“We kunnen nog wel even blijven,” zeg je zonder veel enthousiasme. “Ha, gezellig!” zegt Michiel. De wijn wordt geschonken en Tessa zet wat hapjes op tafel. Het is gezellig. Tenminste, voor de andere drie, want je krijgt geen hap door je keel. Na een paar minuten krijgt Paul het ook door. “Irene, wat is er toch, je bent zo stil?” Je weet nog steeds niets uit te brengen. Tessa geeft je een medelevende blik en pakt je hand vast. “Volgens mij voelt ze zich een beetje schuldig omdat ik als enige straf heb gekregen voor die inhaalactie en ze toch ergens vindt dat ze zelf aan de situatie heeft bijgedragen.” Je weet nog steeds niks te zeggen, wat door kan gaan voor een bekentenis. “Ik zie het, dank je Tessa,” zegt Paul. Dan tilt hij je kin op en kijkt hij je strak aan. “Kom jij even met me mee?”

Gedwee volg je hem richting dezelfde hoek waarin Tessa niet lang hiervoor nog stond. “Billen bloot, benen een stukje uit elkaar en handen op je hoofd,” beveelt Paul. Je doet wat hij zegt en dan sta je daar. Je voelt je ontzettend klein, zelfs al voor Paul aan zijn preek begint. “Tessa opjutten in de auto was niet slim en zelfs kinderachtig, maar je hebt gelijk, ik vind dat de bestuurder verantwoordelijk is. Dat je Tessa volledig de schuld geeft, zonder ook maar een moment naar jezelf te kijken, is wel ernstig. Ik ben blij dat je toch wel enig schuldgevoel kreeg, nadat zag hoe je vriendin er zo van langs kreeg, maar volgens mij heb je zelf ook een lesje nodig. Neem maar plaats over de bank.”

Je gaat over de bank liggen en staart naar de zitting. Wat zal Paul in gedachten hebben? Dan hoor je het, het gemene zoeven van de cane. “Ik zal het bij een korte straf houden. Je krijgt, net als Tessa, zes slagen met de cane.” Shit, zonder opwarming? Je wil je bijna aanmelden voor een extra pak slaag, maar besluit toch te blijven liggen. Zes slagen, je kunt het. Een slag, en je moet er nog maar 5. Twee slagen, en je bent bijna op de helft. Kleine stukjes, je kunt het. Dan suist de cane door de lucht en voel je een gloeiende streep over je billen. Direct schreeuwen je hersenen: “Nee, je kunt het niet, dit is gekkenwerk!” Gelukkig neemt de pijn dan iets af en krijg je jezelf weer onder controle. Lang heb je niet om na te denken over het psychologische effect van een enkele slag, want Paul laat de volgende alweer landen. Owww, wat een rotding is het ook!

Bij de derde slag stamp je hard met je voet op de grond om de ergste golf van pijn af te schudden. “Irene, blijven staan,” zegt Paul streng. Ja, probeer jij maar eens te blijven staan wanneer iemand keihard met een stok tegen je billen mept, denk je. Uit ervaring weet je dat het niet verstandig is om zulke dingen te zeggen. Dan voel je Paul zachtjes met de cane tegen je bovenbenen tikken. “Nee!” roep je uit. “Jawel, en als je niet meewerkt, komen er gewoon slagen bij.” Paul maakt direct duidelijk dat hij niet op tegenspraak zit te wachten en haalt hard uit. “Owowowow!” roep je uit als je de cane in het vlees bovenaan je dijen voelt bijten. “Blijven staan!” geeft Paul aan. Hij tikt nogmaals, onderaan de billen. Je zet je schrap. De vijfde slag landt en je knijpt je ogen dicht. Net op het hoogtepunt van de pijnopbouw, landt de zesde slag al. Je piept het uit en vliegt met beide handen naar je billen. “Handen weg! Anders beginnen we opnieuw!” Zo langzaam als je durft haal je je handen weg. Je billen lijken wel te stralen van pijn, maar je hebt het gered. Wanneer het mag, kom je opgelucht overeind.

Tessa loopt direct naar je toe en geeft je een dikke knuffel. “Goed gedaan hoor! En eerlijk gezegd, een klein beetje straf had je volgens mij ook wel verdiend.” Je kijkt op. “Een klein beetje? Dit is wel meer dan een klein beetje hoor!” Dan zie je Tessa lachen met een twinkeling in haar ogen, en je begint zelf ook te lachen. “Zo, dames, helemaal opgelost. Nog een beetje wijn?” stelt Michiel voor. Nou, dat gaat er wel in. Houterig en voorzichtig neem je plaats op de stoel. “Doe mij maar een glaasje, hoor!”

