Gina kijkt weg en draait zich weer terug. Waarom kon ze zich niet inhouden? Geamuseerd drinkt hij zijn koffie op. Hij ziet dat ze nadenkt en dat ze zichtbaar gefrustreerd is. Hij neemt de tijd om haar goed in zich op te nemen. 

‘Aangezien je het nodig vond om mij voor schut te zetten ten overstaan van mijn vader leek het me eerlijk om je ook te straffen in het bijzijn van mijn vader.’

Gina verstijfd. Dat zal toch niet? ‘Toch heb ik besloten dat niet te doen.’

Gina zucht opgelucht. ‘Kom bij me.’

Haar hart maakt een sprongetje als ze in zijn ogen kijkt. Hoe krijgt ze zichzelf toch elke keer weer in deze positie? ‘Kijk me aan Gina. Als je zo doorgaat dan zal ik je elke dag moeten straffen. Dat wil ik niet. Je gaat serieus met je gedrag aan de gang. Anders zal ik er wel voor zorgen dat je een gehoorzame vrouw wordt, maar dan op een andere manier.’

Gina slikt. Ze weet niet dat hij alleen maar zit te bluffen. 

‘Over de knie nu.’

Hij blijft haar strak aankijken. Even sluit ze haar ogen en haalt ze diep adem. Een beetje onhandig gaat ze over zijn schoot liggen. Jonas laat er geen gras over groeien. Hij begint haar meteen hard en snel op haar billen te slaan. Verschrikt trappelt ze met haar voeten. In korte tijd zet hij haar billen in vuur en vlam. Het duurt dan ook niet lang voor hij weer stopt. Er prikken tranen van pijn in haar ogen. 

‘Sta op.’

Snel krabbelt ze overeind. Ze heeft hem nog niet eerder zo boos horen klinken. Hij knikt naar de schouw. Zonder dat hij iets hoeft te zeggen voelt ze wat ze moet doen. Als ze de lat van de schouw pakt kan ze het huilen niet meer tegenhouden. Zonder hem aan te kijken overhandigt ze hem het tot nu toe meest gevreesde voorwerp. Haar lichaam trilt als ze zich over de leuning heen buigt. Als ze zijn hand troostend op haar rug voelt moet ze nog harder huilen. ‘Kom eerst maar even tot rust.’

Het lukt haar niet goed om te kalmeren. ‘Ik vind dat je vreselijk tegen me gesproken hebt. Erg onredelijk ook. Ik vind niet dat ik dat verdiend heb. Ook vind ik het niet kunnen dat mijn vrouw zich zo onbeheersbaar kan laten gaan. Dus ik vind dat een passende straf op zijn plaats is.’

Gina luistert naar zijn stem. Dat maakt haar rustiger. Hij heeft gelijk. Het was onbehoorlijk hoe ze tegen hem gesproken heeft en totaal onterecht.

Ondanks de spanning trilt ze niet meer. Dat is voor hem het teken dat ze er klaar voor is. Hij brengt de lat op en geeft haar de eerste, hard tik. Wanhopig hapt ze naar adem. Dit doet heel veel zeer. Ze knijpt een kussen fijn, maar presteert het om te blijven liggen. Het voelt als een brandende striem. Met moeite kan ze de verleiding weerstaan om het brandende gevoel van haar billen te wrijven. De volgende brandt mogelijk nog erger. Bij de derde slaat ze met haar vuisten in het kussen. ‘Au au au. Ik kan dit niet!’

Hij glimlacht om haar strijd. Ze doet zo haar best. ‘Ja hoor, dit kan jij wel.’

De vierde en vijfde komen zo rap achter elkaar. Daar was ze niet op bedacht. Boos veert ze op. Daar staan ze dan, neus aan neus. Zijn ogen spreken boekdelen. ‘Terug! Meer kansen krijg je niet. Geloof me, je wil het echt niet meemaken dat ik echt boos word.’

Zijn woorden laten haar rillen. Met grote tegenzin gaat ze weer in positie liggen. 

