Met een zucht legt Anna haar telefoon weg. Gek wordt ze van Facebook waar iedereen zo gelukkig met elkaar lijkt. Het REM nummer Shiny Happy People is vast en zeker in de decembermaand geschreven. De meest prachtige kerstbomen komen weer voorbij. En natuurlijk ook de zoetsappige selfies van haar zus Kim en haar man Logan. Stiekem is ze best jaloers op Kim, ze gunt haar het beste hoor, maar zelf wil ze nu eindelijk ook eens een echte man.

Haar collega Ludwien heeft het al een poosje over Tinder, misschien moet ze dat ook maar een een kans geven. Na wat wikken en wegen pakt ze haar telefoon en gaat naar de Play Store. Niet geschoten is altijd mis. En daar gaat ze. Ze vult haar gegevens in naar waarheid. Het is ook best wel spannend wie weet waar ze terecht komt. Wat zoekt ze eigenlijk in een man? Daar kan ze nog wel even over nadenken en later invullen. Ze wil gewoon heel graag dingen samen doen. Met iemand die oprecht in haar geïnteresseerd is, haar laat lachen en die haar het gevoel geeft de leukste vrouw op aarde te zijn. Zo ingewikkeld kan dat toch niet zijn?

Ze begint te swipen, eigenlijk alleen maar naar links. Wat een suffe gebakjes allemaal, denkt ze teleurgesteld. Dan ineens na een paar dagen krijgt ze een melding van Tinder. Er is een match met iemand!

Anna hoopt nu op een normaal bericht. De flaters vlogen haar de afgelopen tijd om de oren met de berichtjes. Zo was er iemand, een wat oudere man van in de 40, die op zoek was naar de ware en graag kinderen wilde. Ja prima, maar eerst even elkaar zien voor we daar over gaan praten….Maar oké, geen match dus. En dan al die andere heren met soms merkwaardige ideeën, iemand die graag haar voeten wilde zien, een voorstel voor een trio, en of ze van een gouden douche hield?

Anna maakt een kleine aanpassing in haar profieltekst. Ze is niet op zoek naar iemand om gelijk een gezin mee te starten maar ze zou het leuk vinden om met heren wat af te spreken voor gewoon een gezellige avond. Plus een nieuwe beschrijving van wat ze zoekt in een man, een al wat oudere man, een beetje gezet postuur. Houdt van de sneeuw en wintersport en gaat voor gezelligheid. Misschien kan hij samen met haar haar ultieme droom waarmaken: samen snowboarden in Fins Lapland. En dat heeft gewerkt! Snel opent ze Tinder.

“Lieve Anna,” staat er in het berichtje, “wat ontzettend leuk om iemand te treffen die van snowboarden en Lapland houdt. Ik ben er wel eens geweest en het is mijn favoriete plek op aarde. Ik zou het leuk vinden je te ontmoeten en onze liefde voor Lapland en snowboarden te bespreken. Liefs Claus Moroz.”

Lapland wat heeft ze daar heerlijke vakanties gehad in haar jeugd en wat zou ze graag nog eens een keer daar heen gaan. Het berichtje dat ze van Claus kreeg doet haar hart sneller kloppen. Er zijn nog zoveel vragen die ze nu heeft. Ze besluit eerst een neutraal berichtje terug te sturen.

“Hallo Claus wat ontzettend leuk dat Lapland jou ook zo trekt. Ik heb er in mijn jeugd heel wat uren vertoefd. Er zijn eerst nog wel wat vraagjes. Want wonen wij een beetje bij elkaar in de buurt? En wat is jou leeftijd precies? Je profiel is niet helemaal ingevuld zag ik.”

Dezelfde avond nog stuurt Claus een berichtje terug.

“Lieve Anna, je bent duidelijk nog niet zo lang op Tinder. Je kunt zien hoever we van elkaar af wonen. Het is 15 km. Valt mee toch? Ik ben 44, maar leeftijd is maar een getal. Belangrijker is dat er een leuke klik is. Wil je binnenkort ergens koffiedrinken? Of misschien is er nog wel ergens een leuke kerstmarkt waar we elkaar kunnen ontmoeten? Liefs Claus,”

Wow, een kerstmarkt, wat leuk, met alle lichtjes en glühwein, wat fantastisch een man die daar een date wil, denkt Anna. Maar om daar nou alleen naar toe te gaan. Stel dat hij tegenvalt dan is ze daar alleen. Ze besluit er een nachtje over te slapen en morgen een berichtje terug te sturen.

