Kiria voelde zich geweldig toen ze de volgende ochtend wakker werd. Ze rekte zich uit en probeerde zich te bedenken waarom ze zich zo goed voelde en toen herinnerde ze zich dat Ansel en zij weer bij elkaar waren. Niet alleen waren ze weer bij elkaar, maar ze hoefde niet meer te vrezen voor een pak op haar billen en ze zouden die avond voor het eerst seks met elkaar hebben!

Kiria deed de handdoeken in de wasmachine en maakte haar bed op. Vervolgens maakte ze het aanrecht schoon. Toen zette ze de tv aan en ging een poosje zitten kijken, maar ze was te onrustig om lang stil te kunnen blijven zitten. Uiteindelijk deed ze een jasje aan en liep naar de voordeur om een eind te gaan joggen. Haar lichaam was sterker geworden en was gewend aan de fysieke arbeid en voelde zich kennelijk niet goed als het achterwege bleef. Kiria dacht aan bevrediging en hoopte dat Ansel dit die avond zou bereiken. Ze was waarschijnlijk niet ervaren genoeg om hem klaar te kunnen laten komen, maar hij zou het haar vast wel willen leren. Ze begon steeds harder te lopen om haar grenzen op te zoeken, net zoals ze de dagen in de voorbije week steeds gedaan had. Na een poos gaf ze op en liep langzaam naar huis terug. Toen ze de voordeur open deed, was ze net op tijd om de telefoon op te pakken.

‘Dag liefje’, zei Ansel.

‘Oh, hoi!”

‘Hoe is het met je vandaag?’

‘Fantastisch! En met jou?’

‘Ook prima. Um… je bent toch niet van gedachten veranderd over vanavond, is het wel?

‘

‘Nee…’ Ze was in verwarring gebracht. ‘Waarom zou ik van gedachten veranderd zijn?’

‘Nou, het is een belangrijke beslissing. Ik wilde alleen maar even zeker weten of je ermee door wilt gaan”.

‘Natuurlijk wil ik dat. Ben jij van gedachten veranderd?’ Er klonk achterdocht in de stem van Kiria.

‘Ja, dat klopt’, gaf hij toe. Haar hart begon te bonzen. ‘Ik vroeg me af of je ermee ingestemd hebt omdat je opgelucht bent dat we geen ruzie meer hebben. Ik vroeg me af of je hier wel echt mee door wilt gaan. Het is een onomkeerbaar gebeuren, weet je’.

‘Ansel’, begon ze. Ze was boos, maar probeerde respectvol te blijven. ‘Als ik dit besluit onweloverwogen zou nemen, dan was ik op mijn tweeëntwintigste allang geen maagd meer! Ze wachtte de stilte die viel af.

‘Ik denk dat je daar een punt hebt’, gaf hij toe. ‘Ik denk dat ik graag wil weten waarom je het nu plotseling wel wilt, nadat je er zolang mee gewacht hebt. Ik bedoel, heb je het niet bewust bewaard tot na het huwelijk?’

Kiria begon gesmoord te lachen, terwijl ze naar woorden zocht die uiting gaven aan haar gedachten. ‘Nee, ik was niet bezig mezelf te bewaren tot na het huwelijk. Maak je je daar zorgen om?’

‘Nee! Ik wil het alleen… tja… ik wil het gewoon niet voor je verpesten…’

‘Bedoel je te zeggen, dat ik niet moet denken dat je met me wilt trouwen?’

‘Nee, liefje, dat is niet wat ik wil zeggen’, begon hij, maar Kiria kapte hem af.

‘De enige reden waarom ik nog maagd ben, omdat ik het nog nooit wilde doen met iemand waar ik mee uitging’.

‘Ok, ok’, probeerde hij opnieuw, ik probeer me er alleen maar van te overtuigen dat je dit echt wilt en…’ Kiria wist echter genoeg en haar laatste remmingen vielen weg toen ze hem opnieuw onderbrak.