Jonas wisselt het tempo. Hij wil haar van haar stuk brengen. Het duurt dan ook niet lang voor ze zielig snikkend over de leuning ligt. Al haar verzet heeft ze opgegeven. ‘Zo hoort het meisje. De laatste tien krijg je om je een herinnering te geven zodat je je de komende tijd gedraagt.’

‘Nee nee nee alsjeblieft niet meer.’ Snikt ze wanhopig. 

‘Toch wel. Laat jij maar weten wanneer je er klaar voor bent.’

Even overweegt ze net zo lang niks te zeggen tot het tijd is om naar bed te gaan, maar die gedachte laat ze snel varen. In deze positie is het niet bepaald handig om hem uit te testen. 

Met haar hand veegt ze haar tranen weg. Een paar keer ademt ze diep in en uit. 

‘Ik ben er klaar voor Jonas.’

‘Goed dan. Het zal niet makkelijk voor je worden, maar ik verwacht dat je je best doet en in positie blijft liggen.’

Zonder op antwoord te wachten laat hij de eerste tik neerkomen. Verschrikt schudt ze haar hoofd. Dit doet nog veel meer zeer dan de eerste ronde. Elke drie seconde voelt ze die vreselijke lat neerkomen. Als een slappe vaatdoek hangt ze snikkend over de leuning. Zichzelf berustend in haar lot. Als ze de laatste, ergste tik voelt vloeit ook het laatste restje spanning uit haar lichaam.

Hij helpt haar met opstaan en hij houdt haar dan stevig in zijn armen. Zo blijven ze staan totdat ze alleen nog zachtjes snikt. ‘Het spijt me zo Jonas. Echt het spijt me heel erg.’

Hij geeft haar een kus. ‘Ik weet het lieverd.’

Hij veegt de losse haren uit haar gezicht. ‘Ga je maar even opfrissen. Daarna kunnen we nog even wat drinken.’

Gina pakt haar kleren en loopt voorzichtig naar boven. Elke beweging doet pijn. Even overweegt ze om dat onding te verbranden, maar als ze de pijn in haar billen voelt verwerpt ze die gedachte meteen. 

Als ze weer beneden komt zit hij in de woonkamer en heeft hij het gezellig gemaakt. 

Voorzichtig gaat ze naast hem op de bank zitten. Hij trekt haar knus tegen zich aan. ‘Gaat het meisje?’

Ze knikt. Hij kust haar. ‘Doet het veel zeer?’

‘Ja.’ Klinkt het klagend.

Hij glimlacht. ‘Heb je zin om morgenavond bij mijn ouders te eten? Zondag komen jouw ouders bij ons op de koffie. Maar als je geen zin hebt is het ook goed hoor.’

Een beetje vermoeid komt ze overeind. ‘Nee is goed, gezellig. Ik kwam je moeder nog tegen vandaag. We hebben afgesproken voortaan samen naar het dorp te gaan voor boodschappen.’

Jonas geeft haar haar glas aan. Ongemakkelijk wiebelt Gina wat heen en weer. 

‘Waarom laat je het niet bezorgen, dat is toch makkelijker?’

Gina haalt haar neus op. ‘Daar vind ik niks aan. Ik wil naar de supermarkt en de markt. Dat is veel gezelliger. Zeker samen met mijn schoonmoeder. Dan doen we iets samen.’

Jonas knikt. ‘Als jullie dat leuk vinden moeten jullie dat zeker doen.’

Zo wordt het toch nog een ontspannen avond. Ze kletsen wat en mijmeren over hoe Oscar en Shirley het hebben op reis. Het zit er al bijna op voor hun en ze kijken er naar uit om hun weer te zien.

‘Kom we gaan lekker naar bed.’

Gina laat zich graag meevoeren naar boven. Alle emoties en werkzaamheden op de dag hebben haar uitgeput. Als ze uit de badkamer komt zit Jonas op bed. ‘Kom eens hier.’

Hij klopt op zijn bovenbeen. Gina begint spontaan te huilen. ‘Ik heb echt genoeg gehad Jonas!’

Hij zucht diep. ‘Ik geloof niet dat ik om een discussie gevraagd heb.’

