Daniël pakt de paddle van haar over. Hij bekijkt hem goed en knikt tevreden. Philip legt zijn hand op haar schouder. ‘Rachel, ik heb veel met Daniël gesproken. Ik denk dat jullie goed op weg zijn en dat hij goed aanvoelt wanneer jij een pak voor je billen nodig hebt. Ook merk ik dat jullie beide nog wel baat hebben bij wat advies en goede raad. Met Daniël kan ik goed praten als vrienden onder elkaar. Bij jou voelt het meer als ouderlijk advies.’

Rachel slikt een brok weg. De emoties vliegen alle kanten op.

‘Meisje, ik heb Daniël het advies gegeven om een soort nieuwe start te maken. Jullie zijn behoorlijk van elkaar verwijderd geweest. Ik merk ook dat jij snel de neiging hebt om over hem heen te walsen. Het lukt niet meer zo goed, maar het is wel een probleem wat opgelost moet worden. Die nieuwe start die begint met een zuiverend pak slaag. Jullie bespreken wat er voortaan niet meer acceptabel is en dat laten jullie achter jullie. Dan beginnen jullie echt weer met een schone lei.’

Meteen verandert haar gezichtsuitdrukking. Een vleugje arrogantie en een hoop strijdlust laait op in haar ogen. ‘Ik heb al een pak slaag gehad om een nieuwe start te maken. Toen we besloten huiselijke discipline in onze relatie een plek te geven. Ik wals niet over hem heen en als dat wel zo is dan is dat zijn eigen schuld!’

Daniël wil reageren, maar Philip gebaart hem zich stil te houden. ‘Nu mag je even uitrazen, dat is niet erg. Ik wil wel dat je als je gekalmeerd bent dat je een normale toon tegen mij aanslaat en die koppigheid laat varen.’

Defensief vouwt zij haar armen over elkaar en staart zij de andere kant op zodat ze niemand hoeft aan te kijken. Van binnen vervloekt ze alles en iedereen, maar langzaam vinden de woorden van Philip ook hun weg.

‘Ondanks dat Daniël jou al een aantal keren goed gestraft heeft denk ik niet dat hij jou er dusdanig van langs gegeven heeft dat hij jouw wil gebroken heeft. Ik durf met zekerheid te zeggen dat jij hem nog weet te bespelen als jou dat op dat moment net even beter uitkomt.’

Zij voelt zich betrapt. Rachel weet dat Philip gelijk heeft. Ze denkt terug aan de paar keer dat zij met een aantal manipulerende zinnetjes toch haar wil heeft weten door te drukken, zonder dat het Daniël opgevallen is.

Zenuwachtig plukt ze aan het dekentje. ‘Kom wij gaan even thee zetten.’ Lotte staat op en pakt Rachels hand. Met lichte tegenzin loopt Rachel Lotte achterna.

In de keuken schopt zij mokkend tegen een keukenkastje. ‘Die paddle voor het slapengaan zal je goed doen. Laat die hooghartigheid varen. De harde Rachel is minder leuk.’

Zonder wat te zeggen klikt Rachel de waterkoker aan. Lotte lacht om haar puberale houding. ‘Denk je niet dat je je beter voelt als je echt alle touwtjes uit handen geeft? Denk je niet dat het je oplucht als Daniël de leiding op zich neemt? Niet alleen dat hij je op je billen geeft wanneer dat nodig is, maar dat hij ook de plaats als hoofd van het huis inneemt? Dat hij niet alleen goed je billen opwarmt, maar ook je wil breekt?’

Lotte pakt haar even stevig vast. Dat liefdevolle gebaar is het laatste zetje. Rachel laat haar schouders hangen en snikt zachtjes. ‘Oh god ik heb echt heel onbeschoft gedaan net. Ik durf Philip nooit meer onder ogen te komen.’

Lotte schenkt voor ieder een kop thee in. ‘Welnee. Philip is wel wat gewend. Onze dochters hebben wel eens erger tegen hem gesproken hoor en ik ook trouwens. Bied je excuses aan en accepteer dat Daniël jou vanavond nog een pak slaag gaat geven wat je nooit meer gaat vergeten.’

Rachel snuit haar neus en loopt met een knoop in haar maag terug naar de woonkamer. De mannen kijken haar beide doordringend aan. ‘Sorry dat ik zo ben uitgevallen Philip. Ik had me niet zo moeten laten gaan. Ik waardeer je hulp en advies.’

Hij klopt bemoedigend op haar been. ‘Zand erover. Goed dat je je excuses aanbiedt. Ik ben trots op je.’

