Een paar weken later tekende Angela de verkoopovereenkomst van het huis, dat een winst opleverde van bijna negentigduizend euro. De verkoop was in twee weken rond en gaf haar de mogelijkheid al haar schulden af te lossen. Ze huurde een appartementje in het centrum en Ansel en Kiria hielpen haar met de verhuizing.

Kiria moest bijna huilen toen ze de deur van het huis waar ze opgegroeid was voor de laatste keer achter zich dicht trok. Het nieuwe appartement had twee slaapkamers met ieder een badkamer, een eetkamer, woonkamer en een grote keuken. Het meeste meubilair werd vervangen door nieuw, maar Kiria protesteerde luidkeels toen Angela ook haar oude dressoir weg wou doen. Ansel laadde hem achter in de Jeep en nam hem mee naar huis, zodat Kiria hem in haar atelier kon zetten.

Kiria begon haar oude vriendinnen en hun echtgenoten uit te nodigen om een keer te komen eten en moedigde Ansel aan hetzelfde te doen. Niet lang daarna was een groepje ontstaan van een stuk of zes stellen die het gezellig vonden bij elkaar te komen.

Kiria werkte de kookboeken van Ansel door en leerde hoe ze voorgerechten en toetjes klaar moest maken, terwijl Ansel zich bezighield met de hoofdgerechten. Op een zaterdagmiddag toen Ansel op zoek was naar een spatel, opende hij een van de laden en ontdekte een stapel ongeopende brieven. Met stijgende verbazing zag hij dat de meeste ervan afkomstig waren van kredietmaatschappijen. Ze waren aan Kiria geadresseerd en doorgestuurd door Angela. Ze waren inmiddels twee getrouwd en ze had nooit iets gezegd over schulden die ze had. Hij droogde zijn handen af en ging naar haar op zoek.

Kiria bracht een nieuwe laag mascara aan en bekeek zichzelf in de spiegel van de badkamer.

‘Kiria’. Ze draaide zich om en zag hem in de deuropening staan. Hij had zijn armen over elkaar en keek haar strak aan.

‘Ik wil dat je even komt kijken’, liet hij haar weten en draaide zich om en liep weg. Hij verwachtte duidelijk dat zij hem volgde. Kiria veegde haastig de wastafel schoon met een handdoek en deponeerde deze in de wasmand. Ze deed haar best gedaan om net zo schoon en netjes te zijn als hij, slaagde hier niet erg in. Niet dat hij er iets over gezegd had, maar ze wist dat het niet uit kon blijven. Het moment was nu kennelijk aangebroken.. Ze haalde diep adem en liep achter hem aan. Ansel opende de la met de ongeopende post. ‘Leg dit eens uit’.

‘Oh’. Ze voelde zich ongemakkelijk worden. ‘Ik vergeet steeds bij het postkantoor door te geven dat ik een nieuw adres heb. Ik zal het maandagochtend meteen doen’. Ze glimlachte, maar hij vertrok geen spier. ‘Wat?’

‘Kiria, dat je je nieuwe adres niet doorgegeven hebt waardoor je moeder de post telkens moet doorsturen, daar heb ik het niet over’.

‘Nee?’ Kiria probeerde te bedenken waar hij het dan over had. ‘Heb je die la ergens anders voor nodig? Moet ik eerst toestemming vragen voor ik een la in gebruik neem?’

Ansel keek aslof hij haar meteen over de knie wilde leggen. Kiria deed onwillekeurig een stapje achteruit.

‘Kiria! Het zijn allemaal rekeningen! Ze komen van kredietmaatschappijen! Waarom heb je me niet verteld dat je schulden hebt?’

Kiria keek hem verbijsterd aan. ‘Wat had ik je moeten zeggen?’

Anesl haalde de enveloppen uit de la en legde ze in stapeltjes op het aanrecht. ‘We zijn getrouwd, voor het geval je dat nog niet opgevallen was. Mijn geld is ook van jou en jouw geld is ook van mij. Ook onze schulden zijn van ons samen. Er is geen sprake van huwelijkse voorwaarden. Denk je dan niet dat ik het recht heb om te weten dat we schulden hebben?’

