© Susan Thomas

Ik was even bij Susan langs gelopen omdat ze, toen Brian en ik haar de avond tevoren tegenkwamen, veel te veel gedronken had. Ze liep zich vreselijk aan te stellen en had me zelfs een klap met een klerenhanger gegeven omdat ik zogenaamd bijdehand had gedaan. Ik wist dat ze een verschrikkelijke kater moest hebben. Ik stapte de keuken binnen en had meteen door dat ik stoorde. Ken was bij haar. Ken komt oorspronkelijk uit Amerika. Ze keken heel ernstig, nee dat klopt niet helemaal, Ken keek ernstig. Susan keek… wat zal ik zeggen, ik geloof dat ‘beschaamd’ het juiste woord is. ‘Oh, neem me niet kwalijk’, zei ik, ‘stoor ik?’

Susan stelde ons haastig aan elkaar voor. ‘Ik woon op nummer 8, zei ik met een armgebaar in de richting van ons huis. ‘Oh, om de hoek, dat witte huisje’, zei hij.

‘Ik kom alleen maar even kijken hoe het met je is. Je was behoorlijk ver heen, gisteravond’, legde ik uit, ‘maar als is stoor…’ Susan trok een pruillip en zei dat ze het juist hadden over het gebeuren van gisteravond. Ik snapte niet helemaal wat Ken hier mee te maken had. Dat moet me goed van mijn gezicht af te lezen geweest zijn, want Susan begon me tot mijn verbazing een en ander uit de doeken te doen. Normaal is ze helemaal niet zo, is ze juist erg gesloten van aard. Ik merkte dat Ken nog probeerde haar er zwijgen toe te laten doen, maar Susan was niet meer te stoppen. ‘Weet je, Clare’, begon ze, ‘Ken is mijn begeleider en ik heb met hem een aantal doelstellingen afgesproken die ik graag wil halen. Eén daarvan is om niet teveel te drinken, iets wat de laatste tijd toch twee keer is voorgekomen.’

Ik keek van haar naar Ken en begon me te realiseren dat hun relatie veel verder gaat dan ik altijd gedacht had. Als ik Susan niet beter kende, zou ik denken dat ze een oogje op deze man had. ‘Tja’, vroeg ik, ‘je hebt dus te veel gedronken. En nu?’

‘Ik ga een pak op mijn blote billen krijgen’, liet Susan me rustig weten. ‘Ik zou net te horen krijgen hoe mijn straf er precies uit gaat zien’.

Ik sta normaal gesproken niet zo snel met mijn mond vol tanden en zowel Brian (mijn echtgenoot als Susan noemen me ‘stuiterbal’, omdat ik nogal stuiter en altijd voor het nodige rumoer zorg. Maar nu wist ik geen woord uit te brengen. Toen ik mijn stem hervonden had, begon ik een hele verhandeling dat het belachelijk was dat Ken haar een pak slaag ging geven. We leefden per slot van rekening in de 21^ste eeuw. Susan legde echter rustig uit dat ze dit zelf wilde en dat Ken haar juist hielp, ze hadden samen een afspraak en het zou niet goed zijn om af te haken nu het onaangenaam werd. Ken voelde zich duidelijk ongemakkelijk bij de openheid van Susan en maakte zich zorgen dat ik het verder zou vertellen. Ik verzekerde hem echter dat hun geheim veilig bij me zou zijn. Susan is een goede vriendin van me, ik beschouw haar als mijn oudere zus.

Ken legde uit dat Susan had beloofd niet teveel te drinken en dat ze ermee akkoord was gegaan dat wanneer dit wel zou gebeuren ze een pak slaag zou krijgen en dat ze het hier over hadden toen ik binnen kwam vallen. Ik weet dat ik een grote flapuit ben, maar ik verbaasde mezelf over de woorden die ik vervolgens sprak. ‘Susan en Ken, dit voelt niet goed. Ik ben er zelf ook debet aan dat Susan gister teveel gedronken heeft. Als ze echt een pak slaag gaat krijgen, is het niet meer als eerlijk dat ik de helft daarvan krijg’.  Ik had de woorden nog niet uitgesproken of ik vroeg me al af wat ik me nu weer op mijn hals haalde. Susan was het er echter helemaal niet mee eens. Je zou bijna zeggen dat ze het fijn vindt een pak op haar billen te krijgen! Maar Ken had er wel oren naar en na wat heen en weer gepraat, stelde Susan voor dat ik eerst maar eens moest aanhoren wat haar te wachten stond, voor ik zou besluiten de helft voor mijn rekening te nemen.

