Toen ze de volgende ochtend wakker werd, rekte Lana zich lui uit, om vervolgens in elkaar te krimpen toen haar billen langs de lakens schuurden. Ze sprong uit bed en beende dr. Hayes vervloekend de badkamer in. Ze onderzocht haar nog vaag rode bips in de spiegel en vond een paar kleine blauwe plekken op haar rechterbil. Boos liep ze terug naar de slaapkamer, pakte de telefoon en toetste het nummer van de kliniek in. Sarah nam de telefoon aan.

‘Dag Sarah,kun je me doorverbinden met dr. Hayes, alsjeblieft’.

‘Natuurlijk Lana, blijf even hangen, dan kijk ik of hij vrij is’. Terwijl ze wachtte ijsbeerde Lana door de kamer, ze zag het niet zitten om op haar zere billen te gaan zitten.  

‘Hallo? Lana?’, klonk de stem van Adam gehaast.

‘Ik heb blauwe plekken’, wond ze er geen doekjes om.

‘Blauwe plekken?’

‘Op mijn rechterbil’.

‘Oh, nou misschien moet je dan wat ijsblokjes porberen’.

‘IJsblokjes? Ik bel je niet voor een medisch consult; ik probeer mijn beklag te doen dat ik ze überhaupt heb!’

Lana hoorde een diepe zucht, en vervolgens, ‘er zitten nog drie patiënten op me te wachten. Kunnen we deze discussie vanavond niet tijdens een etentje voeren?’

‘Nee! Ik ga helemaal niet met jou uit eten! Ik wil je alleen maar laten weten dat hetgeen je met mij gedaan hebt, absoluut alle grenzen te buiten gaat!’

‘We gaan vanmiddag om drie uur dicht. Dan kom ik rechtstreeks naar je toe’.

‘Adam!’ Lana hoorde de kiestoon uit de hoorn komen. Ze smeet de telefoon op het bed en liep weer naar de badkamer. Toen het warme water over haar bips sproeide vervloekte ze hem zelfs nog meer en verbaasde zichzelf hoeveel scheldwoorden ze eigenlijk wel niet kende. Adam had zich niet eens schuldig gevoeld dat hij haar blauwe plekken veroorzaakt had. Wat voor kerel was hij eigenlijk? Ieder ander had zijn excuses aangeboden – dacht hij soms dat het normaal was iemand zo hard te slaan dat er blauwe plekken van kwamen?

______________________

Na een flinke Taekwondo training, voelde Lana zich een stuk beter. Tijdens de autorit naar huis begon haar bips weer zeer te doen en keerde haar boosheid weer terug. Het volgende half uur zon ze op wraak terwijl ze aan het aanrecht stond en zich te goed deed aan chips en chocolade.

Lana wist niets beter te bedenken dan er voor te zorgen dat ze vanaf drie uur niet meer thuis zou zijn. Ze ging languit op de bank liggen en keek naar een van haar favoriete afleveringen van ‘Sex and the City’ op dvd. Ze wilde dat ze net zo sophisticated was als Samantha, behalve dan haar open houding ten opzichte van seks. Sommige uitspraken van Samantha deden bij haar de vlammen uitslaan, zeker als Elaine er bij was. Ze hadden samen al heel wat zaterdagmiddagen naar oude afleveringen gekeken. Maar vandaag was Elaine aan het werk. Lana vroeg zich heel even af of ze haar beste vriendin in vertrouwen kon nemen over de handelswijze van Adam, maar liet dat idee al heel snel vallen. Ze schaamde zich daar veel te veel voor.

Op de televisie schold Samantha haar vriendje uit, en Lana vroeg zich af hoe Samantha zou reageren als hij haar plotseling over de knie zou leggen voor een flink pak op haar billen. Verdomd, ze zou het waarschijnlijk niet eens erg vinden. Lana viel in slaap en droomde hoe Samantha een pak op haar blote bips kreeg en hoe ze daarna gepassioneerd de liefde bedreven.

Ze werd tegen tweeën wakker en stommelde naar de slaapkamer waar ze een fleece sweater aantrok. Tien minuten later stond ze buiten op het grasveld haar Taekwondo oefeningen te doen. Omdat ze in haar flat niet echt de ruimte had om ze te doen, deed ze haar oefeningen altijd op het grasveld wat tussen twee flatgebouwen in lag. Ook al was het maar vijf graden Celsius buiten, de oefeningen hielden haar wel warm, zeker toen ze dr. Hayes als haar tegenstander visualiseerde. Iedere trap was recht in zijn maag en iedere stoot met haar vuist op zijn middenrif. Een paar opgeschoten jongeren kwamen bij haar staan en vroegen of ze hen een paar stoten wilde leren. Een verzoek waar ze maar al te graag aan voldeed. Het was niet ongebruikelijk dat buurtgenoten af en toe met haar meededen omdat ze bekend stond als een vriendelijke, veilige maar een beetje een excentrieke jongedame.

