© Britt

Saskia en Sabine waren al vriendinnen zolang ze zich konden herinneren. Dit was dan ook niet vreemd; hun beide moeders waren al vriendinnen en hun levens waren altijd parallel verlopen. Ze waren allebei gehuwd in hetzelfde jaar en hadden allebei nagenoeg in dezelfde jaren hun kinderen gekregen. Saskia en Sabine scheelden dan ook minder dan een jaar met elkaar en hadden samen in de box gezeten en tot na het middelbaar onderwijs dezelfde scholen doorlopen. Maar buiten dat zij dus dezelfde start hadden doorlopen klikte het tussen Saskia en Sabine ook echt. Veel mensen die hen voor het eerst ontmoetten dachten dan ook vaak dat zij zussen waren.

De levens van Saskia en Sabine liepen verder ook gelijk op; ze kregen allebei een vriend; Kevin en Bryan, die allebei in die tijd dezelfde opleiding volgden en ook weer vrienden van elkaar waren. Heel doorsnee hadden de vier elkaar ontmoet tijdens een avondje uit. Die avond eindigde ermee dat de twee koppels in een hooiberg op een boerenerf terecht kwamen waar de toen nog pubers elkaar zoenden. Vanaf toen waren de verkeringen ‘aan’ en had Saskia een relatie met Kevin en Sabine met Bryan, en hadden de vier vrienden altijd een leuke tijd met elkaar als ze samen uitgingen.

Uiteindelijk trouwden Saskia en Sabine met hun jeugdliefde, maar gingen wel verder van elkaar wonen. Sabine verliet hun geboortedorp en ging zo’n twintig kilometer verderop wonen. Gelukkig voor de toen nog jonge vrouwen wel een afstand die nog goed te overbruggen was, dus bleven de koppels elkaar wel regelmatig zien. De mannen startten allebei een bedrijf aan huis en de dames hadden ieder in hun eigen ‘vakgebied’ een baan gevonden. Sabine had een opleiding in de zorg afgerond en vond een baan in de gehandicapten zorg. Saskia was toentertijd ook aan een (weliswaar een andere) opleiding in de zorg begonnen, maar zij had deze nooit afgerond. Saskia was net voor haar huwelijk in een winkel gaan werken en was daar eigenlijk jaren blijven hangen.

Vijf, zes jaar later kwamen er bij zowel Saskia en Kevin als bij Sabine en Bryan de eerste kinderen. Uiteindelijk werden er bij de beide koppels drie gezonde kinderen (voor Saskia en Kevin twee zonen en één dochter, bij Sabine en Bryan twee dochters en één zoon) geboren waar ze heel dankbaar voor en heel gelukkig mee waren. Zowel Saskia als Sabine gingen vanaf die tijd parttime werken. De bedrijven van Kevin en Bryan liepen redelijk tot goed, dus was daar de financiële ruimte voor…

Als vriendinnen liepen de levens van Saskia en Sabine net zoals die van hun moeders gelijk op… Er was echter wel één groot verschil in de relaties tussen die van Saskia en Kevin en die van Sabine en Bryan… Kevin en Saskia hadden een huiselijke discipline lifestyle in hun relatie toegepast en voor zover Saskia wist hadden Sabine en Bryan die vorm van relatie niet…

Want ondanks dat Saskia en Sabine eigenlijk hun hele leven al zo close met elkaar waren en alles met elkaar deelden was er één onderwerp dat Saskia nooit met haar vriendin gedeeld had: namelijk eigenlijk al vanaf haar jeugd al het verlangen gehad te hebben om ‘liefdevol’ over de knie genomen te worden… Geleid te worden door een streng doch rechtvaardig persoon… Ja zelfs om door een man gedomineerd te worden… Hele fantasieën had Saskia in haar jeugd gehad; popsterren en tv persoonlijkheden die haar terecht wezen omdat ze weer eens een domme stunt had uitgehaald en die haar dan voor een hard pak billenkoek over de knie legden… In de loop van de pubertijd werd dat verlangen steeds groter en de billen in haar fantasieën steeds vaker ontbloot voordat er een pak slaag op uitgedeeld werd…

Saskia voelde wel aan dat dit verlangen nou niet bepaald standaard was en sprak er dus vanuit een schaamtegevoel nooit met iemand over… Pas toen internet een algemeen goed werd en nagenoeg voor iedereen toegankelijk (Saskia was toen al in de dertig) kon Saskia haar gevoelens en verlangens die ze al zolang met zich meedroeg plaatsen en het een naam geven: huiselijke discipline dus… Er ging een wereld voor Saskia open en dat maakte het haar gelukkig dat om te ervaren dat zij dus niet de enige was die met deze gevoelens en verlangens rond liep…

Haar man Kevin die haar inmiddels dacht door en door te kennen was niet eens heel erg verbaasd toen Saskia hem vertelde dat ze al heel lang bepaalde gevoelens had waarover ze nog nooit iemand verteld had, maar die ze nu het dankzij internet allemaal kon plaatsen en een naam kon geven. Blijkbaar had Kevin al die tijd al wel ‘aangevoeld’ waar Saskia altijd zo naar verlangd had. Dit verlangen had dan ook wel eens geleid tot het uitdelen van een speelse tik op het achterwerk van Saskia, maar verder dan dat was het nooit gekomen. Ook voor Kevin vielen een hoop puzzelstukjes op hun plaats toen hij op verzoek van Saskia een site las over huiselijke discipline, en het sprak hem eigenlijk ook wel aan…

Saskia en Kevin groeiden nog meer naar elkaar toe in de gesprekken die zij samen hadden over huiselijke discipline… Saskia had zich altijd al gelukkig geprezen met het feit dat zij en Kevin zo goed konden praten en elkaar zo goed aanvoelden, maar dit voelde zo goed… Als een perfecte aanvulling op iets wat eigenlijk al goed was. Van een tevreden bestaan naar nog iets hogers; oprecht geluk.

