‘Ik kan mezelf niet wassen’, zei Lana, die alleen in haar ondergoed in de badkuip stond. Ze ging op de rand zitten en draaide de kraan aan.

‘Doe er niet teveel water in’, zei Adam haa.

‘Ik weet het…de brace mag niet nat worden.

Adam boog zich naar haar toe en kuste haar, hij liet zijn tong over haar onderlip glijden en knabbelde er zachtjes op. Haar lichaam reageerde onmiddellijk met aangename tintelingen.

‘Ik voel me net het hondje van Pavlov’, zei ze, terwijl ze opstond.

‘Hoezo?’

‘Ik raak altijd onmiddellijk opgewonden als je me zoent’.

‘Liefje, ik hoef alleen maar naar je te kijken om opgewonden te raken…’, hij liet zijn blik naar de gleuf tussen haar borsten glijden, die omzoomd werd door haar witte bh met kantjes.

Hij liet zich op zijn knieën vallen, liet een hand naar haar rug glijden, maakte haar bh los en begon haar vervolgens zachtjes te kussen van haar nek tot haar borst.

Ze kreunde zachtjes, liet haar vingers door zijn haar glijden en trok haar stevig tegen zich aan zodat hij zijn tong over haar tepel kon laten glijden. Haar buik begon te kriebelen en toen hij zijn hand op haar andere borst legde en deze begon te strelen en te kneden, viel ze bijna van het randje van het bad af.

Zijn lippen zochten de hare en ze smolten samen in een hartstochtelijke kus. Opeens strekte hij zijn arm om der kraan uit te kunnen zetten. Hij nam haar in zijn armen en liet haar voorzichtig op de grond zakken. Met haar geode hand duwde Lana zijn overhemd omhoog en liet hem in een beweging uitglijden. Terwijl ze toekeek, duwde hij zijn spijkerbroek over zijn gespierde bovenbenen omlaag. Een grote bobbel werd zichtbaar in zijn zwarte boxershorts.

‘Als ik naar je kijk, raak ik nog meer opgewonden’, constateerde ze en strekte haar arm naar hem uit. Hij kwam over haar heen liggen en kuste, terwijl hij op een elleboog steunde, haar oogleden en wangen. Zij liet haar hand naar zijn kruis glijden en streelde hem zachtjes. Er ging een golf van opwinding door haar heen toen hij zijn vingers in haar broekje liet glippen en haar natte lipjes vond. Alle pijntjes waren op slag verdwenen.

Lana slaagde erin zijn short ver genoeg omlaag te schuiven om zijn stijve lid te vinden. Ze greep hem beet en begon hem langzaam op en neer te bewegen. Terwijl hij haar dicht bij haar met zijn hand hoogtepunt bracht, stelde ze zich voor hoe hij bij haar binnen drong. Ze kon zichzelf horen hijgen en kreunde af en toe luidop. Precies op het moment dat haar lichaam begon te trillen, ging hij op zijn knieën zitten, deed haar broekje uit, scheurde de verpakking van een condoom open en deed deze om.

Lana zag hoe zijn spieren zich spanden en ontspanden en glinsterden in de vochtige atmosfeer van het hete bad. Wederom dacht ze dat ze nooit eerder iets gezien had wat nog erotischer was. Toen kwam hij op haar liggen, zijn lid tegen de ingang duwend, zijn sterke armspieren aan weerszijden van haar gezicht. Ze rook zijn mannelijke geur. Toen voelde ze een intense maar heerlijke druk op het moment dat hij naar binnen gleed, centimeter voor centimeter tot zijn schaambeen haar venusheuvel raakte. Lana hijgde toen hij nog harder duwde en liet haar vingernagels over zijn rug glijden toen hij dieper in haar gleed. Nog voor hij zich weer terug kon trekken, kwam ze klaar, haar spieren trokken zich rond hem samen. Ze kneep haar ogen samen, waardoor zijn beeld vervaagde. Ten slotte zag ze niets anders dan lichtflitsen, terwijl haar lichaam schokte door haar orgasme.