Kiria kwam in opstand tegen zijn sarcastische ondertoon. ‘Neem me niet kwalijk! Je bent boos omdat ik je mijn post niet heb laten zien?’ Haar hart klopte in haar keel. Ze zette haar handen in haar zij en probeerde haar boosheid onder controle te houden.

‘Begrijp me niet verkeerd! Ik heb gezegd dat ik wilde weten dat je schulden hebt, niet dat ik je persoonlijke post wil lezen!’

‘Hoeveel moet je elke maand voor de Jeep afbetalen?’, vroeg Kiria. De toon in haar stem klonk even boos als die van hem.

‘Die is helemaal afbetaald!’

‘En hoeveel moet je aan hypotheek betalen?’

‘Drieënveertighonderdtweeëntwintig euro in de maand!’

Kiria was even uit het veld geslagen, maar herstelde zich snel. ‘En hoe groot is de overwaarde van je, ik bedoel ons, landgoed?’

Ansel glimlachte. ‘Ongeveer driehonderdduizend, schat ik’. Kiria wilde een nieuwe vraag op hem afvuren, maar hij legde zijn vinger op haar lippen en trok haar tegen zich aan. ‘Het spijt me liefje. Je hebt nu wel duidelijk gemaakt wat je bedoeld’.

Hij deed een stapje achteruit. ‘Ik ben trots op je. Je bent niet gaan schreeuwen of schelden, je hebt me gewoon een spiegel voorgehouden!’ Hij glom van trots en Kiria smolt in zijn armen. ‘We moeten onze financiën maar eens doornemen’.

‘Ja’, stemde Kiria in. ‘En ik moet wat meer oog hebben voor die rekeningen. Maar ik kan de laatste tijd aan niets anders denken dan aan seks’.

Ansel kneep in haar billen en trok haar onderlichaam tegen zich aan. ‘Ik ook niet’.

Kiria voelde hoe hij stijf werd. Als reactie hierop begonnen haar tepels te tintelen. Hij pakte haar op en droeg haar naar de bank in de woonkamer, waar hij haar introduceerde met een nieuw standje, waarin ze niet veel later hartstochtelijk klaar kwam.

Eind november begon het te sneeuwen. Ansel en Kiria namen een aflevering op hoe je de sporen van dieren in de sneeuw kon herkennen. Kiria speelde zoals gewoonlijk de naïeve leerlinge wie Ansel iets bij probeerde te brengen. De eerste opnamedag heeft Ansel haar wat sporen laten zien en vroeg telkens van welk dier ze afkomstig waren, om vervolgens aan de kijkers uit te leggen waarom het antwoord van Kiria fout was. Toen ze aan het eind van de ochtend de meeste vragen goed had, begon Ansel vragen te stellen in de trant of het dier zich snel of juist langzaam had voortbewogen. Op dat moment keken ze naar de sporen van een konijn.

‘Um… langzaam?’, gokte Kiria.

‘Heel goed! Als hij gerend had dan waren de afdrukken van de achterpoten naast of zelfs voor die van de voorpoten te vinden geweest, in plaats van ver uit elkaar zoals je hier kunt zien’.

Kiria liep naar een paar andere sporen, vlak bij de rivier. ‘En zijn dit sporen van een hond?’

Ansel liep naar haar toe. ‘Die van een vos’, zei hij en grinnikte. Zie je dat de sporen vrij smal zijn? Die van een hond zijn veel breder. En liep hij of rende hij?’

‘Hij liep. De sporen staan allemaal even ver bij elkaar vandaan’.

‘Dat is juist. Dieren met vier poten bewegen linkerachterpoot en rechtervoorpoot tegelijk en vervolgens rechterachterpoot en linkervoorpoot tegelijk. Door de poten diagonaal tegelijk te verplaatsen is het beest beter in evenwicht, het heeft altijd aan beide kanten van lichaam steun. Als een kind leert kruipen zal hij zijn handen en voeten op dezelfde manier verplaatsen.

‘Oh’. Kiria begon zich af te vragen of hij de hele encyclopedie van de levende wereld zou opdreunen.