“Goed, vertel het maar dames, wiens schuld was het?” zegt Michiel ongeduldig. Tessa durft hem niet aan te geven, maar ze geeft toe dat ze fout zijn. “En jij?” dringt Paul aan. “Nou ja, ik reed niet, dus was ik niet verantwoordelijk. Je hebt me vaak genoeg gezegd dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen rijgedrag.” Paul blijft je zwijgend aankijken. Zo te zien vindt hij het niet leuk dat je zijn woorden onthouden hebt. Gek eigenlijk. Tessa kijkt ook niet al te blij, maar ze zwijgt eveneens. Maar goed ook, ze krijgt al straf, als ze nu nog eens gaat protesteren, wordt het vast niet beter.

“Met Paul heb ik besproken dat je eerst bij mij over de knie gaat. Daarna krijg je van hem nog straf omdat je Irene in gevaar hebt gebracht met je inhaalactie. Tessa blijft zwijgen en Michiel gaat op zijn favoriete houten stoel nemen. Tessa gaat naast hem staan. Ze legt haar vingers op de broeksknoop en kijkt hem vragend aan. Hij antwoordt met een klein knikje. Ze slaat haar ogen neer en knoopt haar broek los om haar billen te kunnen ontbloten. Dan neemt ze plaats over zijn schoot.

“Je hebt met vandaag heel erg teleurgesteld, meisje,” zegt Michiel nog voor hij begint. “Ja, ik weet het,” piept Tessa zacht. Michiel houdt nog even in en begint dan te slaan. Blijkbaar is hij iemand die het belangrijk vindt dat de klappen om beurten links en rechts gegeven worden. Paul gelooft daar niet zo in, die vindt dat het te voorspelbaar is. Je ziet hoe snel Tessa’s billen rood worden en scherp afsteken tegen de kleur van de omliggende huid. Ondanks de harde klappen en de snelle verkleuring blijft ze wel stoïcijns liggen. Pas na enkele minuten, wanneer Michiel het tempo verlaagd maar wel harder gaat slaan, komen de eerste protestgeluiden over haar lippen.

“Ga je haarborstel maar even halen. Die grote, op je nachtkastje,” zegt Michiel nadat hij even gestopt is. Tessa komt overeind en begint haar broek op te hijsen, maar ze wordt onderbroken. “Doe die maar helemaal uit, die heb je voorlopig niet nodig.” Tessa kreunt, maar gehoorzaamt wel. Niet voor later komt ze beneden met de borstel, een groot houten gevaarte, en neemt weer plaats. Zonder poespas begint Michiel weer met slaan. Dit keer is er wel een duidelijke uitroep bij elke klap. Je ziet de blauwe plekken verschijnen op haar billen. Al haar spieren spannen zich aan bij het opvangen van de klappen en haar been begint zelfs een beetje te trillen.

Dan mag Tessa eindelijk weer overeind. Ze begint direct haar gehavende billen te masseren. “Billen los, handen naast je lichaam. We zijn nog niet klaar,” zegt Michiel streng. “Jij gaat nu netjes aan Paul vragen of hij je wil straffen.” “Moet dat echt? Jullie hebben het toch al afgesproken!” zegt Tessa klaaglijk. Dat had ze beter niet kunnen doen, want met een snelle beweging buigt Michiel haar voorover en geeft haar enkele felle klappen onderaan haar billen. “Volgens mij was ik duidelijk!” gooit hij er achteraan. Tessa vlucht aan de kant en kijkt hem even pruilend aan. Dan loopt ze naar Paul, staart naar de grond en fluistert “Zou je me alsjeblieft willen straffen, Paul?” “Wat zeg je, iets luider graag,” antwoordt hij gemeen. Even flitst ze een boze blik naar hem, maar dan wendt ze haar ogen weer af en herhaalt ze haar vraag, net iets harder. Gelukkig verstaat Paul het nu wel.

“Heb je een cane voor me, Michiel?” vraagt Paul. “Nee!” roept Tessa uit. “Zo is het genoeg, Tessa,” onderbreekt Michiel haar, “je gaat gewoon gehoorzamen en doen wat Paul zegt, anders volgt er straks nog een tweede pak slaag van mij. Heb je dat goed begrepen?” Dat is genoeg om Tessa te doen gehoorzamen. “Buig maar over de bank,” instrueert Paul. Wanneer ze ligt, laat Paul de stok een paar keer door de lucht zwiepen. Zelfs nu je niet het leidend voorwerp bent, gaan de haren in je nek recht overeind staan bij het geluid. “Je krijgt er zes. Six of the best”. Paul tikt nog een paar keer zachtjes, om zijn doelwit te bepalen, en laat de cane dan hard tegen Tessa’s billen zwiepen.