‘Lana’, hoorde ze van heel ver. Toen haar blik weer scherper werd zag ze de groene ogen van Adam die gevuld waren met vermaak en een vleugje bezorgdheid.

‘Hee’, glimlachte ze. Ze voelde dat hij nog steeds diep in haar zat.

‘Gaat alles goed met je?’

‘Mmmm…ja’. Lana voelde zijn strakke bil onder haar hand en kneep er hard in.

‘Denk je dat je dit kunt hebben?’. Hij trok zich langzaam terug en duwde vervolgens weer naar binnen. Golven van genot schoten door haar lichaam.

‘Oh, ja…’

‘Je gaat toch niet flauwvallen, of wel?”

‘Hmmm…weet ik niet…kan me ook niks schelen…’Ze hield haar adem in toen hij steeds sneller begon te bewegen. Ondanks haar eerdere orgasme, bleef haar lichaam reageren, ze omvatte zijn lid. Ze duwde haar onderlichaam omhoog, waardoor een golf van pijn door haar enkel schoot. Ze negeerde het en kwam hem bij iedere stoot tegemoet, tot zijn lichaam boven haar verstrakte en hij luid begon te kreunen. Ze keek door haar bijna dichtgeknepen ogen naar hem en voelde hoe ze door de liefde vervuld werd voordat ze opnieuw een krachtig orgasme beleefde.

‘Dat voelde zo goed…je moet wat voorzichtiger zijn’, zei hij en kuste haar in haar nek. ‘Als je steeds nieuwe dingen bedenkt, houd ik het niet veel langer dan een minuut vol’.

Lana liet haar nagels op en neer over zijn rug krassen en hij hijgde van genot. ‘Volgens mij heb ik niet eens een minuut nodig’, antwoordde ze. Je bent dus nog niet in gevaar’.

‘Het is la laat’. Adam kwam overeind en ging op zijn hurken zitten. ‘Kom, het bad in jij’.  Hij hielp haar overeind en ze liet zich voorzichtig in het water zakken. Het warme water voelde heerlijk aan. Het ontspande haar lichaam. Wat was ze graag languit in het water gaan liggen. Sommige dingen waren gewoon niet eerlijk…’

Adam stapte uit zijn broek en boxers en draaide zich om naar de spiegel. Hij deed zijn armen omhoog en rekte zich uit. Lana zag de spieren van zijn billen zich spanden. ‘Verdorie’, dacht ze, toen haar kruis begon te pulseren. Ze kon het bijna niet geloven dat haar lichaam zo snel al weer reageerde. Ze pakte een stuk zeep en begon verwoed haar benen in te zepen. Adam stapte de douchecabine in en niet veel later kwamen grote wolken stoom boven de deur uit.

Lana stelde zich voor hoe het warme water van de ingezeepte borst van Adam stroomde. Ze dwong zichzelf krachtig aan iets anders te denken, zoals hoe ze het de volgende dag op haar werk allemaal zou kunnen redden. Ze bedacht dat ze best met een kruk zou kunnen lopen, zolang het maar niet teveel druk op haar sleutelbeen zou zetten. Ze vroeg zich af wat Elaine er allemaal wel niet van moest denken. Het verbaasde haar eigenlijk dat ze Elaine nog niet gebeld had om het haar allemaal te vertellen. Elaine zou vast op haar teentjes getrapt zijn dat ze dat niet gedaan had. Ze zou vast een boodschap op haar voicemail hebben ingesproken en zich afvragen waarom Lana niet terugbelde. Lana besloot dat ze zodra ze het bad uit was ze haar berichtjes zou afluisteren. Met hernieuwde energie begon ze haar bovenlichaam in te zepen. Het water was inmiddels lauw geworden en dus draaide ze warme kraan open.

‘Aaaarggghh!’, hoorde ze vanuit de douchecabine komen. Lana barstte in lachen uit en draaide de warme kraan dicht. Toen Adam een paar tellen later naar buiten kwam en een handdoek van het rekje griste, lag Lana dubbel van het lachen.