‘Kijk hier eens naar de sporen van een eekhoorn’. Ansel liep naar een grote eikenboom. ‘Ik wed dat hij hier een nest heeft. Hij keek omhoog en Kiria voelde opeens de neiging opkomen om hem met een sneeuwbal te bekogelen. Nier voor de camera’s, hield ze zichzelf nog voor, maar hoe langer hij omhoog bleef kijken, hoe groter de aandrang werd. Uiteindelijk bukte ze en pakte twee handen sneeuw en liet het door de lucht vliegen.

Zijn reactie liet zich raden, toen een grote massa poedersneeuw zijn rechterwang raakte. ‘Kiria!’, brulde hij terwijl hij de sneeuw haastig wegveegde. ‘Daar ga je een pak op je billen voor krijgen!’

Kiria hield onmiddellijk op met lachen en de cameraman draaide zich om, om haar blozende gezicht in beeld te krijgen. ‘Jij en wie zijn leger?’, wist ze er uiteindelijk uit te krijgen. Ansel had inmiddels ook een sneeuwbal gemaakt en toen ze dit opmerkte was het al te laat om er vandoor te gaan. Hij raakte haar vol op haar voorhoofd en een compleet sneeuwballen gevecht ontstond, waarbij beiden het uitgierden van het lachen. Uiteindelijk zocht Kiria dekking achter de grote eikenboom.

‘Dat gedeelte knip je toch wel uit?’, vroeg Ansel aan Ted die lachend toe stond te kijken.

‘Misschien wel. Misschien ook niet. Laten we maar eens kijken hoe het er in de studio uitziet’.

Tijdens de lunchpauze trokken ze zich terug in de camper voor soep en warme chocolademelk. En terwijl Ansel en Ted bleven praten ging Kiria naar buiten om te kijken of ze nog meer sporen kon vinden. Ze liep over de weide, maar zag niets anders dan smetteloos witte sneeuw. Opeens begonnen haar ogen te glinsteren. Ze bukte en drukte drie vingers ongeveer twee centimeter diep in de sneeuw en vervolgens vier gespreide vingers boven de eerste afdruk. Ze probeerde haar lachen in te houden en maakte een heel spoor van afdrukken, ongeveer twintig meter lang. Ze zorgde ervoor dat haar eigen voetsporen in de bladeren kwamen en liet het spoor in een bosje eindigen. Toen liep ze terug naar de camper en wachtte tot de anderen tevoorschijn zouden komen.

‘Ik heb een paar nieuwe sporen gevonden!’, riep ze. Ansel hield haar ingehouden lachen voor een vorm van opwinding.

‘Mooi! Waar zijn ze?’

‘Verderop in de weide’.  Kiria ging hen voor en de cameraman pakte snel zijn camera en volgde de twee.

Ansel bestudeerde vijf minuten lang de afdrukken in de sneeuw aandachtig en Kiria deed haar uiterste best haar gezicht in de plooi te houden. En dat laatste viel niet mee toen Ansels blik steeds wanhopiger werd.

‘Ik heb deze nog nooit eerder gezien’, vertelde hij voor de camera. ‘Ze zien eruit als die van een huiskat, maar ze zijn klein en hebben geen nagelafdrukken en aan de manier van bewegen zou je denken dat het een konijn was’.

‘Ik weet wat het is’, zei Kiria zelfverzekerd.

Ansel keek haar onderzoekend aan. ‘Is dat zo?’

‘Ja, het is vrij duidelijk voor me’, zei ze een beetje neerbuigend.

‘Tja, als jij er achter kunt komen, dan moet het mij toch ook lukken…’ Hij deed een stapje achteruit en bestudeerde de afdrukken terwijl hij nadenkend over zijn kin wreef.

‘Jij komt er nooit achter’, daagde ze hem uit.

Hij keek haar onderzoekend aan en bestudeerde de afdrukken nogmaals nauwgezet. ‘Goed, vertel het dan maar’, zei hij uiteindelijk geïrriteerd. Hij was de aanwezigheid van de camera helemaal vergeten.