Nadat ze voor de vierde keer het hele arsenaal aan oefeningen doorlopen had,keek Lana op haar horloge en grijnsde. Het was bijna half vijf; Adam had het wachten nu waarschijnlijk wel opgegeven, als hij al gekomen was toen de telefoon niet opgenomen werd. Als hij tenminste eerst gebeld had, bedacht ze zich. Vervolgens keek ze geschrokken om zich heen toen ze zijn stem haar naam hoorde noemen.

‘Ben je klaar?’ Hij leunde tegen het hek om het grasveld. Een arm bungelde nonchalant over de afrastering.

‘Hoe lang sta je daar al?’, vroeg ze. Ze deed haar armen over elkaar en trok haar wenkbrauwen op.

‘Lang genoeg om te zien dat je dat heel goed kunt’.

Lana deed net of ze zijn compliment niet hoorde. Mensen die op billen slaan verdienen geen antwoord. ‘Ik heb je hier niet uitgenodigd. Ik ging er van uit dat je weer zou gaan als je me niet thuis zou treffen’.

‘Je auto stond er, dus toen je de deur niet open deed en de telefoon niet opnam ben ik je gaan zoeken’.

Lana knikte. ‘Maar je kunt nu wel gaan. Ik ga zo meteen maar eens uitgebreid in bad. Ik ben kapot’. Ze keek naar hem op en zag een brede grijns.

‘Het is helemaal niet grappig’. Lana liep in de richting van haar flat en gaf hem het nakijken, maar hij haalde haar gemakkelijk weer in en ging naast haar lopen. ‘Donder op’, zei ze en bleef strak voor zich uit kijken.

Meneer Walters, een oudere buurman zat op een bankje en stak bij wijze van groet zijn hand omhoog. Lana glimlachte en zwaaide terug.

‘Heb je een nieuw vriendje?’, plaagde de oude man. Lana hield haar pas even in.

‘Nee. Hij is mijn nieuwe baas’, legde ze uit. ‘Hij kwam even kijken hoe ik mijn oefeningen deed, maar nu gaat hij er weer vandoor’.

Adam glimlachte tegen mijnheer Walters en draaide zich vervolgens om naar Lana. ‘Ik ga niet weg voor we met elkaar gepraat hebben’.

‘We gaan ook helemaal niet praten. Ik ga naar huis en jij gaat er vandoor’, zei Lana zelfverzekerd.

De glimlach van meneer Walters verdween. ‘Heb je problemen met dit heerschap, Lana?’

‘Nee hoor, meneer Walters. Ik kan hem wel de baas’.

‘Lana, laten we hier even praten, in mijn auto, onder het genot van een hapje, in je flat, maar laten we het er alsjeblieft over hebben’, zei Adam.

X-O-X-o-x-o-X-O-X

‘Dr. Hayes, u schijnt maar niet te kunnen begrijpen dat ik op het persoonlijke vlak niets met u te maken wil hebben. Ik zie u komende maandag op het werk wel, ik zal me dan zoals gebruikelijk weer uitermate professioneel gedragen’.

De blik die hij haar gaf deed een rilling langs haar ruggengraat lopen. ‘Lana, je hebt me op mijn werk gebeld om deze tamelijk persoonlijke kwestie te bespreken. Daardoor hebben patiënten langer moeten wachten dan nodig was. Bovendien kon ik zeker een half uur nergens anders aan denken en was van mijn taken, het behandelen van patiënten afgeleid. Kom niet aanlopen met dat je je maandag weer professioneel zult gedragen, want vandaag deed je dat ook niet’.

‘Daar kon hij wel eens gelijk in hebben’, bemoeide meneer Walters zich er mee.

Lana keek vertwijfeld omhoog. ‘OK, ik heb je schema in de war gestuurd. Het zal niet weer gebeuren, maar je moet bekennen dat ik er een verdraaid goed reden voor had. En ga nu alsjeblieft weg’.

‘Noem je wakker worden met een paar blauwe plekken een goede reden?

Lana snakte naar adem omdat hij zo luid sprak. Meneer Walters boog zich naar voren om alles beter te kunnen horen.