‘Dat is goed’, zei Ken, ‘we moeten wel weten waar we het over hebben. Ik heb besloten dat Susan eerst vier minuten met de hand op haar billen gaat krijgen. (Ter informatie van Clare, alle straf wordt uitgevoerd op de blote bips). Daarna twintig met de haarborstel op elke bil en tenslotte 20 met mijn broeksriem’.

Ik was overdonderd, want ik had aangenomen dat het pak slaag gewoon met de hand gegeven zou worden. Maar goed, ik ben niet een persoon die snel op mijn woorden terug komt (al vroeg ik me wel af waar ik in godsnaam mee bezig was). Maar goed, het was wel voor een deel mijn schuld dat Susan teveel gedronken had, moet je weten! Susan was het er nog steeds niet mee eens, maar Ken had een voorstel. Hij zou Susan om te beginnen de helft van de klappen met de hand geven en als ik er dan nog steeds mee door wilde gaan, prima. Hij vond dat ik wel gelijk had, dat het ook gedeeltelijk mijn schuld was. Susan ging er met tegenzin mee akkoord en ze maakten zich klaar om te beginnen.

Ik verbaasd dat Susan, die normaal gesproken best wel preuts was, zonder aarzelen haar spijkerbroek en onderbroekje uit deed. Ken trok een stoel onder de tafel vandaan en ging zitten. Zonder een woord te zeggen ging Susan over zijn schoot liggen. Hij ging methodisch te werk, hij sloeg er niet zomaar op los: hij sloeg haar eerst op haar linkerbil, toen op haar rechterbil en tenslotte op het midden van beide billen. Ik kon mijn ogen er niet vanaf houden, mijn mond werd droog en ik stond als aan de grond genageld. Susan was slank maar had een strak lichaam. Haar billen trilden als Ken erop sloeg. Ik zag hoe haar bips roze kleurde en uiteindelijk vuurrood kleurde. In het begin reageerde Susan helemaal niet toen de klappen op haar billen neerdaalden, maar na een poosje zag ik dat haar benen bij iedere klap begonnen te bewegen. Af en toe ging een van haar benen omhoog om even in die positie te blijven. Ook begon ze geluidjes te maken: ‘uh’, ‘ah’.

Toen hield Ken op. Het was mijn beurt.

Susan probeerde me nog tegen te houden, maar ik was eigenwijs en liep naar Ken toe om vervolgens stokstijf stil te blijven staan. ‘Je moet je broek en slipje wel naar beneden doen’, zei hij rustig. Ik knikte. Niet alleen had ik een droge mond, maar mijn hart ging als een bezetene tekeer, mijn maag trok samen en mijn handen trilden. Ik kon de gesp van mijn riem niet eens loskrijgen. ‘Moet ik je even helpen’, vroeg hij. Ik knikte. Hij maakte de gesp los en deed de rits omlaag.

Ik kreeg een kleur als vuur. Nog nooit had een ander dan Brian, mijn partner, dat gedaan. Hij deed mijn spijkerbroek tot halverwege mijn dijen omlaag. Toen zijn handen naar mijn onderbroek gingen, werd ik zo mogelijk nog roder, maar mijn handen trilden zo erg dat ik het niet zelf kon doen. Hij schoof mijn broekje omlaag en legde me zonder verdere omhaal over de knie. Ik bedacht me dat ik bijna dood ging van schaamte. Toen de eerste klap neerdaalde, gilde ik van schrik.

Er leek bijna geen pauze te zitten tussen de klappen. Het begon steeds zeerder te doen: al snel was er niks meer over van mijn bravoure en probeerde ik mijn billen onder zijn neerkomende hand weg te draaien. Hij greep me stevig om mijn middel (wat een vreemd, intiem gevoel is dat eigenlijk). Ik kon nu niet meer wegkomen en ik begon te huilen. Het eindigde allemaal al even onverwacht als het begonnen was.

Ik stond op en deed zo snel als mogelijk mijn broek omhoog. Vervolgens stond ik als een soort stripfiguurtje verwoed over mijn billen te wrijven. Susan liep naar me toe en gaf me een knuffel. ‘Dat was heel dapper van je’, fluisterde ze, ‘laat het hier nu alsjeblieft bij. Je hebt een beetje van me overgenomen. Laat mij de rest maar in ontvangst nemen’. Ik schudde mijn hoofd, ik wilde niet als een lafaard in de boeken staan. Ken kwam tussen beiden en deed het voorstel dat Susan de helft van de volgende portie zou krijgen en dat ik vervolgens kon kiezen of ik ermee door wilde gaan. Susan ging akkoord en liep naar Ken toe.

