Er verstreken verschillende minuten voor Tom en Katy bewogen of praatten. Beiden genoten van het werk van de linkerhand van Tom die heel voorzichtig over Katy’s zere billen bleef wrijven. Toen hij haar een kus op haar voorhoofd gaf, vroeg Katy, ‘Kun je vergeven, liefje, dat ik zo egoïstisch geweest ben?’

Tom glimlachte en gaf Katy een paar voorzichtige klopjes op haar blote bips. ‘Ja schatje. Dat kan ik. Dat heb ik al gedaan. De vraag is meer, kun je het jezelf vergeven?’

Katy verborg haar gezicht in de borst van Tom. Tegelijkertijd voelde hij haar lichaam verstrakken. Onmiddellijk deed hij zijn armen om haar heen en trok haar stevig tegen zich aan. ‘Hee, hee, hee… rustig maar’, fluisterde Tom en trok haar nog dichter tegen zich aan. ‘Niet doen, Katy. Niet doen. Ik ben er voor je. Alles is goed. We staan er samen voor, weet je nog? Als ik je kan vergeven, dan kun je jezelf ook vergeven. OK?’

Tom tastte omlaag en duwde haar kin omhoog zodat hij haar aan kon kijken. Er liepen tranen over haar wangen. Voorzichtig kuste hij ze weg. Ondertussen deed het hem pijn zijn Katy zo te zien. Terwijl hij haar aankeek zei hij, ‘Ik houd van je, schatje’. Hij haalde diep adem. ‘Jij en ik staan nog voor een aantal beproevingen. We kunnen ze aan als we als man en vrouw sterk staan. En wat dat egoïsme betreft, ik vind dat je te streng bent voor jezelf. Je wilde sterk zijn, zonder iemand tot last te zijn of je echtgenoot om hulp te vragen. Je hebt je niet aan de afspraken gehouden. Je hebt de consequenties onder ogen gezien. En nu gaan we weer verder’.

Met zijn rechterhand veegde Tom een paar lokken uit het gezicht van Katy. Geen van beiden zei wat. Ze keken naar elkaar. Tom liet zijn vingers door haar haren glijden. Terwijl hij dat deed beroerden zijn grote vingers haar linkerborst en haar tepel. Hun blikken lieten elkaar niet los. Weer liet hij zijn vingers door haar lange haar glijden en iedere keer als zijn vingers haar tepel raakten, glimlachten ze.

‘Jij ondeugd!’, fluisterde Katy.

‘Ik niet’, antwoordde Tom met een flauw glimlachje terwijl hij voorzichtig in haar tepel kneep. ‘Ik ben van mening dat de enige ondeugd hier in dit huis momenteel in mijn armen ligt’. Tom boog zich voorover en gaf Katy een gepassioneerde kus. De spanningen in hun lichamen verdwenen als sneeuw voor de zon.

Niet lang daarna merkte Tom hoe Katy de knopen van zijn broek en hemd losmaakte. Zijn kleren verdwenen in de richting van de vloer. Man en vrouw kusten en knuffelden elkaar met hart en ziel. Uiteindelijk vielen ze vermoeid in elkaars armen in slaap.

Er verstreek een uur. Langzaam opende Katy haar ogen. Ze glimlachte. Tom had naar haar liggen kijken terwijl ze lag te slapen. Hij hield Katy in zijn armen. Hun benen omstrengelden elkaar. Ze boog zich naar hem toe en kuste hem.

‘Dankjewel liefje. Ik houd zoveel van je’, fluisterde Katy.

Tom kon geen woord uitbrengen. Hij kon zich alleen maar naar haar toebuigen om haar te kussen. De kus hield lang aan, totdat ze beiden achter adem waren. Hij gaf haar nog een kusje en fluisterde, ‘Ik houd ook van jou’. Zijn ogen vulden zich met tranen terwijl hij haar dicht tegen zich aan trok. Ze lagen lange tijd tegen elkaar aan, totdat Tom in haar oor fluisterde, ‘Ik ga douchen, liefje, ga je mee?’

Katy fluisterde terug, ‘Met jou altijd, schatje’.

De volgende uren hadden Tom en Katy alleen maar aandacht voor elkaar. Er werd niet veel meer gezegd. Daar was geen reden voor. Ze hadden beiden genoeg aan elkaars nabijheid. Ze stonden samen onder de douche en waren later op hun favoriete plaatsje in de woonkamer, op de bank, te vinden. Katy zat bij Tom op schoot en liet haar hoofd op zijn schouder rusten. Er klonk een zacht muziekje. Tom en Katy waren weer helemaal op één lijn.

Aan de overkant van de straat, verliep het allemaal heel anders. Kim maakte de verandering van levensstijl naar huiselijke discipline niet gemakkelijk voor Martin en zichzelf. Martin twijfelde er echter geen moment aan. Kim en hij moesten dit wel doen wilden ze hun huwelijk redden.

Toen Kim bij de tafel weg beende en Martin liet weten dat ze onder geen voorwaarde zoiets belachelijks zou laten gebeuren, was er een vuur in hem ontbrandt. Martin wist onmiddellijk dat de grens was overschreden. Hij zou geen ‘nee’ meer van Kim accepteren. Hij was vastbesloten, ook al zou het een echtscheiding betekenen. Kim zou moeten leren respect te hebben. En als ze geen respect toonde, zou ze de gevolgen onder ogen moeten zien.

Tom’s woorden schoten Martin weer te binnen, toen hij het had gehad over ‘zijn’ relatie. ‘ik zal me nooit inhouden’, had Tom gezegd. ‘Ik zal nooit toestaan dat Katy over me heen loopt… dat de verhoudingen binnen de relatie dan weg zouden zijn’.

Martin begreep nu waar hij het de afgelopen jaren had laten liggen. Hij wist al dat de verhoudingen in zijn relatie al een poosje weg waren. Het was zijn taak die weer aan te scherpen. Als dat zou betekenen dat hij zijn vrouw daarvoor af en toe een ongenadig pak op haar blote billen moet geven, dan moest dat maar. Met dit in gedachten, sprong Martin op van zijn stoel en greep Kim voor ze de keuken kon verlaten. Ze vocht als een bezetene om los te komen en schold hem uit voor alles wat mooi en lelijk was.

Martin sleurde Kim mee naar zijn stoel. Hij trok deze van de tafel vandaan en ging zitten. Nog steeds vechtend en scheldend werd Kim over de knie gelegd en duwde zijn sterke arm haar naar beneden. Haar spijkerbroek hing rond haar knieën. Kim was zo hard aan het schelden en stribbelen, dat ze zich niet realiseerde dat Martin haar in deze houding gelegd had.

‘Ik heb je meer dan eens gewaarschuwd wat er zou gebeurden. Je wilde niet luisteren. Nu gaan we alles tot in details doornemen totdat ik vindt dat we dit gesprek kunnen beëindigen. Is dat duidelijk?’, vroeg Martin.

‘Laat me los, jij grote lul!”, gilde Kim.

Martin schudde zijn hoofd en haakte zijn vingers achter het elastiek van haar onderbroek en schoof deze omlaag tot haar knieën. Ze stribbelde en schopte in een poging om los te komen. Zonder resultaat. Martin was veel te sterk. ‘Ik ben ervan overtuigd dat je me straks heel graag op een andere manier wilt toespreken. In de tussentijd, denk ik dat je wel een lesje kunt gebruiken hoe je respect aan je echtgenoot moet tonen’.

Nadat hij dit gezegd had, begon Martin Kim voor het eerst van haar leven een flink pak op haar blote bips te geven. Hij trok haar stevig tegen zich aan en hield haar met zijn linkerarm op haar plaats en sloeg haar hard op haar billen. Hij sloeg haar telkens opnieuw op haar bips en op de bovenkant van haar bovenbenen. Binnen de kortste keren had hij een ritme gevonden. Hij voelde zich op zijn gemak. Kim voelde zich daarentegen verre van op haar gemak.

‘Jij klootzak! Laat me onmiddellijk los! AUW! Verdomme! LAAT ME LOS!’, gilde ze.

‘Doe eens een beetje rustig, Kim’, zei Martin en schudde haar met zijn linkerarm een beetje door elkaar.

Zelfs toen hij zijn vrouw toesprak ging Martin door met slaan. Hij sloeg geen klets over. Zijn harde hand begon zowel psychisch als fysiek indruk op Kim te maken. Haar billen waren al behoorlijk rood gekleurd en waren hard op weg donkerrood te worden.

‘Ik houd niet op voor ik zeker weet dat je naar me luistert!’ Met deze woorden verhoogde Martin het tempo en de kracht waarmee zijn hand op haar bips neerdaalde.

Kim raakte langzaam in paniek. Ze stribbelde en vocht nog steeds voor wat ze waard was om aan de greep van Martin te ontkomen. De pijn deed de tranen bij haar opwellen.

‘Martin, houd op! Houd hier alsjeblieft mee op’, smeekte ze. ‘Je doet me zeer! AUW! Houd alsjeblieft op!’

Martin glimlachte. ‘Dit lijkt erop’, dacht hij bij zichzelf. ‘Ze zei alsjeblieft’. Met een grijns op zijn gezicht besloot hij het advies van Tom op te volgen en zijn vrouw een ongenadig pak op haar billen te geven. De volgende minuten bleef zijn hand hard neerkomen en vocht zij om van zijn knie weg te komen.

‘Kim!” Martin hield even op. ‘Ik houd niet op voordat je je rustig houdt en je verzet opgeeft. Verder hebben we wat zaken met elkaar te bespreken voordat ik je laat opstaan. Hoemeer je je dus verzet, hoe meer ik je op je billen zal slaan. Het is helemaal aan jou’. En toen hervatte hij het pak slaag.

‘Oh alsjeblieft, Martin. Ik zal me niet langer verzetten. Oh….AUW. Houd alsjeblieft op. Ik zal me beter gedragen. Dat beloof ik. Het doet zo’n pijn. Houd alsjeblieft op. Oh, alsjeblieft, houd op!’, smeekte Kim.

Na nog een paar harde kletsen op haar bips, hield Martin weer even op. Hij liet zijn hand op haar brandende billen rusten. Kim huilde heel hard. Haar lichaam hing helemaal slap over zijn schoot. Het duurde even voor ze zich realiseerde dat Martin opgehouden was met slaan. Zachtjes wreef hij over haar bips. De warmte die van haar billen en zijn hand afstraalde was meer dan Martin zich had kunnen voorstellen.

Nadat hij haar een paar minuten had laten uithuilen, trok hij haar overeind en liet haar op zijn schoot zitten. Toen haar bips contact maakte met zijn benen, stokte haar adem van pijn. Haar armen vlogen onmiddellijk om zijn nek.

‘Oh, het doet verschrikkelijk zeer, Martin’, huilde ze. Ze begroef haar gezicht in zijn borst en huilde nog harder. Hij hield haar beet in een liefdevolle omarming.

‘Ik weet het, schatje, dat is de bedoeling ook. Het komt echter wel weer goed, dat zul je zien’, zei Martin en gaf haar een kus op haar voorhoofd.

Kim’s tranen bleven nog een hele tijd stromen. Martin reikte omlaag en duwde haar onderbroek en spijkerbroek van haar enkels. Toen pakte hij haar onder haar benen en tilde haar op. Hij liep naar de huiskamer en ging op de bank zitten met Kim stijf in zijn armen. Ze huilde nog steeds.

Martin drukte haar stevig tegen zich aan en wreef over haar rug en armen. Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd. Af en toe reikte hij naar beneden en gaf haar een liefdevol klopje op haar bips. Alle twijfel bij Martin was verdwenen. Deze levensstijl was heel geschikt voor Kim en hem. De liefdevolle omarming van de twee sinds het pak op haar billen was meer dan ze in het afgelopen half jaar met elkaar gedeeld hadden. Martin hield van de nabijheid, en ja hij hield heel veel van zijn Kim. Toen hij naar haar betraande gezicht keek, brak een glimlach bij hem door. Kim was in slaap gevallen.

Op het moment dat Kim van de keukentafel wegstampte, stond aan de andere kant van het dorp nog een vrouw op het punt bij haar man over de knie gelegd te worden. Annie stond naast Wouter en wachtte tot hij iets zou zeggen. Haar broek en onderbroek waren op haar enkels gezakt toen ze uit de hoek was komen lopen. Wouter maakte Annie duidelijk wat ze nu en wat ze straks -als ze terug zouden zijn van Tom en Katy- zou krijgen. Ze deed haar ogen dicht en haalde diep adem toen Wouter op zijn been klopte.

‘Laten we dit gedeelte maar eens afhandelen’, zei hij.

Annie deed haar ogen open en boog zich voorzichtig over zijn schoot. Wouter hielp haar in de goede houding. Woorden waren overbodig tijdens dit pak slaag. Wouter kwam meteen ter zake. Annie wist over het algemeen door de eerste klappen hoe fors haar pak slaag zou worden.  Vandaag hoefde ze daar niet op te wachten. De toon van Wouters stem had al duidelijk gemaakt hoe laat het was.

‘Je weet dat je ongenadig pak op je billen gaat krijgen, is het niet Annie?’, vroeg Wouter.

‘Ja Wouter’, antwoordde ze. Ze voelde de hand van Wouter op haar bips. Ze voelde een rilling door haar heen gaan en haar maag samentrekken.

‘Heb je nog iets te zeggen voor ik ga beginnen, Annie?’, vroeg Wouter.

‘Ik wil je vragen het me te vergeven, liefje. Het spijt me heel erg. Ik beloof dat ik het nooit weer zal doen. Echt, nooit weer!’

‘Reken daar maar op, jongedame. Je carrière als autocoureur is definitief voorbij. Punt. Tenzij je nooit weer comfortabel wilt zitten!’, stelde Wouter, terwijl hij over Annie’s billen wreef. Ze kromp ineen en hield haar adem in. ‘En nu eens kijken hoe lang ik je op je billen moet slaan voor je begrijpt waar ik het over heb! Ik hoop dat je goed bij de les blijft. Het is vooral in je eigen belang!’

Wouter tilde zijn rechterhand op en KLETS…..KLETS……KLETS… De schok was groot voor Annie. Nog nooit had Wouter haar vanaf het begin zo hard geslagen.

‘Oh mijn God!’, dacht ze bij zichzelf. En niet snel daarna liepen de tranen over haar wangen en smeekte ze hem om te stoppen.

‘We zijn nog maar net begonnen, aansteller’, zei Wouter streng. ‘Je hebt nog heel wat tegoed. Je hebt zelf besloten domme dingen te toen. En nu besluit ik het een halt toe te roepen’.

Wouter sloeg geen klap over. Annie raakte langzaam in paniek. Dat kon Wouter aan haar lichaamsspanning voelen. Ze was nu al aan het vechten en schoppen om los te komen. Hij stopte even om haar beter vast te pakken. Hij deed zijn rechterbeen over haar benen om haar het schoppen te beletten. Toen ging hij door met slaan. Langzaam en hard kleurde iedere klets haar bips meer en meer. Wouter sloeg haar ook op de achterkant van haar bovenbenen. Hij bleef doorslaan tot zijn rechterhand zo’n pijn deed dat hij op moest houden

Annie was enige tijd geleden al opgehouden met tegenstribbelen en huilde zo hard dat het haar niet eens opviel dat ze alleen nog maar over de knie lag. Haar billen en bovenbenen voelden alsof ze in brand stonden. Toen Annie weer wat bij haar positieven kwam, zette Wouter haar op haar benen. Hij hield haar nog even vast totdat hij zeker wist dat ze vast op haar benen stond.

‘En nu in de hoek staan, Annie’, zei Wouter streng.

‘Oh nee, schatje, nee’, huilde Annie.

‘Ja Annie! Ja!’, zei Wouter terwijl hij haar in de richting van de hoek duwde. ‘Hier laat me je helpen’, voegde hij eraan toe, terwijl hij haar aanspoorde door haar op haar bips te slaan. Hij bleef dit doen terwijl zij de afstand naar de hoek aflegde.

‘Oh alsjeblieft, schatje. Houd alsjeblieft op. Ik ga al. Ik ga al’, huilde ze. Met haar broek en onderbroek rond haar enkels schuifelde ze zo snel als ze kon in de richting van de hoek. Daar aangekomen sloeg Wouter haar nog twee keer heel hard op iedere bil. ‘Oh alsjeblieft, schatje’, huilde ze. ‘Het spijt me echt’.

‘Ben je niet blij dat je vanmorgen een eindje bent gaan rijden?’, vroeg Wouter sarcastisch.

‘Nee dat ben ik niet’, antwoordde ze snikkend.

‘Je hebt tien minuten. Ga met je neus in de hoek staan en heb niet het lef je bips aan te raken of anders beginnen we weer van voor af aan. Begrepen?’, vroeg Wouter met een strenge stem.

‘Ja Wouter’, huilde Annie.

‘Mooi zo! En gedurende die tien minuten denk je maar eens aan de borstel die je nog van me tegoed hebt’. Annie kromp ineen, maar zei niets. Ze kon alleen nog maar huilen. Ze was bang zelfs maar een woord te zeggen.

Wouter vervolgde, ‘Wanneer ik je uit de hoek roep, dan mag je je broek en onderbroek uitdoen en naar me toekomen. Je vraagt me dan netjes om het pak slaag met de borstel dat je zo hard nodig hebt. Begrepen?’

‘Ja Wouter!’, fluisterde ze met een luide snik. Ze draaide zich om en ging staan zoals haar opgedragen was. Annie wilde heel graag over haar bips wrijven, maar liet het wijselijk uit haar hoofd. Ze pakte met beide handen een slip van haar hemd en tilde dit omhoog zodat haar billen bloot waren. Haar tranen en snikken hielden de volle tien minuten aan.

Wouter liep naar haar toe, toen de tijd die ze in de hoek moest staan voorbij was. ‘Kom hier, Annie’, zei hij zachtjes. Ze draaide zich om en wierp zich in zijn armen. ‘Laat me je helpen met je kleren’, zei hij en knielde neer. Annie tilde beurtelings haar voeten omhoog, zodat hij haar broek en onderbroek uit kon doen. Hij gooide deze op de vloer en nam Annie opnieuw in zijn armen. Hij drukte haar stevig tegen zich aan, terwijl zij tegen zijn schouder huilde. Uiteindelijk tilde Wouter haar op en droeg haar naar de stoel en ging zitten. Annie had haar armen om zijn nek en haar hoofd rustte op zijn schouder. Ze kromp ineen toen hij ging zitten en haar arme billen in aanraking kwamen met zijn benen.

Geen van beiden zei minutenlang iets. Wouter hield Annie vast en liet haar huilen. Hij kuste haar op haar voorhoofd en wreef over haar rug. Uiteindelijk kalmeerde ze en bleef er nog een incidentele snik over. Ze keek Wouter aan en zei, ‘Het spijt me, liefje. Alsjeblieft, vergeef me’.

Wouter drukte haar stevig tegen zich aan. ‘Je weet dat ik je zal vergeven. Jij ondeugd! Je dagen als autocoureur behoren echter tot het verleden. Heb je dat goed begrepen?’

‘Ja Wouter. Ik begrijp het’.

‘En nu even over het pak slaag met de borstel dat je nog tegoed hebt’, zei Wouter. Annie haalde eens diep adem. ‘Dat ga ik je nu niet geven. Ik ga je dat waarschijnlijk morgenochtend geven. Voor dit moment ben je genoeg gestraft. Ik ben echter nog niet met je klaar, Annie. Sterker nog, als we weer thuis zijn, zal ik je bips nog eens nagloeien. Ik weet niet of je beseft hoe kwaad ik op je ben. Maar voor dit moment wil ik dat je naar de badkamer gaat om je wat op te knappen en één van je T-shirts aantrekt. Ik wil dat je een poosje op bed gaat liggen. Ik roep je wel wanneer het zover is om naar Tom en Katy te gaan,

Annie wou wat zeggen, maar Wouter legde haar het zwijgen op’. Je bent een slimme meid, schatje, je kunt maar beter niets zeggen. Doe maar gewoon wat ik je gevraagd heb. Tenzij je wilt dat ik nu al ga afmaken wat ik daarnet begonnen ben’. Annie schudde van nee. ‘Goedzo. Ga je dan klaarmaken voor het bed. Ik wacht hier om je in te stoppen’.

Met een beetje hulp van Wouter stond Annie op. ‘Mag ik nu mijn billen wrijven?’, vroeg ze.

‘Nee, natuurlijk niet, Annie. Ik wil dat je de effecten van dit pak slaag zolang mogelijk blijft voelen. Je hebt met je leven gespeeld. Het hindert dus helemaal niets als je er een poosje last van hebt. Misschien dat je dan voortaan beter naar me zult luisteren’, antwoordde Wouter.

‘Het doet zo’n pijn, liefje’, snikte Annie.

‘Dat is precies de bedoeling, schatje’, zei Wouter. ‘Een ongenadig pak op de billen moet ervoor zorgen dat de ontvangster niet snel opnieuw de fout ingaat. De enige manier om dat te garanderen is dat het pijn doet. Is dat helder?’

‘Kristalhelder’, fluisterde Annie.

‘Mooi! En nu naar bed’, verordonneerde Wouter.

Een paar minuten later was Annie klaar om het bed in te stappen. Eigenlijk wilde ze helemaal niet naar bed. Ze wilde naar Katy, maar ze wist wel beter dan Wouter op dit moment tegen te spreken.

Wouter hield het dekbed omhoog zodat Annie in bed kon stappen. Ze ging uiteraard op haar buik liggen. Haar arme billen deden erg zeer. Ze durfde ze niet aan te raken uit angst dat Wouter haar nog een keer over de knie zou leggen of nog erger, de borstel te gebruiken waar hij het over had. ‘Oh mijn God!’, dacht ze bij zichzelf. ‘Hoe kan ik dit ooit overleven?’

Wouter boog zich voorover en gaf Annie een kus op haar wang. ‘Ik ben zo terug. Probeer maar even tot rust te komen’.

‘Kun je er niet even bij komen liggen, liefje’, vroeg Annie.

‘We zien wel. Ik moet even het vlees in de koelkast leggen tot we weggaan. Gedraag jij je intussen een beetje. Ik ben zo terug.’ En hij voegde eraan toe, ‘En waag het niet je billen aan te raken!”

‘Ja Wouter. Ik zal lief zijn’, zei Annie en deed haar ogen dicht in een poging de tranen te stoppen.

Wouter ging zich bekommeren om het eten en het bier. Terwijl hij dit deed wreef hij over zijn rechterhand. Die deed behoorlijk pijn. Zijn vingers waren zelfs een beetje opgezwollen. ‘Dekselse meid’, mompelde hij in zichzelf.

Toen hij klaar was liep hij terug naar de slaapkamer om bij Annie te kijken. Ze snikte nog steeds. Hij deed zijn laarzen uit en ging naast haar liggen en hield haar in zijn armen. Het geluid van haar snikken deed zijn hart breken. Ze was per slot van rekening zijn schatje.

‘Zou je even bij me onder de dekens willen kruipen, liefje’, fluisterde ze. Wouter gaf toe, kleedde zich uit en kroop naast zijn vrouw in bed. Annie lag op haar zij. Ze legde haar linkerbeen over zijn benen en legde haar hoofd op zijn schouder. Haar arm lag over zijn borst. Wouter hield haar stevig in zijn sterke armen. Toen het snikken uiteindelijk ophield, keek Wouter haar aan, om te zien dat ze in slaap gevallen was. Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd en fluisterde, ‘Ik houd van je, kleine ondeugd!’

En dat waren de resultaten van een stevig pak slaag in de relaties van Martin en Kim, Wouter en Annie en Tom en Katy, drie alledaagse stellen uit het dorp.

Toen ze de volgende ochtend wakker werd, hoorde Katy haar man zingen. De klanken uit de radio begeleidden hem toen hij onder de douche stond. Ze kon niet goed horen welk liedje het betrof omdat de geluiden wat gedempt klonken, maar het was wel te horen dat Tom een goed humeur had. Het was weken geleden dat hij voor het laatst onder de douche had gezongen. Ze glimlachte en draaide langzaam van haar buik naar haar zij. Ze trok de lakens goed en schudde het kussen op. Ze lag lekker. Niet lang daarna hield het gezang op en werd de douche uitgedraaid. Wel hoorde ze vaag de stem van de radio op de achtergrond. Katy stelde zich voor hoe Tom zich afdroogde en aankleedde met uitzondering van een hemd en schoenen. Nog even en ik kan zijn scheerapparaat horen, dacht ze. Op hetzelfde moment klonk het gezoem van het apparaat.

Ze keek in de richting van het nachtkastje om te zien hoe laat het was en besloot dat het nog te vroeg was om op te staan. Ze rekte zich uit. ‘Oh!’, kreunde ze. De spieren van haar billen en benen schreeuwden van pijn. Ze liet haar armen zakken en wreef over haar arme billen. Bovenin haar bil voelde ze een harde plek, waar dr. Freek haar een injectie gegeven had. De rest van het pijnlijke plekken waar ze haar handen over liet glijden had ze aan haar liefhebbende echtgenoot te danken. ‘Zul je het ooit leren?’, vroeg ze zichzelf af. Terwijl ze zichzelf toesprak over haar stommiteiten ging ze weer lekker liggen. Tom kwam de slaapkamer binnen. Zijn borst en armen waren naakt en lieten zien hoe gespierd hij was. Katy vond het mooi zonder hemd en glimlachte naar hem.

Hij bleef even staan in de deuropening en keek of zijn vrouw al wakker was. Hun ogen ontmoetten elkaar. ‘Goedemorgen schatje’, zei Tom met een brede glimlach.

Hij liep naar zijn kant van het bed. Hij zette zijn knie op het bed en boog zich naar Katy toe om haar te knuffelen. Hij ging liggen en nam haar in zijn sterke armen en fluisterde, ‘Hoe is het met mijn schatje?’

‘Het gaat prima met me, liefje..en met jou?’, vroeg ze.

‘Mmmmmm, goed hoor. Ik denk dat ik maar eens een lekker ontbijtje voor je klaar ga maken. Waarom ga je niet even douchen? Dan ga ik naar de keuken’, zei Tom en gaf haar een kus op haar voorhoofd.

‘Als je even wacht tot ik gedoucht heb, dan maak ik het ontbijt’, zei Katy.

‘Niet nodig. Ik maak wel wat’, zei hij. Hij gaf Katy een kus, deze keer op haar mond. ‘Schiet wel een beetje op, schatje’, voegde hij eraan toe, terwijl hij haar terug in de kussens legde. Hij stond op en liep naar de kast om een overhemd te pakken.

Katy volgde hem met haar ogen. ‘Lekker kontje’, fluisterde ze zachtjes.

‘Wat zei je? Ik verstond je niet’, vroeg Tom.

‘Niets, liefje. Echt waar niet. Ik had het tegen mezelf’, zei ze. Ze keek naar de spieren van zijn rug, schouders en armen.

Hij draaide zich om en trok het overhemd van zijn keuze aan, terwijl hij naar Katy keek. ‘Je hebt je nog steeds niet bewogen, jongedame’, zei hij met een plagende stem.

‘Ik weet het. Ik lag gebiologeerd naar mijn man en zijn lichaam te kijken. Ik vind het leuk om te kijken hoe hij zich aankleedt. Op de één of andere manier heb ik daar de laatste tijd niet zovaak de kans voor gehad’, antwoordde ze met een brede glimlach. Terwijl Katy praatte had Tom het overhemd dicht geknoopt. Hij maakte zijn broek los en duwde het overhemd erbij in.

‘Goed, poppetje gezien, kastje dicht. En nu onder de douche jij’. Beiden grinnikten terwijl Tom naar de kaptafel liep om zijn riem te pakken. Hij begon hem door de lussen van zijn broek te doen.

Katy ging voorzichtig zitten. Ze wist dat na het uitrekken van daarnet, zitten een echte uitdaging zou zijn. En dat was het ook. ‘Hebben we vandaag iets op het programma staan, liefje’, vroeg ze.

Tom ging terug naar de kast pakte zijn laarzen en deed de deur dicht. Hij ging naast Katy zitten, deed zijn sok goed en deed zijn rechterlaars aan. ‘Ach, er zijn nog wat klusjes in de garage en in de tuin die ik af wil maken. Verder was ik van plan het gras te maaien. En Wouter komt nog even langs om samen de auto op te halen. Ook zou ik nog wat grofvuil weg willen brengen. Oh ja en ik moet ook nog wat aandacht aan mijn vrouw besteden. Wie weet wat ik vandaag allemaal in petto heeft als ze heel lief is’, zei hij terwijl hij zijn broekspijp over de laars trok. Hij ging rechtop zitten en keek Katy aan. ‘Maar eerst, schatje, ga ik naar de keuken om koffie te zetten en een ontbijt klaar te maken’, zei hij en gaf haar een kus. ‘Als je het heel lief vraagt dan zal ik voor jou thee zetten’, zei hij plagend.

‘Oh ja, lekker!’, antwoordde ze.

‘Doe ik!’, zei hij. Tom keek Katy onderzoekend aan. ‘Weet je zeker dat je je goed voelt? Je kunt best nog even blijven liggen als dat nodig is hoor’, zei hij.

‘Ik voel me echt goed. Ik ga me zo even rustig aan douchen. Als ik me daarna nog steeds goed voel, dan ga ik wat ontbijten’, zei ze. Ze legde haar hand op zijn wang en kuste  hem. ‘Daar krijg je nooit genoeg van hè, van een kus?’, vroeg ze.

‘Ja, ik ben een echte liefhebber’, zei hij met een brede grijns. Vervolgens nam hij haar stevig beet en kuste haar gepassioneerd. Hier kon ze niet genoeg van krijgen. Toen de kus beëindigd was, fluisterde hij, ‘Ik houd van jou, schatje’.

‘Ik ook van jou’, antwoordde Katy lachend. Vervolgens ontmoetten hun lippen elkaar voor een nog een klein kusje.

‘OK, het is genoeg geweest’, zei hij en liet Katy los. ‘Ik ga naar de keuken en jij als de weerlicht onder de douche, jongedame’, voegde hij eraan toe.

‘Ja baas’, zei ze met een brede grijns. Ze stonden beiden op van het bed. Tom liep naar de keuken en Katy naar de douche.

Een paar minuten later kwam Tom terug met een kopje thee, een glas water en haar medicijnen. ‘Neem deze maar snel in’, zei hij en drukte haar de medicijnen in de hand. Vervolgens gaf hij haar het glas water. Katy nam de pillen braaf in.

‘Dank je’, zei ze nadat ze het water op had. Ze reikte hem het lege glas aan.

‘En hier is je thee, mevrouw’, zei hij en draaide zich om.

‘Bedankt liefje’, zei ze. Tom keek achterom naar Katy. Zonder wat te zeggen gaf hij haar een knipoog en liep de slaapkamer uit.

Katy haalde een borstel door haar haren en stapte vervolgens onder de douche. Het warme water voelde weldadig over haar lichaam. Ze nam rustig de tijd om haar haren en haar lichaam te wassen. Haar gedachten draaiden overuren terwijl de straal bleef neerkletteren. Toen de negatieve gedachten de overhand kregen, schoof ze deze resoluut ter zijde. ‘Ik kan het’, hield ze zichzelf voor, ‘en Tom is er om me te helpen. Ik kan op hem leunen’.

Onder de vele gedachten die door haar hoofd flitsten waren ook de laatste woorden die Tom de vorige avond gefluisterd had, vlak voor ze in slaap vielen. ‘Morgenochtend als je gedoucht hebt dan zal ik je het eerste pak slaag geven voor de chaos die je aangericht hebt’.

‘Oh mijn God!’ Ze twijfelde geen moment over wat er straks zou gaan gebeuren. Over niet al te lange tijd zou ze bij haar man over de knie liggen voor één van zijn vermaarde afstraffingen. Katy huiverde. Haar bips deed nog steeds zeer.

Ze liep de slaapkamer in met een handdoek om zich heen geslagen. Katy verwachtte dat Tom daar op haar zou wachten, maar hij was er niet. Omdat ze niet goed wist wat ze nu moest doen, liep ze naar het kastje en pakte een wijd zittende korte broek uit de la. Ze deed geen onderbroek aan. Het leed geen twijfel dat die nu al niet lekker zou zitten, laat staan wanneer Tom zijn belofte voor vandaag was nagekomen. Ze liet de handdoek op de grond vallen, stapte in de korte broek en deed deze voorzichtig omhoog. Uit een andere la pakte ze een BH. Toen ze deze aan had, liep ze naar de kast om een hemdje uit te zoeken. Als laatste pakte ze een paar sokken. Op de één of andere manier had ze koude voeten. Toen ze zich tenslotte aangekleed had, maakte ze het bed op en verzamelde de handdoeken en de kleren van Tom en haarzelf en bracht ze naar de wasmand in de badkamer.