‘Rol je mouwen op’, zei Adam.

Lana keek hem aan alsof hij van een andere planeet kwam. ‘Wat?’

Adam deed het haar voor. ‘Nu jij, vooruit!’

‘Ga je dan weg als ik het doen?’

Hij knikte en Lana schoof de mouw van haar sweater omhoog.

‘Hoeveel blauwe plekken heb je op die arm?’

Lana keek omlaag; er waren vijf blauwe plekken zichtbaar. Ze draaide haar arm om en zag dat er ook nog vier aan de andere kant zaten. ‘Deze komen van het blokken. Ik heb altijd blauwe plekken op mijn armen’.

Adam knikte en ging door zijn knieën en hurkte, tot vermaak van meneer Walters. Hij deed zijn broekspijp omhoog en zijn sok naar beneden en hij wees naar een paar grote blauwe plekken op zijn kuit. ‘Ik vraag me af wie dit gedaan heeft?’

Lana hield haar adem in en voelde een golf van schaamte door zich heen gaan. ‘Heb…heb ik dat gedaan?’

‘Ik vind het ongelofelijk dat een vrouw die gewend is blauwe plekken te krijgen van een zelfverdedigingsport en die er geen moeite mee heeft een man zo hard te slaan dat hij er blauwe plekken aan over houdt, zoveel problemen heeft met een paar blauwe plekjes als gevolg van een pak op haar bips’.

Meneer Walters zette grote ogen op. ‘Heb je haar een pak op haar billen gegeven?’

‘Ze had het verdiend’, antwoordde Adam’, terwijl hij zijn blik op Lana’s vuurrode gezicht gericht hield.

‘Het…het spijt me’, zei ze en zette het op een lopen in de richting van haar flatgebouw. Adam deed zijn broekspijp naar beneden en stond op.

‘Neem je daar genoegen mee?’, vroeg meneer Walters.

Adam gaf hem een nauwelijks zichtbare glimlach. ‘Misschien wel’.

__________________________

Lana kleedde zich uit terwijl het bad volliep, ze was nog steeds geschokt door de publieke confrontatie van daarnet. Het was al erg genoeg dat Adam er al weer in geslaagd was haar in te laten zien dat ze ongelijk had, maar nu zou het hele appartementencomplex te weten komen dat hij haar een pak op haar billen gegeven had! Meneer Walters was een wandelend nieuwsblad die niet alleen het hele wereldnieuws vertelde aan een ieder die het horen wilde, maar die ook iedereen op de hoogte hield van het wel en wee van de flatbewoners. Hij was een levende bron van informatie en sinds hij gepensioneerd was had hij niet veel anders te doen dan het met anderen te delen. Zijn vrouw bleef meestal binnen, Lana had haar de afgelopen twee jaar maar twee of drie keer gezien.

Terwijl ze in het hete en door de badparels lila gekeurde badwater zat te weken, herhaalde ze verschillende keren zijn woorden en bekeek alles nog een keer vanuit zijn gezichtspunt. Geen wonder dat hij aan de telefoon geen excuses gemaakt had; hij had zijn eigen blauwe plekken, maar maakte er niet eens melding van. Geen wonder dat hij zei dat ze zich niet zo druk moest maken over een paar blauwe plekken, en hij had vanaf het moment dat ze hem met haar kin gevloerd had dat ze op een andere manier wel wat blauwe plekken gewend was. Waarom was ze zo overstuur geraakt toen ze een blauwe plek op haar bil ontdekt had?

Ze besefte zich dat het niet erg professioneel geweest was om hem op zijn werk te bellen en hem te storen in zijn patiëntiewerk. Wanneer zou ze nu eens leren eerst na te denken voor ze iets deed? Het was duidelijk dat het eerste pak slaag wat ze om die reden gehad had, niet erg geholpen had.

Lana herinnerde zich dat Adam gezegd had dat hij ‘het laatste half uur aan niets anders had kunnen denken’ na haar telefoontje. Nou ja, dan had het in ieder geval het beoogde effect. Hoewel het haar speet dat het deels ten koste gegaan was van de patiëntenzorg, had ze genoeg vertrouwen in Adam’s medische kwaliteiten dat ze wist dat hij niemand te kort zou doen, afgeleid of niet. Lana glimlachte in zichzelf en zag in dat hij echt iets voor haar moest voelen om het gesprek desnoods in gezelschap van een derde te voeren. Ze vroeg zich af wat hij nu zou doen – hij was waarschijnlijk naar huis gegaan en verdiepte zich nu in medische vakliteratuur. Ze overwoog of ze hem zou bellen en hem voor het eten uit te nodigen, maar had het lef niet om dat te doen. Hij was waarschijnlijk nog erg boos op haar. Ze kon het maar beter even laten rusten.