Ze schreeuwt het uit. Je ziet de witte, ongetwijfeld ook withete, streep verschijnen. Langzaam bekruipt je een nieuw gevoel. Tessa wordt heel hard gestraft en jij ziet hier, zonder een centje pijn, terwijl je misschien, nou ja, heel misschien, ook wel ietsje onverantwoordelijk was. Een tweede witte streep verschijnt, daarna een derde. Tessa kreunt steeds langer en heviger na elke klap. Dan volgt de vierde, laag, op de blauwe plekken op haar zitvlak. Het is te veel. Schokschouderend begint ze te snikken. Bij de vijfde slag stampt ze met haar voet en blijft snikken. “Nog een, meisje, dan is alles weer goed. Je doet het goed,” zegt Michiel zacht en geruststellend. Paul laat de cane voor de laatste keer landen. Deze keer doorkruist de slag een van de reeds getekende strepen. Tessa slaagt een lange, klaaglijke kreet en blijf dat zachtjes snikken over de bank, tot Michiel haar zachtjes overeind helpt en in een stevige omhelzing neemt. Met haar hoofd op zijn schouder komt ze langzaam tot rust. “Dat heb je prachtig ondergaan, Tessa, complimenten!” zegt Paul. Tessa geeft hem een waterig glimlachje als dank.

Je schuldgevoel is intussen enorm gegroeid. Allerlei gedachten schieten door je hoofd. Wat zal Tessa nu wel van je denken? Moet je misschien toch maar opbiechten? Je moet iets zeggen, en wanneer Tessa even later langs je afloopt, fluister je snel ”Sorry” in haar richting. Ze aait even over je arm en fluistert ”is al goed.” Om de een of andere reden maakt dat het alleen maar erger. Je moet iets tegen Paul zeggen! Michiel komt inmiddels uit de keuken met een fles wijn. “Blijven jullie nog even? Het was hiervoor zo gezellig en nu alles weer vergeven is, moeten we de avond toch goed afsluiten?” Aan de ene kant schreeuwt het in je gedachten dat je hier weg wil, aan de andere kant zoek je de moed om tegen Michiel en Paul, maar ook vooral tegen Tessa, je excuses aan te bieden. Wat ga je doen?

Met z’n vieren genieten jullie van de maaltijd. Na het eten komt de wijn op tafel en neemt de gezelligheid verder toe. Dan zie je dat Paul naar zijn telefoon zit te staren. Je besteedt er niet te veel aandacht aan, ook niet wanneer hij Michiel wenkt en ze even de kamer uit stappen. Je bent diep in gesprek met Tessa wanneer de beide mannen weer terug de kamer in komen. “Dames, we moeten even wat overleggen,” zegt Michiel. Je wordt direct wat alerter. Als Paul ‘dames’ zegt belooft dat meestal weinig goeds, en je vreest dat het met Michiel niet anders is.

“Zojuist kreeg ik een bericht op ‘mijnCJIB’ en ik zie dat jullie vandaag met de auto hebben ingehaald over een doorgetrokken streep. Kunnen jullie dat uitleggen?” Michiel wisselt zijn priemende blik tussen jou en Tessa. Je wordt rood. Krijg je dat tegenwoordig al direct digitaal doorgestuurd? Je had nog een stille hoop dat Paul er nooit achter zou komen. “Je moet niet naar mij kijken, Tessa reed!” flap je eruit. Tessa kijkt je boos aan. “Jij zei dat ik moest inhalen!” Je bent niet onder de indruk. “Dat maakt niet uit, jij bent verantwoordelijk,” zegt ze uit de hoogte. Paul valt jullie in de rede: “Genoeg gekibbel, dames. Hier schieten we niets mee op. Wiens schuld is het nu?” “Haar schuld!” zeg je gelijktijdig met Tessa. Paul en Michiel zuchten. “Dit kan zo niet,” zegt Michiel streng. We gaan het anders oplossen. Jullie gaan even op de gang staan en overleggen wie van jullie verantwoordelijk was. Dan gaan jullie zeggen wie wat verkeerd heeft gedaan. De verantwoordelijke krijgt van ons een stevig pak slaag. Denk er goed over na, ik wil niet dat jullie weer naar elkaar gaan wijzen. Is dat duidelijk? “Maar …” probeer je nog, maar je wordt weggesssht. “Ik ben duidelijk geweest,” zegt Michiel. Schoorvoetend ga je met Tessa naar de gang.