De volgende morgen moet ze zich haasten naar haar werk. Duimen maar dat Simon vandaag een vrije dag heeft want ze gaat net te laat komen en hij had haar de roe belooft bij de volgende keer te laat komen. Dan piept haar telefoon. Snel kijkt ze even. Het is haar zwager Logan. “Hoi Anna, ga je volgende week mee naar de kerstmarkt in het dorp? Je zou Kim een groot plezier doen door erbij te zijn. Zien we je daar om 20:00? Groetjes L.” Aan de ene kant heeft ze weinig zin om tussen die twee tortelduifjes te lopen maar het geeft haar wel de gelegenheid om een back-up te hebben voor als Claus toch niets is. Een perfecte win-win situatie dus.

Ze stuurt een berichtje terug dat ze graag mee wil en dat 20.00 uur prima is. Dat stuurt ze ook door op Tinder naar Claus. Als hij dan toch wil afspreken is dit wel een mooie gelegenheid. Haar hoofd draaien nu wat overuren want wat zal ze dan eens aantrekken? Ze heeft laatst een mooie leren rok gekocht en onlangs ook nieuwe laarsjes die daar perfect bij passen. Ze moet alleen even nieuwe panty’s halen. Eigenlijk moet ze ook nog naar de kapper en een nieuw nagellakje is nooit verkeerd. Ze heeft ook nog mooie kerstnagels gezien, dat zou ze wel graag willen.

Pingg een whatsappje komt binnen. Het is haar zwager die aangeeft het fijn te vinden dat ze mee gaat en dat Kim haar de laatste tijd erg gemist heeft. Helaas heeft Anna hun bruiloft gemist omdat ze voor haar afstuderen op stage was in het buitenland. Kim zelf had ze ontzettend gemist dus het is erg leuk om even samen bij te kletsen, als ze zich tenminste niet zo klef gedragen.

Weer een een ping nu een berichtje van Tinder. Ze opent Tinder en ziet dat ze een berichtje binnen heeft gekregen van Claus.

“Lieve Anna, dan hebben we een date. Je kunt me om 20:15 in de kerk tegenover de kerstmarkt vinden, even weg van de drukte. Je kunt me daar niet missen. Wees op tijd! Tot gauw. X Claus.”

De week vliegt voorbij en gelukkig is de kapper rond de feestdagen langer open. Helaas lopen de afspraken iets uit en moet ze zich weer haasten naar de kerstmarkt. Haar timemanagement is weer eens niet zo best. Gelukkig ziet ze er wel fantastisch uit dus het is in ieder geval niet voor niets geweest.

Snel appt ze naar Kim dat ze iets later is en dat ze eerst nog even iets moet doen en dat ze haar later op de kerstmarkt zal ontmoeten.

Claus zal toch vast niet boos zijn nu ze fashionable late is, vraagt ze zich een beetje nerveus af. Op zo’n principieel Pietje Precies zit ze niet te wachten hoor.

Twintig minuten te laat arriveert ze in het kerkje. Overal branden kaarsjes en in het midden van alle kerkbankjes zit een knappe man in een kerstmanpak.

“Anna neem ik aan,” vraagt hij met een warme glimlach.

Anna voelt hoe haar mond van verbazing openvalt. Nog nooit heeft ze zo’n aantrekkelijke Kerstman gezien. Het pak accentueert zijn iets gezette maar ook overduidelijk gespierde lichaam.

“Je bent laat Anna, ik ben een beetje teleurgesteld in je. Ik heb vernomen dat je het wel vaker niet zo nauw neemt met de tijd. Ik zou je kunnen helpen om wat stipter te worden.” Zijn handen glijden naar de riem om zijn buik. “Deze riem heb ik natuurlijk niet voor de sier om.” Meteen denkt Anna terug aan het Sinterklaasfeest. Hoe is het mogelijk dat nu de Kerstman ook haar wil straffen voor te laat komen? Ze weet nog heel goed hoe de roe voelde. Maar een leren riem…geen idee hoe dat voelt. Zou Sinterklaas met de kerstman in contact zijn geweest? Dit is toch echt wel heel toevallig. Maar zei Claus niet dat hij wilde helpen?