‘Kijk, Ansel, ik ben prima in staat om mijn eigen beslissingen te nemen. Laten hier vooral niet moeilijk over doen… Ik wil dat je me neukt, omdat ik verschrikkelijk graag seks met je wil hebben. En ik wil je graag gelukkig zien, omdat ik van je hou, boerenlul dat je bent!’

Ze smeet de horen op de haak en liet met afschuw haar laatste woorden nog eens door zich heen gaan. Neukt? Seks? Boerenlul? Heeft ze dat echt tegen Ansel gezegd? Haar gedachten sloegen op hol toen ze bedacht welke gevolgen dit kon hebben. Ze schrok toen de telefoon opnieuw begon te rinkelen, maar ze nam niet op en liep naar haar kamer om na te denken.

Als Ansel bang was dat ze met hem wilde trouwen, dan zou ze hem alleen maar afschrikken met uitingen dat ze van hem hield. Hij zou haar vast een standje geven en haar daarna nooit meer willen zien. Als hij nog helemaal niet trouwen gedacht had, dan had ze hem waarschijnlijk de stuipen op het lijf gejaagd.

Het was echter pijnlijk duidelijk geworden dat hij haar niet in staat achtte een weloverwogen besluit te nemen. Het komt vast van haar roekeloze rijgedrag. Of zou het misschien zijn omdat hij wist dat ze de afgelopen week zo schaamteloos over de gevoelens van haar moeder heen gewalst was? Misschien omdat ze zich tijdens haar uitstapjes in gevaar bracht, alleen maar voor een schilderijtje? Oh, mijn God, ze was helemaal niet in staat om een weloverwogen beslissing te nemen. Juist daarom was ze verliefd op hem geworden; ergens diep van binnen wist ze heel goed dat ze egoïstisch en zelfdestructief is en dat ze het nodig heeft dat hij de touwtjes in handen neemt. Kiria keek mistroostig naar het bed waar hij haar voor het eerst een pak op haar bips gegeven had.

Hoeveel ze er ook een hekel aan had, ze wist dat ze het nodig had. En nog steeds nodig heeft. Ze is een enorme bofkont iemand te hebben, die haar aan de hand neemt, iemand die om haar geeft en iemand die het niet erg vindt de leiding te moeten nemen… Maar hij was zo timide geweest aan de telefoon, alsof hij haar naar de mond praatte. Zo was hij helemaal niet.

Ze wilde door hem gerustgesteld worden, niet aan een onzeker vragenvuur blootgesteld worden. En nu heeft ze het allemaal verprutst, hij zou nooit weer iets van zich laten horen. De tranen liepen over haar wangen. Ze liet zich voorover op het bed vallen en huilde in haar kussen.

Heel veel tranen later hoorde Kiria haar moeder binnen komen. Toen ging haar slaapkamerdeur zachtjes open en werd een zachte hand op haar schouder gelegd. Kiria begon weer te huilen. ‘Mam, ik heb daarnet alles verprutst! Ansel heeft me gebeld en ik heb hem uitgescholden en ik heb ervan beschuldigd te denken dat ik met hem wilde trouwen en ik heb hem verteld dat ik van hem hield! Nu wil hij me vast nooit meer zien!’

‘Ja, hoor, dat wil hij wel’. Ze schrok bij het horen van de stem van Ansel. Ze krabbelde overeind en keek in zijn rustige, blauwe ogen.

‘Ansel’, hijgde ze en slaagde erin een flauwe glimlach te produceren. Hij ging naast haar op het bed zitten. Ze veegde haar gezicht droog met de mouw van haar shirt. Ze wilde haar rode gezicht graag voor hem verbergen, maar bleef hem aankijken.

Hij glimlachte en opende zijn armen en trok haar tegen zich aan. ‘We moeten hier eens over praten’, zei hij op een zachte, geruststellende toon.

Kiria omhelsde hem stevig en wachtte af.

