Lana keek Adam verbaasd aan. Ze wist niet wat ze daarop moest zeggen. Uiteindelijk bracht ze uit, ‘Tja, we hadden het hartstikke koud, we wouden naar binnen om warm te worden. Ik weet zeker dat de eigenaren daar geen probleem mee zouden hebben als ze zouden weten waarom het gebeurd is!’

‘Ik ken de eigenaren en ik denk dat ze het niet leuk vinden dat jullie overal met je vingers aangezeten hebben. Jullie hadden ook gewoon overal af kunnen blijven’.

Lana kon er niets aan doen om te antwoorden, ‘Oh jeetje! We hebben niks vernield hoor!”

‘Ik zag anders dat de deur kapot was! Ga me nu niet vertellen dat dit al zo was toen jullie daar aankwamen’.

Terwijl ze een kleur als vuur kreeg, mompelde Lana, ‘We moesten wel naar binnen, anders waren onze billen eraf gevroren!’

‘Straks zul je wensen, dat je bips er een poos geleden inderdaad afgevroren was’. Hij draaide zich om en liep de kamer uit, Lana sprakeloos en met een bonzend hart achterlatend.

______________

Nadat Lana een poos in het warme bad gelegen had, deed ze haar pyjama aan, een ochtendjas en haar mitella. Ze liep naar de huiskamer en vroeg zich af of Adam nog van gedachten zou veranderen als hij zou horen wat ze allemaal doorstaan hadden. Het haardvuur was flink opgestookt en Gerda zat voor de haard haar haren met een handdoek te drogen. Lana ging naast haar zitten en liet haar vingers door haar natte lokken gaan. Steven en Adam zaten beiden op de bank te lezen bij het licht van de gaslamp.

‘Gerda’, zei Adam kalm maar met een strenge ondertoon, ‘Voor jouw aandeel in de toestand van vandaag, wil ik dat je straks de aardappelen gaat schillen voor het avondeten. En na het eten wil ik dat je de afwas doet’.

Gerda draaide zich naar hem om, en ging tot verbazing van Lana niet tegen hem in. ‘En Lana dan?’, vroeg ze.

‘Dat zijn jouw zaken niet’.

Lana staarde in het haardvuur. Ze wist dekselsgoed wat hij voor haar in gedachten had, maar was niet van plan Gerda hier deelgenoot van te maken.

Even later, zei Adam, ‘Lana, we moeten eens even praten’. Hij stond op en stak zijn hand naar haar uit. Ze slikte hoorbaar en pakte zijn hand. Ze zou nog kunnen weigeren, dacht ze verwilderd terwijl hij haar overeind hielp. Ze kon ook de rest van de dag voor het vuur blijven zitten, dan zou hij haar niets kunnen maken. Maar uiteindelijk zou ze het daarmee alleen maar erger maken. De afstand naar zijn slaapkamer scheen eindeloos lang. Haar spieren deden pijn van het avontuur wat ze achter de rug had en maar billen tintelden van spanning.

‘Ik geloof dat we een klein probleempje hebben’, zei Adam, terwijl hij de deur achter hen dichtdeed.

‘Hoezo?’ Lana liep naar het bed en ging zitten. ‘Ik ben dom geweest door daar naar toe te gaan. Ik heb zowel Gerda als mezelf daarmee in gevaar gebracht. En jij gaat me nu een pak slaag geven. Klopt?’

‘Ik wil niet dat Gerda het hoort. Als ze de aardappelen gaat schillen, staat ze aan de andere kant van de hal. En als ik je zo hard op je billen geef als ik van plan ben, dan zullen ze het zelfs in de woonkamer kunnen horen’.

Lana kromp ineen bij het horen van deze woorden en een bekend, onbestemd gevoel maakte zich van haar meester. Ze staarde naar de vloer en gaf geen antwoord. Toen ze heel even opkeek naar Adam, zag ze dat hij diep in gedachten verzonken was, hij trommelde met zijn vingers op zijn broek. Ze wenste dat hij plotseling zijn kleren uit zou doen en de liefde met haar zou bedrijven. Waarom zag hij er altijd zo onweerstaanbaar sexy uit als hij op het punt stond haar een pak op haar bips te geven?