Ze ruimde de badkamer een beetje op en ging achter de kaptafel zitten. Ze droogde haar haren en maakte er krullen in met de krultang. Vervolgens werden ze geborsteld. Even overwoog ze haar haren op te steken, maar besloot uiteindelijk om ze los te dragen. Tom vond het zo mooi, bedacht ze met een glimlach. Ze deed wat make-up op en liep terug naar de badkamer om haar tanden te poetsen. Katy bekeek zich in de spiegel en besloot dat het zo goed was. Ze deed het licht uit en liep naar de keuken.

Tom was aan de telefoon. Hij stond bij het aanrecht en keek naar buiten terwijl hij het gesprek voerde. Katy ging achter hem staan en deed haar armen om hem heen. Ze gaf hem een kneepje. Hij gaf met zijn vrije hand een klopje op haar samengevouwen handen. Toen ze hem losliet, liep ze naar het fornuis om te kijken wat er in de pan zat. Ze deed het deksel omhoog en glimlachte. Hij had een omelet gemaakt. Daar was ze dol op. Nog voor ze het deksel weer op de pan kon doen, voelde ze zijn hand op haar billen neerdalen.

‘AUW!’, zei ze en legde snel het deksel terug en wreef over haar billen.

‘Ga daar weg’, foeterde hij. ‘Ik moet ophangen, Wouter. Mijn vrouw heeft mijn aandacht nodig. OK. Klinkt goed. Doeg’. Tom hing op en pakte zijn vrouw beet. ‘Waar denk jij dat je mee bezig bent, jongedame, terwijl ik een belangrijk telefoongesprek sta te voeren?’ Hij drukte haar stevig tegen zich aan en kuste haar in haar nek. Er ging een rilling door Katy heen en haar nekhaar ging overeind staan. Tom vond het heerlijk haar op deze manier wat te plagen. En iedere keer was ze weer machteloos.

‘Ja, ja, ja… een erg belangrijk gesprek doorspekt van veel ongein’, wierp Katy tegen. Tom vond dat een brutaal antwoord en begon haar te kietelen. ‘OK, OK! Het was belangrijk! Ik zal het niet weer doen! Ik zal het niet weer doen’, gilde ze.

‘Goed om te horen’, zei Tom en liet haar los. Toen hij haar in haar gezicht keek, zag hij iets wat hem aansprak. Zij glimlachte naar hem met een twinkeling in haar ogen. ‘Je ziet er goed uit, schatje’, zei hij.

‘Dank je’, zei Katy een beetje verlegen.

‘Het eten is klaar’, voegde Tom eraan toe.

‘MMMM, lekker!”, zei Katy. Tom zette de borden op de tafel terwijl Katy zijn koffiemok vulde en voor zichzelf nog een kop thee inschonk. Het ontbijt was verrukkelijk. Man en vrouw genoten van elkaars gezelschap. Toen ze uitgegeten waren, ruimde Katy de tafel af en maakte het aanrecht schoon. ‘Je hebt gekookt, dus ik doe de afwas’, zei ze.

Hij glimlachte en zei, ‘OK. Ik kijk even op het forum om te kijken hoe het alle andere deugnieten vergaan is’.

Tom hoorde Katy helemaal niet achter hem komen, toen hij met de post bezig was. Ze hoorde hem grinniken toen ze de kamer inliep en was benieuwd wat één van de andere vrouwen nu weer uitgespookt had. Ze legde haar handen op zijn schouders en begon zijn schouders te masseren. Tom hield ervan wanneer ze dat deed.

‘De keuken is weer helemaal in orde, schatje?’, vroeg Tom.

‘Weer helemaal spik en span, liefje, bedankt voor het heerlijke ontbijt, liefje’, zei Katy terwijl ze zich voorover boog en hem op zijn wang kuste.

‘Tot je dienst, schatje’. Eerst nog even uitlezen en dan wil ik dat we de tijd nemen om een serieus gesprek te voeren. OK?’, vroeg hij.

‘Natuurlijk, liefje’, zei Katy. Ze bleef zijn nek en schouders masseren.

‘Hmmmm, lekker, schatje. Dat voelt goed. Dankjewel’, zei Tom.

Toen hij uitgelezen was, sloot hij de computer af. Hij stond op en pakte Katy bij haar hand en nam haar mee naar de bank. Hij ging zitten en trok haar op zijn schoot en deed zijn sterke armen om haar heen. Zij rustte tegen zijn borst en legde haar hoofd op zijn schouder.

‘We moeten serieus praten, schatje. We moeten het over jou hebben, over je tumor, de kinderen en de kleinkinderen. We moeten het over heel veel dingen hebben’ zei Tom. En aldus geschiedde.

Katy deed haar best om haar twijfels en angsten te delen. Ze vertelde hem zelfs over haar gedachten van vanmorgen onder de douche. Ze spraken over haar medicijnen en het belang van een regelmatig leven. Tom stelde Katy gerust door haar te laten weten dat hij er iedere dag voor haar zou zijn voor wat ze ook maar nodig had.

‘Ik heb wat voor je meegebracht’, vertelde hij. Hij gaf haar het schrijfblok dat hij gekocht had toen hij de medicijnen van de apotheek gehaald had. ‘Ik wil dat je hierin de aantekeningen voor de doktoren bijhoudt’, zei hij. Hij wilde verder dat zij de tijden dat ze at bijhield, wanneer ze haar medicijnen innam en wanneer ze ging rusten. Met andere woorden, Tom wilde dat ze alles wat ze door de dag heen deed, opschreef.

‘Nee Tom. Ik ga echt niet alles opschrijven. Dokter Freek heeft het helemaal niet gehad over al die details waar jij het nu over hebt’, zei ze.

‘Ik weet dat dr. Freek niets over die dingen gezegd heeft. Verder is hij niet je echtgenoot, maar dat ben ik, Katy’, zei hij.  ‘Ik vraag je of je het alsjeblieft voor mij wilt doen. Als je het niet doet, voelt dat alsof je informatie voor me achterhoudt. En je weet wat er gebeurd als je informatie voor me achterhoudt, of niet, jongedame?’, vroeg Tom met een opgetrokken wenkbrauw.

‘Je bedoeld te zeggen, dat als ik die dingen niet allemaal opschrijf, ik op mijn billen krijg, of niet?’, vroeg Katy.

‘Ja! Je hebt hem helemaal!’, antwoordde hij.

‘Tom, doe me dit alsjeblieft niet aan!’

‘Katy, ik wil je alleen maar helpen. Als je dit een poosje gewoon doet, en ik kan zien dat je serieus met zaken bezig bent, dan kunnen we best weer gas terug nemen. Aan de andere kant, je hebt geen idee wat die medicijnen precies teweeg brengen. Het is goed mogelijk dat je die aantekeningen wat langer moet volhouden. Doe mij nu maar een plezier, totdat we weten hoe we er het beste mee om kunnen gaan. OK?’, zei Tom. Hij gaf Katy een knuffel en een kus op haar voorhoofd.

‘OK. Ik zal mijn best doen, liefje. Maar ik zal je hulp nog wel nodig hebben, en dan bedoel ik geen hulp in de vorm van een pak op mijn bips’, voegde ze eraan toe.

‘Je zegt het maar, schatje, ik zal er voor je zijn’, zei Tom. ‘En nu we het toch over billenkoek hebben, je hebt vanmorgen nog een ongenadig pak op je blote billen van me tegoed. Maar voor ik je bips in brand ga zetten, stel ik voor dat we een poosje de tuin ingaan. Wanneer we weer binnen komen, dan zullen we het afhandelen. Dan kun je daarna een poosje gaan rusten’.

‘Ja Tom’, zei Katy zachtjes en een beetje verdrietig. Ze zuchtte diep. Ze ging niet tegen hem in. En hoewel ze het pak slaag helemaal niet zag zitten, wist ze dat het beter voor hen beiden was. Ze kroop dichter tegen hem aan en fluisterde met dezelfde verdrietige toon, ‘Oh Tom!’

‘Ik weet het, schatje’, zei Tom, ‘Ik weet het. Maar het komt wel goed. Vertrouw me maar’.

Tom hield haar stevig in zijn sterke armen. Hij wreef over haar rug. Toen ze zo een poosje zwijgend hadden gezeten, boog Tom zich voorover en gaf haar een kus op haar voorhoofd. ‘Kom schatje, laten we naar buiten gaan. Je moet de nieuwe aanplant water geven’, zei hij terwijl hij Katy overeind hielp.

‘Laat me even mijn schoenen aantrekken, schatje’, zei Katy terwijl ze opstond.

‘OK’, antwoordde Tom. Hij schudde zijn hoofd en zag hoe ze de kamer uitliep. Als het niet nodig was, zou ze nooit schoenen aanhebben’, dacht Tom bij zichzelf.

Ze gingen naar buiten en liepen de tuin door. Ze inspecteerden de jonge aanplant van de vorige dag. Katy vertelde wat ze er eigenlijk nog zou moeten gebeuren. Er stond een nieuwe plantenbak in de garage waarvan ze wilde dat Tom deze op de hoek van de oprit zou zetten, dat ze hem met aarde kon vullen en er planten in kon zetten. De lijst werkzaamheden die ze voor Tom in gedachten had, was niet zo heel lang. Althans dat vond Katy. Als je Tom er over hoorde, zou hij het nooit allemaal klaar kunnen krijgen voor het weer winter werd. Beiden moesten erom lachen. Tom hielp haar met het strooien van voer voor de vogeltjes.

In de garage keek Tom naar de werkbank en de troep die hij daar een paar dagen geleden had achtergelaten. ‘Ik kan dit maar beter eerst opruimen voor ik aan iets nieuws begin’, dacht Tom bij zichzelf.

Katy begon ook de dingen op te ruimen die ze op de werkbank had achtergelaten. ‘Zal ik je eens wat vertellen’, zei Tom, ‘waarom ga je niet naar binnen en begin je aan je dagboek. Ik wil dat je opschrijft wat je je nog kunt herinneren van eergisteravond, toen ik het briefje van dr. Freek vond en alles wat daarop volgde. Wanneer je klaar bent, wil ik dat je gaat rusten. Ik kom straks en dan zullen we de rest ter hand nemen’.

Tom liep naar Katy en pakte haar gezicht in beide handen. ‘Wil je dat alsjeblieft voor me doen?’, vroeg hij. Ze keken elkaar onderzoekend aan. Tranen vulden de ogen van Katy. Ze probeerde ze krampachtig onder controle te houden.

Ze keek Tom aan. ‘Ja liefje. Ik zal het doen’, antwoordde Katy.

Tom trok haar in zijn armen en gaf haar een knuffel. ‘Goedzo’, zei hij.

Toen Tom haar los liet liep buurman Martin de garage in. ‘Hallo Tom en Katy’, zei hij.

Tom en Katy begroetten Martin. ‘Wat verschaft ons de eer?’, vroeg Tom.

‘Ik wilde je wat vragen Tom’, zei Martin met een verwarde uitdrukking op zijn gezicht.

‘Ik laat jullie mannen maar alleen. Ik heb nog wat andere dingen te doen’, zei Katy terwijl ze zich omdraaide en de garage uitliep.

‘Ik kom straks, schatje, als Martin en ik klaar zijn’, zei Tom.

‘Is goed, liefje. Doe het rustig aan’ antwoordde ze terwijl ze deur uit liep.

Tom moest inwendig lachen om de humor van zijn vrouw. Hij draaide zich naar Martin. ‘En wat kan ik voor je doen, kerel’, vroeg Tom.

‘Tja Tom, ik weet niet goed waar ik moet beginnen. Katy en jij lijken het altijd zo goed te hebben en gelukkig te zijn. Tussen Kim en mij is het al heel lang niet goed. Ik houd ontzettend veel van haar, maar ik weet niet langer wat ik met de situatie aan moet. Heb je een suggestie voor me?’, vroeg Martin met een gepijnigde gezichtsuitdrukking.

‘Natuurlijk kan ik je wel wat ideeën aan de hand doen, Martin. Ik weet alleen niet of ze je wel aan zullen spreken of hoe Kim erop zal reageren. Als je het nodige geduld betracht, dan ben ik ervan overtuigd dat jullie huwelijk een nieuw elan zal krijgen’.

‘Ik ben één en al oor, Tom’, zei Martin en liet zijn vingers door zijn haar glijden. ‘Ik ben bereid om tot het uiterste te gaan om mijn huwelijk te redden. Maar op dit moment ben ik ten einde raad en raak ik de grip steeds meer kwijt’.

‘Rustig maar, beste vriend’, zei Tom en gaf Martin een klap op zijn schouder. ‘Laten we eens kijken of we iets kunnen bedenken’.

Tom en Martin waren meer dan een half uur in een intensief gesprek verwikkeld. Martin deed gedetailleerd hun situatie uit de doeken. Toen legde Tom Martin in het kort uit welke afspraken Katy en hij in het begin van hun huwelijk gemaakt hadden. Hij vertelde van de drie basisregels en dat Tom altijd het laatste woord had, als ze er samen niet uit konden komen.

‘Bedoel je te zeggen, Tom, dat Katy en jij zo’n goede relatie hebben vanwege drie afspraken en het feit dat jij het laatste woord hebt?’, vroeg Martin.

‘Nou ja, er is natuurlijk meer dan alleen de drie afspraken. Het heeft consequenties als de afspraken niet nagekomen worden’, legde Tom uit.

‘Consequenties. Wat voor consequenties?’, vroeg Martin met een vragend gezicht.

‘Als Katy de afspraken niet nakomt, moet ze de consequenties onder ogen zien. Over het algemeen betekent dat, dat ik haar over de knie leg voor een ongenadig pak op haar billen’, antwoordde Tom.

‘Je geeft je vrouw een pak slaag? Je geeft Katy op haar billen! En Katy staat dat toe?’, vroeg Martin in opperste verwarring.

‘Als de regels overtreden worden en Katy hier geen goed excuus voor heeft, ja, reken maar. Dan krijgt ze een pak op haar blote bips. Ik zeg niet dat het gemakkelijk is om te doen of dat ik het leuk vind. In veel gevallen zou ik liever mijn rechterhand afhakken dan Katy een pak slaag te geven. Aan de andere kant geef ik nooit toe. Ik sta niet toe dat Katy een loopje met me neemt. Dan zou de hele structuur van wat we afgesproken hebben, weg zijn. Dat zou niet goed voor haar zijn en het zou al helemaal niet goed voor mij zijn’, voegde Tom eraan toe.

Even was het stil. ‘Ik kan zien dat je geschokt bent over wat ik je verteld heb, Martin. Dat had ik ook wel verwacht. Ik heb je verteld hoe het bij Katy en mij werkt. Ga naar huis en praat er met Kim over. Jullie moeten het samen eens zien te worden. Door alles wat je me verteld hebt, lijkt het dat je Kim veel te veel haar gang laat gaan. Het lijkt me toe dat het tijd is dat je de touwtjes eens in handen gaat nemen. Ik zeg niet dat een pak slaag de oplossing voor jullie is. Maar je weet het nooit als je het niet probeert’, voegde Tom eraan toe.

‘Tom, kerel, je hebt gelijk. Ja, ik ben geschokt. Ik kan er niet bij dat je Katy over de knie legt en dat zij het lekker vindt’, zei Martin.

‘Oh, wacht eens even, Martin’, zei Tom. ‘Ja, ik geef Katy een pak slaag. En als ik haar een pak slaag geef, dan is dat op haar blote billen, zodat ze het goed voelt. Ik heb echter niet gezegd dat ze dit lekker vindt. Het is zelfs zo, dat wanneer ik Katy straf, ze het liefst de benen zou willen nemen in plaats van haar lot te ondergaan. Ze gaat er echter niet vandoor omdat ze weet dat ze door voor de consequenties te gaan staan, we weer op hetzelfde spoor komen te staan. Deze afspraken helpen ons bij onze onvoorwaardelijke liefde en vertrouwen in elkaar’.

‘WAUW, ik weet niet wat ik moet zeggen. Maar het moet werken. Katy en jij zijn één van de gelukkigste stellen die ik ken. Ik ben altijd een beetje jaloers geweest op jullie relatie en wilde dat Kim en ik half zo gelukkig zouden zijn’, zei Martin.

‘Dat is mogelijk, Martin. Zoals ik zei zal het je het nodige geduld kosten. Het komt je niet aanwaaien. Jullie zullen beiden hard aan het werk moeten als je wilt dat het werkt. Wat dacht je hiervan, Katy en ik hebben nog wat dingen te doen. Daarna ga ik met Wouter mijn auto ophalen. Waarom laat je alles niet even een beetje bezinken of bespreek je het zelfs eens met Kim? In de namiddag moet ik nog een ritje naar het grofvuil maken. Als ik terug ben, kunnen we de draad van dit gesprek nog even oppakken, of als je wilt rijd je even met me mee’, zei Tom.

‘Dat klinkt goed Tom. Ik weet zeker dat ik nog veel vragen zal hebben. Ik moet toegeven, dat als Katy en jij al sinds het begin van jullie huwelijk zo leven, ik nog veel in te halen heb’, zei Martin hoofdschuddend. Beide mannen grinnikten. Een paar minuten later ging Martin naar huis om een ernstig gesprek met zijn vrouw te hebben. Tom ruimde de werkbank op en ging toen ook het huis in. Het was tijd dat hij ook een ernstig gesprek met Katy ging hebben.

Tom waste zijn handen in de bijkeuken. Toen liep hij naar het bureau in de woonkamer om het dagboek van Katy te lezen. Toen hij uitgelezen was, pakte hij een pen om hier en daar haar notities van een aantekening te voorzien. Toen hij bij de laatste regel die ze geschreven had ‘krijg straks op mijn billen’ aanbelandde, tekende Tom een hart en schreef ‘Tom en Katy’ in het midden. En onder haar woorden voegde hij toe ‘Een pak slaag met liefde door je man Tom gegeven’.

Tom deed het dagboek dicht en liet zijn vingers door zijn haar glijden. Ik kan ook maar beter zorgen dat het achter de rug is, hield hij zichzelf voor. Hij ging naar de slaapkamer waar Katy op het bed zat. Ze leunde in de kussens die ze tegen het hoofdeinde had opgestapeld. Het leek of ze in een boek verdiept zat. De waarheid was dat ze daar maar wat voor zich uit zat te staren. Ze was helemaal niet in staat te lezen. Ze was op van de zenuwen. Katy wilde helemaal geen pak slaag. Het leed geen twijfel dat ze het verdiend had. Maar ze had er nog een even grote hekel aan als toen Tom en zij pas getrouwd waren. ‘Na zoveel jaar zou je denken dat ik me wel zou kunnen gedragen’, foeterde ze op zichzelf.

‘OK, Katy. Het is tijd voor op een flink pak op je billen. Doe je broek en onderbroek naar beneden en kom hier’, zei Tom terwijl hij de rechte stoel uit de hoek van de kamer haalde. Hij zette deze in het midden van de kamer en ging zitten. En Katy deed wat haar opgedragen was. Ze zei niet dat ze geen slipje aan had. Ze deed haar korte broek uit en legde deze op het bed en liep naar Tom. Ze stond daar op sokken met alleen een BH en hemdje aan. Katy voelde zich klein en kinderachtig en had aan dit gevoel al net zo’n hekel als aan het pak slaag zelf.

‘Vertel me eens waarom je dit pak op je bips gaat krijgen’, vroeg Tom.

‘Omdat ik me niet aan de afspraken omtrent gezondheid, veiligheid en respect gehouden heb’, antwoordde ze rustig.

‘Corrigeer me maar als ik het verkeerd heb, maar hebben we het hier niet al te lang geleden al eens over gehad?’, vroeg Tom.

‘Ja, Tom’, antwoordde Katy.

‘Heb je dan niets opgestoken van de gesprekken die we er toen over gevoerd hebben en  van de straffen die je toen gekregen hebt?’, vroeg Tom.

‘Oh ja, daar heb ik heus wel wat van geleerd’, zei Katy.

‘Ik denk eerder het tegenovergestelde, jongedame. Anders hadden we nu DIT gesprek niet hoeven hebben. Ik leid hier uit af dat ik toen mijn werk niet helemaal goed gedaan heb. Hopelijk zal ik dat in de komende minuten en de komende dagen wel afdoende ermee af kunnen rekenen. Dat hoop ik echt. Begrijp je wat ik je probeer duidelijk te maken, Katy?’, vroeg Tom met een opgetrokken wenkbrauw.

Katy kromp ineen toen ze de woorden hoorde. ‘Ja Tom, dat begrijp ik volkomen’, zei ze.

‘Goed zo! Kom nu maar over de knie liggen zodat ik je een pak op je bips kan geven’, zei Tom.

‘Ja Tom’, fluisterde Katy en deed een stap dichterbij. Hij legde haar over de knie en schoof haar wat heen en weer tot ze goed lag. Katy hield zich vast aan de stoelpoot en aan één van de benen van Tom. Ze zuchtte diep en voelde de tranen al over haar wangen stromen. Ze wist dat ze er flink van langs zou krijgen. Ze schaamde zich en was boos op zichzelf. Ze had Tom verschrikkelijk pijn gedaan. Tom schoof het hemd van haar billen en pakte Katy met zijn linkerarm stevig om haar middel.

‘Heb je een pak slaag verdiend omdat je je niet aan onze afspraken gehouden hebt, Katy?’, vroeg Tom terwijl hij zijn hand op haar bips legde.

‘Ja Tom. Ik heb een pak op mijn billen verdiend’, fluisterde ze.

Zonder er nog meer woorden aan te verspillen begon Tom haar hard op haar billen te slaan. Hij gebruikte zijn vlakke hand om haar billen van roze, via rood naar vuurrood te kleuren. Tom wist dat Katy nog steeds gevoelig was van wat er zich de afgelopen dagen had afgespeeld. Desalniettemin was het bittere noodzaak dat hij haar hard genoeg op haar bips gaf dat ze begreep dat ze met haar gedrag omtrent gezondheid, veiligheid en respect niet alleen zichzelf maar ook anderen had teleurgesteld. Hij twijfelde niet over het eindresultaat.

Gedurende de volgende tien minuten maakte Tom Katy klip en klaar duidelijk wat hij bedoelde. Hij sloeg haar zowel op haar bips als op de achterkant van haar bovenbenen. Hij besteedde speciale aandacht aan het plekje waar ze op zat. Katy huilde en stribbelde, maar smeekte hem niet om ermee te stoppen. Ze wisten beiden dat de lei schoongemaakt moest worden.

Katy was boos op zichzelf, Tom kon de boosheid in haar lichaam voelen. Hij wist dat het waarschijnlijk een paar dagen zou duren voordat dit weer voorbij zou zijn. Hij had Katy al vergeven en zou de draad weer gewoon oppakken na dit pak slaag. Maar Tom wist heel goed dat hij door moest gaan tot Katy zelf ook de lei had schoongepoetst. Zo niet, dan zou de vicieuze cirkel van negatieve houdingen en woedeaanvallen alleen maar erger worden. Dit hield in dat Katy meer dan één keer over de knie gelegd moest worden voor ze weer helemaal met beide benen op de grond zou staan.

Het pak slaag ging gewoon door. Zelfs Tom had de tranen bijna in zijn ogen staan. Hier wist Katy natuurlijk niets van. Hij was vastbesloten zijn vrouw een ongenadig pak op haar bips te geven, hoe moeilijk dat ook mocht zijn. Uiteindelijk was het voorbij. Hij hield op met op haar arme billen te slaan. Hij liet haar middel los, en wreef over haar rug. Hij liet zijn hand op haar brandende billen rusten. Zijn hand voelde ook verdoofd aan. Katy huilde en snikte.

Toen ze een beetje begon te kalmeren, Trok Tom haar overeind en zette haar op zijn schoot. Zij verborg haar gezicht in zijn borst. Ze snikte met lange uithalen. ‘Hier schatje, laat me je hemd uitdoen’, zei Tom. Vervolgens deed hij haar BH los en liet deze naast haar hemd op de vloer glijden. Tom bleef over haar rug wrijven en gaf haar af en toe een klopje. ‘Gaat het, schatje?, vroeg Tom toen Katy uiteindelijk gekalmeerd was.

‘Het gaat wel. Het doet alleen zo’n zeer’, zei ze.

‘Ik weet het. Maar dat is ook de bedoeling, weet je nog?’, zei Tom.

‘Ja hoor, dat weet ik’, snikte Katy.

‘ Ik weet niet of je er nu iets aan hebt, maar dat pak op je billen is met heel veel liefde toegediend’.

‘Je moet wel heel veel van me houden’, snikte Katy.

‘Dat is ook zo, schatje, dat is ook zo’, antwoordde Tom.

Tom hield Katy een poosje zwijgend vast. De vloed van emoties die daarnet Katy’s lichaam verlaten had, hadden haar totaal uitgeput. ‘Kom schatje, het is tijd om naar bed te gaan’, zei hij.

‘OK’, antwoordde ze en stond voorzichtig op. Ze legde haar handen voorzichtig op haar bips en zei, ‘Ik geloof niet dat je me ooit harder geslagen hebt, Tom’.

‘Dat denk ik ook niet, schatje. Ik hoop dat het nooit weer noodzakelijk is’, voegde hij eraan toe. ‘Kom maar’, zei hij en hield het dekbed omhoog en hielp haar in bed. ‘Ik wil dat je lekker gaat rusten en gaat proberen wat te slapen. Mocht je wakker worden voor ik terug ben, dan blijf je lekker liggen. Je mag naar de WC, maar verder blijf je in bed tot ik je kom halen’, droeg Tom haar op.

‘Ja Tom’, fluisterde Katy.

Tom boog zich voorover en gaf Katy een kus op haar wang. ‘Wouter zal hier zo wel zijn. Dan zijn we even weg. Ga jij maar slapen’, zei hij.

‘OK, liefje, dat zal ik doen’, zei ze.

Tom zette de stoel terug in de hoek en pakte Katy’s BH en hemd van de vloer. Toen ging de bel. ‘Dat zal Wouter zijn. Ik ben zo terug. Ik hou van je!”

“Ik ook van jou’, antwoordde Katy. Ze sliep al bijna toen Tom goed en wel de kamer verlaten had.

Tom voelde zich helemaal uitgewrongen toen hij naar de deur liep. ‘Ha Wouter. Ben je er klaar voor?’, vroeg hij.

‘Helemaal. Laten we maar direct gaan’, zei Wouter.

Tom griste zijn jas van het haakje en pakte zijn pet. Hij zette hem op en zonder verder wat te zeggen stapten beide mannen naar buiten. Tom trok de deur zachtjes achter zich dicht. Hij wilde niet dat Katy wakker zou worden. Hij wilde dat ze eens goed zou rusten. Ze stapten in de bestelauto van Wouter.

Tom en Wouter waren al heel lang vrienden. Ze hadden veel respect voor elkaar. Je kon bijna zeggen dat het een soort broers voor elkaar waren. Ze hadden dezelfde interesses. Ze hielden beiden van vissen. Beiden hadden een passie voor oude auto’s en ze gingen vaak samen een biertje drinken. Soms kwamen ze met hun vrouwen bij elkaar voor een gezellig dinertje of een boompje klaverjassen. Soms verrasten ze hun vrouwen door hen mee te nemen voor een avondje dansen.

De vrouw van Wouter, Annie, en Katy waren ook al vriendinnen. De dames waren al net zo bevriend als hun echtgenoten. In de loop der jaren hadden beide stellen kinderen groot gebracht en beiden hadden nu al kleinkinderen. Er was niet veel wat ze niet van elkaar wisten, zelfs niet de manier waarop de mannen de goede vrede in hun gezin bewaarden.

‘Voor de draad ermee, maatje’, zei Wouter toen ze onderweg naar de garage waren. Hij kon aan de gezichtsuitdrukking van Tom zien dat er iets aan de hand was.

‘Tja, wat moet ik zeggen, Wouter, ik heb het zelf nog niet eens allemaal op een rijtje’. Tom zette zijn pet af en legde hem op zijn knie. Hij liet zijn vingers door zijn haar glijden.

‘Jeetje…Katy moet dit keer heel wat uitgehaald hebben’, luidde het commentaar van Wouter.

‘Hoe bedoel je?, vroeg Tom.

‘Gewoon, ik kan aan de manier waarop je kijkt en het feit dat je je vingers door je haar laat glijden zien dat er iets flink mis is. Je zit nooit in je haar te wroeten, tenzij er iets heel serieus aan de hand is. Hebben Katy en jij ruzie? Je ziet eruit als een geest. Kom, Tom, vertel!’, drong Wouter aan.

Tom liet zijn vingers nogmaals door zijn haar glijden. Vervolgens zette hij zijn pet weer op. ‘Verdomme, Wouter. Ik weet niet waar ik moet beginnen, behalve dat Katy en ik het ook pas sinds gister weten. Ik weet zeker dat Katy het het liefst zelf aan Annie wil vertellen. Het is dus voorlopig even tussen jou en mij, OK?’, zei Tom.

Wouter keek Tom aan en zag in zijn ogen dat hij het meende. ‘Vanzelfsprekend Tom. Je weet dat ik geen woord zal zeggen als jij dat niet wilt’, antwoordde Wouter.

‘Katy heeft een hersentumor’, zei Tom.

‘Nee! God nee, Tom’, zei Wouter.

‘Ja, en je kunt gerust stellen dat we beiden behoorlijk van slag zijn. Het is misschien niet iets om heel bang voor te zijn. Angst is een slechte raadgever. Maar om eerlijk te zijn, Wouter, ben ik doodsbang’.

In plaats van de kortste weg naar de garage te nemen, reed Wouter nog een eindje om en liet Tom praten. Tom had er geen eens erg in. Wouter reed. Tom praatte. Uiteindelijk draaide Tom zich naar Wouter toe en zei, ‘Bedankt maatje! Het was lekker om mijn verhaal even te kunnen doen’.

‘Graag gedaan, man. Als Katy en jij iets nodig hebben, laat het Annie en mij dan weten’, antwoordde Wouter. Laten we je auto gaan oppikken en terug naar je garage gaan. Dan haal ik een paar biertjes voor de koelkast in je garage. Misschien kunnen we samen nog even ergens aan knutselen’.

‘Goed idee. Ik moet sowieso weer naar huis. Ik wil Katy niet te lang alleen laten. Ze ligt nu te slapen. Ik heb haar daarnet een flink pak op haar blote billen gegeven omdat ze allerlei informatie van de dokter voor me had achtergehouden. Dat was geen pretje, Wouter’.

‘In andere woorden, je hebt Katy een welverdiend pak slaag gegeven en daar voel je je nu schuldig over’, stelde Wouter.

‘Nee. Het ging om meer dan alleen maar een pak slaag. Ik heb haar volgens mij zelden zo onder handen genomen. Ik moest wel, Wouter, voor het welzijn van ons beiden. Maar het is wel het moeilijkste wat ik ooit heb moeten doen’.

“Je deed het voor haar bestwil, Tom. Dat weet je dondersgoed. En dat weet Katy ook. Breek je hoofd daar dus maar niet over’. Wouter stopte bij de garage waar Tom’s auto stond.

‘Ik zie je straks thuis weer’, zei Tom toen hij uit de bestelauto stapte. Terwijl hij met zijn arm over de deur hing, voegde hij er nog aan toe, ‘Oh ja, we krijgen mogelijk nog bezoek in de garage. Mijn overbuurman, Martin, kwam vanmiddag langs. Hij was op zoek naar advies hoe hij het beste met zijn vrouw om kon gaan. Het is misschien goed als je me helpt hem duidelijk te maken hoe je je huwelijk goed kunt houden’. Tom pakte zijn portefeuille en haalde er een tientje uit. ‘Hier, neem maar wat extra bier mee als je wilt. Martin zal er ook wel een paar kunnen gebruiken’.

‘Steek je geld maar weer in je zak. Ga jij de auto maar halen en maak dat je naar huis komt, naar Katy. Ik rijd even langs huis en zal tegen Annie zeggen dat ze vanavond bij jullie thuis kookt, omdat Katy niet helemaal lekker is. Ik wil er verder niets over horen. Het is een uitgemaakte zaak’, zei Wouter.

‘Ik weet niet wat ik moet zeggen, maatje’, zei Tom en keek Wouter aan.

‘Er valt niets te zeggen. We staan er met zijn allen voor, alle vier. Zoals dit altijd het geval is. Daar is niets aan veranderd. Zie je straks bij jouw thuis’, zei Wouter met een flauwe glimlach.

‘Bedankt Wouter. Tot zo’, zei Tom en deed de deur dicht en liep naar de garage. Wouter keek zijn beste vriend na en zette toen de auto in de versnelling en reed weg.

Wouter reed direct naar huis en besprak het een en ander met Annie voor die avond. Tom betaalde de garagerekening, praatte nog even met de monteur en reed vervolgens naar huis. In de tussentijd had overbuurman Martin het ook druk.

Toen hij terugkwam van zijn bezoekje aan Tom, zei hij tegen Kim dat ze met hem mee naar de keuken moest komen. ‘Wat is er dan, Martin? Ik ben even bezig’, riep Kim vanuit de woonkamer. Een sarcastische ondertoon was in haar stem waarneembaar.