______________________________

In werkelijkheid zat Adam naast meneer Walters op het bankje en luisterde naar verhalen over de ‘goeie ouwe tijd’, waar mannen nog mannen waren en een pak op de billen voor de echtgenotes nog de gewoonste zaak van de wereld. Ze ontdekten dat ze veel gemeen hadden, inclusief hun politieke denkbeelden. In het volgende uur hoorde Adam alles over de bewoners van het flatgebouw, toen hele families langs het bankje wandelden en meneer Walters Adam voorstelde als de nieuwe vriend van Lana. Adam vond het niet nodig dit tegen te spreken.

‘Je bent in de verkeerde tijd geboren, jongeman’, zei meneer Walters met een brede grijns en gaf hem een klap op zijn schouder. ‘Ik denk dat ze onderhand wel gekalmeerd moet zijn. Ga maar snel naar haar toe. Je moet ze nooit te lang laten wachten’.

‘Lana zit helemaal niet op mij te wachten. Waarschijnlijk zit ze mijn vroegtijdige vertrek voor te bereiden’.

Meneer Walters moest lachen. ‘Ze weet het zelf nog niet, maar ze is stapelgek op je. Ze heeft nog nooit naar die Ron gekeken zoals ze dat bij jou deed’.

‘Ron is zomaar een vriend…toch?’

‘Geen idee. Ze tut zich altijd wel helemaal op als ze met hem uitgaat. Maar ik heb ze nog nooit iets in de auto zien doen of zelfs maar elkaars hand vasthouden. En hij is nooit langer gebleven dan een uur of elf. En ik kan het weten, want ik ga nooit voor twaalven naar bed en zijn auto is altijd al weg als ik nog even naar het parkeerterrein kijk voor ik mijn bed in stap’.

Adam had zo zijn vraagtekens bij de gewoonten van de oude man, maar zei er verder niets over. Met een stevige handdruk namen de mannen afscheid van elkaar.

___________________________________

Lana trok een roze flanellen pyjama aan met bijpassende pantoffels. Ze deed wat popcorn in de magnetron, schonk zichzelf een cola in en liet zich op de bank neerploffen. Haar billen protesteerden nog maar een beetje, waar ze heel dankbaar voor was. Als ze dat vanmorgen gedaan had, zou ze een hele dans uitgevoerd hebben, lachte ze besmuikt. Het was vreemd hoe Adam in een paar minuten tijd het hele perspectief 180 graden omgedraaid had. Ze hoopte dat hij het haar snel zou vergeven, want ze wilde hem heel graag, onder betere omstandigheden, beter leren kennen.

De deurbel ging. Lana zette de bak met popcorn neer en liep naar de deur. Ze had haar voice mail nog niet afgeluisterd, dus zou het waarschijnlijk Elaine of Ron zijn, of haar broer Karl. Toen ze door het kijkgaatje keek zag ze tot haar verrassing dr. Hayes voor de deur staan. Haar hart ging sneller slaan toen ze zich bedacht dat hij al heel snel terug was om haar te zien!

X-O-X-o-x-o-X-O-X

‘Ha!’, Lana gaf Adam een brede glimlach toen hij over de drempel stapte.

Hij was al even verbaasd als zij. ‘Je lacht weer’, zei hij volstrekt overbodig.

‘Ja, ik ben blij dat je besloten hebt om langs te komen’.

‘Echt waar? Ik dacht dat je nog steeds pisnijdig zou zijn’.

‘En ik dacht dat jij kwaad zou zijn’

Adam ging bij de deuropening weg en deed de deur dicht. ‘Je bent er niet op gekleed om de deur uit te gaan; vind je het erg als ik wat te eten laat bezorgen?’

‘Nee. Daar heb ik zelfs trek in. Je kunt hier pizza, shoarma en chinees laten bezorgen. Waar heb je zijn in?’

‘Chinees klinkt wel goed. Maar ik betaal’, riep hij haar na toen ze de keuken inliep om het telefoonboek te halen.

‘Daar heb ik niets op tegen’, lachte ze. Ze sloeg het gele gids gedeelte open bij de Chinese restaurants en gaf hem het boek.

