Keuzes (156)

Nou ja, het kan geen kwaad om een keertje extra in de mail te kijken. Je ziet dat je een bericht hebt gekregen van je baas, de rector van de school, met de intrigerende titel “Werkbezoek Venus Callipyge Lyceum”

Hoi Irene,


Vanochtend ging ik door de instellingen met het hoogste slagingspercentage en ik zag daarbij een school voor volwassenenonderwijs waar ik nog nooit van het gehoord, het Venus Callipyge Lyceum. Ik dacht dat jij misschien wel even contact met ze kon opnemen om op werkbezoek te gaan. Ze hebben wel een beetje een gekke site hoor! Ze beweren dat studenten op zijn tijd een pak slaag geven de beste manier is om ze te laten leren. Ik dacht dat het een grapje was, maar toen ik ze belde om te vragen of er iemand langs kon komen, namen ze het allemaal heel serieus. Hoe dan ook, ze reageerden enthousiast en het was geen probleem om iemand op bezoek te laten komen.


Als je dit leuk lijkt, bel me dan even, dan kunnen we kijken of we je agenda leeg kunnen maken. Wel netjes gedragen hoor, anders beland je straks zelf nog over de knie, haha!


Groetjes, Laura

Je hart bonkt in je keel, een instelling waar billenkoek als straf wordt ingezet! Uiteraard heb je daar wel eens over gefantaseerd, maar een fantasie is heel wat anders dan de werkelijkheid. Snel kijk je in je agenda. Zo te zien heb je vandaag niet echt wat bijzonders te doen. Dan klik je op het linkje onderaan de mail. De site liegt er niet om, overal wordt duidelijk gemaakt dat straf een goede motivatie is om beter je best te doen. Ook zijn er aardig wat afbeeldingen die duidelijk maken hoe dat in zijn werk gaat. Bij de contactinformatie zie je een telefoonnummer staan. Snel bel je op en laat je je doorverbinden met de rector van het lyceum, ene Michiel, die zich het gesprek met Laura nog kan herinneren en je hartelijk uitnodigt om langs te komen. “Kan het misschien vandaag al?” vraag je voorzichtig? “Natuurlijk! Zelf ben ik vandaag bij het vrouwendispuut in Amsterdam, kun je daar om half 10 zijn?” antwoordt Michiel uitbundig. Je belooft dat even met Laura af te stemmen en Michiel dan wat te laten weten.

Gelukkig blijkt het niet ingewikkeld om Laura te overtuigen. Zij is ook wel nieuwsgierig naar dit gekke lyceum en bovenal wil ze betere cijfers bereiken. Je kijkt op Google Maps. Het is aardig druk, maar je zou het wel moeten kunnen halen. Snel stuur je Michiel een mailtje dat je komt. Je bent al bijna de deur uit wanneer je bedenkt dat je in alle haast nog helemaal geen koffie hebt gezet. Je kijkt op je horloge. Misschien haal je het net? Het wordt wel krap…

Koffie zetten

Haasten naar het lyceum

      Deel 3b: Samenwonen

      De billen van Logan gloeien flink na van het pak slaag met de haarborstel. Voorzichtig voelt hij aan zijn billen en voelt hoe strak en opgezwollen zijn huid is. 

      “Goed. Het volgende punt,” steekt zijn vader van wal. “Waar was je afgelopen donderdag? Waarom was je niet op kantoor? Ik had je dringend nodig en ik kreeg je niet te pakken.”

      “Hoe bedoel je? Ik had vrij genomen, ik was toch op huwelijksreis? We waren op excursie,” zegt Logan verward.

      “Vrij gevráágd bedoel je, en heb je ook gekeken of je aanvraag was goedgekeurd? Dat was het namelijk niet.”

      “Wát? Waarom heb je niks gezegd?” vraagt Logan verbijsterd. Zijn hart mist even een slag en hij voelt het bloed uit zijn gezicht wegtrekken. Dit kan niet waar zijn.

      “Waarom? Jij had dat moeten controleren Logan. Ik heb geprobeerd je afgelopen donderdag te bellen maar je nam niet op. Ik had je nodig met onderhandelen om Ricardo Perez aan boord te houden. Hij eiste ineens een spoedoverleg. Ik had jouw diplomatie nodig met die bespreking. Nu overweegt Perez serieus om de hele investering in te trekken. Toen ik doorhad dat je er niet fysiek was wilde ik je via Teams bellen maar je was niet te bereiken. Echt Logan, als één van mijn andere personeelsleden zoiets flikt dan zijn ze per direct ontslagen. Zonder pardon. Ik kan dit niet door de vingers zien en het goedpraten binnen het bedrijf, zeker niet aangezien je straks op tv te zien bent. Je hebt wéér niet goed nagedacht over de gevolgen van je acties, Logan. Je kan zelfs een officiële waarschuwing van HR verwachten, vanwege het nemen van ongeoorloofd verlof, ik kan er niets anders van maken. Als junior partner heb je nou eenmaal een voorbeeld functie en als je iets verkloot dan zijn er ook voor jou gevolgen. Geloof me dat het me zwaar valt om zo’n beslissing te moeten nemen.”

      “Nee… nee… dit meen je niet,” vol ongeloof laat hij zich op de stoel vallen en veert even snel weer overeind van de pijn. Dit had hij niet zien aankomen. Perez is één van hun belangrijkste investeerders op dit moment en hij meende alles goed geregeld te hebben voordat hij naar Tenerife vertrok.

      “Ik snap niet wat er verkeerd gegaan is. Ik had met hem aankomende week een afspraak staan. Ik zal hem bellen en hem uitnodigen voor een potje golf en de zaken nog eens doorspreken. Ik kan dit weer rechtzetten.” zegt Logan zelfverzekerd.

      “Dat is je geraden. Maar eerst ga je bij mijn bureau staan en buig je voorover. Je krijgt met de tawse en daarna met de strap. En die zullen goed aankomen na de haarborstel van je tante, denk je ook niet?”

      Logan kan haast niet geloven wat voor puinhoop hij er onbedoeld van heeft gemaakt. Eigenlijk voelt hij er meer voor om die ongeduldige Perez te trakteren op een flinke scheldkanonnade in plaats van een paar potjes golf. Hij schuifelt met zijn broek en boxershort op zijn enkels naar voren en leunt op het bureau.

      “Voor wat het waard is, ik had echt niet door dat je me zo dringend nodig had. Want dan had ik het anders aangepakt,“

      Hij sluit zijn ogen in afwachting van de eerste klap en hoopt vurig dat het snel voorbij is.

