Kitty de Vries liep zenuwachtig in de studio heen en weer. Ze keek om de paar seconden op haar horloge. ‘Ik wou dat ze er al waren’, zei ze.

‘Rustig maar, liefje’, zei Philip. ‘Ze zijn nog maar vijf minuten te laat. Ga toch zitten’.

Kitty bleef op en neer ijsberen.

‘Nu’, zei hij. Zijn toon liet geen ruimte voor discussie.

Ze glimlachte en ging zitten. ‘Ik weet niet naar wiens reactie ik het meest benieuwd ben, die van Britt of die van Gerben’.

Ze draaide zich om toen ze stemmen in de hal hoorde en de deur open ging. Het was nog maar een week geleden maar het leek wel een eeuwigheid sinds ze Gerben voor het laatst gezien had. Met een kreet vloog ze hem om de nek terwijl Britt langs haar heen stoof naar de geopende armen van Philip.

Jan Willem Beukelaar kwam binnen en hield zich afzijdig. Hij keek stilletjes toe.

‘Mooi om te zien hoe blij jullie zijn elkaar weer te zien. Maar laten we gaan zitten en napraten’, zei hij.

De twee stellen wisselende onderzoekende blikken uit toen ze op de stoelen tegenover het bureau van de presentator gingen zitten.

‘Ik ben erg blij met de tijd en moeite die jullie in het programma gestoken hebben’, zei hij. ‘En zoals jullie weten filmen we heel veel stellen tegelijkertijd. Mocht het zo zijn dat we bepaald materiaal niet uit zenden, dan hebben we als troost een envelop met inhoud. Het spijt me te moeten zeggen dat we jullie materiaal niet zullen gaan uitzenden’.

‘Waarom niet?’, vroeg Britt. Ze klonk verbaasd maar niet bepaald overstuur.

‘Ik zal eerlijk tegen jullie zijn’, zei Jan Willem. ‘We zoeken stellen uit die de tegenpool van elkaar zijn, om te garanderen dat de spanning flink zal oplopen. In het begin waren we dan ook aangenaam verrast met jullie optreden. Vooral met jou’, zei hij en wees naar Britt. ‘Jij was me er eentje – de keuken van Gerben ruļneren, geld stelen. En toen je Kitty tegenkwam en tegen haar loog dat Gerben je het geld gegeven had, het was gewoon geweldig!’

Kitty en Philip keken naar Britt, die rood werd tot achter haar oren en haar blik naar de grond liet zakken, terwijl Jan Willem vervolgde, ‘Maar wat is er gebeurd, liefje? De dag na dat drama leek je veranderd te zijn van een helleveeg in een huissloofje – schoonmaken, eten koken. Je – je was veranderd in…’ Hij wees in de richting van Kitty. ‘Je was veranderd in haar!’

‘Wacht eens even’, zei Philip. ‘Kitty is helemaal niet een huissloof, Jan Willem. Ze is gewoon een keurig meisje, die er niet voor terugdeinst zich als een echte vrouw te gedragen’.

‘En Britt is helemaal geen helleveeg’, zei Gerben. ‘Ze is een aardige vrouw die af en toe even met beide benen op de grond gezet moet worden’.

‘En als ze tuis is, zal ze met beide benen op de grond blijven staan’, zei Philip terwijl hij zijn vrouw aankeek. ‘Ik heb gezien hoe het moet. Vanaf nu heb ik de leiding’.

De vier keken van de een naar de ander en zonder woorden te begrepen begreep iedereen hoe laat het was’.

‘Kijk, dat iedereen in vrede naast elkaar leeft, is natuurlijk prachtig, maar het is desastreus voor de kijkcijfers’. Jan Willem ging staan. ‘Ik hoop dat jullie niet teleurgesteld zijn’.

‘Ikke niet hoor’, zei Kitty. ‘Het is een mooie dikke envelop. Gerben zal het goed kunnen gebruiken nu hij voor zichzelf begonnen is’.