‘J-je lijkt wel een meisje als je zo gilt!’, bracht ze met moeite uit tussen twee lachsalvo’s door, terwijl hij zich verwoed begon af te drogen. ‘Oh, wat is dat grappig!’

Adam lachte als een boer met kiespijn. ‘Niet boos worden, gewoon wraak nemen’, mompelde hij. Hij wikkelde de handdoek om zijn middel en keek naar zijn giechelende vriendin. Zijn gezicht verried geen emotie.

‘Je hebt het wel te pakken, zeg…’

‘Maar het was ook zo grappig!’ Lana haalde eens diep adem. ‘Doe de warme kraan open en je hoort gegil, doe de kraan weer dicht…maar ik denk dat je het van mijn  kant moet bekijken om het leuk te vinden…’

Adam glimlachte en ging op de rand van het bed zitten. ‘Ben je klaar om eruit te komen?’

‘Ja’. Hij hielp haar het bad uit en droogde haar af. Vervolgens liet hij haar alleen zodat ze zich klaar kon maken om naar bed te gaan. Toen ze even later haar tanden stond te poetsen, kwam ze er achter dat ze helemaal vergeten was haar haar te wassen. Vanaf haar veertiende had ze iedere dag haar haar gewassen. Nou ja, hield ze zich zelf voor, het moest maar wachten tot de volgende ochtend. Er waren al zoveel dingen anders als anders dat dit er ook nog wel bij kon. Tegen de tijd dat ze de slaapkamer in hinkelde, was ze helemaal vergeten dat ze nog berichtjes moest afluisteren

X-O-X-o-x-o-X-O-X

‘Wat zat er in het juwelenkistje?’, vroeg Adam toen ze samen in bed lagen.

‘Ik weet het niet’, antwoordde ze slaperig, ‘geen van de sleuteltjes paste’.

‘Dan zal ik het morgen voor je openmaken’.

‘Goed…welterusten…’. Ze viel in zijn armen in slaap, veilig door zijn liefde en bescherming omringd.

_______________________________

Elizabeth liep behoedzaam over het met dauw bedekte grasveld. Iedereen sliep nog, en ze genoot van het gevoel van vrijheid wat ze momenteel voelde. Ze had geen paard meer gereden sinds James haar gestraft had voor haar roekloze rit, maar ze was in geen geval van plan het gevoel op te geven voor even één met de natuur te zijn. Ze hoorde een zoemend geluid. Ze draaide zich om en begon te lachen toen ze zag dat haar hondje, Jingles, achter een hommel aan zat. Ze ging op het gras zitten om naar het schouwspel te kijken. Ze trok zich niets van de natte rokken aan. Het kon niemand wat schelen dat ze haar kleren vuil maakte, zelfs James niet.

James had haar het hondje gegeven op de dag nadat hij haar zo ongenadig een pak slaag had gegeven. Hoewel hij zijn excuus gemaakt had, had hij in dezelfde zin gezegd dat hij precies hetzelfde zou doen als ze het waagde om nog eens alleen uit rijden te gaan. Ze geloofde wat hij zei. Ze kon er van op aan dat James altijd deed wat hij zei.

Ze was ervan overtuigd dat hun twee kinderen, John en Nellie, nog zeker twee uren zouden slapen. Zelfs als ze een keer vroeg wakker waren, dan stond Nancy, zoals altijd, voor ze klaar. Elizabeth voelde zich soms zelfs buitengesloten als het op de opvoeding van de kinderen aan kwam. James stond op het standpunt dat haar rol als zijn vrouw en minnares altijd op de eerste plaats stond. Ze vroeg zich af of de kinderen haar nog wel zouden herinneren als ze kwam te overlijden.

Met een zucht pakte ze haar mand en kwam overeind om meer wilde planten en kruiden te gaan zoeken. Ze had nog geen ‘Woundwort’ gevonden of ‘geneest alles’ zoals haar moeder het altijd noemde. Het groeide niet in haar eigen kruidentuintje. Toch zou ze binnenkort nieuwe moeten vinden want haar voorraadje was helemaal op. Wanneer de gedroogde bladeren op een open wond gelegd werden, ontstonden er geen infecties. Wanneer er thee van getrokken werd hielp het tegen allerlei kwalen, van een simpele verkoudheid tot koorts en diarree. Het was een van de belangrijkste kruiden in haar verzameling!

