‘Neem mijn maar quad maar Tom’, riep Wouter. Hij staat achter mijn auto. Jullie kunnen dat meer van de omgeving zien in kortere tijd, bovendien is het niet zo vermoeiend voor Katy.

‘Goed idee, Wouter’, riep Tom terug en begon te lopen. ‘Meekomen jij, wij moeten nodig eens praten’.

De woorden van Tom klonken streng. Ze zorgden ervoor dat Katy kriebels in haar buik kreeg.. Ze wist dat haar meer stond te wachten dan alleen een beetje sightseeing. Ook Wouter en Annie wisten wat Katy te wachten stond, toen ze het stel weg zagen rijden.

Annie maakte zich zorgen over wat Wouter tegen haar gezegd had. De blik in zijn ogen stelde haar ook al niet gerust. Annie wist dat ze te ver gegaan was. De vastberaden blik van Wouter maakte duidelijk dat ze net zo diep in de problemen zat als Katy.

Annie ging ijverig aan de slag toen Tom en Katy uit het zicht verdwenen waren. Ze leegde de koffiepot en spoelde deze om. Vervolgens liep ze naar het butagasstel en vulde de blauw geëmailleerde ketel met water uit een jerrycan. Even later brandde het vuur onder de ketel.

Annie liep naar de tafel en begon met de voorbereidingen voor het eten. Wouter kwam naast haar staan. ‘Lukt het allemaal? Heb je hulp nodig?’

Het gaat prima, liefje. ‘Ik was van plan het fruit voor de fruitsalade schoon te maken. De salade die je zo lekker vindt’, voegde ze eraan toe. Verder is alles al klaar… als het zover is, kun je het vlees op de barbecue klaar maken’.

‘Ik denk dat die fruitsalade nog wel even kan wachten. Wij moeten eens even ernstig praten, Annie’, zei Wouter toen hij het mes uit haar handen pakte en op de tafel legde. ‘Leg de watermeloen terug in de koelbox en kom mee naar de camper’.

Annie sloot haar ogen en krom ineen onder zijn woorden. Ze wilde nog wat zeggen, maar zijn blik maakte duidelijk dat ze er beter het zwijgen toe kon doen. Zodra de meloen in de koelbox lag, draaide Annie zich om en liep in de richting van de camper. Wouter liep vlak achter haar, waardoor ze zich net een klein meisje voelde dat naar haar kamer gestuurd werd.

Bij de deur van de camper aangekomen, keek ze over haar schouder en zei, ‘Liefje…”

Wouter liet haar niet uitspreken. ‘Naar binnen, Annie’, bromde hij. Toen ze het opstapje opstapte gaf hij haar een harde klets op haar billen.

‘Auw!’, gilde Annie en sprong naar binnen, ze draaide zich om en greep met beide handen haar bips vast.

‘Er volgt nog veel meer auw, jongedame’, zei Wouter streng. Hij wees naar haar spijkerbroek en vervolgde, ‘uit!’

‘Oh, liefje, neer, alsjeblieft’, smeekte Annie.

‘Wat heb ik gezegd?’, vroeg Wouter. Hij draaide Annie om en liet zijn hand nog twee keer op haar billen neerkomen.

‘Oh, auw! Goed…, goed…’, piepte Annie. Ze draaide haar rug naar hem toe en begon haar broek los te maken. Tegelijkertijd gleed ze uit haar schoenen.

Wouter liep naar de tafel en pakte een stoel. Hij zette deze in het midden van de ruimte. Terwijl hij Annie strak aankeek ging hij zitten.

‘Schiet op!’, foeterde hij. ‘En kom hier…’

‘Liefje, niet doen…’, begon Annie.

‘Ik wil geen word meer van je horen, jongedame. Ik wil dat je hier komt. Hier om precies te zijn’, Wouter wees aan zijn rechterzijde naar de vloer.

Annie, die Wouter niet bozer wilde maken dan hij al was, legde haar spijkerbroek op het aanrecht en liep naar de plaats die hij aangewezen had.

‘Enig idee waarom jij en ik hier zijn en ik op het punt sta je billen bloot te maken?’, vroeg Wouter.

‘Ik denk omdat ik Katy over het weekend verteld heb, terwijl jij me gezegd had dit niet te doen’, antwoordde Annie zachtjes.

‘Precies! En wat denk je dat er daarom gaat gebeuren?, Annie’, vroeg hij.

‘Ik ga een pak op mijn bips krijgen’, zei Annie met een trieste gezichtsuitdrukking.