‘Dan houd je daar maar even mee op, jongedame! En als de gesmeerde bliksem hier komen. Wij moeten eens praten!’ zei Martin streng en liep naar de keukentafel. Hij grinnikte inwendig. Hij was erg tevreden over zijn optreden van daarnet. ‘Deze nieuwe levensstijl zal me vast bevallen! Ja, dat weet ik wel zeker!’ Martin haalde diep adem en liet zijn vingers door zijn haar glijden. ‘Maar het zal niet meevallen Kim ervan te doordringen dat we deze levensstijl moeten adopteren’.

Kim stapte door de deur. Ze stopte en zette haar handen in haar zij. ‘Wat is er in vredesnaam aan de hand? Ik heb het hartstikke druk en jij komt hier de bullebak wat uithangen’.

‘Je zult eens kennismaken met deze bullebak als je zo doorgaat. En om je vraag te beantwoorden, jongedame, JIJ bent er aan de hand. Om te beginnen zal ik je eens iets duidelijk maken. Ga maar eens zitten, we hebben heel wat te bespreken’, zei Martin en wees naar een stoel bij de tafel.

Kim was geschokt. Martin had haar nog nooit zo toegesproken. Nog nooit, en wat haar betreft zou het ook niet nog een keer gebeuren. ‘Ik weet niet wat er met jou aan de hand is vandaag’, zei ze.’ ‘Ik zou maar eens uit een ander vaatje gaan tappen, als ik jou was. Als je het me eens vriendelijk vraagt, zal ik misschien overwegen te gaan zitten ‘. Kim draaide zich om en was van plan weg te lopen.

Met een rustige maar strenge stem liet Martin haar weten, ‘Ik zou niet weglopen als ik jou was. Ik zou mijn houding maar eens veranderen en snel doen wat me opgedragen was’. Kim draaide zich naar hem om en keek hem onderzoekend aan. ‘En nu zitten, nu je het nog kunt!’, klonk het streng. Kim’s mond viel open.

‘Zo kun je niet tegen me praten. Ik ben je vrouw. Insinueer je daar dat je van plan bent me een pak slaag te geven? Dan bel ik de politie en dan draai je de bak in. Denk maar niet dat ik me met zoiets belachelijks inlaat’.

‘Kim als ik bij je moet komen en je op deze stoel moet neerzetten, dan zul te binnen de kortste keren het verschil weten tussen een pak slaag en een pak op je blote billen. Laat ik het je nog eens duidelijk zeggen, ik wil dat je die houding laat varen en ik wil dat je daar gaat zitten’, zei Martin en wees nogmaals naar de stoel.

Man en vrouw keken elkaar lange tijd recht aan. Haar hart sloeg wel 1000 keer per minuut. ‘Martin! Waarom doe je dit? Waarom praat je zo tegen me?’, vroeg Kim.

‘Ik doe een poging ons huwelijk te redden. Tenminste dat wat er van over is, en ik zeg het niet nog een keer’, voegde hij eraan toe. ‘Ik wil je hier en ik wil het NU!’ Doe wat ik zeg of je zult erge spijt hebben als ik je de consequenties laat voelen’.

Kim liep langzaam op Martin af. Ze was nerveus en in de war. Martin bewoog niet, maar volgde haar bewegingen toen ze door de keuken liep en op de stoel ging zitten. Hij ging tegenover haar aan tafel zitten en strekte zijn handen uit in de richting van de hare.

Terwijl hij naar het gezicht keek van de vrouw waar hij van hield, begon Martin haar uit te leggen hoe het er voortaan aan toe zou gaan en hoe hun nieuwe levensstijl eruit zou gaan zien. Kim luisterde. Nog nooit had Martin zo de touwtjes in handen genomen en Kim had nog nooit zo aandachtig naar hem geluisterd.

De woorden leken Martin automatisch uit de mond te rollen. Twee keer deed Kim een poging hem te onderbreken, maar beide keren waarschuwde hij haar zich stil te houden. De derde keer legde hij uit dat zij straks alle gelegenheid zou krijgen haar kant van het verhaal te vertellen. ‘Ik hoef je niet uit te leggen wat er de volgende keer dat je me daarentegen weer zo onderbreekt gebeurd. Dan ga je het ondervinden. Is dat duidelijk?’, vroeg Martin.

‘Nee, ik begrijp er geen snars van. Ik bedoel, ja ik begrijp het’, zei ze met een bezorgde gezichtsuitdrukking. ‘Oh Martin, wat is er met ons gebeurd?’, bracht ze uit.

‘We moeten eens recapituleren, Kim. We pakken de brokstukken van ons huwelijk en ons leven als man en vrouw op en houden op met langs elkaar heen te lopen. We gaan onze relatie reconstrueren op basis van liefde en saamhorigheid. Dit is mijn laatste poging om ons huwelijk te redden en nog iets van mijn eigenwaarde als echtgenoot te redden, maar jij, ik en wij zullen het drastisch anders moeten gaan aanpakken. Ben je bereid om deze weg samen met me te gaan of gooi je de handdoek in de ring en gaan we een advocaat inschakelen?’, vroeg Martin.

Op hetzelfde moment Dat Martin Kim deze vraag stelde, vroeg Wouter aan Annie of ze hem kon helpen wat dingen bij elkaar te zoeken alvorens naar Tom en Katy te gaan. ‘Katy voelt zich niet helemaal in orde en Tom heeft onze hulp een beetje nodig. Ik dacht als we nu eens iets uit de vriezer haalden om te gaan barbecueën. Misschien kunnen we een paar salades maken en wat stokbrood in de oven doen. Jij kunt beter improviseren dan Tom en ik. Wat zeg je ervan?’, vroeg Wouter.

‘Natuurlijk liefje’, antwoordde Annie. ‘Wat is er met Katy? Heeft ze de griep?’

‘Tom wil niet dat ik het er over heb. Hij denkt dat Katy het je liever zelf wil vertellen, Annie. Ik kan alleen maar zeggen dat het geen kleinigheidje is. Bereidt je dus maar voor’, voegde Wouter eraan toe.

‘Oh mijn God, Wouter! Dit bevalt me lang niet’, zei ze.

Wouter deed zijn armen om haar heen toen hij de angst in haar ogen zag. Hij drukte haar even stevig tegen zich aan. ‘Het zal niet gemakkelijk voor Tom en Katy worden’, fluisterde hij. ‘Wij moeten de stemming er maar inhouden om hen een hart onder de riem te steken. Ik weet dat je graag meer wilt weten, schatje, maar ik heb aan Tom beloofd dat ik het Katy zelf laat vertellen. Ga je nu maar klaarmaken. We moeten nog even langs de winkel voordat we naar hen toegaan. Hoe eerder hoe beter. Tom ziet er niet uit. Katy lag nog te slapen toen hij wegging om zijn auto op te halen. Ik heb haar niet gezien, maar ik weet zeker dat ze blij zal zijn dat ze je ziet’. Zonder nog wat te zeggen ging Annie op haar tenen staan en gaf Wouter een kus op zijn wang.

‘Even wachten nog, liefje. Even andere schoenen aantrekken, een borstel door mijn haar halen, dan kunnen we gaan’, zei ze.

‘OK, zo mag ik het horen’, antwoordde Wouter.

De telefoon ging toen Annie door de hal liep. ‘Ik pak hem wel’, riep Wouter.

‘Hallo. Ha Michel. Wat kan ik voor je doen?, zei Wouter. ‘Echt waar?’ Er viel een lange stilte. Wouter luisterde ingespannen. Zijn gezicht verstrakte en hij klemde zijn kaken op elkaar. ‘Reken maar! Ik zal één en ander afhandelen op de manier die we besproken hebben. Je kunt er gerust op zijn dat wanneer ik klaar ben, het niet nogmaals voor zal komen. Oh ja, en bedankt. Ik ben blij dat je gebeld hebt. We moeten elkaar snel weer eens treffen, dan kunnen we de bijzonderheden onder het genot van een biertje met elkaar bespreken. Natuurlijk! Nogmaals bedankt’. Toen eindigde het gesprek. Wouter hing op. Zijn kaken nog steeds stevig op elkaar geklemd, haalde hij diep adem en blies langzaam uit.

Annie kwam de kamer weer binnenlopen. ‘Ik ben klaar’, zei ze tegen Wouter.

Hij aarzelde even en zei toen, OK. Laten we gaan. We nemen de bestelauto. Die heb ik achter de jouwe geparkeerd’.

Wouter hield de deur voor Annie open en ze vertrokken. In een ommezien hadden ze de spullen voor het avondeten bij elkaar en wat bier voor de heren in de garage. Alles werd in de auto geladen en Wouter ging op weg naar Tom en Katy. Althans dat is wat Annie dacht.

‘Waar gaan je naartoe?’, vroeg Annie toen Wouter de auto keerde in plaats van naar Tom en Katy te rijden.

‘Ik moet nog even terug naar huis. Er is nog iets wat ik moet regelen voor we naar Tom en Katy gaan’, zei hij.

‘OK’, zei Annie. ‘Ben je iets vergeten?’

‘Ja, dat heb ik. Ik ben vergeten de nodige indruk op mijn vrouw te maken over wat er gebeurd als ze zich onverantwoord door het verkeer beweegt’, zei Wouter en keek in de richting van Annie. Michel belde me net voor we weggingen. Hij heeft je vanmorgen geflitst op de snelweg. Hij moest achter een andere automobilist aan, anders had hij je aangehouden. Vertel me eens eerlijk. Hoe snel heb je deze keer gereden?’

‘Oh nee, Wouter’, smeekte Annie.

‘Ja, Annie, Ja!’, antwoordde Wouter boos. ‘Je bent gepakt en je zult voor de gevolgen moeten gaan staan. Vertel op, hoe hard heb je gereden? Michel was ervan overtuigd dat je nog geremd hebt toen je hem zag. Hoe hard, Annie?’

‘Iets harder dan 150’, antwoordde ze. Er viel een lange stilte. Wouter reed weer richting huis.

Tenslotte hield Annie het niet langer. ‘Wouter, doe dit alsjeblieft niet. We moeten naar Tom en Katy. Ze hebben ons nodig. Kun je niet wachten tot we vanavond weer thuis zijn? Alsjeblieft! Oh alsjeblieft, liefje?, smeekte ze.

Het had geen zin. Wouter had zijn besluit al genomen. Hij reed de oprijlaan op en deed de motor uit. Er viel weer een stilte. Hij keek Annie met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘Je weet hoe ik erover denk als je zo hard rijdt. En ja, ik twijfel er niet aan dat je minstens 150 hebt gereden. Je hebt de acceptgiro van het Centraal Incassobureau weggemoffeld, is het niet?’, vroeg hij op de man af.

Annie kromp ineen bij deze woorden. ‘Ja dat klopt’, fluisterde ze.

‘Je wist wat je boven het hoofd hing als je het zou doen. Je wist ook dat ik er vroeger of later achter zou komen. Dat gebeurt altijd. Maar je deed het toch. Kom nu dus niet met mooie praatjes aanlopen. Ja, we zouden naar Tom en Katy gaan. En nee, ik wacht niet tot vanavond om maatregelen te nemen. Ik zal je eerst een voorproefje geven van hetgeen je te wachten staat als we vanavond thuiskomen. Ik wil dat je er de hele middag en avond van bewust bent dat ik boos op je ben. Hopelijk, zal ik zodanig indruk op je maken dat je nooit weer zult overwegen zo hard te rijden, laat staan het te doen’.

Wouter opende de deur van de auto en was uitgestapt voor Annie met haar ogen kon knipperen. Hij liep om de auto heen, deed haar deur open en liet haar uitstappen. ‘Ik stel voor dat je meteen maar naar de slaapkamer loopt. Je weet wat er zo gaat gebeuren. Ik kom zo bij je’, zei hij. Ze keken elkaar even aan.

Annie antwoordde zacht, ‘Ja, Wouter’. Ze draaide zich om en Wouter sloeg haar zo hard op haar bips dat zijn hand er pijn van deed. Hij wreef hem met zijn andere hand terwijl hij keek hoe Annie zich naar het huis haastte.

In de volgende vijftien of twintig minuten deed Wouter zijn best te kalmeren, hij belde Tom en legde hem de situatie uit. ‘Alles is hier prima hoor’, zei Tom. ‘Katy ligt nog steeds te slapen. Er moet iets in de lucht hangen waar die vrouwen last van hebben. Neem rustig de tijd. Wij hoeven geen trein te halen. Met jou gaat het goed?’, vroeg hij aan Wouter.

‘Ik weet het niet. Ik ben nog verschrikkelijk boos. Ik kan haar in deze staat niet aanraken’, zei Wouter. ‘Ik gaf haar net een klets op haar billen en daar mijn hand behoorlijk bij bezeerd. Ik heb geen idee wat ik haar aandoe als ze op dit moment over mijn knie zou liggen’.

‘Je zult verbaasd staan hoe snel je gekalmeerd bent als je haar prachtige billen ziet. Je bent alleen maar bang voor dingen die zouden kunnen gebeuren. Haal een paar keer diep adem, neem desnoods een biertje om te kalmeren’, voegde Tom er aan toe.

Tegen de tijd dat ze uitgesproken waren, voelde Wouter dat hij de controle terug had. ‘Ik zie je straks nadat mijn schatje een beetje hersteld is van het pak op haar billen’, zei Wouter en hing op. Hij liep naar de garage om een stuk gereedschap te halen dat Tom gevraagd had te mogen lenen. Nadat hij dit achterin de auto gelegd had en nog even in de garage omgerommeld had, grinnikte Wouter in zichzelf en noemde Annie binnensmonds een deugniet. Toen wist hij dat het goed was. Het was tijd om Annie eens onder handen te gaan nemen. Hij liep het huis binnen.

Annie hoorde hoe hij de slaapkamer naderde. Er ging een rilling door haar heen, terwijl ze in de hoek stond met haar broek en onderbroek op haar knieën en haar hemd tot in haar middel opgetrokken. Ze had bijna een even grote hekel aan het ritueel van in de hoek staan als aan het pak slaag zelf. Toen hij achter haar stond, moest Wouter grijnzen toen hij aan Tom’s woorden terugdacht, ‘…je zult verbaasd staan hoe snel je gekalmeerd bent als je haar prachtige billen ziet…’ Tom had gelijk.

Wouter liet zijn rechterhand over Annie’s billen glijden. ‘Lekkere billen, Annie. Jammer dat ik je moet straffen, is het niet?, zei hij zacht.

‘Ja Wouter. Het spijt me. Echt waar’, antwoordde Annie. Ze was nu bloednerveus en Wouter was zich daar van bewust. Ze zou er deze keer niet al te gemakkelijk vanaf komen. Het was de zoveelste keer dat ze te hard gereden had.

Wouter nam, zich voor zijn vrouw ondubbelzinnig duidelijk te maken hoe hij erover dacht dat ze te hard reed. Hij gaf haar een paar kletsen op iedere bil en zei, ‘Het zal je straks nog veel meer spijten’.

Wouter liep naar zijn nachtkastje en de la met zijn speeltjes. Hij zocht om zijn favoriete borstel, degene waar Annie zo’n hekel aan had. Annie deed haar ogen dicht en bad dat het snel voorbij zou zijn. Een paar minuten later zou haar gebed verhoord worden. Wouter schoof zijn stoel een eindje van de muur en ging zitten. De borstel lag op de vloer vlak naast de stoelpoot. ‘Kom hier, Annie, dan zullen we het eerste deel afhandelen’, zei Wouter streng.

‘Mag ik alsjeblieft mijn broek en onderbroek uitdoen, liefje’, vroeg ze.

‘Nee, laat ze waar ze zijn en kom hier’, antwoordde hij boos.

Toen Annie voor Wouter stond, keek hij haar recht aan en vroeg, ‘Kun je alsjeblieft vertellen, Annie, wat er gaat gebeuren?’

‘We zijn hier omdat ik roekeloos gereden heb en jij me een pak op mijn blote bips gaat geven’, antwoordde ze.

‘Ja, ik ga je een pak op je billen geven. Je krijgt nu een pak slaag en vanavond wanneer we thuis komen nog een keer. En wie weet morgen nog een keer en de dag daarna. We zullen eens kijken hoe je houding de komende dagen is. Je billen zullen onder mijn handbereik blijven, jongedame. Oh ja, en de auto is voorlopig verboden terrein. En nu hier komen’, voegde hij eraan toe terwijl hij op zijn bovenbeen klopte.

Op hetzelfde moment dat Wouter Annie een welverdiend pak op haar blote bips gaf, zat buurman Martin nog steeds met zijn vrouw Kim aan de keukentafel. Er zat inmiddels een beetje schot in hun gesprek. Ze waren het er over eens dat dit geen zaak voor advocaten zou worden. Geen van beiden wilde een echtscheiding en ze waren het erover eens dat er zaken moesten veranderen. Kim wou echter niet accepteren dat Martin het pak op de bips in hun relatie zou introduceren.

‘Ik laat me niet slaan’, zei Kim.

‘Kim, als ik vind dat je een pak slaag verdiend hebt, dan ga je dat krijgen ook’, zei Martin. ‘Wat ik je aan je verstand probeer te krijgen is dat er regels zijn. En als je die regels overtreedt dan zal ik je een pak op je bips geven. Duidelijk?’

   
‘Het is belachelijk. Ik blijf hier niet langer naar die onzin zitten luisteren. Er komt niets van in’, zei ze en stond op om de keuken te verlaten.

Voor ze wist wat er gebeurde, was Martin opgestaan, had haar beetgepakt en sleurde haar mee terug naar de stoel. Hij ging zitten en begon onmiddellijk Kim’s spijkerbroek open te maken. Voordat ze met haar ogen kon knipperen had Martin haar broek naar beneden gedaan en lag ze over de knie.

‘Ik heb je gewaarschuwd wat er zou gebeuren. Je luister niet. Nu zullen we de details doornemen totdat ik klaar ben met dit gesprek. Is dat duidelijk?’, vroeg Martin.

‘Laat me los, LUL!’, gilde Kim.

Martin schudde zijn hoofd en haakte zijn vingers achter het elastiek van haar onderbroek en schoof deze tot haar knieën omlaag. Kim worstelde om zich uit de greep van Martin te bevrijden. Zonder resultaat. Martin was veel te sterk. Haar broekje hing nu op dezelfde plaats als haar spijkerbroek. ‘Ik weet zeker dat je op heel korte termijn er de voorkeur aan geeft me heel anders aan te spreken. Ondertussen denk ik dat het tijd is je een beetje respect voor je echtgenoot bij te brengen’.

Martin begon Kim haar allereerste pak op haar billen te geven. Hij sloeg een poosje flink door. Vervolgens stopte hij even om wat te bespreken. En iedere keer als Kim brutaal werd hervatte hij het pak slaag. Op hetzelfde moment dat Kim een pak op haar blote bips kreeg, was Wouter bezig Annie duidelijk te maken waar ze de fout in gegaan was. Hij had haar met de vlakke hand een pak op haar blote billen gegeven, tot deze vuurrood was. Nu gebruikte hij de borstel.

Beide vrouwen leerden langzaam maar zeker op pijnlijke wijze dat hun echtgenoten hun gedrag niet langer pikten. Martin en Wouter gingen nog even door met het spreken van de enige taal die hun vrouwen kennelijk begrepen. Op de één of andere manier werd het Kim en Annie duidelijk. Links- of rechtsom, het zou veranderen.

En dan was Tom er nog, die op dat moment door het huis ijsbeerde en dacht aan alle dingen die hij in acht moest nemen om een goede echtgenoot voor zijn Katy te zijn. Hij had er een hekel aan haar te straffen, maar hij twijfelde er geen moment aan, dat hij zou doen als het nodig was. Tom liep nogmaals naar de slaapkamer om even bij Katy te kijken. Het was al de negende keer dat hij dat deed sinds hij thuisgekomen was. Deze keer was Katy echter wakker.

‘Dag schatje’, zei hij toen Katy hem aankeek.

‘Ha’, zei ze met een flauwe glimlach.

Tom ging op het bed zitten. Hij deed zijn laarzen uit. Katy schikte haar kussens en schoof wat dichter naar het midden van het bed. Heel voorzichtig draaide ze zich op haar zij. Tom lag nu op zijn rug naast haar. Katy schoof dichterbij zodat ze haar hoofd op zijn schouder kon leggen. Tom deed zijn arm om haar heen.

‘Hoe gaat het, schatje’, vroeg Tom en gaf haar een kus op haar voorhoofd.

‘Goed hoor’, fluisterde Katy .

Tom wreef over Katy’s rug. Vervolgens deed hij zijn hand onder het dekbed en legde zijn hand op haar billen. Heel voorzichtig wreef hij er overheen. Geen van beiden zei iets. Dat was niet nodig. Alles wat ze wilden was dicht bij elkaar zijn.

En zo zag een normale zaterdag eruit bij Martin en Kim, Wouter en Annie, en Tom en Katy drie alledaagse stellen uit het dorp.

Katy was vastbesloten niet te huilen waar dr. Freek bij was. Ze was echter bang dat dit onvermijdbaar was als Tom haar nog een pak op haar bips zou geven. Het beste wat ze kon doen was haar tanden op elkaar zetten en zich zo stil mogelijk te houden. Oh, wat deden haar billen zeer, niet alleen van het pak slaag maar ook van de injecties.

Lange tijd kon je een speld horen vallen. Ondanks dat zei geen van drieën iets. Ze hielden allemaal hun adem in. Een ieder was bang om de eerste stap te zetten. Uiteindelijk trok Tom Katy overeind en zette haar terug op haar plaats op zijn rechterknie.

‘Zul je nu een beetje meewerken, zodat we ons bezoek hier kunnen afronden jongedame?’, vroeg Tom met een serieuze ondertoon. In werkelijkheid was hij vreselijk geschrokken over wat hij allemaal gehoord had.

Katy keek Tom aan. Ze kromp ineen van pijn toen haar billen plotseling contact maakten met zijn knie. Er liep een traan over haar gezicht. ‘Ja Tom, ik zal meewerken’, zei ze met een diepe snik.

Tom liet zijn vingers door haar haren glijden om vervolgens haar gezicht in zijn beide handen te pakken. Met zijn duim veegde hij een traan weg. ‘Rustig maar’, zei hij en gaf haar een kus op haar mond. Hij deed zijn arm om haar heen en trok haar dicht tegen zich aan. Hij nam haar rechterhand in zijn linkerhand en gaf haar een klein kneepje. ‘Goed, we luisteren, dokter’, zei Tom terwijl hij naar dr. Freek keek.

Tom deed alsof hij alles onder controle had. Maar inwendig trilde hij als een rietje. Zijn hand gloeide van het pak slaag en de laatste kletsen die hij Katy had gegeven. Hij kon zich voorstellen hoe haar arme billen zouden aanvoelen. Tom wist dat hij zich nu even groot moest houden voor Katy. Katy en hij zouden zich hier wel doorheen slaan, wat er ook komen mocht, pepte hij zichzelf op. ‘En als daar een pak op haar billen aan te pas moet komen, zoals de dokter zei, het zij zo’, verzekerde hij zichzelf.

Dokter Freek haalde eens diep adem. Hij ging achter zijn bureau zitten. Het was voor alle drie een emotioneel moment geweest. ‘Katy, ik wil dat je nog een paar minuten je aandacht erbij houdt, daarna kun je naar huis, OK?’, vroeg hij.

Een smal stemmetje antwoordde, ‘Ja, ik zal goed luisteren’.

Tom gaf haar een goedkeurende knuffel. Dokter Freek glimlachte. Toen vertelde hij over de injecties die ze net gekregen had, waarom ze zo belangrijk waren en wat hun werking was. Hij ging door met vertellen dat het belangrijk was dat ze alle rust nam die ze maar kon pakken. Terwijl hij sprak, schreef hij een drietal recepten uit. Eén had te maken met het komende bloedonderzoek dat ze donderdag zou moeten ondergaan. De andere twee recepten waren voor vandaag.

‘Ik wil dat je vanavond start met de medicijnen’, zei hij toen hij de papiertjes aan Tom gaf. Hij vertelde over de mogelijke bijwerkingen en over wat het met haar systeem kon doen. Tom voelde hoe Katy verstrakte en begon te huiveren alsof ze het koud had. Hij wist uit ervaring dat ze nerveus was en misschien wel bang. Hij gaf haar een liefdevol klopje om haar te laten merken dat het allemaal wel goed zou komen. Het leek te helpen.

‘Nog even iets anders, Katy. Ik wil dat je een in een notitieboekje of op de computer bijhoudt de dingen waarvan je merkt dat ze in je lichaam gebeuren en de eventuele vragen die je voor professor Groen of mij hebt. Als je dan weer hier bent of collega Groen aan de telefoon hebt, dan kunnen we je lijstje doornemen. Door het zo aan te pakken, weten we zeker dat we niets laten liggen en zul jij het gevoel hebben dat je controle over de situatie hebt. Zou je dat willen doen?’, vroeg hij.

‘Ja, dat zal ik doen’, antwoordde ze fluisterend.

‘Goedzo’, zei hij alleen maar. ‘En nu moet ik nog iets af maken in de onderzoekskamer. Ik zal jullie even de tijd geven om jezelf te herpakken en jou de gelegenheid geven om je aan te kleden, Katy. Kom maar naar de onderzoekskamer als jullie klaar zijn. Neem rustig de tijd’. Hij stond op en kwam achter zijn bureau vandaan.

Toen hij de deur opende om naar buiten te gaan, stopte hij en draaide zich om naar het echtpaar. ‘En Katy, voor het geval je het zou willen weten, er waren vanmiddag geen andere patiënten in huis. Ik had vanmiddag geen spreekuur gepland staan. Ik was van plan erop uit te gaan, totdat jij je afspraak voor de derde keer had afgezegd. Toen ik Tom aan de lijn had, leek dit het meest geschikte moment om even bij elkaar te komen. Ik had al het idee dat je echtgenoot een hartig woordje met je zou willen praten. Verder leek het me dat je na wat je vanmiddag te horen zou krijgen, je liever geen andere mensen tegen zou willen komen. Weet dat Tom en ik onze uiterste best zullen doen om je hier door heen te slepen. Ik ben bang dat je voor de goede zaak nog wel een paar keer een pak op je billen zult krijgen. Mijn advies aan jou is om dan even diep adem te halen en je over te geven aan wat Tom voor je in petto heeft. Verspil je energie niet aan verzet. Geef jezelf de tijd. Je hebt mijn telefoonnummer. Ik verwacht dat je me belt als je behoefte hebt aan een gesprek’. Dr. Freek gaf haar een glimlach en verliet toen de kamer. Hij deed de deur achter zich dicht. Hij hield de deurklink nog even beet toen de deur dicht was. Hij haalde diep adem. Hij had het hier al even moeilijk mee als Tom en Katy zelf.

Katy legde haar hoofd op Tom’s schouder en deed haar ogen dicht. Beide zeiden ze minutenlang niets. Tom drukte haar stevig tegen zich aan en rustte met zijn hoofd op het hare. Hij hield van de geur van haar haren. Het toverde een glimlach op zijn gezicht. Hij wreef haar over haar rug en liet zijn hand zelfs even over haar donkerrode billen glijden. Uiteindelijk kalmeerde Katy een beetje; althans ze hield op met trillen. Ze keek op naar Tom en vroeg, ‘Kan ik me aankleden zodat we naar huis kunnen gaan, liefje?’

Tom grinnikte en zei, ‘Reken maar, schatje. Laat me je helpen’. Hij hielp Katy met opstaan en deed haar onderbroek omhoog. Katy kromp ineen van pijn.

‘Oh, liefje, mag ik ze alsjeblieft uitlaten?’, vroeg ze.

Met een glimlach zei Tom, ‘Natuurlijk schatje. Deze keer mag je ze uitlaten. Maar daar maken we geen gewoonte van, begrepen?’

‘Ja, dat snap ik’, antwoordde ze.

Zelfs zonder haar onderbroek voelde het niet erg comfortabel toen ze haar broek omhoog deed en de rits dicht. Nog voor ze het gebouw verlaten hadden, was ze erin geslaagd de rits en knoop weer stiekem open te maken. Haar sweater zorgde ervoor dat niemand het kon zien. Ze zei ook niets tegen Tom. Ze wilde voorkomen dat dit onderwerp werd van toekomstig gesprek of correctie.

Ze gingen direct naar huis. Katy deed haar kleren uit en trok haar favoriete T-shirt aan. Haar bips deed nog erg pijn. Ze was heel erg moe. Tom was blij dat hij haar niet hoefde te vertellen dat ze zich moest verkleden. Hij wilde dat ze zou gaan rusten en had geen zin om hier op dit moment een strijd van te maken.

Ik ga je medicijnen ophalen, schatje. Ik ben zo terug. Is er iets wat ik voor je mee moet nemen?’, vroeg hij haar.

‘Ik weet niets te bedenken, liefje, maar lief dat je het vraagt’, zei ze.

Ze glimlachten naar elkaar. Tom boog zich naar haar toe en liet zijn vingers door haar haren glijden om vervolgens haar gezicht beet te pakken. Hij kuste haar voorzichtig op haar lippen. ‘We zullen ons hier samen door heen slaan, schatje’, Ik zal niet van je zijde wijken’, zei hij. Vervolgens trok hij haar tegen zich aan en kuste haar gepassioneerd. Beiden hadden deze lichamelijke nabijheid even nodig. Uiteindelijk maakte Tom zich los en gaf haar nog een klein kusje op haar mond. ‘Ik ben zo snel mogelijk terug, schatje. Red je het wel even?’

‘Komt wel goed, liefje’, antwoordde ze met een glimlach. Katy zag hoe hij zich omdraaide en de deur uitliep. Ze liep naar het raam en keek hoe hij in de auto stapte en wegreed.

Er verscheen een brede glimlach op haar gezicht toen ze er aan dacht hoeveel ze van deze man, haar echtgenoot en beste vriend, hield. Het was nu helemaal stil in huis. Katy bewoog niet. Ze kon haar hart bijna horen slaan, terwijl ze daar bij het raam stond.

Een klein jongetje reed op zijn fietsje voorbij. Een hond rende met hem mee. Katy glimlachte toen ze zag hoe de hond en het jongetje passeerden. ‘Dat zijn beste maatjes’, zei ze tegen zichzelf. Het deed haar denken aan haar eigen maatje die ze daarnet had zien vertrekken. Het deed haar realiseren hoe close Tom en zij waren, in meerdere opzichten. Ze kon zich geen leven zonder Tom voorstellen.’Ik hoop dat hij niet al te lang wegblijft. Ik verlang nu al weer naar één van zijn warme knuffels’, fluisterde ze.

Ze huiverde. Ze draaide zich om en liep naar de slaapkamer. Ze haalde een paar sokken uit de la. Om de een of andere reden had ze koude voeten. Ze ging voorzichtig op het bed zitten om de sokken aan te doen. ‘Oh jee,’ dacht Katy en trok een grimas. Ieder beweging die ze maakte om haar sokken aan te krijgen deed zeer aan haar billen. Uiteindelijk stond ze op. Ze wreef over haar billen en bad in zichzelf dat ze niet op korte termijn nog eens een pak op haar bips zou krijgen. Maar ze twijfelde er wel aan. Ze besloot hoofdschuddend dat ze er maar niet te veel aan moest denken. Ze draaide zich om en liep naar de keuken.

Ze pakte een glas uit de kast en liep naar de koelkast voor ijs. Ze vulde het glas met water en liep naar de huiskamer. Ze was van plan om de televisie aan te zetten, maar veranderde van gedachten en deed de installatie aan om naar muziek te luisteren. Vervolgens pakte ze een deken van de armleuning van de stoel en ging op de bank liggen. Ze wilde de komende uren niet denken aan wat er gebeurd was. Ze dronk van het water en luisterde naar de muziek. Daarna trok ze de deken over zich heen. Binnen een paar minuten lag ze diep te slapen.

Toen Tom thuiskwam en de muziek hoorde, wist hij precies waar Katy zich bevond. Hij wist ook dat ze onder de deken op de bank zou liggen. Het bracht een glimlach om zijn mond. Hij ruimde de boodschappen die hij gedaan had op. Vervolgens maakte hij het zakje waar de medicijnen inzaten open en las de bijsluiters. Tom zette de flacons met tabletten neer. Toen hij uit het raam naar het huis aan de overkant keek zag hij Kim en Martin. Ze stonden onder de carport. Tom zag hoe Martin bezig was een paar tassen uit de kofferbak te halen. Hij zag hoe Kim er op haar neus bij stond om de arme Freek te zeggen wat hij allemaal moest doen.

‘Er komt een dag’, zei Tom tegen zichzelf, ‘dat we er eens goed voor gaan zitten en dat we een lang gesprek zullen hebben, Martin. Je moet leren hoe je een eind kunt maken aan het gedrag van die helleveeg. Je moet haar eens laten zien wie de baas is’. Tom liet zijn vingers door zijn haar glijden. ‘Maar voorlopig heb ik mijn handen vol aan mijn eigen vrouw’, hield hij zichzelf voor.

