In de eetzaal aangekomen stonden lange tafels met schalen brood. Veel meisjes waren al gaan zitten op een voor hun vaste plek. Het waren vooral meisjes in de leeftijd van 18 tot 25 jaar.

Anne-Fleur, Rosalie en Lotte pasten daar dus wel tussen. Ze keken even wat rond om te zien waar nog plek was. Rosalie stapte snel richting een tafel bij het raam. Er zaten al wat meisjes maar er waren nog 3 plekjes naast elkaar vrij met uitzicht op de tuin.

Tegenover hen zaten een aantal wat oudere meisjes van rond de 30. Ze stelden elkaar even voor waarna ze elkaar eet smakelijk wensten.

Lotte had echt geen zin in eten, er zat een knoop in haar maag over wat er allemaal ging gebeuren.

Het meisje tegenover haar, die zich had voorgesteld met Heleen, zag dat en vroeg wat haar boven haar billen hing. Jullie zijn toch van de vlegelafdeling?

Ja dat zeg je wel zoals het is, zei Lotte. Er hangt ons inderdaad iets “boven onze billen”.

Nou wij alle 3 gaan voor de meest strenge vlegel-straf en dat begint voor ons vanmiddag.

Oei zei Heleen, Product 4 zeker, ik heb al een paar keer gehoord van meisjes die product 4 hebben gehad. Moet je straks om 11 uur maar goed opletten. Dan weet je een beetje wat jullie ook gaat gebeuren.

Huh, zei Anne-Fleur tegen Heleen, wat is er om 11 uur?

Die bijeenkomst sufferd, zie Rosalie. Op maandag worden er straffen uitgedeeld in de centrale hal om 11 uur. Ja zei Heleen, daar moet iedereen aanwezig zijn om te moeten kijken bij de uitvoering daarvan.

Echt waar, zei Lotte.

Jazeker zei Heleen, en de voorbereiding daarvan is nu in volle gang. Kijk maar hier door het raam.

Heleen draaide zich om en keek ook naar buiten.

De bedrijvigheid die Lotte eerder al had gezien vanuit het kantoor van directeur Thalen, was verder gegaan. De bodes hadden een houten plateau met trapgedeelte geplaatst tegen een knotwilg.  Twee andere bodes kwamen nu samen met een meisje in schooluniform het grindpad afgelopen richting de geprepareerde knotwilg.

Het viel Lotte inmiddels op dat de hele eetzaal stil was geworden en iedereen keek naar het schouwspel vlakbij de Vecht in de schooltuin.

Het meisje liep samen met de streng uitziende mannen naar het plateau. Een bode overhandigde een stuk gereedschap aan het meisje waarna ze de traptreden opliep naar het plateau. Dit was precies zo hoog dat de wilgentenen goed bereikbaar waren.

Heleen draaide zich even om naar Lotte. Nu moet Marie met die snoeischaar haar eigen takken knippen. Ze krijgt straks 12 zwiep slagen op haar blote billen hier op het podium.

Oh nee! Lotte werd helemaal rood en haar hart klopte plotseling weer in haar keel met de gedachte dat dit ook hun lot zou kunnen gaan worden.

Heleen, zei Lotte zacht. Heleen draaide zich even weer naar Lotte. En jij denkt dat wij ook die zwieptakken op onze billen gaan krijgen?

Ja, dat weet ik wel zeker, zei Heleen. Op jullie blote billen. Heleen schudde meewarig met haar hoofd en kneep haar lippen stijf op elkaar uit een soort medelijden met Lotte.

Het meisje was in de verte met zichtbare tegenzin haar snoeiwerk aan het doen en de bodes hadden een tak afgekeurd. Het meisjes kreeg nu opdracht om een tak te knippen die de bode zelf aanwees.

Toen moest ze van het plateau afkomen en liep ze richting het gebouw met in haar handen de 3 wilgenzwieptakken. De strenge bodes liepen in haar kielzog en ze werd door een zijdeur van het gebouw naar binnen gemarcheerd.

Lotte kreeg geen hap meer door haar keel. Evenzo hadden Anne-Fleur en Rosalie met een wit vertrokken gezicht dit tafereel aanschouwd. Ook zij hadden opeens geen honger meer.

Sorry dames, zei Heleen, maar zo gaat het hier nu eenmaal.

Zelf heb ik ook 1 keer deze straf moeten ondergaan. Een paar jaar geleden. Was gesnapt met een spiekbriefje. Moest bij de directeur komen op kantoor. Toen ik daar was hield hij mij het spiekbriefje onder mijn neus. Dat wordt “Waar een Wilg is, is een Weg” Jongedame. Heleen keek de dames veelbetekenend aan.

Nou, toen heb ook ik het schavot moeten beklimmen en de takken gesnoeid om die vervolgens snoeihard over mijn blote billen gestriemd te krijgen op het podium. Twaalf op mijn blote billen zonder enige genade! Zei ze nadrukkelijk.

Heleen was even stil en keek één voor één naar de 3 vlegelkandidaten die met grote ogen haar verhaal volgden. Nou dames, de tijd dat Marie op dit moment zogenaamd moet wachten, is helemaal geen wachttijd. Nee, nee, zij moet zich nu uitkleden tot hemd en onderbroek en wordt over de knie gelegd bij de leraar van dienst. Die moet volgens protocol haar billen eerst “opwarmen” met de hand over haar te grote onderbroek. Nou, nou wat een privilege, Zogenaamd om schade aan bolle uitstekende meisjes onderdelen te voorkomen.

Toen ik na het opwarmen die 12 striemen van die wilgentakken op mijn inmiddels rode ontblote derriere kreeg, ik kan je zeggen, dat kan ik me nog als de dag van gister herinneren. Ze waren nog dagen daarna bont en blauw. Ik heb volgens mij 2 dagen gewoon moeten staan in de klas. Zitten was een hel.

Lotte en haar 2 vlegelgenoten waren stil en keken naar buiten waar inmiddels het plateau weer werd ontmanteld en wellicht opgeruimd voor een volgend klim en snoei spektakel

Nadat de dames de eetzaal hadden verlaten en in de bieb maar eens hadden gekeken omdat ze toch anders niet te doen hadden. Was het bijna 11 uur geworden. Tijd om naar de centrale hal te gaan.

In de hal waren allemaal stoelen klaar gezet in een soort theater opstelling met in het midden een gangpad. Van alle kanten kwamen de scholieren aan om plaats te nemen op de stoelen. Waarbij vooral de achterste rijen meteen gevuld werden. Een paar meiden gingen juist helemaal voorin zitten. Achter in de hal stonden alle leraren in keurig pak.

Rosalie, Anne-Fleur en Lotte zagen Heleen in het midden zitten. Heleen wenkte hen om naast haar te komen zitten. Op het podium was een soort metalen stoel te zien die met 2 stevige stangen op de grond bevestigd was. Het zitgedeelte was echter compleet open gelaten en er waren allerlei beugels te zien bij de armleuningen. Waar de benen en voeten zouden moeten komen waren ook bevestigings-beugels. Op veel plaatsen was het metaal zacht gepolsterd met rode kussentjes. Maar over het algemeen was het meer een geraamte dan een echte stoel.

Op het podium stond een stevige dame in afwachting met naast zich een bak waar de uitgezochte 3 wilgentenen in stonden.

De zaal vulde zich nu snel in afwachting van Marie, die op dit moment wellicht nog over de knie lag bij de leraar van dienst.

Heleen stootte Lotte aan toen 2 mannen het podium opkwamen. Dat zijn meneer Reitsma van aardrijkskunde en meneer Timmermans van natuurkunde. Zij gaan vandaag de straf uitvoeren denk ik. De mannen zagen er knap en onberispelijk uit. Van hun witte overhemd waren hun mouwen opgestroopt.

Wie is die stevige strenge mevrouw eigenlijk op het podium? Vroeg Lotte aan Heleen.

Ja, dat is mevrouw Kerstens, ze is 1 van de meest gevreesde leraressen van dit instituut.

Lotte dacht even weer aan het verhaal van Rosalie de vorige avond. En huiverde.

Een gespannen stilte daalde neer op de zaal toen de deur achterin de hal openging en Marie werd binnengeleid.

Lotte, Anne-Fleur en Rosalie keken naar het meisje die nu zonder uniform en alleen in het kenmerkende witte ondergoed door het middenpad naar voren liepen.

Voor haar een bode, achter haar een bode.

Toen ze vlak langs Lotte liep zag ze dat ze had gehuild. Het opwarmen was kennelijk toch best hard aangekomen. Of zou ze huilen van angst voor de komende straf?

De 3 man’s stoet liep het podium op en Marie werd naar de soort stoel geleid waarin ze plaats moest nemen. Meteen werden haar armen vastgepakt en op de rode gepolsterde smalle leuningen vast gezet. Bovenarmen en polsen. De andere mannen waren bezig om haar benen goed vast te maken. Daarna werd er aandacht besteed aan haar middel. Als in een attractie van de Efteling werd haar middel gefixeerd alsof ze zo meteen een 8-baan zou gaan meemaken.

Er werd een hendel overgehaald naast de stoel waardoor het geheel omhoog kwam van de grond en begon te bewegen en langzaam te kantelen. De stangen waaraan de stoel zat liepen kennelijk door onder het podium en konden omhoog via een hydraulisch systeem.

Marie keek nog steeds angstig de zaal in toen één van de leraren de stoel vastpakte en langzaam de stoel verder voorover kantelde. Marie kwam nu ondersteboven te hangen met haar gezicht naar voren richting de zaal. Doordat de stoel haar benen en rug de juiste hoek gaven en het zitvlak van de stoel ontbrak, kwamen haar billen nu als mooie heuvels vol in zicht voor het ook zenuwachtige publiek. Door haar parelwitte ondergoed waren het net twee witte alpen-toppen die weerloos boven alles uitstaken. Als Marie haar hoofd optilde, zag ze recht de zaal in. De leraren verstelden de stoel nog een beetje in hoogte en hellingshoek. Alles werd nauwkeurig bepaald zodat de billen van Marie het meest kwetsbaar en optimaal te bereiken waren voor de zwiepstokken.

Ook voor de zaal was alles perfect te zien. De billen als soort topattractie en daarbij ook nog de gezichtsuitdrukkingen van Marie. De Hendel werd weer met enige kracht teruggezet waardoor alles gefixeerd werd.

1 van de leraren pakte nu een wilgentak uit de bak. En testte die even in de lucht voor het publiek. Dit leverde een “ohhh” op bij de meiden die vooraan zaten. Ondertussen was de andere leraar bezig om de laatste voorbereiding te treffen voor het tuchtigen van Marie haar meisjesbillen. Haar onderbroek werd langzaam van haar billen gestroopt en keurig laag over haar onderbenen tegen de beugels aangelegd. De witte alpen veranderden met het verwijderen van de onderbroek in donkerrode heuvels. Het opwarmen was duidelijk goed gelukt!

De leraar met de zwieptak in zijn hand liep naar Marie en ging voor het publiek rechts naast haar staan met de tak in zijn rechterhand. Hij legde de koude tak op de weerloze rode billen van Marie en keek naar de stevige dame voor op het podium.

Marie tilde haar hoofd op en keek met grote ogen de zaal in. Haar mond had ze open in angstige afwachting van wat zou gaan komen.

De andere leraar had inmiddels ook een wilgentak gepakt uit de bak en stond aan de rechterzijde af te wachten.

Mevrouw Kerstens nam het woord.

Geachte aanwezigen, we gaan beginnen met de maandagmorgen straf. Mejuffrouw Ovink, Marie Ovink, gaat vandaag 18 slagen ontvangen met de door haar zelf uitgekozen wilgen.

Er ging een “oooohhhhh” door de zaal. 18 slagen, dat hadden velen niet verwacht.

Heleen stootte Lotte aan en zei, dat gebeurd niet vaak hier!

Kersten hief haar handen op en riep: Ik verwacht stilte in de zaal en concentratie zodat Marie haar straf op een goede manier kan ontvangen op haar blote bibs.

Mevrouw Kerstens draaide zich om en keek naar Marie die inmiddels naar de grond vlak onder haar was gaan kijken.

Marie, kijk me aan!

Marie tilde haar hoofd op

Je gaat nu zeggen: Mijn billen hebben 18 slagen verdiend van mijn zelf uitgekozen wilgentakken.

Marie wist dat dit zou komen en herhaalde met trillende stem de zin, gelukkig zonder hier fouten in te maken.

Meneer Reitsma, bent u klaar?

Jazeker mevrouw Kerstens, en de leraar haalde de wilgentak van de uitpuilende rode billen omhoog en ging klaar staan voor de 1e impact.

10 slagen in rustig tempo, kondigde Kerstens aan. Ik geef aan.

Marie sloot haar ogen en wachtte op Kerstens haar “1”

Kerstens nam de tijd wetende dat het wachten voor Marie vreselijk was.

Maar dan plotseling:

Eén!

Zwiep, Klets.

De heuvels van Marie deinden bij de inslag.

Het hoofd van Marie schoot omhoog en een ingehouden kreun was net hoorbaar. De zaal zag 2 uitpuilende ogen van Marie en een open mond.

Twee, zwiep, klets

Drie, zwiep, klets

3 grote rode striemen over de volle breedte van de billen werden zichtbaar.

Marie hield nog steeds vol om niet te schreeuwen.

Vier, zwiep, klets, op de onderbenen.

Ahhhhh, schreeuwde Marie. Die had ze niet verwacht. Zo gemeen laag.

Vijf, zwiep, klets vol in het midden maar de tak zwiepte helemaal door over haar flank.

Oohhhhh schreeuwde Marie. Ze begon te huilen.

