Posted on by admin · 1 Comment

De taggers code en de toverheks

“Zo, hè hè… ben je weer onder je steen vandaan gekropen? ” grapte Brent toen mijn
huisarrest eindelijk voorbij was. “Ook fijn jou weer te zien. Gelukkig met je broek omhoog,” kaatste ik terug. “Zullen we ergens een hapje gaan eten? Ik heb wel zin in Shabu,” stelde Brent voor. Voor sushi was ik wel te porren. Die AGV’tjes van mijn moeder kwamen na een maand mijn neus wel uit.
“Ben je ondertussen al een keer terug geweest naar die mevrouw Ten Catens?” vroeg ik nieuwsgierig toen we bij ShabuShabu neerstreken. Hij keek even ongemakkelijk en knikte. “Vorige week. Die borstel is echt klote. Ik kon een paar dagen nauwelijks zitten na mijn bezoek aan die toverheks. Lopen, in bed omdraaien alles deed pijn. Maar geen boete of schoonmaakwerk dus ik ben al lang blij.”
Vol nieuwe plannen liepen we twee uur later via de centrum route terug naar huis.
Halverwege de route lag een klein skatepark verstopt tussen de saaie winkelpanden. Het skateparkje zelf zat zolang ik me kon herinneren al vol met vage lelijke graffiti.
Maar mijn mond viel open van een nieuw werk, op één van de panden ernaast prijkte een prachtige afbeelding van een heks. Het woord bitch in grote letters eronder terwijl de heks een onderbroek tevoorschijn toverde. “Brent, heb jij dit ….”
“Holy fuck,” riep hij uit. “Dat doet me wel aan iemand denken. Denk je dat ik dat gemaakt heb?” “Weet ik veel. Ik heb je een maand niet gezien. Misschien wilde je wraak nemen op, hoe noemde je haar ook al weer…”
Brent grijnsde maar ging er verder niet op in. We vervolgde de weg naar huis en ik was het eigenlijk alweer vergeten, totdat Hans zaterdagavond plotseling voor onze neus stond. We waren van plan om naar de film “Locked” te gaan maar nu viel ons plan helaas in duigen.
“Meekomen allebei,” sommeerde hij. “Je kunt het vast wel raden, mevrouw Ten Catens is ergens not amused over,”
En zo stond ik voor de tweede keer ineens in de woonkamer van een zeer gepikeerde mevrouw Ten Catens.
“Heren, ik ga jullie een vraag stellen en ik wil van jullie de waarheid horen,” viel ze gelijk met de deur in huis.
Ze pakte haar telefoon en liet een foto zien van de graffiti tekening die we bij het skateparkje hadden gezien. “Wat weten jullie hierover?”
“Hm,” zei Brent bedenkelijk. “Hebben wij dit laatst niet ergens gezien in de stad?”

“Je snapt heus wel dat ik dat niet bedoel. Wie heeft dit gemaakt? Hier moet toch wel over gepraat zijn in jullie cirkeltje?”
“Nou, even denken hoor, ik heb er niemand over gehoord. Ik zal het navragen als we ons maandelijkse theekransje hebben,” zei Brent sarcastisch.
Brent deed net alsof zijn neus bloedde. Of wist hij echt van niets?
Er was een soort code waar alle graffiti spuiters, of taggers zoals ze zichzelf noemden, zich aan hielden. Je spoot nooit over elkaars werk en je verlinkte elkaar nooit.
Toen Brent net begon was er een andere nieuwe tagger, Angelo, die over het werk van een ander heen had gespoten. Hij werd door een groepje andere taggers genadeloos in elkaar geslagen. Een van die taggers was David, de neef van mevrouw Ten Catens, die destijds nog actief tagger was.
Wij waren toevallig ook op dat moment daar in het park aanwezig en ik herinner me nog steeds het bloed op het gezicht van de jongen en zijn gebroken tanden. De taggers code was niet iets om mee te spotten.
“Brent, let op je toon. Je krijgt van mij één kans om de waarheid te vertellen. Heb ik het idee dat je niet eerlijk bent dan weten Hans en ik nog wel een paar foefjes om de waarheid boven tafel te krijgen.”
Brent haalde zijn schouders op en zei verder niets meer. Hij friemelde wat aan zijn ring, iets wat hij wel vaker onbewust deed als hij in gedachte was. De ring was hem dierbaar, het was een van de weinige dingen die hij had van de familie van zijn moeder. “Martin?”
“Geen idee, ik ben weinig buiten geweest de afgelopen tijd.”
“Er hangt een camera bij het skateparkje. Jullie kennen mijn neefje David wel hè. Ik heb hem gevraagd de camerabeelden op te vragen. Weten jullie zeker dat je niets wil vertellen?”
“Ik zou echt niet weten wat,” zei Brent zelfverzekerd. Zou hij er dan echt niets mee te maken hebben?
“David,” riep mevrouw Ten Catens, “kun je komen met de camerabeelden?” David kwam naar binnen en sloot een laptop op de televisie aan. Hij draaide de camerabeelden versneld af.
De tagger was onherkenbaar, geheel in het zwart gekleed en droeg een bivakmuts.
“Dat kan iedereen zijn,” zei Brent triomfantelijk en hij liet zijn dramatische Cillian Murphy imitatie zien.
De tagger krabbelde heel even onder zijn muts waardoor zijn rechterhand te zien was. David zette het beeld stil en zoemde in. Aan de ringvinger zat een ring, met hetzelfde design als de ring van Brent, een Surinaamse mattenklopper.
Zwijgend pakte mevrouw Ten Catens de rechterhand van Brent en keek naar zijn ring.
Vervolgens keek ze Brent strak aan.

“David, kunnen we na het zien van deze beelden concluderen dat de persoon in het filmpje Brent is?” vroeg ze terwijl ze Brents reactie bleef pijlen.
Voor het eerst was er paniek af te lezen op het gezicht van Brent. Ik dacht even terug aan de situatie van Angelo. Hoe loyaal zou David nu zelf blijven aan de taggers code nu hij tegenover zijn tante stond?
“Het enige wat ik kan vaststellen is dat de ringen op elkaar lijken, niet wie deze persoon is. Er zijn vast meer mensen met zo’n ring, zo bijzonder is dat design nou ook weer niet, tante Lydia,” zei hij geraffineerd. Hij glimlachte maar zijn blik was onzeker. De code had hij niet verbroken. Maar mevrouw Ten Catens kennende zou dit waarschijnlijk nog wel een staartje krijgen.
Brent opende zijn mond om iets te zeggen maar mevrouw Ten Catens snoerde hem meteen zijn mond.
“Stil jij. Je hebt je kans gehad. Ik heb het idee dat iedereen onder één hoedje speelt. Het wordt tijd voor een andere aanpak. Hans, kun je me assisteren? Begin maar met Martin. Niemand van jullie gaat hier de deur uit totdat de waarheid boven tafel is,” Hans pakte me bij mijn nek en duwde me naar de bank.
“Buig voorover Martin. Als je gaat tegenwerken gaat je broek omlaag, capiche?” waarschuwde Hans.
“Wat ga je doen?” De schrik sloeg me om het hart. Ik keek over mijn schouder en zag hoe hij zijn riem uit zijn broek trok. O shit. Foute boel.
“Nee, stop,” hoorde ik Brent roepen.
“Stil jij, kijk maar eens goed hoe je beste vriend van mij een pak rammel krijgt. Misschien helpt het je geheugen opfrissen.”
Met bonkend hart boog ik voorover en leunde op de bank. Dit kon toch niet waar zijn? Ik deed nerveus mijn ogen dicht en wachtte op de eerste klap.

“Stop Hans,” Het was de stem van David. “Hij weet niks. Niemand heeft Martin de laatste tijd gezien. Waar was je eigenlijk?”
“Thuis. Ik had een maand huisarrest, ik zei niet voor niets dat ik bijna niet buiten ben geweest.” “Doe hem alsjeblieft geen pijn,” smeekte Brent. Hij begon te huilen. De realiteit leek tot hem door te dringen. Ondanks zijn zorgvuldige planning was hij door een minuscuul foutje door de mand gevallen. Hij zat goed in de puree.
“Ik heb het gedaan. Straf mij, maar laat Martin erbuiten. Ik dacht echt dat ik niet herkend zou worden en er mee weg kon komen. Martin heeft er echt niets mee te maken, ik heb hem een maand niet gezien of gesproken.”
Brent werd naast me neergezet.
“Billen bloot en voorover buigen. En vlug een beetje,” commandeerde Hans.
Met trillende handen maakte Brent zijn broek los en deed wat Hans gevraagd had. “Werk mee anders krijgt Martin alsnog met mijn riem te maken, capiche?” zei Hans grimmig.
“Laat Martin erbuiten, teringhond! Jij vuile klootzak,” tierde Brent.
“Kop dicht onverlaat, ik zal je leren,”
Vervolgens was ik er voor de tweede keer getuige van hoe Brent er flink van langs kreeg. Hij veerde een paar keer overeind van de pijn maar ging zonder verdere tegenwerking terug in positie staan.
Ik vermoedde dat hij oprecht bang was dat Hans mij ook onder handen zou nemen. Hij mocht dan soms zelf wel dingen achterhouden of de waarheid verdraaien maar dat ging nooit ten koste van een ander.
“Weet je wat er terecht komt van mensen die het niet zo nauw nemen met de waarheid? Die belanden uiteindelijk in de gevangenis,” preekte Hans. “ En geloof me dat is echt geen pretje. Ik hoop dat mijn riem tot je doordringt en dit je stof tot nadenken geeft. De rest laat ik aan mevrouw Ten Catens over,”
“De waarheid komt altijd uit, neem dat maar van mij aan,” zei mevrouw Ten Catens. Ze liep door de kamer en pakte iets uit een kast. “Ik heb hier een paddle. Mijn haarborstel is slechts kinderspel in vergelijking met dit instrument. Je hebt me nog heel wat uit te leggen,
jongeman. Martin, ga maar naast Hans staan.”
Ze pakte Brent bij zijn arm en dirigeerde hem naar de leuning van de bank terwijl ik naast Hans ging staan.
“Ga over de leuning liggen. Zo ja. David, ik wil dat jij zijn armen vast pakt. Zorg ervoor dat hij blijft liggen. Brent hoe kwam je in vredesnaam op het idee om die afbeelding te maken?
Mij zo belachelijk te maken? En te denken dat je er ongestraft mee weg kon komen?”

David ging naast Brent zitten en pakte zijn polsen vast. “Blijf rustig,” zei hij zachtjes tegen Brent, “haal diep adem. Focus op je ademhaling.” Iets zei me dat David en de paddle geen vreemden van elkaar waren.
Mevrouw Ten Catens ging naast Brent staan en de houten paddle kwam hard neer op zijn achterwerk. Hij kreunde van de pijn.
“Ik wacht op antwoord, jongeman,”
Brent haalde een paar keer diep adem voordat hij antwoord gaf.
“Nou… omdat… ik was eerst nogal overstuur nadat ik hier die eerste keer was geweest. En…
ik voelde me gewoon beter toen ik weer even met de spuitbussen in de weer kon. Zo kwam die spotprent er dus een soort van uitgerold.”
De paddle kwam weer neer. Brent probeerde overeind te komen maar David hield hem stevig op zijn plaats.
“Hoe durf je mij zo belachelijk te maken? En er vervolgens ook nog glashard over te liegen?” Opnieuw sloeg ze hem met de paddle.
“Au…au…Het spijt me,” snotterde Brent. Keer op keer kwam de paddle neer. Zijn billen kleurden al snel donkerrood. Arme Brent, hij zou hier zeker weer dagen last van hebben. “Ik wil sowieso niet meer merken dat jij iets beklad waar het niet mag. En lieg nooit meer tegen mij, begrepen? Laat dit een belangrijke les voor je zijn. ”
“Ja, mevrouw Ten Catens,” snikte Brent.
“Dank je wel voor je hulp David, laat Brent nu maar los. Vanavond na het eten wil ik het met jou even hebben over hoe dit allemaal gegaan is vandaag,” zei ze met een waarschuwde klank in haar stem. Ze tikte een paar keer dreigend met de paddle tegen haar hand.
David knikte terwijl zijn wangen langzaam rood werden. De taggers code in ere houden had blijkbaar toch flinke consequenties voor hem.
“Brent, nog één ander dingetje. Volgens mij heb een wij inmiddels een afspraak over jouw taalgebruik.”
Mevrouw Ten Catens legde de paddle weg. Ze liep naar het dressoir en haalde de haarborstel tevoorschijn. Vervolgens pakte ze Brent bij zijn oor en trok hem mee naar het zitgedeelte van de bank.
“Nee… alsjeblieft …. niet ook nog die klote haarborstel,” smeekte Brent.
“Nog een woord dat ik niet wil horen. Onze afspraak is vrij helder, als ik jou hoor vloeken of schelden krijg jij een flink pak slaag met mijn haarborstel.”
Met een vloeiende beweging legde ze hem over de knie. Ze klemde haar been om het zijne en pinde zijn arm vast op zijn rug. Brent kon geen kant meer op. Met een hoog tempo kwam de

haarborstel neer op zijn gehavende billen. Het snelle tikkende geluid van de haarborstel en het gesnik van Brent deden haast pijn aan mijn oren.
“Weet je wat jij moet leren? Eerst eens tot tien tellen voordat je iets zegt. Dus de volgende slagen ga je netjes voor me tellen,” zei mevrouw Ten Catens streng. Snoeihard haalde ze uit met de haarborstel.
“Au… Één… twee…,” Brent hapte naar adem en reageerde niet meteen met drie. Mevrouw Ten Catens wachtte niet op Brent en sloeg een vierde keer. “Als je niets zegt dan telt het niet mee,” zei ze onvermurwbaar. Ik huiverde en hoopte vurig dat ik zelf nooit in zijn situatie terecht zou komen.
“Au…” snotterde hij, “drie… vier..” Na de resterende zes die hij keurig meetelde legde ze de haarborstel neer.
“Doe je broek maar omhoog en ga je excuses aanbieden bij Hans,” zei mevrouw Ten Catens.
Voorzichtig kwam hij overeind en trok zijn broek en ondergoed weer omhoog.
“Het spijt me, Hans,” zei hij bedeesd terwijl hij de tranen uit zijn ogen wreef.
“Meneer Bruinsma vind ik hier meer op zijn plaats,” bromde Hans.
“Het spijt me, meneer Bruinsma,” herhaalde Brent.
“Excuses aanvaard.”
Hans stootte mij aan. “Martin, help jij me even met wat te drinken pakken?” Hij pakte me bij mijn arm en we liepen de kamer uit.
“Heb je weer geluk hè, dat je niet onder handen bent genomen vandaag. Nou ja, driemaal is vast scheepsrecht,” zei Hans grinnikend. Hij nam de uitdrukking ‘het beste vermaak is leedvermaak’ wel heel letterlijk.
En natuurlijk zou ik nog een keer onder handen genomen worden en over de knie belanden, maar dat is een verhaal voor later.