Uiteindelijk doorbrak hij de stilte. ‘Goed, je kunt kiezen. Ik wacht tot Gerda gaat slapen en daardoor buiten de gehoorafstand is of we gaan nu meteen naar de tuigkamer in de schuur’.

Lana mompelde, ‘Zijn er niet meer keuzes?’ Adam gaf daar geen antwoord op, maar dat had ze eerlijk gezegd ook niet verwacht. De tuigkamer werd echter elektrisch verwarmd, dus het zou daar ijskoud zijn. Ze moesten dus maar even wachten.

___________________

Een uur later zaten ze met zijn allen in de woonkamer en aten tomatensoep en belegde broodjes. Adam zat te lezen en Lana had een romannetje in haar hand, maar de woorden hadden weinig betekenis door de opgebouwde spanning van de straf die nog zou volgen. Iedere keer als Adam ging verzitten, kromp ze ineen alsof hij hier ten overstaan van iedereen haar broek naar beneden zou doen en haar een pak op haar blote billen zou geven.

Toen hij zijn bord op de salontafel zette, sprong ze bijna van de bank af. Hij veegde zijn handen schoon aan een servet en pakte haar hand. ‘Kom jij eens even met me mee, goed?’, vroeg hij, terwijl hij zachtjes in haar hand kneep.

Lana stapelde de borden op en volgde hem naar de keuken. Terwijl de de borden in de gootsteen afspoelde, zag hij haar trillende handen. Ze droogde ze af aan een handdoek en draaide zich naar Adam om. Hij stond tegen het aanrecht geleund en keek haar nadenkend aan.

‘Kom mee’, zei hij en terwijl hij een kandelaar met een brandende kaars pakte, stak hij zijn hand naar haar uit. Ze pakte deze voorzichtig, maar zijn hand sloot zich stevig om de hare terwijl hij haar door de hal naar de slaapkamer voerde. Hij deed de deur dicht en ging op het bed zitten.

‘Waar ben je zo bang voor?’, vroeg hij. Ze zag zijn groene ogen glinsteren in het kaarslicht. Lana vroeg zich even af of die van haar er net zo uitzagen.

‘Ik… ik weet het niet’.

‘Is het de pijn?’

Lana schudde haar hoofd. ‘Nee, ik ben niet bang voor de pijn. Ik ben gewoon… ik ben gewoon nerveus. Ik wil niet dat je me een pak slaag geeft’.

‘Kun je dan iets anders bedenken wat er voor zal zorgen dat je nooit meer zulke gevaarlijke dingen doet? Je hebt me niet eens verteld wat jullie gingen doen – je bent zonder een woord te zeggen op pad gegaan’.

‘Dat weet ik wel, ik wilde een stuk wandelen om af te koelen. Ik was boos omdat je het dagboek opgeborgen had. Ik was ook helemaal niet van plan om naar die steengroeve te gaan totdat Gerda en ik aan het eind van de oprijlaan kwamen…’

‘Wat denk je zelf… was het een verstandige, rationele keuze die je maakte, of eentje die je impulsief maakte omdat je boos was?’

Lana liet haar ogen vertwijfeld naar het plafond draaien. ‘Dat laatste natuurlijk. Zoals ik het altijd doe’.

‘Als je boos op me was, waarom liet je me dat dan niet gewoon weten?’

‘Ik wilde geen scene schoppen waar de anderen bij waren’.

‘En je kon me ook niet vragen even mee te komen omdat je me onder vier ogen wilde spreken?’

‘Nee! Ik ben niet hetzelfde als jou, Adam!’ Lana wist dat het niet verstandig was om nu haar hoofd te verliezen, maar ze werd helemaal gek van zijn kalme, rationele houding. ‘Ik weet zeker dat als ik mijn mond open had gedaan, er iets uit gekomen was in de trant van grote klootzak, of iets wat nog veel erger is!’

Adam kneep even in haar mond toen hij de schuttingtaal hoorde. ‘Lana, op het werk lijk je er geen enkel probleem mee te hebben, om in alle hectiek je hoofd erbij te blijven houden. Wanneer patiënten tegen ons tekeer gaan, of huilen… dan ben je altijd een toonbeeld van rust’.