Elizabeth liep achter Jingles aan langs de rand van het bos, terwijl ze haar blik constant op de grond gericht hield. Ze hoorde hoe Tom de koeien lokte toen hij ze naar de wei bracht. Jingle rende alvast in hun richting. Hij genoot ervan om tegen ze te blaffen en naar hun benen te happen terwijl ze overstaken. De koeien probeerden hem zoveel mogelijk te negeren en zodra ze in de wei stonden te grazen, liet de hond hen met rust. Vrede in de natuur, dacht Elizabeth en lachte om het gedrag van de hond.

Ze  volgde een slingerend pad dat het bos inliep, en lette op of ze paarse of witte bloemen in het gras ontwaarde. Toen ze rode klaver zag staan, stopte ze om er wat van te plukken en legde de plantjes voorzichtig in haar mandje. Als je er thee van zette en het een beetje zoette, dan werkte het goed tegen hoesten en maagproblemen. De verse blaadjes en zaadjes konden goed in de salade. Elizabeth had hier altijd een flinke voorraad van, want ze behandelde er zowel het personeel als haar eigen gezin mee.

Toen ze het eind van de bosstrook naderde, keek ze om zich heen of ze de stier ook zag. Dit was verboden terrein voor haar en de kinderen, omdat de grote stier een hekel aan mensen had en het voorzien had op kleding, zeker op lange wapperende rokken. Elizabeth draaide zich om, om veilig langs het hek te lopen, toen ze een grote pluk paars ontdekte. Er stonden een aantal ‘geneest alles’ planten in de wei op een paar meter van het hek.

Haar hart ging sneller slaan toen ze bedacht welke consequenties het kon hebben als ze er snel heen zou rennen, de planten zou plukken om vervolgens weer snel terug te rennen. De stier stond helemaal aan de andere kant van het weiland, om daar, zoals iedere ochtend, de koeien te verwelkomen. Maar zelfs al was hij een flink eind uit de buurt, hij zou haar bewegingen kunnen zien en ruiken. Er was nu niets te zien – nu zou het mooi even kunnen. Ze zou natuurlijk ook aan James kunnen vragen of hij later de planten wilde gaan plukken, maar wat als vandaag iemand ziek zou worden? Ze had geen andere kruiden meer op voorraad om ontstekingen te kunnen behandelen. Omdat ze de verleiding niet langer kon weerstaan, zette Elizabeth de mand neer en wrong zich tussen het hek door. Met haar vijf maanden zwangere buik kon ze er maar nauwelijks langs. Gejaagd keek ze in alle richtingen en kroop vervolgens in de richting van de planten.

Terwijl ze zoveel plukte als maar in haar beide vuisten paste, landde er een klein geel beest op haar pols. Elizabeth gaf een gil van schrik terwijl ze de horzel wegsloeg. Het resulteerde er alleen maar in dat hij woedend rond haar hoofd begon te cirkelen. Ze sloeg met de planten in diens richting en begon achterwaarts in de richting van het hek te kruipen.

‘Elizabeth! Ga zitten! Nu!’ Ze schrok zich een hoedje toen ze het zachtjes uitgesproken maar de zeer dwingend klinkende woorden van James hoorde. ‘De stier ziet je; ga zitten!’ Ze liet zich direct op de grond zakken, angst joeg door haar lichaam terwijl ze zich zo klein mogelijk maakte. Ze voelde hoe de horzel haar achter in haar nek stak en kon maar ternauwernood een schreeuw van pijn onderdrukken. Ze hoorde hoe James over het hek achter haar klom en zag hem vervolgens luid schreeuwend het veld in rennen. Hij had zijn overhemd uitgetrokken en zwaaide hier wild mee in het rond. Vanuit haar positie kon ze de stier niet zien, maar hoorde hem woedend loeien toen James succesvol zijn aandacht getrokken had. Toen zag ze hem – hij daverde op volle snelheid in de richting van James. Toen ze overeind sprong en zich weer door de opening in het hek wrong, zag ze iets ongelofelijks. Op volle snelheid rennend, nam James een duik door de lucht in de richting van het hek. Hij scheerde over de anderhalve meter hoge hek en landde veilig aan de andere kant. De stier ramde op het zelfde moment met zijn kop tegen het hek. Elizabeth voelde de grond helemaal waar zij stond trillen, ze stond aan de andere kant van het hek, stok stijf stil, haar hand nog op het hek. Gelukkig hield het hek stand.

