Boos stapt Ricardo met zijn vrouw Esther richting het huis waar ze dit weekend samen met een paar andere stellen verblijven. De andere stellen hebben ze leren kennen via een groep op discord waar ze beidden lid van zijn.
“Ohw Ricardo, ik bedoelde het niet zo!”
Probeert Esther nog om haar man in een beter humeur te brengen.
“Als jij denkt dat je, je zo tegen mij kan gedragen dan heb je het goed mis jongedame!”
Ohw, wat haat Esther het als haar man zo boos is op haar. Ze had het inderdaad ook anders kunnen zeggen, maar ze was boos en als ze boos is wordt ze gewoon onredelijk, dat weet ze zelf ook wel. Ze bedoelde het niet zo en had al spijt toen ze het net gezegd had.
“Het spijt me echt Ricardo! Kunnen we er niet gewoon even over praten? Ik wil niet zo het weekend beginnen! Alsjeblieft!”
Half struikelend word ze door haar man aan haar arm meegevoerd richting het huis. Ze probeert zich los te trekken uit zijn greep, maar met een ferme tik tegen haar billen stopt ze haar tegenstribbelige gedrag.
“Auw!”
“Daar had je eerder over na moeten denken Esther! Je weet heel goed dat ik dit gedrag van je afkeur! En praten dat doen we zo ook even, maar wel op mijn manier!”
In een snelle pas loopt Ricardo door richting het huis, zijn vrouw stevig vast bij haar arm. Ze is stil nu en laat zich bedeesd meevoeren. Bij het huis aangekomen maakt Ricardo de deur met een zwaai open en loopt met Esther door de hal naar de grote huiskamer. Enkele stellen zijn al aanwezig en kijken op van hun gesprekken naar het stel dat net binnen komt. De meeste stellen kennen Ricardo en Esther al een tijdje en hebben ze ook goed vriendschappelijk contact mee. Maar dat maakt de situatie waarin Esther nu beland is niet makkelijker voor haar. Esther voelt zich nog kleiner worden en zou nu liever onzichtbaar zijn. Ze voelt de ogen in haar richting prikken, maar durft nu niet rond te kijken. Ricardo loopt door naar een hoek van de kamer en met een ferme tik dirigeert hij zijn vrouw de hoek in.
“Je kent de positie Esther! Ik kom zo bij je en dan zullen wij eens even praten over jou gedrag van net!”
“Ja Ricardo.”
Antwoord Esther bedeesd. Netjes gaat ze in de hoek staan zoals ze thuis ook vaak staat met haar handen in haar nek. Ze hoort Ricardo bij haar weglopen en de andere stellen begroeten. Ze voelt zich zo naar dat ze nu al kan gaan huilen, maar knippert de tranen weg.
“Sorry voor deze binnenkomst mensen, geloof me dat Esther zo even haar lesje gaat leren en ook straf zal krijgen omdat ik jullie niet gewoon netjes met haar samen kan begroeten. Mijn excuses voor mijn vrouw.”
Esther krimpt in elkaar bij het horen van haar man zijn woorden. Ze wil een opmerking maken, maar houdt die slim voor zich. Ze wil het nu niet erger maken dan dat het al is. Terwijl ze haar man vrolijk met de andere stellen hoort praten en groeten dwalen haar gedachten af naar hoe het zover gekomen is dat ze hier nu staat. Ze hadden het zo leuk die morgen en waren echt heel vrolijk en gezellig samen…
Langzaam wordt Esther wakker en voelt naast zich maar Ricardo is al uit bed. Ze rekt zich eens goed uit. Vandaag is de dag dat ze eindelijk eens samen een weekend weg gaan. Ze heeft zoveel over het weekend gezeurd en was zo blij dat Ricardo eindelijk instemde dat ze ook mee zullen gaan. Een heel weekend samen met gelijk gestemden. Even echt tijd voor elkaar!
Net als Esther zich nog even om wil draaien omdat het bed zo lekker warm en zacht is zwaait de deur open en komt vrolijk hun dochtertje binnen rennen.
“Ik ga vandaag logeren mama!”
Lacht ze vrolijk.
