‘Ga je hier de discussie niet over aan?’, vroeg hij verbaasd. Hij wreef haar nog steeds rode handen in met zalf.

Kiria schudde haar hoofd.

‘Heb je er dan helemaal geen bezwaar tegen?’

Alweer nee. Ansel keek in haar ogen en zag een traan blinken. Hij welde steeds verder en rolde vervolgens over haar wang om aan haar kaak te blijven hangen. Hij stak zijn vinger uit en raakte hem aan.

‘Mijn arm doet zeer’, zei ze houterig. Toen zag hij dat haar benen onder de tafel trilden en dat haar spijkerbroek van haar enkels tot halverwege haar dijen nat was.

‘Kiria, waarom heb je dat niet eerder gezegd?’ Ansel tilde haar op en droeg haar naar zijn bed. Hij legde een sprei over haar heen en liep naar de badkamer om het bad vol te laten lopen. Vervolgens ging hij naast haar op het bed zitten en keek voorzichtig naar haar arm. Hij liet haar de arm heen en weer bewegen tot hij ervan overtuigd was dat het alleen zere spieren waren. Toen deed hij voorzichtig haar schoenen uit, haar sokken en vervolgens de rest van haar kleren, terwijl zij  passief bleef liggen, haar ogen half dicht. Hij tilde haar op en zette haar in het warme water van het achthoekige bad. Hij keek toe hoe ze achterover leunden en zich uiteindelijk ontspande.

‘Zorg dat je handen niet nat worden’, waarschuwde hij en pakte een stuk zeep. Hij waste haar van top tot teen en probeerde er niet aan te denken wat hij liever zou doen. Haar huid was zijdezacht onder zijn ruwe handen. Gehoorzaam deed ze de hele tijd wat hij haar vroeg. Hij zette haar op haar knieën om haar kruis te wassen. Hij inspecteerde haar billen. Hij zag dat er geen blauwe plekken te zien was van het pak slag wat hij haar de avond ervoor met haar eigen haarborstel gegeven had. Er was alleen nog een klein beetje rood van die middag te zien. Hij spoelde haar af met de douchekop en liet haar staan zodat hij haar af kon drogen. Toen legde hij haar op bed en ging zelf een douche nemen.

Toen Kiria even later wakker werd, zat hij op de rand van het bed. Ze glimlachte naar hem en probeerde zich uit te rekken, maar stopte van de pijn toen ze haar rechterarm omhoog probeerde te doen.

‘Oh’, kreunde ze. ‘Ik heb nog nooit zo’n spierpijn gehad.

‘Ben je allergisch voor bepaalde medicijnen?’, vroeg hij. Ze schudde nee. ‘Neem deze dan maar in’, zei hij en hield haar twee tabletten en een glas water voor. Terwijl ze deze innam, liep hij weg en kwam terug met een kom warme kippensoep. Ze ging rechtop zitten en hij zette de plasma televisie aan de andere kant van de kamer aan en ging aan de andere kant op bed zitten.

‘Kiria, trek in vredesnaam iets over je heen’, zei hij, terwijl hij haar blote borsten zag bewegen bij iedere hap die ze van de soep nam. Kiria hield de lepel halverwege de kom en haar mond stil.

‘Waarom?’, vroeg ze en keek hem met onschuldige ogen aan.

‘Kijk, het is al erg om jouw mooie, naakte lichaam te moeten wassen, zonder dat je, je weet wel…’

Kiria lachte zwoel tegen hem, ‘Niemand heeft gezegd dat het niet kon’, kirde ze.

Ansel keek haar aan. ‘Je weet dat ik wil wachten tot onze huwelijksnacht! En trek nu wat over je heen’.

Kiria zette de kom op het nachtkastje. Ze pakte een punt van het dekbed. In plaats van het over zich heen te trekken, sloeg ze het dekbed van zich af en ging stapte uit bed. Ze ging met haar gezicht naar hem toe staan en liet haar handen van haar nek naar haar borsten glijden. Ze deed haar handen er om heen en begon met de tepels te spelen. Ze gooide haar hoofd in haar nek en begon te kreunen zoals ze wel in films had gezien, haar ogen halfdicht van verlangen, haar mond een beetje open. Ze liet haar tong over haar lippen glijden en kneep zachtjes in haar tepels.

Met een grommend geluid kroop Ansel naar de andere kant van het bed, greep haar om haar middel en trok haar over zich heen. Giechelend hield Kiria hem haar gezicht voor zodat hij haar kon kussen, maar in plaats daarvan legde hij haar over zijn schoot.

‘Als je je goed genoeg voelt om mij uitdagen, dan voel je je zeker goed genoeg hiervoor!’ Hij liet zijn vlakke hand op haar blote bips neerdalen. Ze gilde van pijn en verrassing.

