De leeshoek

Ze hebben elkaar ontmoet via een app. 

Ik bedoel, is er tegenwoordig een andere manier? En ze klikten echt. De gesprekken vloeiden als een goed glas wijn en ze leken veel gemeen te hebben.
Eerste date: eten en een film. Een klassieker, iedereen weet waarom. Ze herinnert zich de film niet en ook niet wat ze gegeten heeft. Zodra hij haar vertelde wat hij voor de kost deed, ging haar hoofd op hol.
Tweede date. Een museum. Mooi. Ze bespraken de kunst. Modern. Hij had interessante opvattingen en luisterde aandachtig naar de hare. Hij leek aardig, misschien iets te aardig. Hij leek de hints die ze hem probeerde te geven niet op te pikken, maar misschien was ze te subtiel. Ze was in het verleden beschuldigd te vaag te zijn over wat ze wilde. Ze keek naar zijn handen terwijl hij naar kunstwerken wees, ze waren groot. Ze glimlachte.
Voor een Monet kusten ze. Het was heel leuk en romantisch.
Ze bleven elkaar zien. Het was allemaal heel romantisch, de seks was fijn, hij deed niet moeilijk over oraal, wat goed was. Al met al een zeer liefdevolle, bekwame minnaar. Maar nog steeds pikte hij de hints niet op.

Andreas was leraar Engels op een plaatselijke school. Twee avonden per week gaf hij een ESL-cursus bij een avondschool. Hij was veertig, met een mooie bos haar. Ruige baard, soms een bril. Ze vond de hele verstrooide professor vibe die hij had echt leuk. Toen hij haar vertelde over zijn dag, hoe sommige van zijn leerlingen zich misdroegen of lui waren, kon ze alleen maar proberen haar mond te houden. Het was tenslotte een fantasie die ze al bijna twintig jaar met zich meedroeg. Het brandde gewoon een gat in haar hersenen.

Olivia was een kunstenaar. Voor geld illustreerde ze boeken en krantenartikelen. Maar ze had geheime schetsboeken. Ze tekende daarin haar meest intieme verlangens en fantasieën. Een van hen belandde ‘per ongeluk’ op een avond op de salontafel, terwijl ze eigenlijk iets op Netflix zouden kijken. Het lag open op een bijzonder suggestieve pagina. Toen hij ging zitten en het opmerkte, deed ze (slecht) alsof ze schrok en verzon ze een smoes over commissies voor geld. Maar het zaadje was geplant.

Uiteindelijk werd er een plan gemaakt. Ze zou hem ophalen na een ESL-cursus en dan zouden ze een mooie wandeling maken, misschien een ijsje halen. Ze was opgewonden, misschien zou dit eindelijk de avond worden. Hopelijk zouden alle kleine hints en aanwijzingen eindelijk landen en effect hebben.

