui ook maar uit want die zijn ook vies en die heb je vandaag toch niet meer nodig. Je sokken kun je aanhouden.\” Edward, overdonderd door mijn strenge toon en boze blik, deed wat hem gezegd werd en voor mij was dit precies wat ik wilde bereiken. Even later kwam Edward, in zijn witte onderbroek en hemd, een beetje onzeker de keuken binnen.
\”Zo, kom maar even met me mee\” ik ging hem voor richting de hal en trok de wc deur open. Ik wees hem op de druppels op de vloer en wc-pot en de omhoog staande wc-bril en zei terwijl ik hem recht en boos aankeek;
\”Wat hadden wij hierover ook alweer afgesproken Edward?\”. Toen Edward niet meteen reageerde en een beetje wegkeek zei ik
\”Nou, krijg ik nog een antwoord, of ben je soms tong verloren?\”
\”We …. we hadden afgesproken dat ik zou gaan zitten bij het plassen?\”
\”En waarom heb je dat dan niet gedaan?\” zei ik boos? \”Vond je het niet meer nodig om je aan de afspraken te houden of vind je het misschien leuk dat ik op een natte wc-pot ga zitten\”
\”Nee .. sorry ..\” begon hij terwijl hij naar de wc stond te staren.
Ik pakte hem stevig bij zijn kin en draaide zijn hoofd naar mij toe \”Kijk me aan als je tegen me praat!!\”
Met een angstige blik in zijn ogen zei hij \”Sorry, ik ben het gewoon een keer vergeten maar in zal in het vervolg er proberen beter op te letten.\”
Nog steeds hield ik zin kin vast \”Een keertje vergeten? De afgelopen maanden ben je het veel vaker dan een keertje vergeten en ik heb je er regelmatig op gewezen maar kennelijk is dat niet genoeg! En er in het vervolg op PROBEREN te letten is echt ook niet genoeg!\” Ik liet zijn kin los.
\”Ik vind dat je hiervoor straf verdient. Vind jij dat ook?\”
Toen ik hem daar zo zag staan met zijn bange blik, in zijn schattige witte ondergoed, als een klein achtjarig jongetje dat een uitbrander kreeg van zijn moeder, wist ik dat dit was waarover ik fantaseerde. Edward zou in onze toekomst nog vaak mijn achtjarig jongetje zijn.
\”Ja ….. ik denk het wel.\” zei hij nauwelijks verstaanbaar.
\”Goed, dan ga je nu naar boven naar de logeerkamer en dan doe je de pyjama aan die op de stoel ligt. En daarna mag je in de hoek gaan staan, waar de beer staat, met je handen op je hoofd. En daar wacht je tot ik naar boven kom. Heb je dat begrepen Edward,\”
\”Ja.\” was zijn antwoord.
\”En als je straf hebt is het Ja Mevrouw. Duidelijk?\”
\”Ja. ….. Mevrouw\”
\”En nu naar boven.\” en ik zag Edward langzaam de trap op lopen in zijn witte ondergoed op weg naar zijn eerste straf waarvan hij niet wist wat die zou zijn. Voor mij was dat een van de beelden die bleef hangen en vaak terugkwam in mijn latere fantasieën.
Toen ik boven kwam stond Edward in zijn kinderpyjama in de hoek met zijn handen op zijn hoofd. Ik had een schrift en een pen in mijn handen en had besloten om Edward voor straf 500 strafregels te laten schrijven.
\”Doe je handen omlaag, kom maar uit de hoek en ga maar aan het bureau gaan zitten.\” zei ik op een strenge toon. Edward draaide zich om en deed wat ik hem gezegd had. Ik legde het schrift en de pen voor hem neer. Edward keek naar mij terwijl ik zei
\”Om ervoor te zorgen dat je het niet meer vergeet om zittend te plassen wil ik dat je 500 strafregels schrijft. Ik heb de eerste regel voor je in je strafschrift geschreven en jij mag de volgende 499 schrijven. Heb je nog vragen?\” Hij schudde nee met zijn hoofd. Maar daar was ik niet tevreden mee \”Ik wil een duidelijk antwoord Edward\”
\”Nee … Mevrouw\” kwam er aarzelend uit
\”Goed, dan mag je nu je strafschrift open doen en hardop de eerste regel voorlezen voordat je begint.\”
Edward deed zijn schrift open en begon te lezen
\”Ik moet nu strafregels schrijven omdat ik vergeten ben dat ik zittend moet plassen. De volgende keer krijg ik er zere billen bij.\” Toen hij klaar was met lezen keek Edward mij aan maar zei verder niets aan en wachtte op mijn volgende instructie
\”Goed dan kun je nu beginnen met schrijven; regel voor regel en alle regels genummerd van 1 tot 500.\” Ik vertelde hem ook nog dat het niet de bedoeling was dat hij pauzeerde, behalve dan wc-bezoek. Van te voren had ik de babyfoon al geïnstalleerd zodat ik hem beneden in de gaten kon houden en voordat ik ging vertelde ik hem dat hij als hij klaar was dit gewoon kon zeggen en toen wees ik hem op de babyfoon-camera die schuin in de hoek stond. \”Ik kan je horen en ik kan je zien. Als je klaar bent mag je weer in de hoek gaan staan, natuurlijk met je handen op je hoofd.\” Daarna liep ik de kamer uit en ging ik naar beneden.
Het was ongeveer 11 uur toen ik beneden kwam ik zag dat Edward begonnen was met schrijven. Na 8 uur schrijven, dus rond 19:00 uur was Edward klaar met zijn strafregels. En zag ik hem ik de hoek staan. Ik wachtte nog een kwartiertje en ging toen naar boven. Ik ging in de fauteuil zitten en zei tegen Edward dat hij uit de hoek mocht komen en zijn strafschrift aan mij moest geven. Edward kwam naar me toe en gaf zijn schrift aan mij.
\”Denk je dat je het nu niet meer vergeet?\” vroeg ik aan hem terwijl hij voor me stond.
\”Nee Mevrouw\” was zijn antwoord.
\”Goed zo, dan is hiermee je straf afgelopen en heet ik weer gewoon Johanna.\” en terwijl hem dit vertelde stond ik op en gaf ik hem een dikke knuffel.

1) Introductie

OVER MIJ
Ik ben Johanna, 53 jaar en 14 jaar samen met Edward 48 jaar en inmiddels ook met hem getrouwd. Ik heb een goede baan in de IT als tweede lijns support engineer en kan mijn werk, 32 uur per week, bijna volledig vanuit huis uitvoeren.
Toen ik Edward leerde kennen was ik 38 en was ik 4 jaar gescheiden. Mijn eerste huwelijk was geen succes. Ik was getrouwd op mijn 24ste met een erg egoïstische man. Hij leefde zijn eigen leven en ik deed mijn best om erbij te horen. Hij deed altijd wat hij zelf wilde zonder aan mij te denken. Al die jaren heeft hij nooit aan mijn wensen of gevoelens gedacht. In huis deed hij nooit iets om te helpen en hij lachte het gewoon weg als ik er iets over zei. Hij zei dat het mijn taak was om alles in en rond het huis te regelen ondanks dat ik ook een drukke baan had. We hadden geen kinderen. Daar was hij nog niet aan toe zij hij en na 10 jaar, ik was toen 34, besloot ik om te scheiden, alleen verder te gaan en in de toekomst het anders aan te pakken.
Tijdens mijn scheiding ben ik vooral in het begin zowel praktisch als financieel erg geholpen door mijn ouders en emotioneel vooral door mijn zus. Na enkele maanden had ik, dankzij hun, weer een eigen huis en was ik weer klaar voor de toekomst.
In de jaren na mijn scheiding leerde ik op internet dat er ook huwelijken waren waarin de vrouw het voor het zeggen had zoals bij “female led” relaties. Als je een beetje zoekt op internet kun je over dat onderwerp heel veel lezen en leren, weliswaar in het Engels, maar dat is voor mij geen probleem. Die insteek stond me wel aan en, ik moet eerlijkheidshalve vertellen dat dat bij mij de nodige fantasien opleverde die ik eerder niet kende en waar ik wel verbaasd maar ook opgewonden over was. Ik wilde dit ook. In de tijd dat ik alleen was heb ik wel een aantal dates gehad via internet maar de man waar ik naar op zoek was zat er niet bij. Meestal waren het mannen die teveel in hun gedrag op mijn ex-man leken en niet voldeden aan het beeld van mijn toekomstige partner.

