Daniël is verbaasd als hij beneden komt. Rachel heeft koffie gezet en de ontbijttafel gedekt. Voorzichtig neemt zij plaats. Daniël lacht. ‘Goedemorgen schoonheid. Zeer?’

Verlegen knikt ze. ‘Best wel gevoelig ja en een paar blauwe plekken.’

Met een zelfvoldane grijns blijft hij haar aankijken. Ondertussen schenkt hij koffie in voor hun beide. ‘Het is niet grappig!’ Maar ook zij moet lachen.

Het is lang geleden dat ze zo samen ontspannen aan het ontbijt gezeten hebben. Het bezorgd Daniël een hoop goede energie. ‘Ik heb even nagedacht over de planning. Ik heb besloten de week voor de auditie vrij te nemen om er volledig voor jou te zijn. Dat betekent wel dat ik komende twee weken wel wat vaker ‘s avonds thuis wat werk moet doen. Dat zal even wennen zijn, maar het is niet anders.’

Rachel laat zijn woorden even goed op haar inwerken. ‘Dan heb je nauwelijks tijd voor je boek. Dan wil ik dat je stopt met mij trainen. Jij hebt ook een leven en een droom. Dit wil ik niet van je vragen.’

Er verschijnt een donkere blik in zijn ogen. Er stijgt meteen een kriebel op in haar buik. ‘Ik krijg jeukende handen als je dat soort uitspraken doet. Ik kies hiervoor en daar heb jij niks over te zeggen. Ik stop helemaal nergens mee en als jij nog een keer zegt dat ik moet stoppen met het trainen van jou dan leg ik je over de knie en krijg je zo’n hard pak slaag dat je de komende tien dagen niet aan zitten wil denken.’

Oef, Rachel krijgt een kleur en de kriebel in haar buik is niet te stoppen. Daniël heeft zijn punt gemaakt. Tevreden eet hij zijn boterhammen op. Aan dat nieuwe leven kan hij wel wennen.

Rachel ruimt de tafel af als Daniël naar de redactie vertrokken is. Haar gedachten dwalen steeds af naar haar dilemma. Wat zou Lotte doen? Het mailcontact tussen haar, Lotte en Philip is best intensief. Een paar keer per dag mailen zij met elkaar en Daniël op zijn beurt telefoneert vaak met Philip. Bellen is niet bepaald de hobby van Rachel, maar misschien is het nu wel een goed moment. Eerst maar een berichtje om te vragen of het uitkomt. Zenuwachtig wacht zij op reactie. Verschrikt springt ze op als de telefoon gaat. ‘Hallo?’

Rachel ontdooit als ze hoort dat het Lotte is. Het voelt meteen zo vertrouwd dat Rachel alle spanning los kan laten. ‘Lotte wat moet ik doen? Morgen moet ik trainen en ik weet zeker dat die blauwe plekken zichtbaar zijn als ik mijn trainingstenue aan heb.’

‘Ach meisje toch, dat is best een dilemma. Vind je het goed als ik je op speaker zet, zodat Philip mee kan praten?’

Rachel stemt toe. Gezien het leeftijdsverschil voelt het een beetje als ouderlijk advies en dat kan ze nu goed gebruiken. ‘Hoi Rachel, wat leuk om nu eens je stem te horen. En wat dapper dat je ons belt.’

Rachel krijgt een kleur. Even is ze blij dat er een afstand tussen zit. Waarschijnlijk had zij het in het echt niet durven bespreken. ‘Ik zou natuurlijk kunnen zeggen dat ik van de trap gevallen ben.’ Begint Rachel.

‘Zou je misschien ook eerlijk kunnen zijn Rachel? Heb je een goede band met jouw trainer?’ vraagt Philip. Rachel voelt een gevoel van paniek opkomen. John vertellen dat Daniël haar een pak slaag heeft gegeven en dat ze daarom blauwe plekken heeft?

‘Eng idee hè? Weet je Rachel ik heb eens in een soortgelijke situatie gezeten. Ik moest naar de dokter, maar had striemen van de riem. Ik mocht niet afzeggen van Philip. Toen heb ik de huisarts vertelt dat Philip en ik ons er goed bij voelen als ik wanneer nodig een pak op mijn billen krijg en dat de sporen daarvan momenteel zichtbaar zijn en dat hij dat waarschijnlijk zou gaan zien.’

Rachel had bewondering voor haar lef. ‘Ik vind het doodeng, maar ik vrees dat er niks anders op zit.’

‘Als je het doet zonder te liegen vind ik je echt een stoer wijf! Ik weet dat jullie het nu enorm druk hebben, maar als je auditie hebt gedaan zouden Lotte en ik het heel leuk vinden om jullie eens te ontvangen bij ons.’

Rachel voelt zich gesterkt door hun peptalk. ‘Ik zou het ook heel leuk vinden om jullie nu echt eens te ontmoeten. Daniël wil mij ook graag aan jullie voorstellen heb ik het idee.’

De dames kletsen nog even wat en dan ronden zij het gesprek af.

Rachel houdt zich voor om hun morgen te appen als zij besloten heeft hoe zij het gaat oplossen.