Lotte zat als bevroren op haar stoel alles te volgen. Tijd en ruimte waren weg voor haar en een soort medelijden overviel haar nu. De slagen volgden elkaar snel op en Marie was nu luid aan het huilen en jammeren.

Toch had Lotte bij alle voorbereiding van het hele schouwspel ook een vreemde sensatie gevoeld in haar lijf. Een bepaalde opwinding die best wel fijn was. Ze kon dat niet plaatsen.

Maar nu, nu de billen van Marie in volle heftigheid werden getroffen door de zwiepende takken. Nee, dat kwam te dicht bij, vanmiddag, vanmiddag, dan was zij aan de beurt.

Inmiddels had meneer Timmermans het direct overgenomen aan de andere kant van Marie met een nieuwe tak. Mevrouw Kerstens was consequent doorgegaan maar had een ander ritme opgepikt bij de 2e tak. Langzamer en met tussenposen.

Zes!

Zwiep, Klets.

Marie gooide haar hoofd omhoog met een hoge gil kwam uit haar keel. De tak had nieuw bilvlees geraakt op de andere flank.

Zeven, zwiep, klets

Kerstens wachtte even.

Acht, zwiep, klets

Negen, zwiep, klets

Kerstens stapte richting Marie.

Ennnn…..

Tien

zwiep, klets op haar bil en linker onderbeen

Marie die helemaal vast zat kon alleen met haar hoofd bewegen. Ze krijste het uit bij iedere slag en schudde met haar hoofd wild heen en weer. Het billenkoek meubel was hier prima tegen bestand en gaf geen millimeter toe. Marie werd met haar blote gestriemde billen en onderbenen stevig op haar plaatst gehouden.

Aangekomen bij 10 stopte mevrouw Kerstens.

Marie liet haar hoofd bungelen. Vocht van haar gezicht drupte zichtbaar op de vloer.

Kerstens liep naar de stoel en haalde de hendel over zodat de stoel los kwam. Ze zette de stoel weer langzaam in de neutrale houding en hield die zo vast zonder de stoel te fixeren. Marie keek hoopvol schuin omhoog naar mevrouw Kerstens in de hoop dat de kastijding nu wellicht over was.

Marie Ovink heeft het gewaagd om een mobiele telefoon binnen dit instituut te smokkelen. Zei mevrouw Kerstens tegen de zaal meiden. Strikt verboden, ze keek naar Marie.

Helaas voor Marie hebben wij digitale technieken om dit op te sporen. En opgespoord hebben we dat. Of niet Marie. Marie legde haar kin op haar borst.

Kerstens keek de zaal in. Dat jullie dat ook allemaal even weten. Mochten er dames zijn die ook snode plannen hebben om mobieltjes hier te verbergen. De kans is levensgroot dat jullie op deze zelfde wilgenstoel terecht zullen komen. Is dat voor iedereen duidelijk!

Een doodse stilte was het antwoord van de gehele zaal.

Wel, zei mevrouw Kerstens, ik denk dat dit is overgekomen. En om extra duidelijk te zijn!

Er zijn nog 8 slagen te gaan voor Marie.

Marie begon wanhopig te schudden in haar stoel en te smeken om genade.

Kerstens kantelde onvermurwbaar de stoel weer in vrijwel dezelfde positie. Marie kantelde jammerend en schuddend voorover voor de laatste 8 zwiepers. Kerstens zette de stoel zelfs iets meer voorover waardoor Marie haar achterkant van de bovenbenen extra kwetsbaar doelwit werden.

De stoel werd pas met de hendel weer gefixeerd op het moment dat Kerstens tevreden was over de positie van de billen van Marie. Kersten legde nog even heel gemeen haar hand op de gezwollen blote billen. Dit valt toch best mee Marie, hier kunnen echt nog wel acht klapjes bij. Vind je niet. Ze wachtte niet op een reactie maar wenkte de 2 leraren om allebeide plaats te nemen aan weerzijden van Marie. Allebeide met een wilgentak in de hand.

Marie, zei Kerstens, we gaan het snel en netjes tot een goed einde brengen. Jij wilt toch ook weer snel bezig met je huiswerk toch?

Marie keek al niet meer.

Marie kijk mij aan zei Kerstens streng.

Op het moment dat Marie langzaam opkeek om te antwoorden riep Kerstens luid en supersnel achterelkaar:

ELF, TWAALF, DERTIEN, VEERTIEN, VIJFTIEN, ZESTIEN ZEVETIEN ENNN ACHTIEN

De slagen kwamen van beide kanten overal op Marie haar gehavende billen. Ze dansten op en neer en Marie was luid aan het schreeuwen van de helse pijn.

Losmaken commandeerde Kerstens tegen de bodes en leraren.

Dames, aandacht! Zei dhr. Thalen plotseling. Lotte schrok op uit haar gedachten van vannacht. Thalen stond op van zijn stoel.

Vandaag gaan we met jullie straf beginnen. Jullie krijgen alle 3 de meest strenge straf die ons instituut kent.

Volgens jullie ingevulde formulieren hebben jullie dat nodig en wij zullen dat gaan uitvoeren.

Op jullie billen.

Op Jullie Blote Billen! Zei Thalen langzaam.

Anne-Fleur keek naar de grond, Rosalie hipte van haar ene been op haar andere en Lotte keek zenuwachtig het raam uit richting de tuin en daarachter de Vecht. Er was veel wind buiten. De takken van alle bomen zwiepten flink heen en weer alsof het al een voorbode was van wat er ging zwiepen op hun arme blote billen. Vorige week was nog koud en winterachtig geweest maar nu plots was er warme lucht onstuimig vanuit het zuiden binnen komen stromen.

Lotte staarde naar buiten en zag in haar ooghoeken dat er bedrijvigheid in de tuin was. Ze schonk daar verder geen aandacht aan. Temeer omdat Thalen doorging met de uitleg over hun straf.

Jullie straf op de blote billen zal Lang, Hard, en Meedogenloos zijn. Met veel verschillende billenkoek-technieken en instrumenten. En ik kan jullie alvast vertellen dat bij de strengste straf van ons instituut jullie billen kennis zullen gaan maken met zeer effectieve maar uiterst pijnlijke instrumenten. Ook zullen jullie billen en heupen armen en benen zodanig gefixeerd worden dat wij onze taak goed kunnen uitvoeren. Onze handtekening zal nog dagen te zien zijn in de vorm van een speciaal rood en gezwollen patroon op jullie nu nog blanke achterwerkjes.

Thalen wachtte even.

Immers, jullie willen toch ook dat wij onze taak goed kunnen uitvoeren en jullie billen van een kunstwerk kunnen voorzien?

De 3 dames zeiden niets.

Waar of niet mevrouw Anne-Fleur Kleikers. Thalen liep richting Anne-Fleur en pakte haar bij haar oor vast en trok die iets omhoog. Anne-Fleur volgde met haar hoofd en lichaam haar oor mee omhoog in een vreemde scheve houding en zei snel: “ja meneer”

Wat “Ja Meneer” “Ja Meneer De Directeur” is het voor jou mevrouw Kleikers! Zei Thalen streng. Hij trok daarbij het oor nog wat verder omhoog en trok Anne-Fleur daarbij verder mee scheef omhoog. Haar hakken kwamen nu van de grond.

“Ja meneer de directeur” kwam er snel uit.

Thalen liet het oor weer los. Anne-Fleur plooide weer recht en haar hakken van haar lakschoentjes klakten op de houten vloer van het kantoor.

Thalen liep naar Lotte en bleef achter haar staan. Hij zag dat Lotte uit het raam staarde.

Lotte voelde meneer Thalen achter haar staan en voelde een spanning wat er zou gaan gebeuren.

Thalen kwam heel langzaam met zijn gezicht naast haar rechteroor en zei zacht.

Zie je daar in de tuin mijn personeel met die houten plateau’s sjouwen?

Ja, eh, meneer de directeur.

Daar gaan jullie ook nog kennis mee maken mevrouw Lotte van Laar!

Lotte zei niets maar zag wel dat 2 mannen een houten schavot naar 1 van de korte bomen met nieuwe takken naast de Vecht aan het sjouwen waren.

Maar dat is voor later, zei Thalen streng en ging toen achter Rosalie staan.

Rosalie! Zei Thalen streng

Het bleef stil

Rosalie Neervoort, bent u daar!

Eh, ja meneer de directeur.

Ah, goed zo. En, mevrouw Neervoort, is het nu wel gelukt om het uniform in zijn geheel aan te kunnen trekken.

Jazeker meneer de directeur.

Ook hetgeen wat volgens onze schoolregels onder het uniform behoort te zitten?

Ja meneer de directeur.

En wat is dat Rosalie, leg dat maar even uit aan Anne-Fleur en Lotte hier.

Dat is het witte schoolondergoed meneer.

Goed zo. En je bent dat nu niet vergeten aan te doen Rosalie Neervoort!

Nee meneer, ik heb ervan geleerd meneer.

Horen jullie dat dames? Niet houden aan de dress-code van onze school wordt zwaar bestraft. Nietwaar Rosalie?

Ja meneer de directeur, zei Rosalie

Goed, terzake. Ik ga jullie nu vertellen wat de dagindeling van vandaag is en wanneer jullie de verschillende billenkoek straf gaan ontvangen op jullie blote billen.

Letten jullie goed op en Thalen trok het rechteroor van Rosalie en het linkeroor van Lotte omhoog, waardoor de beide dames als een soort scheef standbeeld omhoog stonden.

Ja meneer de directeur zeiden ze tegelijk.

Jij ook Anne-Fleur,of moet ik ook even je oor vasthouden.

Ik let heel goed op meneer de directeur. Zei Anne-Fleur snel.

Thalen liet de beide oren weer los en liep naar zijn PC en draaide de monitor om waarop een schema stond van een dagindeling van maandag 13 maart 2023

Dagindeling Vlegelafdeling 13-03-2023

Aangemelde kandidaten:

Anne-Fleur Kleikers, Leeftijd 23

Rosalie Neervoort leeftijd 28

Lotte van Laar, leeftijd 22

Strafmaatregelen: Klasse 4

8.00 aanmelden kantoor

9.00 Ontbijt in eetzaal

10.00 vrije tijd bibliotheek

11.00 bijeenkomst centrale hal

12.00 voorbereiden op straf klasse 4 op slaapkamer

13.00 aanvang opwarmronde en instructie

14.30 aanvang 1e ronde straf klasse 4

16.30 nazorg

18.00 diner in eetzaal

19.00 vrije tijd bibliotheek

21.00 naar slaapkamer

22.00 lichten uit en slapen

Meneer Thalen liet de dames het even rustig lezen.

Dit schema dames, kunt u terugvinden op jullie slaapkamer en tevens in de centrale hal op het prikbord.

Er wordt strikte opvolging van dit schema van jullie verwacht. Is dat begrepen dames?

Lotte wilde niet eens weten wat er zou gebeuren als ze dit schema niet zou willen volgen. Het was wel duidelijk dat de straf die ze zouden gaan krijgen al ongemeen streng en ongenadig zou zijn. Ze voelde deksels zo goed aan dat hiermee marchanderen “Rodelijk” was voor haar billen.

De drie dames zeiden dan ook:

Ja, meneer de directeur.

Goed, dan mogen jullie je nu begeven naar de eetzaal voor het ontbijt.

Lotte, Rosalie en Anne-Fleur liepen naar de deur. Rosalie kende de weg en de andere 2 dames volgden haar.

Toen Stan weg was nam Thalen het woord.
Lotte, vanaf nu spreek je iedereen met 2 woorden aan te spreken. Is dat begrepen?
Ja meneer.
En mij spreek je aan met Meneer de directeur!
Ja meneer de directeur. Zei Lotte snel.
Heb je gedaan wat op het papier stond?
Ja meneer de directeur.
Heb je de 2 andere meisjes ontmoet op jullie kamer?
Ja meneer de directeur, dat zijn Anne-Fleur en Rosalie.
Precies, zij slapen ook in kamer 37. Ze krijgen morgen en overmorgen precies dezelfde straf als wat jij gaat krijgen. Dus jullie gaan gezamenlijk op voor de meest strenge straf die we in dit instituut kennen.
Lotte keek naar de grond, haar hart sprong opeens in de keel toen hij dat zei.
Morgenvroeg is er eerst om 9.00 ontbijt. Daarvoor om 8 uur worden jullie hier op het kantoor verwacht! Met z’n drieën. Is dat duidelijk?
Jawel meneer de directeur.
In deze kleren, duidelijk Lotte?
Is duidelijk meneer de directeur.
Heb je het schoolondergoed ook aangedaan Lotte?
Lotte keek even op en schaamde zich een beetje toen ze zei “ja meneer de directeur” want ze was bij het verkleden erachter gekomen wat dat schoolondergoed nu eigenlijk inhield. Gewoon heel erg ouderwets geribbeld wit ondergoed tot over haar navel. Van de meest erge soort waar zelfs haar moeder nog niet eens in gezien wilde worden. Maar ja, er was geen andere optie dus had ze het toch maar aangetrokken. Anne-Fleur en Rosalie hadden precies hetzelfde aan moeten doen zeiden ze. Verschrikkelijk hadden ook zij het gevonden.
Dus ja, ze had het aan en ze was gelukkig niet de enige.
Dhr. Thalen ging verder met uitleggen:
Vanavond om 6 uur is er diner in de eetzaal en om 10 uur naar bed en moet het stil zijn op jullie kamer. Duidelijk?
Ja meneer de directeur.
Jou kompanen weten dit ook, ik heb ze een uurtje geleden alles al uitgelegd.
Mooi, en nu terug naar je kamer. Jullie mogen pas naar de eetzaal komen om 17 uur 45.
Lotte boog haar hoofd en draaide zich om. Ze liep vervolgens richting de deur om haar
medestrafgenoten te gaan ontmoeten in kamer 37.
 