“Ja dat weet ik meisje, heb je er zin in?”
“Jaaaa!”
Kirt het meisje vrolijk. Dan trekt ze een serieus en geheimzinnig gezichtje.
“Kom je uit bed mama?”
Ze legt een vingertje tegen haar lippen.
“Ssst, ik mag van papa niks zeggen, maar hij heeft een lekker ontbijtje voor ons gemaakt mama.”
Ze lacht er vrolijk bij.
“Ohw echt?.. Lekker, dan kom ik zeker maar eens snel uit bed.”
“Jaaa! Kom op mama, ik heb honger.”
Esther zwaait lachend de dekens van zich af en pakt uit de kast even gauw een joggingbroek en een t-shirt. Gapend trekt ze die snel aan en pakt de hand van haar dochtertje vast die bij de deur op haar is blijven wachten. Langzaam loopt ze op haar dochters tempo de trap af en de hal in. Bij de deur blijft haar dochter staan.
“Ogen dicht mama, het is een verrassing.”
Zegt ze met een knipoog. Esther moet moeite doen om haar lach in te houden en doet haar ogen dicht. Voorzichtig doet haar dochter de deur open en trekt Esther voorzichtig begeleidend naar de keuken. Ricardo kijkt glimlachend naar zijn vrouw en dochter. Hij is dankbaar hun in zijn leven te hebben. Esther is af en toe een opvliegend en ondoordachte jongedame. En dan nog maar te zwijgen over haar eigenwijze en bijdehandte gedrag af en toe. Maar hij houdt zielsveel van haar en juist dat eigenlijk slechte stukje van haar, daar houdt hij het meest van. Hij zal haar daarin nooit teveel willen veranderen. Het houdt hun relatie sterk en spannend. Hij vind het heerlijk om haar dan te zien strijden met haar gedachten. Na te zien denken over haar gedrag en vooral de spijt in haar ogen als ze weet hoe laat het is. Maar vooral de intimiteit die ze samen nadat hij haar weer even stevig op haar plek gezet heeft hebben.
“Je ogen mogen open mama. Kijk maar!”
Roept hun dochter vrolijk. Esther doet haar ogen open en kijkt verrast.
“Ohw wat lief! Hebben jullie dit samen gedaan?”
“Nee. Papa heeft dit gedaan mama!”
Lacht ze vrolijk.
“Lief he van papa.”
“Ja heel lief, zullen we hem dan maar een een dikke knuffel geven?”
“Jaaa!”
Vrolijk rent hun dochter richting Ricardo en geeft hem een dikke knuffel. Esther loopt vrolijk naar haar man en geeft hem een knuffel en een zoen.
“Goedemorgen schat, dankjewel.”
Zegt Esther vrolijk.
“Graag gedaan lieverd, ga gauw zitten anders worden de broodjes koud. Eet smakelijk dames.”
Als ze samen ontbeten hebben gaat Esther even douchen en aankleden. Ricardo zet ondertussen, nadat hij hun dochter op de bank voor de tv heeft geïnstalleerd, de koffers in de auto. Ze moeten zo eerst hun dochter afzetten bij zijn ouders en dan hebben ze nog een flink stuk te rijden voordat ze bij het huisje wat de groep gehuurd heeft aankomen. Als Esther beneden komt kijkt Ricardo goedkeurend naar haar. Ze ziet er prachtig uit in dat zwarte jurkje. Als hun dochter nu niet bij hun was geweest dan zou hij nog even terug naar boven gaan met zijn vrouw.
“Je ziet er heerlijk uit lieverd!”
“Dankje schat!”
Glimlacht Esther geheimzinnig. Snel gaat Ricardo verder met zijn bezigheden om alles in orde te brengen voor vertrek. Esther helpt ondertussen hun dochter met haar schoentjes. Als alles klaar is dirigeert Ricardo zijn vrouw en dochter vast naar de auto en controleert hij het huis of alles dicht is en uit staat en sluit daarna met een goed gevoel de deur.
“Zijn jullie er klaar voor dames?”
“Jaaaaa!”