“Ik ken Michiel, het beste is dat we allebei zeggen dat het onze schuld is. Hij heeft er een zwak voor als ik naar mijn eigen rol kijk en toegeef dat ik wat verkeerd gedaan heb,” opent Tessa de onderhandelingen. “Ik ga geen pak slaag krijgen om iets wat ik niet gedaan heb, jij reed!” werp je tegen. “Kom nou, je weet best dat je me aan het pushen was om in te halen. Anders had ik het niet gedaan. Hoe dan ook, Irene, als we nu allebei toegeven dat we wat verkeerd gedaan hebben, komen we er vast beter van af,” probeert ze nog. “Of, jij zegt dat het jouw schuld is en ik zeg dat het jouw schuld is, jij krijgt de straf die je verdient en ik krijg niks?” Je kijkt haar aan met onschuldige ogen, maar vanbinnen kook je. “Toe Irene, samen uit samen thuis?” Je rolt met je ogen en loopt de kamer in. Je hebt geen zin in straf en Tessa reed, dus die had sowieso beter moeten weten. Alleen, je hebt haar wel aangemoedigd om in te halen terwijl je wist dat het niet kon. Misschien moet je ook je eigen rol onder ogen zien.

“Heb je ook zo’n honger?” begin je tegen Tessa. Ze denkt even na. “Hmm, ja, ik kan wel wat eten.” “Wat wil je hebben? Dan loop ik even naar de strandtent,” bied je aan. Je neemt de bestelling op en loopt rustig naar de strandtent. Het is er erg druk en het duurt even voor je kunt bestellen, en daarna nog wat langer voor je je broodjes ook daadwerkelijk mee kunt nemen. Wanneer je weer terugloopt over het strand richting de handdoeken en Tessa, zie je plots dat Tessa je tegemoet loopt. Nou ja, ze wordt aan haar oor voortgetrokken door een strandwacht! Dat kan toch zomaar niet!

“Stop, laat haar los!” roep je terwijl je op hem afstormt. De strandwacht blijft staan en leunt een beetje achterover. “Wel, wel, als we daar niet ook ons andere naaktlopertje hebben.” “Laat haar los, je kunt niet zomaar iemand mishandelen,” probeer je, maar de strandwacht is niet onder de indruk. “Niks zomaar, jouw vriendin lag naakt te zonnen en toen ik haar van het strand wilde escorteren, vloog ze me aan. Toen heb ik gepaste maatregelen genomen.” Je kijkt hem vol ongeloof aan. “Dat is je excuus? Laat haar los!” Om je woorden kracht bij te zetten begin je aan zijn arm te trekken in een poging het oor van Tessa vrij te krijgen. De strandwacht is veel te sterk en duwt je met gemak aan de kant. In een reflex haal je uit. Met je vlakke hand raak je de wang van de strandwacht.

Je doet een stap achteruit terwijl de strandwacht met een uiterst duistere blik naar je kijkt. “Daar krijg je spijt van, meisje,” gromt hij. Als een kat schiet hij naar voren en grijp je bij de arm. Je probeert los te komen, maar ook nu ben je geen partij. Hij draait je arm op je rug en geeft een paar flinke tikken op je uitgestoken billen. Dan laat hij je weer los en begin je te wrijven. Het doet niet echt pijn, maar je schaamt je dood om hier, in het openbaar, op je billen te krijgen. “Is het zo genoeg en ga je je spullen halen, of moet ik je eerst over de knie nemen?” Zonder nieuwe protesten druip je af. Terwijl je naar de spullen loopt, voelt het net of het hele strand kan zien dat je net gestraft bent, al zit dat waarschijnlijk meer in je hoofd. Hoe dan ook staar je vooral naar het zand bij je voeten, zodat je geen blikken van andere gasten hoeft te kruisen. Snel gooi je alle spullen in de tas en ga je op een drafje terug naar de strandwacht.

“Gaan jullie je nu gedragen en netjes met mij mee van het strand af?” zegt hij streng. Je bent allebei niet van plan nu nog te protesteren. “Mooi, want de volgende keer krijgen jullie allebei een plak slaag, en een stevig ook!” Met dat dreigement vertrekt hij. Zwijgend loop je terug naar de auto, waar de ontlading volgt. “Pfoe, wat een eikel!” roep je uit als je weer in de auto zit. “Ja nou, dat kan toch niet, hij heeft je zomaar geslagen! En mij aan mijn oor getrokken! We zouden de politie moeten bellen,” antwoordt Tessa. Je twijfelt. “Ik weet niet of ze hier voor komen.” Tessa zucht. “Nee, dat zal wel niet.” Dan is ze even stil. “Ergens was het ook wel spannend” zegt ze dan. “Ja, als Paul het had gedaan wel. Dit ging wel wat te ver.”

Niet veel later rijden jullie terug naar huis en begint de schaamte te verdwijnen. Misschien kan deze dag toch nog wat worden. “Kan ik met Paul bij jou en Michiel blijven eten? Dan bestellen we wat, glaasje wijn erbij? Tessa kan zich hier wel in vinden. Je belt Paul even op om te vragen of hij hier wel zin in heeft na zijn lange werkbezoek, maar hij gaat graag mee. Dat hij zei dat hij nog wat met je te ‘bespreken’ had, is je bijna ontgaan.