‘Dit is het werk niet! Ik zet hier niet het professionele gezicht van de verpleegkundige op, en ik vind ook niet dat dat zou moeten!’

‘Zo bedoel ik het niet. Ik heb het erover, dat je in staat zou moeten zijn je boosheid veen onder controle te houden tot we in de gelegenheid zijn om erover te praten. Ik heb het over het onder ogen zien van een probleem, niet over het ervoor weglopen, of het doen van gevaarlijke dingen, of… beide’.

Lana trok haar hand uit de zijne, deed haar armen over elkaar en staarde hem aan. ‘Goed dan, laten we hebben over waarom je dat dagboek voor me verborgen hebt. Je hebt ervoor gezorgd dat ik me ten overstaan van iedereen een klein kind gevoeld heb!’

X-O-X-o-x-o-X-O-X

‘Waarom zou je je een klein kind voelen?’, vroeg Adam.

Hij heeft er oprecht geen idee van, dacht Lana. ‘Denk dat iedereen het normaal vindt dat jij bepaald wat ik wel of niet kan doen?’

Adam haalde diep adem en blies deze langzaam uit. ‘Wanneer dit in het belang is van jouw gezondheid of veiligheid, dan wel. Ik zie daar niks abnormaals in. Als ik iets zou doen waarmee ik mezelf in gevaar zou brengen, zou jij daar dan niets van zeggen? Denk je dat jij – of iemand anders die meeluistert – dat gek gevonden zou hebben?

Lana dacht even na en schudde vervolgens haar hoofd. ‘Nee, dat denk ik niet. Maar wat als ik iets van je af zou pakken, iets wat je heel graag wilt hebben?’

‘Als het iets wat gevaarlijk voor me zou zijn, dan zou ik niet boos op je zijn’.

Wat als je bijvoorbeeld wazig zou zien als gevolg van medicijngebruik en ik zou je auto verstoppen?’

‘Tja, om te beginnen, zou ik niet achter het stuur stappen als ik wazig zou zien, en als ik dat wel zou doen dan zou je goede reden hebben om de auto te verstoppen’.

Lana zuchtte. ‘En niemand zou denken dat ik aan het overdrijven was… Je hebt gelijk. Zoals altijd’.

‘Lana, we hebben het hier al eerder over gehad – ik heb helemaal niet altijd gelijk. Maar je viel al flauw toen je alleen maar in het dagboek keek en ik was bang dat dit weer zou gebeuren…  Ik wilde eerst dat tijd zou hebben om te herstellen van wat je verder in die doos had aangetroffen. Ik was me er helemaal niet van bewust dat je boos op me was. Als je me dat gezegd zou hebben, dan zou je ook niet behoefte niet hebben gehad om er vandoor te gaan en gevaarlijk dingen te doen, of wel?’

Lana knikte, en zag dat het net zich rond haar begon te sluiten. Wanneer zou ze het ooit leren? Op zoek naar een andere strohalm, vroeg ze, ‘Tja, je hebt me al verschillende keren voor dezelfde dingen een pak mop mijn bips gegeven, maar ik doe ze nog steeds. Wat heeft het dus voor zin?’

‘Liefje… als je echt niet wilt dat ik je een pak op billen ga geven omdat je naar de steengroeve gegaan bent, dan zal ik het niet doen. Je moet doodsangsten uitgestaan hebben toen je van die heuvel afgleed en bijna in het water terecht gekomen bent. Beloof me alleen dat je de volgende keer als je bood bent met me praat in plaats van er vandoor te gaan, goed?’

Lana voelde een enorme last van zich af vallen. Met een brede grijns, sloeg ze haar arm om zijn nek en begon hem hartstochtelijk te zoenen. ‘OK’, zei ze toen ze even stopte om adem te halen.

‘Kom laten we naar de anderen gaan om een spelletje te spelen’, stelde Adam voor.

