Door Fioontje

Er hangt een ontspannen sfeertje bij Lyka en Lucas thuis. Lyka is bezig met de bereiding van het avondeten en Lucas is verdiept in zijn boek. Nou… niet helemaal. Zijn gedachten dwalen zo nu en dan af naar het grote moment van vanavond. Hij wil Lyka duidelijk maken dat hij erg veel van haar houdt en dat haar gedachten over het leven en over zichzelf niet correct zijn.

De sessie die hij voor haar in gedachte heeft zal niet licht zijn en zeker niet pijnloos. Hoe zal zijn Lyka daarop reageren?

Ook Lyka laat af en toe haar gedachten varen. Haar billen gloeien nog een beetje na.

Als ze denkt aan de inhoud van haar dagboek, wordt ze overspoelt met nare gevoelens. Ze voelt zich mislukt in het leven, in haar relatie en in haar werk. Zou hij dat ooit kunnen veranderen?

Als Lucas de keuken binnenloopt ziet hij meteen dat er wat mis is.

‘Lieverd, wat is er? Vertel het me eens.’

‘Niks.’

Meteen geeft hij een harde tik op haar billen. Geschrokken draait ze zich om. ‘Ik eh, dacht even aan mijn dagboek.’

Lucas knikt. ‘Kom lieverd, we gaan even lekker eten. Het ruikt weer uitstekend.’

Gespannen neemt ze plaats aan tafel. Het vooruitzicht aan nog een pak op haar billen is toch niet zo aanlokkelijk meer. Lyka raakt er echt van in de stress. Lucas ziet haar gevecht.

‘Ontspan maar even lieveling. Het is allemaal niet zo erg. Ik wil je echt niet over de knie nemen als je zo gespannen bent hoor. Het komt allemaal goed, echt waar.’

Langzaam maar zeker ziet hij haar wat ontspannen. Haar schouders heeft ze laten zakken en ze doet een poging tot eten.

‘Ga je me hard slaan?’

Lucas lacht even zachtjes. ‘Laat ik het zo zeggen, het zal geen lichtzinnig pak slaag zijn.’

Haar gedachten dwalen af naar haar puberteit. Op veertienjarige leeftijd heeft ze het meest vreselijke pak slaag ooit moeten ondergaan. Ze had haar ouders voorgehouden dat ze bij een vriendin zou logeren. Samen met twee andere meiden en een viertal jongens hebben ze de nacht doorgebracht in het park. Daar hebben ze gedronken en wat gerookt. Zo gaat dat toch in de puberteit? Helaas werden ze door de politie ontdekt. Deze heren waren zo nobel om de dames naar huis te begeleiden. Woedend was haar vader geweest. Hij heeft haar vervolgens ook uit woede gestraft. Haar vader heeft naar ongelooflijk lang met haar haarborstel geslagen. Het heeft dagen geduurd voor ze weer fatsoenlijk kon zitten.

‘Ik ben je vader niet  hè, onthoud dat goed.’ Hij zag aan haar gezicht dat ze daar aan moest denken.

Zachtjes knikt ze. ‘Het was altijd zo erg als hij het deed.’

Teder aait hij haar over haar wang. ‘Dat weet ik schat, dat weet ik.’

Na het eten neemt hij haar mee naar de bank en trekt haar dicht tegen zich aan. Zo zitten ze een lange tijd. Lucas streelt haar buik, armen, borsten en gezicht. De spanning bij Lyka trekt langzaam weg.

‘Kom maar even voor me zitten, dan zal ik je even masseren.’

Lyka sluit haar ogen en geniet van de tedere aanraking van zijn handen. Zijn handen, die niet alleen teder, maar ook hard kunnen zijn. Dezelfde handen die haar straks een pak op haar billen zullen geven. Er verschijnt een lach om haar lippen. Ze had nooit gedacht dat ze in zo’n situatie terecht zou komen. Een man die haar zou sturen en op haar zou passen, terwijl ze altijd zo stuurloos is geweest.

Hoe langer ze eraan denkt, hoe gelukkiger ze ermee wordt. Plotseling overvalt haar een lachbui en ze kan het niet tegenhouden. Verbaasd kijkt Lucas haar aan, als de tranen haar over de wangen lopen van het lachen.