Een uurtje later zit je bij Tessa thuis aan de wijn. Aan het eind van de middag komen Michiel en Paul terug van hun werk. Niet veel later wordt het eten bezorgd en komt de sushi op tafel. Uitgehongerd neem je plaats aan tafel.

“Heb je ook zo’n honger?” begin je tegen Tessa. Ze denkt even na. “Hmm, ja, ik kan wel wat eten.” “Wat wil je hebben? Dan loop ik even naar de strandtent,” bied je aan. Je neemt de bestelling op en loopt rustig naar de strandtent. Het is er erg druk en het duurt even voor je kunt bestellen, en daarna nog wat langer voor je je broodjes ook daadwerkelijk mee kunt nemen. Wanneer je weer terugloopt over het strand richting de handdoeken en Tessa, zie je plots dat Tessa je tegemoet loopt. Nou ja, ze wordt aan haar oor voortgetrokken door een strandwacht! Dat kan toch zomaar niet!

Je stormt op het paar af en begint te protesteren. “Stop, laat haar los! Dit kan toch zomaar niet!” De strandwacht blijft staan. “Mevrouw, deze jongedame heb ik voor de tweede keer vandaag betrapt op naakt recreëren. Dit is een familiestrand en naakte borsten horen hier niet thuis. Ze wilde niet vrijwillig meekomen en daarom begeleid ik haar het strand af.” Je wordt kwaad. “Dat kan wel zijn, maar je mishandelt haar. Laat haar oor NU los, voor ik de politie bel.” Dat heeft effect, want de strandwacht laat het oor van Tessa los. “Mevrouw, ik doe slechts mijn werk,” begint hij, maar het klinkt wat minder overtuigend. “Dan doet u het verkeerd,” zeg je hard. “Ik stel voor dat u deze vrouw met rust laat. Ze zal vast beloven zich vanaf nu netjes te kleden, of niet?” Je knikt naar Tessa in een poging te seinen dat ze mee moet werken. “J-ja, natuurlijk. Ik zal me vanaf nu gedragen,” stottert ze. “Goed, is de zaak daarmee klaar? Of moet de politie er toch bijkomen?” De strandwacht denkt even na. Je merkt dat er inmiddels verschillende omstanders zijn, die met grote ogen kijken hoe dit afloopt. “Vooruit, je krijgt nog een kans,” zegt de strandwacht tegen Tessa. Dan druipt hij af.

De omstanders lopen weg en wanneer er geen meekijkers meer zijn, sla je je arm om Tessa heen. “Jeetje, wat is er gebeurd meid?!” vraag je. Tessa begint haar oor te masseren. “Ohh, dat doet pijn zeg. Nou, ik dacht nog even mijn borsten bij te kleuren. Anders lijken ze maar zo wit. Kwam die bullebak ineens aanzetten. Hij wilde me van het strand sturen en toen ik daar tegenin ging, trok hij me aan mijn oor over het strand. Het voelde haast alsof m’n oor eraf viel! Gelukkig kwam jij toen.” Je moet toch wel een beetje lachen om dit verhaal en gelukkig moet Tessa daar weer om lachen. Niet veel later zit je weer op je handdoek om je broodje op te eten.

De rest van de middag is heerlijk. Jullie liggen op het strand, nemen af en toe een duik, eten nog een ijsje en zijn vooral heel erg ontspannen. Wel ben je allebei braaf en verstandig genoeg om de regels van het strand verder op te volgen. Helemaal voldaan stap je samen in de auto. “Kan ik met Paul bij jou en Michiel blijven eten? Dan bestellen we wat, glaasje wijn erbij? Tessa kan zich hier wel in vinden. Je belt Paul even op om te vragen of hij hier wel zin in heeft na zijn lange werkbezoek, maar hij gaat graag mee. Dat hij zei dat hij nog wat met je te ‘bespreken’ had, is je bijna ontgaan.

Een uurtje later zijn de glazen gevuld en staat de sushi op tafel. Uitgehongerd neem je plaats aan tafel.

“Heb je ook zo’n honger?” begin je tegen Tessa. Ze denkt even na. “Hmm, ja, ik kan wel wat eten.” Je zet je meest onschuldige blik op. “Ga je dan wat halen? Een broodje zalm voor mij graag, en misschien een cola.” Tessa kijkt je heel vuil aan. “Ik lig net zo lekker! Dan haal ik straks nog wat te drinken. En een ijsje!” Dat is net genoeg. Tessa schopt nog plagerig wat zand tegen je aan wanneer ze opstaat en loopt dan naar de strandtent aan de rand van de duinen.

