Ontlading (deel 1)

“Dus, hoe vind je zelf dat vandaag moet verlopen?” 

Shit, denk ik, ik heb een hekel aan deze vraag. Het antwoord weet ik heel goed, ik wil het moeilijk hebben, al dagen ben ik ontevreden met mezelf en voel ik die behoefte voor een ontlading, maar om er dan om te vragen, dat is toch een partij moeilijk.

“Nou?” Hoor ik hem vragen, en hij kijkt me doordringend aan. 

Ik laat mijn hoofd zakken en mompel dat hij best weet dat erom vragen heel moeilijk is voor mij. “Dat maakt mij niet uit,” zegt hij standvastig, “ik wil het je horen zeggen.” 

Ik hou me maar stil, in de stiekeme hoop dat dat iets bij hem losmaakt waardoor hij me toch wel over zijn knie trekt. Even denk ik te hebben gewonnen, hij staat op en zet zijn stoel pontificaal in het midden van de kamer neer en hij komt vervolgens voor me staan. Dan doet hij iets wat ik niet verwacht, hij pakt me bij mijn oor en trekt me richting de hoek. “Ga hier maar even nadenken over mijn vraag, als ik je zo bij me roep verwacht ik een duidelijk antwoord.” 

Daar sta ik dan, in de hoek. Ik voel dat ik gefrustreerd begin te raken. Hij kent mij zo goed, hij weet toch wat ik wil? Wat ik nodig heb? Hij had me zelfs via de telefoon beloofd het te geven vandaag. Waarom moet ik het nou nog uitspreken? 

Achter me hoor ik gerommel en ik waag het erop even te spieken. Al snel draai ik mijn hoofd weer terug, de tafel ligt vol met instrumenten die ik maar al te goed ken, instrumenten waarvan ik weet dat ze echt flink zeer doen. Dan hoor ik niks meer en weet ik dat hij op de stoel zit en me innig aan het bekijken is. Ik voel m’n wangen warm worden en begin met mijn handen te friemelen, ik voel me klein en machteloos tegenover hem.

“Kom maar even hier voor me staan meisje.” 

Langzaam draai ik me om en loop ik naar hem toe. Hij zet me tussen zijn benen neer en kijkt me vragend aan. “Nou? Je hebt een kwartier de tijd gehad om na te denken, dus ik verwacht dat je nu wel een antwoord voor me hebt.” Ondertussen heeft hij mijn hand gepakt en knijpt hij er even in, een kleine geruststelling. 

Heel zacht, met mijn ogen naar een punt op de muur gericht stamel ik: “Ik wil billenkoek, meneer”. “Ja meisje, zover was ik. Maar jij weet heel goed dat dat niet is wat ik wil weten. Dus, en nu duidelijk uitgesproken, hoe moet vandaag lopen?” 

Ik slik, hij weet precies goed in mijn hoofd te kruipen. “Ik wil het graag moeilijk hebben, ik heb die ontlading nodig… Alsjeblieft.” Spreek ik deze keer duidelijk uit. Weer voel ik een geruststellend kneepje in mijn hand. “Heel goed meisje, was dat nou zo moeilijk?” Nog voordat ik een antwoord kan geven trekt hij me over de knie en voel ik de eerste klappen op mijn jurk vallen. Hij houdt zich nog in, maar ik weet maar al te goed dat een rustige opwarming als deze betekent dat we lang en hard doorgaan. Na een tijdje trekt hij mijn jurk omhoog en slaat hij verder. Ik kronkel wat, die klappen komen nu wel veel harder aan. 

“Blijf jij eens heel snel stil liggen jongedame, dit is nog niks.” Spreekt hij streng uit, en om dit te benadrukken slaat hij me een paar keer op volle kracht. “Auw!” Kerm ik uit terwijl ik mijn hand naar achter rijk in een tevergeefse poging mijn arme billen te beschermen. Hij ziet dit meteen en houdt ze stevig vast, terwijl hij met zijn vrije hand naar de pollepel grijpt. Al snel voel ik de gemene tikken van de lepel over mijn billen en bovenbenen vallen, maar net als ik het uit wil roepen verminderd hij het tempo om me even op adem te laten komen. Dit is helaas van korte duur en al snel voel ik de lepel in een hoger tempo harder neerkomen. Mijn hand trek ik los om in mijn vinger te bijten ter afleiding. Man man, wat doet dit pijn. Na nog een paar harde klappen wordt de lepel weggelegd en voel ik zijn handen over mijn billen wrijven. 

“Zo,” hoor ik hem zeggen, “ik denk dat dat genoeg opwarming is.” Ik vlieg omhoog. “Opwarming?” Vraag ik verontwaardigd, “weet je wel hoe veel pijn je me al doet?” “Zeker weet ik dat, maar jij zei zelf dat je het moeilijk wilde hebben.” En met dat hij de laatste woorden uitspreekt begint hij weer met slaan, ditmaal met zijn zware badborstel. Al gauw voel ik de tranen prikken, maar het lukt me niet te laten gaan. Wes merkt dit meteen en spreekt me tussen de klappen door toe. “Laat maar gaan meisje, het is goed, je hoeft je bij mij niet groot te houden.” Na nog een paar harde tikken precies op het midden van mijn billen beginnen de tranen te lopen en vermindert hij de intensiteit van de klappen. Hij laat me even snikken met zijn hand aaiend over mijn rug. “Kom maar rustig overeind,” zegt hij, en onhandig klim ik van zijn schoot af. We knuffelen tot ik gekalmeerd ben en zegt vervolgens dat ik nog even het mijn neus in de hoek mag staan. Hij moet de verbazing in mijn gezicht hebben gezien want hij legt gelijk uit dat we nog niet klaar zijn, dat hij merkt dat ik nog meer nodig heb. Ik wil het niet toegeven want ik heb al het gevoel dat mijn achterste in brand staat maar hij heeft gelijk. Als ik met mijn neus tegen de muur sta trekt hij ook mijn onderbroek nog naar beneden. Ik voel me heel klein, met betraande wangen, rode billen en mijn ondergoed op mijn enkels, en ik voel de verandering in mijn hoofd. Die ontlading waar ik zo naar verlangde begint rustig te komen.

Het verhaal van de munt (3)

Met ongeloof staar ik naar het schermpje van mijn telefoon en lees het appje nog eens door.

“I’m in Amsterdam at the moment and we need to have a serious talk. I expect you to meet me as soon as possible today. Make it happen, no procastination.”  

Shit. Hoezo? Mijn hart gaat tekeer. Ik wist niet eens dat hij hier is. Wat heb ik nu weer verkeerd gedaan? Ik kan me eigenlijk niks bedenken waardoor ik in de problemen zit. In de app die erop volgt staan de gegevens van het hotel waar hij nu is met ‘asap’ in grote koeienletters eronder.

Ik ben aan het werk en ik kan eigenlijk niet zomaar weg. Mijn enige opties zijn ter plekke ziekmelden of hem negeren, maar aangezien de blauwe vinkjes al bij het appje staan kom ik natuurlijk niet meer weg met de smoes dat ik zijn berichtje niet gezien heb. Zucht. Ik moet die vervloekte vinkjes toch echt eens uit gaan zetten.

Zenuwachtig stap ik het kantoor van mijn teamleider binnen en mompel dat ik misselijk ben, me echt ineens niet lekker voel en graag naar huis wil. Ik moet er behoorlijk pips uit zien want hij vindt dat ik er inderdaad niet helemaal goed uitzie en ik moet maar snel onder de wol kruipen. Duimen maar dat ik er straks geen vragen over krijg want volgens mij zit ik al genoeg in de problemen zonder deze leugen op te hoeven biechten.

Een half uur later loop ik nerveus het hotel binnen. Ik zie hem al zitten in de lobby. Hij zit achter een laptop en heeft mijn aanwezigheid nog niet door. Een tijdje sla ik hem gade, hoe hij zit te werken, met die ietwat nonchalante, serieuze houding waar hij ook veel autoriteit mee uitstraalt. Ik slik. Waarom wilde ik dit allemaal ook al weer zo graag? Ik kan nog rechtsomkeert maken maar dan kijkt hij op. Zodra hij mij in het oog heeft, wenkt hij me en gebaard dat ik moet gaan zitten. Hij werkt nog een paar minuten door en slaat dan zijn laptop dicht.

“Sorry, I needed to finish that. How have you been lately?” Hij kijkt me onderzoekend aan.

“Just … fine,” mompel ik wat verward. Hij heeft me vast niet gevraagd te komen om alleen dit te vragen. Tot zover ik weet heb ik me sinds onze laatste ontmoeting aan al onze afspraken gehouden. Ik ken hem ondertussen goed genoeg om te weten dat er ergens een addertje onder het gras zit. Nou ja addertje, waarschijnlijk een anaconda ofzo.

“No, just tell me how you really are.” Zijn blik wordt donkerder. Ik heb nog steeds geen idee welke kant hij met zijn vraag op wil. Mijn mond wordt droog. Wat wil hij nou eigenlijk horen?

“Oh, come on, it’s is a simple question,” zegt hij ongeduldig terwijl hij me aan blijft kijken.

“Well… just fine… I quess,” en ik haal geïrriteerd mijn schouders op. Ik heb geen zin in vage raadspelletjes vandaag.

“I know you’re not. This is wat is going to happen today young lady. Letshavesome coffee first. When we finesed we go straight to my room. I have a short phonecall to make so you’ll wait and you think about why you clearly are not fine. Holding a coin to the wall, if you know what I mean.” Hij glimlacht en legt een kleine munt op tafel.

A penny for your thoughts,” zegt hij triomfantelijk. Mijn irritatie bereikt door zijn opmerking een nieuw hoogtepunt en boos sla ik mijn armen over elkaar heen. “Not funny,” snauw ik. “And really? You expect me to do that without telling me why, you ask me to come without letting me know in advance, playing a fucking stupid game with me, you… you…” Asshole ligt op het puntje van mijn tong maar ik weet me net op tijd in te houden. Mijn hart begint te bonzen, mijn handen gaan trillen en ik krijg het benauwd. Wie denkt hij eigenlijk wel niet dat hij is?

Het volgende moment is zeer gedenkwaardig want voor het eerst zie ik verbijstering op zijn gezicht. Het is zo surrealistisch dat ik in de lach schiet. Ik kan er niet meer mee stoppen en de tranen rollen nu zelfs over mijn wangen. Zonder nog iets te zeggen pakt hij eerst de munt en dan zijn laptop. Uiteraard vergeet hij die stomme munt niet. Hij staat op en loopt naar me toe, pakt me bij mij arm en trekt me van de stoel af. Die koffie kan ik blijkbaar nu wel op mijn buik schrijven.

Terwijl hij me meetrekt slaat mijn lachbui om in paniek. O fuck hier kom ik natuurlijk absoluut niet mee weg. Nou ja daar kan ik nu niks meer aan doen. Wat een domme doos ben ik toch af en toe. Hij duwt me ruw zijn kamer binnen.

“I want you to undress right away, young lady, now,” commandeert hij. Ik begin heel rustig mijn schoenveters los te maken en ben niet echt van plan veel haast te maken met het uitkleden.

“I went to Eindhoven yesterday,” vertelt hij ondertussen, “to buy some nice leather instruments. You probably heard of that company, the London Tanners? I was suprised to find this company in your country in stead of England.”

Hij legt twee voorwerpen op het bed. Ik schrik als ik de voorwerpen herken, de beroemde en beruchte boudoir paddle en grandma slipper paddle, die door een spanko vriendin omgedoopt zijn tot Woezel en Pip.

“Ik heard some really good stories about these implements. Now hurry up, I’m not going to repeat myself today. Oh, and don’t you ever try to talk to me like that again. You get another punishment for that.”

Ik blijf geïrriteerd staan en sla boos mijn armen over elkaar. Dit gaat van kwaad tot erger en ik heb nog steeds geen idee waarom. Ik probeer het liedje dat plots in mijn hoofd opkomt te negeren maar het kinderliedje laat zich niet uit mijn geest verbannen.

En van je één, twee. Jongens, kom je spelen dan? Alles lekker delen dan? Drie, vier. Alles zo gezellig hier. Nooit een dag sip, met Woezel en Pip. Met Woezel en Pip.

Ik schiet opnieuw in de lach. Zelfs van mijlenver afstand kunnen mijn spankee vrienden me blijkbaar nog in de problemen brengen.

“You think that extra punishment will be funny? I promise you it won’t. Now calm down. Today will not be about what you want but what you need.” Hij pakt me bij mijn kin en kijkt me een poosje serieus aan. Zijn kalme blik lijkt dwars door me heen te gaan en voor het eerst vandaag voel ik een stukje berusting en zakt mijn boosheid een beetje.

Een paar minuten later sta ik uitgekleed met mijn neus die idiote munt tegen de muur te houden. Het voelt zo stom om daar te staan met mijn armen op mijn hoofd. Ik voel mijn irritatie weer omhoog komen. Waarom ben ik ooit akkoord gegaan met in de hoek staan met een munt? Mijn armen verzuren en ik weet uiteindelijk niet meer op wie ik boos ben, op hem omdat hij me op deze manier heeft laat komen, of op mezelf omdat ik weer in deze situatie ben beland.

Zijn telefoongesprek is afgelopen en hij pakt me bij mijn arm, trekt me een stukje van de muur af en vangt behendig het muntje op. Vervolgens begeleidt hij me naar het bed en trekt me over de knie.

De eerste klappen zijn gelijk heel hard en de tranen schieten vrijwel direct in mijn ogen. Niet eens zozeer vanwege de pijn, maar eigenlijk vooral omdat het oneerlijk voelt aangezien ik nog steeds niet weet waarom ik moest komen. Hij helpt me overeind en pakt mijn handen vast.

“Why are you here?” vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. Ik voel me ineens erg moe. Ik heb geen zin om te gokken naar een reden.

“Well.. please enlighten me, I really don’t have a clue,”

“Well.. who, please think of your manners young lady,” zegt hij en trekt me opnieuw over de knie. Ditmaal zet hij één van de instrumenten in. Absoluut niets schattigs aan Woezel, of zou het Pip zijn? Flop!

“Oh, au! Sir! Well…Sir!” snotter ik. Ik dacht toch wel wat leer gewend te zijn maar dit … jemig. Mijn tranen blijven rollen. Hij blijft verder stil en een poosje klinkt er alleen het ritmische getik van Woezel, of is het Pip, en mijn gesnik. Uiteindelijk helpt hij me weer overeind en trekt me dit keer op zijn schoot.

“Here is your clue, young lady. How’s your night’s sleep lately? I know you are tired a lot, you constantly make small mistakes at your job, you keep forgetting stuff. I know you are not fine, on the contrary, you really needed an intervention.” zegt hij serieus en veegt liefdevol de tranen van mijn wangen.

Ik wil protesteren. Wat is dit nou weer voor flauwekul.

“No, let me finish. I’ll kept an eye on your online behavior. You go to bed around half past twelve, sometimes even one o’clock, when you go working you get up a quarter to six. Now, how many sleep hours a person needs every night, eight right? Assuming you miss two hours on your three workdays, you also miss one hour when you take your kids to school. Now, you are a smart woman, how many hours you miss on a weekly base?”

“Euhm, let me think, eight hours,” zeg ik beschaamd. Dat is zo bij elkaar eigenlijk best veel inderdaad.

“Also eight hours. Do you even realize you miss a whole night sleep every week? A whole night. Every week. Let that sink in for a moment. No wonder you are so stressed out. How much coffee you drink on a day?”

“Euhm,” ik tel de talloze koffiemomenten die ik iedere dag heb. “About seven I quess, maybe even more,” Ik leef zo ongeveer op koffie.

“Seven or more? That sounds like an addiction. Did you know that coffee increases the risk of cardio-vascular disease if you drink more than 5 cups a day in the long term? I’m going to make it clear to you that you have to go to bed earlier. You’ll get a bedtime from me for now. And you are going to decrease your coffees. Hence my new friends here, I hope you will learn something from them fast. Now back over my lap,” zegt hij streng.

“No! A bedtime? Seriously? What am I, twelve?”

“Let go of your recalcitrant attitude, young lady. You need to learn a servere lesson about obedience again,”

Zonder pardon trekt hij me weer over de knie en is de kennismaking met Woezel én Pip absoluut een feit. Hij slaat minuten lang zonder een woord te zeggen. Mijn billen staan in vuur en vlam en ik kan niet meer stil liggen. “Au au, please stop,” jammer ik en de tranen rollen over mijn wangen.

“Are -pats- you -pats- accepting -pats- getting -pats- a -pats- bedtime -pats- young -pats- lady? -pats-.”

“Au! Okay yes Sir,”

“Are -pats- you -pats- going -pats- to- pats- decrease your -pats- coffees-pats- young -pats- lady -pats-.”

“Au, au, I am Sir, au, please stop,” smeek ik.

“Will -pats- you -pats- let -pats- me -pats- lead -pats- you -pats- and -pats- will -pats- you -pats- obey -pats- me? -pats-.”