De dag vliegt voorbij. Voor ze er erg in heeft komt Daniël weer thuis. Samen doen ze wat oefeningen die Rachels spieren soepel houden. Daniël is trots als hij hoort dat zij Philip en Lotte gesproken heeft. Ze maken het niet laat. Beide zijn erg moe en Rachel hoopt dat haar dilemma snel opgelost is.

Zenuwachtig loopt Rachel de hal op en af. Ze is veel te vroeg. Haar les begint pas over een uur. Daniël is al vroeg van huis gegaan. Hij is benieuwd of zij echt aan haar trainer durft te vertellen waarom zij niet mee durft te trainen. Eerst wilde ze zich ziek melden, maar na een dreiging met een pak slaag stond Rachel binnen mum van tijd klaar om toch naar school te gaan. John heeft haar al zien heen en weer lopen. De danszalen hebben allemaal glazen wanden dus hij heeft haar opgemerkt. Zijn les eindigt en hij blijft in de deuropening wachten tot Rachel op hem af komt. ‘Goedemorgen Rachel. Kan ik wat voor je doen?’

Rachel haalt diep adem. ‘Goedemorgen John, heb je een momentje voor me onder vier ogen?’

Hij kijkt haar bedenkelijk aan. Wat zou er kunnen zijn? ‘Natuurlijk, loop maar even mee naar mijn kantoor.’

Rachel knikt en loopt achter hem aan. Hij houdt de deur voor haar open en wijst naar een stoel. Hij schenkt voor beide een glas water in. ‘Volgens mij ben je erg nerveus. Vertel, wat is er aan de hand.’

‘Ik ben bang dat ik niet mee kan trainen.’

‘Ben je geblesseerd?’

Er springen tranen in haar ogen. ‘Hé Rachel, tranen zelfs. Neem je tijd, ik luister.’

Hij reikt haar een tissue aan. Dankbaar pakt zij hem aan. ‘Dit moet echt ongelooflijk stom klinken, maar Daniël en ik, nou eh, hij. Hij heeft me een pak op mijn billen gegeven en nu heb ik blauwe plekken.’

Zij gooit de laatste paar woorden er snel uit. John trekt zijn wenkbrauw op. ‘Is dat alles? Jeetje Rachel ik dacht dat er heel wat aan de hand was. Dus als ik het goed bekijk heb jij sporen op je billen en die komen onder je tenue uit?’

‘Eh, dat denk ik ja.’

‘Je denkt het? Heb je je tenue aan onder je kleren? Laat eens zien.’

Hij klinkt behoorlijk serieus. Rachel aarzelt even. Dan doet ze haar sportbroek omlaag. John staat op en gaat achter haar staan. ‘Nee hoor, niks te zien. Misschien als je bukt, maar zo zie ik niks.’

Rachel krijgt een kleur. Deze hele vertoning was dus nergens voor nodig.

‘Maar als het je een beter gevoel geeft doe je toch je jazzbroekje aan voortaan?’

Rachel staat een moment met haar mond vol tanden. Het duizelt haar.

‘Als dat mag zou ik dat heel prettig vinden, dan hoef ik daar niet meer over in de rats te zitten.’

‘Afgesproken.’ John lacht vriendelijk naar haar.

‘Maar eh vind je het niet raar?’

John kijkt haar geamuseerd aan. ‘Nou het past niet in mijn straatje, maar het is zeker in de sportwereld niet een unieke manier van training geven. Er zijn meer vrouwen, nogmaals zeker in de sport, die af en toe een pak slaag krijgen om de prestaties hoog te houden.’

‘Doe gewoon straks lekker je broekje aan en als iemand ernaar vraagt zeg je gewoon dat wij dat hebben besproken. Verder ben je niemand een uitleg verschuldigd.’

Opgelucht pakt Rachel haar tas. ‘Bedankt John, ik waardeer het heel erg dat je zo gereageerd hebt.’

‘Graag gedaan meid. Tot straks.’

Rachel zit met een kop koffie in de sportkantine. Het duurt nog eventjes voor zij naar de training moet dus zij heeft nog even om Daniël te bellen en om Philip en Lotte te appen.

Daarna kan zij nog wat theorie doornemen. Daniël neemt meteen op.

‘Ik vond het doodeng, maar heb het gewoon eerlijk gezegd en hij reageerde fenomenaal.’

Daniël lacht om haar woordenstroom. ‘Ook hallo schat. Nou ik ben trots op je. Super gedaan. Voel je je nu ook beter?’

‘Ja dat zeker. Wat een opluchting.’

‘Goed zo. Ik moet helaas ophangen schat, maar ik ben echt trots op je kanjer. Tot vanmiddag, ik ben rond half vijf bij de dansschool lieverd.’

‘Tot vanmiddag lieverd.’

Snel stuurt zij Lotte een berichtje. Missie geslaagd. Ik heb het eerlijk voorgelegd aan mijn trainer en hij heeft het goed opgepakt. Ik mag voortaan bij de training een jazzbroek dragen en nu komt de grap….. de plekken waren niet eens te zien! En mijn trainer was niet eens verbaasd. Dus allemaal drukte en gedoe om niks.