Nadat ze besteld hadden, zaten ze een poosje naast elkaar op de bank en keken naar ‘de leukste thuis’ op de televisie en knabbelden van de popcorn. Toen de reclame begon, pakte Adam de afstandsbediening en deed de televisie uit.

Lana keek verwachtingsvol opzij. Ze had haar mond nog vol popcorn.

‘Ik denk dat ik maar even moet gaan vertellen hoe ik er tegen aan kijk, zeker nu jij even niet is staat bent je mond open te doen’, zei hij met glinsterende ogen.

Ze haalde haar schouders op.

‘Het spijt me dat ik meneer Walters deelgenoot gemaakt heb van ons meningsverschil, maar ik wist niet hoe ik er anders voor kon zorgen dat je zou luisteren naar wat ik te zeggen had’.

Lana begon sneller te kauwen.

‘Maar goed, ik kan me wel voorstellen dat je er vervolgens vandoor gegaan bent. Je zult je wel doodgeschaamd hebben’.

Lana slikte, maar Adam hield snel een handje vol popcorn voor haar mond, dus liet ze zich lachend door hem voeren.

‘Het spijt me dat het pak op je billen je blauwe plekken bezorgd heeft. Ik had niet in de gaten dat ik zo hard sloeg’.

‘Mmpff’, zei Lana.

‘Niet dat je dat niet verdiende, hoor, ik zou het de volgende keer weer zo doen’.

Lana zette grote ogen op. Mmpff, phuh moph!’

Met een glimlach gooide hij het restje popcorn uit zijn hand terug in de bak en ging achterover zitten. ‘Je hebt hier een fauteuil nodig’.

Lana nam een slokje van haar cola. ‘Mag ik nu wat zeggen?’

‘Natuurlijk’

‘Ik zit met heel veel vragen’.

‘Dat is goed. Ik heb alle tijd’.

‘Wat zijn je bedoelingen?’

Adam pakte een handvol met popcorn en deed zijn mond open, maar Lana greep zijn pols en trok deze lachend naar zich toe. ‘Oh nee, daar komt niets van in!’

‘Mijn bedoelingen ten opzichte van wat?’

‘Met mij, natuurlijk’.

‘Dat weet ik niet. Daar heb ik nog helemaal niet aan gedacht. Ik ben een man, weet je nog?’

Lana sloeg haar blik naar het plafond.

‘Dat doe je wel erg vaak’.

‘Dat is omdat je me heel vaak wanhopig maakt. OK, ik zal duidelijker zijn. Ben je van plan om me nog eens over de knie te leggen?’

‘Nee, als jij tenminste geen gevaarlijke dingen meer doet’.

‘En als ik een grote mond tegen je heb?’

‘Dan zet ik ook een grote mond op. Daar ben ik toevallig erg goed in, ook al zeg ik het zelf’.

‘Daarvoor krijg ik geen pak op mijn bips?’

‘Niet als je dat niet wilt’.

‘Jeetje, nee. Natuurlijk wil ik dat niet. Het doet hartstikke zeer!’

‘Ja, maar het is voor de goede zaak’.

‘Nee hoor. Gisteravond heb je me een pak slaag gegeven voor mijn impulsieve gedrag en vanochtend deed ik het meteen al weer’.

‘Toen je me op het werk belde, bedoel je?’

‘Ja. Dus je ziet het, het helpt niets. Het heeft er niet voor gezorgd dat ik het niet weer doe’.

‘Dat is interessant. Maar het veranderd niets aan mijn opvatting dat een flink pak slaag overal verandering in kan aanbrengen. Desalniettemin is het interessant. Dat vindt meneer Walters trouwens ook. Wij hebben nog een hele tijd met elkaar gepraat nadat jij vertrokken was’.

Lana’s mond viel open. ‘Wat heb je?’

Adam negeerde haar reactie en vervolgde, ‘Ik denk dat het niet geholpen heeft omdat je het pak op je billen niet in verband gebracht hebt met wat je misdaan hebt. Een herhaling zou dat op moeten kunnen lossen’.

Lana ging hoofdschuddend tegen hem in, toen de deurbel ging.

‘Gered door de bel’, grapte Adam, hij ging staan en haalde zijn portefeuille te voorschijn. Lana keek even vertwijfeld naar het plafond en liep vervolgens naar de deur.

Ze aten in relatieve stilte en keken naar ‘de wereld draait door’. Toen ze uitgegeten waren bracht Lana de borden naar de keuken. Toen ze terugkwam, zette Adam de televisie weer uit.

‘Wat is er met al die vragen van je gebeurd?’

