Lucas houdt van Lyka. Ze weet dat wel, maar soms ook niet. Hoe kan hij haar dat duidelijk maken?
Slaagsleutels (25)
“Dat was niet verstandig meisje.”
Joke slikt en zet snel een paar passen achteruit.
Matthias volgt haar en zet evenveel passen vooruit. “Hoe noemde je mij?”
“Niets,” piept Joke. “Het was maar een grapje.”
Opnieuw zet ze een paar passen achteruit en opnieuw volgt Matthias haar. Dan staat ze plots tegen de muur. Matthias staat voor haar en legt zijn linkerhand tegen de muur, alsof hij een nonchalant praatje aan het houden is. Hij staat dicht, veel te dicht, bij haar en kijkt haar strak aan. Haar ogen schieten van links naar rechts, maar ze kan geen kant op. Links van haar staat de kast, rechts is zijn arm. Nog voor ze ook maar aanstalten zou maken om eronderdoor te duiken, zou Matthias haar al klem hebben gezet.
“Hoe noemde je mij?” vraagt hij nogmaals. Zijn toon is speels, maar donker. God, wat is hij aantrekkelijk als hij zo doet. Joke staat zo ongeveer te trillen op haar benen. Ze slikt even.
“Ouwe,” mompelt ze dan.
“Hoe vaak moet ik je nog zeggen dat 34 niét oud is?”
Joke hoort Marie gniffelen achter Matthias’ rug. Met een ruk kijkt hij om. “Let maar op of jij komt straks ook aan de beurt. Ik zal jullie voor eens en voor altijd duidelijk maken dat er niet met mij gespot wordt.”
Zijn rechterhand ligt nu onder Jokes kin en dwingt haar ogen naar de zijne. Zijn ogen lachen, maar toch is ze onder de indruk. Even kijkt hij haar aan, tot ze haar ogen neerslaat. Dan verplaatst hij zijn hand naar haar schouder en met 1 vinger strijkt hij langzaam langs haar arm naar beneden, tot aan haar hand. Een spoor van kippenvel trekt over haar huid en dringt diep door waar het zich bij de kriebels in haar buik voegt, terwijl ze kleiner en kleiner wordt.
Dan is hij plots verdwenen. “Gaan we nog spelen of hoe zit het?” vraagt Matthias, terwijl hij aan tafel gaat zitten.
Joke heeft een paar seconden nodig om zich te herstellen voor ze zich van de muur kan losmaken. Dat was intens. Dat … smaakt naar meer. Toch doet ze alsof er niets gebeurd is en gaat ze ook de tafel gaan zitten, tegenover Matthias, ervoor zorgend dat ze zijn blik vermijdt.
“Ja,” zegt ze dan. “Laten we maar spelen. We moeten je verjaardagscadeau tenslotte nog uitproberen.”
Ook Marie is intussen aan tafel gaan zitten. Gisteren was hun laatste examen en nu is het spelletjesnamiddag om het te vieren. Het kostte wel wat overredingskracht om Marie mee te krijgen, ze wilde “niet in de weg lopen”, maar uiteindelijk konden ze haar overhalen om gezellig met hen mee te komen spelen. “Tenslotte had ik Matthias nooit gekend als jij er niet was geweest,” had Joke aangehaald.
En ook Matthias had zijn steentje bijgedragen door te dreigen met de tawse als ze niet zou komen. Dat dreigement was natuurlijk bluf, daar zou hij niet voor slaan. Dacht Marie. Maar het gaf wel aan dat ze haar er allebei echt bij wilden hebben en het niet gewoon uit beleefdheid hadden gevraagd. Dus was ze gezwicht en nu zitten ze gedrieën rond de tafel waar Kolonisten van Catan al klaar staat.
“Wacht even, we zullen dit nog wat interessanter maken. Ook om te zorgen dat jullie niet zomaar tegen mij gaan samenspannen.” Matthias staat op, terwijl de twee meiden elkaar grijnzend aankijken. Samenspannen? Zij? Ze zouden niet durven.
Even later ligt niet alleen het spelbord op tafel, maar ook een paddle en een tawse.
Opnieuw kijken de meiden elkaar even aan, maar dit keer lijken ze minder zeker van zichzelf. Matthias heeft duidelijk een ander soort spelletjesnamiddag in gedachten dan zij.
“Zo zullen we het doen,” kondigt Matthias aan. “We spelen het spel volgens de normale spelregels, maar daar komen er een paar bij. Voor jullie dan, niet voor mij.”
“He, dat is niet eerlijk,” onderbreekt Marie hem.
“Tja, dat is dan jammer,” antwoordt Matthias vrolijk. Hij wacht even, maar de meiden hebben hier geen antwoord op.
“Voor elk dorp dat je bouwt, krijg je tien klappen met de tawse. Voor elke stad zijn dat er twintig. En wie de rover tegen mij gebruikt, krijgt 50 klappen met de paddle.”
