Het was nog maar 11 uur in de ochtend en hij wou dat ze nu alweer thuis waren. Daar liepen ze dan in de mooie stad München dit zou een leuke dag moeten worden maar zo als het nu ging zat het er niet in. Ja als ze thuis waren geweest en Carla had hetzelfde humeur gehad als nu ja dan had hij het wel geweten. Maar nu liepen ze in het centrum van München en dan was het toch ietsje lastiger. Hij probeerde zich er een beetje voor af te sluiten maar dat viel niet mee en hij begon zich steeds meer op te winden.

Opeens kreeg hij een ruk aan zijn arm. Wil je ook eens naar mij luisteren!!!! Hoorde hij Carla verontwaardigd zeggen. Ik zei!! En hij hoorde een enorme zucht , dat wanneer je ook eens met mij rekening hield we nu op een terras hadden kunnen zitten. Maar nee hoor! Meneer gaat lekker zijn eigen gang en laat mij maar gewoon wat praten en negeert mij volkomen. Ze stampvoette er nog net niet bij. Ineens zonder dat hij zich er eigenlijk bewust van was had hij haar een behoorlijke tik op haar achterwerk verkocht en had hij haar nu bij haar oor vast.

Wil je nu eens goed naar mij luisteren meisje!, ik negeer je omdat je je gedraagt als een onuitstaanbaar nest en het voor jou beter is dat ik er niet teveel op in ga . Wanneer we in ons hotel waren geweest dan was je hier niet mee weg gekomen en dat weet je best. Nu trouwens ook niet maar helaas moet ik daar nog even mee wachten. Nog steeds had hij haar oor vast en hij zag dat ze behoorlijk verontwaardigd was en haar best deed niet teveel op te vallen in de stad. Dit had hij nog niet eerder gedaan in het openbaar maar het luchtte hem in ieder geval een beetje op. Jammer dat het not done was om je vrouw over de knie te gooien wanneer het nodig was want dit was wel zo’n moment geweest.

Hij zag Carla naar iemand kijken en steeds roder worden, laat me los! siste ze er kijkt iemand naar ons. Nou dan heeft hij in ieder geval wat te kijken dacht hij en hij keek ook naar de persoon waar Carla naar keek en grijnsde, ondertussen haar oor loslatend.

Tot zijn verbazing wenkte de man hem, hij wees op zichzelf: ik?? De man knikte. Hij aarzelde even maar besloot naar hem toe te lopen. De man zag er niet naar uit alsof hij net de schrik van zijn leven had gekregen. Blijf jij hier Carla zei hij ik kom zo terug en hij liep naar hem toe. Sprechen Sie Deutsch? Hoorde hij hem vragen. Nou ja nee dus, een beetje verstaan ging nog maar dat kon je niet echt spreken noemen dus antwoordde hij: Ich spreche kein Deutsch. Woher kommen Sie? Vroeg de man. Ich bin aus den Niederlanden antwoorde hij.. Nou dat komt goed uit begon de man ineens in het Nederlands, dat gaat mij wel lukken. Mijn vrouw komt uit Nederland.

Ik wil mij nergens mee bemoeien maar het leek erop dat je zonet graag even ergens anders was geweest om je vrouw/vriendin het een en ander duidelijk te maken. Of vergis ik mij daarin? Verbouwereerd keek hij de man aan, nou nee daar vergis je je niet in maar wat heeft het met jou te maken? Laat ik het zo zeggen ik ken het “probleem” zei de man en ik ga er vanuit dat jullie er vandaag een uitje van hadden willen maken. Het is nu ongeveer 11 uur en ik heb niet het idee dat het heel gezellig is. De man keek hem ineens recht aan. Wil je er nog een leuke dag van maken? Ja natuurlijk wilde hij dat maar zag ook even niet in hoe hij dat moest doen. O.K zei de man loop maar even mee het is niet ver. Je vrouw kan wel even blijven wachten.