“Yes! I will Sir,” snik ik en het lijkt alsof laatste restje irritatie en weerbarstigheid van me afglijdt. Mijn lijf voelt slap en ik voel me helemaal leeg maar op een fijne geborgen manier.

“Good girl,” zegt hij zachtjes.

Hij helpt me overeind en trekt me in zijn armen. Mijn tranen blijven komen en hij wiegt me zachtjes heen en weer tot ik rustiger word. Deze tedere kant van hem verrast me iedere keer weer, hoe hij zo snel van bijna meedogenloos naar zo lief kan switchen.

“It’s okay, calm down, you did very well.” Hij masseert eerst mijn nek en gaat dan langzaam naar mijn schouders. Zijn warme lichaam en aanraking voelen heel prettig en ik kom weer volledig tot rust bij hem. Ik doezel zelfs een beetje weg maar dan trekt hij me abrupt overeind. “Ready for your next punishment?” Hij wacht mijn antwoord niet af en trekt me aan mijn oor mee naar de badkamer. Hij zet de kraan bij de wastafel open en pakt een stuk zeep.

“Open your mouth, I’m going to rinse your mouth thoroughly with soap. I will make sure you never forget who you talking to again.”

Ik slik. Dit kan niet waar zijn. Het is belachelijk en ik wil hier weg. Maar ik heb het lef niet om er nu tegen in te gaan en nog meer straf te krijgen. Op de wastafel ligt ook nog een stevige badborstel klaar. En die mag daar best ongebruikt blijven liggen.

Ik doe mijn mond open en hij maakt ondertussen het stuk zeep nat. Ik moet moeite doen om niet te kokhalzen terwijl het stuk zeep in mijn mond heen en weer gedraaid wordt. Het smaakt verschrikkelijk. Het schuimt flink en het schuim voelt heel vreemd in mijn mond. Het kriebelt ook nog eens irritant als het schuim over mijn kin naar beneden druipt.

“Bite it and hold it in your mouth,” commandeert hij terwijl hij me weer aan mijn oor meetrekt. Ik veeg snel het kriebelende schuim van mijn kin af. Hij gaat naast de wastafel op het randje van het bad zitten en trekt me over de knie, maar over één been.

“Keep that soapbar right were it is, young lady, don’t let it drop,” waarschuwt hij.

Ik voel hoe hij even naar voren leunt en ik hoor het doffe geluid van de badborstel die hij een paar tegen zijn hand aan tikt. Oh nee, tóch die badborstel. Ik wil protesteren maar door het stukje zeep in mijn mond klinkt er niet meer dan een zacht gemurmel.

Hij klemt zijn been over mijn benen heen en begint in een langzaam tempo met de borstel te slaan. Dat doet flink pijn en ik begin te trillen. Ik krijg het koud en kan echt niet meer hebben. Mijn lichaam staat op scherp en ik krijg moeite met stil liggen ondanks de leglock.

“I’m gonna make sure you really won’t forget this. Don’t you dare ever try talk to me like that. You won’t be able to sit down for a couple of days. If you ever try this again I’ll give you the spanking of a lifetime. This will seem child’s play compared to what will happen to you if you try. You won’t be able to sit for weeks. Are we clear, young lady?”

“Hmmm,” weet ik als geluid uit te brengen. Het volgende moment regent het slagen met de badborstel. Ik heb geen idee hoe het me lukt om stil te liggen en die smerige zeep in mijn mond te houden. Ik zit gevangen in een golf van pijn en tranen. Ik raak mijn gevoel van tijd en ruimte kwijt. Ik kan me alleen nog maar overgeven aan dit moment. Dit gaat voorbij, herhaal ik steeds in mijn hoofd. Het voelt echter als een eeuwigheid en als hij stopt ben ik vooral opgelucht.

Hij helpt me overeind en eindelijk mag ik de zeep uit mijn mond halen. Spoelen met water helpt nauwelijks om de vieze smaak uit mijn mond te krijgen.

“I hope you learned valuable lessons today. Now apologize to me,” zegt hij en hij kijkt me via de spiegel van de wastafel streng aan.

“I’m sorry Sir, fluister ik oprecht en ik leun vermoeid tegen de wastafel aan.

Tevreden pakt hij mijn hand en trekt me mee de badkamer uit. Ik moet op het bed gaan liggen en hij komt naast me zitten met een potje crème. Hij smeert mijn billen in en masseert vervolgens mijn extreem gevoelige en gekneusde billen. Best fijn zo, die koele handen op mijn billen en ik voel mijn lijf weer ontspannen.

“Every working day you go to bed at half past ten, not a minute later. Understood?”

“Yes Sir,”

“Good girl,” zegt hij en hij geeft me een kus op mijn billen. Hij kruipt naast me en trekt me in zijn armen. Ik krijg het weer een beetje warm en genietend van zijn warme lijf val ik heerlijk in slaap.

“Sure, it would change my perspective

I’m certain I would change today

I’m certain it would change our ways

Would things fall into place?

I want you to lead me

Take me somewhere

Don’t want to live in a dream one more day

I want you to lead me

Take me somewhere

Don’t let live in a dream one more day”

In Flames – Come Clarity

Esther en Ricardo: het weekend (2)

Ricardo parkeert de auto en stapt uit, maar Esther heeft helemaal geen zin om uit te stappen. Ricardo merkt dat zijn vrouw wat vertwijfeld en opstandig blijft zitten, doet zijn deur dicht en loopt met een sadistische glimlach naar de andere kant van de auto om de deur voor haar open te doen.

“Ga je mee schat?”

Vraagt hij haar met een sadistisch ondertoontje.

“Ik blijf liever zitten.”

Antwoord Esther brutaal, draait haar hoofd van hem weg en zet haar voeten tegen het dashboard van de auto aan. Ricardo vind dat het nu wel klaar is met het kinderachtige gedrag van zijn vrouw. Hij besluit haar een handje te helpen en klikt haar gordel vast los.

“Als jij nu niet heel snel uit die auto komt jongedame dan help ik je een handje!”

Zegt hij dan met een kalme stem waaruit Esther duidelijk opmaakt dat hij er wel plezier in heeft, maar ook niet langer wil wachten. Enkel Esther is in een enorm opstandige bui omdat ze echt geen zin heeft in het pak slaag wat ze direct zal gaan krijgen.

“Tsss.. wat wil je doen dan?!”

Begint ze brutaal.

“Ik blijf hier wel even zitten tot dat jij op andere gedachten komt en ik gewoon netjes mensen en vrienden die er al zijn kan begroeten op een nette manier! Dat is misschien iets waar jij lering uit kan trekken!”

Ricardo is er na haar brutale opmerking helemaal klaar mee. Pakt zijn vrouw haar benen vast en draait haar zo de auto uit, vervolgens pakt hij haar arm vast en trekt haar op een rustige manier de auto uit waarna hij zijn vrouw direct omdraait en onder zijn andere arm vast klemt. Hij geeft haar drie ferme tikken midden op haar billen en zet haar vervolgens weer recht. Esther is zo onder de indruk van zijn directe aanpak dat ze verbaasd naar haar man staat te kijken die vervolgens de auto netjes afsluit, weer op haar afkomt lopen en haar stevig bij haar arm vast pakt om haar op die manier richting het huis te begeleiden….

Na een tijdje word Esther uit haar gedachten getrokken doordat Ricardo ineens vlak achter haar staat. Met kalme maar duidelijke woorden fluistert hij in haar oor.

“Jij blijft hier netjes staan! Ik ga even met de andere Dom’s de koffers uit de auto halen en laat me er niet achter komen dat je lekker gaat staan kletsen met de meiden! Is dat duidelijk Esther?!”

“Ja Ricardo.”

Antwoord Esther bedeesd. Zodra de mannen weg zijn om de koffers op te halen schrikt Esther op van Bianca een spankee die ze ook van de discordgroep heeft leren kennen. Ricardo en zij hebben al vaker met hun afgesproken voor de gezelligheid en samen zijn ze ook wel uit eten geweest. Ze zijn goede vrienden geworden met Bianca en Rob de man van Bianca.

“Hey mop. Wat heb je nu weer uitgevreten?”

Vraagt Bianca aan Esther. Esther kijkt Bianca met smekende ogen aan en antwoord.

“Bianca alsjeblieft. Ik vertel je straks alles maar als Ricardo me nu ziet kletsen met jou dan krijg ik nog meer problemen!”

“Nee joh, die komt daar echt niet achter. Voor hun binnen komen ben ik alweer weg en Suzie staat op de uitkijk. Daarnaast zijn wij de enige die nog in huis zijn, de rest is naar buiten of op de slaapkamer.”

Knipoogt Bianca naar haar. Maar wat Suzie niet gezien heeft en wat Bianca niet weet is dat haar man Rob met Ricardo en Hans, de man van Suzie afgesproken heeft, dat hij even via de zijweg achterom zou lopen en via de achterdeur naar binnen zou gaan om het stelletje stuiterballen in de gaten te houden. Hij kent zijn vrouw goed en die zal vast heel nieuwsgierig zijn waarom Esther direct in de hoek gezet is. Daarnaast zijn ze goede vriendinnen en vreten ze samen ook genoeg ongein uit. Hij staat al eventjes in de keuken en hoort en ziet via een kiertje van de deur dat dus ook zijn vrouw weer eens flink ongehoorzaam is, maar besluit nog even te wachten. “Dit gaat leuk worden!, Jij bent straks voor mij jongedame!” Denkt hij bij zichzelf.

“Bianca! Ze komen er altijd achter! Dat weet je toch. Alsjeblieft ik praat straks met je.”

“Maar ik heb nu Suzie op de uitkijk staan Esther, wees gerust die roept echt wel als ze terug komen!”

Toch is Esther er niet gerust op en vreest voor meer straf en ze heeft het al zo bont gemaakt. Maar ze kan haar vriendin ook niet teleurstellen.

“Ik heb me gewoon vreselijk misdragen tegenover Ricardo en ben echt heel erg tegen hem tekeer gegaan en brutaal geweest.”

“Was je boos?”

“Ja echt heel erg waardoor ik enorm onredelijk werd en daarom ga ik straks straf krijgen, maar alsjeblieft ga nu weg voor je het erger maakt voor me. Ik vertel je straks echt de rest.”

Maar Bianca heeft geen zin om weg te gaan, ze is veel te nieuwschierig. Ze pakt stiekem een pakje sigaretten uit haar broekzak en steekt er twee op. Een voor Esther en een voor haar zelf.

“Ohhhh, Bianca! Jij moest toch stoppen?”

“Sssttt, ja weet ik, maar af en toe heb ik er gewoon eentje nodig! Hier neem even een paar hijsen. Als de mannen terug komen dan geef ik die van mij aan Suzie.”

“Jah lekker dan! En die van mij dan? Waar moet ik die laten?!”

Fluisterd Esther in halve paniek.

“Ohw die gooi ik wel even gauw bij de achterdeur naar buiten. Komt goed schat.”

“Mooi” Denkt Rob. “Dan zal ik je op heterdaad kunnen betrappen!” Hij heeft al een sadistische glimlach en plezier als hij denkt aan haar geschrokken gezicht dat ze zal trekken en het stamelen wat ze zal doen om zich onder haar straf uit proberen te praten.

Esther neemt snel de sigaret van Bianca aan en neemt een paar hijsen. Ze kijkt om zich heen.

“Heb je ook aan een asbak gedacht?”

“Ohw shit, ja pak ik even!”

Bianca loopt weg en Esther neemt nog een trekje van haar sigaret. Verschrikt kijkt ze naar de deur die naar de keuken gaat. Ze dacht er echt iets te zien bewegen en krijgt een warm gevoel en tintelingen van de schrik. Bianca valt haar geschrokken gezicht direct op.

“Wat is er Esther? Zag je wat?”

“Ik denk dat ik wat zag, maar ik weet het niet zeker. Ga eens kijken!”

Fluisterd ze.

“Jah, echt niet! We drukken die sigaretten wel in dit bakje uit, maar die keuken ga ik niet in nu!”

Antwoord Bianca iets harder dan ze wil en half paniekerig. Ze weet heel goed wat Rob zal doen als hij haar met een sigaret en of zo pratend met Esther zal zien.

De deur zwaait met een flinke zwaai open en daar staat Rob, haar man. Bianca trekt direct wit weg en Esther slaakt een gilletje van schrik en begint dan zenuwachtig te lachen. Zelfs Suzie veert op! Ze stond zo geconcentreerd op te letten dat ze echt behoorlijk schrikt en haar het huilen meer nader staat dan het lachen.

“Zo jongedames, ja ook jij Suzie! Wat zijn we hier allemaal aan het uitspoken?! Jullie lijken wel op een stelletje pubers zo!”

Hij kijkt de dames even streng aan, maar geen van de dames durft wat te zeggen en voelen zich behoorlijk betrapt op hun ongehoorzaamheid. Esther kijkt even naar Bianca met een blik van “Ik zei het toch! Ze komen er altijd achter!” Dan pakt Rob zijn vrouw stevig bij haar arm vast en kijkt haar streng aan.

“Zou jij niet stoppen met roken en Esther met rust laten?!”

Bianca kan van de schrik geen woord uit haar mond krijgen en staart wat van Rob naar Esther en dan naar haar sigaret.

“Doe die sigaret maar even uit! Jij ook Esther!”

De meiden gehoorzamen en Suzie blijft verloren bij het raam staan staren naar het gebeuren. Zodra de dames hun sigaret hebben uitgemaakt pakt Rob de asbak van Bianca over en zet die op het kastje naast de deur. Dan draait hij zijn vrouw om, klemt haar vast onder zijn arm en geeft haar een paar ferme tikken op haar broek. Bianca geeft een gilletje bij elke tik. Na vijf tikken zet Rob zijn vrouw naast Esther in de hoek, maakt haar broek los en trekt haar broek en slip tot op haar knieën naar beneden.

“Blijf jij hier zo maar even staan!”

Dan richt hij zich op Esther.

“Volgens mij had jij mijn vrouw ook gewoon kunnen negeren en netjes kunnen blijven staan! Geloof me maar dat Ricardo hier van gaat horen!”

Esther kijkt Rob met een smekende blik aan, maar Rob is daarvoor niet te paaien en geeft ook Esther een paar flinke tikken tegen haar billen. Esther geeft een gilletje van schrik. Ze had al wel eens eerder een tik van Rob gehad maar niet zo hard.

“En nu blijven jullie hier beidde netjes stil staan en wil ik niks van jullie horen! Hebben jullie dat begrepen dames?!

“Ja Rob.”

Antwoorden ze stilletjes tegelijk.

“Goedzo! Suzie! Kom jij ook maar even hier!”

Met tranen in haar ogen komt Suzie met lood in haar schoenen naar Rob toegelopen.

“H-het spijt me Rob.”

Zegt ze zodra ze bij hem staat. Rob weet dat Suzie nog niet zolang met Huiselijke discipline in haar leven te maken heeft dus doet hij bij haar voorzichtiger neemt hij zichzelf voor. Met een kalme maar strenge stem begint hij haar een preek te geven.

“Waarom laat je, je nou overhalen door die twee stoute meiden? Je weet toch dat ze zichzelf altijd in de problemen werken?! En nu heb je, jezelf er ook bij betrokken, want ik weet zeker dat Hans ook jou nu een stevig pak op je blote billen zal geven Suzie!”

Suzie begint licht te huilen. Ze is ook zo van Rob geschrokken. Zeker toen ze zag hoe hard hij Bianca en ook Esther op hun billen gaf. Dit was ook de eerste keer dat ze met gelijkgestemden een heel weekend door zou brengen en ze had niet verwacht dat andere Dominanten ook de andere meiden zouden kunnen straffen. Ze had er zeker wel over gefantaseerd en het er met Hans over gehad, maar nu het moment daar is vind ze het heel erg spannend. Bianca en Esther krijgen medelijden met haar en willen eigenlijk wat zeggen, maar als Rob zo boos is kunnen ze maar beter hun mond dicht houden. Rob besluit dat hij het verder over zal laten aan Hans en dirigeert Suzie met een zachte tik tegen haar billen ook de hoek in naast Bianca en Esther.

“Blijf ook jij hier maar even staan en gedraag jullie nu dames, want jullie maken alles enkel maar erger voor jullie zelf!”

Als Rob de meiden netjes naast elkaar tegen de muur aan heeft staan loopt hij rustig naar de bank en bekijkt de meiden eens goed. De zenuwachtige spanning die de meiden hebben voor wat hun te wachten staat is gewoon voelbaar. Hij grinnikt in zichzelf. “ Wat zijn die twee toch altijd stout! Arme Suzie, maar ze heeft het over zichzelf heen geroepen en dat zal ze straks voelen ook!” Na een korte tijd komen ook Ricardo en Hans weer binnen lopen.

“Ze hebben zich dus niet gedragen zie ik?!”

Begint Ricardo het gesprek.

“Suzie! Van jou had ik meer verwacht jongedame!”

Zegt Hans. Rob kijkt de twee andere mannen lachend aan.

“Volgens mij hebben we een klusje te klaren heren! En misschien is het beter om het maar direct te doen!”

Ricardo geeft Rob een klap op zijn schouder.