Zingen ze beidde in koor. Als ze eenmaal bij de ouders van Ricardo aankomen begint hun dochter wat te huilen.
“Wat is er meisje?”
Vraagt Esther bezorgd.
“Ik wil met jullie mee Mama!”
Snikt ze zielig. Esther krijgt medelijden met haar, maar Ricardo zegt resoluut dat het niet kan. Esther kijkt haar man even boos aan en stapt de auto uit.
“Kom maar moppie. Je gaat het vast heel gezellig hebben bij Opa en Oma.”
Snikkend stapt hun dochter de auto uit en Esther tilt haar troostend op.
“Ik wil niet meer logeren Mama.”
Snikt hun dochter. Ricardo kijkt zijn vrouw even streng aan. Hij ziet dat ze toe wil geven aan hun dochter haar sterke zin doordrijvende wil. Hij weet dat ook hun dochter weet hoe gevoelig zijn vrouw daarvoor is. Esther kijkt gauw weg uit zijn blik. Ze heeft enorm veel zin in het weekend maar wil zich ook niet het hele weekend zorgen maken om hun dochter.
“Zullen we toch maar even naar binnen gaan bij Opa en Oma, dan zien we daar wel even hoe je je dan voelt ok?”
Daar stemt hun dochter mee in en samen lopen ze naar de deur die al open zwaait voor ze aangebelt hebben.
“Hey!! Daar zijn jullie dan eindelijk, heb je zin in het weekend Emily?”
Vraagt de vader van Ricardo vrolijk aan hun dochter. Emily klemt zich stevig vast aan Esther en begint dan vreselijk te huilen.
“Ohw jeetje, heb ik wat verkeerds gezegd?”
Vraagt de vader van Ricardo dan met een schuldige blik in zijn ogen.
“Nee zeker niet Pap! Emily heeft even een momentje, maar dat gaat zo wel over. Vanmorgen had ze er heel veel zin in en was ze al erg vroeg wakker. Ze kletste me de oren van het hoofd over dat ze vandaag ging logeren! Maar nu dit meisje weet dat Papa en Mama ook een weekendje weg gaan samen wil ze met ons mee en dat kan niet.”
“Nee, dat kan niet, maar wij gaan het ook heel leuk hebben samen Emily! Zullen we dan maar even koffie gaan drinken? Koffie met appeltaart, die heeft je Oma gisteren nog speciaal staan bakken voor vandaag.”
“Heerlijk! Dan blijven we zeker nog even een kop koffie doen! Maar ik wil eerst even met mijn vrouw praten! Dus kan jij Emily alvast even mee naar binnen nemen Pap?”
De vader van Ricardo ziet de serieuze blik in zijn zoons ogen en besluit dat het dat inderdaad beter is om Emily vast met zich mee te nemen naar binnen toe. Zelf heeft hij met zijn vrouw ook een traditioneel huwelijk en hij weet van zijn zoon door bepaalde gesprekken die ze samen voeren dat hij ook een traditioneel huwelijk heeft. Maar ook door de geloften die Esther bij de bruiloft uitsprak. En die keer dat zijn zoon zijn vrouw even meenam naar hun schuurtje zal hij ook niet snel vergeten.
“Kom je mee Emily? Mama en Papa komen zo ook.”
Hij pakt Emily van Esther over en snikkend laat Emily zich door haar Opa mee naar binnen nemen.
“Ik lust geen koffie Opa.”
Snikt ze nog wat na, haar Opa begint te lachen.
“Voor jou hebben we lekker een glaasje appelsap of limonade en dat lust je wel.”
“Ja, dat lust ik wel Opa!”
Antwoord Emily al vrolijker en dan verdwijnen ze door de gangdeur naar binnen. Ricardo kijkt zijn vrouw streng aan. Hij ziet dat ze haar blik eerst weg wil draaien maar hem dan brutaal en boos aankijkt. Zijn blik wordt nog serieuzer en Esther ziet de waarschuwing in zijn ogen, maar ze is boos en trekt zich weinig van de waarschuwing aan. Ze weet dat haar man wel gelijk heeft met wat hij tegen zijn vader zei, maar wil en kan door haar gevoelige aard daar nu niet aan toegeven.
