“Zullen we nog gaan lootje trekken voor 5 december?” Monique keek haar vriendin
enthousiast vragend aan. “Hm..” mompelde deze, “…het is eigenlijk al te kort dag en wie
moeten we nog meer vragen?”
“Nou, ja..” antwoordde Monique, “we kunnen toch vast wel een paar anderen vinden, zo
moeilijk moet dat niet zijn!” Ze zweeg en dacht na, “..maar het is inderdaad al bijna zover,
dus of het nog zin heeft..?”
“Ik denk dat we Sinterklaas beter een jaar kunnen overslaan, vind je niet?” zei Monique’s
vriendin Mirjam met een glimlach, “hij zal ons dit jaar wel vergeten.”
“Snik..snik…” zei Monique met en krulde haar onderlip” en we zijn nog wel zóóó lief geweest
dit jaar! We zullen toch wel íets van hem krijgen?!”
“Ehmm…de roe..misschien?!” riep Mirjam met een streng gezicht. Ze keek Monique aan en
beiden barstten in schaterlachen uit.
“We kunnen natuurlijk wel wat sinterklaasliedjes zingen” zei Monique, “ misschien kunnen
we die ouwe wel een beetje van gedachte laten veranderen.” En ze begon te zingen:
“Sinterklaas ka-poen-ne..”
“Ik moet nieuwe schoene..”
“En niet van die goedkope..”
“Daar kan ik niet op lope…!”
Weer lagen ze allebei dubbel van het lachen. Terwijl ze zo nog wat doorgingen en allerlei
teksten verzonnen op bestaande sinterklaasliedjes werden ze hoe langer hoe meliger.
Plotseling werd er flink op de ramen gebonsd. Bom!..Bom!..Bom!! klonk het hard en de
ruiten trilden in hun sponningen. Monique en Mirjam schrokken geweldig en keken elkaar
verschrikt aan. “W..wat is dat..?!” zei Mirjam met trillende stem. “ Inbrekers..?!!”
“Dat kàn toch haast niet..? zei Monique met een onzekere toon in haar stem.
De bel van de voordeur klonk plotseling hard en schel door het huis. Nog eens en nog eens
werd er op de bel gedrukt, nu heel lang.
Monique stond op van de bank en fluisterde: “Ik zal eens gaan kijken…” Ze liep zachtjes op
haar kousen naar het raam , schoof de gordijnen een klein stukje weg en gluurde door een
kiertje naar buiten. Met een ruk schoof ze het gordijn toen weer dicht en keek Mirjam met
een opgewonden en ook verbaasde blik aan. “Oh….” zei ze en sloeg haar hand voor haar
mond
“ ..het is sinterklaas..!!”
“Dat meen je niet!” zei Mirjam vertwijfeld, “….hoe kan dat nu !!” Monique stond even stil en
besloot toen toch de deur maar te openen, want sinterklaas buiten laten wachten…dat kan
toch ook niet…
Ze liep naar de deur, maar voor ze de deur goed en wel open had, kwam de sint de hal al
binnen en sloot de deur zelf achter zich.
Hij zei verder niets en Monique vond dat hij een beetje een norse blik in z’n ogen had.
Sinterklaas wees haar gebiedend richting de woonkamer en terwijl Monique terugliep, kwam
de sint met verbazend lenige tred achter haar aan.
Monique ging naast Mirjam op de bank zitten en samen keken ze de sint enigszins nerveus
aan, want ze voelden allebei wel aan dat er “iets” in de lucht hing.
Sinterklaas ging op de grote stoel tegenover hen zitten en keek hen beiden eens streng aan.
“Zo…” zei hij tenslotte met een diepe stem, “ daar ben ik dan eindelijk toch nog.. Hadden
jullie nu echt gedacht dat ik jullie zou vergeten?!”
“Nou..eeh.. niet echt sinterklaas” stamelde Mirjam , “maar we dachten…..” ze zweeg en
boog haar hoofd.
“Het duurde ook zo lang..” zei Monique brutaal. Ze begon de hele situatie wel een beetje
leuk te vinden. “..en we dachten dat u te druk was,….. u bent tenslotte ook de jongste niet
meer..!”
Toen ze dit gezegd had sloeg ze als een ondeugende meid haar hand voor haar mond en
proestte een keer.
Boos keek de sint haar kant op en zei een beetje verontwaardigd: “ Zeg, Monique, jij lijkt
toch een beetje minderwaardig over mij te denken, nietwaar!!”
Monique keek verlegen naar de grond en zei:” Sorry, sinterklaas, ik bedoelde het echt niet
zo..”
“Hm…..” bromde de sint, “ daar lijkt het anders helemáál niet op, jongedame..!!”
Hij schoof een beetje recht in zij stoel en vervolgde: “ Ik kan mij vergissen, al lijkt me dat heel
onwaarschijnlijk, maar ik hoorde jou daarnet toen ik voorbij kwam een paar heel vreemde
liedjes zingen!” Hij boog zich wat voorover naar Monique en zei: “Kijk me eens aan
Monique……is dat zo..?!!”
Ze durfde bijna niet omhoog te kijken, maar moest het toch. Ze dacht snel na over een
verhaal om het te ontkennen, maar kon niets verzinnen. Toen knikte ze tenslotte langzaam,
keek de sint heel schuldbewust aan, in een poging om zijn medelijden op te wekken, en zei
zachtjes: “ Ja, sinterklaas, maar het was bedoeld als grapje…snapt u… we verveelden ons
een beetje en toen…..”