Hij zwaaide even naar Carla en gebaarde haar daar te blijven staan toen liep hij met de man mee. Hij zag dat ze het er absoluut niet mee eens was maar dat kon hem op dit moment niet zoveel schelen. Ondertussen bedacht hij dat dit wel heel vreemd was. Hij liep zomaar met iemand mee liet zijn

vrouw daar midden in de stad staan en had geen idee wat er komen ging, hij kende niet eens zijn naam. Maar toch vertrouwde hij het wel en dus wandelde hij mee. En inderdaad het was niet ver. Bij het eerste zijstraatje sloeg hij af en stopte hij gelijk. Hier is het, en de man wees naar de deur. Vragend keek hij de man aan. Wat is het? vroeg hij zich af. De man stak de sleutel in het slot en liep de ruimte in. Ze kwamen in een halletje en daar was weer een deur. Deze deur deed de man ook open en toen kwam hij in een ruimte die hij niet had kunnen bedenken.

De muren waren bekleed met een soort noppenschuim, hij zag een stoel een tafel een soort turn bokje en nog een krukje met wat erop, toen hij er naar toe liep zag hij dat de kruk bekleed was met een kokosmatje. Hij keek de man vragend aan, wat was hier de bedoeling van. De man beantwoorde zijn vragend gezicht glimlachend. Ik zag wat er gebeurde tussen jullie en herkende dat van mijn relatie met mijn vrouw. Wij hebben dit ook wel eens meegemaakt en dan sta je midden in de stad met een vrouw die duidelijk ergens naar solliciteert en dan kun je geen kant op. De dag verpest en dat valt niet meer goed te maken achteraf. Ik zag het bij jullie en bedacht dat ik jullie hiermee zou kunnen helpen. Wij wonen hierachter en dit is onze ruimte wanneer mijn vrouw weer eens dringend over de knie moet. Het is geluiddicht en we hoeven ons dus niet druk te maken over de buren. Mijn voorstel naar jullie toe is. Maak van deze ruimte gebruik en zorg ervoor dat de lucht geklaard wordt zodat jullie daarna weer fijn de stad in gaan en kunnen gaan genieten van de dag

.

Hij kon nog net voorkomen dat zijn mond open viel van verbazing. Zo’n voorstel had hij nog nooit gehad. In Nederland was niemand van hun vrienden en kennissenkring op de hoogte van hun levensstijl en deze wildvreemde man had het gezien , herkend en een voorstel gedaan. Hij kon niet ontkennen dat het aantrekkelijk was. Ze hadden er al zo lang naar uitgekeken om een dagje München te doen en nu leek deze in het water te vallen. Dit zou een oplossing kunnen zijn al zou Carla er vast anders over denken maar hij was niet van plan om haar mee te laten beslissen. Hij knikte naar de man en stak zijn hand uit. Paul zei hij. De man schudde zijn hand, Karl. Ik geef je de sleutel en wanneer jullie klaar zijn dan kun je de ruimte afsluiten en de sleutel door de brievenbus op nummer 7 gooien . Je hoeft niet aan te bellen het mag natuurlijk wel maar dat laat ik aan jullie zelf over. Kom Paul ga je vrouw halen ik ga naar huis. O ja , zie je die kast? Daarin zal je nog een paar dingen vinden die misschien wel van pas kunnen komen. ik wens jullie alvast een fijn vervolg van de dag maar dat gaat vast lukken.

Wat overdonderd liep Paul terug naar Carla dit zou haar vast erg verrassen maar hij was blij met het voorstel en zijn tred werd stevig en vastberaden. Zo liep hij terug naar Carla die bijna vuur aan het spuwen was. Man ben je gek!!! Mij hier zo te laten staan en weg te gaan met een wildvreemde vent. Ze was er beslist niet vrolijker op geworden. Hij had geen zin om een drama te maken en pakte haar bij de arm en zei kom!. Meer niet, meer was hij niet van plan te zeggen. Het moest de toon geweest zijn van Carla verbaasde hem om mee te lopen zonder nog meer te protesteren. Twee minuten later stonden ze weer voor de deur. Hij haalde de sleutel uit zijn jaszak en opende de deur. Hoe kom jij aan die sleutel???? Het viel Paul op dat de stem van Carla een toontje hoger klonk dan anders, ze raakte wat van slag kon hij wel merken. Zonder te antwoorden duwde hij haar naar binnen en in één beweging sloot hij de deur weer en liep door naar de andere. Ook hier pakte hij Carla bij de arm en nam haar mee naar binnen.