Het diner s’avonds om 18.00 uur was gezamenlijk met alle scholieren van het instituut. Lotte zag dat alle meiden inderdaad dezelfde uniformen droegen met rood logo op de blouse “Recht door Zee”
Het enige verschil was dat de reguliere leerlingen een lichtblauwe blouse droegen en de 3 “vlegels” een wit-crème blouse.
Na het eten mochten ze nog in de bibliotheek wat lezen om vervolgens 21 uur naar hun kamer te gaan.
Anne-Fleur en Rosalie waren echte kletsmajoors en vertelden dat ze nu voor de 2e en Rosalie zelfs voor de 4e keer hier als “vlegel” waren binnen gebracht.
Vooral Rosalie had het hoogste woord dat ze morgen en overmorgen best zou kunnen hebben. Ze had er zelfs zin in om de opwarm sessie voor haar billen te krijgen van de mannelijke stagiaires. Anne-Fleur had de 3 stagiaires al even gezien bij haar intake gesprek. Het waren 3 knappe heren van nog geen 30 jaar ofzo. Nou daar had Anne-Fleur wel zin in, zei ze. Als ze dan toch over de knie moest op deze school, dan lag het een stuk fijner over zo’n stevige knie van deze knappe verschijningen.
Maar Rosalie, zei Lotte, ben je dan niet bang voor de paddle of cane? We zijn hier toch voor de strengste sessie die dit instituut kent?
Jawel zei Rosalie, ik ben ook best wel zenuwachtig, maar het heeft niet veel zin om je nu daarover op te winden en bang te gaan zijn. Je zult hier hoe dan ook doorheen moeten komen. Dan maar beter op een vrolijke manier. Maar je hebt wel gelijk hoor en wil je niet bang maken, onze billen worden echt ongenadig geslagen en wat je ook doet of smeekt, stoppen kennen ze hier niet.
Potjandorie!!
De 1e keer kreeg ik alleen met de boudoir-paddle. Nou dat was al erg. Helemaal omdat mevrouw Kerstens, die heks, het aan mij gaf. Man, dat was echt ongelooflijk. Haar wil je niet hebben hoor als billenkoekster. Ze ziet er niet uit en heeft beresterke armen. Alleen de bezemsteel ontbreekt nog, zei Anne-Fleur.
Ja zei Rosalie, Kerstens traint elke avond in haar sportschool. Nou ze tilt je als een veertje op en dan zwaait ze je bij haar over de knie. Houdgreep, beenklem en gaan met die banaan.
Ja zei Anne-Fleur, en dan heb je sadist Kleinsma. Nou die is helemaal niet klein. Een boom van een kerel, denk wel 2 meter. Volgens mij is ie daarom hier aangenomen.
O, zei Lotte alleen maar. Ze werd niet bepaald vrolijk van dit soort verhalen. Dan mocht ze thuis wel door Stan de “Vrolijke Dondersteen” worden genoemd, maar zo vrolijk als Rosalie nu was, was Lotte nu echt niet meer.
Ja, zei Rosalie, meneer sadist Kleinsma houdt van Mattekloppers. Die heb ik de 3e keer gevoeld.
Rosalie ging demonstratief even krom staan. Hij was echt gemeen. Ondertussen probeerde ze al kreunend met haar vingertoppen de punten van haar lakschoenen aan te raken waar ze echt niet bij kon met haar lange benen.
Hij mepte op mijn billen terwijl ik met rechte knieën mijn tenen moest aanraken. Dat kon ik niet. Dat kon ik echt niet. Dus hij maar doorslaan en doorslaan omdat hij wel wist dat ik dat niet kon. De sadist!!
Maar hoe liep dat dan af? Vroeg Lotte angstig?
Dat liep helemaal niet af. Ik ben nog nooit zo blauw geweest van de matteklopper. Hij wist precies de grens van wat mijn billen aankonden op te zoeken. Dat er nèt niet blijvende schade ontstond.
Nou, dat was ver over mijn pijngrens, ik heb geschreeuwd, gesmeekt gehuild, niets hielp. Hij heeft me uiteindelijk over een tafel heen gelegd voor de “laatste paar” klappen. Want ik viel steeds om bij het krom staan, dat mocht natuurlijk niet van hem.
Nou Lotte, zei Rosalie, die “laatste paar” klappen, meneer sadist raakte de tel dus kwijt hè. De sukkel. Dus ging maar door terwijl ik over die tafel lag.

En je handen voor je billen houden, ging Rosalie door, met een matteklopper raad ik je aan je handen thuis te houden. Dan zijn billen toch echt meer gemaakt om op geslagen te worden dan handen. Daar moet ik ze dan toch wel weer gelijk in geven.

Heb jij ook al van Kleinsma met de matteklopper gehad Anne-Fleur, vroeg Rosalie.

Nee gelukkig niet zeg, als ik dat zo hoor zei Anne-Fleur. Ik weet ook niet of mijn vader deze keer de matteklopper heeft ingevuld op het formulier. Ik hoop dan maar van niet. Heb het formulier moeten ondertekenen toen mijn vader het nog niet had ingevuld. Haha, lachte Rosalie, blanco cheque. Dat wordt een verrassing Anne Fleur. Anne-Fleur kon er niet om lachen.

Nou Lotte, vertel jij eens waarom je hier bent. Heb jij wel een voor je bibs slaag gehad, vroeg Rosalie?

Lotte wist even niet of ze hierover wat zou gaan zeggen, dat was toch wel intiem.

Nou kom op Lotte, wij zijn hier uitgebreid aan het vertellen over wat onze ervaringen zijn, en jij zegt niets?

Morgen zijn we toch allemaal de klos en zal alle schaamte weg gaan vallen want tja, dat weten ze hier wel weg te poetsen. Dus voor de draad ermee zeiden Rosalie en Anne-Fleur in koor.

Ze namen plaats naast Lotte op haar bed en keken haar vragend aan.

Lotte keek de beide lotgenoten aan en besloot om dan toch maar te vertellen hoe en wat en dat ze best spijt had dat ze zo gevaarlijk bezig was geweest. Dat ze hiervoor al vaak bij haar vriend over de knie, over de tafel en over de rand van het bed had gelegen. Wel steeds met kussens hoor lekker zacht voor haar buik. Maar nu had ze Stan zo erg ongerust laten worden. Dat, tja, nou ja, het hele verhaal dus.

Rosalie en Anne-Fleur begrepen het wel. De beide dames vertelden op hun beurt ook waarom ze hier waren.

Het werd zomaar 22.00 uur en het was tijd om te gaan slapen. Of in ieder geval om te proberen te gaan slapen.

De volgende ochtend om half 8 stonden de dames al klaar, ze hadden elkaar geholpen met het schooluniform. Dat moest wel keurig netjes in orde zijn was hun idee. Zenuwachtig vertrokken ze richting kantoor van directeur Vincent Thalen.

Rosalie klopte op de deur. Ze hoorde een donkere mannenstem “binnen” roepen.

De 3 meiden in keurig schooluniform gingen naar binnen. Meneer Thalen was nog bezig achter zijn PC om wat zaken te regelen maar wees met zijn vinger dat ze voor zijn bureau moesten gaan staan.

Naast elkaar staan, zei Thalen, rechtop en handen op jullie rug. Ik moet nog even wat zaken afhandelen.

Anne-Fleur, Rosalie en Lotte deden wat hun opgedragen was en wachten geduldig af wat ging komen.

Lotte vond het best spannend want vandaag zou ze dus echt ongenadige voor haar billen gaan krijgen. Ze had niet echt goed geslapen en veel gedroomd over verschillende verschrikkelijke manieren hoe haar bips onder handen zou worden genomen. Daarbij droomde ze niet alleen over paddle’s maar ook over haar gevreesde cane. Daar had ze Anne-Fleur en Rosalie nog niet eens over gehoord.

Midden in de nacht was ze wakker geschrokken uit één van haar dromen. Ze droomde dat ze elke dag opgehaald werd uit haar slaapkamer en stevig vastgebonden werd over een bank. de meest ongenadige slaag met een Spaans rietje striemde over haar blote billen. En dit door grote sterke onbekende mannen en potige dames. Op het moment dat Stan haar dan zou komen ophalen kwam in haar droom een donkere schim in haar kamer. Ze zag de schim via de spiegel in de grote kamer binnenkomen. De donkere schim vertelde dat Stan niet meer zou komen en dat ze voor altijd elke dag haar billen zou moeten ontbloten voor slaag op de meest erge manier. “Neeeee” had ze in haar droom geschreeuwd en ze was met een schok meteen rechtop klaar wakker in haar bed. Ze had even niet geweten waar ze was. Langzaam was ze uit bed gestapt om even naar het toilet te gaan. Daar was ze Rosalie tegengekomen die ook niet goed kon slapen en even naar de wc was gegaan. Lotte had nog net gezien dat Rosalie haar pyjamabroek omhoogtrok. Inderdaad over hetzelfde stomme ondergoed als wat zij ook droeg.

Kun jij ook niet slapen Lotte? Had Rosalie gevraagd. Nee, ik had een enge droom.

Oh, had Rosalie gezegd.

Heb jij ook dat stomme ondergoed gekregen Rosalie? Had Lotte gevraagd.

Ja iedereen is verplicht zich aan de dresscode te houden. Dus het ondergoed hoort daar ook bij. Daarom hoef je ook niet veel van thuis mee te nemen.

Ah ja natuurlijk had Lotte gezegd, daarom stond er dus zo weinig op de lijst. Precies, we hebben alleen voor aankomst en weggaan onze eigen kleren. De rest van de kleding is geregeld door mister fetisj Thalen!

Dames, aandacht! Zei dhr. Thalen plotseling. Lotte schrok op uit haar gedachten van vannacht.