‘Verdorie, Kiria, ik wil een maagd tijdens onze eerste huwelijksnacht!’

‘Wat mankeert je toch?’, schreeuwde ze, ‘iedere andere man zou opgewonden raken als ik zoiets voor ze zou doen!’

‘Ik ben niet een andere man en je weet dondersgoed dat ik je nu niet wil ontmaagden!’ Hij was behoorlijk verbolgen en sloeg haar nog een paar keer hard op haar billen. ‘Ik wil niet dat je me uit loopt te dagen tot we getrouwd zijn!’ Hij kletste nog een paar keer op haar bips en liet haar vervolgens los en trok het dekbed over haar blote billen.

Kiria beleef stil liggen en pruilde, ‘Het valt te bezien of ik ooit nog zo’n act voor je zal doen’. Ze was volledig afgeknapt door zijn reactie. Ansel boog zich over haar heen en keek haar strak aan.

‘Heb je eigenlijk enig idee hoeveel ik van je houd?’, vroeg hij zachtjes. ‘Ik droom er iedere nacht over. En iedere ochtend als ik wakker word, brand ik van verlangen. Wanneer ik bij je ben, kan ik aan niets anders denken. Je bent een schoonheid, met een perfect lichaam, ik wil het liefst helemaal in je weg kruipen. Maar we zullen nog even moeten wachten en je zult dat moeten accepteren’.

‘Nou, goed dan’, gaf ze vertederd toe, ‘ik zal een braaf meisje zijn’.

‘Het is mijn schuld, ben ik bang’, gaf hij toe. ‘Ik heb je uitgedaagd en tot een orgasme gebracht, zonder dat ik je alles heb gegeven’.

Kiria voelde het tussen haar benen kriebelen toen ze terugdacht aan zijn deskundige handelen. Het was zijn fout. Voordat hij haar voor het eerst klaar had laten komen, had ze vrijwel de volledige controle over zichzelf, maar nu stond ze hulpeloos ten opzichte van haar eigen behoeften.

‘Dus moet je maar eens voor je gedrag boeten’.

In plaats dat haar verlangens afnamen, zorgden zijn woorden ervoor dat ze alleen maar sterker werd. De blik in zijn ogen en de vastbeslotenheid die uit zijn kaaklijn sprak, zorgde voor kriebels in haar buik en het vuur tussen haar benen wakkerde alleen maar verder aan. Zonder wat te zeggen zag ze hoe hij ontstond en haar de blauwe ochtendjas bracht.

‘Trek aan en kom mee naar de woonkamer’. Hij liep de slaapkamer uit. Ze bleef alleen achter en trok langzaam de ochtendjas aan. Met een ontspannen gevoel liep ze naar de huiskamer. Daar zag ze hem zitten op een stoel die hij in het midden van de kamer gezet had.

‘Kom hier’, zei hij toen ze een paar meter van hem af stil bleef staan. Kiria liep langzaam verder, haar ogen naar de grond gericht en haar handen gevouwen op haar buik. Toen ze opkeek en zijn strenge, knappe blik zag, smolt ze.

‘Waarom ga ik je straffen?’

‘Ik… ik heb een paar keer gevloekt… en ik heb mijn handen pijn gedaan door geen handschoenen te dragen…’

‘En wat denk je dat je daarvoor verdiend hebt?’. Zijn stem klonk laag en hees en Kiria voelde zich nat worden terwijl ze naast hem stond. Ze rook zijn aftershave en voelde de warmte die van hem af straalde.

‘Een… een p-pak op mijn blote billen’, bracht ze tenslotte uit en kreeg een kleur van schaamte.

‘Dat klopt’, mompelde hij. ‘Je bent een heel stout meisje en je moet nodig eens een lesje leren, is het niet?’

‘Ja…’. Ze beet op haar lip terwijl hij zijn hand naar haar uitstrekte. Hij hielp haar over zijn knie. Haar billen hoog in de lucht over zijn stevige bovenbeen.

‘Lig je goed?’, vroeg hij en streelde over haar gevoelige billen’.

‘Op dit moment wel’, antwoordde ze naar waarheid.

‘Ik bedoel je arm; doet deze niet pijn als je zo ligt?’

‘Nee, Ansel’, fluisterde ze. Toen deed hij haar badjas omhoog en begon niet al te hard op haar bips en bovenbenen te slaan. Ze deed haar benen uit eigen beweging een beetje uit elkaar en kronkelde schaamteloos over zijn schoot. De klappen gingen sneller en werden harder, maar Kiria voelde geen pijn, alleen maar een brandend verlangen naar meer.