Wat is hier de bedoeling van!!! Kun je mij dat nu eindelijk eens uitleggen? Je laat mij midden in de stad gewoon staan, loopt met een wildvreemde vent mee en dan sleur je mij ook nog eens een één of ander hok in!! Paul was veel van plan maar niet om hier veel woorden aan vuil te maken. Hij legde zijn hand in haar nek en duwde haar richting de hoek van de kamer. Ze stribbelde tegen maar dat maakte niet veel indruk op hem. Bij de hoek aangekomen legde hij haar handen op de rug, trok haar rok omhoog en zei vasthouden. Ze pakte haar rok vast ook al was ze nog aan het protesteren en meteen gingen zijn handen naar haar slip en trok die naar beneden tot aan haar knieën. Zoals ik net al zei kom je er niet mee weg door zo te keer te gaan tegen mij en nu heb ik de kans gekregen om iets eerder te handelen en zo nog iets te maken van onze dag. Ik zou maar mijn best doen om je humeur onder controle te krijgen anders zou je vanmiddag wel eens heel ongemakkelijk kunnen bewegen. Het zitten zal je vandaag vast niet zo heel gemakkelijk af gaan. Ondertussen waren zijn handen al bezig om haar billen te bewerken. Hij was nog steeds boos en sloeg stevig door. Waar denk je mee bezig te zijn? Is dit je idee van een gezellig dagje uit? Bij elk woord klonk er een stevige klets op haar billen. Hij was ingenomen met het geluid, zo hoorde dat te klinken. Zijn vrouw met de billen bloot haar eigen rok ophouden en de billen al mooi roze er waren beroerdere uitzichten. Maar hij was niet van plan het bij roze te laten .Dat ging echt niet helpen, voor wat hij in gedachten had moest er toch echt meer gebeuren en was rood ook niet genoeg.

Ze begon al wat te wiebelen, staand kon ze het nooit goed opvangen en voelde ze zich altijd heel ongemakkelijk. Nou dat was nou juist de bedoeling dus hij ging nog even door. Toen hield hij op, hij drukte haar met de neus in de hoek. Blijven staan Carla en ik wil je niet zien bewegen! Hij liep bij haar vandaan en keek op zich heen, hmmmm die kruk zou ook wel eens van pas kunnen komen. Hij pakte de kruk op en zette die naast Carla neer. Zie je deze kruk Carla? Daar mag je straks even op bijkomen. Hij zag haar slikken, mooi zo dame maak je maar druk. Hij liep weer bij haar weg en liep naar de kast. Zachtjes opende hij de deuren zodat ze het niet zou horen hij was wel benieuwd wat hij daar in zou aantreffen. Zoooo dat was niet mis, Karl had een aardig assortiment en Paul zag wel een aantal dingen die hij wou uitproberen. Carla had hem al eens een foto laten zien van een ronde cane en die hing hier ook. Looping johnny was het. Deze zou hij zeker proberen. Er stond bij dat het een zeer gemeen en effectief ding was, nou dat wou hij wel eens meemaken. Wanneer hij waarmaakte wat hij beloofde had hij zo meteen een heel lieve en meegaande vrouw. Hij pakte de cane uit de kast. Ook hing er een stevige borstel in en die gebruikte hij thuis ook. Dus de pakte hij ook. Hij sloot de kast en liep naar de stoel en ging zitten. Zo Carla kom maar eens even bij mij , hij zag haar schrikken en voorzichtig omdraaien. Ze zag hem zitten op de stoel en liep naar hem toe. Dit was geen ongewoon ritueel voor haar, heel herkenbaar van thuis. Hij wou het ook niet te afwijkend maken.