Posted on by admin

Mr Balor

Mijn beste vriend Brent van Breukelen trok zich nooit zoveel aan van regels. “Martin, regels zijn er om gebroken te worden. Het wordt pas een probleem als je betrapt wordt,” was zijn motto.

We leerden elkaar kennen in de zandbak van de kleuterschool. De juf had zijn schep afgepakt omdat hij er andere kinderen mee achterna zat. Het spelletje zag er dolkomisch uit. Zodra ze uit het zicht was gaf ik hem mijn schep, en samen speelden we vervolgens agent en boef. Vanaf dat moment waren we beste vrienden en waren we twee handen op één buik.

Hij groeide op bij zijn vader en had twee oudere broers. Zijn moeder overleed toen hij nog heel klein was. Misschien kwam hij daardoor juist wel weg met de meeste kwajongensstreken die hij uithaalde.

Zijn oudere broers waren ook niet helemaal zuiver op de graat, want als je iets nodig had dan konden zij het vaak voor een zacht prijsje voor je op de kop tikken.

De familie van Breukelen stond weliswaar bekend als gajes, “gajes van de bovenste plank”, mopperde mijn buurman altijd als Brent weer langs was geweest, maar vanwege hun vrolijke en ongedwongen houding waren de van Breukeltjes ook erg geliefd in de buurt.

Brent was een flapuit, hield van avontuur en was een echte waaghals. Ik was verlegen, en wist hem vaak voor gevaar te behoeden. We hielden elkaar in evenwicht. Hij trok me meer uit mijn schulp, ik hield hem rustiger.

Op de middelbare school begon hij met graffiti spuiten. Hij kon heel goed tekenen en tegen de tijd dat hij klaar was met het grafisch lyceum was zijn graffiti een van de mooiste die er in de stad te zien was.

Hij had geen snel onleesbaar krabbeltje maar gebruikte “Mr Balor” in grote gekleurde letters, meestal in geel en groen. Rechts ervan een afbeelding van een kraai. Hij koos voor ‘Balor’ omdat hij zelf behoorlijk tegendraads was en de kraai omdat die net zo eigenzinnig als hijzelf was.

Brent zocht de meest bijzondere plekken uit voor zijn kunstwerkjes, en onbevreesd klom hij soms daken op om plekken te vinden waarbij zijn spuitwerk mooi in het oog zou vallen bij langskomende mensen.

We hadden een gezamenlijke hobby, freerunning, iets wat heel handig was om bepaalde plekjes te kunnen bereiken. Hij spoot, ik stond op de uitkijk. Dit ging heel lang goed, tot die ene dag, of beter gezegd ene nacht, eigenlijk.

“Martin, dat oude opslagpand van Bristol staat leeg, je weet wel, bij dat kleine bedrijventerrein langs de snelweg. Prachtige plek en er zal vast geen beveiliging zijn nu het leeg staat. Daar moeten we vanavond heen,” zei Brent die dag, met een schittering in zijn ogen.

“Oké, maar ik moet vanavond wel een beetje op tijd thuis zijn van mijn pa, hij doet de laatste tijd een beetje moeilijk.”

“Hmmm,” bromde Brent, “je bent toch oud en wijs genoeg?”

“Maar helaas moet ik me wel aan de afspraken houden zolang ik nog thuis woon. Mijn ouders zijn niet zo makkelijk als jouw vader,” hielp ik hem herinneren.

“Brave Hendrik. Zorg dat je om half tien bij het hoekje bent, tot vanavond.”

“Deze Hendrik heeft geen zin in een maand huisarrest nu het eindelijk lente is.” Ik zuchtte en maakte me uit de voeten.

‘Het hoekje’ was onze vaste ontmoetingsplek. Het lag een paar straten achter mijn ouderlijk huis, waar onze woonwijk ophield en een fietspad lag, dat langs het water via de ene kant naar het industrie terrein ging, en via de andere kant richting de grote stad. Vanaf daar konden we echt alle kanten uit.

En zo stonden wij later die avond rond half twaalf op ons gemakje even te pauzeren, een blikje Red Bull drinkend om goed wakker te blijven. Brents werk was inmiddels voor de helft af. Maar toen kregen wij de schrik van ons leven. Een felle lamp scheen in onze ogen.

“Wat moet dat daar? Zijn jullie nou helemaal gek geworden. Jullie bevinden je op privé terrein. Handen omhoog!” Mijn hart miste even een slag en begon daarna keihard te bonken. Shit! Ik had beter op moeten letten. Het was echter te laat om nu nog de benen te nemen.

“Twee jongemannen heb ik aangetroffen. Hoe oud ze zijn? Moet ik vragen… Hoe oud zijn jullie? Ik heb de eigenaresse aan de lijn en ze is not amused op dit moment. Handen omhoog zei ik.”

Brent en ik gooiden onze blikjes op de grond en hielden onze handen omhoog.

“Wie bent u?” vroeg Brent brutaal.

“Ik ben je grootste nachtmerrie. Ik heb jullie een vraag gesteld. Leeftijd?”

De lamp werd naar beneden gedraaid. Voor ons stond tot onze opluchting geen BOA of politieagent maar een wat sullige oudere man met een telefoon aan zijn oor.

“Twintig meneer,” stamelde ik.

“Twintig zeggen ze. Goed, ik zal deze twee raddraaiers meenemen. Heren, volg mij dan kunnen we de politie wellicht buiten beschouwing houden, gaan jullie hier akkoord mee?”

Brent en ik wisselden een blik. Alles beter dan te eindigen op het politiebureau en een nachtje in de cel te slapen, en dit later thuis op te moeten biechten.

En zo stapten wij uiteindelijk bij hem in de auto, terwijl we geen idee hadden waar we heen gingen of wat ons te wachten stond.

Na een half uur rijden stonden we, in één van de rijkste buurten van de stad, in de woonkamer van een zeer geïrriteerde al wat oudere dame. Ze stond op van de bank terwijl de man achter ons bleef staan.

“Zo, dus jij bent degene die oneerbiedig graffiti durft te spuiten op mijn eigendom? Weet jij wel wie ik ben, jongeman?” vroeg ze op snerende toon aan Brent.

“Ik ken jouw soort anders wel hoor.” vervolgde ze toen Brent geen antwoord gaf. “Opgegroeid zonder moeder, veel haantjesgedrag thuis en nooit eens goed gecorrigeerd op je gedrag. Misschien is het wel goed dat je mij vandaag treft, jongeman. Ja ik weet wel wie jij bent, Brent van Breukelen. Mijn neefje heeft een poosje graffiti gespoten. Je hebt een bijzondere reputatie onder de jongens. Maar goed fatsoen is ver te zoeken merk ik. En ik kan de politie er wel bij halen, maar ik denk niet dat een boete of een paar rondjes papier prikken jou op het goede pad zullen brengen. Wat heb je er zelf op te zeggen?”

Brent haalde met een ongeïnteresseerd gezicht en rollende ogen zijn schouders op. Hij zuchtte theatraal. Cillian Murphy zou er jaloers op zijn geweest.

“En jij,” zei ze en wees naar mij, “een trouwe vriend, maar hij trekt je wel mee de vernieling in. En je lijkt me slim genoeg om beter te weten. Ik geef je nog een kans je gedrag te verbeteren. Ik kom straks nog bij je terug.”

Ze wachtte niet op mijn antwoord en richtte haar aandacht weer op Brent.

“Maar jij hebt je kansen verspeeld. Ik ga jou iets geven wat je allang eerder had moeten krijgen. Een flink pak voor je billen.”

Hij schoot in de lach. “Wat, doe normaal mens.”

“Mens? Hoe durf je me zo aan te spreken. Jij hebt echt geen idee wie er tegenover je staat hè? Brutale vlegel. Kom hier.”

Brent verroerde geen vin. Ik zag aan zijn ogen dat hij haar vooral amusant vond. Het maakte hem ook echt geen drol uit wie ze was, al was ze de koningin, het kon hem verder niets schelen.

“Je hebt je naam niet gezegd. Dus ik heb geen flauw idee wie je bent.” zei hij triomfantelijk.

“Mijn naam is Lydia Ten Catens. Gaat er een belletje rinkelen bij die naam?”

Brent keek haar met opgetrokken wenkbrauwen vragend aan.

“Van het textiel merk, bekend van het duurzame ondergoed en lakens?” vroeg ik in zijn plaats. Mijn oma was altijd helemaal idolaat van het merk en prees Ten Catens altijd helemaal de hemel in, tot vervelends toe eigenlijk, vandaar dat ik er wel van gehoord had. Maar ik kon me voorstellen dat in een mannenhuishouding zoals bij de van Breukeltjes zo’n merknaam nou niet bepaald bleef hangen.

“Juist. En nu kom je hier jongeman, of ik vraag mijn trouwe chauffeur Hans of hij jou wil begeleiden, maar geloof me, dan ben je voorlopig nog niet jarig.”

Ik keek gebiologeerd naar Brent om te kijken of hij zijn hakken uit het zand zou halen. Zou hij een verstandige keuze gaan maken?

Ineens voelde ik een hand op mijn schouder drukken en Hans siste in mijn oor: “jij houdt je er verder buiten, wat er vanaf nu ook verder met je vriend gebeurd. En houdt je mobiel ook in je zak. Anders krijg je met mij én mijn riem te maken, capiche?” dreigde hij. Hij liet me los en bleef als een waakhond naast me staan.

Ik knikte en er liep een rilling over mijn rug. Hij leek misschien sullig maar hij had beslist haar op zijn tanden. Hadden we de situatie toch verkeerd ingeschat? Ik haalde diep adem om mijn zenuwen te kalmeren.

Brent koos ondertussen toch maar eieren voor zijn geld en ging voor mevrouw Ten Catens staan. Ze pakte hem bij zijn pols vast en in één beweging zat ze op de bank én lag Brent over haar knie. Dat had ze beslist vaker gedaan, dat ging zo vloeiend, dat kon niet anders.

“Doe gewoon precies wat ik zeg en hou je gedeisd, dan overkomt je helemaal niets,” fluisterde Hans op iets mildere toon in mijn oor.

Mevrouw Ten Catens ging in actie over en gaf Brent een flink aantal klappen op zijn achterste. Het harde geluid deed pijn aan mijn oren, maar hij onderging het allemaal behoorlijk rustig.

“Dit doet je nog niet zoveel hè. Kom maar overeind. Een goed pak slaag op je blote billen is hier wel op zijn plaats.” Brent krabbelde overeind. Haar handen gingen naar zijn broek maar hij deinsde achteruit.

“Wow… holy fuck… nee mens… ik doe het zelf wel.. tjezus…” mopperde Brent. En voor hij er erg in had kreeg hij een enorme oorvijg van haar.

“Au!” Brent greep verrast naar zijn wang en hapte naar adem, hem kennende waarschijnlijk een aantal verwensingen aan haar adres inslikkend. Onthutst liet hij daarna zijn broek en onderbroek zakken.

“Jij, hoe heet je eigenlijk?” vroeg mevrouw Ten Catens aan mij.

“Martin Hartman, mevrouw,”

“Martin, in mijn dressoir daar, in de bovenste la, ligt een haarborstel.” Ze wees het dressoir aan. “Wees zo lief om die borstel te halen en aan te geven.”

Ik fronste. Een haarborstel? Serieus? Maakte ze zich nu druk om haar kapsel? Deze nacht werd steeds vreemder. Ik liep naar het dressoir, vond een houten haarborstel en gaf het haar.

“Dank je wel,” zei ze met een glimlach tegen mij, “en nee, ik ga nu niet mijn haar doen. Je kunt er prima iemand een lesje mee leren. Liggen jij,” snauwde ze vervolgens tegen Brent. Brent werkte zonder tegenstribbelen mee en lag opnieuw over haar knie, zijn blote billen kleurden iets roze.

“Het is mevrouw Ten Catens voor jou. Geen mens,” berispte ze hem. “Zeg dat nooit meer tegen mij, begrepen?”

Ze vervolgde het pak slaag, nu met de haarborstel en zijn billen kleurden in rap tempo rood. Brent lag er helemaal niet meer zo rustig bij.

“Au! Teringwijf! Stop! Godverdomme, kap hier mee. Lelijke toverheks,” tierde hij. Er klonk paniek in zijn stem en hij probeerde overeind te krabbelen.

Ik had het best met hem te doen. Vaak zou ik wat meer op hem willen lijken. Maar nu was ik blij dat ik niet in zijn schoenen stond, en wel wist wanneer ik mijn mond moest houden. Spreken is zilver, zwijgen is goud.

“Wat zeg jij? Blijf liggen. Jij moet wat manieren leren, jongeman. Je vloekt als een bootwerker. Dat is onacceptabel.  We zijn voorlopig nog lang niet klaar. Mijn haarborstel gaat je dit wel afleren. Lig stil of ik moet aan Hans vragen je in bedwang te houden. Maar dan krijg je nog meer straf.”

Het pak slaag ging nog een paar minuten door. Met een toenemend gevoel van afgrijzen keek ik toe hoe mijn vriend er ongenadig van langs kreeg. Brent deed ondertussen een verwoede poging om zijn billen te beschermen met zijn hand.