“Ik denk dat je daar helemaal gelijk in hebt vriend.”

Esther kan wel door de grond zakken als ze de mannen zo hoort praten en Bianca knijpt haar billen al bij elkaar. Suzie is gestopt met huilen, maar voelt de tranen in haar ogen prikken. Ondertussen verteld Rob aan Hans en Ricardo wat de meiden hebben uitgevreten terwijl hun de koffers ophaalden.

“Ik denk dat jij, voordat we met de volgende straf beginnen eerst nog wat met Esther af te rekenen hebt?”

Zegt Rob dan tegen Ricardo.

“Inderdaad!

Antwoord Ricardo met een sadistische glimlach.

Esther! Hierkomen!”

Als Esther haar man haar naam hoort roepen zakt de moed haar in de schoenen. Haar geest wil wel gehoorzamen maar haar benen werken niet mee. Maar de volgende woorden

“Maak het nu niet erger voor jezelf Esther en kom hier!”

Van haar man en de geruststellende blik van Bianca brengt haar in beweging. Langzaam loopt ze met haar blik op de grond gericht richting haar man. Ze hoort een stoel schuiven en kijkt op. Even blijft ze weer vertwijfelt staan als ze ziet dat haar man de stoel precies midden in de grote huiskamer voor de bank gezet heeft, zodat Hans en Rob mee kunnen kijken hoe ze gestraft zal worden.

“Ohw Ricardo alsjeblieft! Kunnen we niet gewoon even naar onze slaapkamer gaan?”

“Zeker niet! Jij hebt er zelf voor gezorgd dat ik op zo’n onbeleefde manier binnen moest komen met jou, dus mogen Rob en Hans van mij ook meekijken hoe jij gestraft zal worden voor dit onbeleefde en kinderachtige gedrag van jou.”

Esther wordt weer boos. Ze had hem gezegd dat het onbeleefd was en hij nam haar toch op zo’n manier mee. Dat is dan toch niet haar schuld dat ze zo zijn binnen gekomen! Ze wil dit ook tegen Ricardo zeggen, maar als ze zijn strenge blik ziet met een flinke waarschuwing in zijn ogen doet ze het toch maar beter niet. Stampend loopt ze op hem af en Ricardo begint te lachen.

“Haha, echt Esther af en toe ben je echt net een puber!”

Maar tijd om boos te antwoorden krijgt Esther niet. Voor ze het goed en wel in de gaten heeft ligt ze al over haar man zijn knie. Hard begint hij haar op haar billen te slaan en heeft ze moeite met stil liggen.

“Lig stil Esther! Je hebt zelf je zo kinderachtig gedragen dus onderga dan ook nu netjes je straf!”

“Dat probeer ik ook Ricardo!”

Antwoord Esther piepend en iets te brutaal. Ricardo beantwoord haar brutaliteit met een paar ferme tikken op haar bovenbenen voordat hij zijn straf verder voortzet.

“Iets minder brutaal Esther! Volgens mij is het nu niet het juiste moment om daarmee door te gaan!”

“Auw…Neee…h-het sssspijt meee!”

Begint Esther nu echt te piepen. Ricardo Geeft haar nog een paar stevige tikken op haar billen en laat Esther dan overeind komen.

“Netjes staan blijven, ik moet even wat pakken.”

Zegt hij met een sadistische en geheimzinnige glimlach. Esther voelt de bui al hangen, want altijd als ze zich zo brutaal en kinderachtig gedragen heeft krijgt ze met de haarborstel en daarna nog met de cane. Ricardo rommelt wat tussen de koffers en haalt inderdaad de haarborstel en de cane tevoorschijn. Voorzichtig kijkt ze even in de richting van Hans en Rob die ook al met een sadistisch glimlachje op de bank naar het gebeuren zitten te kijken. Esther wil het liefst hard weg rennen en voelt de tranen in haar ogen prikken.

“Doe je slip maar uit Esther, die heb je voorlopig niet nodig!”

Zegt Ricardo dan streng maar met een glimlach van plezier. Esther begint te koken. “Hij vind dit veel te leuk!” Denkt ze bij zichzelf. Ze vind haar man echt gemeen nu. Ookal heeft ze zijn straf echt wel verdient maar ze voelt zich zo vernederd. Ze is van mening dat hij haar best mee had kunnen nemen naar de slaapkamer voor haar straf, ze had immers zelf nog aangegeven hoe onbeleefd het was. Ze wil enorm tegen Ricardo uitvallen, hem uitschelden voor alles wat lelijk is, maar als ze de boze en doordringende blik van haar man opvangt houd ze zich in. Gehoorzaam, maar met een opstandige blik in haar ogen trekt ze haar slip uit en overhandigd die aan haar man. Ricardo pakt haar slip aan en stop die in zijn broekzak. Dan gaat hij weer op de stoel zitten en klopt op zijn been.

“Kom maar weer hier jongedame!”

Langzaam stroopt hij haar jurkje omhoog om haar billen bloot te maken. Esther voelt zich flink vernederd, maar blijft stil liggen. Ze rilt even als ze het koude hout van de haarborstel op haar billen voelt.

“Waarvoor wordt je nu gestraft Esther?”

Vraagt Ricardo haar. Ze wil eigenlijk geen antwoord geven maar diep van binnen weet ze dat ze dan extra slaag zal krijgen en antwoord toch maar wel.

“Omdat ik me brutaal en kinderachtig gedragen heb Ricardo.”

Antwoord ze daarom maar bedeesd, al hoort Ricardo haar woede in haar antwoord heus wel. Ricardo geeft haar een paar harde tikken van links naar rechts op haar billen. Esther grijpt de stoelpoot met haar ene hand vast en met haar andere hand de broekspijp van haar man. Ze bijt haar tanden op elkaar van de scherpe pijn. Ze heeft niet eens in de gaten dat ze haar adem inhoudt tot Ricardo weer even stopt. Ze ademt uit, haar ademhaling is sneller en ze probeert de pijn weg te zuchten. Ricardo ziet aan de lichaamstaal van zijn vrouw dat ze het moeilijk begint te krijgen “mooi zo!” Denkt hij, “ze begint haar lesje te leren.”

Bij Suzie en Bianca spelen de zenuwen nog hoger op nu ze horen hoe hard Ricardo, Esther op haar billen geeft. De gilletjes, het piepen en smeekgebeden van Esther helpen ook niet echt om rustiger te worden. Vooral Suzie raakt een beetje in paniek. Hans valt het op en besluit even naar zijn vrouw toe te lopen. Zacht Fluisterd hij in haar oor.

“Jij bent hierna aan de beurt! Aangezien je billen nog niet zo getraind zijn, zal ik je iets sparen, maar voelen zal je het zeker!”

Na dat gezegd te hebben loopt hij weer terug naar de bank, zijn vrouw iets gerustgestelder achterlatend.

“Vind je het slim van jezelf dat je, je zo gedragen hebt tegenover mij jongedame?!”

Vraagt Ricardo aan Esther.

“Nee, zeker niet Ricardo, het spijt me echt.”

Ricardo zet het pak slaag met de haarborstel voort. Af en toe pakt hij haar bovenbenen mee in het pak slaag. Esther krijgt het nu heel moeilijk en probeert zich los te maken uit de greep van Ricardo. Ze probeert haar billen weg te draaien en begint flink te schoppen met haar benen. Ricardo stopt even.

“Lig stil Esther!”

“J-ja Ricardo, d-dat probeer ik echt, m-maar het lukt me niet.”

Snikt ze. Ricardo besluit haar te helpen en trekt haar door over zijn ene been en zet zijn andere been over de benen van Esther heen. Dan pakt hij haar hand en pint deze op haar rug vast.

“Nee, nee, nee! Alsjeblieft Ricardo, h-het spijt me e-echt h-heel erg!”

Huilt Esther.

“Ohw dat geloof ik meisje, maar we zijn nog niet klaar.”

Na zijn antwoord zet Ricardo direct het pak slaag voort en kan Esther geen kant meer op. Ze huilt met lange uithalen en hangt slap over de schoot van Ricardo. Na een tijdje stopt Ricardo en streelt hij haar rug en billen tot ze rustiger is. Als ze eenmaal rustig is helpt hij haar voorzichtig overeind. Esther snikt nog wat na en droogt haar tranen met de rug van haar hand. Ricardo neemt haar nog niet in zijn armen en dat kost hem wel enige moeite. Kalm zegt hij.

“Ga maar weer terug in de hoek staan.”

Snikkend loopt Esther terug naar de hoek, Ricardo loopt achter haar aan en als ze in positie staat vouwt hij haar jurkje tot boven haar billen omhoog.

“Netjes staan blijven! Je krijgt er straks nog six of the best met de cane en dan is je eerste straf voorbij en gaan we het daarna eens even hebben over je gedrag van nu net. Stiekem in de hoek roken en kletsen terwijl je al straf zou krijgen! Niet een heel slimme zet van je!”

“J-ja Ricardo.”

Antwoord Esther snikkend. Naast haar word Suzie door haar man Hans meegepakt. Schoorvoetend ziet ze Suzie uit haar ooghoek verdwijnen. Op kalme toon begint Hans.

“Zo, jongedame! Kijk me eens even aan!”

Met moeite en met de tranen al in haar ogen kijkt Suzie zenuwachtig haar man aan.

“Van jou had ik meer verwacht! Ik heb je in de auto op de weg hier naartoe nog gewaarschuwd om je niet in te laten met de ongein van Bianca en Esther en dat je het anders wel zou voelen. Jij wil bratten en dat is prima, maar dan zal je nu ook de consequenties moeten aanvaarden.”

Suzie draait haar ogen naar beneden en Hans pakt haar kin vast.

“Kijk me aan Suzie!”

“H-het spijt me Hans. Ik zal me verder gedragen.”

“Zo makkelijk ga je hier niet mee weg komen jongedame!”

Hans neemt plaats op de stoel voor de bank en tikt op zijn schoot.

“Kom jij maar eens even hier!”

Jason en Faith (8)

Als ze eindelijk in België aankomen zijn alle andere familieleden al aanwezig en druk bezig. Faith vind de omgeving wel heel mooi. Het zal wel lastig worden in verband met de taal aangezien haar moeder gekozen heeft voor het Franse gedeelte van België. Dat vind Faith nu niet bepaald een slimme zet. Maar ze besluit er niet moeilijk over te gaan doen. Haar moeder heeft zeker een mooi huisje gehuurd. Het ligt tegen een berg aan en de kelder is een grot, uitgehakt in de berg waar het huisje tegenaan gebouwd is. Faith waand zich in het buitenland. Het huisje heeft maar drie slaapkamers. Eigenlijk te weinig dus, maar ze moeten het er maar mee doen. Tegenover het huisje is een weiland dat groot genoeg is voor twee paarden. Naast het weiland zijn twee grote paardenstallen en een schuurtje. En…

“Schijnbaar zit aan het einde van de straat een Nederlandse hoefsmid.”

Verteld haar moeder haar.

“Daar moet ik dan van de week maar eens kennis gaan maken.”

Antwoord Faith met een glimlach. Het huisje ligt aan een weg die schuin oploopt. Soms rijden de auto’s best hard langs. Faith vind dat wel nogal gevaarlijk, maar ook daar zal ze mee om moeten leren gaan. Via de zijkant van het huisje ziet Faith dat ze zo het dak op kan klimmen. “Dat wordt een vast plekje voor mij! Waar ik me lekker terug kan trekken.” Denkt ze. Haar oom had de auto met de trailer zo dicht als mogelijk is bij het weiland geparkeerd. Faith besluit dat het beter is om de paarden maar direct op de wei te zetten, aangezien ze daar even hun benen kunnen strekken na die lange rit van stil staan.

“Zullen we de paarden maar eens van de trailer af gaan halen?”

Vraagt ze vriendelijk. Haar moeder geeft haar een knuffel.

“Vind je het ook mooi hier meid?”

Vraagt haar moeder haar. Faith vind het lastig om antwoord te geven. Natuurlijk vind ze het wel mooi, maar ze wil nog steeds niet verhuizen. Terug kan ze alleen niet meer. Haar moeder ziet de twijfel in haar ogen en besluit niet verder te vragen.

“Ja, ga de paarden maar van de trailer halen. Ik denk dat ze het inmiddels wel zat zijn op die trailer aan het gebonk te horen.”

Samen met Jason en haar oom begeleid Faith de paarden van de trailer en zet ze een voor een in de wei. Aan hun geklier te zien zijn ze Faith erg dankbaar. Faith controleert samen met Jason nog even de omheining en daarna gaat ze samen met Jason de stallen in orde maken. Alle andere familieleden zijn ondertussen de laatste auto, de auto waarin Jason haar moeder, oom en Faith aan zijn gekomen aan het uitladen. Want kort daarop gaan hun weer richting Nederland en blijven Faith en Jason achter in België. Iets waar Faith alleen maar naar uit kijkt! “Even alleen tijd met Jason.” Denkt Faith. Ze is daar erg aan toe. En wil daarom ook koste wat het kost ervoor zorgen dat alles verder klaar is en ze ook gewoon rustig kunnen gaan genieten. Jason doet rustig de dingen die hij moet doen. Hij heeft geen haast, maar kijkt ook uit naar de tijd die hij straks samen met zijn vriendin heeft. “ Hij zal haar dan ook direct aanpakken voor vandaag en een voorproefje geven wat er gebeurd als ze zich niet aan de regels houdt als hij er niet is.” Zit hij in gedachten. Faith haar moeder is koffie aan het zetten in het kleine keukentje en haar ooms zijn banken en andere meubels op hun plek aan het zetten. Faith wil neerploffen op een stoel, maar word er direct van weg gejaagd en dus besluit ze naar buiten te gaan. Ze besluit naar haar geheime plekje te gaan op het dak en daar een shaggie te roken. Het duurt niet lang of Jason heeft haar gevonden en komt naar haar toe.

“Wat een drukte hè binnen!”

Hij kijkt Faith met grote ogen aan. Ze begint te lachen.

“Ja, daarom ben ik weg gegaan. Ik kan daar toch niks doen en als ik wil gaan zitten word ik weg gejaagd!”

Jason glimlacht en ploft naast Faith neer.

“Rol er voor mij ook eens eentje.”

Faith doet wat hij vraagt en neemt ondertussen nog een trek van haar eigen shaggie.

“Je gaat wel erg mooi wonen!”

“Ja, dat wel, maar ik zou toch nog steeds liever in Nederland gebleven zijn!”

“Begrijp ik, daar heb je, je vrienden, maar misschien ga je het hier ook wel leuk vinden! Je zit wel vlakbij Maastricht.”

“Ja weet ik, maar ze spreken hier alleen Frans!”

“In Maastricht niet!”

“Goh, nee, duh. Laat maar, ik red me wel!”

Faith zucht geirriteerd. Jason pakt haar gezicht vast.

“Wees eens lief!”

“Ja Jason.”

Weer zucht ze er geirriteerd bij en geeft hem zijn shaggie.

“Zo lief genoeg?!”

Ze trekt er een bijdehandte glimlach bij en Jason begint te lachen. Hij schudt nee schuddend zijn hoofd en steekt zijn shaggie aan.

“Je bent echt erg weet je dat?”

“Ja, weet ik en daarom hou je van me!”

“Klopt helemaal! En geeft me ook wat te doen af en toe!”

Hij kijkt Faith er met een glimlach maar streng bij aan. Faith krijgt direct een kriebel in haar buik van zijn blik. Daarna zijn ze een tijdje stil, kruipen tegen elkaar aan en genieten van het zonnetje. Maar na een tijdje worden ze gestoord. Faith haar moeder roept ze en is ze duidelijk kwijt aan de paniek in haar stem te horen.

“Rustig maar mam! We zijn gewoon hier!”

Zegt Faith zo nonchalant dat Jason begint te grinniken. Faith haar moeder zucht van opluchting.

“Komen jullie naar beneden, want wij gaan zo terug?”

“Ja, we komen eraan Mevrouw.”

Antwoord Jason voor Faith, aangezien ze geen antwoord gaf op haar moeders vraag. Jason staat op en steekt zijn hand uit voor Faith. Dankbaar pakt ze zijn hand aan en Jason trekt Faith overeind. Samen klauteren ze naar beneden en gaan naar binnen. Als Faith haar moeder, ooms en tantes vertrokken zijn is het ineens erg stil. Het is een vreemd huis, in een vreemd land, waar Faith niemand verder kent. Het enige voordeel is, dat ze een vrijstaand huisje hebben nu. En de paarden bij huis kunnen stallen. Dat alles maakt het voor Faith toch wel erg spannend en leuk. Al hebben ze geen bak en zal er dus of buiten of in de wei gereden moeten worden. Naja, daar maakt ze zich eigenlijk wel de minste zorgen om. Ineens zakt bij Faith weer de moed in haar schoenen en ploft op de bank neer. Ze denkt aan hoe erg ze haar vrienden nu al mist en hoe erg ze Jason gaat missen. Jason komt naast haar zitten. Hij merkt dat ze het moeilijk heeft en trekt haar in zijn sterke armen. Ze zeggen even niks, maar toch ook heel veel. Voorzichtig begint Jason wat te friemelen. Hij kust Faith in haar nek en laat haar sidderen onder zijn aanraking. Langzaam betast hij haar met zijn handen, van haar bovenbeen kriebelend naar haar borsten. Even pakt hij ineens haar tepel vast en draait die tussen zijn vingers.