Lotte stuurt meteen een bericht terug in hoofdletters: STOER WIJF!

Rachel lacht. Wordt het al met al toch een goede dag. Zij verdiept zich weer in het lesboek en kijkt af en toe op de klok. Als het bijna tijd is stopt zij alles weer in de tas.

Haar telefoon piept. Woow Rachel ik vroeg me echt af of je het zou durven. Respect voor jou meisje. Eerlijkheid duurt het langst en brengt je het meeste. Jij komt er wel. Daniël mag trots zijn op zijn meisje. Succes met trainen straks en wij vinden je geweldig. Warme groet, Philip.

Rachel voelt zich goed. Haar vrienden op de opleiding zijn geweldig, maar het is toch ietwat oppervlakkig. Het contact met Philip en Lotte voelt nu in korte tijd al zo veel echter.

Nu moet zij zich echt haasten naar de oefenruimtes. Ondanks alles is Rachel toch een beetje nerveus. John ziet het en geeft haar een geruststellende knipoog. Niemand kijkt op van haar broekje. Weer vraagt zij zich af waar zij zich in hemelsnaam druk om heeft gemaakt. Toch werkt de spanning haar tegen. Zij is niet gefocust en het gaat een paar keer mis. William stoot haar aan. ‘Wat is er met jou aan de hand?’

Rachel haalt haar schouders op. Als zij buiten de maat gaat haalt John haar van de dansvloer af. ‘Focus Rachel. Dit kan ik niet goedkeuren. Herpak jezelf en ga ervoor.’

Rachel zucht en staart naar de grond. John heeft wel vaker zo tegen haar gesproken, maar nu voelt het allemaal anders. Verward pakt zij haar tas om haar waterfles te pakken.

John zet de volgende routine in gang en loopt terug naar Rachel. ‘Laat het rusten en kom terug. Je kan het en je moet niet zo hard zijn voor jezelf.’

Ze laat zich meeslepen naar de dansvloer. John gaat naast haar staan en helpt haar meekomen. ‘Armen, 2,3,4 juist! Zo ken ik je weer.’

Met hernieuwde moed gaat zij op in de groep. John lacht. Er zit enorme vooruitgang in Rachel de laatste tijd. Het vooruitzicht van de auditie doet haar goed. En Daniël zal daar ook zijn aandeel in hebben. Hij schudt zijn hoofd. Hij had het nooit achter Daniël en de hooghartige Rachel gezocht.

De collegedag verloopt verder zonder bijzonderheden. Rachel is tevreden.

Zij zit in conflict met haar veters als Daniël naast haar op de bank komt zitten.

‘Ha lieverd hoe was je dag?’

Rachel geeft hem een kus en prutst verder met de veter die zij eindelijk los heeft gekregen. ‘Op zich wel goed. Vanmorgen was natuurlijk ontzettend spannend en daardoor heb ik het eerste gedeelte van de training best verkloot. Na wat motiverende woorden van John ging het wel weer.’

Daniël kijkt haar strak aan. ‘Nou dan wordt het tijd om aan de slag te gaan. Je kan het je niet permitteren om spanning de prestaties te laten beïnvloeden.’

Even blijft Rachel hem verbaasd aankijken. Waar komt deze Daniël ineens vandaan? Hij geeft haar een motiverende tik op haar billen en meteen vliegt Rachel de oefenruimte in.

Met trillende vingers zet zij de muziek aan. Daniël grijnst. Wat een vurig meisje.

John opent zachtjes de deur. Even is Rachel van haar stuk gebracht, maar dat echoën de woorden van Daniël in haar hoofd. ‘Laat je niet afleiden.’ Spreekt zij vermanend tot zichzelf.

Het duurt niet lang voor zij weer opgaat in haar routine.

‘Ha John. De training begon niet geheel vlekkeloos vanmorgen hoorde ik.’

John lacht hard. ‘Nou ja ze was nogal van slag van haar bekentenis geloof ik.’

Daniël grijnst. ‘Dat zei ze ja.’

De mannen kijken even naar de vloeiende bewegingen van Rachel. ‘Denk jij dat ze er klaar voor is?’

John knikt. ‘Geen twijfel over mogelijk. Over een paar maanden haalt zij met vlag en wimpel haar diploma. Als deze auditie niks oplevert dan komt er zo weer een andere. Ik weet zeker dat zij na de zomervakantie een baan heeft in de danswereld. Ik weet niet of een dansgezelschap echt bij Rachel past, maar dat zal zij uit moeten vinden. Oh en een klein zeikpuntje. Misschien moet je een beetje aandacht leggen op de perfectie van haar linkerarm. Dat laat zij soms afweten.’

‘Bedankt voor je feedback. Ik ga ermee aan de slag. Ik denk ook niet dat zo’n gezelschap echt wat voor Rachel is, maar het is goed voor haar om mee te maken.’

‘Graag gedaan. Succes!’

John sluit de glazen deur. Daniël doet een paar passen naar voren. Aan de slag dan maar!