‘Nou ja, wat heb jij ineens? Mag ik mee lachen?’

Lyka kan geen woord meer uitbrengen. ‘Dit kan ook echt alleen mij overkomen. Ik, die altijd zo heb geroepen dat geen man mij ooit zal vertellen wat ik doen of laten moet, ik ontmoet er één die dat wel doet en me ook nog eens een pak op mijn billen geeft! Dat is toch lachwekkend of niet.’

Haar lach is aanstekelijk en al snel lacht hij met haar mee. Als ze weer wat bijkomt, duwt Lucas haar voorzichtig tegen de grond en kietelt hij haar helemaal uit. Overmant door verbazing kijkt ze hem aan, maar al snel lacht ze zich helemaal krom. ‘Stop! Alsjeblieft, ik kan er niet teeeeeegen.’

Hikkend van het lachen probeert ze zich te verweren. Het ziet er naar uit dat hij sterker is.

Vermoeit van de inspanning geeft ze zich over. ‘Genade! Alsjeblieft, stop!’

Met een gulle lach kijkt hij haar aan. ‘Je bent mooi als je lacht.’

Verlegen kijkt ze de andere kant op.

‘Het is lang geleden dat we zo gelachen hebben. Dat heb ik gemist.’

‘Sorry.’ Mompelt ze.

Voorzichtig pakt hij haar kin beet en draait haar gezicht naar hem. ‘Het is niet per definitie jouw schuld. Daar heb ik ook aan bijgedragen.’

Er verschijnen tranen in haar ogen en ze vlucht in zijn armen. Liefdevol knuffelt hij haar en zo blijven ze even zitten.

’Lieverd, ik vind het zo erg dat je allemaal hebt gelezen wat ik denk.’

‘Waarom vind je dat erg? Omdat ik nu bezorgd, verdrietig en ongerust ben, of omdat ik je daarvoor een pak slaag ga geven.’

Bij die woorden krijgt ze het toch wel een beetje benauwd.

‘Nee dat niet. Ik wil jou niet kwijt lieverd, maar toch ben ik daar zo bang voor, elke dag weer.’

Met een diepe zucht staart Lucas naar zijn vriendin die nu zo kwetsbaar in zijn armen ligt.

Het voelt voor hem alsof hij geen grip meer op haar heeft. Het lijkt wel dat alles wat hij zegt niet tot haar doordringt.

‘Weet je wanneer je me kwijtraakt? Als je doorgaat met deze gedachten. Als je dat blijft denken, zal jij degene zijn die er uiteindelijk een punt achter zou zetten. Achter onze relatie bedoel ik dan.’

Vol ongeloof kijkt ze hem aan en begint te huilen. ‘Dat is niet waar! Dat zou ik nooit kunnen!’

‘Toch is het zo Lyka.’

Moedeloos slaat ze op de grond en schudt de hele tijd van niet.

‘Lieverd, dit moeten we niet zo laten doorgaan. We moeten gaan werken aan jouw gedachtespinsels. Dan komt het allemaal wel goed.’

Lyka maakt zich los uit zijn armen. ‘Waarom blijf je dan bij mij? Als je er zo zeker van bent dat ik je ga verlaten!’     

Uiterst kalm staat Lucas op. ‘Waarom blijf jij bij mij als je van mening bent dat ik beter verdien? Als je echt van mij houdt, dan zou je bij me weg zijn gegaan om geen belemmering voor mij te zijn.’

Hij loopt de kamer uit en laat een wanhopige Lyka achter.

Snel loopt hij naar de badkamer en maakt een washandje nat, vervolgens loopt hij terug naar Lyka.

Zachtjes en liefdevol dept hij haar oververhitte gezicht. ‘Lyka, wordt nu even rustig. Dan kunnen we opnieuw beginnen met praten. Dit heeft geen zin.’

Langzaam komt Lyka weer een beetje tot zichzelf. Dan staat ze op. Lucas pakt snel haar pols beet. ‘Wat ga je doen?’