‘Ik hou ook van jou’. Hij drukte haar nog steviger tegen zich aan. ‘En het spijt me dat ik aan je besluit getwijfeld heb. Je had gelijk dat je boos werd. Maar ik kan me niet vinden in de rol die je voor mij in gedachten hebt. Ik kan gewoon niet leven met de gedachte dat je, uh… domme dingen doet. Ik kan het gewoon niet negeren als he tegen me vloekt en scheld. Ik ben ervan overtuigd dat je een pak op je bips nodig hebt, of je je daarvan bewust bent of niet. Maar ik zal je dat pak slaag niet geven, omdat ik je dat beloofd heb. Maar hoe gaan we dat verschil van inzicht nu oplossen? Ik zal nooit terug gaan schelden’.

Kiria duwde hem een eindje van zich af. ‘Ik… je mag op je belofte terugkomen… ik wil dat je me een pak op mijn bips geeft. Ik heb het nodig’. Ze draaide zich om en ging over zijn knie liggen en deed haar joggingbroek tot haar knieën omlaag.

‘Ik zal je niet tegenspreken’, hoorde ze hem zeggen. Toen viel de eerste klap.

Hij begon zachtjes, maar de klappen bouwden zich al snel op. Al snel lag ze te piepen ban pijn en genot. Ze probeerde niet een keer onder zijn neerdalende hand vandaan te komen. Ze bleef stil liggen en accepteerde wat hij voor haar in petto had. Toen het voorbij was ging hij naast haar op bed liggen en trok haar dicht tegen zich aan.

‘Dank je wel’, snikte ze. ‘Ik heb zo’n spijt van alles wat ik heb gedaan!’

‘Dat weet ik’, stelde hij haar gerust. ‘En ik zal je iedere dag tot onze huwelijksdag over de knie leggen en waarschijnlijk nog een poosje langer’.

‘Wat’, Kiria snoof en luisterde goed, had ze hem wel goed verstaan?

‘Ik wil met je trouwen. Ik wil je de rest van mijn leven iedere dag aan mijn zijde en iedere nacht in mijn bed’.

‘Echt waar?’

‘Echt waar. Ik hou van je, Kiria. Ik hou van je zoals je bent en ik zal niet van je vragen iets te veranderen, alleen maar dat je je straf accepteert wanneer je ere en potje van gemaakt hebt’.

‘Oh, maar ik zal wel veranderen, Ansel, dat zul je zien! Ik zal helemaal geen gevaarlijke fratsen meer uithalen en ik zal niet zoveel vloeken en schelden, ik zal meer rekening houden met anderen, en…’

‘Nee, dat zul je niet. Misschien dat het na verloop van tijd wat beter zal worden. Maar ik heb alle tijd van de wereld en heel veel liefde te investeren en het zal me nooit vervelen je over de knie te moeten leggen als je weer eens de mist ingegaan bent’.

Kiria omhelsde hem stevig en duwde haar gezicht tegen zijn hals. ‘Ik hou van je, Ansel’.

‘Ik hou ook van jou’, zei hij en wreef zachtjes over haar rug. “Wanneer zullen we gaan trouwen?’

‘Nu meteen’, antwoordde ze onmiddellijk.

Hij grinnikte. ‘Mijn ouders vermoorden me als ik zonder hen en zonder een kerkdienst ga trouwen. De enige reden om niet te lang te wachten is dat we zeker geen seks met elkaar hebben tot onze eerste huwelijksnacht’.

‘Nee, Ansel…’. Kiria deed haar broek omhoog en ging rechtop zitten en keek ham aan. ‘Ik heb mezelf nooit willen bewaren tot na het huwelijk! We kunnen tot die tijd gewoon ons gang gaan’.

Hij schudde zijn hoofd. ‘Ik vind het wel prettig om tot na ons trouwen te wachten. We wachten gewoon nog even’.

‘Maar Ansel’, ging ze verder, maar ze deed haar mond weer dicht toen ze de blik in zijn ogen zag.