“Auw!”

Faith ademt diep in en geniet van zijn aanraking. Ze wil meer en voelt haar verlangen naar hem groeien. Maar ineens stopt hij.

“Faith! We moeten even praten!”

Begint hij direct streng, maar rustig. Faith kijkt hem geschrokken aan, maar zijn strenge blik laat haar direct weer weg kijken.

“Nee, kijk me maar even aan Faith! Ik wil dat je me aankijkt!”

Faith doet een poging, maar zijn blik laat haar in gedachte al door haar knieën zakken. Jason pakt haar kin vast.

“Kijk me aan faith!”

Zegt hij nogmaals. Faith kijkt hem in zijn strenge, donker wordende ogen aan.

“Luister Faith! We gaan elkaar een stuk minder zien. En om die reden wil ik je in de tijd die we nu alleen hebben en de tijden dat ik bij je ben heel duidelijk maken dat desondanks we elkaar weinig zien je, je nog wel aan onze regels dient te houden! Ik ga je harder straffen, voor de kleinste dingen en om te beginnen… Hoevaak heb jij vandaag vergeten me met twee woorden aan te spreken!?”

Faith schrikt van zijn vraag. Ze weet dat hij een punt heeft, maar ze is daar ook helemaal niet mee bezig geweest.

“Ik…ik…”

Faith komt niet uit haar woorden, maar Jason blijft haar vragend en met een strenge blik in zijn ogen aankijken.

“H-het spijt me!”

Antwoord ze zacht.

“Ik heb het niet in de gaten gehad.”

Ze vind het een stom excuus, maar het is wel de waarheid. Jason krijgt een licht sadistische glimlach op zijn gezicht.

“Ik had het wel in de gaten dame! En daarvoor ga ik je nu straffen! Daarna zien we wel verder.”

Bij Faith zakt nu helemaal de moed in haar schoenen en kijkt Jason smekend aan.

“Ga staan!”

Faith gehoorzaamd direct. Ze weet wel beter dan op zo’n moment tegen hem in te gaan.

“Kleed je uit!”

Even kijkt ze hem verlegen aan, maar omdat zijn blik verhard en donker word doet ze wat hij van haar vraagt. Jason gromt goedkeurend en geniet van de show. Als Faith al haar kleding uit heeft en alles netjes opgevouwen op de bank heeft neergelegd zegt Jason.

“Pak maar even een stoel uit de keuken.”

Faith doet schoorvoetend wat hij vraagt en haalt een stoel uit de keuken. In de huiskamer zet ze de stoel op de plek die Jason aanwijst neer. Hij neemt plaats op de stoel en klopt op zijn been.

“Kom maar even hier meisje, dan zal ik je billen even opwarmen voor je de hoek in gaat! En ik na kan denken over hoe ik je verder zal gaan straffen.”

Faith gehoorzaamd. Een beetje onhandig gaat ze over de schoot van Jason liggen. Ze voelt zich wel heel klein en vernederd nu ze helemaal naakt over zijn schoot moet gaan liggen. Jason laat er geen gras over groeien. Pakt de hand van Faith vast en pint die alvast op haar rug vast, haar benen klemt hij vast met zijn andere been zodat ze geen kant meer op kan. Dan begint hij direct in een vlot tempo haar billen op te warmen. Faith weet echt even niet waar ze het zoeken moet, de tranen springen in haar ogen.

“Auwwww! J-Jason…H-het Auwauwauw…ssspijtt meeee!”

Huilt ze, maar Jason gaat stug door.

“Ik weet dat het je spijt Faith, maar nu we elkaar minder gaan zien geef ik je wel een voorproefje voor wat er gebeurd als je, je niet aan onze regels houdt! De straf voor het vandaag niet met twee woorden spreken die krijg je straks nadat je in de hoek gestaan hebt!”

Faith begint nu echt hard te huilen. Het doet verschrikkelijk pijn, haar billen branden verschrikkelijk en Jason voert het tempo ook nog eens op. Pas als Faith helemaal slap over zijn schoot ligt te huilen houdt Jason op. Hij streelt haar rug en haar billen tot ze rustiger is.

“Zo meisje, dat was enkel nog maar een voorproefje, dus gedraag je ook als ik er niet ben!”

“J-Ja J-Jason.”

Snikt Faith. Jason heeft wel medelijden om zijn meisje zo te zien, maar hij weet ook dat ze het nu gewoon heel hard nodig heeft. Even heeft hij de tijd nodig om zich te herpakken en streng te kunnen zijn. Het liefst neemt hij haar nu al in zijn armen om haar te troosten, maar dan zou de straf niet de werking krijgen die hij wil en hoopt dat het heeft. Langzaam helpt hij Faith overeind. Haar hele gezicht is nat van de tranen en hij haalt even een doekje voor haar. Dankbaar neemt Faith het doekje aan en droogt haar tranen.

“Zo meisje, ga daar maar even netjes in de hoek staan, dan zal ik even na gaan denken over de straf die ik je zal geven voor vandaag.”

Gehoorzaam en na snikkend doet Faith wat hij zegt. Netjes neemt ze haar positie in de hoek in en blijft daar snikkend staan tot Jason haar uit de hoek zal halen. Jason zakt neer op de bank. Even weet hij niet of hij de straf nu wel echt door moet zetten. Zo erg als nu heeft hij haar ook nog niet eerder gestraft. “Zou het komen omdat ik haar ook enorm ga missen?” Denkt hij. De angst om haar door de afstand die er tussen hun ingezet is kwijt te raken, is gewoon heel groot bij hem. Hij houd van haar. Echt zielsveel! “Zou hij anders niet ook in België kunnen gaan wonen?” Denkt hij dan. Hij besluit het er met zijn moeder over te hebben, maar dat doet hij liever als hij weer thuis is. Ondertussen is Faith gestopt met haar hevige snikken en wordt inmiddels al rustiger. Jason loopt naar de keuken en is in de la op zoek naar een houten lepel. In zijn ooghoek spot hij ook een mattenklopper aan de muur. “Mooi die gaat ook mee!” Denkt hij. “Dat ding heb ik niet eerder gezien, haar moeder zou toch niet…… Nee dat geloof ik nooit!” Hij gooit de gedachte van zich af en pakt de mattenklopper en de houten lepel mee naar de huiskamer.

“Faith! Het is tijd voor deel twee van je straf! Nu gaan we het even hebben over vandaag, dus kom maar weer even hier.”

Jason zegt het kalm, maar streng en Faith gehoorzaamd hem direct. Met de tranen nog in haar ogen komt ze met haar blik naar beneden gericht op hem afgelopen. Haar billen branden nog van het pak slaag dat ze al van Jason ontvangen heeft en ze heeft helemaal geen zin in het tweede deel. Maar ze weet ook dat ze het verdient heeft en dus legt ze zich erbij neer.

“Goedzo meisje! Zet je handen maar op de stoel en doe je billen goed naar achter! Je krijgt eerst met de mattenklopper!”

Faith gehoorzaamd. Hij tikt een paar keer tegen haar billen en haalt dan uit. Jason verdeelt de slagen goed over haar billen en Faith kan de mattenklopper redelijk hebben. Af en toe trekt ze een been omhoog of probeert ze haar billen weg te draaien waarop Jason haar direct maant om stil te staan. Faith zegt niks en laat de straf over haar heen komen. Als Jason stopt streelt hij haar rug en billen. Faith geniet van zijn aanraking en heeft niet eens in de gaten dat ze huilde tot er een paar druppels op de zitting van de stoel vallen. Jason trekt haar overeind en neemt haar in zijn armen. Zacht Fluisterd hij.

“Ik wilde je eigenlijk nog met de houten lepel geven, maar ik denk dat het zo wel genoeg is geweest.”

Faith knikt en zegt niks. Geniet van zijn armen om haar heen en denkt na over hoe erg ze hem gaat missen.

“Of wilde je nog wel met de houten lepel?! Aangezien je geen antwoord geeft!”

Hij vraagt het kalm maar ook duidelijk.

“Nee Jason. Ik heb genoeg gehad, het spijt me maar ik ga je gewoon heel erg missen.”

“Ik ga jou ook missen meisje. Blijf even staan, ik ga even wat zalf pakken voor je billen.”

Jason maakt zich los uit de knuffel en loopt naar de slaapkamer om de zalf uit zijn tas te pakken. Als hij terug beneden komt ziet hij Faith wat verloren bij de stoel staan, zijn hart breekt maar hij vermant zich en gaat op de stoel zitten.

“Kom maar even terug over de knie.”

Faith kijkt hem met betraande ogen en een glimlach aan.

“Ja Jason.”

Antwoord ze met een glimlach en gaat over zijn knie liggen. Jason smeert haar billen in. Haar billen zijn erg gevoelig maar de massage van Jason verzacht het een beetje. Als hij klaar is en ze weer overeind mag komen knuffelen ze nog een tijdje.

“Zullen we de paarden maar binnen gaan zetten nu het nog licht is?”

Vraagt Jason haar dan. Faith kijkt hem glimlachend aan.

“Zal ik me eerst maar eens weer aankleden dan?”

Ze kijkt hem er wat bijdehand bij aan en Jason grinnikt om haar houding.

“Ja doe maar, denk dat de buurt anders wel een raar beeld van ons krijgt als jij naakt met een paar blauwe billen over straat gaat lopen.”

Faith begint te lachen en gaat zich aankleden. Jason hangt de mattenklopper weer op de plek waar hij die gevonden heeft en legt de houten lepel maar even binnen handbereik. De stoel gaat ook weer terug naar de keuken en tegen de tijd dat hij klaar is, is Faith bijna klaar en bezig met haar schoenen. Samen zetten ze de paarden binnen en hebben ze nog een hele fijne avond. Als ze de paarden voor de avond hun laatste voer hebben gegeven besluiten ze optijd naar bed te gaan en de volgende morgen de buurt te gaan verkennen met zijn tweeën. Ook wil Faith even kennis gaan maken met de hoefsmid waarover haar moeder het heeft gehad. Samen nemen ze een douche en als Faith de slaapkamer binnen loopt ziet ze direct dat de houten lepel op haar kussen ligt. Ze kijkt met grote ogen van de houten lepel naar Jason. Hij kijkt nonchalant terug met een sadistische glimlach op zijn gezicht.

“Dat komt zo.”

Zegt hij en begint haar te kussen.

“Eerst gaan we wat anders doen.”

Fluisterd hij tegen haar lippen aan.

Esther en Ricardo: het weekend (1)

Boos stapt Ricardo met zijn vrouw Esther richting het huis waar ze dit weekend samen met een paar andere stellen verblijven. De andere stellen hebben ze leren kennen via een groep op discord waar ze beidden lid van zijn.

“Ohw Ricardo, ik bedoelde het niet zo!”

Probeert Esther nog om haar man in een beter humeur te brengen.

“Als jij denkt dat je, je zo tegen mij kan gedragen dan heb je het goed mis jongedame!”

Ohw, wat haat Esther het als haar man zo boos is op haar. Ze had het inderdaad ook anders kunnen zeggen, maar ze was boos en als ze boos is wordt ze gewoon onredelijk, dat weet ze zelf ook wel. Ze bedoelde het niet zo en had al spijt toen ze het net gezegd had.

“Het spijt me echt Ricardo! Kunnen we er niet gewoon even over praten? Ik wil niet zo het weekend beginnen! Alsjeblieft!”

Half struikelend word ze door haar man aan haar arm meegevoerd richting het huis. Ze probeert zich los te trekken uit zijn greep, maar met een ferme tik tegen haar billen stopt ze haar tegenstribbelige gedrag.

“Auw!”

“Daar had je eerder over na moeten denken Esther! Je weet heel goed dat ik dit gedrag van je afkeur! En praten dat doen we zo ook even, maar wel op mijn manier!”

In een snelle pas loopt Ricardo door richting het huis, zijn vrouw stevig vast bij haar arm. Ze is stil nu en laat zich bedeesd meevoeren. Bij het huis aangekomen maakt Ricardo de deur met een zwaai open en loopt met Esther door de hal naar de grote huiskamer. Enkele stellen zijn al aanwezig en kijken op van hun gesprekken naar het stel dat net binnen komt. De meeste stellen kennen Ricardo en Esther al een tijdje en hebben ze ook goed vriendschappelijk contact mee. Maar dat maakt de situatie waarin Esther nu beland is niet makkelijker voor haar. Esther voelt zich nog kleiner worden en zou nu liever onzichtbaar zijn. Ze voelt de ogen in haar richting prikken, maar durft nu niet rond te kijken. Ricardo loopt door naar een hoek van de kamer en met een ferme tik dirigeert hij zijn vrouw de hoek in.

“Je kent de positie Esther! Ik kom zo bij je en dan zullen wij eens even praten over jou gedrag van net!”

“Ja Ricardo.”

Antwoord Esther bedeesd. Netjes gaat ze in de hoek staan zoals ze thuis ook vaak staat met haar handen in haar nek. Ze hoort Ricardo bij haar weglopen en de andere stellen begroeten. Ze voelt zich zo naar dat ze nu al kan gaan huilen, maar knippert de tranen weg.

“Sorry voor deze binnenkomst mensen, geloof me dat Esther zo even haar lesje gaat leren en ook straf zal krijgen omdat ik jullie niet gewoon netjes met haar samen kan begroeten. Mijn excuses voor mijn vrouw.”

Esther krimpt in elkaar bij het horen van haar man zijn woorden. Ze wil een opmerking maken, maar houdt die slim voor zich. Ze wil het nu niet erger maken dan dat het al is. Terwijl ze haar man vrolijk met de andere stellen hoort praten en groeten dwalen haar gedachten af naar hoe het zover gekomen is dat ze hier nu staat. Ze hadden het zo leuk die morgen en waren echt heel vrolijk en gezellig samen…

Langzaam wordt Esther wakker en voelt naast zich maar Ricardo is al uit bed. Ze rekt zich eens goed uit. Vandaag is de dag dat ze eindelijk eens samen een weekend weg gaan. Ze heeft zoveel over het weekend gezeurd en was zo blij dat Ricardo eindelijk instemde dat ze ook mee zullen gaan. Een heel weekend samen met gelijk gestemden. Even echt tijd voor elkaar!

Net als Esther zich nog even om wil draaien omdat het bed zo lekker warm en zacht is zwaait de deur open en komt vrolijk hun dochtertje binnen rennen.

“Ik ga vandaag logeren mama!”

Lacht ze vrolijk.

“Ja dat weet ik meisje, heb je er zin in?”

“Jaaaa!”

Kirt het meisje vrolijk. Dan trekt ze een serieus en geheimzinnig gezichtje.

“Kom je uit bed mama?”

Ze legt een vingertje tegen haar lippen.

“Ssst, ik mag van papa niks zeggen, maar hij heeft een lekker ontbijtje voor ons gemaakt mama.”

Ze lacht er vrolijk bij.

“Ohw echt?.. Lekker, dan kom ik zeker maar eens snel uit bed.”

“Jaaa! Kom op mama, ik heb honger.”

Esther zwaait lachend de dekens van zich af en pakt uit de kast even gauw een joggingbroek en een t-shirt. Gapend trekt ze die snel aan en pakt de hand van haar dochtertje vast die bij de deur op haar is blijven wachten. Langzaam loopt ze op haar dochters tempo de trap af en de hal in. Bij de deur blijft haar dochter staan.

“Ogen dicht mama, het is een verrassing.”

Zegt ze met een knipoog. Esther moet moeite doen om haar lach in te houden en doet haar ogen dicht. Voorzichtig doet haar dochter de deur open en trekt Esther voorzichtig begeleidend naar de keuken. Ricardo kijkt glimlachend naar zijn vrouw en dochter. Hij is dankbaar hun in zijn leven te hebben. Esther is af en toe een opvliegend en ondoordachte jongedame. En dan nog maar te zwijgen over haar eigenwijze en bijdehandte gedrag af en toe. Maar hij houdt zielsveel van haar en juist dat eigenlijk slechte stukje van haar, daar houdt hij het meest van. Hij zal haar daarin nooit teveel willen veranderen. Het houdt hun relatie sterk en spannend. Hij vind het heerlijk om haar dan te zien strijden met haar gedachten. Na te zien denken over haar gedrag en vooral de spijt in haar ogen als ze weet hoe laat het is. Maar vooral de intimiteit die ze samen nadat hij haar weer even stevig op haar plek gezet heeft hebben.

“Je ogen mogen open mama. Kijk maar!”

Roept hun dochter vrolijk. Esther doet haar ogen open en kijkt verrast.

“Ohw wat lief! Hebben jullie dit samen gedaan?”

“Nee. Papa heeft dit gedaan mama!”

Lacht ze vrolijk.

“Lief he van papa.”

“Ja heel lief, zullen we hem dan maar een een dikke knuffel geven?”

“Jaaa!”