‘Wat je zonet zei heeft me doen nadenken. Je hebt gelijk. Ik gun jou het beste en dat ben ik niet.’

Zijn ogen worden kil en donker. Snel geeft hij haar vier harde tikken op haar billen. ‘En nu hou je op met die onzin. Snap je nou nog niet dat jij de perfecte vrouw voor mij bent?’

Verschrikt kijkt ze hem aan, maar herpakt zich snel weer. Ze rukt zich los en wil weg lopen.

‘Lyka!’

Ze reageert niet. ‘Lyka, alsjeblieft, ik hou van je. Voor mij ben je de perfecte vrouw. Daarom wil ik je vragen lieve Lyka, wil je met me trouwen?’

Stokstijf blijft ze in de deuropening staan. Ze ademt zwaar. Vol spanning wacht Lucas op haar reactie.

Met betraande ogen draait ze zich om. ‘Maar lieverd toch, meen je dat echt?’

Hij lacht naar haar. ‘Ja Lyka meisje van mij. Ik wil niets liever dan dat.’

Meteen rent ze terug naar hem en springt in zijn armen.

‘Je moet nog even wachten met antwoord geven. Ik wil je eerst een aantal dingen vertellen.’

Lyka knikt voorzichtig. Hij neemt haar mee naar de bank en ze gaan beide voorzichtig zitten.

‘Van nu af aan wil ik dat je elke verkeerde, nare en sombere gedachte opschrijft. Let op, ik zeg elke. Ik vertrouw erop dat je dat eerlijk doet en dat je ze allemaal opschrijft. Per dag bekijken we samen wat je hebt opgeschreven. Dan zal ik je helpen om die gedachtes te veranderen. Als ik vind dat die gedachtes te veel opkomen, te destructief zijn of oneerlijk tegenover jezelf en mij, dan zal ik die mooie, lekkere billen van jou goed onder handen nemen. Zo meteen zal ik je eveneens een pak op je billen geven voor alles wat ik in je dagboek heb gelezen. Daarna wil ik antwoord van jou op de vraag die ik je net stelde.’

Er gaat een lichte rilling over haar rug.

‘Oké schat dat vind ik eh goed.’

Even kijkt hij haar teder in haar ogen aan en geeft haar een kus op haar voorhoofd.

‘Dan ga jij nu naar boven. Op onze slaapkamer doe jij je broek en slipje uit en gaat op je buik op bed liggen.’

Met knikkende knieën loopt ze naar boven. Lucas loopt eerst nog even naar het hok. Daar haalt hij uit de kast een van de tafeltennisbatjes.

Als hij de slaapkamer betreedt, ziet hij dat ze keurig gehoorzaamt heeft. Ze trilt een beetje, ziet hij wel. Hij gaat naast haar zitten en streelt zachtjes over haar rug, billen en benen.

‘Het pak slaag wat ik je zo zal geven zal absoluut niet lichtzinnig zijn. Eerst zal ik gewoon mijn hand gebruiken, maar daarna volgt er nog een sessie met een tafeltennisbatje.’

Lyka slaakt een diepe zucht. ‘Weet wel, lieve Lyka, dat ik dit doe omdat ik steeds meer van je hou. Elke dag weer een beetje meer.’

Zachtjes knikt ze. ‘Goed, kom dan nu maar over mijn schoot liggen.’

Er staat lichte angst in haar ogen geschreven.  Voorzichtig buigt ze voorover. Lucas helpt haar om de juiste positie te vinden.

Hij laat zijn hand op haar billen rusten. ‘Lyka, ik hoop dat dit een nieuwe start zal zijn van onze relatie en dat ik je hiermee kan helpen.’

Met die woorden, begint hij het pak slaag. Lyka is erg gespannen. De eerste minuut met de hand krijgt ze dan ook niet heel bewust mee. Lucas merkt dat. Het heeft natuurlijk geen zin om haar te straffen als het haar niks doet. Daarom besluit hij zijn slag wat intenser te maken. Verschrikt veert ze overeind. Dat voelt ze wel degelijk. Haar ademhaling verandert. ‘Rustig blijven Lyka. Niet in paniek raken, ik ben het en ik doe het omdat ik van je hou.’

