Strafregels schrijven

Het moeten schrijven van strafregels is al zo oud als het schrift. Zelfs in kleitabletten met spijkerschrift of in Egyptische hiëroglyfen zijn hier voorbeelden van te vinden. Omdat het pak slaag voor kinderen gelukkig zo goed als uitgestorven is en het staan in de hoek geen onderdeel meer uitmaakt van moderne lesmethoden, is het moeten schrijven van strafregels misschien wel de enige spankinggerelateerde straf waar je als kind mee te maken hebt gekregen. Je ervaringen van toen zijn waarschijnlijk negatief. Wanneer je nu strafregels moet schrijven, zijn ze dat nog steeds.

Ik niet, ik kreeg nooit strafregels. Daarvoor was ik veel te braaf. Nog steeds eigenlijk. Dus je hoeft me helemaal geen strafregels te geven!

Het schrijven van strafregels is saai. De eindeloze herhaling van dezelfde woorden, die steeds meer in elkaar over lijken te lopen. De kramp die langzaam in je arm ontstaat draagt nog extra bij aan deze ervaring. Toch kan het schrijven van regels ook heel rustgevend zijn. De sub kan zich volledig concentreren op haar taak. Het gevoel van tijd en ruimte verdwijnt en de gedachten zijn alleen nog bij de regels. Het eenvoudigste voorbeeld van een strafregel is er een die het gedrag beschrijft dat afgeleerd dient te worden. “Ik mag niet brutaal zijn” of “Ik zal geen instrumenten meer verstoppen”.

3 regels voltooid, nog 97 te gaan

Ook kan de boodschap die wordt meegegeven nog extra indalen. Deze kan inspelen op het schuldgevoel dat speelt bij de sub. Een voorbeeld kan zijn “Ik mag mijn dominant niet teleurstellen,” maar sterker is “Ik mag mezelf niet teleurstellen.” Natuurlijk, dit zinnetje is korter, wat ondervangen kan worden door het vaker te laten opschrijven, maar de boodschap speelt meer in op de diepere gevoelens en heeft daarom een grotere impact. Ook positief geformuleerde boodschappen, zoals “Ik mag van mezelf houden zoals ik ben,” werken hier goed. Nog sterker is om deze boodschap te laten herhalen bij elke klap van (het laatste gedeelte van) het pak slaag en daarna nog op te laten schrijven.

Hoe ouderwets, strafregels schrijven. Ik weet dat jij geboren werd tussen de dino’s, maar intussen is er wel wat veranderd. En wat een verspilling van papier. Dat is slecht voor het milieu hoor!

Zoals bij alle straffen bestaat de mogelijkheid dat de sub er probeert onderuit te komen of probeert de kantjes er van af te te lopen. Stel daarom kwaliteitscriteria op, met duidelijke gevolgen voor regels die niet voldoen aan de standaard. Mist er een woord, is er een spelfout gemaakt of is een regel niet leesbaar? Dan wordt deze afgekeurd. Lamme polsen, verveling, vermoeidheid, het zijn veelgehoorde excuses die afleiden van het simpele feit dat te weinig aandacht is besteed aan de simpele opdracht die je gegeven hebt. Ga niet in op deze excuses.

Als het zo’n simpele opdracht is, doe het dan zelf he … Toon het me gerust eens voor. Schrijf maar 100 keer “Ik mag geen strafregels opgeven.”

Foute regels kunnen worden afgestraft met nieuwe regels, maar ook een aanvullend pak slaag behoort tot de mogelijkheden. Een direct verband tussen de overtreding en de straf zorgen hier voor het grootste leereffect. Een klap met de riem voor elke afgekeurde regel, bijvoorbeeld. Belangrijk is, dat de sub leert dat het schrijfwerk serieus genomen moet worden, ook al denkt ze daar zelf misschien anders over. Klachten kunnen genegeerd worden. Het zou geen strafregels heten als het leuk zou zijn.

Hé zeg, één straf is meer dan genoeg, je hoeft echt niet én strafregels én slaag te doen. Je moet kiezen. Maar kiezen is lastig. Dus doe je best gewoon geen van beide.