      “Weet je Logan, eigenlijk is het meestal wel jouw gebrek aan voortschrijdend inzicht dat je in de problemen brengt. Wanneer ga je leren beter na te denken? Je prioriteiten horen altijd bij het belang van de familie te liggen. Heb je enig idee van hoe erg je me teleurgesteld hebt? De tawse krijg je voor het ongeoorloofde verlof, de strap voor het niet bereikbaar zijn. Met beide twee keer je leeftijd. Als je je verantwoordelijk genoeg voelt om een huwelijk aan te gaan dan pak ik je ook serieus aan als je een misstap begaat. Dus hoeveel krijg je er?”

      “Twéé keer? Oh my god…” De moed zakt in zijn schoenen. Hierna kan hij waarschijnlijk dagenlang niet fatsoenlijk zitten.

      “Vijftig keer per instrument,” vervolgt Neil. “Blijf in deze positie staan, anders beginnen we helemaal opnieuw. Ben je er klaar voor?”

      Logan lacht wrang. “Nee, maar ik heb niet echt een andere keuze vandaag,”

      “Ik realiseer me dat het veel is maar je komt hier echt niet makkelijk vanaf. Ik wil dat je hier de komende week aan terug denkt als je de waarschuwing van HR tekent en als je straks met Perez onderhandelt.“

      De tawse landt hard. Het doet na de haarborstel minder pijn dan hij verwacht had, maar dit is nog maar het begin. Zijn vader heeft een hoog tempo erin, hij krijgt de eerste tien slagen snel achter elkaar. De volgende tien slagen voelt hij al heftig branden en bij de tien daarna kost het hem moeite om stil te blijven staan. Hij verbijt de pijn want hij wil niet dat zijn vader hem zwak vindt, of dat Kim hem per ongeluk hoort. Bij de volgende tien slagen breekt hij echter en begint te snikken.

      “Voortaan controleer je netjes je aanvragen, begrepen. Je mag dan wel mijn junior partner zijn maar ook jij moet je binnen het bedrijf aan de regels houden. Laatste tien. Zet je schrap,” waarschuwt zijn vader. De tawse komt snoeihard neer. Logan sluit zijn ogen en houdt zijn adem in om zo min mogelijk geluid te maken.

      “En dan nu het laatste. Mocht je om welke reden dan ook tijdelijk niet bereikbaar zijn dat laat je dat te allen tijden op voorhand weten, duidelijk? Je hebt me als zakenpartner in de steek gelaten en als vader doodongerust gemaakt. Als je was verongelukt wist ik niet eens dat je in het buitenland zat. Flik dit nooit meer, oké?”

      “Ja Athair, het spijt me, ik had het niet door,” zegt Logan oprecht, zich beseffend dat hij zich onbedoeld als een eerste klas kloothommel heeft gedragen.

      Hij haalt diep adem en probeert zich te herpakken voor de volgende ronde.

      “Kom maar over de stoel liggen Logan, ik denk namelijk niet dat je in deze houding kan blijven staan als je met deze strap krijgt.”

      Dankbaar schuifelt Logan naar de stoel maar blijft zenuwachtig voor de stoel staan. Nóg een ronde kan hij niet meer aan, zeker niet met de strap. Zijn vader legt zijn hand op zijn schouder.

      “Dit gaat even heel moeilijk voor je worden, Logan. Maar bedenk je dat uiteindelijk dit de momenten zijn waarop je leert en je groeit als mens. Denk je dat je ooit de man was geworden die je nu bent als ik je nooit ergens voor aangepakt zou hebben? Kom op, over die stoel nu. Ik doe dit omdat ik van je hou en weet dat je beter kunt dan dit. Het is bijna voorbij. Maar niet voordat het je goed duidelijk is geworden dat je niet zomaar onbereikbaar kunt zijn. Je kan dan wel volwassen zijn maar dat betekent niet dat je geen enkele verantwoording meer hoeft af te leggen aan je familie.”

      Logan haalt een keer diep adem en gaat over de stoel liggen.

      De strap komt neer en het doet flink pijn. Zijn vader slaat langzamer dan met de tawse en de napijn houdt seconden lang aan. Logan jammert zachtjes en probeert zo stil mogelijk te blijven liggen uit angst dat de strap hoger of lager uitkomt dat de bedoeling is. Hij grijpt de stoelpoten vast en probeert zijn aandacht te verleggen naar het voelen van het koele hout onder zijn handen. Hij heeft geen idee hoeveel klappen hij nog krijgt en hij probeert vooral rustig te blijven.

      “De laatste tien,” kondigt zijn vader aan.

      De volgende slagen raken nu ook de achterkant van zijn dijen. “Athair… auuuu… niet zo laag alsjeblieft,” smeekt Logan.

      “Ik zei toch dat ik wil dat je hier de komende week aan terug denkt. Dit gaat je er zeker bij helpen. Tien erbij,”

      “Nee… auuuuu,” Luid snikkend probeert Logan stil te blijven liggen terwijl de laatste slagen ongenadig op zijn dijen neerkomen.

      “Dat was de laatste. Dus wat ga je voortaan doen?”

       “Ik zal voortaan niet meer onbereikbaar zijn en doorgeven als dit wel het geval is,” zegt Logan met onvaste stem.

      “Juist. Dat is het enige juiste antwoord. Dit heb je goed gedaan. Neem even een kwartiertje voor jezelf om jezelf te kalmeren. Ik ga even bij je tante en Kim kijken, ik kom je zo wel halen.”

      Versuft blijft Logan liggen. Hij laat zijn tranen even komen maar haalt dan diep adem. Klaar ermee. Wat een enorme puinhoop heeft hij ervan gemaakt. Voorzichtig komt hij overeind. Hij durft niet meer aan zijn billen te voelen. Voorzichtig trekt hij zijn boxershort en daarna zijn broek omhoog, het voelt erg gevoelig. Daar is hij voorlopig nog niet klaar mee. Hij snuit zijn neus en zoekt zijn telefoon. Hij kan maar beter gelijk tot actie overgaan.

      “Meneer Perez? Het spijt mij te horen dat het laatste overleg niet het gewenste resultaat heeft gegeven. Mijn excuses voor mijn afwezigheid, ik was op huwelijksreis. Laten we het volgende week op de golfbaan verder bespreken… Ja… ik ben iets verkouden, die vliegtuig airco altijd hè…”

      Deel 3a: Samenwonen

      “Dit bezoek aan mijn ouderlijk huis is niet helemaal wat ik in gedachte had met de samenwoonfase,” zegt Logan zenuwachtig tegen Kim terwijl hij de bel indrukt.