Samen introduceerden Kevin en Saskia huiselijke discipline in hun relatie en hun leven. Met vallen en opstaan, met steeds weer herziene afspraken… En dat voelde steeds beter naar mate ze meer ‘ervaren’ raakten om situaties en ervaringen te benaderen volgens huiselijke discipline protocol….  

De jaren gleden zo voorbij en het was al weer een paar jaar later toen Bryan en Sabine betrokken raakten in een familieconflict. De zus van Bryan woonde naast hen; de twee koppels hadden destijds samen een twee onder één kap woning gebouwd en waren directe buren van elkaar. De relatie tussen haar schoonzus Mirjam en Sabine was nooit erg hartelijk geweest, Sabine had dan ook altijd een beleefde afstand tot haar schoonzus in acht genomen… Maar tussen de twee vrouwen stapelden zich in de loop jaren toch een hoop kleine irritaties op, wat de sfeer tussen hen steeds een stukje killer maakte. Sabine beklaagde zich af en toe wel over het in haar ogen ‘kinderachtige’ gedrag van Sabine bij Bryan, maar die suste en relativeerde de boel dan altijd maar. Hij stond tussen twee vuren, het ging tenslotte wel om zijn vrouw en zijn zus…

Maar de bom explodeerde natuurlijk uiteindelijk toch. En eigenlijk ging het nergens over: Een vuilcontainer die in de ogen van Mirjam te vroeg aan de weg stond voordat de vuilniswagen die dag zou komen… en die ook nog eens te veel voor haar raam stond… (maar wel op de plek waar de vuilcontainers van beide gezinnen altijd aan de weg stonden). Toen Mirjam die ochtend haar eigen vuilcontainer aan de weg zette had ze boos de vuilcontainer van Sabine en Bryan uit het zicht gezet zodat de vuilniswagen deze niet zou legen.

Toen Sabine verbaasd die middag haar vuilcontainer zocht vertelde een overbuurvrouw dat ze gezien had dat Mirjam deze weggehaald had. Mirjam vond de vuilcontainer achter een struik terug, uiteraard niet geleegd. Boos belde ze aan bij de buren om verhaal te halen. Er ontstond een heftige woordenwisseling tussen de beide vrouwen wat uiteindelijk tot resultaat had dat er een handgemeen ontstond…

Patrick, de man van Mirjam kwam op het lawaai af en zag dat de twee vrouwen allebei een pluk haar van de ander in hun handen hielden en er hard aan trokken, allebei niet van plan los te laten… Hij pakte Mirjam van achter bij haar schouders vast en zei dat ze los moest laten. Mirjam deed dit en Sabine liet toen ook maar los. Vervolgens zei Patrick tegen Mirjam dat ze maar beter naar binnen kon gaan en tegen Sabine dat ze naar haar eigen huis moest gaan.

Hevig verontwaardigd deed Sabine haar verslag bij Bryan, die in eerste instantie nog wilde proberen om middels een goed gesprek dit incident recht te zetten, zodat het de toch al enigszins stroeve relatie met de buren c.q. familieleden niet nog verder verstoord zou worden… Maar de poging die hij ondernam om tot een goed gesprek te komen liep op niets uit en vanaf dat moment was er dus ‘officieel’ sprake van een conflict…

Natuurlijk kwam dit conflict ook Kevin en Saskia ter ore. Saskia probeerde na eerst serieus het verhaal aangehoord te hebben middels humor bij Sabine de boel wat te relativeren… Ze kende Sabine goed genoeg om te weten wat haar hielp… Humor dus, en eigenlijk ook wel kleine wraakacties… nee… dat kwam wel goed; op die manier hadden Saskia en Sabine al vaker middels samenspannen anderen in conflictjes het zwijgen opgelegd…

Saskia en Sabine hadden die dag afgesproken om bij Sabine thuis samen de zolder op te ruimen en een grote beurt te geven. De beide dames hielpen elkaar wel vaker met grote voorjaarsschoonmaak klussen; Samen was dat altijd gezelliger en leek het al minder erg.

Ze hadden elkaar al een poosje niet gezien. Wel telefonisch gesproken, en in die gesprekken was altijd wel het familieconflict  naar voren gekomen wat inmiddels was uitgemond in kleine pesterijen vanuit de kant van Mirjam: water over de schutting als Sabine langs liep, haargel in de brievenbus, een omgezaagd vogelhuisje… Sabine werd er horendol van. Maar Bryan had er altijd op aangedrongen vooral niet te reageren; daar was het Mirjam juist om te doen was zijn mening…

Als Saskia heel eerlijk was vond ze dit eigenlijk een slap beleid van Bryan. Ze had er over nagedacht en vond dat Sabine wel wat steun kon gebruiken in de strijd tegen haar schoonzus… Saskia had echter wel haar mond gehouden tegen Kevin over haar plannetjes; ze wist heel goed dat hij ze zeker niet goed zou keuren en dat hij vond dat ze de zaak op de spits dreef. En dat ze zich er niet mee hoorde te bemoeien. Als hij erachter zou komen wat Saskia allemaal bedacht had en uit ging voeren zouden haar billen het bezuren… Dat wist ze wel zeker… Ze huiverde bij die gedachte toen ze in de auto stapte om naar Sabine toe te rijden voor een gezellig dagje samen klussen…

Saskia zag dat Sabine net de brievenbus aan het legen was toen ze aan kwam rijden.

“Hee, vriendin!”, begroette Sabine haar hartelijk toen Saskia haar auto geparkeerd had en uitstapte. Beide vrouwen kuste elkaar even op de wang en liepen samen naar binnen.

“Zo, eerst koffie, anders kunnen we natuurlijk niet werken. Mét een schandalig grote tompouce ter aanmoediging van de grote klus.”, kletste Sabine terwijl ze het koffiezetapparaat vulde.