De opluchting was echter van korte duur, toen James met een woedend gezicht in haar richting liep. Hij stopte bij een wilg en begon er met zijn zakmes lange en omlaag hangende twijgen af te snijden. Zij knielde op de grond en deed ze in haar mandje. Zonder zich nog om de planten te bekommeren, vluchtte ze in de richting van het huis.

‘Elizabeth! Stop!’, hoorde ze hem achter zich roepen.’Ik raad je dringend aan te stoppen, anders geef ik je straks een pak slaag ten overstaan van iedereen in het huis!’ Maar ze dacht er niet eens aan om te blijven staan, haar gedachten waren alleen maar bij die twijg en haar bips. Maar het deed er ook niet zoveel toe omdat James haar al te pakken had voor ze zelfs nog maar het bos uitgerend was.

Hij greep haar bij een arm om haar tot stoppen ter dwingen, James draaide haar om en nam haar in zijn armen om te voorkomen dat ze zou vallen. Ondanks dat ze zich hevig verzette en naar adem snakte, liet hij haar binnen de kortste keren voor een op de grond liggende boomstam knielen. Hij rukte haar rokken omhoog en haar onderbroek naar beneden. James hield zich niet in toen hij haar met de twijg van de bovenkant van haar witte billen tot de bovenkant van haar bovenbenen sloeg. Met genoegen zag hij hoe er dikke rode striemen verschenen. Zijn vrouw schreeuwde het uit van de pijn, maar hij wilde van geen ophouden weten. Toen haar hele huid met striemen bedekt was, gooide hij de twijg aan de kant en begon haar met zijn blote hand te slaan.

KLETS! KLETS! ‘Mijn God, Elizabeth, je mag je zelf nooit weer zo in gevaar brengen!’, brieste hij, terwijl hij hard toesloeg. Hij zat nu op zijn knieën en had zijn linkerarm om haar middel. ‘Wat dacht je bij jezelf toen je besloot dat weiland in te gaan? Hoe vaak heb ik je wel niet gezegd dat je dat nooit mag doen? Als ik daar niet opgedoken was, had die stier je verpletterd! ‘Verdomme vrouw, ik zal je dit laten bezuren!’

Elizabeth snikte in de mouw van haar jurk en probeerde nog steeds een beetje tegen te stribbelen. James wist uit ervaring dat hij niet moest stoppen voor ze zich helemaal overgegeven had. Deed hij dat wel, dan zou ze haar les niet leren en met haar gedrag in herhaling vallen als de kans kreeg. Hij bleef haar de mantel uitvegen en haar hard op haar bips, tot ze uiteindelijk helemaal slap werd en alle verzet verdwenen was.

James nam haar in zijn armen en droeg haar terug naar het huis. Hij legde haar voorzichtig op het bed en drukte haar stevig tegen zich aan tot ze lag te slapen, de tranen op haar blozende gezicht bedroogd.

_______________________________

Lana werd wakker omdat Adam haar goede schouder aan het schudden was. ‘Lana, is alles goed met je?’, vroeg hij voor de derde keer.

X-O-X-o-x-o-X-O-X

Knipperend met haar ogen vanwege het felle licht aan het hoofdeind van het bed, stopte Lana met huilen en keek in het gezicht van Adam. ‘Ik…ik heb weer gedroomd’, zei ze. ‘Over James en Elizabeth’.

‘Het was maar een droom, liefje. Er is niets aan de hand’.