Toen ze voor hem stond zei hij vertel mij eens waarom je hier zo staat. Hij wist dat ze dit vreselijk vond maar hij vond het nodig zodat ze er ook echt bewust van was waarom ze een ongenadig pak op haar billen zou krijgen. Want dat stond wel te gebeuren en hij wou er zeker van zijn dat ze het wist en zou accepteren. Ze stond wat te stotteren en keek naar beneden, hij dacht wel dat hij haar een handje moest helpen. Met 1 hand draaide hij haar om en sloeg 5 keer hard op haar billen hij draaide haar weer terug. Nou??? Komt er nog wat van, waarom sta je hier Carla? Ze keek hem vanonder haar wimpers aan en mompelde dat ze nogal chagrijnig was geweest . Wat zei je Carla? Graag wat duidelijker praten en kijk mij aan wanneer je tegen mij spreekt. Hij zag haar diep adem halen en moed verzamelen. Toen kwam haar hoofd omhoog en zei : omdat ik chagrijnig ben Paul . Daar was al een gedeelte van het antwoord maar zo makkelijk kwam ze er niet vanaf. Dat is alles Carla? Zou je hier staan omdat je chagrijnig bent? Ze schudde haar hoofd. Nee dus he, nou vertel mij dan waarom je hier wel staat? Weer zag hij haar heftig slikken en knipperen met de ogen. Omdat ik je uitgescholden heb, continue heb lopen mopperen en je een mep gegeven heb zei ze nu iets verstaanbaarder. Paul knikte, inderdaad Carla. En wat gebeurt er met jou wanneer je je zo gedraagt ? hij wist dat dit heel moeilijk voor haar was om het te zeggen maar ze kwam er niet onderuit. Hij wilde dat ze het zou benoemen. Ze haalde haar schouders op, weet niet zei ze. Hij pakte haar arm weer beet en draaide haar weer om. Opnieuw sloeg hij haar 5 x hard op haar billen, ooo weet je dat niet? Vroeg hij toen ze weer omgedraaid was. Ze schudde haar hoofd, misschien dacht ze dat ze het niet hoefde uit te spreken maar daar zou ze achter komen. Hij pakte de borstel en trok haar over zijn knie. In plaats van met de hand te beginnen ging hij vlot van start met de borstel en sloeg echt stevig door. Ze spartelde heftig en begon gelijk te schreeuwen, ja dit had ze niet verwacht. Ze huilde toen hij haar weer overeind trok.

Nou Carla wat gebeurt er met jou wanneer je je zo gedraagt? Ik zou nu maar antwoord geven want anders zou het wel eens heel lang kunnen gaan duren. Ze keek hem aan en zei: dan krijg ik een pak voor mijn billen. Het hoge woord was eruit. Hij zag haar wangen kleuren, ze wist het wel maar ze vond het o zo moeilijk om het te zeggen en toe te geven dat het ging gebeuren ook al was zij diegene geweest die dit ooit allemaal in gang had gezet.

Inderdaad Carla dan krijg je een pak voor je billen antwoordde Paul en vandaag krijg je een flink pak voor je billen. Ik ben er absoluut niet blij mee hoe jij je tot nu gedragen hebt en ik zal er voor zorgen dat de rest van de dag heel anders verloopt wees daar maar zeker van. Bij die woorden trok hij haar weer over zijn knie en hij klemde met de andere been gelijk haar benen vast. Dat zou wel nodig zijn dacht hij zo. Haar billen waren al mooi rood gekleurd en hij was nog niet eens begonnen. Carla ik ga nu beginnen en ik zal er geen woorden meer aan vuil maken, jij weet waarom je hier ligt of niet soms? Hij zag haar knikken maar hij wou het horen dus sloeg hij een paar keer fel op haar benen, dat kwam aan ze begon heftig te spartelen. Wat zei je Carla ik heb je niet verstaan, je weet hoe je moet antwoorden. Ja ja Paul!! Ik weet waarom ik hier lig!!!. Goed zo meisje en hij ging over naar haar billen. Vastberaden haar iets duidelijk te maken sloeg hij stevig door. Carla was al heftig in tranen maar haar verzet was nog niet weg. Ze spartelde en riep steeds stop! Nou dat had hem nog nooit beïnvloed en hij was niet van plan er vandaag naar te luisteren. Haar billen waren vuurrood en hij vond dat ze nu wel klaar waren voor de borstel. Maar eerst maar even in de hoek bedacht hij. Anders werden haar billen gevoelloos en dat was nou net de bedoeling niet hij wilde dat ze alles bleef voelen. Carla kom maar overeind zei hij en hij hielp haar opstaan. Hij keek haar aan en zag dat hij er inderdaad nog niet was. De blik die ze hem toewierp paste niet bij een gestrafte vrouw. Hij begeleide haar naar de hoek en plaatste haar handen in de nek. De slip had ze al niet meer aan die was al verdwenen bij de eerste tikken die hij uitdeelde. De rok trok hij naar beneden en gebaarde Carla dat ze er uit moest stappen. Hij deed een paar stappen naar achteren en bekeek Carla even. Zo dit leek er meer op. Daar stond ze dan, vuurrode billen, alleen in een T-shirt met de handen in haar nek. Zo hoorde een vrouw eruit de zien die straf kreeg vond Paul. Zo meteen zou het rood nog veranderen in blauw wist hij, dat zou ze nog wel even voelen.