Het duurt even voor Tessa terug is. Blijkbaar is het best druk. Je draait je op je rug. De zon is fel en je bruint snel. Wel een beetje jammer dat je straks precies het patroon van je bikini op je huid hebt staan. Misschien kun je heel even je bovenstukje uitdoen. De meeste kinderen zijn toch in het water of even een ijsje halen, niemand die er echt last van heeft. Een paar minuutjes moeten voldoende zijn, anders verbrandt je huid toch alleen maar. Je kijkt even boven je zonnebril of je niks geks ziet en knoopt dan het bovenstukje los. Je gaat weer liggen en sluit je ogen.

Plots word je opschrikt door een luid gekuch. “Jongedame!” hoor je vlak naast je. Je vliegt overeind en bedekt met je handen je borsten. De strandwacht die jou en Tessa vanmorgen een standje heeft gegevens, staat je met harde ogen aan te staren. “Volgens mij heb ik jou vanmorgen al verteld dat dit een familiestrand is. Nu lig je hier weer naakt op het strand. Breng daar eerst maar eens heel snel verandering in!” Haastig knoop je het bovenstukje weer om. “Zo, nu je weer toonbaar bent, ga je met mij mee het strand af.” “Maar mijn vriendin is nog eten halen,” werp je tegen. De strandwacht kijkt zo mogelijk nog duisterder. Dan schiet hij ineens naar voren en grijpt je bij je oor. Met twee handen probeer je zijn hand weg te krijgen, maar hij is te sterk. Je kunt niet anders dan opstaan en meewerken. Aan je oor trekt hij je mee over het strand. Het doet zo’n pijn dat je je nauwelijks bewust bent van de starende ogen van de andere strandgasten.

“Stop, stop, wat doe je!” hoor je Tessa roepen. Het trekken stopt even, al blijft je oor gevangen in een ijzeren grip. “Ah, daar heb je de andere naaktloper. Wat ik aan het doen ben, is jouw vriendin, die het nodig vond het borsten aan het hele strand te laten zien, over de duinen te begeleiden. Ik stel voor dat jij jullie spullen opruimt en met haar meegaat. Tessa denkt haar anders over. Ze probeert zijn handen van je oor af te krijgen. De strandwacht is echter veel te sterk. Dan slaat ze hem in zijn gezicht en schreeuwt “Laat haar los!” Dat heeft effect. Hij laat los en je begint direct je kloppende oor te masseren. Tessa deinst terug nu de strandwacht op haar af komt gelopen. “Daar krijg je spijt van, meisje,” gromt hij. Hij grijpt met links haar arm en draait die op haar rug. Met rechts geeft hij een tiental ferme klappen op haar nu uitgestoken billen. Dan laat hij haar los. Even kijkt ze hem boos aan. Zijn blik laat haar echter niet los. Ze staren elkaar aan voor wat wel een eeuwigheid lijkt en dan slaat Tessa haar ogen neer. “Ik stel voor dat je nu je spullen haalt, tenzij je natuurlijk nog een lesje wilt?” Tessa houdt wijselijk haar mond.

Ook al waren het maar een paar klappen, vanwege Tessa’s bleke complexie wordt ze heel snel rood en daardoor zijn haar lichtrode billen duidelijk zichtbaar terwijl ze in haar stringbikini de strandspullen op gaat halen. Enkele strandgangers wijzen lachend naar haar achterwerk. Haar gezicht is nog roder dan haar billen terwijl ze met stevige pas naar de spullen loopt. “Zo te zien had ze veel eerder een pak slaag moeten krijgen,” zegt de strandwacht hoofdschuddend. Hij zou eens moeten weten …

Wanneer Tessa terug is, beloof je netjes mee te gaan. Zo wordt je oor nog een beetje gespaard. “Als jullie je de volgende keer gedragen, heb ik er geen probleem mee dat jullie terugkomen. Maar pas op, nog een keer over de schreef en jullie gaan op het strand over de knie. Is dat duidelijk?” Snel knikken jullie ja en beloven jullie beterschap. “Pfoe, wat een eikel!” gooi je eruit wanneer de strandwacht verdwenen is en je in de auto stapt. “Ja nou! Zullen we teruggaan? Dit kan toch niet?” Je twijfelt. “Hmm, ik weet niet of dat goed afloopt. Bij wie moeten we dan klagen? En de politie gaat hier ook niet voor komen.” Tessa zucht, “Nee dat zal wel niet.” Je zwijgt allebei. “Het was wel een beetje spannend,” beken je dan. “Wel een beetje,” geeft ook Tessa toe.