OVER EDWARD
Na 4 jaar alleen te zijn geweest ontmoette ik, op mijn 38ste levensjaar, Edward. Hij werkte in een tuincentrum en ik was op zoek naar plantjes voor in mijn tuin. Edward was zeer behulpzaam en toen ik liet vallen dat ik niet goed wist wat ik met mijn tuin aan moest bood hij aan om me te komen helpen. Van het een kwam het ander en na enige tijd onstond er een warme band tussen Edward en mij en kreeg ik gevoelens voor hem. Aan Edward had ik al eerder gemerkt dat hij ook erg veel gevoelens voor mij had en hij bekende mij al redelijk snel dat hij stapelverliefd op me was.
Edward was 33 jaar en is dus 5 jaar jonger dan ik, hij werk(te) dus in een tuincentrum, woonde nog bij zijn moeder en had nog nooit een serieuse relatie gehad. Iets wat me eigenlijk wel verbaasde om dat hij er best wel goed, maar wel een beetje jongensachtig of misschien ook wel onvolwassen uitziet. Mijn gevoelens voor Edward waren vooral gebaseerd op zijn lieve en zachte karakter. Hij was altijd vriendelijk en aardig naar iedereen en vooral naar mij. Hij luisterde ook altijd aandachtig naar me als ik iets tegen hem vertelde. Hierin was ik zeker anders gewend. Hij liet me voelen dat ik, en dus ook mijn mening, belangrijk voor hem was. Daarnaast is Edward zeker iemand waar je naast wilt lopen als je ergens naar toe gaat. Misschien voor mij, in eerste instantie, niet de liefde van mijn leven maar wel een lieve man om een fijne toekomst mee te hebben. Wat ik wel moet bekennen is dat Edward, met zijn enigzins onderdanige karakter, paste in mijn toekomst plaatje van een relatie, waarin ik de touwtjes in handen wilde hebben en misschien sommige van mijn fantasien werkelijkheid kon laten worden. Of dat realiteit zou kunnen zijn wist ik op dat moment uiteraard nog niet.
Ik maakte kennis met zijn moeder en merkte dat Edward het thuis erg gemakkelijk had. Zijn moeder zorgde voor alles wat hij nodig had. Als hij thuis kwam stond het eten klaar, zijn was werd gedaan, zijn bed opmaken deed zijn moeder elke dag voor hem en zelfs zijn ondergoed (ouderwetse witte onderbroeken en hemden) kocht zijn moeder voor hem. Dus Edward was wel erg lief maar niet erg zelfstandig en ook wel gemakkelijk uitgevallen. Hij pakte nooit de regie en liet dat dus volledig aan mij over.

MIJN VOORWAARDEN
Onze relatie werd gaandeweg intensiever en Edward had het regelmatig over eventueel samenwonen waarbij hij dan bedoelde dat hij bij mij zou komen wonen. Hij was natuurlijk wel regelmatig bij mij maar woonde het grootste gedeelte van de tijd gewoon nog bij zijn moeder. Ook ik wilde wel graag samenwonen met Edward maar dan natuurlijk wel op basis van mijn condities en wensen. Ik realiseerde me dat het tijd werd om dan ook naar Edward duidelijker te zijn. Ik vertelde hem over mijn negatieve ervaringen vanuit mijn vorig huwelijk en dat ik bij een eventueel samenwonen zelf de touwtjes in handen wilde hebben. Om nog wat duidelijker te zijn haalde ik zijn thuissituatie aan en vertelde hem dat ik niet, net zoals zijn moeder, zijn huishoudster was. Ik maakte hem duidelijk dat ik met respect behandeld wilde worden en dat hij daarnaast minstens net zoveel taken als ik zou hebben in onze huishouding. Als hij hierin verzaakte zou dat consequenties hebben. Edwards nonchalante en enigzins argeloze reactie was; ‘ik accepteer alle consequenties, zolang wij maar samen zijn en je niet bij me weggaat’. Op deze reactie had ik stiekem gehoopt alhoewel ik zeker wist dat Edward zich niet realiseerde wat dat in de toekomst voor hem zou gaan betekenen. Dus besloot ik nog wat verder te gaan in mijn uitleg, ik herinnerde hem nog even aan mijn nare ervaringen in mijn vorig huwelijk en vertelde hem dat, als hij zich niet aan de afspraken zou houden of zich niet volwassen zou gedragen, hij dan straf van mij zou krijgen. “Mannen die zich gedragen als kinderen worden dus ook zo behandeld” voegde ik er nog aan toe. Edward vroeg wat ik bedoelde met straf en ik antwoorde hem “straf zoals stoute kinderen dat krijgen”. Hij dacht even na en zei toen dat hij dat redelijk vond als hij zich zo zou gedragen of zich niet aan de afspraken zou houden. Hij voegde eraan toe dat hij wel begreep dat ik die afspraken wilde maken gezien mijn eerdere nare ervaringen en verzekerde mij, met een grote glimlach, dat hij maar weinig straf zou krijgen. Ik vroeg aan Edward of hij er zich van bewust was dat ik best wel streng zou zijn en dat ik degene was die bepaalde of, waarom, hoeveel en welke straf ik hem zou geven als ik vond dat dat nodig was en dat hij dat zonder commentaar zou accepteren. Ik legde hem dus ook uit dat dat mijn voorwaarde was voor samenwonen en het was dus zijn keuze of hij dat wilde onder die voorwaarde. Wederom reageerde Edward, weliswaar wat minder nonchalant “zolang wij maar samen zijn en je niet bij me weggaat”.

En zo kwam Edward, een jaar nadat ik hem had leren kennen, bij mij wonen. Het liep vanaf het eerste moment lekker soepel tussen ons. We hadden veel plezier, lachten veel en in bed waren we ook blij met elkaar. Edward was weliswaar geen topminnaar en ook redelijk klein geschapen hij maar deed wel zijn best en liet mij op een andere manier genieten. Edward was een fijne man om mee te leven maar gedurende die eerste maanden had ik zeker ook zijn tekortkomingen gezien; en die waren er voldoende. Dus na een maand of drie besloot ik om de touwtjes wat strakker aan te halen en hem beetje bij beetje maar wel heel duidelijk te gaan aansturen.

Hoe dat aansturen is gegaan vind je in de verschillende Writings die ik hier regelmatig zal plaatsen.