Hij liet haar daar maar even een kwartiertje staan dan kon ze mooi nadenken over wat er nog te gebeuren stond. Hij liep naar haar toe en legde de borstel op het krukje wat naast haar stond. Het was beslist een grotere borstel dan diegene die ze thuis hadden en hij wou dat ze wist wat hij nog ging gebruiken. Hij zag aan de manier waarop ze slikte dat de borstel indruk op haar maakte. Mooi zo meisje dacht hij , maak jij je maar zorgen. Het is nog niet voorbij.

Hij ging op de stoel zitten en pakte zijn telefoon erbij. Hij kon het nieuws wel even lezen. Ondertussen hield hij Carla in de gaten en hij zag wel dat ze zich stond te verbijten maar toch was hij niet van plan haar daar weg te halen. Dat kwartiertje had ze wel nodig om na te denken en bovendien zorgde deze rust er voor dat ze het zo goed zou voelen. Uit ervaring wist hij dat wanneer hij te lang achter elkaar door ging het gevoel achteruit ging en dat het lang zo goed niet binnen kwam en dat was zeker niet te planning. Hij keek op zijn telefoon en zag dat het kwartier voorbij was tijd om Carla bij zich te roepen. Carla zei hij, pak de borstel en kom hier. Hij zag haar opschrikken , ze was blijkbaar in gedachten verzonken. Ze pakte de borstel en liep langzaam naar hem toe. Toen ze voor hem stond keek ze naar haar voeten. Hij pakte haar bij haar kin en duwde haar kin omhoog. We gaan weer verder, geef mij de borstel en ga weer over mijn knie liggen. Ze deed wat hij haar vroeg maar hij zag dat ze wilde protesteren. Verstandig dat je dat laat meisje dacht hij bij zichzelf. Al was het voor hem wel een teken dat ze het nog niet helemaal geaccepteerd had. Hij positioneerde haar een beetje beter over zijn knie, hij had een voetensteuntje gevonden en daar zette hij zijn voet op zo kwamen haar billen extra omhoog. Hij hoorde haar kreunen en hij wist dat ze zich op deze manier extra kwetsbaar voelde. Hij pakte de borstel en legde die op haar billen. Langzaam bewoog hij de borstel over haar billen. Ooit had iemand tegen hem gezegd dat anticipatie net zo goed bij de straf hoorde en dat het de ontvanger meer ontvankelijk maakte. Sinds dien had hij pauzes toegevoegd en ook dit strelen met de borstel hoorde erbij. Hij kon voelen dan Carla op haar hoede was en gespannen afwachtte wat er ging gebeuren. Hij haalde de borstel van haar billen maar wachtte nog even. Hij zag haar billen samenknijpen in afwachting van de klap maar toen die niet kwam ontspande ze voorzichtig weer. Dat was het moment dat Paul begon, hij overviel haar en zette er meteen de vaart in. Hij was niet van plan het rustig aan te doen de billen waren nog warm genoeg. Carla had alle moeite om te blijven liggen haar handen vlogen naar achteren en ze schopte fanatiek met haar benen. Die benen zette Paul klem door zijn eigen benen erover heen te leggen. Hij schoof Carla nog meer naar voren zodat ze haar handen wel op de vloer moest zetten omdat anders haar hoofd op de grond kwam. Zo kon ze haar handen niet meer naar achteren brengen om haar billen te beschermen. Zonder hier een woord vuil aan te maken ging hij door. Carla huilde voluit, helemaal niet stoer meer en met overgave. Paul zag dat hij zijn doel aan het bereiken was en ging nog even door. De billen waren van rood naar rood/paars/blauw verkleurd alleen was er nog een klein plekje wat nog wat wit was. De huid tussen haar billen. Hij trok de bil wat opzij en begon dat plekje ook te bewerken. Nu was ze helemaal gebroken en lag ze slap over zijn knie.

