Ik ben er van ten diepste van overtuigd dat het meest effectieve instrument om een effectief pak slaag mee uit te delen, de onvolprezen twijg is.

Het uitzoeken van de juiste twijg kent meerdere kanten. En goede twijg is en ongeveer een centimeter dik aan de handvat kant en een halve centimeter dik aan het uiteinde. Om te zorgen dat hij zo soepel mogelijk is, dient hij groen van kleur te zijn. Hij moet zo recht mogelijk zijn en ongeveer 50 tot 75 centimeter lang en er moeten zo weinig mogelijk oneffenheden aan zitten. Ik houd ervan om de sub zelf haar twijg te laten uitzoeken. Ik stuur ze erop uit met de opdracht om een paar geschikte twijgen te gaan zoeken die op haar blote billen gebruikt zullen worden. We hebben zelfs een speciale snoeischaar die alleen maar gebruikt wordt om twijgen voor dit speciale doel af te knippen. Wanneer ik deze aan mijn vrouw geef, dan is ze zich er pijnlijk van bewust dat ze een groot probleem heeft. Ik laat haar weten dat wanneer ze terugkomt met twijgen die ongeschikt zijn, dat ze er ter plekke mee op haar blote billen krijgt tot ze gebroken zijn, om vervolgens er weer op uit gestuurd te worden om nieuwe te zoeken.

Twijgen worden geprepareerd door alle zijtakjes, bladeren en oneffenheden te verwijderen. Twijgen worden door de natuur gevormd en niet in een fabriek, ze zullen nooit allemaal even groot en recht zijn. Uitstulpingen op twijgen kunnen ervoor zorgen dat het effect dat ze veroorzaken flink toeneemt. Maar ook zonder deze uitstulpingen is een twijg een niet te onderschatten instrument. Over het algemeen snijd ik wat grotere oneffenheden weg, omdat een twijg ook zonder, afdoende pijn kan veroorzaken.

Als ik er een paar uitgezocht heb, laat ik mijn vrouw de geselecteerde twijgen schoonmaken door ze te boenen met een antibacteriële zeep (ik heb maar zelden de huid kapot geslagen met een twijg – maar het kan altijd gebeuren als een van de slagen verkeerd uitpakt – dus ik wil voor de zekerheid dat de twijg goed schoon en ontsmet is). Vervolgens worden ze in een warm bad gelegd om te weken. Dit zorgt niet alleen dat ze schoon worden, maar vergroot ook de soepelheid, waardoor de effectiviteit ‘pijnlijk’ toeneemt. Ik ben van mening dat de betrokkenheid van mijn vrouw ten opzichte van het pak slaag dat haar te wachten staat, vergroot wordt wanneer ze de twijg die gebruikt zal worden, moet prepareren. Ik vraag haar over het algemeen de twijg een paar keer door de lucht te laten zoeven zodat ze het zwiepende geluid kan horen en zich een voorstelling kan maken hoe hij over haar billen zal zwiepen.

Over het algemeen kondig ik het tijdstip aan waarop het pak slaag zal plaatsvinden. Zo kunnen we bijvoorbeeld ‘s morgens in alle vroegte al op zoek gaan naar een paar geschikte twijgen voor een pak slaag wat in de loop van de middag gegeven zal worden. De vrouw kan dan gevraagd worden de twijgen in het bad goed in de gaten te houden en te zorgen dat het water goed op temperatuur blijft, zodat de ze goed soepel (en daardoor pijnlijk) blijven.

Als je het op die manier aanpakt is het heel goed mogelijk dat een vrouw al moet huilen voor het pak slaag goed en wel begonnen is. Een pak slaag met een twijg laat ik altijd vooraf gaan door een pak billenkoek met de hand. Deze billenkoek begint met niet al te harde, liefdevolle klapjes, die na verloop van tijd steeds harder worden totdat de bips van de vrouw behoorlijk rood is. Dit maakt haar billen niet alleen erg gevoelig voor de twijg, maar het stimuleert tegelijkertijd de doorbloeding in de bips waardoor de kans op blauwe plekken afneemt.

Het is wel voorgekomen dat ik op dat punt het pak slaag afgeblazen heb, omdat ik vond dat de vrouw door de spanning van de straf die haar te wachten stond, al genoeg gestraft was. Nadat ik haar de goede houding had laten aannemen en de twijg een paar keer dreigend door de lucht had laten zoeven, heb ik haar laten weten dat de volgende keer dat ze dezelfde fout zou begaan, ik de twijg daadwerkelijk zal gebruiken maar het voor deze keer zou laten bij een pak slaag met de hand. Maar het is ook voorgekomen dat ik mijn poot stijf gehouden heb en toch de twijg heb laten spreken.