Vrolijk rent hun dochter richting Ricardo en geeft hem een dikke knuffel. Esther loopt vrolijk naar haar man en geeft hem een knuffel en een zoen.

“Goedemorgen schat, dankjewel.”

Zegt Esther vrolijk.

“Graag gedaan lieverd, ga gauw zitten anders worden de broodjes koud. Eet smakelijk dames.”

Als ze samen ontbeten hebben gaat Esther even douchen en aankleden. Ricardo zet ondertussen, nadat hij hun dochter op de bank voor de tv heeft geïnstalleerd, de koffers in de auto. Ze moeten zo eerst hun dochter afzetten bij zijn ouders en dan hebben ze nog een flink stuk te rijden voordat ze bij het huisje wat de groep gehuurd heeft aankomen. Als Esther beneden komt kijkt Ricardo goedkeurend naar haar. Ze ziet er prachtig uit in dat zwarte jurkje. Als hun dochter nu niet bij hun was geweest dan zou hij nog even terug naar boven gaan met zijn vrouw.

“Je ziet er heerlijk uit lieverd!”

“Dankje schat!”

Glimlacht Esther geheimzinnig. Snel gaat Ricardo verder met zijn bezigheden om alles in orde te brengen voor vertrek. Esther helpt ondertussen hun dochter met haar schoentjes. Als alles klaar is dirigeert Ricardo zijn vrouw en dochter vast naar de auto en controleert hij het huis of alles dicht is en uit staat en sluit daarna met een goed gevoel de deur.

“Zijn jullie er klaar voor dames?”

“Jaaaaa!”

Zingen ze beidde in koor. Als ze eenmaal bij de ouders van Ricardo aankomen begint hun dochter wat te huilen.

“Wat is er meisje?”

Vraagt Esther bezorgd.

“Ik wil met jullie mee Mama!”

Snikt ze zielig. Esther krijgt medelijden met haar, maar Ricardo zegt resoluut dat het niet kan. Esther kijkt haar man even boos aan en stapt de auto uit.

“Kom maar moppie. Je gaat het vast heel gezellig hebben bij Opa en Oma.”

Snikkend stapt hun dochter de auto uit en Esther tilt haar troostend op.

“Ik wil niet meer logeren Mama.”

Snikt hun dochter. Ricardo kijkt zijn vrouw even streng aan. Hij ziet dat ze toe wil geven aan hun dochter haar sterke zin doordrijvende wil. Hij weet dat ook hun dochter weet hoe gevoelig zijn vrouw daarvoor is. Esther kijkt gauw weg uit zijn blik. Ze heeft enorm veel zin in het weekend maar wil zich ook niet het hele weekend zorgen maken om hun dochter.

“Zullen we toch maar even naar binnen gaan bij Opa en Oma, dan zien we daar wel even hoe je je dan voelt ok?”

Daar stemt hun dochter mee in en samen lopen ze naar de deur die al open zwaait voor ze aangebelt hebben.

“Hey!! Daar zijn jullie dan eindelijk, heb je zin in het weekend Emily?”

Vraagt de vader van Ricardo vrolijk aan hun dochter. Emily klemt zich stevig vast aan Esther en begint dan vreselijk te huilen.

“Ohw jeetje, heb ik wat verkeerds gezegd?”

Vraagt de vader van Ricardo dan met een schuldige blik in zijn ogen.

“Nee zeker niet Pap! Emily heeft even een momentje, maar dat gaat zo wel over. Vanmorgen had ze er heel veel zin in en was ze al erg vroeg wakker. Ze kletste me de oren van het hoofd over dat ze vandaag ging logeren! Maar nu dit meisje weet dat Papa en Mama ook een weekendje weg gaan samen wil ze met ons mee en dat kan niet.”

“Nee, dat kan niet, maar wij gaan het ook heel leuk hebben samen Emily! Zullen we dan maar even koffie gaan drinken? Koffie met appeltaart, die heeft je Oma gisteren nog speciaal staan bakken voor vandaag.”

“Heerlijk! Dan blijven we zeker nog even een kop koffie doen! Maar ik wil eerst even met mijn vrouw praten! Dus kan jij Emily alvast even mee naar binnen nemen Pap?”

De vader van Ricardo ziet de serieuze blik in zijn zoons ogen en besluit dat het dat inderdaad beter is om Emily vast met zich mee te nemen naar binnen toe. Zelf heeft hij met zijn vrouw ook een traditioneel huwelijk en hij weet van zijn zoon door bepaalde gesprekken die ze samen voeren dat hij ook een traditioneel huwelijk heeft. Maar ook door de geloften die Esther bij de bruiloft uitsprak. En die keer dat zijn zoon zijn vrouw even meenam naar hun schuurtje zal hij ook niet snel vergeten.

“Kom je mee Emily? Mama en Papa komen zo ook.”

Hij pakt Emily van Esther over en snikkend laat Emily zich door haar Opa mee naar binnen nemen.

“Ik lust geen koffie Opa.”

Snikt ze nog wat na, haar Opa begint te lachen.

“Voor jou hebben we lekker een glaasje appelsap of limonade en dat lust je wel.”

“Ja, dat lust ik wel Opa!”

Antwoord Emily al vrolijker en dan verdwijnen ze door de gangdeur naar binnen. Ricardo kijkt zijn vrouw streng aan. Hij ziet dat ze haar blik eerst weg wil draaien maar hem dan brutaal en boos aankijkt. Zijn blik wordt nog serieuzer en Esther ziet de waarschuwing in zijn ogen, maar ze is boos en trekt zich weinig van de waarschuwing aan. Ze weet dat haar man wel gelijk heeft met wat hij tegen zijn vader zei, maar wil en kan door haar gevoelige aard daar nu niet aan toegeven.

“Esther! Je weet dat Emily momenteel gewoon met ons mee wil omdat wij ook een weekendje weg gaan! Ze is haar zin aan het doordrijven! Als wij gewoon weer naar huis zouden gaan dan had ze echt niet mee gewild, maar bij Opa en Oma willen logeren. Jij bent veel te gevoelig voor haar traantjes en dan geef je gewoon overal aan toe! Dat kan echt niet Esther! Op sommige momenten moet je echt even wat strenger zijn en tijd voor jezelf pakken!”

“En als ze nu gewoon heimwee heeft he?! En echt niet wil?! Ben jij dan zo bruut dat je haar gewoon achter laat?! Ja jij wel! Maar ik niet!”

Esther wil boos naar binnen stappen maar Ricardo pakt haar arm stevig vast.

“Nu moet je eens goed luisteren jongedame! Jij stopt nu met deze houding of ik neem je even mee naar het schuurtje van mijn vader en moeder. Heb je me goed begrepen?!”

Esther wil nu geen pak op haar billen. Zeker niet hier. Ze herinnert zich de laatste keer dat haar man haar mee nam naar het schuurtje van zijn ouders nog maar al te goed en ook de schaamte die ze toen had bij het terug naar binnen gaan. Ze is nog steeds boos, maar geeft toe.

“Ja Ricardo, het spijt me, maar ik wil me niet het hele weekend zorgen maken om Emily.”

De tranen prikken in haar ogen en ze probeert ze weg te knipperen. Ricardo ziet dat zijn vrouw het moeilijk heeft en trekt haar tegen zich aan.

“Je hoeft je geen zorgen te maken meisje. Ze gaat het heel leuk hebben. Ook jij weet dat mijn ouders uitjes gepland hebben voor haar. Ze gaan zelfs naar een dierentuin.”

“Ja ik weet het, maar als ze zo verdrietig is dan vind ik het gewoon heel moeilijk om haar achter te laten.”

“Dat weet ik en dat siert je ook. Maar soms moet je echt strenger zijn. Zullen we maar naar binnen? Ik heb wel zin in een stuk appeltaart voordat we verder moeten, want het is nog twee uur rijden voordat we in België zijn.”

Esther geeft haar man nog een dikke knuffel en kust hem dan teder.

“Ja laten we dat maar doen. Veel beter dan dat stomme schuurtje!”

Ricardo grinnikt om zijn vrouw haar bijdehandte opmerking en met een zachte tik tegen haar billen en een knipoog stuurt hij haar voor zich uit naar binnen en sluit de deur achter zich. Als ze in de huiskamer komen groet de moeder van Ricardo hen hartelijk en zit Emily vrolijk te spelen met een boerderijsetje wat ze van de ouders van Ricardo gekregen heeft.

“Mamaaa, Papaaa, kijk eens wat ik gekregen heb!”

Ze probeert het boerderijtje met haar kleine handjes op te tillen.

“Ohw wat mooi en wat lief van Opa en Oma!”

Antwoord Esther. Ricardo kijkt er glimlachend naar.

“Heb je Opa en Oma wel bedankt en een knuffel gegeven?”

“Ja Papa, dat heb ik echt gedaan.”

Zucht de kleine dame. Ricardo grinnikt om zijn dochter.

“Net zo bijdehand als haar moeder!”

Grapt hij. Esther kijkt haar man met een vrolijke maar bijdehandte glimlach aan en neemt dan plaats op de bank in de huiskamer. Ricardo gaat naast haar zitten en samen genieten ze van de appeltaart. Als het eenmaal tijd is om weg te gaan wil Emily nog even moeilijk gaan doen. Ricardo kijkt zijn dochter eens even streng aan en Emily weet dat als Papa zo kijkt en ze door gaat zeuren, ze op een stoeltje in de hoek gezet wordt door hem en dat vind ze niet leuk. Dus geeft ze haar moeder en vader maar een knuffel. Bij Esther begint ze toch weer wat te huilen, maar Ricardo pakt zijn vrouw bij haar hand en dwingt haar zo zich los te maken uit de knuffel met haar dochter.

“We moeten gaan schat, Emily heel veel plezier moppie! Tot Maandag en Pap en Mam bedankt dat jullie dit weekend en Maandag even op Emily willen passen.”

Zegt hij resoluut. De vader en moeder van Ricardo geven hun ook nog een dikke knuffel en wensen hun veel plezier samen.

“Geen probleem zoon! Wij gaan het ook heel leuk hebben hier!”

Antwoord zijn vader en de moeder van Ricardo pakt Esther even bij zich in een knuffel waardoor Ricardo zijn vrouw los moet laten. Haar man kijkt even streng naar haar. Ze weet dat ze zich niet met haar zoons huwelijk mag bemoeien van haar man, dat heeft hij haar al een keer heel duidelijk gemaakt, maar daar trekt ze zich nu weinig van aan en went haar blik op Esther.

“Het komt helemaal goed meis, maak je geen zorgen. Ze huilt misschien eventjes maar daarna zal ze zeker wel bijtrekken en als het echt niet gaat dan bel ik je, belooft.”

Dat stemt Esther geruster, ze knikt gerustgesteld en loopt met haar man mee richting de auto. Inmiddels is Emily weer tranen met tuiten aan het huilen maar door de blik van Ricardo stapt Esther toch de auto maar in. Ze zwaaien zijn ouders en Emily uit en rijden dan rustig richting België. Esther is al de hele tijd erg stil in de auto. Normaal is ze altijd erg vrolijk en zingt ze luidkeels mee met de muziek. Ricardo heeft nog speciaal deze cd voor haar gebrand voor onderweg omdat hij weet wat haar lievelingsnummers zijn en ze graag muziek luisterd onder het auto rijden. Maar Esther is er met haar hoofd niet bij. Ze is boos op de manier hoe ze afscheid heeft moeten nemen van haar dochter en heeft nu helemaal geen zin meer in het weekend.

“Esther? Is er wat? Je bent zo stil.”

Vraagt hij haar uiteindelijk kalm en lieflijk.

“Je bent een bruut!”

Schiet Esther uit haar slof, ze is zo boos en neemt geen blad voor haar mond. Ook niet als haar man steeds bozer gaat kijken, hij klemt zijn kaken op elkaar en probeert ondanks zijn boosheid goed op de weg te letten.

“Eikel dat je er rond loopt! Je hebt me op een klote manier afscheid laten nemen van onze dochter! Ik heb al helemaal geen zin meer in dat stomme weekend, draai alsjeblieft om naar huis en slaap maar lekker op de bank! Want met zo’n eikel als jij momenteel bent wil ik het bed niet delen!”

Zodra Ricardo een benzinepomp ziet draait hij de weg af. Hij zegt niks en laat Esther al haar vuil over hem heen gooien. Zodra hij een mooi plekje ziet parkeert hij de auto en stapt uit. Slaat de deur met een klap dicht en loopt een stukje bij de auto weg. Esther ziet hem moeite hebben met zijn kalmte te bewaren en heeft al spijt van alles wat ze zojuist gezegd heeft. Zo had ze niet mogen reageren. Het moest een leuk weekend worden en hij bedoelde het goed om haar te helpen op een juiste manier afscheid te nemen. Ze weet ook wel dat haar dochter precies weet hoe ze haar zin bij haar kan krijgen. Dat heeft ze zelf ook wel in de gaten, maar ze kan gewoon niet goed door haar gevoel doorzetten en streng zijn op die momenten. Dat zit gewoon niet in haar. Daar heeft ze al meerdere gesprekken en ook billenkoek voor gehad van haar man. Het gaat al wel beter, maar af en toe gaat het ook nog wel eens mis. Na een tijdje ziet Esther haar man weer naar de auto toekomen, maar ziet ook dat het kwaad al is geschiet. Voor haar zal een stevig pak op haar billen op het menu staan. Ze kent haar man goed en als hij de houding heeft die hij nu heeft, dan is ze al te laat. Ricardo doet aan haar kant de deur open.

“Uitstappen!”

Zegt hij kalm maar streng. Esther durft niet heel erg tegen hem in te gaan en doet alvast haar gordel los.

“Ohw Ricardo, alsjeblieft niet hier!”

“Uitstappen zei ik Esther!”

Esther zucht.

“Ja Ricardo.”

Ricardo pakt zijn vrouw bij haar hand vast en loopt met haar richting een klein stukje bos waar hij een mooi bankje heeft zien staan. Het is rustig op de weg en ook bij de parkeerplaats en het bankje zit goed verscholen achter een paar bomen en struiken. De kans dat ze ontdekt worden is dus klein. Als ze bij het bankje aankomen gaat Ricardo direct zitten en trekt zijn vrouw zonder enige aarzeling over zijn knie. Direct laat hij zijn hand een paar keer hard op haar bedekte billen neerdalen. Esther verstijft van zijn harde hand en verschiet wat bij elke keer dat zijn hand haar billen raakt.

“Auw! Ricardo! Auw! Alsjeblieft! Het spijt me!”

Piept ze. Ricardo geeft haar nog een paar ferme tikken op haar billen en zet haar dan overeind. Esther wil graag even flink over haar billen wrijven om de pijn wat te verzachten, maar ze weet beter en staart wat naar de grond.

“Kijk me aan Esther!”

Zegt Ricardo streng, maar kalm. Esther kijkt hem aan en ziet dat hij nog erg boos is op haar. Ze wil haar blik liever weg wenden maar doet dit maar beter niet. Met moeite blijft ze hem aan kijken. Ricardo zucht en haalt een hand door zijn haar uit frustratie.

“Het liefst geef ik je nu per direct de straf die je verdient jongedame, maar dat is hier niet mogelijk. Je krijgt je straf dus per direct als we op bestemming zijn! Heb je me begrepen?!”

De moed zakt bij Esther direct in haar schoenen.

“Ohw Ricardo, alsjeblieft niet! Ik zal me echt beter gedragen, je hebt gelijk, maar ik wil zo het weekend echt niet beginnen.”

Smeekt ze hem tevergeefs. 

“Je bent het weekend zo al begonnen Esther! En dat weet je zelf ook wel! En nu terug naar de auto voordat we nog later aankomen!”

Ricardo staat op en met een tik dirigeert hij zijn vrouw richting de auto. Esther begint wat te mopperen maar loopt wel netjes door. Ze wil echt geen pak slaag direct al bij aankomst, ookal weet ze heus wel dat ze het er nu zelf zo naar gemaakt heeft. “Wat is het toch ook af en toe een bruut!” Denkt ze bij zichzelf. Wijselijk spreekt ze de woorden niet uit. Ricardo ziet zijn vrouw in zichzelf mopperen en grinnikt stiekem om haar gedrag. Hij vind het heerlijk als ze zo vurig is, dat geeft precies de spanning die hij en ook zij af en toe nodig heeft. Hij zet zijn strenge stem bij de auto weer op.

“Instappen! We hebben nog een flink stuk te rijden en ik wil niet nog later aankomen! Mopperen doe je straks in de hoek maar!”

Esther begint te koken bij het horen van zijn woorden en kijkt hem vluchtig met een scherpe blik aan. Ze zegt niks maar haar ogen spreken boekdelen. Als ogen echt vuur konden schieten. Dan was hij nu flink verbrand geweest! Esther rukt de deur open en gaat boos zitten, haar billen tintelen nog van de ferme tikken die ze van haar man al op haar billen gehad heeft, maar dat wil ze nu niet laten merken. Rustig en met een sadistische glimlach stapt Ricardo ook in de auto en zet de auto weer aan. De muziek zet hij wat harder en steld de navigatie opnieuw in. “Nog een uurtje en dan ben jij voor mij!” Denkt hij bij zichzelf. Esther gunt hem geen blik waardig en staart enkel door haar raam naar buiten, maar na een half uurtje begint ze toch weer wat te bokken.