Woosj… Claus klapt zijn riem dubbel. Anna voelt hoe haar haar wangen gaan branden bij het horen van dat geluid. Hij zal toch niet haar hier terplekke straffen met de kans dat er mensen binnen lopen? Ze blijft hem verbijsterd aankijken. Tegelijkertijd voelt ze ook vlinders in haar buik bij het aanzien van die gespierde armen in combinatie met die riem. En hoe zacht zou dat pak van hem eigenlijk liggen?

“Ik ga je voor iedere minuut te laat een klap op je blote billen geven. Eens kijken,” Claus kijkt met een schuin oog naar zijn horloge, “Met ons gesprekje van nu erbij is dat … tweeëntwintig klappen. Akkoord?” Met een grote glimlach kijkt hij haar aan. “En geen zorgen verder, dit is een katholieke kerk, dit soort dingen gebeuren vaker dan je denkt. Kom nu maar hier.” Nog even joviaal steekt hij zijn hand naar haar uit.

Er schieten allemaal gedachten door haar heen. Haar verbazing over deze ontmoeting is zo groot dat ze schoorvoetend naar hem toe loopt. Ze is ook wel een beetje nieuwsgierig. Ze gaat niet liggen dat voelt zo raar maar Claus merkt haar twijfels en pakt haar resoluut bij de arm en voor ze het weet ligt ze over de knie. Claus houdt eerst nog een algemeen praatje over op tijd op je afspraak of werk komen.

Of ze wel eens vaker over de knie heeft gelegen? En hoe dit nu voelt nu ze zo ligt?

Er komt geen antwoord van Anna. Ze wil wel maar er komt niks uit. Dat is voor Claus het startpunt dat hij dan maar even moet door pakken. Zijn hand aait even over haar leren rokje en schuift deze omhoog. Behendig haakt hij zijn vingers tussen haar been en het elastiek van haar slipje en ontbloot haar billen. Voor de tweede keer deze maand ligt ze bij een man op schoot met haar billen bloot. Ze duimt dat niemand de kerk binnenkomt, al helemaal Kim en Logan niet. Een golf van paniek overspoelt haar.

Claus lijkt het te merken en streelt even haar billen, maar zachtjes, heel teder eigenlijk. Misschien is hij wel bar slecht in het geven van billenkoek en komt ze er genadig vanaf.

Dan ineens PATS… de eerste klap met de riem.

“Holy Fuck,” schreeuwt Anna en schiet overeind maar Claus geeft haar meteen een standje waardoor ze weer netjes over de knie gaat liggen.

“Heb jij enig idee waarom jij zo ligt,” vraagt Claus. Anna zwijgt, ze denkt dat het erger wordt als ze wat gaat zeggen, maar dit keer is het andersom. Het wordt erger omdat ze niks zegt. “Nog één keer op nieuw Anna,” zegt Claus nadat hij haar een ferme tik had gegeven voor het niks zeggen. “Waarom lig jij hier?”

“Nou, omdat ik iets verlaat was en jij blijkbaar weinig geduld hebt,” flapt Anna eruit.

Een paar seconden is het oorverdovend stil. Anna heeft direct al spijt van haar geïrriteerde woorden. PATS!

“Ik denk lieve Anna, dat tweeëntwintig niet eens genoeg is voor jou om tot berouw te komen. We gaat tot dertig. Dat was twee.”

Anna schiet weer overeind van de pijn, ze kan er niet veel aan doen. Claus trekt haar nu over één been en zet haar in een beenklem.

“Blijf stil liggen Anna, misschien helpt dit een beetje.” Ze merkt dat ze eigenlijk bijna geen kant meer op kan en gek genoeg geeft het haar wat rust.

Eigenlijk ligt dit best fijn, denkt Anna. Claus zet de volgende tien slagen hard en snel in en Anna kan niets anders doen dan heel hard huilen.

Dan ineens hoort ze het kraken van een deur die opengaat.

“Huh, Anna ben jij dat?” hoort ze een bekende stem zeggen. Oh nee, het is Simon! Ook dat nog!

Verbaasd loopt Simon hun kant op. Maar diep van binnen moet hij best lachen. “Wat is de reden is dat Anna bij jou over de knie ligt?” vraagt hij aan Claus.

“We hadden een afspraak hier op de kerstmarkt maar Anna neemt het blijkbaar niet zo nauw met de tijd. Ze was dus best verlaat.” antwoordt Claus. “Dat valt best wel mee,” roept Anna recalcitrant.