Maar de sint was blijkbaar niet in de stemming om medelijden te krijgen, want boos
onderbrak hij haar: “ ..jij bent een ondeugende meid, Monique !!” Hij hief zijn wijsvinger op en
zei: “ …ik ben het zat om me door jou nog langer te laten uitlachen!!”
“Mmaar…..” stamelde Monique, “…het wwas echt niet expres hoor Sinterklaas” en ze
pruilde haar mondje zoals ze dat altijd goed kon doen.
“Niets mee te maken..!!” zei de sint gebiedend: “…..het moet maar eens afgelopen zijn.
Kom jij maar eens even hier, dame!!”
Gehoorzaam stond Monique op en schoorvoetend liep ze langzaam richting sinterklaas.
Toen ze voor hem stond pakte hij haar bij de arm en sprak haar vermanend toe: “ Ik zal jou
eens geven wat jij verdient hebt, Monique! Jij krijgt een flink pak op je billen!!”
Voor ze het wist trok de sint haar met een vloeiende beweging over zijn knie en schoof hij
haar rokje met een ruk omhoog. “ Nnee..”riep Monique, ‘ niet doen sinterklaas! Ik deed het
echt niet expres!” Ze probeerde wanhopig met haar hand haar billen te beschermen, maar
sinterklaas trok haar hand stevig op haar rug en hield hem in een ijzeren greep.
Met een vlugge beweging deed de sint zijn handschoenen uit om haar met zijn blote handen
eens een lesje te leren. Terwijl Monique probeerde tegen te spartelen, schoof de sint
langzaam maar zelfverzekerd haar broekje naar beneden tot over haar knieën. Het begon
langzaam maar zeker tot Monique door te dringen dat het de sint menens was en dat ze
werkelijk een pak op haar blote billen ging krijgen.
Sinterklaas hief zij hand op en liet hem met een KLETS! neerkomen op de ronde billen van
Monique. “Aauw!” schrok deze en spartelde om onder de greep vandaan te komen. Maar ze
hand geen schijn van kans en de sint vervolgde het pak slaag door in een langzaam maar
toch stevig tempo haar blote billen met zijn blote hand te bewerken. PETS!…PETS!…PETS!
klonk het luid door de kamer en de Auw! ’s en Ohww’s van Monique klonken er tussendoor.
PETS!….KLETS!….”Zo..jongedame!” PETS!.. “Auw!” …KLETS!… “Ik zal jou eens…” PETS!
..PETS!…”leren ..hoe.. dat.. gaat!!” PETS!… “Owww” ….PETS!
De billen van Monique begonnen nu al een beetje de rode kleur te krijgen als de mantel van
de sint en Monique voelde ze al een beetje tintelen.
Maar de sint was nog lang niet van plan te stoppen en ging maar door met de straf op haar
blote billen.
PETS!..KLETS!…. “meisjes…die…ondeugend..zijn..willen…. PETS!… .PETS!… .PETS!..
“krijgen…op…hun…blote…billen!!” PETS!.. ”auw!”. .PETS!.. PETS!..
Monique voelde haar billen nu flink branden en begon zich wanhopig af te vragen of
sinterklaas nog zou stoppen. Ze voelde de tranen in zich opkomen en na nog een paar flinke
petsen barstte ze in snikken uit. De sint leek echter onvermurwbaar en gaf haar nog zeker
10 flinke kletsen extra op haar gloeiende blote billen.
Toen stopte hij en trok Monique overeind. Hij keek haar streng aan en zei:”Zo, Monique, ik
hoop dat je hier iets van geleerd hebt!!”
Monique knikte door haar tranen heen. Sinterklaas wees haar met een gebiedende
armzwaai naar de hoek van de kamer. Daar moest Monique gaan staan met haar handen op
de rug.
Terwijl ze na moest denken over haar stoute gedragingen, hoorde ze hoe de sint nu Mirjam
ook bij zich riep. Hoewel Monique niets kon zien, hoorde ze dat ook Mirjam met een
benepen stemmetje protesteerde en riep: ‘Nee!..het spijt me Sinterklaas! écht!.. ik zal het
nóóit meer doen!’ Maar de Sint was niet gevoelig voor haar protesten en was van plan om
ook Mirjam eens te laten merken wat hij van haar gedrag vond. Hij pakte haar stevig bij haar
arm en voor ze het wist lag ook Mirjam bij de sint over de knie ging haar broekje naar
beneden. Ze kreeg een zelfde straf in de vorm van een flink pak op haar blote billen, net als
Monique.
De kletsende hand van de sint klonk luid door de kamer en ook Mirjam schreeuwde als een
mager speenvarken en probeerde zich los te worstelen. Maar de Sint was ongekend sterk
voor zijn leeftijd, waardoor Mirjam zich uiteindelijk toch gewonnen moest geven en tenslotte
ook snikkend, met een paar flinke rode billen naast Monique in de hoek kwam staan.
Toen ze beiden een hele poos in de hoek hadden gestaan riep de sint ze weer bij zich en gaf
ze nog een flinke uitbrander. Nadat ze plechtig beloofd hadden om nóóit meer van die
ondeugende liedjes te zingen, mochten ze allebei de kleren weer aantrekken en ging de
sinterklaas de deur weer uit, op pad naar een volgende ondeugende meid…..