Dit verhaal is door Bill vertaald uit het Engels.

Danny’s handen gleden richting haar borsten en speelden achteloos met haar tepels.

“Was het lekker?”, vroeg hij met een tevreden glimlach. Hij wist dat hij naar de bekende weg vroeg.

Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder en zei:

“Kon je dat niet merken dan?”

“Het valt me mee dat de baby niet wakker geworden is.”, zei hij plagend.

“Ik kon er niets aan doen. Het was zo intens”.

Hij kuste haar in haar nek.

“Ik weet het.” Danny slaakte een tevreden zucht. “Ik denk niet dat ik ooit genoeg van je zal krijgen. Je daagt me uit op zoveel verschillende manieren.”

Annabel verstijfde in zijn armen, maar ze zei niets. Danny voelde de kou die ineens in de lucht hing.

“O oh, wat heb ik gezegd?”

“Niets”, zei ze kortaf en ze probeerde om op te staan en weg te lopen.

Danny kwam zelf ook overeind en ging naast haar staan.

“Zeg het maar, wat is er”. Hij fluisterde dicht tegen haar gezicht, zijn adem blies warm tegen haar nek. Ze schudde haar hoofd en keek de andere kant op.

“Ik moet iets gezegd hebben dat je van streek heeft gemaakt”, zei hij kalm. Hij was nog steeds zo dichtbij haar, dat ze zijn hete adem kon voelen tegen haar naakte huid. Ze huiverde.

“Vertel het me dan”, smeekte hij haar. Hij pakte haar bij de schouders en draaide haar om, zodat ze recht voor hem kwam te staan. Ze sloeg haar armen om zijn nek en drukte haar hoofd tegen zijn borst.

“O jee, heb ik je onzeker gemaakt ?” Hij plaagde haar terwijl hij haar rug streelde.

Ze knikte en staarde naar de grond, haar wangen werden rood van schaamte.

 “Wat heb ik gezegd”, vroeg hij terwijl hij zijn vingers op en neer liet glijden over haar ruggengraat.

“Ik kan de gedachte van jou met een andere vrouw niet verdragen”. Ze mompelde zo zachtjes dat hij haar nauwelijks kon verstaan.

“Hier hebben we het toch al eens over gehad?” Ze knikte en haar voorhoofd raakte zijn schouder.

“Maar je zei …..”

“Sst, stil”. Hij keek haar streng aan. “Ik heb toch niet gezegd dat ik je zal verlaten of zoiets”. Ze probeerde iets te zeggen, maar hij onderbrak haar.

“Wat ik gezegd heb is juist het tegenovergestelde. Ik zei dat je me nooit zult gaan vervelen”.

“Maar je zei dat ik een uitdaging voor je ben, alsof dat iets slechts is.”

Hij nam haar gezicht tussen zijn handen en kuste haar op haar voorhoofd.

“Wat ik bedoelde is dat je me scherp houdt, zowel in bed als daarbuiten”, lachte hij.

“Ik heb je wel eens eerder verteld dat je een uitdagend karakter hebt.” Ze herinnerde het zich inderdaad en ze knikte.

“Wat ik daarnet bedoelde was dat je altijd openstaat voor iets nieuws in bed. Je bent altijd zo gepassioneerd. Je hebt geen idee wat een zegen dat is.

“Daarmee wil je zeggen dat je ex een hekel aan seks had!” Ze maakte zich los uit zijn armen en ze deed een paar stappen naar achteren. Hij liet haar begaan. Ze drukte zichzelf tegen het aanrecht en greep het aanrechtblad stevig beet. Hij zag dat haar knokkels wit wegtrokken.

“Dat is helemaal niet wat ik bedoelde! Jezus, wat kun jij moeilijk doen. Je verdraait mijn woorden zodat ze precies verkeerd overkomen.

“Dus ze was wel goed in bed?”

“Annie, deze discussie ga ik niet aan. Ik waarschuw je, waag het niet om daarover te beginnen.” Hij klonk dreigend.

“Ja dus”, mompelde Annabel in zichzelf. “Natuurlijk was ze goed in bed. Hoe kan het ook anders. Ze was toch een fotomodel? Dan had ze vast meer dan genoeg mannen om zich heen. En ze was vast niet opgesloten in een meisjesschool, zoals ik. Ik kende geen mannen, behalve mijn vader en mijn broers. Stomme, naïeve, kleine Annabel.”  