Strafregels schrijven na een stevig pak slaag, dat voorkomen had kunnen worden!

Strafregels kunnen ook worden opgedragen op afstand. Deze dienen dan wel gecontroleerd te worden. Dat kan uiteraard via een foto, maar ook via een mail, fax of brief, afhankelijk van je leeftijd. Een mooie technologische aanvulling op de ouderwetse strafregels is te vinden op writeforme. Hier kun je schrijfopdrachten invoeren voor je sub, die automatisch gecontroleerd worden. Je wordt op de hoogte gebracht wanneer de opdracht succesvol is uitgevoerd en daarnaast zijn er verschillende extra opties. Foute regels kunnen automatisch tot extra regels leiden en ook voor een te lange pauze kunnen aanvullende strafregels worden toegekend. Het invoeren kan blind worden gemaakt of de opdracht kan publiek worden geplaatst, zodat de wereld kan zien dat de sub gestraft wordt. Je kunt de de site hier uitproberen. Natuurlijk, typen is niet zo authentiek als schrijven, maar we moeten allen met de tijd mee.

*Rolt met haar ogen* Dat is gewoon een heel slecht idee. Waarom zou je dat doen?? Dat is discriminatie tegen mensen die niet goed kunnen typen! En gewone, geschreven strafregels is discriminatie tegen mensen met een lelijk handschrift! En discriminatie mag niet. Dus … Daaruit volgt de logische conclusie dat je geen strafregels mag opgeven!

Samengevat bieden strafregels een beproefde methode om de sub over haar zonden na te laten denken. Het schrijven van strafregels kan zorgen voor een ontspanning in een druk hoofd en kan helpen om de boodschap bij een straf dieper in te laten dalen. Bovenal is het schrijven saai, eentonig en soms zelfs pijnlijk. Een echte straf dus, en goede aanvulling op het arsenaal van de dominant.

Ik wil geen strafregels schrijven.
Ik wil geen strafregels schrijven.
Ik wil geen strafregels schrijven.
Ik wil geen strafregels schrijven.
Ik wil geen strafregels schrijven.
Ik wil geen strafregels schrijven.
Ik wil geen strafregels schrijven.
Ik wil geen strafregels schrijven.
Ik wil geen strafregels schrijven.
Ik wil geen strafregels schrijven!

In de hoek staan

In de hoek moeten staan, in het Engels corner time, is een klassieker binnen de alternatieve straffen. Het is een straf die eenvoudig toe te passen is. Het enige wat je nodig hebt is een hoek, of desnoods een stuk vlakke muur, met zo min mogelijk afleidingen. Hoe saaier de hoek, hoe beter deze geschikt is. Heb je een hoekje in je huis waarvan je al jaren afvraagt wat je daar in hemelsnaam mee moet, dan is dat een uitstekende plaats om een sub in de hoek te zetten. Het kan een teken dat je architect een spanko is, maar gebrek aan talent is ook een goede mogelijkheid.

Een voldoende saaie hoek

Nee, nee, niets van. Er is niets saaiers dan in de hoek moeten staan. Een hoek is een goede plek voor een plant, een kattenkrabpaal, een muziekinstrument … Keuze genoeg! En als je per se billen in je hoek wil zien, dan kun je er altijd een prentje ophangen, al dan niet ingekaderd. Op die manier heb je permanent zicht op een paar en niet enkel als je je sub in de hoek zet! Als je dan toch per se “het echte werk” wil, laat dan op z’n minst toe dat de telefoon wordt meegenomen, voor wat vertier. Zonden overdenken wordt op den duur nogal afgezaagd … Liever wat afwisseling! Liever gewoon geen hoek, zodat er ook afwisseling in uitzicht is. En al helemaal niet met de handen op het hoofd of op de knieën of (de gruwel) een combinatie hiervan! Sadist … Dus: ben je nog op zoek naar een geschikt cadeau voor je D? Zoek dan een mooie afbeelding van een paar billen, stop die eventueel in een kader en hang die aan de muur in “de” hoek. Probleem opgelost, voor allebei!