‘Als je dat maar weet’, zei Wouter terwijl hij Annie over zijn knie legde. ‘Ik ga je eerst op je billen geven… en vervolgens ga ik je nog veel meer op je billen geven. Wat zeg je daarvan?’, vroeg hij terwijl hij zijn hand op haar billen liet neerkomen. Vervolgens bleef zijn harde hand een hele poos op haar kleine onderbroekje neer regenen.

‘Ik heb nog geen antwoord gehad, jongedame. Waarom denk je dat je een pak op je billen krijgt op een mooie middag als deze?, vroeg hij sarcastisch.  

‘Oh, liefje, het spijt me. Het spijt me heel erg’, jammerde Annie. Ze begon met haar benen te trappelen. De hand van Wouter bleef onophoudelijk neerkomen. Iedere klap brandde als vuur. Annie wist zeker dat ze nooit weer zou kunnen zitten. Hij had haar bips en bovenbenen al flink in brand gezet.

Uiteindelijk stopte Wouter. Hij haakte zijn vingers achter het elastiek van haar onderbroek en begon deze omlaag te schuiven. Het kostte een paar bewegingen en wat hulp van Annie om ze over haar heupen omlaag te schuiven. Voor ze het wist hing het broekje om haar enkels. Wouter sloeg zijn rechterbeen over haar onderbenen en ging verder waar hij gebleven was.

Wouter gaf Annie maar zelden een pak op haar bips als hij boos was. Maar vandaag was zo’n dag. Wouter was boos. Je kon zelfs zeggen dat hij woedend was op zijn vrouw toen hij het pak slaag begon. Tegen de tijd dat hij klaar met haar was, waren haar bovenbenen en billen roodgloeiend.

Wouter stond en hield zijn vrouw een poos stevig zijn armen. Annie huilde hete tranen tegen zijn borst en bleef maar herhalen hoeveel spijt ze had. Wouter wreef over haar rug en gaf haar een kus op haar voorhoofd.

‘Ik weet dat je er spijt van hebt, Annie. Rustig nu maar. Trek je onderbroek en je spijkerbroek maar weer aan. En kom dan maar even een poosje bij me zitten tot Tom en Katy weer terug zijn.

‘Oh, liefje, mag ik mijn onderbroekje alsjeblieft uitlaten?’, vroeg Annie.

‘Nee! Trek ze aan en vlug een beetje’, zei hij streng.

Annie liep naar haar kleren en trok haar broekje voorzichtig over haar gezwollen billen. Ze kreunde. Haar bips voelde aan alsof hij werkelijk in brand stond. Toen ze haar spijkerbroek omhoog trok, nam de pijn nog veel meer toe. Bukken om haar schoenen aan te trekken, was nog het ergste.

‘Wouter, alsjeblieft, laat me een korte broek aantrekken’, huilde Annie.

‘Nee! Je had je spijkerbroek aan. En die doe je weer aan. En schiet een beetje op anders kom ik je een handje helpen’, voegde hij eraan toe. Er klonk geen medelijden in zijn stem, maar in zijn hart had hij dat wel een beetje. Maar niet genoeg, om concessies te doen.

Uiteindelijk had Annie haar kleren aan en stond voor Wouter. Omdat hij wist dat ze niet zou gaan zitten als hij daar niet om vroeg, pakt hij haar bij haar arm en zette haar op zijn rechterknie. Annie huilde van de pijn.

‘Stil!’, zei Wouter streng. Het is je eigen schuld. En verder moet je weten, dat je maar de helft gekregen hebt van wat je tegoed hebt’.

Annie begon te protesteren, maar Wouter legde haar het zwijgen op.

‘Je wist dondersgoed waar je mee bezig was toen je Katy over het weekend vertelde. Je wist ook heel goed dat je gezien de gezondheidstoestand van Katy dit aan Tom en mij moest overlaten. Ik ben boos op je Annie, ik zou je eigenlijk over de knie moeten leggen en van voren af aan moeten beginnen. En dat zou ik zeker doen, als ik geen last van mijn hand zou hebben’.

‘Oh… en jij denkt dat mijn billen nog geen pijn doen, huh?, zei Annie sarcastisch.

In een beweging legde Wouter haar over de knie en sloeg haar twintig keer heel hard op haar bips. Dat zou ze nog wel een poosje voelen. Hij liet haar weer op zijn knie zitten en vroeg, ‘heb je verder nog wat te zeggen, jongedame?’

‘Nee, Wouter. Het spijt me. Echt waar’, snikte Annie.