Van onder haar wimpers gluurt zij naar Daniël. Zijn blik blijft koel en vastberaden. De kans dat hij Philips advies gaat opvolgen in aanzienlijk. Zij geniet nog maar even van de tijd dat zij nog daadwerkelijk op haar billen kan zitten. Als Rachel haar thee op heeft kucht Daniël even. ‘Rachel zeg onze gasten maar vast gedag en wacht op de slaapkamer totdat ik bij je kom.’ Zijn stem klinkt streng en onheilspellend. Aarzelend staat ze op. Philip en Lotte staan meteen ook op. Philip omhelst haar. ‘Bedankt dat wij bij het fantastische optreden mochten zijn. Ik raak er niet over uitgepraat hoe mooi het was.’

Ze weet even niks terug te zeggen, maar ze weet dat het niet hoeft. Van Lotte krijgt ze een kus. ‘Het zal je goed doen. Geef je eraan over.’ Zegt ze zachtjes. Rachel knikt en met knikkende knieën loopt ze naar boven.

Eerst borrelt de boosheid weer op. De gedachtes en emoties vliegen kris kras door haar lichaam. Dan kalmeert ze wat en berust zij zich in haar lot. Misschien is het zo gek nog niet om vanaf hier opnieuw te beginnen. Op Daniëls manier en niet op die van haar.

Verschrikt kijkt ze op als ze een tikkend geluid hoort. Daniël staat in de deuropening en laat de nieuwe paddle gevaarlijk op zijn handpalm kletsen. Er is iets verandert in zijn uitstraling. Zekerder, strenger en sterker.

Als ze haar ogen neerslaat komt hij naast haar op bed zitten. Hij legt een arm om haar schouders. Dat verbaasd haar. ‘Wat een dag hè lieverd. Auditie, optreden, visite, contact met een beroemde choreograaf en straks nog een flink pak slaag.’

Zo had zij het niet verwacht. Zij had zich ingesteld op een preek en pijnlijke billen.

‘Dat is niet niks. Ik kan me zo voorstellen dat het erg druk is in je hoofd.’

Langzaam knikt Rachel. ‘Oh Daniël kunnen we dat pak slaag niet tot morgen bewaren? Ik ben zo moe en ik wil lekker bij je liggen en kroelen.’

‘Nee Rachie meisje jij kan me niet langer manipuleren. Ik zou er bijna intrappen.’

Verschrikt beseft ze wat ze heeft gezegd. Nu wordt zij zich er pas echt van bewust hoe makkelijk ze hem voorheen bespeelde en hoe makkelijk hij er telkens intuinde.

‘We hebben het niet makkelijk gehad. De voorgaande weken hebben we redelijk goed aan onze relatie gewerkt, maar ik heb nog veel te leren. Een van de dingen die ik heb ondervonden is hoe makkelijk ik mij laat leiden door jouw manipulaties. Ik weet ook dat je dat niet altijd bewust doet, maar het moet nu eens afgelopen zijn. En die hautaine houding kan je goed van pas komen in je werkgebied, maar niet privé. Ik heb Philip beloofd om voor die grote mond van jou eerder deze avond je dertig harde tikken te geven. Daar beginnen we mee. Daarna maken we schoon schip meisje. Begrepen?’

Rachel vecht tegen de tranen en knikt. ‘Kom maar staan.’

Resoluut trekt hij haar legging en onderbroek naar beneden. Hij trekt haar over zijn been. Haar bovenlichaam steunt op het bed. Gelaten wacht zij op wat komen gaat. Daniël laat zijn hand snel achter elkaar neerkomen. ‘Eerst maar even goed opwarmen.’

De toon in zijn stem geeft haar rillingen. Dit is een kant van Daniël die ze nog niet eerder ervaren heeft. Zo zelfverzekerd en sterk heeft zij hem nog niet meegemaakt. Ook niet tijdens eerdere bestraffingen. Als dit een opwarming is dan houdt zij haar hart vast voor wat er nog komen gaat. Binnen mum van tijd licht ze te schoppen en te draaien. Meteen klemt hij haar tussen zijn benen vast. Wanhopig en gefrustreerd grijpt zij in het dekbed. Kan ze dit wel volhouden? ‘Daniël stop! Alsjeblieft, niet meer!’

Onverstoorbaar gaat hij door. ‘Nee Rachel. Ik ben nog lang niet klaar met jou.’