‘ik denk dat die allemaal wel vervat waren in die ene vraag die ik je gesteld heb…ik had een heleboel argumenten bedacht waarom een pak slaag niet zou kunnen. Ik bedoel, je staat bij mij erg in de belangstelling, op het romantische vlak bedoel ik dan…’ Lana bloosde. ‘Maar niet als een begeleider…snap je wat ik bedoel?’

Adam knikte. ‘Ik begrijp het. Je gaat voor de liefde, niet voor het geweld?’

Nu was het de beurt aan Lana om te knikken.

‘denk je dat we de perfecte relatie kunnen hebben waarin nooit strijd of ruzie is?’

Lana ging rechtop zitten. Dit was niet wat ze bedoelde. ‘Nee, natuurlijk niet’.

‘Wat denk je dan dat er moet gebeuren als we onaardig tegen elkaar gaan doen?’

‘Goed maken?’

‘We zijn beiden behoorlijk koppig, ondanks dat we professionals zijn. Geen van beiden zal de neiging hebben als eerste toe te geven. Ik zie het gebeuren dat we onaardig tegen elkaar gaan doen, vervolgens heel erg onaardig, om elkaar tenslotte te gaan negeren tot één van beiden het niet langer kan houden. Hoe langer we bij elkaar zullen zijn, hoe vaker het zal voorkomen. Ik kan het weten, want mijn ouders hadden beiden sterke persoonlijkheden. Nu spreken ze nauwelijks nog met elkaar en slapen in gescheiden slaapkamers’.

Lana schudde nee. ‘Wij denken over heel veel dingen hetzelfde. Waarom denk je dan dat het zo zal gaan?’

‘Omdat we dat nu al doen. We voelen ons tot elkaar aangetrokken omdat we graag de discussie aan mogen gaan en omdat we graag gelijk hebben. We zijn beiden erg competitief ingesteld. We zijn voorbestemd om elkaar een hak te zetten’.

‘En denk je dat dit niet gebeurd als je toestemming hebt om mij over de knie te leggen?’

‘Ja. We zullen moeten afspreken dat er een is die altijd het laatste woord krijgt. En omdat jij nog steeds de neiging hebt om beslissingen te nemen die nergens op gebaseerd zijn, ben ik diegene’.

‘Net alsof jij nooit beslissingen neemt die nergens op gebaseerd zijn?’

‘Natuurlijk wel. Een jaar geleden deed ik het nog heel regelmatig. Nu zijn het echter uitzonderingen geworden’.

‘Hoe zit het dan met bumper kleven? Is dat ergens op gebaseerd?’

X-O-X-o-x-o-X-O-X

Nu was het de beurt aan Adam om vertwijfeld omhoog te kijken. ‘Je rijdt nu al een week lang met me mee. Je weet best dat ik normaal gesproken niet te dicht op mijn voorganger hang. Ik hing die middag te dicht achter je om van het parkeerterrein af te komen terwijl het verkeer vast stond. Ik geef toe, dat was niet handig en zoals het lot het wilde, heb ik er behoorlijk voor geboet’.

Lana zuchtte en liet zich in de kussens zakken. ‘Als ik toesta dat jij degene bent die het voor het zeggen heeft, wat wordt ik daar dan beter van? En wat gebeurt er wanneer jij er een puinhoop van maakt? Zou je ook op andere manieren straffen wanneer ik de fout in ga, of blijft het gewoon bij een pak op mijn billen? Waarom is billenkoek hier sowieso een onderdeel van? Als ik ermee instem dat jij het voor het zeggen hebt, zou ik dan niet gewoon kunnen doen wat je van me verlangd? Als je me telkens als ik dat niet doe een pak op mijn bips geeft, dan ben ik net een klein kind, die zelf geen mening heeft en die gestraft wordt als ze een denkbeeldige grens over gaat?

Adam wisselde een blik met haar uit en barstte in lachen uit. ‘Ik ga niet eens proberen om al die vragen te beantwoorden. Ben je het met me eens dat één van ons beiden het voor het zeggen moet krijgen?’

Lana knikte.

‘Ga je ermee akkoord dat ik dat ben?’

Lana knikte nogmaals.

‘Goed, laten we daar vanuit gaan en vanaf daar verder redeneren. Je bent ermee akkoord gegaan dat ik het voor het zeggen heb in deze eh…potentiële relatie, en ik verwacht van je dat je die afspraak respecteert zonder dat ik je ergens voor moet straffen. Mee eens?’