Een witte hoek, zonder veel afleiding dus, is een uitstekende plek om te contempleren. Er zijn twee goede momenten om een sub in de hoek te zetten: voor of na een pak slaag. Voor een pak slaag is de hoek een plek waar de gedachten steeds sneller gaan. De sub vraagt zich af wat er gaat gebeuren, hoe ze (of hij) onder handen genomen wordt, hoeveel pijn het gaat doen. Op sommige momenten voel ze zich al schuldig, maar dat is niet noodzakelijk: dat zal tijdens het pak slaag zeker nog komen. Het kan zijn dat er een zekere barrière overwonnen moet worden voordat de sub een pak slaag accepteert. Ook kun je haar al kleiner laten voelen. Voor beide mogelijkheden zijn er manieren om de tijd in de hoek erger te maken dan alleen maar staan. Ten eerste kan ze worden opgedragen met haar blote billen in de hoek te gaan staan. Bijkomend voordeel is dat ze dan direct kan worden gestraft bij pogingen ongehoorzaam te zijn. Ze kan worden bevolen haar handen op haar rug te doen, of beter, op het hoofd. Dit voorkomt dat ze gaan ‘dwalen’ en zorgt bovendien voor een onderdanige houding, een goede smaakmaker voor de juiste stemming. Daarnaast kan haar gevraagd worden haar neus tegen de muur te houden. Dit voorkomt ook verdere afleidingen, zowel van lichaam als geest.

Een hoek met duidelijke afleidingen. Niet de bedoeling dus!

Nee … Je luistert niet! NIET in de hoek staan. Niet voor de spanking en niet erna. Gewoon niet. Dat is toch niet zo’n moeilijk woord? Het zijn maar vier letters: N-I-E-T! En al helemaal niet met blote billen (of naakt …), dat is zo vernederend. En laat ons onze handen maar gewoon voor ons houden. Dan kunnen we een beetje op een meegesmokkelde telefoon (of iets anders) tokkelen. “Afleidingen van lichaam en geest”, wat een blabla. Je moet zelf eens proberen in de hoek te gaan staan, natuurlijk raak je dan afgeleid, er is niets anders te doen dan afgeleid raken! Als je niet wil dat we afgeleid zijn, dan moet je ons niet in de hoek zetten. O wacht, dat was mijn oorspronkelijke punt zeker? Luister daar dan naar! Geen hoek!

Na het pak slaag is de hoek een uitstekende plaats om tot rust te komen, maar ook om nog na te denken over de zonden waarvoor de sub zojuist gestraft is. Zeker bij een strenge bestraffing groeit langzaam de diepere pijn van de blauwe plekken, terwijl de oppervlakkige pijn wat wegzakt. Ook hier zijn er grofweg weer twee mogelijkheden. De straf kan grotendeels afgerond zijn, zodat bijkomen en bezinnen het hoofddoel van de tijd in de hoek vormen. Daarnaast kan de hoek ook als verlening van de straf gezien worden. Dit kan worden bereikt door de sub in een oncomfortabele positie te plaatsen, zoals geknield, al dan niet in een bak bevroren erwten of op een kokosmat, of in een zittende houding zonder ondersteuning, waarbij ze haar rug tegen de muur gedrukt moet houden. Dit levert al snel verzuring in de benen op. De pijn die de sub voelt in een poging te gehoorzamen, doet haar beseffen dat ze door haar eigen schuld in deze positie gekomen is. Uiteraard dient er altijd de dreiging te zijn van de consequenties bij ongehoorzaamheid: een nieuwe ronde over de knie, of erger.

In een bak erwten? Wat? Heb je helemaal je verstand verloren? Kokosmatten dienen om je voeten aan af te vegen, nergens anders voor! En als ik verzuring in m’n benen wel, ga ik wel een eindje hardlopen of zo.

Bij de keuze tussen extra straf of bezinning is het belangrijk dat je je sub goed kent. Voor de een is de extra straf een uitstekend middel. Ze zal streven om je te gehoorzamen, hoe streng de tijd in de hoek ook wordt ingevuld, waarbij een ontlading ontstaat wanneer ze het volgehouden heeft. Voor anderen geldt dat de pijn afleidt van de gloed van en rond haar billen. Dat zij daar mag staan, bewust van haar pijnlijke achterwerk, is de beste manier om de straf binnen te laten komen in het langetermijngeheugen. De tijd in de hoek moet ook goed afgewogen worden. Nadat de bewustwording is ingedaald, is er tijd voor vergeving en nazorg.