“Dat is anders best heel herkenbaar,” zegt Simon, “weet je nog Anne toen met dat Sinterklaasfeest?” Ja natuurlijk weet ze dat nog hoe zou ze dat ooit kunnen vergeten?

“Nou”, zegt Claus, “dat verhaal wil ik zo wel eens even horen van jullie, onder het genot van een glaasje glühwein,” en hij geeft Anna een klein kneepje in haar bil.

“Maar eerst moeten we dit onderonsje nog even afmaken. Ik denk dat we wel bijna klaar zijn meneer, uh?”

“Simon Langendijk, manager van Anna. Ik regel vast de glühwein, zie ik jullie zo buiten?” Claus knikt ter goedkeuring en voor Anna er erg in heeft zet Claus de volgende reeks slagen in.

Maar dit keer stopt hij niet meteen meer. Die billen van Anna mogen het best even voelen. En zo slaat Claus gestaag een poosje door. Smeekbedes worden genegeerd. “Zo,” zegt Claus na een tijdje. “Ik denk dat die billen van jou niet meer zo koud voelen. Maar jongedame, volgens mij is dit niet de eerste keer dat jij een pak op je blote billen krijgt, heb ik zonet vernomen. En aangezien ik heel benieuwd ben naar het verhaal is het nu tijd voor een glaasje glühwein buiten bij het vuur. Anna, ga je mee?”

Claus helpt Anna overeind en als ze voorzichtig haar kleding weer aangetrokken heeft geeft Claus haar een stevige knuffel. Met zijn mouw droogt hij haar tranen en houdt haar net zolang vast totdat ze weer een beetje tot zichzelf is gekomen. Hier in de zachte maar toch gespierde armen van Claus voelt ze zich helemaal veilig. Claus geeft haar teder een kus op haar hoofd en last haar dan los.

“Kom,” zegt hij, we gaan Simon zoeken.”

Eenmaal bij de glühweinkraam ziet ze ook Kim en Logan staan. Kim loopt gelijk naar haar toe en geeft haar een dikke knuffel.

“Ja uhm dit zijn Claus en Simon, ik moest nog iets voor het werk afhandelen met ze,” stamelt Anna en ze voelt hoe ze begint te blozen.

“O gezellig, een échte kerstman,” zegt Kim. Ze drinken met zijn allen een glaasje glühwein en toasten op de aankomende feestdagen. Simon gaat in gesprek met Claus en Anna staat er wat zenuwachtig bij.

Maar dan trekt Logan haar aandacht en wijst naar een kraampje met allerlei houten attributen, schalen, snijplanken, mokken, borden en houten lepels.

“Kijk eens, ze hebben zelfs houten pollepels met rendieren uitgesneden,” lacht Logan, “oh die moet ik hebben. Perfect om vlees mee op te warmen,” en hij geeft Anna een knipoog. Kim begint te blozen en mompelt iets over de sterke glühwein waardoor ze het ineens erg warm krijgt. Nieuwsgierig kijkt Anna haar aan. Zou Logan haar misschien ook wel eens… nee dat zal toch niet?

Terwijl Logan zich naar het kraampje begeeft komt Claus afscheid nemen. “Dag lieve Anna, ik moet weer gaan. Zie ik je volgend jaar weer? Ik hou contact met Simon zodat ik weet wat we onze volgende date kunnen gaan doen.” Hij knipoogt en geeft haar een laatste stevige knuffel. Dan verschijnt er vanuit het niets een slee met rendieren en weg is Claus.

“Ho ho ho… Merry Christmas everyone,” roept hij in het voorbij gaan.

Tien minuten te laat loopt Anna gehaast haar werk binnen. Hopelijk zou het haar chef niet opvallen dat ze alwéér iets te laat is. Ze was gisteravond druk geweest met steentjes plakken voor de Diamond Painting voor haar zus Kim. Ze wilde haar met de kerst verrassen met een Diamond Painting versie van haar trouwfoto. Helaas was het veel meer werk dan ze had verwacht en was ze nog niet eens halverwege de 48.000 steentjes van de Painting. En dus was ze een uurtje later gaan slapen dan gewoonlijk en wist ze zich met moeite uit bed te slepen vanmorgen.

Eigenlijk gebeurt het wel met grote regelmaat dat ze te laat is of maar heel krap aan op tijd. Ze wil echt dat ze meer tijd er voor uit zou trekken om gewoon eens op tijd te zijn. Maar goed dit keer kwam ze er goed vanaf omdat ze zag dat haar chef Hans bezig was met een sollicitatie.