Ze wachtte bij de deur van het klaslokaal, waar ze hem hoorde lesgeven. Zelfs als ze alleen het ritme van zijn stem kon onderscheiden, was het allemaal heel spannend.
Eindelijk hoorde ze alle geluiden van een les die eindigde. Stoelen die werden verschoven, geklets, tassen die werden ingepakt. De deur ging open en een stroom studenten kwam naar buiten. Ze glipte naar binnen en zag hem vooraan in de klas zijn tas inpakken. Hij keek op en glimlachte schaapachtig naar haar.
‘Het spijt me, het liep iets uit. Ik moet alleen even iets halen en dan ben ik klaar om te gaan.’
Ze ging zitten achter een van de bureaus vooraan in de klas. Ze giechelde een beetje. ‘Voelt alsof ik straf heb en na moet blijven.’ Hij glimlachte verbaasd naar haar.
‘Maak je geen zorgen, ik red me vast wel een paar minuten alleen. Ik zal me niet misdragen,’ zei ze met een ondeugende blik.
Toen hij wegging, stond ze snel op en keek om zich heen. Ze zocht iets stouts. Om hem uit te dagen. Ze zag een stuk krijt en kreeg plotseling een heel goed idee.
Toen hij terug de klas binnenkwam, zat ze weer op haar plaats. Een heel ondeugende grijns verspreidde zich over haar gezicht. Maar iets aan hem was al veranderd. Hij keek serieuzer. Hij keek haar streng aan.
‘Wat is er zo grappig, jonge dame? Nablijven is geen lachertje.’
Nu was het haar beurt om verward te zijn, maar hij merkte dat niet op en ging door.
‘Je gedrag is de laatste tijd ronduit schandalig geweest. Je bent altijd te laat, hebt nooit je huiswerk af, je praat in de les en de taal die je gebruikt als je tegenspreekt is een schande. En dan is er dit…’
Hij wees naar de vuile tekening die ze van hem had gemaakt op het schoolbord. Ze dacht dat hij het niet eens had gemerkt.
‘Is dit jouw idee van een lollige grap?’
Ze herwon haar kalmte en knikte met een ondeugende grijns.
‘Ja, het is huiswerk. Voor tekenen.’
Hij schudde zijn hoofd en kneep in de brug van zijn neus.
‘We hebben een laatste redmiddel. We hebben alles geprobeerd, maar niets lijkt echt indruk te maken. Er is nog maar één ding dat we niet hebben geprobeerd.’
Haar hart maakte een sprongetje. Hij gaat het echt zeggen. Haar gezicht kon niet anders dan oplichten.
‘Jij, jongedame, krijgt een flink pak voor je billen.’
Oh mijn God, gebeurde dit echt? Geslagen door een echte leraar, in een echt klaslokaal. ‘Maar meneer Davis…’
‘Geen discussie, jongedame. Kom hier.’
Hij wenkte haar en als een tekenfilm hond die de geur van een dikke worst opsnuift, dreef ze naar voren in de klas.
Hij had zijn stoel naar achter geschoven en was gaan zitten. Hij klopte op zijn schoot.
‘Over de knie, jongedame.’
Hoewel hij het niet vroeg, knoopte ze snel haar spijkerbroek los en trok die naar beneden. Misschien iets te gretig liet ze zich over zijn schoot zakken. Alle kleine zaadjes kwamen uit. Ze voelde zijn hand over haar ontblote achterwerk strelen. Hij had haar al eerder gestreeld, maar dit was intenser. Hij kneep zachtjes in haar billen. Ze hapte naar adem. Toen voelde ze hem zijn hand optillen, haar billen voelden heel kort een lichte kou, de afwezigheid van een hand. En toen…
KLAP!
Een stevige klap landde op haar achterwerk. Ze hapte naar adem. Het tintelde, een fijne warmte begon zich te verspreiden.
En nog eens. KLAP! Ze liet een klein gilletje ontsnappen. Hij wreef even over haar billen.
‘Vanaf nu gebeurt dit elke keer als je je misdraagt, jongedame.’ Een salvo klappen verhitte haar billen. Een elektrische schok ging door haar hele lichaam elke keer als zijn hand contact maakte. Haar voeten begonnen reflexmatig te trappelen. Ze kon er niets aan doen. Ze slaakte een klein gil. Ze kon hem bijna voelen glimlachen. En dat deed haar glimlachen.
‘Vind je dit grappig?’ Zijn toon was plagerig, bijna zelfingenomen, omdat hij haar had betrapt. Hij wreef weer over haar billen, zijn klappen waren vrij hard geweest en nu voelden haar billen aan als een kleine radiator.
Haar gedachten schoten alle kanten op, om iets grappigs of geestigs te bedenken, iets om hem mee te plagen, hem een beetje uit te dagen. Maar de hele ervaring maakte haar een beetje sprakeloos. Zonder na te denken, flapte ze eruit: ‘Ja, meneer.’
Wat verkeerd was, ze wist het zodra ze het zei. Maar misschien zei ze zelfs per ongeluk het juiste.
Er klonk een zucht, iets te luid om oprecht te zijn.
‘Oké dan, dan zal ik gewoon wat harder moeten werken om indruk te maken.’
Hij liet haar naar adem happen. Ze besefte eigenlijk niet eens wat er met haar lichaam gebeurde. Het meeste was onvrijwillig. Ze hapte naar adem, trapte, misschien gilde ze. Haar vuisten sloegen op de grond. Het was niet eens zo heel hard, hoewel haar achterwerk nu behoorlijk warm was. Ze voelde zich echt heel stout.
Hij stopte en streelde haar billen weer. Ze hijgde. Het was vreemd, ze had al eerder billenkoek gehad… zelfs harder dan dit, maar nu was het iets heel anders. Ze kon haar lichaam nauwelijks beheersen. Ze besefte dat ze haar bekken heel zachtjes tegen elkaar wreef. Ze wist niet waar het tegenaan schuurde en het kon haar eigenlijk niet schelen.
Felle klappen en zachte aaien volgden elkaar op in een complex ritme. Haar hijgende kreunen en harde gilletjes vormden een melodie. Haar kont een instrument van hun beider genot. Een doek dat diep rood geschilderd moet worden.
Alles kwam samen en ze stootte een enkele orgastische kreet uit.
Daarna waren er alleen maar kreunen en strelen. Het rollenspel was voorbij, nu was er alleen nog liefde. Ze stond op, ze omarmden elkaar, kusten elkaar. Hij maakte een grapje.
‘Denk je dat de conciërge ons gehoord heeft.’
Ze wist dat ze geschokt zou moeten zijn, maar het kon haar eigenlijk niet schelen. ‘Dus je hebt mijn hints wel opgepikt?’ Ze vroeg het nadat ze zich had aangekleed en ze het gebouw verlieten. Gelukkig nergens de conciërge te bekennen.
Hij knikte. ‘Hoe had ik dat niet gekunt. Maar de tekeningen gaven me het idee om het speciaal te maken. Ik hoop dat het… speciaal was, bedoel ik’.
Ze glimlacht en kust hem opnieuw. Haar billen gloeiden bijna door haar broek.
‘Dat was het.’
Weet je, ik heb wat onderzoek gedaan naar dat hele billenkoek gebeuren, zodat ik het goed doe.’
Ze knikt, kijkt hem in de ogen. Hij werpt haar een plagerige blik toe.
‘Een ander gebruik waar ze het op internet over hadden, billenkoek op school betekent billenkoek thuis.’