Hij ging de woonkamer binnen en ging in een stoel naast Katy zitten. Hij had het nodig om dicht bij haar te zijn. Hij nam een slok van zijn bier en keek hoe ze lag te slapen. Er ging een wirwar van gedachten door hem heen over haar en hem, hun leven samen, de kinderen, hun manier van leven en hoe hij haar af en toe over de knie moest leggen om haar weer met beide benen op de grond te zetten. En vooral, hoeveel hij van haar hield. Een uiteindelijk toch ook aan het doktersbezoek en hoe het nodig was geweest haar daar een pak op haar bips te geven, omdat ze de waarheid maar niet onder ogen wilde zien. Hij wist dat ze het er snel weer over zouden hebben. Hij wilde zeker weten dat de lei schoon was en dat er niets meer tussen hen zou staan. Hij had helemaal geen zin om Katy een pak slaag te geven, maar hij had niet geaarzeld, zeker niet na de aanmoediging van dr. Freek. Verder zou de tijd leren hoe hun toekomstige gesprekje zou vallen.

Tom’s gedachten dwaalden af naar het begin van hun huwelijk en hoe hij haar toen vaak over de knie moest leggen voor allerlei dommigheden. Hij schudde glimlachend zijn hoofd bij de herinnering. Ze waren samen opgegroeid en volwassen geworden. En gedurende de laatste jaren had Katy vaker ‘gewoon’ voor haar billen gehad dan voor straf. Het had hun band versterkt. En toen dacht hij dat hij haar de laatste tijd juist weer meer had moeten straffen en dat ook op korte termijn weer zou moeten doen.

‘Zit daar een patroon in?’, vroeg hij zichzelf af. ‘Komt het door de ziekte van Katy? Heb ik niet goed in de gaten gehad wat er met mijn vrouw aan de hand was? Heb ik mijn taken als echtgenoot verwaarloosd? De tijd zal het leren’, stelde Tom zichzelf gerust. Hij dronk zijn bier op en liep naar de keuken om voor Katy en zichzelf wat te eten te maken. Hij deed de koelkast open en pakte het overblijfsel van het Chinese eten van de vorige avond eruit.

‘Gisteravond’, dacht hij. ‘Oh mijn God!’, de herinnering aan de vorige avond schoot door hem heen. ‘ik hoop dat het vanavond niet weer zo’n emotionele toestand gaat worden’, dacht hij en kromp ineen. ‘Niet vanavond’, hield hij zichzelf voor, ‘Niet vanavond’.

Tom had net alles klaargezet toen hij uit het raam keek en een auto zag stoppen. Hij glimlachte. ‘Mooi’, fluisterde hij. Er verscheen een tevreden blik op zijn gezicht. ‘Ze hadden niet zeker geweten of ze ze vanavond wel zouden kunnen bezorgen’, dacht hij bij zichzelf. ‘Ik ben onder de indruk’.

Tom liep naar de deur en opende deze nog voor er aangebeld kon worden. Hij gaf de man een royale fooi, bedankte hem, pakte de vaas aan en deed de deur dicht. Tom liep naar de huiskamer, waar Katy was. Hij zette het mooie boeket rozen in de kristallen vaas op het tafeltje aan de andere kant van de kamer.

Katy was wakker. Ze hoorde hoe Tom in de keuken rondscharrelde en hoe hij bij de voordeur met iemand praatte. ‘Ze zijn prachtig, liefje. Dankjewel!’, zei ze.

‘Ik dacht dat je sliep’, zei hij. ‘En hoe kom je erbij dat ik deze besteld heb?’, vroeg hij plagend.

‘Oh, dat weet ik gewoon. Ik ken de mannen zo langzamerhand wel een beetje. En omdat je mijn favoriet bent, mijn beste vriend en bedgenoot, weet ik zeker dat ze van jou komen. Breng me het kaartje maar eens dan zal ik het je laten zien’, zei ze met een liefelijke glimlach. Tom lachte terug en deed wat ze vroeg.

Katy schoof op zodat Tom in hun favoriete houding bij haar kon komen zitten. Wanneer Tom lekker zat, schoof Katy tegen zijn borst. Ze opende de envelop en las het kaartje. Op de voorkant stond een prachtige rode roos. Rozen waren de favoriete bloemen van Katy. In het kaartje stonden de woorden,

Liefje,

Je bent mijn vrouw,

Je bent mijn echtgenote,

Een leven lang bij elkaar!

Ik houd verschrikkelijk veel van je,

Je man en echtgenoot,

Tom

Katy vouwde het kaartje dicht en vouwde het tegen haar borst. Haar ogen waren al weer gevuld met tranen. Deze keer waren het tranen van ontroering. Ze zaten een poosje zwijgend bij elkaar. Toen pakte Tom het kaartje en legde het voor hen op de tafel. Hij nam Katy in zijn armen en knuffelde haar. Hij wist dat ze het nodig had, net zoveel als hem.

Toen Katy haar emoties weer onder controle had, fluisterde ze, ‘Het kaartje en de bloemen zijn mooi, net zo mooi als jou. Dankjewel liefje. Ik houd ook heel erg veel van jou!’ Ze knuffelden en luisterden naar de muziek. Ze genoten van het moment.

Tom wreef over haar rug en gaf een klapje op haar billen. Katy klemde zich aan Tom vast. Ze luisterden naar de nummers. Ze zeiden niets, tot Katy uiteindelijk vroeg, ‘Dus morgen krijg ik weer bloemen?’

‘Niet als je een pak op je billen verdiend hebt’, antwoordde Tom en gaf haar een tik op haar bips.

‘Maar je hebt me gisteren een flink pak op mijn billen gegeven en vandaag heb ik een bos prachtige rozen gekregen’, zei Katy terwijl ze naar het tafeltje waren de bloemen stonden, wees. ‘En vandaag heb je me weer over de knie gelegd, en kreeg ik dit mooie boeket met het kaartje’, zei ze plagend.

‘Ja, en ik zie nu in dat dat niet zo slim van me geweest is. Ik zal er meteen verandering in aanbrengen. Je bent duidelijk een verwend meisje’, antwoordde hij.

‘Maar je vindt het heerlijk om me te verwennen’. Zei Katy met een brede grijns. Tom lachte en gaf haar nog een paar tikken op haar billen. ‘Ik weet het. Ik weet het. Maar ik heb een beter idee. Laten we afspreken dat je me elke dag bloemen stuurt en me nooit weer een pak op mijn billen geeft’.

Tom barstte in lachen uit en kietelde haar. ‘Ik denk dat dat helemaal niet zo’n goed idee is. Je zult dan binnen de kortste keren net zo gedragen als Kim en je weet heel goed dat ik dergelijk gedrag nooit zou accepteren. Toch?’, vroeg hij.

Katy moest lachen toen hij doorging met kietelen. ‘OK, OK. Ik zal me gedragen. Ik zal me goed gedragen. Je mag me gerust een pak slaag geven. Houdt hier alleen mee op. Kietelen is niet eerlijk’, zei ze wanhopig.

Tom hield op. ‘Een pak slaag. Ik geloof dat je om een pak slaag vroeg, klopt dat?’, vroeg hij met een ondeugende blik in zijn ogen. In een snelle beweging had hij Katy in een positie gebracht waarin hij goed bij haar billen kon. Haar T-shirt werd omhoog gedaan en hij masseerde haar billen. ‘Je hebt erom gevraagd’, zei hij en gaf haar een paar speelse tikken.

‘Ik zei het alleen maar om je op te laten houden, liefje’, zei ze en probeerde de neerkomende hand te blokkeren. Dit had echter geen zin, Tom klemde haar met zijn been vast, waardoor hij een hand vrij had om haar arm te fixeren.

‘Ik weet het, maar in werkelijkheid drukten je woorden precies uit wat je af en toe nodig hebt’, zei Tom terwijl hij haar nog een paar speelse kletsen gaf.

‘Oh, oh, oh, liefje! Ik zal braaf zijn. Ik zal braaf zijn. Dat beloof ik’, zei ze.

‘Het lijkt erop of ik de aandacht van mijn ondeugd heb’, zei Tom plagend. “Heeft mijn vrouw overigens honger? Ik hoop het. Ik wel in ieder geval. Verder is het tijd dat je medicijnen inneemt. Zullen we dus maar naar de keuken gaan om wat te eten, schatje?’, zei hij, terwijl zijn grote hand haar billen constant bleef masseren. Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd.

‘OK! OK! Ik heb ook honger. Het is jouw beurt om te koken, is het niet?’, vroeg Katy. Tom hield op met zijn liefdevolle aanvallen op de billen van Katy. Niets te vroeg als je het haar vroeg.

‘Ja, we hebben nog de restjes van de Chinees.’, zei hij met een brede grijns. Katy grinnikte en probeerde voorzichtig overeind te komen. Tom hielp haar een beetje. ‘Je beweegt niet erg soepel, schatje. Is er wat aan de hand?

‘Je weet verdomd goed wat er aan de hand is’, snauwde Katy. ‘Niet erg verstandig om je zo uit te laten als je onder handbereik van je echtgenoot bent. Tom liet zijn hand een paar keer hard op haar bips neerkomen. ‘Zou je alsjeblieft een beetje om je woorden willen denken’, stelde Tom voor. ‘Tom’, klaagde ze. ‘Katy!’zei hij op een toon die niet veel goeds voorspelde. ‘OK, het spijt me, dat ik me de afgelopen dagen niet erg goed heb gedragen en dat je me over de knie hebt moeten leggen. Het doet erg zeer en ik beweeg me daarom ook een beetje stijf. Alsjeblieft, wil je mijn excuses aanvaarden voor mijn brutale mond, schatje. Ik weet ook niet waarom in dat zei’, antwoordde Katy.

Tom keek haar even aan voordat hij antwoord gaf. ‘Ik denk dat het voor ons beiden een heel verhaal gaat worden. Maar kom, we gaan eerst eten’, zei hij. Hij draaide zich om en liep naar de keuken.

‘Ik kom zo, schatje’, zei ze terwijl ze naar de vaas bloemen liep.

‘Schiet wel een beetje op’, zei hij en verdween door de deur.

Ze herschikte een paar bloemen in de vaas en rook eraan. ‘Oh, wat zijn ze mooi. Waar heb ik deze geweldige man aan verdiend, ook al geeft hij me af en toe op mijn billen’, zei ze tegen zichzelf en wreef over haar bips.

Toen hoorde ze zijn stem uit de keuken, ‘Schiet je nog een beetje op?’ Katy keek wel uit om hem tegen de haren in te strijken vanavond. Ze hadden hun ‘serieuze gesprek’ nog niet gehad en ze voelde er helemaal niets voor om deze gebeurtenis te bespoedigen. Ze haastte zich naar de keuken.

Ze aten samen. Katy nam haar medicijnen. Nadat ze de keuken opgeruimd hadden, gingen ze weer naar de huiskamer om muziek te luisteren, terwijl ze op internet surften en de nieuwe berichten op het forum bekeken. Toen het acht uur was keek Tom naar Katy. Ze zag er moe uit. Het afgelopen etmaal was voor hen beiden erg vermoeiend geweest. ‘Ik denk dat het tijd voor je is om naar bed te gaan. Wil je eerst nog douchen of ga je direct je bed in?’, vroeg Tom.

Eerst was Katy van plan om te protesteren. Ze opende haar mond om dat te doen, maar in plaats van dat te doen, haalde ze diep adem. ‘Weet je, liefje, ik heb zin om samen te douchen, net als vanmorgen’, zei ze met een glimlach.

‘OK, schatje, dat kan geregeld worden’, antwoordde Tom. Katy sloot de computer af en zette de muziek uit. Tom ging de deuren afsluiten en de kat naar buiten zetten. Toen hij een paar minuten later de badkamer inliep, stond Katy onder de douche. Ze stond te neuriën. Voor Tom een teken dat ze zich goed voelde.

Katy wreef shampoo in haar haren. Tom kleedde zich uit en deed zijn kleren in de wasmand. Het ontlokte een glimlach bij hem. ‘Mijn vrouw zal het erg goed vinden dat ik dit doe’, dacht hij bij zichzelf. ‘Ik moet zorgen dat ik hier geen gewoonte van maak. Ze is al zo verwend’. Hij grinnikte om zijn eigen gedachten.

‘En wat is daar zo grappig?’ De vraag klonk vanuit de douche.

‘Niets schatje’, zei hij met een grote grijns. Hij opende de deur en vergezelde haar onder de douche. ‘Kom schatje, laat mij dat doen’, zei hij toen hij de zeep van haar overnam. En toen begon het spel. En wederom bleven ze onder de douche staan tot het water koud begon te worden. Tom gaf haar een klets op haar bips en zei, ‘Het is mooi geweest. Tijd om naar bed te gaan’.

‘AUW! Moet dat nu altijd?’, klaagde Katy.

‘Nou en of!’, antwoordde Tom.

Katy wist wel beter dan op het onderwerp door te gaan. Het zou haar ongetwijfeld niets opleveren. Tom was eerder klaar in de badkamer dan Katy. Hij had zich zelfs nog geschoren. Toen hij het dekbed wegtrok om in bed te stappen hoorde hij de föhn. Niet lang daarna werd het stil. Hij lag ongeduldig te wachten tot ze in bed zou komen. Terwijl hij wachtte deed hij de televisie aan om te kijken of er een film bezig was.

‘Heb je iets leuk gevonden om te kijken’, vroeg Katy toen ze een paar minuten later de slaapkamer instapte.

‘Nee schatje. Ik lig gewoon op jou te wachten’, zei hij en deed de TV uit en legde de afstandbediening op het nachtkastje. Katy liet de handdoek van haar lichaam op de vloer voor het nachtkastje glijden en kroop voorzichtig tussen de lakens.

‘Wat een deugniet’, dacht Tom bij zichzelf. ‘Ze vind het heerlijk zo die dingen voor me te doen’.

‘Kom hier, jongedame’. Tom reikte naar haar en in een mum van tijd lag ze opgesloten in zijn armen. Katy hoopte dat dit moment tot morgenochtend zou wachten, maar ze wist onmiddellijk dat dit ijdele hoop was. Ze hield van de knuffels en de nabijheid. Ze had een hekel aan de woorden en het uiteindelijke resultaat.

‘Hoe voel je je nu?’, vroeg Tom met een serieuze toon in zijn stem terwijl hij haar stevig vasthield. ‘Een stuk beter, liefje. Ik ben alleen nog een beetje beduusd van wat ik allemaal gehoord heb. Misschien was het uiteindelijk onder ogen zien dat ik een tumor heb wel het moeilijkste’, antwoordde ze terwijl ze hem in zijn ogen keek.

‘Ik wil je bedanken dat je er de hele dag voor me geweest bent. Het spijt me dat het nodig was dat je me over de knie moest leggen. Ik hoop dat het nooit weer nodig is dat je dat in de spreekkamer van de dokter doet’, voegde ze er aan toe. ‘Ik zal in ieder geval erg mijn best doen om herhaling te voorkomen’.

Tom boog zich naar haar toe en kuste haar lippen. ‘Ik zal er altijd voor je zijn, Katy. Ik kan je echter niet beloven dat ik je in het kantoor van de dokter nooit weer een pak op je bips zal geven. Ik kan je alleen maar toezeggen dat wanneer je een pak slaag nodig hebt, ik je dat zal geven. Of niet?’, vroeg hij haar.

‘Ja Tom. Maar dat betekent nog niet dat ik het leuk vind’, zei ze.

‘Katy, spreek me nu niet tegen. Het is nu niet het goede moment om dat te doen. Ik zit er tegen aan om je weer een flink pak op je blote billen te geven. Gedraag je dus een beetje, alsjeblieft!’, zei hij.

‘Ik weet het liefje, en het spijt me. Ik zou dit nooit redden zonder jou’, Katy boog zich naar hem toe en gaf hem een kus op zijn wang. ‘Ik houd zoveel van je’, fluisterde ze.

‘Je bent een echte deugniet!”, zei Tom terwijl hij met gefronste wenkbrauwen naar haar keek.

‘Ja maar wel een lieve deugniet’, zei ze en zette haar allerliefste glimlach op.

Terwijl hij zijn hoofd schudde, zei Tom, ‘Katy, ik heb vanavond op het forum gelezen dat de enige lieve deugniet een deugniet is die een pak op haar bips heeft gehad en ligt te slapen. Hoe klinkt dit, ik geef je nu een flink pak op je billen en daarna ga je lekker slapen. Ja, dan ben je vast een lieve deugniet, of niet?’

‘Ik ben altijd een lieve deugniet. Ik doe soms alleen wel eens domme dingen’, zei ze terwijl ze opnieuw haar liefste glimlach tevoorschijn toverde. Tom kon deze niet weerstaan. Hij boog zich naar haar toe en kuste haar in haar nek. Het bezorgde haar altijd kippenvel. Ze moest ervan giechelen. Hij hield van haar gegiechel. ‘Tja, wie is er nu een deugniet’, vroeg ze.

‘Jij! Altijd jij, Katy’, antwoordde hij en kuste haar opnieuw, alleen deze keer was het een vluchtig kusje op haar mond.

‘Genoeg…Het wordt tijd dat we het eens over de consequenties gaan hebben, Katy, vanwege het overtreden van al die afspraken’, zei Tom. Dit keer klonk hij serieus.

‘Ja Tom. Ik was al bang dat het in die richting zou gaan’, antwoordde ze.

‘Mooi zo! Dan let je voor de verandering eens goed op’, zei hij. Katy wilde nog iets zeggen, maar Tom legde zijn vingers op haar lippen. ‘Nee. Nu is het tijd dat mijn lieve deugniet even luistert’. Katy gaf hem een warme glimlach voor hij verder ging. ‘Ik heb vanmiddag goed nagedacht, Katy, terwijl ik boodschappen deed, toen ik je zag slapen en zelfs toen we bij dr. Freek waren. Jij, jongedame, bent de weg volledig kwijt. Het wordt tijd dat iemand ingrijpt en de koe bij de hoorns vat, en dat is wat ik nu ga doen’. Tom pauzeerde even en keek Katy onderzoekend aan. ‘Kun je dat volgen>? Zitten we nog op dezelfde golflengte?’, vroeg hij.

‘Ja Tom. Ik kan je goed volgen’, antwoordde ze zachtjes.

‘Goedzo. Laten we dan eerst eens naar de afspraken kijken. Daarna kunnen we het over de consequenties hebben’, zei hij. ‘Om te beginnen zullen we het over de afspraak over je gezondheid hebben. Vandaag ben ik er achter gekomen dat je informatie omtrent je gezondheid voor me achter gehouden hebt. Alles wat we besproken hebben en van wat dr. Freek gezegd heeft, ben je al meer dan twee weken op de hoogte van de problemen. En wat zei dr. Freek? Corrigeer me maar als ik er naast zit, maar hij zei dat je al een maand of drie weet, dat er iets mis is. Klopt dat Katy?’, vroeg Tom met een serieuze en gekwetste uitdrukking op zijn gezicht.

‘Ja Tom. Dat klopt’, antwoordde Katy met een diepe frons. Hij haalde diep adem en blies deze langzaam uit.

‘Goed, dan gaan we verder met de afspraak over veiligheid. Als het zo is dat je al drie maanden met een probleem kampt, jongedame, dan betekent het ook dat je allerlei veiligheidsaspecten ten aanzien van je gezondheid hebt genegeerd. Hoe kun je zo dom doen, Katy, je gooit je leven in de waagschaal en verkleind de kansen op een volledig herstel. Gemakzucht is niet veilig wanneer er gezondheidsproblemen in het geding zijn. Punt! Begrijp je dat? Kun je me volgen? Zitten we nog op dezelfde golflengte, Katy?’, vroeg hij streng.

‘Ja, Tom, ik kan je volgen, echt waar’, antwoordde Katy zachtjes.

‘En tenslotte komen we dan nog op het begrip respect. Van deze afspraak, jongedame, heb je echt een ongelofelijke bende gemaakt. Niet alleen heb je geen enkel respect getoond ten opzichte van dr. Freek. Toen hij je geduldig van alles probeerde uit te leggen, had je het onbestaanbare lef, niet één keer, niet twee keer, maar drie keer te verhinderen dat hij met je aan de slag ging. Snap je dat die man bezorgd over je was? Door alles maar te bagatelliseren, heb je in deze hele situatie geen enkel respect jegens jezelf getoond, laat staan respect voor je echtgenoot, die meer van je houdt dan van wat dan ook, om van je kinderen en kleinkinderen maar te zwijgen. Ik begrijp er helemaal niets van. Ik ben ten einde raad’, zei Tom met een lage en boos klinkende stem. Hij pauzeerde even om diep adem te halen om zichzelf wat te kalmeren.

Katy deed haar ogen dicht en kromp ineen. Zijn woorden deden pijn. Ze schaamde zich dood. Ze verborg haar gezicht in zijn borst. Ieder woord wat Tom gezegd had, was waar geweest. ‘Hoe kan hij me ooit vergeven?’, vroeg ze in zichzelf.

Tom pakte haar kin en draaide haar naar zich toe zodat ze elkaar aankeken. ‘Katy, ik heb je nog nooit zo egoïstisch, onverantwoordelijk en disrespectvol meegemaakt in al de jaren dat we bij elkaar zijn. Wat er gebeurd is, maakt me bang en dan heb ik het niet over de lichamelijke problemen. Ik vraag me af waar het gezonde verstand van mijn vrouw gebleven is. Ik heb het gevoel dat ik stekeblind ben geweest voor hetgeen in mijn relatie gaande was. Ik heb het idee dat ik als echtgenoot gefaald heb in het beschermen van mijn vrouw, al was het maar tegen zichzelf’. Tom pauzeerde even en nam Katy goed op. Hij haalde diep adem en blies deze langzaam uit. Zijn hart klopte snel. Hij werd overspoeld door pijn, woede en verwarring.

‘Tom, …liefje’, zei Katy. Tom legde zijn vingers op haar lippen.

‘Nee. Niet nu, Katy. Straks misschien. Je hebt maanden de gelegenheid gehad om naar me toe te komen en wat te zeggen. Vanavond ben ik aan het woord en luister jij. OK?’, vroeg hij.

‘Ja Tom’, fluisterde Katy.

‘Je hebt de afgelopen 24 uur nogal wat op mijn bordje gelegd, Katy’. Tom pauzeerde even. ‘Mijn bord is zelfs zo vol, dat het bijna overloopt. Dus jongedame, van wie ik verschrikkelijk veel houd, we moeten hier beiden maar eens heel goed nadenken en in alle rust naar oplossingen zoeken’.

Hij haalde nogmaals diep adem. Vanmiddag, Katy, toen jij lag te slapen, toen probeerde ik mijn boosheid wat kwijt te raken en toen dacht ik terug aan alles wat ze samen beleefd hebben en hoe we samen gelachen en gehuild hebben. Ik dacht aan de dingen die we als stel maar ook als individuen beleefd hebben. Ik vroeg me zelf af, waarom, waarom een intelligente vrouw zulke domme dingen doet als het op haar gezondheid aankomt. Toen begon het me te dagen. Katy was op de vlucht. Mijn Katy was doodsbang. Je bent op de vlucht gegaan voor de waarheid en de realiteit, Katy. Maar nog het meest ben je voor jezelf op de loop gegaan. Ik weet niet eens of je je dit wel bewust bent. Maar hoe verder je wegvluchtte, hoe verwarder en banger je werd’.

Tom sloeg zijn sterke armen om Katy heen en gaf haar een liefdevolle knuffel. Hij kuste haar op haar voorhoofd. Toen hij haar losliet en haar weer aankeek vervolgde hij zijn verhaal. ‘Er is geen enkele reden om nog langer op de vlucht te gaan, Katy. Ik zal het niet toestaan. Als je bang bent, dan ben ik er voor je. Kom alsjeblieft bij me. Laat me doen wat ik als je man moet doen. Ga niet met mijn verantwoordelijkheden aan de haal en probeer me niet in bescherming te nemen. Dat is mijn taak. Ik ben jouw beschermheer. Ik wil je vasthouden, van je houden, voor je zorgen en je beschermen, zo goed als ik maar kan’. Hij gaf haar weer een kus op haar wang.

‘Alles wat we op deze wereld hebben Katy, is op dit moment hier. Dat gaan we niet verspillen. Het enige wat ons kan scheiden is de dood. Geen van ons beiden kan weten wie er het eerste doodgaat en daar gaan we ons ook niet druk over maken. Voorlopig gaan we het leven ten volste leven. Tegelijkertijd wil ik er zeker van zijn, dat als ik eerder ga dan jij, dat jij dan de kracht hebt en het gezonde verstand hebt om gewoon door te gaan. Ik moet er ook van overtuigd zijn dat je niet die domme dingen gaat doen, die je in de afgelopen weken hebt gedaan. Op dit moment zal ik daarom mijn uiterste best doen om de echtgenoot te zijn die je nodig hebt en verdiend. Jaren geleden heb ik je iets beloofd. Op dit moment kan ik alleen maar mijn excuses maken dat ik mijn beloften niet helemaal waar gemaakt heb. Ik heb het gevoel dat wanneer ik beter mijn best had gedaan, de hele toestand waar we nu inzitten zich nooit zou hebben voorgedaan. Vergeef het me alsjeblieft’. En weer trok Tom Katy dicht tegen zich aan. Hij fluisterde in haar oor, ‘Ik houd zo veel van je’.

Katy was alleen maar in staat om met een brok in haar keel uit te brengen, ‘Ik ook van jou’. Hun armen en benen omstrengelden elkaar terwijl ze elkaar in een innige omhelzing vasthielden. Beiden trilden inwendig van emotie. Hun harten deden bij iedere slag pijn. In stilte lieten beiden hun tranen de vrije loop. Hun lichamen kenden één ziel, wat zolang niet gebeurd was. Op dit moment wisten beiden dat het allemaal wel goed zou komen. Samen konden ze alles aan. Het genezingsproces en de vergeving was begonnen.

Nadat Tom Katy had losgelaten pakte hij haar haren van haar rug en legde ze over haar schouder. Vervolgens liet hij zijn vingers er kammend doorheen gaan, totdat het mooi gedrapeerd over haar linkerborst lag. Vervolgens legde hij zijn sterke hand in haar nek zodat hij met zijn vingers achter haar oor kon strelen. Katy keek naar zijn gezichtsuitdrukking toen hij haar naakte lichaam verkende. Hij boog zich naar haar toe en kuste haar heel voorzichtig, alsof ze breekbaar was. Hij streelde haar rechterborst en vervolgens de zachte huid van haar buik.

Katy reikte met haar hand naar hem toe, zoadat ze op haar beurt zijn gezicht kon strelen. Zij liet haar duim over zijn gezicht glijden. Tom bewoog zijn lippen naar haar handpalm en kuste deze. Ze voelden wederzijds de liefde als nooit tevoren. Geen van beiden sprak een woord. Tom pakte de olie en gebruikte deze om Katy te masseren. Zijn liefdevolle handen zorgden voor ontspanning. Toen ze op haar buik ging liggen masseerde Tom haar rug en billen. Haar lichaam voelde goed aan. Hij vond het heerlijk om haar aan te raken. En hoe meer hij dit deed, hoe meer hij ook voelde hoe hij zelf ontspande. Hij ging door met langzaam en zachtjes masseren totdat Katy in diepe slaap was.

Hij pakte haar haren van het kussen en liet zijn vingers er weer doorheen gaan. Oh, wat voelde dat lekker. Hij gaf haar een kus op haar schouder. Ze merkte er helemaal niets van. Ze leek zich weer veilig te voelen. Zelfs op haar gezicht kon Tom lezen dat Katy wist dat er goed op haar gelet werd en dat ze dit accepteerde. Tom lag net als Katy op zijn buik en zijn rechterbeen lag over haar linker. Hij legde zijn rechterhand op haar bips en fluisterde, ‘Ik houd van je Katy’. Toen deed hij zijn ogen dicht en viel in slaap.

Het was nog donker toen Katy wakker werd. Ze tastte naast zich en ontdekte dat de kant van Tom van het bed leeg was. Ze keek naar het nachtkastje en zag dat het tien over twaalf was. Katy draaide zich om en luisterde of ze hem kon horen. Maar ze hoorde niets. Ze stond op en liep naar de la om één van haar T-shirts te pakken. Toen ze was wezen plassen, ging ze op zoek naar Tom. Toen ze de huiskamer instapte, speelde de muziek zacht en lag haar liefje alleen in zijn spijkerbroek op de bank. Zijn bovenlijf en armen waren bloot. Katy glimlachte toen ze dat zag. Ze hield ervan wanneer hij geen shirt aanhad. Ze hield van zijn sterke borst en armen. Maar nog het meest van alles, hield ze van hem.

‘Hoi’, zei ze toen ze op hem afliep en zag dat hij wakker was.

‘Ook goedemiddag’, zei hij met een grijns. ‘Wat doet mijn schatje uit bed?’

‘Ik kon mijn liefje niet vinden in ons bed. Dus kom ik kijken of alles wel goed is’, zei ze.

‘Ja hoor, hier is alles OK’, zei hij en trok haar naar zich toe. In een mum van tijd lagen ze in een voor hen bekende houding. Tom onderop, Katy rustend op zijn borst, de deken over hun benen. Tom schoof wat heen en weer totdat Katy in zijn armen lag en ze elkaar aankeken.

‘Het spijt me dat ik zo verschrikkelijk dom geweest ben, liefje’, zei Katy. ‘Denk je dat je me kunt vergeven?’, vroeg ze terwijl ze haar hand over zijn borst liet glijden om zijn spieren te voelen en met zijn borsthaar te spelen.

‘Ik zal je altijd vergeven, schatje. Je zult soms een pak op je blote bips krijgen, maar achteraf praten we er niet meer over en is de lei weer schoon. Ik heb je toch altijd vergeven, of niet?’, vroeg hij.

‘Ja, dat klopt. Ik weet af en toe niet hoe je het op kunt brengen, maar ik ben blij dat het zo werkt’, zei ze met een glimlach. Ze trok even gemeen aan zijn borsthaar. Alleen maar even om te zien hoe hij zou reageren.

‘AUW! Jij kleine ondeugd!’, zei hij en sloeg haar hand weg.

‘Uhuh…nee hoor, ik ben niet een kleine ondeugd, weet je nog? Ik ben een lieve ondeugd’, zei ze met een brede grijns.

‘Oh ja, ik weet het weer. Een lieve ondeugd die op het punt staat een ongenadig pak op haar billen te krijgen’, gromde Tom.

‘Oh ja?’, giechelde Katy.

‘Nou en of! Zeker weten’, zei Tom. Katy keek hem met grote ogen aan alsof ze wilde zeggen ‘wie ik?’

‘Pas op, jongedame!’ zei hij en keek haar streng aan.

‘Wat? Wat doe ik nou weer?’, vroeg ze.

‘Dat weet je verdomd goed wat je aan het doen bent. Je bent bezig een pak op je billen aan het uitlokken. Nou, vergeet het maar. Daar is de tijd nog niet rijp voor’, voegde hij eraan toe.

‘Kon je daarom niet slapen vannacht?’, vroeg ze.

‘Ik kon de rust niet vinden. Ik wilde je niet wakker maken’, zei hij.

‘Je durft me nu niet goed een pak slaag te geven, of wel?’, vroeg ze.

‘Ik durf je niet goed aan te raken. Ik ben bang dat ik je pijn doe’, zei hij.

‘Dat is niet zo mooi’, mompelde Katy met een grimas. ‘Ik had al zo’n voorgevoel’.

‘Wat mompel je nou, jongedame?’, vroeg Tom en keek naar haar.

‘Nou ja, het betekent dat ik klem zit en dat het weet ik hoe lang kan gaan duren voor de lei schoongemaakt wordt. Ik vraag me ook af wat dat voor de sfeer betekent’, zei ze.

‘Waar heb je het in vredesnaam over, Katy?, vroeg Tom bars en trok een diepe frons in zijn voorhoofd.

‘Nou laten we eens kijken. Weet je nog dat toen we nog niet zolang getrouwd waren, ik je auto een keer fors beschadigd heb? Ik was toen zwanger. Wekenlang heb je toen met je vingers door je haar staan strijken en kwam je niet verder dan mompelend de kamer uitlopen als ik binnenkwam. Ik weet zeker dat als je eraan terugdenkt, je je nog wel kunt herinneren hoe je je toen voelde. Het doet me er sterk aandenken hoe je nu reageert’, zei Katy. Toen maakte ze zich voorzichtig los uit zijn omhelzing en zei, ‘Ik ga weer naar bed. Kom ook snel weer naar boven, liefje, ik heb een knuffel nodig. OK?’ Ze boog zich naar hem toe, gaf hem een kus op zijn mond en draaide zich vervolgens om en liep de kamer uit. Bij de deur draaide ze zich nog even om en zei, ‘Oh ja, en liefje, weet dat ik veel vertrouwen in je heb, nog meer dan ik mezelf’.