Ze ontspant iets meer.

De volgende tikken geeft hij haar rustig, hij neemt een korte pauze na elke tik. ‘Au! Au. Dit hou ik niet vol.’

Lucas wacht even. ‘Wel als jij je overgeeft, dan is er niets aan de hand.’

Lyka probeert zich te ontspannen, maar het wil nog niet lukken.

Lucas hervat het pak slaag. Hij geeft haar keer op keer een harde tik en wacht dan een paar seconde. Dit doet hij nog vijftig keer achter elkaar. ‘Zo Lyka meisje. Hoe gaat het?’

‘Het doet zo’n zeer!’

‘Dat is de bedoeling. Het is vooral belangrijk dat je rustig blijft en in gedachte houdt dat ik het ben en niemand anders.’

Zachtjes knikt ze. Hij aait haar even door haar haren en gaat dan weer verder.

Deze keer verhoogt hij het tempo aanzienlijk, maar de intensiteit probeert hij te behouden.

Het lukt Lyka niet om stil te blijven liggen. Af en toe brengt ze haar benen omhoog, maar daar weet Lucas wel wat voor. Elke keer als ze haar benen omhoog brengt, geeft hij haar een tik op haar bovenbenen. Moet jij eens opletten hoe snel ze dan weer met beide voetjes op de grond staat.

Lyka draait en woelt onder zijn hand, maar hij is veel sterker dan dat zij is. Na flink wat minuten over zijn knie te hebben gelegen, zijn haar billen flink rood. ‘Zo Lyka, dat was deel één. Ik wil dat je nu voor het bed knielt en met je bovenlichaam op het matras steunt.’

Lucas raakt vertederd door haar bange ogen en de strijdende gezichtsuitdrukking. Ze is zo in gevecht met zichzelf.

Als ze in juiste positie ligt, komt Lucas naast haar zitten.

‘Lyka meisje, ik wil nooit weer van jou horen dat je niet goed voor me bent, dat je een slecht persoon bent, dat het leven niks waard is, dat ik beter verdien, want dat verdien ik niet. Jij bent de liefste, mooiste, meest perfecte vrouw voor mij. Heb je dat begrepen?’

Lyka snikt zachtjes. ‘Sorry schat, maar ik kan het niet uit mijn hoofd zetten. Jij verdient echt beter.’

Lucas houdt het batje in de lucht, om het vervolgens hard neer te laten komen op haar rechter bil.

‘Au!’ Haar ademhaling versnelt.

Hij slaat haar om beurten links en rechts. Na tien tikken stopt hij. ‘Denk je dat nog steeds?’ Vraagt hij bars.  

‘Ja.’ Stamelt ze.

Met een gekwetst gevoel herhaalt hij de behandeling van zonet.

‘Ik hou van je Lyka. Jij bent mijn alles. Ik verdien niet beter.’

Met die woorden geeft hij haar de volgende tien. Bij elke slag laat ze zich horen. Wanhopig smeekt ze hem te stoppen.

‘Denk je dat nog steeds Lyka?’

Met horten en stoten probeert ze haar gedachten te verwoorden. ‘Schat het kan niet in een keer veranderen. Ik denk het nog steeds. Ik wil er aan werken, samen met jou. Maar nu zo op dit moment, kan ik het niet 1,2,3 veranderen. Ik aanvaard je hulp en ik wil er echt aan werken.’

Met een gelukzalig gevoel neemt Lucas haar bij zich. Lyka laat haar emoties de vrije loop.

‘Fijn lieverd, fijn dat je er aan wil werken.’

Teder troost hij haar.

‘Maar nu schat. Nu heb ik nog één antwoord open staan.’

Lyka geeft hem een gepassioneerde zoen.

‘Lieve Lucas, ik wil dolgraag met je trouwen!’

Door Fioontje

‘Schat, begrijp het nou. Ik zeg het alleen maar omdat ik van je hou.’

Kwaad smijt Lyka haar boek op de grond. ‘Leugenaar! Als je van mij houdt laat je me gaan!’ Met grote stappen beent ze naar de voordeur en resoluut smijt ze deze achter zich dicht.

Die zal zo wel tot bedaren komen, denkt Lucas.