Lana drukte zich tegen hem aan, en duwde hem achterover op het bed. ‘Laten we dat niet doen’, mompelde ze. Ze knoopte zijn overhemd los en liet haar tong langs zijn sleutelbeen glijden. Ze voelde hem huiveren. Hierdoor aangemoedigd ging ze opzoek naar zijn tepel en begon daar op  te knabbelen. Ze voelde zijn penis stijf worden tegen haar dijbeen en er verscheen een brede glimlach om zijn mond. Hoewel dit onbekend terrein was voor Lana, ritste ze zijn broek open en sloot haar mond even later om zijn eikel. Puur instinctief begon ze te likken en te zuigen. Door zijn wellustige gekreun besefte ze zich hoeveel sensuele macht ze had – ze kon bijna niet geloven dat zij hem zo kon laten reageren. Ze ging rechtop zitten om haar mitella af te doen en haar ochtendjas uit te doen.

Ze maakte de knoopjes van haar pyjamajasje uit zodat ze die ook uit kon doen. Toen ze zich weer voorover boog om verder te kunnen pijpen, draaide hij haar in een vloeiende beweging om, deed haar pyjamabroek naar beneden en zorgde dat zijn tong heftige rillingen van passie door haar lijf joeg.

‘Oh, mijn Goed’, hijgde Lana, toen ze voelde hoe zijn vingers naar binnen gleden terwijl zijn mond de meest ongelofelijke dingen verrichtte. Ze legde haar eigen handen op haar borsten en duwde ze naar elkaar toe en kneep zachtjes in haar tepels. Ze hoorde hoe een condoomverpakking opengescheurd werd. Op het moment dat ze op het punt stond klaar te komen, voelde ze de lippen van Adam op haar tepels. Zijn tong draaide er rondjes overheen en toen gleed hij bij haar binnen. Hij vulde haar helemaal op en ze werd naar een orgasme gebracht wat heftiger was dan ze ooit eerder beleefd had. Hij stootte diep in haar en wachtte tot het schokken van haar lichaam langzaam ophield.

Ze bleef haar borsten vasthouden toen hij met lange halen begon te stoten. Ze keek hem aan en zag dat zijn blik op haar handen op haar borst gericht waren. Toen hun blikken elkaar uiteindelijk ontmoetten, toen begonnen na één laatste stoot zijn pupillen te verwijden en zijn lichaam van extase te trillen. Lana glimlachte in de wetenschap dat zij hem zover had kunnen brengen… zijn lippen kwamen dichterbij en kusten de hare zachtjes terwijl hij zich ontspande en zijn gewicht haar stevig tegen de matras drukte.

X-O-X-o-x-o-X-O-X

De radio verkondigde sombere berichten toen ze met zijn vieren van het avondeten genoten. Er lag een centimeter of tien sneeuw bovenop een ijslaag. Hoewel Lana en Adam de oprijlaan sneeuwvrij hadden gemaakt en vervolgens hadden gestrooid, was er aan de provinciale weg nog niets gebeurd. In de wijde omtrek was de stroom uitgevallen en het was onmogelijk om morgen de deuren van de kliniek te openen. Adam was er in geslaagd om de verpleegkundigen op hun mobiele telefoons te bereiken om hun de boodschap door te geven. Eén van hen was in het bezit van sneeuwkettingen en was met haar echtgenoot naar de kliniek gereden om een briefje op de deur te hangen. Lana en Adam vonden het heel erg voor de patiënten, maar er was sprake van een overmachtsituatie. Alles in de wijde omtrek zou gesloten zijn, behalve de hulpdiensten.

Toen Adam en Lana later op de avond naar bed gingen, hoorde ze in de verte een motor brommen. Adam deed zijn jas aan om polshoogte te nemen. Toen hij terugkwam was zijn gezicht rood van de kou. Hij vertelde dat ze bezig waren de weg schoon te vegen. Dat zou ze de volgende dag in staat stellen om boodschappen te doen. Als de winkels op waren, tenminste.

____________________

Lana werd een paar uur later bibberend van de kou wakker. Ze had gedroomd over de steengroeve, dat zij en Gerda in het ijskoude water gegleden waren en moesten vechten voor hun leven. Ze ging tegen het warme lichaam van Adam aanliggen en voelde zich plotseling heel erg schuldig dat ze Gerda meegenomen had daar naar toe. Toen ze weer wat warm geworden was, probeerde ze weer te gaan slapen, maar het rotgevoel bleef bestaan. Ze moest er steeds aan denken dat ze er goed voor weg gekomen waren.