‘Op deze manier maakt het niet veel antwoord’, merkte hij op toen ze haar billen omhoog duwde om de klappen tegemoet te komen.

‘Oh, God, Ansel, houd alsjeblieft niet op’, kreunde ze. Met een glimlach liet Ansel zijn hand onder haar buik glijden om haar verlossing te brengen. Hij bleef behoorlijk hard op haar billen slaan terwijl zij kreunend klaar kwam, tot ze uiteindelijk slap en uitgeput over zijn schoot hing.

‘Zul je het snel in je hoofd halen weer te gaan vloeken?’, vroeg hij, terwijl hij haar over haar billen streelde.

‘Oh, nee Ansel’, antwoordde ze. ‘Dat zal ik niet doen, want daar heb jij een hekel aan’.

‘En jezelf pijn doen dan?’

‘Dat zal ik ook niet meer doen’.

‘Zo mag ik het horen’, hij trok haar overeind en drukte haar tegen zich aan. Hij liet zijn vingers door haar verwarde haren gaan. ‘Want de volgende keer, dan krijg je een pak slaag met de paddel’.

Kiria knuffelde hem. ‘Ja, Ansel’.

Aan het begin van de middag vertrokken ze naar zijn ouders. Kiria haar gedrag was al een paar dagen om door een ringetje te halen en Ansel beloonde haar iedere avond met een erotische spanking. Ze ging iedere avond dolgelukkig slapen en vroeg zich af wat hij deed om van zijn spanning af te komen. Ze wist natuurlijk dat de meeste mannen masturbeerden, maar ze had het lef niet om hem te vragen of hij dit ook deed. Ze had zelfs het lef niet hem een handje te helpen, zoals hij bij haar deed. Ze had veel foto’s van penissen gezien, maar er nog maar een keer een aangeraakt, de eerste keer dat ze ’s avonds in zijn bed lagen. Ze begon zich schuldig te voelen over de eenzijdigheid van hun seksuele activiteiten. Toen ze hier tijdens de lange autorit aan zat te denken, werd ze zo geobsedeerd door zijn orgasme, dat ze de meeste tijd zwijgend uit het raam staarde en het niet eens hoorde toen Ansel tegen haar praatte.

‘Kiria!’, zijn pogingen om een gesprek aan te gaan, drong eindelijk tot haat door.

‘Ja?’, ze keek hem met een verschrikte blik aan.

‘Waar zat jij met je gedachten? Je hebt niet een woord meegekregen van wat ik gezegd heb’, klaagde hij. Ze probeerde een leugentje om bestwil te bedenken, maar bedacht zich en besloot het op zijn manier te doen en kwam met de waarheid voor de dag. ‘Ik voel me niet goed, omdat jij erg je best doet om mij te plezieren in bed, maar ik niets voor je terug doe’. Ze zag hoe Ansel verbaasd zijn wenkbrauwen omhoog trok.

‘Oh’.

Kiria keek hem nieuwsgierig aan terwijl hij met samengeknepen ogen naar de weg keek. Zijn mondhoeken trilden.

‘Vind je het grappig?’, vroeg ze.

‘Nee, natuurlijk niet’, antwoordde hij. Even later verscheen een grote grijns op zijn gezicht.

‘Ik wist het!’, riep ze en ging rechtop zitten.

‘Het spijt me, liefje! Ik ben juist zeer vereerd dat je zo aan me denkt; ik lach je helemaal niet uit’.

‘Goed dan, en wat gaan we er dan aan doen?’ Kiria keek hem verwachtingsvol aan.

‘Er aan doen?’ Hij probeerde zich op de weg te concentreren. ‘Daar hoeft helemaal niets aan te gebeuren. Ik vind het prima zoals het nu gaat’.

‘Maar ik niet’.

‘Ben je niet tevreden over wat ik allemaal met je doe?’

‘Het gaat om jou. Je zorgt er iedere avond voor dat ik klaar kom, maar je krijgt er niets voor terug. Daardoor voel ik me een egoïstisch meisje’.

Ansel moest lachen. ‘Maar liefje, dat is wel het laatste wat ik je zal noemen’.

‘Je bent toch geen homo, of wel?’ Zijn blik verstrakte en hij zweeg tot ze bij de volgende afslag kwamen. Hij parkeerde zijn auto achter een benzinestation.

Hij draaide zich naar haar toe en zei, ‘volgens mij is het wel duidelijk dat ik geen home ben. En het is ook duidelijk dat jij heel dicht bij een flink pak op je billen bent’.

Kiria zette grote ogen op. ‘Waarom?’

‘Om je humeur wat op te kalefateren’.

Kiria dacht even na. ‘Waarom leer je me niet hoe ik je klaar kan laten komen. Dan is mijn humeur ook weer goed’.