Daar zit hij goed fout. De ruzie vond rond etenstijd plaats en rond middernacht is ze nog niet thuis. Als Lucas haar belt, krijgt hij direct voicemail. Uit zijn groeiende bezorgdheid belt hij alle familieleden, vrienden en kennissen, maar tevergeefs. Lucas zit gespannen in de woonkamer. ‘Ik hoop maar dat er niks gebeurd is. Ze krijgt in ieder geval de les van haar leven!’

Als laatste mogelijkheid besluit Lucas rond te gaan rijden, in de hoop haar te vinden. Het dorp waar ze in wonen is niet zo groot, dus hij is al snel uitgekeken. Moedeloos rijdt hij terug naar huis.

Als hij de woonkamer binnen gaat ziet hij dat er is ingesproken op de huistelefoon.

Hoopvol luistert hij naar het bericht. ‘Nou je neemt niet op. Waarschijnlijk slaap je. Het doet je blijkbaar niks dat ik weg ben. Ik merk wel weer hoeveel je om mij geeft. Ik zie wel wanneer ik weer thuis kom.’

Machteloos drukt hij de telefoon uit. Hij kan wel horen dat ze dronken, of in ieder geval behoorlijk aangeschoten, was toen ze het insprak. Hij besluit haar te bellen. Haar telefoon staat uit dus spreekt ook hij een boodschap in.

‘Lieverd kom alsjeblieft thuis, ik heb net naar je gezocht, daarom nam ik niet op. Ik kan niet slapen, ik ben veel te bezorgd. Kom naar huis lieverd van me, dan praten we erover.’

‘Praten?’ dacht hij bij zichzelf. ‘Ik zal haar geven wat ik al veel eerder had moeten doen. Daarna gaan we wel praten.’

Niet veel later hoort hij de voordeur open gaan. Meteen snelt hij naar de gang. ‘Oh schat wat ben ik blij dat je weer thuis bent!’

Bedremmeld en een beetje onwennig geeft ze hem een kus. ‘Heb je echt naar me gezocht?’

‘Ik was zo ongerust, ik kon niet meer thuis blijven zitten.’

‘Wil je nu praten?’

Lucas schudt zijn hoofd. ‘Je bent dronken, moe en overstuur. Jij moet maar eerst even goed slapen, dan zien we morgen wel verder.’

Met tranen in haar ogen keek ze hem aan. ‘Ga je niet mee?’

‘Nee nog niet. Ik wil eerst het één en ander overdenken. Ik kom later wel bij je liggen.’

Zachtjes snikkend loopt ze naar boven.

Lucas zet een kopje thee voor zichzelf en denkt na over de te ondernemen stappen. Zal ik er goed aan doen? Zal ze het accepteren?

Voorzichtig nipt Lucas van zijn thee.  Zijn hoofd is helemaal leeg. Hij denkt nergens meer aan. Hij is voornamelijk opgelucht dat ze weer veilig thuis is. Nou ja, helemaal veilig? Haar billen wat minder.

Als hij zijn thee op heeft gaat ook hij naar boven. Lyka ligt te slapen. Haar make-up is uitgelopen en ze ziet er niet goed uit. Hij stopt haar even goed in en gaat vervolgens naast haar liggen. Hij wordt overvallen door de vermoeidheid en valt snel in slaap.

Als Lyka wakker wordt, ligt Lucas niet meer naast haar. Ze kijkt op de wekker, het is al half twee! Verschrikt loopt ze naar beneden. Daar is Lucas ook niet. Er ligt een briefje op tafel.

Ik ben even naar de supermarkt, ga jij maar even douchen. Ontbijtje/lunch staat in de koelkast.

Nieuwsgierig opent ze de koelkast. Daar liggen twee pistoletjes gezond op haar te wachten. Gulzig werkt ze deze naar binnen. Even kijkt ze naar de foto van hun samen die op de kast staat. Er komen tranen op. ‘Dit had nooit zo moeten gaan.’