Na nog een uur wakker gelegen te hebben, maakte ze uiteindelijk Adam wakker. Ze sloeg haar armen om hem heen en zei zachtjes, ‘Adam? Word eens wakker? Ik moet je iets vertellen’.

Hij gromde en deed zijn armen om haar heen. ‘Hoe laat is het?’

‘Het is bijna twee uur. Ik kan niet slapen…’

‘Waarom niet?’ Hij ging op zijn rug liggen en wreef in zijn ogen.

‘Ik droomde over de steengroeve. Dat Gerda en ik in het water gevallen waren. Ik voel me echt schuldig dat ik haar meegenomen heb daar naar toe… ik word er helemaal gek van!’

Adam kreunde, ‘Wil je een slaaptabletje?’

‘Nee! Adam, we zouden verdronken zijn als we ook maar een klein beetje in de andere richting gegleden waren!’.

‘Dat wisten we toch al…?’

‘Ik wil iemand anders nooit weer in gevaar brengen! Ik kan niet geloven dat ik zo stom geweest ben!’

‘OK… maar daar hebben we het toch al over gehad?’Adam liet zijn arm los en trok het dekbed tot zijn kin omhoog.

‘Adam! Ik probeer je watt e vertellen…’ Lana ging rechtop zitten en sloeg haar armen om haar knieën. Ze wist niet of ze het wel kon zeggen, of niet. Ze hoorde hoe zijn ademhaling weer zwaarder werd en riep vervolgens, ‘Wat ik nodig heb… wat ik nodig heb is een pak op mijn billen, zodat ik zonder schuldgevoel kan gaan slapen’.

‘Een pak op je bips?’

‘Ja’.

‘En laat je me dan slapen, als ik je een pak op je blote billen gegeven heb?’, vroeg hij terwijl hij nogmaals in zijn ogen wreef.

Lana zei niets.  Ze voelde inwendigheid boosheid borrelen. Hier lag ze dan. Ze had daarnet haar billen op een presenteerblaadje aangeboden en hij wilde er niet mee lastig gevallen worden. Hij kon de pot op – Ze zou de rest van de nacht wel op de bank gaan liggen. Toen herinnerde ze zich dat hij al eerder van plan was om haar een pak slaag te geven. Omdat ze er vandoor gegaan was, toen ze kwaad op hem was… haar boosheid begon weg te smelten. ‘Het spijt me’, zei ze terwijl ze weer naast hem ging liggen. ‘Ga maar weer slapen. Ik kan wel wachten tot morgenochtend’.

Maar ze merkte dat hij rechtop ging zitten. ‘Ik ben nu wakker’, gromde hij. ‘Als ik dit nu doe, dan zul je je er de volgende keer niet meer zo gemakkelijk uitkletsen’.

X-O-X-o-x-o-X-O-X

Lana moest inwendig lachen. ‘OK. Ik zal proberen me er niet nog eens onderuit te kletsen. Ik heb het wel degelijk nodig.

‘Ga de haalborstel dan maar eens halen’.

Lana had er op slag spijt van dat ze hem wakker gemaakt had. De haarborstel! Ze wilde een pak slaag met de hand, niet met de haarborstel! Maar goed, als ze haar lot nu niet zou ondergaan, dan zou hij waarschijnlijk nooit weer serieus nemen.

Terwijl hij de kaars ging aansteken ging zij met tegenzin op de rand van het bed zitten tot er licht was en stond vervolgens op en liep naar het dressoir.

Ze pakte de antieke haarborstel van Elizabeth en gaf deze snel aan Adam zodat ze niet meer van gedachte kon veranderen. Hij pakte hem aan en klopte op zijn bovenbeen. Ze stond als aan de grond genageld en keek hoe het kaarslicht over zijn gezicht speelde. Ze zag aanvankelijk geïrriteerdheid in zijn blik, maar deze veranderde in een zekere geamuseerdheid. Hij glimlachte naar haar.

