© Juni 2007, by patty.

‘Ga naar boven!’ zei hij zodra haar gezichtsuitdrukking verraadde dat ze wist dat hij er was.

‘Waarom?’, haar hart sloeg een slag over en ze voelde de paniek in zich opkomen terwijl ze hem aankeek en alles kwam samen – zijn gezichtsuitdrukking, zijn stem, de spiertrekkingen in zijn kaak en het belangrijkste, zijn strenge uitstraling – ze wist dat hij het wist.

‘Niet doen!”, waarschuwde hij.

‘Ik doe toch niks’, ze kon er niets aan doen. Ze moest proberen eronder uit te komen.

‘De hemel sta me bij als ik je dat uit moet leggen, dan zul je week lang niet kunnen zitten!’

Koortsachtig probeerde ze een excuus te bedenken, haar hart ging als een bezetene te keer, in gedachten zocht ze naar de redding, maar haar hele wezen begon langzaam de onafwendbaarheid van de consequenties te accepteren.

‘Alsjeblieft?’, ze boog haar hoofd en met knikkende knieën strekte ze haar armen naar hem uit. ‘Ik was van plan het je te vertellen’.

‘Daar heb je drie weken de tijd voor gehad. Ga naar boven!’

‘Het spijt me!, fluisterde ze en ze draaide zich om, om hem te gehoorzamen. Ze voelde zich wanhopig, ze walgde van de ongemeendheid van haar woorden en durfde hem niet aan te kijken. Want als ze hetzelfde in zijn ogen zou zien, als wat zij in haar hart voelde, dan zou ze haar eigen mening daargelaten hebben en dat was niet de bedoeling.

‘Leg de badborstel en de mattenklopper op het bed en denk maar eens na wat je me straks hebt te vertellen. Ik moet eerst even afkoelen voordat ik bij je kom’.

Ze hoorde en voelde bij hem een conflicterende mengeling van strenge vastberadenheid, teleurgestelde boosheid en bezorgdheid die ervoor zorgde dat hij uit zijn evenwicht was. Diep in haar hart wou ze hem het liefst gerust stellen maar haar trots belette haar om haar mond open te doen. Het was een van de meest oneerlijke en moeilijke kanten aan de levensstijl van de huiselijke discipline en het werd in geassocieerd met beloftes en afspraken die ze gemaakt hadden. Met het vervagen van de verantwoordelijkheden, werden beiden getroffen door een kolkende hoeveelheid aan emoties.

Ze liet hem achter in de keuken en ging naar boven naar de slaapkamer. Ze deed de deur achter zich dicht en leunde er tegen aan terwijl ze haar tranen de vrije loop liet. ‘Waarom accepteer in al die onzin?’, snikte ze.

Ze wist dat ze hem had moeten bellen en hem had moeten vertellen dat ze op het punt stond 1277 euro uit te geven, voordat ze het uitgaf. Hij zou er misschien de discussie over aangegaan zijn, maar ze was ervan overtuigd dat hij uiteindelijk akkoord gegaan was als hij haar argumenten voor de aanschaf gehoord had. Als ze dat nu gewoon gedaan had, dan zou DIT nu niet gebeuren. Het was een feit dat ze een eenzijdig besluit genomen had om een grote uitgave te doen in een periode dat ze versneld hun schulden aan het aflossen waren en waarin iedere euro welkom was. Ze was vergeten dat er nog een heleboel automatische machtigingen van hun rekening afgeschreven moesten worden.  Verder besloot ze er niets van te zeggen, in de hoop dat ze het voor het eind van de maand weer zou kunnen aanzuiveren.

De kwestie van het geld leverde weliswaar de nodige stress op, maar was niet het grootste probleem.  Het draaide vooral om vertrouwen – vertrouwen dat hij haar bevraagd zou hebben of ze de aankoop echt hard nodig hadden, en zelfs als ze niet met hem overlegd zou hebben, het vertrouwen dat hij rechtvaardig geweest zou zijn als ze het hem eerlijk verteld had in plaats van dat hij het zelf moest uitvinden. Alle uitvluchten ten spijt, haar bedrog sneed door haar ziel, en ze dacht er liever niet aan wat het bij hem teweeg bracht.