De tranen vloeien veelvuldig en ze voelt zich ellendig. Ze reageert niet als ze de voordeur open hoort gaan. Lucas hoort haar huilen en slaakt een diepe zucht. Nu is de confrontatie wel heel dichtbij. Zachtjes zet hij de boodschappentassen neer en gaat naast haar zitten. Hij laat haar even bedaren. Teder streelt hij haar gezicht. Vanuit haar ooghoeken peilt ze zijn humeur. Voorzichtig leunt ze tegen hem aan en tot haar opluchting slaat hij een arm om haar heen.  Nu komen pas echt alle emoties eruit. Gefrustreerd slaat ze met haar vuist op de tafel. ‘Rustig maar meisje, het komt goed. Huil maar even, dat is goed.’

Als Lyka wat rustiger wordt, besluit Lucas dat het tijd wordt om haar in te lichten over zijn plannen.

‘Lyka meisje, je hebt mij echt heel erg laten schrikken en je hebt me ook heel erg boos gemaakt.’

Beschaamd staart ze naar de vloer. ‘Het spijt me schat.’

‘Ik wil niet dat het weer gebeurd Lyka, je weet dat ik het beste met je voor hebt. Je weet waarom ik niet wil dat jij alleen met Floor naar dat festival gaat, je weet dat ik dat alleen maar zeg uit bezorgdheid.’

‘Het zal niet weer gebeuren.’

Ze schrikt als ze in zijn ogen kijkt. Deze staan donker en teleurgesteld.

‘Lyka, ik vind dat je een pak voor je billen hebt verdient.’

Met grote ogen staart ze hem aan. ‘ Wat? Ik ben toch geen kind meer! Dat deed mijn vader vroeger, dat kan jij toch niet doen?’

‘Ga jij maar even douchen Lyka, laat het op je inwerken en denk er even goed over na. Hoe dan ook Lyka, ik doe het echt. Vandaag nog.’

Kwaad stampt ze naar boven. Lucas hoopt dat ze er goed over nadenkt.

Lyka weet van zijn interesse in huiselijke discipline. Diezelfde week had ze in de internetgeschiedenis een site zien staan die Lucas had bezocht. Met grote ogen heeft ze hier en daar wat gelezen. Het had haar geprikkeld, maar ook afgeschrikt. Vroeger had ze vaak, naar haar mening te vaak, over de knie gelegen bij haar vader. En nu? Nu wilde haar geliefde haar een zelfde behandeling geven als haar vader haar vroeger gaf.

Lyka staat gespannen onder de douche. Dit kan ze toch niet accepteren? Haar gedachten gaan alle kanten uit. Is het wel hetzelfde als wat papa deed? Lucas houdt echt van mij.

Het verwart haar. Ze draait de douche uit en droogt zich af. Voorzichtig gaat ze op de badrand zitten. Ze weet niet hoe ze het hebben moet. Enerzijds klinkt het logisch, anderzijds raakt ze er wanhopig van en wil ze niets liever dan heel hard wegrennen. Er gaat een flinke tijd overheen alvorens ze zich aankleedt. Nog een tikkeltje verward, loopt ze naar beneden.

Als ze Lucas ziet, komen de tranen weer op. Hij is in slaap gevallen.

‘De arme schat, hij is helemaal uitgeput. Door mij.’

Zachtjes sluit ze de deur en pakt vervolgens zijn laptop. Met trillende vingers probeert ze de site op te sporen die ze laatst ook had gevonden. Al snel heeft ze het gevonden en begint ze te lezen.

Hoe meer ze leest, hoe meer begrip ze krijgt voor Lucas’ gedachten.

Wat ze leest komt niet eens in de buurt bij de ervaringen die ze met haar vader heeft.

Ook groeit er een bepaald verlangen in haar. Ze voelt dat dit misschien de oplossing kan zijn voor vele moeilijkheden die ze tegenkomt en waarover ze niet goed weet te praten. Meestal uit ze dat door middel van ruzie.

Lyka opent Word en begint resoluut te typen.

Lieve Lucas,

Allereerst wil ik je vertellen dat ik heel veel van je hou en dat ik erg veel spijt heb van wat ik heb gedaan.

Lieverd ik heb net op die site gekeken over HD. Eerst vond ik het lastig, want ik associeerde het met de straffen van mijn vader. Al snel merkte ik dat ik daar fout zat. Jij doet het uit liefde, niet uit macht.