“Tjee Sabien, ik heb al ontbeten hoor,” protesteerde Saskia nog voor de vorm.

“Niet zeuren, opeten” antwoordde Sabine quasi streng…

Even later lieten de dames het zich goed smaken en vroeg Saskia: “Hoe is het met Eucalypta van hier naast? Zal ik eens aanbellen? Ik weet al wat ze gaat zeggen: Knibbel, knabbel knuisje…”

Sabine schoot in de lach. “Jij ook altijd… maar het is nog altijd het zelfde; van de week had ze alle koppen van de bloemen die in mandjes aan de schutting hingen eraf geknipt….Zo kinderachtig.” Enigszins verslagen keek Sabine even voor zich uit.

Saskia stond op en lag even troostend een hand op haar schouder. “Kop op, laat je niet gek maken door die tuttebel. Laten we er maar om lachen… En dat gaan we vandaag zeker doen… Maar kom, laten we ons eerst even nuttig maken.”

De twee vrouwen schoten lekker op: Tijdens het werk gezellig kletsend vloog de tijd voorbij en was het opeens half twaalf. Sabine moest bijna de kinderen uit school ophalen voor de lunch.

“Wat doe je?” vroeg ze dan ook aan Saskia, “Ga je mee de kids ophalen of ga jij hier ondertussen door?”

“Ga jij maar lekker die schatjes ophalen, dan zet ik de broodjes intussen wel klaar” antwoordde Saskia, “Maar ik loop wel even met je mee naar je fiets…”

Sabine keek verbaasd: “Waarom? Ik kan heus mijn eigen fiets wel vinden hoor”

“Wacht nou maar af” zei Saskia, en liep met Sabine mee naar beneden.

Buiten gekomen liep Saskia naar haar auto, opende de achterklep en haalde er een bezem en hoed uit te voorschijn; een heuse heksenbezem en heksenhoed, uit de verkleedkist van haar dochtertje…

Sabine begon al te lachen “Wat ga jij nou weer doen?”

Saskia zei echter niets en liep op het tuinhekje van de buren af waar de fiets van Mirjam tegenaan geparkeerd stond. Ze reed de fiets achter dezelfde struik waar achter Mirjam destijds de vuilcontainer verstopt had en zette de fiets daar neer. Tegen het tuinhekje kwam de bezem te staan, met hoed er aan opgehangen…”

Zo, eens zien hoe ver Eucalypta vliegen kan”, zei Saskia tevreden…

Sabine moest erg lachen, maar stapte snel op haar fiets. “Ik ben hier weg voordat ze naar buiten komt om ons vet te mesten.”

Even later zag Saskia vanuit het keukenraam hoe Mirjam, die ook haar kinderen uit school op ging halen, eerst verbaasd naar de bezem keek, vervolgens om haar heen keek om haar fiets te zoeken om vijf minuten later zichtbaar geïrriteerd en boos weg te fietsen. Snel haalde Saskia de bezem weer weg zodat het ‘bewijs’ verdween, zodat als Mirjam verhaal zou komen halen Saskia en Sabine konden zeggen van niets te weten….                                                                      

En Saskia had voor die middag nog meer plannen; Nadat Sabine terugkwam van het weer naar school brengen van de kinderen vond ze Saskia niet op zolder ijverig aan het werk, maar stond ze Sabine met een accuboor in de hand op te wachten…

“Wat ga jij nou weer doen?” vroeg ze aan Saskia, en ze zag de ondeugende pretlichtjes in haar ogen….”

“Mirjam is toch niet thuis vanmiddag? Kunnen we mooi onze gang gaan.We gaan er voor zorgen dat de vuilcontainer van de buurtjes ook niet meer geleegd kan worden” zei Saskia. Ze liep naar container van de buren en vakkundig werd met een flink aantal schroeven de klep aan de container vastgeschroefd. “Zo”, zei Saskia, “Knappe meid die hem nog open krijgt… Morgen worden de containers toch geleegd?”

Vervolgens werd de brievenbus met twee tubes secondelijm dichtgeplakt en bij de voordeur werd een nieuw naambordje opgehangen met de tekst:

Eucalypta en P Boskabouter.

Patrick was een kleine gedrongen man met een baardje, dus ook hij zou zich zeker aangesproken voelen, stelden de beide vrouwen tevreden vast…

Nu ze dit allemaal gedaan hadden konden ze weer verder met het opruimen van de zolder.

Aan het eind van de middag was de klus geklaard; De zolder zag er keurig uit en het rook er weer heerlijk fris…Traditie was na zo’n dag hard werken dat de beide vrouwen als beloning samen uit eten gingen. Een uurtje later schoven ze dan ook aan bij een chinees restaurantje en onder het genot van dat lekkere eten namen de beide dames de dag nog even door en lachten hartelijk bij het idee wat de reactie van Mirjam zou zijn als ze de ‘streken’ ontdekken zou…

Maar Saskia was nog niet helemaal klaar. Toen ze weer aankwamen bij het huis van Sabine en Saskia naar haar auto liep om naar huis te gaan opende ze nog één keer de achterklep van haar auto voor een laatste stunt. Er kwam een tuinkabouter, zaklamp, touw en een bezemsteel tevoorschijn. Sabine begreep de bedoeling niet zo en vragend keek ze Saskia aan.

“Vind je hem niet leuk?”, vroeg ze en hield de kabouter omhoog zodat Sabine hem eens goed kon bekijken. Het was een aparte verschijning; een kabouter die achteromkeek, zijn middelvinger opstak met zijn broek op de hielen, blote billen zichtbaar.

Sabine schoot in de lach. “Waar heb je die nou weer vandaan?”

“Marktplaats” antwoordde Saskia. “Ik vond hem direct al leuk, en dacht dat hij vast wel eens van pas zou komen om een statement te maken.”

“Maar wat ga je er mee doen?” hikte Sabine van het lachen. “Let jij maar eens op, als Mirjam kinderachtig kan zijn… dat doe ik veel beter”, zei Saskia.