‘Nog een woord en ik leg je weer over de knie’.

Kiria voelde haar buik kriebelen, toen ze zich voorstelde hoe ze weer met haar blote billen in de lucht over zijn knie lag. Ze slikte haar teleurstelling weg en mompelde, ‘Goed dan’.

‘Wil je eigenlijk een grote bruiloft os een eenvoudige?’

Kiria wilde altijd een grote bruilift, met tenminste zeven bruidsmeisjes, maar nu maakte het haar allemaal niets meer uit. ‘Ansel, mijn moeder en ik kunnen ons niet veel veroorloven. Laten we er maar een eenvoudige bruiloft van maken’.

Hij glimlachte. ‘Je wil erbij zijn als we trouwen en hetzelfde geldt voor mijn familie. Bovendien kan ik me een bruiloft veroorloven. Zo groot je maar wilt.

Ze ging rechtop zitten en keek hem aan. ‘Ansel White, je weet dekselsgoed dat de ouders van de bruid altijd de bruiloft betalen. Het is uitgesloten dat jij voor de kosten opdraait’.

‘Hoezo? Wil ji dan betalen? Ok, ga je gang. Verkoop je auto, verkoop jullie huis. Dan zal ik nieuwe voor jullie kopen, als huwelijksgeschenken’.

‘Mijn moeder zal dit huis nooit verkopen!’.

‘Kiria, ze heeft me verleden week verteld, dat zodra jij het huis uit bent, zij het wil verkopen om in een flatje te gaan wonen. Ze is hier alleen maar vanwege jou blijven wonen’.

Kiria keek hem verbaasd aan. ‘Wat?’

‘Liefje, je weet heel goed dat je moeder je een veilige basis heeft willen geven, omdat je je vader altijd hebt moeten missen’.

‘Ik dacht altijd… ik heb altijd gedacht dat ze hier graag woonde. Ze heeft er tegen mij nooit iets over gezegd’. Kiria voelde zich plotseling buitengesloten omdat haar moeder Ansel in vertrouwen genomen had en haar niet. Opeens realiseerde ze zich hoe haar moeder zich gevoeld moest hebben toen ze haar de hele week genegeerd had. ‘Ik geloof dat ik maar eens een goed gesprek met haar moet hebben’.

Ansel knikte. ‘Laten we maar eens horen wat ze ervan vindt. Maar ik zou wel een bruiloft willen met alles erop en eraan, want jij zult de mooiste bruid zien die deze stad ooit gezien heeft’. Hij trok haar stevig tegen zich aan en ze moest alweer huilen. Maar deze keer waren het tranen van geluk.

De volgende drie dagen brachten ze bij Ansel thuis door. Hij leerde haar hoe ze met een geweer om moest gaan. Kiria luisterde zorgvuldig wat hij haar allemaal vertelde met betrekking tot de veiligheidsvoorschriften. Vervolgens gaf hij haar een schriftelijke test, die ze keurig invulde, hoewel ze dacht dat het wel een beetje overdreven was. En iedere avond na het eten legde hij haar over de knie voor een langdurig pak op haar blote billen, wat steevast in eindigde dat hij haar naar een hoogtepunt bracht. Kiria twijfelde eraan of de sessies nu voor straf of voor haar plezier bedoeld waren. Maar ze keek iedere dag reikhalzend uit naar het gebeuren.

Zondagavond gingen ze naar haar moeder te eten. Angela had een nieuw Frans recept gemaakt, waar ze heerlijk van gegeten hebben. Ze hebben haar huwelijksplannen besproken en Angela liet haar dochter weten dat ze er op rekende dat het de grootste bruiloft ooit in geschiedenis van het kleine stadje zou worden.

‘Kiria, ik heb meer dan tachtigduizend euro aan eigen vermogen in dit huis zitten. We hebben hier twintig jaar gewoond en de huizen om ons heen zijn de laatste tijd voor flinke prijzen van de hand gegaan. Ik heb altijd gedacht dat ik het huis zou verkopen wanneer je zou gaan studeren of trouwen. En dat is wat ik nu dus ga doen’.