      Als zijn vader hem thuis uitnodigt om naar zijn werkkamer te komen en “een stevig gesprek over zijn gedrag” te hebben dan weet hij wel hoe laat het is. Hij voelt een knoop in zijn maag als hij bedenkt dat Kim straks waarschijnlijk getuige is van zijn straf. Hij had gisteren geprobeerd om haar op subtiele wijze met iemand anders te laten afspreken. Maar ze wilde zo graag zijn familie ontmoeten dat hij het niet over zijn hart kon verkrijgen om verder aan te dringen.

      Zijn vader doet open. Hij knikt naar Logan en schudt daarna formeel Kim’s hand. “Neil McCallum, welkom Kim. Jullie mogen je even opfrissen. Kom daarna meteen naar mijn kantoor, begrepen?”

      Zijn vader laat er vandaag duidelijk geen gras over groeien. Een paar minuten later staan ze in het kantoor van Logan’s vader. Hij zit achter een antieke kersenhouten bureau en is met papierwerk bezig. Hij kijkt met peinzende blik op.

      “Dat werd tijd.” De man legt zijn pen rustig neer op het bureau, naast een tawse en strap. Logan ziet Kim’s ogen groter worden bij het zien van deze voorwerpen. Het geeft hem zelf ook een ongemakkelijk gevoel om de instrumenten op het bureau te zien liggen, wetende dat ze voor hem zijn klaargelegd. Hij slikt. De tawse en strap beloven niet veel goeds samen. Zeker als de strap erbij komt, zijn vader gebruikt die doorgaans alleen als hij een flinke straf op zijn plaats vindt.

      “Maak je geen zorgen, love,” zegt zijn vader tegen Kim, “ik ga ze niet op jou gebruiken, niet vandaag in ieder geval,” en hij knipoogt naar haar. Verlegen slaat Kim haar ogen neer. Neil staat op.

      “Ga maar op mijn bureaustoel zitten Kim, dan kun je zien hoe we bij familie McCallum bepaalde zaken afhandelen.

      Logan, je hebt jezelf dit keer goed in de nesten gewerkt. Je weet dat er dan consequenties zijn. En je zal je niet alleen bij mij moeten verantwoorden vandaag,”

      “Wat? Maar… Bij wie nog meer? Waarom?” vraagt Logan verbaasd. De knoop in zijn maag wordt strakker.

      “Een speciaal verzoek van tante Amelia. Ik heb haar toestemming gegeven je te straffen. Je hebt je niet aan een afspraak met haar gehouden of zo? Ze kwam met een heel lang verhaal. Nou ja, je zult het straks aan den lijve ondervinden.“

      Neil haalt zijn schouders op en pakt de tawse van het bureau. Hij gaat voor Logan staan.

      “Je tante is nog onderweg, dus dat komt straks. Ik heb vandaag meerdere dingen met je te bespreken. Het eerste is een dringend advies dat je niet hebt opgevolgd. Welk advies bedoel ik Logan? Hou je hand omhoog, en vlug een beetje.”

      Logan houdt zijn rechterhand omhoog en ondersteunt zijn pols en hand met zijn linkerhand. De tawse komt hard neer op Logan’s hand. Hij geeft geen krimp. Hij haalt diep adem en houdt vervolgens zijn andere hand omhoog.

      “Even kort voor jou Kim, als ik Logan hier thuis uitnodig om naar mijn kantoor te komen dan beginnen we met een handstrapping. Dat is om de verhouding tussen ons even goed duidelijk te maken. En meestal blijft het niet bij een handstrapping alleen.”

      De tweede klap komt een stuk harder aan dan de eerste. Hij houdt zijn andere hand weer op.

      “Nou Logan? Welk advies?” vraagt Neil ongeduldig.

      “Het niet meedoen met Married At First Sight, gok ik zo,” zegt Logan droogjes.

      Derde klap. Logan onderdrukt de neiging om zijn handen weg te trekken. Hij wisselt van hand. Vierde klap. Hij was vergeten hoeveel pijn de tawse daadwerkelijk doet.

      “Precies, je wist dat ik er nou niet bepaald enthousiast over was,” zegt zijn vader geïrriteerd.

      “Maar ik wist niet dat het een bindend advies was,” sputtert hij verontwaardigd tegen.

      “Je had niet mee hoeven doen. Je was je tenslotte alleen maar opgegeven door Patrick. Hoe ging dat eigenlijk bij jou Kim?”

      “Mijn beste vriendin had me opgegeven, meneer McCallum,” antwoordt ze met timide stem.

      De tawse landt weer. Automatisch wisselt hij van hand. Volgende klap. Wissel. Met moeite houdt hij zijn gezicht in de plooi.

      “Dus jullie zijn beide opgegeven voor dit programma en jullie zijn allebei met je volle verstand mee gaan doen? Om jezelf voor schut te zetten op tv? Ieder negatief momentje zullen ze uitvergroten en ze vinden altijd wel iets. Qua domheid passen jullie wel goed bij elkaar.”

      De tawse blijft ongenadig op zijn handen neerkomen. De pijn is heftig maar Logan probeert nog steeds zijn gezicht strak te houden. Hij focust op zijn ademhaling in plaats van zijn handen. Hij moet sterk blijven in het bijzijn van Kim. Hoe kan ze zijn leiding accepteren als hij zelf niet kan incasseren?

      “Begrijp je wat het voor de familie betekent als je op een slechte manier op de televisie komt? Heb je nagedacht wat het met onze reputatie kan doen? En ons familiebedrijf? Waar zit jij überhaupt de laatste tijd met je hoofd?” Iedere volgende slag met de tawse is nog harder dan de andere.

      “Ahhhh,” kreunt Logan, “oké, ik heb niet goed nagedacht, het spijt me,” Tranen springen in zijn ogen. Met moeite houdt hij ze in.

      “Dat is een goed begin. Nog zes. In het vervolg neem je mijn adviezen ten harte en denk je beter na, heb je dat begrepen?”

      Nog zes? Zijn hart begint te bonken. Hij kan zich niet herinneren ooit zoveel klappen op zijn handen gehad te hebben.

      Als zijn vader klaar is met de tawse haalt Logan een aantal keer diep adem en knippert zijn tranen weg. Het duurt even voordat zijn hart weer een normaal ritme te pakken heeft. Zijn handen kloppen en lijken wel in brand te staan.