DE VOORBEREIDINGEN
In de voorafgaande weken had ik de nodige spullen aangeschaft die ik nodig zou hebben bij het straffen van Edward. Ik wist dat Edward regelmatig straf zou gaan krijgen dus wilde ik goed voorbereid zijn. Allereerst kocht ik bij Etsy.com een kinderpyjama voor volwassenen met autootjes en treintjes. Bij Dille & Kamille vond ik de juiste houten badborstel met lange steel en vlakke bovenkant. Bij een sauna winkel vond ik een houten massage/haarborstel met kortere steel. Ook kocht ik een kokosmat die ik kleiner heb gesneden met een stanley mesje zodat hij op een stoelzitting past. En als laatste een paar kinderschriftjes waarop ik “Strafschrift” op het etiket op de voorkant schreef. Qua ondergoed paste zijn witte onderbroeken en hemden (die zijn moeder altijd voor hem had gekocht) uitstekend in het ‘stoute jongetjes’ plaatje wat ik in mijn hoofd had.
Ook heb ik de logeerkamer, die ik ooit had ingericht voor als mijn nichtje, de dochter van mijn zus, kwam logeren uitgebreid met een bureautje en een houten stoel met rechte rugleuning en een fauteuil met brede armleuningen. De babyfoon die ik relgematig voor mijn nichtje had gebruikt zou zeker ook nog wel van pas komen. In de kast in de logeerkamer bewaar ik alle spullen die ik heb aangeschaft, in het begin uiteraard veilig uit het zicht.

Een briefje voor de buurvrouw

Hallo, mijn naam is Stefan. Ja, dat is mijn echte naam, niet eens een soort bijnaam of iets dergelijks. Gewoon Stefan. Ik wil je wat vertellen. Het is een soort bekentenis eigenlijk. Ik was een beetje een deugniet. Of eigenlijk, een onhandelbaar jong. Ik haalde geintjes uit met meisjes, ik was een kleine pyromaan, een gluurder, de schrik van de buurt. En weet je waarom ik dat allemaal deed? Om een reactie uit te lokken. Als puber kon ik enorm fantaseren. Fantasietjes die me uit evenwicht konden brengen. Rare gedachten vond ik het toen. Want het ging altijd maar over één ding: stiekem dacht ik steeds aan wat een deugniet als ik zou moeten krijgen. Een flink pak billenkoek. Billenkoek, zeg je? Ja, billenkoek. Gewoon ouderwets over de knie. Bij de vrouw van de bakker, bij de buurvrouw, bij een tante. Ja, als het maar een vrouw was, streng en onverbiddelijk. Iedere streek, elke deugnieterij was erop gericht om dat uit te lokken. Als ik toen had geweten wat ik allemaal over mezelf zou afroepen, dan had ik het wel gelaten. Maar ja, nu is het te laat, veel te laat. Dus ik heb jullie veel te vertellen, luisteren jullie mee?

Een briefje voor de buurvrouw

Dit verhaaltje gaat over mijn nieuwe buurvrouw en wat er mis ging bij een op het oog onschuldig plannetje…

Ik zat weer voor de raam van mijn tienerslaapkamer. De nieuwe buurvrouw was in de tuin aan het werk. Al vanaf het moment dat ze naast ons was komen wonen was mijn fantasie op hol geslagen. Ze was een mooie, lange en atletisch gebouwde vrouw van midden veertig. Ik had haar alleen nog door het raam gezien, een persoonlijke kennismaking had er nog niet ingezeten. Ik kon het niet helpen, maar ik bedacht me daar op het kamertje:  hoe zou het zijn om door haar over de knie gelegd te worden voor een stevig pak voor mijn broek..?

´Stefan, waar ben je, je zou de tuin toch sproeien voor me?’

Ik werd uit mijn dagdromen gehaald door mijn moeder, die mij herinnerde aan mijn taak. Ik zag een kans. De tuin sproeien terwijl de nieuwe buurvrouw ook in de tuin was..

Ik rende naar beneden en pakte de tuinslang en het sproei element. Door de dichte heg zag ik haar bezig. Ze stond ver voorover gebogen onkruid te wieden. Ik had een mooi uitzicht op haar lange benen en mooie kontje. Opeens hoorde ik haar een gilletje slaken en bemerkte tot mijn grote schrik dat de sproeier verkeerd afgesteld stond en haar had nat gesproeid. Voor het eerst hoorde ik haar stem, toen ze verontwaardigd reageerde op deze niet vrijwillige douche. ‘Hallo zeg, ik word hier helemaal nat, hoe kan dat?” Ik stond stokstijf stil en kon in eerste instantie niets uitbrengen. Pas na een lastige stilte kon ik een klein ‘sorry buurvrouw’ over mijn lippen krijgen.

“sorry, sorry, daar hebben we niet veel aan, ik kan me gaan omkleden door jouw slordigheid. Wie ben jij eigenlijk, hebben we al kennis gemaakt?”

‘…eh…ik ben Stefan, buurvrouw, nogmaals sorry’

‘nou Stefan, laat het niet nog eens voorkomen hè, anders moet ik nog echt boos worden”

Na deze wat vreemde eerste kennismaking verdween ze naar binnen en zag ik haar niet meer in de tuin. Haar stem, haar ondertoon, het paste precies in mijn fantasie en liet me dan ook niet meer los. Tijdens mijn masturbatie fantasietjes kreeg ik keer op keer een pak voor mijn broek van haar voor mijn onhandigheid.

Later in die week riep mijn moeder me bij haar. ‘ik ga deze middag naar mijn vrijwilligerswerk. Ik heb onze nieuwe buurvrouw, Joyce, beloofd om rond drie uur onze sleutel aan haar af te geven en ze geeft de hare dan aan ons, zou jij dat even willen doen?’

Vanaf dat moment nam mijn fantasie het over van mijn gezond verstand en bedacht ik een manier om mijn masturbatie fantasietje nog wat spannender te maken. Ik zou een briefje aan de buurvrouw schijven, een soort excuus voor het nat sproeien. Het leek me allemaal vreselijk spannend en mijn puberbrein sloeg ervan op hol.

Om half drie ging ik aan mijn bureautje zitten en schreef op een briefje:

Geachte buurvrouw, ik bied u mijn welgemeende excuses aan voor het feit dat ik u laatst heb nat gesproeid. Dat was echt niet mijn bedoeling en behoorlijk dom. Voor mijn klunzige gedrag verdien ik echt wel billenkoek… Wilt u mij alstublieft een echt hard pak slaag over de knie geven als straf voor mijn onhandigheid van minimaal 5 minuten. U mag me zo hard slaan als u passend vindt, hou u niet in, wat ik ook mag zeggen of doen”

Ik trilde van opwinding en alleen in mijn fantasie zou ik dit briefje natuurlijk echt aan de buurvrouw geven…

Het was een heel warme dag en ik droeg alleen een sportbroek en een hemdje. Zou ik zo naar de buurvrouw durven gaan? Ik was behoorlijk opgewonden geworden van deze fantasie, maar zou dit nog even moeten uitstellen totdat ik de buurvrouw echt zou hebben gezien.

Precies om drie uur stond ik bij haar op de stoep en drukte op de bel. Het briefje zat in de achterzak van mijn sportbroek en ik voelde mijn benen trillen van spanning. De deur ging open en daar stond ze. Opeens had ik niet meer zo’n grote mond en haar aanblik overrompelde me. Ze vroeg of ik even binnen wilde komen. Stotterend zei ik ‘ja’ en liep achter haar aan. Niet naar haar kont kijken, niet naar haar kont kijken, prentte ik mezelf in. Maar natuurlijk keek ik. Ze had een zomerjurk aan en mijn ogen volgden de bewegingen van haar prachtige achterste onder de dunne stof.

Eenmaal binnen keek ze me recht aan: “dat was niet zo heel handig van je laatst, met je tuinslang, niet zo’n goede eerste kennismaking ook”

Ik schraapte mijn keel en er kwam een heel dun ‘sorry  uit.

“Ja, dat zei je toen ook al, maar zorg nu in het vervolg maar dat je wat beter uitkijkt en dat het je geen tweede keer overkomt, want anders…”

Ze liet een betekenisvolle stilte vallen. Ik moet haar vrij schaapachtig hebben aangekeken en ze verwachtte blijkbaar een reactie van me.