***********

Het duurde bijna een uur voor hij de deur opendeed en zijn geliefde aantrof met opgetrokken benen in de schommelstoel zittend. Haar betraande gezicht keek naar de badborstel en de mattenklopper die ze zoals haar opgedragen was, plichtgetrouw op het bed gelegd had. Hij zag en voelde haar spanning toen hij de deur opendeed. Zijn boosheid was gezakt, hoewel hij nog even vastbesloten was. En ondanks dat deed haar gewillige houding en haar gezichtsuitdrukking de vastberadenheid bijna smelten.

Ze maakte dit onbewust weer ongedaan.

‘Het spijt me’, haar gefluister drukte alles uit wat ze beiden voelden.

‘Broek naar beneden’, hij pakte de badborstel en ging op het midden van het bed zitten.

‘Alsjeblieft schatje, laat het me uitleggen?’, smeekte ze.

‘Dat komt nog wel. Maak je billen bloot en kom over mijn schoot liggen. Nu!’

‘Ik wilde het je vertellen, echt waar’, ze aarzelde en deed een stap achteruit en leunde achterover tegen de slaapkamerdeur en hoopte dat ze er nog aan zou ontkomen.

‘Maar dat heb je niet gedaan, of wel! En daarom zijn we hier nu. Als we het geld op tafel moeten leggen en daarmee om moeten gaan, dan doen we dat later wel. Eerst zijn er belangrijkere zaken. Of niet?’, zijn mimiek was ontspannen maar streng. Hij zat op de rand van het bed en had de gevreesde badborstel in zijn hand. Erger nog, hij zat aan haar kant van het bed, wat betekende dat haar voeten onder het dressoir terecht zouden komen. Erger nog, hij zou zijn benen uit elkaar doen en van haar willen dat ze alleen over zijn linkerbeen ging liggen, waardoor hij zijn rechterbeen over haar benen zou kunnen zetten.

‘Alsjeblieft!’, ze schudde hulpeloos van nee en smeekte om vergeving, maar liep toch naar hem toe. Op zoek naar zijn liefde keek ze hem in zijn ogen en toen ze deze vond deed ze haar broek en onderbroekje naar beneden. Ze maakte haar bips bloot en ging over zijn been liggen. Ze pakte zijn enkel en het dekbed dat over de rand van het bed hing.

Hij sloeg haar hard en snel achter elkaar, waardoor ze binnen enkele ogenblikken begon te smeken en te beloven. Hij gaf hier echter geen gehoor aan, maar deed het wel even wat rustiger aan zodat ze even de kans kreeg om op adem te komen.

Op alle smeekbedes en beloftes had hij maar één antwoord,…’Waarom vertrouw je me niet?’

‘Dat doe ik wel!’, huilde ze wanhopig. ‘Het spijt me! Ik had deze uitgave met je moeten overleggen. Ik heb veel te impulsief gehandeld. Toen ik tot de ontdekking kwam, dat het allemaal doorgegeven werd aan het bureau kredietregistratie had ik je het moeten vertellen’, snikte ze. Haar billen brandden, het vuur was bijna meer dan ze kon verdragen.

‘Dat klinkt een stuk beter’, gaf hij aan en sloeg haar nog een keer of tien hard op haar bips. ‘Zijn we hier mee klaar?’

Ze voerde een innerlijke strijd over het antwoord. Als je ‘ja’ zou zeggen, dan zou hij ophouden. Lichamelijk wilde ze ook dat het over zou zijn. Maar emotioneel had ze het gevoel, dat nog geen van tweeën er aan toe was om er een streep onder te zetten en hoewel dit ook niet altijd noodzakelijk was, zeker niet als een pak slaag de consequentie was, was het in dit geval noodzakelijk, omdat het een kwestie van vertrouwen was.

Hij wachtte geduldig tot ze tot een beslissing gekomen was.

‘Nee’, fluisterde ze uiteindelijk.

‘Zeg het maar, liefje, hij wreef haar over haar rug en tussen haar schouders. Zijn stem klonk geruststellend.