“Wat?!” roept Joke uit.
“Ik zei toch dat ik het wat interessanter zou maken.”
“Als ik dat had geweten, had ik je dit spel niet cadeau gegeven hoor.”
“O jawel, want jij vindt het stiekem ook fijn.”
Joke bloost en kijkt naar het tafelblad. Natuurlijk vindt ze het fijn, maar een beetje protesteren hoort erbij.
“En wie wint, krijgt met de riem,” voegt Matthias er nog aan toe.
“Dus als jij wint, mogen wij jou met de riem geven?” merkt Marie bijdehand op.
Ze duikt weg, maar te laat: Matthias heeft haar oor al te pakken. Hij knijpt er speels in. “Je moet leren luisteren meisje, ik zei toch dat de extra regels enkel voor jullie gelden.”
“Auw auw auw!” is het enige antwoord van Marie. Ze probeert met beide handen Matthias’ arm weg te trekken, maar het enige resultaat is dat hij nog harder knijpt.
Dan laat hij los en Marie wrijft verwoed over haar oor.
“Dat deed pijn,” mokt ze.
“Zorg dan maar dat je verliest, anders zul je nog veel meer pijn krijgen vanmiddag.”
Matthias heeft duidelijk de grootste lol.
“Wie begint er?” vraagt Joke, die er eigenlijk wel zin in heeft, al zal ze dat natuurlijk nooit hardop toegeven.
“We gooien om het hoogst. Als opwarming krijgen jullie met de hand het aantal ogen dat je gooit maal tien. Degene met de hoogste worp mag daarna beginnen.”
Joke neemt de dobbelstenen en gooit. Een zes. “Ik mag beginnen!” roept ze triomfantelijk uit. En inderdaad: Marie gooit een twee, Matthias een vijf.
“Doe je broek maar uit,” sommeert hij Joke.Zonder aarzelen trekt ze haar broek en onderbroek naar beneden. Ze stapt eruit en hangt de kledingstukken over een stoel. Dan gaat ze over Matthias’ schoot liggen.
Zestig klappen later beginnen haar billen het flink warm te krijgen. Ze staat recht en wrijft even.
“Nu jij,” kijkt Matthias Marie aan. Ook zij hangt haar onderkledij over een stoel en gaat over zijn knie liggen.
De twintig klappen zijn zo voorbij.
“Laat je broek maar uit, anders blijven we bezig,” grijnst Matthias.
Dus nemen de twee meiden half uitgekleed plaats aan de tafel waar het spel al klaar staat.
Joke mag eerst kiezen waar ze haar dorp wil bouwen, daarna Matthias en dan Marie. Maar Marie mag meteen daarna opnieuw, dan Matthias en dan Joke. Eerst mogen is hierdoor niet echt een voordeel.
“Zo,” zegt Matthias vrolijk. “Elk twee dorpen gebouwd, dat betekent voor elk 20 klappen met de tawse. Buig maar naast elkaar over de tafel.”
“Dat is niet eerlijk,” protesteert Marie. “Dit is nog maar de beginopstelling: jij hebt ook twee dorpen gebouwd.”
“Gelukkig dan maar dat de extra spelregels enkel voor jullie gelden en niet voor mij,” knipoogt Matthias. “Hop, laat het me niet nog eens zeggen!”
Onder gespeeld protest nemen de meiden naast elkaar plaats. Vier billen wachten gespannen tot de tawse de eerste keer landt. Matthias geeft hen elk om beurt een klap. Hij slaat gelukkig niet hard, het is immers maar een spelletje, maar het is duidelijk dat hij zich kostelijk amuseert.
“Het brandt nu al,” klaagt Joke, als ze haar 20 klappen gehad heeft. “Straks kan ik niet meer zitten.”
“Jee, dat is niet de bedoeling hoor.”
Joke rolt met haar ogen, maar houdt daar snel mee op als ze Matthias’ waarschuwende blik ziet. Ze wil het leuk houden. Dus dan moeten ze het volgens zijn regels spelen. Het wordt zo al pijnlijk genoeg. Al moet ze toegeven dat ze het stiekem best een leuk idee vindt. Ja, het doet pijn, maar dat is niet erg, zo lang de sfeer maar luchtig blijft. Toch neemt ze zich voor om Matthias niet zomaar te laten winnen. Dan maar pijnlijke billen …
————————————-
“De verliezers zorgen voor het eten,” kondigt Matthias aan, terwijl hij de speldoos terug in de kast stopt.
“Ja, omdat jij hebt gewonnen zeker.” Marie kijkt zeur. Ze wrijft over haar pijnlijke billen.
“Hij heeft enkel gewonnen omdat jij op het laatste de rover niet meer tegen hem durfde te gebruiken.” Joke kijkt haar kwaad aan.
Marie kijkt weg. Het is waar. Ze had hem tegen Matthias kunnen inzetten, maar hij had vast sowieso toch gewonnen en haar billen deden echt al heel erg pijn.