Ik zag dat de haarborstel veel zeerder deed dan zijn hand en nog voordat het goed en wel begonnen was, vroeg ik me af of ik hier wel mee door moest gaan. Het waren per slot van rekening de afspraken van Susan: ik had me van mijn goede kant laten zien en een deel voor haar in ontvangst genomen. Ik kon er nog steeds mee ophouden zonder dat ik me bezwaard zou hoeven te voelen.

Om eerlijk te zijn, stond ik al weer behoorlijk te trillen toen Ken haar op haar bips begon te slaan. Hij sloeg zo hard dat haar billen ervan trilden en het geluid klonk afschuwelijk. Susan had duidelijk moeite de klappen op te vangen en kronkelde behoorlijk. Maar Ken hield haar stevig in bedwang en liet de borstel vijf keer stevig op haar rechterbil neerkomen alvorens over te schakelen naar de linker. Ik zag verschrikt hoe het rood van haar rechterbil was veranderd in een mengeling van rood, spierwit en een donkerrode kleur. Susan jammerde en huilde terwijl haar linkerbil bewerkt werd. Toen Ken weer overschakelde naar de rechterbil en moest ik me bedwingen om niet uit te roepen dat hij op moest houden, maar werd overstemd door het gillen van Susan. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond en trilde over mijn hele lichaam. Toen hij klaar was, haastte ik me naar Susan en hield haar in mijn armen. Ik was stomverbaasd toen ze door haar tranen heen smeekte, ‘Ik heb het verdiend, laat me alsjeblieft de rest ook in ontvangst nemen’.

Ik was van plan om haar wens te respecteren en ik heb geen idee wat er precies gebeurde, maar opeens stond ik voor Ken met een wat zelfs in mijn oren als een bibberig stemmetje klonk, ‘Wil je mijn knoop nog een keer losmaken’. Nadat hij mijn broek naar beneden gedaan had, legde hij zijn ene hand op mijn bips en zijn andere op mijn schouder en leidde me over zijn knie. Ik ben niet trots op het geluid wat ik vervolgens produceerde: de pijn op mijn toch al zere billen escaleerde tot ik langzaam wanhopig werd en dacht dat het nooit meer zou stoppen. Het ging de pijn voorbij en veranderde in een intens brandend gevoel waar de achterkant van de borstel bleef neerkomen.

Toen ik op mocht staan liep het snot uit mijn neus en de tranen over mijn wangen. Susan droogde en ik wist wat ze zou zeggen. Toen ik enigszins op adem was zei ik, ‘Niets zeggen, Susan’ en keerde me vervolgens naar Ken. ‘Alsjeblieft, alsjeblieft’, smeekte ik, ‘Geef me nu met de riem, voor ik niet meer durf. Als Susan weer eerst gaat, dan durf ik vast niet verder te gaan. En dat vergeef ik mezelf nooit’.

Ken leek me te begrijpen en negeerde de protesten van Susan. Hij stond van zijn stoel op, draaide zich om en vertelde me hoe ik over de stoel moest bukken. Tot mijn verrassing was ik zelf in staat om mijn knoop los te maken. ‘Misschien is het makkelijker als je hem helemaal uitdoet’, zei Ken. ‘Je moet het natuurlijk zelf weten, maak je geen zorgen, ik heb het allemaal al veel vaker gezien’. Ik was het stadium dat ik me daar druk over maakte allang voorbij en wilde alleen maar dat het snel voorbij zou zijn. Dus deed ik mijn broek en slipje helemaal uit. Het deed zeer toen mijn broek van mijn billen schoof. Susan pakte mijn broek aan en haar gezichtsuitdrukking vroeg me ermee te stoppen. Ik bukte over de stoel en zette mijn handen op de zitting zoals me opgedragen was. Ik had geen idee wat ik moest verwachten.

Ken nam de gesp van de riem in zijn hand en vouwde hem dubbel. Hij deed een stap terug en laat de riem met een angstaanjagende zwaai met uiterste precisie op zijn doel neerkomen. Ik kon dat niet zien, maar voelde een verschrikkelijk brandend gevoel op mijn bips. Ik gilde van pijn toen de pijn zich vermengde met het brandende gevoel wat toch al aanwezig was en stuwde de pijn tot ongekende hoogte op. Er leek geen einde aan te komen. Ik kwam overeind en mijn beide handen vlogen naar mijn billen. Ik herinner me dat ik huilde, ‘Nee! Nee! Dit kan ik niet! Dit kan ik echt niet!’ Zowel Ken als Susan probeerden me te troosten en me op mijn gemak te stellen. ‘Je doet het geweldig’, troostte Ken en liet zijn hand door mijn haar glijden, ‘zeker als je bedenkt dat je nog nooit eerder een pak slaag gekregen hebt. Je hebt al heel veel van de straf van Susan overgenomen. Laat het hierbij en laat de rest aan haar’. Susan was het roerend met Ken eens. Ik ging uiteindelijk akkoord.