Met haar vrije hand pakte Mevrouw Ten Catens zijn hand vast en pinde zonder pardon zijn arm op zijn rug. Ze trok zich niks aan van het steeds luider wordende gesnik van Brent. Zijn billen kleurden inmiddels donkerrood.

“Hoe haal je het in je hoofd zulke taal te gebruiken. Hoe ga jij mij voortaan aanspreken?” vroeg Mevrouw Ten Catens streng. “En geef fatsoenlijk antwoord jongeman.”

“Mevrouw euhm Kater?” gokte Brent.

“Mevrouw – Ten – Catens.” Bij ieder woord haalde ze nog een keer flink uit met de borstel.

“Au! Mevrouw Ten Catens,” snikte hij.

“Goed zo. Ik merk dat je al hebt bijgeleerd. Kom maar overeind. Ik denk dat je genoeg hebt gehad voor vandaag. Je zult nog wel een paar dagen moeilijk zitten. Ik wil je binnenkort terug zien, want je krijgt ook nog een pak slaag voor het bekladden van mijn nieuwe pand. Daarom was je tenslotte eigenlijk hier. En nu ga je naast het dressoir in de hoek staan, met je billen nog bloot en je armen op je hoofd,”

“Ja mevrouw Ten Catens,” zei Brent gedwee. Zo oprecht beleefd had ik hem nog nooit gehoord. Hij ging er zonder protest staan en stond zachtjes na te snikken in de hoek.

“Martin, ik ga je vriend helpen om in het gareel te komen. Ik wil hem voorlopig iedere maand zien. Laat ik er bij jou niet achter komen dat je nog een keer met hem meegaat tijdens zijn illegale praktijken. Dan zul je, net als je vriend vandaag, ook kennismaken met mijn haarborstel. Ben ik zo duidelijk?”

“Ja mevrouw Ten Catens,” mompelde ik ongemakkelijk. Die kennismaking hoefde voor mij niet zo nodig.

“Hans, zou je voor ons wat thee willen maken? Dan kunnen de heren nog even bijkomen voordat je ze veilig weer naar huis brengt.”

Vluchtig keek ik op mijn horloge. Half twee ’s nachts al. Mijn vader zou niet blij zijn dat ik pas midden in de nacht thuiskwam, terwijl ik vanmorgen nog plechtig had beloofd om op tijd thuis te zijn. Mijn huisarrest voor aankomende maand was hoe dan ook een feit.

Maar die straf viel uiteraard in het niet bij wat mijn beste vriend net was overkomen. Natuurlijk zou ik ook nog een keer bij haar over de knie belanden, maar dat is een verhaal voor later.

Posted on by admin

Een ongewenst poststuk

Met een zucht stapt Lily de auto uit. Het was een lange dag op werk, en ze kan niet wachten tot ze haar geliefde man Ruben vanavond weer in de armen kan nemen. Ze bliept haar auto op slot, en loopt naar haar huis.
Zodra ze de voordeur open doet, ziet ze een stapeltje post liggen. Reclame van de loterij, een brief van de verzekering, en eentje met een paarse rand.

Nee toch, dat zal toch niet?

Lily rijdt altijd netjes en heeft, behalve voor over de stoep fietsen toen ze twaalf was, nog nooit een bekeuring gehad. Tot nu dus. Ze kan zich de haren wel uit haar hoofd trekken.

Snel opent ze de envelop, om de schade op te nemen. Volgens de envelop is ze 15 km/h te hard gereden, op de snelweg bij Schiedam. Of ze eventjes 155 euro, plus 9 euro administratie wil dokken.

Een aantal woorden die dames misstaan verlaten haar mond. Toch kijkt ze nog eens naar de brief. De A4, zaterdag twee weken geleden, om 18:53, 115km/h… wacht eens even.

Haar ogen worden groot. De mond die net nog vuile taal de wereld in slingerde verandert in een met kleine grijns. Dit was Ruben. De auto staat op Lily’s naam, maar Ruben zat die avond achter het stuur, op weg naar huis na een verjaardag.

Ruben is nog op werk, maar die zal wel binnen een half uurtje thuis komen. Lily loopt snel naar de slaapkamer, en legt daar de brief bij het opgemaakte bed. Ze loopt naar naar de kast en trekt de lade open. Ruben houdt wel van een beetje kink op z’n tijd, en hier bewaren ze al hun spullen. Ze rommelt wat tussen de zweepjes en de touwtjes, maar vindt niet echt iets wat haar aantrekt op dit moment. Nee, Ruben, die verdient niet die leuke flogger, of anaal met een strapon genomen worden terwijl hij vastgebonden zit. Ruben, die verdient gewoon een ouderwets pak slaag.

Lily’s oog valt op haar nachtkastje. Daar ligt een massief houten haarborstel. Misschien kan ze daar wat mee. Ondanks hun kinky seksleven -waarin Lily meestal de leiding neemt- heeft ze Ruben eigenlijk nooit billenkoek gegeven.

Ze laat de slaapkamer achter met de brief van het CJIB op het bed, en de haarborstel ernaast. Snel gaat ze naar de keuken, zet de oven aan, en begint aan het maken van de ovenschotel.

Een minuut of twintig later hoort ze de voordeur open gaan. Ruben komt binnen. Precies op tijd, want de ovenschotel is klaar voor de oven. Die moet er ongeveer 40 minuten in, dat komt mooi uit denkt Lily.

“Dag lieverd”, met een kus en een omhelzing begroet Lily Ruben als hij de keuken in loopt. “Ik zet even deze schotel in de oven, loop jij even naar de slaapkamer?”. Ruben kust terug en antwoordt “Hoi schat, de slaapkamer? Hoezo?”. Lily grijnst en zegt “daar ligt een verrassing voor je!”.

Rubens ogen staan direct op vrolijk, en met een grote glimlach verdwijnt hij de keuken uit. Lily zet de schotel in de oven, en wacht even. Laat hem maar even in z’n sop gaarkoken, even in spanning laten staan.

Na een minuut of vier loopt ook Lily de slaapkamer in. Ze ziet een Ruben staan, die een beetje wit is geworden en de brief vast heeft. “Dit… dit ben ik geweest toch?” stamelt hij. “Ja lieverd, ik ben bang van wel. Geef mij die brief maar even. Ik denk dat het tijd is dat je in de hoek gaat staan” antwoordt Lily.

Ruben kijkt haar wat wazig aan, maar Lily wijst vastberaden naar de hoek naast de kast. “Daar”, zegt ze streng, “met je handen op je hoofd en neus naar de muur, graag”. Ruben staat nog steeds besluiteloos naast haar. Dan rukt Lily de brief uit zijn handen, en geeft hem een klap op z’n billen. Dat “Nu”.

Dat motiveert Ruben eindelijk om zich richting de hoek te begeven. “Sorry, schat”, zegt hij, met de handen op z’n hoofd.
Zijn stem is van de schrik bijna verdwenen. Lily vindt het bijna een belachelijke situatie, maar ziet de brief in haar handen weer.
“Lieverd, wat is er gebeurd, daar op die A4?” vraagt Lily, terwijl ze achter Ruben staat. “Je houdt je toch gewoon aan de maximumsnelheid? Wat is die op de A4 vóór 7 uur ’s avonds?”
“Die is 100” zegt Ruben. “Ik rijd altijd netjes 100 voor die tijd. Daarna is het 120 of 130, dat heb ik even niet scherp”.
“Dus hoe komt het dat je hier om zeven voor zeven 115 hebt gereden?”
“Dat… dat weet ik niet” antwoordt Ruben. “Misschien heb ik verkeerd op de klok gekeken?”
Lily kijkt weer even naar de brief. 18:53, dat is ook wel erg gemeen. Hij is gewoon zeven minuten te vroeg hard gaan rijden.
“Dat zal het wel zijn, je hebt niet goed opgelet op de klok en het verkeer, dus je bent onveilig gaan rijden. Dat vind ik niet fijn, lieverd. Ik heb je graag in 1 stuk thuis, en ook de auto.”
“Sorry, schat” zegt Ruben.
“Ik denk dat je hiervoor billenkoek gaat krijgen. Wat vind je daarvan?”
Ruben snuift een beetje alsof hij moet lachen.
“Billenkoek, schat? Als, als straf bedoel je?”
“Jazeker, ik denk dat dat een prima oplossing voor dit probleem is. Naast dat je kas van de Nederlandse Staat ook natuurlijk een handje helpt met de 155 euro.”
Lily pakt Ruben bij z’n arm vast, en trekt hem mee, uit de hoek, naar het bed. Bij het bed gaat ze zitten, en neemt Ruben aan haar rechterkant.
Ruben weet meteen wat de bedoeling is. Hij is een kop groter dan Lily, maar drapeert zijn lichaam toch zo elegant mogelijk over haar schoot.

Het moet voor een buitenstaander een grappig schouwspel zijn geweest; een grote man over de knie van een vrouw, op bed. Maar Lily maakt het niet grappig voor Ruben, pakt de haarborstel erbij, en begint de billen te behandelen.
Na een paar minuten vol slagen op de broek van Ruben, sommeert Lily haar man om op te staan. Ongemakkelijk doet Ruben dit.
“Haal je riem uit je broek, en trek je broek uit” zegt Lily. “Geef die riem maar aan mij, die kunnen we straks misschien nog gebruiken. Kom maar weer terug”.
Ruben ligt nu in zijn onderbroek, en dat merkt hij. De spijkerbroek van net maakte de slagen van de haarborstel een stuk minder pijnlijk. Hij mag dan wel single tails en andere narigheden gewend zijn, dit is eigenlijk vervelender dan al die sadistische tools!

Na wat voor Ruben als een hele lange tijd voelt, stopt Lily even.
“Lieverd, wat doen we nu, wat krijg je nu precies?”
“Uhh.. billenkoek, schat”.
“En billenkoek, hoort dat op de boxer? Sta maar even op en doe hem uit”
Even later staart een erectie haar aan. Lily knippert even met haar ogen, besluit deze te negeren, en tikt op haar schoot – het teken dat Ruben weer terug moet.
Eenmaal daar begint Lily weer met de haarborstel. Rubens billen zijn al een wat roze geworden, maar dat vindt Lily nog niet genoeg. Ze blijft doorslaan, en vergeet hierbij de sit-spots en dijen niet.

De arme Ruben begint het warm te krijgen, vooral in zijn billen. Hij begint te bewegen, en kreunen. Lily vindt het allemaal prachtig, maar houdt hem stevig vast terwijl ze zijn dijen goed met de borstel bewerkt.

Zodra zijn billen en dijen donkerroze zijn, laat Lily hem los. Een blik op de klok zegt haar dat ze nog ongeveer twintig minuten heeft voor het eten klaar is. Dat komt mooi uit, denkt ze.
Als Ruben is opgestaan, nog nahijgend van de inspanning van de pijn. Terwijl hij over zijn billen wrijft, staat Lily op en pakt ze de twee hoofdkussens. Deze legt ze op elkaar in het midden van het bed.
“Ga maar daar overheen liggen” zegt ze, terwijl ze de riem van Ruben alvast pakt.
Ruben ziet dat, en kreunt een beetje. “Asjeblieft niet schat, het spijt me!”
Maar Lily is vastberaden.
“Hoe duur is je boete, weet je dat nog?” vraagt ze, als hij eenmaal ligt.
“Honderd nog wat..”
“Honderdvijfenvijftig euro, exclusief administratie. Ik ga je er voor elke euro één met deze riem geven. Tel ze hardop voor me, lieverd”.

De slagen van de riem komen hard, maar niet te snel. Lily is in opperste concentratie en werkt netjes de hele billenpartij af. Ruben begint al snel te snikken.

Na 155 slagen is het eindelijk over. Rubens billen zijn donker rood, met wat blauwe striemen.
Lily gaat naast hem liggen op bed, en slaat haar armen om hem heen. “Goed gedaan, lieverd.”. Zo knuffelen ze nog een tijd.

Dan gaat het alarmpje op de telefoon van Lily af.
Het eten is klaar.

Posted on by admin · 1 Comment

4) Nieuwe regels voor Edward

In de zes maanden dat Edward en ik nu samenwoonde raakte we steeds meer gewend aan elkaar en leerde ook elkaars gewoontes en eigenaardigheden kennen. Heel voorzichtig was ik in de afgelopen paar maanden, nadat Edward zijn eerste pak slaag had gehad, steeds wat dominanter geworden richting Edward. Dat uitte zich vooral in mijn instructies over de huishoudelijke taken en de dingen die Edward nog moest leren. Maar Edward luisterde goed en deed wat ik hem zei. Ik had het gevoel dat hij al geaccepteerd had dat ik de leiding had in onze relatie. Het leek mij na zes maanden dan ook een mooi moment om eens de balans op te maken en de touwtjes wat strakker aan te trekken. Tijdens het zondagochtend ontbijt vroeg ik Edward hoe hij de afgelopen zes maanden van samenwonen ervaren had en of hij tevreden was met de manier zoals het nu ging. Edward reageerde heel enthousiast en zei dat hij allereerst superblij was met mij en ook met onze relatie en onze manier van samenleven en dat hij nooit meer anders zou willen. Ik was blij met die reactie van Edward maar ik kon het niet laten om te vragen \”Ondanks dat ik je een paar keer straf heb moeten geven en dat ik dat misschien nog wel vaker moet doen?\”. \”Tja, dat ik straf kreeg vond ik niet fijn al had ik het beide keren wel verdient. En als ik eerlijk ben heb ik af en toe ik wel een beetje sturing van jou nodig en kennelijk hoort straf ook bij jou manier van sturen. Dus moet ik me daar maar bij neerleggen. Want voor de rest ben ik echt superblij zoals ik al zei.\” Ik had geen beter antwoord van Edward kunnen wensen. Hij had zo te horen volledig geaccepteerd dat ik hem strafte en was ondanks dat toch nog \’superblij\’.
\”En jij Johanna, hoe heb jij het de afgelopen zes maanden ervaren?\” vroeg Edward aan mij en ik zag dat hij het spannend vond wat ik zou gaan antwoorden. Ik zei \”Ik heb het de afgelopen maanden best wel fijn gehad samen met jou. Voor mij was het wel even wennen om iemand permanent in mijn huis te hebben. Maar ik heb er zeker een goed gevoel bij en ben ook blij met jou als persoon.\” Ik zag dat Edward positief verrast was met mijn reactie en hij ontspande zichtbaar. Ik wilde echter nog wel wat duidelijker zijn over het vervolg dus ging ik verder met \”Als het aan mij ligt gaan we op deze manier verder onze gezamenlijke toekomst tegemoet. Dat houdt dus ook wel in dat ik, ook in onze verdere toekomst, binnen onze relatie de touwtjes in handen wil houden maar ik neem aan dat je dat al wel begrepen had.\” Edward reageerde op mijn opmerking over onze gezamenlijke toekomst dat hij hoopte dat wij altijd bij elkaar zouden blijven en samen oud zouden worden. \”En, Ja Mevrouw, dat jij de touwtjes in handen wilt houden had ik al begrepen en ook niet anders verwacht.\” zei hij met een grote glimlach. \”Nou daar ben ik blij om. Misschien dat ik je dan nog ooit \’mijn man\’ mag noemen\” en met die uitspraak wist ik dat ik Edward een groot plezier deed en hem extra vertrouwen gaf dat ik met hem verder wilde. \”Zou zomaar kunnen!\” zei hij met een grote grijns op zijn gezicht.
\”Zullen we dan vanavond gezellig samen uit gaan eten om onze toekomst te vieren?\” stelde ik voor en Edward sloot zich daarbij aan.
\”We moeten wel nog wat betere financiële afspraken met elkaar en er zijn zeker nog wel een aantal zaken zijn die ik beslist anders zou willen zien en waar ik het met jou nog absoluut over moet hebben maar ik stel voor dat we dat uitstellen tot morgen en vandaag gewoon genieten.\” Edward reageerde met \”Morgen praten en vandaag genieten lijkt me prima.\”
Het was een heerlijk en romantisch etentje geworden wat we daarna samen thuis hadden voortgezet met alles wat daarbij hoorde.

