De klassieke roe, internationaal beter bekend als birch, is in feite niet meer dan een bundel met takken. Deze takken komen van een boom, klassiek van een berk, waar ook de Engelse naam vandaan komt. Een dergelijk instrument blijft, in tegenstelling tot de andere instrumenten, niet lang goed. De roe werd van oudsher gebruikt als straf voor stoute kinderen met Sinterklaas. Hierbij werd een roe achtergelaten in de schoen met de duidelijke veronderstelling dat deze op de ongelukkige ontvanger gebruikt zou worden. Gelukkig is die traditie zo goed als uitgestorven en worden alleen stoute en vrijwillig instemmende volwassenen nog zo aangepakt.

Een birch kan op twee manieren gemaakt worden. Lange, bladloze takken kunnen het hele jaar door gebruikt worden. Deze takken zijn wat droger en harder. Voor de Victoriaanse tijd werd in Engeland hier flink mee gestraft, maar het instrument werkt slecht over de kleren. Een grotere variant is in het begin niet pijnlijk, maar door de grote en chaotische overlap van de takken bouwt de pijn zeer snel op. Bloederige striemen ontstaan bij veelvuldig gebruik, dat is zeker niet aan te raden.

De andere variant is meer bekend uit Zweden. Hierbij worden uitsluitend jonge berkentakjes gebruikt (hierdoor kun je deze variant ook alleen maken van de lente tot de herfst), waarbij de blaadjes en knoestjes worden verwijderd, maar de jonge knoppen mogen blijven zitten. Hierdoor ontstaat een birch die geschikt is voor over de knie, met een zeer oppervlakkige pijn, maar door deze birch snel achter elkaar neer te laten komen zal de ontvanger toch uit zijn of haar vel springen.

Bij het gebruik van de birch zal vrij veel rotzooi achterblijven op de grond, dooie takken of jonge knoppen. Een extra straf zou dus stofzuigen kunnen zijn, al kan de uitdeler van de straf dit ook doen terwijl de ontvanger in de hoek staat.

Een switch is vooral populair in Amerika, waarbij bijvoorbeeld een soepele wilgentak gebruikt wordt. De tak is zeer dun en flexibel en heeft het effect van een dunne cane, ook oppervlakkig maar uiterst prikkend. Traditioneel snijdt de ontvanger zelf een tak af en ontdoet hij/zij deze van de blaadjes en zijtakken. Vaak worden extra exemplaren gemaakt zodat er een reserve is wanneer er een breekt. Ook wordt vaak niet alleen geslagen op de blote billen, maar ook de dijbenen worden ruimhartig meegenomen.

In Tsjechië, ten slotte, worden gevlochten wilgentakken met Pasen door de mannen gebruikt om vrouwen te slaan om hen jong en gezond te houden. Dit wordt pomlázka genoemd, maar wordt stilaan met uitsterven bedreigd, al zijn er vast wel een aantal spanko’s die de eeuwenoude traditie met graagte levend houden.

Voor deze instrumenten heb je geen geld nodig, wat een groot voordeel kan zijn. Ook zijn ze geschikt voor (on)geplande bestraffingen in de bossen (kijk uit dat er niemand langskomt!). Alleen een heggenschaar kan wel erg handig zijn. Veel zoekplezier!