‘Stefan?’

‘nee buurvrouw, ik zal ik beter uitkijken’

“dat is je geraje ook”, zei ze lachend en gaf me de sleutel. Ze vroeg of ik iets wilde drinken, maar ik wilde zo vlug mogelijk onder haar blikken vandaan.

Ik haastte me terug naar huis. Ik hoopte maar dat ze mijn groeiende erectie niet had gezien..ik vloog de trap op en ging op bed liggen. Ik wilde mijn sportbroek naar beneden trekken en merkte toen tot mijn grote schrik dat het briefje er niet meer in zat…ik liep terug de trap af, maar vond het niet…mijn paniek begon toe te nemen. ik wilde de deur opendoen om te kijken of ik het op het pad verloren had, toen ik heel hard schrok van de deurbel. Met trillende handen opende ik de deur en keek in het verbaasde gezicht van de buurvrouw. Ze hield het briefje omhoog…

‘Meen je dat nou echt?”  Ze vouwde het briefje open en lachte wat ongemakkelijk.

Het duurde even voordat ik weer wat kon zeggen.

‘…eh sorry buurvrouw, dat was een geintje’

‘een geintje?’ Ze las het briefje voor en legde de nadruk op de woorden “billenkoek’ en “hard”.

´serieus Stefan, vind je dit een geintje? ‘

Ik probeerde wat stoer te doen en stak mijn handen in de zakken van mijn sportbroek, terwijl ik haar probeerde aan te kijken. “sorry buuv, van het grapje’

‘Dus je wilt niet echt billenkoek van me? Ik vind het wel grappig in het licht van onze rare kennismaking van een paar dagen terug, het zou een goede ijsbreker zijn. Ik wissel de sleutel uit met mijn nieuwe buren en dan vind ik een briefje in mijn kamer van een stout buurjongetje waarin hij vraagt om een pak voor zijn billen. Maar als je het niet meent, dan geef ik je het briefje terug en ga ik weer verder met mijn werk. Waar zal ik het briefje neerleggen? ‘

Ik wees zonder woorden naar de tafel in de gang.

‘maar ik vind eigenlijk wel dat je het verdiend hebt. Niet zozeer vanwege het nat sproeien, dat kan gebeuren, maar over dit briefje ben ik niet echt blij, ook al vind jij het dan een leuk grapje’

Ik zag hoe serieus ze nu keek, terwijl ze deze zinnen sprak.

‘dus ik geef je de keuze, of het was een grapje en dan zal ik genoodzaakt zijn je moeder hierover in te lichten of je krijgt echt billenkoek van me. Wat denk je dat het wordt Stefan?’

De buurvrouw fronste haar wenkbrauwen toen ze dit op strenge toon zei.

‘Nou, wat wil je jongeman? ‘

Mijn gedachten tolden over elkaar heen. Haar stem was plotseling veranderd en klonk heel zelfverzekerd. Dit was geen grapje meer. Mijn fantasie stond hier voor me in de gang, met een boos en verontwaardigd gezicht…en ik wilde niet dat mijn ouders hiervan zouden weten..

‘Stefan?”

Ik knikte.

‘Betekent dat knikje dat je kiest voor een pak op je billen Stefan? ‘

‘ja..ik bedoel nee, ik deed een stap terug en hield mijn handen voor me in verdediging, dit is hartstikke stom, kunnen we het niet gewoon vergeten? ‘

‘Stefan,  je hebt duidelijk behoefte aan een correctie, anders had je dit briefje toch niet geschreven?

Ik geef je nog vijf seconden, 1…..ik spande mijn vuisten aan, mijn hart ging tekeer…2…..ik beet op de nagel van mijn duim…3…’buurvrouw..wacht…’…4…..

‘Okay, ja’, riep ik uit.

De buurvrouw liet een lange stilte vallen.

‘betekent die ja dat je echt billenkoek van me wilt Stefan?’

Ik slikte onhandig..’ja buurvrouw….’

‘OK, dat kan ik je geven, maar ik wil er achteraf geen gedonder over krijgen, begrepen?’

‘…..ja buurvrouw…

‘Je hebt om een hard pak slaag over de knie gevraagd in je briefje en dat ga ik je geven; de komende vijf minuten zullen we elkaar een stuk beter leren kennen, denk je niet?’

Ik knikte. De angst begon het nu te winnen van de opwinding.

‘okay, hoe laat komt je moeder thuis?’

‘…pas over een paar uur…’

‘mooi, dan hebben we genoeg tijd om dit af te handelen. Breng me naar een geschikte stoel waar ik op kan zitten terwijl ik je over de knie leg’

Aarzelend ging ik haar voor en bracht haar de huiskamer in waar ik wees op een stoel.

‘mooi zo Stefan en nog 1 ding, vanaf nu richt je je tot mij met Mevrouw Post, begrepen?’

‘zeker okay’

Ze pakte mijn arm, draaide me om en gaf drie harde kletsen tegen mijn achterste. ‘Au!’

‘ik wil dus horen, ja Mevrouw Post!’

‘’…..ja Mevrouw Post….’

Ik was verbaasd over de impact van haar klappen tegen mijn sportbroek.

Met een brede glimlach op haar gezicht ging de buurvrouw in de stoel zitten. Ik zag hoe haar broek zich spande om haar dijen en ik voelde me duizelig worden van spanning en opwinding.

Ze keek me heel boos aan. Ik voelde hoe ik trilde toen ze zei: ‘kom hier en ga naast me staan, aan deze kant. Je mag je hemdje aanhouden, maar je broek en onderbroek gaan naar beneden’.

Ik keek haar geschokt aan..

‘…maar…eh…buurvrouw…kan ik mijn onderbroek niet aanhouden….alsteblieft..?’

‘Ben jij betoeterd Stefan, je hebt om een echt pak slaag gevraagd en een echt pak slaag is op de blote billen! Ik aarzelde. Deze fantasie werd opeens te echt en ik keek of ik nog kon vluchten.

‘Je nu nog schamen is te laat Stefan, en geloof me, ik ben alleen maar geïnteresseerd in je blote bips, dus naar beneden met die broek!’

Met grote tegenzin deed ik de sportbroek en de onderbroek in 1 keer naar beneden. Mijn shirt bedekte gelukkig mijn piemel..

Ik keek in het boze gezicht van de buurvrouw. Haar ogen dirigeerde me over haar schoot. Ik knielde naast haar neer en ging over haar schoot liggen. Ik rook haar parfum…mn handen rustten op de grond, maar door haar lengte bungelden mijn voeten in de lucht. Ze lichtte haar rechtervoet wat op en schoof me met mijn onderlichaam tegen haar linkerdijbeen aan. Ik voelde haar blote huid tegen mijn piemel.

Ze negeerde het volledig. Ik voelde hoe ze haar arm optilde.

“klaar voor je echte pak slaag, Stefan?’ Ik knikte alleen maar.

KLETS, KLETS, KLETS, KLETS, KLETS

Ik kreeg een reeks harde kletsen van haar sterke rechterhand.

‘Ja, mevrouw Post, wil ik horen!”

‘auuuuu, ja Mevrouw Post’

“vragen om echte billenkoek, niet te geloven die jeugd van tegenwoordig, maar je zult het krijgen ventje, hier!’

Hierna begon ze in een stevig tempo op mijn blote billen te meppen. Al bij de eerste slagen begon ik wild te bewegen over haar schoot om haar hand te ontwijken, terwijl ik het uitriep van ellende.