Die dag erna waren wij allebei vrij en besteedde we allebei tijd aan onze huishoudelijke taken. Na de lunch zouden we met elkaar gaan praten zoals we dat de dag ervoor hadden besproken.
Qua financiën waren we er snel uit. We zouden allebei iedere maand een gelijk bedrag storten op een gezamenlijke rekening en daarvan werden alle kosten betaald. Edward stelde voor dat ik onze administratie zou doen omdat hij daar niet zo goed in was en ook wat slordiger. Ik was het daar wel mee eens. Daarna zei Edward tegen mij \”Jij had nog een aantal andere zaken die je graag anders zou willen zien en met mij wilde bespreken, ik zou zeggen; brand los!.\”
\”Dat klopt, er zijn een aantal zaken waar ik me de afgelopen maanden aan gestoord heb maar er niets over heb gezegd omdat we pas net samenwoonde. En nu wil ik wel dat deze zaken veranderen. Daarnaast heb ik dingen die we al hadden afgesproken en door jou niet werden nagekomen door de vingers gezien maar dat zal ik nu niet meer doen.\” ik pauzeerde even om Edward de kans te geven om te reageren maar hij wachtte rustig af, dus ging ik verder
\”Ik zal de zaken die ik bedoel een voor een opnoemen en ik zou het fijn vinden als je eerst gewoon luistert tot ik klaar ben met een punt voordat je reageert.
Ten eerste: we hebben in de verdeling van taken afgesproken dat ik o.a. zou wassen en voor de vouwwas zou zorgen en jij voor de strijkwas. Dat heb ik je de afgelopen maanden geleerd en dat kun je inmiddels uitstekend. We hadden ook de afspraak dat die strijkwas uiterlijk maandagavond, voordat onze werkweek weer begint, klaar zou zijn. Maar zeker vijf keer in de voorbije maanden heb ik zelf de strijkwas moeten doen op dinsdag omdat jij dat niet had gedaan. En ik zal heel duidelijk zijn; als in het vervolg de strijkwas niet klaar is op maandagavond krijg je straf. Is dat duidelijk?.\”
Edward reageerde schuldbewust \”Ja, heel duidelijk en nog sorry daarvoor. Ik zal zorgen dat het voortaan op tijd gebeurt.\”
\”Fijn, goed om te horen.\”
\”Ten tweede: sinds een maand of vier komt jou post ook aan op dit adres en in die tijd heb jij al drie keer post gehad van het centraal justitieel incasso bureau en een bekeuring moeten betalen voor te hard rijden. Je vertelde me iedere keer heel nonchalant en een beetje lacherig hoeveel je moest betalen. Hieraan heb ik me echt gestoord. In totaal was dat ongeveer 300 euro en dat is gewoon weggegooid geld wat je veel beter had kunnen besteden. Daarnaast is het ook veiliger, vooral voor andere weggebruikers, dat je je aan de toegestane snelheid houdt. Dus als je in het vervolg nog een bekeuring krijgt voor te hard rijden of iets dergelijk dan mag je voor straf, naast het bedrag wat je moet betalen aan het CJIB, ook nog een keer hetzelfde bedrag overmaken op onze gezamenlijke rekening. En dat geld zal ik dan doneren aan een goed doel. En om ervoor te zorgen dat dit ook als straf voelt mag je daarna naar boven en ga je over de knie. Voor iedere euro één klap met de houten borstel. Zou dat helpen denk je om bekeuringen te voorkomen?\”
\”Dat is wel een heftige straf vind ik. Het is maar een bekeuring hoor en zo erg is dat toch ook weer niet.\” was Edwards reactie. 
\”Dit is nu precies wat ik bedoel…\”reageerde ik fel \”weer die nonchalance over je geld wat je in het putje gooit. Ik wordt er nu alweer pissig om. Maar dit bevestigd wel dat, behalve het geld wat gedoneerd wordt aan een goed doel, een afspraak met de houten borstel over mijn knie echt wel nodig is om het je af te leren. Dus zo gaan we dat doen, discussie gesloten!\” en met een boze blik keek ik naar Edward die helemaal overdonderd was en met een beteuterd gezicht zei \”Oké.\” 
Mooi, dacht ik bij mezelf, hoe strenger ik hem toespreek des te meegaander reageert hij. Maar toch wilde ik van hem horen of hij dit niet allemaal te heftig vond.
\”Dit waren de eerste twee zaken die ik met je wilde bespreken en ik heb er nog drie op mijn lijstje staan. Wil je nog steeds met me samenwonen onder mijn voorwaarden?\” Hij reageerde echter meteen heel vastberaden met \”Ja natuurlijk wil ik nog met je samenwonen. Ik laat me door een paar van die regeltjes niet afschrikken hoor. Daarvoor ben ik veel te blij met onze relatie. En ik vind deze punten zoals jij ze uitlegt gewoon terecht en kan ik daar makkelijk aan voldoen.\” en naar mijn mening vol zelfoverschatting zei hij gekscherend \”laat de volgende drie ook maar horen …. \’Mevrouw\’.\”
\”Ik vind het fijn dat je er zo op reageert. Dat sterkt mijn vertrouwen in onze toekomst nog meer. Laten dan maar verder gaan.\”
\”Ten derde: en dit vind ik misschien wel het punt wat het zwaarste weegt voor mij maar waar jij je vermoedelijk helemaal niet van bewust bent geweest. Dat is namelijk in de situatie wanneer we bij jouw of mijn vrienden of familie zijn of überhaupt in welk gezelschap dan ook en we zijn in een gesprek gewikkeld. Al een paar keer is het voorgekomen dat wanneer ik dan iets zei, jij dan hierop reageerde met \’nee hoor dat is niet zo\’ of iets dergelijks en daarna ten overstaan van iedereen met mij een discussie begon over datgene wat ik gezegd had. Dat voelt echt heel vernederend en dat wil ik niet meer voelen, nooit meer!\” en terwijl ik dat zei merkte ik dat ik mijn tranen moest bedwingen omdat ik een dejavue kreeg van mijn eerste huwelijk. Edward zag dat ook en legde zijn hand op mijn arm en zei \”Het spijt me heel erg dat ik dat heb gedaan maar ik was me er inderdaad niet van bewust. Maar ik snap nu ook dat dat heel vernederend voelt. Ik zal mijn uiterste best doen om je nooit meer zo te laten voelen.\” Ik zag dat Edward dit oprecht erg voor me vond en ik zei \”Mocht je, nu je dit weet, me toch dit vernederende gevoel nog ooit weer geven dan verzeker ik je dat ik ervoor zorg dat je een week niet lekker kunt zitten.\” heel begrijpend zei Edward \”Dat snap ik; en terecht vind ik!\”
Weer een beetje rustiger geworden keek ik naar Edward en zei
\”Laten we maar naar punt vier gaan dus; Ten vierde: we zijn meestal wel een paar keer per week intiem met elkaar en dat voelt fijn. Ik geniet van alle plekjes van je lekkere lichaam alleen vind ik het jammer dat sommige plekjes behaard zijn. Jij vertelde mij dat je het heel fijn vond dat ik overal glad geschoren was en dat je dat opwind. Nou dat is voor mij hetzelfde dus zou ik graag willen dat jij er ook voor zorgt dat je lekker glad bent. Dus dat je ook geschoren bent rondom je piemel, tussen je billen en onder je oksels. Dat moet je natuurlijk wel goed bijhouden dus stel ik voor dat je dat iedere week op vrijdag doet dan ben je lekker glad voor het weekend. En denk eraan; mocht je het vergeten dan zal ik het moeten doen voor je.\” Dat laatste zei ik met een grote grijns op mijn gezicht. Edward zei dat hij niet wist dat ik dat ook fijn vond en dat hij zich op die plekjes nog nooit geschoren had maar als ik dat wilde zou hij dat zeker doen. Hij zou er vrijdag mee beginnen.
\”Nou dan ten vijfde en laatste wil ik het hebben over je ondergoed. Als ondergoed draag jij nog altijd de onderbroeken en hemden die je moeder altijd voor je heeft gekocht. Je witte onderbroeken vind ik op zich wel schattig en hygiënisch alleen je hemden vind ik wat ouderwets en daarom wil ik graag dat je in plaats van die hemden T-shirts gaat dragen. Dat past ook beter onder een trui of poloshirt. Natuurlijk wil ik je niet dat je hiervoor extra kosten maakt en omdat ik dat graag wil stel ik voor dat ik in de toekomst je ondergoed koop en dus ook nieuwe T-shirts i.p.v. hemden.\” Ik wachtte zodat Edward kon reageren. \”Oké, die hemden zijn inderdaad wel ouderwets dus wil ik graag in plaats daarvan T-shirts dragen. Maar ik kan die zelf ook wel kopen hoor.\” 
\”Nee hoor, ik vind het wel leuk dat ik deze taak van je moeder over kan nemen; ik wil dat graag doen.\” zei ik hem lief aankijkend.
\”Als jij dat persé wil vind ik het goed hoor. Dan zijn we nu klaar want dit was het laatste punt toch?\” vroeg Edward met een blij gezicht.
\”Nou nee, ik heb nog een punt over je ondergoed en dat vind ik wel een beetje lastig maar ik wil het toch zeggen want ik wil wel dat het veranderd.\” Edward keek me nu vragend aan dus ging verder met \”het is namelijk zo, dat ik iedere week als ik de witte en bonte was sorteer om in de wasmachine te doen, in bijna al jouw onderbroeken grote plasvlekken en poepstrepen zie zitten. Allereerst vind ik het niet fris dat je overdag zo\’n vieze broek aan hebt en daarbij hoort het niet bij de onderbroeken van een volwassen man. Ik zou graag willen dat je dat veranderd. Dus na het plassen zorgen dat je niet meer nadruppelt en afvegen met wc-papier en na het poepen beter je bips poetsen. Denk je dat je dat kunt?\” Edward reageerde heel verontwaardigd en misschien wel een beetje boos \”Om te beginnen vind ik het vervelend dat je dit onderwerp aanhaalt en daarnaast ga ik iedere avond na het eten douchen en ben ik daarna weer helemaal gewassen en schoon. Dus ik zie het probleem niet zo.\” Deze reactie van hem irriteerde mij. Wederom de nonchalance die hij vaker liet zien; hij zag het probleem niet zo? Dan moest ik \’het probleem\’ nog maar wat beter gaan benoemen, iets wat ik hem had willen besparen. Dus zei ik \”Oh, jij ziet het probleem niet, nou ik zie het probleem elke week en meestal wel zeven keer als ik de was doe. En het resultaat daarvan ruik ik regelmatig als ik overdag dicht bij je ben. Of dacht jij soms dat die druppels en dus ook de urine geur niet verder komt dan je onderbroek? Nou, dat is dus het probleem!!\” ik keek hem aan en zag dat hij zich heel ongemakkelijk voelde nu ik dat zo had gezegd en het leek erop dat hij zich behoorlijk schaamde. En ik snapte dat wel als zoiets tegen je gezegd wordt maar ja \’hij zag het probleem niet\’ maar nu hoogstwaarschijnlijk wel. Ik besloot verder te gaan want Edward bleef stil. \”Snap je nu het probleem wel Edward?\” hij zei \”Ja, ik snap het en ik vind het heel erg vervelend.\” \”Dus nu je het probleem wel snapt vraag ik je nog een keer; denk je dat voortaan beter je billen kunt poetsen en je plasvlekken kunt voorkomen?\” hij antwoorde met een timide stemmetje \”Ja, dat denk ik wel. Dat moet me wel lukken.\” ik zei \”Dus geen vieze onderbroeken meer in de was! Mocht ik er toch nog tegenkomen dan krijg je onderbroek training van mij zoals dat ook bij kleine kinderen gebeurt.\” het leek me verstandig om ons gesprek nu te stoppen. Eigenlijk wist ik al dat voor alle vijf de punten die we hadden besproken regelmatig straf uitgedeeld zou moeten worden. Het ontbrak Edward namelijk nog aan genoeg zelfdiscipline. Welke straffen dat zouden zijn en op wat voor manier ik die zou uitvoeren daar kon ik nog over nadenken en dat deed ik met veel plezier en heel vaak. Ik zei tegen Edward \”Volgens mij hebben we alles besproken wat ik wilde. Heb je nog vragen ergens over of is alles duidelijk?\” Ik merkte dat Edward na dat laatste punt wat stiller was geworden en hij zei \”Voor mij is alles duidelijk.\” Ik stond op en liep naar hem toe en gaf hem een kus. \”Dank je wel dat je naar me wilde luisteren. Ik moest die punten namelijk wel met je bespreken want die stoorde mijn gevoel naar jou toe en dat wil ik absoluut niet. Laten we samen er iets moois van maken.\” Edward ontspande kuste me terug en zei \”Dat gaan we zeker doen.\”