“Geen ruzie maken meiden,” komt Matthias tussenbeide. “Het is maar een spelletje, en het was toch leuk?” Hij grijnst.
“Voor jou wel, ja,” stompt Joke hem tegen zijn arm.
“Zeer zeker!”
“Hop, ga maar koken nu.”
“Bestellen we niet gewoon pizza?” Joke kijkt vragend naar Marie. Die haalt haar schouders op. “Kunnen we doen.”
Joke reikt naar haar broek, maar Matthias houdt haar tegen. “Niets van, ik wil twee meisjes met blote billen in de keuken. Laat die broeken dus maar liggen. En als jullie pizza willen, dan moeten jullie pizza maken.”
“Heb je daar de ingrediënten voor dan? Want ik ga niet in m’n blote billen naar de winkel hoor!” sputtert Joke tegen.
Matthias grijnst. “Niet? Dat lijkt me anders wel fun.”
“Mij niet,” mompelt Marie, met een blos op haar wangen.
“Wat is er?” plaagt Matthias haar. “Zie je het al voor je? In je blote billen in de winkel, alle ogen op je rode achterste gericht …”
“Nee bedankt!” Marie steekt haar tong naar hem uit.
Matthias kijkt haar waarschuwend aan. “Moet ik dat rood even in paars veranderen?”
Ze schudt haar hoofd en loopt snel naar de keuken, om te ontsnappen.
Joke drukt een kus op Matthias lippen en gaat haar dan achterna.
Als ze de koelkast opentrekken, zien ze inderdaad pizzabodems, tomatensaus en allerlei soorten toppings.
“Hoe wist je dat?” draait Joke zich verbaasd om.
Matthias grinnikt. “Ik ken jullie al een beetje.”
“En nu aan de slag, mijn keukenprinsesjes, of moet ik eerst nog even aan de slag?”
De meiden grinniken. “Nee hoor, het lukt wel!”
Na het eten blijven ze nog even praten en lachen, tot Marie uiteindelijk opstaat. “Ik kan maar beter gaan,” zegt ze spijtig. Ik moet nog inpakken om morgen naar huis te gaan.
Joke kijkt sip, het is net zo gezellig, maar Matthias knikt. “Laat het me even weten als je je resultaten krijgen, goed?” zegt hij, terwijl hij haar naar de deur begeleidt.
“Natuurlijk,” glimlacht Marie. “Bedankt voor de fijne avond.” Ze zwaait nog even naar Joke en loopt dan de trap af.
Joke slikt even. De resultaten … Vanmiddag was goede afleiding, ze heeft er een paar uur lang niet aan gedacht. Maar ze is echt bang voor het moment waarop ze het mailtje met de link zal krijgen. Zou het beter zijn dan vorige keer? Ze hoopt het vurig, en niet enkel omdat Matthias anders gehakt maakt van haar billen. Ze heeft zo hard gewerkt, het hele semester lang, wat als het nu nog niet beter is? Wat moet ze dan doen? Wat kan ze dan nog doen?
“Waar denk je aan?” vraagt Matthias.
“Ik … De resultaten …”
Hij knikt begrijpend en trekt haar tegen zich aan. “We zullen het moeten afwachten.”
Het blijft even stil.
“Denk je er nog steeds aan?” vraagt Matthias dan. “Want daar weet ik wel iets op hoor.” Zijn vingers zijn onder haar shirt gegleden, op zoek naar haar borsten.
Gretig drukt Joke haar lippen op de zijne. Dit soort afleiding, daar heeft ze wel oren naar!
Nieuwe straffen
De boekenkast is aangevuld met nieuwe alternatieve straffen. Je kunt lezen hoe je zitten en knielen kunt toepassen om de straf gedenkwaardiger te maken, of hoe kan worden afgerekend met schoolzieke subs. Veel leesplezier!
De thermometer
De titel van dit artikel beschrijft slechts een voorwerp, maar het gaat eigenlijk om de handeling die ermee uitgevoerd kan worden: het rectaal opnemen van de temperatuur van de gestrafte. In tegenstelling tot bijvoorbeeld figging, waarbij eveneens sprake is van het anaal inbrengen van een voorwerp, is het nemen van de temperatuur op zichzelf nog geen straf. Wel kan het als zeer beschamend worden ervaren, waardoor het voelt als straf. Niet elke situatie zal van toepassing zijn voor deze aanvullende maatregel. Het meest geschikte moment komt, wanneer zij ziek is, of, waarschijnlijker, doet alsof ze ziek is om onder een straf uit te komen. Niet ziek, maar schoolziek dus. Omdat het misschien beter is de straf uit te stellen wanneer de sub echt ziek is, is het essentieel om zeker te weten of er sprake is van koorts.
Of je kunt haar gewoon op haar woord geloven … Je weet wel, voor de afwisseling.