‘Dat kan nu niet’. Kiria keek om hem heen. Er waren geen auto’s te zien. ‘Nee’, zei hij streng. Ze grinnikte en hij gaf haar een kus voor hij weer recht zitten om weg te rijden.

“Als we weer alleen zijn, zal ik het je leren’, ging hij verder en stuurde de Jeep de weg op. Dat Kiria haar humeur opknapte, duurde echter niet langer als vijf minuten.

‘Hoe ver is het nog?’, vroeg ze Ansel zich realiserend dat het eigenlijk een heel kinderachtige vraag was.

‘Nog ongeveer twee uur rijden’.

‘Ik verveel me’, zeurde ze.

‘Zet dan de radio aan’.

‘Daar is ook niets aan. Ik heb dorst’, liet ze hem weten.

‘We zijn net gestopt, toen heb je niets gepakt”.

‘Toen had ik nog geen dorst. Misschien moet ik ook een pakje sigaretten gaan halen, zodat ik kan beginnen te roken’.

‘Je rookt al’.

‘Alleen bij mijn moeder, en dan hooguit een of twee in de week’.

‘Dat is meer dan genoeg. En je rookt niet als je bij mij in de buurt bent’.

‘Waarom niet?’

‘Het is een slechte eigenschap. En je kunt er dood aan gaan, zoals iedereen weet’.

‘Ach wat. Mijn moeder rookt al bijna twintig jaar. En ze heft er nog nooi wat van overgehouden’.

‘Dan heeft ze veel geluk gehad’.

‘Goed dan. Dan ga ik wel op mijn nagels bijten’. Ze bracht haar vingers naar haar mond en giechelde toen Ansel die met een klein tikje wegsloeg’.

‘Nee’.

‘Ach, toe, Ansel, laten we nog een keer stoppen zodat ik wat te drinken kan halen en een puzzelboekje of iets te lezen’.

‘Goed’. Kiria bleef rustig zitten wachten tot de volgende afslag. Ansel nam de afslag en stopte bij het volgende benzinestation. Hij bleef in de auto wachten, terwijl Kiria naar binnen ging. Er waren tien minuten verstreken, toen hij uitstapte en ook naar binnen liep. Kiria stond in een tijdschrift te bladeren. Ansel pakte het flesje drinken en het tijdschrift uit haar hand en liep naar de kassa om te betalen. Kiria ging in de Jeep zitten mokken tot hij terug was.

‘Bedankt’, zei ze toen hij haar de spullen overhandigde. Ze keek naar het tijdschrift. ‘Auto week’ stond met grote letters op de omslag. ‘Geweldig!’, dacht ze en legde het tijdschrift op haar schoot. Vijf minuten later liet ze Ansel weten dat ze moest plassen.

‘Wat? ‘, ze moest bijna lachen om zijn verwilderde gezichtsuitdrukking. ‘Waarom ben je dan zonet niet gegaan?’

‘Dat wilde ik ook doen. Maar ik was helemaal van slag toen jij binnen kwam en het heft in handen nam’.

‘Hoe kun je nu vergeten dat je moet plassen?’

‘Dat weet ik niet. Je overviel me. Ik was helemaal afgeleid en ben in de Jeep gaan zitten wachten’.

Ansel mopperde wat binnensmonds en nam de eerste volgende afrit om alweer bij een benzinestation te stoppen. Kiria sprong uit de auto en ging naar binnen om een minutt later alweer terug te zijn.

‘Het is daar veel te smerig’, zei ze en ging weer naast hem zitten. ‘Zonder haar aan te kijken reed Ansel naar het dichtst bijzijnde restaurant en Kiria ging naar binnen. Toen ze terugkwam, vroeg hij of er nog meer van haar dienst was voor hij de snelweg weer opreed. Kiria schudde haar hoofd.

‘Weet je het zeker? Niet wat eten, niet wat anders te lezen?’ Kiria dacht dat hij sarcastisch deed en schudde opnieuw haar hoofd. Maar vijf minuten later begon ze te klagen dat ze een tijdschrift over auto’s gekocht hadden.

‘Waarom zou ik in vredesnaam over auto’s willen lezen?’

‘Ik heb helemaal niet naar de titel gekeken, ik wilde alleen maar verder rijden’.

‘Zullen we dan een woordspelletje spelen? Je weet wel, het alfabet spel?’

‘Ik heb helemaal geen zin om spelletjes te spelen, ik wil zien dat we veilig bij mijn ouders thuis arriveren’.

‘Jij bent ook niet gezellig’, pruilde ze. Ze sloeg haar armen over elkaar en ging achterover in haar stoel liggen. Een paar minuten later viel ze in slaap.