Snel sluipt ze zijn kantoor voorbij. Met een zucht van opluchting gaat ze snel op haar plekje zitten en zet snel haar computer aan. Morgen moet ze toch echt maar eens niet meer de wekker zo lang laten snoezen.

“Goedemorgen Anna,” haar chef kwam samen met de sollicitant aanlopen. “Dit is de nieuwe manager van afdeling HR. Hij had gelijk een leuk idee en jij lijkt me uitermate geschikt om hem hierbij te ondersteunen. Kom vanmiddag maar even bij me langs op kantoor. Dan moet ik gelijk nog even een hartig woordje met je spreken over de aanvangstijd van jouw werkdagen.” Hij kijkt haar serieus aan. Maar ze krijgt gaan tijd om te antwoorden want de sollicitant schud enthousiast haar hand.

“Hoi, ik ben Simon Langendijk. En geen zorgen hoor, we gaan een leuk Sinterklaas feest in elkaar zetten. En zo te horen kunnen er nog wel eens stoute collega’s in het boek van Sinterklaas staan.” Hij knipoogt naar haar. Anna’s hart gaat iets sneller kloppen. Wat was dat vroeger altijd een spannende tijd. Ieder jaar als ze het Sint snoepgoed in de winkels ziet liggen voelt ze weer even een kriebel in haar buik. De werkdag vliegt voorbij en met tegenzin klopt ze uiteindelijk aan bij haar chef.

Ze klopt op de deur en ziet hem zitten achter het bureau, echt zon mooie grote oude houten bureau. Ze heeft gehoord dat het best nog een speciaal meubelstuk is want hij had altijd op paleis Het Loo gestaan. Ooit eens op de kop getikt door een boedeldag. Daarachter dat statige bureau zit nu haar chef met die serieuze blik. Hij vraagt haar plaats te nemen en of ze zin heeft in een kopje koffie. Daar heeft ze wel zin in en zo kan ze even tijd rekken en zijn reactie proberen te peilen. Eigenlijk kent ze hem maar heel slecht bedenkt ze. Ze maken wel eens een praatje maar meer een algemeen gesprek. Hij komt weer haar richting oplopen met een dienblad met koffie en koekjes. Hij zet een kopje neer binnen haar handbereik en gaat zitten. Even is het stil. Beiden weten ze niet zo goed wat te zeggen.

Dan schraapt Hans zijn keel en kijkt Anna lang met een serieuze strenge blik aan. Ze schuift ongemakkelijk heen en weer op haar stoel en voelt hoe haar wangen kleuren door hoe hij nu naar haar kijkt.

“Wat vind je van het idee van Simon om een Sinterklaas feest te houden? Je weet toch dat je hier bent om dat te bespreken?” Anna glimlacht. Hij is dat andere punt vast alweer vergeten anders zou hij daar toch gelijk over beginnen?

“Nou hartstikke leuk. Sinterklaas is altijd een hele leuke tijd. En ik zou wel benieuwd zijn wat er allemaal in dat grote boek van Sinterklaas staat over alle collega’s.”

Hans vouwt een papier open en schraapt nog een keer zijn keel en neemt snel een slokje koffie.

“Eigenlijk ben ik al begonnen met het schrijven van Sinterklaas gedichten. Deze is voor jou Anna en het is niet fraai eigenlijk.

De Sint zat eens te denken

Wat hij onze lieve Anna kon schenken

Anna komt heel vaak te laat

En loopt dan de hele dag uit de maat

Maar zou ze het echt niet weten?

Of is ze het gewoon vergeten…

Dat haar te laat komen altijd wordt opgemerkt.

Dus zoeken we naar iets wat dat beperkt.

Beste Anna te laat komen is er voor jou hopelijk niet meer bij.

En leer je al heel gauw je lesje door mij.

Op tijd komen dat meen ik oprecht.

Hopelijk ben jij degene die dat straks uit zich zelf zegt.

Stoute meisjes leren alleen met behulp van de roe

Gevolgd door het geklets van iets van bamboe

Op het feestje dat je met Simon gaat geven

Zul je daarom iets heel bijzonders gaan beleven

Hopelijk kun je de komende nachten nog slapen

En loop je op je werk niet meer onbeleefd te gapen

Groetjes Sint en Piet.”