‘Moet ik je helpen?’, vroeg hij en pakte haar bij haar hand.

‘Ik.. ik ben bang’, gaf ze schoorvoetend toe en dribbelde met haar voeten op haar plaats. Hij trok haar voorover en zette zijn been over de hare en begon met zijn vlakke hand op haar billen te slaan.

‘Ik zal je eerst opwarmen’, zei hij. Bij Lana verscheen een brede glimlach en ze omhelsde met haar armen het hoofdkussen.

Haar glimlach verdween echter toen hij steeds harder ging slaan totdat ze begon te worstelen om aan de pijn te ontkomen. Toen pakte hij de haarborstel.

Toen de eerste klap viel, gilde Lana gesmoord in het hoofdkussen. Ze deed haar goede arm naar achteren om haar beide billen te beschermen. Adam grinnikte echter terwijl hij haar pols pakte en deze op haar rug dwong en liet de volgende klets neerdalen.

Lana kon zich wel voor haar hoofd slaan dat ze hier om gevraagd had toen de derde klap viel en deze een brandende pijn door haar lichaam joeg. ‘Oh! Alsjeblieft! Niet doen! Adam! Het doet zo’n zeer! Alsjeblieft! Het spijt me! Ik wil dit niet meer!’, smeekte ze, terwijl haar gehuil door het kussen gedempt werd. Ze wachtte gespannen af toen hij even ophield en stelde zich voor hoe de borstel heel hoog boven haar bips hing, klaar om opnieuw neer te dalen. In werkelijkheid was het maar een centimeter of dertig.

‘Deze keer heb  je geen keus’, zei hij, ‘waar je van moet leren dat je geen slapende honden wakker moet maken. Maar ik zal het zo snel doen, dat het al voorbij is voor je goed en wel in de gaten hebt dat het begonnen is’. Toen liet hij de borstel snel achter elkaar op haar billen neerdalen en zag dat haar bips bij iedere klap steeds roder werd.

Lana wist niets meer te zeggen en barstte in tranen uit, ze had geen andere keus dan het allemaal over zich heen te laten komen. ‘Alsjeblieft! Kun je niet even een paar tellen ophouden, alsjeblieft?’, schreeuwde ze.

Hij voldeed aan haar verzoek en liet het koude hout van de borstel om haar brandende bips liggen. ‘Je hebt tien seconde om jezelf te herpakken’, zei hij streng.

Op het randje van de paniek slikte ze een paar keer achter elkaar. Bedenk maar eens waarom je dit verdiend hebt, hield ze zichzelf voor. Bedenk hoe je Gerda in gevaar gebracht hebt en voor Adam weggelopen bent… Ze gebruikte deze woorden als mantra toen ze voelde hor de borstel eerst op haar ene bil en vervolgens op de andere neerkwam, steeds sneller en harder. Ze lag daar zonder zich nog te verzetten en nam de pijnlijke klappen in ontvangst terwijl de tranen over haar gezicht stroomden.

Niet lang daarna stopte hij en smeet de borstel met luid gekletter op het nachtkastje. Hij liet haar los, blies de kaars uit, ging liggen en trok haar stevig tegen zich aan.

Lana lag stilletjes te huilen terwijl de pijn langzaam wegtrok, haar armen stevig om zijn nek. Adam streelde haar haar en veegde met het dekbad haar tranen weg. Hij hield haar stevig vast tot ze in slaap viel.

X-O-X-o-x-o-X-O-X

Lana werd wakker van de geur van koffie en keek op haar horloge. Het was al bijna tien uur! Ze rekte zich uit en voelde pijn toen haar billen over het laken schuurden. Adam had haar flink te pakken genomen en glimlachte toen de pijn weggetrokken was. Ze zou hem niet snel nog eens ’s nachts wakker maken voor een pak op haar billen, ze keek wel uit! Aan de andere kant was haar schuldgevoel wel verdwenen en was een nieuwe dag vol uitdagingen aangebroken. Ze ging rechtop zitten en haalde de schakelaar van het bedlampje over. Er gebeurde niets – er was nog steeds geen stroom. Met een zucht stond ze op en deed haar pyjama en ochtendjas aan en haar mitella om.