Ze liep naar de schutting die de beide tuinen van elkaar scheidde en bond eerst de bezemsteel aan een paal vast, zodanig dat er nog een groot deel er bovenuit stak. Vervolgens liet ze de tuinkabouter met zijn billen gericht naar het raam van de buren over de steel zakken. De (sterke) zaklamp bond ze onder de kabouter zodat deze hem van onderuit bescheen….”Zo…Wat een prachtige tuinlamp hen je daar.” stelde Saskia tevreden vast. Sabine kwam niet meer bij van het lachen toen ze zo het resultaat eens bekeek.

“Ik ga er nu snel vandoor Sabien,” zei Saskia toen, “Kevin houdt er niet van als ik erg laat thuis kom.” Met een hartelijke kus en nog wat nalachen namen de beide vriendinnen afscheid. Met een uiterst bevredigend gevoel legde Saskia de weg terug naar huis af. Wel hoopte ze dat Kevin hier nooit lucht van zou krijgen… Onwillekeurig kneep ze even haar billen samen bij die gedachte…

Maar natuurlijk viel Saskia toch de mand. De volgende dag al…

Ze had de hele dag moeten werken en ze vond het altijd heerlijk om na een lange dag thuis te komen bij haar gezin. Het waren altijd die momenten dat ze voelde trots te zijn op haar gezin, dat ze samen met Kevin een echt thuis kon bieden aan hun kinderen. Ze zette haar fiets in de schuur en liep naar binnen.

Na de kinderen begroet te hebben liep ze naar de keuken waar Kevin met het eten bezig was. “Dag schat” zei Saskia, en ze liep op hem af voor een kus. Kevin draaide zich om en hun blikken kruiste elkaar. Saskia had aan één seconde genoeg om uit die blik van Kevin te lezen dat het mis was… Na al die jaren samen had ze dat feilloos leren lezen en inschatten. Saskia hield dan ook zowel haar pas als ook haar adem in maar bleef Kevin wel aankijken.

Ze voelde een akelige kriebel in haar buik en wist dat ze ‘in trouble’ was….

“Dag schat” groette Kevin terug, maar de toon was nou niet bepaald hartelijk en warm zoals normaal wel het geval was als hij haar een hele dag niet gezien had…

Het bleef toen even pijnlijk stil, waarna Kevin doorging; “Bryan belde vanmiddag nog… en hij was behoorlijk pissed off… Iets met de buren en kinderachtig gedrag van jou en Sabien. Wat heb jij gisteren uitgespookt Sas?”

Saskia haar gedachten draaide op volle toeren. Hoe ging ze zich hier uitredden? “De zolder bij Sabien opgeruimd… Dat vertelde ik gisteren toch al?”, antwoordde ze. Maar ze durfde Kevin niet aan te kijken toen ze dit zei, en nerveus plukte ze een denkbeeldig pluisje van haar trui.

“Kan me niet voorstellen dat dat de klacht was, missy”, zei Kevin nu met strenge stem. “Vertel op, en nu de hele waarheid graag. Geloof me maar als ik zeg dat je me beter nu alles kan vertellen dan dat ik straks zelf aan Bryan moet gaan vragen wat er precies is voorgevallen. Je problemen zijn zo al groot zat, dame.”

Saskia wist even niets te zeggen omdat ze niet wist waar te beginnen… Ze zocht nog steeds naar woorden toen hun dochter de keuken binnen kwam lopen en vroeg wat ze die avond gingen eten…

Kevin schakelde soepel over. Gaf zijn dochter een aai over haar bol en vertelde wat het menu was. Tevreden met het antwoord huppelde het kind de keuken weer uit, zich totaal niet bewust van wat ze zojuist verstoord had. Kevin keek Saskia weer strak aan en zei: “Dit is duidelijk even niet het juiste moment, maar vanavond nog gaan wij dit gesprek voortzetten, Sas. En ik heb zo het idee dat je morgen moeite met zitten zult hebben. Hou daar maar rekening mee.” En met die woorden sloot hij het onderwerp af en liep de keuken uit, Saskia met een akelig voorgevoel achterlatend…

Veel te vlug naar Saskia haar zin was het tijd om de kinderen naar bed te brengen. Met een gespannen gevoel in haar lijf kon ze het gelukkig nog wel opbrengen om ‘normaal’ een verhaaltje voor te lezen, waarna ze de kinderen goede nacht wenste. Langzaam daalde ze de trap af naar beneden. Ze hoorde dat Kevin nog in de keuken bezig was. Ze verzamelde wat moed en voorzichtig opende ze de deur en zag dat Kevin koffie aan het zetten was. Saskia vroeg timide: “Zal ik je nog even helpen schat??”

Kevin zette de koffiebus neer, draaide zich om en keek haar aan  “Nee, dat hoeft niet” antwoordde Kevin. “Wat jij wel moet jongedame,  is nu je broek en slip uittrekken en daar in de hoek gaan staan… En je weet wel hoe; waag het niet om te kijken en handen in je nek.”

“Moet ik echt nu al mijn broek uit? En kunnen we niet eerst even koffie drinken? We hebben de hele avond nog…” Saskia kon het niet helpen… Op momenten als deze kon ze het niet nalaten om er onder het onvermijdelijke uit te komen en dan ging ze drammen.

Kevin kende echter deze nukken van haar inmiddels wel en wist dat hij er direct korte metten mee moest maken. “Sas, ik tel tot drie, heb jij je broek dan nog niet uit doe ik het, maar dan leg ik je hier te plekke over de knie en sta je straks met rode billen in die hoek na te denken.”

“Ja maar…” begon Saskia nog…

Maar Kevin begon al te tellen: “Eén…” en hij keek haar aan met een blik waarvan Saskia zeker wist dat het hem menens was…” Anderhalf”, ging Kevin onverstoorbaar door…

Razendsnel knoopte Saskia haar jeans los.