Posted on by admin

3) Edwards eerste keer over de knie

Edwards hobby is voetballen. Iedere week, op woensdagavond, gaat hij naar de training en daarna is het in de kantine nog even gezellig samen zijn met zijn voetbalvrienden uit zijn team. Natuurlijk worden daar ook de nodige biertjes bij gedronken maar Edward kent zijn grenzen en drinkt er niet gauw teveel. Op zondag spelen ze in het voetbalseizoen competitie voetbal. Die wedstrijden beginnen dan meestal rond 13:00 uur en eindigen rond 15:00 uur. En ook dan weer spelen ze de bekende derde helft weer in de thuis- of uit kantine.
Die betreffende zondag had Edward ook weer een competitie duel en ze speelde een thuiswedstrijd. We hadden afgesproken om die zondagavond bij Edwards moeder Irene te eten. Ik was alvast rond 15:00 uur naar zijn moeder gegaan en Edward zou na de bekende derde helft zeker rond 17:00 uur bij zijn moeder zijn zodat we op tijd aan tafel konden gaan.
Met Edwards moeder kan ik het uitstekend vinden. We hebben het samen heel gezellig en kunnen over van alles praten. Natuurlijk gaat het vaak over Edward en zijn moeder wil ook graag van mij horen hoe het gaat met het samenwonen. Edwards moeder had zich wel een beetje zorgen gemaakt toen Edward bij mij kwam wonen vertelde ze mij. Ze was bang dat het mij erg zou tegenvallen omdat Edward thuis nooit iets had hoeven doen in huis en dat hij zich bij mij ook zo zou gedragen. Ik vertelde haar dat ik van te voren met Edward hierover had gesproken en hem had duidelijk gemaakt wat ik van hem verwachte en wat mijn voorwaarden waren om samen te wonen. Ook vertelde ik zijn moeder over mijn nare ervaringen uit mijn eerste huwelijk en dat ik dit in de toekomst niet meer zou laten gebeuren. Edwards moeder lachte en zei dat Edward haar had verteld, tijdens zijn wekelijkse vrijdagavondeten bij zijn moeder, over het feit dat hij zittend moet plassen. \”En ik ben het helemaal met je eens Johanna\” zei ze redelijk fel. \”Zelf heb ik mijn hele leven dagelijks de druppels en spetters van Edward en van zijn vader moeten opdoen. Het is goed dat je dit niet laat gebeuren.\” Ik dacht er even over na en vroeg toen aan haar of Edward ook verteld had dat hij straf had gekregen omdat hij zich regelmatig niet aan de \’zittend plassen\’ afspraak had gehouden. Verwonderd keek ze mij aan en zei \”Nee, dat heeft hij er niet bij verteld maar terecht dat je hem dan straft.\” en met een nieuwsgierige klank in haar stem en een glimlach op haar gezicht zei ze \”Vertel eens, wat voor straf heeft hij gekregen?\”. Ik vertelde haar in geuren en kleuren over Edwins strafregels inclusief alle details. Haar reactie was \”Goed gedaan Johanna en blijf het op jou manier doen. Edward is een hele lieve jongen maar hij heeft wel sturing nodig en soms kennelijk wat meer. Dat heb ik zelf te weinig gedaan maar ik ben blij dat jij dat beter doet en weet dat je mijn zegen hebt.\” Ik was blij met die steun en met mijn toekomstige schoonmoeder en vertelde haar dat ik de komende maanden langzaam maar zeker Edward de kneepjes van het huishouden en het koken zou bijbrengen zodat hij zijn taken ook echt kon uitvoeren.
Inmiddels was het half zes geworden en uiteindelijk kwam Edward via de achterdeur naar binnen. Het was mij meteen duidelijk dat hij deze keer toch wat teveel biertjes had gedronken. Zijn moeder Irene zag het ook en zei \”Het was zeker heel gezellig want ik zie dat je er genoeg gehad hebt?\” Edward lachte een beetje en bevestigde dat het erg gezellig was maar dat hij niet teveel gedronken had. Irene keek mij aan en ik haalde met een \’wij weten wel beter\’ blik mijn schouders op. We konden meteen aan tafel want het eten was klaar. Irene schonk voor ieder een glas water in voor tijdens het eten maar Edward zei \”Ik wil liever een biertje.\” \”Dat lijkt me niet verstandig\” reageerde Irene \”Dat ben ik helemaal met je moeder eens\” was mijn reactie. \”Volgens mij heb je al bier genoeg gehad Edward.\” vervolgde zijn moeder en ging zitten om het eten verder op te scheppen. Edward keek zijn moeder aan en zei \”Nou als jij het niet voor me pakt dan doe ik dat zelf wel. Ik ben oud genoeg om zelf te beslissen om nog een biertje te drinken.\” en vervolgens stond hij op en pakte een biertje uit de koelkast en maakte het flesje open. Met een zelfvoldane grijns ging hij weer zitten, hij nam een flinke slok uit het flesje bier en zei \”kijk zo doen we dat dames!\” en begon met zijn eten. Die opmerking vond ik naar zowel zijn moeder als naar mij behoorlijk respectloos. Ik vond dan ook dat ik hier nog even op moest reageren. Dus ik zei \”Edward, we zijn hier bij je moeder uitgenodigd om te komen eten. Jij en ik zijn hier dus te gast en ik schaam me voor jou respectloze en machoachtige gedrag.\” terwijl ik dit zei had ik hem boos aangekeken en ik zag dat hij mijn reactie niet verwacht had. Hij wilde iets gaan zeggen maar ik zei \”Het is misschien maar beter dat je niets meer zegt en je uitleg bewaart voor morgen wanneer ik je hierover nog even wil spreken als je niet gedronken hebt.\” en daarna keek ik naar zijn moeder \”Bij deze Irene mijn excuses voor het gedrag van Edward en laten we nu maar genieten van het lekkere eten.\” \”Dank je Johanna, en bij deze mijn excuses naar jou voor het gedrag van mijn zoon. Ook ik schaam me daarvoor.\”
Edward zat een beetje beteuterd te kijken en reageerde toch met \”Sorry, het was niet zo bedoeld.\”
\”Nou, eet smakelijk dan maar\” zei ik met een luchtige toon en ook Irene klonk weer gezellig als voorheen. Alleen Edward was wat stiller en had kennelijk ook geen zin meer in zijn biertje. Gaandeweg het etentje werd de sfeer weer minder gespannen en genoten we van het heerlijke eten. Na afloop van het eten, het was inmiddels half negen, bood ik Irene aan om nog even mee op te ruimen en af te wassen. Ik zei tegen Edward dat hij alvast naar huis kon gaan want hij was met de fiets en ik met de auto. Edward nam afscheid van zijn moeder en bedankte haar voor het eten. Mij gaf hij een kus op mijn wang en zei \”tot zo schat\”. Tijdens het opruimen en de afwas, Irene had geen vaatwasser, kwam Irene nog even terug op het voorval met het biertje. \”Nog even over dat biertje van Edward, ik vind het heel goed van je dat je hem niet zomaar met die actie liet wegkomen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf te vaak mijn mond heb gehouden bij dit soort situaties maar gelukkig zie ik nu dat jij dat zeker niet doet. Ik voelde me door jou erg gesteund zojuist. Dank je nog daarvoor.\” en Irene legde even haar hand op mijn arm. \”Nou Irene, ga er maar vanuit dat ik daar morgen met Edward, als hij weer helemaal drankvrij is, nog een hartig woordje over zal spreken. Dit soort gedrag tolereer ik niet en dat zal hij weten ook.\” Irene keek mij met een lichte grijns aan en vroeg \”krijgt hij ook straf?\” waarbij ze dacht aan de strafregels die ik hem eerder had laten schrijven. \”Tuurlijk\”. zei ik lachend, \”maar deze keer geen strafregels\” dacht ik er zelf bij.
Toen ik later rond tien uur thuis kwam zat Edward op de bank en was hij tijdens het tv-kijken in slaap gevallen. Ik pakte de afstandsbediening en zette de tv uit. Ik maakte Edward wakker en zei ik dat ik naar bed ging. Even later kwam Edward naar boven. Toen we allebei in bed lagen viel Edward weer binnen no-time in slaap. Zelf bleef ik nog even wakker en dacht eraan dat ik morgen voor de eerste keer Edward een flink pak voor zijn blote bips zou geven. Voor zowel Edward als mijzelf een vuurdoop. Ik vond het erg spannend maar verheugde me er zeker wel op!