Toen de deur dichtviel achter Lotte stond Dhr. Thalen op.
Hij liep naar de 1 van de grote portretten naast de spiegel. Kijkt u eens heer Voncken, onze geschiedenis. En hij wees op een statige foto van een man in maatpak.
Dit is mijn opa, Ghijs Thalen, hij heeft vanaf 1950 deze school mede het aanzien en faam gegeven van wat het nu heeft. Het is een familie instituut, bekend in wijde omgeving.
Ja, ik heb het gelezen, zei Stan. Echt veel en lovende recensies over uw opleiding en correctie instituut.
Jazeker, wij zijn er ook echt trots op dat we dit zo hebben bereikt. Er is landelijk gezien best veel vraag naar onze strenge opleiding. Zelfs vanuit België en Duitsland worden aanvragen ingediend. We kunnen ze helaas niet allemaal honoreren, en eerlijk is eerlijk. We geven voorrang aan Nederlandse dames. Weet u, destijds heeft mijn opa contact gelegd met Groot Brittannië. Een Reformatory vlakbij Liverpool. Uiteindelijk is dat het begin geweest van hoe we hier nu alles doen en laten gebeuren.
Ok, zei Stan, dus eigenlijk een Engels systeem als ik het goed begrijp. Ja, in zekere zin wel. Alleen we hebben er in de loop van de tijd een duidelijk Hollands accent aan weten te geven.
O, zei Stan, zoals?
Nou kijkt u maar in die hoek daar rechts. Thalen liep naar de korf met mattekloppers. Hij pakte er 1 zeer ouderwetse model uit en overhandigde die aan Stan.
Dit is wat ik noem een Hollands accent, zei Thalen. Daarmee worden ook prachtige resultaten bereikt. Het patroon op de blote billen is na afloop van de matteklopper-billenkoek ook met recht Hollands te noemen.
Stan stond op en zwiepte de oude matteklopper door de lucht en hoorde het rotan knerpen bij elke uithaal.
Dit model werd door mijn opa in de jaren 50 en 60 gebruikt. Bij echt strafgebruik zou deze nu direct stuk gaan. dat zou zonde zijn voor dit collectors item, vindt u niet?
Stan knikte en gaf de oude klopper weer terug aan dhr. Thalen.
Gaat u weer zitten want ik wil even wat overleggen over wat er met Lotte zal gaan gebeuren zei Thalen. Ik wil u een aantal mogelijkheden voorleggen. Voor wellicht een nog beter resultaat.
Stan ging zitten en Thalen liep naar het raam met zicht op de Vecht.
Kijkt u, meneer Voncken, daar aan de rand van het water staan een aantal bomen.
Ja, zei Stan, dat zijn mooie knotwilgen.
Pre-cies zei dhr. Thalen langzaam. Exact, en om op onze Hollandse accenten terug te komen, waarom denkt u dat mijn opa deze knotwilgen destijds heeft geplant?
Er ging een lichtje op bij Stan. Oh nee toch, gebruikt u die wilgentenen als strafinstrument.
Dhr. Thalen draaide zich snel om en knipoogde naar Stan.
Ja, en het is een strafinstrument die zijn weerga niet kent. Zeker zoals wij hem gebruiken!
Oh wat bedoeld u precies?
Dat ga ik niet nu niet verder uitleggen, zei dhr. Thalen. Maar ik zou u willen voorstellen om uw ingevulde lijst te heroverwegen.
U heeft, en hij pakte het ingevulde formulier erbij, de hand, de paddle en het Spaanse rietje ingevuld. Is heel goed en dat gaan we ook doen. Maar om een echt goed resultaat te bereiken én dat Lotte 4 dagen niet kan zitten. Ik zou u willen voorstellen om dit speciale Hollandsche recept te overwegen.
Stan moest even nadenken en ondertussen nam Thalen weer plaatst achter zijn bureau terwijl hij het formulier nog eens rustig bestudeerde.
Meneer Thalen, zei Stan, het lijkt mij behoorlijk heftig die wilgentenen. Wordt er een soort roe van gemaakt?
Ik kan daar verder niet over uitweiden, zei Thalen, maar we gaan er professioneel mee om en alleen bij de strengste behandeling, wordt dit Hollandsche middel ingezet. En met succes. Thalen was even stil en ging toen verder. Altijd natuurlijk met de zorg voor de billen van de vlegel die er aan onderworpen wordt. Er zal nooit blijvend letsel ontstaan. Daar kunt u van op aan.
Na even nadenken nam Stan een besluit, Lotte had hij hier naar toe gebracht met het idee dat hijzelf niet de straf kon geven die eigenlijk nodig was. Hij had toch altijd een beetje een zwak voor zijn lieve Lotte als ze echt begon te huilen en te smeken om te stoppen. Als hij dan die mooie billen die zo mooi zacht en rond waren behoorlijk hard aan het bewerken was. Ja dan begon toch vaak zijn liefde en zachtheid heel snel de strafattitude van hem af te breken. Dat was precies wat hij nu wilde voorkomen. En als Lotte dan nu toch hier was, nou dan moest het meteen ook maar goed.
Hij had toch ook voor de meest rigoureuze “4 dagen niet zitten” gekozen. Ja, het moest zo zijn.
Prima, prima, ik ga ermee akkoord zei Stan. Maar ik heb de keuze voor wilgentenen niet in uw formulier kunnen vinden.
Dat klopt, zei dhr. Thalen, dat is een optie die alleen in de ergste gevallen kunnen worden
toegepast. En uitsluitend in mondeling overleg tijdens de intake. Vandaar.
Ok, duidelijk, zie Stan.
Thalen maakte wat aantekeningen op het formulier en zei ondertussen tegen Stan: Er zijn nog twee andere meisjes die precies als Lotte ook voor de uiterste straf gaan. Ze zullen samen met Lotte, soms tegelijk, soms achter elkaar worden bestraft. De ene keer zullen ze elkaar zien gestraft worden, een andere keer horen ze alleen dat er gestraft wordt maar zien ze niets.
Het mentale aspect is namelijk ook erg belangrijk in deze 2 dagen. Daar maken we goed gebruik van en we weten wat het beste werkt.
Ok, zei Stan, dat kan ik me inderdaad goed voorstellen ja. En hij stelde zich Lotte voor hoe ze in haar kamer angstig zou zitten wachten terwijl een ander meisje voor haar billen kreeg wellicht in de kamer ernaast.
Ik heb nog een andere vraag heer Voncken.
En dat is, zie Stan.
Wel, momenteel hebben we een paar mannelijke stagiaires die het vak willen gaan leren.
Ik wilde u vragen of onze stagiaires op Lotte haar billen het leerproces mogen vervolgen. Ik zal er altijd bij zijn en het zal in dit geval alleen voor het “opwarmen” van haar billen zijn. Dit in belang van de te voorkomen schade. Als we meteen op koude billen met de graad 4 straf zouden starten, dan zal er blijvende schade ontstaan. De opwarmronde is ook stevig, maar om die reden erg belangrijk. Als er zoals in dit geval stagiaires zijn, gebruiken we dat als een didactisch moment voor hen. Wel wat vindt u daarvan?
Stan zou iets zeggen maar Thalen was hem voor. Ze mogen alleen met de hand geven en ik zal er altijd bij zijn om ze de kneepjes van het vak aan te leren. Het gaat dan vooral om de verschillende houdingen van het meisje tijdens pak voor de billen met de hand. Ook krijgen ze onderricht in waar ze wel en niet mogen en moeten slaan. Zelf zal ik zeer zeker streng op toezien. Ook bij Lotte.
Stan was een beetje overvallen en wist niet goed of hij hier wel mee akkoord kon gaan. Zijn prachtige Lotte uit handen geven, ok. Maar dan wel professioneel had hij bedacht. Moest hij Lotte dan aan leerlingen overlaten?
Weet u wat, zei Thalen, voor ons is het belangrijk dat onze leerlingen het vak leren. Wellicht kan ik u overtuigen door te melden dat onze leerlingen momenteel al in het examenjaar zitten. Tevens gaan de andere 2 meiden ook hun billen opgewarmd krijgen van onze 3 stagiaires. Dat zou dan 3 op 3 zijn. Een eigenlijk ideale situatie voor de dames en voor de mannen.
U heeft gelijk meneer Thalen, als het toch alleen om het opwarmen gaat, waarom niet. U heeft mijn fiat hoor!
Prima, dank u wel. Zei Thalen en noteerde op het formulier nog wat informatie.
Heeft u nog vragen heer Voncken?
Nou ik zou het niet weten, of…. toch ja, hoe gaat het als ik haar mag gaan halen?
O, ja, u kunt dan gewoon weer bij de poort komen, er zal dinsdag vanaf 13.30 iemand aanwezig zijn om u te ontvangen. Lotte zal niet lang daarna ook op een speciale manier verschijnen. maar daar wil ik nu niet te veel over uitweiden.

Stan zie niets en dacht aan het moment van weerzien, hoe zou zijn lieve Lotte door die deur komen lopen, zou ze boos op hem zijn of juist opgelucht.
Op dat moment ging de deur inderdaad open en liep een prachtig meisje in schooluniform het kantoor binnen.
Lotte! Met een mooi rood lint in het haar en prachtige witte kousen onder een donkerblauwe strakke rok die net over haar knieën viel.
Haar wit-crème blouse had een mooi rood logo van de school op haar linkerborst.
De beide heren keken echt even naar deze knappe verschijning waarbij bij beide heren hun volle aandacht uitging naar de prachtige volle billen van Lotte in haar strakke hoog getailleerde rok.
Thalen schraapte snel zijn keel en zei snel: Jullie kunnen nu afscheid van elkaar nemen.
Lotte liep wat schuchter op haar vriend af. Stan ging staan en opende zijn armen.
Lotte beantwoorde deze uitnodiging en liet zich warm insluiten door zijn sterke armen.
Stan voelde dat Lotte zenuwachtig was. Hij liet zijn handen via haar rug langzaam naar haar billen glijden. Lotte liet het toe en voelde haar volle billen in zijn handen zachtjes gekneed worden.
Nou meid, zei Stan zacht, ik vind het moeilijk om je hier nu achter te laten, maar het gaat wel gebeuren! Je hebt dit echt zelf verdiend. Je moet het daarom nu doorstaan. Dinsdag ben ik hier weer en mag je helemaal in me kruipen.
Dhr. Thalen greep in en beval Lotte naast zijn bureau te gaan staan.
Stan duwde Lotte zachtjes richting het bureau en liep zelf zonder omkijken de ruimte uit.
Lotte en Directeur Thalen bleven achter in de grote ruimte van het kantoor.

Bij aankomst in Regten moesten ze even zoeken. Het instituut was tegen de Vecht aangelegen en lag er idyllisch bij in het bos, Eiken, Dennen, Wilgen, Populieren en veel Kastanjes.

Lotte had de hele reis niets gezegd en Stan had ook weinig te melden. Dus hadden ze naar de radio geluisterd om toch nog enige afleiding te hebben.

Lotte kon de hele reis aan niets anders denken dan wat er zou gaan gebeuren en wat het zou betekenen “zonder genade”

Zo nu en dan keek Lotte naar links om te zien hoe Stan geconcentreerd maar makkelijk aan het rijden was in hun net nieuwe auto. De stoelen zaten heerlijk, net nieuw. Maar hoe zou het over 3 dagen zijn. Dhr. Thalen had ze toch duidelijk horen zeggen dat zitten eigenlijk niet meer mogelijk was. Ze wipte een beetje rechts omhoog en voelde met haar hand haar rondingen. Nu nog vrijwel ongeschonden, alleen de paddle slagen van vannacht waren nog een beetje te voelen.

Bij aankomst op de grote parkeerplaats bij het instituut stond een groot bord met de volledige naam en logo erop. Allemaal in prachtige sierlijke letters.

Ze parkeerden bij een aantal andere auto’s en stapten uit. Lotte wachtte op Stan. Stan liep richting de poort maar bleef plotseling staan. Lotte, voor mij lopen. De straf is echt begonnen. Ik wil dat je me nu gehoorzaamt.

Lotte liep langzaam haar vriend voorbij en merkte dat zijn ogen op haar billen waren gericht. Ze had een mooie jurk aan die net boven haar knieën kwamen. Daaronder een mooie maillot met een zigzag patroontje erin. Haar korte jack bedekten haar volle billen niet zodat Stan een mooi zicht had op haar mooie rondingen. Lotte wist dat Stan hier gevoelig voor was en vond het fijn op deze manier hem een beetje te verleiden. Maar op dit moment was dat totaal niet aan de orde, misschien voor Stan, voor haar zeker niet.

Als met lood in de schoenen kwam de poort dichterbij en ze voelde het zwaard van Damocles boven haar hangen toen ze door de poort liep en het statige gebouw in volle glorie zichtbaar werd.

Er stond een goed geklede man in de grote deuropening van het gebouw. De deur stond open en de meneer wenkte hen in zijn richting.

Lotte liep nu toch maar wat steviger door en Stan volgde haar in het kielzog. Aangekomen bij de grote deur stapte Stan snel voorbij Lotte om de meneer zijn uitgestoken hand als eerste te beantwoorden.

Aangenaam, Vincent Thalen, directeur van instituut “Recht door Zee” stelde de directeur zich voor.

Ook aangenaam, mijn naam is Stan Voncken, en dit is Lotte van Laar, nog niet Voncken, maar wat niet is kan komen, en hij knipoogde naar Lotte. Lotte had hier helemaal geen zin in en keek naar de grond.

Kom Lotte geef Meneer Thalen een hand.

Lotte deed wat haar opgedragen was en ze voelde een stevige handdruk van dhr. Thalen.

Ze keek kort en schichtig even omhoog en hun ogen ontmoeten elkaar even. Ze zag in de korte blik toch een heel aardige meneer met lieve ogen die op dit moment zeker niet streng te noemen waren

Kom verder zei Thalen, ik nodig jullie uit in mijn kantoor dan kunnen we daar verder overleggen.

Dhr. Thalen liep voorop en Stan liep achter Lotte mee naar binnen richting kantoor.

Het kantoor was een prachtig ruim en donkerbruin vertrek. Allemaal met houten lambrisering en veel foto’s van wellicht belangrijke personen van dit instituut. Achter het bureau was een prachtig uitzicht via grote ramen op de tuin en de Vecht. Er was door de grote ramen veel lichtinval zodat de kamer er warm en gezellig uitzag.

Er waren een paar grote inbouwkasten te zien aan de rechterkant en rechts in de hoek stonden een paar stoelen maar daarnaast ook 2 grote korven met mattekloppers. Groot en klein. Aan de linkerwand, tussen 2 grote portretten van streng uitziende mannen, was een grote spiegel met een mooie Passe Partout geplaatst. Echt groot, wel 2 meter hoog en 3 meter breed. De kamer werd hierdoor voor het gevoel nog groter als dat hij al was.

Lotte haar ogen bleven gebiologeerd op het spiegelbeeld van de mattekloppers in de grote spiegel steken. Dit, terwijl ze werden uitgenodigd om bij het bureau van dhr. Thalen plaats te nemen.

Mattekloppers, die kende ze wel maar ze wist wel zeker dat die hier niet gebruikt zouden gaan worden voor waar ze eigenlijk voor bedoeld waren. Mattekloppers, die had ze nog nooit gevoeld op haar billen. Haar hart klopte weer in haar keel. Gaat dat echt gebeuren?

Meneer Voncken, zei Vincent Thalen, ik begrijp dat uw vriendin hier een stevige correctie nodig heeft in de vorm van een tuchtiging van haar billen?

Dat klopt, zei Stan, ik heb hier het formulier met alle vragen reeds ingevuld. En overhandigde het formulier.

Thalen keek rustig alle ingevulde velden na en knikte hier en daar terwijl hij alles in zich opnam.

Jawel, zei Thalen nadat hij klaar was. U gaf al aan dat Lotte hier een enorme misstap heeft begaan. Als ik dit zo lees komt Lotte in aanmerking voor de meest stevige correctie die wij kunnen bieden. Stevig en streng, maar zonder dat er blijvende schade zal zijn aan haar billen.

Wij hebben hier veel ervaring mee en zullen dat op uiterst efficiënte manier verzorgen.

Het zal zeker heel pijnlijk gaan worden voor Lotte en Thalen keek richting Lotte, maar ik begrijp ook erg nodig. Daarbij keek hij weer richting Stan.

In ons instituut worden geen stopwoorden gebruikt. Straf is straf en dat wordt zonder mededogen uitgevoerd. Dit kan op deze manier omdat de uitvoerders van de straffen precies aanvoelen en weten waar de grenzen zijn bij elke delinquent. En dat zijn niet de grenzen van gestrafte, maar de grenzen van wat de billen aankunnen zonder blijvende schade op te lopen.

Lotte voelde hoe ze steeds kleiner werd in dit grote kantoor. Ze wilde wegkruipen in de armen van Stan maar dat kon nu niet. Wilde wegrennen maar ze moest het ondergaan. Ondergaan voor Stan, om Stan weer voor haar te kunnen winnen. Ze zuchtte een keer heel diep en beloofde haarzelf dat ze zichzelf dan maar zou overgeven in het diepe oneindige niet weten wat het zal zijn en niet weten hoe het zal voelen.