Ze glimlachte zelfvoldaan en bukte zich om haar techniek te demonstreren. ‘Ze zijn van een mens’. De camera zoemde in om te laten zien dat de sporen precies met elkaar overeen kwamen. Ted bulderde van het lachen en Ansel staarde sullig naar de identieke sporen.

Toen Kiria hem aankeek, glimlachte hij flauwtjes. ‘Je hebt me flink te pakken, dat moet ik eerlijk toegeven’. Ze herkende de waarschuwende toon in zijn stem en probeerde de rest van de scene buiten beeld te blijven. De rest van de opnames vond Ansel nog een aantal sporen van vogels, die hij breed uitmat. Zijn goede humeur kwam weer terug en hij vroeg Kiria hem nog in een paar scenes te vergezellen.

Toen de jongens aan het inpakken waren, stond Kiria naast Ted en stampte met haar voeten op de grond om het warm te krijgen.

‘Ik geloof dat jij een paar gloeiende billen tegemoet kunt zien als jullie thuis zijn’. De opmerking van Ted verraste haar, ook al wist ze dat Ted er een keer getuige van was geweest dat ze een pak op haar bips kreeg.

‘Oh, Ansel kan wel tegen een grapje’, protesteerde ze en kreeg een kleur als vuur. Ze keek even snel om zich heen en zag hoe Ansel naar de Jeep liep.

‘Kiria, je hebt hem in zijn eigen programma flink voor gek gezet’.

‘Het was maar een grapje. Jij moest er ook hard om lachen!’

‘Zeg hem maar dat ik die scene eruit knip, dan spaart hij je misschien een beetje’.

‘Ach, houd toch op! Waarom zou je het eruit knippen? Het is juist grappig – iedereen moest erom lachen!’

‘Ansel heeft een reputatie op te houden. Het sneeuwballen gevecht kon er nog mee door, maar toen je hem misleidde met die nep sporen… dat is niet goed voor het programma’.

Ted glimlachte en zwaaide ze na toen Ansel naar boven gereden was en zei bij hem ingestapt was. Ansel zei niet veel toen ze naar huis reden. Kiria stapte als eerste uit en deed de voordeur van het slot. Ze liep rechtstreeks naar de badkamer. Haar voeten waren ijskoud. Ze liet het bad vollopen met warm water en deed er badzout in. Toen kleedde ze zich uit en liet zich in het warme water glijden.

Een paar minuten later hoorde ze de slaapkamerdeur opgaan en met een klap weer dicht slaan. Ze negeerde een ongemakkelijke rilling en hield zichzelf voor dat Ted ernaast zat dat Ansel maatregelen zou nemen. Ze had hem alleen maar een beetje voor de gek gehou… uh oh. Hij zou het toch niet als een vorm van liegen beschouwen? Toen ze Ansel door de slaapkamer hoorde stampen, liet ze zich nog dieper in het water zakken. Ze schrok van een klop op de badkamerdeur.

‘Ik zit in bad’, riep ze.

‘Mooi! Ik heb wel eens gelezen dat een pak op natte billen meer pijn doet’, antwoordde Ansel kalm.

‘Wat?’ Kiria’s hart begon sneller te kloppen. ‘Waarom zou je mij een pak op mijn billen willen geven?’

‘Omdat je me straal voor gek gezet hebt voor de camera’.

‘Ansel, Ted heeft gezegd dat hij dat gedeelte eruit zou knippen. Het was bovendien maar een grapje!’

Het duurde niet lang voor Ansel weer op de deur klopte.

‘Ik kom naar binnen’. Hij droeg nog steeds dezelfde kleren toen hij binnen stapte. Hij leunde nonchalant tegen de kast en keek bewonderend naar de vormen van Kiria. Het schuim was grotendeels verdwenen en haar borsten waren te zien. Het was moeilijk om in zijn rol te blijven, het liefst was hij bij haar in bad gaan zitten.

‘Als je precies doet wat ik je zeg, dan zal ik me een beetje inhouden’, liet hij haar weten. Zijn stem klonk nog steeds streng. Ze keek hem berouwvol aan. Met een trillende onderlip knikte ze ten teken dat ze hem begrepen had.