De buurvrouw hield me echter stevig in positie en probeerde mijn trappelende benen onder controle te krijgen door haar been over de mijne te klemmen. Mevrouw Post liet er geen gras over groeien, keer op keer kwam haar hand neer op mijn billen. Ze volgde een vast patroon van boven naar beneden en eindigde steeds boven aan mijn dijbenen. Die eerste minuten waren heel erg pijnlijk, maar na verloop van tijd werd mijn bips een beetje beurs en kwamen de klappen niet meer zo hard aan. Ik verloor mezelf in een waas van schaamte en pijn over haar schoot. Toen ze stopte en zei dat de vijf minuten voorbij waren, voelde ik me duizelig van verwarring. Toen zette ze me weer op mijn benen. Ik wist niet waar ik moest kijken. Ik had net een pak op mijn blote billen gehad van mijn buurvrouw….

Ze liet me zo staan en ging op de deur af.

“En nu gedraag je je voortaan met respect tegen mij, want anders kom ik nog eens langs als je moeder weg is en krijg je gewoon weer op je billen”.

En met een vette knipoog liep ze de deur uit, terwijl ik snel mijn broekje omhoog trok over mijn gloeiende achterste.

Een roodgloeiende bekeuring (4)

Dan hoor ik de deur open gaan en een theatraal klagerige stem die roept: “Oh mama, dat is niet eerlijk, u bent al begonnen, ik wil erbij zijn. Wat een schattige onderbroek heeft hij aan, moest hij dat van u?”. “

“Nee, die heeft hij zelf aangetrokken. Maar je bent precies op tijd, ik wil net beginnen”

“o mama, mag ik zijn onderbroek naar beneden trekken, please?”

“Dat mag liefje, maar alleen  de billen bloot, de rest hoeven we niet te zien”

Ik wil door de grond zakken..alsof het al niet erg genoeg is gaat dat kreng van een dochter nu mijn slip laten zakken…ik voel hoe ze achter me komt staan. Haar handen bewegen al richting het elastiek.

Dan schrikken we allemaal tegelijk van het luide geluid van een telefoon.

Ik hoor hoe de gravin deze opneemt en langdurig luistert naar de stem aan de andere kant. Haar antwoord klinkt kwaad en bondig. `Dat is heel naar nieuws, heel naar, ik heb er geen woorden voor. Ik zal mijn chauffeur vragen om de jongen op de terugweg op het bureau af te zetten….ja..ja natuurlijk ga ik aangifte doen wegens laster”.

Nadat de vrouw de telefoon heeft neergelegd blijft het even stil. Ik weet direct wie de beller was en dat ik in grote problemen zit….

Terwijl ik daar nog steeds krom sta, hoor ik hoe de gravin me nu van achter benadert. Ze buigt zich over me heen en slaakt een diepe zucht van afkeuring. “Stefan! Bast ze in mijn oor. Dit is niet te geloven! Dat was de politie. Ben jij vanmorgen op het bureau geweest om aangifte te doen tegen mij?” Ontkennen heeft geen zin, dus ik geef toe. Ze gaat nog harder tegen me schreeuwen. Ik voel me kleiner en kleiner worden. Ze trekt me aan mijn oor weg van het raam en sleurt me zo naar haar troon. Ze gaat zitten en ik zie dat ze hardnekkig probeert wat rustiger te worden. Ik moet voor haar komen staan, met mijn handen op mijn hoofd. Marie-Christine neemt haar plaatsje rechts naast haar moeder weer in en beide vrouwen kijken met walging naar me. Ik kijk naar een plekje ongeveer een halve meter voor me en voel me ellendiger dan ellendig.

“Kijk me aan!”

Met moeite kijk ik omhoog en tref haar woedende blik. “Je hebt mij en mijn dochter schandelijk beledigd en als klap op de vuurpijl heb je een aanklacht tegen mij in willen dienen. Ik, die je een kans heeft geboden om boete te doen voor je gedrag zodat je je baan niet hoeft te verliezen. Je moet je diep en diep schamen! Gelukkig heeft de politie alles al in onderzoek en ze willen je zien op het bureau.

Als ik hier klaar met je ben zal Bernadette je bij hen afzetten”

Diep van binnen voel ik verzet tegen het onrecht, maar ik weet ook wel dat deze vrouw de machtigste en rijkste van deze streek is en de politie waarschijnlijk in haar achterzak heeft. Ik schik me in mijn lot en mompel een nauwelijks hoorbaar ‘sorry’.

“Sorry, sorry, is dat alles wat je te zeggen hebt? Je zit heel diep in de problemen mannetje! Dit gaat een staartje krijgen dat heel wat langer is dan een paar klappen tegen je blote gat. Ga daar op je knieën in die hoek zitten met je handen op je hoofd. Ik heb even lucht nodig om na te denken wat ik verder met je zal doen”.

Ik doe direct wat ze vraagt. Meewerken lijkt me nu het beste. Ze verlaat de kamer, samen met haar dochter. 

Terwijl ik daar zo zit maken mijn hersens overuren. Ik ben volledig overgeleverd aan deze vrouw. Ik weet haast zeker dat ik nog slaag zal krijgen, maar dat is eigenlijk mijn minste zorg nu. Waarom was ik ook zo dom om naar de politie te gaan…..?

Ik krijg pijn aan mijn knieën en probeer wat te gaan verzitten. Ik durf echter niet uit mijn positie te gaan. Dan hoor ik hoe de deur weer openzwaait. In de ijzig stille kamer hoor ik de stof van de grote fauteuil kraken.

`Stefan, kom hier voor ons staan!`

Ik voel me als een gevangene die in de rechtbank gaat horen wat hem te wachten staat.

“Marie-Christine en ik hebben overlegd en zijn tot de volgende overtuiging gekomen. De volgende vier dagen ga je je steeds om elf uur melden op de stoep van de hoedenwinkel bij mijn chauffeur. Die vier dagen krijg je steeds een flink pak op je blote billen. Ook vandaag krijg je nog een flink pak slaag. Marie-Christine, pak de strafstoel”

Ik zie hoe de dochter een kast opent. Daar komt een stoel uit. Die zet ze naast me neer. De gravin gaat er op zitten en trekt een paar leren handschoenen aan.

“Stefan, trek je trui uit en kom hier naast me staan!”

Ik besef me ten volle wat er gaat gebeuren en dat ik dit aan mezelf te danken heb. Ik trek mijn sweater en hemd in één beweging over mijn hoofd.

“Marie-Christine, trek z’n onderbroek helemaal naar beneden!”

“heel graag mama, hij heeft het verdiend!”

Ik wil haar nog tegenhouden, maar breed lachend trekt ze mijn onderbroek in één ruk omlaag. Het stukje stof ligt, als stille getuige van mijn ultieme schaamte, op mijn blote voeten.

Ik weet niet waar ik moet kijken. Ze laten me nog even zo staan.

“Marie-Christine, pak de plak uit de la”

Ondanks mijn ellendige positie blijf ik de dochter met mijn ogen volgen en zie zo hoe zij een dik langwerpig latje tevoorschijn haalt en aan haar moeder overhandigt.

“Stefan, laat dit een les voor je zijn. Je had er makkelijker van af kunnen komen, maar je krijgt nu en de komende vier dagen een heel stevig pak op je blote billen. Als je alle dagen hierna verschijnt, dan zal ik je na de vijfde tuchtiging verder met rust laten en je niet laten vervolgen. En nu, over mijn knie! Marie-Christine, houd jij z’n benen vast, want hij zal anders vast willen trappelen”

Ik krijg vervolgens een pak op mijn billen dat hooguit een paar minuten kan hebben geduurd, maar de kracht en het hoge tempo deden me naar adem snakken. De hardvochtigheid waarmee mijn billen worden afgestraft, de intense pijn die het houten ding veroorzaakt, het maakt allemaal diepe indruk op me. Ik sta te tollen op mijn benen als ik weer word rechtgezet. Ik moet in de hoek gaan staan. M’n billen branden van de pijn. 