“Twee” hoorde ze Kevin verder tellen…

Snel stroopte ze haar broek naar beneden, en in gedachte was ze zeer dankbaar dat ze geen schoenen aan had.

“Tweeënhalf” klonk het dreigend…

Snel stapte Saskia uit haar broek en bij drie lagen haar jeans en slip naast haar op de grond.

Kevin wees alleen maar naar de woonkamer waar Saskia in de hoek moest gaan staan.

Ze aarzelde even een moment, en wilde haar mond openen om toch nog even iets te zeggen… Big mistake… Resoluut draaide Kevin haar om en deelde een snoeiharde mep uit op haar achterste.

“Lopen!” hoorde ze hem op dwingende toon zeggen. Saskia vloog vooruit en wilde onder het lopen haar billen bedekken. Kevin had echter haar bovenarm stevig vast gepakt en begeleidde haar zo naar de hoek, bij iedere stap een tik uitdelend…

“Handen weg” had hij nog op gebiedende toon gezegd…

Twintig minuten later had Kevin Saskia bij zich geroepen en had geëist dat ze alles wat zich die dag daarvoor had afgespeeld zou vertellen. Timide vertelde Saskia alles, waarbij Kevin haar telkens weer dwong om hem aan te kijken. Saskia had op deze manier het hart niet om ook maar één leugen te vertellen of om een detail achterwege te laten….

Toen Saskia was uitverteld, was Kevin gaan preken… Hoe onvolwassen hij dit gedrag vond, dat Saskia zich hier niet mee had mogen bemoeien, dat ze de zaak op de spits aan het drijven was geweest… Tegen de tijd dat Kevin klaar was voelde Saskia zich heel klein en maakte zich ernstig zorgen ‘hoe erg’ de consequenties zouden zijn. Ze voelde wel aan dat Kevin echt boos was…

Saskia moest met haar billen omhoog over de leuning van de bank buigen, billen in de lucht, handen op de zitting steunend. Kevin had zijn linker hand op haar onder rug gelegd, en met zijn rechterhand had hij een langdurig en hard pak slaag uitgedeeld. Hij was pas gestopt toen Saskia haar billen diep rood van kleur waren en ze in tranen was…

Kevin had haar toen echter nog even geen ‘troostende veiligheid’ gegeven die de lucht moest klaren, maar had Saskia wederom in de hoek gezet. Trillend en snikkend wachtte Saskia af wat er verder nog komen ging. Kevin was ondertussen even bij de kinderen gaan checken en toen hij terug kwam was zijn boosheid eigenlijk al verdwenen. Toen hij Saskia zo ellendig in de hoek zag staan moest hij zich beheersen om haar niet in zijn armen te nemen en in haar oor te fluisteren dat het goed was…

Nog één keer vertelde hij haar dat ze haar boekje ver te buiten was gegaan, en dat hij af zou sluiten met twintig slagen met een  paardrijzweepje. Weer moest Saskia over de leuning van de bank buigen en moest ze hardop meetellen. God, wat haatte Saskia dat…

Toen Kevin klaar was, moest hij Saskia (die nog steeds in tranen was) dan ook even de ruimte geven om tot zichzelf te komen. Hij gaf haar toestemming om weer overeind te komen, maar Saskia gaf aan nog even geen troost te willen… Heel klein kroop ze weg in het hoekje van de bank, wilde even met rust gelaten worden. Kevin wist dat hij haar die ruimte moest geven, en borg dan ook eerst het zweepje op.

Toen hij terugkwam in de kamer stelde hij vast dat Saskia al iets rustiger geworden was, en hij nam naast haar plaats op de bank. Saskia keek op, haar ogen ontmoetten de zijne. Nu ze ‘boete’ gedaan had en haar straf er op zat, durfde ze Kevin weer oprecht in de ogen te kijken.

“Sorry”… zei Saskia, en Kevin zag dat dit ene simpele woord gemeend was en dat ze oprecht spijt had.

“Het is al goed, Sas..” antwoordde hij dan ook, en hij trok haar tegen zich aan. De rest van de avond voelde Saskia zich heerlijk geborgen, zo dicht tegen Kevin aan…

De volgende dag kreeg Saskia een telefoontje van Sabine. Ze vroeg voorzichtig of Saskia boos was dat Bryan Kevin gebeld had.

“Sorry Sas, ik kon hem niet meer tegenhouden, hij was laaiend toen Patrick hier aan de deur stond met dat naambordje in zijn hand, met alle andere verhalen ook nog…”

Saskia schoot bij dat beeld toch in de lach. “Nee hoor Sabien, ik ben niet boos… En jij? Was Bryan ook nog boos op jou?”

“Ja wat dacht je… Ik heb ook behoorlijk op mijn donder gekregen zeg maar…”

Heel even… Bij het horen van deze woorden vroeg Saskia zich af of Bryan Sabine soms ook… Maar vragen durfde ze niet.

Toch nog lachend om die stampende boskabouter voor de deur sloten de vriendinnen het gesprek daarna af….

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Er ging vervolgens een half jaar voorbij, waarin bijna wekelijks wel wat gebeurde aan pesterijen over en weer tussen Sabine en Mirjam. Saskia had echter het hart niet om zich er mee te bemoeien. Als ze die drang al voelde hoefde ze alleen maar te denken aan Kevin zijn reactie om meteen die gevoelens de kop in te drukken.