Gerben gaf zijn vrouw een kus op haar hoofd. ‘Ik zet de mijne op de rekening van de zaak’, zei hij. ‘Houd jij het jouwe maar, dan kun je jezelf af en toe eens verwennen. Dat heb je wel verdiend, liefje’.

‘En die 800 euro krijgen jullie natuurlijk terug, jongens’, zei Britt. ‘Het is heel fout wat ik gedaan heb, Kitty en Gerben. Het spijt me heel erg’.

‘Goed zo, meisje’, zei Philip. Britt keek dankbaar naar haar echtgenoot. ‘Dus… ik neem aan dat je niet teleurgesteld bent dat je geen ster zult worden’, vroeg hij.

‘Ik denk niet dat ik dat werkelijk wil’, zei ze. ‘Ik geloof dat ik in plaats van in de schijnwerpers liever een plaatsje op de achtergrond wil’.

De vier draaiden zich om en liepen naar de deur, waar de mannen elkaar de hand schudden en de vrouwen elkaar omhelsden.

‘We houden contact?’, zei Kitty tegen Britt.

‘Dat zou ik erg leuk vinden’, zei de blondine. ‘Er is veel waar ik mee aan de slag wil’.

‘Ik denk dat Philip je daar wel een handje bij zal helpen’, zei ze. Je bent een geluksvogel’.

‘Jij ook, Kitty, jij ook’.

‘Welkom thuis, lieverd!’ Philip deed de deur open en Britt gaf een gilletje van plezier toen ze het grote bos rode rozen zag staan.

‘Oh, Philip, je bent geweldig!’ zei ze en ze begroef haar neus diep in een van de bloemen. Dank je wel’.

‘Graag gedaan, liefje’, zei hij, terwijl hij zijn armen opende. ‘Ik ben blij dat je er weer bent’.

‘Heb je me gemist?’, vroeg ze terwijl ze zich in zijn armen vleide’.

‘Ja’, antwoordde hij, ‘maar op een bepaalde manier was het heel goed dat we elkaar een poosje niet gezien hebben. Het heeft me de gelegenheid gegeven eens goed na te denken’. Hij deed een stapje achteruit en keek met een serieuze blik naar het mooie blondje. ‘Dingen gaan hier veranderen, Britt’.

Ze zette grote ogen op. ‘Wat voor veranderingen, bedoel je?’

‘Ik denk dat we beiden weten waar ik het over heb’, zei hij. ‘Kitty en Gerben hebben een heel ander soort relatie dan wij hebben. Ik heb er een hele poos met haar over gepraat. En ik heb de sterke indruk, gezien je veranderde houding, dat jij een soort gelijk gesprek gehad hebt met Gerben’.

Ze knikte en keek naar de grond, maar begon wijselijk niet over het pak op haar billen.

“Goed, je moet weten dat de aanpak van Gerben vanaf nu ook in onze relatie zijn intrede zal doen’, zei hij. ‘Hij heeft de touwtjes duidelijk in handen en hij stelt consequenties van het gedrag van Kitty. En zij vaart wel bij die aanpak. Britt, liefje, ik heb besloten dat wij het op precies dezelfde manier gaan aanpakken’.

Hij keek haar aan. ‘En, heb je daar wat op te zeggen?’

‘Hm, over wat voor veranderingen hebben we het dan?’, vroeg ze. ‘En over welke consequenties’. Ze dacht terug aan het pak op haar billen. De gedachte dat Philip hetzelfde zou doen, had haar opgewonden. Nu hij zo resoluut en streng voor haar stond, was bijna intimiderend.

‘Om te beginnen is het afgelopen met die woedeaanvallen van je. En niet meer dat kinderachtige gezeur dat ik weet ik niet wat voor je moet kopen. Ik zal je nog steeds je toelage geven, maar op is op. Ik verwen je altijd behoorlijk, Britt, maar ik laat me niet meer behandelen als je geldschieter’.