Ze is zo bezig met haar zelfmedelijden dat ze niet ziet wat hij van plan is. Als ze over zijn schoot ligt schuift hij haar slipje iets naar beneden. Hij pakt de tube zalf van het bed en knijpt er wat uit. Gina schrikt als ze de koele substantie op haar huid voelt. Meteen daarna ontspant ze als ze zijn hand voelt die voorzichtig over haar billen wrijft. ‘Meisje toch, je hebt nog zoveel te leren.’

Gina schaamt zich voor haar reactie. Wat haar betreft mag dit wel eeuwig duren. 

Ze is al bijna in slaap als hij haar omhoog helpt. Snel kruipt ze in bed. Als hij dit altijd doet na die vreselijke lat, dan mag het voorwerp toch blijven. Het duurt niet lang voor ze in een diepe slaap valt. 

Het is een droge winterdag. Gina is er al vroeg uit om de dieren te voeren. Als ze daarna gedoucht heeft maakt ze zingend en dansend een uitgebreid ontbijt. Het is immers weekend. Als Jonas fris en wel de keuke in loopt slaat hij een arm om haar middel. ‘Het getrouwde leven doet je goed’ Hij klopt veelbetekenend op haar billen. Gina bloost en doet haar best niet te laten merken dat het nog erg gevoelig is. ‘Wat heb jij er een werk van gemaakt zeg! Ik mag wel oppassen dat ik niet ontzettend aankom van al die lekkere verwennerijen van je.’

Gebiologeerd kijkt hij naar de taart. ‘Oh, maar het is allemaal heel gezond hoor. Dit is ontbijttaart, dat is allemaal heel verantwoord enzo. Alleen je croissantje met zelfgemaakte jam is wat minder verantwoord. En ik dacht ik maak een grote taart, dan kan ik wat aan je ouders geven vanavond.’

Jonas grijpt haar bij haar middel en trekt haar naar zich toe. Hij kust haar en streelt even teder over haar wang. ‘Ik heb zoveel geluk met jou. Ik kan me geen lievere vrouw wensen.’

Gina krijgt een kleur. ‘Ben je gek. Zo geweldig ben ik helemaal niet. Kijk maar naar gister.’

Jonas neemt het dienblad van haar over. Gina pakt de theepot mee. ‘Ieder echtpaar heeft onenigheid en strijd. Er zouden meer koppels moeten zijn die leven zoals wij. Dan zouden er veel minder echtscheidingen zijn. Een pak op de billen klaart de lucht.’ 

Gina snijdt een stuk van de ontbijttaart voor Jonas en schenkt een kop thee in. ‘Maar goed, jij kan toch ook wel eens iets doen waarvan we vinden dat het niet zo handig was of jij kan toch ook wel eens fouten maken.’

Jonas knikt. ‘Ja en dan praten we erover en krijg je alsnog billenkoek.’

Gina fronst. ‘Waarom?’

‘Omdat we daarna goede seks hebben.’ Lacht Jonas.

Gina hapt naar adem en gooit een servet naar zijn hoofd. ‘Jonas! Praat niet zo onbehoorlijk.’

De sfeer is meteen bepaald. Het is erg gezellig. Gina kletst honderduit over de dieren en hoe ze daarvan geniet. Ook kan ze niet wachten tot het voorjaar is om de mooie omgeving te kunnen schilderen. 

‘Morgen komen Oscar en Shirley weer terug. Zonde dat ze niet een langere reis hebben kunnen maken, maar ik denk dat ze dat in de zomer wel inhalen. Ik zal blij zijn als ik maandag weer met mijn broertje aan het werk ben.’

Gina weet zeker dat ze maandag even bij Shirley langs gaat. ‘Zullen we anders even wat boodschappen voor ze halen? Dan komen ze tenminste een beetje ontspannen thuis. En misschien kan ik wat te eten voor hun klaar zetten?’

Jonas knijpt zachtjes in haar hand. ‘Dat is lief van je. Dat gaan we straks zeker even doen. Ik wil vandaag ook nog een klein beetje werken. Hooguit een uurtje hoor, maar er is nog het een en ander blijven liggen.’