Wanneer je aankondigt dat je, uit bezorgdheid, de temperatuur wil opnemen, leidt dat meestal tot negatieve reacties. Deze reacties worden sterker wanneer je uitlegt hoe je dat gaat doen. Laat je hierdoor niet afleiden. Het rectaal opnemen van de temperatuur is de meest accurate methode. Schaamte mag geen reden zijn om in te boeten aan wetenschappelijke precisie. Mocht ze aankondigen zich toch niet zo ziek te voelen, dient dit tot een extra pak slaag te leiden. Pogingen om je om de tuin te leiden mogen zeker niet beloond worden!

Wel als ze creatief genoeg zijn, toch?

Moderne elektronische thermometers zijn voldoende geschikt om de temperatuur goed op te kunnen meten, maar voor de meest nauwkeurige meting zijn er ook nog analoge thermometers in omloop. Vroeger werden deze gemaakt met kwik, een van de weinige metalen die bij kamertemperatuur vloeibaar zijn. Dit metaal is echter giftig, wat problematisch is als de thermometer breekt. Tegenwoordig zijn er thermometers met galinstan, een legering die eveneens bij kamertemperatuur vloeibaar is, in omloop. Deze thermometers zijn veilig en uiterst betrouwbaar. Mocht de sub in kwestie proberen, in een onoplettend moment, de thermometer in de thee te dopen om zo de temperatuur te verhogen, zal het meetinstrument niet stuk gaan. Wel is direct aan de waarde duidelijk wat er aan de hand is. Op dit moment kun je aannemen dat ze niet ziek is en passende maatregelen nemen voor de poging tot misleiding.
Dan hoef je dus de temperatuur ook niet meer op te nemen … En weten hoe warm je thee is, is ook belangrijk hoor! We proberen gewoon te helpen, om te zorgen dat je je mond niet verbrandt. Het is ook nooit goed …
De meting kan op verschillende manieren worden toegepast. Eerste voorwaarde is uiteraard dat de billen bloot zijn. Wanneer de blokkerende kledingstukken verwijderd zijn, kan de sub bijvoorbeeld over je schoot plaatsnemen. Met een hand duw je vervolgens haar billen uit elkaar, zodat de anus duidelijk zichtbaar is. Met de andere breng je de thermometer in. Glijmiddel is hierbij niet nodig. Je sub zal hierbij mogelijk haar billen samenknijpen, zeker wanneer het koude metaal naar binnen gaat. Een geruststellende hand op haar onderrug maakt duidelijk dat ze zich geen zorgen hoeft te maken. Zorg dat de thermometer geruime tijd blijft zitten. Een elektronische meter gaat vanzelf piepen en voor een analoge meter kan een halve minuut tot een minuut aangehouden worden. Mocht je twijfels hebben over de correctheid van de meting, schroom dan niet om voor een second opinion te gaan.
Of neem gewoon aan dat we de waarheid spreken en ziek zijn … Het is trouwens niet omdat je geen koorts hebt, dat je niet ziek bent! Dus dit hele thermometerding is grote onzin.