Ik heb hierdoor ook iets over mijzelf ontdekt. Eigenlijk durf ik het niet te vertellen, dat durf ik al tijden niet, daarom schrijf ik het voor je op.

Ik heb soms het gevoel dat ik mezelf opslok in negatieve gedachtes. Daar kom ik dan niet meer uit en dat wordt dan steeds erger. Het frustreert me dat ik het je niet kan duidelijk maken dat het even niet gaat en dat ik bang word van mijzelf. Daarom maak ik zoveel ruzie met je lieverd.

Jij bent altijd zo goed voor mij, dus dat verdien je niet. Ik denk dat deze vorm van een relatie kan bijdragen aan een verbetering in onze relatie. Misschien dat ik op deze manier van mijn rare gevoel afkom. Zo zal ik je niet meer uit kunnen lokken tot ruzie maken.

Lieve Lucas ik wil me jou meegaan op deze ontdekkingsreis en ik wil accepteren dat jij de touwtjes in handen neemt.

Ik ga nu even de buitenlucht in, even mijn gedachten ordenen. Straks kom ik thuis en dan zal ik, hoe moeilijk ik het ook vind, mijn straf in ontvangst nemen.

Liefs,

Lyka

p.s. Je weet waar mijn dagboek ligt, zou je die willen lezen? Dan begrijp je misschien wat meer van mijn gedachtes.

Met een diepe zucht slaat ze het bestand op en maakt zich daarna snel uit de voeten.

Lucas wordt wakker als hij de auto weg hoort rijden en verschrikt springt hij op.

In eerste instantie denkt hij dat ze niet meer terugkomt, maar dan ziet hij zijn laptop op tafel staan. Hij neemt plaats aan tafel en ziet meteen de site. In de taakbalk staat het wordbestand. Met een glimlach klikt hij deze aan. Aandachtig leest hij de brief.

Hij is blij, dol blij, maar ook bezorgd. Hij wist niet dat ze zich soms zo slecht voelde.

Vertwijfeld pakt hij haar dagboek erbij. Een machteloos gevoel omslaat zijn hart. De meest vreselijke gedachtes over zichzelf en over het leven heeft ze in haar dagboek geschreven. Elke pagina eindigt ze met ‘Lucas verdient een veel betere vriendin dan ik.’

Op het moment weet hij niet goed wat hij moet doen. Sinds hij Lyka kent, is hij gelukkiger dan ooit.

Hij is zo verdiept in haar dagboek, dat hij niet merkt dat ze thuiskomt.

‘Lucas?’

Verschrikt veert hij op. ‘Lyka toch, kom eens hier.’

Een tikkeltje geëmotioneerd geeft hij haar en dikke knuffel. Hij houdt haar stevig vast en fluistert in haar oor, dat hij van haar houdt en dat hij gelukkig is met haar.

Er is schaamte in haar ogen af te lezen.

‘Ik ben geschrokken lieverd, erg geschrokken. Wat jij schrijft over jezelf, dat is zorgwekkend.’

Lyka plukt zenuwachtig aan haar blouse. Liefdevol pakt hij haar hand beet en leidt haar naar de bank.

‘Lieverd, je bent lief, zorgzaam, vrolijk, gezellig, mooi, maar het belangrijkste, je bent het belangrijkste in mijn leven. Je schrijft dat ik een betere vriendin verdien, maar ik heb al de beste vriendin die er is. Waarom denk je dat ik een betere vriendin verdien?’

De tranen lopen bij Lyka over haar wangen.

‘Ik ben altijd zo gestrest en dan wordt ik kribbig en dat moet jij altijd ontgelden. Ik ben niet zo’n ster in het huishouden en ik ben ’s avonds vaak moe waardoor ik jou niet alle aandacht kan geven die je verdient. En door al die gedachtes over mijzelf kan ik niet altijd vrolijk zijn naar jou toe.’

Troostend slaat hij een arm om haar heen. ‘Meisje, meisje, meisje toch. Hoe kan ik die verkeerde, zeer verkeerde, gedachtes bij je weghalen? Je bent het mooiste wat me ooit is overkomen.’