“Zo Stefan, nu weet je wat je de komende dagen te wachten staat. Elke dag zal het pak slaag iets langer duren, zodat we zeker weten dat je je lesje hebt geleerd! Je mag je broekje omhoog trekken”

Opgelucht en haastig trek ik mijn onderbroek op. Daarna krijg ik de rest van de kleren terug en word ik door de chauffeur terug gebracht naar de hoedenwinkel.

De hele terugweg verloopt in stilte. Ik heb het te moeilijk met mezelf en voel continu mijn billen en mijn gekrenkte ego. Af en toe zie ik hoe Bernadette me in de achteruitspiegel een begrijpende blik schenkt. Ze weet heel goed wat ik had meegemaakt en wat ik de komende dagen nog zou meemaken.

Eenmaal thuis ga ik naar mijn kamer. Het eerste dat ik doe is mijn broek en onderbroek naar beneden om in de spiegel te kijken naar mijn billen. Ik zie hoe ze eruit zien, van onder tot boven vol agressieve rode afdrukken van het gemene plankje. Ik besluit om ze even wat lucht te geven en ga met ontbloot onderlichaam op mijn buik op bed liggen. Langzaam kom ik tot besef waar ik in beland was. Een nachtmerrie van pijn en schaamte…hoe moet ik de komende vier dagen doorkomen…?

De keus is nog steeds heel simpel, mijn baan verliezen of de volledige straf ondergaan.

Dus ga ik elk van de vier dagen met lood in de schoenen ruim voor elf uur op de stoep van de hoedenwinkel staan. Moet ik elke keer dat hele stuk weer in die muffe Bentley zitten, terwijl Bernadette me meewarig aan kijkt. Iedere dag weer dat wachten op het bankje in de hal.

De gravin maakt van de straf een heel ritueel. Zodra ik binnen gelaten was in de voorkamer, moet ik me tot op mijn onderbroek uitkleden en voor het raam staan wachten tot de dochter zich eindelijk weer bij ons voegt. Er wordt niet veel meer gesproken. De stoel komt weer uit de kast, de plak wordt er bij gepakt en zodra ik weer naast die stoel sta, word ik door Marie-Christine ontbloot. Elke dag doet ze het weer met die onuitstaanbare grijns op haar gezicht.

Het daarna volgende pak slaag wordt elke dag moeilijker te verdragen. Mijn billen worden gevoeliger en gevoeliger en ik word steeds banger voor dat plankje.

Toch kom ik op ook de laatste dag van mijn straf weer keurig opdagen. Ik heb het gevoel dat mijn billen nooit meer zouden herstellen en weet niet zeker of ik nog een keer dat pak slaag zou kunnen verdragen. Zodra ze mijn onderbroek weer naar beneden trekt, vindt Marie-Christine het ook nodig om nog even een opmerking te maken over de staat van mijn billen. “o mama, kijk eens, ze zijn nog steeds rood van gisteren, arme jongen”

Haar moeder toont geen enkele vorm van medelijden als ik haar smekend aan kijk. Het latje in haar hand danst nog harder en langer over mijn geteisterde kont dan alle dagen daaraan voorafgaand. 

Ik loei van pijn en Marie-Christine moet al haar kracht gebruiken om mijn trappelende benen in bedwang te houden. 

Ik sta weer in de hoek, mijn bips één groot pijnlijk oppervlak en het snot loopt uit mijn neus. Daarna krijg ik nog een keer dezelfde preek, alsof dezelfde plaat keer op keer wordt afgespeeld.

Ik wil maar één ding en dat is naar huis. Gelukkig mag ik me daarna weer aankleden en onder de verzekering dat de aanklacht zou worden geseponeerd, neem ik nog eenmaal opgelucht plaats op de achterbank van de auto….

Een roodgloeiende bekeuring (3)

“Ga recht staan en draai je om Stefan, handen op je rug. Ik zie dat je je terecht schaamt voor je gedrag. Bied je excuses aan, eerst aan Marie-Christine!”

Ik kijk recht in het spottend lachende gezicht van de dochter en weet uit te brengen: …eh…sorry…Marie-Christine, dat ik je uitgescholden heb”

“Ik wil dat je mijn dochter ook aanspreekt met mevrouw, dus opnieuw!”

Wat een onzin is dit denk ik, ze is jonger dan ik en ik straal dat net iets te veel uit blijkbaar.

“Ik merk aan je houding dat je je excuses nog niet echt meent, Stefan”. Ze richt zich nu tot haar dochter. “Vertel eens aan Stefan wat er gebeurde met jullie als een excuus niet oprecht was na een pak voor de broek”. 

Ik zie het gezicht van de dochter betrekken en ze kleurt tot achter haar oren.

“…eh…eh….Dan kregen we op onze blote billen mama”, zegt de dochter zacht. “Juist, dan kregen jullie straf op je blote billen. En wat vinden wij, liefje, voelt dit excuus van Stefan oprecht?” 

“Nee mama, totaal niet”. 

“Je hoort het Stefan, je hebt het zojuist niet makkelijker gemaakt voor jezelf. We hadden het hierbij kunnen laten, maar je meent geen snars van je excuus!” Jawel, jawel mevrouw, sorry sorry mevrouw, probeer ik nog haastig. De dreiging van blote billen brengt me totaal in paniek. 

“Je halfbakken sorry is nu niet genoeg meer, maar ik zal het voor vandaag hierbij laten”, hervat de vrouw streng. “Je vult nu een formulier in met al je persoonlijke gegevens, zodat we je kunnen vinden indien nodig”

“Hier is de afspraak: Bernadette, mijn chauffeur, staat morgenvroeg, om elf uur stipt, voor de deur van de hoedenwinkel waar ik was toen het incident is begonnen. Als je wilt dat ik de aanklacht intrek, dan sta je daar weer voor de deur en zal mijn chauffeur je daar oppikken. Zij brengt je dan weer hier naar ons landgoed en dan krijg je de afgesproken billenkoek. Daarna is alles vergeten en vergeven en zal ik de aanklacht formeel intrekken. Sta je morgen om elf uur niet klaar, dan is je laatste kans verkeken”. 

Vrijwel direct hierna verlaat ze samen met haar dochter de kamer. Even later is de portier weer terug en hij overhandigt mij een papier dat ik moet invullen. Daarna wijst hij me de weg naar de voordeur.

Teruglopend naar mijn fiets komt de werkelijkheid weer wat terug. Mijn billen tintelen en ik voel me raar gespannen. Ik kan me niets herinneren van de fietstocht terug naar huis. Het hele gebeuren blijft rondspoken in mijn hoofd. Het is enorm beschamend om zo als een klein jongetje behandeld te worden en voor je broek te krijgen. En die stomme dochter van haar met dat spottende lachje, die maar toe stond te kijken. Typisch zo’n verwend krengetje dat zelf overal mee weg komt. Telkens weer gaan mijn gedachten terug naar dat moment in die grote kamer dat ik krom moest gaan staan. Ik krijg weer het schaamrood op de wangen, maar tegelijkertijd voel ik dat ik hard word….ik trek me meerdere keren die dag af met die gedachte en daar schaam ik me ook weer voor….

Ik durf nog niet te denken aan de volgende dag..

Die nacht slaap ik bijna niet. Hoe zal dat voelen…slaag op je blote bips…allerlei gedachten vliegen door mijn hoofd, maar steeds weer voel ik haar hand tegen mijn strak getrokken broek. Dit mag en dit kan toch eigenlijk helemaal niet..moet ik zelf naar de politie toe gaan?