“Esther! Je weet dat Emily momenteel gewoon met ons mee wil omdat wij ook een weekendje weg gaan! Ze is haar zin aan het doordrijven! Als wij gewoon weer naar huis zouden gaan dan had ze echt niet mee gewild, maar bij Opa en Oma willen logeren. Jij bent veel te gevoelig voor haar traantjes en dan geef je gewoon overal aan toe! Dat kan echt niet Esther! Op sommige momenten moet je echt even wat strenger zijn en tijd voor jezelf pakken!”
“En als ze nu gewoon heimwee heeft he?! En echt niet wil?! Ben jij dan zo bruut dat je haar gewoon achter laat?! Ja jij wel! Maar ik niet!”
Esther wil boos naar binnen stappen maar Ricardo pakt haar arm stevig vast.
“Nu moet je eens goed luisteren jongedame! Jij stopt nu met deze houding of ik neem je even mee naar het schuurtje van mijn vader en moeder. Heb je me goed begrepen?!”
Esther wil nu geen pak op haar billen. Zeker niet hier. Ze herinnert zich de laatste keer dat haar man haar mee nam naar het schuurtje van zijn ouders nog maar al te goed en ook de schaamte die ze toen had bij het terug naar binnen gaan. Ze is nog steeds boos, maar geeft toe.
“Ja Ricardo, het spijt me, maar ik wil me niet het hele weekend zorgen maken om Emily.”
De tranen prikken in haar ogen en ze probeert ze weg te knipperen. Ricardo ziet dat zijn vrouw het moeilijk heeft en trekt haar tegen zich aan.
“Je hoeft je geen zorgen te maken meisje. Ze gaat het heel leuk hebben. Ook jij weet dat mijn ouders uitjes gepland hebben voor haar. Ze gaan zelfs naar een dierentuin.”
“Ja ik weet het, maar als ze zo verdrietig is dan vind ik het gewoon heel moeilijk om haar achter te laten.”
“Dat weet ik en dat siert je ook. Maar soms moet je echt strenger zijn. Zullen we maar naar binnen? Ik heb wel zin in een stuk appeltaart voordat we verder moeten, want het is nog twee uur rijden voordat we in België zijn.”
Esther geeft haar man nog een dikke knuffel en kust hem dan teder.
“Ja laten we dat maar doen. Veel beter dan dat stomme schuurtje!”
Ricardo grinnikt om zijn vrouw haar bijdehandte opmerking en met een zachte tik tegen haar billen en een knipoog stuurt hij haar voor zich uit naar binnen en sluit de deur achter zich. Als ze in de huiskamer komen groet de moeder van Ricardo hen hartelijk en zit Emily vrolijk te spelen met een boerderijsetje wat ze van de ouders van Ricardo gekregen heeft.
“Mamaaa, Papaaa, kijk eens wat ik gekregen heb!”
Ze probeert het boerderijtje met haar kleine handjes op te tillen.
“Ohw wat mooi en wat lief van Opa en Oma!”
Antwoord Esther. Ricardo kijkt er glimlachend naar.
“Heb je Opa en Oma wel bedankt en een knuffel gegeven?”
“Ja Papa, dat heb ik echt gedaan.”
Zucht de kleine dame. Ricardo grinnikt om zijn dochter.
“Net zo bijdehand als haar moeder!”
Grapt hij. Esther kijkt haar man met een vrolijke maar bijdehandte glimlach aan en neemt dan plaats op de bank in de huiskamer. Ricardo gaat naast haar zitten en samen genieten ze van de appeltaart. Als het eenmaal tijd is om weg te gaan wil Emily nog even moeilijk gaan doen. Ricardo kijkt zijn dochter eens even streng aan en Emily weet dat als Papa zo kijkt en ze door gaat zeuren, ze op een stoeltje in de hoek gezet wordt door hem en dat vind ze niet leuk. Dus geeft ze haar moeder en vader maar een knuffel. Bij Esther begint ze toch weer wat te huilen, maar Ricardo pakt zijn vrouw bij haar hand en dwingt haar zo zich los te maken uit de knuffel met haar dochter.