Niet veel later rijden jullie terug naar huis en begint de schaamte te verdwijnen. Misschien kan deze dag toch nog wat worden. “Kan ik met Paul bij jou en Michiel blijven eten? Dan bestellen we wat, glaasje wijn erbij? Tessa kan zich hier wel in vinden. Je belt Paul even op om te vragen of hij hier wel zin in heeft na zijn lange werkbezoek, maar hij gaat graag mee. Dat hij zei dat hij nog wat met je te ‘bespreken’ had, is je bijna ontgaan.

Een uurtje later zit je bij Tessa thuis aan de wijn. Aan het eind van de middag komen Michiel en Paul terug van hun werk. Niet veel later wordt het eten bezorgd en komt de sushi op tafel. Uitgehongerd neem je plaats aan tafel.

“Heb je ook zo’n honger?” begin je tegen Tessa. Ze denkt even na. “Hmm, ja, ik kan wel wat eten.” Je zet je meest onschuldige blik op. “Ga je dan wat halen? Een broodje zalm voor mij graag, en misschien een cola.” Tessa kijkt je heel vuil aan. “Ik lig net zo lekker! Dan haal ik straks nog wat te drinken. En een ijsje!” Dat is net genoeg. Tessa schopt nog plagerig wat zand tegen je aan wanneer ze opstaat en loopt dan naar de strandtent aan de rand van de duinen.

Het duurt even voor Tessa terug is. Blijkbaar is het best druk. Je draait je op je rug. De zon is fel en je bruint snel. Wel een beetje jammer dat je straks precies het patroon van je bikini op je huid hebt staan. Misschien kun je heel even je bovenstukje uitdoen. De meeste kinderen zijn toch in het water of even een ijsje halen, niemand die er echt last van heeft. Een paar minuutjes moeten voldoende zijn, anders verbrandt je huid toch alleen maar. Je kijkt even boven je zonnebril of je niks geks ziet en knoopt dan het bovenstukje los. Je gaat weer liggen en sluit je ogen.

Plots word je opschrikt door een luid gekuch. “Jongedame!” hoor je vlak naast je. Je vliegt overeind en bedekt met je handen je borsten. “Jongedame, heb je het bord niet gezien bij de duinovergang? Dit is een familiestrand. Geen naaktrecreatie dus, en ook geen gezon. Ik stel voor dat je je bikini weer aantrekt, zodat ik verder beleefd kan blijven en er geen verdere maatregelen nodig zijn. Is dat duidelijk?” Je stamelt dat het duidelijk is en trekt gauw je zwemkleding weer aan. Net wanneer de strandwacht wegloopt, komt Tessa terug met een dienblad met broodjes en flesjes drinken. “Hey, dat was diezelfde strandwacht als bij mij straks, wat kwam die doen?” vraagt ze nieuwsgierig. Je wordt een beetje rood. “Ik was aan het zonnen en ik dacht beter te kleuren als ik even topless ging. Daar was hij het niet mee eens.” Tessa lacht. “Foei, foei, Irene, dat is heel stout hoor. En, was hij streng?” “Heel streng,” beaam je. Even fantaseer wat er nog meer had kunnen gebeuren, meer dan alleen een standje. Dan begint Tessa de broodjes uit te pakken en herinner je je weer hoeveel honger je hebt.

De rest van de middag is heerlijk. Jullie liggen op het strand, nemen af en toe een duik, eten nog een ijsje en zijn vooral heel erg ontspannen. Wel ben je allebei braaf en verstandig genoeg om de regels van het strand verder op te volgen. Helemaal voldaan stap je samen in de auto. “Kan ik met Paul bij jou en Michiel blijven eten? Dan bestellen we wat, glaasje wijn erbij? Tessa kan zich hier wel in vinden. Je belt Paul even op om te vragen of hij hier wel zin in heeft na zijn lange werkbezoek, maar hij gaat graag mee. Dat hij zei dat hij nog wat met je te ‘bespreken’ had, is je bijna ontgaan.

Een uurtje later zijn de glazen gevuld en staat de sushi op tafel. Uitgehongerd neem je plaats aan tafel.

Tessa gaat op haar buik liggen terwijl je de wat crème op je handen spuit. Je neemt als een masseur plaats en buigt voorover. Met een hand haal je haar rode, lange haar uit haar nek, met de ander smeer je haar in. Het is belangrijk dat Tessa zich goed en vaak insmeert, want met haar bleke huid en sproetjes op de schouders verbrandt ze snel. Zorgvuldig werk je naar beneden toe, via haar onderrug naar haar kleine, maar mooi gevormde achterwerk. Je weet van haar verhalen dat ze heel snel rood en daarna blauw wordt, maar dat staat haar niet in de weg om een flink pak slaag te kunnen verdragen. Dat moet ook wel, want met haar brutale opmerkingen vraagt ze er wel om. “De rest kun je zelf” zeg je terwijl je opstaat. “Doe je mij ook even?”