De volgende ochtend, op onze vrije maandag, was Edward op tijd opgestaan. Hij had afgesproken met een vriend, die een garage bedrijf heeft, om zelf zijn auto te onderhouden daar waar nodig met de hulp van zijn vriend. Edward verwachte rond 13:00 uur weer thuis te zijn maar hij zou me appen als het later werd. Om 12:30 kreeg ik een sms\’je dat hij rond 14:30 thuis zou zijn.
Dat appje was voor mij een mooie aanleiding om hem te herinneren aan zijn gedrag van gisteren en ik sms\’te hem terug; \”Mooi, dan zie ik je rond 14:30 uur. Je kunt in de bijkeuken je vieze werkkleren uit doen en dan wil ik dat je naar boven komt in je ondergoed. Ik wacht op je in de logeerkamer. We hebben nog wat te bespreken over je gedrag tijdens het eten bij je moeder.\”
Het duurde een paar minuten voordat hij terug sms\’te \”Oké\”.
waarop ik reageerde met \”Je bedoelt zeker: Ja Mevrouw\”. Nu wist hij in ieder geval dat hij straf zou krijgen. Sneller dan ik had verwacht kwam zijn reactie \”Please, niet weer strafregels alsjeblieft. Ik zal me voortaan gedragen\”. Natuurlijk kreeg hij geen strafregels, zo gemakkelijk zou hij er deze keer niet vanaf komen maar daar zou hij gauw genoeg achter komen. Ik sms\’te terug \”Logeerkamer 14:30 uur, begrepen?\” hij begreep de boodschap \”Ja Mevrouw\”.
Even voor half drie hoorde ik Edward thuiskomen. Ik zat ik de fauteuil in de logeerkamer te wachten en had besloten om hem eerst flink de les te lezen terwijl hij voor me zou staan in zijn ondergoed. Op de zitting van de stoel met de rechte rugleuning had ik de saunaborstel neergelegd. De saunaborstel is precies hetzelfde als de zware houten badborstel alleen met een iets kortere steel. Een betere borstel dus voor over de knie. Ik was erg gespannen want het was voor mij de eerste keer dat ik iemand over de knie ging leggen en billenkoek zou geven. Ondanks dat het de eerste keer was dat ik dat ging doen was ik ervan overtuigd dat ik precies wist hoe zoiets perfect moest worden uitgevoerd. Jarenlang had ik op internet filmpjes gezien en verhalen gelezen. Zonder praktijk ervaring was ik toch een specialist op dit gebied en was zelfverzekerd. Edward ging een ontzettend pak slaag krijgen.
Een paar minuten nadat Edward thuis was gekomen hoorde ik hem de deur van de hal open doen en kwam hij de trap op naar boven. Schoorvoetend en een beetje schaapachtig kwam hij de logeerkamer binnen en keek hij mij aan. Ik stond op uit de fauteuil en ging op de houten stoel nadat ik de saunaborstel van de zitting had gepakt. De borstel legde ik in mijn schoot. Ik besloot meteen in mijn rol te gaan en zei \”Kom maar hier voor me staan, handen op je hoofd.\” Ik keek hem streng aan terwijl ik vroeg \”Zo Edward wil je misschien nog iets zeggen?.\” Edward keek naar me alsof hij zich heel schuldig voelde en zei \” Ja … ehh, het spijt me echt van gisteren … dus.\” Ik bleef hem streng aankijken en wachtte of hij nog meer ging zeggen maar dat bleek niet zo te zijn en pakte ik het woord weer. \”Ja Edward, je kunt er wel spijt van hebben maar dat maakt je gedrag wat je gisteren liet zien niet minder erg. Het was voor je moeder erg respectloos om zo provocerend tegen haar advies in te gaan om zelf bier te gaan pakken terwijl we bij haar te gast waren. En of dat al niet erg genoeg was ook nog zo\’n macho opmerking erachteraan tegen je moeder en mij \’zo doen we dat dames\’ hoe haal je het in vredesnaam in je hoofd om je zo te gedragen?\” Ik pauzeerde even en bleef hem nog steeds streng aankijken terwijl ik zag aan zijn houding en de blik in zijn ogen dat hij zich steeds kleiner voelde worden en dat zijn tranen niet meer ver weg waren. Hij begon op het kleine jongetje te lijken wat ik graag wilde zien in zo\’n situatie. \”Je begrijpt natuurlijk wel dat ik zo\’n gedrag niet tolereer en dat dit consequenties heeft Edward en dat je hier een fikse straf voor krijgt!! En om maar meteen duidelijk te zijn: dat worden geen strafregels maar over de knie voor een flink pak op je blote bips met deze borstel!\”. en terwijl ik dat zei pakte ik de houten borstel van mijn schoot en met mijn linkerhand en liet hem een paar keer demonstratief in mijn rechter hand vallen. Ik zag aan zijn gezicht dat hij dat niet verwacht had en dat hij ook niet wist wat dat in zou houden. Hij keek mij met grote ogen en hoog opgetrokken wenkbrauwen aan en zei \”hoezo een pak op mijn billen?\”.
\”Vind je dan dat je geen straf hebt verdient soms?\” vroeg ik hem meteen op een boze toon.
\”Jawel maar ik wil geen pak op mijn billen, ik ben geen kind meer.\”
\” Nee Edward dat klopt, je bent geen kind meer, maar je gedraagt je wel als een kind en dus krijg je ook straf als een kind. Daarbij hebben wij afgesproken dat ik volgens mij degene ben die jou straf bepaald en niet jij dus je hebt niets te willen. Tenzij jij je niet aan die afspraken wilt houden en weer liever thuis bij je moeder wilt gaan wonen?\” Ik zag dat Edward heel erg schrok van mijn laatste opmerking maar ik moest die maken om hem duidelijk te maken dat ik het meende en dat er geen ruimte was voor een discussie. Edward realiseerde zich heel snel wat hij op het spel zette met zijn discussie en zei \”Sorry Johanna, je hebt gelijk.\” \”Mooi, fijn dat we het daarover eens zijn. En ik en wil hierover in het vervolg dan ook geen enkele discussie nog ooit over voeren. Is dat duidelijk?\” kennelijk was ik duidelijk geweest want Edward reageerde met \”Ja Mevrouw.\” Edward stond nog steeds met zijn handen op zijn hoofd op een halve meter af stand van mij. \”Dan zullen eerst die broek maar eens omlaag doen\” en terwijl ik dat zei schoof ik zijn hemd wat omhoog haakte ik met twee vingers van mijn beide handen achter de elastieken band van zijn onderbroek en trok die langzaam omlaag totdat zijn billen bloot waren en zijn piemel in erg slappe toestand ook tevoorschijn kwam. Ik liet zijn onderbroek binnenstebuiten net boven zijn knieën hangen en ik zag een paar grote gele plasvlekken in de binnenkant van het kruis maar dat liet ik maar voor wat het was, voorlopig tenminste. Ik opende mijn benen en trok Edward iets naar voren zodat hij tussen mijn benen kwam staan. Ik had een donkerblauwe spijkerbroek aan en korte laarsjes met een hakje van zo\’n 5 cm en samen met mijn lengte van 1,79 meter maakte dit dat mijn benen hoog genoeg waren om er Edward goed overheen te laten liggen. Edward zelf was met 1,75 meter niet zo erg groot. \”Doe je handen maar naar beneden en kom maar over mijn rechter knie liggen.\” Ik ben namelijk linkshandig. Edward deed wat ik hem gezegd had en ging over mijn knie liggen. Toen hij er goed overheen lag plaatste ik mijn linkerbeen over zijn benen heen zodat ik hem goed op zijn plaats kon houden. Met mijn rechterhand pakte ik hem even vast in z\’n zij en trok ik hem even flink naar mij toe zodat hij stevig over mijn been lag. Ik tikte vervolgens op zijn linker schouder en zei \”Geef me je linkerhand op je rug.\” en ik pakte zijn hand in de mijne en drukte die stevig in het midden van zijn rug. In mijn andere hand hield ik de houten borstel vast en draaide hem met de vlakke kant naar beneden. Ik keek naar de stevige en iets te volle billen van Edward. Twee maagdelijk witte billen die, zoals ik het zag, in grote afwachting waren van de eerste kletsen van de borstel. Ik voelde dat mijn hartslag flink omhoog ging van de spanning want het was weliswaar voor Edward de eerste keer dat hij van mij een pak voor zijn billen zou krijgen maar het was ook voor mij de eerste keer dat ik überhaupt iemand over de knie had liggen en op zijn billen ging slaan. Vaak had ik hierover gefantaseerd en me allerlei voorstelling hierover gemaakt maar nu ging het echt gebeuren en ik voelde een ontzettende stoot adrenaline door mijn lijf gieren. Ik tikte zachtjes even met de borstel twee keer op Edwards beide billen en zei \”Zo Edward, nu zullen we die blote bips van jou eens even flink onderhanden nemen\” en terwijl ik dat zei bracht ik de borstel omhoog en en liet ik hem hard neerkomen midden op zijn linke bil. \”KLETS …..\” en voordat Edward kon reageren herhaalde ik dit met dezelfde kracht op de linke bil \”KLETS….\” en meteen weer naar de andere bil \”KLETS, KLETS …. KLETS, KLETS ….. KLETS, KLETS\” Edward wist niet wat hem overkwam en had zeker niet die helse pijn verwacht die hij nu voelde op zijn billen en hij begon eigenlijk al meteen na de eerste paar klappen te roepen \”AAAWWW, AAAWW, STOP, AAAWWW WWAWW, STOP AAAAAWWW AAWWAWW, NEE STOP ALSJEBLIEFFFF, AAAAAWWW AWAWAWWWAAWW. ..,\” Ik had me voorgenomen om hem meteen 25 klappen achter elkaar te geven en zijn billen overal goed te raken en dan even te stoppen om hem op adem te laten komen. Dus ging ik stevig door \”KLETS, KLETS, … KLETS, KLETS, … KLETS, KLETS, …KLETS, KLETS, …KLETS, KLETS, KLETS\” en de laatste zes liet ik neerkomen net onder zijn billen op zijn zitplekjes \”KLETS, KLETS, .. KLETS, KLETS, …. KLETS, KLETS.\” Terwijl ik was doorgegaan met het toedienen van alle 25 klappen was Edward alleen maar meer en harder gaan jammeren \”AAAWWWW, ALSJEBLIEF HOU OP, AAAWAWAAW, AAWWAAWWAAA\” en na ongeveer 15 klappen hoorde ik dat hij al in tranen was. Vooral bij die laatste 6 klappen onder zijn billen was het één lange kreet \”AWWAWAWAWAWAAAAAWWWWW…..\”. Toen ik stopte ging Edward nog even door met \”AAAW WAW WAW …… Aw.\” en hoorde ik hem snikken en zijn neus ophalen en voelde ik zijn lijf zachtjes schokken. \”Dit is nu precies wat je verdient als je je respectloos gedraagt. Maar Edward, je snapt toch zeker wel dat we nog niet klaar zijn. Deze eerste 25 klappen waren voor het gedrag naar je moeder. De volgende 25 zijn voor je gedrag naar mij. Zo doet deze dame dat Edward. Dus ben je er klaar voor?\” Edward schrok en reageerde huilend \”NEEEE ALSJEBLIEF, NIET NOG MEER KLAPPEN, DAT HOU IK NIET MEER VOL, ALSJEBLIEFFFFFFFF …\” ik trok hem weer even goed op mijn knie en drukte zijn hand weer stevig op zijn rug en zei \”Nou je wel moeten want ik hou het namelijk wel vol en ik heb de borstel in mijn hand dus zet je maar schrap!\” en nadat ik dat gezegd had liet ik de borstel weer hard en met het goede ritme neerkomen op Edwards billen voor de volgende 25 klappen. Edward smeekte, krijste en huilde alles bij elkaar gedurende alle 25 klappen die hij van me kreeg en het was maar goed dat ik zijn hand vast had op zijn rug en zijn benen geborgd zodat hij geen kant op kon en het wel moest ondergaan. Toen ik klaar was waren zijn bips en zijn zitplekjes heel donkerrood met een beetje blauw. Edward beef nog een liggen tijdje nasnikken over mijn been totdat ik hem hem zei dat hij op moest staan. \”Ga maar in de hoek staan bij de beer met je handen op je hoofd.\” zei ik hem en hij schuifelde naar de hoek met zijn onderbroek op zijn knieën. Terwijl hij daar stond kon ik zijn bips goed bekijken en was ik tevreden met het resultaat.
Voor mijzelf was dit een eerste ervaring geweest en had met volle overgave Edwards billen onderhanden genomen en ik had er ook echt van genoten. Vooral die steeds roder worden billen die naar donkerrood veranderden en daarna weer een beetje wit kleurde zorgde ervoor dat het kruis van mijn eigen onderbroekje en spijkerbroek voelbaar vochtig waren geworden. Na deze ervaring wist ik zeker dat deze rol en positie voor mij waren weggelegd.
Na een kwartier zei ik tegen Edward dat hij zijn handen mocht laten zakken en dat hij uit de hoek mocht komen. Heel voorzichtig gingen zijn handen naar zijn geteisterde billen en wreef hij er even lichtjes overheen. Ik zei tegen hem \”Je straf is voorbij. Kom maar even hier dan zal ik wat zalf op je bips smeren.\” hij kwam naar me toe lopen en ik gaf hem een dikke knuffel die hij kennelijk heel erg nodig had. De eerste paar dagen na zijn pak slaag was het voor Edward pijnlijk om te gaan zitten maar na een week waren alle sporen verdwenen. Edward vertelde me de dag erna dat hij zich nooit gerealiseerd dat een pak voor je billen zo ontzettend zeer kon doen. En hij zei ook dat hij zijn best zou doen om te voorkomen dat hij dit vaker kreeg. Ik glimlachte naar hem en zei \”Dat was nou precies de bedoeling van die straf. Alhoewel ik niet geloof dat je dat gaat lukken maar dat zullen we wel zien.\” en ik klopte hem een paar keer zachtjes tegen zijn broek. Ik wist wel beter!!!

Posted on by admin

2) Edwards eerste straf

Een van mijn huisregels vanaf het eerste moment was dat Edward zittend zou plassen. Mannen die staand plassen laten de nodige druppels en spetters achter op de vloer en wc pot, wat ik niet erg fris vind. Daarnaast wil ik voorkomen dat ik op een koude natte wc pot ga zitten als ik snel wil gaan plassen omdat dan de wc-bril omhoog staat. In de eerste weken hield Edward zich netjes aan de deze regel maar na een maand zag ik de eerste druppels alweer op de grond verschijnen en regelmatig stond de wc bril omhoog.
Nadat ik hem er op aangesproken had werd het weer even beter maar na twee maanden was het weer hetzelfde liedje. Ik besloot om, bij de eerstvolgende keer, Edward hiermee te confronteren en hem hiervoor zijn eerste straf te geven.

Het was maandag, Edwards vrije dag omdat hij op zaterdag moet werken. Zelf werk ik dan ook niet zodat we samen op zondag en maandag vrij zijn. Edward was na het ontbijt naar buiten gegaan om in de tuin te werken. Een uurtje later ging ik even naar de wc waar ik wederom werd geconfronteerd met een omhoog staande bril en een nat geplaste vloer en wc pot. Dat was de letterlijke druppel!
\”Edward, wil je even naar binnen komen alsjeblieft.\”
Edward keek naar me en zei \”Ik kom zo, even dit afmaken\”.
Nu moest ik voor het eerst echt mijn autoriteit laten gelden en dit aan Edward ook duidelijk maken.
\”Nee Edward, ik wil dat je NU meteen naar binnen komt.\” Verbaasd keek Edward me aan en zei \”Hoezo nu meteen\”.
\”Precies zoals ik het zeg Nu meteen, en verder geen discussie. Hup naar binnen en ik zou maar een beetje opschieten als ik jou was!\” Geschrokken van mijn felle reactie koos Edward eieren voor zijn geld en kwam met een vragend gezicht de bijkeuken binnen.
\”Schoenen uit en handen wassen. En doe die broek en trui ook maar uit want die zijn ook vies en die heb je vandaag toch niet meer nodig. Je sokken kun je aanhouden.\” Edward, overdonderd door mijn strenge toon en boze blik, deed wat hem gezegd werd en voor mij was dit precies wat ik wilde bereiken. Even later kwam Edward, in zijn witte onderbroek en hemd, een beetje onzeker de keuken binnen.
\”Zo, kom maar even met me mee\” ik ging hem voor richting de hal en trok de wc deur open. Ik wees hem op de druppels op de vloer en wc-pot en de omhoog staande wc-bril en zei terwijl ik hem recht en boos aankeek;
\”Wat hadden wij hierover ook alweer afgesproken Edward?\”. Toen Edward niet meteen reageerde en een beetje wegkeek zei ik
\”Nou, krijg ik nog een antwoord, of ben je soms tong verloren?\”
\”We …. we hadden afgesproken dat ik zou gaan zitten bij het plassen?\”
\”En waarom heb je dat dan niet gedaan?\” zei ik boos? \”Vond je het niet meer nodig om je aan de afspraken te houden of vind je het misschien leuk dat ik op een natte wc-pot ga zitten\”
\”Nee .. sorry ..\” begon hij terwijl hij naar de wc stond te staren.
Ik pakte hem stevig bij zijn kin en draaide zijn hoofd naar mij toe \”Kijk me aan als je tegen me praat!!\”
Met een angstige blik in zijn ogen zei hij \”Sorry, ik ben het gewoon een keer vergeten maar in zal in het vervolg er proberen beter op te letten.\”
Nog steeds hield ik zin kin vast \”Een keertje vergeten? De afgelopen maanden ben je het veel vaker dan een keertje vergeten en ik heb je er regelmatig op gewezen maar kennelijk is dat niet genoeg! En er in het vervolg op PROBEREN te letten is echt ook niet genoeg!\” Ik liet zijn kin los.
\”Ik vind dat je hiervoor straf verdient. Vind jij dat ook?\”
Toen ik hem daar zo zag staan met zijn bange blik, in zijn schattige witte ondergoed, als een klein achtjarig jongetje dat een uitbrander kreeg van zijn moeder, wist ik dat dit was waarover ik fantaseerde. Edward zou in onze toekomst nog vaak mijn achtjarig jongetje zijn.
\”Ja ….. ik denk het wel.\” zei hij nauwelijks verstaanbaar.
\”Goed, dan ga je nu naar boven naar de logeerkamer en dan doe je de pyjama aan die op de stoel ligt. En daarna mag je in de hoek gaan staan, waar de beer staat, met je handen op je hoofd. En daar wacht je tot ik naar boven kom. Heb je dat begrepen Edward,\”
\”Ja.\” was zijn antwoord.
\”En als je straf hebt is het Ja Mevrouw. Duidelijk?\”
\”Ja. ….. Mevrouw\”
\”En nu naar boven.\” en ik zag Edward langzaam de trap op lopen in zijn witte ondergoed op weg naar zijn eerste straf waarvan hij niet wist wat die zou zijn. Voor mij was dat een van de beelden die bleef hangen en vaak terugkwam in mijn latere fantasieën.
Toen ik boven kwam stond Edward in zijn kinderpyjama in de hoek met zijn handen op zijn hoofd. Ik had een schrift en een pen in mijn handen en had besloten om Edward voor straf 500 strafregels te laten schrijven.
\”Doe je handen omlaag, kom maar uit de hoek en ga maar aan het bureau gaan zitten.\” zei ik op een strenge toon. Edward draaide zich om en deed wat ik hem gezegd had. Ik legde het schrift en de pen voor hem neer. Edward keek naar mij terwijl ik zei
\”Om ervoor te zorgen dat je het niet meer vergeet om zittend te plassen wil ik dat je 500 strafregels schrijft. Ik heb de eerste regel voor je in je strafschrift geschreven en jij mag de volgende 499 schrijven. Heb je nog vragen?\” Hij schudde nee met zijn hoofd. Maar daar was ik niet tevreden mee \”Ik wil een duidelijk antwoord Edward\”
\”Nee … Mevrouw\” kwam er aarzelend uit
\”Goed, dan mag je nu je strafschrift open doen en hardop de eerste regel voorlezen voordat je begint.\”
Edward deed zijn schrift open en begon te lezen
\”Ik moet nu strafregels schrijven omdat ik vergeten ben dat ik zittend moet plassen. De volgende keer krijg ik er zere billen bij.\” Toen hij klaar was met lezen keek Edward mij aan maar zei verder niets aan en wachtte op mijn volgende instructie
\”Goed dan kun je nu beginnen met schrijven; regel voor regel en alle regels genummerd van 1 tot 500.\” Ik vertelde hem ook nog dat het niet de bedoeling was dat hij pauzeerde, behalve dan wc-bezoek. Van te voren had ik de babyfoon al geïnstalleerd zodat ik hem beneden in de gaten kon houden en voordat ik ging vertelde ik hem dat hij als hij klaar was dit gewoon kon zeggen en toen wees ik hem op de babyfoon-camera die schuin in de hoek stond. \”Ik kan je horen en ik kan je zien. Als je klaar bent mag je weer in de hoek gaan staan, natuurlijk met je handen op je hoofd.\” Daarna liep ik de kamer uit en ging ik naar beneden.
Het was ongeveer 11 uur toen ik beneden kwam ik zag dat Edward begonnen was met schrijven. Na 8 uur schrijven, dus rond 19:00 uur was Edward klaar met zijn strafregels. En zag ik hem ik de hoek staan. Ik wachtte nog een kwartiertje en ging toen naar boven. Ik ging in de fauteuil zitten en zei tegen Edward dat hij uit de hoek mocht komen en zijn strafschrift aan mij moest geven. Edward kwam naar me toe en gaf zijn schrift aan mij.
\”Denk je dat je het nu niet meer vergeet?\” vroeg ik aan hem terwijl hij voor me stond.
\”Nee Mevrouw\” was zijn antwoord.
\”Goed zo, dan is hiermee je straf afgelopen en heet ik weer gewoon Johanna.\” en terwijl hem dit vertelde stond ik op en gaf ik hem een dikke knuffel.