‘Laat het bad leeglopen’. Hij keek toe toen ze de stop eruit trok en rechtop ging zitten met haar armen om haar knieën geslagen. Ga met je gezicht naar de muur staan en zet je handen boven je hoofd’. Ze gehoorzaamde langzaam en ging met haar rug naar hem toe staan. Het water liep nog steeds weg en het gorgelende geluid overstemde haar snelle ademhaling. Hij zag dat haar borstkas snel op en neer ging.

‘Duw je borsten tegen de muur’. Ze deed het en kreunde toen ze de koude tegels tegen haar lichaam voelde. ‘Spreid je benen’.

‘Oh, alsjeblieft, Ansel…’, protesteerde ze, maar hij vuurde haar aan met een harde klets op haar rechterbil.

‘Verder’. Ze stond nu wijdbeens, haar bips mooi naar achter gestoken, de ronde bollingen trillend wachtend op wat komen ging. Ansel wilde niets liever dan zijn stijve lid tussen haar billen duwen, maar hij bleef bij zijn oorspronkelijke plan.

‘Ik weet dat je het heel leuk vond me een beetje voor de gek te houden met de sporen die je gemaakt had’, zei Ansel streng. ‘Maar je hebt me compleet voor gek gezet voor de cameramensen en de regisseur en daar ga je nu voor boeten’. Hij wachtte tot ze zou gaan protesteren, maar ze zei niets. Ansel liep naar de badkamerdeur en pakte een zweep die hij daar neergelegd had.

‘Doe je ogen dicht en houd ze dicht’, liet hij haar weten. Hij begon haar zachtjes te strelen met de zweep, de binnenkant van haar benen, haar billen en langs haar schouders. Het laatste water stroomde met een luid borrelend geluid weg en het enige wat daar na gehoord kon worden was haar snelle ademhaling. Ansel legde de zweep op de vloer.

‘Omdat je zo goed doet wat ik zeg, zal ik je eerst opwarmen. Buk je verder voorover’. Hij keek tevreden toe hoe ze gehoorzaamde, haar nog steeds natte billen waren nu aan zijn genade overgeleverd. Hij zette een hand op haar buik en begon met de andere zachtjes op haar bips te slaan. Vervolgens ging hij steeds harder en sneller slaan en zag de huid langzaam rood worden. ‘Blijf stil staan’, waarschuwde hij toen ze steeds heftiger met haar billen begon te draaien. Hij haalde zijn hand van haar buik en legde deze tussen haar benen. Hij voelde dat ze nat was. Toen ze begon te kreunen, stopte hij. Hij pakte de zweep op en liet deze over haar rode bips glijden.

‘Ben je er klaar voor?’, vroeg hij met een lage, hese stem.

Ze jammerde en haar benen begonnen te trillen. ‘Ja, Ansel’, fluisterde ze.

‘Houd je ogen dicht’, herinnerde hij haar. Hij deed een stap achteruit om van het uitzicht te genieten. Hij kon haar gezwollen clitoris tussen haar lippen zien. Ansel glimlachte en liep langzaam naar de badkamerdeur en pakte een emmer ijskoud water die hij daar neergezet had.

Even later doorbrak een bloedstollende gil de stilte. Kiria draaide zich met een ruk om. Haar ogen schoten vuur en haar tepels stonden stijf, terwijl ze bibberde van de kou.

Ansel lachte en liep naar de badkamerdeur. ‘Nu staan we weer gelijk”, was zijn commentaar.

Ted had de scene er zoals beloofd uitgeknipt, maar liet het sneeuwballengevecht erin. De kijkcijfers braken alle records toen de aflevering een week later werd uitgezonden. Hij had een artikeltje uitgeknipt uit een plaatselijke roddel column en die inzoomde op de uitspraak van Ansel dat hij haar een pak op haar billen zou geven. Ted gaf het artikeltje aan Ansel. Die schudde zijn hoofd en glimlachte. Een paar dagen later werd Ansel overstelpt met fanmail. Kiria was blij dat het allemaal naar de studio gestuurd werd en niet naar hun privé adres, waar zij alles zou moeten bekijken.