“Ricardo?”

“Ja Esther?”

“Kunnen we niet gewoon eerst binnen komen en mensen begroeten? Het is echt onbeleefd als we direct op zo’n manier binnen komen vallen! Dat kan echt niet!”

“Nee Esther! Je bent behoorlijk brutaal geweest! Dat gedrag van je keur ik af en dat weet je!”

“Dus je wil ook nog dat ik me onbeleefd ga gedragen? Dacht toch echt dat jij het juiste voorbeeld moet geven! Dan mag je me daarvoor niet straffen! Jij zou eigenlijk een pak op je billen moeten krijgen als je me echt direct bij binnenkomst gaat straffen!”

Ricardo werpt vluchtig een strenge blik op zijn vrouw.

“Jij zegt daadwerkelijk dat ik een pak op mijn billen moet krijgen?! En wat ik wel en niet mag of zal doen met je nu je, je zo brutaal gedragen hebt?! Zeker nu je, je al in een benarde positie bevind?! Ik denk dat jij nu beter even je mond dicht kan houden jongedame! Je maakt de straf die ik voor je in petto heb alleen maar erger momenteel!”

Esther bijt haar tanden op elkaar. Het liefst wil ze hem nu uitmaken voor alle rotte vis die ze maar bedenken kan, maar ze houdt zich in. Boos vouwt ze haar armen voor haar buik in elkaar. Ricardo begint te lachen als hij zijn vrouw zo ziet zitten.

”Je lijkt nu net op je dochter als ze haar zin niet krijgt! Hahaha!”

Esther wordt woest.

“En jij bent een onbeleefde eikel!”

Schreeuwt ze. Ricardo zijn ogen spuiten vuur. Door het gedrag van Esther mist hij bijna een afslag, maar kan nog net de auto de juiste kant opsturen. Esther schrikt van de manoeuvre die Ricardo uit moet halen en gilt en schreeuwt dan…

“Jij verschrikkelijke eikel! Ik schrok me dood! Let even wat beter op de weg ja!”

Kalm maar duidelijk antwoord hij.

“Als jij niet zo zit te zeuren en me uit zit te schelden dan lukt dat misschien! En als je nu niet heel gauw ophoud dan geef ik je hier en per direct nog een extra pak slaag op je blote billen met de cane! Want ja, ook die heb ik meegenomen jongedame!”

Geschrokken houdt Esther haar mond dicht. Ze staart wat uit het raam en heeft behoorlijk wat kriebels in haar buik voor het pak slaag wat ze straks onherroepelijk van haar man in ontvangst zal moeten nemen. Het weekend zal nog maar net begonnen zijn of zij zal al flink op de blaren moeten zitten en dan moet ze het hele weekend verder met al behoorlijk pijnlijke billen door zien te komen. Ze schaamt zich voor haar gedrag en weet dat Ricardo haar nooit zomaar zal straffen en dat ze ook echt alles verdient wat ze straks zal voelen, maar ze wil het niet. Het spijt haar oprecht. Ze doet goed haar best om in een andere stemming te komen, haar mond dicht te houden en nu eens minder brutaal te zijn. Haar man te gaan gehoorzamen zoals ze in haar geloften bij haar huwelijk aan hem beloofd heeft. Ricardo ziet dat zijn vrouw al met zichzelf in gevecht is om haar houding te gaan veranderen. Hij is trots op haar dat ze nu zelf ook inziet hoe brutaal ze geweest is. Maar straffen zal hij haar zeker. Hij kan haar hier niet onderuit laten komen, dan zal ze met een schuldgevoel blijven zitten en erger nog. Haar respect en vertrouwen in hem langzaam verliezen.

Bij aankomst zien ze dat de grote parkeerplaats die bij het huis hoort een stuk van het huis verwijdert is. Ze zullen dus een stukje moeten lopen en daarom besluit Ricardo eerst met zijn vrouw naar binnen te gaan en haar in de hoek te plaatsen. Dan zal hij zelf wel vast stellen die er al zijn begroeten en dan samen met een paar andere de koffers uit de auto halen voordat hij zijn vrouw onder handen zal nemen. Zo kan ze nog even goed nadenken over haar brutaliteit.

Een warme kerst

Met een zucht legt Anna haar telefoon weg. Gek wordt ze van Facebook waar iedereen zo gelukkig met elkaar lijkt. Het REM nummer Shiny Happy People is vast en zeker in de decembermaand geschreven. De meest prachtige kerstbomen komen weer voorbij. En natuurlijk ook de zoetsappige selfies van haar zus Kim en haar man Logan. Stiekem is ze best jaloers op Kim, ze gunt haar het beste hoor, maar zelf wil ze nu eindelijk ook eens een echte man.

Haar collega Ludwien heeft het al een poosje over Tinder, misschien moet ze dat ook maar een een kans geven. Na wat wikken en wegen pakt ze haar telefoon en gaat naar de Play Store. Niet geschoten is altijd mis. En daar gaat ze. Ze vult haar gegevens in naar waarheid. Het is ook best wel spannend wie weet waar ze terecht komt. Wat zoekt ze eigenlijk in een man? Daar kan ze nog wel even over nadenken en later invullen. Ze wil gewoon heel graag dingen samen doen. Met iemand die oprecht in haar geïnteresseerd is, haar laat lachen en die haar het gevoel geeft de leukste vrouw op aarde te zijn. Zo ingewikkeld kan dat toch niet zijn?

Ze begint te swipen, eigenlijk alleen maar naar links. Wat een suffe gebakjes allemaal, denkt ze teleurgesteld. Dan ineens na een paar dagen krijgt ze een melding van Tinder. Er is een match met iemand!

Anna hoopt nu op een normaal bericht. De flaters vlogen haar de afgelopen tijd om de oren met de berichtjes. Zo was er iemand, een wat oudere man van in de 40, die op zoek was naar de ware en graag kinderen wilde. Ja prima, maar eerst even elkaar zien voor we daar over gaan praten….Maar oké, geen match dus. En dan al die andere heren met soms merkwaardige ideeën, iemand die graag haar voeten wilde zien, een voorstel voor een trio, en of ze van een gouden douche hield?

Anna maakt een kleine aanpassing in haar profieltekst. Ze is niet op zoek naar iemand om gelijk een gezin mee te starten maar ze zou het leuk vinden om met heren wat af te spreken voor gewoon een gezellige avond. Plus een nieuwe beschrijving van wat ze zoekt in een man, een al wat oudere man, een beetje gezet postuur. Houdt van de sneeuw en wintersport en gaat voor gezelligheid. Misschien kan hij samen met haar haar ultieme droom waarmaken: samen snowboarden in Fins Lapland. En dat heeft gewerkt! Snel opent ze Tinder.

“Lieve Anna,” staat er in het berichtje, “wat ontzettend leuk om iemand te treffen die van snowboarden en Lapland houdt. Ik ben er wel eens geweest en het is mijn favoriete plek op aarde. Ik zou het leuk vinden je te ontmoeten en onze liefde voor Lapland en snowboarden te bespreken. Liefs Claus Moroz.”

Lapland wat heeft ze daar heerlijke vakanties gehad in haar jeugd en wat zou ze graag nog eens een keer daar heen gaan. Het berichtje dat ze van Claus kreeg doet haar hart sneller kloppen. Er zijn nog zoveel vragen die ze nu heeft. Ze besluit eerst een neutraal berichtje terug te sturen.

“Hallo Claus wat ontzettend leuk dat Lapland jou ook zo trekt. Ik heb er in mijn jeugd heel wat uren vertoefd. Er zijn eerst nog wel wat vraagjes. Want wonen wij een beetje bij elkaar in de buurt? En wat is jou leeftijd precies? Je profiel is niet helemaal ingevuld zag ik.”

Dezelfde avond nog stuurt Claus een berichtje terug.

“Lieve Anna, je bent duidelijk nog niet zo lang op Tinder. Je kunt zien hoever we van elkaar af wonen. Het is 15 km. Valt mee toch? Ik ben 44, maar leeftijd is maar een getal. Belangrijker is dat er een leuke klik is. Wil je binnenkort ergens koffiedrinken? Of misschien is er nog wel ergens een leuke kerstmarkt waar we elkaar kunnen ontmoeten? Liefs Claus,”

Wow, een kerstmarkt, wat leuk, met alle lichtjes en glühwein, wat fantastisch een man die daar een date wil, denkt Anna. Maar om daar nou alleen naar toe te gaan. Stel dat hij tegenvalt dan is ze daar alleen. Ze besluit er een nachtje over te slapen en morgen een berichtje terug te sturen.

De volgende morgen moet ze zich haasten naar haar werk. Duimen maar dat Simon vandaag een vrije dag heeft want ze gaat net te laat komen en hij had haar de roe belooft bij de volgende keer te laat komen. Dan piept haar telefoon. Snel kijkt ze even. Het is haar zwager Logan. “Hoi Anna, ga je volgende week mee naar de kerstmarkt in het dorp? Je zou Kim een groot plezier doen door erbij te zijn. Zien we je daar om 20:00? Groetjes L.” Aan de ene kant heeft ze weinig zin om tussen die twee tortelduifjes te lopen maar het geeft haar wel de gelegenheid om een back-up te hebben voor als Claus toch niets is. Een perfecte win-win situatie dus.

Ze stuurt een berichtje terug dat ze graag mee wil en dat 20.00 uur prima is. Dat stuurt ze ook door op Tinder naar Claus. Als hij dan toch wil afspreken is dit wel een mooie gelegenheid. Haar hoofd draaien nu wat overuren want wat zal ze dan eens aantrekken? Ze heeft laatst een mooie leren rok gekocht en onlangs ook nieuwe laarsjes die daar perfect bij passen. Ze moet alleen even nieuwe panty’s halen. Eigenlijk moet ze ook nog naar de kapper en een nieuw nagellakje is nooit verkeerd. Ze heeft ook nog mooie kerstnagels gezien, dat zou ze wel graag willen.

Pingg een whatsappje komt binnen. Het is haar zwager die aangeeft het fijn te vinden dat ze mee gaat en dat Kim haar de laatste tijd erg gemist heeft. Helaas heeft Anna hun bruiloft gemist omdat ze voor haar afstuderen op stage was in het buitenland. Kim zelf had ze ontzettend gemist dus het is erg leuk om even samen bij te kletsen, als ze zich tenminste niet zo klef gedragen.

Weer een een ping nu een berichtje van Tinder. Ze opent Tinder en ziet dat ze een berichtje binnen heeft gekregen van Claus.

“Lieve Anna, dan hebben we een date. Je kunt me om 20:15 in de kerk tegenover de kerstmarkt vinden, even weg van de drukte. Je kunt me daar niet missen. Wees op tijd! Tot gauw. X Claus.”

De week vliegt voorbij en gelukkig is de kapper rond de feestdagen langer open. Helaas lopen de afspraken iets uit en moet ze zich weer haasten naar de kerstmarkt. Haar timemanagement is weer eens niet zo best. Gelukkig ziet ze er wel fantastisch uit dus het is in ieder geval niet voor niets geweest.

Snel appt ze naar Kim dat ze iets later is en dat ze eerst nog even iets moet doen en dat ze haar later op de kerstmarkt zal ontmoeten.

Claus zal toch vast niet boos zijn nu ze fashionable late is, vraagt ze zich een beetje nerveus af. Op zo’n principieel Pietje Precies zit ze niet te wachten hoor.

Twintig minuten te laat arriveert ze in het kerkje. Overal branden kaarsjes en in het midden van alle kerkbankjes zit een knappe man in een kerstmanpak.

“Anna neem ik aan,” vraagt hij met een warme glimlach.

Anna voelt hoe haar mond van verbazing openvalt. Nog nooit heeft ze zo’n aantrekkelijke Kerstman gezien. Het pak accentueert zijn iets gezette maar ook overduidelijk gespierde lichaam.

“Je bent laat Anna, ik ben een beetje teleurgesteld in je. Ik heb vernomen dat je het wel vaker niet zo nauw neemt met de tijd. Ik zou je kunnen helpen om wat stipter te worden.” Zijn handen glijden naar de riem om zijn buik. “Deze riem heb ik natuurlijk niet voor de sier om.” Meteen denkt Anna terug aan het Sinterklaasfeest. Hoe is het mogelijk dat nu de Kerstman ook haar wil straffen voor te laat komen? Ze weet nog heel goed hoe de roe voelde. Maar een leren riem…geen idee hoe dat voelt. Zou Sinterklaas met de kerstman in contact zijn geweest? Dit is toch echt wel heel toevallig. Maar zei Claus niet dat hij wilde helpen?

Woosj… Claus klapt zijn riem dubbel. Anna voelt hoe haar haar wangen gaan branden bij het horen van dat geluid. Hij zal toch niet haar hier terplekke straffen met de kans dat er mensen binnen lopen? Ze blijft hem verbijsterd aankijken. Tegelijkertijd voelt ze ook vlinders in haar buik bij het aanzien van die gespierde armen in combinatie met die riem. En hoe zacht zou dat pak van hem eigenlijk liggen?

“Ik ga je voor iedere minuut te laat een klap op je blote billen geven. Eens kijken,” Claus kijkt met een schuin oog naar zijn horloge, “Met ons gesprekje van nu erbij is dat … tweeëntwintig klappen. Akkoord?” Met een grote glimlach kijkt hij haar aan. “En geen zorgen verder, dit is een katholieke kerk, dit soort dingen gebeuren vaker dan je denkt. Kom nu maar hier.” Nog even joviaal steekt hij zijn hand naar haar uit.

Er schieten allemaal gedachten door haar heen. Haar verbazing over deze ontmoeting is zo groot dat ze schoorvoetend naar hem toe loopt. Ze is ook wel een beetje nieuwsgierig. Ze gaat niet liggen dat voelt zo raar maar Claus merkt haar twijfels en pakt haar resoluut bij de arm en voor ze het weet ligt ze over de knie. Claus houdt eerst nog een algemeen praatje over op tijd op je afspraak of werk komen.

Of ze wel eens vaker over de knie heeft gelegen? En hoe dit nu voelt nu ze zo ligt?

Er komt geen antwoord van Anna. Ze wil wel maar er komt niks uit. Dat is voor Claus het startpunt dat hij dan maar even moet door pakken. Zijn hand aait even over haar leren rokje en schuift deze omhoog. Behendig haakt hij zijn vingers tussen haar been en het elastiek van haar slipje en ontbloot haar billen. Voor de tweede keer deze maand ligt ze bij een man op schoot met haar billen bloot. Ze duimt dat niemand de kerk binnenkomt, al helemaal Kim en Logan niet. Een golf van paniek overspoelt haar.

Claus lijkt het te merken en streelt even haar billen, maar zachtjes, heel teder eigenlijk. Misschien is hij wel bar slecht in het geven van billenkoek en komt ze er genadig vanaf.

Dan ineens PATS… de eerste klap met de riem.

“Holy Fuck,” schreeuwt Anna en schiet overeind maar Claus geeft haar meteen een standje waardoor ze weer netjes over de knie gaat liggen.

“Heb jij enig idee waarom jij zo ligt,” vraagt Claus. Anna zwijgt, ze denkt dat het erger wordt als ze wat gaat zeggen, maar dit keer is het andersom. Het wordt erger omdat ze niks zegt. “Nog één keer op nieuw Anna,” zegt Claus nadat hij haar een ferme tik had gegeven voor het niks zeggen. “Waarom lig jij hier?”

“Nou, omdat ik iets verlaat was en jij blijkbaar weinig geduld hebt,” flapt Anna eruit.

Een paar seconden is het oorverdovend stil. Anna heeft direct al spijt van haar geïrriteerde woorden. PATS!

“Ik denk lieve Anna, dat tweeëntwintig niet eens genoeg is voor jou om tot berouw te komen. We gaat tot dertig. Dat was twee.”

Anna schiet weer overeind van de pijn, ze kan er niet veel aan doen. Claus trekt haar nu over één been en zet haar in een beenklem.

“Blijf stil liggen Anna, misschien helpt dit een beetje.” Ze merkt dat ze eigenlijk bijna geen kant meer op kan en gek genoeg geeft het haar wat rust.

Eigenlijk ligt dit best fijn, denkt Anna. Claus zet de volgende tien slagen hard en snel in en Anna kan niets anders doen dan heel hard huilen.

Dan ineens hoort ze het kraken van een deur die opengaat.

“Huh, Anna ben jij dat?” hoort ze een bekende stem zeggen. Oh nee, het is Simon! Ook dat nog!

Verbaasd loopt Simon hun kant op. Maar diep van binnen moet hij best lachen. “Wat is de reden is dat Anna bij jou over de knie ligt?” vraagt hij aan Claus.

“We hadden een afspraak hier op de kerstmarkt maar Anna neemt het blijkbaar niet zo nauw met de tijd. Ze was dus best verlaat.” antwoordt Claus. “Dat valt best wel mee,” roept Anna recalcitrant.