“We moeten gaan schat, Emily heel veel plezier moppie! Tot Maandag en Pap en Mam bedankt dat jullie dit weekend en Maandag even op Emily willen passen.”
Zegt hij resoluut. De vader en moeder van Ricardo geven hun ook nog een dikke knuffel en wensen hun veel plezier samen.
“Geen probleem zoon! Wij gaan het ook heel leuk hebben hier!”
Antwoord zijn vader en de moeder van Ricardo pakt Esther even bij zich in een knuffel waardoor Ricardo zijn vrouw los moet laten. Haar man kijkt even streng naar haar. Ze weet dat ze zich niet met haar zoons huwelijk mag bemoeien van haar man, dat heeft hij haar al een keer heel duidelijk gemaakt, maar daar trekt ze zich nu weinig van aan en went haar blik op Esther.
“Het komt helemaal goed meis, maak je geen zorgen. Ze huilt misschien eventjes maar daarna zal ze zeker wel bijtrekken en als het echt niet gaat dan bel ik je, belooft.”
Dat stemt Esther geruster, ze knikt gerustgesteld en loopt met haar man mee richting de auto. Inmiddels is Emily weer tranen met tuiten aan het huilen maar door de blik van Ricardo stapt Esther toch de auto maar in. Ze zwaaien zijn ouders en Emily uit en rijden dan rustig richting België. Esther is al de hele tijd erg stil in de auto. Normaal is ze altijd erg vrolijk en zingt ze luidkeels mee met de muziek. Ricardo heeft nog speciaal deze cd voor haar gebrand voor onderweg omdat hij weet wat haar lievelingsnummers zijn en ze graag muziek luisterd onder het auto rijden. Maar Esther is er met haar hoofd niet bij. Ze is boos op de manier hoe ze afscheid heeft moeten nemen van haar dochter en heeft nu helemaal geen zin meer in het weekend.
“Esther? Is er wat? Je bent zo stil.”
Vraagt hij haar uiteindelijk kalm en lieflijk.
“Je bent een bruut!”
Schiet Esther uit haar slof, ze is zo boos en neemt geen blad voor haar mond. Ook niet als haar man steeds bozer gaat kijken, hij klemt zijn kaken op elkaar en probeert ondanks zijn boosheid goed op de weg te letten.
“Eikel dat je er rond loopt! Je hebt me op een klote manier afscheid laten nemen van onze dochter! Ik heb al helemaal geen zin meer in dat stomme weekend, draai alsjeblieft om naar huis en slaap maar lekker op de bank! Want met zo’n eikel als jij momenteel bent wil ik het bed niet delen!”
Zodra Ricardo een benzinepomp ziet draait hij de weg af. Hij zegt niks en laat Esther al haar vuil over hem heen gooien. Zodra hij een mooi plekje ziet parkeert hij de auto en stapt uit. Slaat de deur met een klap dicht en loopt een stukje bij de auto weg. Esther ziet hem moeite hebben met zijn kalmte te bewaren en heeft al spijt van alles wat ze zojuist gezegd heeft. Zo had ze niet mogen reageren. Het moest een leuk weekend worden en hij bedoelde het goed om haar te helpen op een juiste manier afscheid te nemen. Ze weet ook wel dat haar dochter precies weet hoe ze haar zin bij haar kan krijgen. Dat heeft ze zelf ook wel in de gaten, maar ze kan gewoon niet goed door haar gevoel doorzetten en streng zijn op die momenten. Dat zit gewoon niet in haar. Daar heeft ze al meerdere gesprekken en ook billenkoek voor gehad van haar man. Het gaat al wel beter, maar af en toe gaat het ook nog wel eens mis. Na een tijdje ziet Esther haar man weer naar de auto toekomen, maar ziet ook dat het kwaad al is geschiet. Voor haar zal een stevig pak op haar billen op het menu staan. Ze kent haar man goed en als hij de houding heeft die hij nu heeft, dan is ze al te laat. Ricardo doet aan haar kant de deur open.
“Uitstappen!”
Zegt hij kalm maar streng. Esther durft niet heel erg tegen hem in te gaan en doet alvast haar gordel los.