      Logan kijkt bezorgd naar Kim. Zou ze inmiddels spijt hebben van haar ja woord en met deze vreemde familie opgezadeld te zijn? Gechoqueerd door wat ze net gezien en gehoord heeft? Nog voordat hij iets tegen haar kan zeggen wordt hij uit zijn gedachten gehaald door het geluid van de deurbel.

      “Ah, daar is je tante. Ik ben absoluut nog niet klaar met jou, Logan. Hierna wil ik nog een stevig gesprek met jou voeren, onder vier ogen. Heb je dat begrepen?”

      “Ja, Athair,” Logan zucht diep als zijn vader kamer uitgaat om open te doen. Dit wordt een lange, lange dag voor hem.

      ~

      Amelia komt het kantoor binnen en geeft Logan een knuffel.

      “Fijn je weer zien Logan. We zien elkaar tegenwoordig allemaal veel te weinig, en welkom, Kim is het toch? Ik wil straks graag uitgebreid kennis met je maken, maar eerst moet ik dringend een hartig woordje met mijn neefje spreken,” zegt ze.

      “Want Logan, dit is helaas een serieus bezoekje. Ik heb vorig jaar iets met je afgesproken. En je bent nu een volwassen man, inmiddels getrouwd nota bene, dus ik verwacht echt dat je je aan je afspraken houdt.”

      Logan weet niet precies meer wat ze afgesproken hebben, zijn tante kletst zo ontzettend veel over onbelangrijke zaken. Meestal luistert hij maar met een half oor naar haar gekwebbel. Hij haalt zijn schouders op en slikt als hij haar strenge blik ziet.

      “Jij en Patrick zijn echt te ver gegaan met die onvolwassen grappen. Het moet echt eens afgelopen zijn met die flauwekul. Hij heeft jou opgegeven voor dat trouwprogramma.” Ze glimlacht even als ze naar Kim kijkt. “Je hebt een knappe bruid aan de haak geslagen zie ik. Maar waar heb jij je neef vervolgens voor opgegeven?”

      “Kamp van Koningsbrugge. Blijft ie een beetje in het gareel.” Logan probeert een grijns te onderdrukken maar slaagt er niet helemaal in. Hij moest Patrick natuurlijk wel terug pakken met een ander tv programma. En Patrick houdt wel van een beetje actie dus hij zag er niet veel kwaads in verder.

      “O, vindt je het grappig?” Amelia zet een stoel neer naast het bureau en haalt een ebbenhouten haarborstel uit haar tas tevoorschijn.

      “Ik kom dan maar meteen ter zake. Broek omlaag, je krijgt van mij een flink pak slaag met deze haarborstel. Het lachen zal je zo vanzelf wel vergaan.”

      “Wat?” protesteert hij, “Maar iedereen is hier in de kamer.” Hij kijkt verschrikt naar zijn vader. Hij laat haar hem toch niet slaan waar zomaar iedereen bij is? Zijn vader heeft hem nog nooit in bijzijn van een ander een pak slaag gegeven. Dat is een privé aangelegenheid achter gesloten deuren.

      “Maar… Athair… Dit kan toch niet. Ze is mijn tante… en, en mijn vrouw zit daar…” stamelt hij verbouwereerd.

      “Kalmeer en doe wat je gezegd wordt Logan. Je wil niet nog meer problemen toch? Of moet ik soms de cane van je grootvader van zolder plukken? Broek onmiddellijk omlaag. Luister naar je tante. Je krijgt straf van haar dus het gaat ook op haar manier,” zegt Neil streng.

      Het zweet breekt hem uit maar veel keus heeft hij niet. Met moeite maakt hij zijn riem en broek los. Iedere beweging maakt hem pijnlijk bewust van de handstrapping van zojuist.

      “Logan, ik heb jullie vorige zomer al gewaarschuwd, als jullie niet zouden stoppen met die rare fratsen dan zou ik jullie beide hoogstpersoonlijk onder handen nemen. Je dacht toch niet dat ik grapje maakte? Jullie zijn geen kinderen meer. Dit gedoe tussen jullie eindigt vandaag, heb je dat begrepen? Patrick was vanmorgen aan de beurt. Nu jij. Over mijn knie, nu.”

      “Nee… tante Amelia, stuur ze de kamer uit, alsjeblieft.” smeekt hij. Het schaamrood staat op zijn wangen. Hij wil niet dat Kim hem zo kwetsbaar ziet. “Ik snap dat je me wil straffen,” vervolgt hij, “en dat accepteer ik, maar laat dat tussen ons twee blijven.”

      “Logan, ik tel tot drie. Sta je dan nog steeds daar dan vraag ik je vader om die cane voor me te halen. Ik meen het. Eén, twee…” telt zijn tante onvermurwbaar.

      Logan haalt diep adem. Hij kent de verhalen van vroeger over zijn grootvader die het gebruik van de cane niet schuwde, met bloederige striemen tot gevolg. De getuchtigde kon zeker een week niet zitten. Gelukkig heeft zijn vader de cane bij hem nooit gebruikt en dat wil hij graag zo houden.

      Zonder verdere tegenwerking gaat hij bij haar over de knie. Hij voelt hoe Amelia zijn boxershort omlaag trekt. Zijn vader en Kim hebben nu vol zicht op zijn blote billen. Logan is blij dat hij alleen de vloer kan zien en godzijdank niet de blikken van zijn vader en Kim.

      De haarborstel komt snoeihard en in een flink tempo neer op zijn billen. Hij probeert stil te blijven liggen maar het doet al snel veel pijn. Hij vecht opnieuw tegen zijn tranen, want hij kan echt niet gaan huilen waar Kim bij is.

      Zijn tante versterkt haar grip op zijn heup en klemt haar been over zijn kuiten. Ze slaat nu nog harder en pakt nu ook af en toe de achterkant van zijn dijen mee.

      “Au, au het spijt me… ik haal geen grappen meer uit.” Hij voelt zijn ogen volschieten maar knippert zijn tranen weg. Hij moet sterk blijven.

      “Je gaat er zeker spijt van krijgen. Jij en Patrick laten elkaar voortaan met rust, begrepen?” zegt tante Amelia en slaat gestaag door met de haarborstel. Na een tijdje heeft hij geen besef meer van de tijd en wie er in de kamer zijn. Hij vecht niet langer tegen zijn tranen en laat het over zich heen komen.