Nijdig slaat ze met haar vuisten in het matras. Als het op de smekende manier niet gaat dan maar op de andere manier. ‘Laat me los! Je doet het veel te hard! Straks blesseer je me! Zak! Je houdt zeker niet meer van me! Laat me verdomme los nu!’

Het raakt hem wat ze er allemaal uitgooit, maar hij weet ook dat het allemaal is om te provoceren. Hij voert de intensiteit nog wat op. ‘Houd je gemak en onderga het pak slaag als een grote meid.’

Het verbaasd haar dat hij niet stopt en dat hij niet aangedaan lijkt door haar uitingen. Als hij stopt is ze overtuigd dat hij het daarbij laat.

Dan voelt ze het koele hout van de nieuwe paddle op haar billen. ‘Nee!’ roept ze hard.

‘De eerste dertig zijn voor die grote mond van jou.’

Dat was ze alweer vergeten. De paddle is venijnig en intens. Bij elke doffe klap wil ze opstaan en wegrennen, maar Daniël heeft haar zo klem gezet dat ze niet anders kan dan ondergaan. Er zitten telkens drie seconde tussen de tikken. Goed verdeeld over haar billen. De klappen zorgen voor een helse pijn. Als ze bedenkt dat het nog lang niet voorbij is wordt ze pas echt wanhopig. Toch kan ze de tranen nog niet goed toelaten. Ze vecht er nog te hard tegen. Het duurt even voor ze registreert dat de klappen gestopt zijn.

‘Dat waren de eerste dertig. Ik hoop echt dat je nooit meer jezelf zo laat gaan tegenover andere mensen. De volgende keer worden het geen dertig tikken, maar dertig minuten. Heb je dat goed begrepen?’

Het duizelt haar. Dit is niet de Daniël zoals zij hem kent. Stiekem bevalt het haar wel, maar het lukt haar nog niet dat te erkennen. ‘Begrepen?’ Klinkt het dreigend.

Het blijft stil. Daniël zucht diep. Hij laat de paddle snel en hard keer op keer op haar billen neerkomen. Verschrikt hapt ze naar adem. ‘Au! au! Stop! Ik heb het begrepen! Stop!’

Hij stopt. ‘Voortaan wil ik meteen antwoord.’

Daniël hervat het pak slaag. Nu laat hij weer langere pauzes tussen de klappen zitten. Met alles wat ze in zich heeft probeert ze de pijn en de emoties buiten te sluiten. Hij merkt dat ze zich verzet. ‘Jij bent niet de baas meisje. Laat het los. Geef je over aan mij. Zo duurt het alleen maar langer.’

Rachel schudt haar hoofd. Zolang ze de controle heeft is het goed houdt ze zichzelf voor. Hij concentreert zich op het onderste gedeelte waar haar billen overgaan in haar bovenbenen. Wanhopig probeert ze zich los te wurmen, maar hij is veel sterker dan zij. Er zit niks anders op dan het te ondergaan. Stukje bij beetje voelt hij haar lichaam ontspannen. Haar zachte snikken veranderen binnen mum van tijd in lange uithalen. Het is tijd om af te ronden. ‘Het is bijna klaar. Nog even volhouden.’ Hij geeft haar nog tien harde klappen en gooit dan de paddle neer. Hij streelt over haar rug en billen. ‘Vanaf nu is het zal het allemaal anders zijn meisje. Het is gedaan met die manipulatie en controle van je. En ik ben niet bang dit te herhalen mocht het nodig zijn.’

Rachel kreunt van ellende. Daniël helpt haar omhoog en laat haar op zijn schoot zitten. Er volgt een klagelijk gejammer als haar billen contact maken met zijn broek. Hij houdt haar stevig tegen zich aan. ‘Ik sta in brand.’ Klaagt ze.

Hij lacht. ‘Ignis mutatres.’

‘Wat betekent dat.’

‘Vuur verandert de materie.’

Rachel zucht diep. ‘Dat is wel erg diepzinnig.’

Samen zitten ze even in stilte. Beide in hun eigen gedachtenwereld. Het is al laat.

‘Bedtijd.’ Fluistert hij in haar oor. Ze schudt haar hoofd. ‘Ik kan nooit meer slapen met die pijn.’

Hij geeft haar een aanmoedigende tik. Meteen vliegt ze op. ‘Oké ik ga al.’ Roept ze verontwaardigd. Lachend volgt hij haar naar de badkamer.

Plotseling draait zij zich om en kijkt hem aan. ‘Ik hou van je.’

Hij pakt haar gezicht vast en kijkt in haar betraande ogen. ‘Ik ook van jou.’