Ik had haar gewaarschuwd. En nog een keer. En daarna nog een keer. Het was nu al de vijfde nacht dat ik bibberend van de kou wakker werd, omdat ze alle dekens naar zich toegetrokken had. Zij lag daar dan prinsheerlijk te slapen in haar holletje van dikke dekens, terwijl ik wakker werd omdat mijn tenen er bijna afvroren. Ze stond er ook op dat het raam open bleef, want dat was gezonder. Daar had ze waarschijnlijk gelijk in, maar het was wel rete koud.
Ik had het al geprobeerd met extra dekens, maar op de een of andere manier eindigde ze allemaal aan de andere kant van het bed.
Dus toen ik er na 5 nachten echt genoeg van had en ik een vrij laconieke reactie kreeg, zei ik, een beetje impulsief, ‘Als het nog een keer gebeurd, krijg je een flink pak voor je billen!’
‘Is dat een belofte,’ zei ze met een grote ondeugende lach.
Ze vind het wel leuk om me te plagen en ik begon het idee te krijgen dat ze het allemaal expres deed.

Toen. Weer ijskoud. Klaar wakker.
Ik had er genoeg van.
Ik keek naast me en zag haar hoofd onder een berg dekens uitsteken. Ze lag al op haar buik.
Ik trok langzaam een voor een de dekens van haar af. Ze kreunde zachtjes.
‘Waarom doe je dat, ik begon net weer in slaap te vallen.’
‘Ik had je wat belooft en ik hou er niet van om mijn beloftes te breken.’
‘Maar het is koud,’ zei ze op een zeurende toon.
‘Daar moeten we dan snel wat aan doen.’
Ik legde mijn hand op haar onderrug, onbewust deed ze haar billen iets omhoog.
‘Je handen zijn koud,’ kreunde ze op een licht plagerige toon.
‘Wiens schuld zou dat zijn?’
Pets
De eerste klap had ze te pakken. Ze kreunde zachtjes
‘Ik had niet verwacht dat je dit midden in de nacht zou doen…’
Pets
Smak
‘Misschien is dit alleen maar een voorproefje…’
Ze draaide ritmisch met haar billen.
Pets
Klap
Ze kreunde, ik zag mijn hand in het rood op haar billen. Ik schoof haar onderbroek een stukje omhoog, waardoor haar billen bijna bloot waren.
‘Hey,’ zei ze en stak een hand naar achteren. Ik pakte die en gaf haar nog een aantal flinke tikken op haar achterste.
‘Oké, oké, ik deed het expres om je te pesten. Je hebt je punt gemaakt. Kunnen we nu weer gaan slapen?’
Ik gaf haar nog een aantal flinke petsen op haar achterste. Bij elke klap slaakte ze een klein kreetje. Haar ronde, rode achterste stak nog steeds een stukje de lucht in.
‘Nou, ik kan nog wel even doorgaan. Ik ben nu toch klaar wakker.’
Met een vast ritme begon ik haar billen rood te verven. Links,  rechts. Ze wriemelde onder mijn hand, maar bleef liggen met haar billen in de lucht. Ze ademde steeds zwaarder. Ze piepte en kreunde.
‘Schat, het spijt me.’
Weer liet ik mijn hand op haar ondertussen vuurrode achterste ketsen.
‘Was dit niet wat je wilde? Hierom deed je het toch? Je weet toch dat je straf krijgt als je stout bent.’
Ze antwoordde niet, ze begon zwaarder te ademen.
Ik stopte even. Ik haakte mijn vingers in de rand van haar ondergoed en schoof het langzaam naar beneden. Ik voelde een siddering door haar lichaam gaan.
Ik zette mijn handen op haar heupen en schoof haar billen nog wat hoger. Ze lag nu helemaal voor me open. Glimlachend gaf ik haar nog een paar klappen, wat lager, niet te hard. Ik hoorde haar adem stokken in haar keel.
Langzaam begon ik haar te kussen, zachtjes te bijten. Van haar dijen langzaam omhoog. Ik voelde de warmte van haar billen stralen. Mijn tong gleed naar binnen. Waar ik eerst de leiding had, liet ik me nu leiden door haar onbewuste. Hoe ze ongecontroleerd bewoog.  Hoe haar adem zwaarder en haar kreetjes hoger werden. Hoe we een mooi gezamenlijk ritme vormden. Toen richtte ik me op en smolten we samen. Onze adem werd synchroon. Ik voelde haar hartslag door mijn lichaam stromen. Als een boot op woest water, golfden we samen. We volgden elkaars adem, mijn ritme was haar ritme. Ik voelde hoe ze zich strakker om me heen trok en strakker en strakker. We vielen in extase uit elkaar.
Ik legde een deken over ons heen en ging naast haar liggen en streelde zachtjes haar warme billen.
Zo had ik geen deken nodig om warm te worden.