Ze trof Adam in de studeerkamer aan. Hij werd door de gaslamp zodanig in het licht gezet dat het leek alsof hij in het theater optrad. De kamer was behaaglijk warm, er lagen grote houtblokken in de haard te gloeien. Ze ging naast hem op de bank zitten en kroop behaaglijk tegen hem aan.

‘Heb je goed geslapen?’, vroeg hij terwijl hij haar een kus op haar wang gaf.

‘Jah. Even afgezien van het feit dat iemand mijn billen bijna stuk geslagen heeft’, mompelde ze terwijl ze een lok haar uit haar gezicht veegde.

‘Je hebt er zelf om gevraagd… Laat me eens zien?’

‘Wat, mijn bips?’

Adam knikte. ‘Ga eens staan en draai je om’.

Giechelend voldeed Lana aan zijn verzoek. Hij deed haar ochtendjas omhoog, maakte haar billen bloot en onderwierp de huid aan een nauwkeurige inspectie. ‘Er is helemaal niets ‘kapot’, het is alleen nog een beetje rood’. Lana voelde een huivering van verlangen door haar heen gaan toen hij zijn vingers zachtjes over haar huid liet glijden.

‘Waar zijn Steven en Gerda?’, vroeg ze toen ze zich opeens bewust werd van ‘de positie’ waarin ze zich bevond.

‘Die zijn met de slee naar de heuvel vertrokken. Waarom ga je de deur niet even dichtdoen?’

‘OK’ Lana deed wat hij haar vroeg en toen ze zich weer naar hem omdraaide, had hij al zijn kleren op zijn schoenen en sokken uitgedaan. Ze keek naar zijn gespierde lichaam en deed kleedde zich vervolgens ook uit. Ze liet de kleren één voor één op de grond vallen. Terwijl hij haar gulzig aankeek, deed hij een condoom om en streelde zichzelf terwijl hij zijn blik niet van haar af haalde. Ze werd duizelig van de erotische spanning die tussen hen hing. Na een paar minuten voorspel was ze kletsnat en nam hij haar van achteren terwijl zij op handen en knieën voor de haard zat. Hoewel hij niet zo ruw tekeer ging als de vorige keer, zorgden zijn harde stoten al snel dat ze voorover op de vloer lag en schuurden haar borsten over de vloerbedekking. Ze wreven over de stugge vezels waardoor haar tepels bij iedere beweging gestimuleerd werden. Plotseling spoot hij hard in haar en kreunde het uit terwijl hij haar heupen stevig tegen zich aantrok. Toen liet hij zijn vingers over haar klitje glijden en stimuleerde haar tot ze rond hem samen begon te krampen en haar billen in zijn kruis draaide

Ze gingen snel naar de badkamer om zich te verfrissen voor de anderen terugkwamen.

‘Heb jij altijd en overal condooms bij je?’, lachte Lana toen ze de verpakking weggooide.

‘Doorgaans niet… maar toen ik vanmorgen opstond had ik het idee dat hij me vandaag wel eens te pas kon komen’.

‘Oh, dus je denkt dat ik makkelijk te krijgen ben, huh?’ Ze grinnikte terwijl ze zichzelf waste en huiverde bij de aanraking van het koude, natte washandje.

Adam sloeg haar een paar op haar bips voor ze er in slaagde zich uit de voeten te maken. Tot haar verrassing zag ze dat Adam zijn wenkbrauwen opgetrokken had, toen ze hem aankeek.

X-O-X-o-x-o-X-O-X

‘Ik zal nooit denken dat het vanzelfsprekend is dat je bij me bent, Lana’. Adam deed zijn armen over elkaar en leunde tegen de deurpost, zijn spieren bolden onder de korte mouwen van zijn shirt vandaan.

‘Ik maakte maar een grapje!’, pruilde Lana. ‘Waar ben je nu zo boos over?’

‘Ik ben niet boos… Ik wil je alleen maar laten weten dat dit me ernst is. Ik zal het nooit als vanzelfsprekend ervaren. Iedere dag dat we samen zijn ervaar ik als een geschenk uit de hemel. Ik ben heel blij met alle mooie momenten die je me geeft. Die koester ik’.