Posted on by admin

1) Introductie

OVER MIJ
Ik ben Johanna, 53 jaar en 14 jaar samen met Edward 48 jaar en inmiddels ook met hem getrouwd. Ik heb een goede baan in de IT als tweede lijns support engineer en kan mijn werk, 32 uur per week, bijna volledig vanuit huis uitvoeren.
Toen ik Edward leerde kennen was ik 38 en was ik 4 jaar gescheiden. Mijn eerste huwelijk was geen succes. Ik was getrouwd op mijn 24ste met een erg egoïstische man. Hij leefde zijn eigen leven en ik deed mijn best om erbij te horen. Hij deed altijd wat hij zelf wilde zonder aan mij te denken. Al die jaren heeft hij nooit aan mijn wensen of gevoelens gedacht. In huis deed hij nooit iets om te helpen en hij lachte het gewoon weg als ik er iets over zei. Hij zei dat het mijn taak was om alles in en rond het huis te regelen ondanks dat ik ook een drukke baan had. We hadden geen kinderen. Daar was hij nog niet aan toe zij hij en na 10 jaar, ik was toen 34, besloot ik om te scheiden, alleen verder te gaan en in de toekomst het anders aan te pakken.
Tijdens mijn scheiding ben ik vooral in het begin zowel praktisch als financieel erg geholpen door mijn ouders en emotioneel vooral door mijn zus. Na enkele maanden had ik, dankzij hun, weer een eigen huis en was ik weer klaar voor de toekomst.
In de jaren na mijn scheiding leerde ik op internet dat er ook huwelijken waren waarin de vrouw het voor het zeggen had zoals bij “female led” relaties. Als je een beetje zoekt op internet kun je over dat onderwerp heel veel lezen en leren, weliswaar in het Engels, maar dat is voor mij geen probleem. Die insteek stond me wel aan en, ik moet eerlijkheidshalve vertellen dat dat bij mij de nodige fantasien opleverde die ik eerder niet kende en waar ik wel verbaasd maar ook opgewonden over was. Ik wilde dit ook. In de tijd dat ik alleen was heb ik wel een aantal dates gehad via internet maar de man waar ik naar op zoek was zat er niet bij. Meestal waren het mannen die teveel in hun gedrag op mijn ex-man leken en niet voldeden aan het beeld van mijn toekomstige partner.

OVER EDWARD
Na 4 jaar alleen te zijn geweest ontmoette ik, op mijn 38ste levensjaar, Edward. Hij werkte in een tuincentrum en ik was op zoek naar plantjes voor in mijn tuin. Edward was zeer behulpzaam en toen ik liet vallen dat ik niet goed wist wat ik met mijn tuin aan moest bood hij aan om me te komen helpen. Van het een kwam het ander en na enige tijd onstond er een warme band tussen Edward en mij en kreeg ik gevoelens voor hem. Aan Edward had ik al eerder gemerkt dat hij ook erg veel gevoelens voor mij had en hij bekende mij al redelijk snel dat hij stapelverliefd op me was.
Edward was 33 jaar en is dus 5 jaar jonger dan ik, hij werk(te) dus in een tuincentrum, woonde nog bij zijn moeder en had nog nooit een serieuse relatie gehad. Iets wat me eigenlijk wel verbaasde om dat hij er best wel goed, maar wel een beetje jongensachtig of misschien ook wel onvolwassen uitziet. Mijn gevoelens voor Edward waren vooral gebaseerd op zijn lieve en zachte karakter. Hij was altijd vriendelijk en aardig naar iedereen en vooral naar mij. Hij luisterde ook altijd aandachtig naar me als ik iets tegen hem vertelde. Hierin was ik zeker anders gewend. Hij liet me voelen dat ik, en dus ook mijn mening, belangrijk voor hem was. Daarnaast is Edward zeker iemand waar je naast wilt lopen als je ergens naar toe gaat. Misschien voor mij, in eerste instantie, niet de liefde van mijn leven maar wel een lieve man om een fijne toekomst mee te hebben. Wat ik wel moet bekennen is dat Edward, met zijn enigzins onderdanige karakter, paste in mijn toekomst plaatje van een relatie, waarin ik de touwtjes in handen wilde hebben en misschien sommige van mijn fantasien werkelijkheid kon laten worden. Of dat realiteit zou kunnen zijn wist ik op dat moment uiteraard nog niet.
Ik maakte kennis met zijn moeder en merkte dat Edward het thuis erg gemakkelijk had. Zijn moeder zorgde voor alles wat hij nodig had. Als hij thuis kwam stond het eten klaar, zijn was werd gedaan, zijn bed opmaken deed zijn moeder elke dag voor hem en zelfs zijn ondergoed (ouderwetse witte onderbroeken en hemden) kocht zijn moeder voor hem. Dus Edward was wel erg lief maar niet erg zelfstandig en ook wel gemakkelijk uitgevallen. Hij pakte nooit de regie en liet dat dus volledig aan mij over.

MIJN VOORWAARDEN
Onze relatie werd gaandeweg intensiever en Edward had het regelmatig over eventueel samenwonen waarbij hij dan bedoelde dat hij bij mij zou komen wonen. Hij was natuurlijk wel regelmatig bij mij maar woonde het grootste gedeelte van de tijd gewoon nog bij zijn moeder. Ook ik wilde wel graag samenwonen met Edward maar dan natuurlijk wel op basis van mijn condities en wensen. Ik realiseerde me dat het tijd werd om dan ook naar Edward duidelijker te zijn. Ik vertelde hem over mijn negatieve ervaringen vanuit mijn vorig huwelijk en dat ik bij een eventueel samenwonen zelf de touwtjes in handen wilde hebben. Om nog wat duidelijker te zijn haalde ik zijn thuissituatie aan en vertelde hem dat ik niet, net zoals zijn moeder, zijn huishoudster was. Ik maakte hem duidelijk dat ik met respect behandeld wilde worden en dat hij daarnaast minstens net zoveel taken als ik zou hebben in onze huishouding. Als hij hierin verzaakte zou dat consequenties hebben. Edwards nonchalante en enigzins argeloze reactie was; ‘ik accepteer alle consequenties, zolang wij maar samen zijn en je niet bij me weggaat’. Op deze reactie had ik stiekem gehoopt alhoewel ik zeker wist dat Edward zich niet realiseerde wat dat in de toekomst voor hem zou gaan betekenen. Dus besloot ik nog wat verder te gaan in mijn uitleg, ik herinnerde hem nog even aan mijn nare ervaringen in mijn vorig huwelijk en vertelde hem dat, als hij zich niet aan de afspraken zou houden of zich niet volwassen zou gedragen, hij dan straf van mij zou krijgen. “Mannen die zich gedragen als kinderen worden dus ook zo behandeld” voegde ik er nog aan toe. Edward vroeg wat ik bedoelde met straf en ik antwoorde hem “straf zoals stoute kinderen dat krijgen”. Hij dacht even na en zei toen dat hij dat redelijk vond als hij zich zo zou gedragen of zich niet aan de afspraken zou houden. Hij voegde eraan toe dat hij wel begreep dat ik die afspraken wilde maken gezien mijn eerdere nare ervaringen en verzekerde mij, met een grote glimlach, dat hij maar weinig straf zou krijgen. Ik vroeg aan Edward of hij er zich van bewust was dat ik best wel streng zou zijn en dat ik degene was die bepaalde of, waarom, hoeveel en welke straf ik hem zou geven als ik vond dat dat nodig was en dat hij dat zonder commentaar zou accepteren. Ik legde hem dus ook uit dat dat mijn voorwaarde was voor samenwonen en het was dus zijn keuze of hij dat wilde onder die voorwaarde. Wederom reageerde Edward, weliswaar wat minder nonchalant “zolang wij maar samen zijn en je niet bij me weggaat”.

En zo kwam Edward, een jaar nadat ik hem had leren kennen, bij mij wonen. Het liep vanaf het eerste moment lekker soepel tussen ons. We hadden veel plezier, lachten veel en in bed waren we ook blij met elkaar. Edward was weliswaar geen topminnaar en ook redelijk klein geschapen hij maar deed wel zijn best en liet mij op een andere manier genieten. Edward was een fijne man om mee te leven maar gedurende die eerste maanden had ik zeker ook zijn tekortkomingen gezien; en die waren er voldoende. Dus na een maand of drie besloot ik om de touwtjes wat strakker aan te halen en hem beetje bij beetje maar wel heel duidelijk te gaan aansturen.

Hoe dat aansturen is gegaan vind je in de verschillende Writings die ik hier regelmatig zal plaatsen.

DE VOORBEREIDINGEN
In de voorafgaande weken had ik de nodige spullen aangeschaft die ik nodig zou hebben bij het straffen van Edward. Ik wist dat Edward regelmatig straf zou gaan krijgen dus wilde ik goed voorbereid zijn. Allereerst kocht ik bij Etsy.com een kinderpyjama voor volwassenen met autootjes en treintjes. Bij Dille & Kamille vond ik de juiste houten badborstel met lange steel en vlakke bovenkant. Bij een sauna winkel vond ik een houten massage/haarborstel met kortere steel. Ook kocht ik een kokosmat die ik kleiner heb gesneden met een stanley mesje zodat hij op een stoelzitting past. En als laatste een paar kinderschriftjes waarop ik “Strafschrift” op het etiket op de voorkant schreef. Qua ondergoed paste zijn witte onderbroeken en hemden (die zijn moeder altijd voor hem had gekocht) uitstekend in het ‘stoute jongetjes’ plaatje wat ik in mijn hoofd had.
Ook heb ik de logeerkamer, die ik ooit had ingericht voor als mijn nichtje, de dochter van mijn zus, kwam logeren uitgebreid met een bureautje en een houten stoel met rechte rugleuning en een fauteuil met brede armleuningen. De babyfoon die ik relgematig voor mijn nichtje had gebruikt zou zeker ook nog wel van pas komen. In de kast in de logeerkamer bewaar ik alle spullen die ik heb aangeschaft, in het begin uiteraard veilig uit het zicht.

Posted on by admin

Een briefje voor de buurvrouw

Hallo, mijn naam is Stefan. Ja, dat is mijn echte naam, niet eens een soort bijnaam of iets dergelijks. Gewoon Stefan. Ik wil je wat vertellen. Het is een soort bekentenis eigenlijk. Ik was een beetje een deugniet. Of eigenlijk, een onhandelbaar jong. Ik haalde geintjes uit met meisjes, ik was een kleine pyromaan, een gluurder, de schrik van de buurt. En weet je waarom ik dat allemaal deed? Om een reactie uit te lokken. Als puber kon ik enorm fantaseren. Fantasietjes die me uit evenwicht konden brengen. Rare gedachten vond ik het toen. Want het ging altijd maar over één ding: stiekem dacht ik steeds aan wat een deugniet als ik zou moeten krijgen. Een flink pak billenkoek. Billenkoek, zeg je? Ja, billenkoek. Gewoon ouderwets over de knie. Bij de vrouw van de bakker, bij de buurvrouw, bij een tante. Ja, als het maar een vrouw was, streng en onverbiddelijk. Iedere streek, elke deugnieterij was erop gericht om dat uit te lokken. Als ik toen had geweten wat ik allemaal over mezelf zou afroepen, dan had ik het wel gelaten. Maar ja, nu is het te laat, veel te laat. Dus ik heb jullie veel te vertellen, luisteren jullie mee?

