Ilse stond op haar blote voeten in de hoek. Met haar neus stijf tegen het behang aan gedrukt. Haar handen op haar hoofd, haar billen bloot. In afwachting van wat ze wist dat zou komen. Ze wist dat ze over de schreef was gegaan. Dat ze hem had geprovoceerd. Dat dit uit de hand was gelopen. Dat ze straf zou krijgen. Waarom kwam ze toch altijd in deze positie terecht? Ze deed het echt niet met opzet. Ze moest in haarzelf lachen om deze gedachte. Natuurlijk deed ze het wel met opzet! Ze zocht immers altijd mannen uit die deze kant in haar losmaakte. Die dominant waren. Zelfverzekerd. En dat triggerde haar weer om uit te dagen. Over het randje te lopen van wat hij net wel of niet van haar zou accepteren. En nu was ze daar dus afgevallen. Op haar mooie bevallige billetjes. Alhoewel ze zich realiseerde dat de pijn later zou komen. Nu het zover was dat ze straf ging krijgen, had ze wel al spijt. Want fantaseren over straf is echt iets heel anders dan het ook te krijgen. Dat wist Ilse inmiddels wel. En toch bleef ze het doen …

Anton was heel beleefd en voorkomend geweest naar haar toe. Ze hadden kennis gemaakt en Ilse had verteld graag een spel-relatie te willen aangaan met een oudere heer die haar zou begeleiden en indien nodig zou straffen. De kennismaking was heel goed verlopen. Ilse, een jonge vrouw van 26 jaar, had in het dagelijks leven een verantwoordelijke baan als teamleader van een servicedesk. Zij had een opgewekt karakter en was een frisse verschijning die kon rekenen op veel, soms ook ongewenste, aandacht van de andere sekse. Ilse voelde zich gelijk op haar gemak bij Anton, die oud genoeg was om haar vader te zijn. Dat kwam zeker niet alleen door zijn knappe verschijning en charismatische uitstraling. Anton was gewoon een rustige aardige en warme man! Hij had bovendien overduidelijk veel ervaring in het begeleiden van zoals hij het noemde “leergierige jongedames”. Hij had haar verteld wat zij daarin van hem kon verwachten en dat sprak haar aan. Anton wilde in het contact veel meer dan alleen de straffer zijn. Hij wilde echt contact met haar en ook “gewone” dingen samen doen. Zoals muziek luisteren, samen koken, wandelen, dingen bekijken etc. Daarnaast waren er afspraken over haar werk, studie en natuurlijk ook gedragsregels. Anton wist zeker, en terwijl hij dat vertelde lachte hij daar veelbetekenend bij, dat er dan spontaan situaties zouden ontstaan die aanleiding gaven tot een serieuze correctie. Ilse had bij die blik en die woorden een spanning gevoeld die niet alleen opwindend was maar zeker ook beangstigend. “Serieuze correctie” … er schoten allerlei beelden en gedachten door haar hoofd wat Anton daarmee kon bedoelen en ze wist intuïtief dat hij daarmee haar meest ultieme fantasieën kon waarmaken!