Vergeving en nazorg, ja, dat is fijn. Dat is al beter. Maar dat kan ook zonder die stomme hoek hoor …

Zoals blijkt uit de commentaren tussendoor is een sub niet altijd klaar om te gehoorzamen. Dit zal met name spelen voor het pak slaag, maar zeker bij minder strenge bestraffingen zal het achteraf ook kunnen voorkomen. Zorg daarom, zoals hierboven al vermeld, dat de hoek weinig afleiding biedt. Neem ook externe afleidingen, zoals telefoons, weg. Let daarnaast ook op kleine ongehoorzaamheden. Iets kleins kan in het hoofd van de sub al voldoende zijn om een gevoel van overwinning te creëren, het idee dat zij de situatie de baas is. Dit kan natuurlijk niet het geval zijn, maar, belangrijker nog, deze denkbeelden leiden af van de gedachten aan haar straf of het gevoel van spijt. Controleer daarom of ze in positie blijft. Handen blijven op het hoofd als daarom gevraagd is. Over de billen wrijven is uitgesloten, de pijn moet ervaren worden zoals die door jou bedoeld is. Een zekere sluwheid is de meeste subs overigens niet vreemd. Laat je niet wijsmaken dat het sluiten van de deur naar de hoek, terwijl je zelf nog binnen staat, uitlokking is. Het idee dat je haar niet meer in de gaten zou houden, is geen vrijbrief om je opdrachten te negeren.

Niet? Ik dacht echt van wel!

En jij luistert echt niet, he! Ik zeg het je nu al de hele tijd: GEEN hoek! Leer eens luisteren zeg.

Een gestrafte dame, met duidelijk spijtgevoel, lezend in de hoek. We zullen deze afleiding voor deze keer toestaan!

Er is ruimte om de sub een klein beetje tegenmoet te komen. Wanneer zij klaagt over saaiheid, kan creativiteit enorm helpen om de waardering voor een ‘normale’ tijd in de hoek terug te brengen. Wissel eens af door haar te laten zitten of knielen terwijl ze nadenken, of neem een stapel muntjes in oplopende waarde en draag haar op deze met haar neus elk een minuut tegen de muur te houden. Voor elke gevallen munt ontvangt ze dan een aantal klappen, overeenkomend met de waarde van de munt in centen. De vernedering, die past bij de straf, kan worden vergroot door de sub het strafinstrument, bijvoorbeeld de cane, tussen haar billen te laten klemmen. Wanneer deze valt, moet dit gezien worden als gebrek aan medewerking waarvoor een aanvullende straf op z’n plaats is. De mogelijkheden zijn eindeloos wanneer je je verbeelding gebruikt.

Verstand verloren. Ik zie het toch al. Geld moet je veilig in je portemonnee opbergen, niet met je neus tegen de muur duwen. Enkel een krankzinnige zou op dat idee komen.

Tot slot kan in de hoek staan prima gecombineerd worden met straffen op afstand. Wanneer de sub wordt opgedragen in de hoek plaats te nemen om haar gedrag te overdenken, kan het opvolgen van deze opdracht worden gecontroleerd middels een filmpje, dat direct nadat zij de hoek heeft verlaten opgestuurd dient te worden, of via een video call. Deze laatste mogelijkheid biedt zelfs een ongekend voordeel boven de ‘normale’ tijd in de hoek, want je kunt de kamer zelfs met je telefoon verlaten, zonder dat je bang hoeft te zijn dat ze van dit moment gebruikt maakt om haar plek in de hoek te verlaten of om uit haar strafpositie te komen. Zo kan ook de moderne techniek nog iets bijdragen aan de ouderwetse straf van het in de hoek staan.