“Ohw Ricardo, alsjeblieft niet hier!”
“Uitstappen zei ik Esther!”
Esther zucht.
“Ja Ricardo.”
Ricardo pakt zijn vrouw bij haar hand vast en loopt met haar richting een klein stukje bos waar hij een mooi bankje heeft zien staan. Het is rustig op de weg en ook bij de parkeerplaats en het bankje zit goed verscholen achter een paar bomen en struiken. De kans dat ze ontdekt worden is dus klein. Als ze bij het bankje aankomen gaat Ricardo direct zitten en trekt zijn vrouw zonder enige aarzeling over zijn knie. Direct laat hij zijn hand een paar keer hard op haar bedekte billen neerdalen. Esther verstijft van zijn harde hand en verschiet wat bij elke keer dat zijn hand haar billen raakt.
“Auw! Ricardo! Auw! Alsjeblieft! Het spijt me!”
Piept ze. Ricardo geeft haar nog een paar ferme tikken op haar billen en zet haar dan overeind. Esther wil graag even flink over haar billen wrijven om de pijn wat te verzachten, maar ze weet beter en staart wat naar de grond.
“Kijk me aan Esther!”
Zegt Ricardo streng, maar kalm. Esther kijkt hem aan en ziet dat hij nog erg boos is op haar. Ze wil haar blik liever weg wenden maar doet dit maar beter niet. Met moeite blijft ze hem aan kijken. Ricardo zucht en haalt een hand door zijn haar uit frustratie.
“Het liefst geef ik je nu per direct de straf die je verdient jongedame, maar dat is hier niet mogelijk. Je krijgt je straf dus per direct als we op bestemming zijn! Heb je me begrepen?!”
De moed zakt bij Esther direct in haar schoenen.
“Ohw Ricardo, alsjeblieft niet! Ik zal me echt beter gedragen, je hebt gelijk, maar ik wil zo het weekend echt niet beginnen.”
Smeekt ze hem tevergeefs.
“Je bent het weekend zo al begonnen Esther! En dat weet je zelf ook wel! En nu terug naar de auto voordat we nog later aankomen!”
Ricardo staat op en met een tik dirigeert hij zijn vrouw richting de auto. Esther begint wat te mopperen maar loopt wel netjes door. Ze wil echt geen pak slaag direct al bij aankomst, ookal weet ze heus wel dat ze het er nu zelf zo naar gemaakt heeft. “Wat is het toch ook af en toe een bruut!” Denkt ze bij zichzelf. Wijselijk spreekt ze de woorden niet uit. Ricardo ziet zijn vrouw in zichzelf mopperen en grinnikt stiekem om haar gedrag. Hij vind het heerlijk als ze zo vurig is, dat geeft precies de spanning die hij en ook zij af en toe nodig heeft. Hij zet zijn strenge stem bij de auto weer op.
“Instappen! We hebben nog een flink stuk te rijden en ik wil niet nog later aankomen! Mopperen doe je straks in de hoek maar!”
Esther begint te koken bij het horen van zijn woorden en kijkt hem vluchtig met een scherpe blik aan. Ze zegt niks maar haar ogen spreken boekdelen. Als ogen echt vuur konden schieten. Dan was hij nu flink verbrand geweest! Esther rukt de deur open en gaat boos zitten, haar billen tintelen nog van de ferme tikken die ze van haar man al op haar billen gehad heeft, maar dat wil ze nu niet laten merken. Rustig en met een sadistische glimlach stapt Ricardo ook in de auto en zet de auto weer aan. De muziek zet hij wat harder en steld de navigatie opnieuw in. “Nog een uurtje en dan ben jij voor mij!” Denkt hij bij zichzelf. Esther gunt hem geen blik waardig en staart enkel door haar raam naar buiten, maar na een half uurtje begint ze toch weer wat te bokken.
“Ricardo?”
“Ja Esther?”
“Kunnen we niet gewoon eerst binnen komen en mensen begroeten? Het is echt onbeleefd als we direct op zo’n manier binnen komen vallen! Dat kan echt niet!”