Gina knikt. ‘Goed. Ik ga even opruimen. Dan kan ik als jij werkt nog even wat schilderen als je het goed vindt.’

Jonas legt zijn vinger onder haar kin en dwingt haar hem aan te kijken. ‘Jij mag altijd schilderen. Of ik nou aan het werk ben of niet. Heb je dat begrepen lieverd?’

Gina slikt. ‘Ja maar…’

Hij geeft haar een tik op haar billen. Dat voelt ze behoorlijk na het pak slaag van gister. 

‘Begrepen?’

Nog even en ze verdrinkt in zijn ogen. ‘Ja schat.’

Hij knipoogt en drukt een kus op haar mond. 

Voor ze naar het dorp gaan wil Gina nog snel even de woonkamer stofzuigen. Dat doet ze wel een beetje op zijn Gina’s. Wat je niet ziet is er ook niet. Jonas kijkt het aan. Hij wil haar niet ergens op aanspreken. Hij ziet dat ze ontzettend haar best doet. Dan weet hij hoe hij haar kan helpen. ‘Zal ik de bank even voor je verschuiven? Dan kan je daarachter er ook bij. Je moet ervan profiteren als ik thuis ben liefje.’

Gina bloost. Ze zou er gewoonweg niet aan denken om iets te verschuiven om erachter ook schoon te maken. Teleurgesteld in zichzelf stampt ze de woonkamer door. Verwoede pogingen om haar tranen terug te dringen mislukken. Jonas drukt de stofzuiger uit. Bezorgd pakt hij haar vast. ‘Wat is er aan de hand? Heb ik iets verkeerds gezegd?’

Boos schudt ze haar hoofd. ‘Ik ben een waardeloze huisvrouw. Als je dat niet zou zeggen over de bank dan zou er over een jaar genoeg stof liggen om de boerderij mee in te pakken.’

Jonas kan er niks aan doen, maar hij moet erg lachen om haar dwarse, stampvoetende houding. ‘Het is niet grappig!’

Er stromen nog meer tranen over haar wangen. Hij neemt haar gezicht in zijn handen en kust haar. ‘Je bent zo lief. Het maakt toch niet uit. Je bent nog zo jong. Denk je dat onze moeders meteen alles konden? Mijn moeder deed de was toen ze net getrouwd was met mijn vader en alle witte overhemden van mijn vader waren daarna roze.’

Er verschijnt een glimlach op haar gezicht. ‘Zo erg ben ik dus niet.

Jonas schudt zijn hoofd. ‘Nee lieverd, je bent juist fantastisch.’

Adeleine ruimt al fluitend de boodschappen op. ‘Ik hoop niet dat we je een naar gevoel hebben gegeven. Ik heb er persoonlijk nogal moeite mee hoe ze tegen je sprak.’

Adeleine haalt lachend haar schouders op. ‘Ik ben het gewend. Eigenlijk denk ik dat jij een beetje uniek in jouw soort bent. Als ze hoort dat ik jou Gina noem dan wordt ze gek. Jouw man ook trouwens.’

Gina heeft de mooiste vazen uit de bijkeuken gehaald. ‘Echt? Wat een onzin. Ik ben niet meer of minder dan jij. Ik zal nooit wennen aan dat standengezanik.’

Grinnikend schuift Adeleine de telefoon naar Gina. ‘Je hebt beloofd te bellen. Misschien moet je het even doen. Het is al aardig laat.’

Verschrikt kijkt Gina naar de klok. Dat is wel wennen dat ze nu een telefoon heeft en dat er verwacht wordt dat ze die ook gebruikt. ‘Bedankt dat je me eraan herinnert.’

Het duurt niet lang voor Jonas opneemt. ‘Goedemiddag Gina. Hoe gaat het?’

Gina zucht. ‘Zo klink je net alsof een klant je opbelt. Ik ben je vrouw hoor. Vanmorgen sprak je nog heel anders tegen mij.’

Er klinkt een geïrriteerde zucht. Meteen heeft Gina spijt van haar reactie. In plaats van het goed te maken maakt ze het alleen maar erger. ‘Als ik zin heb in een zakelijk gesprek dan zoek ik wel een baan.’