Maar toen kwam het bericht van Sabine dat Bryan en zij niet meer tegen de pesterijen en buitengewoon kille sfeer tussen hen en Mirjam en Patrick konden, en dat ze daarom besloten hadden te gaan verhuizen. Sabine was in tranen… Ze hield zo van dit huis waar haar kinderen geboren waren en het voelde zo oneerlijk. Saskia had vreselijk met Sabine te doen. God, wat had ze een innige hekel aan die Mirjam…

Maar de smaak van wraak kan zoet zijn en soms worden de mogelijkheden je zomaar in de schoot geworpen…

Het was op een doordeweekse morgen dat Saskia op weg was naar Sabine om gezellig koffie te gaan drinken om even bij te kletsen….Saskia moest door de polder. Een rechte weg en op dat tijdstip van de dag erg rustig. De volume knop van de autoradio had ze flink opgeschroefd en de ze liet zich meeslepen door het opzwepende ritme van een lekker rocknummer. Keihard zong ze mee en lette eigenlijk niet zo op…

FLITS!!!!

“Shit!”, vloekte Saskia hardop en zag nog net in haar binnenspiegel dat ze slachtoffer was geworden van een flitspaal die daar de vorige keer dat ze daar reed nog niet stond. Balend reed ze verder. Een stuk rustiger nu… Kevin’s reactie hierop kon ze wel voorspellen…

Ze kwam aan bij Sabine’s huis, parkeerde de auto en liep achterom de tuin in en ging via de achterdeur naar binnen.

“Hoi hoi!” riep ze enthousiast. “Ik heb illegaal lekkere appelflappen meegenomen. Net gehaald bij de warme bakker”. De deur ging open en Sabine kwam de keuken binnen.

“Hoi”, begroette ze Saskia, maar erg blij klonk het niet.

Onmiddellijk zag Saskia dat Sabine gehuild had. “Meid wat is er?” en met die woorden sloeg ze troostend een arm om de schouders van haar vriendin. Direct liepen de tranen weer over Sabine haar wangen.

Het verhaal dat Saskia toen te horen kreeg was te erg voor woorden. Mirjam en Patrick waren die avond daarvoor langs geweest, in een poging om in ieder geval weer beleefd met elkaar om te kunnen gaan, omdat de ouders van Bryan en Mirjam dat jaar vijfenveertig jaar getrouwd zouden zijn. Hun wens was dat er een feest gevierd kon worden met alle kinderen en kleinkinderen. Vandaar de verzoeningspoging. Sabine en Bryan hadden er voor open gestaan en de deur open gezet voor een gesprek.

Maar direct bij binnenkomst had Mirjam al excuses geëist van Sabine. Sabine had geantwoord dat je excuses niet kon eisen. Die kreeg je; anders waren ze niet gemeend en had je er ook niets aan. Mirjam was gelijk hoog van de toren gaan blazen dat Sabine niet meewerkte en dat een verzoening op deze manier uitgesloten was. Toen Bryan daarop zei dat een verder gesprek geen zin had en dat ze dus maar beter konden gaan, had Mirjam iets gezegd waarvan Sabine nu nog zo van streek was. Namelijk dat als het gevolg van de ‘starre houding’ van Sabine was dat hun vader aan zijn hart zou bezwijken (de man was hartpatiënt) het dus haar schuld zou zijn…

Woedend was Saskia na het aanhoren van Sabine’s verhaal. Het liefst wilde ze bij de buren aanbellen om eens heel precies te vertellen wat ze hiervan vond. Sabine zei echter dat dat geen enkele zin zou hebben, Mirjam was niet thuis. De verslagenheid waarmee Sabine dat zei raakte Saskia diep. Ze gaf haar vriendin een knuffel en zei: “Kom op, laat je niet gek maken door die trol. Hier neem een appelflap, zal ik koffie zetten en vanaf nu gaan we het alleen nog over leuke dingen hebben.”

Een kwartiertje later zaten de twee vriendinnen aan de koffie, en was Sabine al wat gekalmeerd. Ze kon zelfs alweer een beetje lachen. Saskia bleef echter een enorme boosheid richting Mirjam voelen en wilde wraak…

Opeens had ze een lumineus idee….

“Zeg Sabien, heb jij altijd nog wel de sleutel van de buren uit de tijd dat jullie nog wel met elkaar overweg konden?”

“Ja, hoezo?” vroeg ze.

“Lieve Sabien; laten we bij wijze van afscheid nog een laatste stunt met Mirjam uithalen. Ik zal al mijn moed moeten verzamelen om deze te durven uitvoeren, en jij ook denk ik, maar als het lukt zoals ik in mijn hoofd heb, zal ze ons nooit meer vergeten zolang Eucalypta nog leeft… En heksen leven lang he… Sabine moest bij voorbaat al erg lachen….

Saskia vertelde haar idee: Ze wist immers een werkende flitspaal te staan. Mirjam en Patrick waren niet thuis. Maar de auto stond er wel had ze gezien. “Als we nou eens… pak hem beet, een keer of vier met hun auto hard langs die flitspaal rijden. Zo’n twintig kilometer te hard. En dat maal vier… Dat wordt een pittige afrekening denk ik zo….”

“Jij bent echt gek” zei Sabine, maar het idee intrigeerde haar enorm…

Om een lang verhaal kort te maken: De dames verzamelden al hun moed en een uurtje later reden ze in de auto van Mirjam een Patrick op de betreffende weg, Saskia achter het stuur. De flitspaal kwam in zicht. Het hart van beide vrouwen klopte in hun keel van de spanning. Saskia gaf gas…

FLITS!

“Yes!” gilde Saskia toen de euforie het van de spanning over nam. Sabine ging er in mee en genoot van de zoete smaak van wraak. Ze keerde de auto, en ten tweede male werd het gaspedaal stevig ingedrukt…

FLITS!

“En dat is twee, pak aan dikke trol”, deed Sabine een duit in het zakje. Het kunstje werd nog twee keer herhaald, en de dames vingen de weg terug naar huis aan. Het besef van wat ze gedaan hadden kwam bij Saskia boven, maar de euforie overwon de angst voor de eventuele gevolgen…

Wat was de schrik groot toen ze de straat in reden en ze Bryan zagen die net uit zijn auto stapte.

