Het is een klassiek voorbeeld: wanneer gezegd wordt ‘niet aan een olifant denken’, is de kans groot dat je daarna een olifant voor de geest hebt. Dat is de zwakte van het woordje ‘niet’. Zo is het niet alleen met indenken, maar ook met doen. Er is echter een groot verschil: zelfdiscipline. De mens kan zich aanleren om iets niet te doen, zich af te leiden of terug te trekken wanneer gezegd wordt dat iets niet mag. De meeste mensen dan toch.

Helaas zijn er ook gevallen bij, die een verbod als een onweerstaanbare uitnodiging zien iets toch te doen. Zij zijn de ongehoorzamen. Alsof er een enorme aantrekkingskracht uitgaat van hetgeen verboden is. Die aantrekkingskracht lijkt nog groter te worden, wanneer men zich onbespied waant. Neem bijvoorbeeld een knop, waar je niet op mag drukken. Was er geen verbod geweest, was er geen reden geweest om ergens zomaar te klikken. Een knop met ‘klik hier’ wekt argwaan. Voordat je het weet, heb je een virus geïnstalleerd. Maar ‘Hier niet klikken!’, dat is andere koek. “Wat zou daar achter zitten? Waarom mag ik dat niet zien?” Die vragen spoken door het hoofd van de ongehoorzame. Langzaam groeit de nieuwsgierigheid en de drang om te klikken. “Ach toe, een keer kan toch geen kwaad?”

De ongehoorzame kijkt om zich heen. Wanneer deze is overtuigd dat niemand kijkt, wordt de knop toch eens ingedrukt. Dan is het hek van de dam. Nog eens, en nog eens. Wat zou er nog meer achter zitten? Elke redelijkheid is verloren. Er is geen controle meer en de ongehoorzame wordt alleen nog gestuurd door impulsen. Gelukkig is dat ook de manier waarop dit gedrag gecorrigeerd kan worden. Een stevig pak slaag, of een andere vervelende straf, voor de ongehoorzaamheid zorgt gegarandeerd voor spijt en een stemmetje in het achterhoofd dat bij een volgende keer schreeuwt “Niet doen! Het loopt slecht af!” Dat stemmetje is de aanzet tot zelfdiscipline. Wrijvend over de broek zal de ongehoorzame afzien van het negeren van het verbod. Nou ja, even dan.

Iedereen die zich kan beheersen kan op de hoofdpagina de nieuwe knop vinden. En pas op! Niet op klikken!

Niet iedere spanko is gelijk. Alleen al over de beschrijvingen die je kunt gebruiken, kun je avonden twisten. Zelfs het feit dat ik hiervoor het woord spanko gebruikte, zal sommige lezers tegen de borst stoten. Iedereen heeft andere voorkeuren en een ander pad om te komen waar hij/zij nu is. Toch zijn er regelmatig ook grote tekenen van herkenning wanneer ik andere spanko’s spreek of iets van hen lees of bekijk. Een soort gedeelde belevingswereld of ervaring. Zelf heb ik ‘het’ – het spankingsgen, de kink, hoe je het wil noemen – zolang ik me kan herinneren. Dat geldt niet voor iedereen, maar is zeker ook niet uniek. Wat je wel al heel snel door hebt, zelfs als kind, is dat anderen ‘het’ niet hebben. En dat het taboe is om erover te spreken, zelfs nog voor dat je weet wat een taboe is.

Het zal vroeger, voor de generaties voor mij, lang een eenzame tijd geweest zijn. Gelukkig ben ik net jong genoeg om de opkomst van het internet meegemaakt te hebben. Ik begreep mijn eigen gevoelens, hoe diep ze gaan en wat ze voor me betekenen nog lang niet, maar één ding was direct duidelijk: ik ben niet de enige met deze gevoelens. Op heel wat sites, waar ik zeker niet naar binnen mocht volgens de knoppen op de voorpagina, herkende ik wat al langer in mijn fantasie speelde. En hoe streng de gebeurtenissen op de foto’s, in de filmpjes of in de verhalen soms ook leken, het was ook duidelijk dat mensen hier plezier aan beleefden, of toch minstens naar verlangden.

Inmiddels zijn we jaren verder en heb ik heel wat geleerd, vooral over mezelf. Daarover zal ik in komende stukken meer schrijven. Één ervaring wilde ik nu al delen. Een paar jaar terug las ik Sex with Shakespeare van de Amerikaanse schrijfster Jillian Keenan. Het boek combineert analyses van het werk van Shakespeare met haar eigen zoektocht in de wereld van spanking. Hoewel de ervaringen heel anders zijn, zijn de gevoelens die ze beschrijft vooral heel herkenbaar. Een fijne herinnering dat we niet alleen zijn met de gekke gedachten die soms door ons hoofd spoken.

Jillian Keenan heeft ook een youtube-kanaal waarop ze fimpjes deelt die over spanking gaan. Uiteraard zijn deze filmpjes in het Engels (hoewel ze een klein beetje Nederlands kent), maar de manier waarop ze verschillende spanking-gerelateerde onderwerpen uitlegt, zal je vast aanspreken. Hieronder deel ik haar kanaal. Veel kijkplezier!