Dhr. Thalen stond op vanachter zijn bureau en liep naar 1 van de hoge kasten rechts van Lotte. Toen hij de deur ervan opende kwam er zicht op prachtige schoolkostuums die netjes op lengte naast elkaar hingen. Daaronder op planken lag opgevouwen witte kleding, wellicht ondergoed. Daaronder een paar laden en helemaal onderaan was een rek met schoenen zichtbaar.

Lotte, zei dhr. Thalen, wat is jou confectiemaat?

Lotte moest even schakelen, en wist even niet wat ze moest zeggen.

Thalen draaide zich om en keek Lotte aan. Wat is jou maat Lotte, op dit instituut is een schooluniform verplicht. Daarom wil ik jou kleding maat weten.

Stan stootte Lotte aan om te reageren. Lotte schrok en zei snel: Maat 38 meneer, en schoenmaat 36

Goed zo zei Thalen kort. En hij pakte een uniform uit de kast en legde die op zijn bureau. Daarna pakte hij een stapeltje witte kleding van de plank en opende vervolgens een lade waaruit hij witte kousen tevoorschijn haalde. Tevens van het onderste rek een paar prachtige zwarte lakschoentjes. Dit stapeltje legde hij naast het uniform op zijn bureau.

Lotte, zei dhr. Thalen, je kunt zo meteen naar jou kamer gaan. Het is kamer 37, daar zul je 2 nachten verblijven. Dinsdag direct na afloop van de gehele straf om 14.00 uur mag jou vriend Dhr. Voncken jou hier weer komen ophalen in dit kantoor.

Deze kleding, en hij wees naar het stapeltje, uniform, ondergoed, kousen en schoenen neem je nu mee en je gaat je verkleden.

Thalen drukte op een knopje en even later ging de deur open en stond een stevige meneer in grijs uniform in de deuropening. Deze bode zal jou de weg wijzen Lotte.

Pak je spullen en Ik verwacht je over 30 minuten tiptop hier terug in deze kamer. Is dat begrepen? Op je bed liggen instructies, lees die goed en hou je daaraan. Begrepen Lotte? Ja meneer Thalen, ik begrijp het. Zei Lotte.

Als je terugkomt zometeen, zal jou vriend Stan Voncken hier nog zijn om afscheid te kunnen nemen. Wij samen zullen nu verder alles afstemmen terwijl jij op kamer 37 je aan het voorbereiden bent. Dhr. Thalen keek de bode aan, Stefan, zou je de koffer en de kleding van deze dame willen meenemen en haar naar kamer 37 willen begeleiden?

Zeker meneer, juffrouw wilt u mij volgen? En Stefan pakte de koffer en de kleding handig vast en ging haar voor.

Het was 12 maart 2023 zondagmorgen rond een uur of 12, een bewolkte saaie dag met een fris windje. Lotte lag nog heerlijk in bed en lag op haar buik met haar armen om haar kussen heen geslagen. Stan was kennelijk al uit bed gestapt, ze voelde even naar de plek waar Stan zou moeten liggen. Maar die was niet meer warm. De vorige avond, of eigenlijk nacht en vroege morgen was alles als in een waas verlopen. Was het eigenlijk wel echt gebeurd. Lize en haar vriendje, de eenzame fietstocht door het donker, een donkere schimmige gestalte die bij thuiskomt uit de woonkamer kwam, de verdrietige ogen, de paddle. Was dat echt?
Lotte draaide zich om in bed en werd meteen met de billen op de feiten gedrukt. Jawel haar billen hadden echt slaag gehad! Geen droom dus. Maar ze kon gewoon op haar rug blijven liggen, het was maar een klein beetje gevoelig. Hmm, waarom was haar herinnering aan dit pak slaag zo vaag. Ze ging op haar rechterzij liggen en voelde met haar linkerhand onder haar slipje waar de pijnlijke plekken zaten. Dat viel best mee eigenlijk. Gek, zo kende ze Stan niet, zeker voor dit te laat komen, een 2e keer zelfs in korte tijd. Normaal gesproken zou ze bij een dergelijk vergrijp nu niet meer op haar rug kunnen liggen. Ze stapte langzaam uit bed en liep in haar mooie lichtblauwe lingerie de trap af naar beneden.
Stan zat achter de laptop met een kop koffie en was geconcentreerd met iets bezig.
Goedemorgen Stan, zei Lotte wat schuchter.
Stan keek op en zag Lotte staan. Zijn mooie Lotte.
Lotte draaide een beetje bij en duwde met haar rechterhand haar bilpartij wat omhoog en liet een vage blauwe plek zien mooi onder op haar billen.
Heb je me gister echt nog slaag gegeven Stan? Ik weet het niet zo goed meer.
Stan stond op van de keukentafel en liep naar Lotte met uitnodigende uitgestrekte armen. Lotte liet zich in zijn armen vangen en voelde zijn nabijheid en verbondenheid.
Lieve Lotte, ik was inderdaad op jou aan het wachten, de hele nacht. Pas rond 4 uur kwam je binnen, zei hij nadrukkelijk. En ook nog eens behoorlijk aangeschoten. Herinner je dat?
Ja, toch wel. En Lotte legde haar hoofd tegen de nek van Stan. Ze merkte dat Stan eigenlijk niet boos was en ook opmerkelijk rustig.
Stan pakte Lotte bij haar schouders en drukte haar van zich af om haar recht in de ogen te kunnen aankijken.
Ik was op dat moment vannacht wel vreselijk boos en teleurgesteld Lotte en heb je ook direct over de tafel gelegd met de billen bloot. Maar toen ik jou echt hard sloeg met de paddle, was je nog zo ver van de wereld dat de straf bij jou niet aankwam. Je was in een roes en daar kwam ik niet doorheen.
Lotte keek met een verbaasde blik in de ogen van Stan en zag een lieve maar uiterst strenge blik.

Ik heb je daarom maar naar bed gebracht en ingestopt. Daarna ben zelf aan het nadenken gegaan. Dit kan zo niet meer Lotte, het is gewoon te gevaarlijk wat je aan het doen bent. Dit gedrag van jou, moet stoppen! Voor eens en voor altijd. Stan keek haar indringend aan. Ik wil je niet kwijt Lotte. Snap je dat? Snap je dat echt?
Lotte keek naar de grond. Stan had helemaal gelijk er had van alles kunnen gebeuren onderweg. Hoe stom kon ze zijn.
Heeft iemand jou naar huis heeft gebracht Lotte? Vroeg Stan.
Lotte keek Stan in de ogen en voelde tranen opkomen. Nee, zei ze schuldbewust, ik heb alleen gefietst. Maar wel heel snel hoor!
Stan was stil en keek Lotte indringend aan.
Lotte kon het niet meer verdragen en keek weg.
Kijk me aan Lotte, zei Stan. Nog steeds had hij haar met zijn sterke handen bij de schouders vast.
Potverdorie Lotte, wat vind je zélf daar nu van. Je was duidelijk gewoon dronken, dan stap je op je fiets, helemaal alleen om 4 uur in de nacht. Super gevaarlijk! Man, snap je dat ik ontzettend boos en verdrietig ben?
Lotte knikte alleen maar en haar ogen begonnen vochtig te worden.
Ik ben ongelooflijk ongerust geweest en heb je verschillende keren gebeld en geappt. Waarom heb je dáár niet op gereageerd?
Lotte dacht plotseling weer aan het moment dat ze Stan zou berichten over het later thuis komen.
Nou, Lotte! Waarom heb je daar niet op gereageerd?
Lotte staarde weer naar de grond en zei zacht, sorry Stan… mijn geluid stond nog uit.
Sorry Stan! “mijn geluid stond nog uit” aapte Stan haar cynisch na. Stan tilde de kin van Lotte op en zei nog eens: “mijn geluid stond nog uit!”
Dit heb ik te vaak gehoord van jou Lotte, het is op een gegeven moment echt klaar. Snap je dat Lotte!
Lotte knikte
Ik wil het horen Lotte zei Stan streng. Snap je dat Lotte!
Ja Stan, ik snap het. Zei Lotte nu beslist.
Herinner je nog wat ik je voordat ik je vannacht naar bed bracht heb verteld?
Lotte haalde haar schouders op omdat ze zich er echt helemaal niets van herinnerde
Dacht ik al. Stan wachtte even en zuchtte. Ok, dan ga ik je nu vertellen wat er gaat gebeuren.
Stan wachtte nog een ogenblik en keek Lotte streng in de ogen aan.
Lotte kende deze blik, ze smolt er wel altijd een beetje van maar ze wist inmiddels ook dat dit niet veel goeds voor haar billen zou gaan betekenen.
Ik heb jou in bed gelegd omdat je verdorie tijdens de billenkoek gewoon in slaap begon te vallen. Terwijl jij je roes aan het uitslapen was, ben ik zelf gaan nadenken wat er met jou moet gaan gebeuren.
Er zal iets veranderd moeten worden in hoe ik jou straf. Billenkoek helpt zeker bij jou en is gewoon echt iets wat bij jou en mij past. Het is voor mij, maar ook voor jou, nodig om via deze manier van straffen onze gedachten weer op de juiste plaats te krijgen. Rust te creëren.
Lotte knikte.
Wat je hier hebt gedaan, zei Stan, is gewoon gevaarlijk. Te gevaarlijk! Dat moet gewoon op de strengste manier en zonder genade aangepakt worden. Zónder Genade, zei Stan nogmaals heel nadrukkelijk
En dáár gaat het mis tussen jou en mij.
Lotte voelde een vreemd soort spanning ontstaan.
Ik hou gewoon zoveel van jou dat ik niet écht “zonder genade” kan straffen. Niet Echt!
Ik vind jou te mooi en te bijzonder. Stan wachtte even. Toch is het nu echt nodig. Het is voor mij pijnlijk maar wel de waarheid. Voor jou zal dat ook pijnlijk zijn, heel pijnlijk. Sowieso dat ikzelf de straf niet aan jou geef zal heel pijnlijk voor jou voelen. Weet ik, snap ik. Maar het is zoals het is. Je hebt mij onbeschoft en respectloos behandeld. Daarnaast, en dat is het belangrijkste, ben je roekeloos en gevaarlijk bezig geweest. Nogmaals Lotte dat moet stoppen!
Stan stopte even. Hij tilde Lotte haar hoofd weer op met een vinger onder haar kin.
Lotte keek weer op in de strenge ogen van Stan.
Daarom ben ik vannacht nadat jij op bed lag, op zoek gegaan naar een manier. Een manier om jou straf te geven zonder genade.
Kom maar eens mee, en Stan pakte Lotte bij haar arm en geleide haar richting laptop die nog opengeklapt stond met een reeds koude kop koffie ernaast.
Stan wees naar het scherm van de laptop waar een heel mooi logo te zien was. Met sierlijke letters stond bovenaan “RECHT DOOR ZEE” en daaronder “VLEGEL AFDELING geschreven.
Ik wil dat je deze keer niet door mij gestraft wordt maar billenkoek gaat krijgen van iemand die jou niet kent maar wel professioneel is. En dat heb ik hier dus gevonden, en hij wees met zijn vinger naar het scherm. Stan las voor wat er stond: “Instituut Recht door Zee met een speciale afdeling voor korte straffen.
Dat is hier gewoon in Nederland Lotte. Niet eens hier zo ver vandaan.
Lotte wist totaal niet wat ze moest zeggen en geloofde eigenlijk niet dat dit kon bestaan. Dat kon toch niet. Dit was een grap, toch. Fake-nieuws, toch?
Stan ging door. Ik heb vanmorgen vroeg direct een mail gestuurd naar dit instituut met de vraag of ik contact mocht opnemen. Een uurtje daarna kreeg ik al een keurige mail terug met de vraag of ik vandaag telefonisch contact kon opnemen met de directeur. Tevens met de vraag of ik een strafformulier zou willen invullen voor het instituut.
Dat heb ik nu al gedaan, maar dat is verder voor jou geheim.
Ga je nu eerst aankleden en kom dan hier aan tafel zitten. Ik ga dan meteen bellen met de directeur, dhr. Thalen, zoals gevraagd in de mail. Lotte ging naar boven en kleedde zich aan. Daarna nam ze plaats aan de overkant van de tafel en keek naar haar schoot terwijl ze haar handen gevouwen voor zich op de tafel had gelegd.