Tom bleef nog een hele tijd zo liggen. Hij kon zich de situatie waar Katy aan refereerde nog goed herinneren. Hij wist alleen niet wat ze bedoelde toen ze iets zei over hij zich toen voelde. Katy had die dag zijn auto gepakt toen hij er met een vriend op uit was. Hij was niet eens zo lang weggeweest en had haar gezegd dat ze nergens naar toe moest gaan. Toen hij terugkwam gingen ze samen nog een eindje rijden. Katy was boos omdat hij haar alleen thuis had gelaten. Ze ging er dus vandoor in zijn auto. Ze wist dat hij daar boos om zou worden, maar ze wilde dat hij boos was, net zoals zij dat was. Maar onderweg, reed ze over een grote verkeersdrempel, Hierdoor werd de carter kapot gestoten en was de olie eruit gelopen.

Toen Tom aan alle details terugdacht gingen zijn nekharen overeind staan. Automatisch liet hij zijn vingers door zijn haar glijden. Steeds meer herinneringen kwamen boven, Tom herinnerde zich hoezeer hij aan de auto gehecht was, en Katy zijn lust en zijn leven zoals dat nog steeds het geval was. Toen hij thuis was gekomen en ontdekt had dat zowel Katy als de auto weg waren, was hij zoals Katy al gedacht had, witheet. Na meer dan een uur wachten was de boosheid aardig verdwenen en had plaats gemaakt voor bezorgdheid. Hij was bezorgd dat Katy of de baby iets overkomen was. Hij trok er in Katy’s auto op uit om haar te zoeken. Het was al donker toen hij haar vond op een b-weggetje in de middle of nowhere. Het was op zich nog een wonder dat hij haar voor het ochtendgloren gevonden had.

Toen hij de deur van de auto opentrok schrok hij zich een hoedje. Ze huilde alleen maar. Ze was hysterisch. Het duurde meer dan een half uur voor hij haar een beetje gekalmeerd had en ontdekt had dat haar niets mankeerde. Terwijl Tom naar de muziek luisterde en zich overgaf aan de herinneringen uit een grijs verleden, liet hij zijn vingers door zijn haar glijden en zuchtte diep.

‘Wat zou Katy bedoelen toen ze de vergelijking maakte over hoe ik toen was en nu ben?’, vroeg hij zich hardop af.

Hij liet zich door de herinneringen meeslepen en dacht diep na. Hij kon zich alleen maar herinneren hoe blij hij was dat hij zijn zwangere vrouw terug had gevonden. Zijn nekharen gingen echter rechtop staan toen hij terugdacht aan hoe verschrikkelijk kwaad hij toen geweest was. Toen realiseerde hij zich dat hij nu eigenlijk ook behoorlijk kwaad was.

‘Vermaledijde vrouw’, zei hij hardop. ‘Dit flikt ze me nu altijd’, dacht Tom.

Hij stond op van de bank en zette de muziek af. Hij deed het licht uit en ging kijken of Katy nog wakker was. Hij wilde dat ze haar opmerking beter uit zou leggen.

‘En waar denk jij dat je mee bezig bent, Katy?’, vroeg hij terwijl hij de slaapkamer inliep. Hij stond met zijn handen in zijn zij, op blote voeten, zonder hemd en een diepe frons op zijn gezicht. Toen ze opkeek van haar boek, moest Katy erom lachen.

‘Tja, liefje, om je de waarheid te vertellen lig ik hier eigenlijk te wachten tot mijn echtgenoot de kamer binnen komt stampen om te kijken of ik nog wakker was. Ik denk dat je wilt dat ik mijn laatste opmerking aan je uitleg’, glimlachte ze.

‘Jij deugniet’, zei hij.

‘Nee, dat probeer ik je nu steeds duidelijk te maken, liefje, ik ben een lieve deugniet’, grinnikte Katy.

‘Als je zo doorgaat, dan….dan….’

‘Wat dan, dan haal je je vingers weer door je haar?’, zei Katy. Beiden waren even stil en staarden elkaar aan. Toen zei Katy, ‘Kom hier bij me zitten en geef me een knuffel, dan hebben we het erover. OK?’.

Tom bleef haar nog even aankijken. Toen liet hij zijn handen zakken en liep naar de rand van net bed. Katy schoof een eindje op om ruimte voor hem te maken. Hij ging op het bed zitten met zijn rug tegen het hoofdeinde. Hij strekte zijn armen naar haar uit. In een oogwenk lag Katy in zijn armen en gaf hem een knuffel. Ze voelde zich in zijn sterke armen altijd geliefd en veilig.

‘Liefje, ik vind het heel erg wat ik gedaan heb. Ik voel me er kinderachtig bij. Ik voel me dom en beschaamd, alsof ik een idioot ben’. Tom deed zijn mond open om wat te zeggen, maar Katy legde haar vingers op zijn lippen zoals hij eerder bij haar gedaan had. ‘Laat me alsjeblieft uitpraten, als ik de juiste woorden tenminste kan vinden. Het valt niet mee om het toe te geven en het is ongetwijfeld één van de moeilijkste verzoeken die ik je ooit gedaan heb, lief mannetje’. Tranen vulden haar ogen. Ze deed haar ogen even dicht om ze tegen te houden. Toen ze zichzelf weer onder controle had, keek ze hem aan. Ze glimlachte even en ging toen verder.

‘Eerder vanavond, toen we naar bed gingen, heb je een hele verhandeling gehouden over regels en afspraken waar ik me niet aan gehouden heb. Ik dacht dat mijn hart zou breken toen ik naar je woorden luisterde. De pijn die ik voelde had niet zoveel te maken met wat ik mezelf aangedaan heb. Het is meer de pijn om wat ik jou en onze relatie aangedaan heb’.

‘Je had gelijk toen je zei dat ik egoïstisch, onverantwoordelijk en disrespectvol was. Je woorden waren helemaal waar. Ik ben nog steeds beduusd van wat ik gedaan heb. Ik had het eigenlijk helemaal niet door totdat jij me die spiegel voorhield en me duidelijk maakte dat ik op de vlucht en bang was. Waarom ik niet bij je gekomen ben kan ik niet verklaren. Het valt me van mezelf tegen dat ik het niet gedaan heb. Je bent mijn man, mijn bed-, en echtgenoot. Je bent alles voor me, liefje, Het spijt me en ik bied mijn excuses aan. Ik weet dat mijn woorden waarschijnlijk dom en belachelijk klinken, maar ze komen recht uit mijn hart’. Katy wachtte even. Toen haalde ze diep adem en zei, ‘Ik hoop dat je me op een dag zult vergeven. Om dit te kunnen doen is het wel belangrijk dat je jezelf geen verwijten maakt. Als je dit doet, zul je nooit in staat zijn de lei schoon te maken’. Katy wachtte weer even en keek naar Tom. Ze stak haar hand uit en legde deze op zijn wang.

‘Wat vergeving betreft, nee schatje, er valt niets te vergeven. Je bent je altijd je beloftes jegens mij nagekomen. Ik kan me echt niets beters wensen dan jou als mijn echtgenoot. Ik houd met hart en ziel van je’.

Tom boog zich naar haar toe. Ze kusten. Vervolgens haalden beiden diep adem.

‘En nu het moeilijkste stuk’, zei Katy. ‘Ik heb daarnet gezegd dat hoe je je momenteel gedraagt, me doet denken aan die keer dat ik de motor van je auto verbrand heb. Ik weet zeker dat toen je er aan terugdacht, je alle details van mijn gedrag de revue hebt laten passeren. Ik weet echter ook zeker dat je er geen moment aan teruggedacht hebt dat je me nadien drie weken genegeerd hebt. Iedere keer als we maar bij elkaar in de buurt kwamen, moest ik huilen. Om kort te gaan, we zaten absoluut niet op dezelfde golflengte en in de tweede plaats vertoonde jij vermijdingsgedrag, net zoals je dat nu ook doet’.

Tom leunde met zijn hoofd tegen het hoofdeind. Katy vervolgde, ‘Je weet dat het waar is wat ik zeg. Je kent me beter dan ik mezelf ken en ik ken jou beter dan je jezelf kent. Toen dat ongeluk met de auto gebeurde, was je boos op jezelf omdat je er met je vriend op uit was gegaan en dat je mij alleen had achtergelaten. Je nam alle schuld op je en het zorgde ervoor dat je bang was om me aan te raken. Je was bang dat je me fysiek iets zou aandoen. Ik had je ongelofelijk veel pijn gedaan door je auto te vernielen. Ik was zwanger. Je was bezorgd om mij en de baby. Ik had je bang gemaakt door alle mogelijke regels aan mijn laars te lappen. Door je zo te gedragen hoefde je me maar aan te kijken en ik barstte al in tranen uit. We gingen er beiden aan onderdoor. We misten elkaar volledig, Tom. Je was hartstikke boos. En toch wilde je de waarheid niet onder ogen zien. En waarom? Omdat je met het liefst een ongenadig pak op mijn blote billen wilde geven om de lei schoon te maken, maar het niet durfde. Je was bang mij of de baby schade toe te brengen door alle boosheid die je voelde. Voor wat mij betreft, omdat je niets deed, was ik er overtuigd dat je niet meer van me hield. Ik dacht dat we regelrecht op een scheiding aankoersten. Dus wat deed ik, ik liep rond met een enorm schuldgevoel en deed niets anders dan huilen. Weet je dat nog, Tom?’, vroeg Katy.

Tom Keek Katy aan. ‘Ja schatje, dat weet ik nog. Ik moet toegeven dat ik het allemaal vergeten was. Maar je hebt gelijk. Ik was in de war en bang. Ik weet ook nog hoe ik een keer tussen de middag thuis kwam en je vroeg iets te doen. Ik weet niet meer wat het was, maar je weigerde en gooide een glas water naar me toe. Toen je de deur uit wilde lopen, had ik je in een ommezien bij je arm gepakt en over de knie gelegd’, zei Tom.

‘Dat herinner ik me als de dag van gisteren. En de rest, kun je je de rest herinneren?’, vroeg Katy.

‘Wat bedoel je met de rest?’, vroeg Tom.

‘Weet je nog wat er voor nodig was om voor ons beiden de lucht te klaren?’ vroeg Katy.

‘Ik weet alleen maar dat ik je die middag een ongenadig pak op je blote bips gegeven heb’, zei Tom.

‘Nou en of! En vervolgens heb je dat iedere ochtend herhaald tot je de motor gerepareerd had. Iedere avond na het werk gingen we samen naar de garage. Ik was je hulpje. Weet je nog?’, vroeg Katy grinnikend.

‘Ik weet nog dat je me met de reparatie geholpen hebt. Ik moest steeds de smeer van je neus en van je gezicht vegen. Ik weet nog hoe je daar rondstapte met je dikke buik. Je was een propje. Ik heb ervan genoten. Ik heb genoten hoe we samen die motor gerepareerd hebben. Ik had die motor eigenlijk al eerder onder handen willen nemen, maar wilde ermee wachten tot na de geboorte. Door jou had ik een excuus om daar eerder mee aan de slag te gaan, zei Tom grinnikend.

‘Jij deugniet’, zei Katy en boog zich naar hem toe om aan zijn borsthaar te trekken.

‘AUW! Houd daar mee op!’, zei hij en sloeg haar hand weg.

‘En wat als ik dat niet doe’, vroeg ze en keek hem recht aan, terwijl haar lippen een fijne glimlach vertoonden.

‘Tja, mijn kleine lieve deugniet’, zei Tom terwijl hij Katy dicht tegen zich aan trok, ‘Laat ik het zo zeggen. Je hebt al een flink pak slaag tegoed en waarschijnlijk al meer dan één ook. Wil je nu alvast een voorproefje? Als dat zo is, ga dan gerust je gang en doe het nog eens. Ik beloof het je’. Tom keek haar lachend aan. Hij gaf haar een kus op het puntje van haar neus.

‘Niet nodig, hoor schatje, niet nodig’, zei Katy en lachte terug. Ze legde haar hoofd op Tom’s schouder en deed haar ogen dicht. Tom legde zijn wang op haar hoofd.

‘Kleine deugniet’, dacht hij bij zichzelf.

‘Ondeugd’, dacht ze bij zichzelf.

Ze hielden zich beiden een poosje stil. Katy wachtte tot Tom zijn gedachten op orde had. Ze had hem net duidelijk gemaakt dat de lucht geklaard moest worden en hem eraan herinnerd dat ze nog een flink pak slaag tegoed had. Een huivering trok door haar lichaam. Ze keek er helemaal niet naar uit. En toch keek ze uit naar het reinigende effect ervan. Zonder er nog verder bij na te denken, strekte ze haar arm uit en trok aan zijn borsthaar.

‘AUW! Jij kleine…’, zei Tom en begon Katy te kietelen. Even later lagen ze samen op bed te stoeien. Katy probeerde weg te komen terwijl Tom haar opnieuw kietelde. ‘Je zult het ook nooit leren, hè?’, zei Tom. Toen hij klaar was, had Katy niet langer een T-shirt aan. Deze lag op de vloer.

‘En nu ondeugd, zal ik je laten voelen wat er gebeurd als je niet luistert als ik tegen je zeg dat je op moet houden aan mijn borsthaar te trekken’, zei Tom. Hij hield Katy met zijn benen vastgeklemd en masseerde haar billen. Langzaam begon hij haar te slaan. Er was niet veel nodig om Katy bij de les te krijgen. Ze was erg gevoelig. Hij plaagde haar met liefdevolle woordjes en zei haar hoe ondeugend ze geweest was. De klappen werden harder. Hij beschreef tot in detail wat er gebeurde met ondeugende meiden. Al snel moest Tom stoppen om zich van zijn eigen kleren te ontdoen. Hun gepassioneerde liefdesspel duurde een hele tijd, tot ze uitgeput ik elkaars armen lagen.

Voor Tom in slap viel, fluisterde hij, ‘Schatje?’

‘Ja, liefje’, fluisterde de bijna slapende Katy terug.

‘Nadat we morgenochtend gedoucht hebben, dan zal ik je het eerste van een hele reeks straffen geven, voor de toestanden die je veroorzaakt hebt. Iedere ochtend een pak op je bips, iedere avond een knuffelpartij en ook nog iets ’s middags als we daar tijd voor hebben. Morgen zal ik je de details vertellen.

‘Goed, liefje’, mompelde Katy. ‘Ik houd van je. Slaap lekker’.

‘Jij ook’, antwoordde Tom en toen vielen ze beiden in slaap.

En zo begon een nieuwe fase in het leven van Tom en Katy, een alledaags stel uit het dorp.

Tom deed zijn ogen open toen hij het bed voelde bewegen. Hij deed zijn ogen open. ‘Waar ga ja naartoe, schatje?’, vroeg Tom toen hij zag hoe Katy opstond.

‘Sorry, liefje. Het was niet de bedoeling om je wakker te maken. Ik ga even douchen’, antwoordde ze.

‘Je maakte me niet wakker hoor. Ik was al wakker. Kom nog even bij me liggen’, zei hij op een liefdevolle en toch ook strenge toon.

‘Ok, wacht even. Ik moet eerst even naar de wc’, zei ze en haar naakte lichaam verdween door de deur.

Toen hij op de wekker op het nachtkastje keek, zag hij dat het even na zevenen was. Hij was al sinds een uur of zes wakker. Zijn hersenen hadden overuren gemaakt. Hij had maar eventjes geslapen nadat Katy en hij hun intieme vrijpartij hadden gehad. ‘Ze is een kleine deugniet’, dacht hij terwijl er een grijns op zijn gezicht verscheen.

Toen Katy terug kwam had ze een van haar wijde T-shirts aan. Haar lange haren hingen over haar schouders en haar rug, bijna tot aan haar middel. Tom zag de ondeugende blik in haar ogen. Oh, wat hield hij van deze vrouw. Zoals ze nu was zag hij haar het liefst, of het moest zonder het T-shirt zijn.

Katy liep naar Tom’s kant van het bed. Ze boog zich voorover en kuste hem. ‘Goedemorgen, hoe gaat het met mijn liefje?’

Tom grijnsde. ‘Met mij gaat het prima hoor. En hoe is het met mijn schatje?’ Vroeg hij, terwijl hij het gezicht van zijn vrouw bestudeerde. Voordat ze kon antwoordden had hij het dekbed weggeslagen en haar naast zich getrokken’.

‘Het gaat lekker met mij, liefje!’antwoordde ze terwijl ze zich in de armen van haar man liet vallen.

‘Kom eens hier. We moeten nog even praten, vrouw!’, zei hij. De woorden klonken behoorlijk streng. Katy trok een grimas toen haar billen contact maakten met het laken. Er ging een huivering door haar heen. Tom noemde haar ‘vrouw’ als hij haar op haar plek wilde zetten. Ze wist dat ze nu goed bij de les moest blijven. Haar bips deed nog behoorlijk zeer. Ze wilde absoluut niet dat hij haar daar op korte termijn nog extra aandacht gaf.

‘Hoe laat heb je vandaag die afspraak met de dokter, liefje?’, vroeg hij terwijl hij zijn rechterarm om haar heen sloeg. Katy legde haar hoofd op zijn schouder. Tom deed zijn beide armen om haar heen en ook hun benen strengelden zich ineen.

‘Om half twee’, luidde haar antwoord.

‘Wil je thuis ontbijten of vind je het leuk als ik je mee uitneem voor een ontbijt?, zei hij toen hij haar nog eens lekker tegen zich aan drukte. Zijn linkerhand gleed naar beneden en masseerde haar billen. Hij gaf haar een paar liefdevolle tikjes.

‘Als je het niet erg vindt, liefje, dan blijf ik het liefst thuis. Ik zal een ontbijtje voor ons maken. Ik heb geen zin om zwaar te tafelen. Gewoon een licht ontbijtje’.

Tom gaf Katy een kus op haar voorhoofd en vroeg, ‘Weet je zeker dat je je goed voelt?’

‘Behalve dat ik een beetje vermoeid ben door een slaaptekort en last heb van zere…nou ja, je weet wel’, antwoordde ze.

‘Je bedoeld dat het nog een beetje gevoelig is omdat je gisteravond een flink pak slaag gehad hebt?’, vroeg hij met een sarcastische ondertoon. Hij liet zijn woorden vergezeld gaan van een aantal liefdevolle tikjes op haar billen.

Katy verborg haar gezicht in zijn borst’. Het is niet grappig, Tom’, zei ze klagend.

‘Dat heb ik ook helemaal niet gezegd, of wel?’, zei hij en liftte met zijn rechterhand haar kin omhoog en draaide haar gezicht zo dat ze elkaar in de ogen keken. ‘Het is zelfs zo dat ik me nog steeds beraad op maatregelen voor het achterhouden van de stand van zaken omtrent je gezondheid’.

‘Oh Tom, Nee!’, gilde Katy. ‘Ik heb al een pak op mijn blote bips gehad. Alsjeblieft, dat was wel genoeg! Alsjeblieft’, smeekte ze.

‘Katy!’, zei Tom terwijl hij haar stevig beet hield. ‘Ik houd van jou en dat weet je heel goed. Maar wat regels en consequenties betreft is het niet aan jou. Ik neem hier de beslissingen!’

‘Maar je hebt me al een pak slaag gegeven’, smeekte ze.

‘Ja dat klopt! Je zat jezelf met je hormonen ongelooflijk in de weg. Het was absoluut noodzakelijk dat onze neuzen weer dezelfde kant op kwamen te staan. Je was er emotioneel niet al te best aan toe, Katy. Je had het allemaal opgekropt. Je wist niet meer hoe je er mee om moest gaan. Stel je voor dat je het eens met je echtgenoot ging bespreken! Je gaf me geen keus of wel, Katy?, vroeg hij.

‘Oh Tom’, zei Katy terwijl ze hem recht aankeek. ‘Alsjeblieft, liefje’, smeekte ze opnieuw. Tranen brandden in haar ogen.

‘We zullen het hier verder niet over hebben, Katy. Je zult NOGMAALS gestraft worden omdat je me niet op de hoogte gehouden hebt van je gezondheid en omdat je me niet de waarheid hebt verteld toen ik je daar naar vroeg. Ik wil er verder niets meer over horen. Hou je dus stil en luister naar me! Als je dat niet doet dan zul je erg rode billen hebben als we vanmiddag naar de doktersafspraak gaan. Begrepen?’, vroeg Tom terwijl hij zijn wenkbrauwen optrok en even stevig in haar arm kneep. Vervolgens hield hij haar nog steviger beet.

‘Ja Tom’, fluisterde Katy. De moed zonk haar in de schoenen. Haar hoop op wat niet zou gebeuren, verdween als sneeuw voor de zon. Haar man zou niet vergeven en vergeten voordat hij haar met de consequenties van haar gedrag geconfronteerd had. De enige vraag was nu nog wanneer en hoelang. ‘Oh, mijn God’, dacht Katy bij zichzelf, ‘Oh, mijn God!’

Tom keek Katy aan. Hoeveel hij ook van haar hield, hij voelde zich gekwetst. Hij haalde diep adem en vermande zich. ‘Klaarblijkelijk is de laatste maanden de communicatie tussen ons behoorlijk verwaterd. Ergens heb ik iets niet goed gedaan. Dit is al de tweede keer dat je zo dom bent om hele belangrijke informatie voor me achter te houden’.

Hij pauzeerde even. ‘Ik houd van je. En ik weet dat je ook van mij houdt’, zei hij. Katy deed haar mond open om iets te zeggen, maar Tom legde zijn wijsvinger over haar lippen. ‘Nee, geen woord! Ik wil dat je even naar mij luistert!’ Hij boog zich voorover en kuste haar op haar wang. Met zijn linkerhand veegde hij een paar haarlokken uit haar gezicht. Vervolgens haalde hij zijn vingers als een kam door haar haren van de zijkant haar gezicht tot achter haar oor, waar zijn hand bleef rusten. Hij wreef met zijn duim over haar zachte wang. Er verscheen een vertederde glimlach op zijn gezicht.

‘Meer dan twintig jaar geleden, Katy, hebben we elkaar iets beloofd. Ik heb beloofd jou lief te hebben, te eren en te beschermen. Jij hebt beloofd me lief te hebben, te eren en te gehoorzamen. Ik geef toe dat we ups en downs beleefd hebben, maar we hebben nooit nagelaten zaken op te lossen te bespreken tot we er beiden tevreden over waren. En met deze onderwerpen zullen we precies hetzelfde doen’. Tom’s woorden klonken zacht en teder. Zijn duim wreef nog steeds over haar wang. ‘Ik wil dat je één ding heel goed moet weten, Katy, voor zover je dat niet allang weet. Ik zal je nooit een pak slaag geven om je gevoelens, gedachten of overtuigingen. Maar je weet dondersgoed dat ik je billen goed onder handen zal nemen als je tegen me liegt of dingen voor me achterhoudt, zeker als ze te maken hebben met je eigen welzijn of je gezondheid.’

Katy deed haar ogen dicht. Er liep een traan over haar wang in de richting van de duim van Tom. Hij grijnsde en veegde de traan weg. Ze voelden beiden dezelfde pijn. Hij boog zich nogmaals naar haar toe en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Hun omhelzing was innig tot Tom achteruit stapte. Katy keek in zijn ogen. ‘Je bent mijn alles, Katy. Je weet dat ik er een hekel aan heb je te straffen. Dat doet me pijn. Maar je weet ook dat deze straffen ons bij de les en op elkaar betrokken houden. Ik moet vandaag een paar belangrijke beslissingen nemen. We hebben het er vanavond weer over. Dan zal ik luisteren naar wat jij te zeggen hebt’, sloot hij zijn betoog af.

Tom gaf Katy een dikke knuffel en kuste haar nogmaals op haar voorhoofd. ‘Ik houd van je, Katy’, fluisterde hij terwijl hij zijn wang tegen haar voorhoofd drukte.

Katy fluisterde terug, ‘Ik ook van jou!’

Ze was bang dat wanneer ze nog meer zou zeggen ze in tranen zou uitbarsten zoals een paar uur eerder ook gebeurd was. Ze stond roerloos. Ze klampte zich alleen maar aan Tom vast. Met haar hoofd tegen zijn borst kon Katy Tom’s hart horen kloppen. Ze hielden elkaar stevig beet. Zijn sterke armen maakten dat zij zich veilig en beschermd voelde. De stilte was een teken dat bij beiden het helingsproces begonnen was.

Uiteindelijk, kuste Tom haar nog eens op haar voorhoofd aan en keek haar in de ogen. ‘Wat zeg je ervan als ik je eens help met het maken van een ontbijtje en dat we daarna samen die vermaledijde rozenstruiken planten?’

‘Ja, dat zou ik erg leuk vinden, liefje’, zei ze terwijl ze op haar tenen ging staan om hem op zijn mond te kussen. Als antwoord trok Tom haar tegen zich aan om haar gepassioneerd te kussen. Toen hij klaar was, zochten hun lippen elkaar nogmaals kort om het ritueel af te sluiten.

‘Je bent een verschrikkelijke deugniet’, fluisterde hij terwijl hij haar losliet. Voordat hij zich uit de greep van Katy kon losmaken, maakte ze avances in zijn richting. “Je bent me er zelf ook eentje, wist je dat?’

‘Ik geloof dat je me dat al eens eerder gezegd hebt. Ik denk dat je gelijk hebt. Tja, ik ben me er eentje’, fluisterde hij met een brede glimlach. Vervolgens liet hij zich een dikke knuffel welgevallen. Ze maakte met haar heupen draaiende bewegingen tegen haar echtgenoot aan, in een poging hem op andere gedachten te brengen.

‘Het ontbijt kan nog wel even wachten’, fluisterde ze in zijn oor.

‘Je bent een stouterd!’, fluisterde hij terug.

Zijn handen waren inmiddels verkennend over haar lichaam gegleden en waren op haar billen blijven liggen. In een enkele beweging, lag haar T-shirt op de grond voor het bed.

‘Wie is hier nu een stouterd?’, vroeg ze.

‘Jij’, antwoordde hij terwijl hij haar stevig tegen zich aantrok.

Hun passie en liefdesspel duurde tot ze beiden uitgeput waren nadat ze samen klaargekomen waren. Toen Tom het Katy mogelijk maakte van zich af te rollen, draaide hij met haar mee, zodat hij op zijn zij kwam te liggen, en trok haar tegen zich aan. Zij voelde zich veilig en beschermd toen ze zijn sterke armen om zich heen voelde. Een paar minuten lagen man en vrouw beiden te slapen.

Een uur later werden ze wakker en namen een douche. Ze genoten hier een stuk meer van dan de laatste keer. Ze bleven onder de straal staan tot het water koud begon te worden.

‘Tijd om ons aan te kleden’, zei Tom. Hij gaf Katy een stevige klets op haar bips, schoof de glazen deur open en stapte naar buiten.

‘Auw!’, gilde ze terwijl ze de kraan dichtdraaide.

‘Probeerde alleen maar even je aandacht te trekken, schatje’, grijnsde Tom.

‘Je had mijn aandacht, reken maar’, zei ze terwijl ze uit de douchecabine stapte en over haar billen wreef.

‘Dat is prettig om te horen. Ik ben vastbesloten om dat voorlopig zo te houden’, voegde hij eraan toe. Katy pakte de handdoek die Tom haar aanreikte. Op hetzelfde moment, boog hij zich naar haar toe en gaf haar een vluchtige kus op haar mond. ‘Ik kan je verder alleen maar adviseren om me van alles op de hoogte te houden, jongedame. Begrepen?’, vroeg hij en trok zijn wenkbrauwen op.

‘Ja Tom. Ik heb het begrepen,’, antwoordde ze met een flauwe glimlach. Vervolgens ging ze op haar tenen staan en kuste hem terug.

Hiermee was de discussie gesloten, althans voorlopig. Ze kleedden zich beiden aan. Katy droogde haar haren terwijl Tom zich schoor. Vervolgens gingen ze naar de keuken om samen het ontbijt klaar te maken. Toen er afgeruimd was gingen ze samen naar de garage. De rozenstruiken en een spade werden naar de tuin gebracht.

Een paar uur lang hielp Tom Katy met de bloemenbedden. Geduldig en klagend volgde hij de aanwijzingen op en deed de klussen waar zij om vroeg. Eerst werden de rozen geplant. Vervolgens hielp hij met de petunia’s, begonia’s en geraniums. Af en toe schudde hij zijn hoofd en verscheen er een glimlach op zijn gezicht toen ze meermalen van gedachten veranderde waar plantjes met een bepaalde kleur geplant moesten worden. Het was een jaarlijks terugkerend ritueel, dat hij haar in het voorjaar hielp met het planten en opruimen.

‘Het is mooi geweest’, zei Tom toen hij op zijn horloge keek en zich realiseerde dat het al kwart over twaalf was. ‘We moeten opruimen en ons klaarmaken voor je afspraak, Katy’. Katy was veel liever in de tuin gebleven om nog wat door te werken, maar ze wist wel beter dan er zelfs maar een opmerking over te maken.

Ze brachten het tuingereedschap en de resterende plantjes terug naar de garage en gingen het huis in. Toen ze de deur binnenstapten, zei Katy, ‘Bedankt voor je hulp, liefje’.

Tom trok zijn vrouw tegen zich aan en zei, ‘heel graag gedaan, schatje’. Hij gaf haar een dikke kus. Katy legde haar hoofd op zijn schouder. Ze knuffelden elkaar.

‘Ik houd van je’, zei ze zacht.

Tom gaf haar een kneepje, ‘Ik houd ook van jou. En nu klaarmaken’.

Terwijl ze hem in zijn gezicht keek, lachte ze. Ze ging op haar tenen staan en gaf hem een kus op zijn wang. ‘Ja baas, ik ben al weg’. Tom gaf haar een klets op haar billen toen ze langsliep. ‘Auw!’, zei Katy. Terwijl ze omkeek naar Tom zei ze, ‘Ik weet het, ik weet het, ik moet er maar aan wennen’. Ze wreef haar billen terwijl ze naar de andere kant van de kamer liep. ‘Hoe is het mogelijk dat één enkele tik zo gevoelig kan zijn’, dacht ze bij zichzelf. Katy huiverde toen ze er aan dacht wat er vandaag nog zou volgen, niet alleen van Tom, maar ook van de dokter. Ze keek niet uit naar de afspraak om het maar zacht uit te drukken. Het leek wel of dit Katy’s dag des oordeels was.

Om kwart over één parkeerde Tom de auto bij de dokterspraktijk. Hij hielp Katy met uitstappen en hand in hand liepen ze naar het gebouw. Katy verwachtte dat ze nog in de wachtkamer zouden moeten wachten tot ze aan de beurt zouden zijn. Ze had erg tegen dit moment opgezien. Ze had een deel van de röntgenfoto’s gezien en had wat vragen gesteld aan de laborant. Dr, Freek wist niet dat ze al op de hoogte was, althans dat dacht ze.

De doktersassistente glimlachte en zei, ‘Mooi dat jullie er zijn. De dokter verwacht jullie al. We moeten ons dus maar snel klaarmaken. Kom maar mee naar achteren’. Met een diepe zucht volgde Katy haar naar de spreekkamer, met Tom op haar hielen. ‘Hier is een hemd. Je moet alles uitdoen. Ik ben zo terug’, zei ze terwijl ze de deur achter zich dicht deed.

Katy deed haar kleren uit. Tom hing haar sweater en blouse op een haakje. ‘Wat heb ik hier een hekel aan, Tom’, zei ze.

‘Ik weet het schatje’, antwoordde hij. ‘Ik ben bij je. We slepen ons er wel doorheen, OK?’, vroeg hij met een kalme stem. Ze keek hem aan terwijl ze het hemd aantrok. Net toen ze klaar was, klopte de assistente op de deur en stapte naar binnen.

‘Hoe gaat het met je Katy? Heb je nog steeds last van die erge hoofdpijnen?’, vroeg ze terwijl ze het dossier opensloeg en de bloeddrukmeter pakte.

‘Nog steeds het zelfde’, antwoordde Katy.

Tom wist dat ze af en toe last had van hoofdpijn, maar hij had niet het idee dat dit een probleem was. ‘Verdomde meid!’, zei hij tegen zichzelf. ‘Ze vertelt me ook niks. Moet ik toch eens iets aan doen’, nam hij zich voor.

De assistente deed een aantal metingen, zoals altijd aan het begin van een afspraak. Toen stapte dr. Freek binnen. ‘Ik ben blij dat je besloten hebt weer eens langs te komen, Katy’, zei hij met opgetrokken wenkbrauwen en een flauw lachje. Toen keek hij in de richting van Tom, en stak zijn hand uit om hem te begroeten.

‘Ze is me er eentje, dokter’, zei Tom met een grijns.

‘Tjongejonge Ik weet niet hoe je het volhoudt’, grapte hij.

‘Het is een hele strijd, dokter, een hele strijd’, antwoordde Tom.

Katy had zin om op te staan en de kamer uit te lopen. De familiaire manier waarop Tom en de dokter met elkaar omgingen, maakte haar zenuwachtig. Ze wilde iets zeggen, maar bedacht zich, om dat ze dacht dat het wel eens consequenties zou kunnen hebben als ze dat deed.