Hij was opgehouden maar dat drong nog niet tot haar door. Hij begon haar billen te masseren en te strelen en langzaam werd haar huilen minder. Hij begeleide haar van zijn knie af en liet haar staan. We zijn er bijna Carla zei hij en hij zag haar schrikken. Hij bracht haar weer naar de hoek en zette de kruk klaar. Ga hier maar een poosje op zitten en nadenken over hoe we de dag weer op kunnen pakken. Hij liep bij haar weg en haalde de loopy Johnny op. Deze legde hij op haar schoot. Hiermee sluiten we het zo meteen af. Hij zag dat ze heel stil bleef zitten en haar gezicht vertrok zich. Ze huilde weer en probeerde niet teveel te schokken met haar lichaam, dat deed natuurlijk zeer. Niet dat hij het fijn vond om zijn vrouw zoveel pijn te bezorgen maar hij vond dit wel een mooi gezicht . Hij zag dat haar trekken veel zachter waren geworden en dat zag hij toch veel liever dan die harde/ontevreden blik van haar. Na 10 minuten riep hij Carla weer bij zich. Ze ging heel voorzichtig staan de billen langzaam losmakend van het matje. Hij was bij de tafel gaan staan en daar liep ze naar toe met de cane in de hand. Geef mij de cane maar Carla en ik wil dat je vooroverbuigt en met je buik op de tafel gaat liggen billen goed omhoog. Je krijgt nog 10 hiermee en ik wil dat je meetelt. Na elke klap tel je en zeg je “ Ik zal zeggen wat mij dwarszit en het niet afreageren op een ander” begrepen Carla? Carla knikte en meteen had ze een tik te pakken. Wat zei je Carla? Ik verstond je niet. Ja ja ja Paul ik heb het begrepen, sorry kwam er heel snel . Haar stem kraakte van de emotie . Je mag de tafel vastpakken als je wilt Carla, wanneer je overeind komt dan telt de klap niet. Ben je er klaar voor? Ja Paul hoorde hij haar zacht zeggen. En daar kwam de eerste klap. Zo die kwam aan zag hij er ontstond een mooi patroon op haar toch al heel gevoelige billen. Ze gilde en zei 1, ik zal zeggen wat mij dwarszit en het niet afreageren op een

ander. Ze begon weer te huilen maar dit keer klonk er ook berusting in door. Paul ging rustig door en bij de 10de sloeg hij net nog even iets harder en toen was het voorbij. Hij hielp Carla overeind en knuffelde haar even voor dat hij haar weer naar de hoek bracht. Die tijd had ze even nodig om tot haarzelf te komen. Ondertussen ruimde Paul de spullen op en vroeg zich af of hij nog aan zou bellen bij Karl. Maar hij besloot het niet te doen, het was goed zo. Carla moest nog even op adem komen en dan zouden ze gewoon weer verder gaan. Hij liep naar Carla toe draaide haar om en nam haar in zijn armen. Voorzichtig masseerde hij haar billen waarbij ze kreunde. Ja dat moest vast zeer doen, zo zag het er in ieder geval wel uit. Carla sloeg haar armen om hem heen en zei dat het haar speet. Ze had niet zo willen doen maar kon het niet tegenhouden. Ze was moe geweest van de reis en zenuwachtig omdat ze volgende week examen had. Natuurlijk wist Paul dat wel maar dat was geen excuus. Hij duwde haar richting de wastafel en zei dat ze zich een beetje moest gaan opknappen. Haar gezicht was rood van het huilen en dat zou nog wel even zichtbaar blijven. Toen Carla klaar was gaf hij haar haar rok terug, de slip hield hij. Die zou ze toch niet willen dragen en zo kon hij vandaag mooi bij haar billen. Toen ze aangekleed was nam hij haar in de arm en liep met haar naar buiten. Hij sloot de deur af en gooide de sleutel door de brievenbus. Carla leunde heerlijk tegen hem aan toen ze weg liepen.

Zo zij Paul nu gaan we naar de Engelse tuinen en gaan daar lekker even op een bankje zitten om bij te komen. Naast hem kreunde Carla en hij glimlachte.