‘OK! Jeetje’, mompelde ze en deed haar pyjamabroek omhoog. Vervolgens ging ze uitgebreid over haar bips staan wrijven die nog steeds brandde. Toen ze naar hem op keek zag ze zijn ogen glinsteren. Hij stak zijn hand naar haar uit en zij pakte hem. Ze was niet in staat weerstand aan hem te bieden, ondanks de onterechte kletsen van daarnet. Hij trok haar tegen zich aan en knuffelde haar.

‘Moet jij een pak op je billen?’, hoorde ze hem vragen terwijl over haar bips wreef.

Zijn woorden zorgen ervoor dat er een huivering door haar lichaam trok, maar ze duwde hem weg en liep in de richting van het badmeubel. In de spiegel kon ze zien dat hij nog steeds naar haar keek.

Ze pakte haar haarborstel en liet deze door haar haren glijden. ‘Waarom?’, vroeg ze uiteindelijk.

‘Omdat ik denk dat je dat heel hard nodig hebt. En omdat ik zin heb om het je te geven’.

‘Waarom vraag je het dan?’, gromde ze, rukte de la open en smeet de borstel erin.

In plaats van dat hij antwoord gaf, sloeg hij een arm om haar heen en trok haar mee naar de slaapkamer. Voor ze wist wat haar overkwam, had hij haar over de knie gelegd en haar broek naar beneden gedaan.

Hoewel ze voelde dat hij niet een opperbeste stemming was, ging ze ervan uit dat dit niets met straf te maken had. De eerste klappen waren hard genoeg om haar kreten van protest te ontlokken, maar vervolgens schakelde hij over op een regelmatig, niet al te hard tempo en liet de klappen neerkomen van de bovenkant van haar billen tot het gebied waar ze op zat. Ze lag daar en verzette zich niet, ze snapte niet waarom hij dit deed, maar genoot van de warmte die zich langzaam begon op te bouwen. Het was niet echt erotisch, het was ook geen straf, maar voelde gewoon goed aan. Voor het eerst kon ze haar gedachten lekker de vrije loop laten terwijl ze op haar billen kreeg. Ze vond het vreemd dat hoewel dat hoewel de warmte werd veroorzaakt door zijn hand op haar huid, deze eveneens diep uit haarzelf leek te komen.

Toen ze probeerde haar benen anders neer te leggen omdat ze spierpijn begon te krijgen, hield hij haar stevig op haar plaats en drukte haar benen met zijn knie verder uit elkaar. Door deze handeling voelde zij iets wat ze niet goed kon benoemen – terwijl ze hier verder over mijmerde, bleef hij haar lange tijd op de achterkant, de zijkanten en de binnenkant van haar bovenbenen slaan. Het drong tot haar door dat ze het prettig voelde de controle kwijt te raken. Ze hield van de manier waarop hij de controle overnam en ervoor zorgde dat ze zich gesteund,  geliefd en op en top vrouw voelde. Ze werd zich ervan bewust dat het feit dat hij haar een pak op haar bips gaf een manier was om uiting te geven aan zijn liefde voor haar.

Toen duwde hij haar benen weer bij elkaar en concentreerde zich op haar billen. Haar benen bleven op een zalige manier tintelen. Ze voelde de hitte in haar hele lichaam ondanks dat de slaapkamer vrij koel was.

Ze voelde hoe ze haar billen omhoog duwde om de klappen tegemoet te komen. In het besef dat dit was wat ze wilde, nodig had en zelfs naar verlangde, slaagde ze erin zich helemaal te ontspannen. Ze lag slap over zijn schoot.

Het ging nog een poos door, de intensiteit werd steeds verder opgevoerd, totdat hij haar vrij onverwacht een laatste klap was. Eentje die harder was dan alle anderen.

‘Oh!’ stootte Lana uit van pijn.

‘Ik hou van je’, zei hij.

Ze liet zich langzaam op knieën op de vloer zakken en legde haar hoofd op zijn bovenbeen. ‘Ik hou ook van jou’.