“Wat doet hij nou hier? Ik dacht dat hij naar een klant was…SHIT!” De paniek klonk duidelijk in de stem van Sabine door. Saskia trapte op de rem, en wilde omdraaien. Maar juist doordat ze zo stevig remde, vestigde ze alleen maar Bryan’s aandacht op de auto. Bryan had ze gezien. De vriendinnen zagen dat hij nog eens goed keek of hij het wel goed zag dat het dus Saskia en Sabine waren die in de auto van de buren zaten.

Saskia wilde toch nog weg rijden maar Sabine zei: “Laat maar Sas, het is al te laat, hij heeft ons al gezien. Shit, shit, shit… We zijn zó de klos…

Saskia parkeerde de auto dus maar op precies dezelfde plek als waar hij die ochtend eerder al gestaan had. Bryan kwam op hen afgelopen… Die houding….Die blik… Ineens zag Saskia het en wist ze het zeker; Bryan was net als Kevin ook een dominant… Veel tijd om er over na te denken kreeg ze niet. Woedend trok Bryan het portier open en zei: “Waar zijn jullie nou in godsnaam mee bezig? Wat mankeert jullie om een beetje te gaan joyriden met de auto van de buren? Langzaam stapte de beide dames uit.

Bryan’s  houding sprak één en al ongeloof en woede uit. “Nou? krijg ik nog fatsoenlijk antwoord of hoe zit het?” schreeuwde hij Sabine toe.

Sabine werd steeds kleiner naarmate ze met horten en stoten vertelde wat ze zojuist gedaan hadden en Bryan werd steeds roder van woede…

Uiteindelijk gaf Bryan aan genoeg gehoord te hebben en stuurde hij Sabine naar binnen. Saskia wilde meegaan, maar werd door Bryan tegengehouden. “Het lijkt me beter dat jij naar je eigen huis gaat jongedame”, zei hij streng, en stak zijn hand uit om de autosleutels van Saskia terug te ontvangen.

Saskia overhandigde de sleutels en Bryan ging verder: “Ik ga Kevin hier persoonlijk van op de hoogte brengen. Ik adviseer je dan ook om zonder omwegen naar huis te rijden. Ik weet dat Kevin thuis aan het werk is, en ik denk dat hij jou wel het één en ander te zeggen heeft als ik hem gebeld heb… Denk je zelf ook niet?” Timide knikte Saskia, haar blik naar de grond gericht. “Wegwezen dan” zei Bryan nog, en Saskia ging….

Na een akelige rit waarin Saskia alle zeilen moest bijzetten om zich op de weg te blijven concentreren kwam ze thuis aan. Ze zette de motor af, maar bleef nog even voor zich uit starend zitten…. Even moed verzamelen om naar binnen te durven gaan…

Uiteindelijk stapte ze uit en tergend langzaam liep ze naar de deur. Even aarzelde ze nog voor ze de sleutel in het slot stak… Nog even uitstellen… Ze keek op haar horloge… Nog anderhalf uur eer dat de kinderen uit school zouden komen… Nee… Ze ging het krijgen wist ze… En wel direct… Ze haalde even diep adem en toen draaide ze de sleutel om en stapte naar binnen…

Direct hoorde ze voetstappen op de trap van de tweede verdieping waar Kevin zijn werkkamer was. Angstig keek ze naar de trap en wachtte af dat hij daar verschijnen zou… Binnen een minuut had Kevin de afstand afgelegd en stond hij voor haar. Zijn  gezichtsuitdrukking voorspelde onweer en Saskia wist niets anders te doen dan naar de grond staren en de preek af te wachten.

“Saskia van Dongen” begon Kevin en zijn stem klonk ‘gevaarlijk’ kalm, “Ik ben nog nooit zo woedend geweest als nu. Wat jij samen met Sabine gedaan hebt… Ik heb er geen woorden voor… Was het niet zo dat ik je al eens eerder gestraft heb voor dit verhaal? Heb ik je toen soms niet duidelijk genoeg gemaakt dat je die Mirjam met rust moest laten?”

Saskia begon van ellende te huilen… Wat had ze nu al een spijt van deze onbezonnen daad…

“Tranen helpen je nu echt niet young lady”, hoorde ze Kevin nog zeggen…

Tot haar verbazing stuurde Kevin Saskia vervolgens naar boven, naar zijn werkkamer… Dat had hij nog nooit gedaan. Snel rende Saskia de twee trappen op naar boven, Kevin kwam direct achter haar aan.

Zodra ze op zijn werkkamer waren sloot Kevin de deur en zei op vastberaden toon die geen enkele vorm van discussie zou dulden: “Billen bloot Sas…. heel snel die broek uit!”

Saskia liet het dit keer wel uit haar hoofd om tegen Kevin in te gaan. Nog nooit had ze hem zo boos gezien. Toen ze haar broek en slip had uitgetrokken en naar de hoek wilde lopen omdat ze dacht dat Kevin haar daar wilde hebben, hield hij haar tegen.

“Nee… dat hoeft niet Sas. Deze stunt van jou is zo overduidelijk fout, dat je daar niet meer over hoeft na te denken, dame. Ik ga je nu gelijk een pak slaag geven. En weet je Sas, ik heb altijd een voorwerp achter de hand gehouden die ik pas zou gebruiken als je echt een keer veel te ver gegaan zou zijn in je gedrag. Ik denk dat dit het moment is dat ik die troef in ga zetten.”