‘Dat is je geraden ook’, zei Wouter streng. ‘En nu gaan we met het eten beginnen, totdat ze terug zijn. En jij gedraagt je, want anders leg ik je straks over de knie waar Tom en Katy bij zijn’. Hij was even stil en keek of ze wel goed oplette.

‘Wanneer we vanavond gaan slapen, kun je nog een pak op je billen verwachten, Annie. Maar dan gebruik ik de paddel. Zorg dat deze op het nachtkastje ligt als ik binnen kom. Heb je dat begrepen, jongedame?’

Tom en Katy waren het bos ingetrokken toen Wouter en Annie hun gesprek in de camper beëindigden. Tom stopte en zette de quad uit.

‘Wat vind je ervan, liefje? Is het hier niet mooi?’, vroeg Tom toen hij van de motor stapte.

‘Oh ja! Het is hier erg mooi, schatje. De bomen, de dennengeur… het is prachtig. Dank je wel dat je me hier mee naar toe genomen hebt’.

Tom glimlachte en gaf haar een knipoog. ‘Stap maar even af. We gaan een eindje lopen. Ik wil je een beekje laten zien wat hier vlak achter loopt’.

Katy stapte af. Tom stak zijn hand uitnodigend naar haar uit. Ze legde haar kleine hand in de zijne. Samen liepen ze het pad af tot ze het geluid van het water hoorden. Tom deed het rustig aan omdat hij zich realiseerde dat zij twee stappen moest zetten tegen hem een. Geen van beiden zei wat. Beiden waren in gedachten verzonken… en genoten van de omgeving. Een paar minuten later kwamen ze aan op de plaats die Tom in gedachten had. Hij glimlachte bij de gedachte hoe Katy zou reageren.

De smalle beek kende een behoorlijke stroming en was prachtig om te zien. Het water kolkte naar beneden.

Aan de over van de beek lag een dikke boomstam. Tom nam Katy mee daar naartoe. Hij ging zitten en zette Katy tussen zijn benen zodat ze met haar rug tegen hem aanleunde. Hij deed zijn sterke armen om haar heen. Katy legde haar handen op zijn onderarmen. Een gevoel van veiligheid nam bezit van haar.

Ze keken beiden naar het stromende water en naar de wind in de bomen. Zowel Tom als Katy genoten altijd enorm van dit soort momenten. Op deze momenten begrepen ze elkaar zonder woorden.

Na een hele poos boog Tom zich voorover en kuste Katy in haar nek. Katy had geduldig zitten wachten tot hij in beweging zou komen. Ze voelde dezelfde kriebel in haar buik als eerder op de camping.

‘Je hebt jezelf in de nesten gewerkt, jongedame. Ben je je daarvan bewust of moet ik het je voorkauwen?’, fluisterde Tom in haar oor.

‘Dat idee had ik al, ja’, antwoordde Katy. ‘Voor het geval het er nog toe doet, biedt ik mijn verontschuldigingen aan. Ik ben me ervan bewust dat ik beloofd had erover op te houden tot we weer thuis zouden zijn. Het spijt me dat ik dat ik door ben blijven zeuren waar Wouter en Annie bij waren’, voegde ze er aan toe.

Het werd weer stil en ze luisterden naar het water en de geluiden van het bos.

Tom voelde hoe de spanning bij Katy aan het opbouwen was. Hij hielp haar zich in zijn armen om te draaien. Katy sloeg haar arm om zijn ribbenkast en legde haar hoofd op zijn schouder. Tom wreef over haar rug.

‘Kun je me misschien vertellen waarom je deed wat je beloofd had niet te doen, liefje’, vroeg Tom zachtjes.

‘Het was al gebeurd voor ik het goed en wel in de gaten had’, fluisterde Katy. ‘En waarom, schatje, ik kan alleen maar zeggen dat mijn mond sneller was dan mijn gezonde verstand’.

Katy huiverde. Hij bleef over haar rug wrijven. Ze deed haar ogen dicht en liet zich kalmeren door zijn liefdevolle aanrakingen.

Tom gaf haar een kus op haar voorhoofd en vervolgde, ‘We hebben het al vaak over je gezondheid gehad, Katy. Ik wil je graag helpen. Jij moet bij de les blijven en geen domme dingen doen. Je kunt niet meer het uiterste van jezelf vergen. Dat zit er niet meer in. We hebben het er al vaak over gehad. Ook zijn er beloftes gedaan’.

‘Krijg ik een pak op mijn billen?’, vroeg Katy.