‘Maar mam, je kunt niet zoveel geld aan een bruiloft spenderen!’, protesteerde Kiria, maar haar moeder grinnikte alleen maar.

‘Dat doe ik ook niet. Ik reserveer dertig voor de bruiloft, tien voor een cruise en de rest is voor mijn oude dag’.

‘Een cruise?’

‘Ik heb er altijd eentje willen maken. En als jij straks getrouwd bent, heb ik daar de tijd en het geld voor’.

Kiria glimlachte gelukkig. Wat viel alles mooi op zijn plek. Ze stond op en liep naar de badkamer en liet Ansel en haar moeder achter in de keuken’.

Ansel keek haar wiegende billen na, tot ze de keukendeur achter haar dicht deed en richtte zich vervolgens tot haar moeder. ‘Angela, heeft Kiria je verteld dat ik haar beloofd heb dat ik haar iedere avond een pak op haar billen zal geven tot we getrouwd zijn? Ze is het er helemaal mee eens, maar ik wil niet dat je schrikt als je kletsende geluiden uit haar slaapkamer hoort komen’.

Angela grinnikte en haalde een sigaret uit het pakje. ‘Nee, maar het verbaast me niets. We hebben elkaar trouwens maar weinig gesproken sinds jullie weer bij elkaar zijn’.

‘Echt waar? Ze vertelde me dat ze een goed gesprek met je zou hebben’.

Angela schudde haar hoofd en glimlachte. ‘Dat geeft niets. Ik ben blij dat ze weer gelukkig is. Ga jij haar nu maar een pak op haar bips geven, dan ruim ik de keuken op’.

Ansel glimlachte terug. ‘Laat haar dat straks maar doen. Volgens mij verdiend ze dat wel’.

Angela haalde haar schouders op en trok aan haar sigaret. ‘Jij schijnt te weten wat goed vaar haar is’.

Ansel keek haar aan. Zijn gezicht verraadde weinig emotie. Toen zei hij, ‘Je hebt heel goed werk geleverd toen je haar opvoedde. Ik hoop niet dat je vindt dat ik mijn plaats niet ken’.

Angela keek naar zijn oprechte gezichtsuitdrukking. ‘Nee, Ansel. Ik denk dat ik haar gegeven heb wat ze op dat moment nodig had. Nu heeft ze iets anders nodig en ben jij op het toneel verschenen. Daar ben ik blij om en mijn zegen heb je. Ik weet dat je van haar houdt’.

Ansel glimlachte en legde zijn hand op de hare. ‘Dank je wel. Ik kon me geen betere schoonmoeder wensen. Ze grijnsden even naar elkaar en toen stond Ansel op om naar Kiria te gaan.

‘Het is tijd’, zei hij. Kiria keek op naar Ansel die in de deurpost van haar slaapkamer stond. Ze legde haar haarborstel neer en zwaaide met een hoofdbeweging haar haren op haar rug. Ze wist dat het tijd was voor een pak op haar bips, maar jeetje, hij ging het toch niet hier doen, nu haar moeder thuis was?’

‘Hier?’, vroeg ze.

‘Ja, hier en nu’.

‘Maar Ansel, mijn moeder is thuis!’, fluisterde ze, en keek hem aan.

‘En?’

‘Als je denkt dat ik je me een pak op mijn billen laat geven waar zij het kan horen, dan ben je niet goed bij je hoofd!’

‘Wie heft iets gezegd over me laten?’, antwoordde hij onverstoorbaar en liep langzaam naar haar toe. Kiria deed een stap achteruit. ‘Ik heb je iets beloofd en daar zal ik me aan houden. Maar ik wil niet dat je je ervoor schaamt. Er is trouwens niets om je voor te schamen. Ik heb je moeder al laten weten dat ik je nu een pak op je billen ga geven’.