Britt knikte. ‘En verder?’

‘Jij gaat leren koken’, zei hij. ‘Ik zal je daarmee helpen, maar voor jouw informatie: ik heb al laten weten dat we geen hulp in de huishouding meer hoeven. Jij hebt je vreselijk gedragen tegen iedereen die we in huis gehad hebben. Misschien dat we er in de toekomst wel weer eens aan beginnen, maar pas op het moment dat jij waardering op kunt brengen voor wat ze allemaal doen’.

Britt slikte. Hij kon zien dat deze behoorlijk hard aankwam. ‘Mooi zo’, dacht hij. ‘Het zal niet gemakkelijk voor haar zijn, maar uiteindelijk zal ze inzien dat het voor haar bestwil is’.

‘Tja, dan moet ik dus de keuken in’, zei ze.

‘Ik ga er van uit dat je gezien de zeeėn van tijd die je hebt, dat je dagelijks zult gaan koken’, zei hij.

‘Maar ik weet niet hoe’, zei ze. ‘Ik bedoel, ik kan heus wel wat in elkaar flansen, maar niet echt speciale dingen’.

‘Je hoeft ook niets speciaals te maken’, zei hij. ‘Tenzij je dat graag wilt kunnen. Als dat zo is, dan moeten we eens kijken of we iemand kunnen vinden die je het zou willen leren. Zou je dat willen?’

‘Dat denk ik wel’, zei ze en fleurde helemaal op. ‘Hee’, zei ze, ‘misschien kan ik dat wel leren met dat rare apparaat om te gaan’.

‘Bedoel je de magnetron?’, vroeg hij.

Ze keek hem even aan. ‘Nee, dat ding wat er naast staat’, zei ze.

‘Ah, de pasta machine. Ja, liefje, ik denk dat je dat heel gemakkelijk kunt leren, als je er voor gaat’.

‘En dat is alles?’, vroeg ze.

‘Nee’, zei hij. ‘Er is nog iets. En dat is wel het meest belangrijke’.

‘Wat?’, vroeg ze aarzelend.

‘Je gaat met meer respect met andere mensen om. Niet meer van dat vrijpostige gedrag. Vanaf dit moment, gedraag je je meer als een dame. Je begint hier vandaag mee, door naar ‘Monique’s boetiek’ te gaan en Iris je excuses aan te bieden voor je schandelijke gedrag van eerder deze week’.

Britt deed een stap terug, ze werd lijkbleek toen de woorden van haar echtgenoot tot haar doordrongen. Ze was best wel bereid om te veranderen, om een nieuwe start te maken. Maar om zich te moeten verlagen door haar excuses aan te bieden aan een boetiekhouder? Dat was veel te veel van het goede.

‘Wacht nu eens even’, zei ze. ‘Ik wil best veranderen, maar ik ga niemand mijn excuses aanbieden. Ik bedoel, ik heb vandaag mijn excuses al aan Kitty en Gerben aangeboden. Dat is voorlopig wel even genoeg’.

‘Dat is voor mij nog helemaal niet genoeg, liefje’, antwoordde Philip.

‘Maar ik schaam me dood!’, riep Britt. ‘Al het andere vind ik wel prima. Maar dat?’, ze schudde driftig haar hoofd. ‘Geen denken aan, Philip. Ik peins er niet over’.

‘Ik ben bang dat je geen keus hebt, Britt’, zei Philip, terwijl hij een stap naar voren deed en zijn bril af deed. Hij begon de mouwen van zijn shirt op te rollen. ‘Als je niet doet wat ik zeg, dan zal ik je eens wat laten voelen’.

Opeens leek het idee dat Philip haar onder handen zou nemen, een stuk minder aantrekkelijk. ‘Goed dan, Philip’, zei ze. ‘Doe even rustig. Doe even rustig, dan praten we erover’.