      “Kom maar voorzichtig overeind,” hoort hij Amelia na een tijdje zeggen. Haar stem klinkt ver weg en hij is blij dat ze hem overeind helpt. Als hij voor haar staat pakt ze zijn kin beet.

      “Kijk me aan Logan, laat ik niet merken dat jullie nog één keer zo’n streek onderling uithalen. Ben ik zo duidelijk?”

      “Ja tante. Het spijt me,” Amelia geeft hem een knuffel.

      “Het spijt mij ook, dit had je nodig zodat ik tot je door kon dringen. Ik wil alleen het beste voor iedereen snap je dat? Ik hou van jullie en ik verwacht dat iedereen in deze familie op een fatsoenlijke manier met elkaar omgaat, begrepen?”

      Logan knikt en veegt met de rug van zijn hand de tranen van zijn wangen.

      “Kim, ga je mee een kopje thee drinken? De heren hebben volgens mij nog wat zaken te bespreken. Je wilt vast even bijkomen van wat je net gezien hebt. Ik wil alles horen over de bruiloft en jullie huwelijksreis, oké?”

      “Tot zo,” zegt Kim zachtjes tegen Logan en ze knijpt even bemoedigend in zijn arm. De dames lopen het kantoor uit. Logan is opgelucht dat Kim verder niets meekrijgt van de volgende straf.

      Keuzes (155)

      “Ik kies weer Tessa, dan mag jij Naomi over de knie nemen,” antwoord je. “”Wat? Hoezo kies je mij wéér” zegt Tessa boos. “Nou, mooie billen denk ik, ik vond het wel leuk! En trouwens, denk je dat George zachter slaat?” Hij trekt zijn wenkbrauw omhoog. “Nou, nee, dat zal wel niet…” geeft Tessa toe. George zet zijn stoel weer klaar en nodigt eerst Naomi uit over de knie. Je kunt goed de donkere, gezwollen plekken zien van de eerdere klappen die ze heeft gehad. Hij begint met de hand en dat gaat in een hoog tempo. Naomi kan niet stil blijven liggen, noch stil blijven. Dan is de haarborstel aan de beurt. Het geluid van de klappen knalt door de kamer en je krijgt bijna medelijden met Naomi, die inmiddels klinkt alsof ze het spelletje niet meer zo leuk vindt. Ze beweegt wild met haar heupen, maar inmiddels zijn haar benen vastgepind door George en kan ze geen kant op. Na de laatste klap, die haar billen doet trillen, mag ze eindelijk overeind komen. Ze doet een klein dansje en besluit haar broek maar gewoon helemaal uit te laten deze keer.

      Dan is het jouw beurt, en die van Tessa. Je gaat zitten en je wrijft in je handen. “Zo, tijd om jou weer onder handen te nemen!” “Ik voel de vorige keer al lang niet meer, dus ga je gang,” zegt Tessa schalks. Nou, mooi niet, denk je. Je begint te slaan, om beurten links en rechts. Nu is het makkelijker geworden om goed te slaan en tot je genoegen zie je dat je veel meer reactie krijgt dan bij de vorige spanking met de hand. Misschien komt dat ook omdat haar billen nu al een stuk gevoeliger zijn. “Ga je nog starten? Ik val bijna in slaap,” zegt Tessa uitdagend wanneer je klaar bent met het eerste gedeelte. Dat kun je natuurlijk niet over je kant laten gaan. “Straks was je ook best brutaal halverwege, volgens mij lag je toen op het einde kermend over de knie.” “Daar heb ik geen actieve herinnering” kaatst Tessa terug terwijl je de loopy cane oppakt. Met een scherpe beweging van je pols laat je de cane neerkomen. Deze laat direct een cirkel achter. “Voelde je dat toch wel?” “Hmm, ja, dat was wel pijnlijk…” geeft ze toe. “Oké, ja, ik weet het weer, je mag stoppen!” smeekt ze. “Mooi niet!” Nu gooi je het tempo erin en al snel wurmt Tessa weer over je schoot. Overal springen rode ronde lijntjes op. Gelukkig voor Tessa is het in dit tempo snel klaar. Zachtjes kermt Tessa nog, ze heeft duidelijk medelijden met zichzelf. Je wrijft haar nog even over de billen. “Volgens mij voelde je dat wel, maar je deed het weer goed hoor.” Ze staat op en geeft je een kushandje. Ook zij besluit haar broek maar uit te laten.

      “Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Zelf wil je nog wel, maar je ziet in je ooghoek dat Tessa woedend kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan.

      Naar het hoofdmenu

        Keuzes (154)

        “Nu kies ik Naomi, dan mag jij Tessa over de knie nemen!” antwoord je. “Je hebt geluk zeg, dat je weer mag kiezen,” zegt Naomi licht jaloers. George zet zijn stoel weer klaar en nodigt Tessa uit over de knie. Ze kijkt een beetje bevreesd, maar George wrijft haar even over haar rug en zegt dat hij niet zo gemeen zal zijn als hij meestal is met Naomi. Toch, wanneer George begint met slaan, is het direct duidelijk dat het geen aaitjes zijn. Algauw zijn Tessa’s billen flink rood, met nog streepjes van de cane eerder aan de zijkant. “Ziezo, weer opgewarmd,” zegt George tevreden. “Tijd voor de cane.” Tessa zuigt de adem naar binnen bij elke klap en haar bovenlichaam komt steeds een stukje overeind bij elke tik. Toch doet George het langzaam, zodat ze tijd heeft om de klappen te verwerken. Inmiddels staan er een hoop indrukwekkende, donkerrode cirkels op haar billen en bovenbenen. Bij de vijftigste klap kondigt George aan dat het tijd is voor de finale. Terwijl Tessa protesteert, pint hij ook haar benen vast en legt haar pols op haar onderrug, zodat ze zich niet kan bewegen. Dan laat hij, met twee, drie klappen per seconde, in een moordend tempo de cane nog vijfentwintig keer neerkomen. Tessa schreeuwt en jammert, ze probeert zich los te worstelen, zonder succes. Dan is het klaar en wrijft George even over haar billen om het ergste gevoel weg te krijgen. Wanneer ze overeind komt, besluit zij haar broek maar uit te laten.