Kiria sperde haar ogen verschrikt open. ‘Wat?’

Ansel nam de tijd terwijl zij letterlijk in de hoek kwam te staan. ‘Als je dat goede gesprek met haar gehad zou hebben, wat je beloofd hebt, dan was dit niet als een grote verrassing aangekomen’.

Een golf van schuldgevoel ging door haar heen. ‘Daar heb ik de tijd nog niet voor gehad! Bovendien, wat gaat jou het aan?’ Ze drukte zichzelf tegen de muur terwijl hij steeds dichterbij kwam. Vervolgens leunde hij met een hand tegen de muur waar zij tegenaan gedrukt stond’.

‘Alles van jouw is mijn zaak, zoals dat omgekeerd ook het geval is’.

‘Als je me nu een pak op mijn bips geeft’, schreeuwde ze, ‘dan zal… dan zel… dan zal ik je bijten!’

Ze dook onder zijn arm door en sprintte in de richting van de deur. Maar Ansel pakte haar rond haar middel en trok haar mee naar het bed. Ze vocht als een leeuwin, helemaal buiten zinnen.

‘Nee!’, gilde ze en gaf hem een schop tegen zijn scheenbeen.

‘Houd daarmee op!’ Hij pakte haar bij haar polsen.

Op dat moment verscheen Angela in de deuropening omdat ze zich afvroeg welke gewelddadigheden er plaatsvonden. Kiria boog zich voorover en beet Ansel hard in zijn arm. Maar geduldig trok hij het tegenstribbelende meisje mee naar het bed. Kiria rukte een hand los en begon hem verwoed tegen zijn borst te slaan, ook schopte ze hem opnieuw. Maar Ansel bleef uiterlijk onbewogen. Hij bereikte het bed, ging zitten en legde haar over zijn knie.

Angela had genoeg gezien. ‘Heb je hup nodig?’, vroeg ze. Ze schaamde zich voor het gedrag van haar dochter, maar amuseerde zich om de hachelijke situatie waarin ze zich bevond. Toen Kiria haar stem hoorde, begon ze Ansel uit maken voor alles wat mooi en lelijk was.

Ansel keek aan en keek Angela met een grimmig lachje aan. ‘Als je mij die haarborstel aan zou willen geven’, zei hij met een knikje naar de kaptafel.

Angela glimlachte en bracht hem de haarborstel. Ansel fixeerde Kiria over zijn schoot. Hij zette zijn rechterbeen over haar beide benen en duwde haar met zijn ene hand op haar rug omlaag. Met zijn andere hand deed hij haar rok omhoog en deed haar onderbroek omlaag tot halverwege haar dijen.

‘Ansel White! Laat me los! Heb het lef niet!’

KLETS! De haarborstel kwam op haar linkerbil neer en ze gilde toen de brandende pijn door haar lichaam schoot. Ze bleef zich hevig verzetten terwijl Ansel de borstel liet neerkomen van de bovenkant van haar billen tot de onderkant van haar bovenbenen.

Angela ging weg om tv te kijken. Ze zette het geluid zo hard dat het gegil van Kiria overstemd werd. Maar het geluid werd niet geheel uit gebannen en ze was zich er goed van bewust toen enige tijd over de kletsen ophielden. Niet lang daarna hoorde ze het stel de kamer van Kiria verlaten en even later hoorde ze de kraan in de keuken lopen. Toen Ansel binnenkwam en op de bank ging zitten, zette ze de televisie zachter. Ze keken elkaar aan, maar woorden waren overbodig.

Kiria droogde haar ogen met een papieren zakdoekje toen ze de laatste borden in de vaatwasser zette. Wat moest ze nu doen? Bij Ansel gaan zitten? Maar de gedachte dat ze haar moeder onder ogen moest komen na wat zich daarnet allemaal had voorgedaan was om je dood te schamen. Heel voorzichtig ging ze aan de keukentafel zitten en trok de krant naar zich toe.