‘Er valt niets meer te praten’, zei Philip, en trok Britt mee naar de huiskamer. Hij ging op de bank zitten en trok de tegenstribbelende vrouw over zijn schoot. ‘Jij gaat je excuses aan Iris aanbieden, of ik geef je de meest pijnlijke billen die je ooit gevoeld hebt’.

Britt twijfelde er stiekem aan of haar echtgenoot haar billen nog harder kon laten gloeien dan Gerben gedaan had, maar daar zou ze ongelijk in krijgen. Toen ze nog steeds weigerde en eiste dat hij haar los zou laten, begon Philip haar snel achter elkaar op haar billen te slaan. Maar in plaats van toe te geven, werd Britt steeds bozer dat ze niet weg kon komen.

‘Stop!’, gilde ze. ‘Dat doet zeer!’ En toen Philip niet reageerde, pakte ze zijn been en zette haar tanden diep in zijn kuit’.

‘Kleine kattenkop!’, zei haar echtgenoot. ‘Ik zal het je voor eens en altijd laten voelen!’ De adem stokte Britt in de keel toen haar partner haar rok tot in haar middel omhoog schoof en haar onderbroekje tot halverwege haar dijen omlaag stroopte.

Binnen een paar tellen voelde Britt schaamte en pijn door de harde kletsen die op haar blote bips neerdaalden. En naarmate haar billen verkleurden van roze naar steeds dieper rood, groeide het respect wat Britt voor haar echtgenoot voelde.

‘Ben je nu bereid om je excuses aan te bieden?’, vroeg hij. ‘Zul je ophouden je als een zelfingenomen, verwend meisje te gedragen? Of is het echt nodig dat ik je drie keer per dag over de knie leg, tot dit wel het geval is?’

Britt lag zo hard te huilen dat ze niet in staat was antwoord te geven en dus zette Philip haar op haar benen, pakte haar bij arm, sleurde haar mee en zette haar in de hoek van de kamer neer. ‘Totdat je tot antwoorden is staat bent, blijf je hier maar eens staan en denk je maar eens na over je gedrag’, zei hij. ‘En als je antwoord me niet aanstaat, dan heb ik nog een rietje in de kast staan, die ooit van mijn oppas geweest is. Ik ben benieuwd of deze in staat is net zoveel indruk op jouw te maken, als hij op mij deed toen ik nog een jongen was’.

Britt keek haar echtgenoot met grote, angstige ogen aan. ‘Dat doe je toch niet’, snikte ze.

‘Daag me niet uit’, zei hij. ‘En nu met je neus in de hoek, jongedame. En geen beweging tot ik weer terug ben’.

Toen Philip een half uurtje later terug kwam, was Britt maar al te graag bereid om mee te werken en samen met hem naar ‘Monique’s boetiek’ te gaan om haar excuses aan Iris aan te bieden.

‘Zo mag ik het horen’, zei Philip en hij kuste zijn vrouw. Zij kuste hem terug. Het werd steeds hartstochtelijker, tot hij haar oppakte en haar naar de trap droeg. Hij legde haar voorzichtig op het bed om haar billen niet meer pijn te doen. En toen ze de liefde bedreven, voelde het voor Britt alsof het weer voor het eerst was. Philip was een heel andere man, en hij was ervan overtuigd dat zij hard op weg was om een andere vrouw te worden.

Kitty rolde met haar ogen en sprong op bed, Ze ging schrijlings op haar partner zitten en liet haar handen over de groene zijde glijden. ‘Oh, begrijp me niet verkeerd, het is leuk om verwend te worden’, zei ze. ‘Maar over het algemeen is verwend worden overdreven overgewaardeerd’.

Ze liet een stilte vallen en keek haar partner aan. ‘Ik geloof dat Britt ook tot die conclusie gekomen is. Wat is er tussen jullie beiden eigenlijk gebeurd?’