Inderdaad, in het tijdperk van de dino’s … Waar jij vandaan komt. Maar de technologie is echt al zover gevorderd dat je de temperatuur nu perfect oraal of zelfs onder de oksel kunt opnemen. Ook dat zijn intussen heel betrouwbare metingen. Rectaal is zo gedateerd. En dan vraag je je af waarom ik je regelmatig oud noem …
Een alternatieve uitvoer komt vooral van pas wanneer de sub in kwestie nog in bed ligt. In plaats van haar te verstoren en haar uit het warme bed te halen, waar zij misschien ligt uit te zieken, kan ze blijven liggen. Breng vervolgens haar benen omhoog en schuif de pyjama en onderbroek omhoog, zodat de billen bloot en eenvoudig bereikbaar zijn. Met diezelfde hand breng je vervolgens de thermometer in. Bijkomend voordeel aan deze positie is dat wanneer je sub zich schaamt over de manier waarom haar billen en schaamstreek nu zichtbaar zijn, je haar geruststellend kunt aankijken. Neem ook hier de benodigde tijd voor de meting en herhaal deze indien nodig.
Geruststellend … Dat zal wel *oogrol*
Wanneer de meting uitwijst dat de sub inderdaad ziek is, is het belangrijk om haar goed in te stoppen en voor haar te zorgen. Een lekker kopje thee, een kom soep, etc. Mocht er sprake zijn van een gefingeerde ziekte, is de situatie uiteraard anders. De reeds blote billen kunnen dan direct gestraft worden, om duidelijk te maken dat het doen alsof je ziek bent een heel slecht idee is!
Of een heel goed idee: dan mag je lekker onder een dekentje kruipen, krijg je thee of soep die perfect op temperatuur zijn (gecontroleerd met behulp van de thermometer uiteraard, als je die per se wil gebruiken) en kun je je lekker een dagje of twee laten verwennen. Heerlijk toch?
Zitten en knielen
Nauw verwant aan het in de hoek staan is het laten zitten of knielen van de sub die gestraft wordt. In veel opzichten zijn het in de hoek staan en een straf door zitten of knielen inwisselbaar. Bij het in de hoek staan ligt de nadruk in het artikel vooral op de bezinning en het beschamende gevoel. In dit artikel ga ik dieper in op het aannemen van een positie die extra fysieke pijn met zich meebrengt. Dat kan voortkomen uit de positie zelf, of door een handje te helpen.
Een handje … Tot je je poezelige pootje begint te voelen en er een paddle bijneem zeker …
Een heel ouderwetse methode om de bezinning voor of na de straf een extra pijnlijke dimensie mee te geven is het laten knielen van de sub op een kokosmat. In eerste instantie lijkt dit nog niet zo vervelend, maar hoe langer de straf duurt, hoe dieper de stekels zich in de zachte huid boren. Elke minuut extra lijkt erger te zijn dan alles wat daarvoor geweest is. Al heel gauw komt de gedachte in haar op dat het totaal onnodig is geweest om datgene te doen waardoor ze nu in deze positie zit. Dat zijn precies de gedachten waar we naar op zoek zijn. Door haar nog langer in deze positie te laten, wordt de gedachte versterkt. Wanneer je aankondigt dat de sub mag opstaan van de mat, is dat nog niet direct een grote opluchting. Wanneer de huid, die inmiddels vastgeplakt zit aan de mat, wordt losgetrokken, voelt dat even nog veel pijnlijker. Vergelijk het met een pleister die losgetrokken wordt. Maar, net als met de pleister is het daarna grotendeels voorbij. De huid is hoogstens nog wat gevoelig.
Kokosmatten zijn om je voeten aan te vegen. Dat is totaal niet hygiënisch om daar met je blote huid op te gaan zitten nadat al die vuile schoenen eraan afgeveegd zijn. Jij gebruikt zoveel spullen verkeerd … Zal ik maar eens een cursus organiseren: “het juiste gebruik van alledaagse spullen”. Dat zou je wel kunnen gebruiken!