Stan tikte het nummer in op zijn mobiel en legde de mobiel in de luidsprekerstand voor Lotte op tafel neer. Zelf ging hij achter Lotte staan in afwachting van wat zou komen.
Na enkele ogenblikken werd er opgenomen en een stevige mannenstem zei: Goedemiddag, opleidings- en correctie instituut “Recht door Zee”, u spreekt met Vincent Thalen.
Stan: Goede middag heer Thalen, u spreekt met Stan Voncken. We hebben vanmorgen email contact gehad en u gaf aan dat ik u vandaag telefonisch mocht contacteren.
Thalen: Ah, goedemiddag heer Voncken, goed dat u belt. Inderdaad, dat klopt. Wel
waarmee kan ik u van dienst zijn?
Stan: U moet weten dat ik een speciale zaak heb waarbij ik graag van uw diensten gebruik zou willen maken.
Thalen: Jazeker, zegt u maar wat voor speciale zaak het om gaat.
Stan: Wel, als ik het goed begrijp adverteert u op uw Website en op Facebook voor uw correctie-instituut. Maar zeker ook voor uw speciale korte straf afdeling “Vlegels”
Thalen: Zeker, de afdeling voor kortlopende strenge correctieve maatregelen.
Stan: Ja, wellicht dat ik daar belangstelling voor heb voor mijn vriendin. U moet weten dat binnen onze relatie billenkoek, ehh Ik zeg het goed toch, of heeft u liever dat ik spanking zeg..
Thalen: nee, nee wij zeggen inderdaad billenkoek aangezien dit een Hollands instituut is en we zoveel mogelijk de Nederlandse taal correct willen gebruiken en doorgeven.
Stan: Dank, ok, billenkoek dus. Billenkoek is voor mijn vriendin, of eigenlijk voor onze relatie, de manier om gedachten na problematisch gedrag weer tot rust te krijgen. Tevens dat daardoor de schuld echt weg kan worden “gevoeld”. Voor beide, voor haar en voor mij.
Thalen: Ja, is mij geheel bekend.
Stan: Mijn vriendin heeft kortgeleden iets gedaan waarbij ik vind dat ze niet meer door mij gestraft kan en moet worden. Dit omdat ik bang ben dat, gezien de ernst van wat er is gebeurd, ik niet streng en doortastend genoeg kan zijn om haar echt tot de orde te roepen.
Thalen: u bedoelt wellicht dat uw relatie tot uw vriendin zo goed is dat de warmte van de relatie in de weg komt te staan van de straf die eigenlijk verdiend en nodig is?
Stan: Nou, precies, u begrijpt mij volkomen, zeer verrassend!
Thalen: Welnu, hier spreekt enige ervaring. Dit soort zaken komen met enige regelmaat voor. Dit is precies waarvoor onze afdeling “Vlegels” is opgericht.
Stan: Aha, hier ben ik echt blij mee. Ik moet zeggen dat uw info op uw website en andere sociale media heel professioneel en tegelijk discreet is. Dat geeft veel vertrouwen.
Thalen: Dank u, we doen ons best
Stan: Is het mogelijk om binnen niet al te lange termijn een afspraak te maken voor mijn vriendin. Ik denk namelijk dat deze zaak niet lang moet blijven liggen, wat denkt u?

Thalen: Helemaal mee eens, wij proberen altijd zo snel mogelijk dit soort zaken af te handelen en mee te denken met de aanvragers. Ik zal even kijken, volgens mij is er zelfs vandaag al plaats voor een intakegesprek. Of zou dat voor u te snel zijn?
Stan: ok…ehh, ja dat is wel heel snel en hij keek even naar Lotte die nog steeds met gebogen hoofd haar schoot aan het bestuderen was. Ja, ik denk dat we dat gewoon moeten doen. Het is nu bijna 1 uur, wat voor tijd had u in gedachten? Voor ons is het een klein uurtje rijden naar Regten.
Thalen: Ik heb vandaag 2 intakegesprekken. Maar zeker nog tijd en plaats voor 1 intake…zo rond 16 uur vanmiddag. Zou dat schikken?
Stan: Jazeker, wat zou ik moeten meenemen voor deze intake, of vind ik dat op de website?
Thalen: ik zal u de directe link sturen met alle zaken waaraan u moet denken. Belangrijk is wel om het formulier in te vullen wat u kunt downloaden op onze site.
Stan: Ja, die heb ik al gevonden en voor een groot gedeelte ingevuld.
Thalen: U moet even kijken naar de optie “overnachtingen” dit is in relatie tot de diepte en hardheid van de billenkoek die nodig is. Kunt u mij bijvoorbeeld nu al zeggen hoeveel dagen uw vriendin niet fijn moet kunnen zitten?
Stan: Ik heb gekozen voor de meest rigoureuze optie. 4 dagen niet fijn zitten
Thalen: Zo, dan is het dus wel ernstig. U moet weten dat niet fijn zitten bij ons betekend; gewoon moeten blijven staan omdat zitten écht niet lukt. U moet er dan ook rekening mee houden dat uw vriendin 2 nachtjes bij ons zal verblijven. Dus kijkt u even op de desbetreffende lijst wat ze dan mee moet nemen voor het verblijf.
Stan: Jazeker, ik ga ernaar kijken.
Thalen: akkoord, ik zou zeggen tot zo meteen. U en uw vriendin zijn zeer streng welkom.
Stan drukte zijn mobiel uit en keek naar Lotte die nu ook langzaamaan haar hoofd omhoog deed. Haar wangen waren helemaal rood van spanning en zenuwen door het gesprek.
Tijdens het gesprek waren haar gedachten en vooral haar zenuwen alle kanten opgeschoten. Ze wist niet meer of dit echt was wat er nu gebeurde. Maar het was echt. Ze moest zo meteen naar dit instituut. Vandaag al! Ohh had ze maar nooit vannacht dit gedaan. Dit was te erg. Te erg.
Lotte begon tegen Stan te praten dat ze alles voor hem wilde doen als ze maar niet naar dit enge billenkoek instituut hoefde te gaan. Niet zo helemaal alleen, niet zonder “haar lieve Stan” alsjeblieft Stan, niet alleen.
Stan, was onverbiddelijk. Hij had er lang over nagedacht en was beslist in zijn keuze. Het moest deze keer zonder genade en zonder genade zal het worden.
Zo werd het 15 uur, het moment dat ze moesten gaan. Lotte had de opdracht gekregen om haar koffer te pakken met een lijstje die Stan van de website had gehaald.
Pyama, 1 setje schoon ondergoed, toiletspullen, 1 setje kleding. Vreemd vond Lotte, dat is toch te weinig voor 2 nachtjes slapen? Maar alles was vreemd, onwerkelijk. Ze werd bang, dan weer berustend, dan zenuwachtig, begon te trillen bij het inpakken. Was er nog een manier om niet te gaan. Ze besloot om naar beneden te gaan en Stan om te praten. Ze wilde alle slaag van hem hebben als nodig was maar niet naar het enge billenkoek instituut.
Ze stapte de trap af zonder koffer, maar bij elke trede naar beneden zakte haar durf ook. Toen ze beneden kwam en Stan zag staan, vloog ze hem in de armen en begon luid snikkend te smeken dat ze alle straf en billenkoek instrumenten van Stan zou willen doorstaan en nooit haar handen voor haar billen zou gaan houden enne..enne..
Stop zei Stan. Je bent gewoon een grens overgegaan. Daarbij komt dat dit instituut veilig, discreet en ongelooflijk professioneel is. Ik heb er echt vertrouwen in dat je hier echt iets van zal gaan leren. En als je terugkomt dan sta ik klaar om je volledig te troosten. In de meest liefdevolle manier en met alle genade die er is van hier tot de maan en weer terug. Lotte huilde en dacht niet meer na. Het is dan maar zo. Stan zal vast het beste voor haar weten, mijn lieve echte Stan.
En nu naar boven zei Stan streng, pak je koffer. We gaan!!

5 jaar later: 28 september 1954
Het vierde jaar na de nieuwe aanstelling van directeur Thalen was in volle gang. Nadat hij in 1949 de school van Miss Twain in Engeland had bezocht, bezocht hij in het voorjaar van 1950 deze school voor een tweede keer en leerde veel over schoolresultaten in combinatie met billenkoek in alle soorten en maten. Ook sprak hij veel met miss Twain over zijn ideeën van een eigen Reformatory-instituut in Nederland.
Al deze inspanningen kwamen uiteindelijk samen in een prachtig oud gebouw in de buurt van de stad Regten, Holland. Instituut en Internaat “Recht door Zee”. Een half jaar voor de opening adverteerde meneer Thalen in kranten en legde hij zijn concept van discipline en schoolresultaten uit. De dag na de eerste publicatie rinkelde zijn telefoon de hele dag. Ouders in heel Nederland en België belden en maakten afspraken om zijn school te bezoeken.
In feite waren er drie soorten registraties. Ten eerste waren er ouders die heel blij waren dat oude tijden terug waren. Zij vonden dat billenkoek de enige manier was waarop hun 20-jarige dochters luisterden en resultaten zouden gaan halen. Zij vonden dat er nu eindelijk een instituut was met de juiste discipline voor hun dochters.
De tweede soort registraties waren jongvolwassen meisjes die juist van billenkoek hielden. Ze waren ernaar op zoek. Het instituut “Recht door Zee” van meneer Thalen was voor hen een uitkomst. Voor meneer Thalen was dit niet echt een verrassing. Dit soort meiden kende hij. Zij waren juist degenen die billenkoek nodig hadden ook als ze iets extreem goeds deden. In de krant adverteerde hij hier dan ook mee. Brave Meiden Billenkoek.
De laatste categorie die meneer Thalen belde waar de leraren. Dit waren natuurlijk vooral leraren en leraressen die billenkoek ook belangrijk vonden en hoopten dat ze zich bij dit internaat konden aansluiten.
Dat dit instituut zou uitgroeien tot 1 van de meest gerenommeerde correctie instituten van Europa, wist dhr. Thalen op dat moment in 1954 nog niet. In 2023 was het instituut professioneel, discreet en genoot het veel aanzien. De leiding was in handen van Dhr. Thalen zijn kleinzoon. Daar zal dan een zekere Lotte en Stan mee te maken gaan krijgen. En hoe!

Kom binnen, riep ze en heel langzaam ging de deur open. Binnen kwam een mooi meisje in een school uniform. Een rode blazer, gele blouse en donkerblauwe rok.
Dus, zei Miss Twain, daar ben je Melissa, 2 minuten te laat zie ik. Je kunt mij je blazer geven, het zal alleen maar in de weg zitten. Melissa bracht haar blazer naar Miss Twain en keek beschaamd en bang toen ze meneer Thalen in dezelfde kamer zag zitten. Meneer Thalen kreeg direct zicht op de hoge taille rok van Melissa. Doordat haar rok strak om haar billen zat, was haar goed gevormde achterwerk perfect zichtbaar.
Miss Twain ging verder: Eerst zal ik jou voorstellen aan onze gast, meneer Thalen. Vandaag is hij overgekomen uit Nederland en wil alles weten over discipline. Hij wil vooral weten wat Engelse discipline inhoudt. Mellisa, kun je jezelf nu even voorstellen en uitleggen hoe je meneer Thalen kunt helpen in zijn missie?
Ehhh, begon Mellisa…..
Niet zo verlegen Mellisa, zei Miss Twain, kom op anders moet ik je straf heroverwegen, wil je dat?
Nee, nee Miss Twain, ik zal het uitleggen aan ehhh… meneer Thalen… Mister Thalen, Melissa begon, ik ben Melissa Meadows en ik moet me hier melden vanwege “grof taalgebruik” afgelopen vrijdag in de klas van miss Twain. Miss Twain beval me toen om vandaag naar haar kamer te komen met dit strafbriefje.
Melissa overhandigde meneer Thalen het strafbriefje. In dit briefje stond dat ze zondagochtend om 11 uur in de kamer van Miss Twain moest komen.

Tijd: zondag 10 april 1949, 12.00 uur
Plaats: kamer Directrice
Kleding: goed schooluniform
Ondergoed: Wit hemd en groene “Knickers”
Straf: hand-billenkoek
Positie: over de knie
Ontblotingsgraad: over rok en op onderbroek.
Duur: maximaal 15 minuten
Aantal slagen: onbepaald
Straf-uitvoerder: nader te bepalen

Nou, meneer Thalen, zei Miss Twain. Wat denk u, is het mogelijk dat u in dit geval de strafuitvoerder kunt zijn? Ik denk dat het ook voor uzelf en voor Melissa een goed begin zou kunnen zijn. Ik nodig u daarom uit om uw leerweg te starten met de klassieke “over de knie billenkoek” op haar rok en op haar onderbroek.