Een pak voor mijn broek tot daar aan toe, maar de billen bloot…? Dat riekt naar aanranding en mishandeling..toch? Voor een paar scheldwoorden…

Rond negen uur sta ik met mijn telefoon in de hand en draai het nummer van de politie. Ze kunnen me om half tien ontvangen. Opgelucht dat ik daar mijn verhaal kan gaan doen en onder de billenkoek uit kan komen, stap ik binnen. Een agent achter een glazen raam gebaart me te gaan zitten. Er verstrijkt een half uur. Ik meld me opnieuw bij de glaswand, maar ik word weer gemaand te gaan zitten. Enige tijd later verschijnt er eindelijk iemand die naar mij toe komt. Ik word in een kleine gesprekskamer geplaatst en de agent gaat tegenover me zitten en kijkt me afwachtend aan. Ik stotter en kom nauwelijks uit mijn woorden als ik probeer uit te leggen wat er aan de hand is. 

Wat volgt is geen begrip, maar een waterval van woorden waaruit ik kan opmerken dat mevrouw Von Sweelinck een zeer gerespecteerd bewoner van deze stad is en dat de politie geen laster tegen haar accepteert. Na die oor wassing word ik het bureau uitgebonjourd. Ik voel meteen dat het geen goed idee was om zelf naar de politie te gaan…daar hoef ik geen steun van te verwachten…ik sta een vol kwartier op de stoep na te denken en kom tot de conclusie dat ik geen keuze heb. Met lood in de schoenen begeef ik me naar de plek waar het gisterenochtend zo vreselijk mis ging… 

Op de kerkklok zie ik tot mijn schrik dat het al vijf over elf is. Ik begin te rennen en zie tot mijn opluchting een grote, zwarte Bentley staan. Bernadette staat er naast, ongeduldig haar horloge checkend. Ze schudt misprijzend met haar hoofd als ze me ziet aan komen en doet de deur voor me open. Er wordt geen woord gesproken als ik ga zitten op de bank.  De auto zet zich in beweging en ik zit als versteend op de achterbank. Waar ben ik mee bezig? Ik weet wat me te wachten staat daar in dat landhuis. Waarom ben ik dan niet weg gerend?

Als we even rijden pakt Bernadette de telefoon. Ik hoor haar vertellen dat ik in de auto zit, maar dat ik te laat was. Er volgt nog een heel gesprek en dan legt ze de telefoon weer op de stoel naast haar. ”Omdat je te laat was wil mevrouw Von Sweelinck dat je je schoenen, sokken en je broek uittrekt en netjes op de voorstoel neer legt”. De koeltjes uitgesproken zin moet even tot me doordringen. Meent ze dat nu? Wil ze dat ik hier in mijn onderbroek ga zitten? 

Bernadette checkt in de achteruitkijkspiegel de voortgang en maant me tot haast als die even op zich laat wachten. Ik aarzel, want ondanks de spanning, of misschien wel juist daardóór, voel ik een beschamende erectie opkomen…ik trek zo onopvallend mogelijk mijn schoenen en sokken uit. De erectie blijft. Dan schuif ik langzaam uit mijn broek. De erectie blijft en wordt harder.  Nu pas word ik me ten volle bewust van de onderbroek die ik aan heb..Die ochtend heb ik niet nagedacht over wat ik aan zou trekken. Ik was er immers van overtuigd dat ik gelijk zou krijgen bij de politie. Nu zit ik hier in mijn Simpsons onderbroek….

Ik zie hoe Bernadette met een hoofdknikje naar de voorstoel wijst. Ik vouw mijn broek op en doe mijn sokken in mijn schoenen, buig naar voren en leg mijn spullen weg. Ik zie haar lachje als ze mijn onderbroek ziet. Ik zink terug in de achterbank en voel heel nadrukkelijk hoe het leer klam aanvoelt tegen mijn blote benen. Ik leg mijn handen in mijn schoot om de erg aanwezige bobbel te verbergen. Waarom krijg ik een stijve terwijl ik me moet uitkleden in deze auto?

Bernadette checkt nog een keer en is blijkbaar tevreden, want de rest van de route zegt ze niets meer. 

We draaien het grote hek weer door en dan staan we weer stil onderaan de grote trap. Bernadette stapt uit, neemt mijn kleren mee en laat me zitten. Ik transpireer weer aan alle kanten, wat een ellende is dit. Wat staat me te wachten en waarom duurt het zo lang? Gelukkig is mijn erectie wat minder geworden nu. Na een hele poos zie ik Bernadette weer van de trap af komen. Ze opent het portier en ik mag uitstappen. Ik krijg een enorme boei als ik zo in mijn onderbroek op blote voeten achter haar aan de trap op moet lopen. In de hal moet ik weer even wachten. Even later is de chauffeur terug.

“Mevrouw von Sweelinck kan je nu ontvangen in de voorkamer”, zegt ze en wijst me op de deur. Na drie klopjes hoor ik weer haar indringende stem. Met hele kleine stapjes sjok ik naar binnen. Ik wil hier helemaal niet zijn en al zeker niet in mijn onderbroek. De gravin zit weer op haar troon. Haar blik is zeer streng als ik binnen kom. De dochter is er niet deze keer. Dat lucht me wel op met het oog op wat nu onvermijdelijk zal zijn.

“Kom hier voor me staan Stefan”. Ik zie hoe ze me van top tot teen opneemt. “Schattig die onderbroek”. Er volgt zelfs een glimlachje. 

“Waarom ben je hier Stefan?”

Ik zucht diep. Waarom moet ik dat nu herhalen? Kan ze er niet gewoon aan beginnen,  de trut…

“Waarom ben je hier Stefan? En waarom was je te laat en heb je mijn chauffeur laten wachten?”

Het lukt me niet om te antwoorden. 

“Ik zal je helpen Stefan. Je bent hier naar toe gekomen om voor straf een pak op je blote billen te krijgen. En je bent hier vrijwillig naar toe gekomen, klopt dat?”

“Eh…eh…ja Mevrouw”

“Ok, laten we van start gaan dan”

Ik weet dat er nu geen ontkomen meer aan is. 

“Ga krom staan met je gezicht naar die muur”.

Ik draai me om en voel me zo ongelofelijk stom……

Een roodgloeiende bekeuring (2)

Het blijkt een eindje buiten de stad te zijn. Ik fiets door glooiende heuvels, heel veel groen. Het is warm en ik zweet in  de zware stof van het uniform. De stem van Google maps laat me halt houden voor een groot gietijzeren hek. Voor me zie ik een lange oprijlaan die leidt naar een enorm landhuis.  Zandstenen torentjes aan beide kanten en heel veel grote ramen. Naast het hek staat een paal met een paar bellen. Ik druk op de bovenste. Na enige tijd hoor ik een krakende stem. Wie ik ben en wat ik kom doen. Ik geef de informatie en daarop zwaait het hek open. Ik parkeer mijn fiets tegen het hek en loop de lange laan af. Een raar gevoel bekruipt me, is dit wel een goed idee..?

Een ronde stenen trap leidt naar een grote toegangsdeur. Daar aangekomen twijfel ik weer. Na enige traag voort tikkende seconden pak ik de grote stalen klopper en laat deze met een zware bons tegen de eikenhouten deur vallen. Een man doet open. Weer de vraag wie ik ben en wat ik kom doen. Achter de man zie ik opeens de verwende dochter opdoemen. 

`Nou nou, wie we daar hebben, als dat onze snotneus parkeerwachter niet is, wat kom jij hier doen?” Over mijn woorden struikelend leg ik de reden van mijn komst uit. De dochter lacht hardop. “Je excuses, haha, ik weet niet of mijn moeder daarin geïnteresseerd is. Maar wacht maar even op dat bankje daar, dan zal ik het aan haar vragen”.