Susan nam mijn plaats in en toen Ken haar met zijn riem begon te slaan, realiseerde ik me dat ik mijn broek niet eens aangetrokken had. Ik stond daar, met betraande ogen en voorzichtig over mijn bips wrijvend toe te kijken hoe Susan gestraft werd. Ik zag hoe Ken uitgebreid de tijd nam om haar de resterende negentien klappen met de riem de geven. Nadat hij haar een klap gegeven had, veranderde hij zijn positie een beetje zodat de riem niet weer op exact dezelfde plaats neerkwam. Er was niet veel nodig om te zien dat Susan de wanhoop nabij was. Ze maakte niet veel geluid, maar haar hele lichaam was als een veer gespannen, terwijl ze Ken haar billen bleef aanbieden. Omdat het moeilijk was netjes te blijven staan, zag ik hoe ze de zitting van de stoel in een ijzeren greep hield, terwijl de riem haar bips bleef bezoeken. Toen ze bij de dertiende klap aangekomen waren, ging het even fout en kwam de riem deels tussen haar benen terecht. Susan schoot overeind en schreeuwde, ‘Wel verdomme!’. Haar handen wreven vertwijfeld over haar billen en de tranen liepen over haar wangen.

Ik kon het niet langer aanzien en ging voor Ken staan. Ik was me er niet eens van bewust dat ik half naakt voor een man stond die ik nauwelijks kende, maar het kon me ook niet veel schelen. ‘Ken, het gaat wel weer, er zijn er nog maar zes te gaan, geef mij die maar’. Ik weet niet precies wat Ken op dat moment dacht, maar hij had niet verwacht dat dit zou gebeuren. Hij stuurde Susan aan de kant (ze scheen niet eens te merken wat er precies gebeurde) en liep naar de keukentafel. ‘Ik denk dat het makkelijker voor je is, als je over de tafel gebogen staat’, zei hij vriendelijk. ‘Susan, ga jij aan de andere kant van de tafel staan en houd haar handen vast’. Ik boog me over te tafel en Susan pakte mijn handen. Ik deed erg mijn best me in te houden, maar iedere klap zorgde voor een luide gil en heftig getrappel van mijn benen. Het was aan de grip van Susan te danken dat ik over de tafel bleef liggen. Haar gezicht kreeg net als de mijne een pijnlijke grimas terwijl de riem neerdaalde. Vanaf de vierde klap kon ik haar gezicht niet meer zien omdat ik verblind werd door de tranen. Het voornemen me inhouden had ik toen al laten varen. Ik was nog maar met een ding bezig, het deed zeer!

Toen ik de stem van Ken hoorde, realiseerde ik me dat het voorbij was. ‘Waarom, gaan jullie twee je niet een beetje opknappen terwijl ik thee ga zetten?’, vroeg hij. Ik was zover heen, dat het me niet veel meer kon schelen hoe ik erbij stond. Ik bukte me om mijn kleren van de grond op te rapen. Susan nam me mee naar boven en waste mijn gezicht met koud water, terwijl ze me op mijn gemak probeerde te stellen. Hoewel ik me schaamde over de hoeveelheid lawaai die ik geproduceerd had, bleef zij maar volhouden hoe dapper ik geweest was.

Toen we voldoende hersteld waren liepen we weer naar beneden. Ik liep heel voorzichtig.

Ken had thee en koekjes klaargezet en we gingen in de woonkamer zitten. Dat laatste deden Susan en ik heel behoedzaam.

‘Weet je Clare’, zei Ken, ‘je bent de eerste die toegeeft dat ze heel chaotisch is. De manier waarop je zonder erover na te denken dit avontuur aangegaan bent, was lief, dapper, maar ook erg impulsief’.

Ik knikte, ‘Brian, mijn man, noemt me altijd ‘stuiterbal’, omdat ik me altijd weer in de nesten weet te werken’.

‘Tja’, antwoordde Kent, ‘misschien moet je ook maar eens over billenkoek afspraken gaan nadenken’.

Ik was geschokt. ‘Jij zult mijn blote bips nooit weer te zien krijgen!’

Ken glimlachte. ‘Ik niet, je echtgenoot, Brian. Er bestaat een goede methode die jullie goed zouden kunnen gebruiken. Het heet ‘Het Spencer Spanking Plan‘, Susan kan je er van alles over vertellen’.

Susan stond op en zei dat ze wel een exemplaar voor me uit zou printen en niet voor het eerst die dag vroeg ik me af waar ik in godsnaam aan begonnen was.