Met angstige ogen keek Saskia Kevin vragend aan. “Wat bedoel je?” wist ze uiteindelijk met een bezorgde stem te vragen…

Kevin liep naar zijn bureau en tot Saskia’s grote ontzetting haalde Kevin een grote paddel uit de la… Direct herkende Saskia het als de zogenaamde ‘Hema paddel’ waar ze op de HD site over gelezen had, en die haar uit de verhalen alleen al had doen huiveren… Ze had er bij voorbaat al een heilig ontzag voor, ondanks dat ze hem nog nooit echt gevoeld had. Maar daar ging nu dus verandering in komen…

Kevin ruimde vervolgens zijn bureau leeg, en zei streng tegen Saskia: “Over het bureau, jongedame, jij gaat een pak slaag krijgen die je niet licht vergeten zal”…

Verstijfd van angst bleef Saskia nog even staan, Kevin met grote ogen aankijkend…

“NU!!” zei Kevin zeer beslist en wees naar het bureau. Tergend langzaam liep Saskia naar het bureau en boog voorover. Nog voordat de eerste klap gevallen was voelde ze haar benen al trillen… O, wat was ze bang…

Kevin ging achter haar staan, en haalde direct hard uit.

Een onbeschrijfelijke pijn had een fractie van een seconde nodig om tot Saskia door te dringen, maar direct schoot Saskia omhoog; Dit! Deed! Erg! Zeer!… De pijn overtrof haar ergste vermoedens…

Met grote angst ogen keek ze Kevin aan. “Nee Kevin” zei Saskia op een smekende toon, “Dit kan niet… het doet zo’n pijn”…

Deze reactie had Kevin wel verwacht. Ook hij had de uitwerking van de beruchte paddel wel gelezen. Bovendien had deze stunt hem zo boos gemaakt, dat het hem geen moeite kostte om Saskia strak aan te kijken en naar het bureau te wijzen. Saskia nam toch maar weer positie aan.

PATS! met een harde klap daalde de paddel voor de tweede keer op Saskia haar billen neer. De tranen sprongen in haar ogen…. Weer sprong ze overeind, maar nu duwde Kevin haar direct terug, en met zijn linker hand duwde hij haar stevig tegen het bureaublad en hield haar zo stevig op haar plaats.

PATS! er volgde een derde harde klap. De tranen begonnen nu te stromen…

“Kevin… alsjeblieft…. het spijt me…”, snikte Saskia.

PATS! Kevin luisterde niet naar Saskia haar smeekbede en liet nu in een sneller tempo de paddel drie keer achter elkaar neerkomen: PATS!, PATS!, PATS! klonk het door de kamer.

AUAUAUW!!!!!! gilde Saskia. Nog eens drie keer daalde er harde klappen neer op haar achterste: PATS!, PATS!, PATS! AUAUAUW!!!!!!! klonk het wanhopig uit Saskia haar mond. En weer sloeg Kevin drie keer hard op Saskia haar billen: PATS!, PATS!, PATS! Saskia gilde het nu uit.

Kevin pauzeerde even, boog voorover en zei streng in Saskia haar oor: “Dring ik zo een beetje tot je door Sas? Begin je te snappen wat je fout gedaan hebt? Dat je je weer met zaken bemoeid hebt die jou helemaal niet aan gaan?  En dat je weer veel te ver gegaan bent in je handelen?”

Hevig snikkend knikte Saskia; “Ja…. het spijt me… alsjeblieft niet meer…”

“Jawel Sas, je krijgt er nog vijftien van me. Dit kan echt niet dame… Je hebt zelfs de wet overtreden, je mag blij zijn als dit verder zonder gevolgen blijft en dat Bryan het op een akkoordje kan gooien met zijn buren. Echt Sas, je bent werkelijk alle perken te buiten gegaan vandaag, en dat wil ik nooit meer meemaken. Om nog maar te zwijgen dat je zelfs onze jaren lange vriendschap met Sabine en Bryan op het spel gezet hebt. Bryan had zo maar alle contacten kunnen verbreken. Ik had het hem niet kwalijk kunnen nemen, aangezien jij weer de drijvende kracht en brein achter dit alles bent geweest.”

Die laatste paar zinnen maakte dat Saskia diep in haar ziel getroffen werd, en dat ze echt berouw had. Zo had ze het nog niet bekeken… Ze voelde zich zo ontzettend stom… Bijna had ze dus iets ontzettend waardevols verloren: Haar innige vriendschap met Sabine en ook met Bryan.

Kevin had haar dan ook niet gespaard. De vijftien klappen met de paddel kwamen dan ook erg hard aan, die Saskia wanhopig gemaakt hadden. Toen Kevin klaar was had hij gezegd dat ze overeind mocht komen. En omdat de kinderen bijna thuis kwamen had hij Saskia naar de slaapkamer gestuurd en gezegd dat ze daar moest blijven totdat ze weer wat tot haar zelf gekomen was. Hij zou tegen de kinderen zeggen dat mama hoofdpijn had en dat ze even niet gestoord mocht worden.

De verzoening kwam pas toen de kinderen die avond op bed lagen. Saskia zei tegen Kevin dat het haar speet, en bedankte hem voor het feit dat hij haar had laten inzien wat ze op het spel gezet had. Ze beloofde dat ze zou proberen om nooit meer zo’n fout te maken. Mocht ze toch weer die fout maken, wilde ze dat hij haar weer op dezelfde manier zou straffen zoals hij die middag gedaan had.

Kevin zei daarop dat hij dat zeker zou doen, maar dat hij eigenlijk dacht dat het niet meer gebeuren zou, omdat hij kon zien hoe een spijt Saskia had, en dat haar getoonde berouw oprecht was.

Er volgde nog een gesprek over hun toch wel niet alledaagse relatievorm, maar ze constateerde beide uiterst tevreden dat ze het niet anders zouden willen…

En Sabine?

Saskia had de volgende dag alweer contact met haar. Saskia was erg opgelucht toen ze merkte dat dit voorval geen verdere consequenties zou hebben voor de vriendschap. Maar ze durfde niet te vragen wat Bryan precies gedaan of gezegd had nadat hij Sabine naar binnen gestuurd had. Het bleef dus de vraag c.q. een vermoeden of Bryan en Sabine ook een relatie hadden waarin de huiselijke discipline een plaats had.

Misschien dat Saskia ooit op een dag de moed zou hebben om die vraag te stellen…