Nog zo’n geïrriteerde zucht. ‘Gina Clarckx, na het avondeten zorg jij dat je met je blote billen in de hoek gaat staan van de woonkamer. Zorg ervoor dat ik je er niet aan hoef te helpen herinneren. Daarna zal je wat beleven jongedame.’ 

Het kost haar grote moeite om niet hem de huid vol te schelden. ‘Heb je dat begrepen? Ik wil graag een reactie als ik met je praat.’

‘Voel je je nou stoer? Kunnen al je collega’s het horen? Stoer hoor om de baas te spelen over je vrouw! Zoek het lekker uit.’

Kwaad drukt ze de telefoon uit. Adeleine staart haar met open mond aan. Ergens halverwege is ze in een beweging blijven steken waardoor haar hand een beetje vreemd in de lucht hangt. Als Gina dat ziet begint ze te lachen tot de tranen over haar wangen lopen. Adeleine lacht niet mee. ‘Jij hebt echt lef. Of zin in pijn. Maar ik weet wel dat ik niet met je zou willen ruilen vanavond.’

Gina heeft spijt van haar explosieve reactie. Dit zal haar duur komen te staan. Er klinkt een meldingstoon van een inkomend bericht. Nee, alleen mijn vader heeft wat meegekregen. Ik zat namelijk met hem in overleg. Je bent echt veel te ver gegaan zojuist. 

‘Wil jij de bloemen even verder schikken? Dan zet ik het stoofvlees vast op.’

Binnen mum van tijd staat de stoofschotel te pruttelen. Dit gerecht heeft ze zo vaak met haar moeder gemaakt dat ze het kan maken met haar ogen dicht. Pas als alles klaar staat reageert ze op zijn bericht. 

Ik weet het. Het spijt me, maar je maakt me ook zo boos.

Niet veel later krijgt ze een reactie. Maar nooit zo boos als ik nu ben. Ik geloof niet dat je echt spijt hebt. Dan had je je wel anders opgesteld. We hebben het hier vanavond wel over. x.

Dat kusje erachter doet haar wat. De zenuwen slikt ze weg. Hoe kan het dat ze zich toch altijd zo in de problemen werkt. 

Adeleine drukt een beker koffie in haar handen. ‘Nog voor Mijnheer Clarckx thuis komt ben ik vertrokken.’

‘Dan ga ik met je mee.’

Adeleine schudt haar hoofd. ‘Echt niet. Dan heb ik het straks weer gedaan.’

‘Dan hoop ik maar dat mijn kookkunsten hem wat kunnen milder kunnen stemmen.’

De rest van de middag vliegt voorbij. De boodschappen die nog bezorgd zouden worden pakt Adeleine aan terwijl Gina zich uitleefd in de keuken. Het hele huis ruikt heerlijk naar het gerecht wat Gina gemaakt heeft. Adeleine kijkt op de klok. ‘Nou ik ga maar. Sterkte vanavond. Fijn weekend en tot maandag.’

Gina geeft haar een knuffel en Adeleine vlugt dan letterlijk het huis uit. In de verte ziet ze hem al aan komen rijden. Snel steekt ze nog even wat kaarsen aan op de eettafel. Fijn weekend had Adeleine gezegd. Daar had ze nog niet bij stil gestaan. Een heel weekend met Jonas. Als ze zijn boosheid überhaupt zou overleven.  

Er draait zich een knoop in haar maag als ze de sleutel in de deur hoort. Met haar zoetste glimlach loopt ze hem tegemoet. Hij kijkt haar strak aan. Zijn strenge blik maakt haar nerveus. Zwijgzaam staren ze elkaar aan. Voorzichtig loopt ze dichter naar hem toe. Onverwachts trekt hij haar bezitterig tegen zich aan. Zacht drukt ze haar lippen op die van hem. Hij kust haar hebberig terug. ‘Goedenavond echtgenoot.’ Fluistert ze. 

‘Goedenavond opvliegend meisje.’ Met een simpele zin voelt ze zich enorm op haar plek gezet. Schuldbewust slaat ze haar ogen neer. ‘Wat ruikt het lekker.’