“Dat is anders best heel herkenbaar,” zegt Simon, “weet je nog Anne toen met dat Sinterklaasfeest?” Ja natuurlijk weet ze dat nog hoe zou ze dat ooit kunnen vergeten?

“Nou”, zegt Claus, “dat verhaal wil ik zo wel eens even horen van jullie, onder het genot van een glaasje glühwein,” en hij geeft Anna een klein kneepje in haar bil.

“Maar eerst moeten we dit onderonsje nog even afmaken. Ik denk dat we wel bijna klaar zijn meneer, uh?”

“Simon Langendijk, manager van Anna. Ik regel vast de glühwein, zie ik jullie zo buiten?” Claus knikt ter goedkeuring en voor Anna er erg in heeft zet Claus de volgende reeks slagen in.

Maar dit keer stopt hij niet meteen meer. Die billen van Anna mogen het best even voelen. En zo slaat Claus gestaag een poosje door. Smeekbedes worden genegeerd. “Zo,” zegt Claus na een tijdje. “Ik denk dat die billen van jou niet meer zo koud voelen. Maar jongedame, volgens mij is dit niet de eerste keer dat jij een pak op je blote billen krijgt, heb ik zonet vernomen. En aangezien ik heel benieuwd ben naar het verhaal is het nu tijd voor een glaasje glühwein buiten bij het vuur. Anna, ga je mee?”

Claus helpt Anna overeind en als ze voorzichtig haar kleding weer aangetrokken heeft geeft Claus haar een stevige knuffel. Met zijn mouw droogt hij haar tranen en houdt haar net zolang vast totdat ze weer een beetje tot zichzelf is gekomen. Hier in de zachte maar toch gespierde armen van Claus voelt ze zich helemaal veilig. Claus geeft haar teder een kus op haar hoofd en last haar dan los.

“Kom,” zegt hij, we gaan Simon zoeken.”

Eenmaal bij de glühweinkraam ziet ze ook Kim en Logan staan. Kim loopt gelijk naar haar toe en geeft haar een dikke knuffel.

“Ja uhm dit zijn Claus en Simon, ik moest nog iets voor het werk afhandelen met ze,” stamelt Anna en ze voelt hoe ze begint te blozen.

“O gezellig, een échte kerstman,” zegt Kim. Ze drinken met zijn allen een glaasje glühwein en toasten op de aankomende feestdagen. Simon gaat in gesprek met Claus en Anna staat er wat zenuwachtig bij.

Maar dan trekt Logan haar aandacht en wijst naar een kraampje met allerlei houten attributen, schalen, snijplanken, mokken, borden en houten lepels.

“Kijk eens, ze hebben zelfs houten pollepels met rendieren uitgesneden,” lacht Logan, “oh die moet ik hebben. Perfect om vlees mee op te warmen,” en hij geeft Anna een knipoog. Kim begint te blozen en mompelt iets over de sterke glühwein waardoor ze het ineens erg warm krijgt. Nieuwsgierig kijkt Anna haar aan. Zou Logan haar misschien ook wel eens… nee dat zal toch niet?

Terwijl Logan zich naar het kraampje begeeft komt Claus afscheid nemen. “Dag lieve Anna, ik moet weer gaan. Zie ik je volgend jaar weer? Ik hou contact met Simon zodat ik weet wat we onze volgende date kunnen gaan doen.” Hij knipoogt en geeft haar een laatste stevige knuffel. Dan verschijnt er vanuit het niets een slee met rendieren en weg is Claus.

“Ho ho ho… Merry Christmas everyone,” roept hij in het voorbij gaan.

Het heerlijk avondje is gekomen

Tien minuten te laat loopt Anna gehaast haar werk binnen. Hopelijk zou het haar chef niet opvallen dat ze alwéér iets te laat is. Ze was gisteravond druk geweest met steentjes plakken voor de Diamond Painting voor haar zus Kim. Ze wilde haar met de kerst verrassen met een Diamond Painting versie van haar trouwfoto. Helaas was het veel meer werk dan ze had verwacht en was ze nog niet eens halverwege de 48.000 steentjes van de Painting. En dus was ze een uurtje later gaan slapen dan gewoonlijk en wist ze zich met moeite uit bed te slepen vanmorgen.

Eigenlijk gebeurt het wel met grote regelmaat dat ze te laat is of maar heel krap aan op tijd. Ze wil echt dat ze meer tijd er voor uit zou trekken om gewoon eens op tijd te zijn. Maar goed dit keer kwam ze er goed vanaf omdat ze zag dat haar chef Hans bezig was met een sollicitatie.

Snel sluipt ze zijn kantoor voorbij. Met een zucht van opluchting gaat ze snel op haar plekje zitten en zet snel haar computer aan. Morgen moet ze toch echt maar eens niet meer de wekker zo lang laten snoezen.

“Goedemorgen Anna,” haar chef kwam samen met de sollicitant aanlopen. “Dit is de nieuwe manager van afdeling HR. Hij had gelijk een leuk idee en jij lijkt me uitermate geschikt om hem hierbij te ondersteunen. Kom vanmiddag maar even bij me langs op kantoor. Dan moet ik gelijk nog even een hartig woordje met je spreken over de aanvangstijd van jouw werkdagen.” Hij kijkt haar serieus aan. Maar ze krijgt gaan tijd om te antwoorden want de sollicitant schud enthousiast haar hand.

“Hoi, ik ben Simon Langendijk. En geen zorgen hoor, we gaan een leuk Sinterklaas feest in elkaar zetten. En zo te horen kunnen er nog wel eens stoute collega’s in het boek van Sinterklaas staan.” Hij knipoogt naar haar. Anna’s hart gaat iets sneller kloppen. Wat was dat vroeger altijd een spannende tijd. Ieder jaar als ze het Sint snoepgoed in de winkels ziet liggen voelt ze weer even een kriebel in haar buik. De werkdag vliegt voorbij en met tegenzin klopt ze uiteindelijk aan bij haar chef.

Ze klopt op de deur en ziet hem zitten achter het bureau, echt zon mooie grote oude houten bureau. Ze heeft gehoord dat het best nog een speciaal meubelstuk is want hij had altijd op paleis Het Loo gestaan. Ooit eens op de kop getikt door een boedeldag. Daarachter dat statige bureau zit nu haar chef met die serieuze blik. Hij vraagt haar plaats te nemen en of ze zin heeft in een kopje koffie. Daar heeft ze wel zin in en zo kan ze even tijd rekken en zijn reactie proberen te peilen. Eigenlijk kent ze hem maar heel slecht bedenkt ze. Ze maken wel eens een praatje maar meer een algemeen gesprek. Hij komt weer haar richting oplopen met een dienblad met koffie en koekjes. Hij zet een kopje neer binnen haar handbereik en gaat zitten. Even is het stil. Beiden weten ze niet zo goed wat te zeggen.

Dan schraapt Hans zijn keel en kijkt Anna lang met een serieuze strenge blik aan. Ze schuift ongemakkelijk heen en weer op haar stoel en voelt hoe haar wangen kleuren door hoe hij nu naar haar kijkt.

“Wat vind je van het idee van Simon om een Sinterklaas feest te houden? Je weet toch dat je hier bent om dat te bespreken?” Anna glimlacht. Hij is dat andere punt vast alweer vergeten anders zou hij daar toch gelijk over beginnen?

“Nou hartstikke leuk. Sinterklaas is altijd een hele leuke tijd. En ik zou wel benieuwd zijn wat er allemaal in dat grote boek van Sinterklaas staat over alle collega’s.”

Hans vouwt een papier open en schraapt nog een keer zijn keel en neemt snel een slokje koffie.

“Eigenlijk ben ik al begonnen met het schrijven van Sinterklaas gedichten. Deze is voor jou Anna en het is niet fraai eigenlijk.

De Sint zat eens te denken

Wat hij onze lieve Anna kon schenken

Anna komt heel vaak te laat

En loopt dan de hele dag uit de maat

Maar zou ze het echt niet weten?

Of is ze het gewoon vergeten…

Dat haar te laat komen altijd wordt opgemerkt.

Dus zoeken we naar iets wat dat beperkt.

Beste Anna te laat komen is er voor jou hopelijk niet meer bij.

En leer je al heel gauw je lesje door mij.

Op tijd komen dat meen ik oprecht.

Hopelijk ben jij degene die dat straks uit zich zelf zegt.

Stoute meisjes leren alleen met behulp van de roe

Gevolgd door het geklets van iets van bamboe

Op het feestje dat je met Simon gaat geven

Zul je daarom iets heel bijzonders gaan beleven

Hopelijk kun je de komende nachten nog slapen

En loop je op je werk niet meer onbeleefd te gapen

Groetjes Sint en Piet.”

Hans vouwt met een serieus gezicht het velletje papier weer dicht. Meent hij dit nou echt, vraagt Anna zich af terwijl ze voelt hoe hang wangen gaan branden.

Snel neemt ze afscheid en loopt naar huis. Dat avondje zou nog wel eens heel bijzonder kunnen worden. Maar ze weet eigenlijk nog niet zo goed in welke richting ze moet denken aan wat er kan gaan gebeuren. Kriebels geeft haar dat, dat weet ze wel, net als vroeger op de dag dat Sinterklaas op school langs zou komen.

Een paar dagen later is het zover. Enigszins nerveus gaat ze naar het werk. Ze moet de tijd door zien te komen tot 17.00 uur. Daarna krijgen ze op het werk een etentje met aansluitend het Sinterklaasfeest. De dag verloopt nog redelijk vlot en het is tijd om aan tafel te gaan. De tafel is mooi gedekt. Er is echt wel werk van gemaakt.

Anna heeft zich zo voorbeeldig mogelijk gedragen en ze was nu iedere dag netjes op tijd gekomen. Ze had zonder mokken met een stralende glimlach voor iedereen steeds koffie gehaald.

Hans en Simon komen nu ook de kantine binnen. Het heerlijke avondje is nu echt begonnen. Tot haar grote schrik heeft Simon een echte roe in zijn handen.

“Dames en heren, graag even jullie aandacht,” steekt Hans van wal. “We hebben dit jaar een tafelbezetting bedacht. Aan het begin van de tafel is nog een plekje voor een bijzondere gast die speciaal vanavond wat tijd voor ons heeft vrijgemaakt.”

Ondertussen legt Simon de roe op het bord aan het hoofd van de tafel terwijl hij haar strak aankijkt. Ze voelt hoe haar wangen rood worden.

“Bijna iedereen heeft de afgelopen periode hard gewerkt en zijn beste beentje voorgezet. Waarvoor mijn dank. Vanavond gaan we er een feestje van maken. Geniet ervan en bedenk je dat altijd krijgt wat je toekomt. Veel plezier vanavond allemaal en smakelijk eten.”

Het eten wordt op tafel gezet. Er worden nog wat bedrijfsnieuwtjes uitgewisseld. De sfeer is ontspannen. Alleen Anna is wat stiller als anders wordt opgemerkt door Hans. Dan opeens een hoop kabaal op de gang. Iedereen kijkt verschrikt om. Er komt een Piet de zaal binnen. En hij wordt gevolgd door Sinterklaas. Zakken vol kadootjes liggen er op een hoop. Sinterklaas gaat aan tafel zitten waar een plekje voor hem is vrijgehouden. Met voor hem de roe. Anna begint toch even te slikken. Gaat dit echt gebeuren?

Sinterklaas vertelt over wat hij te weten is gekomen over dit team met hardwerkende mensen. En hoe goed de sfeer onder elkaar is. Hoe blij hij is met de wetenschap dat iedereen het beste voor heeft met de andere. Maar ook vertelt hij dat niet iedereen even hard werkt en dat er iemand is die soms de kantjes er vanaf loopt en vaak te laat op het werk komt.

“Geef mijn boek eens aan Piet,” zegt Sinterklaas met een strenge blik. “Eens kijken wie die persoon in kwestie is,”

Anna schuift ongemakkelijk op haar stoel heen en weer. O jeetje dit gaat niet de goede kant op. Ze voelt hoe haar hart begint te bonzen.

Piet brengt het boek naar Sinterklaas. Hij slaat het boek open. “O ja, hier staat het. Anna Hartman, is ze vandaag aanwezig?”

Anna steekt inmiddels met het schaamrood op haar kaken haar hand op.

“Kijk eens wat we hier hebben, Piet,” vervolgt Sinterklaas. “Dat heb ik lang niet meer gezien, een ouderwetse roe, goh die wordt niet vaak meer gebruikt. Maar ik loop op de zaken vooruit. Kom jij maar eens even bij Sinterklaas, Anna,”

Anna loopt naar voren toe. Dit is echt een moment dat ze graag door de grond wil zakken. Ergens vindt ze het ook nog wel spannend want als klein meisje keek ze altijd vol bewondering naar de roe en ze hield altijd goed in de gaten waar hij werd neergelegd. Zou ze echt met de roe krijgen?

Anna gaat voor Sinterklaas staan die haar streng toe spreekt. “Lieve Anna ik lees in het grote boek hoe dikwijls jij te laat komt. Klopt dat?”

Anna zoekt naar woorden maar er is maar 1 juist antwoord. ”Ja Sinterklaas,” fluistert ze heel zacht. Dan vraagt de Sint aan haar of ze weet wat er gebeurt met ongehoorzame meisjes. Anna weet het dondersgoed maar om dit nu zo uit te spreken tegen over haar collega’s vindt ze heel moeilijk dus knikt ze zachtjes van ja.

“Dat gaan we vandaag ook bij jou doen. Je krijgt een heuse straf met de roe en daarna mag je even wat beloven aan je manager. En beste collega’s, ik heb voor jullie ook nog een leuk nieuwtje. Maar eerst maar eens over de knie. Kom maar hier, Anna.”

Anna gaat naast Sinterklaas staan die haar hand beetpakt en vraagt of ze plaats wil nemen. Verschrikt kijkt ze achterom naar haar collega’s. Wat zouden ze hier van denken? Veel tijd om na te denken heeft ze niet. De Sint zwiepert haar zo over de knie en daar ligt ze dan. “De roe Piet,” vraagt Sinterklaas, “zou je mij die aan kunnen geven?” Piet pakt de roe van tafel en geeft deze aan de Sint. Met een paar ferme tikken daalt de roe neer op de billen van Anna, die koste wat het kost probeert te blijven liggen. Dat valt nog niet mee en ze vervloekt de roe in stilte. Na een paar stevige tikken vraagt Sinterklaas haar om weer op te staan. Hij vraagt haar: “Ga je voortaan beter op de tijd gaat letten, Anna?’ Anna belooft de Sint dat ze dat echt gaat doen. “Mooi ,”zegt de Sint “dan mag je dat gaan vertellen aan je nieuwe manager.”

Ze voelt de tranen achter haar oogleden branden. Moest ze nu ook nog echt ten overstaan van al haar collega’s excuses maken aan Simon? Veel tijd om te rekken krijgt ze niet want weer krijgt ze een paar tikken met de roe. Vlug staat ze op en loopt naar Simon.

“Ik beloof dat ik voortaan beter op de tijd zal letten en niet meer te laat kom,” stamelt ze zachtjes terwijl ze naar de grond kijkt.

“Kijk me eens aan, Anna. Wat zei je, ik heb je niet verstaan,” zegt Simon op barse toon. Anna knippert haar tranen weg en haalt diep adem.

“Ik beloof dat ik voortaan beter op de tijd zal letten en niet meer te laat kom,” zegt ze nu harder. Ze voelt hoe een traan over haar wang rolt. Het liefste zou ze nu door de grond zakken. Om te gaan huilen waar iedereen bij is, ze schaamt zich rot. “Dank je wel Anna. Laat dit een goede les voor je zijn,” zegt Simon streng.

“Dan is het bijna tijd voor alle pakjes,” jubelt Sinterklaas. “Maar niet voordat ik het nieuwtje aan jullie mag vertellen. De roe blijft achter bij Simon. Ik wil graag Hans uitnodigen om het verder toe te lichten.” Hans staat op en neemt het woord.

“Dames en heren, zoals jullie weten zijn wij een groot bedrijf en nemen we een belangrijke positie in de maatschappij in. Ik werk hier al geruime tijd maar merk de laatste tijd op hoe de mentaliteit van het personeel verslechterd is. Daarom heb ik Simon aangenomen die zelf ook wel ouderwets raad weet met de roe. Er gaat vanaf nu een andere wind waaien. Simon kun je samen met Anna een kleine demonstratie geven?”

Hans zet een stoel vlak naast Simon. Binnen een paar tellen ligt Anna opnieuw over de knie en voelt ze de roe opnieuw haar billen pijnigen. Simon slaat nog harder dan Sinterklaas.

“Oh.. au, au, het spijt me ik kom niet meer te laat,” snikt ze en de tranen rollen nu echt over haar wangen. Simon helpt haar weer overeind. “Dit kunnen jullie voortaan verwachten als jullie je niet aan afspraken houden, ik hoop dat dit nu voor iedereen heel duidelijk is.”