“Nee Esther! Je bent behoorlijk brutaal geweest! Dat gedrag van je keur ik af en dat weet je!”
“Dus je wil ook nog dat ik me onbeleefd ga gedragen? Dacht toch echt dat jij het juiste voorbeeld moet geven! Dan mag je me daarvoor niet straffen! Jij zou eigenlijk een pak op je billen moeten krijgen als je me echt direct bij binnenkomst gaat straffen!”
Ricardo werpt vluchtig een strenge blik op zijn vrouw.
“Jij zegt daadwerkelijk dat ik een pak op mijn billen moet krijgen?! En wat ik wel en niet mag of zal doen met je nu je, je zo brutaal gedragen hebt?! Zeker nu je, je al in een benarde positie bevind?! Ik denk dat jij nu beter even je mond dicht kan houden jongedame! Je maakt de straf die ik voor je in petto heb alleen maar erger momenteel!”
Esther bijt haar tanden op elkaar. Het liefst wil ze hem nu uitmaken voor alle rotte vis die ze maar bedenken kan, maar ze houdt zich in. Boos vouwt ze haar armen voor haar buik in elkaar. Ricardo begint te lachen als hij zijn vrouw zo ziet zitten.
”Je lijkt nu net op je dochter als ze haar zin niet krijgt! Hahaha!”
Esther wordt woest.
“En jij bent een onbeleefde eikel!”
Schreeuwt ze. Ricardo zijn ogen spuiten vuur. Door het gedrag van Esther mist hij bijna een afslag, maar kan nog net de auto de juiste kant opsturen. Esther schrikt van de manoeuvre die Ricardo uit moet halen en gilt en schreeuwt dan…
“Jij verschrikkelijke eikel! Ik schrok me dood! Let even wat beter op de weg ja!”
Kalm maar duidelijk antwoord hij.
“Als jij niet zo zit te zeuren en me uit zit te schelden dan lukt dat misschien! En als je nu niet heel gauw ophoud dan geef ik je hier en per direct nog een extra pak slaag op je blote billen met de cane! Want ja, ook die heb ik meegenomen jongedame!”
Geschrokken houdt Esther haar mond dicht. Ze staart wat uit het raam en heeft behoorlijk wat kriebels in haar buik voor het pak slaag wat ze straks onherroepelijk van haar man in ontvangst zal moeten nemen. Het weekend zal nog maar net begonnen zijn of zij zal al flink op de blaren moeten zitten en dan moet ze het hele weekend verder met al behoorlijk pijnlijke billen door zien te komen. Ze schaamt zich voor haar gedrag en weet dat Ricardo haar nooit zomaar zal straffen en dat ze ook echt alles verdient wat ze straks zal voelen, maar ze wil het niet. Het spijt haar oprecht. Ze doet goed haar best om in een andere stemming te komen, haar mond dicht te houden en nu eens minder brutaal te zijn. Haar man te gaan gehoorzamen zoals ze in haar geloften bij haar huwelijk aan hem beloofd heeft. Ricardo ziet dat zijn vrouw al met zichzelf in gevecht is om haar houding te gaan veranderen. Hij is trots op haar dat ze nu zelf ook inziet hoe brutaal ze geweest is. Maar straffen zal hij haar zeker. Hij kan haar hier niet onderuit laten komen, dan zal ze met een schuldgevoel blijven zitten en erger nog. Haar respect en vertrouwen in hem langzaam verliezen.
Bij aankomst zien ze dat de grote parkeerplaats die bij het huis hoort een stuk van het huis verwijdert is. Ze zullen dus een stukje moeten lopen en daarom besluit Ricardo eerst met zijn vrouw naar binnen te gaan en haar in de hoek te plaatsen. Dan zal hij zelf wel vast stellen die er al zijn begroeten en dan samen met een paar andere de koffers uit de auto halen voordat hij zijn vrouw onder handen zal nemen. Zo kan ze nog even goed nadenken over haar brutaliteit.
Users Today : 7
Users Yesterday : 96
Users Last 7 days : 688
Total Users : 86665
Views Today : 21
Views Yesterday : 342
Views Last 7 days : 3356
Total views : 579959