‘Ik weet het niet zeker. Heb je een pak op je billen nodig?’, vroeg Tom op zijn beurt.

‘Oh, Tom! Kon je me niet vragen of ik zou willen dat je me een pak op mijn billen geeft, in plaats van dat ik het nodig heb?’

‘Ok, Katy, wil je dat ik je een pak op je billen geef?’, vroeg Tom. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Hij wist dat Katy momenteel een innerlijk gevecht aan het leveren was. Beiden wisten dat ze pak op haar bips nodig had om de lucht te klaren nu ze haar belofte niet nagekomen was.

‘Nee! Ik wil helemaal geen pak slaag’, riep Katy. ‘Oh, liefje… het spijt me, het spijt me zo!’

‘Ik weet het. Het spijt mij ook. Het doet me pijn wanneer je je beloften niet nakomt, zeker als we samen afspraken gemaakt hebben. Wanneer ik iets beloof, doe ik altijd mijn uiterste best mijn beloften na te komen, Katy’, legde Tom uit.

Er viel opnieuw een stilte.

‘Wat kan ik doen om de pijn bij je weg te nemen, liefje’, vroeg Katy terwijl ze hem aankeek. Ze keken elkaar aan en voelden elkaars pijn.

‘Zeg jij het maar, schatje. Jij hebt je woord gebroken, zeg jij maar hoe je het goed kunt maken’, zei Tom uitdrukkingsloos.

Katy wist niet waar ze moest zoeken. Er ging een rilling door haar lijf.

‘Heb je het koud, liefje?’, vroeg Tom bezorgd.

‘Nee dat niet, ik ben een beetje bang’, antwoordde Katy.

‘En waarom ben je bang, liefje? Ik ben toch bij je? Ik zal zorgen dat je niets overkomt’, probeerde Tom haar gerust te stellen.

‘Ik ben bang dat de pijn me teveel zal zijn, denk ik. De pijn waar ik zelf verantwoordelijk voor ben’, antwoordde Katy.

‘Maar je weet vast hoe iets wat tussen ons staat het best uit de weg geruimd kan worden’. Tom bleef haar aankijken terwijl zij in gevecht met zichzelf verwikkeld bleef.

‘Ik denk het wel… ik denk het wel’, stotterde Katy. Ze zocht de juiste woorden, maar kon ze niet vinden.

‘Wat denk je te weten, Katy? Heb je een pak op je bips nodig?’, vroeg Tom. ‘Is dat wat je me probeert te vertellen?’

Er verscheen een traan in de ooghoek van Katy.

‘Ja, Tom. Ik denk dat ik een pak op mijn billen nodig heb’, zei ze terwijl Tom de traan wegveegde. ‘Ik wil geen pak op mijn billen… maar ik weet heel goed dat ik pas rustig wordt als ik een flink pak op mijn billen gehad heb’.

Ze keek omlaag naar het shirt van Tom. ‘Het spijt me, liefje’, voegde ze eraan toe.

Tom duwde met zijn vinger haar kin omhoog zodat ze elkaar weer aankeken. ‘Ik weet het, schatje. Wil je ophouden jezelf pijn te doen?’, vroeg hij zachtjes.

‘Ik weet niet hoe ik moet stoppen, liefje. Je gaat me een pak op mijn bips geven en dan zal ik alle nare gedachten en gedragingen los kunnen laten… maar hoe zal het jou vergaan? Hope raak jij je pijn kwijt? Oh, liefje… ik ben bang’, zei Katy. Ze legde haar hoofd op Tom zijn schouder en begon te huilen.

‘Hee, hee, hee, Luister nu eens even, schatje. Het is niet de bedoeling dat je begint te huilen voor je over mijn knie ligt. Wanneer ik je een pak slaag gegeven heb, dan zijn we beiden van onze pijn en angst verlost. Weet je nog?’, legde Tom uit.

‘Oh Tom’, huilde Katy. ‘Wat mankeert me toch?’

‘Niets wat een flink pak op je billen niet op kan lossen’, grinnikte Tom.

Hij zette zijn handen in haar zij en zette haar voorzichtig op haar benen. Voordat Katy in de gaten had wat er gebeurde, had Tom haar spijkerbroek open geknoopt en tot haar knieën omlaag geschoven. Haar onderbroekje volgde snel en voordat Katy adem kon halen, had Tom haar over de knie gelegd.

‘Katy, kun je me vertellen wat er aan de hand is en waarom, alsjeblieft?’, vroeg Tom nadat hij haar in de positie had gelegd waarin hij haar wilde hebben.