‘Gebruik de mattenklopper tot jij vindt dat ik genoeg gehad heb, alsjeblieft’.

‘Goed, ga maar voorover over het bed staan, dan’, zei hij terwijl hij de badborstel aan de kant legde en de mattenklopper van het bed pakte. Vervolgens liet hij haar voor hem staan. Toen ze recht voor hem stond, ontmoetten hun ogen elkaar. Zijn gezichtsuitdrukking stelde haar verder gerust dat wat zou volgen, hoewel niet gemakkelijk, precies datgene zou zijn wat ze beiden nodig hadden om hun gekwetstheid, als gevolg van haar verraad, aan de kant te kunnen zetten. Hij trok haar tegen zich aan en knuffelde haar zachtjes. Ze kusten elkaar voordat ze verder gingen met de dingen die moesten gebeuren.

‘Leg de kussens maar neer en ga erover heen liggen’, hij klopte op de plek op het bed waar hij haar billen wilde.

Ze rilde, maar deed wat haar gevraagd werd. Ze verzamelde de kussens midden op het bed en ging er op haar buik over heen liggen, zodat haar reeds donkerrode bips goed omhoog stak voor de zwaai met de mattenklopper. Ze pakte de sprei in haar vuisten en bereidde zich voor op wat ze wist wat een hele uitdaging zou worden. Hij zou haar tot de grens van haar commitment aan deze straf brengen.

‘Vertel maar eens waarom je daar zo ligt?’, vroeg hij.

‘Omdat ik het vertrouwen tussen ons geschaad heb’. Haar stem klonk krachtig toen ze dit antwoord gaf. ‘Door je het vertouwen te geven dit nu te doen, wil ik je laten zien dat ik jouw vertrouwen ook weer verdien’.

‘Goed zo, meisje’, klonk zijn stem zacht een feit dat in schril contrast stond met de kracht waarmee de mattenklopper voor het eerst op haar billen terecht kwam.

Ze kon het niet helpen dat een schreeuw aan haar ontsnapte en de velen die erop volgden toen de mattenklopper in hoog tempo op haar bips neerdaalde. Het duurde niet lang voor eerst haar ene en vervolgens haar andere hand naar achteren vlogen in een zwakke poging haar brandende billen te beschermen. Ze verdwenen vervolgens even snel als ze gekomen waren, toen hij waarschuwend zei, ‘doe je hand weg, of ik begin weer van voor af aan’.

Na wat een eeuwigheid leek, maar in werkelijkheid maar een paar minuten geduurd had, voelde ze uiteindelijk hoe de frequentie langzaam afnam, ten teken dat ze het ergste gehad had. De intensiteit zorgde ervoor dat ze haar gezicht in het beddengoed drukte om haar gillen te smoren.

En toen het voorbij was en haar lichaam alle spanning losliet, snikte ze hartverscheurend in de lakens. In een oogwenk was hij naast haar komen liggen en nam haar in zijn armen. Met zijn ene hand streelde hij haar haren en haar gezicht en met de ander drukte hij haar stevig tegen zich aan. Ze bleven een minuut of twintig zwijgend en liefdevol tegen elkaar aan liggen tot hun behoefte om het op een andere, intieme manier, goed te maken het over nam.

Ze lieten elkaar net lang genoeg los om hun kleren uit te kunnen doen en gingen vervolgens met een naakte lichamen tegen elkaar liggen. Ze kreunde toen hij een eindje bij haar binnendrong, dankbaar voor het gevoel door hem gevuld te worden en weer veilig door hem bezeten te worden. Beiden spraken hun laatste krachten aan, nadat ze eerder al veel energie waren kwijt geraakt door het pak slaag. Niet veel later kwamen ze tegelijkertijd klaar.

‘Ik houd van jou’, fluisterden ze tegen elkaar, voordat ze in slap vielen.

Een paar uur later werden ze wakker met een nieuwe en dringende behoefte om te elkaar te laten weten dat ze voor elkaar geschapen waren, om vervolgens weer in slaap te vallen en door te slapen tot het ochtendgloren van een nieuwe dag die stilletjes aangebroken was.