‘Ik…ze ging een weiland met een stier in om kruiden te plukken en werd bijna aangevallen door de stier en James sloeg me, eh, met een zwiepende twijg, het deed echt heel zeer!’

‘Bedoel je dat het nú zeer doet?’

‘Ja…vreemd hè?’

Adam ging rechtop zitten. ‘Draai je om’, zei hij.

Lana liet haar hand over haar platte buik glijden en voelde zich enorm opgelucht dat ze geen vijf maanden zwanger was. Ze draaide zich om en Adam liet zijn hand voorzichtig over haar blote billen blijden.

‘Doet het zeer?’, vroeg hij.

‘Nee’, zei ze opgelucht. ‘Ik denk dat het de herinnering aan de pijn geweest moet zijn’.

‘Er zijn ook geen striemen te zien’.

‘Nee, natuurlijk niet!’, riep Lana. ‘Het was maar een droom! Er kunnen helemaal geen striemen zijn!’, gromde ze en gaf een gil toen zijn hand hard op een van haar billen neerkwam.

‘En die is wel te zien’, zei hij en strekte zijn arm om het licht uit te doen.

Een paar tellen later begon Lana te grinniken, en hij drukte haar stevig tegen zich aan, haar warme billen tegen haar kruis. ‘Ik voel wat’, giechelde ze.

Toen Adam een paar minuten later op het punt stond in slaap te vallen, zei Lana zachtjes, ‘je hebt me op mijn billen gegeven omdat ik een grote mond had, terwijl je gezegd had dat je dat nooit zou doen’.

‘Dat was geen pak slaag, dat was gewoon een liefdesklapje’.

‘Je vind het wel leuk he, als ik een beetje tegen je loop te krengen?’

‘Ja. En als je dat doet, dan riskeer je liefdesklapjes’.

‘Ik dacht het niet’, mompelde Lana en duwde haar gezicht in het kussen.

Een poosje later, herinnerde ze zich de kruiden weer. Ze was opeens klaarwakker en ging rechtop zitten en realiseerde zich dat ze de precieze werking van de kruiden op kon noemen terwijl ze zich er nooit eerder in verdiept had. Ze hinkelde naar de badkamer, pakte pen en papier uit haar tasje om alle informatie die ze zich herinnerde op te kunnen schrijven. Toen ging ze met haar billen over de vloer schuivend op weg naar de studeerkamer.

Een half uurtje later trof Adam haar met een verdwaasde blik achter de computer aan. Het hele bureau lag vol met kleine briefjes.

‘Waar ben jij mee bezig?’, vroeg hij. Ze maakte een luchtsprong van schrik.

‘Verdomme Adam! Je laat me schrikken – ik hoorde je helemaal niet aankomen!’

‘Ga mee naar bed. Hoe lang ben je al op?’

‘Nog niet zo lang…Lana besloot hem niet te vertellen over de nieuw verkregen informatie. Het was te vreemd om het nu al met iemand te delen. Ze wist hoe de meeste plantjes eruit zagen, waar ze goed voor waren en hoe ze bewaard moesten worden. De websites die ze op internet gevonden had, hadden alles bevestigd. Ze had wel drie verschillende sites geraadpleegd om er zeker van te zijn. Maar Adam vroeg verder niets en ze liet zich door hem terug naar het bed dragen, waar ze nog wel een uur lang wakker lag, voordat ze uiteindelijk uitgeput in slaap viel.

_____________________________

Elizabeth pakte nog een babydekentje van de stapel die James meegenomen had uit de stad. Het was in de namiddag, en de kinderen deden hun middagslaapje. Ze had besloten meer tijd met de kinderen door te brengen, en daarom zat ze iedere middag rond deze tijd in de kinderkamer te borduren.

Toen ze de zware voetstappen van James op de trap hoorde, haastte ze zich via de overloop naar hun slaapkamer. Waren haar wangen rood genoeg? Waren haar lippen roze en uitnodigend? Zat haar haar goed? Impulsief trok ze de spelden eruit en begon de dikke bos haar uit te borstelen.