‘Oh schatje…’, snikte ze. ‘Ik krijg een pak op mijn blote billen omdat ik me niet aan mijn belofte gehouden heb en omdat ik me de laatste tijd verschrikkelijk loop aan te stellen’.

‘Ik wil dat je me vraagt om je te straffen, Katy? Zou je dat alsjeblieft willen doen?’, vroeg Tom.

Katy haalde diep adem en antwoordde schuldbewust, ‘Oh… oh, liefje… Goed dan… Geef me alsjeblieft een pak op mijn billen, Tom, en wel zo dat de pijn die ik veroorzaakt heb, tot het verleden gaat behoren’.

‘En…’, vroeg Tom, ‘Wat nog meer, Katy… wat moet nog meer opgelost worden?’

‘Lieve help… en gaaf me alsjeblieft een pak op mijn billen, totdat jij tevreden bent en de indruk hebt dat ik mezelf niet meer in de weg zit’.

‘Goed zo, meisje!’,  Tom tikte een paar keer zachtjes op haar blote bips. Ik weet dat je nog gevoelig bent van vanmorgen, Katy. Jij hebt echter de regie tijdens dit pak slaag. Geef je aan je straf over en het zal voorbij zijn. Ik zal je dan vergeven omdat je jezelf hebt vergeven. Als je je verzet, blijf ik doorgaan. De rit terug naar de camping zal onaangenaam te zijn, om nog maar te zwijgen van de rit naar huis. Denk aan wat je te doen staat, Katy… Neem je straf goed in ontvangst en het zal niet lang duren. Als je vergeet na te denken, zoals je vanmiddag deed, toen je je belofte niet nakwam en het pak slaag zal voortduren. Aan jou de keus. Maak het me niet te moeilijk, meisje. Jij hebt vanaf nu de regie’, zei Tom voordat hij begon.

Zijn vrouw een pak op haar blote billen geven aan de waterkant was geen vervelende klus voor Tom. Katy had nog steeds zere billen van die ochtend. Toch sloeg Tom hard genoeg om haar een lesje te leren. Katy huilde vanaf de eerste klap. Haar lichaam verzette zich en ze schopte in het rond. Tom moest zelfs even stoppen anders was ze van zijn schoot gevallen. Toen hij haar een paar keer hard op haar bovenbenen sloeg en haar liet weten dat hij op deze manier nog lang niet op zou houden, zag Katy in waar ze mee bezig was. Ze gaf zich uiteindelijk aan haar straf over.

Toen het pak slaag voorbij was, bleef Katy lang nasnikken. Tom kalmeerde haar op de gebruikelijke manier. Niet lang daarna zat ze op zijn knie met haar hoofd op zijn schouder. Haar broek en onderbroek hingen om haar enkels.

‘Wil je me vergeven, liefje?’, snikte ze.

‘Natuurlijk vergeef ik je, schatje’, antwoordde Tom. Hij tikte een paar keer op haar warme bips en stelde voor dat ze haar kleren in orde zou brengen en dat ze terug zouden gaan naar de camping. Hij dacht dat Wouter en Annie wel zouden zitten wachten met het eten.

‘Oh, Tom, mag ik mijn onderbroek alsjeblieft uitlaten’, huilde Katy.

‘Laten we dat maar niet doen. Niet vandaag, schatje’, antwoordde hij.

Katy wilde nog wat zeggen, maar bedacht zich. In plaats daarvan haalde ze diep adem en zei, ‘Oh, OK’. Toen stond ze op om haar broek en onderbroek omhoog te doen.

Tom liep naar de beek en maakte zijn zakdoek nat in het koude water. Terwijl Katy haar kleren in orde bracht, liep naar haar toe en veegde haar gezicht af. Toen hij de natte lap van haar gezicht haalde, lachte hij naar haar.

‘Alles in orde, schatje?’, vroeg hij.

‘Ja hoor, alles in orde’, antwoordde Katy.

Tom gaf haar een dikke kus en Katy kuste hem hartstochtelijk terug.

‘Ik hou van je’, zei Tom en nam haar kleine hand in de zijne.

‘Ik ook van jou, liefje, ik ook van jou’, antwoordde Katy met een liefdevolle glimlach.

Hand en hand liepen ze terug naar de quad en begonnen aan de terugweg naar de camping.

Dit waren zomaar een tweetal gebeurtenissen van twee alledaagse stellen uit een alledaags dorp op een alledaagse herfstmiddag.