Die laatste eigenschap komt ook van pas bij een alternatieve methode om de kokosmat toe te passen. Zitten op een hardhouten kruk na een stevig pak slaag is al niet fijn, wanneer deze kruk met een stuk van de mat bekleed is, wordt het zitten een hel. Met of zonder mat, de kruk is het meest effectief wanneer het volle gewicht van de sub op de billen rust. Dit kan het best worden bereikt door goed, met het gehele zitvlak, op de kruk plaats te nemen. De voeten mogen het gewicht niet dragen en rusten daarom liefst niet op de grond of op de kruk. Tot slot mogen ook de handen niet het gewicht gaan dragen, wat kan worden gegarandeerd door de sub op te dragen de handen tijdens de straf op het hoofd te houden. Een uitstekend gebruik van strafkrukjes kun je terugvinden in de video’s van real-life-spankings.
Matten horen op de grond, niet op een krukje. En matten dienen om je voeten aan af te vegen. Dat zei ik net toch al! Leer eens luisteren zeg *oogrol*. (Die cursus komt er, die is te hard nodig, als je al matten op krukken begint te leggen …)


Wanneer je geen kokosmat hebt, is dat geen probleem. Je kunt namelijk in de diepvries een prima alternatief vinden! Door de sub te laten knielen in bevroren erwten kan snel een even pijnlijk gevoel worden gecreëerd. Let wel op de juiste tijd. Zoals altijd geldt dat gezond verstand gebruiken bij het straffen essentieel is. Hieronder zie je de gevolgen van het langdurige knielen. Dit is een gevoel dat de sub wel even bij zal blijven! Pas verder op dat de erwten goed bevroren zijn. Anders is het effect een heel stuk minder en zit je eigenlijk alleen met een soort groene moes opgescheept.
Voedselverspilling! Ethisch gezien kan dat echt niet hoor!

Tot slot kan de positie zelf ook pijnlijk zijn, los van enige hulpmiddelen. De wall sit is een fitnessoefening waarbij je tegen een muur zit zonder ondersteuning. Je bovenbenen bevinden zich in een hoek van 90 graden met je lijf en je onderbenen en je duwt jezelf tegen de muur. Al snel ga je hierbij verzuren en beginnen je benen zwaar aan te voelen. De sub zal de neiging hebben om vals te spelen, door bijvoorbeeld de hoek van de benen iets te veranderen. Ga daarom niet te ver van de muur waar ze in strafpositie staat vandaan. Vertrouwen is goed, controleren is beter, tenslotte.
Als ik wil sporten, ga ik wel naar de sportschool … Je mag het me wel altijd eens voordoen!