Als door een wesp geprikt rent ze naar de keuken. Hoofdschuddend trekt Jonas zijn jas uit. Gina is net op tijd om de groente te redden. Het vlees staat al een tijd te pruttelen, dat zal voorlopig niet verbranden. Met beleid maakt ze de borden op. De gegratineerde aardappels, het stoofvlees en de groente schikt ze vakkundig op de borden. Tevreden neemt ze het mee. Haar schoonmoeder heeft haar een geschikte rode wijn aanbevolen. Die staat al klaar op tafel. Als ze met de borden naar de eettafel slaat haar hart een slag over. Hoe hij zit aan tafel, met zijn been nonchalant over de de ander, arm los leunend op de stoel, gemene grijns en fonkelende ogen. Woestaantrekkelijk! ‘Tering, ik wist niet dat verliefd worden zo hard binnen kan komen.’

Het kost hem moeite om het niet uit te proesten van het lachen. ‘Dat is geen taalgebruik voor een jonge dame. En zeker niet voor mijn vrouw!’

Hij laat zijn hand hard op de tafel neerkomen. Daar schrikt ze van. Met trillende handen zet ze de borden op tafel en gaat zitten. ‘Het spijt me. Het overviel me gewoon nogal.’ Zegt ze timide.

Jonas blijft haar strak aankijken. ‘Eet smakelijk Gina.’

‘Eet smakelijk Jonas.’

Hij pakt zijn vork, maar houdt hem nog even doelloos vast. ‘Wat kwam er precies zo hard binnen?’

Gina verslikt zich haast in een champignon. ‘Dat je zo ontzettend knap bent. En zo eh hard, standvastig en toch liefdevol. Denk ik.’

Hij blijft grijnzen. 

Het valt haar op dat hij onder de indruk is van haar kookkunst. Hij geniet er zichtbaar van. 

‘Hemels. Je hebt voortreffelijk gekookt. Dank je wel Gina.’

Het brengt haar even van haar stuk. Ze heeft haar vader nog nooit iemand horen bedanken voor het eten. ‘Lief dat je dat zegt.’

Hij knipoogt naar haar. Ze wordt helemaal warm van binnen. Voorzichtig nipt ze aan de wijn. 

‘Ben je al uitgegeten?’

Gina knikt. ‘Ik heb niet zo’n trek.’

‘Laat je wijn maar even staan. Ik wil je niet roezig hebben.’

Hij pakt hun borden van tafel. ‘Nee, ben jij gek, ga zitten.’

Als ze hem aankijkt ziet ze een bepaalde blik waardoor ze zich beseft wat zijn bedoeling is. Het voelt zo tegennatuurlijk, maar het lukt haar om zonder te mopperen naar de woonkamer te lopen. Het is even priegelen, maar het lukt toch om met haar trillende handen haar rok los te maken. Ze legt deze op de leuning van de bank. Daarop legt ze haar maillot en als laatste met de grootst mogelijke tegenzin haar slipje. Er ontsnapt haar een traan. Een traan van boosheid, frustratie en schaamte. Bovenal voelt ze spijt. Ze kan er niet bij dat ze daadwerkelijk zo vreselijk tegen hem gesproken heeft. Ze leunt met haar voorhoofd tegen de muur. Het voelt erg beschamend om zo als een klein kind in de hoek te staan. 

‘Kijk, zo zie ik het graag.’ Jonas klinkt kil en afstandelijk. 

Ze ruikt koffie. Meteen voelt ze de weerstand weer opborrelen. Gaat hij nou daadwerkelijk koffie drinken terwijl ze daar zo staat?

Gefrustreerd balt ze haar handen tot vuisten. Jonas merkt haar veranderende lichaamshouding op. Hij gaat er eens goed voor zitten. Dit gaat een interessante avond worden. 

Met een ruk draait ze zich om. Hij kijkt haar waarschuwend aan. Een paar tellen kijkt ze hem fel aan. Hij zit in zijn stoel, met inderdaad koffie. De slechtste krachttermen komen bij haar boven. Even haalt ze diep adem.