Kiria ging naar de supermarkt terwijl Ansel naar het voetballen zat te kijken. Niet dat ze er een hekel aan had om samen met Ansel naar het voetballen te kijken, maar ze vond dat ze hem maar even met rust moest laten.

Toen ze weer thuis kwam, hielp Ansel haar met het uitladen van de boodschappen.

‘Ik hoorde je aan komen rijden’, zei hij toen ze de motor afzette.

‘Ik dacht dat je niets zou horen boven het lawaai van die vuvuzela’s uit’, grapte ze, Haar maag trok samen toen ze zag dat hij er niet om kon lachen.

‘Start de motor nog eens’, zei hij.

Ze keek hem verward aan en draaide de sleutel in het contact om. De motor startte meteen.

‘Hoor je dat tikkend geluid?’, vroeg hij.

Ze knikte.

‘Dat betekent dat er te weinig olie in zit. Wanneer heb je dat voor het laatst gecontroleerd?’

‘Um…’ Haar hart begon sneller te kloppen. Hoe had ze dat kunnen vergeten? Zeker na dat pijnlijke pak op haar bips toen ze het hier de laatste keer over hadden.

‘Dat dacht ik al. Ik ben zo terug’. Ze zag hoe hij naar de garage liep om met een jerrycan olie terug te komen.

‘Zet die motor uit en kom hier’, riep hij tegen haar.

Ansel liet zien hoe ze het oliepeil kon controleren en hoe ze de olie kon bijvullen. Het tikkende geluid hield op.

‘Laten we de boodschappen maar naar binnen brengen’, zei hij.

Kiria deed haar best om niet te gaan huilen toen ze de boodschappen naar binnen brachten en opruimden. Ze wist dat ze een flink pak slaag zou krijgen. Toen ze de conserven begon uit te laten en op te bergen kwam Ansel achter haar staan en legde zijn hand op de hare.

‘Wat ben ik voor een man dat ik je in een onveilige auto rond laat rijden?’, zei hij. Er liep een rilling over haar rug.

‘Een lieve man?’, stelde ze voor. Het leverde haar een klets op haar rechterbil op.

‘Ga naar de slaapkamer en wacht daar op me’.

‘Maar Ansel, ik wist niet eens hoe je de olie moest controleren. Dat heb je daarnet pas voorgedaan!’

‘Wilde je zeggen dat je bij een benzinepomp nog nooit gevraagd hebt of ze naar je oliepijl wilden kijken?’

‘Um…’ Het zou gemakkelijk zijn om nu een leugentje op te dissen en zeggen dat ze dat nog nooit gedaan had, maar dat was niet waar. Ze had jaren geleden heel vaak gedaan. Haar moeder had het haar regelmatig voorgehouden toen ze haar eerste auto kreeg. ‘Nee, ik heb dat wel eerder gedaan’.

‘Je bent het dus gewoon vergeten?’

‘Ja, Ansel’.

‘Ga naar de slaapkamer’. Kiria wist dat dit betekende dat ze in de hoek moest gaan staan, naakt op een nachthemdje na, wat maar nauwelijks haar billen bedekte. Met een diepe zucht draaide ze zich om en zette zich met tegenzin in beweging.

Hij heeft niet lang na hoeven denken hoe hij me gaat straffen, dacht ze toen hij een paar minuten later de slaapkamer binnen stapte. Met een strenge gezichtsuitdrukking liet hij haar weten dat ze bij hem moest komen. Ze gehoorzaamde zonder aarzelen. Hij ging op het bed zitten en klopte naast zich. Deze keer gaat het anders, dacht ze toen hij haar bij haar hand pakte.

‘Kiria, je weet dat ik dit eigenlijk helemaal niet wil doen’.

‘Goed, laten we het dan maar niet doen’, piepte ze. Hij kon er niet om lachen.

‘We hebben het hier al eerder over gehad. Je weet hoe belangrijk ik je veiligheid vind’.

Kiria knikte. Ze kreeg een kleur van schaamte.

‘Ik hou van je, liefje en ik zal er alles aan doen om te zorgen dat jij veilig bent, ook al moet ik je daarom pijn doen’.