Hans vouwt met een serieus gezicht het velletje papier weer dicht. Meent hij dit nou echt, vraagt Anna zich af terwijl ze voelt hoe hang wangen gaan branden.

Snel neemt ze afscheid en loopt naar huis. Dat avondje zou nog wel eens heel bijzonder kunnen worden. Maar ze weet eigenlijk nog niet zo goed in welke richting ze moet denken aan wat er kan gaan gebeuren. Kriebels geeft haar dat, dat weet ze wel, net als vroeger op de dag dat Sinterklaas op school langs zou komen.

Een paar dagen later is het zover. Enigszins nerveus gaat ze naar het werk. Ze moet de tijd door zien te komen tot 17.00 uur. Daarna krijgen ze op het werk een etentje met aansluitend het Sinterklaasfeest. De dag verloopt nog redelijk vlot en het is tijd om aan tafel te gaan. De tafel is mooi gedekt. Er is echt wel werk van gemaakt.

Anna heeft zich zo voorbeeldig mogelijk gedragen en ze was nu iedere dag netjes op tijd gekomen. Ze had zonder mokken met een stralende glimlach voor iedereen steeds koffie gehaald.

Hans en Simon komen nu ook de kantine binnen. Het heerlijke avondje is nu echt begonnen. Tot haar grote schrik heeft Simon een echte roe in zijn handen.

“Dames en heren, graag even jullie aandacht,” steekt Hans van wal. “We hebben dit jaar een tafelbezetting bedacht. Aan het begin van de tafel is nog een plekje voor een bijzondere gast die speciaal vanavond wat tijd voor ons heeft vrijgemaakt.”

Ondertussen legt Simon de roe op het bord aan het hoofd van de tafel terwijl hij haar strak aankijkt. Ze voelt hoe haar wangen rood worden.

“Bijna iedereen heeft de afgelopen periode hard gewerkt en zijn beste beentje voorgezet. Waarvoor mijn dank. Vanavond gaan we er een feestje van maken. Geniet ervan en bedenk je dat altijd krijgt wat je toekomt. Veel plezier vanavond allemaal en smakelijk eten.”

Het eten wordt op tafel gezet. Er worden nog wat bedrijfsnieuwtjes uitgewisseld. De sfeer is ontspannen. Alleen Anna is wat stiller als anders wordt opgemerkt door Hans. Dan opeens een hoop kabaal op de gang. Iedereen kijkt verschrikt om. Er komt een Piet de zaal binnen. En hij wordt gevolgd door Sinterklaas. Zakken vol kadootjes liggen er op een hoop. Sinterklaas gaat aan tafel zitten waar een plekje voor hem is vrijgehouden. Met voor hem de roe. Anna begint toch even te slikken. Gaat dit echt gebeuren?

Sinterklaas vertelt over wat hij te weten is gekomen over dit team met hardwerkende mensen. En hoe goed de sfeer onder elkaar is. Hoe blij hij is met de wetenschap dat iedereen het beste voor heeft met de andere. Maar ook vertelt hij dat niet iedereen even hard werkt en dat er iemand is die soms de kantjes er vanaf loopt en vaak te laat op het werk komt.

“Geef mijn boek eens aan Piet,” zegt Sinterklaas met een strenge blik. “Eens kijken wie die persoon in kwestie is,”

Anna schuift ongemakkelijk op haar stoel heen en weer. O jeetje dit gaat niet de goede kant op. Ze voelt hoe haar hart begint te bonzen.

Piet brengt het boek naar Sinterklaas. Hij slaat het boek open. “O ja, hier staat het. Anna Hartman, is ze vandaag aanwezig?”

Anna steekt inmiddels met het schaamrood op haar kaken haar hand op.

“Kijk eens wat we hier hebben, Piet,” vervolgt Sinterklaas. “Dat heb ik lang niet meer gezien, een ouderwetse roe, goh die wordt niet vaak meer gebruikt. Maar ik loop op de zaken vooruit. Kom jij maar eens even bij Sinterklaas, Anna,”

Anna loopt naar voren toe. Dit is echt een moment dat ze graag door de grond wil zakken. Ergens vindt ze het ook nog wel spannend want als klein meisje keek ze altijd vol bewondering naar de roe en ze hield altijd goed in de gaten waar hij werd neergelegd. Zou ze echt met de roe krijgen?

Anna gaat voor Sinterklaas staan die haar streng toe spreekt. “Lieve Anna ik lees in het grote boek hoe dikwijls jij te laat komt. Klopt dat?”