Lyka barst in een hartverscheurend gesnik uit. Het gaat Lucas aan het hart.

Hij streelt haar, kust haar, knuffelt haar, om haar een beetje rustig te krijgen.

‘Lieve, lieve Lyka, we moeten echt wat aan die gedachtes van jou doen. Ik denk dat je een beste keuze hebt gemaakt door mij de leidende hand te laten voeren.’

‘Ik vind het zo eng.’

‘Geeft niet. We doe het samen. Ik ben er om je te beschermen, dat weet je toch?’

Zachtjes knikt ze.

‘Goed ga jij maar eerst even in bad, dan beginnen we daarna aan alles wat er nog in de weg staat, goed?’

Dankbaar omhelst ze hem en gaat vervolgens naar de badkamer.

Beneden kijkt Lucas bedenkelijk naar buiten. Hij maakt zich erg zorgen over Lyka. Hij wist wel dat haar zelfvertrouwen niet zo hoog was, maar dat ze zo slecht over zichzelf kon denken, had hij nooit gedacht.

Na een uurtje hoort hij Lyka op de trap. Een beetje verlegen komt ze naast hem zitten.

‘Lucas, het spijt me dat ik me gisteravond zo heb laten gaan en dat ik je zo ongerust heb gemaakt. Wil je me niet langer laten wachten alsjeblieft.’

‘Goed meisje. Bedenk wel, dat ik je nu zal straffen voor je misstap van gisteravond en dat we vanavond nog even aan de slag gaan met jouw gedachtegang.’

‘Ja schat’

Hij geeft haar nog een liefdevolle kus voordat hij haar streng en resoluut over de knie trekt.

Lucas trekt haar joggingbroek en slipje moeiteloos naar beneden. Er ontsnapt haar een diepe zucht.

Even aait hij haar over haar billen. Hij voelt haar ontspannen. ‘Omdat ik van je hou lieverd.’

De eerste klap overweldigt haar. Zo had ze het niet verwacht. ‘Waar ben ik aan begonnen?’ Denkt ze.

Lucas laat er geen gras over groeien. Hij heeft besloten om in een flink tempo haar billen goed af te straffen. Wanhopig probeert Lyka uit zijn greep weg te komen, maar dat verstevigt zijn greep alleen maar.

‘Waarom ben je weggelopen Lyka?’

‘Ik wilde zo graag met Floor naar het festival.’

Lucas slaat een beetje harder. ‘ En waarom wil ik niet dat jij daar alleen met Floor heen gaat?’

‘Omdat ik geen maat weet te, AU, houden met alcohol.’

Weer voert hij de intensiteit wat op. ‘Ik weet hoe je dan bent Lyka en ik wil je niet kwijt. Daarom mag jij niet met Floor mee. Ik bepaal dat, omdat ik van je hou. Heb je dat begrepen?’

‘Ja schat echt waar, alsjeblieft het is genoeg zo.’

Lucas schudt zijn hoofd. Nu slaat hij iets sneller achter elkaar. ‘Mooi dat je het begrepen hebt, dan wil ik dus NOOIT meer een herhaling van gisteravond.’

Zijn klappen zijn snel en hard. Wanhopig probeert ze de klappen de ontwijken. Haar ademhaling is snel en ongecontroleerd. Lucas wil dat punt bereiken, dat punt van overgave.

Hij hoeft niet lang meer door te gaan. Na een paar minuten voelt hij haar verzet afnemen. Hij voelt hoe haar lichaam zich overgeeft aan de pijn. Nog de laatste tien, harde klappen en dan is het voorbij.

Haar snikken raken hem. Liefdevol streelt hij haar over haar rug en billen. Langzaam wordt haar gesnik minder en dan helpt hij haar overeind. Even kijkt hij haar in haar betraande ogen aan, knikt geruststellend en neemt haar dan in zijn armen. Daar geeft ze zich over aan een nieuwe huilbui.

Dit is de start van hun nieuwe leven.

En Lyka’s probleem? Daar wordt mee afgerekend in een volgend verhaal.

Wordt vervolgd.