Er verschenen tranen in haar ogen. Ze deed niets om ze tegen te houden.

‘het spijt me dat ik dit moet doen’, liet hij weten. Hij ging staan en kwam terug met de haarborstel. Kiria ging over zijn schoot liggen zodra hij weer was gaan zitten. De tranen liepen over haar wangen. Er volgde geen opwarming, maar een hard pak slaag waardoor ze met haar benen trappelde en gilde van pijn, terwijl hij bleef herhalen hoe gevaarlijk het was om in een auto te rijden met te weinig olie.

Tot haar verrassing duurde het niet lang. Al snel trok hij haar in zijn armen en liet haar uithuilen. Nadat de tranen ophielden zei hij dat ze hun vrienden moest bellen en het etentje af moest zeggen.

‘Het etentje afzeggen?’, vroeg ze een beetje sullig en veegde met haar mouw over haar gezicht.

‘Daar heb je het veel te druk voor. Ik wil dat je op internet op zoek gaat wat er allemaal kan gebeuren als je met te weinig olie rondrijdt en daar een opstel over schrijft van tenminste 2000 woorden.

‘Wat?’ Kiria keek hem verbijsterd aan.

‘Het is een goede zaak dat je begrijpt waarom het onderhoud van een auto zo belangrijk is’.

‘Maar Ansel’, protesteerde Kiria. Voor ze het wist lag ze weer bij hem over de knie te spartelen onder de fel neerkomende kletsen van de haarborstel.

‘OK! Alsjeblieft! Ik zal het doen! Ik zal er niet meer de discussie over aangaan!’

‘Alsjeblieft! Hij liet haar los. Ze sprong overeind en rende naar de badkamer om haar gezicht te deppen met tissues.

‘telefoon. Nu’. Ansel stond in de deuropening met zijn armen over elkaar.

‘Ok. Ik moet er alleen even over nadenken… wat wil je dat ik tegen ze zeg?’

‘Je mag natuurlijk niet liegen. Zeg maar dat het om persoonlijke redenen is, zonder daarbij in detail te treden. Ze zullen het wel begrijpen’.

Kiria had zo haar twijfels, maar ze deed precies wat hij gezegd had. Ze deed er drie uur over om op internet te zoeken en haar opstel te schrijven en toen ze klaar was, wist ze dat ze nooit weer zou vergeten haar auto af en toe te controleren. Het was niet omdat ze zich geen nieuwe auto konden veroorloven, maar de motor kon erdoor vastlopen. Bij hoge snelheden konden daar ernstige ongelukken door gebeuren. Geen wonder dat Ansel hier zo op gebrand was.

Toen ze later die avond in bed lagen, voelde Kiria zich meer met hem verbonden dan ooit tevoren. Telkens als ze dacht dat hun liefde niet sterker kon worden, gebeurde dat toch. En telkens als ze dacht dat ze het hele arsenaal van straffen van Ansel wel kende, kwam hij met wat nieuws op de proppen. En telkens als ze dacht dat hun liefdesspel niet beter kon, dan bedacht hij weer iets waardoor ze bijna ontplofte van genot.

Ze leerde in een paar maanden tijd koken, de was doen, en omgaan met een huishoudbudget. Ze had geleerd hoe je slangen moest merken, moest vissen en andere buiten activiteiten. Ze leerde dat ze niet meer moest liegen en verantwoordelijkheid moest nemen voor haar eigen veiligheid. Kiria glimlachte en luisterde naar de zware ademhaling van Ansel naast haar. Haar bips was nog steeds gevoelig, maar niet ondraaglijk. Ze liet haar hand langs zijn borst glijden, richting zijn kruis. Daar bleef haar hand liggen en streelde hem zachtjes. Hij draaide op zijn zij en keek haar aan. Een hand op haar borst en de andere onder haar billen.

Zij nam deze keer het initiatief. Ze bereed hard tot hij verstrakte van genot en haar naam begon te roepen. Ze drukte haar mond op de zijne en voelde hem in zich samentrekken. Toen haar eigen orgasme even later weggeëbd was, viel ze in zijn armen in slaap in de wetenschap dat dit de beste tijd van haar leven was.