Nadat je bent ingesmeerd, ga je lekker languit in de zon liggen. Na een half uurtje ga je samen even de zee in. Het water is best warm en de zee is rustig. Heerlijk ontspannen lig je nu weer op je handdoek op het strand. Langzaam begin je wat honger te krijgen. Je kunt wel even wat halen. Nou ja, misschien is het beter dat Tessa even wat haalt, zodat je niet op hoeft te staan. Alleen dan moet ze wel halen waar je zin in hebt. Wat doe je?

Nou ja, achter een handdoek is ook wel prima toch? Je loopt achter Tessa aan het strand op en zet je tas neer. Je trekt een groot strandlaken uit de tas en spreidt het uit. “Wil je me even helpen met de handdoek?” vraag Tessa, die al in haar ondergoed staat. Je houdt de handdoek om haar heen en ze glipt uit haar BH en onderbroek en in haar bikini. Dan is het jouw beurt om om te kleden. Tessa slaat de handdoek om je heen. Net als je je BH op de grond hebt laten vallen en je het bovenstukje van je bikini wil aantrekken, laat Tessa de handdoek vallen. “Oeps!” zegt ze met een weinig onschuldige lach. Met een boze blik geef je haar een ferme tik op haar billen, waardoor ze alleen nog maar harder moet lachen. Gauw trek je het bovenstukje aan. “Zal ik je nog eens helpen?” vraagt Tessa. “Nee, ik vertrouw je niet meer!” antwoord je en je steekt je tong uit. Een beetje onhandig en onder Tessa’s spottende blik maak je het omkleden af.

Dan staat er ineens een strandwacht naast je, met een oudere dame met een zure blik naast zich. Hij ziet er goed uit, gespierd en flink gebruind van de vele tijd die hij in de zon doorbrengt. Hij kijkt niet zo blij. “Dames, ik hoor dat jullie hier topless stonden, klopt dat?” Je sputtert tegen dat het per ongeluk was, maar hij moet er niets van weten. “Hoe het precies zit, weet ik niet, maar ik heb van deze mevrouw een klacht ontvangen en jullie ontkennen ook niet bepaald.” Hij wijst naar het houten bord. “Zoals je hebt kunnen lezen, is dit een familiestrand. Geen naaktrecreatie. Gaan jullie je daar aan houden?” Bedremmeld antwoorden jullie allebei van wel. De vrouw kijkt smalend. Je kunt haar wel schieten, maar aan de strandwacht te zien is dit niet het moment. “Mooi, dan hoef ik ook geen verdere maatregelen te nemen,” rondt hij af.

“Pff, wat een gedoe!” zegt Tessa wanneer de strandwacht wegloopt. Je zucht en de spanning glijdt van je af. “Ja, door jou en dat geklooi met die handdoek, trutje!” “Ach, ze moeten zich niet zo aanstellen. Iedereen heeft toch wel eens borsten gezien? Vroeger had die vrouw zelf vast ook mooie, je weet wel, voor alles begon te hangen en te rimpelen?” Je moet lachen, op Tessa kun je niet lang boos zijn. “Dat was trouwens best een strenge kerel,” verander je van onderwerp. “Nou zeg, indrukwekkend. Zou hij stiekem ook spanko zijn?” Je denkt er even over na. Het zou wel zijn toespraak van net verklaren. Dan pakt Tessa een fles met zonnebrandcrème. “Wil je me even helpen met insmeren?”

“Het lijkt me echt beter dat we naar een hokje gaan. Dat is ook veel makkelijker dan dat gehannes met een handdoek,” zeg je vastberaden. Tessa rolt met haar ogen en loopt door naar het stand. Tsja, dat moet zij weten. Je neemt beide een van de krappe hokjes en kleedt je om. Dan loopt je naar het strand om je handdoek bij die van Tessa neer te leggen.

Tessa lacht hardop wanneer je bij haar handdoek aankomt. Ze wijst. “Zie je die strandwacht daar lopen? Nou, ik was me dus aan het omkleden en het ging even mis met mijn handdoek, of ja, ik flashte het strand dus, en ineens komt er een of andere oude zuurpruim met die strandwacht aanzetten om te vertellen dat dit een net familiestrand is. O ja, en dat hij ‘maatregelen’ zou nemen als ik niet de ‘goede zeden’ in acht neem.” “Zo, dat klinkt nog spannend!” zeg je lachend. “Misschien moet ik hem nog even terughalen en kijken wat er gebeurt.” Tessa steekt haar tong uit en pakt een fles zonnebrandcrème. “Wil je me even helpen met insmeren?”