De daaropvolgende maanden ging de coaching van Stefan aan Lara gestaag verder. Soms kwam er geen straf aan te pas, maar vaker wel dan niet vindt Stefan een reden om Lara aan te moedigen beter haar best te doen, of vraagt Lara of hij weer als stok achter de deur kan optreden. Voor de zekerheid zorgt hij altijd voor een reservering in de geluidsdichte en afgeschermde kolfkamer. Stefan merkte bij de laatste sessie dat ondanks het zorgvuldig aangebrachte rode kleurtje het huiswerk toch met weinig aandacht was gedaan. Vandaag probeert hij het euvel te herstellen.

‘Lara, je hebt de test ingevuld, heel fijn. Het was aardig wat werk volgens mij’ opent Stefan de sessie, uiteraard nadat ze even bijgepraat hebben. ‘Zeker’ knikt Lara, ‘150 vragen vul je niet in 5 minuten in’. ‘Nee dat lijkt me ook niet. Er viel me wel wat op, wanneer ik naar de antwoorden kijk’. Stefan draait het scherm naar Lara toe. ‘Heel veel vragen lijken op elkaar, maar net anders geformuleerd. Je kunt deze vragen mooi analyseren’. Op het scherm staat een grafiek met punten, die steeds verder uit elkaar lopen. ‘Bij de eerste 40 vragen zijn de antwoorden van de vragen die op elkaar lijken ook gelijkend. Daarna lijkt er geen verband meer te zijn. Weet je hoe dat komt?’. Lara zwijgt en staart naar het scherm, terwijl Stefan doorgaat. ‘Ik zal je zeggen wat ik denk; je had er geen zin meer in en hebt maar wat aangeklikt. Ben ik warm?’. Lara staart hem even aan en barst dan uit. ‘Ja Jezus Stefan, 150 vragen, wat denk je zelf?’. Stefan kan een grijns niet onderdrukken. ‘Jammer dat je de discipline niet meer kon opbrengen. Tijd om die weer bij te brengen, volg mij maar even’.

‘Hoezo volgen, ik heb mijn huiswerk toch gedaan?!’ reageert Lara verontwaardigd. Stefan had deze reactie natuurlijk al verwacht. ‘Tijdens onze eerste sessies hebben we dit ook al behandeld, Lara. Het gaat niet om het invullen, het gaat om jou. Deze sessies zijn voor jou, niet om mij een plezier te doen’. Lara zwijgt weer even en Stefan ziet dat ze weet dat hij gelijk heeft. Toch geeft ze t nog niet op. ‘Goed, je hebt gelijk, ik zal m opnieuw maken. Je hoeft me niet over de knie te leggen’. Stefan kijkt geamuseerd. ‘O, waarom niet?’ vraagt hij schijnbaar vriendelijk. ‘Omdat ik mijn huiswerk wel gedaan heb, alleen t kan gewoon een stukje beter’. Stefan lacht even. ‘Ik zie dat net anders. Je hebt je huiswerk niet gemaakt, maar afgeraffeld. Je hebt tegen mij gelogen en doen voorkomen dat je het netjes had ingevuld en probeert nu met smoesjes onder je straf uit te komen. Dus nu; meekomen!’.

Lara pruilt, maar staat toch op en loopt achter Stefan aan naar de kolfkamer. Daar aangekomen komt Stefan meteen ter zake. ‘Broek uit, onderbroek uit’ zegt hij op een toon, die duidelijk maakt dat er geen tegenspraak verwacht wordt. Zwijgend doet Lara wat haar gezegd is. Hoewel halfnaakt voor Stefan staan altijd wel beschamend is, weet ze dat het onvermijdelijk is. Stefan plaatst intussen een stoel in het midden van de kamer. Geroutineerd gaat Lara aan de rechterkant van de stoel staan, maar Stefan gaat niet zitten. ‘Nee dame, deze keer niet’. Lara kijkt hem verbaasd aan. ‘Volgens mij werkt het lesje niet meer zo goed, dus gaan we het anders doen. Je mag achter de stoel gaan staan en voorover bukken met de handen op de zitting van de stoel’. Terwijl hij dit zegt haalt hij zijn zwartleren riem uit de lussen van zijn broek. ‘Stefan, dat kun je toch niet menen, je kunt me toch niet met je riem gaan slaan?’ sputtert ze vol ongeloof. ‘Zeker wel, en dat is precies wat er gaat gebeuren. Ik zou jouw stok achter de deur zijn, en als ik naar je huiswerk kijk is de stok niet meer dik genoeg. Daarom; voorover bukken en handen op de zitting’. Even houden ze elkaars blik gevangen, dan wendt Lara haar ogen af en buigt ze met een diepe zucht, een laatste protest, over de stoel.