Een stevig, veilig pak slaag uitdelen met een twijg vraagt een bepaalde vaardigheid. Zoals ook bij het gebruik van andere instrumenten is waar je slaat, hoe je slaat en hoe vaak je slaat van het grootste belang. Persoonlijk heb ik een Dominanten training gevolgd. Tijdens deze training droeg mijn vrouw een string. De gebieden waar geslagen mocht worden, bleven op deze manier bloot. Gebieden die door de string bedekt waren, waren verboden gebied en kunnen tot schade leiden als ze geraakt worden. Twijgen hebben niet allemaal dezelfde lengte, dikte en vorm. Extra attentie is dus geboden als de slag in voorbereiding is, het bepalen van de ideale afstand en de positie van de dominante partner zijn hierbij van belang. Voordat ik een twijg hanteer probeer ik em altijd even op een kussen, zodat ik er wat gevoel bij krijg voor ik em op een paar billen gebruik. Ik merk dat vrouwen het doorgaans ook erg op prijs stellen wanneer ze ervaren dat ik zeer voorzichtig en nauwgezet te werk ga. Het grootste gevaar van het gebruik van een twijg zit hem, naast het ‘misslaan’ waardoor  bijvoorbeeld de onderrug geraakt wordt, in het ‘ombuigen’. Tijdens het gebruik van een twijg moet je ervoor zorgen dat het midden van de twijg niet op het centrum van de bips terecht komt waardoor het uiteinde om de heup of het bovenbeen kan krullen. Hierdoor kan de snelheid van het uiteinde van de twijg flink toenemen waardoor lelijke blauwe plekken kunnen ontstaan of de huid zelfs kapot kan gaan – om maar te zwijgen van de ondraaglijke pijn die dit kan veroorzaken.

Slagen met de twijg worden niet uit alle macht toegediend, maar met een soepele polsbeweging en niet zoveel kracht. Over het algemeen houd ik de twijg op ongeveer een meter van de billen en dien de slagen met korte polsbewegingen toe.

De frequentie is belangrijk. Wanneer klappen elkaar heel snel opvolgen, is er een grotere kans op blauwe plekken, ongeacht het instrument dat gebruikt wordt. Ik geloof zelf in de ‘vier seconde regel’. Deze regel zegt dat er bij een pak slaag tenminste vier seconde tijd moet zitten tussen de neerdalende klappen, tenzij men beoogt blauwe plekken te veroorzaken. In het geval van een pak slaag met een twijg pleit ik er zelfs voor de tussenpauzes tenminste 6 seconde, en af en toe zelfs nog langer, te laten zijn. Het effect van een klap met een twijg laat zich pas na een poosje gelden. Het daadwerkelijke moment van contact met de bips doet behoorlijk zeer (over het algemeen wordt hierover gezegd: ‘hij deed mijn adem afsnijden’). In de seconden na de daadwerkelijke klap wordt deze pijn alleen maar intenser. Door tussen de klappen even te pauzeren geven we de billen de gelegenheid om het volledige effect van de klap goed te absorberen en de fysieke schade te minimaliseren.

Wanneer ik een twijg hanteer, dan zet ik het slachtoffer altijd op de één of andere manier vast. Het is voor een vrouw, hoe ervaren ze ook is,  zo goed als onmogelijk om stil te blijven liggen wanneer ze met een twijg een pak op haar bips krijgt. De veiligheid van de vrouw is van het allergrootste belang en onverwachte bewegingen of wegdraaiende billen kunnen voor onbedoelde schade leiden. Ik gebruik hier een zelfgemaakt bankje voor waar zij op kan knielen en gefixeerd kan worden. Ook een poef of een voetenbankje en een paar zachte canvasbanden kunnen goed dienst doen om iemand stil te laten liggen als ze een pak slaag met een twijg krijgen. Een twijg is naar mijn mening niet geschikt om in de ‘over de knie’ houding mee te straffen.

Ik laat een pak slaag met de twijg over het algemeen volgen door met een cooling-down pak billenkoek, vergelijkbaar met het pak slaag om op te warmen voorafgaand aan de twijg. Over het algemeen zeg ik tegen mijn partner dat ze alle tijd van de wereld mag nemen om te bekomen van het pak slaag met de twijg en dat ik haar over de knie zal leggen voor de cooling-down billenkoek op het moment dat zij aangeeft hier klaar voor te zijn. Ze kan dan even haar rust nemen tot ze er aan toe is om me beleefd te laten weten dat ze klaar is om over de knie te gaan om haar straf af te ronden. Over het algemeen is cooling-down billenkoek niet zo heftig, maar na een pak slaag met de twijg wordt het door de meeste vrouwen als behoorlijk heftig ervaren.

Nadat het pak slaag erop zit, is er tijd voor nazorg. Ik doe dit door ijs op de billen te leggen. Een eenvoudige methode is door zakjes met erwten in de vriezer te leggen. Ik leg op iedere bil zo’n zakje. Ik wacht tot het ijs helemaal ontdooit is en smeer de bips vervolgens in met Aloë zalf. Uiteraard is de mentale nazorg even belangrijk als de zorg voor haar billen. Dit doe ik door haar stevig beet te houden, te kalmeren, gerust te stellen, te vergeven, enzovoort. Je kunt hier na de intense ervaring van een dergelijk pak slaag beiden erg aan toe zijn. Omdat zo’n pak slaag over het algemeen gegeven wordt om een gedragsverandering tot stand te brengen, zal het tegelijkertijd resulteren in een sterk emotionele binding tussen beide partners.

Veel vrouwen vragen zich af of ze de pijn van de twijg wel kunnen verdragen. Zoals je hier boven kunt lezen, is een pak slaag met een twijg een heftige ervaring.  Ik vraag me daarbij af: als we het over ‘echt straf’ hebben, is het dan een issue, of de pijn te verdagen is? Ik heb vrouwen meegemaakt die door middel van een pak slaag doelen wilden behalen (bijvoorbeeld: stoppen met roken, afvallen, minder drinken, enzovoort). Na één keer, en in sommige gevallen na twee keer een pak op de billen met een soepele twijg te hebben gehad, en de wetenschap dat de twijg iedere keer als zij zich niet aan de afspraken houdt in actie komt, zal zorgen dat gedragspatronen doorbroken worden die tot dan toe heel hardnekkig gebleken zijn.