“Annie, houd alsjeblieft op! Ik heb helemaal geen zin in deze discussie. We hebben het hier al eerder over gehad en dit gesprek leidt nergens toe. Je legt alles wat ik zeg toch verkeerd uit. Ik blijf niet bezig om mezelf te verklaren, omdat je gewoon niet luistert!”

“Ik luister!!” Annabel schreeuwde.

“Is dat misschien de reden waarom je zo’n goede relatie met je vader had? Omdat je altijd luisterde naar alles wat hij zei? Is dat misschien waar deze middag over ging?”, vroeg hij sarcastisch.

“Fuck off Dan!”, gilde ze. Ze was nu echt kwaad.

“Oh, komen we nu te dicht bij de waarheid?”

“Ik haat je!”

“Echt waar?” Hij fronste zijn wenkbrauwen. “Waarom heb je dan net met me gevreeën, hier op de keukenvloer?” Hij wees naar de plek waar ze nog geen tien minuten geleden had gelegen. Op handen en knieën met haar kontje omhoog.

“Dat heb ik niet gedaan! Ik ….” Danny zijn bulderende gelach overstemde wat ze probeerde te zeggen.

“Houd je kop”, Gilde Annabel. “Lach me niet uit! Ik haat je!” Ze vloog op hem af en sloeg met haar vuisten op zijn naakte borstkas. Het koste hem geen enkele moeite om haar slagen af te weren. Hij greep haar beide polsen stevig vast. Annabel werd nog bozer.

“Ik haat je. Laat me los! Nu!”, schreeuwde ze.

“Annabel ik wil dit niet hebben.” Hij waarschuwde haar met een ijselijk kalme stem, waarbij hij haar volledige naam gebruikte. “Kalmeer alsjeblieft”.

“Nee!”, gilde ze uitdagend. Ze schopte met haar blote voet tegen zijn schenen.

“Okee, nu is het genoeg geweest.”, zei hij en hij sleurde haar mee richting de woonkamer.

“Laat me los!” Annabel protesteerde luid. Ze liep half struikelend achter hem aan, maar ze kon niets anders doen dan hem volgen. Hij leidde haar naar de lederen driezitsbank, liet zich met een plof in de kussens vallen en trok haar over zijn schoot. Met zijn onderarm hield hij haar in de juiste positie.

“Nee!” Gilde ze en ze schopte wild met haar benen. Haar ene been maakte een diepe afdruk in de lederen bank. Het andere been drumde wild op het tapijt.

Danny tilde zijn hand tot boven zijn hoofd. Met een flinke knal raakte zijn handpalm haar linker bil.

“Auw! Niet doen! Ga van me af!”. Annabel gilde het uit terwijl ze probeerde om van zijn schoot af te komen.

Danny gaf haar nog een tik, nu op haar andere bil.

“Ik je leren om je te beheersen en om te luisteren naar wat andere mensen je vertellen.”, zei hij. Hij liet een aantal harde kletsen neerkomen op haar achterwerk en hij verdeelde ze over de beide billen. 

“Ik luister !”. Protesteerde Annabel en ze begon nog harder te spartelen.

“Auw! Niet doen!”.

“Pas als jij leert om je te gedragen.”, zei hij streng en hij gaf haar billenkoek met een constante stroom slagen op haar kontje.

“Ow!  Het doet pijn!”

”Dat is ook de bedoeling! Dit is bedoeld om je te kalmeren!” 

Hij ging door met het pak slaag en sloeg haar rustiger en trefzekerder. Hij maakte een kommetje van zijn hand en bewerkte elk deeltje van haar naakte achterwerk totdat het rood werd.

“Auw!” Annabel protesteerde iets minder luidruchtig, maar ze spartelde nog steeds en ze probeerde uit alle macht uit zijn greep te ontsnappen.

“Laat me gaan!” Ze schopte met haar benen tegen de bank als een vorm van protest.

Danny bracht zijn hand weer omhoog en sloeg zo hard als hij maar kon op haar rechter bil en daarna op haar linker.  