Meneer Thalen wist niet wat er gebeurde en zei…. Ehhhh wat… Ehh nou waarom niet.
Oké, Melissa, zet deze stoel in het midden van de kamer en vraag netjes aan meneer Thalen om daar plaats te nemen, zei Miss Twain tegen Melissa.
Melissa’s hoofd werd helemaal rood, ze was nog nooit op haar billen geslagen door een onbekende man… en in dit geval een knappe man uit Holland….
Ze pakte een beetje aarzelend een stoel uit een hoek en plaatste die in het midden van de kamer. Ze ging naast de stoel staan en zei een beetje verlegen: Geachte meneer Thalen, wilt u hier op deze stoel plaatsnemen zodat ik mijn straf bij u mag en kan ontvangen? Meneer Thalen stond op en ging op de stoel zitten. Hij voelde Melissa’s nabijheid en haar zenuwachtig wachten op haar instructies.
Meneer Thalen, zei Miss Twain weet u wat u moet doen? Heeft u ooit een meisje een pak voor haar billen gegeven?
Nee miss Twain, dit wordt echt mijn eerste keer!
Bent u ooit getuige geweest van billenkoek, thuis of ergens anders?
Nee Miss, de eerste keer dat ik een pak voor de billen zag ehh, stond in het boek waar uw instituut ook in voor komt, dus wellicht kunt u me vertellen wat ik moet doen.
Nou, ik zal u door het hele proces leiden….
Melissa stond de hele tijd naast de stoel te wachten en hoopte ondertussen dat het voor haar heel eenvoudig zou zijn om deze billenkoek te doorstaan. Zijn eerste keer, nou dat zou toch moeten meevallen. Ze had al bedacht om in ieder geval wat te wiebelen en flink au te roepen zodat meneer Thalen wellicht onder de indruk zou zijn en dus mild voor haar zou zijn.
Over de knie Melissa, kwam de strenge stem van Miss Twain.
Ja Miss….Melissa drapeerde zich over de sterke knieën van meneer Thalen. Haar prachtige billen in het strakke rokje recht omhoog in perfecte billenkoekpositie.
Met je handen houd je de stoelpoten vast Melissa, zei Miss Twain streng, en laat ze niet los Melissa!
Ja Miss….
Goed meneer Thalen, nu mag u haar billen voelen en controleren of er niet te veel lagen kleding zijn.
Het hart van meneer Thalen bonkte van opwinding, alsof hij de marathon liep… Hij legde zijn hand op de perfecte rondingen en wiebelde ze een beetje heen en weer. Melissa voelde zijn stevige en sterke hand op haar zachte billen.
Het is oké zei meneer Thalen tegen Miss Twain.
Prima, u kunt nu beginnen met uw hand stevig op haar billen te slaan. Houd u niet in, ik wil kunnen bepalen welk niveau u nu reeds heeft in de kunst van Billenkoek geven!
Meneer Thalen pakte Melissa goed vast en zwaaide zijn arm hoog in de lucht. Met een machtige zwaai belandde zijn handpalm in het midden van Melissa’s billen.
Melissa had dit soort kracht niet verwacht. Direct was er nog een klap in het midden van hier billen ook beantwoord met een “niet gespeelde” ahhh! van Melissa. Ze hield de stoelpoten goed vast want ze wist dat dit nodig was met de ogen van Miss Twain in de buurt! Het regende in constant tempo grote stevige handen op de zachte volle billen van de jonge Melissa. Na een tijdje begon Melissa te wennen aan de slagenregen en kwam ze in een soort trance. Ze stopte met geluid maken en haar handen werden wat meer ontspannen om de stoelpoten.
Na 5 minuten speed spanking van meneer Thalen zei Miss Twain: Stop!
Meneer Thalen stopte meteen met de billenkoek.
Melissa, sta op, commandeerde Miss Twain.
Melissa deed wat haar gevraagd werd en ging naast meneer Thalen staan.
Nu Melissa!! … Handen op je hoofd! Miss Twain liep naar Melissa toe. Melissa deed snel wat haar werd opgedragen.
Ok meneer Thalen, Melissa zal nu door mij volgens de regels van deze school worden uitgekleed tot “Vest and Knickers” belangrijk is daarbij de volgorde en het tempo.
Miss Twain ging voor Melissa staan en met haar vinger duwde ze de kin van Melissa omhoog. We beginnen met haar school-stropdas, zei Miss Twain. Ze ontknoopte de das en legde die keurig op haar bureau. Melissa bleef roerloos staan met haar hoofd omhoog gericht. Miss Twain knoopte vervolgens langzaam haar gele blouse los. Ze vouwde de 2 losgekomen zijden open zodat Mellisa’s witte hemd zichtbaar werd.
Mellisa, trek je blouse helemaal uit en geef het aan mij. Melissa deed snel wat haar was opgedragen. Nu je handen weer op je hoofd! Zei Miss Twain streng.
Mellisa deed wat haar was opgedragen.
Miss Twain liep langzaam om Melissa heen en plaatste zich achter Melissa. Ze legde haar handen op haar buik en voelde langzaam zijwaarts en omhoog…. Melissa kreunde een beetje toen de handen van Miss Twain in de buurt kwamen van haar borsten. Maar verder ging Miss Twain niet.
Ja meneer Thalen, we moeten altijd controleren of haar ondergoed volgens onze schoolregels is, nietwaar Melissa?
Melissa zei niets, maar haar ogen stonden wijd open en staarden naar een vast punt, zodat ze de situatie een beetje aankon.
Miss Twains handen bewogen nu naar de achterkant van Melissa’s rokje om deze open te kunnen ritsen. Wilt u de billenkoek op haar onderbroek geven, of heeft u liever dat ik u laat zien hoe een goede onderbroek-billenkoek wordt gegeven?
Meneer Thalen, helemaal opgewonden door alle spannende dingen die gebeurden zei…. Goed… Ehhh misschien kunt u me wat trucjes laten zien hoe je dat werk precies moet doen!
Oké, zei Miss Twain en in 1 snelle beweging trok ze het rokje van Melissa naar beneden, waardoor de elasticiteit van de billen van Melissa’s werd gedemonstreerd.
Daar stond ze dan, in wit hemd en een mooi gespannen wit schoolonderbroekje, klaar om billenkoek te krijgen van Miss Twain….
Thalen stond op van zijn stoel en Miss Twain nam voor hem plaats.
Melissa, zei Miss Twain streng: In Positie, Nu! Melissa ging over de knie liggen en pakte als vanzelf de stoelpoten weer vast.
Miss Twain sloeg Melissa zonder pauze een volle 6 minuten met kracht en snelheid. En tijdens de billenkoek had Miss Twain ook nog het gemak en de rust om uit te leggen wat ze deed en liet ze de zwakke plekken van achterwerken van meisjes en Melissa in het bijzonder zien! De hele tijd keek meneer Thalen toe hoe Melissa billen wiebelden en hoe Mellisa de poten van de stoel probeerde te vast te houden. Melissa wist dat loslaten geen optie was, haar enige manier om de billenkoek niet langer te laten duren was vasthouden.
Trouwens, meneer Thalen, zei Miss Twain (en ze versnelde Melissa’s billenkoek een beetje) u bent uitgenodigd voor de speciale schooldiscipline morgenvroeg om 9 uur. Ik had u al voor de telefoon verteld dat morgen een speciale dag is. Morgen vindt de jaarlijkse tuchtrechtbank plaats. Er zijn 4 meisjes morgenvroeg die gestraft moeten gaan worden. In het openbaar…in de centrale hal… op het podium van onze school….. Miss Twain stopte met praten om de volledige aandacht te schenken aan de laatste 10 slagen op de mollige derrière van Melissa. Vervolgens trok Miss Twain in 1 snelle beweging de onderbroek van Melissa naar beneden om het resultaten van het handwerk te inspecteren. Ondertussen zei ze tegen meneer Thalen; deze 4 meisjes probeerden allerlei verboden zaken de school binnen te smokkelen, Dit o.a. om andere meisjes om te kopen voor gunsten.
Melissa lag nog steeds over Miss Twain knie, hield nog steeds de poten van de stoel vast, in de hoop dat haar billenkoek niet zou doorgaan op haar blote zere billen… je wist het namelijk nooit met deze directrice.
Helaas, zei Miss Twain, probeerde een van de 4 meisjes een leraar om te kopen….dat was een fout die ze allemaal niet snel zullen vergeten….Ik kan u verzekeren dat ze het dagenlang zullen blijven voelen!
Mooi Melissa, sta op en leg je handen op je hoofd.
Melissa deed meteen wat haar gevraagd werd.
Miss Twain stond op en nodigde dhr. Thalen weer uit om op de stoel plaats te nemen.
Melissa ga nu schrijlings tussen de benen van meneer Thalen staan zodat meneer Thalen mijn werk goed kan inspecteren!
Melissa bloosde, maar deed wat haar werd opgedragen. Ze schuifelde langzaam met nog steeds haar handen op haar hoofd tussen de open benen van meneer Thalen, die zijn benen daarna sloot zodat haar benen klem zaten tussen zijn sterke benen.
Ok, zei Miss Twain, nu moet u haar billen voelen. Voel hoe elke bil-wang een beetje opgezwollen en heet is. U mag een beetje kriebelen en kneden, wellicht reageert ze daar wel op. Het is voor haar belangrijk om te weten wat er gebeurt met ondeugende meisjes. Tevens is het voor u ook belangrijk om te weten wat het eindresultaat van goede billenkoek zou moeten zijn!
Meneer Thalen legde voorzichtig zijn hand de bil vlak bij hem. De andere hand legde Meneer Thalen op Melissa haar buik. Hij bewoog zijn handen niet maar voelde alleen de warmte van Melissa. Na de pijn veroorzaakt door Miss Twain, was dit voor Melissa een heerlijk en zorgzaam moment waarin ze verbondenheid voelde. Voor beiden was het een prachtig stil en speciaal moment van samenzijn.
Zo Meneer Thalen, dat is genoeg. Mellisa, pak je kleren en ga naar je kamer!