Stefan vouwt zijn riem dubbel en gaat schuin achter Lara staan. ‘Ben je er klaar voor Lara?’ vraagt hij. ‘Ik denk ’t’ zegt Lara, enigszins brutaal. Een scherpe galm klinkt door het hok en even later zijn er duidelijk vijf lichtrode vingers zichtbaar op Lara’s rechterbil. ‘Ben je er klaar voor Lara?’ herhaalt Stefan, op exact dezelfde toon. Lara zucht, maar geeft zich gewonnen. ‘Ja Stefan’ zegt ze deze keer. Stefan haalt aan en laat de riem hard op beide billen neerkomen. Meteen schiet Lara overeind en begint met beide handen over haar achterste te wrijven. ‘Ah, holy fack Stefan, dat doet echt pijn’. Uit Stefans blik spreekt medeleven. ‘Dat begrijp ik, maar ik meende wat ik zei. Je hebt deze les nodig om weer de juiste aandacht aan de coaching te besteden. De coaching die wij samen doen, voor jou’. Lara laat de woorden even op haar inwerken, en bukt dan weer voorover. Stefan haalt voor de tweede keer uit, en deze keer blijft Lara in positie. Met een plof laat ze de lucht uit haar longen ontsnappen.

In een rustig tempo slaat Stefan door. Er ontstaan lange, rode banen op Lara’s billen. Waar ze elkaar overlappen ontstaan donkere strepen en kleine blauwe plekken. Lara haalt diep adem. Af en toe laat ze een uitroep van pijn ontsnappen. Een enkele keer gaat haar hand van de stoel, maar ze balt deze snel in een vuist voor ze haar billen probeert te beschermen. Lara’s billen worden steeds roder, en de uitroepen worden scherper. Stefan stopt even. ‘Lara, we zijn er bijna. Je krijg nog 10 klappen. Na elke klap tel je mee en zeg je “De coaching is voor mijzelf en daarom bereid ik mij goed voor”. Is dat duidelijk?’. ‘Ja Stefan’ antwoordt Lara, met een trilling in haar stem. ‘Goed zo. Komt de eerste’. Stefan haalt hard uit. ‘Één, de coaching is voor mijzelf en daarom bereid ik mij goed voor’. Onmiddellijk laat Stefan de tweede slag volgen. Weer telt Lara mee. Bij elke slag gaat haar stem meer trillen. ‘De laatste’ kondigt Stefan aan. ‘Tien, de coach, de coaching is voor mijzelf en daarom bereid ik mij goed voor’ snikt Lara. Stefan kijkt naar de billen voor hem, een prachtig schouwspel van rood, van licht tot heel donker, met nog donkerdere lijnen ertussen.

‘Je mag overeind komen’ geeft Stefan aan. Lara komt overeind en draait zich om. Er lopen tranen over haar wangen. Stefan legt zijn riem op de grond en spreidt zijn armen. Lara loopt naar hem toe en begraaft haar hoofd tegen zijn schouder. Stefan slaat zijn armen om haar heen en houdt haar stevig vast. Ze snikt hevig en slaat haar armen ook op hem heen. Stefan fluistert zachtjes ‘Je hebt het goed gedaan Lara’. Lara knijpt even met haar armen. Langzaam komt ze tot rust. Nadat het huilen is gestopt blijft ze nog even staan. Dan laat ze los en kijkt Stefan aan. Met warme stem spreekt ze hem toe. ‘Dankjewel’.