Murga (of murgha) is, net als de wall sit, een stresspositie, een positie die pijn doet om vol te houden. Deze straf wordt in India toegepast als vernederende openbare straf voor kleine misdrijven. De sub hurkt en grijpt vervolgens met de armen buitenom de benen achter de knieën. In deze positie worden enkele spieren in de benen strak aangespannen op een manier die je niet lang kunt volhouden. Daarnaast sta je in deze positie met je billen hoog in de lucht, wat bijdraagt aan de vernedering.
We zijn hier niet in India hoor. Vergeet dat dus maar.

Niet alle straffen hoeven overigens fysiek pijnlijk te zijn. Wanneer de sub, na het pak slaag, knielt aan je voeten knielt, zal ze zich klein en onderdanig voelen. Dit zal niet bij iedereen passen, maar onder de juiste omstandigheden zal er een enorme rust en warmte uitgaan van deze houding, die diep doordringt bij de sub en zorgt voor een groot gevoel van liefde. Een positieve benadering, en niet alleen straffen, kan een zeer welkome afwisseling zijn.
O ja, dit wil ik wel! Even heerlijk aan zijn voeten zitten, helemaal tot rust komen, terwijl de wereld heel even niet groter is dan enkel jullie twee. Je hoofd op zijn benen, zijn hand die door je haar aait … Ja, kijk, dàt is een goed idee. Veel beter dan al de rest van die onzin.
Straf door knielen of zitten is een goede toevoeging aan het arsenaal van alternatieve straffen. De combinatie van bezinning, beschaming en extra pijn zijn een natuurlijke verlening van het pak slaag. De sub zal deze straf willen voorkomen, en dat kan door het gedrag te verbeteren. Tenminste, in een ideale wereld.
In een ideale wereld kan de straf voorkomen worden door het gedrag te verbeteren? Dus niet in deze wereld? Waarom zou ik dan moeite doen …
De terugkeer van Sinterklaas
Sinterklaas is weer in het land! Dat betekent, naast een hoop cadeautjes, dat er ook afgerekend gaat worden met een hoop stout gedrag. Je weet wel, het gedrag dat net niet genoeg is om direct tot een pak slaag te leiden, maar wel ergens wordt genoteerd in een groot boek. Dat boek wordt binnenkort opengeslagen en … O oh, nou, dat ziet er niet best uit! Tijd voor een stevig pak slaag, met de roe op de blote billen!
Mocht je daarna trots je verdiende sporen op Fetlife willen tonen, maar je internationale vrienden niet goed weten waar je nu precies mee geslagen bent, dan kun je hen onderstaande video tonen:
Bezinning na de straf
Een pak slaag met de roe begint rustig, maar al snel lopen de striemende lijnen over elkaar en begint het schuldgevoel te komen. Had je nu maar niet op die knop gedrukt. Na de straf is het tijd voor bezinning. Hoe ga je voorkomen dat je nieuwsgierigheid weer de overhand krijgt?

Een goede voorbereiding
Na al dat klikken is het tijd voor een stevige straf, ouderwets met de roe. De roe bestaat uit kwetsbare taken, die het zeker bij een langdurige bestraffing zwaar te verduren hebben. Daarom is het belangrijk om je goed voor te bereiden, bijvoorbeeld door reserve-exemplaar mee te nemen. Zo duurt de straf zeker lang genoeg om al dat drukken op de knop af te leren!

Een ouderwetse roe
Je ziet de roe niet vaak meer bij het sinterklaasfeest, maar hij is er nog wel. Speciaal voor de moeilijkst te corrigeren gevallen worden nog enkele exemplaren bewaard. Vandaag is het tijd er weer een tevoorschijn te halen.

Gestraft met de roe
Sinterklaas zucht. Er zit nog maar één ding op: een stevig pak slaag met de roe. Niet veel later striemen de takken over je blote billen. Hopelijk blijft de les deze keer wel hangen…





Users Today : 0
Users Yesterday : 139
Users Last 7 days : 1076
Total Users : 203260
Views Today :
Views Yesterday : 826
Views Last 7 days : 5671
Total views : 1237888