‘Kiria? Ben je nu nog niet laar?’, riep Ansel.

‘Nee’, riep ze terug en stond op om de pannen om te spoelen. Het duurde niet lang of Ansel kwam kijken waar ze mee bezig was. Een week geleden viel er nog een heleboel schoon te maken, maar sindsdien was Kiria urenlang bezig geweest de vloeren te schrobben en de kasten af te soppen. Ansel zag hoe ze Vim in de toch al blinkende gootsteen strooide.

‘Waar zijn je handschoenen?’, vroeg hij en Kiria keek hem verward aan.

‘Handschoenen?’, herhaalde ze.

‘Ja, om je handen te beschermen’, legde hij geduldig uit, maar Kiria zag de afkeurende blik in zijn ogen.

‘Um… die heb ik niet’, mompelde ze en begon verwoed te schrobben.

Ansel liep rustig naar haar toe, draaide de kraan open en begon de gootsteen en haar handen af te spoelen. Terwijl de kraan stroomde liet hij haar weten, ‘Morgenavond zullen we het hier nog eens goed over hebben. Het is niet de bedoeling dat je jezelf op deze manier pijn doet. Moet je je handen eens zien!’

Kiria keek naar haar handen en opeens kwam haar vermoeide brein weer tot leven. ‘Oh’.

‘Wanneer we morgen naar de filmopnames gaan, dan zal ik een paar leren handschoenen voor je meenemen’. Hij droogde haar handen met een handdoek en keek op zijn horloge. ‘Tijd om naar bed te gaan’, kondigde hij aan.

Hij pakte haar bij haar hand en nam haar mee naar de woonkamer. Kiria liep zwijgend mee. Ze liepen langs haar moeder die gelukkig niet opkeek toen ze passeerden.

Eenmaal op haar slaapkamer aangekomen, deed hij de deur dicht en ging aan haar bureautje zitten.

‘Maak je klaar om te gaan slapen, dan zal ik je nog even lekker instoppen’, zei hij. Kiria pakte snel een nachthemdje uit haar kast en liep naar de badkamer. Toen ze haar tanden stond te poetsen, dacht ze na over wat hij gezegd had. Ze hadden het bij hem thuis over de filmopnames gehad, maar ze was het niet echt met hem eens geweest. Hij nam gewoon maar aan dat ze het wel zou doen, net zoals hij nu verwachtte dat ze gehoorzaam naar bed zou gaan omdat hij haar dat opdroeg. Kiria deed haar kleren uit en deed deze in de wasmand. Toen ving ze een glimp op van haar nog steeds rode billen in de spiegel. Het zag er niet zo erg uit als ze verwachtte. Die haarborstel deed zeer als duizend bijensteken, maar hij liet nauwelijks schade achter. Toen ze vervolgens naar haar rode handen keek, snapte ze wat Ansel bedoelde toen hij zei dat billen heel wat straf konden verdragen. Ze deed haar nachthemd aan, borstelde haar haren en haastte zich terug naar bed.

Ansel zat nog steeds aan haar bureau. Hij had zijn armen over elkaar en tikte ongeduldig met zijn voet op de grond. Hij voelde zich warm worden toen hij haar in haar dunne zijdeachtige nachthemd binnen zag komen. Hij stond op om haar een dikke knuffel te geven. Hij wreef voorzichtig over haar onderrug en vervolgens over haar billen. Hij fluisterde, ‘Je bent mijn lieve meisje’. Kiria stapte in haar bed en wachtte tot hij de wekker op vier uur gezet had. ‘Ik ben om vijf uur terug’, liet jij weten. Hij boog zich voorover om haar een kus te geven en het dekbed tot onder haar kin omhoog te trekken. ‘Zorg ervoor dat je een spijkerbroek en dichte schoenen aan hebt en ook een warme jas’. Toen was hij verdwenen en lag Kiria binnen tien minuten diep te slapen.