‘Ja, daar ben ik het mee eens’.

‘Mooi zo’, zei Adam en trok haar in zijn armen. Ze smolten samen in een gepassioneerde kus en ze trilde toen hij voorzichtig over haar borsten streelde door de stof van haar flanellen pyjama jasje. Niet lang daarna tilde hij haar op en droeg haar naar de slaapkamer en liet haar op het bed, dat kraakte in al zijn voegen, zakken.

‘Daar moet even naar gekeken worden’, zei hij met een brede grijns. ‘Heb je kruipolie in huis?’

‘In de gangkast’.

‘Ik zal het straks gaan pakken’, zei hij en liet zich boven op haar vallen en begon haar te kietelen tot de tranen in haar ogen stonden. Ze hielpen elkaar om de beurt uit de kleren totdat ze beiden volledig naakt waren. Adam ging staan en trok haar tegen zich aan. Vervolgens deed hij een stapje achteruit en bekeek haar van top tot teen.

‘Je bent ongelofelijk mooi’, zei hij, terwijl hij zijn ogen nogmaals van boven naar beneden liet glijden.

‘Dat ben jij ook’, fluisterde ze terug en liet haar handen vervolgens over zijn harde buikspieren glijden in de richting van zijn grote en stijve lid. ‘Ik heb nog nooit zo’n grote gezien’.

‘Draai je eens om’.

Lana draaide zich om, en hij liet zijn handen over haar rug omlaag glijden om uiteindelijk haar billen te kneden. Hij ging op zijn knieën zitten en gaf een kus op de blauwe plekken op iedere bil. Lana begon te giechelen.

‘Het is al weer over. Je hoeft dat niet te doen’.

‘Mooi’, lachte hij en hij draaide haar weer om. Toen hij zijn gezicht begroef in haar zachte, blonde krulletjes, kreunde ze en liet haar handen door zijn haar glijden.

‘Dit is lekker’, hijgde ze.

‘Ga liggen, snel’. Lana voldeed maar al te graag aan zijn verzoek en hij bracht haar binnen enkele minuten naar een intens orgasme. Ze krabbelde overeind om hem te kunnen verwennen, maar hij duwde haar voorzichtig weer terug, deed een condoom om en legde haar zo neer dat hij bij haar binnen kon dringen.

‘Eh…ik heb dit in geen jaren meegemaakt’, biechtte ze op terwijl ze op haar onderlip beet. Verder vroeg ze zich af hoe hij zo snel aan een condoom kwam, maar ze vroeg er niet naar.

‘Dat geeft niets. Ik heb het wel eens vaker gedaan’.

Lana moest lachen. ‘Ja, hoor!’

Toen drukte hij zich tegen haar aan en gleed voorzichtig bij haar naar binnen, terwijl ze haar rug hol maakte om hem beter te kunnen ontvangen. Toen hij halverwege een barrière voelde, keek hij haar verward aan. ‘Ik dacht dat je dit wel eens eerder gedaan had?’

Lana’s adem stokte. ‘Ja, maar hij was niet half zo groot als jij. Ik ben geen maagd meer’.

‘Ja, dat ben je wel’. Adam trok zich terug en ging op haar liggen en knabbelde aan haar oor. ‘Weet je zeker dat je dit wilt?’

‘Verdomme, ik heb het wel eens eerder gedaan. Ik kan geen maagd meer zijn’.

Ze hoorde hem grinniken. ‘Dan moet hij echt heel klein geschapen geweest zijn’.

Lana gaf hem een stomp op zijn schouder. ‘Ik weet niet waarom ik me erdoor aangesproken voel, maar dat is wel zo’.

‘Ik weet het ook niet. Houd je nog steeds van hem?’

‘Welnee. Ik zat toen nog op de middelbare school. Hij bleek later een enorme eikel te zijn’.

‘OK’. Adam kuste haar in haar hals en zakte vervolgens naar haar borst, waar hij een tepel in zijn mond nam. Zij vergat alles om zich heen, behalve het intense gevoel dat bezit van haar nam. Toen hij weer tussen haar benen lag, liet hij zijn handen onder haar billen glijden en drukte haar tegen zich aan.

‘Ik wil je in me voelen. Alsjeblieft!’, ze schoof recht onder hem en hij schoof met één lange stoot diep in haar.

‘AUW!, schreeuwde Lana, en duwde hem zo hard als ze kon van zich af, maar hij bleef vastbesloten in haar, rekte haar op, waardoor de pijn langzaam verdween.