Ouderwets inderdaad, echt niet meer van deze tijd. Je kunt merken dat je al een behoorlijk gevorderde leeftijd hebt. Nee nee, hoek, daar doen moderne subs niet aan mee! (Hihi, dat rijmt 😀 )

Alles bij elkaar is het in de hoek zetten van een sub een uitstekende manier om te zorgen voor juiste head space, zowel voor als na een pak slaag. Zoals blijkt uit de reacties in dit stuk, wordt tijd in de hoek als vervelend ervaren. Dat komt goed uit, want dat is een essentieel onderdeel van een straf. De gestrafte zal proberen onder de straf uit te komen, zowel door iets te doen wanneer deze zich onbespied waant, als door praten. Ga hier niet op in. Houd de controle, voer die ook uit, en kijk hoe ze reageert. Dat levert waardevolle informatie op om de straf de volgende keer nog effectiever te maken. Veel succes!

Auw! Auw! Ok, ok, ik ga al in die stomme hoek van je staan 🙁

Waarom wil ik dit? (s)

Waarom wil ik geslagen worden? Waarom wil ik spanking? En mag ik dat wel willen? Is dat wel ok?

Elke spankee (man of vrouw, al gaan we in dit artikel uit van een vrouwelijke spankee) zal hier vroeg of laat bij stil hebben gestaan. Alles wat buiten de norm valt, stellen we immers in vraag. Dat is logisch en dat is ook niet slecht, want het betekent dat we aan zelfreflectie doen en niet zomaar onze driften en verlangens achterna hollen, halsoverkop een eventueel ravijn in. Aan het einde van dit verhaal wacht gelukkig geen ravijn.

Zelf heb ik hier ook heel hard mee geworsteld, vooral in het begin, maar zelfs nu nog steken de twijfels af en toe de kop op. Een sluitend antwoord is er natuurlijk niet. Goed en slecht, dat blijft subjectief. Er kunnen wel afspraken rond gemaakt worden dat te snel rijden slecht is, maar afspraken kunnen veranderen en het is niet omdat er een afspraak over bestaat dat iedereen het erover eens is.

Waarom wil ik geslagen worden? En mag ik dat wel willen?

Hoe kon ik me dan verzoenen met mijn verlangen om geslagen te worden? Dat duurde lang, maar uiteindelijk bedacht ik dat ik er niemand kwaad mee doe. Dus wat maakt het dan uit wat anderen ervan vinden? Zij hoeven het niet te weten, dit is iets tussen mijn man en mij. Het is iets wat mij goed doet, zonder dat het anderen kwaad doet, dus waarom zou het dan slecht zijn? Juist, dat is het niet.

Maar toch komen veel twijfels en vragen regelmatig terug en daarom wil ik die hier even overlopen.

Ik zou het alleen moeten kunnen

Fout. Niemand kan alles alleen. Iedereen heeft soms hulp nodig, met een of ander aspect van zijn/haar leven. Mensen zijn sociale wezens en van elkaar afhankelijk. Het idee dat je alles alleen zou moeten kunnen is onzin en vrij schadelijk (en geloof me, ik heb mezelf er vaak genoeg schuldig aan gemaakt en dat doe ik nu soms nog).

Spankees zijn vaak zelfstandige mensen die graag hun eigen boontjes doppen. Net daarom is het goed om af en toe even gedwongen te worden om stil te staan, pauze te nemen, een stapje terug te zetten. Even resetten om daarna weer met volle kracht verder te kunnen. Dat is niet zwak, dat is menselijk. Iedereen heeft pauze nodig, maar hoe we die pauze nemen verschilt van mens tot mens. De ene kruipt in een hoekje met een boek, de ander gaat naar een concert luisteren, nog iemand anders gaat sporten, sommigen gaan met een pint aan de toog gaan zitten en storten hun hart uit bij de barman, anderen gaan shoppen… De mogelijkheden zijn oneindig. En jij en ik, wij hebben af en toe baat bij een goed pak slaag om ons hoofd weer leeg te maken.

Mag ik dit wel van mijn D vragen?

Natuurlijk mag dat! Daar is hij immers je D voor. En geloof me: ze doen het zelf maar al te graag!