Ik zit alleen in een hele grote hal. Portretten aan de muur lijken me spottend aan te kijken. Het getik van een enorme wandklok is het enige geluid. Ik transpireer zo mogelijk nog harder. Het duurt even voordat er weer wat gebeurt. Dan komt de man die voor mij de deur opende op me toegelopen. “Mevrouw Von Sweelinck kan je nu ontvangen in de voorkamer, volg mij maar”. Ik loop achter hem aan tot we bij een nieuwe deur komen. Hij klopt er drie keer op en ik hoor een krachtige stem ‘binnen’ roepen. De bediende opent de deur en duwt me haast naar binnen. Achter mij hoor ik de deur dichtslaan. 

Ik sta in een grote kamer. Ik staar naar een grote fauteuil voor het raam. Daar zit de vrouw die ik herken van het incident op straat. Ze is nu gekleed in een groen broekpak en dat geeft haar een nog voornamere en strengere uitstraling. Naast haar, met de handen nonchalant op de leuning van de stoel, staat haar dochter. Ze kijkt me meewarig, bijna spottend aan. 

De vrouw kijkt me weer aan met die indringende blik en gebaart me dichterbij te komen. 

“Mijn dochter zegt me dat je hier bent om je excuses aan ons aan te bieden. Je bent zeker gestuurd door je baas?“

“Nee mevrouw, ik ben uit mezelf gekomen’, lieg ik.

“Naast een onbeholpen, brutale vlegel ben je ook nog een leugenaar, want ik heb je baas net gesproken”

Ik kijk naar beneden als een betrapt jongetje.

“Dus bied eerst je excuses maar aan voor het liegen van daar net”

Ik prevel een sorry, terwijl ik vermijd haar aan te kijken.

“Kijk, dat is al een veel betere houding dan daar straks. Maar waarom zou ik nu willen luisteren naar je excuses, na alle scheldwoorden die je naar ons hoofd hebt geslingerd?”

Ik geef haar nu een eerlijk antwoord en vertel haar dat ik mijn baan zou verliezen als ze de zaak zou doorzetten en dat ik hoop dat ze me kan vergeven.

“Vergeven, haha!”, schampert ze, “Dan zou je er wel heel makkelijk van af komen, vind je niet?

Misschien, heel misschien, zou ik je kunnen vergeven als je toch een bepaalde boetedoening ondergaat”

Ik kijk haar schaapachtig aan.

“een boetedoening die past bij je kinderachtige en brutale gedrag”

Ik zie hoe de dochter moeite moest doen om haar lach in te houden. Ze buigt zich naar haar moeder toe en fluistert iets voor mij onhoorbaars in haar oor.

“Ja, je hebt helemaal gelijk liefje. Dat vind ik een heel goed idee!

Marie-Christine en ik vinden dat je voor je gedrag straf hebt verdiend”

“ …eh…eh…straf…mevrouw..?“, stamel ik.

“Ja, straf, voor je brutale en totaal respectloze gedrag naar ons. En ik ben wellicht bereid de aanklacht in te trekken als jij…hoe heet je ook alweer?”

“…eh…Stefan mevrouw..”

“…als jij, Stefan, ook vindt dat je daarvoor straf hebt verdiend, dus ik vraag het je gewoon: vind jij, Stefan, ook dat je straf verdiend hebt?”

Tegenover me zit een vrouw van, zo schat ik toch, dik veertig jaar, met geblondeerd haar, mij aan te kijken met haar autoritaire en indringende ogen, ongeduldig wachtend op een antwoord. Haar dochter staat naast haar fauteuil met een brede glimlach om de mond te genieten van mijn ongemak met de situatie. Mijn hersenen maken overuren. Boetedoening, straf, waar heeft dat mens het over. Ik realiseer me inmiddels wel dat ik mee moet doen aan dit showtje, anders ga ik mijn baan zeker verliezen..….”ja mevrouw, ik verdien straf”.

“Kijk, dan zijn we het met elkaar eens. Je gaat nu met je rug naar ons toe voor het raam staan, terwijl Marie-Christine en ik gaan overleggen welke straf je gaat krijgen”.

Ik krijg een kop als een boei. Ik voel me als een klein jongetje dat op de gang wordt gezet.

Terwijl ik zo voor het raam sta hoor ik ze achter mij fluisteren. Ze houden er blijkbaar van om me lang in spanning te houden, want een hele poos nadat het fluisteren is geëindigd word ik pas weer geroepen.

“Stefan, draai je om en kom hier voor ons staan”

Het zweet breekt me nu echt aan alle kanten uit, terwijl ik zo moet gaan staan.

“Marie-Christine en ik zijn er uit”. Ze richtte zich nu tot haar dochter, die het allemaal reuzegrappig lijkt te vinden. “Liefje, vertel jij Stefan eens wat voor straf jullie kregen als je brutaal en niet respectvol was geweest tegen mama of papa? “

De dochter lijkt nu zelf ook even van haar stuk gebracht. “….eh…dan kregen wij een pak voor ons broek, mama”. 

“Juist, dan kregen jullie een ouderwets pak voor de broek. En omdat jij je vreselijk respectloos heb gedragen tegen ons allebei, hebben we dat voor jou ook in gedachten, Stefan, een flink pak voor je broek!”

Er valt een enorme stilte in de kamer. Ik kan niet geloven wat ik net heb gehoord, mijn mond valt open van verbazing.

“Ja Stefan, nu ben je plotseling een stuk stiller dan daar straks. Maar ik ga het je makkelijk maken: de keus is om je straf te accepteren en als je voldoende boetdoening hebt gedaan in onze ogen, dan trek ik de aanklacht in. Als je de straf niet accepteert, dan verdwijn je nu onder onze ogen uit en ga ik door met de aanklacht. Dus wat zal het zijn?”

Ik voel hoe het zweet parelt op mijn voorhoofd…waar ben ik in terecht gekomen? Hier zitten twee vrouwen die beweren dat ze me een pak voor mijn broek gaan geven en dat ik dat moet accepteren om mijn baan te kunnen behouden…het bloed stijgt naar mijn hoofd en ik val bijna flauw..

“We hebben niet de hele dag de tijd, Stefan, dus ik wil nu je antwoord!”

 …..eh..ja mevrouw”

“En wat bedoel je met eh…ja?”

Ik struikel bijna over de woorden…”eh…eh…ik kies voor de straf mevrouw…”

“Dat lijkt me een heel verstandige keuze. Heb je wel eens een pak voor je broek gehad Stefan?”

“…..nee..nee..mevrouw”.

“Nou, dat wordt dan hoog tijd voor brutale vlegels zoals jij!. Ga krom staan met je gezicht naar die muur”

Het duurt even voordat dit tot me doordringt. Ik dacht nog even dat ze een spel met me speelde, maar ze meent het echt, ze gaat me slaag tegen mijn billen geven omdat ik haar en haar dochter heb uitgescholden….…

“Nou, komt er nog wat van?”

Aarzelend draai ik me om en ga staan met mijn handen op mijn knieën. Ik voel hoe de stof van mijn uniformbroek strak trekt over mijn billen.

Na weer een hele tijd zo gestaan te hebben, hoor ik hoe ze opstaat uit haar grote stoel en achter me komt staan. Dan mept ze een paar keer tegen mijn bips. Ik voel een enorme schaamte over de hele situatie. Na weer een pauze mept ze nog een paar keer, nu met meer kracht. Ik moet mijn evenwicht herstellen om niet voorover te vallen. Deze vrouw kan meppen…dan is het voorbij. Dat valt nog heel erg mee, bedenk ik me. Pijn deed het niet echt, de schaamte was veel erger.