        Dan is het jouw beurt, en die van Naomi. Je gaat zitten en je wrijft in je handen. “Zo, tijd om jou ook eens onder handen te nemen!” Naomi ontbloot haar billen en gaat met een sierlijke beweging over je schoot liggen. “Ben je er klaar voor?” vraag je. Naomi tilt haar billen een stukje op, “Altijd!” Je begint te slaan, om beurten links en rechts. Nu is het makkelijker geworden om goed te slaan en tot je genoegen zie je dat je veel meer reactie krijgt dan bij de vorige spanking met de hand. Misschien komt dat ook omdat Naomi’s billen nu al een stuk gevoeliger zijn. “Zo, voel je het?” vraag je na de laatste klap. “Mwa, een beetje,” antwoordt Naomi uitdagend. Hmm, tijd om een grotere indruk te maken met de haarborstel. Je tikt Naomi eerst een paar keer zachtjes op je billen en laat de borstel dan hard landen. Naomi zucht en je ziet een grote witte afdruk ontstaan. Dat wordt morgen een blauwe plek. Je slaat nog een keer. Naomi zucht opnieuw en beweegt haar heupen heen en weer om de pijn uit te bannen. Nu raak je in een ritme en je kijkt naar de billen die dansen op je schoot. Ze begint te jammeren en doet bijna haar handen naar achter, maar je spreekt haar streng toe en zegt dat dat niet mag. Na de laatste klap slaakt Naomi een lange kreet. Daarna wrijft ze over haar pijnlijke, gezwollen billen. “Au, dat deed zeer hoor!” Je kriebelt even over haar rug. “Dat weet ik, maar je deed het super goed.” Naomi komt overeind en lacht naar je. Ook zij besluit haar broek maar uit te laten.

        “Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Zelf wil je nog wel, maar je ziet in je ooghoek dat Tessa woedend kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan.

        Naar het hoofdmenu

          Keuzes (153)

          Je kiest voor de klaverenkaart. Waar je bang was dat George nu alles zo uit kon spelen, blijkt hij nog langer geblokkeerd te zijn. Ook Naomi en Tessa komen niet veel verder en je wint weer! “Woehoe!” roep je uit. “Nou, dan mogen wij de slachtoffers verdelen, hè,” zegt George. “Eens even kijken. Naomi krijgt vierendertig met de hand en en tien met de haarborstel en Tessa krijgt dertien met de hand en vijfentwintig met de loopy cane. En dat dan nog keer drie!” Tessa en Naomi kreunen gelijktijdig. “Irene, wie wil je nu over de knie hebben?” Je denkt even na. Waar ga je deze keer voor?

          Je kiest Naomi

          Je kiest Tessa

              Keuzes (152)

              In eerste instantie is iedereen geblokkeerd, maar helaas kun je na de paar schoppenkaarten die je kunt leggen niet meer verder en moet je ook de harten spelen waarmee Naomi weer verder kan. Die maakt daar dankbaar gebruik van en met een enorme inhaalslag weet ze ervoor te zorgen dat ze als eerste uit is. Tessa kijkt beteuterd. Weer heeft ze geen ronde vrij en geen kans om eens iemand over de knie te nemen. “Eens even kijken. Tessa krijgt dertien met de hand en vijfentwintig met de loopy cane en Irene krijgt veertien met de leren paddle en veertien met de haarborstel. En dat dan nog keer drie!” Jullie kreunen gelijktijdig. Dat wordt echt een pijnlijke aangelegenheid. “En Naomi, wie kies je?” Ze hoeft niet lang na te denken. “Irene. Jij mag Tessa slaan.”

              George zet zijn stoel weer klaar en nodigt Tessa uit over de knie. Ze kijkt een beetje bevreesd, maar George wrijft haar even over haar rug en zegt dat hij niet zo gemeen zal zijn als hij meestal is met Naomi. Toch, wanneer George begint met slaan is het direct duidelijk dat het geen aaitjes zijn. Al gauw zijn Tessa’s billen flink rood, met nog streepjes van de cane eerder aan de zijkant. “Ziezo, weer opgewarmd,” zegt George tevreden. “Tijd voor de cane.” Tessa zuigt de adem naar binnen bij elke klap en haar bovenlichaam komt steeds een stukje overeind bij elke tik. Toch doet George het langzaam, zodat ze tijd heeft om de klappen te verwerken. Inmiddels staan er een hoop indrukwekkende, donkerrode cirkels op haar billen en bovenbenen. Bij de vijftigste klap kondigt George aan dat het tijd is voor de finale. Terwijl Tessa protesteert, pint hij ook haar benen vast en legt haar pols op haar onderrug, zodat ze zich niet kan bewegen. Dan laat hij, met twee, drie klappen per seconde, in een moordend tempo de cane nog vijfentwintig keer neerkomen. Tessa schreeuwt en jammert, ze probeert zich los te worstelen, zonder succes. Dan is het klaar en wrijft George even over haar billen om het ergste gevoel weg te krijgen. Wanneer ze overeind komt besluit zij haar broek maar uit te laten.

              Dat betekent dat jij nu aan de beurt bent. Terwijl Naomi gaat zitten, maak je aarzelend de knoop van je broek los en trek je deze, met je ondergoed, naar beneden. Je zorgt dat je goed ligt en sluit heel even je ogen als je het koude leer op je nog licht warme billen voelt. Dan echoot de eerste klap door de kamer, maar het voelt minder pijnlijk dan je verwacht had. Snel erna volgt er nog een, maar ook die doen niet zo’n zeer. Naomi krijgt het in de gaten en wordt een beetje onzeker. “Volgens mij doe ik het niet helemaal goed?” George loopt naar haar toe en neemt de paddle over. “Je moet hem wat laten zwiepen, kijkt zo.” Hij haalt hard uit en je piept, van schrik en pijn. “Hey, da’s niet eerlijk!” zeg je verontwaardigd. “Je hebt gelijk, die telt niet,” zegt George gemeen. Hij geeft de paddle terug aan Naomi en ze probeert het opnieuw, onder zijn aanmoediging. Nu voel je de klappen een stuk beter. Het lukt niet zo goed om stil te blijven liggen of om stil te blijven. “Au, alsjeblieft Naomi, niet zo hard!” probeer je na een gemeen harde klap. “Natuurlijk wel, nu gaat het net zo goed!” zegt ze lachend. “Kijk, ik ben er al veel beter in!” Die laatste woorden worden onderstreept door twee klappen die je doen gillen. Gelukkig is dit gedeelte daarmee klaar. Helaas komt nu nog de haarborstel. Naomi tikt eerst een paar keer zachtjes op je billen en laat de borstel dan hard landen. Oef, wat doet dat zeer! Je hand vliegt naar achteren, maar Naomi wil daar niets van weten en algauw lig je, net als Tessa daarnet, vastgepind over de knie. Je worstelt nog wel, maar het heeft geen zin. Je arme billen zijn een doelwit voor de borstel, niets meer. Je jammert, je smeekt, je roept zelfs sorry, al weet je niet goed waarvoor, maar ja, het kan maar helpen, tot het eindelijk klaar is. Je billen staan in lichterlaaie. “Goed gedaan, Irene,” zegt Naomi met zachte stem. Dat voelt toch wel goed. “Zo, ik wist niet dat je zo gemeen was!” “Tsja,” antwoordt Naomi, “dit is soms ook wel eens leuk!” Je komt overeind en besluit het voorbeeld van Tessa te volgen; die broek heb je nu even niet nodig.