Zo trof James haar aan, Ze zag er beeldschoon uit. Haar bos zijdezacht haar hing los terwijl ze aan het borstelen was. Hij deed de deur van de slaapkamer dicht en bleef tegen de muur staan leunen om naar haar te kijken. Het was tijd voor de volgende fase van haar straf. Gisteren had hij haar een ongenadig pak slaag gegeven omdat ze het weiland ingegaan was, maar dat was niet genoeg voor wat ze allemaal gedaan had. Terwijl hij naar haar keek, veranderden de uitdrukkingen op haar gezicht constant. Hij zag dat geen van allen spijt, schuld of angst voor de straf uitdrukte. Zij dacht dat het allemaal al achter de rug was. Nou, mooi niet…

Elizabeth glimlachte naar haar man, die vast en zeker naar boven gekomen was omdat hij de liefde wilde bedrijven. Ze was er helemaal klaar voor, ze was iedere ochtend in bad gegaan, zoadat ze er klaar voor zou zijn als hij haar wilde. Die ochtend had ze voor de kersenhouten spiegel, die ze afgelopen jaar voor Kerst gekregen had, gestaan en had ze haar nek bijna verdraaid om naar haar billen te kunnen kijken. De striemen die door die afschuwelijke twijg veroorzaakt waren, waren al verbleekt tot vage strepen. Ze raakte ze aan – ze waren nog gevoelig maar deden geen pijn meer. Ook haar huid was niet beschadigd.

‘Elizabeth’, begon James, ‘Ik ben erg in je teleurgesteld na wat je gisteren gedaan hebt’.

De glimlach op het gezicht van Elizabeth verdween. ‘Nog steeds?’, wilde ze vragen, maar dacht dat het beter was dat niet te doen. ‘Ik weet het, James’, antwoordde ze. ‘En het spijt me heel erg’.

‘Ik hoop dat je niet denkt dat het bij het pak slaag van gisteren zal blijven’.

‘Nee, James’, loog ze. Het was niet bij haar opgekomen dat ze nog meer zou moeten boeten, maar hoe meer ze mee zou werken, hoe milder hij over het algemeen was.

‘Ik zal zorgen dat je dit nooit weer vergeet. Ik wil dat je deze week iedere dag op het bed gaat liggen, met je billen bloot’. James haalde zijn zakhorloge tevoorschijn en keek erop. ‘Iedere middag om precies twee uur, net als vandaag. Je knielt daar neer en denkt na over wat je gedaan hebt en hoe dom of dat was. Ik zal even later boven komen en je een pak slaag geven. Aan het eind van de week zal ik bekijken of je straf erop zit of dat er nog meer moet volgen’.

‘Ja, James’, mompelde Elizabeth, terwijl ze in de richting van het bed schuifelde. Ze ging met tegenzin op haar knieën zitten, schoof haar rokken omhoog en deed haar onderbroek naar beneden. De koele lentelucht kwam door het open raam naar binnen en streek langs haar blote bips, maar de huivering die door haar heen trok, was meer van opwinding dan van angst. Ze had het James nooit laten weten, maar niet zo lang geleden is deze houding haar gaan opwinden, haar billen en intieme delen tot zijn beschikking. Hoewel het ongemakkelijk ging voelen, had ze geleerd haar gewicht zo te plaatsen, dat het niet al te vermoeiend werd. Ze voelde niet langer schaamte of vernedering. Ze voelde zich sensueel en aan de blik die ze soms in zijn ogen zag, aantrekkelijk.

Als hij een instrument zoals de paddel of de mattenklopper of zoals nog niet zo lang geleden een twijg, dan was het een verschrikkelijke ervaring, waar ze een bloedhekel aan had. Maar een pak slaag met de hand? Ze beet op haar onderlip om een glimlach te onderdrukken. Zijn hand deed zeer, maar het deed nooit meer zeer dan ze kon verdragen. Vreemd genoeg zorgde het ervoor dat ze zich veilig en beschermd voelde. En het tintelen daar achter zorgde dat ze steeds meer naar hem verlangde…