Ze waren uit elkaar gegaan en vervolgens via de e-mail met elkaar gaan corresponderen. Maar Ilse wilde meer! Zij wilde afspreken. Zij wilde wel eens ervaren wat Anton bedoelde met serieuze correctie. Zij hunkerde naar straf. Naar warmte en geborgenheid. Ze besloot Anton bij haar thuis uit te nodigen voor een kop koffie. Op de avond voor hij zou komen, stuurde ze hem een berichtje om af te zeggen. Ze moest namelijk om die tijd naar de kapper. Toen Anton vroeg of ze dat niet eerder wist, reageerde ze; “ja, maar ik was het vergeten. Maken we toch snel een nieuwe afspraak?” En inderdaad was een nieuwe datum gepland. Ilse wilde echter Anton prikkelen. Nee, ze wilde hem provoceren! Opnieuw stuurde ze hem de avond voor de afspraak een afzegging. Dit keer met een verhaal over presentatie die ze plotseling moest voorbereiden. Voor haar werk. Heel erg belangrijk! Dat begreep Anton toch wel?
Anton had haar vervolgens gebeld voor een nadere toelichting. Waarom wist ze dit opnieuw niet van te voren? Hoe laat was ze uit haar werk? Hoeveel tijd had ze nodig om die presentatie voor te bereiden. Hij had zelfs zijn hulp aangeboden. Ilse had een plausibel verhaal bij elkaar gelogen. Ze was om vijf uur thuis en had zeker de hele avond nodig voor dit werk. Kom anders maar een andere keer langs. In werkelijkheid had ze hele andere plannen voor de betreffende dag. Nadat ze om vijf uur was thuisgekomen had ze snel een pizza in de oven geduwd. Om direct erna de stad in te gaan om in het winkelcentrum een film te kijken die al een tijdje hoog op haar lijstje stond. Om half negen ’s avonds liep ze voldaan en ook enigszins geëmotioneerd door de aangrijpende dramafilm die ze net had gezien. In gedachten liep ze de drukke winkelstraat in (het was koopavond) en botste tegen een man aan. Geïrriteerd keek ze op en riep “zeg, kun je niet uitkijken!” om vervolgens in het gezicht van een zeer ontstemde Anton te kijken! Woedend maar zeer beheerst pakte hij haar arm en trok haar met zich mee. Hij zei niets maar zijn greep om haar pols was zo stevig dat ze geen keus had dan met hem mee te lopen. Bij een grote zwarte SUV stopte Anton en duwde haar zijn auto in. Zonder iets te zeggen stapte hij achter het stuur en reed weg. Ilse probeerde iets te zeggen, maar de strenge blik van Anton vergezeld met de woorden “zeg maar even niets Ilse, het is al erg genoeg zo” deed haar besluiten te zwijgen. Na tien minuten rijden stopte Anton voor een groot huis. Hij deed de deur voor haar open en zei haar uit te stappen. Opnieuw pakte hij haar pols stevig vast en trok haar mee zijn huis in. Daar aangekomen duwde hij haar de woonkamer in.

“Het is mij volkomen duidelijk wat hier aan de hand is jongedame. Jij zit spelletjes te spelen. Mij voor te liegen. Smoesjes te verzinnen. Mij te proberen zo boos te maken dat ik je een flink pak slaag ga geven. Heel kinderachtig allemaal. Maar ik kan je verzekeren meisje, dat je in je opzet bent geslaagd. Jij gaat NU”, en bij dat woord verheft Anton zijn stem, “daar in de hoek staan. Helemaal bloot zelfs. Dus UIT”, en opnieuw accentueert Anton een woord, “die kleren! Netjes opvouwen en SNEL!”

Ilse is overdonderd door de woorden die over haar heen rollen. Maar vooral ook de zeer strenge en gedecideerde houding van Anton die haar duidelijk maken te gehoorzamen. Ineens is zij niet meer zo zeker van haar plannetjes. Ineens bedenkt ze dat ze misschien meer krijgt dan waar ze om heeft gevraagd. Want ja, ze is zich inmiddels zeer bewust van haar beschamende en inderdaad kinderachtige gedrag om Anton zo te behandelen. Als in een roes trekt ze haar kleren uit die ze keurig opvouwt en op de salontafel legt. Onderwijl kijkt Anton toe. Ilse is een prachtige jonge vrouw met prachtige borsten en hele mooie appelronde billen. Hij is oprecht boos over haar gedrag en neemt zich voor dit meisje een zeer stevig lesje te leren. Die billen zullen straks een heel andere kleur hebben, denkt hij. “Opschieten”, zegt hij ongeduldig, “in de hoek jij!”. Ilse loopt langzaam poedelnaakt naar de aangewezen hoek toe. Haar blote voeten op het koude parket accentueren haar naaktheid. Ze doet haar armen voor haar borsten terwijl ze in de hoek gaat staan. “Je neus tegen het behang en je handen op je hoofd. Ga maar eens heel goed nadenken over dat gedrag van jou. Dan ga ik eens nadenken over hoe lang en hoe stevig ik jou een ouderwets pak op je blote billen ga geven! En reken erop dat je straks heel heel veel spijt hebt en dat het niet zal stoppen voordat IK vind dat je voldoende straf hebt gehad. En dat, jongedame, zou wel eens heel lang kunnen duren, want ik heb vanavond geen andere afspraken!”, klinkt het door de kamer. Ilse staat gehoorzaam op haar plaats. Voelt zijn dominantie in elke vezel van haar lichaam doordringen en vraagt zich af wanneer “het” gaat beginnen. Ze is zich er ook van bewust dat ze de volgende dag weet wat hij bedoelde met “serieuze correctie”. Dat brengt een nerveus glimlachje op haar lippen.

Anton was de kamer uitgelopen, maar nu hoorde ze hem achter haar staan. Ze durfde niet te kijken. Wat ging hij doen? Hoe boos was hij eigenlijk? Ze stond op het punt hier achter te komen …