Dan gaat het feest eindelijk beginnen. Sinterklaas en Piet vertrekken weer, maar niet zonder eerst de roe een mooi plekje te geven in de vitrinekast van de kantine, als waarschuwing voor het hele personeel. Hoe lang zal het duren voordat de roe weer gebruikt zal worden?

Vol verwachting klopt ons hart…

Deel 1: Welkom in de familie

Als Kim zichzelf in de spiegel ziet in haar trouwjurk is ze sprakeloos. Dit is de perfecte jurk. Haar aanmelding begon dan wel als een grap maar nu zou ze, heel serieus, binnen drie dagen trouwen. Dat de wetenschap juist voor haar met een man op de proppen zou komen had ze absoluut niet verwacht.

Haar moeder schiet vol als ze voor haar staat in die prachtige jurk en haar beste vriendin Amanda fluit goedkeurend naar haar en klapt enthousiast in haar handen.

“Ik mag je dit namens je toekomstige man overhandigen,” zegt de verkoopster met een warme glimlach en geeft haar een brief en een klein doosje. Kim maakt de brief open en leest het voor.

“Lieve nog onbekende,

We kennen elkaar nog niet en toch heeft het lot besloten ons bij elkaar te brengen. Ik had niet verwacht een match te vinden die zou passen bij de tradities en normen en waarden die zo belangrijk voor mijn familie zijn. Ik zal niet lichtvoetig in dit huwelijk stappen en zal mijn taak als echtgenoot en hoofd van mijn huishouding altijd serieus nemen, naast de werkzaamheden die ik uit naam verplicht ben uit te voeren voor de familie. Er zal je aan niks ontbreken en ik verzeker je dat ik je zal helpen de beste versie van jezelf te zijn, iedere dag weer.

Ik ben me ervan bewust dat als je met mij in het huwelijksbootje stapt je onze normen en waarden en gratis bij krijgt. In Nederland wordt dit misschien als ouderwets en behoudend gezien maar dit is juist wat mijn Schotse familie van generatie op generatie succesvol heeft gemaakt. Weet dat ik je iedere stap zal bijstaan en begeleiden en altijd vanuit liefde zal handelen.

Heel veel plezier met het uitkiezen van je trouwjurk. Ik hoop dat alle belangrijke mensen in jouw leven hier nu bij zijn en hoop je binnenkort stralend voor het altaar zie staan. With love …….”

Wat een oprechte brief en wat een prachtig handschift heeft hij eigenlijk. Beter dan de hare zelfs en zo te zien moet hij een vaste hand hebben zo strak en gelijk zijn de letters geschreven. Voorzichtig maakt Kim het doosje open. Haar handen trillen maar ze slaagt erin het doosje uit te pakken. Nog een briefje. Ze vouwt het voorzichtig open.

“Dit is een luckenbooth, een traditioneel geschenk aan een bruid in de omgeving waar ik vandaan kom. Normaal gesproken is dit een broche, maar ik heb er speciaal voor jou een hanger van laten maken. Deze luckenbooth is van mijn grootmoeder geweest en kreeg ze van mijn grootvader op haar verloving. Ze wil graag dat mijn bruid, jij dus, deze ook zal krijgen. Ik hoop dat als we eenmaal getrouwd zijn je deze hanger met trots zult dragen. Wees er zuinig op. Het is een erfstuk en moet met gepaste zorg behandeld worden. Je zult hierop beoordeeld worden door de familie maar als je je best doet hoef je je echt geen zorgen te maken. With love ……..”

Kim pinkt zenuwachtig een traantje weg. Beoordeeld worden? Wat is dit voor familie met ouderwetse normen en waarden? En dan hoe hij spreekt over zijn traditionele taak als echtgenoot en hoofd van de huishouding? Ze had bij haar aanmelding aangegeven graag de traditionele rollen terug te willen zien in een relatie, maar jeetje deze hele aanmelding was gebaseerd op een opdracht van een ouderwets bierspel dat ze in de kast van haar ouders had gevonden. “Bel een willekeurig iemand uit het telefoonboek op en biecht op dat je een drankprobleem hebt.” Om vervolgens iemand van de programma Married At First Sight aan de lijn te krijgen. Hoe bizar is dat? Uiteindelijk was haar drankprobleem te wijten aan het ontbreken van een traditionele man in haar leven, eentje die haar tegengas zou geven en zou durven haar op haar fouten en tekortkomingen te wijzen. Wat een hoop lol hebben zij en Amanda gehad om dat gesprek. Wisten zij veel dat zulke mannen nog écht bestaan.

Voor Kim het weet is het al de grote dag. Zenuwachtig en onzeker kijkt ze naar zichzelf als bruid in de spiegel. Ze heeft er alles aan gedaan om er zo goed mogelijk uit te zien. Maar voor wie? Wat als er een enorme enge lelijke vent voor het altaar op haar staat te wachten? Nou ze kan altijd nog nee zeggen. Dan is ze misschien wel de allereerste van het expiriment die gelijk voor het altaar al nee zegt maar zoiets zou op zich ook wel weer iets voor haar zijn.

Voordat ze de trouwzaal binnengaat haalt ze nog een keer diep adem. Met haar vader aan haar zijde loopt ze vervolgens de zaal binnen.

Haar ogen ontmoeten twee prachtige blauwe ogen. Voor haar staat een heel aantrekkelijke man, ze schat hem ongeveer vijf jaar ouder dan zij. Hij heeft donker half lang haar en een prachtige lach. Zijn pak is lichtgrijs en zijn stropdas en gilet zijn blauw en groen schots geruit. Er lijkt een zweem van opluchting en goedkeuring in zijn ogen te zien. Ook Kim is maar wat blij dat er geen enge oude kerel voor het altaar blijkt te staan.

 Al snel is het zover en geven ze elkaar de rechterhand. 

“Verklaart U, Logan Ivar Kendrick McCallum, Kimberly Isabella Hartman aan te nemen tot uw wettige echtgenoot en belooft u getrouw alle plichten te zullen vervullen die door de wet aan de huwelijkse staat zijn verbonden, wat is hierop uw antwoord?”

“Ja,” zegt Logan met een twinkeling in zijn ogen. 

“Verklaart U, Kimberly Isabella Hartman, Logan Ivar Kendrick McCallum aan te nemen tot uw wettige echtgenoot en belooft u getrouw alle plichten te zullen vervullen die door de wet aan de huwelijkse staat zijn verbonden, wat is hierop uw antwoord?”

Kim kijkt Logan diep in zijn ogen. Zijn blik is hypnotiserend en intens, het lijkt bijna alsof zijn blauwe ogen dwars door haar heen kijken. Ze krijgt het er warm van… “Ja,” zegt Kim dan ook.

“Dames en heren, ze zijn getrouwd,” zegt de trouwambtenaar met een glimlach. 

De mensen in de zaal applaudiseren. Dan kust Logan haar, heel zachtjes drukt hij zijn lippen op de hare, zijn lippen zijn zacht en vol. Hier kan ze wel aan wennen.

De taart is prachtig en heerlijk, precies zoals ze gevraagd heeft, de champagne vloeit rijkelijk en voor ze het weet is het feest al in volle gang. Iedereen geniet met volle teugen. De wijn die ze schenken is ook echt verrukkelijk. Ze staat op een gegeven moment even met Amanda en nog wat vriendinnen te dansen en hebben de grootste lol, maar dan staat Logan ineens achter haar.

“Rustig aan mevrouw McCallum, hierna geen wijn meer voor jou, gedraag je als een dame, begrepen?” fluistert hij streng in haar oor. Weer krijgt ze het warm van hem. Amanda trekt alweer haar aandacht en voor ze het weet zijn ze twee wijntjes en een uur verder.

“Mevrouw McCallum, het is tijd om te gaan en uw echtelijke plicht te vervullen.” Logan knipoogt en loopt naar haar toe met een microfoon in zijn handen. “Ik wil graag iedereen bedanken voor zijn of haar aanwezigheid vandaag. Mede dankzij jullie is dit een onvergetelijke dag geworden. Mijn bruid is moe dus wij gaan nu naar ons hotel. Tot ziens allemaal.”

Hij pakt haar bij haar arm en neemt haar mee de zaal uit. De gasten applaudiseren nog een keer en al snel zijn ze in het hotel aanbeland.

Voor de deur tilt Logan Kim op. “Ben je er klaar voor om een echte McCallum te worden?” Ze slaakt een kreetje en hij draagt haar met gemak de drempel over. De bruidssuite is mooier dan ze had verwacht en ze hebben uitzicht over een prachtig verlichte stad. In de slaapkamer is het bed romantisch versierd met rozenblaadjes en er staat een fles champagne klaar.

“Je hebt echt genoeg gedronken voor vandaag, mevrouw McCallum. Die champagne bewaren we voor een champagne ontbijt,” besluit Logan.

Hij pakt haar handen vast en kijkt haar lang en serieus aan. Kim krijgt het weer erg warm.

“Ik had gehoopt dat deze situatie zich niet zo snel al zou voordoen. Ik heb je beloofd dat ik je beste versie van jezelf zal laten zijn. Je hebt mijn waarschuwing genegeerd en bent toch verder gaan drinken. Je had jezelf en ook mij voor schut kunnen zetten, en daardoor ook de familie, begrijp je dat?”

Kim kijkt hem verbaasd aan. Wat overdreven zeg. Ze slaat haar armen over elkaar en rolt met haar ogen. Logan wacht verder niet op haar reactie en praat onverstoord verder.

“Mijn familie handelt dingen op hun eigen manier binnenskamers af. Ouderwets misschien maar daarna is alles vergeten en vergeven. Dus, mevrouw McCallum, accepteer je de consequenties van je gedrag of wil je hier het experiment stoppen? Uiteraard gebeurd het pas als de cameraman weg is.”

Stoppen met het experiment, nu al? Zo erg kunnen die ouderwetse consequenties toch niets zijn, denkt Kim. Een ander idee komt in haar op, dit is vast één grote grap, net als die tv-show candid camera van vroeger waar een verborgen camera in zat. Amanda heeft dat natuurlijk verder in scène gezet.

“Ik accepteer de ouderwetse consequenties Logan,” zegt ze met een glimlach. 

Logan aait even over haar hoofd. “Bedankt voor het vertrouwen, mylady,”

De cameraman wordt de deur uitgewerkt en dan zijn ze alleen. Logan zoekt in zijn bagage en komt dan terug met iets wat op een korte riem lijkt.

“Kom, we gaan naar de slaapkamer. Ik zal je uit je jurk helpen en daarna zul je mijn vriend hier ontmoeten. Dit is een tawse. Wees maar gerust ik warm je eerst een beetje op.”

Kim voelt zich draaierig worden. Opwarmen? Een zenuwachtig gevoel bekruipt haar. Ze voelt hoe haar wangen gaan branden en vreemd genoeg voelt ze ook vlinders in haar buik. Haar jurk is snel uit en netjes opgehangen.

Logan gaat op het bedrandje zitten en klopt op zijn benen. Kim is in tweestrijd, haar verstand zegt dat ze nu snel weg moet gaan maar haar hart wil dit heel graag meemaken. En trouwens waar moet ze heen zonder haar jurk aan in alleen lingerie?

“Kom, we beginnen rustig aan, ik laat je stap voor stap wennen. Ik doe niks wat je echt niet aankunt, beloofd.”

Aarzelend loopt ze langzaam naar hem toe. Als ze dichtbij genoeg is grijpt hij haar pols en voor ze het weet ligt ze op het bed over zijn knie. Dat zachte bed ligt niet eens zo verkeerd. Maar dan realiseert ze zich in welke kwetsbare positie ze zich bevindt en begint haar hart sneller te kloppen. Het is dus echt geen candid camera grap.

“Kim McCallum-Hartman,” begint Logan plechtig, “je hebt eerder vanavond mijn waarschuwing genegeerd en bent niet gestopt met drinken. Hiervoor ga ik je straffen. Je krijgt zes klappen met de schotse tawse, op je blote billen. Omdat het je eerste keer is zal ik je billen eerst goed opwarmen.”

Zijn hand aait zachtjes haar billen. Hij knijpt haar even maar dan komt de eerste klap. Dat valt best mee eigenlijk. Nog een klap, en nog één. Het brandt. Nog een paar klappen volgen. Hij streelt kort haar billen en trekt vervolgens in één ruk haar slipje omlaag. Meer klappen volgen. Al gauw krijgt ze moeite met stil liggen en begint ze te snikken. Au, wat nou opwarmen, het doet gemeen pijn.

Logan merkt haar onrust en hij klemt zijn been over haar benen. Gek genoeg helpt het haar kalm te blijven. Na een tijdje stopt hij en mag ze overeind komen. Hij pakt haar weer bij haar pols en neemt haar mee de slaapkamer uit. 

Hij zet een stoel voor haar neer.

“Ga maar met je knieën op de stoel zitten en leun met je armen op de leuning. Billen iets naar achteren.”

Logan haalt de tawse uit de slaapkamer terwijl Kim zoals gevraagd op de stoel gaat zitten.

“Kim McCallum-Hartman, ik heb je beloofd dat ik je beste versie van jezelf zal laten zijn. Je hebt mijn waarschuwing genegeerd en heb nog meer wijn gedronken. Je had jezelf en ook mij voor schut kunnen zetten. Een McCallum denkt aan de familienaam en zal bij ongepast gedrag de consequenties aanvaarden. Ik zal je volgens familietraditie straffen, je krijgt zes slagen met de tawse. Ben je er klaar voor?”

Eigenlijk heeft ze geen idee of ze hier wel klaar voor is. Zes klappen moet ze wel aankunnen, toch?

“Ja Logan,” snikt Kim. Ze voelt haar hart weer sneller kloppen en haalt diep adem.

“Tel de slagen voor me, luid en duidelijk. Tijdens deze straf noem je me meneer McCallum, dus je zegt één, dank u, meneer McCallum, begrepen?”

“Ja Logan, ik bedoel meneer McCallum,” 

De eerste klap is een venijnige scherpe pijn. Het brandt even na en het lukt haar pas om na een paar tellen te praten.

“Één meneer McCallum,” zegt ze maar haar stem klinkt zachtjes door het snikken.

“Ik heb je niet verstaan, deze telt niet mee, mylady,” zegt Logan onverbiddelijk. De moed zakt haar in haar schoenen. Ze wil protesteren maar de volgende klap beneemt haar de adem. Tranen rollen nu uit haar ogen.

“Één meneer McCallum,” zegt ze nu flink harder.

“Mylady, u heeft niet goed opgelet. U stelt mij teleur. Deze moet opnieuw. Vergeet dank u niet.”

Pats. “Au au,” snottert Kim in paniek. Wat een ongelofelijke zak. Het is veel pijnlijker dan ze had verwacht. Dit is absoluut geen grapje.

“Één, dank u, meneer McCallum,” Haar stem klinkt vaster dan hoe ze zich voelt. 

Pats. Weer een scherpe pijn. Kim schuift onrustig op de stoel heen en weer. Het lijkt vrijwel onmogelijk om dit vol te houden.

“Twee, dank u meneer McCallum,” 

“Blijf stil zitten mylady. Je doet het hartstikke goed. Nog maar een paar klappen dan is het voorbij.”

Pats. Het lijkt alsof iedere slag steeds harder is. Haar tranen blijven komen. 

“Drie, dank u, meneer McCallum,” Even streelt hij haar schouder en voelt zachtjes aan haar billen. Zijn koele hand voelt best fijn eigenlijk.

Pats. De pijn houdt langer aan als bij de eerdere slagen. Het is alsof ze zweeft in de pijn, even is ze nergens behalve in een vreemde bubbel, tijdloos en niet meer in de gewone wereld. Ze hoort zichzelf huilen, haalt diep adem en zegt dan kalm de woorden die hij graag wil horen: “vier, dank u meneer McCallum.” Ineens voelt ze zich helemaal leeg. Alle zenuwen die ze eerder had vanwege deze vreemde trouwdag zijn verdwenen.

“De eerste twee fouten zal ik als beginnersfouten door de vingers zien, mylady. Je hebt er nu zes gehad. Een volgende keer ben ik niet zo mild. Als ik je een instructie geef volg je die voortaan op, want anders zal ik je opnieuw straffen. Is dat duidelijk?”

“Ja meneer McCallum,” 

“Ik wil dat je je excuses maakt voor je eerdere gedrag.”

“Het spijt me meneer McCallum,” 

“Wat spijt je precies? Ik hoop dat je je les geleerd hebt anders zijn we nog niet klaar voor vandaag.”

Haar mond wordt droog en de zenuwen gieren opnieuw door haar lijf. Ze wil echt niet nog meer straf.

“Het spijt me dat ik niet de juiste woorden zei net en dat ik niet stopte met drinken toen je dat aangaf, meneer McCallum,” antwoordt ze hoopvol.

“Je hebt je les goed geleerd, mylady. Ik vergeef je. Je straf is voorbij.”  Logan neemt haar vervolgens in zijn armen en laat haar rustig uithuilen. Hij streelt zachtjes haar haar. Ook hier kan Kim best aan wennen.

“Goed gedaan mevrouw McCallum, ik ben trots op je. Welkom in de familie,” fluistert Logan in haar oor.