Hij kuste de tranen uit haar mondhoeken, en begon langzaam te bewegen, voorzichtig op en neer, tot zij in zijn ritme mee begon te bewegen. Toen hij sneller begon te pompen, trok Lana haar knieën op en bleef stil liggen en genoot van de ultieme sensaties die zich in haar lichaam opbouwden. Hij was zo verdomd groot, dacht ze, en toch deed het geen pijn meer. Het was overweldigend, zoals hij bezit had genomen van haar lichaam en geest.

Hij vond haar lippen en liet zijn tong haar mond in glijden. Lana deed haar armen om zijn nek en hield hem stevig vast terwijl ze samen hun orgasme beleefden en hij zich met een luide kreet diep in haar ontlaadde. Toen hij zichzelf tegen haar aan drukte en in kleine cirkeltjes bewoog, schreeuwde ze het uit van genot en voelde ze zichzelf rond hem samenknijpen.

Ze bleven elkaar nog lang strelen tot Adam zich tenslotte met tegenzin van haar af liet rollen en haar tegen zich aan trok.

‘Dank je wel Lana’, zei hij zachtjes. ‘Dit was ongelofelijk. Ik heb nog nooit iets zo zacht en zo nauw gevoeld’.

‘Dank je wel…en ik heb kennelijk nog nooit eerder seks gehad…’

Adam ging rechtop zitten en keek even tussen haar benen. Toen stond hij op, liep naar de badkamer om met een warm en nat washandje terug te keren. ‘Je bloedt’, zei hij en veegde haar voorzichtig schoon.

‘Maar ik ben pas nog ongesteld geweest! Wat is er verdomme…’

‘Het is maagdenbloed, verder niets’.

‘Oh mijn God. Ik was echt nog maagd! Ik kan het bijna niet geloven. Als ik dat aan Elaine vertel…eh, laat maar zitten, dat heb ik niet gezegd…’

Adam glimlachte alleen maar. ‘Ik zal haar in ieder geval niet wijzer maken, jij wel?’

‘Niet? Je deinst er niet voor terug om de grootste kletskous van de buurt te vertellen dat je me een pak op mijn bips gegeven hebt en nu doe je er moeilijk over te vertellen dat je me ontmaagd hebt?’ Lana zag dat hij zijn ogen half dicht kneep toen hij dat hoorde, Zijn mond werd een smal streepje.

‘Je liet me geen andere keus dan Meneer Walters in onze eerdere ruzie te betrekken. Maar ik kan geen argument bedenken waarom ik iemand zou moeten vertellen dat we met elkaar gevreeën hebben’.

‘Oh, is dat zo? En als ik zwanger ben dan? Ga je het dan hebben over de onbevlekte ontvangenis? Of ga je dan verklaren dat het niet van jou is?’

Met een zuinige glimlach, zei hij, ‘Ik heb een condoom gebruikt. Je zult helemaal niet zwanger worden’.

‘Condooms zijn niet 100% veilig’.

‘Ben je niet aan de pil of zoiets?’

‘Nee, daar was helemaal geen reden voor’.

‘Goed, dan is er een kans van één op de miljoen dat je zwanger bent. Mocht dat zo zijn, dan zal ik zeggen dat het van mij is, En dan weet iedereen dat we het gedaan hebben’.

Lana lachte besmuikt en was blij dat ze de discussie gewonnen had. Haar glimlach was een seconde later echter weer helemaal verdwenen, want hij draaide haar op haar buik en gaf haar een harde klap op haar bips.

‘Verdomme!’, gilde Lana en ontworstelde zich aan zijn greep. ‘Ik dacht dat je me niet meer zou slaan!’

‘Dat was gewoon een klein liefdestikje’, legde hij uit en grinnikte om haar verontwaardigde gezichtsuitdrukking. Telkens als jij denkt je als een bijdehandje te moeten opstellen, zal ik je mijn handje laten voelen’. Hij bukte zich om het kussen wat ze naar hem toe slingerde te ontwijken en trok haar tegen zich aan. Hij wreef ruw over haar billen. ‘Je voelt zo lekker! Dit wil ik oneindig vaak meemaken’.

Ze bedreven de liefde opnieuw, ruwe, hongerige liefde en Adam sloeg haar meer dan eens op haar billen. Lana was te ver heen om zich er druk over te maken en beleefde meerdere orgasmen die haar uitputten. Ze viel tenslotte in slaap tegen zijn brede warme borst en droomde dat ze getrouwd waren en dat hij haar iedere morgen een pak op haar billen gaf om wakker te worden.