              “Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Je kijkt haar woedend aan en je ziet in je ooghoek dat Tessa net zo kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan. Gezeten op een zacht kussentje laat je je billen nog even afkoelen.

              Naar het hoofdmenu

                Naar het hoofdmenu

                  Keuzes (151)

                  Naomi kan inderdaad goed door, maar helaas kun je na de paar schoppenkaarten die je kunt leggen niet meer verder en moet je ook de klaveren spelen waarmee George weer verder kan. Die maakt daar dankbaar gebruik van en met een enorme inhaalslag weet hij ervoor te zorgen dat hij als eerste uit is. Tessa en Naomi kijken beteuterd. Weer hebben ze geen ronde vrij en geen kans om eens iemand over de knie te nemen. “Eens even kijken. Naomi krijgt twaalf met de hand en en tien met de haarborstel, Tessa krijgt dertien met de hand en vijfentwintig met de loopy cane en Irene krijgt veertien met de leren paddle en veertien met de haarborstel. En dat dan nog keer drie!” Jullie kreunen gelijktijdig. Dat wordt echt een pijnlijke aangelegenheid.

                  George zet zijn stoel weer klaar en nodigt eerst Naomi uit over de knie. Je kunt goed de donkere, gezwollen plekken zien van de eerdere klappen die ze heeft gehad. Hij begint met de hand en dat gaat in een hoog tempo. Naomi kan niet stil blijven liggen, noch stil blijven. Dan is de haarborstel aan de beurt. Het geluid van de klappen knalt door de kamer en je moet denken aan je arme billen, want je weet dat jij er nog meer gaat krijgen dan Naomi, die inmiddels klinkt alsof ze het spelletje niet meer zo leuk vindt. Ze beweegt wild met haar heupen, maar inmiddels zijn haar benen vastgepind door George en kan ze geen kant op. Na de laatste klap, die haar billen doet trillen, mag ze eindelijk overeind komen. Ze doet een klein dansje en besluit haar broek maar gewoon helemaal uit te laten deze keer.

                  Dan is Tessa aan de beurt. Ze kijkt een beetje bevreesd, maar George wrijft haar even over haar rug en zegt dat hij niet zo gemeen zal zijn als met Naomi. Toch, wanneer George begint met slaan, is het direct duidelijk dat het geen aaitjes zijn. Algauw zijn Tessa’s billen flink rood, met nog streepjes van de cane eerder aan de zijkant. “Ziezo, weer opgewarmd,” zegt George tevreden. “Tijd voor de cane.” Tessa zuigt de adem naar binnen bij elke klap en haar bovenlichaam komt steeds een stukje overeind bij elke tik. Toch doet George het langzaam, zodat ze tijd heeft om de klappen te verwerken. Inmiddels staan er een hoop indrukwekkende, donkerrode cirkels op haar billen en bovenbenen. Bij de vijftigste klap kondigt George aan dat het tijd is voor de finale. Terwijl Tessa protesteert, pint hij ook haar benen vast en legt haar pols op haar onderrug, zodat ze zich niet kan bewegen. Dan laat hij, met twee, drie klappen per seconde, in een moordend tempo de cane nog vijfentwintig keer neerkomen. Tessa schreeuwt en jammert, ze probeert zich los te worstelen, zonder succes. Dan is het klaar en wrijft George even over haar billen om het ergste gevoel weg te krijgen. Wanneer ze overeind komt, besluit zij ook haar broek maar uit te laten.

                  Dat betekent dat jij nu aan de beurt bent. Aarzelend maak je de knoop van je broek los en trek je deze, met je ondergoed, naar beneden. Je zorgt dat je goed ligt en sluit heel even je ogen als je het koude leer op je nog licht warme billen voelt. Dan echoot de eerste klap door de kamer en voel je de brandende afdruk. Snel erna volgt er nog een en algauw is je hele zitvlak bedekt met afdrukken. Het lukt niet zo goed om stil te blijven liggen of om stil te blijven. “Au, alsjeblieft George, niet zo hard!” probeer je na een gemeen harde klap. “Natuurlijk wel, als ik me zou inhouden, zou dat ook niet eerlijk zijn naar Tessa en Naomi toe. Nee, ik moet goed hard blijven slaan.” Die laatste woorden worden onderstreept door twee klappen die je doen gillen. Gelukkig is dit gedeelte daarmee klaar. Helaas komt nu nog de haarborstel. George tikt eerst een paar keer zachtjes op je billen en laat de borstel dan hard landen. Oef, wat doet dat zeer! Je hand vliegt naar achteren, maar George wil daar niets van weten en algauw lig je, net als Tessa daarnet, vastgepind over de knie. Je worstelt nog wel, maar het heeft geen zin. Je arme billen zijn een doelwit voor de borstel, niets meer. Je jammert, je smeekt, je roept zelfs sorry, al weet je niet goed waarvoor, maar ja, het kan maar helpen, tot het eindelijk klaar is. Je billen staan in lichterlaaie. “Goed gedaan, Irene,” zegt George met zachte stem. Dat voelt toch wel goed. Je komt overeind en besluit het voorbeeld van Tessa en Naomi te volgen; die broek heb je nu even niet nodig.

                  “Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Je kijkt haar woedend aan en je ziet in je ooghoek dat Tessa net zo kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan. Gezeten op een zacht kussentje laat je je billen nog even afkoelen.