De assistente was klaar met het noteren van Katy’s temperatuur en bloeddruk op de kaart. Ze zei tegen de dokter dat de röntgenfoto’s op het bord hingen en dat er nog meer in de grote enveloppe op het bureau zaten. Ze gaf de kaart aan de dokter en vroeg of ze verder nog nodig was. ‘Nee, ik denk dat dit alles wel is, dank je’. De assistente stond op en verliet de spreekkamer. De dokter sloeg het dossier open. Er viel een stilte. Hij las de aantekeningen op een los blaadje in het dossier. Ten slotte keek hij op naar Katy.

‘Dus Katy, de röntgenlaborant laat me weten dat jij hem hebt overgehaald de foto’s al te laten zien’, zei dr. Freek. Hij wendde zich tot Tom en zette een serieuze toon op, ‘Heb je daarom je afspraak al drie keer afgezegd?’ Nog voor Katy kon antwoorden, ging de dokter verder en zei, ‘We hebben hier met een serieus probleem te maken en als ik probeer een afspraak met je te maken, dan verwacht ik dat je hier op komt dagen. Begrijp je dat, jongedame?’

Katy deed haar ogen dicht en kromp ineen bij het horen van de woorden. Tom was er van op de hoogte dat ze een keer had afgezegd, maar hij had geen idee van de andere twee keer. Tom’s adem stokte in zijn keel en hij keek in de richting van zijn vrouw. Toen ze haar ogen opendeed werd ze met de blik van Tom geconfronteerd. Ze zag dat hij zijn kaken stevig op elkaar klemde.

‘Is het waar dat je deze afspraak drie keer hebt afgezegd?’, vroeg Tom bars.

Katy deed haar ogen dicht en gaf antwoord door te zeggen, ‘Ja, dat klopt’. Toen ze haar ogen weer opendeed, wist zij onmiddellijk wat hij dacht, ‘Hier gaan je billen voor boeten, jongedame!’

‘Katy, heb je het één en ander met Tom besproken?’, vroeg dr. Freek. Zijn vraag zorgde ervoor dat man en vrouw hun oogcontact verbraken. Zij draaiden zich beiden in de richting van de dokter.

‘Niet echt. Ik heb verteld dat jullie bloed hebben afgenomen en dat er röntgenfoto’s zijn gemaakt’, antwoordde ze zacht. Oh, wat wilde ze graag dat ze op zou kunnen staan en de kamer uit kon rennen. Ze wilde de woorden van de dokter eigenlijk helemaal niet horen en ze wilde niet in de buurt zijn op het moment dat Tom tijd voor haar had.

‘Tom, ik wil je niet met de boodschap overvallen. Ik was bang dat Katy er niet goed mee om zou gaan. Daarom heb ik je gevraagd hier nu aanwezig te zijn. Aan de andere kant wilde ik nog niet al te veel zeggen voordat de uitslagen binnen zouden zijn. Wanneer Katy een paar dagen geleden de afspraak voor de derde keer afzegde, vond ik dat je er maar beter bij aanwezig kon zijn’. Dr. Freek stond op en liep naar het bord waar de röntgenfoto’s hingen. Tom keek op en neer van de dokter naar Katy. Zijn gezicht stond bezorgd. Hij stond naast Katy. Ze liepen naar het bord toen de dokter hen vroeg wat dichterbij te komen. Het licht achter het bord werd aangedaan. Drie röntgenfoto’s van de schedel van Katy waren te zien.

Tom ging achter Katy staan en vouwde zijn armen om haar schouders. Hij voelde hoe ze trilde en wist onmiddellijk dat ze bang was. ‘Wat weten mijn vrouw en de dokter wat ik niet weet?’, vroeg hij zich af. ‘Wat is er aan de hand, dokter?’, vroeg hij.

De dokter wees naar de röntgenfoto, terwijl hij uitlegde dat er zich een tumor in haar hoofd bevond, vlak achter haar ogen. ‘Hij heeft de grootte van een kwartje’, zei de dokter.

‘Je kunt je wel weer aankleden Katy’, zei de dokter toen hij uitgesproken was. Kom maar weer naar mijn kantoor als je klaar bent. Ondertussen praat ik even met Tom’, voegde hij er aan toe.

Katy wist niet of het nu wel zo’n goed idee was Tom bij de dokter achter te laten, zonder dat zij er bij was. Maar goed, ze wilde er liever niet aan denken. Alles leek wel op een nachtmerrie. Katy kleedde zich aan. Een paar minuten later werd er op de deur geklopt. Het was Marieke de assistente.

‘Ik kom even kijken of ik kan helpen, Katy. De dokter maakt zich een beetje zorgen’, zei ze. ‘Is alles in orde?’

Toen Katy naar Marieke opkeek, waren haar ogen gevuld met tranen. ‘Oh Marieke’, zei ze. ‘Ik heb er zo’n bende van gemaakt. Tom is heel erg boos op me. Dr. Freek is boos op me. En ik kan de knoop niet uit de veter van mijn schoen krijgen’. De tranen stroomden over haar wangen. Marieke knielde naast de stoel waar Katy op zat. Katy was al een hele poos met de schoen in de weer, maar haar vingers wilden niet wat zij wilde. Ze was bloednerveus.

‘Kom hier, Katy, laat me je helpen’, korte tijd later had Marieke Katy weer piekfijn in de kleren. Katy’s tranen waren gedroogd. Haar gezicht was gewassen en ze herpakte zich zodat ze weer naar de dokter en haar echtenoot kon gaan.

Voordat ze spreekkamer verliet, kneep Marieke nog even in Katy’s hand ‘Het is goed, Katy, probeer het maar niet allemaal op te houden. We zijn hier wel wat gewend. Als ik iets voor je kan doen, vraag dan gerust. Ik weet dat de dokter heel erg op je gesteld is en dat Tom heel erg veel van je houd. Ze zullen je hier doorheen helpen, OK’?

Katy glimlachte naar Marieke en fluisterde, ‘Bedankt’.

‘Kom, dan breng ik je naar het kantoor van de dokter’, voegde Marieke eraan toe.

De volgende drie kwartier beschreef de dokter de situatie van Katy. Hij beantwoordde hun vragen en ging het gesprek aan over de mogelijke behandeling. ‘De plaats en de grootte van de tumor verhinderd dat we kunnen ingrijpen met laserbehandeling die we normaal gesproken via de neusholte uitvoeren. Ik heb  een aantal collega’s geconsulteerd. We zijn het er over eens dat we het beste medicamenteus kunnen behandelen’. De dokter ging verder met vertellen dat het belangrijk was dat er om de week een CT-scan gemaakt werd om de tumor te monitoren op ontwikkelingen die wijzen op groei of krimp.

‘Als we zien dat de tumor begint te krimpen, kan de frequentie van de scans omlaag’, zei dr. Freek. Hij ging door met vertellen, maar Katy hoorde geen woord meer van wat hij zei. Het leek of ze zich helemaal had teruggetrokken in haar eigen wereld. Ze wilde naar huis. Ze had hier geen zin meer in.

‘Wat vind je ervan, Katy?’, vroeg dr. Freek. Toen ze niet antwoordde keek hij haar echtgenoot aan.

‘Katy?”, met een strenge toon in zijn stem probeerde Tom haar aandacht te krijgen. Onmiddellijk keerde Katy terug in de werkelijkheid.

‘Het spijt me, liefje. Wat kan ik voor je doen?’, zei ze terwijl ze haar man glazig aankeek.

‘Je moet even bij de les blijven! En om dit te bereiken moest ik je maar eens een stevig pak op je blote billen geven. Of niet?’, vroeg Tom.

Katy kon haar oren niet geloven. ‘Tom, alsjeblieft. Kan dit niet even wachten tot we thuis zijn? Alsjeblieft?’, smeekte ze.

‘Ik dacht het niet, Katy. Niet deze keer. Bovendien, ik denk dat het ertoe zal bijdragen dat je je gezondheid wat serieuzer zult gaan benaderen en je beter je afspraken met dr. Freek zult nakomen’.

Tom keek over zijn schouder naar de dokter. ‘Kunnen mijn vrouw en ik ergens een paar minuutjes een serieus gesprek voeren?’, vroeg hij.

‘Ik weet het goed gemaakt. Ik ga de injectie voor Katy waar we het over hadden, klaarmaken. Jullie kunnen hier wel even praten. Ik ben over een paar minuten terug, Tom’, zei de dokter. Hij opende de la van zijn bureau en haalde er een grote liniaal uit, die hij op zijn bureau legde. Hij gaf Tom een knipoog en liep in de richting van de deur.

‘Doe het rustig aan, dokter. We hebben alle tijd’, voegde Tom eraan toe terwijl hij naar Katy keek en vervolgens de kamer rondkeek op zoek naar een rechte stoel. Er stond er eentje in de hoek van de kamer. Hij stond op en liep ernaar toe. Toen hij de stoel uit de hoek trok, was Katy het liefst de kamer uitgerend. ‘Als je ook maar de kleinste beweging in de richting van die deur maakt, jongedame, dan ga je daar verschrikkelijk veel spijt van krijgen’, zei Tom dreigend. ‘En nu hier komen!’

 ‘Tom! Je kunt me hier geen pak slag geven! Niet doen, alsjeblieft!’, smeekte ze.

‘Ik raad je aan als de weerlicht hier naar toe te komen, voordat ik je moet komen halen’, zei Tom, terwijl hij zijn mouwen opstroopte. ‘En ja, ik ben van plan je hier en nu een pak op je blote bips te geven! Dus…kom alsjeblieft hiernaar toe’.

Katy wist dat ze de klos was en dat ze haar lot niet zou kunnen ontlopen. Langzaam liep ze op Tom af, nadat hij op de stoel was gaan zitten. ‘Je kunt je broek en je onderbroek wel naar beneden doen, jongedame’ voegde hij eraan toe.

Katy kromp ineen bij het horen van het woord jongedame. ‘Oh mijn God’, dacht ze bij zichzelf. Ik denk dat zelfs “HIJ” me niet zou kunnen helpen’. Katy deed, ondanks dat ze er grote moeite mee had, wat hij haar gevraagd had.

‘Goed zo. En nu over de knie’, bromde hij.

Bijna in slow motion, legde Katy zich over Tom’s knie. Terwijl hij haar goed legde begon Tom haar vragen te stellen. ‘Vertel mee eens, Katy, waarom lig je op dit moment bij me over de knie?’

Tranen liepen over haar wangen. ‘Omdat ik hele domme dingen heb gedaan’, antwoordde Katy.

‘Dat klopt, jongedame, dat klopt helemaal. Laten we maar zeggen dat dit pak slaag het loon is voor drie afgezegde afspraken. De rest komt nog wel. Ik hoop dat je het begrijpt’, zei Tom.

Zodra Katy met een benepen stemmetje, ‘Ja Tom’, had geantwoord begon het pak slaag.

Katy deed haar best het niet uit te gillen, maar dat viel niet mee. Tom leverde geen half werk af. Omdat haar armen en benen wild in het rond maaiden, was het nodig dat Tom even stopte om Katy goed te leggen over zijn linkerbeen. Zijn rechterbeen klemde hij over haar beide benen. Met zijn linkerarm trok hij haar stevig tegen zich aan. Hij pakte de liniaal van het bureau. Toen vervolgde hij het pak slaag.

Tom sloeg in werkelijkheid niet eens zo hard als hij normaal gesproken deed. Katy aan de andere kant, dacht dat ze nooit weer zou kunnen zitten. Hoe langer hij sloeg, hoe kwader of ze werd. Langzaam aan werd het een moeilijke situatie voor beiden. Tom was er niet van overtuigd dat hij het beste voor Katy deed. Hij begon erg te twijfelen. Tot hij zich de woorden van de dokter herinnerde uit een gesprek dat ze eerder samen hadden.

Dr. Freek en Tom hadden voordat Katy zich bij hen voegde een poosje samen op zijn kantoor zitten praten. De dokter had Tom duidelijk gemaakt dat grote schommelingen in de hormonenspiegels bij het beeld hoorden van de ziekte van Katy. ‘Je zult moeten leren meer geduld te hebben dan je ooit in je leven hebt gehad, Tom’, had dokter Freek hem laten weten. ‘De medicatie zal er voor zorgen dat ze zich af en toe erg ziek zal voelen. Ze zal vatbaar zijn voor stemmingswisselingen. Ze zal over het algemeen erg moe zijn. Tussen ons gezegd en gezwegen, we moeten er op insteken dat we haar een beetje bij de les houden en moeten zorgen dat ze positief blijft; hetgeen niet een gemakkelijke opdracht zal zijn. Je mag ervan uitgaan dat ze je constant zal tegenwerken. Deels zal dat door haar ziekte komen, deels van haar toch al opstandige karakter’, voegde hij er met een glimlach aan toe.

‘Dokter, ik moet eerlijk zeggen’, zei Tom, ‘als Katy zich onhandelbaar opstelt, ben ik gewend om haar….ehm,’

‘Wat dan? Dan geef je haar een pak op haar billen…wanneer ze zich zo gedraagt, zodat ze snel weer met beide benen op de grond staat?’, vroeg de dokter.

‘Ehm…ja…dat klopt. Maar hoe moet dat nu verder? Ik kan haar moeilijk een pak op haar bips geven nu ze een hersentumor heeft, of wel? Hoe krijg ik haar ooit met haar beide benen op de grond wanneer ze dit nodig heeft zonder haar af en toe eens flink over de knie te leggen?’, vroeg Tom. Hij liet zijn vingers eens door zijn haar glijden en stond toen op en begon heen en weer te ijsberen.

‘Rustig aan, Tom’, zei de dokter. ‘Ga eens zitten en luister naar me. In het belang van Katy, denk ik dat je gewoon door moet gaan met de billenkoek en de frequentie ervan dient waarschijnlijk ook nog eens opgevoerd te worden. Het zal niet gemakkelijk voor je worden. Katy zal veel rust moeten nemen. Zoveel als maar mogelijk is. Dat zal ze echter helemaal niet willen. Als ze wakker is moet ze zich bezig moeten houden met kleine dingetjes die niet veel inspanning kosten. Niet te inspannend en niet te lang achtereen. Jij kent haar het beste. Ze moet zo snel mogelijk een ander leefpatroon aannemen. Ik stel voor dat ze zich voor de komende maanden afmeld op haar werk en zich zoveel mogelijk concentreert op haar gezondheid. Ze zal dagen hebben dat ze zich fit voelt en dat ze de hele wereld aankan. Dat zijn de momenten dat je haar af moet remmen’, adviseerde dr. Freek.

‘Ik heb overleg met één van de beste specialisten in het land. Hij zit in Utrecht. Het zou me niet verbazen als prof. Groen af en toe met haar belt. Als hij dat doet, zorg dan dat ze hem te woord staat. Het kan best zijn dat ze niemand wil spreken. Toch is dit erg belangrijk. Ik zorg dat prof. Groen op de hoogte is van de onderzoeken en de voortgang. Toch zal hij haar af en toe ook even willen spreken.

Tom was helemaal verdoofd en kon het allemaal nauwelijks geloven. Hoe kon dit zijn Katy nu weer overkomen? Het was je reinste nachtmerrie. Dit gebeurde alleen maar in de film. Dit kon Katy en hem niet gebeuren. Alweer gleed zijn hand door zijn haar. ‘Vertel me wat ik moet doen, dokter’, zei Tom op smekende toon.

‘Houd van haar zoals je van je leven nog niet van haar gehouden hebt, Tom. Heb er vertrouwen in dat jullie je er wel doorheen zullen slaan. Geef haar zoveel kracht als maar mogelijk is. Ze zal het nodig hebben. Houd de op de loer liggende depressie buiten de deur. Als je haar hiervoor over de knie moet leggen, het zij zo. Soms zullen een paar tikken op haar bips genoeg zijn. Ik ben ervan overtuigd dat er niet veel nodig is om haar in tranen te brengen’.

‘Tranen hebben een heilzame werking. Het is beter dat de tranen af en toe stromen dan dat ze het allemaal opkropt. En even lekker lachen is natuurlijk ook erg goed. Beide emoties brengen een chemische reactie in haar lijf teweeg, eentje die ze hard nodig heeft. Verder wat billenkoek betreft, wees voorzichtig met blauwe plekken. Ze zal erg voorzichtig moeten zijn met blauwe plekken vanwege de veranderingen die in haar bloedbeeld gaan optreden. Vergeet verder niet waar je me kunt vinden als je even wilt praten. Je weet dat je te allen tijde een beroep op me kunt doen. Kop op, Tom. Jij zult het van ons allemaal het zwaarst krijgen. Maar ik weet dat je het aan kunt’. Dat waren de meeste woorden die Tom zich van zijn gesprek met de dokter kon herinneren.

Hij richtte zijn aandacht weer op de blote billen die hij een flinke afstraffing aan het geven was. Hij pauzeerde even en legde de liniaal neer.

‘Katy, denk je dat we ons hier samen op een normale manier door heen kunnen slaan of moet ik je nog langer op je bips geven?’, vroeg Tom haar.

‘Doe maar wat je niet laten kunt!’, stootte Katy uit. Ze was woest. Aan de andere kant, zodra ze de woorden had uitgesproken, wist ze dat ze het eigenlijk niet meende. Maar ze had geen controle over haar boosheid.

‘Zelf weten, maar het zal je niet bevallen’, antwoordde Tom. Hij was ervan overtuigd dat Katy op het randje balanceerde. Tom begon zijn Katy weer op haar billen te slaan. Deze keer alleen met de vlakke hand. De klappen vielen in een lager tempo, maar kwamen hard neer. Hij wist dat het zijn taak was om Katy van haar emoties te bevrijden. Zijn hand bleef hard op haar bips neerkomen. Terwijl hij haar sloeg, bleef hij tegen haar praten.

‘Hoe staat het ervoor Katy? Heb je al genoeg gehad? Ben je al bereid om één en ander in redelijkheid te bespreken? Of moet ik nog een poosje doorgaan?’, vroeg hij. Hij wachtte even om zijn hand even rust te geven. ‘Antwoord me, Katy!’

‘Ok, OK! Het spijt me! Sla me alsjeblieft niet meer. Ik heb genoeg gehad’, stootte ze uit voordat ze begon te huilen. Tom was opgelucht. Hij wilde haar niet meer slaan’.

‘Kom op mijn schoot zitten, schatje, zodat ik je tegen me aan kan houden?’, vroeg Tom.

‘Oh ja, liefje! Dat doe ik’, antwoordde ze tussen de snikken door.

Tom trok haar voorzichtig overeind zodat ze op zijn rechterbeen kon komen zitten. Haar beide benen hingen omlaag tussen de zijne. Haar broek en onderbroek hingen rond haar enkels. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en huilde. Tom wist onmiddellijk dat er een hormonale doorbraak was. Volgens dr. Freek, zou Katy nu snel kalmeren en zou het weer beter voor hen beiden uitzien.

Tom hield haar beet zonder wat te zeggen. Hij wreef over haar rug, kuste haar gezicht en kamde haar haren met zijn vingers. Ze bleef snikken en huilen. De pijn in zijn hart kon niet erger zijn. Er liepen ook tranen over het gezicht van Tom. ‘Grote God, help ons’, bad hij. Ze bleven een poos zo zitten. Tom wiegde zijn vrouw zachtjes heen en weer in zijn liefdevolle armen.

Terwijl Katy nog steeds huilde, kwam dokter Freek binnen. Hij liep naar Tom en legde een handdoek en een paar natte washandjes op het bureau. Hij klopte Tom op zijn rug. ‘Goed gedaan, man. Ik ben zo terug. Ik moet Katy een paar injecties geven. Ze zal na afloop niet erg blij met ons zijn. Zorg dat je klaar bent’, fluisterde de dokter en liep de kamer uit. Katy was er zich maar nauwelijks van bewust dat hij er geweest was.

Een paar minuten later, was Katy gekalmeerd. Tom voelde hoe haar lichaam in zijn armen ontspande. Toen ging de deur opnieuw open en stapte dr. Freek binnen. Hij droeg een blad waarop twee spuiten lagen. Tom veegde haar gezicht af met één van de washandjes die de dokter hem eerder gegeven had. ‘Ik moet je een paar prikken geven, Katy’, zei dr. Freek.

‘Niet nu, dokter, alsjeblieft. Ik wil naar huis’, zei Katy terwijl ze opkeek. Ze schaamde zich teveel om hem aan te kijken.

‘Het spijt me, Katy. Er is niets aan te doen. Het is tijd dat je gaat meewerken. We hebben nog een lange weg te gaan voor je er weer bovenop bent. Tom en ik zijn ook niet van plan het bijltje er bij neer te gooien. Werk dus een beetje mee alsjeblieft en ga weer over zijn knie liggen, zodat ik je deze kan geven’, zei dr. Freek streng.

‘Nee! Tom, dit vind je toch niet goed?’, zei Katy terwijl ze Tom aan keek.

‘Het spijt me schatje, maar vanaf nu doen we beiden wat de dokter zegt’, antwoordde Tom. Tegelijkertijd legde hij Katy weer voorzichtig over de knie. ‘En nu stil liggen, anders geef ik je nog een pak op je billen!’ Tot verrassing van Tom, bewoog Katy niet. Van alles op de hele wereld zat ze nu wel het minst te wachten op een pak op haar bips. Dr. Freek gaf haar de twee pijnlijke injecties. Ze jammerde klagend, maar ze bewoog niet en er kwam geen woord over haar lippen.

‘Ik weet niet wat haar het langst bij zal blijven, de twee injecties die ik haar gegeven heb of dat pak slaag dat ze van jou gekregen heeft’, zei dr. Freek. ‘Goed gedaan, Tom’, voegde hij er aan toe.

‘Dank u dokter’, antwoordde Tom met een grijns toen hij over de vuurrode billen van Katy wreef.

Er klonk een benepen stemmetje, ‘Als jullie beiden klaar zijn met mijn billen, mag ik dan overeind komen?’

Haar woorden hingen nog in de lucht, toen ze voelde hoe een grote hand haar tien keer stevig op haar bips sloeg. ‘Ja Katy, je mag overeind komen. Hoewel…misschien moet ik hier ter plekke nog even afmaken waar ik mee bezig was. Wat vind je?’

En zo begon er weer een hele nieuwe fase in het leven van Tom en Katy, een alledaags stel uit het dorp.

Er gingen maanden voorbij en de winter begon plaats te maken voor het voorjaar. De nachten waren niet meer zo koud en het vroor niet meer. In de tuin van Tom en Katy diende zich nieuw leven aan. Het gras was frisgroen en de tulpen en andere bloemen presenteerden zich aan de wereld. Ook de bomen werden weer groen.

De vogels zongen een prachtig lied voor Katy wanneer deze zich in de tuin liet zien. De mussen kwamen brutaal dichtbij en keken en wachtten ongeduldig of de vrouw misschien wat broodkruimels voor hen had. Natuurlijk werden ze op hun wenken bediend. Ook Tom zorgde dat de gasten in hun tuin voldoende te eten kregen. Tijdens de winter had hij gezorgd dat er altijd voedsel aanwezig was op de voederplaatsen. Nu het weer beter werd, trok Tom zich terug en liet het voederen van de ‘schooiers’ zoals hij ze noemde aan Katy over.

Katy had er iedere dag meer plezier in om in de tuin te werken. Haar rozenstruik was gearriveerd en was geplant. Toen waren er de bloemenbedden die Katy onkruidvrij wilde maken en een aantal andere planten en struiken die haar zorg en aandacht nodig hadden. De lijst werd iedere dag langer. Toch waakte ze ervoor om niet te hard van stapel te lopen. Tom had ervoor gezorgd dat zijn vrouw de consequenties ondubbelzinnig duidelijk waren mocht ze teveel hooi op haar vork nemen. Hij had haar beloofd in het weekend te zullen helpen bij het planten van de rozenstruiken. Katy zuchtte diep en zei met een glimlach tegen zichzelf dat ze geduld zou moeten hebben. ‘Hij is gekalmeerd en niet zo overstuur als een aantal maanden geleden’, fluisterde ze tegen zichzelf.

Terwijl ze door de tuin liep en alles nauwkeurig inspecteerde, dwaalden haar gedachten terug naar de domme dingen die ze uitgehaald had. Dingen die ervoor hadden gezorgd dat ze de ergste consequenties ooit onder ogen had moeten zien. Ze wilde niet dat dit zich ooit nog eens zou herhalen. Toen ze eraan terug dacht hoe Tom haar een maandlang iedere dag een pak op haar blote billen had gegeven, liepen de rillingen over haar rug. Ze herinnerde zich de pijn en de teleurstelling van Tom veel indringender dan de pijn van de slaag. ‘Hoe heb ik zo dom kunnen zijn?’ Toen ze zich omdraaide om naar het huis te lopen zag ze tot haar verbazing Tom op zich afkomen.

‘Oh liefje, ik wist niet dat je al thuis was’, zei Katy met een brede glimlach. ‘Ik heb je auto helemaal niet gehoord. Ik denk dat ik even heel diep in gedachten was. Ik hoor je anders altijd thuis komen’.

Tom glimlachte en strekte zijn armen naar haar uit. Hij trok haar dicht tegen zich aan. ‘Ik heb een lift van Richard gehad. Ik heb mijn auto naar de garage gebracht voor een kilometerbeurt. Ik heb geen tijd om het zelf te doen en er moet nodig naar de olie gekeken worden’, zei hij. Terwijl hij zijn vrouw stevig beet hield keek hij omlaag naar haar vrolijke gezicht en zei, ‘Ik heb je gemist vandaag, schatje’. Toen gaf hij haar een dikke kus.

Katy had haar armen automatisch om de nek van haar echtgenoot gedaan. Ze hielden elkaar eindeloos beet. Toen er een eind aan de kus kwam gaven ze elkaar nog een vluchtige kus. Een vluchtige kus maakte een eind aan de intense passie.

‘Ik heb jou ook gemist, liefje’, zei Katy terwijl ze zich omdraaiden en arm in arm naar het huis liepen.

‘En vertel eens, schatje, als je zo diep in gedachten was, wat had dan je onverdeelde aandacht?’, vroeg Tom, terwijl hij de achterdeur voor zijn vrouw openhield.

Katy lachte. ‘De waarheid is dat ik aan mijn echtgenoot dacht en hoeveel ik van hem houdt’.

Tom strekte zijn arm uit en gaf haar een tik op haar billen toen ze langs hem liep. ‘Hm, denk je dat ik dat verhaal geloof? Volgens mij was je meer een plan aan het maken hoe je alle werkzaamheden die nog in de tuin moeten gebeuren, zult klaren. Je was vast bezig een ‘doelijst’ voor mij aan het maken en nu wacht je een gunstig moment af om me die te overhandigen. Je houdt mij niet voor de gek, Katy’, voegde hij eraan toe terwijl hij haar weer beet pakte. Terwijl hij tegen het aanrecht leunde trok hij haar stevig tegen zich aan.

Katy legde haar hoofd op zijn schouder en deed haar ogen dicht. Ze had haar armen om hem heen geslagen. Ze voelde de sterke spieren van zijn rug en van zijn borst. Zijn lichaam maakte dat ze zich veilig voelde, veilig en geliefd. Ze glimlachte en zei, ‘Je had gelijk liefje, ik was bezig een doelijstje te maken’.

Tom liet zijn linkerwang op het hoofd van Katy rusten. Hij rook haar haren terwijl hij zijn arm over haar rug liet gaan. Dit ritueel had jaren mogen duren. Zowel man als vrouw namen het moment in zich op en accepteerden het als een soort dagelijks terugkerend gebeuren. Hun liefdesband was geweldig. Tom pakte de kin van Katy en duwde deze omhoog zodat hij haar kon kussen. Vervolgens gaf hij haar een dikke knuffel. ‘En wat zijn de plannen voor het eten?, vroeg Tom.

‘Ik was van plan om je vanavond restjes voor te zetten. We hebben hier genoeg van’, antwoordde Katy.

‘Wat dacht je ervan als ik voor vanavond Chinees zou bestellen? Ik ga het halen en dan kunnen we misschien vanavond nog een ritje gaan maken. Wat dacht je ervan?’, vroeg Tom.

Katy lachte naar haar echtgenoot. Op zijn gezicht stond de uitdrukking van die van een klein kind dat buiten wil gaan spelen. ‘Natuurlijk, liefje. Klinkt heel goed. Beter als restjes. Ik zal de koelkast nog even opruimen terwijl jij het eten haalt’, antwoordde ze.

Tom ging naar de huiskamer en bestelde telefonisch het eten. Hij bleef een paar minuten aan het bureau zitten, voor hij het eten moest gaan halen. Hij keek de post door. Er was een envelop van de praktijk van dr. Freek. Hij was aan Katy geadresseerd. Hij trok de brief tevoorschijn. Het was een herinnering aan Katy dat ze een nieuwe afspraak moest maken voor degene die ze afgezegd had. Toms nekharen gingen onmiddellijk overeind staan. Hij haalde diep adem. Nadat hij de brief weer in de envelop gedaan had, liet hij zijn vingers door zijn haar glijden. Zijn gedachten werkten op volle kracht. Vraagtekens over de gezondheid van Katy staken hem als scherpe messen.

‘Houdt ze iets voor me achter?’, vroeg hij zich af. ‘Nee, ik kan niet geloven dat ze zoiets doms zou doen, niet terwijl ze weet hoe ik erover denk dat ze dingen voor me achter houdt’.  Na het allemaal nog een poosje door zich heen te hebben laten gaan, besloot Tom er niets over te zeggen tot na het eten. Hij moest eerst kalmeren voor ze het gesprek aangingen. Wat het ook was, hij was er van overtuigd dat Katy eerlijk tegen hem was. Zijn hart sloeg een slag over. Hij voelde een druk op zijn borst. Er verstreken nog een paar minuten voor hij weer naar de keuken ging, waar Katy was.

‘Ik ben over een paar minuten terug, schatje’, zei Tom terwijl hij haar een kus gaf en een tik op haar bips.

Katy wilde nog iets roepen toen ze haar echtgenoot in de richting van de deur zag verdwijnen. Ze wreef over haar billen en dacht, ‘Waar heb ik dat nu weer aan verdiend?’ Onmiddellijk realiseerde ze zich dat hij aan het bureau gezeten had. Hoogstwaarschijnlijk had hij het briefje van de praktijk van dr. Freek gezien. ‘Oh mijn God’, zei ze terwijl ze haar ogen dicht deed.

Tom keerde binnen twintig minuten terug met het eten en een rode roos. Terwijl hij de roos aan Katy gaf, keek hij haar recht aan en zei, ‘Ik dacht dat je deze nodig zou hebben, schatje. Ik houd van je!’

Katy wierp zich in zijn armen, terwijl haar ogen zich met tranen vulden. Ze kon nauwelijks een woord uitbrengen, maar fluisterde, ‘Ik houd ook van jou!’.  Tom hield zijn vrouw stevig beet. Hij zei niets en hoopte dat zij het gesprek zou beginnen. Zodra Katy in staat was iets te zeggen, zei ze rustig, ‘Liefje, je hebt het briefje van de dokter gelezen, is het niet?’

‘Ja dat heb ik’, antwoordde hij. Hij hield Katy stevig beet.

‘Wees alsjeblieft niet boos. Ik kan het uitleggen, en ik was van plan het je vanavond te vertellen. Je had het briefje al gezien voor ik de kans had er over te beginnen’, voegde ze eraan toe.

Tom liet Katy los en pakte haar bij haar schouders. ‘Zorg eerst maar even dat je roos een mooi plaatsje krijgt. Kom dan bij me om te praten’, zei hij.

Katy keek hem even aan, lachte naar hem en zei, ‘Ok’. Ze kon voelen dat hij gekwetst was.

Toen ze de huiskamer binnenstapte, zat Tom op de bank. Hij had zijn schoenen uitgedaan en lag in zijn karakteristieke onderuitgezakte houding. Katy zette het vaasje met de mooie roos op de salontafel en ging naast hem staan. ‘Dankjewel liefje’, zei ze terwijl ze naar de tafel keek.

Hij gaf haar een klein glimlachje en zei, ’t is al goed, schatje’. Vervolgens deed hij zijn been aan de kant en gaf haar de gelegenheid bij hem te komen zitten. Onmiddellijk versmolten man en vrouw, Katy met haar hoofd op Toms borst rustend. Hij pakte haar favoriete deken boven de bank vandaan en bedekte met één vloeiende beweging haar lichaam van haar voeten tot bovenaan haar rug.

Toen Tom begon haar onder de deken over haar rug te wrijven, wilde Katy het woord nemen. Maar Tom maakte haar duidelijk stil te zijn. Ze wisten beiden dat hij nog wat tijd nodig had. Katy deed haar ogen dicht. Haar linkerhand rustte op zijn rechterschouder. Ze luisterde naar zijn hartslag. Zijn borst kwam iedere keer dat hij diep ademhaalde omhoog. De twee hielden elkaar een tijdlang zwijgend vast. Er rolde een traan over Katy’s wang en viel op het overhemd van Tom. Ze had hem onbedoeld weer flink teleurgesteld. Ze was boos op zichzelf. Ze had er buikpijn van.