Annabel gilde het uit bij de eerste klap en bij de tweede begon ze te huilen.

“Yeow!” Snikte ze en ze probeerde uit alle macht om haar ademhaling onder controle te krijgen. Ze bracht een hand naar achteren om haar billen te beschermen tegen verdere aanvallen.

“Nee !”, riep Danny streng en hij gaf haar een tik op haar vingers. Hij hield haar arm stevig tegen haar rug gedrukt en ging verder met het uitdelen van billenkoek, waarbij hij er goed op lette dat elk deeltje van haar achterwerk aan de beurt kwam.

Annabel lag stil over Danny’s schoot. Ze stribbelde niet meer tegen. Haar billen gloeiden onder de voortdurende regen van slagen. Ze legde haar vrije arm onder haar hoofd en verborg haar gezicht tussen haar arm en de bank. Snikkend mompelde ze haar protesten. Haar woorden klonken gesmoord.

“Heb je genoeg gehad?”, vroeg Danny. Hij liet zijn hand rusten op haar gloeiende billen en keek naar haar achterhoofd, wachtend op een antwoord.

Ze knikte en gilde.

“Ja !” 

“Je klinkt nog steeds opstandig.”

“Nee!”, gilde Annabel. Ze probeerde om haar hoofd op te tillen en naar achteren te kijken, maar Danny’s arm hield haar stevig op haar plaats.

“Ik denk dat je nog lang niet genoeg gehad hebt”, zei hij koeltjes.

“Wel waar !” Annabel protesteerde luid.

“Laat me gaan!  Alsjeblieft Dan?  Alsjeblieft.”, smeekte ze. 

Hij zweeg en ging verder waar hij gebleven was. Hij sloeg haar nog zes keer op elke bil, totdat haar achterwerk zo rood als een kreeft was en ze bij elke tik overeind vloog. Haar billen hield ze stevig samengeknepen om ze te beschermen tegen het pak slaag dat maar bleef komen. Nu wist hij dat ze genoeg had gehad, voorlopig althans.

Hij leunde achterover en legde zijn handen losjes op haar rug. Annabel huilde te hard om te merken dat hij haar los had gelaten. Hij zweeg en keek in gedachten naar haar. Ze huilde en huilde. Alle pijn, woede en frustratie over wat hij haar had aangedaan kwam eruit. Uiteindelijk bedaarde ze. Ze kronkelde over zijn schoot en het drong tot haar door dat het voorbij was. Ze legde haar handen op haar billen en probeerde de stekende pijn weg te masseren.

“Ow! Ow!”, kreunde ze.

“Dat verdiende je.”, zei Danny streng.

Annebel kon als antwoord alleen nog maar “Ow!” roepen.

“Je zult leren om je te beheersen en om naar mensen te luisteren als ze je iets vertellen.”

Door Danny’s strenge woorden begon Annabel weer harder te snikken.

“Ga zitten en luister.” 

Ze schudde haar hoofd, maar deed wat hij vroeg.

Ze kwam voorzichtig overeind. Danny hielp haar en zorgde ervoor dat ze voor hem kwam te staan. Ze keek naar de vloer en hield haar handen op haar billen om de pijn weg te wrijven.

“Het kan me niet schelen dat je een moeder bent. Je gedraagt je nog steeds als een kind, een ongehoorzaam en egoïstisch kind. Zo ga je je in mijn buurt niet gedragen. Morgen gaan we de stad in en jij gaat kiezen met welke paddle ik je billenkoek ga geven als je je misdraagt.”

“Nee.” Annabel protesteerde zwakjes. “Dat wil ik niet.”

“Kan me niet schelen. Je gaat met me mee en je kiest een paddle uit. Anders stop je toch niet met dit gedrag, of wel?”

“Ik zal er echt mee ophouden.”, snikte Annabel.

“Dat doe je toch niet.  Het is je vader en mij tot nu toe nog niet gelukt, maar ik zal het eruit slaan.”, zei hij dreigend.

“Ik wil niet” Annabel snikte en keek Danny recht in de ogen. Ze hield haar handen nog steeds op haar pijnlijke billen.

“Morgen.”  Herhaalde hij vastbesloten.