‘Tja, laat ik het zo zeggen. Ze maakte me het leven behoorlijk zuur. Ze maakte een enorme puinhoop van de keuken, ze stal van me, beledigde me. Ik had er ten slotte schoon genoeg van’.

Kitty liet een stilte vallen. En toe ze uiteindelijk het woord nam, trilde haar stem. ‘Heb je haar een pak slaag gegeven, Gerben?’

Gerben keek haar aan. ‘Ja, Kitty, dat heb ik gedaan. Ik was heel erg boos’.

Ze haalde haar schouders op. ‘Ik weet het niet’, zei ze. ‘Heb je haar over de knie gelegd?’

‘Ja’, gaf hij toe.

‘Oh’, zei ze, en kwam overeind en stapte het bed uit. Ze liep naar haar kaptafel en begon gedachteloos met een parfumflesje te spelen. ‘En wond dat je op?’

‘Nee’, zei Gerben, die opstond en naar zijn vrouw toeliep. Hij sloeg een arm om haar middel. ‘Nee, ze heeft me NIET opgewonden. JIJ windt me wel op”. Hij draaide haar om zodat ze hem aankeek. ‘Jij bent mijn alles, Kitty de Vries’.

‘En om je het voor eens en voor altijd duidelijk te maken, ik was helemaal niet van plan om haar over de knie te leggen, totdat ik er achter kwam dat ze jou veel pijn gedaan had. Ze heeft het meer dan verdiend, vind je ook niet?’

Kitty glimlachte. ‘Ja’, moest ze toegeven. ‘Ze heeft het inderdaad verdiend. En ik heb het gevoel dat Philip verder gaat waar jij het hebt laten liggen’.

‘Hebben jullie het gehad over de wijze waarop wij onze relatie ingericht hebben?’, vroeg hij.

‘Ja’, zei ze. ‘Ik heb hem verteld dat vrouwen af en toe onder de duim gehouden moeten worden’.

‘Heb je dat echt gezegd’, lachte hij.

‘Ja’, zei ze. ‘En ik heb dat zeker nodig’. Ze keek omlaag en beet op haar lip. ‘Weet je, ik vind het verschrikkelijk dat ik Britt geloofde, toen ze zei dat jij haar ons reservepotje gegeven had. Ik had nooit aan je mogen twijfelen’.

‘Nee, dat is zo’, stemde hij met haar in.

‘Dat was heel dom van me’, zei ze.

‘Heel erg dom’, beaamde hij.

‘Het was stout van me’, drong ze aan. ‘Heel erg stout’.

‘Vind je dat’, vroeg hij, en speelde dat hij verbaasd was. ‘En wat vind je dat ik daar aan zou moeten doen?’

Met een verleidelijke glimlach liep ze naar het voeteneind van het bed, ging er overheen liggen en trok haar groene zijden jurk tot in haar middel omhoog. Ze had geen onderbroekje aan.

‘Kijk eens aan, wat zie ik daar? Niet alleen een stoute vrouw, maar ook een erg begeerlijke’. Gerben ging naast haar staan en liet zijn hand over haar bips glijden. Kitty draaide provocerend met haar billen en kreunde toen hij een klap op haar linkerbil gaf.

‘Nu moet je eens goed luisteren, mevrouw de Vries’, zei hij tussen de kletsen door. ‘Ik denk dat je je vanaf nu bewust moet zijn, dat dingen er vanaf nu heel anders aan toe gaan. Je zult er aan moeten wennen dat je echtgenoot je niet alleen op je billen geeft als je dat nodig hebt, maar dat hij je ook af en toe mee uit eten neemt en soms een bloemetje voor je meeneemt’.

‘Hij liet zijn hand hard op het midden van haar bips neerknallen.

‘Heb je dat goed begrepen?’, vroeg hij streng.

‘Ja, Gerben’, hijgde ze.

Gerben tilde haar op bed en kroop tussen haar geopende benen.

‘Zo mag ik het horen’, zei hij.

Einde.