Vijf tot tien minuten gingen voorbij. Uiteindelijk hielden de handen van Tom op met bewegen. Hij trok Katy met één arm rond haar middel tegen zich aan terwijl hij met de andere haar hoofd vasthield. Hij boog zich voorover en kuste haar op haar voorhoofd. Vervolgens ging hij een beetje verliggen zodat zij in zijn linkerarm kwam liggen en hij haar gezicht kon zien. ‘Vertel me nu wat er gebeurd is Katy’, zei hij. Zijn stem was kalm. Hij zag een traan over haar wang rollen en wreef deze weg met zijn duim. Hij boog zich voorover en gaf haar met een flauwe glimlach een kusje op haar neus.

Terwijl ze Tom in zijn ogen keek, vertelde Katy hem dat ze de doktersafspraak van gisteren had afgezegd omdat ze verschrikkelijke hoofdpijn had en naar huis wilde om te gaan liggen. Deze ochtend had ze de praktijk gebeld om een nieuwe afspraak te maken. Maar de secretaresse zat toen niet op haar plaats. Katy gaf toe dat ze vergeten was ’s middags terug te bellen. Daarna was het te laat om nog een afspraak te kunnen maken. Tom had geen vragen. Hij luisterde aandachtig. Toen werd het lange tijd stil.

‘Katy’, zei Tom tenslotte. ‘Als alle details gelijk zouden blijven, op eentje na, namelijk dat het niet jouw maar mij zou betreffen, hoe zou jij je dan voelen als je het briefje van de dokter onder ogen zou krijgen waarin ik gevraagd werd een afspraak opnieuw te maken, waar ik niets van wist?’

‘Ik weet wel zeker dat ik dan boos en gekwetst zou zijn, liefje. Mocht het nog helpen, dan bied ik mijn excuses aan. Ik wilde je niet kwetsen. Echt waar niet’, zei ze.

‘Ik weet dat het niet je bedoeling was me te kwetsen. Ik weet dat je van me houd. Ik houd ook heel veel van jou. Dat weet je toch?’, zei hij.

‘Ja…ik weet dat je van me houd’, antwoordde Katy. Er viel opnieuw een stilte. Tom keek van haar weg. ‘Je gaat me een pak op mijn billen geven, of niet?’, vroeg ze.

“Reken maar!’, antwoordde hij en keek op naar Katy. ‘Je weet heel goed dat ik dat ga doen. Ik heb alleen nog niet besloten wanneer. Ik ben er nu nog niet aan toe. Ik wil je nu dicht bij me hebben. Om eerlijk te zijn dacht ik voor de komende nacht meer aan wilde en gepassioneerde seks dan aan billenkoek. Ik heb even tijd nodig om dit allemaal te laten bezinken Katy. Waarschijnlijk zal ik dat pak op je billen in het weekend geven. Maak dus geen plannen. Begrepen? Ik wil je billen het hele weekend tot mijn beschikking.’

Katy deed haar ogen dicht en draaide haar gezicht tegen zijn borst. Er hoefde verder niets gezegd te worden. Tom was duidelijk geweest. Ze knuffelden elkaar een paar minuten lang. Uiteindelijk zei Tom dat hij honger had. Ze gingen naar de keuken. Tom zette de bakken met eten op de tafel. Katy pakte de borden, het bestek en de servetten. Ze genoten van hun maaltijd alsof er niets had voorgevallen.

Katy wist dat het verstandig was nu niet te zeuren of stennis te schoppen. Wat er haar ook boven haar hoofd hing, ze zou het snel genoeg meemaken. Ze wist dat haar echtgenoot tijd nodig had alles op een rijtje te zetten en tot rust te komen. Ze had zelf ook even tijd nodig om alles helder te krijgen. Bovendien was ze tijdens het gesprek niet helemaal open tegen Tom geweest. Hoe zou ze het verder aanpakken? ‘Oh, mijn God’, dacht ze bij zichzelf. ‘Heb ik het toch weer gedaan!’

Ze verbande de gedachten uit haar hoofd en Katy concentreerde zich op haar echtgenoot. Het eten was goed. Ze genoten van het gezelschap van elkaar. Natuurlijk kregen ze niet alles op. Tom had veel meer meegenomen dan ze met zijn beiden opkonden. Als ze Chinees aten hield hij ervan er de volgende dag nog een keer van te eten.

Toen ze het eten ophadden, ruimden ze samen de tafel af en deden de borden in de vaatwasser. Tom zei tegen Katy dat hij hun windjacks zou halen. Ze zouden een ritje gaan maken. Katy glimlachte en zei dat ze over een paar minuten klaar zou zijn. Ze liep naar de slaapkamer en trok een sweater aan over haar blouse, ze trok haar haren los en liet de borstel erdoor glijden. Ze deed ook wat lipstick op. Ze wist dat ze met de oldtimer op pad zouden gaan, daarom was ze er zeker van dat ze naar de heide zouden gaan. Op weg naar buiten griste ze het fototoestel mee. Tom wachtte geduldig.

Tom glimlachte toen hij zag dat Katy haar haren los had gemaakt. Zo vond hij haar het allermooist. Hij hield ervan om zijn vingers erdoor te laten glijden. ‘Kleine duivelin!’, dacht hij bij zichzelf, ‘ze weet wel hoe ze me moet paaien’. Hij hield de deur voor haar open toen ze naar buiten stapte en toen gaf hij haar een liefdevol tikje op haar billen. Katy glimlachte. Hij liep achter zijn vrouw naar de auto en hield de deur voor haar open. Katy klom op de bijrijderstoel.

Tien minuten later namen ze de afslag van de snelweg en reden over de binnenweggetjes. Een wegwijzer aan de kant van de weg liet zien dat het nog 18 kilometer rijden was naar de heide. Katy glimlachte. Ze vond het hier prachtig. Onderweg zagen ze herten in de verte in de landerijen lopen. Katy probeerde er met de telelens een foto van de maken. Tom hoopte dat ze nog een roofvogel zouden zien, maar dat zat er niet in. Toen ze het begin van de heide naderden, stuurde Tom de auto een parkeerplaats op. Hij stapte uit de auto en liep erom heen om Katy te helpen met uitstappen. Vervolgens haalde hij de jacks uit de kofferbak. Toen hij haar de hare aangaf, liet ze zich bijna ontvallen dat ze hem niet nodig had. Maar toen ze Tom aankeek, zag ze de ‘haal het niet in hoofd om dat te zeggen’ uitdrukking op diens gezicht. Beiden zeiden niets. Ze deden de windjacks aan.

Hand in hand liepen ze de heide over. Helemaal aan de rand lag een dikke boomstam. Tom ging erop zitten en trok Katy met haar rug naar hem toe op schoot. Ze leunde met haar rug tegen hem aan. Hij sloeg zijn sterke armen stevig om haar heen. Beiden keken nu over de heide. Ze zaten stilletjes en luisterden naar de geluiden om hen heen. Net als in hun tuin kwam ook hier de natuur tot leven. De heide voor hen was een plaatje. De uitgestrekte heide, omzoomd door bossen tegen een ondergaande zon. Er gingen minuten voorbij. De enige beweging bestond uit het langzaam heen en weer wiegen van de man en de vrouw op de boomstam. Dit was een favoriet plekje van hen. Het was al weer een paar maanden geleden dat ze hier voor het laatst gezeten hadden.

Tom boog voorover en kuste Katy op haar oor. ‘Ik houd van je schatje’, fluisterde hij.

‘Ik houd ook van jou liefje’, antwoordde ze.

Er verstreken weer een paar minuten, totdat Katy het fototoestel oppakte van de boomstam waar ze het had neergezet. Ze keek door de lens en maakte een foto van de ondergaande zon. Toen draaide ze zich om en maakte een foto van haar echtgenoot. Hij had een ondeugende grijns op zijn gezicht. Katy wist dat hij naar haar verlangde. Ze hield ervan om te merken hoe veel hij van haar hield.

Ze legde de camera neer en liep terug naar Tom. Ze sloeg haar armen om hem heen en gaf hem een gepassioneerde kus. Zijn sterke arm kroop onder haar jack omhoog over haar rug. De omhelzing en de kus hielden aan. Nadat ze diep adem gehaald hadden volgde er nog een klein kusje als afsluiting voor de liefdevolle omhelzing.

‘Wat is er dat je nog zou moeten vertellen, Katy’, vroeg Tom terwijl hij haar aankeek. Ze hadden de armen nog steeds om elkaar heen. Tom hield zijn vrouw stevig beet. Ze kon nergens naartoe. Het verbaasde haar hoe hij haar gedachten leek te kunnen lezen.

‘Ik moet je vertellen over de doktersafspraak die ik afgezegd heb’, zei ze met spijt in haar woorden. ‘Ik houd niets voor je verborgen, liefje. Dat wil, zeggen dat ik denk dat ik niets voor je achter houd. Ik heb je alleen niet alles verteld.’

‘Wat wil je me duidelijk maken’, zei Tom sarcastisch. ‘Ik denk dat ik het helemaal begrijp, Katy. Je houdt niets voor me achter, maar je hebt me niet alles verteld. Houdt dat in dat je tegen me gelogen hebt, Katy?’, vroeg hij met rustige stem. Er ging een rilling door Katy heen. Tom hield haar stevig op haar plaats. Hij wist dat ze zich anders los zou trekken, en hij wilde de rest van het verhaal wat ze nog niet eerder verteld had, horen.

Katy slaakte een diepe zucht. ‘Geef antwoord, Katy’, voegde Tom eraan toe. Zijn woorden klonken kalm maar streng.

 ‘Ik heb de laatste tijd last van een paar pijntjes die ik niet goed kan plaatsen. Dus maakte ik een paar weken geleden een afspraak voor gisteren. Ik heb niets gezegd omdat ik je niet ongerust wilde maken. Je bent altijd zo overbezorgd, zeker daar waar het mij betreft.’

‘Ga door, alsjeblieft! Je bent op de goede weg’, zei Tom terwijl hij zijn rechter wenkbrauw optrok.

‘Oh, Tom!’ zei ze en haalde nogmaals diep adem. Hij wachtte geduldig. Hij wilde dat ze het hem zou vertellen. Katy keek in de ogen van Tom, terwijl die van haar zich met tranen vulden.

Hij trok haar tegen zich aan en klemde zijn armen stevig om haar heen. ‘Vertel het allemaal, Katy. Ik houd van je. Ik zal er voor je zijn. Leun maar op me. Vertouw me. Je weet dat we als Koppel sterk opereren’, zei Tom. Hij wreef nu met zijn rechterarm over de rug van Katy. Langzaam vloeide de spanning bij Katy weg.

Ze keek op en keek Tom aan. ‘Toen ik de afspraak met dr. Freek maakte, liet hij Gerda me terugbellen. Hij wilde een bloedonderzoek en een paar röntgenfoto’s. Deze heb ik vorige week laten maken. Hij wilde de resultaten beschikbaar hebben voor onze afspraak’, voegde ze eraan toe. ‘Ik zou het je heus allemaal verteld hebben, liefje. Ik wilde je niet ongerust maken voordat de dokter zeker wist wat er aan de hand was’.

‘Katy’, zei Tom hoofdschuddend. ‘Weet je nog wat we doorgemaakt hebben toen je me de vorige keer niet over je gezondheidstoestand geïnformeerd hebt?’

‘Ja Tom, dat weet ik nog’, antwoordde ze. Ze zag de gepijnigde blik in zijn ogen.

‘Moeten we weer van vooraf aan beginnen?’, vroeg hij.

‘Oh Tom, alsjeblieft. Nee! We hoeven helemaal niet opnieuw te beginnen. Echt waar, ik was van plan je het vanavond te vertellen. Je hebt het briefje gezien voor ik erover kon beginnen’. Er stond paniek in Katy’s ogen te lezen.

Tom drukte haar stevig tegen zich aan en gaf haar een liefdevolle knuffel. Hun wangen wreven langs elkaar. Hij fluisterde in Katy’s oor, ‘dr. Freek heeft me een week geleden gebeld. Ik was die dag toevallig eerder thuis dan jij. Hij vertelde me dat je een afspraak had gemaakt. We hebben een poosje gepraat, Katy. Dr. Freek weet precies hoe ik over jou en over gezondheidskwesties denk. Wat ik niet begrijp is waarom JIJ het maar niet wilt begrijpen? Denk je dat ik niet bij je zou willen zijn om het nieuws te horen wat jij te horen krijgt? Goed of slecht nieuws, Katy, als je het met me gedeeld had over die afspraak, dan weet je dat ik met je mee had willen gaan’.

Katy verborg haar gezicht in zijn borst. ‘Oh Tom. Ik houd van je. Ik had echt niet in de gaten dat ik iets verkeerds deed. Wees alsjeblieft niet boos op me. Ik kan er niet tegen wanneer je boos op me bent of wanneer je teleurgesteld in me bent’, smeekte ze. ‘Wanneer je me confronteert met jouw kant van de medaille, dan zie ik heus wel dat ik je pijn doe. Ik denk echt dat ik wanhopig zou worden als je hetzelfde bij mij zou doen. Heb alsjeblieft nog een beetje geduld met me. Ik zal echt opener tegen je zijn. Ik zal vanaf nu naar je toekomen.’ Vervolgens viel er een lange stilte.

Tom gaf haar een liefdevolle knuffel en stond op. ‘Kom, het is tijd om te gaan’, zei hij terwijl hij Katy’s hand pakte. Ze staken samen de heide over. Maar in plaats van naar de auto te lopen, trok Tom haar mee naar één van de picknicktafels die langs de parkeerplaats stonden.

Katy keek hem geschrokken aan. ‘Je gaat me een pak op mijn bips geven, of niet?’

‘Ja, Katy. Dat ga ik doen. En wel nu. Dat heb ik nodig en ik denk dat jij het ook heel hard nodig hebt. Haal het dus niet in je hoofd om me tegen te spreken’, zei hij terwijl hij ging zitten. ‘Doe je broek en je onderbroek omlaag, Katy’.

‘Tom, doe dit alsjeblieft niet. Niet nu. Niet hier. Alsjeblieft’, smeekte ze.

‘Katy, spreek me niet tegen. Ik ga je hier en nu een flink pak op je blote billen geven. Als je wilt dat ik mijn riem af doe, dan wil ik dat best doen. Zo niet, doe dan alsjeblieft wat ik je gevraagd heb en kom over mijn knie liggen’, zei Tom met een vastberaden blik.

Katy deed de knoop van haar broek los en duwde deze tot op haar knieën omlaag. Vervolgens deed ze aarzelend ook haar broekje omlaag. Toen liet ze zich langzaam over het linkerbeen van Tom zakken. Hij hielp haar daarbij. Hij loodste haar op de goede plaats en trok haar met zijn linkerarm stevig tegen zijn zij. Onmiddellijk daarna voelde ze hoe hij zijn rechterbeen over haar benen zette. Ze kromp ineen. Ze had een hekel aan deze positie. En het meest van alles baalde ze ervan dat ze iets gedaan had om haar man te triggeren. Ze was best bereid de pijn en de schaamte van het pak slaag te ondergaan en dat zou ze ook doen. Maar de teleurstelling dat ze haar echtgenoot gekwetst had kreeg op de één of andere manier altijd de overhand.

Tom hield Katy goed op haar plaats. Hij wilde dit eigenlijk helemaal niet doen en ondanks dat wist hij dat dit het beste was voor hun beider bestwil. Terwijl hij zijn rechterhand op haar blote billen liet rusten, vroeg hij haar, ‘Kun je me eens precies vertellen waarom je hier nu zo ligt, jongedame?’

‘Ik lig hier omdat ik niet eerlijk tegen je geweest ben. Ik ben niet naar je toegekomen om je te vertellen over mijn gezondheidstoestand. Ik bied daarvoor mijn excuses aan. Het spijt me heel erg. Vergeef me alsjeblieft’, smeekte Katy.

‘We hebben het later wel over vergeving’, zei hij.

Zonder nog een word te verspillen begon Tom zijn vrouw een pak slaag te geven. Het duurde niet lang of Katy kronkelde onder de arm die haar stevig op haar plaats hield, terwijl zijn hand hard op haar billen neerdaalde en zijn been haar benen vastklemde. Tom was een grote, sterke man. Katy was er heilig van overtuigd dat hij de sterkste rechterhand van het hele land had. De tranen liepen over haar wangen terwijl Tom haar billen vakkundig in brand zette. Hij sloeg langzaam en regelmatig en sloeg geen plekje op haar billen en de bovenkant van haar bovenbenen over. De pijn nam steeds verder toe en Katy was er niet van overtuigd dat ze dit uit zou kunnen houden. Maar zijn hand bleef maar op haar bips neerdalen. Toen zijn vrouw ophield met tegenstribbelen en hij de gewenste tint rood bereikt had, stopte Tom met slaan.

Katy had net, een wat Tom een ongenadig pak slaag vond, gekregen. Hij hield haar op haar plaats maar liet haar middel los. Zijn rechterhand lag op Katy’s gloeide bips. Hij gaf haar zo nu en dan een zacht tikje, terwijl hij wachtte tot ze gekalmeerd zou zijn. Hij wreef met zijn linkerhand over haar rug terwijl zijn rechterhand op haar blote billen bleef rusten. Uiteindelijk hielp hij Katy overeind. Hij trok haar broek en onderbroek omhoog over haar beurse billen.

Tom ging staan en nam Katy in zijn armen. Ze omhelsden elkaar en bleven lange tijd zo staan terwijl zij doorging met snikken. Tom boog zich voorover en kuste haar op haar voorhoofd. ‘Laten we naar huis gaan’, zei hij en pakte haar arm en begeleidde haar naar de auto.

Katy bleef de hele reis naar huis huilen en leunde tegen zijn rechterschouder en hield zijn arm beet. Tom kuste haar af en toe op haar voorhoofd. Geen van beiden zei wat. Toen ze thuis waren, hielp Tom haar uit de auto. Ze liepen hand in hand naar het huis. Eenmaal binnen, nam Tom haar jack aan en zei haar dat ze een douche moest gaan nemen. ‘Ik kom ook snel een douche nemen’, zei hij. ‘Daarna gaan we beiden naar bed’.

‘Ja Tom’, antwoordde Katy. Ze ging op haar tenen staan en gaf haar man een kus op zijn wang. ‘Ik houd van je liefje’.

‘Dat weet ik, schatje. Ik houd ook van jou’, zei hij met een verdrietige uitdrukking op zijn gezicht.

Katy deed wat haar opgedragen was. Ze ging naar de badkamer en kleedde zich langzaam uit. Haar billen deden verschrikkelijk zeer, maar niet zo erg als haar hart. Toen ze onder de douche stapte begonnen de tranen weer te vloeien, of had ze ook die kraan opengedraaid. Ze deed haar ogen dicht en snikte. De emoties in haar lijf explodeerden alsof het een bom was. Ze had er geen controle over en kon het niet stoppen. Het was lang geleden dat ze zo gehuild had. Het water van de douche stroomde langs haar lichaam. Haar snikken werden heftiger.

Opeens voelde ze een sterke arm om zich heen. Ze opende haar ogen en zag het gezicht van Tom. ‘Het is goed, schatje. Ik ben er. Laat het maar gaan’, zei hij en kuste haar gezicht. Katy sloeg haar armen stevig om hem heen. Terwijl het water op hun neerdaalde, huilde Katy. Tom waste ieder plekje van haar lichaam en gaf haar af en toe een kus. ‘Het is weer goed, Katy. Echt waar’, stelde hij haar gerust.

‘Ik weet het liefje. Het spijt me’, antwoordde Katy.

Toen het water uiteindelijk koud begon te worden, zei Tom tegen Katy dat het douchen klaar was en dat het tijd was om naar bed te gaan. De twee droogden elkaar af.

‘Droog je haren goed af Katy, en daarna je bed in’. Katy had niets te zeggen. Zelden was ze de controle over haar emoties zo kwijt. Tom begreep het volkomen en wist ondanks dat, niet wat hij kon doen om haar te helpen.

Katy droogde haar haren en poetste haar tanden. Ze liep naar de slaapkamer en kroop tussen de lakens. Ze ging voorzichtig op haar buik liggen. Ze hoorde het elektrisch scheerapparaat van Tom en wist dat hij zich stond te scheren. Toen ze zich bedacht wat een geweldige man hij was, begonnen de tranen opnieuw te stromen. Tegen de tijd dat Tom de slaapkamer binnenkwam, lag Katy onbedaarlijk te huilen.

Tom had de babylotion meegenomen. Hij was van plan zijn vrouw een massage te geven om haar te kalmeren. Hij had net zoveel hartenpijn als Katy. Hij stapte in bed en ontblootte Katy’s lichaam. Ze waren beiden naakt. Als man en vrouw gaven ze er de voorkeur aan zo te slapen. Dat was al sinds het begin van hun huwelijk zo.

‘Ik ga mijn schatje insmeren met babylotion’, zei hij en boog zich voorover om Katy op haar wang te kussen. ‘Ik houd van je schatje’, fluisterde hij.

‘Ik ook van jou’, liet Katy tussen de snikken door weten.

‘ik wil dat je je op mijn hand concentreert en dat je de kracht voelt van de massage die ik je ga geven. Het zal je helpen te ontspannen. En nu even diep adem halen’, zei hij. Katy deed wat hij haar vroeg. Ze bleef nog een poosje stilletjes huilen. De hele tijd masseerde Tom haar rug en schouders. Telkens deed hij er opnieuw lotion op. Heel voorzichtig wreef hij over haar bips en smeerde ook daar lotion. Hij masseerde haar benen en voeten. Hij kuste en knuffelde haar tot ze uiteindelijk kalmeerde en uitgeput in slaap viel.

Tom bestudeerde haar lange tijd toen ze eenmaal lag te slapen. Hij reikte omlaag en trok het dekbed omhoog. Hij deed het licht uit en ging op zijn buik liggen met zijn armen boven zijn hoofd. Tot op dat moment was hij zich er niet van bewust hoe moe hij was. Binnen enkele ogenblikken lag ook hij vast te slapen.

Toen hij ontwaakte uit zijn diepe slaap, voelde Tom een warme hand over zijn rug glijden. De masserende beweging van de slanke hand voelde weldadig aan. Tom voelde hoe Katy haar linkerbeen over zijn rechterbeen legde. Ze kroop dicht tegen hem aan en bleef tegelijkertijd zijn rug masseren. Ze hadden beiden lang liggen slapen. Tom wist niet precies hoelang. Langzaam deed hij zijn ogen een beetje open. De klok wees tien over drie aan.

De kleine hand gleed van zijn schouder, langs zijn rug omlaag. Het gleed omlaag en bleef uiteindelijk op zijn billen rusten. ‘Lekker kontje’, fluisterde Katy, terwijl ze langzaam zijn billen masseerde. Tom glimlachte. Katy gaf hem een liefdevol tikje.

Hij kon deze liefdevolle marteling niet langer doorstaan. Hij was nu klaarwakker. Tom draaide zich langzaam om. Hij trok Katy in zijn armen. ‘Gaat het met je, schatje?, vroeg hij.

‘Het gaat prima liefje’, antwoordde Katy fluisterend. ‘Ik moest je even wakker maken. Ik hoop dat je dat niet erg vindt.

‘Natuurlijk is dat niet erg. Dat weet je best’, antwoordde Tom.

‘Ik wil dat je me even vasthoudt. Maar het meest van alles wil ik je wat vragen’, voegde ze eraan toe.

Tom kuste haar op haar voorhoofd, ‘wat is er schatje?’, vroeg hij terwijl hij haar dicht tegen zich aan drukte.

‘Ik heb morgenmiddag een afspraak met dr. Freek. Denk je dat je even weg kunt van het werk om met me mee te gaan?’, vroeg ze.

Tom deed zijn ogen dicht en haalde diep adem. Hij trok haar nog dichter tegen zich aan. Hij knuffelde haar met al zijn liefde. ‘Reken maar, schatje! Ik zal iedere minuut bij je zijn!’

Wat Katy niet wist, was dat Tom al lang een vrije dag had genomen. Hij en dr. Freek hadden steeds contact met elkaar gehouden vanaf de dag dat Katy voor het eerst voor een afspraak had gebeld. Tom wachtte op Katy. Hij wilde dat zij het initiatief zou nemen. Nu waren verdere woorden overbodig. Ze waren beiden bezig de ander te knuffelen en te kussen.

Hun liefdesspel werd intens en overweldigend. Er was die nacht geen liefdevolle spanking meer nodig om hen in vuur en vlam te zetten. Alles wat Tom hoefde te doen was haar billen masseren en er een liefdevol kneepje in te geven en Katy gaf zich op alle manieren aan hem over. Er verstreek meer dan een uur terwijl ze met elkaar speelden en de liefde bedreven. Tijdens hun orgasme fluisterden ze ‘Ik houd van jou’ tegen elkaar.

Niet lang daarna lagen ze dicht tegen elkaar aan. Katy lag met haar warme billen tegen haar echtgenoot aan. Hij had zijn armen om haar heengeslagen. Katy voelde zich veilig en beschermd. Tom was tevreden. Er was geen hartenpijn meer. Hij glimlachte in de wetenschap dat Katy hem uiteindelijk in haar wereld had toegelaten en hem volkomen vertrouwd had. Ze hadden net één van de meest dierbare momenten van hun leven beleefd. Katy draaide zich naar Tom toe en legde haar hoofd op zijn schouder. Ze vielen in de armen van elkaar in slaap.

En zo zag een dag uit het leven van Tom en Katy, gewoon een alledaags stel uit het dorp, eruit.

Tom en Katy waren een heel gewoon stel in het dorp waar ze woonden. Het enige echte verschil tussen hen en het stel aan de overkant van de straat was dat ze aan huiselijke discipline deden. Martin en Kim, het stel waaraan gerefereerd wordt spraken niet over dergelijke dingen, laat staan dat ze er actief aan deden.

Voor zowel Tom als Katy was dit het tweede huwelijk. Beiden waren het er, voor ze besloten met elkaar te trouwen, over eens dat discipline een belangrijk deel van hun relatie zou moeten uitmaken. Katy had aanvankelijk haar uiterste best gedaan om duidelijk te maken dat het helemaal niet nodig was, maar Tom was onverbiddelijk. Hij zou niet voor een tweede keer in een huwelijk stappen waar de echtelieden elkaar met het servies bekogelden of waarin koude oorlog gevoerd werd door elkaar dagenlang te negeren.

De twee hadden het er vaak over gehad. In eerste instantie zag Katy het nut er niet van in. Ze was een volwassen vrouw en hield meer van Tom dan van wie of wat dan ook. ‘Waarom zou het ooit nodig zijn dat je me een pak op mijn billen geeft?’, had ze Tom gevraagd.

‘Ok jij bent in het bezit van hormonen, Katy. Geloof me maar, dat zal de meest voorkomende reden zijn waarom ik je af en toe over de knie zal leggen’. En zo werd uiteindelijk afgesproken. Katy zou moeten gehoorzamen of de consequenties onder ogen moeten zien. Gezondheid, veiligheid en respect waren voor Tom de belangrijkste begrippen. ‘Zolang je je aan de afspraken houdt, zul je geen pak slaag krijgen’, voegde hij eraan toe.

Tom was een machinebankwerker die in een grootbedrijf in de buurt. Katy werkte als boekhoudster op een klein advocatenkantoor. Zowel Tom als Katy waren op hun werk gewaardeerde krachten. Het stel was inmiddels al meer dan 20 jaar getrouwd. Ze hadden twee kinderen en inmiddels vier kleinkinderen. Tom was een grote man. Hij was 1.90 m en woog 95 kg. Katy was 1.65m en had het nooit over haar actuele gewicht. Ze was er nooit tevreden over en werd altijd een beetje chagrijnig als iemand erover begon. Tom grijnsde dan in haar richting en gaf haar een warme, liefdevolle knuffel en liet haar weten dat hij van haar hield zoals ze was. En als Katy het allemaal teveel overdreef dan gaf hij haar een klets op haar billen met de woorden ‘Genoeg!’ Vervolgens werd er niet meer over gesproken.

Behalve dat het werk en de kinderen de nodige tijd in beslag namen, vond Katy het heerlijk met de bloemen in de tuin bezig te zijn en Tom hield ervan aan de oude Volvo uit 1955 te sleutelen. Tom had in het achterste deel van de garage een knutselruimte ingericht waar ze beide met verschillende dingen bezig waren. Tom had gouden handjes. Katy was creatief en vond het leuk haar partner een beetje te helpen. Niet zelden kwam Katy met een idee wat hij zou kunnen maken. Tom deed de grote klussen met hout of metaal, terwijl Katy het afwerken, schuren, lakken of schilderen voor haar rekening nam. Ze vormden samen een goed team en vergaten nooit elkaar te complimenteren in wat ze deden.

Tom hield veel van Katy. Ook al maakte billenkoek onderdeel uit van hun relatie, zowel in erotisch als uit oogpunt van straf, hij had er een hekel aan wanneer het op straf uitdraaide. Ondanks dat zou hij zich er nooit onder uit werken, zoals Katy heel goed wist. In de loop der jaren, wisten ze beiden zonder het te benoemen wanneer iets in aanmerking kwam voor straf.

Het was een koude zaterdagochtend. Tom had in de garage gewerkt aan een geheimzinnige klus. Hij kwam het huis via de bijkeuken binnen en liep naar de keuken waar Katy aan het aanrecht stond. Hij deed zijn armen om haar heen en gaf haar een dikke knuffel. Vervolgens boog hij zich voorover om haar op haar wang te kussen. ‘Ik wil graag dat je een paar dagen uit de garage vandaan blijft, Katy’, zei hij. Hij vertelde haar dat hij het zou zeggen wanneer ze er weer naartoe zou kunnen gaan. Over het algemeen was het helemaal geen probleem. Wanneer Tom haar iets zei, dan luisterde ze en wist dat het voor haar bestwil was of omdat hij haar ergens mee wou verrassen.

Op deze dag leken de woorden van Tom Katy echter te irriteren. ‘En wat als ik de garage in WIL gaan, stoere man?’ vroeg ze spottend terwijl ze ophield met wat ze aan het doen was en zich naar hem omdraaide.

‘Ik denk niet dat het nodig is die vraag te beantwoorden, jongedame’, zei Tom met een strenge intonatie terwijl hij zijn wenkbrauw optrok.

‘Het is ook mijn garage’, zei ze en zette haar handen in haar zij.

‘Katy, het heeft geen zin om tegen te spreken, meisje, niet als je op je billen wilt kunnen zitten tenminste. Wat de garage betreft, je hebt me wel gehoord. Niet in komen! Einde discussie!’ Er viel even een stilte. ‘Ik moet naar de stad om wat spulletjes te halen. Wil je mee?’, vroeg hij.

‘Nee! Ik wil niet mee. Ik heb nog veel te doen’, zei ze met een sarcastische ondertoon.

‘Katy, is het nodig dat we een nu een serieus gesprek voeren?’, Tom hield de kin van zijn vrouw beet en dwong haar hem aan te kijken.

Tranen welden op in haar ogen. Ze sloeg onmiddellijk haar armen om Tom heen. ‘Het spijt me, liefje. Ik ben me zelf niet helemaal vanmorgen. Vergeef me alsjeblieft’, vroeg ze.

Tom drukte zijn vrouw even stevig tegen zich aan. Toen ze elkaar loslieten, pakte hij haar gezicht in beide handen en gaf hij haar een gepassioneerde kus. ‘Ik houd van je, Katy. Scheelt er iets aan of is er iets wat ik kan doen om te helpen?, vroeg hij.

‘Nee, het gaat prima. Ik moet mezelf alleen even hervinden. Maar het komt wel goed’, zei ze met een diepe zucht.

‘Er is toch niet iets wat je voor me achterhoudt. Katy?, vroeg Tom. Er was bezorgdheid in zijn blik te lezen.

‘Nee, liefje. Dat doe ik niet’, antwoordde Katy en een huivering trok door haar lichaam.

Tom kuste haar nogmaals op haar mond. ‘Weet je zeker dat je niet mee wilt? Het ritje zal je goed doen. We zullen niet lang weg zijn’.

‘Nee. Ik wil vanochtend het huishouden graag aan de kant hebben. En vanmiddag wil ik nog wat dingetjes voor de kinderen doen. Ga jij je spullen maar halen. Ik zal een beter humeur hebben als je terugkomt’, liet ze hem weten.

‘Goed dan. Ik ben zo terug’, zei hij. Hij liep naar de voordeur. Toen hij deze opende en naar buiten stapte riep hij Katy nog iets toe.

Ze kwam uit de keuken gelopen. ‘Niet naar binnen?’, vroeg ze.

‘Ik bedoelde de garage. Niet naar binnen gaan. Heb je me gehoord?’, zei Tom.

Katy grinnikte in zichzelf. ‘Ik zal uit de garage vandaan blijven ouwe dwaas. En nu opkrassen, voordat ik daar wel naar binnenga’.

Terwijl hij haar met een diepe frons aankeek, liet Tom weten, ‘Doe dat, jongedame en je billen zijn voor mij!”. Hij draaide zich om en liep weg.