Dus nu had Dhr. Thalen zondag 10 april een afspraak in Engeland in het stadje Hammingshire waar Miss Twain de scepter, of beter gezegd, de “cane” zwaaide. De volgende dag en nacht droomde hij over het feit dat hij wellicht in het echt 4 meisjes zou gaan zien die billenkoek zouden gaan krijgen. Hij dacht aan alle manieren waarop de meisjes hun billen moesten ontbloten. Of, werden hun billen op het podium door de leraren zelf van hun laagjes ontdaan. Toen fantaseerde hij over de manier waarop de meisjes op deze speciale gymkast moesten gaan liggen, wachtend op wat onvermijdelijk was. Langzaam vastgebonden worden, billen in een goede positie. Zou het billenkoek-meubilair in de loop van de tijd zijn verbeterd? Zouden de spanking attributen nog hetzelfde zijn als op de tekening in het boek? Zou miss Twain nieuwe instrumenten hebben laten maken om de vastgemaakte blote achterwerken van de meisjes te tuchtigen? Meneer Thalen wist dat in deze reformatorische scholen, schooluniformen een regel was, inclusief “Vest and Knickers”. Hij stelde zich de meisjes voor in een strak rokje en strakke dunne blouse. Wat zou daaronder schuilgaan?
De volgende Zaterdagmiddag vertrok hij naar Engeland en kwam zondag vroeg in de ochtend aan in Hammingshire , waar hij de Reformatory heel gemakkelijk vond. Iedereen wees hem de weg naar de bekende en gerespecteerde school. De Reformatory was een oud, mooi Engels gebouw uit 1864. Toen hij bij de poort aankwam en aanbelde, kwam miss Twain al snel uit de school lopen richting de poort om open te doen voor meneer Thalen.
Miss Twain was een heel mooie maar streng uitziende vrouw. Ze zag er jonger uit dan ze in werkelijkheid was. Haar respectabele uitstraling was daarentegen juist meer ouder dan ze in werkelijk was. Hier viel duidelijk niet mee te spotten, maar oh, het was een knappe dame met een speels lachje en volle bos donkerbruine haren die los over haar schouder vielen.
Miss Twain opende de poort en verwelkomde meneer Thalen. Volg me naar mijn kantoor zei ze, en ze liep voor meneer Thalen naar de school. Meneer Thalen kon het niet laten om het lichaam van Miss Twain te zien, soepel, sterk, teder, recht, maar ook volle billen die van links naar rechts wiebelden, tja hoge hakken hebben zeker effect, zeker ook op meneer Thalen!
Kom binnen meneer Thalen, wilt u een alvast een kopje thee?
Ja heel graag, na deze lange reis drink ik graag met u een kopje thee.
Miss Twain bood meneer Thalen een comfortabele stoel aan naast de gezellige open haard in haar kamer. Toen verliet Miss Twain haar kamer om wat thee te maken voor meneer Thalen.
Meneer Thalen keek rond in de kamer en het eerste wat hij zag was een groot bord met dunne rotan-stokken. Een aantal stokjes hadden een mooie krul aan het eind. Dat zouden wel eens de “Cane’s kunnen zijn dacht meneer Thalen. Ook bekeek hij direct naast zich een oude foto op Miss Twain haar bureau. Hij zag een meisje in schooluniform, heel mooi. Ze stond in profiel met haar hoofd naar de fotograaf gekeerd en een papier in haar hand. Zou dat de 24-jarige Emily zijn? Hij kon de goed gevormde billen van dit meisje op de foto zien. Zouden deze mooie billen ook gestraft zijn?…..
Miss Twain kwam met de thee de kamer binnen en zag dat meneer Twain naar deze foto keek. Ja, ja, dat ben ik met mijn eindexamen cijferlijst. De beste resultaten van de school sinds 1864.
Zo, zei meneer Thalen, een mooie foto is dat zeker.
Dankuwel, zei Miss Twain, en ze zette het kopje thee bij meneer Thalen neer en nam vervolgens zelf achter haar bureau plaats. Laat me u het verhaal van Reformatory Hammingshire vertellen.
Ik begrijp dat u het boek hebt gelezen waarin onze school een prominente plaats inneemt. Onze school is inderdaad een voorbeeld van goede resultaten door speciale en goede discipline. De discipline is hier in Groot-Brittannië iets wat normaal is en wat strikt wordt gehandhaafd. Dit handhaven is hetgeen waar u meer van wilt weten, is het niet?
Jazeker Miss Twain, daarvoor ben ik hier, zei meneer Thalen.
Welnu, hier in Engeland zijn wij aan de ene kant behoudend, maar aan de andere kant juist niet. Laat me dat uitleggen en ik zal nu vrijuit spreken over ons systeem. De ene kant is dat wij Britten heel bescheiden en behoudend zijn. Maar, als het om straf gaat, gebruiken we deze bescheidenheid op de tegenovergestelde manier zodat het meisje dat gestraft moet worden zich moet blootgeven. Iets wat je op een normale manier niet eens in het openbaar mag zeggen. De straf bestaat daarom niet alleen uit een pijn-component maar schaamte is in dezen heel belangrijk. De straf zal dus bestaan uit een lijfstraf. Een lijfstraf uitgevoerd op de billen, de blote billen van het meisje. Deze persoonlijke lichaamsdelen van het meisje zullen tijdens de straf min of meer ontbloot worden. Er is dus Engelse bescheidenheid aan de ene kant, en Engelse blootstelling en bestraffing aan de andere kant.
Tijdens deze uitleg begon meneer Thalen een beetje te blozen en voelde door de manier van vertellen van Miss Twain dat hij vlinders in zijn buik kreeg.
Miss Twain, vroeg meneer Thalen , u bent heel open over deze methode. Ik moet toegeven dat deze uitleg mij wel wat doet. Voor mij is het best verwarrend deze combinatie van strengheid en schaamte. U moet begrijpen dat dit voor een man best lastig is om het schaamte aspect te negeren.
Jazeker reageerde Miss Twain, ik begrijp dat ten zeerste, zelf ben ik ook niet ongevoelig voor het zicht op vrouwelijke naaktheid. Toch moeten we hier op een professionele manier mee omgaan. De schaamte is belangrijk, maar zeker zo belangrijk is om daar op een goede manier mee om te gaan. Dus met stijl en respect.
Wellicht kunt u me daar mee op weg helpen, zei meneer Thalen.
Zeker, dat ga ik doen, echter dit hoort nou eenmaal bij ons succesvolle onderwijs. Voor iedereen hier in het land, en op deze school in het bijzonder, is het duidelijk dat onze manier van opvoeden en disciplineren samengaat met de spanning die ontstaat door de straf van billenkoek en alle schaamte die daarbij hoort.
Ja, ja interessant, ik moet toegeven, dat het “schaamte” aspect van billenkoek iets is wat ik best spannend vind zeker in combinatie met respect. U zegt dat dit een normaal aspect is in uw visie op onderwijs en resultaten?
Ja, we hebben veel ervaring in het afstemmen van deze 2 aspecten van discipline om de beste resultaten voor de meisjes te hebben. Dit met verschillende strafinstrumenten die we in ons bezit hebben.
Verschillende strafinstrumenten? Ik heb juist gehoord dat in Engeland een specifiek instrument wordt gebruikt voor “spanking”, zei meneer Thalen. Maar u hebt meer dan 1 instrument in gebruik?
O ja, we gebruiken veel. Maar wat u bedoelt is natuurlijk “de cane”. Kijk, hier zijn ze. Miss Twain pakte 1 van de bamboestokjes van het bord, die meneer Thalen al had zien hangen.
Kijk, zei Miss Twain, een cane moet specifieke eigenschappen hebben. In ons dorpje Hammingshire is er een kleine fabriek: DtS, (Discipline through Spanking) waar cane’s worden gemaakt. In feite maakt deze fabriek allerlei spanking-instrumenten en spanking-meubels die worden gebruikt voor billenkoek op school. Misschien kunnen we DtS deze week eens bezoeken.
O ja, dat is een geweldig idee, zei meneer Thalen.
Miss Twain, vroeg meneer Thalen , hebt u destijds zelf ook deze school gevolgd?
Heb ik gedaan! Ik heb deze school bezocht vanaf mijn 20ste, dat was van 1924 tot 1930.
Voor mij en mijn familie was het vanzelfsprekend dat ik naar deze school zou gaan. Zie je, Miss Hailsham was mijn tante en zij was directrice van de Reformatory gedurende 38 jaar tot 1933.
Oké, dat is voor mij een verrassing, zei meneer Thalen, bent u het op die foto op het bureau? En hij wees met zijn vinger naar de foto die hij eerder had opgemerkt.
Ja inderdaad, zei Miss Twain. Daar studeerde ik af en werd in datzelfde jaar assistent van mijn tante in allerlei zaken.
Nou kan ik u vertellen dat ondanks het feit dat Miss Hailsham mijn tante was, ik de cane nogal eens op mijn blote billen heb gevoeld. In feite vond Miss Hailsham dat familie op deze school geen privileges mochten hebben. Nee, in tegenstelling tot dat, werd ik vaker vastgebonden op de billenkoekbank dan anderen.
Billenkoekbank? Vroeg meneer Thalen…
Ja, een van de perfecte billenkoek-meubels van DtS. Meisjes billen worden op deze bank perfect gepresenteerd en er is een bevestigingssysteem gemaakt zodat het meisje op een goede manier beschamend in beeld komt voor het publiek in de zaal. Dus voor het meisje is het gênant, en het wachten is, weet ik wel zeker, pijnlijk. Een hele goede combinatie voor de resultaten aan het einde voor het meisje. En eerlijk is eerlijk respectvol genieten voor ons als toeschouwer.
Dus….u vindt het leuk om uw leerlingen te slaan, vroeg meneer Thalen verlegen?
Natuurlijk vinden we dat goed en ook leuk. Pas als je van deze methode houdt en er echt in gelooft, dan pas zullen de resultaten veel hoger zijn in vergelijking met een leraar die het vanuit een “moeten” doet. Al onze leraren worden aangenomen omdat ze graag billenkoek geven aan meisjes. Maar wel omdat ze het graag geven vanuit een oprecht geloof in de werking daarvan.
Er volgt altijd eerst een stevig sollicitatiegesprek. Dan vallen er al een heleboel kandidaten af. De overgebleven kandidaten krijgen In de tweede ronde te maken met een meisje die een klein vergrijp heeft gepleegd. De kandidaat-leraren moeten beslissen hoe ze te straffen. Niet te veel maar ook niet te weinig. Hoeveel respect hebben ze, hoeveel overtuigingskracht hebben ze. Weten ze ons als jury te overtuigen dat ze thuishoren in de wereld van onze Reformatory. Geloof me, we kunnen kijken of een kandidaat geschikt is voor deze functie op onze school.
Oké, zei meneer Thalen, dus u heeft ook meerdere malen de cane op uw billen gevoeld? En hij keek naar de foto met Emily Twain en zag haar mooi gevormde lichaam en billen!
Ja, ja, in het begin was ik bang voor deze “spankingbench”, maar… na een paar jaar kreeg ik steeds meer een vreemd spannend gevoel in mijn lichaam toen ik wist dat ik gestraft zou gaan worden. De strenge en daadkrachtige blikken van mijn tante tijdens het ritueel van weten, wachten en ontvangen hadden sindsdien een krachtige en een beetje erotische invloed op mij.
Later vertelde Miss Hailham me dat ze hiervan op de hoogte was. Ze zag de reactie van mijn lichaam als ze me mededeelde dat de spanking bench op me stond te wachten.
Omdat mijn tante dit wist, veranderde ze de regels van discipline voor mij. Niet langer kreeg ik een pak slaag omdat ik iets verkeerds deed. Ik kreeg ook een pak slaag als ik iets extreem goeds deed. Billenkoek kon ik dus zogezegd echt verdienen.
Miss Hailham gaf DtS de opdracht om een speciale Emily spanking en exposure meubel te maken. Tevens werden er 2 extra instrumenten voor gebruik op mijn goed gevormde ronde billen gemaakt.
Deze billenkoek meubels en werktuigen werden gebruikt in de laatste 2 jaren van mijn studie. Ik werd altijd langzaam gedeeltelijk uitgekleed op het podium in de centrale hal. Altijd voelde ik een speciale soort opwinding, wetende wat er ging komen. Toen alles klaar was en ik zo bloot was dat de leraren het goed vonden, streelde tante Hailham trillende billen en zei: “Well Emily, I can see and feel that you are ready to recieve. let’s start your correction, or shall we say your satisfaction….
Op dat moment werd er zachtjes op de deur van de kamer van Miss Twain geklopt.

O ja, Miss Twain keek op haar horloge en fluisterde tegen meneer Thalen, er staat ons een verrassing te wachten in de gang.

Intern opleidings- en correctie instituut “Recht door Zee”

Vanaf de jaren 50 van de vorige eeuw was er een school in het streng protestantse deel van Nederland. De school stond in Regten midden in het bos van “de Veluwe” bij Amersfoort. Deze school voor meisjes vanaf 20 jaar stond bekend om zijn strikte regels en discipline. Mede daardoor waren de resultaten van alle meisjes hoog. De school stond in hoog aanzien en er ontstond al snel een wachtlijst om in aanmerking te kunnen komen om deze school te kunnen volgen.
Het hoofd van deze meisjesschool, meneer Thalen, was een zeer strenge man die geloofde dat strikte discipline “de manier” was om te gaan met meisjes die een extra zetje nodig hadden in hun leven.
Bij de opening van de school in 1932 was er geen strikt regime. Er heerste een vrij denken waarbij schoolhoofd Jongsma en zijn leraren in uitzonderlijke gevallen een meisje naar huis kon sturen. De resultaten gingen omlaag en uiteindelijk nam het leerlingenaantal af.
Met de benoeming in 1950 van schoolhoofd Thalen kwam daar verandering in. Meneer Thalen zag steeds meer dat voor een bepaalde categorie meiden een strikt regiem met bijbehorende regels en sancties bepalend waren voor hun resultaat en dus hun toekomst. In zijn privébibliotheek had hij een boek over het Britse onderwijssysteem van 1860-1930. Dit boek had hij in 1936 tijdens zijn universitaire studie gekocht. Bij het lezen van dit boek, was hij vooral verbaasd over de fantastische schoolresultaten en de link die werd gelegd tussen dit niveau en de strenge discipline die op deze Britse scholen heerste. Vooral op “Reformatory’s” werden uitstekende resultaten behaald.
Voor het eerst las hij over het woord “spanking”, “cane” en “bare bottom” Ook zag hij in dit boek tekeningen hoe er “spanking” werd gegeven. Thalen was geïntrigeerd. “Billenkoek” zo kende hij het vanuit zijn jeugd. Maar het feit dat het zou kunnen helpen om de schoolresultaten te verbeteren ook bij volwassen meiden, was voor hem een eyeopener.
2 hoofdstukken gingen over een reformatorische instelling opgericht in 1864 in de buurt van Liverpool, met als directrice Miss Hailsham . Deze Reformatorische school was een voorbeeld over hoe deze strenge manier van aanpak hoge examenresultaten lieten zien voor meisjes die op hun 20ste levensjaar hopeloos de weg waren kwijtgeraakt.
Met veel verbazing en speciale interesse had hij een tekening van deze school zorgvuldig bekeken waar 3 meisjes op een podium stonden te wachten. Waar ze op wachten was duidelijk. Een 4e meisje werd namelijk op een soort sportbank/kast gelegd, speciaal uitgerust met riempjes om haar vast te kunnen zetten. Haar billen waren ontbloot en ze keek met angst in haar ogen over wat er zou gaan volgen. 1 van de strenge leraressen stond met een soort gebogen stokje in haar handen naast haar klaar en keek hoe haar secondanten de armen en benen van het meisje zorgvuldig aan het vast maken waren. Het tafereel liet niets aan de fantasie over wat er zou gaan gebeuren.
Vanaf dat moment wilde dhr. Thalen hier alles van weten. Hij noteerde de naam en het adres van deze “Reformatory en begon een korte brief te schrijven aan de directrice.

Regten, 22-03-1949

LS,
My name is Mister Thalen. I will be in the near future headmaster of the girls Reformatory “Recht door Zee” in Regten, a village near Amersfoort.
Because this school has a problem to keep the standards of education at a minimum level, we think that a change in discipline can solve this matter.
I have read the book “education in Britain 1860-1920” In this book there are 2 chapters concerning your Reformatory. In these 2 chapters, there is a good explanation about your way of discipline in relation to the schoolresults. I have to say that your style of discipline is, I think, perfect! In fact in my dreams I had a sort of “déjà vu” of your way of keeping discipline and results at high levels.
When I read about your Reformatory, I guess that spanking in your institute is a sort of art. Good for the girl’s but also good for the teachers who can give their emotions a way out. Swift, but with style.
My question to you; is it possible that I can visit your Reformatory and have a personal meeting with you where you can explain how your Reformatory deals with education in combination with discipline.
Sincerely
Mister G. Thalen
Slachstraat 14
Regten

Meneer Thalen postte de brief en was een beetje nerveus over wat de reactie zou kunnen zijn.
2 weken later kreeg hij een heel bijzondere envelop met een prachtig logo van een schoolinstelling. Het adres op de envelop was met sierlijke krullen geschreven.
Een beetje nerveus opende hij de brief.

Hammingshire, 03-04-1949

Dear Mister Thalen,

Thank you for your letter and compliments to our school and reformatory. You are right concerning our high standards of education and discipline. At this moment we have a waiting list of girls who want to attend this reformatory. This is because parents appreciate the way we keep girls in line and give them the best education for their future. All the parents know that in our school we don’t hesitate to use the cane on the bare bottom of all the girls. This discipline method is a proofed method to gain high results. Because of this, parents choose our school for their girls.
I like to invite you at our Reformatory and hope I can help you to find a way of education and discipline for your school.
When you intend to come to Hammingshire, please phone me so we can plan your visit here in our Reformatory. We can offer you a free teachers room, where you can stay during the visit.

Sincerely
Miss Emily Twain
Marlbench 1
Hammingshire
0044-5436728213

Meneer Thalen las de brief met veel aandacht, wetende dat hij deze school nu zou kunnen bezoeken.
Yes!! Riep hij in het luchtledige en een vreemd soort leuke spanning zette hem helemaal op scherp. Meteen liep hij naar de telefoon aan de muur. Pakte de hoorn van de haak. Na enige aarzeling en overdenking van wat hij zou gaan zeggen, draaide het nummer.
Na een paar keer rinkelen werd de telefoon opgenomen door Miss Twain zelf.

Twain: Reformatory Hammingshire, miss Twain speaking,
Thalen: Yes, you are speaking with mister Thalen from the Netherlands.
Twain: O yes, did you receive my letter?
Thalen:Yes, I did, excuse me for my English but at least I try to speak it
Twain: Well I think it is quite ok.
Thalen: In your letter you invite me to visit your Reformatory, so I like to make an appointment. Is that possible?
Twain: Yes of course, you can stay here and we have a free teachers room for you. You are especially interested in our corrective discipline I believe?
Thalen: Yes, that is the subject I want to discuss with you, if that is possible.
Twain: Well, in fact if it is possible for you to visit our school next week, then you can attend a very special corrective discipline moment in our school. Monday next week, we have to discipline 4 girls in our central Hall. It is planned at 10 am.
Thalen: Well, miss Twain, I think that is ok with me, let’s say I will arrive Sunday at 10 in the morning. Is it possible that I can stay for 1 week?
Twain: I think that is okay for me, 1 week you can visit at our school and I will guide you and teach you what British discipline is all about.
Thalen: Thank you miss Twain and see you Sunday at your Reformatory.