Een briefje voor de buurvrouw

Dit verhaaltje gaat over mijn nieuwe buurvrouw en wat er mis ging bij een op het oog onschuldig plannetje…

Ik zat weer voor de raam van mijn tienerslaapkamer. De nieuwe buurvrouw was in de tuin aan het werk. Al vanaf het moment dat ze naast ons was komen wonen was mijn fantasie op hol geslagen. Ze was een mooie, lange en atletisch gebouwde vrouw van midden veertig. Ik had haar alleen nog door het raam gezien, een persoonlijke kennismaking had er nog niet ingezeten. Ik kon het niet helpen, maar ik bedacht me daar op het kamertje:  hoe zou het zijn om door haar over de knie gelegd te worden voor een stevig pak voor mijn broek..?

´Stefan, waar ben je, je zou de tuin toch sproeien voor me?’

Ik werd uit mijn dagdromen gehaald door mijn moeder, die mij herinnerde aan mijn taak. Ik zag een kans. De tuin sproeien terwijl de nieuwe buurvrouw ook in de tuin was..

Ik rende naar beneden en pakte de tuinslang en het sproei element. Door de dichte heg zag ik haar bezig. Ze stond ver voorover gebogen onkruid te wieden. Ik had een mooi uitzicht op haar lange benen en mooie kontje. Opeens hoorde ik haar een gilletje slaken en bemerkte tot mijn grote schrik dat de sproeier verkeerd afgesteld stond en haar had nat gesproeid. Voor het eerst hoorde ik haar stem, toen ze verontwaardigd reageerde op deze niet vrijwillige douche. ‘Hallo zeg, ik word hier helemaal nat, hoe kan dat?” Ik stond stokstijf stil en kon in eerste instantie niets uitbrengen. Pas na een lastige stilte kon ik een klein ‘sorry buurvrouw’ over mijn lippen krijgen.

“sorry, sorry, daar hebben we niet veel aan, ik kan me gaan omkleden door jouw slordigheid. Wie ben jij eigenlijk, hebben we al kennis gemaakt?”

‘…eh…ik ben Stefan, buurvrouw, nogmaals sorry’

‘nou Stefan, laat het niet nog eens voorkomen hè, anders moet ik nog echt boos worden”

Na deze wat vreemde eerste kennismaking verdween ze naar binnen en zag ik haar niet meer in de tuin. Haar stem, haar ondertoon, het paste precies in mijn fantasie en liet me dan ook niet meer los. Tijdens mijn masturbatie fantasietjes kreeg ik keer op keer een pak voor mijn broek van haar voor mijn onhandigheid.

Later in die week riep mijn moeder me bij haar. ‘ik ga deze middag naar mijn vrijwilligerswerk. Ik heb onze nieuwe buurvrouw, Joyce, beloofd om rond drie uur onze sleutel aan haar af te geven en ze geeft de hare dan aan ons, zou jij dat even willen doen?’

Vanaf dat moment nam mijn fantasie het over van mijn gezond verstand en bedacht ik een manier om mijn masturbatie fantasietje nog wat spannender te maken. Ik zou een briefje aan de buurvrouw schijven, een soort excuus voor het nat sproeien. Het leek me allemaal vreselijk spannend en mijn puberbrein sloeg ervan op hol.

Om half drie ging ik aan mijn bureautje zitten en schreef op een briefje:

Geachte buurvrouw, ik bied u mijn welgemeende excuses aan voor het feit dat ik u laatst heb nat gesproeid. Dat was echt niet mijn bedoeling en behoorlijk dom. Voor mijn klunzige gedrag verdien ik echt wel billenkoek… Wilt u mij alstublieft een echt hard pak slaag over de knie geven als straf voor mijn onhandigheid van minimaal 5 minuten. U mag me zo hard slaan als u passend vindt, hou u niet in, wat ik ook mag zeggen of doen”

Ik trilde van opwinding en alleen in mijn fantasie zou ik dit briefje natuurlijk echt aan de buurvrouw geven…

Het was een heel warme dag en ik droeg alleen een sportbroek en een hemdje. Zou ik zo naar de buurvrouw durven gaan? Ik was behoorlijk opgewonden geworden van deze fantasie, maar zou dit nog even moeten uitstellen totdat ik de buurvrouw echt zou hebben gezien.

Precies om drie uur stond ik bij haar op de stoep en drukte op de bel. Het briefje zat in de achterzak van mijn sportbroek en ik voelde mijn benen trillen van spanning. De deur ging open en daar stond ze. Opeens had ik niet meer zo’n grote mond en haar aanblik overrompelde me. Ze vroeg of ik even binnen wilde komen. Stotterend zei ik ‘ja’ en liep achter haar aan. Niet naar haar kont kijken, niet naar haar kont kijken, prentte ik mezelf in. Maar natuurlijk keek ik. Ze had een zomerjurk aan en mijn ogen volgden de bewegingen van haar prachtige achterste onder de dunne stof.

Eenmaal binnen keek ze me recht aan: “dat was niet zo heel handig van je laatst, met je tuinslang, niet zo’n goede eerste kennismaking ook”

Ik schraapte mijn keel en er kwam een heel dun ‘sorry  uit.

“Ja, dat zei je toen ook al, maar zorg nu in het vervolg maar dat je wat beter uitkijkt en dat het je geen tweede keer overkomt, want anders…”

Ze liet een betekenisvolle stilte vallen. Ik moet haar vrij schaapachtig hebben aangekeken en ze verwachtte blijkbaar een reactie van me.

‘Stefan?’

‘nee buurvrouw, ik zal ik beter uitkijken’

“dat is je geraje ook”, zei ze lachend en gaf me de sleutel. Ze vroeg of ik iets wilde drinken, maar ik wilde zo vlug mogelijk onder haar blikken vandaan.

Ik haastte me terug naar huis. Ik hoopte maar dat ze mijn groeiende erectie niet had gezien..ik vloog de trap op en ging op bed liggen. Ik wilde mijn sportbroek naar beneden trekken en merkte toen tot mijn grote schrik dat het briefje er niet meer in zat…ik liep terug de trap af, maar vond het niet…mijn paniek begon toe te nemen. ik wilde de deur opendoen om te kijken of ik het op het pad verloren had, toen ik heel hard schrok van de deurbel. Met trillende handen opende ik de deur en keek in het verbaasde gezicht van de buurvrouw. Ze hield het briefje omhoog…

‘Meen je dat nou echt?”  Ze vouwde het briefje open en lachte wat ongemakkelijk.

Het duurde even voordat ik weer wat kon zeggen.

‘…eh sorry buurvrouw, dat was een geintje’

‘een geintje?’ Ze las het briefje voor en legde de nadruk op de woorden “billenkoek’ en “hard”.

´serieus Stefan, vind je dit een geintje? ‘

Ik probeerde wat stoer te doen en stak mijn handen in de zakken van mijn sportbroek, terwijl ik haar probeerde aan te kijken. “sorry buuv, van het grapje’

‘Dus je wilt niet echt billenkoek van me? Ik vind het wel grappig in het licht van onze rare kennismaking van een paar dagen terug, het zou een goede ijsbreker zijn. Ik wissel de sleutel uit met mijn nieuwe buren en dan vind ik een briefje in mijn kamer van een stout buurjongetje waarin hij vraagt om een pak voor zijn billen. Maar als je het niet meent, dan geef ik je het briefje terug en ga ik weer verder met mijn werk. Waar zal ik het briefje neerleggen? ‘

Ik wees zonder woorden naar de tafel in de gang.

‘maar ik vind eigenlijk wel dat je het verdiend hebt. Niet zozeer vanwege het nat sproeien, dat kan gebeuren, maar over dit briefje ben ik niet echt blij, ook al vind jij het dan een leuk grapje’

Ik zag hoe serieus ze nu keek, terwijl ze deze zinnen sprak.

‘dus ik geef je de keuze, of het was een grapje en dan zal ik genoodzaakt zijn je moeder hierover in te lichten of je krijgt echt billenkoek van me. Wat denk je dat het wordt Stefan?’

De buurvrouw fronste haar wenkbrauwen toen ze dit op strenge toon zei.

‘Nou, wat wil je jongeman? ‘

Mijn gedachten tolden over elkaar heen. Haar stem was plotseling veranderd en klonk heel zelfverzekerd. Dit was geen grapje meer. Mijn fantasie stond hier voor me in de gang, met een boos en verontwaardigd gezicht…en ik wilde niet dat mijn ouders hiervan zouden weten..

‘Stefan?”

Ik knikte.

‘Betekent dat knikje dat je kiest voor een pak op je billen Stefan? ‘

‘ja..ik bedoel nee, ik deed een stap terug en hield mijn handen voor me in verdediging, dit is hartstikke stom, kunnen we het niet gewoon vergeten? ‘

‘Stefan,  je hebt duidelijk behoefte aan een correctie, anders had je dit briefje toch niet geschreven?

Ik geef je nog vijf seconden, 1…..ik spande mijn vuisten aan, mijn hart ging tekeer…2…..ik beet op de nagel van mijn duim…3…’buurvrouw..wacht…’…4…..

‘Okay, ja’, riep ik uit.

De buurvrouw liet een lange stilte vallen.

‘betekent die ja dat je echt billenkoek van me wilt Stefan?’

Ik slikte onhandig..’ja buurvrouw….’

‘OK, dat kan ik je geven, maar ik wil er achteraf geen gedonder over krijgen, begrepen?’

‘…..ja buurvrouw…

‘Je hebt om een hard pak slaag over de knie gevraagd in je briefje en dat ga ik je geven; de komende vijf minuten zullen we elkaar een stuk beter leren kennen, denk je niet?’

Ik knikte. De angst begon het nu te winnen van de opwinding.

‘okay, hoe laat komt je moeder thuis?’

‘…pas over een paar uur…’

‘mooi, dan hebben we genoeg tijd om dit af te handelen. Breng me naar een geschikte stoel waar ik op kan zitten terwijl ik je over de knie leg’

Aarzelend ging ik haar voor en bracht haar de huiskamer in waar ik wees op een stoel.

‘mooi zo Stefan en nog 1 ding, vanaf nu richt je je tot mij met Mevrouw Post, begrepen?’

‘zeker okay’

Ze pakte mijn arm, draaide me om en gaf drie harde kletsen tegen mijn achterste. ‘Au!’

‘ik wil dus horen, ja Mevrouw Post!’

‘’…..ja Mevrouw Post….’

Ik was verbaasd over de impact van haar klappen tegen mijn sportbroek.

Met een brede glimlach op haar gezicht ging de buurvrouw in de stoel zitten. Ik zag hoe haar broek zich spande om haar dijen en ik voelde me duizelig worden van spanning en opwinding.

Ze keek me heel boos aan. Ik voelde hoe ik trilde toen ze zei: ‘kom hier en ga naast me staan, aan deze kant. Je mag je hemdje aanhouden, maar je broek en onderbroek gaan naar beneden’.

Ik keek haar geschokt aan..

‘…maar…eh…buurvrouw…kan ik mijn onderbroek niet aanhouden….alsteblieft..?’

‘Ben jij betoeterd Stefan, je hebt om een echt pak slaag gevraagd en een echt pak slaag is op de blote billen! Ik aarzelde. Deze fantasie werd opeens te echt en ik keek of ik nog kon vluchten.

‘Je nu nog schamen is te laat Stefan, en geloof me, ik ben alleen maar geïnteresseerd in je blote bips, dus naar beneden met die broek!’

Met grote tegenzin deed ik de sportbroek en de onderbroek in 1 keer naar beneden. Mijn shirt bedekte gelukkig mijn piemel..

Ik keek in het boze gezicht van de buurvrouw. Haar ogen dirigeerde me over haar schoot. Ik knielde naast haar neer en ging over haar schoot liggen. Ik rook haar parfum…mn handen rustten op de grond, maar door haar lengte bungelden mijn voeten in de lucht. Ze lichtte haar rechtervoet wat op en schoof me met mijn onderlichaam tegen haar linkerdijbeen aan. Ik voelde haar blote huid tegen mijn piemel.

Ze negeerde het volledig. Ik voelde hoe ze haar arm optilde.

“klaar voor je echte pak slaag, Stefan?’ Ik knikte alleen maar.

KLETS, KLETS, KLETS, KLETS, KLETS

Ik kreeg een reeks harde kletsen van haar sterke rechterhand.

‘Ja, mevrouw Post, wil ik horen!”

‘auuuuu, ja Mevrouw Post’

“vragen om echte billenkoek, niet te geloven die jeugd van tegenwoordig, maar je zult het krijgen ventje, hier!’

Hierna begon ze in een stevig tempo op mijn blote billen te meppen. Al bij de eerste slagen begon ik wild te bewegen over haar schoot om haar hand te ontwijken, terwijl ik het uitriep van ellende.

De buurvrouw hield me echter stevig in positie en probeerde mijn trappelende benen onder controle te krijgen door haar been over de mijne te klemmen. Mevrouw Post liet er geen gras over groeien, keer op keer kwam haar hand neer op mijn billen. Ze volgde een vast patroon van boven naar beneden en eindigde steeds boven aan mijn dijbenen. Die eerste minuten waren heel erg pijnlijk, maar na verloop van tijd werd mijn bips een beetje beurs en kwamen de klappen niet meer zo hard aan. Ik verloor mezelf in een waas van schaamte en pijn over haar schoot. Toen ze stopte en zei dat de vijf minuten voorbij waren, voelde ik me duizelig van verwarring. Toen zette ze me weer op mijn benen. Ik wist niet waar ik moest kijken. Ik had net een pak op mijn blote billen gehad van mijn buurvrouw….

Ze liet me zo staan en ging op de deur af.

“En nu gedraag je je voortaan met respect tegen mij, want anders kom ik nog eens langs als je moeder weg is en krijg je gewoon weer op je billen”.

En met een vette knipoog liep ze de deur uit, terwijl ik snel mijn broekje omhoog trok over mijn gloeiende achterste.