Anna zoekt naar woorden maar er is maar 1 juist antwoord. ”Ja Sinterklaas,” fluistert ze heel zacht. Dan vraagt de Sint aan haar of ze weet wat er gebeurt met ongehoorzame meisjes. Anna weet het dondersgoed maar om dit nu zo uit te spreken tegen over haar collega’s vindt ze heel moeilijk dus knikt ze zachtjes van ja.

“Dat gaan we vandaag ook bij jou doen. Je krijgt een heuse straf met de roe en daarna mag je even wat beloven aan je manager. En beste collega’s, ik heb voor jullie ook nog een leuk nieuwtje. Maar eerst maar eens over de knie. Kom maar hier, Anna.”

Anna gaat naast Sinterklaas staan die haar hand beetpakt en vraagt of ze plaats wil nemen. Verschrikt kijkt ze achterom naar haar collega’s. Wat zouden ze hier van denken? Veel tijd om na te denken heeft ze niet. De Sint zwiepert haar zo over de knie en daar ligt ze dan. “De roe Piet,” vraagt Sinterklaas, “zou je mij die aan kunnen geven?” Piet pakt de roe van tafel en geeft deze aan de Sint. Met een paar ferme tikken daalt de roe neer op de billen van Anna, die koste wat het kost probeert te blijven liggen. Dat valt nog niet mee en ze vervloekt de roe in stilte. Na een paar stevige tikken vraagt Sinterklaas haar om weer op te staan. Hij vraagt haar: “Ga je voortaan beter op de tijd gaat letten, Anna?’ Anna belooft de Sint dat ze dat echt gaat doen. “Mooi ,”zegt de Sint “dan mag je dat gaan vertellen aan je nieuwe manager.”

Ze voelt de tranen achter haar oogleden branden. Moest ze nu ook nog echt ten overstaan van al haar collega’s excuses maken aan Simon? Veel tijd om te rekken krijgt ze niet want weer krijgt ze een paar tikken met de roe. Vlug staat ze op en loopt naar Simon.

“Ik beloof dat ik voortaan beter op de tijd zal letten en niet meer te laat kom,” stamelt ze zachtjes terwijl ze naar de grond kijkt.

“Kijk me eens aan, Anna. Wat zei je, ik heb je niet verstaan,” zegt Simon op barse toon. Anna knippert haar tranen weg en haalt diep adem.

“Ik beloof dat ik voortaan beter op de tijd zal letten en niet meer te laat kom,” zegt ze nu harder. Ze voelt hoe een traan over haar wang rolt. Het liefste zou ze nu door de grond zakken. Om te gaan huilen waar iedereen bij is, ze schaamt zich rot. “Dank je wel Anna. Laat dit een goede les voor je zijn,” zegt Simon streng.

“Dan is het bijna tijd voor alle pakjes,” jubelt Sinterklaas. “Maar niet voordat ik het nieuwtje aan jullie mag vertellen. De roe blijft achter bij Simon. Ik wil graag Hans uitnodigen om het verder toe te lichten.” Hans staat op en neemt het woord.

“Dames en heren, zoals jullie weten zijn wij een groot bedrijf en nemen we een belangrijke positie in de maatschappij in. Ik werk hier al geruime tijd maar merk de laatste tijd op hoe de mentaliteit van het personeel verslechterd is. Daarom heb ik Simon aangenomen die zelf ook wel ouderwets raad weet met de roe. Er gaat vanaf nu een andere wind waaien. Simon kun je samen met Anna een kleine demonstratie geven?”

Hans zet een stoel vlak naast Simon. Binnen een paar tellen ligt Anna opnieuw over de knie en voelt ze de roe opnieuw haar billen pijnigen. Simon slaat nog harder dan Sinterklaas.

“Oh.. au, au, het spijt me ik kom niet meer te laat,” snikt ze en de tranen rollen nu echt over haar wangen. Simon helpt haar weer overeind. “Dit kunnen jullie voortaan verwachten als jullie je niet aan afspraken houden, ik hoop dat dit nu voor iedereen heel duidelijk is.”

Dan gaat het feest eindelijk beginnen. Sinterklaas en Piet vertrekken weer, maar niet zonder eerst de roe een mooi plekje te geven in de vitrinekast van de kantine, als waarschuwing voor het hele personeel. Hoe lang zal het duren voordat de roe weer gebruikt zal worden?

Vol verwachting klopt ons hart…