                  Naar het hoofdmenu

                    Keuzes (149)

                    “Ik kies weer Naomi, dan mag jij Tessa over de knie nemen!” antwoord je. “Wat? Hoezo kies je mij wéér” zegt Naomi boos. “Nou, mooie billen denk ik, ik vond het wel leuk! En trouwens, denk je dat George zachter slaat?” Hij trekt zijn wenkbrauw omhoog. “Nou, nee, dat zal wel niet…” geeft Naomi toe. George zet zijn stoel weer klaar en nodigt Tessa uit over de knie. Ze kijkt een beetje bevreesd, maar George wrijft haar even over haar rug en zegt dat hij niet zo gemeen zal zijn als meestal is met Naomi. Toch, wanneer George begint met slaan, is het direct duidelijk dat het geen aaitjes zijn. Al gauw zijn Tessa’s billen flink rood, met nog streepjes van de cane eerder aan de zijkant. “Ziezo, weer opgewarmd,” zegt George tevreden. “Tijd voor de cane.” Tessa zuigt de adem naar binnen bij elke klap, en haar bovenlichaam komt steeds een stukje overeind bij elke tik. Toch doet George het langzaam, zodat ze tijd heeft om de klappen te verwerken. Inmiddels staan er een hoop indrukwekkende donkerrode cirkels op haar billen en bovenbenen. Bij de vijftigste klap kondigt George aan dat het tijd is voor de finale. Terwijl Tessa protesteert, pint hij ook haar benen vast en legt haar pols op haar onderrug, zodat ze zich niet kan bewegen. Dan laat hij, met twee, drie klappen per seconde, in een moordend tempo de cane nog vijfentwintig keer neerkomen. Tessa schreeuwt en jammert, ze probeert zich los te worstelen, zonder succes. Dan is het klaar en wrijft George even over haar billen om het ergste gevoel weg te krijgen. Wanneer ze overeind komt, besluit zij haar broek maar uit te laten.

                    Dan is het jouw beurt, en die van Naomi. Je gaat zitten en je wrijft in je handen. “Zo, tijd voor ronde twee!” Naomi ontbloot haar billen weer en vlijt zicht weer over je schoot. “Ben je er weer klaar voor?” vraag je. Naomi tilt haar billen een stukje op. “Altijd!” Je begint te slaan, om beurten links en rechts. Nu is het makkelijker geworden om goed te slaan en tot je genoegen zie je dat je veel meer reactie krijgt dan bij de vorige spanking met de hand. Misschien komt dat ook omdat haar billen nu al een stuk gevoeliger zijn. “Zo, voel je het weer?” vraag je na de laatste klap. “Mwa, een beetje,” antwoordt Naomi uitdagend. Hmm, tijd om een grotere indruk te maken met de haarborstel. Je tikt Naomi eerst een paar keer zachtjes op je billen en laat de borstel dan hard landen. Naomi zucht en je ziet een grote witte afdruk ontstaan. Dat wordt morgen een blauwe plek. Je slaat nog een keer. Naomi zucht opnieuw en beweegt haar heupen heen en weer om de pijn uit te bannen. Nu raak je in een ritme en je kijkt naar de billen die dansen op je schoot. Ze begint te jammeren en doet bijna haar handen naar achter, maar je spreekt haar streng toe en zegt dat dat niet mag. Na de laatste klap slaakt Naomi een lange kreet. Daarna wrijft ze over haar pijnlijke, gezwollen billen. “Au, dat deed zeer hoor!” Je kriebelt even over haar rug. “Dat weet ik, maar je deed het super goed.” Naomi komt overeind en lacht naar je. Ook zij besluit haar broek maar uit te laten.

                    “Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Zelf wil je nog wel, maar je ziet in je ooghoek dat Tessa woedend kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan.

                    Naar het hoofdmenu

                      Keuzes (150)

                      “Deze keer kies ik Tessa, dan mag jij Naomi over de knie nemen,” antwoord je. “Je hebt geluk zeg, dat je weer mag kiezen,” zegt Tessa licht jaloers. George zet zijn stoel weer klaar en nodigt eerst Naomi uit over de knie. Je kunt goed de donkere, gezwollen plekken zien van de eerdere klappen die ze heeft gehad. Hij begint met de hand en dat gaat in een hoog tempo. Naomi kan niet stil blijven liggen, noch stil blijven. Het geluid van de klappen knalt door de kamer en je krijgt bijna medelijden met Naomi, die inmiddels klinkt alsof ze het spelletje niet meer zo leuk vindt. Ze beweegt wild met haar heupen, maar inmiddels zijn haar benen vastgepind door George en kan ze geen kant op. Na de laatste klap, die haar billen doet trillen, mag ze eindelijk overeind komen. Ze doet een klein dansje en besluit haar broek maar gewoon helemaal uit te laten deze keer.

                      Dan is het jouw beurt, en die van Tessa. Je gaat zitten en je wrijft in je handen. “Zo, tijd om jou ook eens onder handen te nemen!” “Je moet je maar inhouden hoor, laat maar zien dat je niet zo gemeen bent als George net,” zegt Tessa schalks. Nou, mooi niet, denk je. Je begint te slaan, om beurten links en rechts. Nu is het makkelijker geworden om goed te slaan en tot je genoegen zie je dat je veel meer reactie krijgt dan bij de vorige spanking met de hand. Misschien komt dat ook omdat Tessa’s billen nu al een stuk gevoeliger zijn. “Deed het zeer?” vraag je na de laatste klap. “He, was je al begonnen?” antwoordt Tessa uitdagend. “Ah, laten we eens kijken of je straks nog zo brutaal bent,” kaats je terug terwijl je de loopy cane oppakt. Met een scherpe beweging van je pols laat je de cane neerkomen. Deze laat direct een cirkel achter. “Shit, oké, dat doet wel pijn, ja!” Bij de tweede tik jammert ze zachtjes. “Ah, al wat minder stoer, hoor ik?” zeg je smalend. Je gaat nu echt snel slaan, over haar hele billen en bovenbenen. Overal blijven rode lijntjes achter. Ze danst over je schoot en ze heeft moeite haar handen voor zich te houden. Als je bij de laatste klap extra hard en extra laag slaat, vliegt haar hand naar achter. Je wrijft over haar brandende billen. “Voelde je dat toch wel?” “Hmm, ja, dat was wel pijnlijk…” geeft ze toe. Je wrijft over Tessa’s rug. “Je hebt het goed gedaan.” Dat voelt duidelijk fijn om te horen voor Tessa. Ook zij besluit haar broek maar uit te laten.

                      “Zullen we nog een spelletje doen?” stelt Naomi voor. Zelf wil je nog wel, maar je ziet in je ooghoek dat Tessa woedend kijkt. “Een ander spelletje…” zegt ze op verontschuldigende toon. “Iets zonder slaag?” Daar kun je je wel in vinden. Even later staan de wijn en snacks op tafel en spelen jullie samen Catan.

                      Naar het hoofdmenu