Akkoord, niet elk moment komt misschien even goed uit, maar dat geldt ook omgekeerd, toch? Over wanneer het wel en niet kan en hoe je daar dan om moet vragen (er letterlijk om vragen, yaiks, door te bratten, door stomweg je broek uit te trekken en jezelf over zijn schoot te gooien…) bestaan er vast afspraken tussen jullie. En zo niet, of ken je ze niet (wat op hetzelfde neerkomt), dan kun je die best maken. Op die manier heb jij gemoedsrust, en hij ook.

Zelf houd ik bijvoorbeeld een dagboek bij, waarin ik elke dag opschrijf hoe het met me gaat, hoe ik me voel, wat er zich in mijn hoofd afspeelt (hij kan helaas nog altijd mijn gedachten niet lezen, ook al roep ik al meer dan 10 jaar dat hij dat moet leren) en eventueel of er dingen zijn waarvoor ik vind dat ik straf heb verdiend. Dan leest hij dat op een moment waarop hem dat uitkomt, zo hoef ik me geen zorgen te maken over of ik hem er op een slecht moment mee “lastigval”. En op basis van wat daarin staat en hoe hij zich zelf voelt, hoe druk hij het zelf heeft, wat er voor hem past, beslist hij of hij er iets mee wil doen en wat dan. Het initiatief ligt daardoor bij hem.

Voor ons werkt dit, maar misschien vinden jullie iets anders wat beter werkt voor jullie. Geen D/s is dezelfde. Maar als je het gevoel hebt dat je je D stoort als je aandacht van hem vraagt, dan zit er iets mis en dan is het tijd om te praten. Zodat hij dat idee er desnoods uit kan slaan (ook dat werkt erg goed, heb ik al meermaals ondervonden).

En het feminisme dan?

Vroeger moesten vrouwen thuis blijven, liefst in de keuken, en het huishouden doen en voor de kinderen zorgen. Ze moesten luisteren naar hun man en gehoorzamen en hun mond houden. Toen kwam het feminisme en nu moeten vrouwen gaan werken, carrière maken en moeten hun mannen meehelpen in het huishouden.

Juist toch?

Nee.

Vrouwen moéten dat niet. Het feminisme heeft ervoor gezorgd dat vrouwen de kans krijgen om te gaan werken en carrière te maken. Het feminisme heeft ervoor gezorgd dat vrouwen niet meer thuis moéten blijven. Maar ze mogen wel, als ze daar zelf voor kiezen. Het feminisme heeft ervoor gezorgd dat vrouwen een stem kregen. Maar ze mogen ervoor kiezen om die stem te gebruiken om te zeggen dat ze hun man willen gehoorzamen.

Het feminisme heeft vrouwen een keuze gegeven door meer opties beschikbaar te maken. Dat wil niet zeggen dat alle vrouwen van al die opties gebruik moeten maken. Als je een auto koopt, zijn er ook heel veel opties beschikbaar, vele ook in het gratis pakket. Maar als je auto zetelverwarming heeft en jij houdt daar niet van, ben je dan verplicht om die zetelverwarming toch op te zetten, gewoon omdat het een optie is? Nee toch!

Er zijn vrouwen die carrière willen maken en die 40-60 uur per week willen werken. En dat mogen ze doen, dat kunnen ze doen, dankzij het feminisme. Maar er zijn ook vrouwen die dat niet willen en dat moet ook ok zijn. Als vrouwen liever halftijds werken om meer tijd te kunnen doorbrengen met hun kinderen, wie zijn wij dan om hen te zeggen dat dat verkeerd is? En op dezelfde manier is het niet verkeerd om onderdanig te willen zijn aan je man (of aan een andere man of vrouw).

Voor veel spankees/subs is dit ook slechts een onderdeel van hun relatie. Meestal zijn ze gelijkwaardig aan hun man, tot het erop aankomt en hij met een woord of blik te kennen geeft dat er een grens is overschreden…

Het grootste cadeau dat het feminisme ons vrouwen heeft gegeven is de vrijheid om te kiezen. Als een vrouw er nu voor kiest om onderdanig te zijn aan haar man, dan is dat uit vrije wil, niet omdat ze geen andere optie heeft. Hoeveel mooier kan het worden?

Na een pak slaag voel je vaak een heerlijke rust ©Nyncke