Katy bleef een poosje staan. Voordat hij die laatste woorden gezegd had, was ze vast van plan om uit de garage vandaan te blijven. Zijn intonatie en de strekking van zijn woorden hadden echter het vuurtje aangewakkerd. Katy liep terug naar de keuken om af te maken waar ze mee bezig was. Vervolgens liep ze naar de bijkeuken om de was in de droger te doen. Nadat ze de was van de wasmachine naar de droger overgeheveld had, vulde ze de wasmachine opnieuw en zette beide machines aan. Bij ieder klusje wat ze deed voelde ze haar humeur oplopen. Terwijl ze naast de wasmachine stond voelde ze zich net een tijdbom die ieder moment kon ontploffen.

Katy liep naar de haken aan de wand bij de achterdeur en pakte haar jas. ‘Ik dacht dat ik gewoon de garage inging als ik zin had de garage in te gaan’, hield ze zichzelf voor. Op dat moment opende ze de deur en liep in de richting van de garage. Over het tegelpad bereikte ze in een ommezien de zijdeur. Toen ze de deur opende werd ze overvallen door een ‘ga terug, het is nog niet te laat’ gevoel. Dit liet ze echter van zich af glijden, stapte naar binnen en deed de deur achter zich dicht. Ze reikte naar het lichtknopje en deed het licht aan. Ze keek om zich heen. Alles leek het oude te zijn. ‘Waarom wilde Tom in vredesnaam niet dat ik hier naar binnen ging?’, vroeg ze zich af.

Toen zag ze het, de nieuwe draaibank. Daar hadden ze het regelmatig over gehad. Het was duidelijk dat Tom had besloten haar te verrassen en er eentje te maken. ‘Oh wat geweldig’, dacht ze en bekeek de nieuwe machine aandachtig. Toen draaide zich om naar de werkbank en zag daar diverse hulpstukken en beitels. Toen ze terugliep naar de draaibank kon ze zich niet langer beheersen. Ze moest het uitproberen. Alles zag er startklaar uit. De stekker zat erin en ze kon zien dat Tom het had uitgeprobeerd op een stuk hout.

Katy schakelde de draaibank in. Ze pakte een stuk hout en duwde deze voorzichtig tegen de ronddraaiende beitel aan. Ze glimlachte. ‘Ik kan het’, hield ze zichzelf voor…toen de draaibank opeens ophield met draaien. Katy keek op en zag Tom daar staan. Hij was woedend. ‘Liefje, wees niet boos op me. Alsjeblieft!’, smeekte ze.

‘Katy, maak dat je in huis komt, nu!’, zei hij terwijl hij naar de deur wees. Katy wist dat ze beter niets kon zeggen. In de loop der jaren had ze geleerd niet de discussie aan te gaan met een partner die boos was. Terwijl ze op weg naar de deur langs Tom heenliep, sloeg hij haar op de bips en liet haar weten dat hij zo naar huis zou komen om eens een hartig woordje met haar te spreken.

Katy hing haar jas op aan de haak in de bijkeuken. Nogmaals trok er een huivering door haar lichaam. ‘Waarom?’, vroeg ze zich af, ‘moet ik de altijd van die domme dingen doen?’ Ze liep door naar de slaapkamer om daar op haar echtgenoot te wachten. Er zwaaide wat, daar was ze zich goed van bewust. Zelden had ze Tom zo boos gezien. Katy deed een schietgebedje dat hij gekalmeerd zou zijn op het moment dat hij naar haar toe zou komen. Het wachten aan de andere kant, was verschrikkelijk. Katy bukte zich en deed de veters van haar schoenen los. Ze deed ze samen met haar sokken uit. Ze ging op de stoel zitten en wreef over haar voeten. Ze waren weer opgezwollen. De pijn in haar heup en stuitje liet zich bij iedere hartslag voelen. Tranen welden op in haar ogen. ‘Wanneer was je van plan dit nieuws met hem te delen?, vroeg Katy aan zichzelf en stond op en begon door de slaapkamer te ijsberen.

Ze wreef over haar billen, waar Tom haar geslagen had en de pijn herinnerde Katy eraan wat er spoedig zou volgen. Ze liep naar het slaapkamerraam en keek naar buiten over de met sneeuw bedekte tuin. Ze kon Kim zien. Ze zag hoe haar mond één en al beweging was. Het leek erop of ze Martin weer onder uit de zak gaf. Katy grijnsde. ‘Ik zou nooit tegen Tom durven praten zoals zij tegen Martin doet’, dacht ze. ‘Ik zou nooit weer kunnen zitten. Oh!’, dacht ze weer bij zichzelf. ‘Nog even en ik kan echt een poos niet zitten’. Toen ze zich van het venster wegdraaide, stokte haar adem van schrik. Tom stond in de deuropening en keek naar haar. ‘Je liet me schrikken, liefje. Ik wist niet dat je daar stond’.

Tom keek Katy lang aan. Uiteindelijk zei hij, ‘Katy jij hebt me ook erg laten schrikken. Ik ben heel erg boos op je. Ik ben erg teleurgesteld’. Hij verhief zijn stem niet, maar Katy kon aan zijn stem horen dat het hem menens was. Ze had er buikpijn van, dat ze haar echtgenoot zo overstuur gemaakt had.

‘Tom’, zei ze.

‘Nee Katy! Stil zijn. Luister naar me’, zei hij. Er viel opnieuw een lange stilte. Uiteindelijk haalde Tom diep adem. ‘Je weet waarom je hier in onze slaapkamer bent, is het niet?’, vroeg hij Katy. Ze knikte ja.

‘Mooi’, zei hij. ‘Ik heb vooraleerst niets te zeggen. Ik ga je een ongenadig pak op je blote bips geven. Daarna gaan we praten, waarna ik je waarschijnlijk nog een pak op je billen ga geven. Daar ben ik nog niet helemaal uit. Ik weet niet of je je ervan bewust bent, maar je hebt vandaag meer dan één afspraak geschonden, Katy. Ik weet niet wat ik allemaal moet doen om de lei schoon te maken, maar we zullen hem schoon krijgen. Ook al zal het de hele dag duren. Ook al zal het de hele wéék duren. Wanneer ik met je klaar ben, en ik zal je dat laten weten, zal de lei schoon zijn. En nu hier komen. Onmiddellijk!’, zei hij terwijl hij naar het bed liep en ging zitten.

Korte tijd later hield Tom woord. Katy lag over zijn knie met haar spijkerbroek en slip rond haar enkels. De linkerarm van Tom hield Katy op haar plaats en hij had zijn rechterbeen over haar beide benen geplaatst. Hij sloeg iedere vierkante centimeter van haar billen en de bovenkant van haar bovenbenen. Katy huilde en smeekte hem haar te vergeven. Maar hij ging gewoon door. En toen zijn hand helemaal verdoofd was, pakte hij de grote eikenhouten borstel, waar Katy zo’n onnoemlijke hekel aan had, van het nachtkastje. Hij klemde zijn kaken op elkaar en zette het pak slaag voort. Toen hij eindelijk ophield, hing Katy helemaal slap over zijn knie. Ze had wel tien minuten lang hard op haar billen gehad. Zich niet bewust dat Tom opgehouden was, bleef ze huilen.

Terwijl Katy huilde, wreef Tom over haar rug. Hij greep omlaag en schoof haar broek en onderbroek van haar enkels. ‘Deze heeft ze niet nodig’, dacht hij bij zichzelf. Hij greep haar bloesje en trok het over haar hoofd. Ze hielp hem het uit te trekken. Hij deed haar BH los. Hij wreef weer over de rug van zijn vrouw en zij wreef met haar rechterhand over haar bips. Uiteindelijk, toen Katy enigszins gekalmeerd was, trok hij haar overeind en zette haar op zijn schoot. Katy haalde diep adem toen haar billen in contact kwamen met de ruwe stof van zijn spijkerbroek. Katy nestelde zich in zijn armen en huilde een potje. Tom hield haar in een stevige omhelzing beet. Het deed hem zeer wanneer zijn vrouw huilde.

Uiteindelijk kuste Tom haar op haar voorhoofd. ‘Ik wil dat je gaat liggen en een dutje gaat doen, schatje’, zei hij. ‘Wanneer je wakker wordt, wil ik dat je bij me komt. Je kunt dan één van je wijde T-shirts aantrekken. Verder niets. Je hebt voorlopig niet meer nodig dan dat. Is dat duidelijk?’, vroeg hij streng. Katy knikte ja. Ze was bang dat wanneer ze iets zou zeggen, ze weer zou beginnen met huilen. Tom gaf haar een knuffel en zei, ‘Goed. Vooruit dan maar. Ik wil dat je nu naar bed gaat’. Katy deed wat er van haar gevraagd werd. Tom hielp haar. ‘Ik houd van je Katy. En nu ga je rusten’, zei hij. Tom keek een poosje naar haar. Toen draaide hij zich om en liep de kamer uit.

Normaal gesproken huilde Katy niet zo snel. Deze middag stroomden de tranen echter overvloedig. Tom had er een hekel aan. Katy was zijn leven, zijn oogappel. Toch had ze hem in de hoek gedreven en hem geen keus gelaten. Ze waren zich er beiden van bewust dat ze er nog niet lang niet waren. Katy begon weer te huilen toen Tom de kamer verlaten had. Ze huilde zichzelf in slaap.

Tom ging naar de keuken. Hij opende de koelkast en pakte een biertje. Hij liep naar het aanrecht, nam een slok van het bier en keek naar buiten. Tom stond daar nog steeds enigszins verdoofd na hetgeen hij met zijn vrouw gedaan had. Hij keek naar zijn vriend Martin die voor het grote raam van de woonkamer stond. Martin liet in afgrijzen zijn hand door zijn haar glijden. Door het kleine raam kon Tom Martins vrouw Kim zien. Zo te zien was ze aan het praten. Het leek erop of haar lippen non-stop aan het bewegen waren. Hoofdschuddend draaide Tom zich om en liep bij het raam vandaan. ‘Arme Martin’, dacht Tom bij zichzelf. Als Katy zo tegen me tekeer zou gaan zoals die vrouw tegen Martin doet, dan zou ze nooit weer kunnen zitten. Onmiddellijk dwaalden zijn gedachten af naar zijn vrouw. ‘Ik vraag me af hoe lang het duurt voor ze weer lekker kan zitten’.

In de wetenschap dat Katy twee tot drie uren in bed zou blijven, besloot Tom dat hij naar de garage zou gaan. Hij wilde niet dat Katy daar zou komen wanneer hij er niet was omdat hij nog niet alles goed beveiligd had. Ze zou zich gemakkelijk kunnen bezeren, omdat ze niet vertrouwd was met de nieuwe machine. Katy kon goed met al het gereedschap overweg. Net zo goed als hij. Hij had het haar per slot van rekening allemaal geleerd. Hij had haar ook bijgebracht veilig te werken en nooit met dingen te spelen die ze niet kende. Als hij daar aan dacht begon zijn bloed weer te koken.

Hij keek naar de tafel voor zich en liet net als zijn vriend Martin, zijn hand door zijn haar glijden. ‘Vrouwen!’, zei hij hardop. Hij zette de doos met spullen die hij aangeschaft had op de werkbank. Hij haalde er een zakje uit, opende het om er zeker van te zijn dat het de schroeven bevatte die hij nodig had. Dat was het geval. Hij pakte zijn boor. In het volgende uur monteerde Tom de draaitafel vast op de grote tafel. Zo nu en dan stopte hij even om zijn hand door zijn haar te laten glijden en een diepe zucht te slaken.

Tom zijn gedachten dwaalden af naar de situatie dat hij zijn vriend in de doe-het-zelf-zaak tegen het lijf zou lopen. ‘Ha die doc. Hoe gaat het met je?’, zei hij en stak zijn hand uit naar dr. Freek om deze hartelijk te begroeten. De twee mannen stonden naast de hoofdingang en starten een gesprek van vrienden onder elkaar. Ze kenden elkaar al bijna net zolang als ze leefden. Dr. Freek was de huisarts van het gezin. Tom was daar blij mee. Freek was een goede arts. Katy mocht dr. Freek ook graag. Ze hield zich altijd bezig met gezondheidsvraagstukken daar waar het Tom en de kinderen betrof. Maar Katy zelf was het grootste probleem. Ze had er een hekel aan om naar de dokter te gaan. Ze was al verschillende keren over de knie gelegd door Tom totdat ze luidkeels beloofde een afspraak te zullen maken.

Hij schudde zijn hoofd nogmaals en toen stopte Tom waar hij mee bezig was en ruimde het gereedschap op. Hij deed de lichten uit en liep terug naar het huis. Hij hing zijn jas op de haak naast die van Katy. ‘Nu weet ik waarom ze niet goed sliep de laatste tijd, waarom ze de hele nacht lag te woelen en te draaien en waarom ze zo lichtontvlambaar is’.  Hij liep weer naar de koelkast. Hij opende de deur en liet zijn blik over de inhoud gaan. Hij zag niets waar hij zin in had. Hij had honger en eigenlijk ook weer niet. Uiteindelijk greep hij nog een biertje. Hij liep naar de slaapkamer en keek naar Katy. Ze was in diepe slaap. ‘Mijn God, ik houd van je Katy’, dacht hij bij zichzelf.

Hij maakte geen beweging. Katy bewoog ook niet. Beiden waren in trance door de slaap of door de gedachten. Er rolde een traan over de wang van Tom. Hij deed zijn ogen dicht en liet het langzaam los. Uiteindelijk, nadat hij een paar minuten naar zijn vrouw had staan kijken, verliet hij de slaapkamer. Terug naar de keuken besloot Tom een broodje te smeren en te kijken of er ook voetbal op de televisie was. Hij wilde bij Katy in de buurt zijn als ze wakker zou worden. Ze had hem nodig en hij was zich dat bewust.

Toen hij in de koelkast op zoek was naar mosterd, pakte Tom er een grote schaal uit om er achter te komen dat het zijn favoriete kostje bevatte, garnalensalade. Katy had het kennelijk eerder klaargemaakt. Er verscheen een lach op zijn gezicht. Bijna ieder weekend maakte ze iets speciaals voor hem klaar. Tom zette de schaal op het aanrecht en pakte een klein schaaltje waar hij een portie in zou kunnen doen. Hij legde zijn broodje weer weg en ging op zoek naar de dressing die Katy ongetwijfeld tegelijkertijd met de salade moet hebben klaargemaakt. Daar stond het. Weer verscheen er een brede lach op zijn gezicht. Hij hield ervan te ervaren hoe ze van hem hield.

Niet lang daarna had Tom de salade ingeschept en het laten vergezellen met stukjes stokbrood waarvan hij wist dat Katy die ook in huis moest hebben gemaakt. Hij was klaar. Eerst was hij van plan geweest naar het voetballen kijken. In plaats daarvan ging hij aan de keukentafel zitten om zijn maaltijd te nuttigen. Daar zou hij Katy kunnen horen als ze om zou beginnen te scharrelen. Hij wilde haar vasthouden zodra ze wakker zou zijn. ‘Verdomme’, zei hij, ‘wat heb ik hier een hekel aan’.

Er was nu geen weg meer terug. Ze waren beiden op de hoogte van de afspraken. Terugkrabbelen zou voor beiden een deuk geven in het vertrouwen en de liefde voor de ander. Tom at in stilte. Het eten was lekker. De wetenschap dat Katy dit special voor hem gemaakt had hielp daarbij. Het eten hielp daarentegen niet de pijn in zijn hart te verzachten. Al snel had hij het op. Hij deed de afwas en ging naar de huiskamer. Hij koos niet voor het voetballen, maar zette een muziekje op en liep naar het bureau. Hij startte de computer op. Misschien kon hij zichzelf even bezig houden met het checken van de email of het bekijken van het forum van de HD-site.

De tijd verstreek langzaam, totdat Katy de kamer binnenkwam. Ze liep naar Tom die haar niet had horen komen. ‘Schatje?’, zei ze. Tom draaide zich onmiddellijk om in zijn stoel achter het bureau. Hij stak zijn armen naar haar uit en zij was er in een ommezien in gekropen. Hij trok haar op zijn schoot en hield haar stevig vast. Geen van beiden zei lange tijd iets. Ze huilden beiden stilletjes en hielden elkaar stevig beet.

Hij wreef met zijn hand over de rug van Katy en fluisterde, ‘Ik houd van je schatje!’.

Katy begon te huilen. ‘Ik houd ook van jou, liefje. Vergeef me alsjeblieft. Oh, vergeef me alsjeblieft’, smeekte ze.

Terwijl hij Katy in zijn armen heen en weer wiegde maakte Tom troostende geluidjes. ‘Natuurlijk vergeef ik je, schatje. We moeten echter wel praten. Er zijn veel dingen die we moeten bespreken voor de lei weer schoon is. Je weet waar ik het over heb, is het niet?, vroeg hij.

Katy was een tijdlang niet in staat een woord uit te brengen. Ze maakte een beweging om een ‘ja’ duidelijk te maken. Vervolgens hield ze Tom stevig beet en huilde in zijn armen. Geduldig hield hij haar beet en hield van haar zoveel hij maar kon.

Toen Katy ophield met huilen en haar ademhaling uiteindelijk kalmeerde, keek ze Tom in zijn gezicht en zei, ‘Het spijt me, liefje! En ik houd van je!’

Tom glimlachte. Hij boog zich voorover en kuste haar op haar voorhoofd en drukte haar liefdevol tegen zich aan met zijn warme, sterke armen. ‘Ik weet het, Katy. Ik weet het. Ik houd ook van jou!” zei hij terwijl hij haar in zijn armen heen en weer wiegde. Tom haalde eens diep adem. ‘Zo kleine driftkop, heb je zin in wat te eten of moeten we eerst ons gesprekje maar gaan houden?’ vroeg hij.

‘Ik zou heel graag een kop thee willen. Ik denk niet dat ik op dit moment een hap door mijn keel kan krijgen’, antwoordde ze.

‘OK. Dan gaan we thee voor mijn vrouw maken’, zei Tom terwijl hij Katy op haar benen hielp. Toen ze samen naar de keuken liepen, gaf Tom haar een tik op haar billen.

‘Oh, Schatje! Niet doen alsjeblieft!’, klaagde Katy.

‘Wen er maar aan Katy. Het zal een tijdje lang deel uitmaken van je dagelijkse routine, en ik wil geen klachten horen. Ik weet niet zeker of je begrijpt hoe boos ik momenteel op je ben. Aan de andere kant, tegen de tijd dat ons gesprek van vandaag erop zit, zul je dat wel zijn. Daar zal ik hoogstpersoonlijk voor zorgen!’

Tom deed water in de waterkoker terwijl Katy een beker pakte. Ze stond op het punt om aan Tom te vragen of hij ook wilde toen ze zag hoe hij een biertje uit de koelkast pakte.

‘Heb je vandaag gegeten en je medicijnen ingenomen?’ vroeg Tom aan Katy.

Geschrokken van de woorden van haar man, keek ze op en zag hoe Tom op haar afkwam. ‘We hebben samen ontbeten, weet je dat niet meer?’ antwoordde ze met trillende stem.

‘En je medicijnen, Katy, Heb je die ook ingenomen?’ vroeg hij met kalme maar strenge stem.

‘Nee, die heb ik niet ingenomen’ antwoordde ze terwijl Tom een paar flinke slokken van zijn bier nam. Katy deed haar ogen dicht en gaf aan zichzelf toe, ‘Hij weet het al. Hij weet het’.

‘Ga ze halen’, zei Tom en zette zijn bier op het aanrecht. Katy ging niet tegen Tom in en verliet spoorslags de keuken. Ze had nooit zo lang moeten wachten alvorens haar echtgenoot te vertellen wat er aan de hand was. Toen ze de pillen uit de flacon haalde hoorde ze Tom roepen, ‘Neem dat flesje mee hier naartoe, Katy!’.

De moed zonk haar in de schoenen. ‘Hij weet het. Op de één of andere manier is hij het te weten gekomen’. Katy twijfelde tussen ervandoor te gaan en zich te verstoppen of haar lot onder ogen te zien. Er verscheen een flauwe glimlach op haar gezicht. Eigenlijk had ze helemaal geen keus. Ze was er nog nooit vandoor gegaan. Nu zou ze dat ook niet doen. ‘Tijd om je lot onder ogen te zien’, zei ze tegen zichzelf. Ze liep terug naar de keuken.

Toen ze hem het potje medicijnen gaf, keek ze hem recht in de ogen. ‘Schatje’, zei ze, ‘Ik…’

‘Nee Katy! Niet nu. Ik wil geen woord horen. Ik wil er niets over horen. Ik wil dat je hier komt en daar gaat zitten. Eet je broodje en drink je thee op’, zei hij terwijl hij het potje met medicijnen in het borstzakje van zijn overhemd liet glijden ondertussen naar de tafel wijzend. Katy draaide zich om. Toen ze aarzelde pakte Tom haar bij haar schouder en liet zijn hand een paar keer hard op haar billen neerdalen. ‘Nu Katy! Niet morgen!’, zei hij.

Katy zat in een ommezien op de stoel. Haar bips stond weer in brand. Ze at haar broodje en schaamde zich omdat ze haar echtgenoot in onwetendheid gelaten had. Ze wist dat ze daarvoor gestraft zou worden. Op de één of andere manier zou ze die wel weten te doorstaan. Ze wist dat ze er niet gemakkelijk vanaf zou komen. Haar lot lag in zijn handen. Hopelijk, was ze in staat om het zonder al teveel poespas te ondergaan. Katy deed haar best om haar broodje en thee in stilte te nuttigen. Dat viel niet mee. Tranen brandden achter haar ogen. Ze deed haar best niets van het broodje over te laten. Langzaam at ze verder.

Katy had haar man zelden zo boos gezien. Tom was zichtbaar aangedaan. Terwijl ze aan tafel zat en haar broodje at en haar thee dronk, wilde Katy het liefst naar Tom toe rennen om hem te vragen haar stevig beet te houden en haar te vergeven. Maar dat durfde ze niet. Tom kookte. Hij moest even met rust gelaten worden. Tegelijkertijd had hij het nodig dat ze onder handbereik zou zijn. Dat was hij zo gewend. Op dit moment was hij het die bepaalde. Ze keek wel uit om nu de grenzen te overschrijden.

Tom stond bij het aanrecht. Katy zag hoe hij af en toe heel diep doorademde. Alleen zijn borst bewoog. Verder niets. Hij staarde naar buiten.

‘Wat ben je eigenlijk een knappe man’, dacht Katy bij zichzelf. ‘Ik hoop dat ik weer heel snel de vrouw voor je kan zijn die je verdiend. Ik houd zoveel van je. Alsjeblieft….wil je me het vergeven?’ Haar gedachten en smeekbedes gingen verder, terwijl de stilte tussen hen beiden steeds drukkender werd.

Uiteindelijk doorbrak Tom bijna fluisterend de stilte. ‘Katy!’

‘Ja, liefje!’ antwoordde Katy terwijl ze naar hem toeliep. ‘Wat is er Tom?, vroeg ze.

Tom draaide zich naar zijn vrouw toe toen ze haar bord en beker op het aanrecht zette, drukte haar stevig in zijn armen en fluisterde, ‘Katy, ben je je ervan bewust dat ik heel veel van je houd, dat ik je heel erg nodig heb en hoeveel je voor mij betekent?’ Hij hield haar stevig beet. De armen van Katy waren ook om Tom gesloten. Ze wist dat als ze zou proberen iets te zeggen de tranen zouden beginnen te vloeien. Ze leek wel een waterkraan. Nooit eerder was zo huilerig geweest.

Toen Tom Katy los liet uit de omhelzing, zei hij nog steeds niets. In plaats daarvan pakte hij haar bij de hand. Samen liepen ze naar de woonkamer. Tom haalde het flesje pillen uit zijn borstzak en zette het op de salontafel. Al snel lagen ze samen op de bank. Hun borst tegen elkaar. Katy had een deken om haar onderlichaam heengeslagen. Geen van beiden zei een woord. Katy lag met haar hoofd op zijn borst en liet haar hand op zijn schouder rusten. Tom zijn rechterhand maakte wrijvende bewegingen over haar rug. Met zijn andere hand reikte hij naar haar hoofd, dat hij stevig tegen zich aandrukte terwijl hij haar stevig over haar rug bleef wrijven.

Er klonk muziek uit de installatie. Ze kenden alle nummers. Tranen liepen over de wangen van Katy en drupten op zijn overhemd. Ze was zich er niet van bewust, maar ook bij Tom verschenen de tranen. Ze bleven elkaar omhelzen tot ze beiden in een diepe slaap gevallen waren. Na een uur werd Tom wakker. Hij gaf Katy een kus op haar voorhoofd.

‘Ben je wakker?’, vroeg hij, terwijl hij naar haar gezicht keek.

Ze opende haar ogen en keek met een glimlach op naar haar echtgenoot en antwoordde, ‘Ja liefje, ik ben wakker’. Ze kusten elkaar.

Toen ze uiteindelijk overeind kwamen, trok Tom haar op zijn schoot. De pijn in zijn borst was minder geworden. Hij wist dat hij zijn vrouw vergeven had, en nu zorg kon dragen voor haar straf. Katy wist ook heel goed wat er aan zat te komen toen haar echtgenoot het gesprek begon met de woorden, ‘Kun je je herinneren wat vlak voor we trouwden mijn drie basisregels waren, jongedame?’

Katy antwoordde, ‘Ja Tom’.

Hij keek haar in de ogen en zei, ‘Help me even herinneren, wil je? Over welke drie regels hebben we het precies? Ik wil even goed weten dat we op dezelfde golflengte zitten!’

‘De drie regels betreffen gezondheid, veiligheid en respect’, antwoordde ze.

‘Heel goed, liefje’, luidde zijn antwoord.

Inwendig kromp Katy ineen. Ze wist dat dit niet goed was. Iedere keer dat haar echtgenoot het had over ‘jongedame’, stond haar wat te wachten. Ze was de klos en dat besefte ze zich maar al te goed.

Tom begon met de opsomming van overtredingen waar hij van wist. ‘Alleen vandaag al, Katy, heb je twee keer tegen me gelogen. Ik heb je gevraagd of je me niet iets zou moeten vertellen. Je antwoordde dat dit niet het geval was. Ik vroeg je uit de garage weg te blijven. Je beloofde me dat je dat zou doen. Je vond het kennelijk niet nodig om me op de hoogte te stellen van het feit dat je ernstige problemen met je gezondheid hebt. Je kon het respect niet opbrengen mij antwoord op mijn vragen te geven en je beloftes na te komen. Verder heb ik geen idee hoe lang je al wezenlijke informatie voor me achterhoudt. Maar ik zal het allemaal tot op de bodem uitzoeken!’ Hij pakte het gezicht van Katy in zijn handen en liet haar rustig maar beslist weten, ‘Dit zal nooit weer gebeuren! Dat beloof ik je! Gezondheidsproblemen zullen we samen bespreken’.

Katy pakte met beide handen de polsen van Tom beet. Ze deed haar ogen dicht en haalde diep adem. Toen deed ze haar ogen weer open en keek diep in die van Tom, en zei, ‘Het spijt me, liefje. Eerlijk waar. Vergeef me alsjeblieft. Oh, vergeef me alsjeblieft’.

Tom glimlachte flauwtjes. ‘Oh, ik vergeef je, schatje. Ik vergeef je’. Hij gaf haar een kus op het puntje van haar neus. ‘Je billen zullen er echter van lusten! Ga er maar van uit dat je nadat ik met je klaar bent, je nooit meer tegen me zult liegen, nooit meer dingen doet waarvan ik niet wil dat je ze doet en dat je nooit weer informatie voor me achterhoudt. Doe je dat wel, dan beginnen we weer van vooraf aan. Is dat duidelijk?’

Zachtjes, antwoordde Katy, ‘Ja Tom!’

‘Wanneer we klaar zijn met ons gesprek en voordat je vanavond een pak op je blote bips krijgt, wil ik dat je je baas belt en hem laat weten dat je tenminste drie tot vier weken niet op het werk zult zijn. Ik zal je laten weten wanneer je weer aan het werk kunt gaan. Ik wil dat je maandag een afspraak maakt voor ons beiden bij dr. Freek. Tot nader orde ga je nergens naar toe zonder dat ik met je meega. Je ligt ’s avonds niet later dan negen uur op bed. Tot nader order krijg je iedere dag een pak op je billen. Reken daar maar op. En Katy, nog één ding, iedere keer als ik zie hoe die heks aan de overkant haar arme echtgenoot afbekt, zal ik je billen bloot maken voor een flink pak slaag met de borstel’, zei Tom met een brede grijns.

Katy keek verward naar Tom en vroeg, ‘Waarom krijg ik in vredesnaam een pak op mijn billen voor wat Kim  Martin aandoet?’

‘Ik wil er zeker van zijn dat jij je nooit zoals haar gaat gedragen. Snap je?’. De gezichtsuitdrukking van Katy was onbetaalbaar. Tom glimlachte.

Tom pakte het potje medicijnen van de tafel en keek Katy met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘En nu wil ik dat je me alles vertelt over het disfunctioneren van je nieren, jongedame. Ik wil dat je me alles vertelt, Katy. En ik bedoel alles. Je zult erge spijt krijgen als je het nogmaals presteert informatie voor me achter te houden’, zei hij terwijl hij haar ernstig aankeek. Tom trok Katy stevig tegen zich aan en luisterde zorgvuldig naar haar verhaal en haar antwoorden op zijn talrijke vragen. Toen Katy uitvertelt was, slaakte Tom een paar diepe zuchten.

Toen was het tijd om de baas van Katy te bellen. Toen dat geregeld was belde Tom zijn eigen baas en regelde dat hij de volgende week vrij zou hebben. Katy was geschokt. Ze had haar echtgenoot nog nooit zo streng gezien, zo serieus en zo vastbesloten. Ze begreep het wel als ze de zaken vanuit zijn oogpunt bekeek. Ze beloofde niet alleen aan Tom dat ze dit nooit weer zo zou doen, ze beloofde zichzelf hetzelfde.

‘En nu kom je over de knie liggen, jongedame! Nu!’, zei Tom toen hij de telefoon had neergelegd. En toen begon het eerste pak slaag van de vele die Katy nog te wachten stonden. Iedere keer als hij haar over de knie legde sloeg hij een minuut of vijf of tien hard op haar billen. Haar bips was constant erg gevoelig. De periode van iedere dag een pak slaag hield tenminste een maand aan. De eerste week was het ergst. Katy kreeg iedere dag wel zes keer op haar billen. De tweede week was Tom weer aan het werk. Daar was Katy blij om. Het gaf haar de gelegenheid te herstellen. Zelf bleef ze zes weken thuis van het werk, en begon daarna eerst weer parttime te werken.

Zelfs dr. Freek begon erover toen ze op hun afspraak kwamen. ‘Katy, je zou een pak op je billen moeten hebben!” Tom verzekerde dat ze dat al gehad had en dat hij ervoor zou zorgen dat ze het weer kreeg als het nodig zou zijn. Hij vroeg dr. Freek zelfs dat mocht Katy zich niet aan de voorschriften houden, hij daarvan op de hoogte gesteld werd. Hij was ervan overtuigd dat hij dit onmiddellijk kon bijsturen.

Katy schaamde zich toen de mannen zo over haar spraken alsof ze er niet bij was. Ze volgde de instructies van de dokter nauwgezet op en herstelde langzaam maar zeker, mede dankzij de staat van haar arme billen. Tom was er niet zeker van of hij haar bips ooit de gelegenheid zou geven volledig te herstellen. Hij begon het ritueel zelfs te waarderen om zijn vrouw over de knie te leggen en haar billen donkerrood te kleuren.

Tegen het eind van de maand, leek alles weer normaal te worden. Er ging zelfs wel een dag voorbij zonder dat Katy op haar billen kreeg. Het duurde aan de andere kant nooit lang. Katy twijfelde eraan of Tom niet heel erg was gaan hechten aan de billenkoek. Het leek zijn favoriete tijdverdrijf geworden te zijn. Soms lag Katy weer over de knie voor een pak op haar blote bips zonder dat ze met haar ogen had kunnen knipperen. Zelfs haar geliefde buurvrouw Kim deed af en toe een duit in het zakje door iets stoms uit te halen. Katy zwaaide dan zonder pardon over de knie. Tom gebruikte de borstel voor de billenkoek voor Kim.

Hoe dan ook, het eindresultaat was altijd hetzelfde. Katy kreeg altijd een erg rode en erg zere bips. Ze probeerde niet te klagen. Ze hield veel van Tom. Als hij het nodig had haar een pak op haar billen te geven, dan had zij een pak op haar billen nodig.

Katy loog nooit weer tegen haar echtgenoot. Ze vergat de drie basisregels ook nooit weer. Want wanneer ze dat deed, dan was het eerste wat Tom zei, ‘Ik ga je eerst een ongenadig pak op je blote billen geven. Daarna bespreken we wat er precies aan de hand is en bekijken we of er nog meer straf nodig is’.

En zo zag een dag uit het leven van Tom en Katy, gewoon een alledaags stel uit het dorp, eruit.